Na u bëfsh 100 vjeç o Jezus Krishti

Sot është nata më e gjatë e vitit për ne pjesën më të madhe të njerëzve që jetojmë në Hemisferën veriore të Tokës.

Sonte dielli ka perënduar në orën 16.05, ndërsa nesër lind në orën 07.03, minuta. Nata e sonte pra zgjat rreth 15 orë.

Dielli ndodhet në lartësinë minimale në qiell dhe rënia e rrezeve të tij në tokë në këndin më të ulët të mundshëm.
Do të vazhdojë kështu (me prirjen për ta shkurtuar natën) për 3 ditë rrjesht deri në datën 25 dhjetor, dattën kur dita do nisë të fitojë terren ndaj natës.
Kjo ishte edhe arsyeja kryesore pse në Paganizëm 25 dhjetori festohej si Rilindja e Perëndisë së Diellit, i cili do të ritkhente begatinë dhe shpresën mes njerëzve, pas dimrit e errësirës së gjatë.
Në termat e sotëm shkencor njihet si diellndalimi dimëror (solstici i dimrit).

Po nga e mori Krishtërimi 25 dhjetorin si Lindjen e Krishtit?
Sipas teologëve, 25 dhjetori është një simbolikë e nxitur nga perandori romak me origjinë shqiptare, Kostandini. Është interesante të vihet re se festimi i Krishtlindjes më 25 dhjetor ka shumë mundësi të lidhet me veprimtarinë e perandorit romak me origjinë ilire, Kostandinit, i cili, si shumë perandorë të tjerë romakë, njihej si “inkarnimi” apo “trupëzimi” i Diellit, që në atë kohë adhurohej nga romakët si perëndi.
Pas konvertimit në Krishterim, ky perandor me gjak shqiptar udhëhoqi Konçilin e Niçeas (viti 325 e.s.), në të cilin Krishterimi njohu për herë të parë në mënyrë zyrtare doktrinën e “trinisë së shenjtë”. Kostandini e orientoi besimin e krishterë jo drejt një ndarjeje të ashpër me paganizmin, por e pasuroi besimin e ri me shumë elementë ekzistues në besimet e mëparshme romake.

Krishtlindja është pagane, dhe rreth kësaj nuk ka kurrfarë dyshimi.

E megjithatë, edhe këtë vit ju bëftë 100 vjeç Jezusi, miliarda të krishterëve anembanë botës!

Shkroi: Stop Injorancës

Ndalohet gazetarja norvegjeze të mbajë në qafë kryqin gjatë transmetimit

Doli në transmetimin e lajmeve me një varëse me kryq në qafë, dhe për këtë arsye gazetarja Siv Kristin Saellmann u urdhërua të mos e mbajë më varësen gjatë drejtimit të lajmeve.
Ngjarja që ka shkatuar shumë bujë, ka ndodhur në Norvegji ku rrjeti televiziv Nrk, pasi mori protesta formale nga ana e disa telespektatorëve, vendosi të marrë masa, “Ai simbol nuk garanton paanshmërinë e kanalit”.

Ishin disa eksponentë të komunitetit islamik në Oslo ata që prezantuan një ankesë formale, ku thuhej se simboli i kryqit fyente Islamin. “Norvegjezët kanë një politikë të qartë, qoftë edhe në veshje neutrale.

Ne inkurajojmë që të evitohen argjendari që mund të përkthehen si simbole politike apo fetare”, tha Anders Sarheim, shefi i Saellmann. Nga ana e saj gazetarja tha, “Nuk mendoja kurrë që një kryq një centimetër të cilin ma dhuroi im shoq gjatë pushimeve në Dubai, mund të shkaktonte kaq shumë rrëmujë. Nuk e vendosa kryqin për provokim, jam kristiane dhe deri më sot kam mbajtur shumë herë kryqe, madje shumë të tjerë e kanë mbajtur thjesht për modë. http://www.nrk.no/sorlandet/_-nrk-gar-for-langt-1.11336732
(Indeksonline)

Shkjau i Zi

Një urrejtje e madhe, e shprehur në të gjitha format e mundshme, ekziston mes shqiptarëve të Kosovës dhe të ashtëquajturve prej tyre, shkja, shkjau.

Po ç'janë këta shkja, apo shkije dhe pse quhen kështu?

Janë ata shqiptarë që banonin në viset e tyre autoktone, sot të Kosovës, Malit të Zi, Serbisë dhe Maqedonisë. Ata u quajtën shkije, falë shkizmës, pikërisht sepse u shkitën nga trungu amtar.

Pse zgjodhën këta shqiptarë të mbijetonin më mirë si ortodoksë sesa si shqiptarë?

Ky devijim u nxit me ardhjen e osmanëve sepse në një moment historik, gjate kohës së ‘çlirimtareve’ otomanë, popullata jonë ka pasur vetëm dy mundësi:
- të mbetet ortodoks, ose të sllavizohet
- të islamizohet, ‘turqizohet’, që të shpëtonte nga sllavizimi.
Por më pas lindi kjo marrëveshje e re në mes të Kishës Ortodokse të Konstantinopojës dhe të Osmanllinjëve:
“Ose Turk ose Ortodoks”.
Për katolikët nuk kishte vend.
Por edhe për shqiptarët në përgjithësi nuk kishte vend, në ato rrethana të reja.
Kështu filloi shkarja edhe më e madhe…

Shikoni pak sesi në motorrin e kërkimit Google, me kriterin "shkjau" na shfaqen vetëm shqiptarë.

Shkroi: Stop Injorancës

Kalendarët sot, vazhdues të atyre pellazgë

Dihet që njeriut prej kohësh i është dashur të orientohet me ditët e caktuara të vitit a të motmoteve, apo me fillimin e hënëzës së plotë e atë të mangët, deri në atë të ndikimeve të planetëve. Ndaj dhe më parë se të ndërtonte marrëveshjet njerëzore me motet, kohën, muajt, javën, ditën etj., ai studioi për mijëvjeçarë sistemin tonë diellor dhe jo vetëm për ata që besojnë në evoluimin shkencor, por ndoshta dhe i erdhi për pak vite, i gatshëm nga njerëz jotokësorë për ata që besojnë te UFO-t.Rezultantja ishte se njeriu qysh në vitet 6000-5000 para Krishtit kishte një sistem matës të kohës tepër të saktë, i quajtur ndryshe kalendar (me anë të shqipes shpjegohet edhe etimologjia e saj, si kohë e lindur), ku viti ndahej në 12 muaj, muaji në javë me 7 ditë 24-orëshe, ku gjithçka përcaktohej perfekt në kohë e në hapësirë dhe në emërtime, sikundër pothuaj ashtu si thirren edhe sot. Kësisoj, u përcaktuan planetët dhe jo pak, 11 prej tyre, dhe të 12-tin e kanë lënë të nënkuptohej (ylli Sirius), ku shkenca po rreket aq shumë sot.

