Showing posts with label Muzika. Show all posts
Showing posts with label Muzika. Show all posts

Wednesday, March 5, 2014

GOLD AG dhe Islami

Një farë këngëtari nga Presheva me emrin Gold AG, që së fundmi shan ateistët, Vaso Pashën e mbron Shefqet Krasniqin, po i thotë vetes musliman.

Injorant, në islamin tënd muzika është e ndaluar!
Imagjino tani sa "haram", është ai rrepi yt amerikan...

Shkroi: Stop Injorancës !

"Kënga dhe veglat muzikore janë fyejt e shejtanit" Ebu Bekri

Thursday, October 17, 2013

Kriminaliteti dhe tallavaja

Sipas kontrrolleve të ditëve të fundit në kryeqytet nga policia shqiptare në mbi 70 lokale nate të natyrës TALLAVA (70 copë, ëëë) janë arrestuar 11 persona të armatosur, mes tyre 5 të shpallur në kërkim nga policia.

Gjithashtu janë ndaluar disa prostituta dhe janë kapur sasi të mëdha drogërash të ndryshme.
Ka vërtetë një lidhje kaq  të fortë mes muzikës tallava dhe kontigjentit kriminal që e frekuenton atë...
Shkroi: Stop Injorancës !



Thursday, October 3, 2013

Muharrem Xhediku, mbreti i tangos shqiptare, i arratisuri prej të gjitha burgjeve

-Muharrem Xhediku është një kompozitor që i përket gjeneratës së artistëve të viteve ‘40-‘60, por ai është pak i njohur, për shkak të vdekjes së tij të parakohshme dhe për shkak të heshtjes që u mbajt ndaj figurës së tij nga qarqet kulturore të kohës.


Zall Dardha, vendi ku fëmijët lindin duke kënduar
Zall Dardha quhet djepi i artistëve. Në këtë zonë lindën dhe u rritën njerëz që lanë gjurmë në muzikën etnike shqiptare si Muharrem Xhediku, Hazis Ndreu, Skënder Cala, Lirie Rasha, Qerim Sula, Caje Poleshi, Xhelal Çerpja, Sherif Dervishi, etj. Janë me dhjetra muzikantët, instrumentistët, valltarët, këngëtarët popullorë nga Zall Dardha që me kontributin e tyre jo vetëm kanë dhënë shfaqje në Zall Dardhë e Dibër, por edhe në mbarë Shqipërinë, madje në skenat më prestigjioze të Amerikës dhe Europës. Muharremi shkollën fillore e mbaroi pranë strehës vorfnore në Tiranë. Përveç bukës së përditshme, aty arriti të siguronte mundësi që i hapnin rrugë për t’u njohur me botën muzikore dhe që në fillim u vu re talenti i tij. Kërkoi të shkonte për studime, por nuk e siguroi dot. Mllefi i Muharremit për gjendjen e tij të mjerë ekonomike po rritej gjithmonë e më tepër. Pjekuria e moshës dhe ndërgjegjësimi i tij bën që ai të kalonte në kampin tjetër, ku rreshtoheshin të pakënaqurit ndaj regjimit monarkist. Ai kritikonte dhe stigmatizonte regjimin e kohës që e kish pllakosur vendin në varfëri ndaj ky ishte shkaku që regjimi e burgosi disa herë. Herën e fundit arriti të dalë nga burgu duke e thyer atë. Në vitin 1937, ai u shpall nga mbretëria si element i rrezikshëm dhe u burgos. Edhe në burg ai i binte çiftelisë dhe këndonte këngët e bukura dibrane.

Arratisja nga burgu zogist
Fati nuk kishte vendosur ta përkëdhelte akoma Muharremin, prandaj në bazë të akt akuzës ai do të dënohej me 20 vjet burg, prandaj rruga e vetme e shpëtimit ishte arratisja nga burgu dhe largimi për në Itali, për të ndjekur ëndrrën e tij të bukur, shkollimin për muzikë. Një natë para se të dilte në gjyq, një shok i dërgoi një pako me ushqime. Brenda pakos ishte futur një ibrik me kos ndërsa në fund një sharrë hekuri dhe një kastravec në mesin e të cilit fshihej lima e hekurit. Gardianët nuk e kontrolluan ushqimin e këngëtarit të tyre të preferuar. Muharremi kërkoi të shkonte në banjë nga mesi i natës dhe atje u mbyll brenda, derisa arriti që të sharrojë hekurat e dritareve të banjës dhe të arratisej nga banja, e cila nuk vëzhgohej nga rojet. Pas pak, në burg u dha alarmi. U rrethua edhe pjesa në periferi të burgut. Muharremi ndodhej pikërisht tek Bregu i Lumit. Për t’u shpëtuar të shtënave të rojeve dhe ndjekjes së tyre hidhet në lumë dhe bën sikur mbytet. Në fakt gjen një tub llastiku të cilin arrin ta mbajë në gojë dhe ta nxjerrë mbi ujë. Kështu ai arriti të mbijetojë. Ndërsa xhandarët dhanë lajmin se Muharremi ishte mbytur dhe dërguan lajmin në shtëpi. Nënë Sudja e mjerë në barrakën e vogël shpalli vdekjen e djalit dhe njoftoi të afërmit në Dibër. Milicët kishin hapur lajmin se kafshët ia kishin copëtuar kufomën dhe nëna e vajtoi djalin për së gjalli pa kufomë.

Studimet teologjike në Itali
Muharremi arriti të shpëtojë dhe të mbijetojë pas rënies në lumë. Ai arriti të vishet si fshatar, por vendosi të mos kthehej më në shtëpi, por të udhëtonte drejt Shkodrës. Pasi punoi për një farë kohe si karrocier për shpërndarjen e qymyrit nëpër shtëpitë e qytetit të Shkodrës, me emrin Martin Mirashi dhe me dokumenta të rreme të një shoku, futet në kolegjin jezuit të Shkodrës. Mundësia që arriti të futej në këtë kolegj ishte se fare rastësisht ai shpëton jetën e nipit të drejtorit të kolegjit, i cili ra nga një pemë. Por emri Martin Muharremi iu fiksua si një emër i dytë, si një emër i dashur. Pas tre vjetësh, kolegjin e mbaroi shkëlqyeshëm dhe u diplomua si prift. Drejtori i këtij kolegji, që e kishte shumë për zemër Muharremin (Martinin) e ndihmoi të shkonte për studime teologjike në Itali, bursë nëpërmjet Vatikanit. Ishte ende i ri kur emigroi në Itali, ku u gjend nën përkujdesjen e një prifti i cili e bëri bir në shpirt. Edhe në kolegjin e lartë të jezuitëve të qytetit të Laningos u dallua për zell në mësime dhe zgjuarsi. Por në vitin e fundit të kolegjit, ai shpalos të vërtetën e fesë së tij dhe të bindjeve të tij që tani nuk ishin as muslimane dhe as katolike, por ateiste. Kjo dëshmi e hapur i solli mjaft pasoja të rënda pasi provoi përsëri privimin nga liria, por këtë herë duke vuajtur burgimin në Vatikan. Me ndihmën e Luçias, vajza e një pedagogu të jashtëm të tij, por që nuk jepte lëndë fetare, por shkencore, arriti të arratiset nga ky burg duke u veshur si murgeshë.

Në Konservatorin e Bolonjës
Pas arratisjes nga burgu në Itali filloi jetën e vështirë të emigrantit ekonomik. Pa punë, pa përkrahje, i vetmuar dhe pa shpresë shkon në Siçili dhe fillon punë si kamerier. Punoi tre muaj dhe mori vlerësimin e pronarit të lokalit. Ajo që i jepte më zemër dhe e mbushte me shpresa pa fund Muharremin, ishte se pronari i lokalit administronte një konservator muzike. Muharremi (Mario) iu lut pronarit që të studionte për muzikë në këtë konservator jashtë orarit të punës dhe në fund t’iu nënshtrohej provimeve. Fati i hapi këtë herë plotësisht krahët për të. Edhe pse duhet të punonte, arriti të vazhdojë studimet në konservatorin e Bolonjës, duke shpalosur talentinNuk e pati të vështirë t’i mbaronte studimet e konservatorit me rezultate të larta. U diplomua në konservatorin e famshëm të Bolonjës dhe sigurisht që tani ndihej më krenar.

Kthimi në Shqipëri
Pas pushtimit italian të vendit, Muharremi vendosi të kthehej në Shqipëri. Ishte shpallur amnisti për të dënuarit e regjimit të Zogut. Ishte koha kur Shqipëria vuante nën thundrën e pushtuesit italian, ndërsa Muharremi kishte shtatë vjet që nuk e kishte parë familjen, e cila e konsideronte të zhdukur. Ai vendosi të kthehej në atdhe dhe të jepte kontributin e tij, tashmë si një intelektual profesionalisht i formuar.

Dashuria me Jelicën
Jelica. Një emër, një dashuri, një ëndërr, një këngë, një shpresë, një gëzim, një hidhërim, një vuajtje... Një femër jo si të gjitha femrat, një vajzë e veçantë që ia ngriti peshë zemrën që në momentin që e pa për herë të parë. Pikërisht, atëherë kur shpresat ishin ndërprerë, u shfaq ajo, Jelica, vajza malazeze. Ajo ishte e bija e kryegardianit të burgut. Ajo hynte e dilte në kamp për të takuar të atin. Ishte vetëm 16 vjeçe dhe babai e kishte dritë të syrit. Një ditë u takuan rastësisht në oborrin e kampit Jelica, malazezja 16- vjeçare, e bija e komandantit të kampit dhe Muharremi, i burgosuri shqiptar, që nuk pajtohej me asnjë regjim e padrejtësi. Muharremi, ky muzikant i lindur që prodhonte dashuri me sy, zemër, buzë, me këngë dhe me kitarën që s’e ndante asnjëherë, e tërhoqi si një magnet vajzën që dukej sikur kishte dalë nga bota e personazheve të një përralle të bukur. Çdo ditë nuk mund të kalonte pa u takuar, pa u parë. Muharremi, për këtë vajzë të bukur që më vonë do të bëhej gruaja e tij, kompozoi këngën e famshme “Jelica”.

