Wednesday, April 27, 2011

Dhe ylli i ri i Gjermanisë është një… shqiptar

Ardian Bujupi, 18 vjeçari nga Kosova, pritet të shpallet fitues në spektaklin e njohur “Gjermania kërkon një yll”.
Ardian Bujupi Das Erstellen von Bildergalerien ist verboten! Verwendung der Bilder für Online-Medien ausschließlich mit folgender Verlinkung: "Alle Infos zu "Deutschland sucht den Superstar" im Special bei RTL.de: www.rtl.de/cms/unterhaltung/superstar.html
Edhe pse gara finale është më 7 maj, gazeta Bild thotë se shanset për të fituar i ka Bujupi, kosovari simpatik.
Nga gara në garë, ai po rritet ndjeshëm dhe shanset janë që të fitojë në fund pasi ka fituar shumë pikë sidomos mes grave të moshuara.

Historia e Bujupit gjithashtu ka prekur shumë gjermanët.
Ardiani thotë se fëmijëria e tij ka qenë shumë e vështirë. Ai bashkë me nënën duhej të arratisej nga Kosova. Ardiani jetonte në Prishtinë në kohën kur Kosova ishte pjesë e Serbisë. Babai i tij ishte drejtues në universitet dhe ishte këshilluar nga një afërm të arratisej pasi ishte në listën e zezë të shërbimeve sekrete serbe. Babai i arratis dhe Ardiani, që në atë kohë ishte 1 vjeç, dhe nëna shtatzënë mbetën pas.

Vetëm pas lindjes, ata u arratisën nga Kosova drejt Gjermanisë.

Tema
Duke i uruar suksesi këtij ambasadori të shqiptarisë, ju ftojmë të ndiqni një video të talentit shqiptar : http://www.youtube.com/watch?v=1jkfwqOPaE0

A kemi fuqi ta refuzojmë të keqen?

“Nëse harrojmë gabimet e së shkuarës, jemi të dënuar t’i përsërisim ato”, ka thënë George Santayana.
Apo mund ta kenë thënë të tjerë përpara tij?Ndoshta.
Në fakt, është një nga ato fraza, të cilën nuk ka mundësi t’mos e ketë thënë dikush tjetër përpara. Historia e njerëzimit ka lindur tok me gabimin e me harresën, e prandaj gjithëherën duhet të ketë qenë dikush që mund të ketë thënë përpara dikujt, se “kush harron një gabim të bërë, do ta përsërisë se s’bën atë”. Madje, është një frazë, që do duhej të thuhej më së pari nga ndonjë banor i vendit të shqipeve. Në çdo kohë. Sidomos sot. Dhe me këtë kam dalë aty ku doja.

Viti 2011. Anno domini. Shqipëria qeveriset nga Sali Berisha.
Kush është ky?
Mos është ai që në vitin 1992 erdhi në pushtet me premtimin për demokraci, e që më pas nuk lejoi opozitën të dilte të manifestonte në sheshe, burgosi udhëheqësin e opozitës, ndërtoi një shtet, institucionet e të cilit, që të gjitha, i kontrollonte ai vetë, përndoqi gazetarët, vodhi votat, lejoi dhe inkurajoi krijimin e piramidave financiare, i bëri karshillëk zemërimit popullor prej humbjes së kursimeve në këto piramida, hapi depot e armëve dhe rrëzoi shtetin për të krijuar konfuzionin e madh, mes të cilit mund të humbte gjurmët e krimeve të kryera e mund të mbrohej prej protestave? Mos është ai që, tok me karriken e pushtetit, la pas dhe nja 2-3 mijë të vrarë në konfuzionin që mbolli? Po, mor po, ai është. Shqiptarëve iu deshën tetë vjet për të harruar se kush ishte, e për ta risjellë në pushtet. Me Votë. Sic!

Pasi ritentoi pa sukses për tetë vjet me radhë (1997-2005), në stilin e tij të njohur e të frikshëm (me këtë stil ua bënte të lehtë shqiptarëve harraqë që të mos e harronin se kush ish), të rimerrte pushtetin e humbur, ai i dha karar të merrte një tabletë a një porcion nga ilaçi i Stevenson-it, dhe fap, u shndërrua, për një copë herë, nga i frikshëm në babaxhan e shpirt njeriu, dmth nga Mr. Hyde në Dr. Jekyll. Por le t’u ikim paraleleve me personazhe fiction. E le të hyjmë drejt e në temë.
Më kujtohet, se atëmot (2005) ishte dikush që, teksa dëgjonte ca të tjerë që thoshin, se “Sali Berisha është ai që është, nuk ndryshon kurrë, por nuk duhet ta kemi frikë, pasi tani kemi institucionet në rolin e gardianëve”, doli e tha: “ju po na thoni që bisha është bishë, por nuk ka pse të shqetësohemi, pasi kemi kafazin e institucioneve”?
Ky dikush (F.Ç) sot i lëpin bythën Berishës.
Si është e mundur? Ka harruar ç’ka thënë? Ka harruar se kush është “bisha”?
Jo, jo, s’është soji i atyre që harrojnë. Përkundrazi, është nga një soj tjetër, ndoshta më i madhi në tribunë e shqiptarëve, nga soji i atyre që për ideal kanë të mos kenë ideal. Dhe nuk është vetëm ky. Një e nga një kaluan pothuaj të gjithë në kampin e Sali Berishës. Dhe këtu nuk e kam fjalën për njerëz si Lulzim Basha e të tjerë që dolën nga hiçi, e të cilët, sidoqë të shkojnë gjërat, e kanë të hazërtë në çdo kohë justifikimin: “po unë s’dija gjë; unë thjesht zbatoja urdhërat”.
E kam fjalën për të tjerë që ca gjëra i dinë mirë, ja, si puna e F.Ç-së.
Cilët janë këta?
Janë shumë. Të zë frika kur mendon sa shumë janë. Doni t’ju them ca? Po ja, A.I, G.R, G.P, B.F, A.F, F.Xh, A.Zh, A.H, N.C, N.L, e deri tek këta të ditëve të fundit, si Y.M, K.Ç, etj. Nuk është se më dalin nga mendja të tjerë, që sot janë me opozitën; dhe as që më shkon në mendje t’i përligj në kërcimet e tyre sa andej, këtej; por të jesh në opozitë është kokëçarje e telash, ndërsa këtu po flas për atë pjesë të intelligentsia-s, që nuk po lë gjë pa bërë në mbështetje të regjimit që, si të gjitha regjimet, ka në dorë të ofrojë mbrojtje, komfort, status, pushtet, ndikim, favore, pará, prona. Kanë arritur deri atje sa kanë nënshkruar peticione (në stilin e peticioneve të kolektivave punonjëse në kapërcyell të vitit 1990) në mbështetje të regjimit, që po e mbrojtka rendin publik e kushtetues nga opozita. Së fundi kanë ngritur grupe e skuadra elektorale në mbështetje të kandidatit të tyre për kreun e bashkisë së Tiranës.

Kam “zbuluar” një gjë që i dallon të gjithë këta: Sa më shumë Berisha e trash zullumin, aq më shumë këta i falin mbështetje. Këta janë sot me Berishën më të vendosur se sa kanë qënë në vitin 2005. E kanë motivuar qysh në krye të herës këtë sjellje me faktin, që në krahun tjetër na qënka Edi Rama. “Ai është më i keq se Berisha”, kanë recituar e recitojnë, ngaqë u hyn në punë, një patologji të vjetër të F.L-së, si të ishte arsyetimi më i sofistikuar e më solid mbi faqe të dheut.
-Ndodhi ploja e Gërdecit (mbetën të vdekur gati 30 vetë) për shkak të një afere korruptive, në qendër të së cilës ishte djali i Sali Berishës (të gjithë e dinë që është kështu), por edhe pas kësaj ata vijuan të thonë, se “dakord, Berisha është i korruptuar, por Rama është më keq”.
-Pamë të gjithë në programin Fiks Fare, se si Ilir Meta, zëvendësi i Berishës, fliste për tangjente të marra e të dhëna, por reagimi i të këtillëve ishte po ai: “dakord, korrupsioni s’ka qënë kurrë në këto nivele, por Rama është më keq”.
-Ndodhi 21 janari, u vranë katër vetë krejt të pafajshëm, të paarmatosur, të parrezikshëm, por në vend të tronditeshin e të ngrinin zërin në kupë të qiellit, ata zunë të thoshin: “ka faj ai që i vrau, por ka faj dhe ai që i çoi përpara kryeministrisë (!!!); rrjedhimisht, Berisha është vrasës, por Rama është më keq”.
-Erdhi post-21 janari, dhe dëgjuam të na hidhen në surrat çmendurira të padëgjuara, si “protestuesit janë vrarë nga vetë protestuesit, se këta të fundit kanë bërë stërvitje diku afër Tiranës për të përmbysur me dhunë një pushtet të ardhur me votë, etj, etj”, por prapë nuk doli asnjë të thosh: unë nuk dua të jem pjesë e këtij zhgani.

Kudo e kurdo që një regjim vret, dalin dy a tre nga brenda regjimit, dy a tre më pak cipëtrashë se sa të tjerët, dy a tre që kanë, megjithatë, një minimum dinjiteti e ndërgjegjeje, e thonë stop, deri këtu jo, jo, jo.  
Para dy a tri ditësh edhe në Siri dolën dy deputetë e një klerik, dhe thanë se jemi kundër regjimit të Bashar al-Assad-it, që po vret njerëz të pafajshëm, ndërsa në Tiranë nuk doli qoftë dhe një nga kampi i maxhorancës të thosh: qysh nga ky moment unë jam në opozitë me këtë pushtet.
Përkundrazi, doli njëri syresh, ministër (A.I), që iu tha deputetëve të opozitës, se “ju jeni të gjithë Ziverë” (!!!).