Pse 12 planetë shëtitës rreth diellit ose anëtarë të sistemit tonë diellor, pse 12 muaj, pse 12 orë, pse 12 shenja të zodiakut, pse 12 anëtarë të familjes magjike të Krishtit, pse 12 dishepuj të Muhamedit, pse duzinë kompletesh, pse ky numër 12 magjik dhe 13-ta numër ters?
Kjo kërkon shpjegimin e saj sa mistik, sa shkencor, sa fetar, por, mbi të gjitha, kërkon një nge tjetër. Sikundër dhe shtata, që përbën një numër tjetër magjik, si shtatë mrekulli, çerek cikli hënor, 7 ditë jave, ku njeriu i atëhershëm iu gjeti edhe emrat përkatës për nder të planetëve, që ndikonin në jetën e përditshme, si dhe në shëndetin mjedisor dhe atë njerëzor. Si për çudi, ky dokumentim i parë, na vjen sot sipas dy mënyrave. Ose nga ndërtimi i shkallëve dhe hieroglifëve nëpër piramida, ose sipas shkrimeve të tipit kuiniform nëpër gurët e lënë si testament nga S(h)umerët e Babilonisë, ose sipas gjuhës së kënduar e të përcjellë në mijëvjeçarë të shqipes.
Dihet se ditët e javës kanë pas filluar me atë të më të madhit të të mëdhenjve, pra ati i tyre, ose Shën ati – Saturni – e shtuna, për të kaluar te mishërimi i planetit qendër, i Diellit – e diela, (që lidhet me shqipen dije, dritë, djalë, ditë, del), kollaj fare i lihet vendi planetit satelit që ndikon më shumë në jetën në Tokë, kuptohet Hana-e han, e hëna (që lidhet me shqipen si diçka që hahet), për të vajtur te planeti pas saj Mars-e marta (që lidhet me shqipen si një planet me shtrëngata, si i marrë), për të kaluar te planeti tjetër Mërkuri–e mërkurë. Deri këtu kalendarët pellazgë, ilir apo shqiptarë ranë dakord ose dhanë e morën me kalendarët e shoqërive të civilizuara, duke mbajtur emra të përbashkët për pesë ditët e sipërpërmendura të javës. Ndërkohë, si mësuesi me nxënësin spurdhjak që pas disa mësimeve i duket vetja i ditur, mbajti për vete, me emrat e parahistorisë njerëzore dy ditë të javës, si ditën e zjarrit, e anjit-e entur, e enjte, dhe ditën e premte, venera për vendra (e bukur si venera, shën e vertë) më vonë e premta. Pra, është i vetmi popull që i thërret ata, një pas një, si 6500 vjet më parë, kur kombet e tjera përreth e anembanë i thërrasin ditët e javës sipas numrave rreshtorë. 
Por jo vetëm kaq. Edhe muajt ky popull i ka pas thirr me emër, sikundër edhe sot, si p.sh. mars, me të cilin fillonte viti i pellazgëve, ilirëve apo shqiptarëve për të uruar mbarësi (të qoftë udha e m(b)ar-mar); prill – që viti të prij-ë me ushure, sepse hapet dita; maj – sepse është muaj i madh ditë dritë; qershor – sepse lidhet me vjeljen e qershisë ose kur bie shi; korrik – sepse korr drithëra; gusht – zagushi, gunë, ngushtohet dita-ngusht; shtator, tetor – vjeshta e parë, e dytë ose vjelja e parë, e dytë; nëntori – thirrej brumeri për shkak të brymës, brumës që është fjalë tipike shqipe; dhjetori – quhesh dimën-ditë të mënuara, ditë të zemëruara, të ngrysura; janari thirrej kalnue nga të qenit kalkan; dhe shkurti thirrej farori sepse hidhej fara e të lashtave, vonë kur Perandori August i mori një ditë për gushtin, u quajt prapë me emërtim shqip ngaqë ngeli i shkurtër.
Pra, kjo na bën të mendojmë se ky popull ka pas qenë i orientuar me kalendar qysh në kohët e para lashtësisë. Ndërkohë që popujt e tjerë, si sumerët, babilonasit, asirët, egjiptianët, më vonë grekët, e më vonë latinët, kujtonin se secili nga ata, mbasi e “vidhte” kalendarin nga gojëdhënat dhe nga ato shkrime të mbijetuara, e bënin si të tyren. P.sh., sumerët e matnin me daljen mbretit të parë në skenën e historisë së tyre (me nfilimet), egjiptianet e matnin me kohën e ndërtimeve të mumieve për personifikimin e përjetshëm të faraonëve (kujdes – fara jonë), grekët e matnin me lojërat e para olimpike të tyre të kryera në Spartë më 780 para Krishtit, romakët i matnin datat me pushtimet e Cezarit, por të gjithë së bashku, në kalkulimet e tyre kishin në mendje ato të pellazgëve, që janë ruajtur në pllakat sumere, etruske, mot a mot, në malet Pindus, në zemrën e maleve të Labërisë, Çamërisë dhe në bjeshkët e Veriut-Gegënisë (popuj mbetës të pellazgëve të rrudhur apo të shtrydhur).
Gjithsesi, kalendari i parë zyrtar mbahet ai i kohës së Jul Cezarit, ku një mesap kalabrez (fis prej ilirësh, prapë racë shqiptare), avokat për nga zanati, Lilius e thërrisnin, i propozon Perandorit kalendarin e vet, me bazë egjiptiane, më saktë me bazë shumeriane, i ndërtuar si kalendar i pastër diellor, pothuajse ai që kemi sot, por me gabime (një ditë në 128 vjet), që u korrigjuan me dekret të Papës Gregoriani XIII, më 1582. Vetë Perandori Cezar hoqi emërtimin e muajit korrik të mbërritur deri në kohë të vet prej perandorëve etruskë (që sunduan Romën nga vitet 770 deri në ato 350 para Krishtit), dhe e quajti Jul, ndërsa pas tij qe Perandori tjetër, i nipi, Oktavian Augusti, që pasoi me ambicien e të ungjit, duke hequr emrin e gushtit dhe e quajti augusto, madje guxoi më tepër se i pari, duke marrë dhe një ditë nga shkurti dhe e vendosi te ky muaj, ndaj dhe kemi qysh atëherë korrikun e gushtin me 31 ditë.
Ky kalendar ndoqi shekujt e mëpastajmë, ku kombet, një nga një, fillimisht ata katolikë pastaj ata protestantë, pasuan dakordësinë e tyre me këtë tip, derisa edhe ortodoksët grekë e rusë në fillim të shekullit 20 arritën dhe e morën për kohëtregues. Prandaj dhe Revolucioni i Tetorit i Leninit, i ndodhur më 17 tetor sipas kalendarit rus, sot quhet si i 7 tetorit, sepse kalendari gregorian hoqi 10 ditë nga ai i Cezarit për të përputhur saktësisht kohën diellore me atë kalendarike.
Veç kalendarit diellor ekzistojnë edhe kalendarë tipikisht të pastër hënorë, me të cilët përputhen llogaritjet e kalendarit mysliman për të kryer ritet e festave të Ramazanit, e Kurbanit të Madh apo të Kurbanit të Vogël. Pastaj kemi dhe kalendar diellor hënor, si ai shumerian, dhe hënor diellor si ai kinez e izraelit, dhe/ose kalendar si ai i fiseve Maya, që përshtat ciklet e diellit me ato të hënës. Por, klasifikimet e kalendarëve nuk kanë të sosur. P.sh., një tip është ai që bazohet në rregulla (si ai i Maya-ve apo ai gregorian dhe ai cezarian). Ka kalendarë që bazohen në observime astronomike, si ai mysliman, që llogarit saktë momentin e sekondave të para të shfaqjes së draprit të hënës, që iu duhet për festimet, siç shpjeguam më lart. Por, ka edhe nga ata kalendarë që bazohen në llogaritje astronomike, si ai kinez dhe izraelit.
Gjithsesi, kalendari bazë mbetet ai i hartuar nga pellazgët nëpër pllaka shumere, por i ruajtur nga shqiptarët, që bazohet tipikisht në fillimin e një viti të ri, sipas ciklit diellor, që përmbushet pikërisht më 25 dhjetor dhe konvecionalisht apo me marrëveshje dëftehet më 1 janar.
Pse më 25 dhjetor? Dihet se data 22 dhjetor përfaqëson solsticin dimëror, ku nata pushon së rrituri dhe/ose dita pushon së ngrëni. Dita e parë dhe e dytë pas kësaj, pra, 23 dhe 24 dhjetori, përfaqësojnë pushimin (stillstand), ose ekuilibrin, ose marrjen e forcave të ditës, ose gjenerimin, ose lindjen e ditës, që realisht fillon të marrë e të mund t’i maten sekondat e para pikërisht më datë 25 dhjetor. Pra, këto sekonda përbëjnë realisht sekondat e para të një dite të re, të një jave të re, të një muaji të ri apo të një viti të ri, por jo vetëm ditë, por edhe dritë më shumë, por edhe fotosintezë më shumë, por edhe oksigjen më shumë. Pikërisht në këtë moment, uji fillon të pjellë ujë, ose të gjenerojë vetveten, që në kuadrin e dy javëve apo gjysmë cikli hënor, duke i hedhur dhe kryqin më 6 janar me nitrat argjendi si katalizator, ai arrin të shpërndahet në gjithë ujërat e botës dhe kushdo mund të marrë nga ky ujë në çdo pikë të globit dhe të të mos i prishet, prandaj dhe ai në këtë ditë quhet ujë i bekuar. Po në këtë moment fillon zgjimi, avash-avash, i kafshëve, shkundja nga letargjia, përgatitja për një jete të re e botës së gjallë, çelja e sythave të shumë bimëve, si mimozat etj.
Pra, jeta, gjithandej lind, por mbi të gjitha njeriu.
Dhe pikërisht këto ditë, duke filluar qysh nga data 17 dhjetor deri më 24 dhjetor, festoheshin saturnalet, ditët e at-it të planetëve, me hare e gëzim të madh, me të pira e të ngrëna, me dhurata për një vit të mirë e të ri për të hedhur dertet pas, dhe më 25, njerëzia i kthehej punës nga e para. Këto festa, që ndryshe quheshin pagane, festa të mirëfillta natyrore, po aq shkencore sa as sumerët, as babilonasit e as asirët, as egjiptianët e as grekët më vonë, e as romakët më vonë akoma, nuk mundën t’i përçudnonin, përkundrazi, i zhvillonin po aq, e mos më tepër, vetëm me ndryshimin se gjoja i kishin shpikur vetë për nder të perëndeshës së bujqësisë me emrat e vet, por që vetëm ky komb i ruajti si në fillimet apo origjinalin e vet.
Vonë-vonë, më 385 të erës sonë, ky rit u zyrtarizua për të krishterët, se në këtë datë paskësh lindur edhe i madhi Krisht, që në fakt, sipas Biblës, ishte lindur pa zbritur barinj nga mali që i bie diku nga ditët e shën Mitrit ose fundi i tetorit, por me që festa pagane (lindja e vitit sipas kalendarit pellazg) ishte më e fortë në memorien e njerëzve, e çuan lindjen e Krishtit më 25 dhjetor. 
Pra, festat, datat, muajt, ritet, javët e kalendarët ishin shpikur njëherë, ku një popull si shumerët i ruajti në gur dhe një popull si pellazgët, më vonë shqiptarët, i ruajtën në lahutë. Prandaj dhe ne shqiptarët nuk kemi asnjë lidhje me festën e Vitit të Ri më 01 janar, përveç asaj kohe të diktaturës ose kur të tjerët na e kanë detyruar, dhe ne si popull i vogël, për të ruajtur fjalën e parë të dhënë Zotit ose natyrës për ata që nuk besojnë, gjoja i kemi respektuar, por jo besuar. Kësisoj, festa për t’u festuar ndër ne shqiptarët, sot është ajo e të parëve tanë – 25 dhjetori, që as përhapja e kulturës greke, as pushtimi romak, as sundimi bizantin, as dyndja turke e as ateizmi i kuq nuk mundën të prishnin këtë datë, si në fillimet e veta.  

