Friday, November 30, 2012

Gëzuar Pavarësinë nga faqja "Stop Injorancës"



Nëse shqiptarët do të mbijetojnë deri në fillim të mijëvjeçarit të III-të, do ta ndryshojnë botën, ashtu siç dinë vetëm ata - do të shprehej Nostradamus para 5 shekujsh.
Ne nuk e dimë se çfarë ka nënkuptuar parashikuesi i famshëm, por atë që lehtazi mundet t'a kuptojmë tani, është se ky është Shekulli i shqiptarëve dhe shqiptarët duke u nisur nga sot, (pavarësisht dëshirave, pritshmërive, mundësiv
e tona) do të jemi gjithmonë e më të bashkuar e më të fortë se kurrë.

Gëzuar të gjithë shqiptarëve kudo që ndodhen!

Le të shërbejë kjo festë e madhe "Kuq e Zi" që ka ndezur kaq shumë zemra, për një fillim të ri për ëndrrat të reja e të vjetra, për të jetuar në harmoni e në begati me njëri-tjetrin, e pse jo edhe me fqinjët tanë, që të bashkuar do të jenë të detyruar të na respektojnë si të barabartë.

Le të bëhemi qytetarë më të denjë për vetveten, për familjen, për kombin dhe kontinetin tonë.
Ti tregojmë botës që ne nuk ndodhemi rastësisht prej mijëra e mijëra vitesh në këtë vend të begatë.
Të kthejmë në forcë çdo disfatë që kemi provuar dhe të përpiqemi të sjellim ditë më të mira për pasardhësit tanë.

Koha është e shqiptarëve,
por dhe atdheu i shqiptarëve!

Gëzuar!

Shkroi: Stop Injorancës !

Ramën e “zë” pehashi i Tortës, urdhëron militantët të shkojnë me tasa rozë


Teknologjia e shpifjeve si ajo e vjedhjes së orës së Bushit, mori pamjen e një jehone për një sakrilegj që i paska ndodhur festimit, por tellallët e Edvinit s’u dëgjuan as nga familjarët e tyre

Në detaje fshihet djalli. 
Edhe ceremonisë madhështore Tiranë me rastin e 100-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë është përdorur manipulim i detajit për të stigmatizuar shqiptarët festues. Prerja dhe shpërndarja e tortës gjigante prej 14 tonesh, të vendosur në sheshin “Skënderbej” është bërë sebep nga disa mediat të kontrolluara nga PS-ja për të nxjerr të shtrembëruar  simbolikën e festës.
Me një regji të sofistikuar statike janë kapur ca pamje ku shihet ca njerëz që fusin duart në tortë dhe janë transmetuar në mediat afër Ramës për të vënë në dukje kaosin e organizmit të prerjes dhe shpërndarjes së tortës. Sigurisht ky grup izoluar njerëz ishte pajisur në mënyrë të pazakontë me tasa të mëdhenj rozë çka dëften për paramendimin e skenarit kaotik të sërvirur në mediat e Ramës si “barbarët” që do të vinin sipas trumbetimeve të ditëve të mëparshme në mediat e Ramës. 
Padyshim edhe në ditë e mëparshme Edi Rama është bërë protagonist i gjetjes së detajeve për të stigmatizuar punën e qeverisë në festimeve. Në fillim shau me libër shtëpie programin zyrtar të Komitetit Qeveritar të Festës si “mediokre” me shije “vulgare dhe komuniste”. Ndërsa sejmenët e tij në këshillin Bashkiak iu kundërvunë vendimeve për të organizuar dekorin me simbole kombëtare të Tiranë ku dhe simbolin e derdhur në çelik të “Shqiponjës” në hyrje të kryeqytetit e quajti “Breshkë. Sikurse stigmatizoi edhe rënien e shkronjës “L” në fund të emrit të shtatores së përuruar të Ismail Qemal Vlorës në bulevard si “vulgare” po me të njëjtën logjikë të “vjedhjes” së orës së presidentit Xhorxh Bush. Prej ditësh Artan Lame e Erjon Veliaj dërgojnë e-mail në redaksitë e gazetave të mëdha europiane për të denoncuar kinse therjen e 2 mijë deleve në mes të Tiranës. Por ashtu si në rastin e çështjes së “barrës” së Griseldës  sejmenët e Ramës dëftejnë për pamaturinë për të bërë keq.   
GAZETA 55 - E PERDITSHME E PAVARUR
http://www.gazeta55.al/index.php?kat=politike&artikulli=31214

Berisha ‘çmend’ shtypin e politikën greke

Kryeministri: Mungesa e Avramopulos? Miqtë shkëlqejnë me mungesën e tyre


Kryeministri Berisha ka reaguar në lidhje me refuzimin e pjesëmarrjes në festimet e 100-vjetorit të pavarësisë të ministrit të jashtëm grek Dimitris Avramopulos.


I pyetur nga mediat në lidhje edhe këtë çështje, Berisha u përgjigj shkurt se miqtë shkëlqejnë gjithmonë me mungesën e tyre

Gjithashtu kryeministri ka sqaruar edhe deklaratat e djeshme të tij për bashkimin kombëtar duke theksuar se motoja e shqiptarëve është “Të bashkohemi me njëri- tjetrin, të bashkohemi me Europën”.

Por shtypi dhe politika ekstreme në Greqi është tërbuar nga deklarata e kryeministrit.

Gazeta “Protothema” e quan atë që ndodhi një “incident diplomatik greko-shqiptar dhe përkeqësim të papritur të marrëdhënieve greko-shqiptare, të cilat janë si zhiva, ftohen lehtë dhe nxehen po aq lehtë”.

“Berisha: Nga Preveza, në Podgoricë, Shqipëri e Madhe”, me këtë titull vjen gazeta “To Vima”, e cila shkruan se deklarata në fjalë, bëri që të anulohet vizita e ministrit Avramopulos, si shprehje e pakënaqësisë.

“Ta Nea” shkruan: “Berisha provokon – Shqipëria e Madhe fillon nga Preveza”. Më pas botohet edhe sqarimi i zyrës së shtypit të kryeministrisë shqiptare.

Gazeta “Efimerida” shkruan se fjalimi i Sali Berishës në përvjetorin e pavarësisë së vendit solli një përkeqësim të mëtejshëm të marrëdhënieve greko-shqiptare. Sipas kësaj gazete “në thelb, deklaratat e Berishës krijojnë pretendime territoriale të Shqipërisë ndaj Greqisë”.

Reagime ka pasur edhe nga disa parti politike greke.

E Majta Demokratike, DIMAR, pjesë e koalicionit qeverisës shprehet se “Deklaratat zjarrvënëse të Sali Berishës janë përtej çdo koncepti të bashkëpunimit në Ballkan, minojnë bashkëjetesën paqësore të shqiptarëve me popullin grek dhe nxitin nacionalizmin ekstrem. Ato janë të rrezikshme dhe tërësisht të dënueshme”.

SYRIZA, partia opozitare e Aleksis Tsipras shprehet se “Zërat nacionaliste, histerike, që nuk kanë ide nga historia, nuk i shërbejnë paqes dhe bashkëpunimit midis popujve dhe qeverive në rajonin tonë. Janë deklarata të rrezikshme të papërgjegjshme nga politikanët e krahut të djathtë, që i hedhin benzinë zjarrit. Deklarata korrigjuese nuk i zbut shprehje të tilla, të cilat ushqejnë besimet obskurantiste dhe mesjetare”.

“Agimi i Artë” deklaron: “Berisha del nga binarët, duke deklaruar se Preveza është shqiptare”. (G. Tema)

Në Francë do hapet xhamia e parë për … homoseksualët

Një homoseksual franko- algjerian ka në plan që të hapë në Francë xhaminë e parë për homoseksualë. Madje ai pretendon se aty mund të realizojë edhe martesa myslimane mes çifteve të të njëjtit seks.

Mohammed Ludovic Lutfi Zahed, një algjerian që jeton në Paris, i martuar me partnerin e tij gej, shpreson që brenda muajit të hapë dyert e xhamisë.



Po ashtu ai thotë se xhamia do të thyejë edhe një tabu tjetër myslimane, atë të ndarjes mes burrave e grave në xhami.

“Është një xhami normale, gratë nuk kanë pse mbulohen dhe pse të ulen në fund. Meshkujt homoseksualë po ashtu nuk kanë pse të kenë frikë nga dhuna verbale dhe fizike. Pasi isha në haxhillëk, e kuptova se ishte e nevojshme një xhami për homoseksualët,” thotë ai.

Zahed është i martuar me Qiyam al- Din, një person nga Afrika e Jugut. Ata janë martuar në Afrikën e Jugut ku lejohen martesat e të njëjtit seks. Martesa e tyre ka marrë miratimin e një imami, por qeveria franceze e ka kundërshtuar.

Çështja e martesave të homoseksualëve ka ndarë thellësisht Francën.

Zahid është diagnostikuar me AIDS, që solli edhe zgjimin e tij shpirtëror. Ai thotë se merr rregullisht e-maile urrejtje nga myslimanët kudo në botë, por nuk shqetësohet. (G.Tema)