Ndërsa të tjerët vijuan t’i bien të njëjtit avaz: dakord, por Rama është më keq.






Ou, po si qënka kjo punë kështu? Sa i keq na qënka ky Rama?
Po le të na thonë, se çfarë tjetër duhet të bëjë Berisha, që ata vetë të mos e kenë mendjen tek përbindëshi Rama? Mos duhet që Berisha të përdhunojë nja tridhjetë vajza të shkollave tetëvjeçare të Kamzës? Apo duhet të nxjerrë snajperat majë kryeministrisë me detyrën për të vrarë të gjitha kalimtarët atypari në një ditë të zakonshme? Apo duhet të vërë cluster bombs në tubimet elektorale të opozitës, e ta pranojë më pas, se “i vuri ai”? Apo duhet të lidhë një marrëveshje të re mbi regjimin ndërkufitar me Greqinë, me anë të së cilës kufirin greko-shqiptar ta vendosë në Tomorricë të Skraparit? Apo duhet të marrë Fazlliçin e ta bëjë anëtar të Këshillit të Ministrave të Republikës sonë? Apo duhet t’i thotë kryeprokurores “lavire bulevardi”? Apo duhet të dalë e të thotë se “protestuesit më 21 janar kishin ardhur të armatosur me thika me helm e me stilolapsa pistoletë”?
Ah, më falni, më duket se këto të fundit i ka thënë.

Epo çfarë dreqin duhet të bëjë? Le të na e thonë. Ta dimë.
E dini çfarë?
Unë po pres të humbë Edi Rama. Mezi po pres. Jo vetëm po pres, por edhe po lutem.

Ta marrë Berisha dhe Tiranën, ta marrë dhe Durrësin, dhe Elbasanin, dhe inshallah Korçën, Gjirokastrën, Lushnjën, Fierin, deri dhe Vlorën, e kështu të qërojmë hesapet me Edi Ramën, ta qërojmë nga politika, pa dhembje fare ta qërojmë. Dhe kështu këta nuk do kenë më alibi?
Hm, puna është se gjithmonë do ta kenë një alibi. Sepse ata në të vërtetë nuk kanë asgjë kundër Ramës. Puna është se ata janë me pushtetin. Do jenë dhe me Ramën nesër (kuptohet, nëse lutja ime shkon për lesh, dhe Rama vjen në pushtet). Do t’i trokasin në derë, dhe Rama ka për t’ua hapur katërkanatash. Me ta do t’i bëjë punët. Dhe zullumet. Por jo krimet, e vrasjet, e çmendurirat e markës Berisha. Apo ju do më thoni, se kush futet në rrugën e zullumeve, do të kalojë se s’bën nga stacioni i krimeve? Edhe mundet, edhe mundet. Por ç’del nga kjo? Që jemi mirë me këtë regjim që vret, e prêt? Qofshi ju që jeni! Pa Edi Ramën. Me Sali Berishën. Sa të jetë jeta. Amen!

Po tallem?
Jo, asnjë çikë. E di që është cinizëm i pashoq, por do t’i gëzohesha një fitoreje të Berishës në këto zgjedhje, bash si ata që e votojnë atë. Ndoshta ngaqë pres një konfermë të fundit të faktit, se në këtë vend të gjitha të këqijat ndodhin ngaqë duam ne të ndodhin. Ose ndoshta, ngaqë dua që Berisha t’i marrë praktikisht të gjitha njësitë e pushtetit e institucionet e shtetit, dua që ai të marrë mot dhe postin e kryeprokurores, dhe atë të presidentit, dhe atë të kreut të shërbimeve sekrete, dua që ai ta blejë dhe News 24-ën, dhe Top-channel-in, dhe Shekullin, dhe Vizion Plus-in, dua që të bëhen tok me intellighentsia-n që është vënë në mbështetje të tij edhe ca që kanë rezistuar deri më sot, në mënyrë që…. në mënyrë që çfarë? Në mënyrë që të merret vesh se hesapet i kemi me një regjim. Apo kush e ka marrë e ka marrë, kush s’e ka marrë s’mund ta marrë? Nuk e di. Ndoshta mund ta di pas 8 majit.
Mustafa Nano

Urrej të majtën!

Urrej të majtën sepse çdo ditë e më shumë dëshmon pafuqinë e vet përballë të djathtës fashiste. Urrej të majtën që ka shndërruar 21 janarin në shifrën kalendarike të një kohe të largët, në histori që nuk na përket dhe që nuk mund të na shkaktojë më shumë se një ndjesi melankonike, në shoqërinë e një gote konjaku dekadent.Urrej të majtën që bëri të dukej Gërdeci një histori në një dimension tjetër, në një botë paralele me botën tonë gazmore, paçka dridhjeve jo natyrale tokës që tronditën këmbët e tiranasve pellazgë.
Urrej të majtën e deklaratave për shtyp, e deklaratave-dëshmi të aftësive recituese, profesionalisht të trajnuar të deputetit apo aspirantit të rradhës, që nuk e trembin fare të djathtën abuzive në pushtet. Urrej të majtën që përzgjedh fjalët për të qenë në rregull me çdo raport pa ngjyrë ndërkombëtarësh të ushqyer mirë. Urrej të majtën që mendon në anglisht përballë problemeve që dalin përpara përditë si barrikada njerëzore. Urrej elegancën e tyre, sjelljen politikisht korrekte, kohën e harxhuar me bon ton.
 Urrej të majtën që garon me të djathtën për të fituar biznesmenët, në një vend ku biznesmenët po bëjnë ligjin, duke e destinuar në letër me vlerë të ndonjë kohe ende të paardhur.
Urrej marrëveshjet e të majtës që kultivojnë impotencën. Urrej kohën që shpërdoron në rolin e viktimës përballë vëzhguesve të huaj, duke i vënë një kryq sipër forcës së madhe që ka brenda vetes.
Urrej të majtën që e ka lënë Shqipërinë pa asnjë peshë politike, të populluar nga individë që reagojnë si në mpirje kolektive. “U vetëvra djali i protestuesit të vrarë në 21 janar”. “Po po, e lexova tek Ballkanëeb”. “Berisha gënjeu për dëmshpërblimet e Gërdecit”. “Po po, e pashë tek TCh”. “Presidenti qenkësh puçist”. “Po po, e di”. “Meta po vidhte bashkë me Priftin”. “Po po, e pashë”.
Individë indiferentë që ekzistencën e tyre e përjetojnë përmes dëshmive mediatike. Indiferencë që në të vërtetë ulërin, se e majta në Shqipëri po hesht. Se e majta e deklaratave për shtyp nuk është dhe nuk flet për njerëzit. Se 80% e deklaratave thashethemnajë, nuk mund të mjaftojnë për të përfaqësuar popullin e majtë të shtetit më të varfër në Europë, shtetin më pak të përgatitur për të nesërmen, por që prej 20 vjetësh përjeton dejavu-në e një të sotmeje të errët e të pa shpresë. Shtetin që nuk lexon më. Shtetin që prodhon ekskluzivisht ekonomiksa dhe juridiksa më stampën e analfabetit.
Urrej të majtën që përkujdeset për të dalë bukur në foto plazhi, pavarësisht se muskujt glutealë ende nuk përbëjnë vlerë prioritare në Bathore, Patos, apo te 21-shi.
Urrej të majtën që nuk di të jetë opozitë, të majtën e tërhequr në pritje, me qetësinë e kujt ka luksin të presë. Urrej të majtën e 10 deputetëve më të pasur në Parlament, të PS-istëve me kohë shtesë. “Çfarë të bëjmë Ando, duhen lekë për të mbajtur Partinë” është refreni shkrefës për kë akoma beson se diçka do të ndryshojë, ndërkohë që biznesmenët luajnë me intuitë për të zgjedhur kahet. Sepse biznesmenët kanë gjithmonë kohë.
Urrej të majtën që për t’u zgjedhur, ka zgjedhur t’u bashkangjitet zgjidhjeve të djathta në një sfond qesharak që çdo ditë rrokulliset në kufijtë e tragjikes.
Urrej të majtën që ushqen besimin se ende ka garë mendimi mes dy partive.
Urrej të majtën që ka relativizuar fjalën aq sa asgjë që thuhet nuk ka më peshë. Urrej të majtën që kurrë nuk i qëndroi fjalës së dhënë. Të majtën që u përqëndrua për të arritur një imazh sa më qesharak të vetes. Të majtën që doli nga greva e urisë sepse ashtu iu tek Brukselit. Që në darkën me mëlçi pate hodhi në erë 20 ditët pa ushqim. Të majtën që 22 janar doli për të tradhëtuar atë për të cilën luftoi në 21 janar. Të majtën që braktisi viktimat në maskaradën e kriminelëve të djathtë. Të asaj të djathte që sot po del me program në dorë. Të djathtës që ndërkohë që vjedh në ditën me diell, premton të heqë 60 nga 85 taksa vendore.
Urrej të majtën që ende ngulmon t’i ngjajë të djathtës në logorencë, të majtën që na destinon në çoroditje, pa forcën e fjalës, që na mbyll në vetvete si autistë të pashpresë.
Të majtën që nuk më jep arsye për ta votuar dhe që më bën të dua të jem patetik.


  • Andi Kananaj

Një pirg me gënjeshtra

Një arsye e fortë për t'u rihapur dosja hetimore e mbyllur për vonesa në procedurën e hetimit
Pas një presioni të pazakontë nga media Lulëzim Basha u përgjigj dje për një nga katër akuzat me të cilat ai po përballet për fshehje të pasurisë dhe lënien e shtetësisë shqiptare prej gruas së tij. Në një njoftim të shpërndarë nga zëdhënësja e tij, thuhet se në dokumentin e noterisë është bërë një lapsus dhe pasaporta e tij shqiptare është quajtur amerikane. Sqarimi është nervoz dhe plot mllef, ndërkohë që ai po përpiqet të shpërndaj buzëqeshje ku të mund të rrugëve të Tiranës.