Partizan në Brigadën e 18-të Sulmuese
Muharremi së bashku me bashkëshorten e tij Jelicën, inkuadrohen në Brigadën e 18-të, ku shërbeu në sektorin e propagandës dhe dha një ndihmesë të jashtëzakonshme në korin partizan. Muharrem Xhediku njehsohet me ata kompozitorë partizanë që krijuan këngë, himne dhe balada për Luftën NAÇL siç ishin Dhora Leka, Paparisto, Jakova, Avrazi, etj. Ndërsa bashkëshortja e tij, Jelica, dha një kontribut të madh si infermiere për mjekimin e të plagosurve të Brigadës. Muharremi mban Medaljen e Çlirimit për pjesëmarrje me armë në dorë në rreshtat e Ushtrisë Nacionalçlirimtare. Miço Kallamata, kuadër i Brigadës së 18-të Sulmuese, shkrimtar, në kujtimet e tij shkruan: “Muharrem Xhediku ishte një partizan dhe kuadër shembullor i Brigadës. Ai kryente me përpikmëri të gjitha detyrat e ngarkuara, duke luftuar me pushkë, penë dhe kitarë.” Sëmundja e rëndë, pasojë e vuajtjeve të luftës, e shkëputi nga gjiri i artistëve të Shqipërisë në kulmin e jetës dhe të krijimtarisë së tij artistike, që po njihte veç progres.

Në varr për së gjalli
Në vitet e pushtimit fashist, një natë, kur po futej në shtëpinë ku banonte, dy njerëz të armatosur e kapin dhe arrestojnë. Të nesërmen merret në pyetje në kuesturën fashiste. Qëndroi 35 ditë në arrest, me tortura dhe i mbytur në ankth, kurse ditën e tridhjetë e gjashtë e fusin në një makinë të mbyllur, të lidhur këmbë e duar dhe e ndalojnë diku andej buzë Korabit. Ishte buzë përroi, greminë. I zgjidhën sytë dhe i thanë: “Tani bëje varrin vetë!” Kështu na kanë urdhëruar. Ti do të varrosesh i gjallë!”. Muharremi punoi me një kazëm dhe një lopatë për shtatë ditë me radhë me dy ushtarakët e armatosur mbi kokë, që herë flisnin shqip dhe herë anglisht. Në ditën e shtatë arriti të hapte një gropë të madhe 2 metra të gjatë dhe po aq të thellë. Në ditën e tetë i kërkuan përsëri kompromis për bashkëpunim. I dhanë 48 orë kohë për t’u menduar. Pas kufirit kohor, dy ushtarakët u kthyen dhe e pyetën nëse kishte reflektuar. Muharremi u tha se nuk kishte parë e dëgjuar të torturohej njeriu pa faj dhe pa shkak. Ai firmosi në letër të bardhë se nuk kishte asgjë për të thënë dhe për të bashkëpunuar. E hypën të lidhur në një makinë të mbyllur dhe u nisën. Rruga ishte shumë e keqe, gropa-gropa. Makina tundej shumë dhe ushtaraku që ishte lart në karroceri nuk duroi më, por e ndaloi makinën dhe kërkoi që edhe ai të rrinte përpara. Mbeti vetëm. Në një kthesë Muharremi pa se dera ishte e hapur. Nuk mund të jepte dot shpjegim nëse u hap vetë nga tronditjet e makinës në rrugë apo e harroi oficeri fashist, por Muharremi menjëherë filloi të përpunonte me shpejtësi mundësinë e hedhjes nga makina. Shtyu derën e makinës me këmbë dhe në një kthesë të padukshme u hodh. Pas 25 ditë dhe netë udhëtimi, arriti në Prishtinë tek Ivan Tomasheviqi, për të cilin kishte patur një rekomandim nga Alush Zari, me të cilin kishte patur lidhje që në Tiranë. Ivani e pranoi në shtëpi, i ofroi strehim dhe e ndihmoi të punonte si përkthyes në Dhomën e Tregtisë. Më vonë, Muharremi arrin të futet si nëpunës, protokollist-arkivist në zyrat e pushtetit fashist në Prishtinë. Ai njihte disa gjuhë të huaja dhe kjo e ndihmonte në punën e tij. Megjithatë, ai ishte kurdoherë në vëzhgim. Në vitin 1943, një spiun kishte dorëzuar një listë për burgosjen e 92 shokëve kosovarë në Federalin e Ferizajt. Muharremi njoftoi shokët dhe ata arritën që të shpëtonin. Ai ndiqej në çdo hap që hidhte dhe nga shkonte. Këtë e ndjente edhe vetë, prandaj, pasi e gjurmoi, vendosi që spiunin Alush Agai ta qëllonte, por nuk arriti ta vrasë. Pas këtij atentati, 7 karabinierë e rrethuan, e kapën dhe në tetor 1943 e burgosën në kampin e Prishtinës.

Sëmundja e rëndë
Në dhjetor të vitit 1944 e deri në janar të vitit 1945 sëmuret rëndë nga tuberkulozi dhe ftohja e rëndë që kishte marrë maleve, burgjeve e internimeve dhe kurohet në Spitalin Ushtarak të Tiranës. Pas daljes nga spitali, aktivizohet me Ansamblin e Ushtrisë ku qëndroi deri në maj të vitit 1946. Nga viti 1946 rimobilizohet dhe shkon me shërbim në Korçë. Përsëri sëmuret dhe detyrohet përfundimisht të largohet nga ushtria për arsye shëndetësore. Për rreth dy vjet kurohet në spitalin e Tiranës dhe pas daljes nga spitali fillon si kitarist në Orkestrën e Teatrit Popullor, që më vonë kthehet në Filarmoninë e Tiranës. I besohet detyra e përgjegjësit të orkestrës së Estradës së Tiranës. Por Muharremi tani kishte një armik edhe më të egër se ai i luftës, këtë herë brenda trupit të vet, sëmundjen e rëndë të tuberkulozit. Edhe pse ndihej i ligësht prej sëmundjes, ai gjente forcën e madhe për të mos u dorëzuar tek muzika, ilaçi dhe ushqimi shpirtëror

Trashëgimia e kompozitorit Xhediku
E veçanta e tij ishte se ai i shkruante vetë tekstet dhe i kompozonte mbi bazën e tabanit tonë kombëtar. Këngët si "Falmi sytë e shkru", "Engjëllushes", "Matura", "Jelica", etj. kanë mbetur edhe sot në kujtesën e asaj gjenerate si këngët me motivet më të bukura plot pasion të dashurisë. Është me të vërtetë kënaqësi kur dëgjon sot nga goja e këngëtarit të mirënjohur Aleksandër Gjoka këngën e riorkestruar nga Edmond Zhulali “Falmi sytë e shkru”. Teksa dëgjon këtë këngë hit në ato vite, që u ka rezistuar kohëve për vetë forcën e poezisë dhe ëmbëlsisë së muzikalitetit, bindesh për talentin e Muharrem Xhedikut, pinjollit nga treva e artistëve, sikurse është quajtur me të drejtë Zall Dardha e Dibrës. Krahas muzikës së lehtë, ai kompozoi dhe këngë popullore si: “Cuca e Radomirës”, “Hajde shpirt se erdh pranvera”, “Te kroni”, etj. Mrekullohesh kur dëgjon nga Eranda Libohova këngën “Cuca e Radomirës”. Xhediku është kompozitori i parë që solli me profesionalizëm ritmet e muzikës së lehtë, sidomos të tangos në Shqipëri. Ai shkroi dhe kompozoi në të gjitha gjinitë e muzikës, jo vetëm këngë, por edhe romanca, pjesë për koncerte, suita orkestrale, opereta, muzikë vallëzimi, etj. Tangot e tij këndohen dhe kërcehen edhe sot. Kemi dëgjuar në origjinal këngët e herëshme të Muharrem Xhedikut dhe jemi impresionuar. Kur dëgjon “Artistin e Popullit” Ramiz Kovaçi të këndojë “Bareshë e malit”, shoqëruar në piano nga Margarita Kristidhi, të duket sikur je pranë burimeve të malit e mes cicërimave të zogjve. Karakteristika të veçanta ka edhe kënga “Kur më zbret bregut”, kënduar nga Pranvera Baçe, këngëtare e grupit artistik të Korçës. Sjell humor por shoqërohet nga ndjenja “Kënga e pleshtit”, interpretuar nga artisti Hysen Pelingu. Kënga “Matura” ose “Unë për ty nuk do të shkruaj”, në ato vite himn i tangos shqiptare, interpretohet nga një zë dinjitoz i muzikës shqiptare, Anita Take. Mjaft interesant është gjithashtu interpretimi i Gaqo dhe Luiza Çakos në këngën “E dua jetën”, nën dirigjimin e Nesti Uçit. Dueti Anita Take dhe Xhavit Xhepa është një kombinim i mahnitshëm zërash tek kënga “Te burimi”. Muzika si në këngë, ashtu edhe orkestrale, p.sh. tek kënga “Në parkun e qytetit”, kënduar nga Anita Take, është shumë ngacmuese, ngazëlluese, duke provokuar lëvizje të pashmangshme. Zëri i Pjetër Gjergjit tek kënga “Lisi plak” tingëllon si kënga e një bilbili mali. Dhe më tej, dueti Pjetër dhe Florinda Gjergji tek kënga popullore e Xhedikut “N’at” livadh” duket sikur me të vërtetë vallëzon nëpër livadhet dhe lëndinat e bukura dhe të pafundme shqiptare. Të befason zëri i ëmbël i Xhavit Xhepës tek kënga “Ja bilbili ligjëron” (Çelin lulet), një zë melodioz, i pjekur, i padëgjuar në ditët e sotme, një zë që ta mbush shpirtin plot kënaqësi dhe të mrekullon. Duetet Pjetër Gjergji dhe Anita Take vazhdojnë me këngët “Ndarja nuk na ndan” dhe “Të pres”, këngë karakteristike të tangos shqiptare, vepra të papërsëritura të Xhedikut.