Në luftë na ranë 28 mijë dëshmorë, ja dokumentet


Janë apo nuk janë 28 mijë dëshmorë, aq sa udhëheqësi komunist i Shqipërisë, Enver Hoxha deklaroi në Konferencën e Paqes në Paris, në gushtin e vitit 1946? Debati i hapur vite më parë, nuk ka pasur asnjëherë një përgjigje të saktë dhe shifra është lëkundur midis 6, 8 e 12 mijë të rënëve. Por, Dalan Buxheli, Sekretari i Përgjithshëm i Organizatës Kombëtare të Familjeve të Dëshmorëve, gjatë një interviste për “Shekullin” thotë se gjatë viteve të luftës në Shqipëri janë vrarë, pushkatuar e zhdukur, jo pak por 28,110 persona. Dhe gjithçka, sipas tij, është e mbështetur në fakte e dokumente të shumë arkivore.
Në bazë të dokumenteve, sa të rënë ka Lufta Nacionalçlirimtare?
Sipas të gjitha dokumenteve të bazuara në arkivat shqiptare dhe ato të vendeve të tjera, gjatë luftës Antifashiste, janë vrarë, pushkatuar e zhdukur 28, 110 persona. Kjo shifër u bë publike nga Enver Hoxha në Konferencën e Paqes në Paris në vitin 1946.
Si u mundësua një shifër kaq e saktë brenda një kohe të shkurtër nga mbarimi i luftës?
Në fakt për t’u përgatitur për në konferencën e Paqes në Paris u ngrit një grup pune me specialistë, të cilët për muaj të tërë u morën me verifikimin e gjithçkaje. Ata morën të dhëna nga formacionet partizane, qarqet, komandat e vendit dhe Pushteti Vendor. Shifra që dha Enver Hoxha në këtë Konferencë, nuk ishte kot, ajo ishte e mbështetur në shumë fakte e burime arkivore që e vërtetonin një gjë të tillë.
Përveç jetëve njerëzore, çfarë dëmesh të tjera solli Lufta e Dytë Botërore në Shqipëri?
Pushtuesit dhe bashkëpunëtorët e tyre i shkaktuan këtij vendi dëme shumë të mëdha që u pasqyruan për një kohë të gjatë në jetën e qyteteve e fshatrave të Shqipërisë. Trupat pushtuese gjatë operacioneve ushtarake që ndërmorën kundër forcave partizane, dogjën e shkatërruan fshatra e qytete të tëra. Nga 2500 fshatra e qytete që kishte Shqipëria u dogjën e u shkatërruan 1850 prej tyre. U dogjën gjithashtu sasi të mëdha drithi e prodhimi bujqësor, u grabitën dhe u therën bagëti të imta e të trasha që për zona të ndryshme arrinin gati 50-70 për qind e tyre. Me qindra qenë burrat e gratë në lulëzim të moshës për punë që u arrestuan u burgosën dhe u dërguan në kampet e përqendrimit brenda ose jashtë vendit. Të gjitha këto ndikuan në pakësimin në një masë shumë të madhe të veprimtarisë ekonomike në mbarë vendin.
A ka një vlerë të përafërt të këtyre dëmeve?
Sipas llogaritjeve të specialistëve, pushtimi ushtarak i shkaktoi Shqipërisë një dëm të përgjithshëm me vlerë mbi 3 miliardë dollarë amerikanë me vlerën e vitit 1938. Shqipëria ishte një ndër vendet e para në botë për humbjet e dëmet, për frymë dhe të mirave materiale gjatë Luftës së Dytë Botërore
Çfarë u fitua nga Lufta?
Në fillim u fitua liria. Në saj të luftës së vendosuri e pa kompromis, heroizmit e vetëmohimit, guximi i popullit, Shqipëria u rreshtua në koalicionin e madh antifashist. Pra me fituesit. Marrja e armëve ishte një akt plotësisht i ndërgjegjshëm. Si asnjëherë tjetër ai i kishte të qarta dhe të përcaktuara qëllimet ndaj u tregua i gatshëm për çdo heroizëm e sakrificë për të arritur fitoren. Në zjarrin e luftës çlirimtare masat treguan iniciativa. U shfaqën me tërë thellësinë zgjuarsinë në të gjitha fushat e u organizuan me armë në dorë. Heroizmi i luftëtarëve i veprimtarëve të frontit çlirimtar të reparteve e njësive partizane u ngjasin legjendave. Nga radhët e masave dolën dhe drejtuesit e kuadrot udhëheqëse, komandantët e komisarët e njësive. Ndërsa në nderim të Dëshmorëve të Atdheut dhe Çlirimit, 5 maji dhe 29 nëntori i ccdo viti festohen me solemnitet në mbarë vendin nga Organizata Kombëtare për Dëshmorët e LANÇ-it dhe dëshmorët e tjerë të Atdheut. Vetë organizata ka orientuar të gjitha strukturat e saj në rrethe që këtë ditë ta përkujtojnë me krenari të ligjshme sepse kjo ditë përfaqëson njerëzit e mëdhenj që me gjakun e tyre çliruan atdheun dhe e radhitën vendin tonë me vendet fituese të Luftës së Dytë Botërore, si anëtare aktive e koalicionit të madh antifashist e që sot vendi ynë u pranua në NATO.
Kriminelët e Luftës në Nuremberg
Në Shqipëri u varën katër femra, e paprecedent
Dëshmorët nga njëra anë, po me tradhëtarët si u veprua pas lufte? Dalan Buxheli, thotë: “Lista me emrat e kriminelëve të LANÇ-it i është dërguar Gjyqit të Nurembergut që në atë kohë. Siç dihet ndër katër anëtarë të regjencës kuislinge dy prej tyre Lef Nosi dhe Fiqëri Dibra, ishin nga radhët e Ballit Kombëtar. Përfaqësues të kësaj organizate morën pjesë si ministra dhe në Qeverinë “Mitrovica”, siç ishin: Bahri Omari, Kol Tromara dhe Koço Muka, të cilët ishin pjesëmarrës në operacionet ushtarake kundër forcave partizane në ballë të të cilave ishin Mit’hat Frashëri, Ali Këlcyra, Abaz Ermenji, Kadri Cakrani, Safet Butka, e shumë të tjerë. Në kontinentin tonë, gjatë Luftës së Dytë janë varur në litar 5 femra, një në Rusi dhe katër të tjera në Shqipëri, siç janë Bule Naipi, Persefoni Kokëdhima, Ganimet Trebeshi dhe Liri Gero. Dhe këto janë bërë nga  pushtuesit në bashkëpunim me tradhtarët shqiptarë. Falsifikatorët e historisë sipas tyre, ballistë, zogistë vlerësohen si çlirimtarë. Këta zotërinj harrojnë se në kohën e pushtimit fashist, Shqipëria ishte vetëm një milion banorë dhe 70 mijë partizanë përbënin afro 20% të pjesës së aftë për luftë. Ata shkuan në luftë pa dallim feje, krahine e ideje. Harrojnë se 28 mijë partizanë dhanë jetën në çdo kilometër katror ka rënë 1 partizan që i bie afërsisht 10% e njerëzve të aftë për luftë, harrojnë vështirësitë e mëdha që hasi Shqipëria për t’i dalë në të vërtetë zot vatanit dhe jo për të bashkëpunuar me pushtuesit, sipas mendimit kapitullues se Italinë nuk e përballojmë dot. Prandaj të presim kur t’i vijë koha e përshtatshme. U harrua se në ç’kushte të varfërisë së tejskajshme u zhvillua kjo luftë dhe se çfarë sakrificash të jashtëzakonshme kaluan bijtë e bijat e këtij populli për çlirimin e vendit”.
DËSHMIA
28.110 dëshmorët e Shqipërisë
Dalan Buxheli thotë: “Në përgjigje të atyre që e mohojnë 28 mijë dëshmorët e luftës NAÇl, dëshmojnë të dhënat që janë marrë nga arkivat e ndryshme dhe që vijonë si më poshtë”:
Dëshmorë të shpallur sipas dokumenteve ligjore janë.…….........................................9470
Shtetas antifashistë shqiptarë të pushkatuar nga nazifashistët e bashkëpunëtorët janë 6436
Të asgjësuar në 23 kampet gjermane (pa varre) për të cilët paguan shpërblim shteti gjerman janë................................................................................................................11.200
Të asgjësuar në kampet në Greqi (pa varre) janë...............................................................50
Të asgjësuar në kampet në Itali (pa varre) janë.................................................................70
Të asgjësuar në kampin e Mathauzenit (pa varre) janë....................................................351
Të asgjësuar në kampin e Aushvicit në Poloni (pa varre) janë .........................................32
Të asgjësuar në kampin e Prishtinës (pa varre) janë........................................................168
Të asgjësuar në kampin e Zemunit në Jugosllavi (pa varre) janë.............................. .....162
Të asgjësuar në kampin e Bitolës në Maqedoni (pa varre) janë......................................144
Të asgjësuar në kampin e Strugës në Maqedoni (pa varre) janë.......................................27
Shuma e përgjithshme është.......................................................................................28.110 Flet Dalan Buxheli, Sekretari i Përgjithshëm i Organizatës Kombëtare të Familjeve të DëshmorëveLeonard Veizi - Shekulli

Një kokërr vezë për prapësi


Gjatë ditëve në vigjilje të festës së 100-vjetorit të pavarësisë si dhe ditën e festës, të gjitha mediat e Shqipërisë, pa përjashtim, ato të shkruarat dhe ato elektronike, e vunë në dukje dhe e përsëritën faktin se Presidenti i Maqedonisë, Shkëlqesia e tij Gjorge Ivanov, kishte anuluar vizitën e tij në Tiranë për të marrë pjesë në kremtimet e shekullit të parë të pavarësisë së shtetit tonë. Arsyet e këtij anulimi në çastin e fundit, gjithnjë sipas mediave shqiptare, të cilat u referoheshin mediave maqedonase, lidhen me një apo dy vezë, që një grup të rinjsh, pjesëtarë të shoqërisë civile, kanë hedhur mbi veturën e Kryeministrit të Maqedonisë Gruevski gjatë vizitës së tij zyrtare në Tiranë para pak ditësh.
Goditja me vezë e veturës së një vizitori të një niveli të tillë nga një apo disa qytetarë shqiptarë, ndërkohë që ai është bujtës i Kryeministrit tonë, është pa dyshim një gjest i pahijshëm, me të cilin unë vetë nuk pajtohem. Por ky është një incident krejtësisht i papërfillshëm për t’u marrë në konsideratë nga një kryetar shteti, aq sa ai të gjejë aty një arsye të mjaftueshme për të anuluar një vizitë protokollare për një rast të papërsëritshëm gëzimi te një vend fqinj dhe mik, siç ishte festa jonë e kësaj here. Në qoftë se do të nisej nga kritere të tilla vlerësimi, Presidenti i SHBA nuk do të dilte kurrë jashtë Uashingtonit. E vërteta është se çdo President amerikan, qoftë edhe gjatë një mandati të vetëm, ka parë të hidhen mbi veturën e tij aq shumë vezë, domate të kalbura e sende të këtij lloji, të cilat nuk shkaktojnë lëndime fizike, sa po të mblidheshin e të ruheshin diku, në krye të katër vjetëve do të nevojiteshin kamionë të tërë për t’i transportuar. Kjo i ndodh atij deri në qytetet e Europës Perëndimore dhe kryhet përtej masave të jashtëzakonshme të sigurisë, që shoqërojnë, siç dihet botërisht, lëvizjet e njeriut më të pushtetshëm të botës.
Përmenda përvojën e Presidentit amerikan thjesht sepse është më e dukshme, domethënë më e lehtë për t’u kuptuar se si ky burrë, i cili drejton shtetin më të fuqishëm të botës, nuk ndikohet aspak nga ca vezë apo ca kokrra domate që hidhen mbi veturën e tij kur është fjala për të përgjithësuar ndjenjat që ushqejnë popujt e tjerë ndaj popullit të tij. Sepse veprimi i Presidentit të Maqedonisë kësaj here, ngado që ta shohësh, nuk mban erë miqësie ndaj Republikës së Shqipërisë dhe shqiptarëve në përgjithësi, përfshirë këtu edhe një të tretën e qytetarëve të Republikës që ai udhëheq e që janë etnikisht shqiptarë. Nga ana tjetër, na mbetet të besojmë se ai është ndjerë sinqerisht i fyer nga kokrra e vezës së hedhur mbi veturën e kryetarit të qeverisë së vendit te tij. Kaq është në të drejtën e tij njerëzore, politike dhe diplomatike. Më tej, përgjithësimi nga ana e tij, aq sa të shtyhet të anulojë pjesëmarrjen në festimet e shqiptarëve në Tiranë, tregon, gjithsesi, një cektësi gjykimi që nuk i bën nder personalitetit të tij dhe as institucionit të tij presidencial.
E përsëris: veza e hedhur mbi veturën e një bujtësi të tillë, siç është kryetari i qeverisë së një vendi fqinj dhe mik, është një gjest i pahijshëm. Por nuk do harruar se një gjest i tillë – i pahijshëm – ndodh vetëm në një vend të lirë dhe mund të kryhet vetëm nga njerëz që ndjehen të lirë për ta shprehur pakënaqësinë apo edhe zemërimin. Shqipëria është një vend i tillë, ashtu siç është edhe Maqedonia e lirë. Reagimi nervoz e radikal i Presidentit Ivanov në këtë rast nxjerr në pah një deficit të pakëndshëm në konceptet e tij për demokracinë. Kryeministri Gruevski, me aq sa u pa në media, pati një vizitë të suksesshme në Shqipëri. Do të thosha madje se në një rast, gjatë konferencës së përbashkët të shtypit me Kryeministrin Berisha, ai dëshmoi një vetëpërmbajtje prej burri shteti. Kryeministri Berisha tha përpara gazetarëve se integrimin europian të Maqedonisë e pengon Greqia, kurse integrimin europian të Shqipërisë e pengon Edi Rama, domethënë opozita. E përkthyer qartë e thjeshtë, kjo ishte: Maqedonisë po ia prish të ardhmen europiane armiku i jashtëm e Shqipërisë armiku i brendshëm, një mënyrë arsyetimi kjo thelbësisht e vjetër, e kapërcyer me kohë në realitetet socio-politike si të Shqipërisë edhe të Maqedonisë. Rrjedhimisht, është një e folur krejt pa kuptim për gjuhën me të cilën shprehet Brukseli. Kryeministri Gruevski nuk e ndoqi mikpritësin e tij në këtë retorikë të pavend dhe vazhdoi të përqendrohet te problematika e denjë për një dalje të tillë në publik dhe që përputhej me çfarë pritej nga të dy kryetarët e qeverive.
Më e pakta: Presidenti maqedonas duhej ta shpërfillte atë vezë, që la gjurmë me të bardhën e të kuqen e vet mbi xhamin e veturës së Kryeministrit Gruevski. Sepse është një gjurmë që pastrohet me ujë. Më e mira: Presidentit maqedonas i takonte t’u kushtonte një moment reflektim arsyeve që e shtynë një të ri shqiptar të gjuante me vezë Kryeministrin Gruevski gjatë vizitës së tij në Tiranë. Dhe do t’i jepte kështu rast vetes të kuptonte më mirë se çfarë ndodh brenda kufijve të Republikës që ai vetë udhëheq. Sepse zemërimi i vezëhedhësit nuk ka të bëjë aspak me ndonjë përgjegjësi të Kryeministrit Gruevski brenda territorit të Republikës së Shqipërisë. Dhe, duke kuptuar më mirë çfarë ndodh brenda Republikës që ai udhëheq, Presidenti Ivanov, me pak më shumë vullnet të mirë, do të mund të bëhej edhe më i dobishëm për kohezionin e shoqërisë multietnike maqedonase, që do të thotë se do të mund ta kryente më mirë misionin për të cilin është zgjedhur demokratikisht.
Nuk e bëri. Sa keq për të në radhë të parë! Ne e kryem festën tonë.
Besnik Mustafaj - Panorama
Këtu mund të shikoni çastet kur është goditur automjeti i kryeministrit maqedon:http://youtu.be/nFZVyrVoz5QTaulant Capa rrëfen arsyet e këtij veprimi. Ai thotë se qëlluan me vezë makinën e kryeministrit maqedonas për "hir të diskriminim të shqiptarëve në Maqedoni". Sipas tij, edhe pse është vitit 2012 ende nuk zbatohet “marrëveshja e Ohrit” e vitit 2001.