Sazan Guri - G. Mapo

Gjithësia në shifra

Gjithësia lindi para rreth 15 miliardë vjetësh. Nëse këtë distancë kohore do ta rillogaritnim sikur të ishte një vit, atëherë njeriu modern do të shfaqej për herë të parë natën e fundit të vitit në orën 23:53.

Që prej atëherë ai ëndërron mbi një udhëtim për tek yjet, por kjo nuk është e lehtë.
Një anijeje kozmike që të mposhtë forcën tërheqëse të Tokës i duhet të fluturojë me të paktën një shpejtësi prej 11 kilometrash në sekondë. Kjo është arrirë tashmë.

Por kjo shpejtësi është tepër e vogël për largësitë e papërfytyrueshme të Gjithësisë; nëse njeriu do të kishte madhësinë e një atomi dhe Toka jonë të një qershie (me një diametër prej 1,3 cm), atëherë deri në planetin Mars do të ishin 230 metra, për tek Plutoni i cili do të kishte madhësinë e një kokrre piperi do të ishin 6 kilometra. Dhe deri tek qendra e Udhës sonë Qumështore do të ishin 280 kilometra të pakapërcyeshme.

Edhe sikur anije kozmike të fluturonte me një shpejtësi pranë asaj të dritës prej 300 000 kilometrash në sekondë, një astronauti do t’i duheshin 13 vjet për të shkuar tek ylli më pranë nesh Proxima Centauri e kthyer.

Por atëherë do të ndjehej shumë i vetmuar: Ndërkohë do të kishin kaluar 60 vjet në Tokë.

Por ndoshta ai do të gjente miq të rinj rrugës. Vlerësimet e matura shkencore flasin mbi rreth 100 miliardë planetë të banuar në tërë Gjithësinë. Rruzulli.net

Shqiptarët, bjondë, brunë apo ezmerë?

E kam hasur shpesh idenë se shqiptarët janë bardhoshë, lashë, bjondë dhe ata që janë me tipare të errëta, brunë apo ezmerë duhet të jenë patjetër përzierje e shqiptarëve me racat e ndryshme, duke mos përjashtuar këto as osmanët.


Mirëpo kur shikojmë foto të arbëreshëve sot, të emigruar në brigjet e Gadishullit Apenin 5 shekuj më parë, pas rënies së Mbretërisë së Arbrit prej Perandorisë Osmane, shohim se edhe mes tyre ka plot brunë e zeshkanë.
Shkroi: Stop Injorancës !

NËPËR LABIRINTET E KËSHILLIT TË EVROPËS

Një herë në vit, Këshilli i Evropës pret vizitorë në ambientet e tij të brendshëm për gati dy javë. Turistë të shumtë, nga e gjithë bota, mësyjnë Brukselin ato ditë, për të parë nga afër mjediset ku punojnë drejtuesit e kontinentit plak dhe adiministrata e tyre e gjerë. Në të vërtetë ka mjaft për të parë, duke filluar nga veprat e ndryshme të artit në sallonet e larmishëm, arkitektuën e brendshme të kompleksit madhështor të zyrave e sallave të mbledhjeve (sipas niveleve) të përfaqësimit të shteteve anëtarë të BE, sallat e konferencave të shtypit me aparaturat më bashkëkohore, kujtimi me simbolikë kombëtare që sjell atje çdo shtet i anëtarësuar, dhuratat e bukura artistike që bëjnë shtete të ndryshëm të botës, etj., etj.. Shkurt, ia vlen ta suportosh pa bezdi kontrollin rigoroz në hyrje për të gjithë vizitorët. Ndarja në grupe e turistëve bëhet sipas gjuhës së zgjedhur, me të cilën do të komunikojë ciceroni me ta.
Herën e fundit që kam qenë atje më takoi ta bëja vizitën me një grup turistësh kanadezë, nga Quebeku. Vetëm unë e ciceronia ishim evropianë, ose më sakt, ballkanas. Ajo ishte një grua e re rumune, e cila kishte dy vjet e punësuar në administratën e BE. Kanadezët ishin të interesuar veçanërisht për veprat e artit dhe rrallë i bënin ndonjë pyetje cicerones, e cila jepte shpjegimet e saj paraprake në çdo mjedis ku kalohej. Kjo më krijoi mundësinë që unë t'i drejtoja pyetje asaj më shumë nga ç'do mundja në rrethana të tjera.
- Këtu qëndrojnë delegacionet e vendeve jo anëtare të BE, gjatë kohës që presin t'i thërrasin, tha ciceronia, duke më shikuar me një buzëqeshje kuptimplote.
- Edhe Shqiptarët? e pyeta unë, duke deshifruar buzëqeshjen e saj.
Ajo kaloi nga buzëqeshja në qeshje dhe m'a ktheu:
- Jo, Shqiptarët jo, se... kanë kohë që nuk i thërrasin. Megjithatë do t'ju tregoj diçka, pak më vonë, që fshikullon vendin tim, ndonëse është anëtar i BE, shtoi me zë pak më të ulët.
Po prisja me kërshëri çfarë do të më tregonte ciceronia për vendin e saj.
Pas gjysmë ore, ndodheshim në sallën më madhështore të korpusit të Këshillit të Evropës. Në njërin krah të saj zhvilloheshin mbledhjet e ministrave të Punëve të Jashtme të shteteve anëtare të BE. Gjithçka gati për punë. Në qendër të asaj salle luksoze zhvilloheshin takimet e nivelit më të lartë, në rang kryetarë shtetesh, të 27 vendeve anëtare të BE. Një ambient pune i shkëlqyer, me një sistem ndriçimi tepër të këndshëm dhe me flamujt e secilit shtet në vendin përkatës.
Kur po i afroheshim kreut të kësaj salle gjikante, një shikim shprehës i cicerones më la të kuptoja se ndodheshim pranë «misterit rumun». Bash në krye të sallës ndodhej një fotografi e madhe e gjithë kryetarëve të shteteve anëtarë të BE. Ajo quhej «Fotografia e Miqësisë». Mbasi i shpjegoi grupit të turistëve se kjo fotografi ndërrohej sa herë bëheshin zgjedhje në disa prej vendeve kryesorë të Evropês (i binte afërsisht çdo dy vjet), më pyeti mua me zë më të ulët:
- E njihni këtë burrin në fotografi, që na ka kthyer krahët?
Ndonëse e mora me mend se kush mund të ishte (edhe nga vendi që zinte në fotografi), më pëlqente ta dëgjoja nga goja e saj.
- Jo, iu përgjigja, nuk e njoh.
- Është kryeministri ynë, kryeministri i Rumanisë; shikoni çfarë injorimi!
Fotografia linte vërtet shumë për të dëshiruar. Aparati duhej të ishte shkrepur në çastin që kryeministri rumun ishte kthyer për t'i thënë diçka homologut që kishte në krah të djathtë. Fotografia e tregonte kryeministrin rumun pak më të kthyer akoma nga pozicioni që ne e quajmë «brinjas».
- Unë besoj se kjo nuk ka qenë fotografia e vetme që këta kryetarë shtetesh kanë bërë atë ditë, i thashë cicerones.
- Përkundrazi, ata bëjnë disa fotografi, se midis 27 personave mund t'i ndodhen sytë të pulitur ndokujt prej tyre në çastin që shkrepet aparati, apo ndonjë dukuri tjetër e papërshtatshme.
- Pse kanë zmadhuar këtë fotografi, atëherë?
- Ka të ngjarë, kastile, sepse dëgjova se kryeministri ynë kishte insistuar të ndërrohej fotografia, kur e kishte parë, por shefi i madh (Barroso) ia kishte kthyer i buzëqeshur: «Është më afër së vërtetës kjo fotografi, mbasi ju kështu u keni kthyer krahët edhe reformave që ju kemi rekomanduar ne».
Në fund të vizitës së gjatë, në një sallë tjetër vizitorët shikonin një film rreth njëzet minuta, që ilustronte punën e Këshillit të Evropës dhe të Parlamentit Evropian. Ai transmetohej në të 27 gjuhët e shteteve anëtarë të BE dhe dëgjohej me kufje prej secilit vizitor, në bazë të gjuhës së zgjedhur. Nuk vonoi shumë dhe në ekran u shfaq Boris Tadiç, president i Serbisë në atë kohë. Pritja e tij nga Barroso e të tjerë, sikur të ishte ndonjë superstar Hollivudi, nuk më pëlqeu dhe i shkëputa sytë nga ekrani, derisa ai u zhduk.
Pasi e grumbulloi grupin e saj të turistëve në një holl, pas përfundimit të filmit, ciceronia u shpjegoi atyre sesi duhej ta vazhdonin më tej vizitën, pa të. Në çastin e ndarjes më pyeti:
- Meqenëse banoni në Bruksel, do ta bëni të njëjtën vizitë vitin e ardhshëm?
- Jo, nuk do të vij, derisa të anëtarësohet Shqipëria apo Kosova në BE, iu përgjigja.
- Pse nuk thoni se s'paskeni ndërmend të vini më, m'a ktheu ajo, duke më zgjatur dorën.
Ndofta kishte të drejtë.