Shekulli

“Ç'do të thotë të jesh moderne?

Ose me saktë, të mos shijosh muzikën e vendit tënd?

Se kam dëgjuar shpesh edhe këngëtare që e këndojnë me dëshirë një këngë botërore, por me përtesë një këngë shqiptare.

Ose ndodh shumë që edhe në konkurset e shumta muzikore, të ketë më shumë këngë të huaja e shumë pak shqiptare. Këtë mendësi, e kam dëgjuar edhe nga ata që e vetëquajnë veten Elitë e vendit. I kam dëgjuar në biseda televizive të thonë se janë qytetarë të botës. E vërtetë shumë. Ashtu ndihem edhe unë, qytetare e botës, në çdo aspekt. Por, përpara se unë të njoh komshiun, ose gjitonin tim, duhet të di kush është babai im.
Nuk mundet kurrsesi të duash e të respektosh komshiun, kur ti përbuz familjen tënde.
Dhe kjo gjë ndodh rëndom tek Elita jonë. E shohin të qënurit shqiptar, barrë të rëndë. Të jesh qytetar i botës, duhet të jesh njëherë anëtar i familjes tënde, i lagjes, i qytetit, vendit tënd. I them këto sepse shpesh gjendem përballë edhe muzikantëve e këngëtarëve që kujtojnë se po këndove vetëm muzikë të huaj, ashtu bëhesh moderne, ashtu quhesh Elitar.
Dua të këndoj në shumë gjuhë të botës, pse jo të kem mundësi të kendoj repertorin më të bukur botëror? Por, s'kam se si, nqs nuk këndoj një herë atë këngë që më ka tingëlluar në shpirt qysh fëmijë. Edhe nuk kam turp të them se nga vij, e ku ka lindur e jam rritur. Atë gjë nuk e zgjedh unë. Ashtu e vendos Zoti. Të lindësh në fshat apo qytet, në Shqiperi , a diku tjetër në botë, përsëri se vendos dot ti (se maternitetin mund ta gjesh ku të duash me këto ditë që kanë ardhur, por prindërit nuk i ndryshon dot).
Populli i thjeshtë e do veten e vetë. Elitaret mesa duket jo.

5-6 vjet më parë, unë sapo isha kthyer nga USA dhe për ato 2 javë që isha, doja të dilja, të shijoja diçka me shoqërinë. Këndonte këngëtari, këndoi disa këngë të huaja, pastaj nisi disa këngë shumë të njohura shqiptare, rock, pop. Dhe mbasi mbaron,vjen të më takojë. Dhe më thotë si i turpëruar, ‘eh, ja na duhet të këndojmë edhe disa nga këto shqiptaret, s'kemi ç'bëjmë’. Unë u çmenda. Nuk e kam harruar atë fjali dhe e keqja është se vazhdojnë akoma me këtë mendësi. Të shprehesh ashtu, do të thotë që ti nuk do veten.
Po ja psh, më ftojnë mua të këndoj në ndonjë program televiziv. Dhe ata më ftojnë mua, por duan që unë të këndoj një këngë të huaj. Absurdeeee. E turpshme.
Nqs une do të kem një program prej 10 këngësh, po, patjetër, do të këndoj edhe të huaja, sepse janë shumë të bukura dhe s'ka asgjë të keqe. Por ti, si program, me fton mua të këndoj një ose dy këngë dhe megjithëse unë kam këngët e mia, me të cilat e krijova edhe karrieren, këngë me të cilat krijova lidhjen me publikun, ata paturpesisht më kanë kërkuar të këndoj diçka të huaj, përpara se të këndoj këngët e mia. E kam quajtur fyerje. Dhe përgjigjen ja u kam dhënë siç e kanë merituar”.
Aurela Gace


Mbani lotët burra e gra!



Një lajm i trishtë për muzikën në përgjithësi e shqiptarët në veçanti.

Shkëndije Mujaj, tashmë e mbuluar për Ramazan, po shikon mundësinë të heqë dorë përfundimisht prej muzikës, duke qenë se së fundmi po ndërgjegjësohet se muzika është haram.

Muzikës shqiptare do ti mungojnë vërtetë fotot e saj erotike. (S.I)

Monday, April 29, 2013

Itali, shqiptari blen diskotekën dhe ndalon hyrjen e italianëve

Një sipërmarrës shqiptar është bërë pronari i një prej diskotekave më të njohura në Itali, "Papillon". Deri këtu nuk ka asgjë për tu çuditur pasi, 32- vjeçari Ramiz Kryemadhi kishte ngritur në Itali një ndërmarrje të suksesshme që prej vitit 2003 dhe mund t’ia mbante xhepi një shpenzim të tillë.

Por ajo që ka tërhequr vëmendjen e mediave kanë qenë vendimet e shqiptarit, i cili ka ndaluar hyrjen në diskotekë të të rinjve me shtetësi italiane.

Njoftimi u bë përmes faqes zyrtare të "Papillon" në “Facebook”, ku shkruhej: “Mbrëmjet komerciale nuk ecnin mirë, kështu mu desh të bëja një zgjedhje, ta ndaja sallën e kërcimit në dy pjesë. Në njërën do të kërcehet muzikë hip hop, ndërsa në tjetrën do të ketë muzikë rumune dhe performanca live të muzikantëve folkloristikë.”

Më tej njoftimi vazhdon: “Informacion i ri: Që prej të shtunës stafi do të seleksionojë të gjithë miqtë që do të vizitojnë diskotekën. Personat që nuk kanë kombësi rumune duhet të jenë të shoqëruar nga një femër, në të kundërt nuk mund të futen”.

Sipas pronarit të lokalit, vendimi është marrë vetëm për të shmangur problemet. Ai thotë se nëse dikush vjen i shoqëruar me një vajzë në diskotekë, është më i qetë dhe nuk shkakton probleme gjatë festës.

Lokali “Papillon” është një nga më të mëdhenjtë në zonën e Pordenones në veri të Italisë.

(er.nu/BalkanWeb)

Adresa e lokalit:
http://www.papillondisco.it/home.htm
https://www.facebook.com/papillon.pordenone


Thursday, April 18, 2013

Akrepat - Vajza e babushit

Akrepat - Vajza e babushit

E ëmbla foshnje vogël
ti ende s'di gjë
rreth botës së ftohtë jashtë,
je kaq e njomë për të kuptuar
ç'dëshiron "Ai" prej teje sonte.

E gjora çupëzë
nuk ka njeri
kujt mund ti besosh në këtë botë
në errësirën e kësaj nate
ç' po bën ai, është krim.

Nëna jote e mohon
por një problem
e nuhat që nga larg,
ajo s'do të dëgjojë të qash
lutet që bashkë me kohën, do kalojë.

Një oqean heshtjeje
po mbyt zemrën tënde
ajo që kurrë s'duhej të ish'
do të mbesë në errësirë.

E ëmbla foshnje vogël
ti ende s'di gjë
rreth botës së ftohtë jashtë
je kaq e njomë për të kuptuar
ç'dëshiron prej teje ai sonte.

Ajo është vajza e babushit,
vajza e babit, vajza e babushit të saj.

Përktheu: Stop Injorancës !

Thursday, April 4, 2013

Ç'rëndësi ka nëse nëntori është i ftohtë?! Lali të ka xhan...

Ç'rëndësi ka nëse Shqipëria e merr apo jo statusin e vendit Kandidat për në BE?!
Ç'rëndësi ka nëse Shqipëria bashkohet apo jo me Kosovën?
Ç'rëndësi ka nëse kombëtarja shqiptare kualifikohet për në Botërorin e 2014-ës?
Ç'rëndësi ka se kush i
fiton zgjedhjet e 23 qershorit?

Një këngë si "Të ka Lali xhan" arrin 12 milionë klikime, ndërsa Jericho me "Nëntorin e ftohtë" nuk arrin dot as 100 mijë klikime!

Kjo është një pasqyrë e ftohtë që tregon qartësisht dramën shpirtërore të këtij populli! (S.I)

Jericho - Nëntori i ftohtë
A ka një kujtim të më ngrohë në këtë ditë për mua?
A ka ndonjë udhë e si burrë ta kthejë kokën t'shikoj?
A ka një kujtim, të na jep një kuptim, a s'më thua?
A më tregoni, ku ta gjej forcën sot të këndojë?

Akoma të freskët e kam at' shikim të përbuzjes
Akoma të freskët të ftohtin e dhimbjes në asht
Akoma të freskta edhe gjurmët që këmbët i lanë rrugës
Syri më mbeti i ngrirë në shtëpinë që më kurrë nuk e pashë.

Nëntori i ftohtë
Më ndjek dhe sot
Nëntori i ftohtë
Jehon në mot.

Kaluam një shekull në ecje por prapë u rrëzuam
Kaluam një shekull por prapë s'mund të qëndrojmë në këmbë
Kaluam një shekull mësim, e si asgjë s'mësuam?
O i paditur, syri i pangopur një popull e shemb.

Sa gjatë do të shkojë derisa do ta duam vetvehten
Sa gjatë do të shkojë derisa fatin vetë ta ndryshojmë
Sa gjatë do të shkojë derisa tjetrit t'ja çmojmë jetën
A më tregoni, ku ta gjejmë forcën sot të këndojmë?

Nëntori i ftohtë
Më ndjek dhe sot
Nëntori i ftohtë
Nëntor ...
----------------------------------------­----------------------------------------­-
Më shanë e më ranë, i pabesë do të bëhesh më thanë
Më zhveshën e veshën, as vehten s'e njoh më kush jam.

Vellon që ma kanë qepur, sa krenar sot e mbaj
Vallës që ja kanë hedhur, sikur një nuse sa bukur hapin që e mbaj.

Shkroi: Stop Injorancës !