Kush janë muslimanët e vërtetë?

Si e festojnë Hashuren muslimanët indianë, irakenë, sirianë, afganë, turqë, libianë etj dhe si e festojnë Hashuren muslimanët shqiptarë?
http://www.jafariyanews.com/2k5_news/feb/20ashur.htm

Dyshemeja e xhamisë është e mbushur me gjak, ndërkohë që myslimanët shitë në Indi godasin veten e tyre gjatë një procesioni të shenjtë.

Myslimanët në mbarë botën kujtuan Ditën e Hashures. Disa prej tyre madje zgjedhin që të derdhin gjakun e tyre për të kujtuar martirizimin e Imam Hyseinit, nipit të profetit Muhamed.

Ai u vra nga rivalët politikë së bashku me 72 shokë të tij në betejën e Qerbelasë, ndërkohë që trupat e të vdekurve u gjymtuan.

Hashurja kremtohet në ditën e dhjetë të muajit Muharrem.

Burimi: http://www.gazetatema.net/web/2012/11/26/rite-gjakatare-ne-nje-ceremoni-fetare-foto/

Aqif Pashë Elbasani, i pari që ngriti flamurin e Pavarësisë


Në vitin jubile kujtohet patrioti i shquar shqiptar.
Ishte një nga patriotët më të njohur elbasanas, njeri i besuar i Ismail Qemalit.

“Emëri juaj i shkëlqyer si patriot…”
Me këto fjalë Ismail Qemali, në vitin 1912, i drejtohej Aqif Pashë Elbasanit, pasi mësoi se ai bashkë me patriotë të tjerë elbasanas ngriti flamurin e Shpalljes së Pavarësisë në Elbasan. Flamuri u ngrit në Elbasan më 25 nëntor 1912. Ai u pasua me ngritjen e flamujve të tjerë në Korçë, Durrës, Tiranë… dhe 28 më Nëntor në Vlorë.
Ismail Qemali vazhdon: “Në këtë kohë transformimi, historia do të dijë të dallojë patriotin nga tradhtari dhe do t’i caktojë secilit vendin e tij… Se ç’vend do të kem unë në histori, këtë nuk e di… sa për ju, emri juaj i shkëlqyer si patriot do të mbetet i shkruar në faqet e ndritura të historisë sonë…”
A thua këto fjalë të Ismail Qemalit nxitën vetëdijen patriotike të familjeve elbasanase të përjetësojnë figurën e Aqif Pashë Elbasanit, në një shtatore në qendër të Elbasanit, në vitet e demokracisë dhe nipin e Pashës, Serxhio Vili Mazreku, avokat, të shkojë më tej. I preokupuar, bashkë me  shkrimtarin Bahri Myftari, duke vlerësuar kontributin e Aqif Pashë Elbasanit në shpalljen e pavarësisë kombëtare, hartuan një plan konkret veprimtarie, të cilin ia paraqitën kryetarit të Bashkisë së Elbasanit, z. Qazim Sejdini. Reagimi i tij ishte pozitiv… Sejdini në zyrën e tij mban dhe ruan flamurin e ngritur në Elbasan më 25 nëntor 1912, e qëndisur nga gruaja e lagjes Kala, Marije Buda. Avokati Serxhio Mazreku, në emër të familjes së tij premtoi dhe për një sponsorizim financiar të konsiderueshëm.
Një iniciativë e shkëlqyer që duhet ndjekur edhe nga familje të tjera të mëdha shqiptare.
Kush ishte Aqif Pashë Elbasani
Aqif Pashë Elbasani lindi në Elbasan më 20 mars të vitit 1860 në familjen e Biçakçinjve. Biçakçinjtë takohen për herë të parë në dokumentet arkivore në fillimet e shek XV. Ishte një nga familjet më të mëdha çifligare në trevën e Elbasanit dhe të tërë Shqipërisë. Shumë pinjollë të derës së Biçakçinjve gjatë zotërimit të Perandorisë Osmane kanë mbajtur tituj dhe ofiqe të larta si: Sinan Pashë Biçaku, gjeneral i perandorisë, Sinan bej Biçaku, kryekomandant, Seit Pasha, mësues i oborrit, Selim Beu, guvernator në Egjipt, Ibrahim Biçaku, vezir, Dervish bej Biçaku, sundimtar i Elbasanit, Mahmut Pasha, prefekt i Elbasanit, babai i Aqif Pashës, e shumë të tjerë…
Dera e Biçakçinjve mbahej për fëmijë të ditur dhe të shkolluar. Aqif Pasha, pasi mbaroi arsimin fillor dhe të mesëm në vendlindje, studimet e larta i kreu në Stamboll. Atje ai u lidh që në fillim me qarqet patriotike shqiptare.
Pas fitores së Revolucionit Xhonturk u bë kryetar i klubit atdhetar të shqiptarëve “Bashkimi”. Merr pjesë në Kongresin e Dibrës, në korrik 1909 dhe më vonë në Kongresin Arsimor të Elbasanit, shtator 1909. Së bashku me bashkëpatriotë të tjerë elbasanas kontribuuan në hapjen e Shkollës Normale, në dhjetor të vitit 1909. Aqif Pashë Elbasani u bë kontribuuesi kryesor në organizimin e kryengritjes së përgjithshme për Shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë, duke u vënë pa asnjë hezitim në krah të Ismail Qemalit. Ai miratoi që në fillim, pa asnjë mëdyshje, në unitet të plotë, planin për organizmin e Shpalljes së Pavarësisë dhe atë të organizimit të shtetit të ri shqiptar.
Më 25 nëntor, Aqif Pashë Elbasani, bashkë me patriotët Lef Nosi, Qemal Karaosmani, E. Jorgaqi, F. Papajani e të tjerë, ngriti flamurin në qytetin e Elbasanit, duke shpallur pavarësinë dhe duke i treguar pushtuesve serbë “se kishin shkelur në viset e Shqipërisë së pavarur”.
Aqif Pashë Elbasani është bërë i njohur si besnik i qeverisë së Vlorës dhe i Ismail Qemalit veçanërisht. Ai kreu shumë detyra në këtë qeveri, duke dëshmuar përkushtim atdhetar, por më së shumti kontribuoi në ngritjen e institucioneve të Drejtësisë në Shqipëri, të cilat nuk mbështeteshin në kurrfarë baze shkencore. Ai e përjetoi me dhimbje ndarjen e trojeve shqiptare dhe nuk u kursye për t’iu kundërvënë armiqve të kohës. Veçanërisht në Elbasan, në vitin 1913, udhëhoqi protestat kundër copëtimit të trojeve etnike. Mbështeti Princ Vidin dhe së bashku me Luigj Gurakuqin, Pecin, Hil Mosin… krijuan Komitetin Kombëtar për t’i shërbyer çështjes kombëtare, me platformë të qartë dhe të mirorganizuar.
Nuk pranoi të merrte pjesë në Kongresin e Durrësit.
Aqif Pashë Elbasani mori pjesë dhe ishte organizator i Kongresit të Lushnjës më 1920 dhe për merita të padiskutueshme, u zgjodh njëzëri kryetar i tij.
Është autor i telegramit të famshëm dërguar Fan Nolit, në 1920, ku e ftonte atë dhe të gjithë patriotët e tjerë shqiptarë në Amerikë, të mendonin, bashkëpunonin dhe të vepronin për një Shqipëri të bashkuar.
Në vitin 1922, Aqif Pasha largohet nga Shqipëria për në Austri për shkaqe aspak personale, por si emigrant politik, duke krijuar partinë kombëtare me program kryekëput liberalo-demokrat. Në vitin 1923, grupi i Fan Nolit e propozoi deputet në Asamblenë Kombëtare për Korçën, ku edhe fitoi. Ai kthehet në atdhe në vitin 1924, merr pjesë në disa mbledhje të Asamblesë Kombëtare, punon për bashkimin e elementëve liberalë-demokratë dhe më vonë, për arsye shëndetësore, tërhiqet nga jeta politike.
Aqif Pashë Elbasani vdes në Elbasanin e tij që e deshi aq shumë, më 20 shkurt të vitit 1926 dhe përcillet në banesën e fundit me shumë nderime. Ai kujtohet si një atdhetar i madh, politikan i ndershëm dhe me vizion krejtësisht evropian. Burrë shteti, i cili u vlerësua sa qe gjallë, por edhe më pas.
Relike të atij 25 nëntori 1912
Është karakteristikë e qytetarëve elbasanas ruajtja e shumë objekteve, sendeve e orendive të vjetra, relikeve historike, këngëve të vjetra patriotike, si dhe kostumeve popullore shqiptarçe, armëve prej sermi etj.
Një prej gjurmuesve dhe mbledhësve të këtyre relikeve është edhe eruditi Vangjel Kapedani. Në shtëpinë e tij, por veçanërisht në dyqanin e tij, gjen relike me vlerë historike. Ai është gjurmuesi dhe zbuluesi i flamurit kuq e zi, me fije ari, i qëndisur nga gruaja e lagjes “Kala”, nga fisi Buda, Marije Buda. Ky flamur, që ruhet në zyrën e kryetarit të Bashkisë, është ngritur më 25 nëntor 1912 nga Aqif Pashë Elbasani në sheshin midis Bashkisë dhe Prefekturës së Elbasanit. Gjithashtu Vangjel Kapedani ruan borinë që ka shoqëruar ngritjen e flamurit në Elbasan, tingujt e së cilës kanë thirrur në shesh qindra e mijëra qytetarë elbasanas. Boria është e vitit 1884 dhe është prodhuar në Mantova të Italisë. Këtyre relikeve u shtohet edhe një pentagram muzikor i vitit 1916, titulluar “Marsh muzikor për Aqif Pashën” i shkruar nga dirigjenti i Bandës Muzikore Perandorake të Austrisë, Anton Cimfl. Këtë marsh, dirigjenti austriak e ka luajtur edhe në shtëpinë e Aqif Pashës, duke treguar, veç vlerave muzikore, edhe respektin për këtë njeri të shquar të kombit shqiptar.
Me këtë marsh muzikor, banda muzikore e Elbasanit “Afërdita”, do të hapë festimet e 100-vjetorit të pavarësisë, drejtuar nga dirigjenti pasionant Emin Palluqi.
Me rastin e 100-vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë, familja Mazreku propozon një dhomë muzeale për Aqif Pashën, në shtëpinë e tij të lindjes, një dokumentar artistik me metrazh të shkurtër, një ekspozitë fotografike, biseda dhe një sesion shkencor në Universitetin e Elbasanit etj. Një vend të veçantë do të zërë edhe konkursi letrar i shoqatës “K. Kristoforidhi”. Mjafton vetëm pak vullnet i mirë për t’i realizuar të gjitha. Elbasani e ndien si obligim të nderojë një nga njerëzit e tij më të çmuar, atdhetarin Aqif Pashë Elbasani.
Thanas Meksi - Panorama

Shqipëria në Integrimin Europian

Eshtë kaq tragji-komike të dëgjojmë e lexojmë çdo ditë sesi politikanët shqiptarë zotohen e akuzojnë, denoncojnë e premtojnë në këtë 100-vjetor të Pavarësisë së Shtetit Shqiptar, se duhet ndaluar korrupsioni, duhet luftuar krimi i organizuar si dhe duhen forcuar Institucionet e Pavarura, pasi pikërisht këto, janë 3 kërkesat bazë të Bashkimit Europian për Integrimin e Shqipërisë
.