Është nervoz dhe shumë i vonuar, pas 48 orësh, pasi janë botuar në medie dokumentet që flasin se ai është paraqitur para noterit me një pasaportë amerikane. Por mbi të gjitha është shumë fyes si sqarim.
Përfytyroni një noter holandez të cilit i janë vënë përpara dy pasaporta shqiptare, të dyja besoj në atë vit ngjyrë kafe, dhe noteri njërën e quan amerikane dhe tjetrën shqiptare.
Por e lëmë mënjanë lajthitjen e noterit dhe të merremi me "ndershmërinë" e qytetarit tonë Lulëzim Basha.




Të gjithë e dimë sa rëndësi ka një akt i tillë noterial, pasi me këtë akt noterial Lulëzim Basha është paraqitur edhe në Post Bank një nga bankat më serioze të Holandës, ku ka marrë kredi për këtë shtëpi, sipas tij. E më pas në Kadastër, etj.

Përfytyroni tani një shqiptar që ka blerë shtëpi, ka në dorë aktin noterial të blerjes, shikon aty që pasaporta i është shënuar amerikane dhe nuk tenton ta korrigjoj dokumentin, duke bërë në të vërtet të falsifikuar gjithë procedurën.  
Nëse deri në atë që Basha e quan gabim noteri kemi një lapsus, në vazhdimin e praktikës nga Basha kemi një akt falsifikimi të paramenduar.

Ish shtëpia e çiftit Basha në Holandë

Së dyti ky "lapsus" sepse më sjell në mendje intervistën e avokatit të tij politik Sabri Godo i cili ishte këshilluar të thoshte se Aurela Isufi e flaku shtetësinë shqiptare pasi nuk blinte dot shtëpi në Holandë me pasaportë shqiptare. Sipas sqarimit të djeshëm të Lulëzim Bashës, ai dhe gruaja e tij kanë blerë të dy shtëpi në vitin 2001 me pasaportë shqiptare.!!!

Duke besuar se zoti Godo ka thënë atë çfarë i ka thënë Lulëzim Basha, atëherë na rezulton se njëri nga dy blerësit mund të jetë paraqitur me pasaportë amerikane para noterit për të shpëtuar taksat dhe procedurën e një ekstrakomunitari për të blerë shtëpi në Holandë. Nëse është e vërtetë që mund të blihet shtëpi me pasaporta shqiptare siç po i thotë publikut shtabi i Lulëzim Bashës, spiralja e gënjeshtrës e fut zotin Basha në një humnerë të pafundme të mungesës së personalitetit, të cilën duhet tua sqaroj shqiptarëve, pasi rikthen dyshimet e forta përse gruaja e tij flaku shtetësinë shqiptare dhe nuk denjon akoma ta rimarrë.
Në sqarimin e djeshëm zoti Basha siç thamë nuk i përgjigjet akuzave të tjera që kanë të bëjnë me vitin 2007, kur ai shfaqet në sistemin e policisë me tri pasaporta diplomatike të tria të vlefshme në të njëjtën kohë.  
As trafikantët kolumbianë të drogës nuk marrin kaq shumë masa për pasaporta rezervë sa ç'ka marrë Ministri ynë i Jashtëm në vitin 2007.

Ai po ashtu nuk po sqaron falsifikimin që ka bërë me deklarimin e shitjes së apartamentit në Holandë para kohe.
Me këtë veprim zoti Basha ka pastruar historinë e 200 mijë eurove, duke deklaruar se i kanë ardhur nga shitja e apartamentit në Holandë, ndërkohë që apartamentin sipas dokumenteve e ka shitur një vit më vonë.
Të gjithë e dimë se në vitin 2007 në duart e Lulëzim Bashës kaluan 1 miliard dollarë për ndërtimin e një rruge 54 kilometër, dhe siç thotë shefi i tij, nuk përjashtohet mundësia që ndonjë stërkalë nga gjithë ai lumë të ketë përfunduar dhe në xhep të tij.
Nxitimi për të deklaruar pare të fituara nga shitja e shtëpisë në vitin 2007, është një fakt i ri i cili mund t'i shërbej prokurores Ina Rama për ta rihapur dosjen e rrugës Rrëshen Kalimash të djegur për procedurë. Tani e ka më të lehtë pasi zoti Basha nuk ka as imunitet. Prokuroria e ka të gatshme dosjen që e merr të pandehur zotin Basha, dhe meqë për t'i rihapur dosjen kur "digjet për procedure" duhet një fakt i ri që lidhet me të, unë mendoj se fakt më të fortë se sa të kapësh të dyshuarin për hajdut me 200 mijë euro të padeklaruara në xhep nuk ka.

U bën shumë gënjeshtra.
Lulëzim Basha duhet t'ia kishte kursyer vetes përforcimin e identitetit të tij si gënjeshtar në këtë fushatë. Mund të kishte marrë disa masa para fushatës dhe të kishte shmangur këtë situatë banale që po i krijohet duke gënjyer për çdo gjë.

Por nuk është aq e lehtë, kur duhet të gënjesh për çdo gjë.

Ai ka nisur të gënjej për çdo detaj të jetës së tij qysh në vitin 1992 kur deklaroi se ishte vëzhgues zgjedhjesh në KQZ e 2 Marsit, (në moshën 17 vjeçare), që më kujton rrëfimin e Sabri Godos që kish qenë partizan në moshën 13 vjeçare.

I është dashur të gënjej për studimet dhe për njeriun që ja ka paguar studimet, i është dashur të gënjej sponsorin e studimeve deri sa i shkaktoi traumë që i përshpejtoi vdekjen në vitin 2005, i është dashur të gënjej si është njohur me gruan dhe kur janë martuar, i është dashur të gënjej, kur kanë blerë shtëpi dhe ku i kanë gjetur lekët, i është dashur të gënjej ku ka punuar dhe çfarë pune ka bërë, i është dashur të gënjej për hapjen e dosjeve për trafik organesh nga UÇK në Shqipëri, i është dashur të gënjej përse gruaja e tij flaku pasaportën shqiptare dhe bashkë me vajzën e saj janë qytetare holandeze, (pra dy e treta e familjes së tij janë holandezë), i është dashur të gënjej kush e përfshiu në skemën e rikthimit në Shqipëri me katapultë nga UNMIK në qeverinë Berisha, i është dashur të gënjej për raportet me vajzën e kryeministrit, i është dashur të gënjej për fondet e rrugës Rrëshen Kalimash, i është dashur të gënjej për faljen e ujërave Greqisë...

... dhe në fund po i duhet të laj duart nga gjaku i katër të vrarëve më 21 janar.
Kaq shumë gënjeshtra askujt nuk i ka rënë në jetë t'i justifikoj. Është një pirg i madh, një mullar gjigant gënjeshtrash që për të qëndruar të stivosura e duan një hu të fort në mes qe t'i mbaj te lidhura. Lulëzim Basha është boll i gjatë, për të shërbyer si i tillë, por prapë ato nuk qëndrojnë dot të gjitha njëra mbi tjetrën.
Është i dënuar të rropatet gjithë jetën mes tyre.

Shekulli

Zgjedhjet, qeveria lejon tabelat maqedonase

POGRADEC-Dy javë përpara zgjedhjeve lokale të 8 majit, komuna Pustec mbushet me tabela me emra rrugësh dhe sheshesh në gjuhën maqedonase.
Komuna që dikur mbante emrin Liqenas ka përfshirë dhe zyrtarë të komunës Gazi Baba të Maqedonisë, duke bërë fushatë edhe për kandidatin zyrtar të koalicionit qeveritar të drejtuar nga PD-ja, Edmond Temelko, i cili mban postin e kryetarit të Partisë Aleanca e Maqedonasve për Integrimin Evropian.

E perditshmja Gazeta Shqiptare zbulon se tabelat e rrugëve janë vendosur në dy gjuhë, shqipe dhe atë sllavo-maqedonase, dy janë në alfabetin latin dhe atë cirilik. Shenja të institucioneve dhe rrugëve në gjuhën sllavo-maqedonase në 9 fshatrat të komunës Liqenas, e emëruar në Pustec, të prefekturës së Korçës u vendosën me datën 14 prill ku të pranishëm ishin kryetari i komunës Gazi Baba, Tony Trajkovski, Teodor Petrov, presidenti i kongresit botëror të Maqedonisë dhe Tashko Ivanov, kryetar i shoqatës së Maqedonasve të Egjeut.
Ne artikullin e shkruar e perditshmja Gazeta Shqiptare zbulon personin qe ka lejuar vendosjen e tabelave, ndersa sjell ne vemendje se në Maqedoninë fqinjë, në përbërje me popullsi shqiptare etnike të konsiderueshme, mungojnë emrat e rrugëve në gjuhën shqipe, duke mos respektuar marrëveshjen e Ohrit si dhe rastin Bollano me tabelat greke në Vlorë. 

(d.b/BalkanWeb)

Jam emigrant, shqiptar, zot e krenar...

Për një jetë më të mirë. A thua vallë kaq egoist të jem?! Për një jetë më të mirë, vura jetën time në shërbim të një vëndi tjetër. Vura jetën, përbërjen e frymarrjëve që mbushin e zbrasin kasollen e shpirtit tim mall.

Jam shqiptar...Zot dhe Krenar, do kish' thënë dikush që varri iu gdhend përtej detit të pa kombësi. Përtej qiellit që ndrit shqip, përtej pasthirmës së mëmës kokëbardhe...përtej Shqipërise.