(Agim Hamiti)

Ku serbët...?

.. Ne vitin 1934, historiani dhe teologu serb, Radoslav Grujic, zbuloi dhe botoi nje doreshkrim te rralle.. Ishte nje doreshkrim, i teper i vjeter, i cili datonte rreth viteve 1000-1018, pra mbi 900 vjecar.. Ishte hartuar ne kohen e perandorit bullgar, Samuelit.. dhe ne te shpjegohej origjina e popujve dhe e gjuheve..

.. Ky doreshkrim bullgar, e ndante boten e njohur prej tyre deri atehere, ne 72 gjuhe dhe 3 besime fetare.. Besimet ishin;
1-Ortodokset
2-Gjysem-ortodokset (te krishteret jo-ortodokse)
3-Jo besimtaret (jo-te krishteret)

.. Dokumenti thote.. "Ne bote ka nje numer te madh gjuhesh. Prej tyre, 5 jane gjuhe ortodokse, bullgarishtja, greqishtja, sirishtja, gjeorgjishtja dhe rusishtja.. Prej ketyre, 3 gjuhe perdorin alfabetin ortodoks.. dhe keto jane greqishtja, bullgarishtja dhe gjeorgjishtja.. Ka 12 gjuhe gjysem-besimtaresh, qe jane.. Alamanet, Franket, Hungarezet, Indianet, Jakobitet, Armenet, Saksonet, Polaket, Shqiptaret (Arbanasi), Kroatet, Hizi dhe Gjermanet"

.. Ajo qe u beri cudi studiuesve, ishte se permendeshin si popullsi Shqiptaret.. por jo serbet.. Pra nje dokument i shkruar prej bullgareve, ne vitet e Perandorit Samuel, i cili pushtoi gati gjithe Ballkanin, nuk i permend serbet si popull.. Pra, ku ishin serbet ne vitin 1000 ???.. Si eshte e mundur qe vete fqinjet e tyre, bullgaret, nuk i njohin serbet ne ate kohe??.. Per cfare historie flasin ata, kur vete nje popullsi sllav-folese, si bullgaret, nuk i permendin serbet, por ama permendin shqiptare si popullsi ??..

.. Ky dokument bullgar, eshte edhe dokumenti me i vjeter i njohur ne bote, ku shqiptaret permenden si popullsi dhe grupim gjuhesor.. Ne nje periudhe ku serbet nuk i permend askund dhe nuk figurojne as si popullsi e as si gjuhe.. Pas botimit te vitit 1934, ky dokument ka qendruar ne erresire.. Deri kur albanologu kanadez Robert Elsie, e rinxorri ne botim ne vitin 2003.. Nje shuplake historike per "historine" serbe..

Aurej Metaj

Itali, shqiptari blen diskotekën dhe ndalon hyrjen e italianëve

Një sipërmarrës shqiptar është bërë pronari i një prej diskotekave më të njohura në Itali, "Papillon". Deri këtu nuk ka asgjë për tu çuditur pasi, 32- vjeçari Ramiz Kryemadhi kishte ngritur në Itali një ndërmarrje të suksesshme që prej vitit 2003 dhe mund t’ia mbante xhepi një shpenzim të tillë.

Por ajo që ka tërhequr vëmendjen e mediave kanë qenë vendimet e shqiptarit, i cili ka ndaluar hyrjen në diskotekë të të rinjve me shtetësi italiane.

Njoftimi u bë përmes faqes zyrtare të "Papillon" në “Facebook”, ku shkruhej: “Mbrëmjet komerciale nuk ecnin mirë, kështu mu desh të bëja një zgjedhje, ta ndaja sallën e kërcimit në dy pjesë. Në njërën do të kërcehet muzikë hip hop, ndërsa në tjetrën do të ketë muzikë rumune dhe performanca live të muzikantëve folkloristikë.”

Më tej njoftimi vazhdon: “Informacion i ri: Që prej të shtunës stafi do të seleksionojë të gjithë miqtë që do të vizitojnë diskotekën. Personat që nuk kanë kombësi rumune duhet të jenë të shoqëruar nga një femër, në të kundërt nuk mund të futen”.

Sipas pronarit të lokalit, vendimi është marrë vetëm për të shmangur problemet. Ai thotë se nëse dikush vjen i shoqëruar me një vajzë në diskotekë, është më i qetë dhe nuk shkakton probleme gjatë festës.

Lokali “Papillon” është një nga më të mëdhenjtë në zonën e Pordenones në veri të Italisë.

(er.nu/BalkanWeb)

Adresa e lokalit:
http://www.papillondisco.it/home.htm
https://www.facebook.com/papillon.pordenone

Mary Wortley: Besoj se nuk ka asnjë racë tjetër të njerëzimit që të ketë një mendim kaq modest për aftësinë e vet.