Vras mendjen, vallë çdo ndryshonte nga gjendja e sotme nëse BE-ja nuk do të na i kërkonte këto kushte?

Kaq shumë po na e shesin këtë Integrimin Europian si një arritje, si fundin e kalvarit të padrejtësive, si fundin e mjerimit ekonomik, duke harruar se në parim Shqipëria fillimisht duhet të bëhet një shtet i zot, për veten e saj.

Kush tjetër veç politikanëve shqiptarë e mbjell më së shumti korrupsionin?
Kush tjetër veç politikanëve shqiptarë e ushqen dhe përkrah krimin e organizuar?
Kush tjetër veç politikanëve shqiptarë sulmon
(madje edhe publikisht) Institucionet e Pavarura ?

Të dashur bashkëqytetarë shqiptarë; politikanët shqiptarë nuk kanë patur ndonjëherë viza për të lëvizur jashtë shtetit. Madje aq para sa harxhohen për udhëtimet e dietat e tyre jashtë Shqipërie do të mjaftonin që të gjithë qytetarëve shqiptarë pasaportat e reja biometrike t'iu jepeshin falas. Në fakt pasaportat tona biometrike jo vetëm që u shitën më shtrenjtë se kudo, por madje shteti shqiptar nuk rimbursoi asnjë qytetar që pasaportën e vjetër e kishte brenda afatit të saj 10-vjeçar.
E megjithatë, ti rikthehemi edhe njëherë temës, politikanëve tanë. Politikanët tanë kanë hyrë prej dekadash në Europë, ndryshe nga ne qytetarët shqiptarë. Ata fëmijët e tyre i dërgojnë për studime jashtë shtetit, të njohurit e tyre i kurojnë jashtë shtetit. Ajo që i lidh me Shqipërinë është vetëm mundësia për ta rrjepur sa më shumë atë.
Nëse politikanët shqiptarë do ta donin realisht integrimin e Shqipërisë dhe fundin e diskriminimit të qytetarëve shqiptarë, nuk do të zhvillonin vetëm zgjedhje të kontestueshme.
Dhe mqs jemi këtu tek zgjedhjet, a e dini që ka mbi 2 dekada që në Shqipëri pakica, pra më pak se 50% e qytetarëve shqiptarë të cilët marrin pjesë në votime, zgjedhin Qeverinë e 3 milion shqiptarëve në Shqipëri dhe politikat e afro 5 milion shqiptarëve të tjerë mbetur jashtë kufinjve të cunguar shqiptarë.

Ka ardhur koha për ndëshkim qytetar. Indiferenca ndaj kësaj klase politike është pikërisht oksigjeni i saj.
Qytetarët shqiptarë e meritojnë të jenë pjesë e Europës, pasi qytetarë të saj kanë qenë gjithmonë, njëkohësisht duke shërbyer me nder në rangjet më të larta të qytetërimeve të njëpasnjëshme.

Veçse sot ia kemi lënë në dorë fshesën, llumit, armikut të saj.

Shkroi: Stop Injorancës !

Mos kini frikë, zotëri…


Pas shpalljes së Pavarsisë, më 1912, një gazetar anglez e pyeti Heroin e Popullit Ismail Qemali:

- Si do t'i bashkoni në një shtet katolikët e Veriut me myslimanët e Shqipërisë së Mesme me ortodoksët e Jugut?


Dhe Ismail Qemali ia priti:

- Mos kini frikë, zotëri. Ata janë bashkuar e bërë njësh prej kohësh, përmes kultit të të njëjtit atdhe, të cilin e kanë në zemër prej shekujsh përpara se t'i sillnin të huajt këto besime!


Materiale nga arkiva në prag të 100 vjetorit të pavarësisë
Burimi i informacionit

Gjeni nuse shqiptare, dasmën e keni të paguar


Kryetari i Komunës së Novacit të Manastirit, Lazar Kotevski është i vetmi që po zbaton apelin e kryeministrit Nikolla Gruveski që gratë maqedonase të lindin më shumë fëmijë me qëllim të rritjes së natalitetit. Me para nga buxheti i Komunës, kryetari Kotevski inkurajon beqarët e kësaj komune të martohet sa ma shpejtë.

Megjithatë, apeli i tij siç kanë raportuar mediat lokale në Manastir, ka një porosi më të thellë: vajzat të jenë nga Shqipëria dhe jo nga Maqedonia! Me qëllim që ta rrisë numrin e fëmijëve, Kotevski madje me financa të komunës i dërgon beqarët drejt Shqipërisë që të gjejnë nuse.

Përveç që komuna u mbulon të gjitha shpenzimet e martesës, gjithashtu në grupe organizon takimin e nuseve të reja të sapo martuara nga Shqipëria në Maqedoni, duke u shtruar drekë solemne dhe vizita falas të muzeve dhe lokacionin arkeologjik Heraklea në afërsi të Manastirit, njofton Koha.

"Nëse arrijnë të gjejnë nuse në Shqipëri, atëherë komuna jo vetëm që harxhimet e rrugës, por do t’i mbulojë edhe harxhimet e kurorëzimit, harxhimet e priftit për ceremoninë kishtare dhe në fund - harxhimet e dasmës", thotë kreu i Komunës së Novacit, Lazar Kotevski.

Ai ka treguar se martesa e beqarëve maqedonase me vajza nga Shqipëria është edhe Strategjia e Komunës së Novacit, e cila siç ka thënë Kotevski, dukshëm do të ndikojë në rritjen e natalitetit në këtë komunë, e cila ka 44 vendbanime me 3500 banore, ndërsa brenda një viti lindin jo më shumë se 30 fëmijë.

"Kemi të përgatitur një listë me 100 beqarë. Vajza kemi shumë pak për shkak se një numër i madh familjeve, në mënyrë masovike po shpërngulen dhe vendosen nëpër qytete. Numri i beqarëve do të ishte shumë më i madh, por falë Shqipërisë, vetëm këtë vit kemi 30 martesa të beqarëve tanë me nuse shqiptare", thotë krenar Kotevski.

"Ashtu siç këtu ka beqarë, tek ne ka shumë vajza të pamartuara, sepse meshkujt tanë nga fshatrat ikin për punë në Itali. Në vendbanimet e varfra rurale nuk është i vogël numri i femrave të pamartuara që kanë kaluar moshën 35-vjeç. Me të vërtetë jemi larg nga vendlindja, megjithatë kemi familje dhe fëmijë tanë", thotë Shpresa Mitrevska nga fshati Aglarcë, e cila vendlindje ka një fshat malor të Shkodrës.

Nga këto martesa të përziera, në Komunën e Novacit është rritur edhe numri i fëmijëve të lindur, prandaj siç ka informuar Kotevski, Novaci me ndihmën e Ministrisë së Arsimit ka filluar me vendosjen e shkollave montazh nëpër shumë fshatra të kësaj komune.

Adelina Ismaili këndon për LSI-në

Zbulohet kënga E Adelina Ismailit që do të përfaqësojë LSI-në gjatë fushatës për Zgjedhjet Parlamentare të 2013-ës

Duke u nisur prej incidentit të paprecedent të Zgjedhjeve të shkuara, kur LSI-ja bëri gjithë fushatën e saj duke kritikuar e hedhur vrer ndaj Kryeministrit e Qeverisë Berisha dhe në fund u kthye vetë në Patericën e saj, kësaj here për të shmangur keqkuptimet dhe për të zgjedhur në çastin e fundit kualicionin fitues, do të përfaqësohen me këngën e Adelina Ismailit.

http://www.lsi.al/index.php?lang=AL
Bashkohuni me ne: "Kemi mbrojtur qindra mijëra vende pune," (Për militantët tanë)

 Dëgjoni këtu këngën e fushatës së LSI-së

Berisha: "Ëndrra e bashkimit etnik të shqiptarëve, në Europë"


Berisha në Ceremoninë 50-vjetorit të krijimit të gjimnazit “Ismail Qemali” në Tiranë, pasi ka thurur lavdet përkatëse mbi arritjet e qeverisë së tij dhe pasi ka shtuar premtimet e reja elektorale, i ka kapur syri hartat e Shqipërisë etnike, vendosur prej nxënësve në koridoret e shkollës.


Aty ai ka shtuar se ëndrrra e bashkimit kombëtar të shqiptarëve duhet të realizohet në Europë. Të njëjtën pikëpamje ka shfaqur edhe Kryetari i Opozitës Edi Rama në takimin e tij përballë Albin Kurtit në Kosovë
Të thuash se Bashkimi etnik i shqiptarëve do të bëhet kur të bëhemi të gjithë pjesë e Bashkimit Europian, do ishte njësoj si të thuash që bashkimi i copave të gotës së thyer shqiptare do të bëhet kur ti hedhim (të fundit) të gjitha, atje tek koshi i plehrave, aty ka ka lloj e lloj gotash të tjera, të thyera apo të pathyera, të mëdha apo të vogla, origjinale apo prej kauçuku, gota, apo shishe...

Shkroi: Stop Injorancës !

STOP INJORANCES !

Thuaji "Jo" injorancës !

Ai ishte Zogu mbret?


Mik i dashur,Bertolt Brecht shkruante: Gjithë pushteti buron nga populli – por ku shkon ai?” dreqi ta hajë. Tek ne pushteti shkon nga edhe ka ardhur. Herë në Beograd, herë në Athinë, herë në Romë, së fundi edhe në Ankara. Krejt varet se cila qendër na e gozhdon në karrige një politikan. Ndonjëherë edhe dy qendra së bashku. Ju reaguat pas mendimit tim, ku shkrova te një mike në “fb” vetëm këtë fjali: “Zogu nuk është mbret. Më kundërshtuat me email, privatisht, prandaj edhe nuk po përmend emrin Tuaj, por nga respekti për titullin, që kishit shënuar në fund, jo edhe pa arsye, po ju përgjigjem publikisht. Jo nga perspektiva e një historiani, por e një njeriu të rëndomtë, që përpiqet ta kultivojë një shqisë dhe ndjenjë drejtësie, duke u bazuar vetëm në veprat penale të politikanëve, vepra që duhet t’ i dijë çdo njeri i zakonshëm, madje edhe një doktor i shkencave.


Ta zëmë se Ibrahim Rugova është akoma president i Kosovës dhe ta zëmë se ime motër, pas këmbënguljes time, martohet me Rrahman Morinën, bashkëpunëtorin e madh të Millosheviçit. (Shembujt e sotëm më shërbejnë për ta bërë të qartë peshën e çështjes, ecurinë dhe gjykimin tonë aberrativ ndaj personaliteteve negative historike si dhe rehabilitimin e tyre pa u pas penduar, rrjedhimisht pasojat në shoqëri deri më sot...)