Jam emigrant dhe bota moderne bashkëkohore, më mësoi që një zdrukthtar i mirë i ndjenjave të mia të behem. T'i zbus lëkurën dinjitetit psikopat, që më patjetër donte të ish i ndershëm. -I marri, me mullinjtë e erës moderne donte vallë të luftonte?! 
Zdrukthtar, profesion i një arti të rrugës, mësuar dhe provuar mbi lëkurë të trupit tënd. Deomos!-Gjithcka nis nga vetja por sinjalet që unë perçoj drejt shoqërisë së vibrimit mental dhe shkundjeve qënësore janë të dobëta, janë gudulisje nën sqetull të Europes Plakë. Të papërfillshëm, si unë para syrit dyshues që më vështron.

A thua jam i shëmtuar? Apo mbaj erë jo të këndshme? -I pastër kam qënë gjithnjë...Nëna m'ë lante e më fërkonte këmbët me një gur të zi të madh, që në raste të tjera përdorej të mbanim derën hapur të kasolles tonë qerpiç.

-Eh ç'fllad shqiptar freskonte atë shtëpi të pastër, me gruan më të bukur në tesha shtëpie, parë ndonjëhere nga syri i fëmijes përrallë.

Kam venë re , të pëlqejnë syrin tim zeshkan, mes dritash therëse të një klubi nate. Të më afrohet gjini e kundërt sikur vërtetë do të njohë prejardhjen time shqiponjë. Por jo nuk shkon kurrë aq thellë. Gjinia e kundërt(përse t'a mohoj, joshëse) kthen gotën e kristaltë me fund dhe nga fundi i saj më hedh një sy , nga ai vështrimi i xham-të që kurrë nuk merr shkëlqimet e thërmosura të një diamanti.

Hap sytë, në shtratin tim të ngushtë, pushoi për një natë të tërë sërisht, shpirti im i gjerë. Dita duhet të ketë zbardhur, por në tunelin tim, dielli është denuar. Po çohem, drejtë errësirës të djeg dhe një ditë në kërkim të dritës ne fundin e tunelit tim.

Ndonëse i dëshpëruar nga malli, larg atdheut e njerzve të mi më të dashur, do të doja të isha më i lumtur sonte, e sytë e mi të vezullonin në vendin tim, atje ku jehona e shqipes më thërret .
Jam emigrant, shqiptar, zot e krenar.                                                                                                                      
Shkroi: Dy udhëtarët

Blasfemi

Notojnë xhamiat dhe kishat nëpër kujtime tona,
e lutjet pa kuptim e shije përplasen për muret e tyne
dhe nga këto lutje zemra zotit ende s'iu thye,
por vazhdoi të rrahi ndër lodra dhe kumbona.
Xhamiat dhe kishat madhshtore ndër vende të mjerueme...
Kumbonaret dhe minaret e nalta mbi shtëpia tona përdhecke...
Zani i hoxhës dhe i priftit në një kangë të degjenerueme...
0 pikturë ideale, e vjetër një mijë vjeçe!
Notojnë xhamiat dhe kishat nëpër kujtime të fetarve.
Tingujt e kumbonës ngatrrohen me zanin e kasnecit,
Shkëlqen shejtnia mbi zhguna dhe ndër mjekra të hoxhallarve
0, sa engjuj të bukur përpara derës së ferrit!
Mbi kështjellat mijvjeçare qëndrojnë sorrat e smueme,
krahët i kanë varë pa shpresë-simbojt e shpresave të humbune
me klithma të dëshprueme bajnë fjalë mbi jetë të pëmdueme,
kur kështjellat mijvjeçare si xhixha shkëlqejshin të lumtuna.


Millosh Gjergj Nikolla
Millosh Gjergj Nikolla poet dhe prozator i njohur si Migjeni lindi më 13 tetor 1911 në Shkodër.Me një realizëm të thellë, të panjohur deri atëherë në letërsinë tonë, ai pasqyroi jetën e përditshme të shoqërisë shqiptare, sidomos të shtresave të varfëra të qytetit e fshatit, duke demaskuar sistemin e prapambetur shoqëror si dhe fashizmin që po kërcënonte Evropën. Migjeni futi në letërsinë tonë një shkallë shumë të lartë ideoartistike protestën e hapur, ëndërrën për një botë të re, ku njerëzit e thjeshtë të jetojnë të lirë dhe të lumtur me dinjitet njerëzor dhe pa frikë për të nesërmen. Ky humanizëm aktiv përshkon tej e ndan veprën e tij. Mbetet, përfaqësuesi absolut i realizmit kritik në letërsinë shqipe.Vlen për tu përmendur prania e tij si përfaqësues i Shkodrës në Kongresin e Beratit më 1922. Ndërroi jetë më 26 Gusht 1938 në Torino të Italisë.

Studentit shqiptar... nga Faik Konica

Shqipëria ka pasur edhe në kohërat e shkuara studentë. Po ata mësimin e tyre, të mbaruar a gjysmak, e vunë në shërbim të një qeverie të huaj. Vendi i tyre nuk ishte i lirë që t’i falnin djersën dhe trurin.
Sot puna ndryshoi. Kemi sot një Shqipëri më vete, nënë të të gjithë bijve të saj edhe njerkë t’asnjërit. Ajo do t’i presë me krahë të hapura djemtë e saj që kthehen në shtëpi nga shkolla, - po duhet dhe këta diç t’i shpien nënës nga kurbeti.

Nuk është mjaft, nuk është gjë prej gjëje. O studentë në i shpufshi Shqipërisë një dipllomë vetmë, duhet t’i shpini edhe një mendim. Dhe ay mendim duhet të jetë aq’ i fuqishmë sa t’i shërojë trupin nga çdo sëmundje dhe t’i japë Zonjës së brengosur shëndetin dhe forcën për të qeverisur shtëpinë si nikoqire. 

Mendimi që duhet të shpini, i vjetër në botë po i ri në vënt tonë, është mendimi i KANUNIT si të vetëmit rregullonjës të jetës sociale paskëtaj, në kundërshtim me VIOLENCEN, që ka mbretëruar gjer tani.

Ky mendim i ri, që të mos mbetet një fjalë n’erë po të punojë në gjak me forcën e një bari shpëtimtar, duhet jo vetëm të aplikohet si një formalitet zyre dhe gjyqi, po të hyjë në shpirt të ç’do njeriu si një gjë e shëntëruar, mprojtëse e paanëshme dhe e drejtë e Shoqërisë. Në një fjalë duhet të bëhet feja, ideali i Shqipërisë moderne. Dhe në paçi ju vetë, o studentë, një besim të patundur në këtë ideal, në këtë fe, ahere vetëm do të mundtni të bëheni apostujt e mendimit të ri.


Shtator 1921, Revista Studenti, Boston, SHBA

22 prilli, Dita e Tokës

Dita e Tokës bashkon sot 114 vende, të udhëhequra nga SHBA-ja dhe Idia. Në të njëjtën ditë të vitit 1970, 20 milionë qytetarë amerikanë iu përgjigjën apelit të senatorit demokrat Gaylord Nelson, duke u mbledhur në një manifestim në mbrojtje të planetit. 

Sivjet për organizimin e këtij eventi ka menduar Earth Day Network, i cili për edicionin e 2011-s ka caktuar një objektiv ambicioz: mbledhjen e një milliard "veprimeve ambientale" para samitit të OKB-së të parashikuar për vitin e ardhshëm në Rio de Janeiro.

 Për të arritur këtë objektiv, disa kanë vendosur të mos përdorin ujin që blihet me shishe, ndërsa të tjerë kanë braktisur makinën për biçikletën. Për të gjithë, parulla është e njëjtë: Një veprim në dobi të shëndetit të planetit.

shekullio

Filmi “Ballkan Bazar”, reagime të forta në Greqi

ATHINE- Reagimet e para kanë lindur në Greqi nga filmi i ri i Edmond Budinës “Ballkan Bazar”.
Ndërkohë që filmi po shfaqet në kinematë shqiptare, menjeherë u cilësua në mediat greke si “një tjetër sfidë të turpshme kundër helenizmit dhe komunitetit ortodoks”.
Sipas një shkrimi të botuar në disa agjenci mediatike, filmi që është produksion shqiptaro-italian, jo rastësisht po shfaqet në prag të festës ortodokse të Pashkëve.

Autorët e shkrimit, thonë se “filmi bazohet në trillimet e medias shqiptare dhe qendrave të tjera që lidhen me zhvarrosjen e eshtrave në Kosinë, për t’u paraqitur më pas si eshtrat e ushtarëve grekë të rënë gjatë luftës italo-greke 1940-41”.

Po sipas tyre, “qëllimi i këtij filmi është zhvlerësimi dhe tallja e njërës prej faqeve më të ndritura historisë së Greqisë moderne dhe rezistencës së gjithë popujve të Evropës kundër fashizmit”.

Shkrimi denoncon faktin që filmi në pjesën më të madhe është xhiruar brenda Kulteve Ortodokse duke bërë në këtë mënyrë sakrilegj, ndërkohë që shumë prej skenave cilësohen të pahijshme.

Shkrimi thekson se “është i gabuar përdorimi i Kishës së Labovës së Kryqit, i cili është një monument, dhe jo vetëm për arsye shpirtërore, është e ndaluar të përdoret për qëllime të tjera”.
“Instituti i Monumenteve të Shqipërisë është i detyruar të japë një shpjegim për faktin që lehtësitë që iu ka krijuar autorëve të filmit” – thuhet në shkrim.
Mënyra se si ky film trajton personalitetin e një prifti ortodoks cilësohet si një “imitim i keq i propagandës ateiste në vitet e persekutimit komunist të besimit, një kopje e keqe e metodës, të cilën regjimi e përdorte për të kthyer opinionin publik kundër Klerit dhe Kishës”.