Monday, February 25, 2013

Me historinë time ndër gishta

E di, mendoj
të qëndroja, bashkë me ty
e fare e kotë s'ka qenë.
Në rregull, ti do shkosh
vendim i diskutueshëm,
po, unë e di, ti e di.

Të paktën qëndro këtu veç këtë natë,
jo, nuk do tentoj, të jesh e sigurt,
ndoshta ndjehem që tani kaq vetëm,
sepse e njoh atë buzëqeshje
për të cilën tashmë ke vendosur.
Për atë buzëqeshje që dikur
më hapi dyert e parajsës.

Thuhet se për çdo mashkull,
ka një tjetër, kështu si ti
dhe në vendin tim kështu
do gjesh një tjetër, të ngjashëm me mua,
nuk e besoj.

Por tani ti ul sytë e thua
ne do të mbetemi gjithmonë miq të mirë
po ç'dreq shokësh të mirë a të mallkuar
unë një mik e fal
ndërsa ty të dua,
mund të duket shumë banale
por është ndjenjë natyrale.

Por ka dhe diçka
që kurrë nuk ta kam thënë
problemet e mia pa ty
kthehen në telashe.
Dhe për këtë më sheh
kaq të fortë si shtirem
në mes të botës
për tu ndjerë më i sigurt.

E nëse vërtetë nuk do të më thuash
që kam gabuar
kujto se të paktën njëherë
edhe një burrë falet.

E ndërkohë ti
nuk më le tjetër rrugëdalje
dhe largohesh
me historinë time nëpër gishta.

E tani ç'po bën
kërkon një justifikim
nëse do të shkosh, shko
Aq shumë për mua
nuk duhet të shqetësohesh
do di t'ia dal.
Sonte do të shkruaj një këngë
për të humbur brenda një shpërthimi.

Pa menduar shumë për fjalët,
do të flas për atë buzëqeshje
për të cilën tashmë ke vendosur,
për atë buzëqeshje që dikur
më hapi dyert e parajsës.

Përktheu: Stop Injorancës

Ngritu tash

I heshtur ndalem dhe shikoj se si dritën ma përpin një hije,
më duket vetja si spektator në një shfaqje tragji-komedie,
ku aktor jemi ne të gjithë edhe unë e ti,
por fatkeqësisht ky nuk është teater dhe as kjo këngë nuk është parodi.
Është jeta jonë, koha kur japin kahje fatit tonë
dhe të ardhmes sonë.
Por më trego, nga po e drejtojm? Cilën rrugë po e vazhdojmë?
Pas 100 vjet errësirë, nga duart i hoqa prangat e ndryshkura.
Kjo nuk mjafton,
se mes nesh ende ka shumë zemra të vyshkura.
E ç'po bëjmë ne për ata?
Ku mbeti nderimi i vëllaut për vëlla?
Më thuaj pra! Krejt kjo është një hata
që s'kam besuar që ndonjëherë kemi me e nda.

Ngritu tash
S'ka forcë që na rrëzon, kur jemi bashkë.

Gjendje kritike
e rënduar nga pretendime armike,
rrethuar me papërgjegjësi politike,
ngarkuar me tendenca paranoike,
pseudo-patriotike,
tingëllojnë disa faza arkaike,
që mendja e shëndoshë i refuzon.
Pse duhet të ekzistojë mes nesh kjo dreq frike,
që ndasitë na i forcon
dhe na çon drejt një rruge misterioze,
ende pa u zhdukur ky kundërmim tymi e bloze,
mund të gjendemi në një gjendje komatoze,
me komplimime tepër serioze.
Po kush është fajtor?
A thua, sa ka përgjigja rëndësi,
kur ndoshta, një pjesë të këtij faji e patëm edhe unë e ti
përndryshe, pse para hundeve tona
ndodhin gjëra që asnjëherë si miratojmë.
Ato s'do të zhduken vetëm duke i shikuar
Duhet bashkë që ti luftojmë.

Ngritu tash
S'ka forcë që na rrëzon, kur jemi bashkë.

Ndal, i them vetes
dhe shikoj botën time përreth meje.
Nëse je lodhur edhe ti
atëherë hapi sytë dhe shiko përreth teje,
gjeje, pozicionin tënd
dhe nëse do ndryshime vepro,
kryeje pjesën tënde të punës
për vete dhe për ata që i do.
Deri dje kisha një ankth të vjetër,
por nuk më zbrapsi asnjëherë,
ndërsa sot më mundon një tjetër
dhe s'do ta le as këtë të më dërgojë në humnerë,
se jeta na mësoi
që të mirat kurrë nuk vijnë vetë,
gjithmon më mirë kalon ai që mundohet,
se sa ai që pa u mërzitur pret,
ndërsa sot, të gjithë jemi pjesëmarrës në këtë kapitull të ri historie,
prej nesh varet se a do të shkruhet një faqe turpi, a një faqe lavdie.

Ngritu tash, s'ka forcë që na rrëzon.
Ngritu tash, s'ka forcë që na rrëzon, kur jemi bashkë!

Ritmi i Rrugës

Turp që huazojmë muzikën rome

Agim Poshka thotë se muzikantët shqiptarë duhet të ndjehen të turpëruar që huazojnë elemente nga muzika rome, duke pasur një folklor aq të pasur shqiptar.

Këto komente këngëtari nga Struga e Maqedonisë i ka bërë gjatë një interviste të dhënë për një të përditëshme, ku ka premtuar edhe se viti 2013 “do të jetë një vit dinamik”, për faktin se shënon 15-vjetorin e debutimit të tij në muzikë.

“Një popull me gjithë këtë folk të pasur, me gjithë ato variacione motivesh, që ndryshojnë nga jugu deri në veri, nuk ka nevoje fare për huazime. Pashko Vasa ka thënë ‘muzika shqiptare kaloi 3000 vite në robëri të ndryshme, por përsëri ruajti identitetin e saj’. Sot një pjesë e këtyre pseudo-muzikantëve e kanë më në zemër muzikën rome, se muzikën shqipe”.

“Për mua muzika rome është mjaft e bukur por njoh muzikën time shqipe në identitet. Muzikanti shqiptar nuk ka si bëhet modern dhe interesant me muzikën e një populli tjetër”.

“Muzika rome për hir të së vërtetës ka një muzikë dhe muzikantë të jashtëzakonshëm, por identiteti muzikor shqiptar duhet të pretendoje vlerat perëndimore siç bëjnë të gjitha fushat e tjera artistike si teatri, piktura, baleti dhe jo të pretendojë lindjen ose orientin”, ka thënë Poshka gjatë intervistës.

Këngëtari ka premtuar se këtë vit do të sjellë një koncert gala dhe një album të ri, por edhe një libër me poezi. (Balkanweb)

Thursday, January 10, 2013

Orkestra e Forcave te Armatosura Shqiptare çensuron Xhamadanin

Orkestra e Forcave te Armatosura Shqiptare në nder të 100-vjetorit të krijimit të Forcave të Armatosura, në Pallatin e Kongreseve këndoi këngën "Xhamadani vija-vija", në një përpunim elektrizues që nuk i rezistoi dot askush prej të pranishmëve dhe ju ftoj ta ndiqni, por nuk kuptohet arsyeja pse këngës i kanë çensuruar vargun e refrenit: "Oh sa e madhe është Shqpëria"?! 

Shkroi: Stop Injorancës !

Këtu mund të ndiqni videon:

Monday, December 17, 2012

Braktis muzikën për fenë myslimane

Ajo ishte një nga reperet e pakta në trevat shqiptare. Por, tashmë ka vendosur që të largohet nga muzika, për t’iu përkushtuar fesë myslimane.
Bëhet fjalë për reperen nga Maqedonia, Lil Vlora, e bërë e njohur për stilin e saj ndryshe, teksa shumë prej këngëve të saj drejtoheshin dhe ironizonin pikërisht kolegët e vet.

Prej katër muajsh ajo ka vendosur që të shkëputet një herë e mirë nga muzika, për shkak të besimit të saj. Madje, ajo ka vendosur edhe që të mbulohet, duke u bërë kështu një myslimane e devotshme.

Nga repere në një myslimane të devotshme, ky është një kapërcim i madh për të, por shumë fansa të saj e kanë mirëpritur vendimin e Lil Vlorës. (G. Tema)

Thursday, November 15, 2012

A. Gjebrea: Shkoni e futjani gjumit dhe çohuni pas 2 ditësh

"Shkoni e futjani gjumit dhe çohuni pas 2 ditësh.
Më erdhi turp kur pashë sesi Juliana Pasha (të cilës këngët ia kompozon ai vetë shën. imi), Aleksandër Gjoka apo edhe Eli Fara ishin me zero vota.
Si mund të lini pa votuar këngëtarët tanë më të mrekullueshëm?!"

Kjo ishte deklarata shokuese e prezantuesit Ardit Gjebrea në mbyllje të natës finale të Këngës Magjike.

Në të njëjtën kohë kur ua kanë lënë vetë në dorë këngëtarëve pjesëmarrës (si në Big Brother) të votojnë dhe përzgjedhin artistin më të mirë, në të njëjtën kohë gjen kurajo të gjykojë mbi zgjedhjet, kualocionet apo gjykimet e tyre e kësaj "jurie".

Nëse Z. A. Gjebrea "Këngën Magjike" e ka pronë private me të cilën duhet ta përzgjedhë me shkopin e tij magjik, fituesin e saj, atëherë mos ta quajë festival, por biznes privat!

Shkroi: Stop Injorancës !

Tuesday, August 14, 2012

Edhe muzika në politikë...

Interesante!
Kur "gjuhë-kulluari" Sokol Olldashi kandidoi në zgjedhjet vendore të 2007-ës për postin e Kryetarit të Bashkisë Tiranë, Ermal Mamaqi këndoi këngën, (që e kam aq përzemër) "Ma kthe qytetin tim".
Sot, 5 vjet më vonë, apo 1 vit pasi Bashkia Tiranë ra në duart e Lulzim Bashës, Mamaqi këndon: "Ku ka si Tirona".
Ajo që e bën edhe më të ndërlikuar këtë debat, pa ndonjë interes të veçantë, është se D. Flori kompozoi :
http://www.youtube.com/watch?v=YmoBffn_QRI

A ndryshoi realisht kaq shumë Tirana, në 365 ditët në drejtimin e Z. Basha?

