Që Pellazgitë
Posi një dritë
Mbuluan dhenë;
Duall ng' Asia
Si mizëria
Dhe me ania
E hodhë denë.
Duke përzjerë,
Ca me të tjerë
Bënë Elinët; (helenët)
Dhe duke ndarë
Syresh nje farë,
Si ka të ngjarë,
Bëri Llatinët.
Edhe të tjerët,
E më të ndjerët,
Të papërzjerët,
Pellazginj mbenë;
Maqedhoninjtë,
E Ilirinjtë,
E Mollosinjtë,
Gjith' ata qenë.
Dhe ata janë
Prindërtë tanë,
Pastaj na thanë
Na Shqipëtarë;
Mundim të themi
Ne ata jemi,
Atë gjak kemi,
Si dhe Shqiptarë.
Thot' Herodhoti,
Në Tomor Zoti
Shtëpi qëmoti
Kishte Dhodhonë;
Është m'e vjetër
Ngaha çdo tjetër,
Shumë më tepër,
Kjo gjuha jonë.
Ne kurdoherë
Burra të ndjerë
Edhe të vlerë
Jemi treguar;
Me Grekërinë,
Dhe me Persinë,
Me gjith Asinë,
Kemi lëftuar.
Me Lekën vamë,(Aleksandrin e Madh)
Muntmë Daranë,
Datën i dhamë
Gjithë Asisë;
Burr' u dëftyem,
Të gjith i thyem,
Përmbys e kthyem
Fron' e Persisë.
Të tërë dhenë,
Den' e sterenë,
Sa kombe qenë
Në këmb' i vumë;
Dhe mbretëruam
Kudo që shkuam,
Tekdo lëftuam,
Vëndin e zumë.
Me Pirron vamë
Romës i ramë,
Llatint' i vramë
E i tmeruam;
Me Skanderbenë
Turqve sa qenë
U dhamë dhenë,
Edhe i dbuam.
Kush i goditi
Posi petriti,
E i cfiliti Turqit,
barbarët?
Bota s'kuxonte,
Që t'u qëndronte,
Po kush lëftonte? -
Ne Shqipëtarët.
Pastaj u ndruam,
Se s'kupëtuam,
Dhe nuk e çquam
Të mirën tonë;
Gjaknë për botë
E derthmë kotë,
Njeri ç'të thotë? -
Nuk' ishte thënë!
Mbajtmë Turqinë,
Ngjallmë Greqinë,
Ndihm' Italinë,
Po SHQIPËRINË?
Pse s'u munduam?
Për kë lëftuam?
Neve ç'fituam?
Ç'kemi taninë?
No comments:
Post a Comment