Sipas shkrimit, “filmi në thelb ushqen urrejtjen fetare dhe racizmit në një kohë që arti duhet të shërbejë për të kundërtën”. Edhe perpjekja e mediave shqiptare për të reklamuar filmin, futet në kuadër të kësaj klime.

I njohur me këto komente regjisori i filmit tha për News24 se “filmi nuk është sfidë kundër ortodoksisë, por ndaj abuzimit që bëhet nga njerëz të vecantë me të dhe sigurisht që është sfidë kundër gjithë nacionalizmave të vogla që përcajnë njerëzit! Në film mesazhi më i fortë është ai i bashkëjetesës në harmoni dhe respekt për njëri-tjetrin!”

Balkanweb

Anoreksi shpirtërore

Sa gjatë mund të adhurojmë dikë? Se fundja psikika jonë ushqen ç'do motivim e lëvizje të së vërtetes tonë...

Jeton dhe ushqen qënien tënde me pjella të psikikës...Ti do dikë, diçka apo adhuron për atë që të bën të ndjesh? A thua valle? Apo ti stimulon , ti aktron dhe ti vendos të marrësh "intravenozen" dhe botën përreth saj bashkë me individin?

Ti nuk beson që adhuron vazhdimisht dhe përhere të njejtat "burime" që të eksitojne organizmin fizik dhe mendor...

Mbase ti nuk beson më në mrekulli? Ndoshta...por ndjen që ke filluar të furnizosh përceptorët me shumë pak...anoreksi shpirtërore.

                                                                                                                                                  
Çfarë e karakterizon  veprimtarinë tënde, qëllimi apo mposhtja.

Cili është qëllimi yt?

Për disa të pazhvilluar, qëllimet janë kënaqësitë e çastit;të ngrënit, te pirët, shumë shumë të gogësiturit. Për disa pak më të zhvilluar është lumturia që nuk ka rëndësi se si;ne ç'rrugë, të ndershme apo jo. Për disa të tjerë lumturia e ndershme...ndërsa për ata më të epërmit është liria, jeta dhe shuarja anoreksike shpirtërore.Liria e merituar përmes sakrificave, jeta e gëzuar nën britmat e njerzve më të dashur, shuarja anoreksike shpirtërore për të qënë i lirë.

I ngujuar në mendime, në eufori zotash, materiale, ide, në luftë për mbijetesë të ndërgjegjes tënde ti ke anoreksi shpirtërore.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          
Shkroi: Dy udhëtarët

Punëtorët francezë hidhen në grevë: Pronari ynë flet vetëm anglisht

Punëtorët francezë të një fabrike janë ngritur në një protestë duke u ankuar për atë që e quajnë “imperializmi anglo- sakson”. 184 punonjësit e Thermal Ceramics, një kompani angleze e vendosur në Francë, protestojnë çdo ditë për shkak se bisedimet që mbajnë për rritje rrogash nuk realizohen pasi ngecin tek përkthimi.
Një përfaqësues i punonjësve tha se komunikimi ndalon pasi ata thonë “Hello”. “Dialogu mes nesh është shumë i vështirë, në mos i pamundur,” tha ai.

Franca ka një forcë punëtore me nam të madh si nacionaliste, e cila ankohet vazhdimisht për anglikanizmin e praktikave të punës në një ekonomi globale. 
                                                                                          Tema.Al

Në Tiranë greqisht, tek arbëreshët shqip

Nëse në kishat e vjetra bizantine të katundeve arbëreshe shenjtorët i lexon të gjithë në një shqipe të pastër, në kishën e të njëjtit besim në Tiranë, jo.
 Për disa arsye, siç shpjegojnë klerikë aty, por pasoja është se besimtarët ortodoksë shqiptarë në këtë aspekt nuk shërbehen në gjuhën e tyre mëmë.

Nëse ke bërë këmbë e je lutur në kishat e arbëreshëve në Kalabri e ke të pamundur të ndjesh të njëjtin përjetim kur kthehesh dhe përsërit të njëjtin 'rit' në Tiranë. Saktësisht, kur futesh tek Katedralja Ortodokse kryeqytetase, aty ku mblidhen tok turma besimtarësh praktikantë ortodoksë në raste festash, sa kohë nuk ka përfunduar katedralja e re dhe e
madhe në qendër.


Mbishkrimet në shqip që ruajnë ende arbëreshët përsipër çdo ikone bizantine, edhe pas 500 vjetësh, të mprehin edhe më shumë sensin e të dalluarit, se sa në miniaturë apo munguese janë ato në shqip në kishën e kryeqytetit shqiptar sot.


Greqishtja tek Katedralja Ortodokse
Të dymbëdhjetë shenjtorët në ikonostasin qendror prej druri ku shkojnë, luten dhe puthin gjithë besimtarët shqiptarë, për vite të tëra, kanë vetëm mbishkrime në gjuhën greke bizantine dhe jo në dy gjuhë, siç duhet të ishte ligjërisht dhe normale për çdo shqiptar. E nëse je shqiptar, qoftë edhe ortodoks, nuk kupton gjë prej gjëje. Pikërisht tek ikonostaset më ballore, më të mëdhatë dhe më të dukshmet.

As shenjtorit që je duke puthur, lavdëruar apo lutur, nuk di se kush është, se me ç'emër t'i drejtohesh. Di që është një shenjt, që duhet dhe ndjen se së fundi do ta puthësh dhe kaq. Përsipër tyre, shumë lart, edhe pse mezi, i shquan ama disa ikona të ngjashme, në përmasa të vogla krahasuar me ato poshtë tyre, ku duke shqyer sytë i dallon disa mbishkrime shqip si; 'lindja e Krishtit', 'ngjallja e Llazarit', 'ngritja e Krishtit në qiell' etj.


Në rreth dyzet piktura me mbishkrime sipër tyre, që gjenden në të gjithë kishën, 1/3 janë edhe në shqip, edhe greqisht. Ato më të voglat, ndërsa vetëm dy të mëdha varur në muret anësore dhe jo ballore; Shën Kozmai dhe Shën Spiridhoni. Një shkrim i dukshëm në shqip është edhe ai tek një fron ballor: "Mësoni prej meje se jam i butë, edhe i unjtë ndë zëmërët".

Por dymbëdhjetë shenjtorët ballorë jo. Dhe të tjerë anësorë jo.
E si mund të ndihesh?
E jo vetëm për një ditë, një javë, një muaj apo një vit, por për disa vjet.
Edhe pse, siç përmend Dhimitër Beduli në librin "Gjuha shqipe në kishë", botimi i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë në 1997, "apostujt e shpërndanë ungjillin e Zotit për çdo popull në gjuhën e tij" apo teksa citon apostull Pavlin se: "Në Kishë dëshiroj më mirë të them pesë fjalë të kuptueshme, që të mësoj dhe të tjerët, se sa dhjetë mijë fjalë në gjuhë të pafrymtë."

Siç përmend edhe Efsevi, ati i historisë kishtare që ka jetuar në shek.IV: 'pas ardhjes së Krishtit, gjithë kombeve iu dha e drejta të përdorin gjuhët e ndryshme që ka çdo komb". Me gërma shqipe, të cilat i shpiku vetë, e shkroi 'Dhjatën e Re' Grigor Konstandinidhi, ish-nxënës në Akademinë e Voskopojës, sikurse na citon bashkëkohësi i tij, J.Zavira. Dhe këtë përpjekje e pasuan emra të mëdhenj të ortodoksisë, por dhe atdhetarisë shqiptare.

E sipas nenit 3 të Statutit të Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë, që nga viti 1929 gjuha e saj zyrtare është ajo shqipe. "Gërmat shqip, të shqitura nga puthjet" "Shërbesat bëhen në shqip, botimet tona janë në shqip. Që në 2 gusht të 1992, Fortlumturia e Tij, imzot Anastasi, në ditën e fronëzimit të tij shtroi si urgjente nevojën e botimeve kishtare në gjuhën shqipe dhe kjo sot është arritur", shpjegon at Anastas Bendo, prift i Katedrales Ortodokse në Tiranë.

Dhe vërtet botimet u shumëfishuan këto vite në shqip, shërbesat bëhen po në shqip, por pikturat e shenjtorëve nuk lexohen dhe adhurohen në shqip. Dhe kjo nuk është pak, pasi është kontakti i parë pamor me besimtarët. "Këto ikonostase në greqishten bizantine kanë qenë dhuratë nga një grup murgeshash në Greqi në vitet e
para pas '90-ës.

Kur kisha ende nuk ishte formësuar mirë dhe në një kohë kur në Shqipëri nuk kishte piktorë shqiptarë në këtë fushë", shton at Anastas Bendo. Ndërsa ato më të voglat me mbishkrime në shqip janë shtuar më pas, kur në Shqipëri u specializuan restaurues të ikonografisë, si studentë të vetë një shkolle që çeli Kisha Ortodokse për këtë profil.
'Tek ikonostaset e sjella kohë më parë s'mund të ndërhyhej, por ama poshtë tyre u ngjitën shirita me emrat përkatës në shqip, të cilat besimtarët duke i puthur, i shqitën", shpjegon at Anastasi. Por që pavarësisht kësaj, prej vitesh ato nuk u ngjitën më apo nuk u gjet një zgjidhje e mundshme.

Për rrjedhojë çdo ditë besimtarët, pavarësisht shkaqeve, në këtë detaj të rëndësishëm nuk janë shërbyer dhe nuk shërbehen në shqip sipas statutit dhe siç e lyp të qenit shqiptar. Ndërkohë që rëndom çdo kishë, e kujtdo riti qoftë, në çdo vend qoftë, normalisht lipset t'i përmbajë të dy gjuhët.
Thua harresë e paqëllimshme apo e qëllimshme?
"Jo. Jemi ne ortodoksët shqiptarë që kemi vënë themelet e gjuhës shqipe që me Vangjel Meksin, i cili përktheu në shqip Biblën në shek. XVIII-të, me Naum Veqilharxhin, Fan Nolin, Thimi Mitkon, Mihal Gramenon etj.



