Sunday, January 24, 2010

Ekzistoj...

Nën krenarine jetime

Të boshllëkut tim,

Në zhgënjimin e përplotë

Financuar nga "suksesi" im

Gjunjezohem ne heshtje


Qe genjeshtra mengjesore

Pa meshire te me ngushelloje

Realitetin te shtremberoje

Kur i etur sillem ta besoj.



Nje cast koha peson abort

E une ndal per te kujtuar.

Pyes veten c'kam fituar?

Lotarine per te jetuar

Nje grumbull unik rastesish,

Nje te qare te patingelluar

Nje fatlumi i pafat

Me dhimbje qe kurre s'kreu

Mungese te paarsyetuar.


I rilindur inercisht cdo mengjes

Nje e kaluar qe nuk njohu mbrese

Nje e tashme qe fton te pres

Nje e ardhme qe lut shprese.

Ate shprese ciklike

Ku paushqyer i vetem mbes

Ne rropatjen per nje kthese

Ku do shfaqet mundesia

Qe te shfaq mundesite e mia.

Per syte fals qe

Driten e premtuar se kane pare,

Per shikimet e humbura

Qe mendja le me barre.

Dehje, agonim

Nje ngushellim ky helmi im.

Uri me stil barbar

Mekate te kthyera ne kroni

Etje e helmit mekatar

E kurorezuar ne mani.

Bukuri qe shfaqen si meteore

Fallcifitete qe orvaten si tutore

Me konture altruiste

Mbushur me mendime pa jehone

Te firmes : Pesimiste

Neper vena lundron

Me flamur te germezuar

Jo pirat por PADRON.


Ditet veshin te njejten lecke

Si skllever qe s'ndertojne

Ne rrjeshtin monoton

Vetem datat i bejne te dallojne.

Mes miliarda spermatozoidesh

I fat apo i forte?

Mes miliarda si 'ta te mbijetuar

I pafat apo i kote ?



Jo, mundimet me rriten

Pengesat e saj me sterviten

Gjunjte e gjakosur heshten

Kur udhet e paudha

Shollet e mia veshen.

E une s'ndala por renda,

Heshtja sepse degjoja

Me thane ta dua tjetrin

Te respektoj me te vjetrin

Te ul koken te duroj

Duhet te egzistoj,

Te keqen ta kem frike

Friken ta kem mik

Te jem I urte per te qene besnik

Tundimit ti uleras: IK

Te behem ai qe me duan

Kur s'me duan ai qe jam une

Duke injoruar te me njohin

…Per me shume.


Keto ligje morale

Quheshin kulture

Per tu titulluar NJERI

Kerkohej nje njohje ne miniature

E kesaj pakete pseudo te denje

Ku per egon e origjinalitetin

S'kishte patur vend.

Ketu trajnoheshin viktima

E te paedukuarve "trima"

Te injorances qe pushton

E nen efekt indiferentizmi kryeson

Qe perdoron e shperdoron

Ate per te cilen kemi luftuar

Qe pa lodhje, mund e djerse

Madje as pa e enderruar

"Mitiken" tone e paskan merituar !!!


Kjo ishte bota e vertete

Ku vlerat ktheheshin armiq

Dhe servilizmi me antivlerat

Krijonin miq.

Mesova si te flas

Por sot goja harroi te belbezoje

Mendimet godasin qendren

E ajo s'arrin te reagoje

Përqafova dijen

Për të ndjerë më thellë

Për të vuajtur më FERR-shëm

Për tu ushqyer aty ku vjell,

Për t'iu lumturuar

Udhëtimit të gjethes në erë

Për të ekzistuar...

Për të plotësuar TE TJERE


Shkroi Stop Injorancës - Janar 2005 http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Nevoja për reforma: Altoparlantizmi fetar dhe interesi kombëtar

Ka ardhur koha ta mbrojmë të vërtetën e vetme, objektive, nga turrjet çmendurake të antishqiptarëve të të gjitha ngjyrave. Deri para Luftës Nacional-çlirimmtare të UÇK-së dhe NATO-s kundër pushtimit të Serbisë në Kosovë edhe une, sikurse shumica e shqiptarëve të Kosovës, asnjëherë nuk jemi preokupuar me çështje fetare. Në të vërtetë e vetjma gjë që më ka preokupuar ka qenë pushtimi në paqe i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, KOASH-it, nga grekomadhi Anastasios Janullatos me bekimin e qyqarëve të politikës shqiptare.