Por nga të gjitha krahinat që kam parë, arnauti (shqiptari) më është dukur më i veçanti. Ata janë vendasit e Arnautisë, Maqedonia e lashtë dhe edhe pse ata e kanë humbur emrin e maqedonasve, diç ruajnë ende nga guximi e trimëria, duke qenë milicia më e mirë në perandorinë turke dhe të vetmit që kontrollojnë jeniçerët. Ata janë këmbësorë; kemi pasur një roje prej tyre, të ndërruar në çdo qytet të konsiderueshëm që kemi kaluar: të gjithë ata vishen e armatosen me shpenzimet e tyre, përgjithësisht djem të rinj e të fuqishëm, veshur në fustanella të pastra, që mbanë armë me një gjatësi të jashtëzakonshme, duke vrapuar me to ngarkuar mbi shpatulla aq sa duket se ata nuk e ndjejnë fare peshën e tyre, i pari ndër ta duke kënduar një lloj melodie të vrazhdë - jo të pakëndshme - dhe pjesa tjetër duke e ndjekur në kor.
Këta njerëz, që jetojnë mes të krishterëve dhe myslimanëve dhe që nuk shquhen për zënka, deklarojnë se janë krejtësisht të paaftë për të gjykuar se cila fe është më e mira, por, për të qenë të sigurt se nuk do të hedhin tërësisht poshtë të vërtetën, ata me shumë urtësi ndjekin të dy fetë dhe të premteve shkojnë në xhami e të dielave në kishë, duke u justifikuar, se në ditën e gjykimit ata do e kenë të sigurt mbrojtjen nga profeti i vërtetë, por, që se cili ai është, ata nuk janë në gjendje ta përcaktojnë në këtë botë.

Unë besoj se nuk ka asnjë racë tjetër të njerëzimit që të ketë një mendim kaq modest për aftësinë e vet.

Letters from the Right Honourable Lady Mary Wortley Montagu 1709 to 1762
Montagu, Mary Wortley, Lady, 1689-1762
London: J.M. Dent & co.; New York, E.P. Dutton & co., 1906


Nga Besir Bajrami

PPSH - Të ligjërohet hashashi

Sa vota rinore merr Programi i Partisë së Punës së Riorganizuar, i cili përfshin ligjërimin e bimës së kanabisit?

“Të ndërgjegjësojmë komunitetin mbi domosdoshmërinë e licencimit të kultivimit dhe shitjes për qëllime mjekësore dhe industriale të disa bimëve që gabimisht janë quajtur droga, si cannabis sativa (kërpi industrial). Në këtë drejtim duhet të shfrytëzohet praktika e vendeve të zhvilluara si SHBA, Holanda, Zvicra etj. të cilat prej kohësh e kanë hequr këtë bimë nga ‘lista e zezë’. Kanabis është një bimë e njohur për aftësitë e veta kurative, por edhe e mbushur me bioenergji, gjë e cila nuk i ka leverdisur prej dhjetëra vitesh lobeve të mëdha të naftës, të cilat kanë financuar edhe ‘deklasimin’ e kësaj bime, duke shfrytëzuar disa veti të saj halucigjene. Shkenca sot ka vërtetuar se përdorimi i kanabis për arsye mjekësore është shumë i dobishëm, ndërsa nuk sjell dëme për organizimin, pasi nuk shkakton varësi. Madje në qarqet shkencore thuhet haptazi se është duhani ai që duhet të kriminalizohet për varësinë dhe dëmet që shkakton në organizëm dhe jo kanabisi”, thuhet në një nga pikat e programit të Partisë së Punës së Riorganizuar.

Leksione pornografie në kolegj, detyrë shtëpie: Shikoni porno

SHBA – Në Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë plasur polemikat pas vendimit të një kolegji në Kaliforni, për të hapur kurse pornografie.

Iniciativa e kolegjit “Pasadena City College” parashikon zhvillimin e leksioneve të mirëfillta që lidhen me pornografinë. Në programin mësimor përfshihen leksione me pornostaret më të njohura, për të interpretuar aspektet historike dhe sociologjike të këtij fenomeni. Detyrat e shtëpisë për studentët? “Shikoni porno”.

Profesori përgjegjës për kursin e leksioneve, Hugo Schwyzer shpjegon se kjo është një mundësi e mirë për studentët, që të kuptojnë diçka më shumë në mënyrë intelektuale në lidhje me pornografinë, që siç shprehet ai, ka një ndikim të jashtëzakonshëm në kulturën e tyre. Sipas profesorit, në leksione nuk shfaqen video pornografike, pasi kjo është një detyrë shtëpie.

Ndërkohë në SHBA, prindërit e studentëve dhe profesorët e tjerë shprehen kundër zhvillimit të këtyre leksioneve.

(er.nu/BalkanWeb)

E pazakontë, jeton në të njëjtën shtëpi me burrin e të dashurin

Njerëzit mendojnë se është diçka e pazakontë, por unë i dua të dy meshkujt dhe nuk mund të zgjedh dot mes tyre”. Kështu shprehet 33-vjeçarja Maria Butzki, nëna e dy fëmijëve, e cila bashkëjeton në të njëjtën shtëpi me burrin dhe të dashurin e saj.

Kur Maria braktisi bashkëshortin e saj, Paul, për një tjetër mashkull, ajo ndjeu shumë mungesën e tij dhe në të njëjtën kohë nuk mund të jetonte dot pa të dashurin e ri, Peter Gruman.

Kështu, mendoi një zgjidhje dhe Peter u transferua për të jetuar në shtëpinë e saj në Barking, Londër.

Tani 33-vjeçarja jeton me bashkëshortin, dy fëmijët si dhe të dashurin e ri, Peter.

“Kur u ndava me Paul, ndjeva një boshllëk në jetën time. Por edhe ideja se nuk do të shihesha kurrë më me Peter më thyente zemrën. Kështu që jetesa me të dy meshkujt në të njëjtën shtëpi ishte e vetmja zgjidhje”, shprehet gruaja.

Ndërkohë që Paul shprehet për të dashurin e ri të gruas: “Peter është njeri i mirë. Kur Maria u takua me të për herë të parë, unë u ndjeva shumë keq. Por, pasi e njoha nga afër, kam kuptuar se kemi shumë gjjëra të përbashkëta. Të dy adhurojmë peshkimin dhe gjithashtu ai është si një baba zëvëndësues për fëmijët e mi”.

Ndërsa Peter shprehet se në këtë familje ndjehet mirë: “Shkojmë mirë. Nuk jemi xhelozë për njëri-tjetërin për Marian”.

Peter fle në divan, Paul në një dhomë tjetër, ndërsa Maria e ndan dhomën e gjumit me dy vajzat e saj.

“Asnjëherë nuk kemi fjetur të tre në të njëjtin shtrat. Nëse Paul nuk është në shtëpi, Peter dhe unë kemi kryer marrëdhënie intime dhe e kundërta,” shprehet gruaja. (Tema)

Pse Finlanda ka sistemin arsimor më të mirë në botë?

Një tabelë e re ndërkombëtare, përpiluar nga EIUP (Economist Intelligence Unit for Pearson) http://thelearningcurve.pearson.com/ ka nxjerrë në studimin e tij Finlandën, si sistemin më të mirë edukativ në botë.Pikët janë përllogaritur duke kombinuar të dhënat e testeve ndërkombëtare sipas BBC http://www.bbc.co.uk/news/education-20498356Për Finlandën kjo nuk është një çudi e madhe. Që kur para 40 viteve ata bën reformën e sistemit të tyre arsimor, Finlanda është rradhitur tek sistemet më të mira në botë. http://www.nytimes.com/2011/12/13/education/from-finland-an-intriguing-school-reform-model.html?src=me&ref=general&_r=0

POR SI E KANE ARRITUR FINLANDEZET KETE?

Shumë thjeshtë - duke shkuar kundër vlerësimit nxitës, të cilin përdor e gjithë bota perëndimore.


Finlandezët nuk shkojnë në shkollë pa mbushur 7-vjeç.

Marrin shumë rrallë detyra shtëpie e bëjnë fare pak provime, derisa të shkojnë 10-vjeç.

Fëmijët nuk marrin asnjë vlerësim për 6 vitet e para të shkollës së tyre.

Bëhet vetëm një test i standartizuar në Finlandë dhe kryhet vetëm në moshën 16-vjeçare.

Të gjithë nxënësit, të zgjuar apo jo, mësojnë të gjithë në të njëjtën klasë.

30% e fëmijëve marrin një ndihmë speciale për 9 vitet e para të mësimit.

Diferenca mes nënësve të mirë dhe atyre jo të mirë, është më e ulta në Europë.

93% e fëmijëve përfundojnë të mesmen dhe 43% e tyre ndjekin shkolla profesionale.

Në fillore nxënësit pushojnë 75 minuta në ditë dhe mësuesit punojnë nga 4 orë në ditë, plus 2 orë studim në fundjavë për zhvillimin e tyre profesional.

Sistemi shkollor është 100% i financuar nga shteti.

Të gjithë mësuesit në Finlandë duhet të kenë një diplomë masteri, e cila gjithashtu është e subvencionuar prej shtetit.

Mësuesit janë të përzgjedhur nga 10% i studentëve më të dalluar.