Dhe vetë Skënderbeu ishte një princ i bizantizmit", përmbledh shpejt e shpejt disa kontribute kulmore të historisë at Anastasi. Të historisë që nuk duhet të mbetet vetëm tek historia. Dhe, a mos përsëritet e njëjta gjë tek mbishkrimet në katedralen më të re ortodokse, që po duket afër përfundimit të ndërtimit të saj në qendër të Tiranës?





Në përgjithësi ata që hyjnë e dalin përditë në oborrin e kishës aktuale shprehen se nuk dinë ende gjë, pasi është ende herët e ndoshta nuk është ky për ta shqetësimi kryesor. Dikush thotë se 'punë e madhe nëse janë edhe me gërma greke, në fund të fundit ajo ka qenë gjuha zyrtare në çdo vend që u përhap Bizanti". "Patjetër që do të jetë
në edhe shqip, domethënë në dy gjuhë. Është normë që do të respektohet medoemos", përgjigjet at Anastasi.








Por megjithatë, na mbetet të presim dhe shohim...

Magdalena Allla, Shekulli

Sindroma “PARTY”!!! Ja arsyet që i pengojnë nxënësit të marrin pjesë në festa

Hej!! Bëhesh për party të premten?
-Jo. Do iki të shtunën. Më kanë thënë se do bëhet bukur.
-Ok atëherë. Do vij edhe unë me ty. Do mendosh ti për tavolinën?
-Pa merak.

Kam shok njërin nga organizatorët.
Nuk është një bisedë që nxënësit e 'Qemal Stafës' bëjnë çdo ditë, por sigurisht, nuk është as e pamundur për t'u hasur në korridoret e shkollës. Cilësohet me të drejtë si një shkollë me potencial të lartë në arritjet mësimore falë një numri të madh nxënësish, të cilët kanë njohuri të shumta.

Po siç e përmendëm edhe në fillim, medalja jonë ka dy anë. Po sa i pranishëm është aspekti "Party" në jetën e gjimnazistëve? A mundet që dikush të jetë pjesë e këtyre dy anëve të medaljes? 

Vlen për t'u përmendur fakti që organizime të tilla e bëjnë më të bukur jetën e një gjimnazisti. Ai në një 'party' ndihet më i lirë, ka mundësinë për të qenë me njerëzit që do, e të kërcejë nën ritmin e muzikës më të fundit. Është një nga opsionet që ofron në fundjavë Tirana e zhurmshme për të shkarkuar të gjithë stresin e akumuluar në një javë të ngjeshur shkollë. Është senati ai që merret kryesisht me organizimin e këtyre festive, por ndodh që të jenë vetë gjimnazistët organizatorë të një 'party'.

Të gjithë janë të ftuar. Mjafton të blesh biletën dhe pastaj...vetëm argëtim. Por ndoshta nuk janë të shumtë ata që e kanë 'party'-n një ritual të përjavshëm, por gjithsesi mund të themi se të rinjtë e sotëm kanë pak elemente të një "Addicted to Party" ose të paktën, kështu duan të jenë.


Kjo ndodh pasi për momentin nuk u është dhënë një alternativë tjetër më e mirë. 
Por kjo nuk do të thotë që në shkollë ka një ndarje të prerë: nxënësit që mësojnë dhe "Party-stët". Janë të shumtë ata që i plotësojnë këto dy karakteristika më së miri pa ndonjë vështirësi. Dinë të ndajnë prioritetet dhe kohën e tyre në një mënyrë që, përveç arritjeve mësimore të kenë edhe një hapësirë të konsiderueshme për argëtimin dhe kënaqësinë e tyre.

Ka nxënës, të cilët me ose pa dëshirën e tyre i shmangin të tilla evente. Arsye për këtë, përveç frikës së prindërve, bëhet edhe fakti që ata besojnë se aty nuk do të gjejnë vetveten apo se rrëmuja do të jetë e madhe dhe e papërshtatshme. Gjithashtu ekziston edhe frika e konsumimit të alkoolit apo substancave të tjera të dëmshme. Megjithatë, konsumimi apo jo i alkoolit varet nga i riu dhe zgjedhjet e tij personale. Është plotësisht në dorën e tij vendimi për të konsumuar apo jo një pije me përmbajtje alkoolike.

Ekziston mundësia për të porositur një pije energjike apo një koktejl me fruta. Së fundi mund të themi se efekti "Party" nuk përfundon domosdoshmërisht me përfundimin e eventit. Një pjesë e vazhdojnë festimin diku tjetër me shoqërinë e tyre, ndërsa të tjerë zgjedhin të largohen të lodhur në shtëpi. Ndodh që të fillojnë hedhjen e fotove të 'party'-t në profilin e tyre në 'Facebook'. Atëherë vërshojnë komentet në "Facebook" për fotot e hedhura.

Mbetet vetëm që të planifikohet 'party' i ardhshëm dhe të presësh nëse do ia kalosh bukur edhe atje. 

Xhuljana Xhika/ Klasa XI-2:gazeta shqiptare

Wikileaks, zbulohet dokumenti i klasifikuar i Ambasadës Amerikane

Wikilekas zbulon atë që mund të quhet si kabllogrami i parë me rëndësi që ka të bëjë me Ambasadën Amerikane në Tiranë. Kabllogrami mban datën shtator 2009 dhe i referohet emaileve mes Ambasadorit Uithers dhe Ndihmëssekretarit Stjuart. 


Dokumenti i klasifikuar mund të hapej vetëm pas vitit 2019. Në komunikimin mes Ambasadës së Tiranës dhe DASH-it, ky i fundit kërkon që të kontaktohet urgjent qeveria shqiptare dhe ti thuhet të mos pranojë dy marrëveshje që sapo i janë propozuar qeverisë shqiptare nga ajo iraniane, nëpërmjet një takimi mes ambasadorit iranian në Tiranë dhe zv.kryeministrit dhe ministrit të jashtëm Meta.

Interesant është që sapo ka ndodhur takimi, zv.ministrja Harxhi ka shkuar ka dhënë informacion në Ambasadën Amerikane mbi atë që ambasadori iranian i ka kërkuar ministrit shqiptar. Pas këtij informacioni ka patur me sa kuptohet shkëmbim e-mailesh mes ambasadorit Uithers dhe z.Stjuart. Pas kësaj, ka ardhur udhëzimi i mëposhtëm i DASH-it për Ambasadën ku i thuhet çfarë duhet t'i kërkohet në mënyrë të menjëhershme qeverisë shqiptare.

Në udhëzim pika e parë është kujdesi që të ketë një falënderim që Ambasadës iu kaluan paraprakisht të dhënat për takimin Meta-Ambasador Iranian dhe më pas jepen qëndrimet që duhen mbajtur, që marrëveshja të mos realizohet. 
Përkthimi i plotë i kabllogramit dërguar nga DASH, Ambasadës Amerikane në Tiranë



E.O. 12958: DECL: 11/09/2019 (data kur mund te hapej si dokument)
TAGS: PGOV PREL PM EAIR IR AL
SUBJECT: DEMARCHE URGING GOA NOT TO SIGN IRAN AGREEMENTS 
REF: ËITHERS-JONES 11-9-09 EMAIL
"E klasifikuar" - Nga akti i ndihmës-sekretarit Stuart Jones për arsyet 1.4 (b) dhe (d)

Departamenti i kërkon Ambasadës së Tiranës të protestojë tek zyrtarët e GOA (Qeveria e Shqipërisë) në mënyrë urgjente, duke i kërkuar fuqimisht qeverisë shqiptare që të refuzojë propozimet e qeverisë iraniane për të nënshkruar marrëveshjen e tregtisë së lirë dhe shkëmbimit kulturor sipas marrëveshjes me Iranin dhe vendosjen e një qendre ajrore iraniane në Shqipëri. Ju lutem shikoni paragrafin 4 për pikat kyçe.


Sfondi
Departamenti kupton se zëvendësministrja e Jashtme Edith Harxhi i ka thënë Post-it se "ambasadori iranian në Tiranë, kohët e fundit i ka dorëzuar dy draft marrëveshje ministrit të Jashtëm Meta gjatë një bisede kortezie.

Meta është habitur kur ambasadori iranian i ka dorëzuar marrëveshjen e tregtisë së lirë dhe një dokument tjetër që do të vendosë një marrëveshje kulturore dhe një program shkëmbimi studentësh mes këtyre dy vendeve. Në një kohë kur interesi iranian për të diskutuar këto dy çështje duket të jetë afatgjatë, Haxhi tha se iranianët po insistojnë në nënshkrimin e marrëveshjeve.

Përveç kësaj, Departamenti kupton se sipas Harxhit, Agjencisë së Aviacionit Civil Shqiptar i është kërkuar nga Albanian Airlines të lehtësojë fluturimet nga Teherani për në Tiranë.

Harxhi ka thënë se drejtori i Albania Airlines ka programuar një udhëtim për në Tehran, në të ardhmen e afërt, për t'u takuar me homologët e tij në Iran. Harxhi tha se Teherani kërkon të përdorë qendrën ajrore shqiptare si një linjë për charterë privatë në mënyrë që të shmangë Gjirin.


Pikat:
Departamenti është dakord me mendimet e Post-it se propozimet e qeverisë iraniane janë të motivuara shumë më pak nga arsye ekonomike dhe më shumë nga dëshira e Teheranit për të ndërtuar lidhje politike me Shqipërinë. Post-it i kërkohet të nxjerrë në protestën e tij pikat e mëposhtme:

- Të falënderojë qeverinë e Shqipërisë për faktin që ia dha të dhënat SHBA-së për marrëveshjet e propozuara nga Irani. (informacioni i Harxhit - shën red.)