Mirëpo pas luftës çlirimtare u hapën lloj-lloj temash e “temash” nga njerëz injorantë,- dashakëqinj të kombit, serbofilët, turkoshakët e grekofilët, që e kishin dhe e kanë të vetmin synim: shkatërrimin e kombit shqiptar.
Kjo nuk do të lejohet dhe kësaj çmendurie antishqiptare ka kush t’i del përpara, pra nuk është kjo çështje që ka mbetur në duartë e priftërinjve të zgjuar e atdhetar katolik, por është kryesisht çështje e popullit shqiptar. Mirëpo është fakt se ajo që e thotë Dom Lush Gjergji me kompetencë e me argumantacionin e duhur historiografik shihet qartë se është një pengesë e madhe për dogmatikët e ndryshëm dhe për turmat marroqe që i nget e ndërsen sherbimi secret serb, i cili na e ka lënë një “armatë” të tërë të rrjetit të bashkëpunëtorëve të tyre në Kosovë për të nxitur mosdurim e konflikte brendakombëtare, siç është ai fitil që do ta ndeze Behari, studenti i të vetëquajturës letërsi.
Në Kosovë nuk mund të bëhet fjalë për konvertim fetar se të flasësh për konvertim duhet ta pranosh se një person e braktis një fe për ta marrur një fe tjetër ndërsa tek ne një gjë e tillë nuk është e mundur pasi shumica e popullsisë janë laramane, indiferent fatar, -gjendje e trashëguar që nga koha e pushtimit të Perandorisë Osmane. Mirëpo pas luftës në Kosovë ka ndodhur një provokim i madh fetar nga pozitat e panislamizmit që është shprehur jo me nevojën për ndërtimin racioanal të ndonjë objekti fetar të besimit islam, -xhamije pra, por përmes një islamizimi e xhamizimi të paparanueshëm për popullin shqiptar. Pas 8 vitesh isha me gjithë anëtarët e familjes sime në Kosovë dhe ajo që më ka shqetësuar së shumëti e me të cilën si njeri e si si shqiptar nuk mund të pajtohem është pikërisht xhamizimi i Kosovës, një ligjërim i padurueshëm e tejet i rrezikshëm, në esencë antishqiptar, nga pozitat e nxitjes së një mburrjeje jovendëse panislame, në kundërshtim me traditën tonë shekullore e kulturore shqiptare, ku feja edhe në ditët më të rënde për njerëzit e zgjuar ka koekzistuar në frymën e shpresës nacinal-çlirimtare.

Xhamitë e sotshme të Kosovës sonë të dashur (nuk po flas për xhamitë tradicionale të dikurshme) terrorizojnë, dogmatizojnë dhe e ç’syzojnë jetën e një populli të tërë, xhamiizimi e islamizimi (pra, jo xhamija dhe islami) i sotshëm në Kosovë ka marrë përmasa përbindshe ndaj jetës së njeriut të thjeshtë atje: e ka vërshuar jetën e një kombi të tërë. Kjo është e kobshme dhe kësaj të keqeje do t’i del përpara një popull i tërë krenar për traditën dhe kulturën e vet shqiptare.

Me xhamizimin e sotshëm të Kosovës po fyhet e shkelet dinjiteti i një populli të varfër, i cili në vend se të ketë arsimim të duhur e cilësor, në vend se të pajiset me dijet e nevojshme për botëkuptimin shkencor, terrorizohet me altoparalant që çirren deri në vrasje të shpirtit kombëtar e njerëzor në favor të një profeti e një feje që do të na ofrohet dhunshëm.

Asnjë fe që na ofrohet dhunshëm nuk kemi për t’a pranuar. Kjo le të dihet dhe të jetë e qartë nga të gjithë antishqiptarët që kujtojnë se do t’i lëmë të bëjnë dhunë ndaj priftërinjve katolik shqiptarë. Kurrë!
Koha e asaj dhune ka përfunduar më 1912 e më 1999, kur përfunduan pushtimet,në një mënyrë, pushtimet osmane-serbe.