Paga fillestare për një mësues finlandez niste nga 29 mijë$ në vitin 2008.

Nuk ka asnjë dallim ndër pagat e mësuesve.

Mësuesve ju është dhënë i njëjti status si doktorëve dhe juristëve.
Përktheu: Stop Injorancës !
Burimi i informacionit: http://www.businessinsider.com/finlands-education-system-best-in-world-2012-11?op=1

Jeta është e bukur, kur je një Tardigrad

Tardigradët, të njohurit gjithashtu si arinjtë e ujit për mënyrën si ngrihen vertikalisht me 8 këmbët e tyre dhe të zbuluar fillimisht në vitin 1773, dallohen si krijesa që mund të mbijetojnë në kushtet më ekstreme të jetës në Tokë.
Tardigradët mund ti rezistojnë temperaturave nga −273 °C deri në 151 °C.
Mund ti mbijetojnë presionit të ujit në thellësirat më të mëdha oqeanike dhe i kanë mbijetuar me sukses provës së 2007-ës, në vakum, jashtë hapësirës për ditë me rradhë.
Mund ti mbijetojnë radioaktivitetit diellor, rrezeve gama, rrezatimit jonik - në një dozë 100-fish më të madhe se ajo që mundet të vrasë një qenie humane.
Mund të jetojnë gjithashtu afro 10 vjet pa ushqim dhe pa ujë.

Përgjithsisht, gjatësia e tyre është 1 milimetër kur ata janë të rritur. Fosili më i vjetër i Tardigradit shënon një moshë prej 530 milion vitesh.
Gjenden në Himalaje, në thellësi detare deri në 4000 metra dhe në polet e ngrira.

Përgatiti: Stop Injorancës !

Gjeni se cili tip jeni ju në dashuri

Gjeni se cili tip jeni ju në dashuri

nga Stop Injorancës më 2013-02-12 në orën 12:59.MD ·

Duke ditur stilin tuaj, ju mund të vlerësoni marrëdhënien që do ju ndihmojë të keni më pritshmëri realiste. Lexoni disa lloj marrëdhëniesh në mënyrë që secili të gjejë stilin personal dhe të mësojë se si të ketë një lidhje të bukur dhe të shëndetshme.


Romantikë
Ju adhuroni të rënit në dashuri. Ju mund të tërhiqeni nga pamja e të dashurit/ës, apo ndaj atributeve të tjera fizike dhe zhgënjeheni kur ato ndryshojnë gjatë gjithë kohës.  Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Kujtoni se dashuria e vërtetë nuk humbet edhe me ndryshimin e tipareve, e nëse është një marrëdhënie e maturuar, dashuria nuk ka për të dështuar. Planifikoni takime, udhëtime në fundjavë, në mënyrë që të forconi lidhjen.

Obsesivë
Dëshironi të kaloni gjithë kohën tuaj me partnerin dhe në mënyrë të vazhdueshme ju shqetësoheni për partnerin edhe pse mund të keni vite bashkë. Partnerët e këtij stili mund të jenë super të përfshirë në marrëdhënie sa mund të çmendin partnerin ose partneren tjetër.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Mos u bëni mbytës. Duhet të dini se edhe gjërat e mira kanë një limit. Mund të këshilloheni me një specialist për të kuptuar nga vjen pasiguria juaj dhe t`iu ndihmojë për ta parë lidhjen tuaj në perspektivë.

Bërës listash
Ju keni kritere të rëndësishme dhe nuk dëshironi t`i ndryshoni ato. Në këtë mënyrë ju ushtroni presion tek i/e dashuri/a juaj për të pranuar këto standarde.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Lërini listat, sepse nëse iu qëndroni strikt atyre, do të thotë një marrëdhënie e varfër ose një jetë e vetmuar. Më të rëndësishmet në një lidhje janë shoqëria, dashuria, kapaciteti për të falur.







Dhënës
Ju më shumë jepni sesa merrni. Ju punoni vazhdimisht për të plotësuar nevojat e partnerit, por nuk shikoni larg vetes tuaj.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Është e rëndësishme që të keni një jetë jashtë martesës suaj. Zhvilloni interesat tuaja, kultivoni shoqëri të reja dhe gjeni kohë për të bërë atë që doni.









Lojtarë
Ju nuk jeni të qëndrueshëm në dashuri dhe nuk pëlqeni romancat e zgjatura. Jeni gjithmonë në kërkim të dashurive të reja.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Shmangni situatat që mund t`iu shpien në afera të ndryshme. Mbajini joshjet larg jetës suaj. Në vend që të kërkoni argëtim jashtë marrëdhënies, përpiquni të bëni gjëra me partneren tuaj, kështu mund ta shikoni atë në një mënyrë më të freskët.

Miq
Ju shpenzoni shumë kohë bashkë dhe më pas kuptoni se jeni të dashuruar. Me fjalë të tjera marrëdhënia juaj është e qetë por e fortë.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Mos i lejoni gjërat të jenë platonike. Ju ju nevojiten momente romanticiteti, kështu që ktheheni gjërat më praktike, planifikoni një darkë dhe shkëmbeni puthje. Bëjini transparent ndjenjat tuaja.
(m.a/tg/BalkanWeb)

Të gjitha çuditë e Botës ndodhin në Danimarkë

Të jesh shqiptar dhe të hipësh në trenin e metrosë në Kopenhagen, vetja të duket si në romanet fantastiko-shkencorë të Zhyl Vernit. Ngurojmë të hedhim hapin brenda në vagon dhe njëkohësisht kërkojmë makinistin. Sytë gati na dalin nga orbita. Makinisti nuk është as në fillim, as në fund dhe natyrisht as në mes. Kemi parë metro në Londrën që praktikoi për herë të parë trenin e nëndheshëm. Kemi parë në Boston e Nju Jork që përdorin nga 3 dhe 5 kate nën tokë. Por, këtë çudi kurrë s'na e kishin parë sytë. Pyesim një pasagjer: Where's the driver? Is he lost? (Mos ka humbur gjë shoferi?) Dhe djaloshi i gjatë, biond, me sy me ngjyrë, si shumica e njerëzve këtu, vë buzën në gaz. Plot krenari na shpjegon shpikjen e fundit, se drejtuesi i trenit, i kësaj shpikjeje të shekullit të 18-të, është zëvendësuar me një kompjuter qendror, shpikje kjo e shekullit të 21-të. Dyert mbyllen vetvetiu sapo futet pasagjeri i fundit, treni niset sapo është siguruar gjithçka. Rrit shpejtësinë dhe e zvogëlon atë kur duhet të marrë kthesë. Ndalon fiks në stacion, hap derën dhe lumi i njerëzve hipën e zbret duke hequr nga fjalori fjalët: "O shofer mbaje pak", "Prit një minutë se është duke ardhur një shoku im", "Ndaloje pak këtu se më doli një punë", e të tjera si këto. Dhe ne na mbetet të bëjmë analogjinë me Shqipërinë. Nuk dihet se ç'duhet të kenë menduar një duzinë makinistësh të Kopenhagenit kur u thanë se u shkurtohej vendi i punës. Së paku janë ndjerë të lehtësuar se në vend të tyre nuk do ishin kushërinjtë, çunat e xhajës, të dajës apo të iks ministri siç e kemi rregullin ne në Shqipëri. Që nga viti 2005 një kompjuter i regjistruar shërben si makinist për të gjithë trenat dhe ata danezë që mbetën pa punë, sot mund të jetë vetëm pasagjerë nostalgjikë. Kur tani ata hipin në këtë shpikje alla daneze vetëm mund të thonë: Eh, kur i drejtonim ne këta trena!

Shqiptarët e Danimarkës

Sapo lëmë aeroportin, kontaktin e parë e bëjmë me taksinë e parë. Nja 200 makina të vëna me radhë presin njëra-tjetrën. Ne na bie të futemi te ajo që është më afër. Një mesoburrë gjithë mirësjellje na merr bagazhet. Rehatohemi brenda dhe pa një pa dy shoferi ynë nis udhëtimin. Duhet të jetë nja 15 minuta kjo rrugë deri në hotel. Me Lutfiun dhe Almën shkëmbejmë po ato pyetje që mund të bëjë çdokush që futet për herë të parë në një qytet të pashkelur. Por shoferi na shtang: Mos jeni gjë shqiptarë ju? Ne qeshim dhe habitemi njëkohësisht. Të jesh në Athinë, në Londër, në Romë apo edhe deri në SHBA, e të kesh një koincidencë të tillë, nuk është ndonjë gjë e jashtëzakonshme. Por të vish në Danimarkë dhe njeriu i parë që të del është shqiptar, ky është kulmi. Xhelal Hasani është nga shqiptarët e Tetovës të ardhur në Kopenhagen që në vitin 1988. Është danizuar plotësisht. Madje, ka marrë edhe çehre prej vendaliu. Ka marrë pasaportë vendase, ka familjen aty dhe dy fëmijë, që sipas tij janë bërë krejt danezë. Por ky djalë punëtor dhe i mirë bëhet cicëroni ynë i parë. Na tregon se vetëm në Kopenhagen janë 10 mijë shqiptarë. Janë të Tetovës, por ka edhe nga Shqipëria nja 100 vetë. Madje, sipas tij, disa prej tyre janë edhe biznesmenë të rëndësishëm aty.