- Propozimet e Iranit për Shqipërinë janë përpjekje për të krijuar përshtypjen e bashkëpunimit politik dhe ekonomik në mënyrë që të tërheqin vëmendjen e komunitetit ndërkombëtar nga shqetësimet rreth programit bërthamor të Iranit.

- Zgjerimi i bashkëpunimit ekonomik duke vendosur linja direkt fluturimi Tiranë-Teheran dhe anasjelltas, do të forconte besimin e Iranit se rruga e tanishme është e pranueshme nga komuniteti ndërkombëtar dhe se Irani nuk ka asnjë arsye që të rregullojë sjelljen e tij për të përmbushur detyrimet ndërkombëtare.

- Forcimi i lidhjeve të Shqipërisë me Iranin do të ishte në kundërshtim me dëshirën shqiptare për integrim Euro-Atlantik. Teksa vendet e tjera kanë marrëdhënie tregtare me Iranin, tregu relativisht i vogël i Shqipërisë do të japë përshtypjen se ato pak fluturime që nisen ose përfundojnë në Tiranë, kanë një impakt shumë të madh në Shqipëri, veçanërisht nëse Shqipëria do të niste një zgjerim dramatik të lidhjeve të saj ajrore në këto kohë.

- Irani po përpiqet në mënyrë aktive që ti shmanget sanksioneve që i ka vendosur komuniteti ndërkombëtar, gjë të cilën e ka bërë prej dekadash. Këto përpjekje përfshijnë gjetjen e vendeve të reja për të bërë biznes. Shqipëria duhet të shmangë riskun e prodhuar nga hapja e saj për ti shërbyer një linje të tillë biznesi.

Për më tepër, nisja e udhëtimeve direkt mes Tiranës dhe Tehranit dhe përdorja e Tiranës si një linjë iraniane, do ta ekspozojë Shqipërinë ndaj rrezikut të kontributit të padëshiruar të shtimit dhe/ose mbështetjes së aktiviteteve terroriste.


Më specifikisht:
Irani ka treguar në mënyrë të përsëritur se është i gatshëm të përdorë rrjetet e transportit ndërkombëtar ajror, tokësor dhe detar për të transportuar dërgesa që janë në thyerje të rregullores të Këshillit të Sigurisë të Kombeve të Bashkuara 1737, 1747 dhe 1803. (rregullore që kanë të bëjnë me tregtinë e armëve dhe materialeve radioaktive që përdoren në industrinë bërthamore. Shën.red)

Në vitin 2007, në kohën kur Këshilli i Sigurisë i Kombeve të Bashkuara po vinte në zbatim rregulloren 1747, Irani tentoi të eksportonte ngarkesa me municione në Siri duke kaluar përmes Turqisë. Ngarkesa e ndaluar u zbulua vetëm kur treni u nxor nga shinat nga një sulm terrorist.

Në vitin 2008, Rezoluta 1803 e Këshillit të Sigurisë të Kombeve të Bashkuara vendosi se "Iran Air Cargo" dhe Linjat e Transportit të Republikës Islamike të Iranit (IRISL ang.) janë subjekte, ngarkesat e të cilave "nga" dhe "për në" Iran duhet të jenë subjekt inspektimi nga vendet anëtare, portet dhe aeroportet kanë baza të forta për të besuar se po transportohen të mira të ndaluara. Rregullorja e Këshillit të Sigurisë të Kombeve të Bashkuara u krijua pas njohjes me rreziqet serioze se Irani po përdorte transportin tregtar për të shtuar ngarkesat shqetësuese.

Vetëm këtë vit, tre ngarkesa të ndaluara eksportesh iraniane armësh, ose materialesh të lidhura me to, të vendosura në anije tregtare të shteteve të tjera (me flamur qipriot M/V ONCHEGORSK, flamur gjerman M/V HANSA INDIA dhe flamur nga Antigua M/V FRANCOP) janë ndaluar vetëm në sajë të vigjilencës së shteteve ndaj tentativave të dyshimta iraniane të transportit.

Çdo lloj zgjerimi i linjave ajrore shqiptare me Iranin sjell rrezikun që ngarkesat që mbajnë flamurin territorial shqiptar të përdoren për eksporte të paligjshme iraniane. Irani ka treguar në mënyrë të përsëritur dëshirën për të përdorur transportuese që mbajnë flamuj të shteteve të tjera, përveç atyre me flamurin e vet, për të transportuar ngarkesa të ndaluara.
- Ju lutem përcillni rezultatet e protestës në Departament.
CLINTON                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Shekulli

GABOHESH, ZOTI AMBASADOR!

Një përgjigje që nuk do të desha kurrë ta shkruaja



Në jetë ka shumë pak raste kur ti ndjehesh i mbërthyer nga emocione të kundërta, nga trishtimi i thellë dhe optimizmi gjithashtu, nga pakënaqësia e madhe dhe nga ndjenja e pasigurt e entuziazmit. Kështu jam ndier pas letrës që Ambasada e ShBA-ve në Tiranë, i drejtoi z. Koço Kokëdhima, themelues i gazetës «Shekulli», me anë të së cilës e njoftonte se ndërpriste të gjitha marrëdhëniet me gazetën më të madhe në Shqipëri.                                                          

Shkak për këtë kishte shërbyer një opinioni i imi me titull «Intelektualët dhe një ambasador i vogël i një vendi të madh», botuar më 9.04.2011.                                      http://www.shekulli.com.al/2011/04/17/ambasada-amerikane-nderpret-marredheniet-me-gazeten-shekulli.html  

Në radhë të parë, dua të falënderoj z. A. Thano, kryeredaktorin e gazetës "Shekulli", i cili, në emër të gazetës, në përgjigjen që i jepte Letrës së Ambasadës së SHBA-ve, u shfaq si mbrojtës i lirisë së shtypit dhe fjalës së lirë.

Ndërsa unë i kërkoj ndjesë qoftë botuesit të "Shekulli"-t, qoftë stafit të saj për andrallën e radhës që ju shkaktova duke u bërë shkas i një konflikti të ri që kjo gazetë do të duhet të shtojë në listën e gjatë të konflikteve që ajo ka me shumë anë të pushteteve në Shqipërinë tonë, e cila vuan shumë e shumë plagë që vijnë nga dhunimi i fjalës së lirë, i iniciativës së lirë, që vijnë, më në fund, nga instalimi në këtë vend i një qeverie që mbron interesat e ngushta dhe klienteliste të një grupi të caktuar dhe që dhunon e deri edhe vret kundërshtarët e regjimit.

Në letrën e Ambasadës Amerikane thuhet hapur se «Ambasada e ka marrë këtë vendim në përgjigje të një opinioni nga Ilir Yzeiri, botuar në gazetën tuaj më datën 9 prill, me titull «Intelektualët dhe Ambasadori i vogël i një vendi të madh». Më pas, në letër thuhet se «Ambasada nuk kundërshton në asnjë mënyrë faktin që z. Yzeiri nuk është në një mendje me disa prej pikëpamjeve të Ambasadorit Arvizu, apo politikën e SHBA-ve» dhe deri këtu nuk ka asgjë të keqe. Mirëpo, më pas, letra vijon kështu: «Megjithatë, artikulli i z. Yzeiri shkoi shumë përtej gazetarisë profesionale dhe opinioneve. Përkundrazi, kapërceu kufirin dhe u shndërrua në një sulm personal të papërshtatshëm dhe ad-hominem ndaj Ambasadorit Arvizu dhe Shteteve të Bashkuara.Përgojimet e lidhura me racën dhe etninë veçanërisht ishin të pavend për një gazetë që pretendon të përfaqësojë opinionin kryesor».

Jo e dashur zonja Leëis! Jo! Këto fjalë kthejini mbrapsht dhe më lejoni t'ju përsëris, e nderuar zonjë, se, në rrethana të tjera, unë do t'i drejtohesha Gjykatës dhe do të kërkoja dëmshpërblim nga ana juaj për deformim të qëllimshëm ose jo, që ju u bëni fjalëve të mia dhe tekstit tim. Në fakt, një gjë të tillë po e bëj së bashku me mikun tim gazetarin e "NEË YORK TIMES", Dan Bilefsky, me të cilin po përkthej në anglisht këtë shkrim dhe një kopje do t'ia çoj gazetës "NYT" dhe një tjetër Departamentit të Shtetit dhe do të pres prej tyre të më shpjegojnë se në ç'vend unë kam sulmuar në mënyrë të papërshtatshme SHBA-në dhe Ambasadorin Arvizu. Jo, e nderuar zonjë! Unë e mirëkuptoj faktin që ju nuk dini shqip ose edhe në qoftë se dini nuk e kuptoni mirë tekstin në shqip. Më lejoni t'ju shpjegoj se çfarë kam shkruar unë. Unë jam frymëzuar nga figura e Barak Obamës, Presidentit Tuaj të nderuar, i cili para ardhjes në pushtet, pranoi se politika e SHBA-ve në Irak ishte një dështim, këtë them edhe unë, se edhe në Afganistan kjo politikë po dështon, këtë them edhe unë, se kriza e rëndë e dështimit dhe falimentimit të Bankave në SHBA e kanë vënë në vështirësi politikën amerikane dhe ekonominë e saj.