Shkroi: Stop Injorancës

Tuesday, June 26, 2012

Rona Nishliu në YT

Shpresoj që anëtarët e jurisë, të cilët presupozohet të jenë "ekspertë" ti japin vendin e parë, pasi ajo e meriton vërtetë atë.

Njerëzit nëpër shtëpi, me shumë gjasa do të votojnë për këngë plehu nga Greqia, Turqia, Qipro etj, por unë vetë do të votoja miliona herë dhe uroj vërtetë që ta shikoj në finale këtë këngë .


Rona, je e mrekullueshme! Të duam!

12 pikë nga Izraeli!


931 pëlqime në këtë koment të videos së YT të Rona Nishliut, në konkursin e Eurovizionit 2012-të! (Stop Injorancës)

Wednesday, November 2, 2011

Katundaria në progres

"Katundaria", si koncept social i mënyrës së të menduarit e konceptuarit të jetës, së fundmi ka mbizotëruar jetën tonë publike duke gllabëruar pikat më kyçe të shoqërisë, si politikën, mediat, artin, kulturën, biznesin.

Nuk mbetet gjë tjetër për të bërë veçse të presësh që vitet, dekadat apo shekujt ti rikthejnë formën e vet, produktit. Stop Injorancës MUZIKE LIFE

Se çështë kjo prirje prej nxjerrje zorrësh e të vjellash, me këtë kamuflimin e gjithçkaje shqiptare me një petk të huaj, që vetëm katundaria e sheh si të bukur.
MAYA, na qenka më e bukur se Maja...
http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Wednesday, April 27, 2011

Dhe ylli i ri i Gjermanisë është një… shqiptar

Ardian Bujupi, 18 vjeçari nga Kosova, pritet të shpallet fitues në spektaklin e njohur “Gjermania kërkon një yll”.
Ardian Bujupi Das Erstellen von Bildergalerien ist verboten! Verwendung der Bilder für Online-Medien ausschließlich mit folgender Verlinkung: "Alle Infos zu "Deutschland sucht den Superstar" im Special bei RTL.de: www.rtl.de/cms/unterhaltung/superstar.html
Edhe pse gara finale është më 7 maj, gazeta Bild thotë se shanset për të fituar i ka Bujupi, kosovari simpatik.
Nga gara në garë, ai po rritet ndjeshëm dhe shanset janë që të fitojë në fund pasi ka fituar shumë pikë sidomos mes grave të moshuara.

Historia e Bujupit gjithashtu ka prekur shumë gjermanët.
Ardiani thotë se fëmijëria e tij ka qenë shumë e vështirë. Ai bashkë me nënën duhej të arratisej nga Kosova. Ardiani jetonte në Prishtinë në kohën kur Kosova ishte pjesë e Serbisë. Babai i tij ishte drejtues në universitet dhe ishte këshilluar nga një afërm të arratisej pasi ishte në listën e zezë të shërbimeve sekrete serbe. Babai i arratis dhe Ardiani, që në atë kohë ishte 1 vjeç, dhe nëna shtatzënë mbetën pas.

Vetëm pas lindjes, ata u arratisën nga Kosova drejt Gjermanisë.

Tema
Duke i uruar suksesi këtij ambasadori të shqiptarisë, ju ftojmë të ndiqni një video të talentit shqiptar : http://www.youtube.com/watch?v=1jkfwqOPaE0

Wednesday, March 2, 2011

Rrëfej vrasjen shtazarake të Emit, nga biznesmeni

Babai i këngëtares Emmy është i brengosur, po aq sa i revoltuar. Në këtë intervistë për MAPO-n Ali Hidesha e konsideron vdekjen e së bijës një vrasje shtazarake, ndërsa njeriun që është në pranga, një person të kamur dhe të fuqishëm, aq sa për të ndryshuar rrjedhën e hetimeve.
Babai i këngëtares mohon versionin e biznesmenit kosovar, duke shtuar se e bija i kishte rrëfyer 10 ditë më parë se Aziz Kelmendi i bënte presion, për t’i imponuar një lidhje intime.

Ai hedh dyshime se dëshmitarët okularë janë manipuluar dhe ngulmon se do të kryejë të gjitha verifikimet, për t’i shkuar të vërtetës deri në fund.

Zoti Hidersha, vdekja e vajzës suaj ka shokuar një pjesë të madhe të opinionit publik, ndërsa rrethanat mbeten ende të paqarta. Ju, çfarë të dhënash keni deri tani, çfarë ka ndodhur natën e së shtunës?
Të dhënat e mia janë se bëhet fjalë për një vrasje me paramendim të plotë dhe shtazarake. Unë kam qenë edhe në komisariat dhe kam dhënë deklarimet e mia lidhur me këtë çështje. Janë botuar disa artikuj, që i janë referuar kryesisht deklarimeve të autorit, i cili ka pretenduar një lidhje prej një viti e gjysmë me vajzën time dhe që paska shprehur se e ka aksidentuar pa dashje, ndërsa vajza i është avitur në makinë. Këto janë të gjitha të pavërteta. Vajza është gjetur rreth 60 metra në distancë nga klubi, ku ishte me shoqen e vet. Është e pamundur që ai ta ketë tërhequr zvarrë për gjithë atë distancë. Unë nuk kam qenë vetë aty dhe kërkoj që organet kompetente ta zbardhin plotësisht këtë ngjarje. Por kam dyshime të forta, pasi ai është një njeri shumë i kamur dhe druaj se do i vërë në dispozicionin e tij njerëzit që hetojnë.

Pse dyshoni se mund të ndikojë mbi hetimet i dyshuari?
Sepse deri më tani, unë kam dijeni se dy dëshmitarët kryesorë janë pikërisht dy personat që ia ka servirur ai policisë. Është një vajzë, që unë nuk e njoh se kush është dhe ai e ka paraqitur si dëshmitare si dhe një djalë nga Shkodra. Unë vetë, kur isha në polici, kam patur një debat të ashpër me policët që ishin aty dhe që morën deklarimin tim. U revoltova shumë kur më thanë se e kishte vrarë në mënyrë aksidentale dhe se vajza është përpjekur t’i hipte në makinë.  
Si mund ta thonin ata këtë gjë, ende pa bërë asnjë ekspertim kriminalistik mbi makinën apo mbi vajzën? Ata anonin dukshëm nga versioni që ka dhënë autori. Ai ka pretenduar se e ka aksidentuar pa dashje, ka ikur në fillim, është larguar për nja pesë minuta dhe më pas ka njoftuar policinë për një aksident. Kur është rikthyer, policët e kanë prangosur dhe e kanë akuzuar për vrasje. Unë nga ana ime kam dhënë deklaratën time në polici. U kam bërë të qartë atyre edhe një element të rëndësishëm. Mua vajza para 10 ditësh më është ankuar në lidhje me këtë njeri. Ne e njihnim atë që më përpara edhe unë e kam njohur personalisht. Ai, duke qenë i angazhuar në biznesin e muzikës, ka bashkëpunuar dhe ndihmuar vajzën në disa evente muzikore. Para 10 ditësh, vajza më thotë se e kishte kërcënuar dhe i bënte shumë presion për t’u lidhur me të. Vajza më tha se kishte debatuar ashpër me të. Më tha se i kishte bërë të ditur se njihte bashkëshorten dhe fëmijët e tij dhe se ai kishte moshën e babait të saj dhe ishte e paskrupullt që i bënte presion për t’u lidhur. Unë nga ana ime kam dashur që ta takoj këto ditë, por nuk kam mundur. Kam dashur ta takoj dhe t’i thoja që të mos i binte më qafë vajzës. Ndihem keq se duhej të kisha këmbëngulur më shumë për ta gjetur dhe për t’i folur.
Ai ka pretenduar një lidhje me vajzën tuaj në deklaratat e dhëna në polici…
Ai e njihte Elsinën dhe e ka ndihmuar dhe kanë bashkëpunuar në lidhje me biznesin dhe karrierën e saj muzikore. Në momentin kur ai nisi të bënte presion mbi vajzën për t’i imponuar një lidhje, lindën dhe debatet. Pretendimet e tij se vajza ime i ka bërë skena xhelozie, kur e pa të shoqëruar me dikë tjetër, janë tërësisht të pavërteta, pasi që 10 ditë më parë, vajza ma ka thënë me shumë shqetësim se ai po i bënte shumë presion, madje ma ka kërcënuar vajzën dhe i ka thënë do të të zhduk nga faqja e dheut, do të të vras nëse nuk bën si të them. Këto m’i ka thënë vetë vajza mua. Ai është njeri i kamur dhe i fuqishëm ekonomikisht dhe këtë madje ia ka përmendur vajzës edhe gjatë presioneve që i ka bërë më parë. Të gjitha këto m’i ka shprehur vetë Elsina.

Keni kontaktuar ju me shoqen e saj, që ishte me Elsinën në lokal atë natë?
Po, ne kemi kontaktuar me të. Ajo është këngëtare dhe mike e vajzës, quhet Valza Bajrami. Gjatë kohës kur ka ndodhur vrasja, ajo ka qenë brenda klubit dhe ka shkuar pasi vajza është gjendur e shtrirë në tokë dhe nga ky këndvështrim, ajo nuk është dëshmitare okulare e momentit vdekjeprurës. Asaj i ka rënë të fikët madje, kur ka parë gjakun në mes të rrugës.
Ju vetë keni kontaktuar dëshmitarë okularë, që kanë parë me sytë e tyre atë çka ndodhi atë natë?
Unë ende nuk kam kontaktuar. Por sigurisht që do i gjej dhe do bëj të gjitha përpjekjet, pasi aty ka patur shumë njerëz atë natë. Së pari, kanë qenë rojet, ka disa roje aty pranë, pasi janë disa aktivitete private anës asaj rruge. Por ka patur dhe dëshmitarë të tjerë, që janë kalimtarë me makina që kanë parë atë se çfarë ka ndodhur. Pra, dëshmitarë ka patur dhe unë e di mirë këtë gjë. Në dijeninë time, policia nuk i ka thirrur këta njerëz. Madje, kur i kam thënë policisë se si kishte mundësi që bazohej në mënyrë të njëanshme vetëm në deklaratat e autorit, më kanë thënë që t’i gjeja vetë dëshmitarët e tjerë dhe t’ua sillja.