Kosova do të jetë shumëfetare, një vend shqiptar, ku njerëzit që i përkasin një familje e një kombi do të kenë të drejtën dhe lirinë për ta pasur fenë që duan, që u flenë në zemër e nuk u imponohet as me altoparlantët e blerë nga bota islamike-arabe as nga Janullatosët e Greqisë. Feja e Ymer Prizrenit po, feja e Naimit-po, por jo fetë e armiqëve të kombit shqiptar. Imponimi i dhunshëm i një feje, islame në rastin konkret, përmes altoparlantizmit shurdhues pesë herë në ditë do ta ketë një STOP të madh e serioz në kohën që vije. Absolutisht një STOP të domosdoshëm ligjor nëse nuk dëshirohet t’i marrim vet punët në dorë si popull i zgjuar e serioz. Altoparlantizmi fetar aq i madh, intensiv, shurdhues, në kohën kur lexohen aq pak libra në vendin tonë është i palejueshëm në çdo aspekt, e në rend të parë kjo bije ndesh,e kundërshton nesër-pasnesër Ligjin për Mbrojtjen nga Ndotja Akustike.

Populli shqiptar nuk do të lejojë që pushtuesit e dikurshëm të njihen si çlirimtar, pra që xhamija si ajo e Sulltan M.Fatihut në Prishtinë të mbajë emrin e sulltanit njeri/e/shqiptarvrasës.


Nga Bajram Kabashi
Burimi : http://kosova.albemigrant.com/?p=845

Për hir të së vërtetës, ndotje akustike nuk do të konsiderohej vetëm "këndimi" i stonuar në një gjuhë fonetikisht të rëndomtë arabe (thirrja e ezanit), por edhe këmbanat e kishës. Njëra godet veshët e pafajshëm të qytetarëve 5 herë në ditë edhe gjatë orareve ku çdokush mundohet të shpëtojë nga zhurmat e stresi i kohëve të sotme dhe tjetra godet në çdo orë disa herë rrjesht...

Zgjidhja e vetme dhe e sigurt e kësaj ndotjeje mbetet peticioni i banorëve që goditen. Ruajmë të drejtën për tu mbrojtur si qytetarë. Shkroi Stop Injorancës

Një nga këto ditë...

Një miku im hapi një nga sirtaret që i përkiste gruas së tij. Nga aty nxorri një kuti të mbështjellur në një letër të shndritshme dhe tha: “Kjo nuk është do çfarëdo, kjo është dicka speciale.”


E hapi paketën dhe hodhi tej letrën, e më pas shikimi i mbeti në mëndafshin e zgjedhur. Ajo e ka blerë këtë kur ishim për herë të parë në New York, para 8 apo 9 vitesh. Nuk e ka përdorur asnjëherë. E ka ruajtur për ndonjë “rast special”.


Mirë...Unë mendoj se tani është rasti i duhur për këtë. Iu afrua krevatit dhe e vendosi materialin prej mëndafshi pranë rrobave të tjera, të cilat do t'ia vishnin asaj ditën e varrimit. Gruaja e tij kishte vdekur. Ai u kthye nga unë dhe më tha: “Mos ruaj asnjëherë asgjë për disa raste speciale, çdo ditë e jetës tënde është speciale”.


Ende mendoj për fjalët e tij... Ato kanë ndryshuar jetën time. Lexoj më shumë, ndërsa pastroj më pak. Rri në ballkon dhe shijoj peisazhin, e nuk më pengon rrëmuja në kopësht.


Kaloj më shumë kohë me familjen, e më pak në pune. Kam kuptuar se jeta në përgjithësi është e mbushur me kënaqësi. Nuk ruaj më asgjë. I përdor gotat e kristalit çdo ditë. Nëse dua, vesh xhaketen time të re kur shkoj në supermarket. Unë nuk ruaj parfumin tim më të mirë për raste speciale, e përdor sa herë që dua.


Frazat... “një ditë”' dhe “një nga këto ditë” janë zhdukur nga fjalori im.

Nëse ia vlen të shoh, dëgjoj apo bëj dicka, atëhere une dua ta shoh, dëgjoj apo bëj atë...TANI.

Unë nuk jam i sigurtë se çfarë do të bënte gruaja e mikut tim, sikur ta dinte se nuk do të ishte këtu nesër. Unë mendoj se ajo do të kontaktonte më shume me familjen e saj, miqtë e saj.