Nejse, të vazhdojmë: Millosheviçi më ndihmon me para dhe unë grumbulloj rreth meje shqiptarë nga Lugina e Preshevës. Serbia na armatosë mirë dhe unë zotohem se nuk do të interesohem për shqiptarët atje, se do të vrasë patriotët e intelektual shqiptarë, si për shembull: Adem Jasharin, Thaçin, Adem Demaçin etj. Përveç kësaj, zotohem me shkrim se do ta pranojë pushtetin serb dhe do të punojë për integrimin e Kosovës në Serbi. Me cuba shqiptarë apo mercenarë serb e rus, unë futem në Kosovë dhe rrëzoj Qeverinë demokratike të Rugovës.
Meqenëse unë futem me ndihmën e Millosheviçit, unë meritoj ekzekutim apo burg të përjetshëm për tradhti të madhe ndaj atdheut dhe për puç. Kapërcimi ilegal i kufirit me një bandë cubash të armatosur, mund të jenë akuza shtesë.
Në një vend normal, të shëndoshë nga ana mendore mendoj, këtu do të përfundonte karriera ime politike, por, meqenëse populli im nuk bënë dallime semantike në mes patriotizmit dhe tradhtisë, unë përpunoj, zhvilloj dhe rris ambiciet e mia dhe zhvilloj lakminë për pushtet të përjetshëm. Nga frika se një ditë më rrëzojnë kosovarët e mi, unë me ata cuba dhe shërbëtorë të Millosheviçit që u futa brenda, organizoj edhe shpalljen time mbret dhe kështu i siguroj vetes të drejtën absolute dhe serike të pushtetit: domethënë edhe kalimin e kësaj prone private në duar e pinjollëve të mi. Unë falënderoj Millosheviçin për ndihmën dhe katapultimin tim në fron mbretëror dhe i fal Mitrovicën me rrethinë Serbisë. Ky është çmimi i parë i fronit, pa llogaritur edhe të vrarët për ta marrë pushtetin...
Këtu konsumohet akti i tradhtisë së lart i sanksionuar në çdo kushtetutë të shteteve tokësore dhe cenohet sovraniteti i vendit për përfitim vetjake, si pasojë e lakmisë sime të sëmurë. Në një vend normal, të shëndoshë nga ana mendore mendoj, nëse jo pas puçit, këtu do të përfundonte karriera ime politike: Cenimi i sovranitetit të vendit!
Edhe spiunit serb Rrahman Morina, i jap një post ministri. Pasi të shpallem mbret i Kosovës, unë betohem se do ta mbrojë atdheun dhe do të punojë për të mirën e tij. Natyrisht për ta arsyetuar veprën time, puçin dhe blerjen e pushtetit me troje shqiptare, unë përpiqem të bëjë edhe diçka për popullin, që i hipa në qafë me armë dhe me ndihmën e Serbisë. Unë di se nuk rrihet në pushtet duke qenë kundër popullit, por vetëm duke vrarë e dëbuar nga vendi ata shqiptarë, që i sulen fronit dhe që mund të organizojnë popullin. Natyrisht se krijoj edhe një administratë sepse përndryshe bota nuk do të më konsideronte Mbret i Shqiptarëve, por Cub. Po, pse i shqiptarëve? I shqiptarëve sepse me ndihmën e atyre, që nuk i kam nën pushtetin tim, u bëra mbret!
Shtetin tim do ta pranojë fqinjët, mirëpo jo të Nolit. Noli nuk i konvenon Ballkanit, unë po! Noli ishte tepër i madh për Ballkanin e vogël. Shumë i mençur për Ballkanin primitiv. Ortodoks me besim, por vendet fqinje ortodokse nuk do ta pranojnë shtetin e tij, por do ta pranojnë timin, sepse vija nga një familje bejlerësh...
Çdokush që synon rrëzimin tim, është tradhtar i kombit, puçist dhe kundër shtetit tonë, i them popullit. Merre me mend zoti doktor i shkencave, edhe pse unë kam falur troje, e them këtë! Unë tradhtari, patriotët e vërtet i quaj tradhtarë! Në fakt, ata që dëshirojnë rrëzimin tim, janë vetëm kundërshtarë të mi, patriot e idealist, por unë për ta siguruar pronësinë e shtetit, e trishtoj atë se kundërshtarët e mi janë tradhtarë, pa marrë parasysh kush janë: Adem Jashari, Rugova, Thaçi apo Demaçi. Konceptit të lakmisë sime të sëmurë i shkojnë për shtat ngatërrimi semantik i patriotizmit dhe tradhtisë, sa të shkrihen deri në mosdallim në mes vete. Këtu arrijmë tek mendimi i shkrimtarit austriak Karl Kraus i cili thotë:“ Disa gjëra janë aq të rrejshme, sa edhe e kundërta e tyre nuk është e vërtetë!” Ngatërrimi është i përkryer dhe ja pse tek ne e kundërta e rrenës është përsëri rrenë. Dhe, e kundërta e tradhtisë është tradhti, e jo patriotizëm, si kudo në botë!


Megjithëkëtë, të vazhdojmë me veprat e mia penale. Sapo të sulmojë ushtari i parë i huaj atdheun tim shumë të dashur, unë arratisem për ta shpëtuar familjen time, duke lënë popullin në luftë pa udhëheqës dhe pa mbrojtje. Në një vend normal me mendje të shëndoshë mendoj, edhe këtu do të kishte përfunduar karriera ime politike dhe do t’ isha dënuar për shkak dezertimit: me ekzekutim apo burg të përjetshëm. Unë jo vetëm që dezertoj para se të marrin vesh ushtarët e mi sulmin, por duke konsideruar veten mbret, më duhen edhe shumë lekë për ta mbajtur oborrin tim gjallë dhe çka bëj unë? Unë vjedh floririn e atdheut, që më mbajti si mbret dhe ia mbath, ku sytë, edhe këmbët. Këtu konsumohet akti i vjedhjes kriminale duke zbrazur arkën e shtetit. Edhe pse mbret i vendit, i betuar, unë do ta shikoj luftën në televizor me plane të reja për ta rrëzuar qeverinë sapo të çlirohet vendi. Fqinjët mirëpo, nuk do të tregojnë interes të më sjellin përsëri në fron, sepse mua më pason një tjetër, që u konvenonte atyre dhe me ndihmën e tyre u ngrit dhe u gozhdua në karrige si diktator.


Këtu doktor i dashur thjeshtësova historinë gati deri në banalizim, me shembuj aktual për të kuptuar nocionin tradhti edhe doktorët si Ju. Tradhtia është tradhti dhe nuk mund ta zhbëjnë veprat e mira aty këtu. Sepse unë para se të bëhem mbret, isha vrasës, puçist, vasal i huaj dhe derisa posedoj titullin mbret, bëhem edhe dezertor edhe hajdut.
Sikur ne të ishim një vend normal, me aftësi gjykuese të shëndosha, atëherë nga pasardhësit e mi të pafajshëm, do të kërkohej së paku floriri i vjedhur. Nëse Tirana nderon me një rrugë Ahmet Zogun, është për t’ u tmerruar pse nuk nderohet edhe spiuni i Serbisë Ceno Kryeziu( Cërnoglaviç) dhe Nikola Pashiçi me një bulevard, që na prodhoi një mbret! Edhe Esat Pashë Toptani duhet nderuar nga familja e së cilit vinte nëna e mbretit Zog. Edhe ai kishte ndërmend t’ i falë Serbisë veriun, kurse jugun Greqisë. Zotimi ndaj mbretërisë së Karagjogjerviqëve, puç me një bandë tradhtarësh, vrasje e patriotëve shqiptarë, dezertimi, vjedhja e arkës së shtetit, nuk janë çështje botëkuptimi dhe pikëvështrimi, por fakte që i ka prodhuar “mbreti”, që Ju adhuroni. Veprat kriminale, nuk mund t’ i zhbëj askush, sepse ai i ka prodhuar vet. Me vetëdije dhe me pasion të sëmurë ndaj pushtetit dhe karrierës. Pajtimi me ato vepra, është krim. Injorimi i atyre veprave kriminale, është pajtim me tradhtinë dhe ngatërrim i normave morale.


Nderimi i Zogut me një rrugë, flet edhe për Qeverinë e sotme shqiptare. Nuk mund të nderohet Noli, Luigj Gurakuqi, Bajram Curri, Avni Rrustemi, Hasan Prishtina, e Ahmet Zogu, sepse këta nuk mund të futen në një kallëp. Ose të parët janë patriot, ose i dyti. Ose të parët janë tradhtarë, ose i dyti. Së bashku nuk shkojnë. Në asnjë shtet të botës nuk mund të gjenden rrugë, ku bartin emra të tradhtarëve. Propozimi për këtë emërtim, aprovimi i tij nga administrata e qytetit, flet për gjendjen tonë psikike. Flet për ata që sundojnë sot vendin. Për ata që sundojnë, sepse këta nuk qeverisin, por manipulojnë dhe dominojnë. Jo vetëm kjo, por dëshmon edhe për ata që shëtisin nëpër këtë rrugë dhe lexojnë për ditë emrin e atij, që kërkoi azil politik në Jugosllavi dhe me kunatin e vet Ceno Kryeziun, sulmoi atdheun.
Një vend që nderon një personalitet të tillë negativ, nuk mund të jetë normal, as natën e as ditën, as kur është duke fjetur, as kur është i zgjuar. Ai popull është në vegjetim e sipër. Aty ku nderohen njëlloj si patrioti, po ashtu edhe tradhtari, është e pamoralshme të flitet për norma morale. Apo për etikë në politikë.

Ministri i Mbrojtjes në Gjermani dha dorëheqje për plagjiaturë në doktoratën e tij. Politikani duhet të jetë i padamkosur, thjesht i padamkosur dhe shembull i së mirës, i moralit dhe qëndrimit korrekt, jo shembull i maskarait, i hajnit, i tradhtarit dhe i vrasësit. Karl-Theodor zu Guttenberg u dënua me një gjobë prej 20.000 €, që duhet t’ ia falë një organizate që lufton kancerin tek fëmijët, edhe atë për 23 pasazhe të vjedhur, ku kishte cenuar të drejtën e autorit. Çfarë dënimi ka paguar Zogu për puçin, vrasjen e qindra vetave, cenimin e integritetit të vendit, dezertimin, vjedhjen e arkës dhe bashkëpunimin me vendin që kishte pushtuar gjysmën e territoreve shqiptare?


Politikani që ka një episod negativ në jetën e vet, ku shquhet tradhtia, vrasja, vjedhja, nuk mund të jetë shëmbëlltyrë për kombin. Kur një politikan vret vetëm një njeri padrejtësisht, ai është vrasës, kriminel, edhe nëse nesër bëhet doktor i shkencave. Një njeri është tradhtar, edhe nëse fal një metër të atdheut pa pajtimin e popullit, edhe nëse nesër bëhet kryetar apo kryeministër. Një njeri është dezertor, edhe nëse është mbret. Historia as nuk guxon t’ i harrojë veprat negative, as t’ i zbukurojë ato, sepse kjo neglizhencë, prodhon tradhtarë të rinj në pushtet. Siç kemi edhe sot...
Këto ishin arsyet e mia mik i dashur dhe më habit edhe një: Pse adhurojmë personalitete që dëmtojnë Shqipërinë? Është në pyetje injoranca jonë e madhe, oportunizmi, paaftësia e ndarjes së patriotit nga tradhtari apo patriotizmi folklorik apo parapëlqejmë despotizmin rural? Apo pse ne gjykojmë kështu: Gjarpri që nuk më pickon mua, jetoftë 100 vjet!” Unë mendoj se kjo e fundit vlen për ne, por edhe për një arsye: neve na pëlqejnë krenaritë boshe dhe të rrejshme. Neve na pëlqen ta gënjejmë veten, injorojmë aq shumë vepra penale, sepse na eksiton iluzioni se duke pasur mbret, bëhemi disi anglez, prandaj aleluja për atë gjarpër. Ai nuk na ka helmuar neve, por të tjerët...


Faktet e numëruara, nuk janë gjykim komunist i historisë, por tradhtia është tradhti, edhe në feudalizëm, edhe në monarki, edhe në komunizëm, edhe në demokraci dhe edhe aty ku jetohet akoma në struktura fisnore dhe ku nuk ekziston një ngrehinë qeverisëse si shteti. Kur Gjermania fashiste sulmoi monarkitë tjera në Europë, asnjë monark nuk dezertoi. Arsyetimin e tij se nuk kishte armatim për rezistencë, e rrëzoi pasuesi i tij, diktatori Enver Hoxha.
Nëse nxënësit tanë mësojnë në shkollë se Zogu ishte i mirë, e jo siç e meriton në bazë të veprave të veta, atëherë ne nuk kemi historian, por njerëz që shkruajnë përralla, ku edhe tradhtari glorifikohet. Me libra të tillë, edhe në 100 vitet e ardhshme do të prodhojmë vetëm tradhtarë në krye të qeverive, sepse ne nuk jemi në gjendje të dallojmë me mes tradhtisë dhe patriotizmi, ne mes ditës dhe natës, moralit dhe pamoralit, Shtëpisë Publike dhe Qeverisë. Ja pse politikanët tanë i ngjajnë shumë plehut. Mund të ketë dobi anësore, por askush nuk duhet ta durojë në shtëpi. Ali Podrimja në poezinë e tij “Ti dhe dielli” thotë: “Me Plehun mos u pajto: nxirre në gjysmë të natës, në pikë të vapës..!” Ne mirëpo kemi një shprehi të keqe. Ne i mbyllim hundët dhe shtiremi se nuk po e shohim dhe bashkëjetojmë me të.