Në lidhje me dy dëshmitarët që ka sjellë vetë autori, a kanë qenë prezentë atë natë me të në makinë?
Ata janë një vajzë dhe një djalë nga Shkodra. Këtë vajzën e kam parë rreth një orë e gjysmë pas ngjarjes, që ka ardhur për t’u marrë në pyetje e shoqëruar nga një polic. Ka qenë me rroba gjumi dhe me shapka shtëpie. Për këtë vajzë dyshoj shumë, nëse ka qenë vërtet prezente në vendin e ngjarjes me të vërtetë apo thjesht ka ardhur t’i bëjë alibinë autorit.

E njihte vajza juaj këtë dëshmitare që ka sjellë autori?
Një mikeshë e vajzës sime që gjendej atë natë në polici më tha se vajza njihej me të, pasi i kishte parë të përshëndeteshin dhe të bisedonin për disa minuta me njëra -tjetrën disa ditë më parë. Me këtë dëshmitare dua të flas edhe vetë dhe ta pyes.

Nga të dhënat e deritanishme, mendohet se autori i dyshuar ka dhënë si alibi takimin e rastësishëm në klubin “Venue”. Në dijeninë tuaj, a ka patur më përpara kontakte telefonike vajza me të dyshuarin, kontakte telefonike?
Së pari, dua të bëj të ditur se çanta e vajzës dhe telefoni i saj nuk janë gjetur, janë zhdukur. Vajza ka dalë me çantën dhe me telefonin e saj nga klubi, por ato nuk janë gjetur. I kam kërkuar policisë që të gjente çantën dhe telefonin e vajzës, po më kanë thënë se nuk kanë mundur ta gjejnë.  
Megjithatë, mjafton të dihet numri për të identifikuar thirrjet dhe zbardhur tabulatet. Kërkoj që policia dhe prokuroria të hetojnë rrënjësisht çdo detaj të kësaj çështjeje, pasi unë nuk e fal vrasjen shtazarake të vajzës. Për mua ajo ka qenë një vrasje tërësisht gjakftohtë, madje me një skenar të qëndisur mirë, për ta paraqitur si aksident. I kërkoj hetuesve dhe e ripërsëris që të hetojnë dhe të gjejnë menjëherë të vërtetën.

Intervistoi: Habjon Hasani, R. mapo

Sunday, December 26, 2010

Përgjigje autorit të këngëve “Xhihadi jem”

Arabo-shqiptarit nga Mitrovica, Prince Double H, Hamas-Hezbollah më tutje thotë duke imituar zhurmën e armës kur mbushet e qëllon:
“Don Anton (klick klack bum)
veq qishtu kjo kurva nalet.
Une ti shprazi trut per toke
 e ti qi krejt idealet.

E me fol me ty per fe
si per kino me vet qorrin
1 miljon e 900 mi
vin n’ vorrim me ta pshurr vorrin”.

Unë këtu nuk kam çfarë të them tjetër përveçse që Prince Double H është në gjendje me lehë sot se Serbia në 1998-1999 i kurseu atë dhe fundamentalistët islamikë si ai dhe më së shumti në Kosovë vrau shqiptarët pasardhës të të konvertuarve me dhunë muslimanë në kohën osmane, por që tashmë nuk qenë muslimanë praktikues.

Serbia e bëri këtë se ajo e dinte se sa më shumë radikalë muslimanë të kishte në Kosovë, aq më mirë ishte për Serbinë. Kështu Serbia mendonte që ta rifitonte Kosovën nesër duke ndërhyrë në të për të luftuar terrorizmin islamik. Nëse Serbia do t’ i shihte si armiq njerëzit si Prince Double H atëherë ai do ta kishte dëgjuar klick klack bum nga ushtarët serbë në 1998 apo 1999 dhe sot nuk do të ishte gjallë. Por Prince Double H jetoi që sot t’ i thoshte Don Antonit:
“Feja osht si drita syve lula e ballit 
zemra n’ trup/um ke prek aty ku s’ duhet 
s’ t’ ka met tjeter ma mir hup.

Krejt vllaznija t’ ni mendimi 
si me pas rrnu n’ Kalifat.
1 miljon e 900 mi 
kush ma bjen mu kryt e tat”.

Domethënë Prince Double H e identifikon fenë islame të tij dhe të një milion e nëntëqind mijë shqiptarëve të Kosovës me kauzën e terroristëve islamikë të cilët i dënoi don Antoni dhe për heshtjen ndaj gjestit të të cilëve i qortoi shqiptarët muslimanë!
Nëse është kështu siç thotë Prince Double H atëherë këto vargje janë konfirmimi më i mirë i fjalëve të Don Antonit dhe ata një milion e nëntëqind mijët e meritojnë me u quajtë qenër të cilët e meritonin nga një plumb serb pas qafe. Por unë nuk besoj se është kështu siç thotë Prince Double H. As Don Antoni nuk beson ndryshe nuk do të merrte mundimin të vinte në Shqipëri në 1999 për të sjellë ndihma për shqiptarët e dëbuar të Kosovës, por do të bënte thirrje që këtë punë ta bënin shoqatat për mbrojtjen e kafshëve. Prince Double H i drejtohet Don Antonit me fjalët: “Po për ty nuk osht shqiptar – ai që s'osht shqiptar me kryq”.

Po, shqiptar është veç ai që është shqiptar me kryq, qoftë edhe laik, se kryqi është simbol nacional shqiptar, derisa është simboli i Heroit Nacional, Skënderbeut.
Skënderbeu abandonoi Islamin, të cilin ia imponuan dhunshëm pasiqë i ati u detyrua që ta dorëzonte peng tek Sulltani dhe ripranoi kryqin, duke e shenjuar me këtë kryqin si simbol nacional shqiptar.
Skënderbeu ishte shqiptar me kryq që luftoi kundër Islamit agresor.
Por ky është kryqi shqiptar, skënderbegas dhe nuk ka lidhje me kryqin serb. Edhe serb pa kryq nuk ka se kryqi me moton nacionale serbe, katër “S” është simbol nacional serb.

Ne shqiptarët duhet ta kemi kryqin simbol nacional se ne shqiptarët kemi bërë historinë e kryqit.

Konstantini i Madh, perandori roman i cili legalizoi Krishterimin në shekullin IV ishte ilir, dardan nga Nishi, i cili në atë kohë ishte krejt iliro-shqiptar. Kryqi si simbol nacional na nxjerr ne shqiptarët si më të hershëm se serbët. Shën Jeronimi, përkthyesi i Biblës në latinisht ishte ilir.

Në këngën e dytë “Xhihadi Jem”, Prince Double H më “nderon” dhe mua me disa strofa, por së pari merret me Ismail Kadarenë. Ashtu si këngën e parë, ai e bën të qartë se është një moxhahid, një luftëtar i Xhihadit dhe se lufta e tij është Xhihad, luftë e shenjtë Islamike. Kënga e dytë fillon kështu:

“Puth nënëloken në lule të ballit 
përqafoj bablokun tim,
e marr rrugën për Xhihad 
e kom detyr, obligim.

Plisi bardh shkëlqen mi kry 
shpirt e gjak i dha për ty,
E ruj nderin dhe traditën 
po marr hak për shqiptari”.

Përsëri Prince Double H kërkon që t’ a uzurpojë Shqiptarinë duke e bërë kauzë të Xhihadit, pra duke e njësuar Shqiptarinë me Islamin. Me këtë ai përsërit se për të shqiptar është vetëm muslimani shqipfolës.
Prince Double H i drejtohet Ismail Kadaresë me fjalët:

“Ngo knej o kreteni plak 
po ta thom ni fjal të urt,
I ke mush kogja do vite 
tka ardh koha me i fshi durt.


As n’ këtë bot, as n’ boten tjetër 
ska met gjet shpirti qetsi,
O Ismail nuk je francez 
emrin musliman e ki.
S’ je në pallat dost as s’ je në andërr 
une pe zbrazi magacinen,
Kur e kryj punen me ty 
kthehna e kputi Dorutinen.

Kur vi une dost ta thej prillin 
ka met shkru krejt viti mrapsht,
kto fjal ni nacion e dridhin 
Dosja H u mbyll me kaq”.

Mirë se Ismail Kadare i paska thënë do fjalë të cilat i paskan fyer muslimanët praktikues shqiptarë, por me Doruntinën çka kanë Prince Double H dhe adhuruesit e tij, të cilët e këndojnë këtë këngë.
Pse nuk u tërheqin vërejtjen prindrit muslimanë praktikues fëmijëve të tyre në Tetovë, Prishtinë, Tiranë, Preshevë, apo kahdo janë në diasporë, kur këta këndojnë “kthehna e këputi Doruntinën”? Doruntina është një zonjë e baladave arbëreshe, e cila kurgjë të keqe nuk u ka bërë atyre. Por ata duan që ta përdhunojnë Doruntinën se ata urrejnë çdo gjë shqiptare e cila nuk është islamike.
Ata, me kengën e Prince Double H betohen se do t’ këpusin Doruntinat shqiptare sot në Vitin e Mbrapshtë të ri, pra në përsëritjen e vitit 1914, domethënë me persëritjen e Rebelimit islamik të Haxhi Qamilit, këtë herë në krejt trojet shqiptare.
Më tutje, Prince Double H më drejtohet mua:

“Jeta është me përplot sprova 
gjithkush ban barrën e vet,
Qka me bo, që s’ muj durohna 
dy syt shohin, goja flet.