Ndoshta ajo do të kishte thirrur miqtë e saj të vjetër dhe do t’i kishte lutur ta falnin për ndonjë keqkuptim të ndodhur dhe do të ishte pajtuar me to. Besoj se ajo do të kishte shkuar në restorant kinez për të ngrënë, sepse ishte ushqimi i saj i preferuar.

Pikërisht këto gjërat e vogla të pabëra më pengojnë nëse do ta dija se i kam orët e numëruara. Më pengon që nuk takoj më miqtë e mi të dashur, të cilët kam dashur ti kontaktoj “nje ditë”.


Më pengon që nuk shkruaj letrat, që kam dashur ti shkruaj në “një nga këto ditë”. Më pengon dhe më bën të ndihem keq që prindërve të mi, vëllezërve dhe fëmijëve nuk u kam thënë më shpesh se sa shumë i dua.


Tani mundohem të mos vonohem, nuk le menjanë apo ruaj gjerat që mund ta pasurojnë jetën tonë me buzëqeshje dhe gëzim.

Çdo ditë i them vehtes, se sot është një ditë speciale…Çdo ditë, çdo orë, çdo minutë…është special.



Nëse ti e ke marrë këtë mesazh atëherë do të thotë se dikush të do dhe se ekzistojnë njerëz që ti do.

Nëse je tepër i zënë për ti’a dërguar këtë të tjerëve dhe thua me vehte se do ta dërgosh në “një nga këto ditë”... Kujdes! “Një nga këto ditë” ështe aq larg... nganjëherë nuk vjen kurrë më...

Sugjeruar nga Sidlir Shkëmbi

Mbyllet gazeta Tema !

Një fund, por jo fundi për lirinë e medias - Nga Mero Baze.

Kjo është dita e fundit kur gazeta “TemA” do të jetë në treg. Pas një përpjekjeje për të mbijetuar pas më shumë se një viti, në kushtet e bllokimit arbitrar prej policisë dhe shkatërrimit të investimeve të saj, situata financiare ka kaluar kufijtë e mbijetesës.

Gjykata e Tiranës, e cila duhet të shqyrtonte dhe për shkak të rëndësisë së ngjarjes me precedencë padinë e ngritur ndaj Ministrisë së Ekonomisë dhe asaj të Rendit për shkatërrim të pasurisë dhe investimit të bërë pranë ish-Tipografisë Ushtarake, ende nuk kanë bërë seancën e parë të rregullt gjyqësore pas më shumë se një viti nga koha kur është ngritur padia. Në këto kushte gazeta nuk mund të mbijetojë, po të kemi parasysh, jo vetëm shkatërrimin e investimeve, por dhe mungesën e reklamave dhe politikën e frikësimit që shteti ndjek ndaj bizneseve që reklamojnë në gazetë. Kontrollet selektive financiare dhe presionet që nisin me bilancet e gazetës prej vitit 2004, po ashtu e kanë forcuar klimën armiqësore ndaj nesh.

Duke pushuar së dali në treg pas 11 vitesh mbijetese, ne, pak gazetarët e mbetur në këtë gazetë, po aq pak sa kanë qenë kur e nisëm, nuk ndjehemi të frikësuar për të ardhmen tonë personale, dhe as jemi duke i kërkuar dikujt të solidarizohet me gjestin tonë pas mbylljes së gazetës.

Jemi të vetëdijshëm se modeli i shpërblimit që ka prodhuar qeveria Berisha me medien servile të saj, dhe modeli i ndëshkimit që prodhoi me gazetën “TemA”, do t’i rëndojnë gjatë në ndërgjegje shoqërisë shqiptare që e pranoi dhe u konfirmua me këtë situatë.

E dimë që duke mbyllur këtë gazetë ne kemi gëzuar shumë vetë dhe kemi mërzitur po aq shumë vetë.

Ne e dimë se sot do të gëzohen hapur ministra, deputetë, biznesmenë të qeverisë, dhe gazeta-shkruajtës të qeverisë. Do të gëzohen njerëz që gazeta ka denoncuar kur kanë prekur paratë publike, kur kanë kapur shtetin, kur kanë vjedhur dhe kur kanë vrarë për të vjedhur. Do të gëzohen përtej tyre dhe kolegë tanë gazetarë, nga ata që i bezdis fjala e ashpër dhe e thënë drejtpërdrejt, nga ata që nuk duan ta shikojnë kurrë të keqen që është përpara, por duan të gjejnë dhe një të keqe tjetër, që të balancojnë kështu një mision të pakuptimtë në favor të status quo-së. Shpresoj të qetësohet pas kësaj dhe ndonjë koleg, i cili në një seri sulmesh të liga ndaj gazetës kohët e fundit, pyeste çdo ditë: “Si ia dalin që nuk mbyllen?” I siguroj se dhe ne do të gëzohemi që ata ndjehen mirë me mbylljen e gazetës. Së paku ia kemi dalë që në mungesë të frikës nga ligji, të kenë pasur një frikë dhe makth nga media.