Summa summarum: Kush ishte Ahmet Zogu? Ai ishte karrieristë i paskrupullt, tradhtar, dezertor, vrasës, hajn, copëtues i vendit dhe punoi vetëm për veten. Vendimi i gjykatës jo në emër të popullit, sepse populli nuk brengoset shumë për këtë, por në emër të drejtësisë: pesë herë burg i përjetshëm! Po e vërteta? Ai shpërblehet. Në Tiranë ka një rrugë që quhet “Rruga e Ahmet Zogut!”
Ky vështrim u nisë me Bertolt Brecht dhe ta mbyllim me gjykimin e tij: “ Kush nuk e di të vërtetën, është njeri torollak. Mirëpo, kush e di këtë, por e quan gënjeshtër, ai është kriminel!” Qëndrimi jonë injorues dhe përkëdhelës ndaj plehut, ka ndihmuar në prodhimin e diktatorit, pastaj edhe të despotit... Burimi: Lis Bukuroca http://letersi-perkthime-artikuj.blogspot.com/2011/11/ai-ishte-zogu-mbret-gazeta-shekulli.html?spref=fb

Sadopak për t’u dashur... (Pjesë nga një poemë e gjatë...)


... Lajmëtarët janë mbledhur në një kënd
Ata janë netë të pagjuma
Me petka mendimesh të vjetra
E udhët e shpëtimit
Janë një zhveshje lakmitare
Për te fituar liri të përveçme
E për të mos u kthyer në ngrehinat e ftohta
Që kohë pas kohe
Po i bëjnë qelat e grrucjes edhe më të lëmuara

Lajmësat në  një kënd rrinë
E mbledhin lajmësa të tjerë
E të tjerë
E të tjerë,
E duart i kanë bosh
Se lajmi nuk bëhet dashuri
Që t’i shpëtojë
Ose dhe dashuria
Nuk bëhet lajm
Që t’i plasë muret.

Ani çka…
Do vijë e do fryjë një erë e çmendur
E do pështjellë gjithsej prej zgripit të qenies
E ka për t’u dëgjuar
Veç ulërima e thatë dhe e gjatë
E gruas që e zbraz shpirtin
Me shpinë në mur
E duar në faqe.

Lutu sa të duash
në stol të përjashtimores,
rrëfeji me mërmërimë
dëshirat e tua të athëta
të bëra thana mendimesh në ngjërimin tim
të kuqe, të kuqe përndezëse
rrokull vetes…

E ka frymuar kush këtë mëngjes?
Pse vallë e rijetoj çdo të diel
Si të qe një gjallesë duarlidhur
E me sy lutës për t’u hedhur tejanë pragut…

Kujdes derën
Ajo është çelë sapak
Që të mbërrish më tej
në një deriçkë të vërtetash
ku thellësia e ninëzës
ka një lakuriqësi ndjenje në fund
e veç buza jote mund ta lexojë
si një shqisë e pangjashme
që udhëtuar më ka
nëpër shpirt…
e ndër duar më ka lënë
sapak relativitetin
e kohës e të botës
po mshelur ma mban
gjithsej tjetër,
Pse m’i mban mshelur?
Dorështrënguari im
Me rrathë uji
Në fytyrën e shkruar
me vështrime të kithta dëshirimi të bjerrë
në çka unë mund të jem
Bëhem, jam…

Fjalët, fjalët na kanë vrarë
Ka shekuj që hidhen mbi ne
Mbi mua e ty
si një ushtri heshtarësh
me mburojë letre…
Fjalët na kanë ndërsyer
ndaj njëri-tjetrit
të varfrat fjalë
të këqijat mercenare
që nuk dinë të mbrojnë
bukuritë tona të amshuara me shpirtlëkundje
prelud të një tërmeti qeniebërës…

Fshihi, fshihi…
Mbaji, mbaji  drynat e qiellit tënd të mshelë
E mos m’u kënaq duke më kundruar teksa vërtitem
Të dal,
Të rrëmbej veten tënde…

Qenie lodërtare
Që më zhbiron me sytë e tu lojcakë
Unë kam dritaret e mia që
S’i mbyll dot kush
E kam krahë përfytyrimi
Që mbërrijnë
Edhe vetë renë
kur i kalon bri kullës tënde me frëngji gjahtarësh
e nënqeshje çarku në prag…

Të krahasueshëm ose jo
I shkërmoqim mendimet njëri-tjetrit
Si misër për urinë e ndjenjave
E ca i ruajmë si gurë të fituar shahu
Sadopak për t’u përballë,
Sadopak për t’u dashur...  

Erina Pavle Çoku

Odiseja e një dedektivi - Agim Hamiti


"Më së fundi!", thashë me vete, kur lexova në Internet artikullin e Z. Kastriot Myftaraj "Partia e Sigurimit dhe partia e Denoncuesit", botuar në gazetën Sot. Vlera e vërtetë e atij artikulli për mua nuk qëndronte në epitetet e merituar adresuar PS dhe PD, dy nofullave të morsës së kuqe që ka mbërthyer në fyt Shqipërinë e po i merr frymën, por tek denoncimi i dorës së fshehtë që vajis e shtrëngon gradualisht atë morsë diplomacia anglo-amerikane. Sikur PS dhe PD të mos punonin për interesat e të huajve por tiu shërbenin vërtet shqiptarëve, dy kryesitë e tyre sot do të ishin doemos në burg pas ngjarjeve tragjike të vitit 1997, të papranueshme edhe për vendin më të prapambetur të Afrikës. Por SHBA dhe Evropa, jo vetëm që nuk iu thanë plaç! me gojë atyre, por u rrahën edhe krahët e i lanë përsëri në pushtet, për të vepruar sipas urdhrave që do tiu jepeshin. Sa më e zhytur të jetë në krim e korrupsion një qeveri kukull, aq më e bindur do të jetë ndaj urdhërdhënësve të saj.
Për të zbardhur të vërtetën e firmave piramidale, shembja e të cilave u përdor si shkak për ti zhytur shqiptarët në një luftë vëllavrasëse të verbër, e fitoi « tenderin » një firmë financiare angleze (kush e ka harruar, të shfletojë shtypin e kohës). Pas dy muajsh, kjo firmë kërkoi asistencën teknike të një simotre amerikane (Inteligjencë-Servisi fton gjithmonë CIA- n për të hermetizuar kapakun e problemeve irrituese). Pasi morën shpërblimin e premtuar prej 3 milionë dollarësh nga qeveria shqiptare për shërbimin e kryer, dy firmat e lartpërmendura u larguan qetësisht, duke e varrosur njëherë e përgjithmonë të vërtetën makabre të firmave piramidale. Ku shkuan 7 miliardë dollarët e përfolur nga shtypi shqiptar që disponoheshin prej këtyre firmave?
Ndoshta kanë shkuar për të kërkuar dosjen e floririt të grabitur që sipas raportit të paraqitur prej ish ministrit të kontrollit të shtetit, Blerim Çela, në vjeshtë të vitit 1993 në parlamentin shqiptar, bëhej fjalë për 279 ton ar të zhdukur pa adresë dhe një vakum dokumentacioni prej 12 vjetësh, pikërisht në periudhën kur diktatura ka sekuestruar me dhunë floririn e tregtarëve e të familjeve të pasura. Për më tepër, gazeta RD denoncoi më 1991një grabitje rishtas të arit shqiptar me urdhër të R. Alisë. Madje u dhanë edhe hollësi lidhur me përmasat e arkave ku ishin vendosur lingotat e floririt që fluturoi me avion dhe emri i sipërmarrësit të mallit zvicerani Xhon Megou. Ku përfundoi gjithë ky flori i grabitur prej atij vendi pa zot me emrin Shqipëri? Me siguri atje ku përfundojnë përshpirtjet e një populli të tradhtuar, tek kolonizatori i maskuar si mik.
Pikërisht për këtë arsye më impresionoi artikulli pasardhës i Z. Myftaraj "Letër e çifutit Marks drejtuar çifutit lavash".
"Sa shumë mu desh të prisja nëntë vjet! para se të dëgjoja këtë zë të ardhur nga shkretëtira shqiptare", mendova.
Ishte dita e Ujit të Bekuar 6 janari 2000, kur së bashku me gruan e dy fëmijët e mitur u largova me dokumente false nga Shqipëria. Një person i besuar kishte shtypur në Itali 1000 kopje të librit tim me ngjarje të jetuara e personazhe realë, Odiseja e një detektivi. Mbi kopertinë ishte shkruar roman, për të shmangur rrezikun momental të personave që do ti shpërndanin kopjet e librit midis studentëve të gjithë fakulteteve të universitetit të Tiranës. Megjithëse i shtypur me gabime nga shtypshkronja italiane, mesazhi i librit ishte i qartë: kolonizimi i fshehtë i Shqipërisë nga Anglia nëpërmjet rekrutimit agjenturor të Enver Hoxhës prej misionarëve anglezë kuadro me përvojë të Inteligjencë-Servisit-, që vepronin pranë Shtabit të Përgjithshëm partizan gjatë viteve të luftës.
Ngjarjet e librit, të jetuara në kampin e punës së rëndë të detyruar të të burgosurve politikë në Qafë-Bari, Pukë, i përkasin periudhës shtator 1983 korrik 1984. Me sugjerim të protagonistit të ngjarjeve, ish agjent sekret i nivelit të lartë botëror, (larg qoftë i tipit Asim Aliko!), duhej respektuar parimi i ruajtjes së sekretit me rëndësi të veçantë për një afat 15 vjeçar. Pra, dorëshkrimi nuk duhej publikuar para korrikut 1999.
Pas largimit tim nga Shqipëria, bashkëpunëtorët e mi shpërndanë, më 20 janar 2000, 850 kopje të librit nëpër fakultetet e universitetit të Tiranës dhe 50 kopje në Durrës e Vlorë. Më vonë, 100 kopjet e fundit u janë dhënë në dorë intelektualëve të veçantë në SHBA, Kosovë e Maqedoni. Vetëkuptohet, kuadrot neokomunistë janë mbushur me frymë të lehtësuar duke mësuar nëpër faqet e librit se "militaristët e Londrës", siç i quante diktatori padronët e tij, dhe "imperialistët e Ëashingtonit" ishin dadot, miqtë dhe përkrahësit e zjarrtë të "heronjve të internacionalizmit proletar". Të tjerët, të humburit (dhe këtu hyn shumica dërrmuese e shqiptarëve), kanë ndjerë shijen e hidhur të zhgënjimit.
Muajt e vitet kalonin dhe mungesa e plotë e reagimit në ndonjë farë forme të pjesës së painfektuar të inteligjencies shqiptare më habiste. Mendoja: "Si është e mundur të mos reagohet ndaj denoncimit publik të një problemi madhor kombëtar, i cili i ka lënë e po i lë pa të ardhme Shqipërinë e Kosovën? Edhe lopët reagojnë ndaj gjakut tek vendi ku theret ndonjëra prej tyre. Pajtimi me skllavërinë ka çmim shumë më të shtrenjtë se përpjekja për tu çliruar prej saj. Aq më tepër kur bëhet fjalë për një përpjekje të qytetëruar, pa dhunë, pa arrogancë, por me një mjet shumë të denjë për kohën tonë, me një mjet kulture, me libër".
Nuk ma donte kurrsesi zemra të pranoja se në vendin tim kishte hedhur rrënjë dukuria fatale shoqërore e përshkruar prej një antropologu:
"Si pasojë e degjenerimit të tij, populli është i prirë ti përshtatet në një mënyrë organike gjendjes së tij të degraduar".
Personazhet realë të atij libri, pjesa më e madhe e të cilëve mbajnë emrat origjinalë edhe në botimin shqip, kanë vëllezër, motra, kushërinj, miq e shokë në Tiranë e gjetkë. Emrat e tyre figurojnë në zyrat e gjendjes civile të Tiranës. Kushdo mund ta provojë një gjë të tillë, mjafton që ta dojë të vërtetën dhe ti interesojë ajo. Gazetarët e moralshëm rrezikojnë jetën në vende të huaja, për të ndriçuar ngjarjet në zonat e nxehta të globit, të cilat ndikojnë fare pak apo aspak në të ardhmen e vendeve të tyre. Mesatarisht, 60 gazetarë në vit humbasin jetën në krye të detyrës nëpër botë. Edhe ata e duan jetën njësoj si gazetarët shqiptarë, veç profesionin dhe të vërtetën i duan më shumë se kolegët e tyre shqiptarë.
Për arsye të atij libri, mua më është njohur e drejta e azilit politik të posaçëm në kryeqytetin e Bashkimit Evropian, ku Shqipëria shpreson të hyjë një ditë. Do të kisha dëshirë që qeveria shqiptare në bashkëpunim me urdhërdhënësit e saj ambasadorin amerikan e atë anglez në Tiranë të më padisin në gjyq, se iu kam njollosur "aleancën historike". Motivacioni me të cilin më është njohur e drejta e azilit politik në Bruksel është një shuplakë morale për ata dhe paraardhësit e tyre. Ose, të paktën, të ndërhyjnë pranë autoriteteve belge të më mohohet e drejta e azilit, se për këtë gjë i kam ndihmuar pak edhe unë: i kam deklaruar me shkrim qeverisë së Belgjikës se jam gati të kthehem (si person) vullnetarisht në vendin tim 6 muaj mbasi ajo të ketë botuar në Shqipëri (nëpërmjet konsullatës së saj) dy vëllimet e librit tim mollë sherri (në të vërtetë, ai ka dy vëllime). Këtë deklaratë e kam depozituar gjithashtu pranë Oborrit Mbretëror belg, Komisariatit të Lartë të Refugjatëve në Gjenevë, Gjykatës së Strasburgut për të Drejtat e Njeriut, Komitetit Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq në Gjenevë dhe redaksisë së gazetës Le Monde në Paris (së bashku me disa dokumente për ti mbajtur në ruajtje kjo e fundit).
Shoqëria e çoroditur shqiptare është sot viktimë e një manipulimi antishqiptar të studiuar e të investuar fuqishëm nga jashtë e nga brenda. Varfëria e skajshme, ngujimet e gjakmarrjes, korrupsioni i shfrenuar qeveritar, krimi mafioz i organizuar e i kontrolluar nga pushtetarët, shkatërrimi ekologjik i vendit, degradimi total i arsimit, atrofizimi kulturor e shpirtëror i shoqërisë, nxitja e shthurjes morale galopante të brezit të ri e fenomene të tjerë nega
G. Sot