Jom muslim e smuj mi dasht 
njerzt qe dojn me ndal Ezanin,
Unë ta qi n´goj Kastriotin 
dhe krejt që urrejn islamin. (Kastriot Myftaraj)

Ai që thot minaret lehin 
ka mu kall ne zjarr xhehnemi,
Ti ki qef me rrzu xhamia? 
qka me bo qe t´mungon seni?

Kuqko nëse nuk um njeh 
une jom taksirati yt,
Dostit mos um prek n´profet 
se ta qi nënëloken n’fyt”.

Unë nuk mund ta dua ezanin se ai nuk është shqip, por arabisht, dhe unë nuk mund t’ i dua ata që duan ta arabizojnë Shqipërinë.
Unë e urrej Islamin se Islami urren çdo njeri që nuk është islamik. Unë them se minaret lehin se arabishtja është lehje qeni në trojet shqiptare.
Kur i kanë thënë mbretit të Arabisë Saudite se përse atje nuk lejohen kishat, këmbanat dhe predikimet në gjuhët e vendeve të krishtera, ai është përgjigjur se këto do të ishin baras me lehjen e qenit ne xhami në tokën e shenjtë të Islamit çka është Arabia.
Pra, ky mbreti arab i ka bërë qenër të gjithë jomuslimanët. Prandaj unë them se qenër janë të gjithë arabët me kryeqenin Muhamet dhe gjuha e tyre është lehje qeni. Të gjithë ushtruesit e fesë islame në trojet shqiptare janë qenër të lënë rrugëve të Europës nga osmanët. Kurani është një libër që i qenëzon njerëzit, nxit tërbimin qenëror tek ta, prandaj të gjithë ata që besojnë tek Kurani  duhen trajtuar ashtu siç trajtohen qentë e tërbuar.

Ai që ju e quani profet, Muhameti është armiku im. Kënga “Xhihadi jem” dhe jehona e saj tek muslimanët praktikues shqiptarë vetëm sa më shtoi bindjen se ndaj muslimanëve praktikantë në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni duhet bërë një luftë preventive, para se ata të bëjnë Vitin e Mbrapshtë siç premton me mburrje Prince Double H.
Kjo luftë e jona do të jetë finalizim i luftës së Skënderbeut. Ne do t’ ju luftojmë me mënyrat tuaja.

Sekreti i sukseseve ushtarake të Muhametit ishte sureja e  plaçkës së luftës (En Enfalë), me të cilën pasuria që u zihej në luftë jomuslimanëve u ndahej luftëtarëve të Xhihadit. Me këtë ai joshi kriminelët e krejt Azisë dhe Afrikës që t’ u bashkohen ushtrive islamike. Edhe sot, sipas Kuranit krejt pasuria e të krishterëve e çufutëve, femrat e tyre janë çmim në Xhihad për luftëtarët islamikë.
Edhe ne kështu do ta bëjmë. Do të mobilizojmë kundër  jush luftëtarë, duke vënë si çmim pasurinë tuaj, femrat tuaja. Truallin e xhamive dhe medreseve tuaja do ta vemë si çmim të luftës kundër Xhihadit. Do të ftojmë luftëtarë nga e gjitha bota e krishterë, kryqtarët tanë, për betejën e madhe kundër Islamit në trojet shqiptare, për luftën preventive kundër Xhihadit të pashmangshëm.
Prince Double H thotë për mua:

“Korr qka mjell o dosti jem 
osht ni fjal, e urt, e vjeter,
kuqkat jan tu mjell urrejtje 
skan me korr ma kurgja tjeter.

Saher qe flasin per ne 
kurvat jon tu nis prej veti,
E kur qohen n´kam vllaznia 
dridhen kuqkat si termeti.

Kur ti sma respekton fen 
pse une ty met respektu?
Sy per sy, dhom per dhom 
sdi ku e kom pas lexu?

Kan probleme me fe t´vet 
ju ka hup rruga n´livadh,
Nuk po munen me gjet zgjidhje 
e poj gjuhen temes n’ kar”.

Unë do të mbjell urrejtjen për ju, se ju më urreni mua dhe kombin shqiptar që në lindje. Ju e keni obligim të shkruar në Kuran urrejtjen për çdo jomusliman dhe çdo gjë joislamike. Sa për pyetjen që bën Prince Double H se përse duhet që të më respektojë ai mua kur unë nuk respektoj fenë e tij, unë i përgjigjem se kush mund ta respektojë një fe ku Zoti në librin e shenjtë, Kuran u drejtohet muslimanëve shumë herë duke u thënë të vrasin të krishterët dhe çifutët, ku poshtërohet Krishti shumë herë? Si mund ta respektoj unë një fe në librin e shenjtë të së cilës, Kuran burrit i njihet e drejta që të rrahë gruan?
Prince Double H ia ze për të madhe Ilir Dardanit të forumit shqiptar online “Zemra Shqiptare” se ai nuk del me emrin e vet:

“O haver Ilir Dardani 
pse po mshefes mas ksaj nofkes?
Jau hongsh karin muslimanve 
e maspari Rexhep Qosjes.

Me pas kan ti najfar burri 
s’ ishe mshef mas pseudonimi,
Sun po ulesh, je bo varr 
poget shpesh po ta shti Gezimi”.

Por a nuk është vetë Prince Double H, i cili fshihet pas nofkës?
Pra del se Prince Double H nuk është farë burri. Natyrisht se Prince Double H ka të drejtë që të mbajë një nofkë si këngëtar, por në rastin e këtyre dy këngëve ishte dashur që ai të dilte edhe me emrin e vërtetë. Prince Double H e msyn Ilir Dardanin për shkak të një e-maili që ai më ka shkruar mua dhe që e publikoi të tjetërsuar Shërbimi Informativ Musliman kur më theu e-mailin mua. Edhe në rastin e Ilir Dardanit, i cili është katolik, ashtu si në rastin e Don Antonit, Prince Double H veç sa konfirmon vërtetësinë e fjalëve të Ilir Dardanit, kur këngëtari i Xhihadit thotë:

“Jo Islami so tu vdek 
po perdit po shkon tu rrit,
Merre shkallen ngjitmu karit 
e une t’ qes per met shetit.

E di qe nuk po t’ pelqen 
po duhet me akceptu,
nesër djali i djali tënd 
n´Islam ka me konvertu”.

Pra çështja nuk është tek fjalët që ka thënë Don Antoni, as tek ato që ka thënë Ilir Dardani, këto janë veç pretekste për urrejtjen ndaj tyre. Prince Double H dhe muslimanët praktikues urrejnë të krishterët shqiptarë dhe duan që t’ i konvertojnë ata me dhunë në muslimanë. Pra, Don Antoni dhe Ilir Dardani kanë të drejtë që të shqetësohen dhe të flasin ashtu, se ndjehen të rrezikuar, të kërcënuar. Më tutje Prince Double H thotë:

“Po m’ thojn e ki fen arabe 
qka me prit vllau prej vllaut?
A ma mir me fe arabe? 
a me majt fejen e shkaut?”.

Për muslimanët praktikues si Prince Double H dhe adhuruesit e tij, cilido që është i krishterë është shkije, serb.
Ata bëjnë sikur nuk e dijnë se serbët kanë një rit të veçantë brenda Krishterimit.
Heu bre i biri beduinës, a shkje, serb na qenka mësuesi i Bishtazhinës, në Gjakovë, dëshmori i UÇK, Gaspër Karaqi?
Veton Surroj, në një shkrim me rastin e vdekjes së Richard Holbrooke shkruan se kur e shoqëroi atë në Kosovë, gjatë luftës, në 1998, kur Holbrooke kishte ardhur të shikonte se çka po ndodhte, ndaluan edhe pranë fshatit Bishtazhinë të Gjakovës. Holbrooke e pyeti oficerin e forcës ushtarake serbe që gjendej përreth fshatit se çka bënin atje, dhe serbi u përgjegj se e mbronin fshatin katolik nga terroristët islamikë. Se serbët donin që t’ i paraqisnin gjërat sikur kundër tyre luftonin vetëm muslimanët e Kosovës. Po të mos kishin luftuar në UÇK edhe katolikët e Kosovës si Gaspër Karaqi, bota do ta shikonte luftën e Kosovës si lëvizje terroriste islamike. Njëjtë sikur Don Anton Kçira dhe priftërinjtë e tjerë katolikë të mos kishin mbledhur ndihma për luftën e UÇK. Sot shkolla e fshatit Bishtazhin mban emrin e Gaspër Karaqit. Për Prince Double H dhe adhuruesit e tij ai është serb.
Këngë për Kamber Loshin, heroit të Drenicës këndohet dhe në Mirditën katolike në Republikën e Shqipërisë, dhe fjalët janë shumë të bukura. Në këtë link Prince Double H dhe adhuruesit e tij mund ta dëgjojnë këtë këngë nga një grup mirditor katolik.
http://www.youtube.com/watch?v=2AvQeHXuWPc&playnext=1&list=PL3626E5A708C6DA43&index=4

Fjalët e këngës janë shumë të bukura:
“Kamber Loshi del në at’ kodër
a po më vjen ajo nuse e vogël
nuk vjen nusja, as krushku i pare
nacallniku ka cue fjalë
nëqoftë se s’ don ferrën tek pragu
hiqe mor flamurin nga konaku
Nacallnik largo taborrë
mos ma shkel o barin mbi vorre
Mos ia thuj lokes atë fjalë
mos m’ i kthe o dasmorët tanë
Kam themelin o tek ky gur
besa jam Kosova e s’ ul flamur
Kam themelin o tek ky gur
besa jam shqiptar e nuk shuhem kurrë
U derdh gjylja o mbi kasolle
morën flakë o dy lule bore
Morën zjarr o pesëqind fishekë
Kamber Loshi s’ paska vdekë
S’ qenka shelg o që rritet bregut
qenka more lis o tek balli shtegut
Eja loke ma jep martinën
përmbi shkamb o ta ngul opingën.
Peshë në kamb o ta ngrek trimninë
e t’ ja shtang krajlit ushtrinë”.

