Ti sytë i ke mbushur me lot dhe derën e dhomës ke mbyllur me çelës.
Në sfond dëgjohet një muzikë alternative që amplifikon artificialisht dhimbjen tënde.
Prindërit
nuk të kuptojnë dot më dhe akoma më pak ti ata. Sjelljet e tyre ndaj
teje, të padrejta, kufizimet... të paarsyeshme. Ndoshta nuk është e
ekzagjeruar që mendon se ata nuk të duan dhe ti këto caste më tepër se
këdo, i urren.
Me shoqen tënde të ngushtë që gjithçka i thoni njëra-tjetrës, do doje të ishe tani.
Veten
e ndjen të fyer dhe në ditarin tënd sekret, fshehur në një valixhe që e
kyç me kujdes, nis shkruan e nxin mbi prindërit e tu. Qan me ngashërim e
lotët të rrjedhin të nxehta, ndër faqet ku çdo ditë mbin nga një puçërr
e re e moshës. Ndër mend të vërtiteten plot ide fataliste. E ndjen
veten si një viktimë të keqedukimit prindëror dhe hë për hë luan me
veten duke menduar se cila mënyrë vetëvrasjeje do të ishte më e bujshme.
Helmimi, varja apo hedhja nga dritarja?
Cila mënyrë do të lëndonte më tepër prindërit e tu dhe do ti bënte të uleshin në gjunj të penduar?
Prindërit e tu nuk të japin leje të kalosh natën jashtë me shoqërinë
tënde. Je e bindur se ata të ndrydhin qëllimisht që të mos gëzosh në
moshën më të bukur të jetës, pasi atyre me siguri ju vjen inat se kur
ata ishin në moshën tënde nuk i kishin mundësitë që brezi juaj ka sot.
Ndryshe prej prindërve të tjerë të shoqërisë tënde, prindërit e tu nuk
janë të pasur, pavarësisht se të kanë rregjistruar në një shkollë të
shtrenjtë. Madje edhe për rrobat dhe aksesorët e tu të shumta,
shtrëngohen aq shumë sa yt atë ka katër vite me një pale këpucë.
Ata
për ty nuk janë prindër të suksesshëm dhe ti nuk e di pse të sollën në
jetë kur nuk e kishin mundësinë për t’iu përgjigjur kërkesave të tua,
gjithmonë e në rritje.
Nuk i duron dot këshillat e tyre standarte e
së fundmi, as puthjet e përqafimet. Të vjen zor prej tyre kur të
vizitojnë në shkollë dhe gjithmonë përpiqesh ti shmangësh. Mamaja jote i
lyen flokët një herë në gjashtë muaj dhe barku i saj po parakalon
dalëngadalë edhe gjinjtë.
Shokët
e tu kanë celularë, fjalët e fundit të teknologjisë, ndërsa ty ndoshta
për të të ulur para shokëve, të kanë blerë një celular të para dy
viteve, të cilin ti nuk guxon as ta nxjerrësh prej çante, kur dikush të
telefonon. Kur ktheheni pas pushimeve verore të gjithë tregojnë
kujtimet, emocionet e përshtypjet e tyre rreth udhëtimeve rreth e
përqark botës, ndërsa ti s’ke pse tregon ç’ke parë rreth Shqipërisë e
ndonjëherë edhe vetëm rreth e rrotull shtëpisë.
Herën e parë që shkove në shtëpinë e shoqes tënde u mrekullove aq shumë , sa kur u ktheve në shtëpi nuk i fole askujt me gojë .
Ti qan me psherëtima për fatin tënd të keq, por duhet fillimisht të dish se askush nuk i zgjedh prindërit e tij.
Së
dyti, duhet të kujtosh se ndryshe nga prindërit e ndarë të shoqes
tënde, ti ke shërbyer si urë ndërlidhëse e transportuese e dashurisë së
prindërve së tu, që edhe pse ndoshta nuk vishen me rroba firmato, çdo
pasdite i sheh bashkë përdore, apo me një kafe në atë ballkonin e vogël
mbushur me lule të blera lirë.
Askush nuk mund të jetë krenar për
situatën e vështirë ekonomike në të cilën ndodhet, por nuk besoj se mund
të ketë tjetër gjë më të rëndë për një prind se të gjykohet në këtë
aspekt, pikërisht prej fëmijës së tij.
Akoma më pak ata prindër,
që nuki kanë ndalur asnjëherë përpjekjet për të punuar sa më fort dhe sa
më shumë, vetëm për fëmijët e tyre.
Ata prindër që për hir të
bukës së fëmijëve të tyre kanë gëlltitur edhe përbuzjen në punë edhe
nënqeshjet ironike të eprorëve edhe shfrytëzimin e gjithçka tjetër do
donin të të tregonin vetëm një të vërtetë të madhe.
Do donin të të
tregonin që ajo nënë që nuk mund të garojë më për modele ka
sakrifikuar karrierën e saj për të të sjellë në dritë dhe për të të
rritur me përkushtim e dashuri, mes motrash apo vëllezërish. Ti vërtetë
në shtëpinë tënde nuk ke një pastruese, apo shërbëtore, por ke mësuar e
je përgatitur të jesh e aftë të përballosh nesër jetën tënde vetë.Ti do
të rritesh e do të kuptosh vetë se mirëqenia ekonomike nuk varet
drejtëpërsëdrejti prej aftësive, dëshirave, ëndrrave apo ambicjeve të
çdokujt.
Shpeshherë jeta tregohet e padrejtë, shpesh vendos fati,
trashëgimia, padrejtësia, e lloj e lloj rrethanash të ndryshme mbi të
cilat jemi kaq të pafuqishëm. Por prindërit e tu e bëjnë gjumin të qetë
dhe askush nuk i bën me gisht në rrugë, tek ecin me kokën lart.
E
megjithatë, nuk do jetë e largët dita kur të kuptosh se pasuria e
vërtetë është njeriu, dashuria dhe harmonia mes familjes dhe njerëzve të
tu të afërm. Një përshëndetje e sinqertë me komshinjt, fqinjtë dhe një
takim i përmallshëm mes miqsh të vjetër e të vërtetë, vlen më tepër se
çdo buzëqeshje, lajkë e përulje hipokrite servilësh. Shijon më tepër një
mollë e ndarë në 4 pjesë se 4 kile mollë që kalben çdo ditë mbi
tavolinë. Shijojnë më tepër dy lekë të fituara me djersë, se ato që
vijnë e shkojnë, pa të treguar vlerën e tyre. Ato para, për të cilat ti
nuk ke më asnjë shok të sinqertë, asnjë natë të qetë me ëndrra, asnjë
ditë me arsye shpresë e motivim për ta jetuar.
Dinte
shumë mire yt at të dypunësohej, apo të trepunësohej duke punuar ditë e
natë, por në ato hapat e tua të para në jetë, si mundej vallë të
mungonte?
Si mund të mungonte në ditën tënde të parë të shkollës,
në recitimin tënd të parë në skenë? Si mund të mungonte në netët e
gdhira në spitale?Po, ti ke të drejtë ti akuzosh prindërit e tu, por nuk
mundet kurrë ti gjykosh pse ishin kaq të magjepsur prej teje.
TE GJITHE KESHTU KANE MENDUAR, KAQ GABIM KANE MENDUAR TE GJITHE!
Fshiji
lotët bija ime sepse askush nuk i kuptoi prindërit e tij deri ditën kur
prind u bë vetë, por atëherë s'kishte më kohë për ta, i përkushtuar me
fëmijën e vet. Shkroi:
Stop Injorancës !