Këtu mund të lexoni librin:
Odiseja e një dedektivi 1 - Lexo librin (pdf) - kliko
http://www.gazetakritika.net/literatur/agim/hamiti.pdf

Odiseja e një dedektivi 2 - Lexo librin (pdf) - kliko
http://www.gazetakritika.net/literatur/agim/hamiti_2.pdf
Gjithashtu, këtu mund të lexoni Letër e Hapur drejtuar: Klasës politike të Tiranës e të Prishtinës dhe Ambasadorit amerikan http://www.proletari.com/agim-hamiti-leter-e-hapur-drejtuar-klases-politike-te-tiranes-e-te-prishtines-dhe-ambasadorit-amerikan/html
http://www.youtube.com/watch?v=WCQjZtU-iww
Agim Hamiti/Proletari.com
E Merkure, 04/05/2011
P.S. Kush është i interesuar për të lexuar dy vëllimet e librit “Odiseja e një Detektivi”, për të cilin bëhet fjalë në artikullin e mësipërm, mjafton të dërgojë një kërkesë të thjeshtë në e-mailin  tim: hamiti_agim@yahoo.fr dhe unë do t’i a nis atë falas në pdf.

Ne shqiptarët i duam gjërat origjinale, të huaja.


Rrugës për në shtëpi më kap syri një tabelë publicitare në trotuar, me një sy të madh të pikturuar, ku shkruhej:
HYGEIA

"Klinika e syrit
vërtetë gjermane"


Në moment po mendoja:"Kaq keq të ketë shkuar situata vallë sa edhe një Spital si Hygeia bën "be" që e ka klinikën 100% gjermane"?!
Po një klinikë me shaka gjermane, ç'problem do kishte vallë?
Po për një shikim 50% gjerman e 50% shqiptar, a mund të ketë ndonjë ulje çmimi?

E në fakt më erdhi në mendje që kam parë një dyqan rrobash ku shkruhej "Veshje amerikane 100%", këpucë "Greke", Jumbo në TEG ku gjithçka është origjinale kineze, syzet 2000 lekshe origjinale Luis Vuiton, apo edhe një dërr reklame mbi një faqe pallati ku për 3000 euro gratë mund të zmadhonin gjoksin gjermanisht.
Në "Voice of Albania", aty ku pretendohet të përzgjidhet zëri më i bukur shqiptar, është e ndaluar kënga shqipe.

Jo ore jo nuk kanë faj.
Ne shqiptarët i duam gjërat origjinale, të huaja.


E çuditshme shumë, gjithçka që na rrethon, sa më e huaj të jetë, aq më e dashur na duket!

Shkroi: Stop Injorancës !

Teksti i plotë i Marrëveshjes ndërmjet Ahmet Zogut dhe kryeministrit serb, Nikolla Pashiç

Teksti i plotë i Marrëveshjes ndërmjet Ahmet Zogut dhe Kryeministrit Serb Nikolla Pashiç (marrëveshje e nënshkruar në vitin 1924 në këmbim të ndihmës që serbët i dhanë Zogut pëer tu rikthyer në Shqipëri duke luftuar qeverinë e F. Nolit).

“1. Shqipëria impenjohet t’i bashkohet Jugosllavisë me bashkim persona

2. Kryetar i shtetit shqiptar do të jetë Ahmet Zogu, që më vonë do të njohë dinastinë Karagjorgjeviq.

3. Qeveria Jugosllave, me gjithë mjetet diplomatike dhe ushtarake, do të njohë Ahmet Zogun si kryetar shteti …dhe i atribuon me një herë një kontribut vjetor të shtetit.

4. Ministria e Luftës Shqiptare do të anulohet dhe Shqipëria heq dorë që të ketë një ushtri Kombëtare.

5. Shqipëria do të mbajë një xhandarmëri aq të fortë sa të mbaj qetësinë e brendshme të vendit për të ndaluar e shfarosur çdo lëvizje të ngritur kundër Ahmet Zogut dhe kundër regjimit të vendosur prej tij.

6. Në këtë xhandarmëri do të bëjnë pjesë edhe oficerë rusë të ish ushtrisë të Gjeneralit Vrangel që tashti ndodhet në Jugosllavi. Qeveria Jugosllave do të mbajë atë xhandarmëri me mjete financiare dhe armë.

7. Në xhandarmëri mund të hyjnë për të shërbyer edhe oficerë jugosllavë dhe të tjerë që qeveria Jugosllave do të pranojë në interes të dy vendeve.

8. Midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë do të stabilizohet një bashkim doganor në bazë të së cilës akordohet liri e plotë e importimeve dhe eksportimeve të mallrave të dy vendeve. Edhe transiti nëpërmes kufijve të dy vendeve do të jetë i lirë për ushtarët e dy vendeve.

9. Përfaqësuesit e jashtëm Jugosllavë do të ngarkohen edhe për interesat e Shqipërisë, e cila heq dorë që të mbajë zyra diplomatike dhe konsullata të saja jashtë shtetit.

10. Qeveria shqiptare duhet të deklarojë pranë Konferencës të Ambasadorëve në Paris që tërheq pretendimin e saj për sovranitetin mbi Manastirin e Shën Naumit dhe Lokalitetet e Vermoshit e Kelmendit që mbeten në zotërimin e Jugosllavisë.

11. Kisha Ortodokse Shqiptare do të tërhiqet nga Patriarku i Kostandinopojes dhe do t’i bashkohet Hierarkisë Ortodokse të Beogradit, kështu dhe Myftinia Myslimane Shqiptare, do të varet nga ajo Jugosllave.

12. Qeveria shqiptare do të heqë dorë nga një politikë ngushtësisht kombëtare dhe nuk do të interesohet për elementin shqiptar jashtë kufijve të veta. Ajo impenjohet veç kësaj që të mos pranojë në tokën e saj kosovarët dhe elemente të ditur dhe të dyshimtë dhe segmentet e tyre kundërshtare të politikës jugosllave.

13. Për çdo koncesion që Shqipëria do të bëjë vendeve të tjera, ajo është e detyruar të marrë pëlqimin nga Jugosllavia.

14. Në qoftë se Jugosllavia është në luftë me Bullgarinë dhe Greqinë, Qeveria Jugosllave, do të ketë të drejtën të rekrutojë në Shqipëri një ushtri prej 25 mijë vullnetarësh me qëllim për t´i përdorur në frontin bullgaro-grek. Në rast gjendje lufte midis Italisë dhe të Greqisë kundrejt Shqipërisë, ushtria, jugosllave do të ketë të drejtë të okupojë gjithë tokën shqiptare për t’i siguruar kështu Shqipërisë gjithë tokën e saj nga invadimi eventual italian ose grek.

15. Qeveria Shqiptare nuk mund t´i deklarojë luftë asnjë shteti pa pëlqimin preventiv të Jugosllavisë.

16. Ky traktat është sekret dhe nuk mund të zbulohet e të shtypet pa pëlqimin e dy palëve”.)

Marrëveshja Nikolla Pashiç – Ahmet Zogu e gushtit të vitit 1924 …Arkivi Qendror i Shtetit, fondi 251, dosja 105, viti 1924, Citohet sipas Faton Mehmetaj, Veprimtaria kriminale e “Dorës së Zezë” serbe në trojet shqiptare, Prishtinë, 2004,f.207.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Në foto: Nishani dekoron Zogun me urdhrin më të lartë, atë të Flamurit Kombëtar. Njësoj si Bushi dhe Klintonët!

Mësoni si të bëni lekë pa u lodhur



Duke luajtur dje pasdite me vajzën time të vogël, m'u kujtua e vetmja mënyrë e mrekullueshme për të bërë para (me theks tek a-ja e dytë) sa të duash, pa lëvizur këmbët e pa u lodhur fare.
Duke qenë se bujaria është një virtyt që më karakterizon tej për tej, dua ta ndaj sekretin me të gjithë njerëzit në nevojë, pa iu kërkuar në këmbim asgjë.

Merrni për lehtësi një qindarkë 100 lekshe. Vendoseni poshtë një fletë të bardhë dhe zhgarravisni mbi të, derisa të ngopeni në para.
Shkroi: Stop Injorancës !

Palestinë - Izrael


Thuhet se për çështje orësh do të nisë mësymja ushtarake izraelite me anë të këmbësorisë në Rripin e Gazës. Që i vogël duke i dëgjuar shkarazi lajmet, kështu e mbaj mend këtë rajon. Po luftë, po viktima, po terror.
Vetëm këto 2 ditë flitet për 38 palestinezë të vrarë dhe 3 izraelitë.


Si është e mundur vallë që 2 vendet më besimtare në botë, ku përkatësisht Bibla e Kurani janë gurë themeli, ka gjithmonë luftë?

Pse vallë nuk kanë mundur këta libra të shenjtë të vendosin paqen, tolerancën dhe vëllazërinë mes njerëzve? Stop Injorancës !

A është vallë rastësi rivarrosja e eshtrave të Zogut më 17 nëntor?