Por jemi të sigurt se shumë herë më tepër njerëz do të mërziten. Do të mërziten lexuesit tanë besnikë të djathtë dhe të majtë, që iu shtuan gazetës, sidomos kohët e fundit. Do të shqetësohen ata, që shikojnë dhe kuptojnë se si mediet po bien një nga një dhe si po krijohet pushteti i frikës ndaj fjalës së lirë.

Ne sot s’kemi shumë të drejtë t’u japim kurajë, por kemi guximin t’u themi se do shikohemi përsëri në faqet e shtypit shqiptar, të shpërndarë apo të ribashkuar dikur më vonë. E sigurt është se do të vazhdojmë të shkruajmë përditë, do të përpiqemi të botojmë përditë, derisa kjo gjë të jetë e mundur në këtë vend. Nëse bëhet e pamundur, atëherë nuk do të jetë më faji ynë.

G. Tema

Saturday, January 23, 2010

10 skandalet shqiptare me ndërkombëtarët

Nga vizita e Barrosos deri tek “black out”-i i “Qemal Stafës”

Atë çka është një shtet në arenën ndërkombëtare, mbi të gjitha e përcakton imazhi që ai përcjell. Vetëm dy ditë më parë Shqipëria bëri xhiron e botës, pas një incidenti të pafalshëm që ndodhi në ndeshjen e futbollit mes Gramozit dhe Real Madridit, kur për më tepër se 90 minuta stadiumi kombëtar “Qemal Stafa” qëndroi në terr të plotë për shkak të ndërprerjes së energjisë elektrike. Media botërore dhe kryesisht ajo spanjolle e cilësuan “black out”-in “si shprehje e asaj që Shqipëria përfaqëson”.

Rasti i fundit ishte tipik për shprehjen shqiptare “shkon të vendosësh vetulla dhe nxjerr sytë”.
NDAL PADITURISE !

Mirëpo kjo nuk është hera e parë që vendi ynë del zbuluar në sy të botës. Vitet e tranzicionit janë shoqëruar dhe me incidente të shumta që e kanë ulur ndjeshëm imazhin e Shqipërisë. Tre vjet më parë, vizita për herë të parë në histori e një Presidenti amerikan në Shqipëri nuk pati jehonën aq sa versioni i humbjes së orës së Presidentit Bush. Në çdo cep të globit doli lajmi që Presidentit të SHBA-së i vodhën orën në Fushë-Krujë. Lajmi edhe pse rezultoi i rremë, pati një ndikim negativ në përmirësimin e imazhit të Shqipërisë. Po ashtu, pak para kësaj vizite, një tjetër personalitet që viziton Shqipërinë, pikërisht Hoze Manuel Barroso, i cili gjatë fjalës në Kuvend iu desh të ndërpriste fjalën për shkak të ikjes së energjisë. Barroso u shoqërua për nga dalja sallës së Kuvendit me dritën e sajuar të celularëve. Po ashtu kemi pasur dhe incidente të tjera që kanë ndikuar në uljen e reputacionit në opinion të Shqipërisë.

Londër viti 1997, Diplomatët me pantallona të shkurtra
Në aeroportin e Londrës, në vitin 1997, grupi i diplomatëve Shqiptare do të binte në sy jo për nga numri i madh, por për nga veshja e tyre. Rreth 20 shqiptarë të pajisur me pasaporta diplomatike do të shëtisin në një ambiente e terminalit me pantallona të shkurtra. Veshja aspak serioze duket se nuk i bindi policët anglezë për misionin diplomatik të Shqiptarëve me gjithë pasaporta e tyre të rëndësishme. Më pas, skandali rezultoi se nuk ishte vetëm në paraqitjen e tyre, por edhe në mënyrës sesi një pjesë e shqiptarëve kishin siguruar dokumentet diplomatike, duke mos qenë diplomat karriere, por emigrantë të zakonshëm.