Dhe Xhelali vazhdon të na lërë pa mend kur na tregon një rrugë në kryeqytetin danez që ka emrin Shqipëri. Epo ky është kulmi. Në çdo rrethanë, në çdo situatë ne nuk kemi pasur e nuk mund të kemi rrugë me emër Danimarkë. Por nuk e kuptojmë kurrë të kundërtën. Është po Xhelali që si një mik i mirë na fton edhe ne të shikojmë ndeshjen e Kombëtares. Një klub që u ngjan atyre të çështjeve kombëtare se sa një vend për të shikuar një ndeshje futbolli. Dhe aty shqiptarët e Tetovës konfirmojnë se janë shumë më tifozë të Kombëtares se ne shqiptarët e Shqipërisë. Ndërsa Qani Jakupi është një tjetër zbulim i yni. Edhe ky një dashamirës dhe punëtor, na çudit teksa na tregon për vete, familjen, por mbi të gjitha për shqiptarët që ndonëse pak, janë me vlera shumë. Por çuditë e Danimarkës nuk mbarojnë.

Një kryeqytet në ishull

Mu kujtua se zysha e Gjeografisë që e mbante si ushtrim me yll pyetjen: Kush është ai shtet në botë që pjesën më të madhe e ka në gadishull dhe kryeqytetin në ishull. Shumica e klasës kruante kokën pas kësaj. Ndërsa pas kaq vjetësh një ish-nxënës i asaj klase është bash në ishullin kryeqytet Sjaelland ose Kopenhagen. Është 88 kilometra katrorë, ka një popullsi rreth 1 milion banorë dhe mund të quhet nga çuditë e botës. Peshkatarët e parë ndërtuan një fshat aty në 1200-n. Në 1300-n u bë qytet dhe në 1445-n u bë kryeqytet. Nja 100 vjet më parë danezët hapën një kanal të madh mes për mes ishullit. Uji i detit vërshoi brenda në qytet dhe që nga ajo kohë pamja e ishullit është më shumë se piktoreske. Është një lloj venecie, ku varkat dhe anijet e vogla prekin gjysmën e territorit të vendit. Ndërsa për turistët një guidë e tillë është nga më bukurat në botë. Është edhe zili të mendosh se ky popull në shekuj ka fituar betejën me detin. Dhe një popull që fiton betejën me detin, ka fituar për vete dhe për tërë brezat që do vijnë.

Gjysma mbi biçikleta

Çudia tjetër daneze na kalon përpara syve. Një tufë çiklistësh vërshojnë tek sa në semafor ndizet jeshilja. E habitshme akoma. Çdo rrugë këtu ka edhe korsinë e veçantë për biçikletat. Është pak më e ngritur se çdo korsi e makinistëve, por më e ulët se e trotuarit. Dhe i madh, i vogël aty shpejton jo duke vozitur makinën, por biçikletat. Si ia dalin me parkimin pyesim ne shqiptarët. Nëse do flasim me gjuhën tonë, ato i lënë si një mall pa zot. Nuk kanë kavo dhe kyç për t'i lidhur dhe mjafton të të shkojë në mendje se duhet të shkosh diku, merr një biçikletë dhe ikën. Mbaro punë, s'ka problem, parkoje në vendin më të afërt dhe stafeta daneze e biçikletave është e pafund. Është gati për tërë jetën.

Por kur pyesim pse kaq të varfër këta danezët, përgjigjja vjen nga një shqiptar. E para, na thotë ai, taksa për makinat aty është 52 për qind dhe askush nuk ka ndërmend të paguajë më shumë se gjysmën e të kapardiset në timon. Po ec e bëja këtë po deshe shqiptarëve. A e mendojmë për një çast, që shqiptarët të lënë X5-at, "Benz"-at dhe "Hummer"-at dhe të hipin në biçikleta? Gjë që s'bëhet. Ne jemi shumë të varfër. Dhe imagjinojmë që këtë e bën Danimarka, populli më i pasur në botë si individ. Po ana sociale. Fantastike. Shteti i siguron shtëpi çdo personi që mbush 18 vjeç. Lëre pastaj që kur dikush del në pension, mund të jetojë ku të dojë në qendra sociale shumë të përparuara.

Një popull i bukur

Danezët janë popull qytetar. 88 për qind e tyre jetojnë vetëm në qytet. Pjesa tjetër është që derdh djersën në ferma dhe pyje. Të rritur me një klimë të ftohtë dhe me sfidën e punës, danezët përherë kanë qenë popull i pashëm. Na krijohet shumë shpejt ideja se një djalë apo vajzë nga Danimarka janë së paku 1.80 centimetra, biondë, sy të kaltër ose jeshil, elegantë. Më së shumti ky është danezi që takojmë, shikojmë dhe bisedojmë. Të gjithë pothuajse kanë këtë portet. Nuk e teprojmë të themi se janë populli më i bukur në botë. Ç'duhet të ketë më shumë kjo cilësi për bukuri, që pothuajse në çdo konkurs bukurie ata janë finalistë të padiskutueshëm.

Dhuna ndaj fëmijëve

Ne e falënderojmë disa herë drejtorin e Institutit të Medias, zotin Remzi Lani, i cili na ftoi dhe na mundësoi këtë kontakt me kolegët e Danimarkës. Në fakt është një bashkëpunim edhe me zyrën e UNICEF-it në Tiranë dhe një gatishmëri plot politesë e ambasadës daneze në Tiranë, dhe konkretisht e ambasadorit Niels Severin Munk, që ne të shohim nga afër se si punojnë atje OJQ-të dhe media në raport me fëmijët. Personalisht bombardohesha me pyetje kur u thosha gazetarëve atje se "Tirana Observer" është e para gazetë në Shqipëri që ka një suplement për fëmijë. Në fakt më shumë se suplement dhe shkrime në gazeta, danezët kishin një shoqëri të tërë që merreshin me një edukim mjaft të kujdesshëm për fëmijët. Dhe kur i tregonim një danezi me shaka se në Shqipëri ka ekzistuar dikur një shprehje "kush të rreh, të do", ilariteti ishte me të vërtetë i madh.

Fëkenhagen-Kopenhagen

Eshtë një vend të Malit me Gropa prapa malit të Dajtit që quhet Fëken. Në komunizëm aty studentë dhe të rinj shqiptarë bënin zborin e famshëm, por edhe më të rrezikshmin e jetës. Prova duhej që zbori të zhvillohej në palcën e dimrit, në shkurt dhe dëbora aty ishte disa metra, ndërsa i ftohti shkonte edhe në minus 25 gradë. Kur një ortek i madh u rrëzua dhe vdiqën disa studentë, shokët jo vetëm u thurën një këngë, por për t'i dhënë sa më shumë kuptimin e një vendi të ftohtë e quajtën Fëkenhagen. Por, ditët e sotme prapashtesa Hagen nuk ka të njëjtën vlerë. Ngrohja globale ia ka hequr këtë vlerë kryeqytetit danez. Këtu është ngrohtë si në pranverë. Por çudia nuk është ky fenomen. Jemi në fillim të qershorit dhe këtu kanë nisur netët e bardha. Ora është 23:00 dhe në Kopenhagen është ditë. Gdhihet në orën 03:00 dhe dita nuk ka ndërmend të mbyllet. Por vendasit na tregojnë se e kundërta ndodh në dimër. Ka 18 orë natë dhe vetëm katër orë ditë. Jemi në veri dhe ky fenomen i çuditshëm për ne nuk është këtu. Rruga që përshkon dielli është e tillë që shkakton fenomene si netët polare apo netët e bardha.