A shkije janë këta që e këndojnë këtë këngë?
Kryqi në gjoksin e këngëtares nuk është kryq shkijesh, por është kryq shqiptar si ai Skënderbeut. A shkije është ky këngëtari Zef Beka, nga Nikaj-Merturi në Shqipërinë verilindore, i cili këndon këngën “Kosovë trimja po con fjalë”, ku tregohet se si malësorët katolikë të Nikaj-Mërturit u ngritën dhe luftuan kundër serbëve, që këta të mos kalonin në Kosovë. Qe linku i këngës http://www.youtube.com/watch?v=lDt1SWwdqjc.

Fjalët e këngës janë kështu:
“Kosovë trimja po con fjalë
kush ma qet paj zanin o në Shalë
tym për tym paj kush mujsh me dalë
qafa e gryka me i zaptue
këtu dushman mos me kalue
Janë bashkue Nikaj o të tanë
kanë kcye lumin janë dalë matanë
I kanë thirrë hej fisit o Merturt hej
me i bashkue djemtë e barutit
me i bashkue bre djemtë e fisit
me i nisë luftën Mil Bogicit
Në atë Qafë të Kolshit ka hypë djelmnia
ka krisë pushka asht tundë o Malsia
C’ka ka thanë paj qaj Mil Bogiqi,
se s’ ka djem toka e këtij fisi
Bre Bogiq paj mbyllet o defteri
të vrasim ty e ta zem asqerin
Se kam djem paj Nikaj Mërturi
të lartë si lisat ma të fortë se guri
digjen shkijet o gur mbas guri
mitraloz c’ po qet malsia”.

(Mil Bogiqi qe komandanti serb).

A shkije qenë malësorët e Nikaj-Mërturit që luftuan kundër serbëve? A shkja është ky që e këndon këngën?
A me mbajtë fe arabe apo me marrë fenë e shkaut, e shtron çështjen këngëtari i Xhihadit. Unë i them, me abandonuar fenë arabe, mos me pranuar fenë e shkaut, me mbajtë fenë e Heroit Nacional, Skënderbeut.

Prince Double H pyet:
“Kallxom dostit pse Kosoven s’ pe pranon shtet Vatikani?
” Përgjigjia është e thjeshtë: Se në Kosovë ka njerëz si ty, se fëmijët këndojnë këngën tënde.

Prince Double H kërkon që të përvetësojë edhe Skënderbeun për kauzën islame:

“Une qdo fjal e kom me ven 
e ta thom kur nuk e pret,
E di mir, qe sju pelqen 
sepse e verteta t´vret.

Gjithmon flas realitet
Fjalt e mia, erë baroti.
Jom shqiptar i bom synet
si nifar Gjergj Kastrioti”.

Gjergj Kastrioti u bë synet pasiqë turqit e morën peng. Ai kur gjeti rastin u kthye në Shqipëri dhe luftoi deri në vdekje kundër agresorëve osmano-islamikë. Ky është shembulli i Gjergj Kastriotit. Skënderbeu luftoi për të gjithë trojet shqiptare, për shtetin shqiptar që të përfshinte krejt trojet shqiptare, dhe të ishte pjesë e Europës së Krishterë.

Në 28 nëntor 2001 kur monumenti i Skënderbeut u vendos në Prishtinë, në koncertin solemn që u mbajt me këtë rast këngëtarja Remzie Osmani këndoi këngën:

“Andërr shqiptare” ku thuhet:
“Shumë një natë t’ vështir’
kam kalu moj nanë
se me ka ardh’ në andërr
Kastrioti mbramë
U ngrita në këmbë
dhe e përshëndeta,
ai nisi o me m’ pyt’
për trojet e veta
Zor më ka ardh’ bre nanë
por mu desht me i thane
gjysmën e ShqipnisëiAiii,
ndër shkja ta kam lane
M’ pyti Kastrioti:Ku e kam kufinin?
Ku ma ke lanë Shkupin?
Preshevën, Ulqinin?
A pak tu duk, shpatën
me ma la në vend t'huj
pse ma paske lane
kështu Shqipninë rrëmujë
Nata e vështirë
moj nanë ishte shumë
sa që nuk guxoj
sonte me ba gjumë
Se asht turp me ardh’,
Kastrioti prap’
e me më gjet moj nanë
tuj fjetun në shtrat
Pasha sytë e ballit
na vret buka e Zotit
mos me ja çu në vend
fjalën Kastriotit”.

Deri tek Shteti i bashkuar nacional që të përfshijë të gjitha trojet shqiptare mund të arrihet vetëm duke ndjekur plotësisht shembullin e Heroit Nacional, duke i spastruar trojet shqiptare nga Islami, duke i deislamizuar. Nuk bëhet shtet i bashkuar islamik shqiptar.

Realizimi i aspiratës historike shqiptare, bashkimi i trojeve shqiptare në një shtet të vetëm do të thotë luftë kundër Islamit shqiptar, luftë për deislamizimin e trojeve shqiptare.

Unë besoj se kjo luftë do të fitohet se në Kosovë veç Prince Double H është dhe Ilir Shaqiri i madh në këngën e të cilit “Fjala e Kastriotit thuhet:
“Kastrioti fjalë ka çue
të gjitha trojet me i bashkue,
në qoftë nevoja ua çoj shpatën
të gjithë armiqve ua shkruj datën
Që nga Vlora e Gucia
nga Kosova e Çamëria
është e tërë Shqipëria
është një si Perëndia”.

Skënderbeu e ka dërguar shpatën kundër Prince Double H dhe adhuruesve të tij, se nëse e fitojmë luftën me ta, lufta me serbët, sllavo-maqedonët, grekët është e fituar. Prince Double H thotë se ne të frontit antiislamik e kemi humbur këtë luftë:

“S’ kan both, e knej shiten kopila,
vllezrit qohen ne kam,
dhe shkelqejn si kandila.
Xhihadi ska mu ndalu,
se osht obligim per mu,
osht ni luft qe ke humb,
hala hiq pa ja fillu.

S’ ki shans, pra mos e lodh veten,
se kta vllezer e dojn vdekjen,
ma shum se jetën.
Xhihadi ska mu ndalu,
se osht obligim per mu,
osht ni luft qe ke humb,
hala hiq pa ja fillu”.

Të lumtë bre i biri i beduinës se kështu të do Serbia, që të të zhdukë fare ty dhe të tjerët që heshtin kur ti dhe dhe adhuruesit e tu ia bëni varrin shqiptarëve të Kosovës dhe Maqedonisë. Prince Double H i quan terroristët islamikë, kamikazët, vëllezër dhe kandila.
E pra, një njeri i tillë nuk mund të jetë shqiptar. Nëse ai e ka obligim Xhihadin, edhe unë e kam obligim nacional luftën kundër tij dhe njerëzve si ai. Lufta ka filluar, tash të shohim se kush do ta fitojë. Sa për atë se vëllezërit e tij e duan vdekjen më shumë se jetën, ky këngëtari i Xhihadit mburret kot, se ne e kemi parë se si u rralluan kamikazët, derisa nuk po ndihen më, në Gaza dhe Bregun Perëndimor, pasiqë Izraeli reagoi me dhunë të skajshme ndaj familjeve dhe vendbanimeve të tyre.
Ne e dimë shumë mirë se cilët janë ata në trojet shqiptare të cilët janë kandidatë për kandila, e kemi listën e asaj që mund të quhet Brigada Prince Double H. Nuk është e vështirë që ta bësh këtë listë me përpikmëri. Lufta do të jetë si në atë këngën “Albulena”, të cilën e këndon bukur këngëtari nga Gjakova Shkëlzen Jetishi:

“Albulena o mor prita-prita
ndal sulltan o se të erdhi dita
Skënderbeu o prej majës së kalit
si rrufeja o po zbret prej malit

Skënderbeu o ja bani benë
po të zuna o në Albulenë
Asnjë i gjallë o nuk do të shpëtojë
fushën gjaku o do ta mbulojë
Marrë ushtrinë o e mori hika
Evrenozin o se zu prita

Me vrap pashë o se të zu rreziku
Mjerë kush mbet o lum kush iku
Albulena o mor gropa-gropa
Mbet ushtria o mish për korba”.

Kështu do të përfundojë lufta e Shqiptarisë me Islamin.
Sa për fyerjet që bën Prince Double H si horr, kemi kohë t’ i shlyejmë kur të zbatojmë Suren e plaçkës së luftës, në luftën kundër Islamit, dhe unë të kem të drejtë që të kërkoj pjesën time, për të cilën e kam ndarë mendjen se si do ta zgjedh.

Atyre shqiptarëve të Kosovës e Maqedonisë që këndojnë nëpër dasma këtë këngë ku fyhet nana ime u them se do të kem rastin që t’ u shpërblej ndër nuset që martohen dhe bijat e tyre kur të vijë rasti që të zbatohet Sureja e plackës së luftë, në luftën kundër Xhihadit Islamik.
Ky Princee Double H jeton në Hamburg të Gjermanisë, çka e bën përgjegjës shtetin gjerman, posaçërisht zyrat e antiterrorizmit për veprimtarinë e tij. Nga Hamburgu u nisën disa prej terroristëve islamikë të 11 shtatorit 2001. Princee Double H duhet të arrestohet urgjentisht nga autoritetet gjermane dhe të nxirret në gjyq si moxhahid, se ai e ka bërë të qartë që është luftëtar i Xhihadit. 
kastriotmyftaraj@sot.com.al

Kastriot Myftarai, G. Sot

Dëgjoni këtu këngën - Xhihadi Jem
http://www.youtube.com/watch?v=h9v_KxW0puM


Grupi Rebel Unikatil i ka kushtuar një këngjë gjithashtu Hysenit Princee Double H:

http://www.youtube.com/watch?v=SBXIJZ7G73w