Londër 1997, ambasadori kërkon azil politik
Deri më sot mbahet si një nga skandalet më të mëdha të trupit tonë diplomatik. Në shtator të vitit 1997 ambasadorit tonë në Angli, Pavli Qesku, i mbaron mandati dhe i vjen urdhri i largimit nga detyra. Por Qesku nuk e cilëson një vendim politik dhe duke akuzuar persona të veçantë me pushtet kërkon azil politik në Angli. Një rast i paprecedent për një diplomat karriere. Sipas shkrimeve të gazetave të kohës, në 27 shtator 1997, Ambasada Shqiptare në Londër është kyçur duke mos pasur asnjë personel në të. Ndërkohë, Qesku, pak vite më vonë ka sqaruar se, për shkak të kërcënimeve ka kërkuar azil, por nuk e ka kyçur ambasadën.

Londër 1997, sekretari i Ambasadës kërkon azil
Nën shembullin e ambasadorit edhe Sekretari i Parë i Ambasadës Shqiptare në Londër, Rudolf Marku, ka kërkuar azil politik. Pas komunikimit të largimit nga ish-ministri i Jashtëm në shtator të 1997-s, Paskal Milo, Marku nuk pranon kthimin e tij në Shqipëri, por bën kërkesë për azil në shtetin ku shërbente. Argumentet e Markut ishin se në Shqipëri jeta e tij ishte e kërcënuar dhe nuk mund të kthehej në Tiranë. Që nga 1997 Marku jeton në Londër së bashku me familjen. Me sekretarin Marku për të njëjta arsye, kërkon azil dhe shoferi i Ambasadës. Kërkesa e tyre e vuri në pozitë të vështirë shtetin shqiptar përballë palës angleze.

23 janar 2002, rrihet ministri i Integrimit
Ministri shqiptar për Integrimin Evropian, Paskal Milo, dhe anëtarë të lartë të delegacionit të tij, u rrahën nga një grup njerëzish në hotelin e tyre në Bruksel, natën e së mërkurës (23 janar). Zyrtarët thonë se 20 sulmues, të udhëhequr nga Sali Lusha, një ish-truprojë e udhëheqësit të Partisë Demokratike Sali Berisha, kishin filluar grindjen në hotel. Zyra e Havier Solanës e dënoi sulmin dhe kështu bëri edhe Berisha dhe grupi parlamentar i Partisë Socialiste në pushtet në Shqipëri. Ajo tha, "Elementë të tillë ... dëshirojnë të pengojnë bashkëpunimin ndërmjet shumicës dhe opozitës dhe nuk janë të interesuar për integrimin e Shqipërisë në familjen evropiane".

5 dhjetor 2003, Konsulli i Romës Drini Bello, trafik droge dhe armësh
Një diplomat shqiptar në Itali është përfshirë në trafikun e drogës dhe armëve. Konsulli Drini Bello u akuzua nga shteti italian, se kish shndërruar ambasadën shqiptare në Itali, në një bazë të strehimit të drogës dhe armëve, që më pas trafikoheshin në vendin fqinj. Sipas prokurorisë italiane, Ambasada nisur nga roli që ka luajtur Drini Bello, është shndërruar në një bazë për të fshehur drogën dhe armët, ashtu si është zbuluar nga telefonatat e përgjuara. Ndërkohë, në Itali është arrestuar dhe Erion Bello, vëllai i Drini Bellos. Banda sipas hetuesve italianë, ka lidhje me organizatën mafioze “Sacra Corona Unita”, dhe merrej me trafikun e klandestinëve dhe të lëndëve narkotike.

1 nëntor 2005, Presidenti grek largohet nga Saranda
Presidenti grek, Karolos Papulias, anuloi një takim me homologun e tij shqiptar Alfred Moisiu dhe u kthye në atdhe mes protestave anti-greke të një grupi pakice. Të dy krerët do të takoheshin në Sarandë, përballë ishullit grek të Korfuzit. Megjithatë, rreth 200 pjesëtarë të klanit mysliman shqiptar çam, bënë një demonstratë në vendin e takimit, duke shtyrë ikjen e Papuliasit. Duke i quajtur protestuesit "elementë të njohur ekstremistë" që agjitojnë për "çështje që nuk ekzistojnë," qeveria greke akuzoi autoritetet shqiptare për mos marrjen e masave të duhura për të ndaluar demonstrimet. Pala shqiptare e quajti "vendimin e nxituar dhe të pashpjegueshëm të Greqisë" përballë një proteste paqësore.