“Pas 19 ditë luftimesh, lufta për çlirimin e Tiranës i kushtoi armikut më tepër se 2000 të vrarë, ndër të cilët 3 kolonelë të identifikuar, veç të plagosurve; më tepër se 300 robër, 25 topa në gjendje të mirë, përmbi 100 mitraloz, 200 automjete, 250 karro me material të ndryshëm, 120 kafshë të gjalla, 300 kafshë të vrara, municion, ushqime, veshmbathje të panumërta si dhe 4 tanke. Veç këtyre shpëtuan pa u prekur centralet e elektrikut, stabilimentet e radios, ura e Farkës dhe e Erzenit si edhe të gjitha ndërtesat e mëdha të Tiranës që ishin të minuara. Në veprimet e spastrimit u arrestuan përmbi 400 kuislingë dhe të dyshimtë për bashkëpunim me okupatorin. Në luftën për çlirimin e qytetit dhe të popullit të Tiranës, ranë dëshmorë 127 partizanë dhe u plagosën 290 të tjerë. Ndër të vrarët ishin dy nënkomandantë batalionesh, dy komisarë kompanie, dy zv/komisarë kompanie, dy komandantë kompanie, dy, zv/komandantë kompanie dhe tre skuadër-komandantë”. Ziqiri Mero

Në të njëjtën ditë kur festohet Çlirimi i Kryeqyteti Shqiptar nga forcat nazifashite, pikërisht në atë ditë të vitit jubilar të 100-vjetorit të Pavarësisë së Shtetit Shqiptar, Qeveria shqiptare zgjedh të rivarrosë eshtrat e Ahmet Zogut.

Do ishte shumë naive të mos nuhasnim prirjen për të eklipsuar 17-nëntorin, festën e Çlirimit të Tiranës.

Mbreti Zog duhet nderuar ashtu siç duhet nderuar çdo figurë që ka bërë pjesë në historinë e shtetit shqiptar, pavarësisht se ai u vetshpall mbret, pavarësisht faktit se erdhi në pushtet me anë të falangave sllave, apo u largua me trasta të arta nga Shqipëria, në ditët e saj më të vështira. Ai mbetet pjesë e historisë shqiptare.

Por nga ana tjetër, të lesh në harresë njerëz që dhanë jetën e tyre, duke përdorur si justifikim një mbret që iku me bishtin ndër shalë, pa shkrepur qoftë edhe një revole të vetme në luftë, kjo është një ironi shumë cinike, e rrezikshme dhe e pa menduar.

Çfarë edukimi, çfarë fryme po i japim brezave të sotëm? Të shkelin mbi gjakun e martirëve, apo të shkelë harresa dhe indiferenca për ta?

A u këndua himni shqiptar në nderim të figurës së Ahmet Zogut, e përkatësisht vargjet:
"Prej lufte veç ai largohet
që është lindur tradhëtor
Kush është burrë, nuk frigohet
Por vdes, por vdes si një dëshmor…"


Kryeministri Berisha deklaron se me këtë akt rivarrimi i japim fund manipulimeve historike të periudhës komuniste.

Personalisht, jam edukuar me librat historikë të shkruara gjatë periudhës komuniste dhe me aq sa mbaj mend, kam lexuar mbi Mbretin Zog të plotë, me dritë-hijet e figurës së tij, me meritat si dhe anët e errëta të sundimit të tij. Ç'kam lexuar më pas nuk ka ndikuar aspak në rivlerësimin e kësaj figure historike.
Kështu nuk mendojnë vetëm qytetarët që nderojnë sot e kësaj dite, Hasan Prishtinën apo dhe Bajram Currin, besoj...

E gjitha kjo urrejtje ndaj komunizmit, sikur të ishte e vërtetë dhe jo një pretekst i ndyrë, do të ishte e pasqyruar sadopak tek e veja e Kryediktatorit Hoxha, e cila u burgos vetëm për shpërdorim të kafesë, apo tek i ndjeri R. Alia, që ditët i ngrysi i qetë dhe pa antiplumb veshur, në mes të kryeqytetit...

Por si mundet të flasë për manipulime historike kryeministri shqiptar, ku vitin, jo të largët, 1997-ë na e ka trajtuar në librat e historisë të programeve mësimore, si rebelim komunist?

Sa mizor dhe i pashpirt duhet të jesh të tentosh të shuash përkujtimin e dëshmorëve shqiptarë, duke përdorur një figurë aq me dritë-hije, sa ç'është figura e Zogut?

Në rivarrosjen e eshtrave të Zogut morën pjesë mbretër të rajonit, Presidentët e dy shteteve shqiptare si dhe krerët e komuniteteve fetare në Shqipëri.
Kujtojmë këtu se Z. Nishani në çdo 3 fjalë, njërën e kishte Perëndia, por i ndjeri mbreti Zog, hoqi me ligj perçen muslimane tek gratë shqiptare, ndaloi kategorikisht faljen me të pasme përpjetë, pasi sipas kodit moral shqiptar ai qëndrim shprehte ç'burrërim, ndërsa sot komunitetet fetare në Shqipëri, nuk kanë filluar të flasin ende shqip.

Mbreti Zog në kohën kur Greqia dhe Turqia në marrëveshje mes tyre po spastronin Çamërinë prej shqiptarëve, kërcënoi Greqinë se do të bënte të njëjtën gjë me ato pak fshatra minoritare në Shqipëri. Kërcënim që përkohësisht, pati rezultat.

E pra, në vend që të ngrini kot në piedestal e të thurni elozhe ndaj figurës së Mbretit shqiptar, mësoni prej tij.

Shkroi: Stop Injorancës !

Thursday, November 15, 2012

Holanda, Statusi i vendit Kandidat dhe Lazarati

Këshilli i Ministrave del me një deklaratë për shtyp, për të reaguar ndaj kundërshtimit që pritet të japë shteti i Holandës, për dhënien e Statusit të Vendit Kandidat Shqipërisë, këtë dhjetor.

"Nuk është aspak e vërtetë se Holandën e kuqe po e shqetëson kriminaliteti në rritje, korrupsioni i lartë, apo mungesa e sundimit të ligjit në Shqipëri. Këto janë thjeshtë shpifje të pafytyra, të nxitura prej qarqeve rozë.

E vërteta lakuriqe është se Holanda është ndjerë e xhelozuar deri në çmenduri të pamatë, nisur prej një fshati, të quajtur LAZARAT!

Shkroi: Stop Injorancës

Brunilda, studentja e Gjuhë-Letërsisë, në vitin 2010-të

Provimi i Brunildës, studente që po diplomohet për Gjuhë-Letërsi në Fakultetin e Tiranës.

(Më poshtë teksti i fletës së provimit)

Tema: Tiparet poetike të Lasgush Poradecit.


Zgjidhja.

Tiparet që paraqet Lasgushi në Poemën e tij epike janë shumë të interesuara në frymëzimin e shkencës.

Po pse vallë ndodh Kështu, ndoshta ka epitete, metafora, apostrofa të ngjashme me injorancën e Këtij shekulli që po jetojmë. Ha-ha-ha-ha-po-po-po ec aty.
Të bësh provim që s'të hyn në punë s'kam pa pupupu. Kjo petagogia qenka e lezetshme ku s'ka tjetër. Po flasim pak për tiparet e Lasgushit që s'ia kam fare idenë për tiparet e tija, di vetëm Se është një poet inteligjent me mbishkrimi të interësuara, jam fance e tij Po sdi asgjë më shumë vetëm se ai bën Poezit, Vjersha, Drama, Proza po më shumë është i fiksuar në poezi sepse aty nxjerr dmth. shpalos talentin e tij imagjenar në konceptin e pasqyruar të jetës që ka pasur.

Lasgush Poradeci është njeri me tipare

Kjo fletë provimi është skanuar dhe dërguar prej një Pedagogeje të Fakultetit të Gjuhë-Letërsisë, Tiranë.

Lamia Crusade - Poezi

Më rëndojnë testikujt e tu mbi vetulla,
nuk e prek dot hundën me gjuhë.

Gjithçka di të bëjë ishte në gjenet e mia:
Të ngre vetullen e majtë
dhe ti vesh emocione jo paraekzistente,

...meqë ra fjala.


Më rendojnë testikujt e tu mbi vetulla
si përsiatje pasionante
për të shtypur me kufij lirinë time,
si përpjekje poshtëruese
për tv zhvlersuar
bolet e mia metaforike
me bolet e tua biologjike,
pa e kuptuar
se meritë janë bolet e fituara.
Ato të trashëguara janë veçse
nje ypsilon i rastësishëm.

Pa e kuptuat
se pushtetin nuk e ke ti
sepse ke penis
por unë që kam pushtet mbi penisin tuaj
me shikimet e mia dinake
dhe butësite lakuese,
me fryrjet nën lëkurë...
Plagjaturë...
testikujsh!


Mi shtyp vetullat
për të vënë kufij
që ti dhunosh më vonë:
Kapërcimi i kufijve
shpëton nga tmerri që ngjall vdekja.


Sa ëmbel është
të rrish duke përkëdhelur dëshirën rrëmbyese
pa e rrëmbyer.


Kërkon në mua
thyerjen,
po aq sa përpiqesh për të kundërtën:
Ti shpëtosh asaj.

Luhatje e dykuptimtë
që nuk prehet asnjë çast.


E unë vazhdoj të mendoj
se testikujt mbi vetulla janë të negociueshëm,
se vetulla ime e majtë
nuk mund të jetë kurrë
një muskul më i fuqishëm se gjuha,
por kurrë më pak e rrezikshme.


E ngre testikulin tënd me vetull,
tjetri le të varet
në ditën kur i forti bëhet i dobët,
dhe mëson.


Me mirë teë vdes dëshira,
se të shuhemi ne vetë.


Shkroi: Lamia Crusade

Stop Injorancës - Një Kep Shprese!

Një copë kaltërsie, që mendimet përlyen,
një strumbull i athtë, për zbrazëtinë e pa shuar,
një brisk i mprehtë drite, për sytë e lidhur,
muzikë pa nota, për veshë mbyllur me duar.


Na u shfaq papritur, si vizatim i një fëmije,
një dëshirë e pafajshme, ngjizur s'di prej kujt,
kërkon me thonj të çjerrë horizonte,
prej leckash zhvesh, idealistë-imoralë
të gjithëkujt.

Shkund avokatë, të djallit plak,
e miq fals, të diturisë së re,
pa tentuar vetë, kurrgjë të fitojë,
në emrin tim e nën emrin tënd, për të demaskuar
ata që gjakun, na kthyen në bojë.

Si një pikë elektriciteti, për mendje të errëta,
bën lumin të rrjedhë, në syrin e një gjilpëre,
gurë i një mozaiku, të shpërndarë s'di se ku.
Copëzat fluturojnë bashkë, copëzat mblidhen,
mozaiku bëhet i dukshëm, këtu bashkë me ju.

Pasaportë e mbushur, me vula drite,
e ashpër për oborrin e mendjeve plot tabu.
Të jesh mirënjohës!
Të jesh mirënjohëse!
Ta dha urinë e së vërtetës,
cifël e ndarë nga një sharrë që s'pret dru.

Drita rritet, ndrit e ngroh ngadalë, si flokët tanë,
e injoranca, si thonjtë e duarve të ngjyera pret.
S'ka botë të mbrojtur që ta gëzojmë!
Merrni virtytet e këtij vizatimi fëminor,
E ata që mund të marrin, së dhëni nuk do pushojnë !


Shkroi: Pranvera Prendi

Rita Ora dhe mamaja e saj

Mamaja: Rita, për zotin, pse nuk mban reçipeta?

Rita: Për Zotin o ma, nuk e kuptoj pse pikërisht atë ditë që nuk kam vënë reçipeta, më del gjoksi jashtë.

Shkroi: Stop Injorancës !

A. Gjebrea: Shkoni e futjani gjumit dhe çohuni pas 2 ditësh

"Shkoni e futjani gjumit dhe çohuni pas 2 ditësh.
Më erdhi turp kur pashë sesi Juliana Pasha (të cilës këngët ia kompozon ai vetë shën. imi), Aleksandër Gjoka apo edhe Eli Fara ishin me zero vota.
Si mund të lini pa votuar këngëtarët tanë më të mrekullueshëm?!"

Kjo ishte deklarata shokuese e prezantuesit Ardit Gjebrea në mbyllje të natës finale të Këngës Magjike.

Në të njëjtën kohë kur ua kanë lënë vetë në dorë këngëtarëve pjesëmarrës (si në Big Brother) të votojnë dhe përzgjedhin artistin më të mirë, në të njëjtën kohë gjen kurajo të gjykojë mbi zgjedhjet, kualocionet apo gjykimet e tyre e kësaj "jurie".

Nëse Z. A. Gjebrea "Këngën Magjike" e ka pronë private me të cilën duhet ta përzgjedhë me shkopin e tij magjik, fituesin e saj, atëherë mos ta quajë festival, por biznes privat!

Shkroi: Stop Injorancës !