Rri dhe vështroj (Poezi)

Rri dhe vështroj brengën e botës dhe shtypjen e turpit

Dëgjoj ngashërima të fshehta prej djelmoshave

Në luftë me vetveten, të penduar për punët e tyre

Shoh ndër të varfër nënën përdorur keq nga fëmija,

Tek po vdes e neveritur, e trembur, e dëshpëruar

Shoh gruan e përdorur keq prej të shoqit

Shoh mashtruesin e pabesë të vajzave

Vë re tërbimin e xhelozisë e të dashurisë së shkelur

Ndërsa qëndroj i fshehur – i shoh këto pamje në botë

Shoh rrëmujën e luftës, murtajën, tiraninë

shoh të burgosur e dëshmorë

Vë re urinë në det – detarët duke hedhur short

Se kush duhet të theret që të shpëtojnë jetën të tjerët

Shoh se si njerëz krenarë poshtërojnë punëtorët, të varfërit, zezakët e të tillë;

Të gjitha – poshtërsinë dhe agoninë pa fund, e vë re duke ndenjur

E shoh, dëgjoj, e hesht.


UOLLT UITMAN