18 shkurt 2006, ikin dritat në Kuvend gjatë fjalës së Barrosos
Incidenti me dritat nuk ishte vetëm ai që ndodhi në stadiumin “Qemla Stafa” para dy ditësh. Dhe përpara katër vitesh në Kuvendin e Shqipërisë ndodhi i njëjti incident. Kur po fliste presidenti i Komisionit Evropian, Manuel Barroso, salla e Kuvendit u errësua nga ndërprerja e energjisë elektrike. Incidenti pati jehonë në media duke qenë se në seanca normale asnjëherë nuk kishin ikur dritat dhe ndodh në një moment kulminant kur shefi i BE-së vjen në Tiranë. Ikja për një moment e dritave në këtë sallë u ka kushtuar vendin punës personave që menaxhonin rrjetin e transmetimit në fiderin rezervë që mbulon Parlamentin, si dhe personat në dispeçerinë qendrore, pasi u konsideruan përgjegjës nga KESH-i. Media vendase dhe ajo e huaj sërish i kushtuan vëmendje ikjes së dritave dhe jo fjalës së Barrosos.

Dhjetor 2007, Ambasadori në Washington dështon në prezantimin e vendit
Ky “skandal” s’ka të bëjë me korrupsion dhe me trafiqe, por me imazhin e diplomatëve tanë jashtë vendit. Ambasadori ynë në SHBA, Aleksandër Sallabanda në një prezantim që duhet të bënte për Shqipërinë në Universitetin “Brigham Young University, Provo, Juta”, duket se ka bërë më të keqen e mundshme. Në videon që qarkullon në internet ambasadori ynë shpjegon me një anglishte shumë larg perfektes dhe me pasaktësia historike mbi vendin e tij, duket se jep imazhin më të keq të vendit. Gafat e ambasadori në shtetin më të rëndësishëm janë bërë shpesh objekt i debateve në Parlament mbi nivelin e diplomatëve tanë.

10 qershor 2007, “vidhet” ora e Presidentit Bush
Vizita historike e Presidentit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës Xhorxh Bush në Shqipëri, nuk kaloi pa incidente. Media ndërkombëtare në vend që të merrej me vizitën u fokusua në një lajm i cili kishte të bënte me humbjen e orës së Presidentit. Lajmi edhe pse rezultoi i rremë, pati jehonë të madhe duke nxjerrë për vendin një imazh negativ. Edhe pse u përgënjeshtrua zyrtarisht nga Shtëpia e Bardhë, sërish lajmi i orës ishte më i rëndësishëm për mediat se ardhja e një Presidenti për herë të parë në vendin tonë. Presidenti amerikan, Xhorxh W. Bush, doli përpara gazetarëve, ku tregoi edhe orën, e cila u tentua të përdorej për të denigruar shqiptarët gjatë vizitës së tij në Shqipëri. Bush është shprehur se ky është lajmi më qesharak që ka dëgjuar ndonjëherë.

20 janar 2010, Gramozi-Real stadiumi 90 minuta pa drita
Në herën e parë që Real Madridi erdhi në Shqipëri u gjet para një të papriture të madhe. Gjatë zhvillimit të ndeshjes stadiumi u errësua nga ikja e dritave për 90 minuta. E gjithë media botërore u mor më shumë me faktin që ikën dritat, se me ndeshjen. Gjithë shtypi spanjoll ironizoi faktin që u ndërpre ndeshja për shkak të dritave. Pati media të cilat u shprehën se errësira e stadiumit përfaqëson atë që është Shqipëria. E mirëpritur nga mijëra tifozë që donin të shikon në stadiumin e Tiranës disa prej yjeve të futbollit botëror, kjo ndeshje do të ishte edhe një reklamë e mirë për kryeqytetin shqiptar. Por ja që nuk qe e thënë. Fati i kësaj ndeshjeje dhe imazhit të Tiranës kishte mbetur tek dhëmbët e një brejtësi, i cili përmbysi gjithçka dhe mediat e huaja shkruan sërish për terrin në kryeqytetin shqiptar.

T. Observer