Largimi

Hymë me mend dhe dolëm pa mend. Kjo shprehje shqiptare ka vend kur bëjmë check in-in në aeroportin e Kopenhagenit. Kemi mbledhur ca çudira nga ky vend që e dinim të ftohtë dhe ishte i ngrohtë. Që ka fituar betejën me detin dhe nja 300 vjet më parë hapte universitetin e parë. Që para dy vjetësh vuri në punë trenin me makinist dhe që vazhdon të shfrytëzojë detin njëlloj si shekuj dhe mijëra vjet më parë. Ne shqiptarëve na mbetet vetëm të konstatojmë, të mrekullohemi ç'na panë sytë dhe të ngulisim në mendje se për të arritur këtu këtij shteti i është dashur vetëm punë. Ne shqiptarët dimë që e kaluara jonë nuk ka qenë shumë e mirë, por me një shembull si Danimarka dimë se ç'duhet të bëjmë në të ardhmen.

http://www.tiranaobserver.com.al/al/...=234&Itemid=34
10-08-2007




Kjo është dhe arsyeja kryesore pse shteti i sotëm homoseksual Shqiptar duhet të marrë shembull nga shtetet Skandinave dhe jo nga palo-shtetet që e konsiderojnë veten pseudo-demokatike!!!
Personalisht do doja që Shqipëria të ndiqte shembujt e shteteve Skandinave dhe të sistemeve të tyre dhe jo të një kapitalizmi të egër dhe ekstremist siç po ndiqet sot e 20 vjet!!!
Shtetet model të demokracisë dhe të mbrojtjes së të drejtave të njeriut janë shtetet Skandinave si:  Norvegjia, Suedia, Finlanda, Danimarka...etj.

E gjithë Skandinavia dhe shtetet nordike janë kështu siç është përshkruar në këtë artikull.

Njerezit kanë vizione, punojnëe dhe jetojnë në të mirë të vetvetes dhe të shoqërisë me të drejta maksimale, barazi gjinore, arsimi falas, nxënesit nuk ngelin në klasë, por deri në klasën e VIII-të ndihmohen me më shumë kujdes që të përmirësohen në mësime, mjekësia falas, modernizimi i shoqërisë është prioritet kryesor etj ,etj. Në statistikat botërore për korrupsion, shtetet Skandinave rezultojnë se kane % më të ulët në të gjithë botën.
Në Suedi ka një transparencë të tillë që një qytetar suedez ka të drejtë të kontrollojë me anë të internetit të paktën 70% të punës (dokumenta dhe akriva zyrtare) që kryen një ministri e caktuar ose një ministër!! Dhe nëse ai qytetar mendon se puna e kryer (nga ministria ose ministri) nuk është konform ligjit, por është një shpërdorim i postit, qytetari ka të drejtë të kryej denoncim pa pësuar asnjë raprezalje ligjore!!!
KJO ESHTE DEMOKRACI!!


Mjafton një politike e njëjtë edhe në Shqipëri e brenda 10 vitesh maksimumi, Shqipëria ka për tu shndërruar në një shtet model për të gjithë!! NE SHQIPERI AKTUALISHT JETOJME NE NJE OLIGARKI TE EGER NEGATIVE E TE DEMSHME TE PAK PERSONAVE, DHE JO NE DEMOKRACI!! BILDERBERG

Presidenti grek është me origjinë çame nga Preveza

Presidenti grek Papulias është me origjinë çame nga Preveza. Sipas librit të autorit grek, Panajotis Aravadinos, ‘Kronografia e Epirit, ngjarje dhe të dhëna mbi krahinat greke dhe ilire’, i vitit 1856, në një nga kapitujt i referohet sunduesit çam nga Preveza dhe komandantit të regjimentit të kësaj zone, Taip Papulias, i cili është stërgjyshi i parë i Karol Papuliasit.




Origjinën e Papuliasit e pohon në një nga librat e vet edhe shkrimtari arvanitas Aristidh Kola, i cili botoi një shkrim në gusht të vitit 1995 ku thuhej se: “Karolos Papulias është me origjinë të pastër shqiptare. Babagjyshi i toj quhej Sulejman dhe i përkiste fesë islame dhe ishte nga fshati Voshtina”, citohet autori në gazetën Shekulli.

Presidenti Papulias është betuar si president i Greqisë më vitin 2005, por origjina e tij shqiptare e ka vënë në shënjestër të ekstremistëve dhe nacionalistëve, të cilët i drejtohen me pyetjen: Zoti President i Republikës, çfarë lidhje keni ju me Taip Papulian, beun sundimtar shqiptaro-turk të Epirit? Kjo pyetje i është parashtruar edhe nga një gazetare, por presidenti e ka anashkaluar pa përgjigje.
(Tema)

Në Francë do hapet xhamia e parë për … homoseksualët

Një homoseksual franko- algjerian ka në plan që të hapë në Francë xhaminë e parë për homoseksualë. Madje ai pretendon se aty mund të realizojë edhe martesa myslimane mes çifteve të të njëjtit seks.

Mohammed Ludovic Lutfi Zahed, një algjerian që jeton në Paris, i martuar me partnerin e tij gej, shpreson që brenda muajit të hapë dyert e xhamisë.

Po ashtu ai thotë se xhamia do të thyejë edhe një tabu tjetër myslimane, atë të ndarjes mes burrave e grave në xhami.

“Është një xhami normale, gratë nuk kanë pse mbulohen dhe pse të ulen në fund. Meshkujt homoseksualë po ashtu nuk kanë pse të kenë frikë nga dhuna verbale dhe fizike. Pasi isha në haxhillëk, e kuptova se ishte e nevojshme një xhami për homoseksualët,” thotë ai.

Zahed është i martuar me Qiyam al- Din, një person nga Afrika e Jugut. Ata janë martuar në Afrikën e Jugut ku lejohen martesat e të njëjtit seks. Martesa e tyre ka marrë miratimin e një imami, por qeveria franceze e ka kundërshtuar.

Çështja e martesave të homoseksualëve ka ndarë thellësisht Francën.

Zahid është diagnostikuar me AIDS, që solli edhe zgjimin e tij shpirtëror. Ai thotë se merr rregullisht e-maile urrejtje nga myslimanët kudo në botë, por nuk shqetësohet. (G.Tema)

“Skenderman” rikthen Gjergj Kastriotin në fushëbetejën e “iPhone”

Në fillim të viteve ‘40 të shekullit XV, një personalitet i këtij territori po bënte “kërdi” nëpër fushëbeteja. Gjergj Kastrioti ishte shndërruar në hero, shkruan sot “Koha Ditore”. Skënderbeu do të bënte emër në betejat, që historia shqiptare i njeh si të lavdishme, por lavdinë e vërtetë do ta merrte më 28 nëntor 1443, kur ai me

ushtarët e tij do të ngrinte flamurin e njohur si të Kastriotëve. Gati gjashtë shekuj më vonë, kur Shqipëria feston 100-vjetorin e shtetit, Skënderbeu nuk ka mbaruar punë me luftën. Ai ende ka shumë “beteja” për të fituar. Një grup të rinjsh kosovarë, të pasionuar pas teknologjisë dhe dizajnit, janë bërë bashkë për ta “rikthyer” Skënderbeun në betejë.

Por prapashtesa “beu” (një titull që e ka dhënë Perandoria Osmane) do të shndërrohet në “man” (një prapashtesë që sot e kanë heronjtë e ndryshëm të filmave si Spiderman apo Batman). “Skenderman” titullohet videoloja në të cilën territoret ku do të luftojë u ngjajnë atyre që ka luftuar përnjëmend Skënderbeu. Aplikacioni dhe zhvillimi i saj është duke u bërë në “Graphsix Studio”. Dorjan Berishaj, Agon Avdimetaj, Esat Pllana, Rron Bajri, Durim Nikçi, Etrit Tahiri, Adnan Imami e Durim Aliu, janë ekipi që ka krijuar këtë lojë, e cila kishte fituar edhe një çmim në garën e aplikacioneve “AppCamp Kosova”.

“Emërtimin ‘Skendermen’ ia kemi dhënë duke dëshiruar t’i japim edhe një qasje më të mirë ndaj tregut global, për shkak se figura heroike prej ilustrimeve të ndryshme njihen prej këtyre tregjeve”, thotë njëri nga anëtarët. Këta të rinj kanë bërë që Skënderbeu “të luftojë”, fillimisht në “iPhone”.

Faqja e tyre në Facebook:
http://www.facebook.com/Skenderman?ref=ts&fref=ts