Më thoni ju lutem, e nderuara Zonjë, çfarë sulmi ka këtu ndaj SHBA-ve? Me ç'të drejtë ju më akuzoni për gjëra që jo vetëm nuk i kam thënë, por as nuk i kam shkuar ndër mend? Po ju vë në dijeni se unë jam pjesëmarrës i «Blogue Planàtaire, TV5 Monde». Aty, me rastin e zgjedhjes së Presidentit Obama, unë kam botuar disa komente, së bashku me 25 shkrimtarë e gazetarë nga të katër cepat e planetit. Në ato komente, unë e kam mbrojtur, e kam himnizuar dhe e kam mirëpritur zgjedhjen e presidentit Obama më shumë se edhe ndonjë amerikan.

Me këtë vetëdije kam shkruar edhe për vështirësitë që ka sot politika e jashtme amerikane, vështirësi që i pranon edhe vetë Presidenti Obama. Po ju, zonjë, me ç'të drejtë më akuzoni dhe mendimet e mia të lira dhe opinionin tim të lirë për politikën e jashtme të SHBA-ve e quani sulm personal mbi SHBA-të?! Më falni zonja Leëis, dua t'ju pyes, këtej e tutje, a kam të drejtë të shpreh ndonjë qortim për politikën e jashtme të SHBA-ve? Nëse ju mendoni se shqiptarët nuk kanë të drejtë të shprehin apo të konstatojnë dobësitë që po shfaq Amerika, gaboheni.

Kjo më duket mua nuk është demokraci. Kjo, ne shqiptarëve, na kujton një periudhë të largët, atëherë kur fjalët dhe tekstet deformoheshin dhe artikullshkruesi edhe mund të përfundonte në burg. Nuk besoj, e nderuar zonjë, se ju mund të dëshironit edhe për mua një gjë të tillë.


Dhe tani le të vijmë tek akuza tjetër që më bëni mua. Ju shkruani: «Përgojimet e lidhura me racën dhe etninë veçanërisht ishin pa të vend për një gazetë e cila pretendon të përfaqësojë opinionin kryesor». Po jua përsërit edhe njëherë, e nderuar zonjë, se për një akuzë të tillë, në rrethana të tjera, unë do t'i drejtohesha Gjykatës dhe do të kërkoja prej saj që të zbardhte këtë akuzë. Por, edhe në këtë rast, ashtu si edhe për akuzën tjetër që më bëni, ju lutem kthejini mbrapsht se nuk më përkasin mua dhe nuk janë thënë dhe as menduar nga unë. Unë e di që gjithë kjo ka ardhur për shkak se unë, një sjellje të ambasadorit Arvizu, e kam quajtur «kinezëri». 

Nuk e di se si e kanë përkthyer këtë fjalë ndihmësit tuaj shqiptarë, por më lejoni t'ju them se kjo fjalë nuk ka asnjë ngarkesë ofensive, ajo është një shenjë që karakterizon një mënyrë të sjelli dhe ka hyrë në gjuhën shqipe nga koha e marrëdhënieve tona me kinezët. Ju duhet ta dini, e nderuar zonjë, se ne kemi qenë për 20 vjet të lidhur me Kinën komuniste dhe, nën shembullin e Kinës, u bart edhe këtu te ne Revolucioni famëkeq Kulturor dhe u nxit ndërtimi i njeriut të ri. Këtu te ne botoheshin si libra xhepi, citatet e Kryetarit Mao që ishin tekste propagandistike pa asnjë vlerë dhe shpeshherë qesharake. Ato thoshin p.sh., se «njeriu duhet ta dojë partinë», «partia mbi të gjitha», apo lloj-lloj citatesh që shpeshherë shkaktonin të qeshura. Kulmin p.sh., e pati arritur një kinezëri që ishte një amalgamë e Konfucit dhe e thënieve të Maos që thoshte: «Koha më e mirë për të larë enët është pas buke».

Brezi im është rritur, si me anën dramatike të kinezërive, si edhe me anën komike të tyre. Kështu që në ligjërimin shqiptar fjala «kinezëri» ka hyrë si një shenjë që shënjon një sjellje populiste, propagandistike dhe pa asnjë vlerë si lajm, apo si ngjarje. Mua m'u duk se historia që tregoi ambasadori me atë gruan që i përkëdheli fëmijën, pra përpjekja e tij për t'u shfaqur popullor ishte e shtrënguar dhe ngjante me kinezëritë e kohës së Mao Ce Dunit. Unë do të prisja që për këtë përdorim të kishte reaguar Ambasada e Republikës së Kinës, por jo ajo e SHBA-ve. Megjithatë, në qoftë se ju këtë interpretim timin e kini përjetuar si tepër ofensiv, unë e tërheq dhe në asnjë rast tjetër nuk do ta përdor më.


E nderuar zonjë ! Në shkencat e komunikimit thuhet se ne njerëzit e jetojmë jetën duke luajtur secili nga një rol, se jeta i ngjan një teatri dhe se ne jemi personazhe. Ka edhe një përcaktim tjetër më të zymtë akoma. Vdekja ekziston, ajo është reale, jeta jo, jeta është një shfaqje, është një imazh, jo thjesht pse jeta është më e shkurtër dhe vdekja e përjetshme.
Ne vijmë të gjithë në këtë jetë dhe largohemi duke lënë pas nesh personazhin apo rolin që kemi luajtur.

Në këtë kuptim edhe Ambasadori i SHBA-ve në Tiranë ka ardhur që të luajë këtë rol. Dhe unë, e nderuar zonjë, kam të drejtë që të gjykoj rolin e këtij personazhi. Unë analizova dhe komentova personazhin Arvizu në rolin e Ambasadorit të SHBA-ve në Tiranë. Këtë e bëra në emër të shumë personazheve që luaj unë.

Në fillim këtë e bëra si profesor në katër Universitete, "A. Xhuvani", "M. Barleti", "Filozofi-Shkenca Politike" Tiranë dhe "La Sapienca - Gjuhët e Huaja", si gazetar, konkretisht si redaktor i programit "HAPUR" dhe si bashkëpunëtor i "TV5 Monde". Në emër të të gjithë këtyre personazheve që unë luaj, i dhashë të drejtën vetes të interpretoj rolin që luan në Shqipëri Ambasadori i SHBA-ve.  
Ju vë në dijeni, e nderuar zonjë, se letrën tuaj e kam dërguar në të gjitha institucionet mediatike dhe universitare, brenda e jashtë vendit, në të cilat unë bëj pjesë.                                                                                                                                                                                                                                  
Nga Ilir Yzeiri:Doktor i Shkencave Filologjike-Shekulli              

Pëllumb Xhufi: Greqia synon helenizimin e jugut të Shqipërisë

Historiani i njohur Pëllumb Xhufi, deklaron se gjithë politika greke gjatë këtyre viteve të fundit, synon helenizimin e jugut të Shqipërisë. Sipas tij, kjo përpjekje synohet së fundmi që të arrihet me anë të regjistrimit të popullsisë, me anë të së cilës Greqia kërkon që të rrisë në mënyrë artificiale numrin e minoritarëve në Shqipëri. Ai shprehet se qeveria shqiptare tashmë i është nënshtruar Greqisë dhe nuk po mbron dhe kërkon të drejtat e popullit shqiptar, siç është çështja çame.

Shkrimtari i njohur, Ismail Kadare, pohonte pak ditë më parë në një interviste se marrëdhëniet Shqipëri-Greqi nuk kanë qenë kurrë të mira. Sa e vërtetë është kjo dhe nëse është, çfarë ka ndikuar në këtë raport?

Kadareja ka thënë një të vërtetë, ka bërë një konstatim, i cili i përgjigjet realitetit. Natyrisht, do pritej nga Kadareja, por dhe nga intelektualë të tjerë të shquar shqiptarë, që janë referenca të qarta për popullin shqiptar, të flitej dhe të diskutohej për tema të tilla, siç janë marrëdhëniet e Shqipërisë me Greqinë.  Thashë se është një konstatim i vërtetë, sepse për fat të keq, që nga viti 1991, kur filloi ndryshimi i sistemit në Shqipëri, Greqia zyrtare dhe jo zyrtare, është paraqitur në vendin tonë në format e Greqisë së vjetër, të nacionalizmit, me të njëtat platforma, me të njëtat dosje të pluhurosura, duke zhgënjyer shpresat e shqiptarëve, të cilët kishin shpresa se Greqia mund të ishte një mbështetje dhe një fqinj i mirë, një pikë referimi për rrugën e re të Shqipërisë drejt Europës. Greqia është bazuar në marrëdhëniet me Shqipërinë mbi bazën e nacionalizmit dhe skemave të vjetra. Ajo ka injoruar gamën e problemeve që ekzistojnë midis dy vendeve, që nga koha e themelimit të shtetit shqiptar. I tillë është problemi i njohjes së kufijve, të caktuar dhe të njohur ndërkombëtarisht në Konferencën e Paqes.  Pra, sot e kësaj dite, Greqia nuk i njeh këto kufij. I tillë është pastaj edhe ligji i luftës nga Greqia, i vendosur gjatë vitit 1940, i cili në mënyrë absurde mbahet në fuqi ende për qëllime të qarta. Një prej këtyre qëllimeve është për të mbajtur akoma të sekuestruara pasuritë e qytetarëve shqiptarë në Greqi, pasuri, e cila sipas vlerësimit që është bërë disa dekada më parë, arrin në miliarda dollarë.

Këtu e keni fjalën për pasuritë dhe pronat e çamëve?

Jo, këtu nuk bëhet fjalë për pasuritë e çamëve. Ky është një problem tjetër, i cili ka lindur para çështjes çame, që në vitin 1940 me shpalljen e ligjit të luftës nga ana e mbretit të Greqisë. Ky ligj u shoqërua me ngrirjen e pasurive të qytetarëve shqiptarë. Këtu bëhet fjalë për pasuri të mëdha tokësore, pyje, kullota, magazina, dyqane etj, të cilat shtrihen në zonën e Thesalisë dhe Maqedonisë, por dhe në trevat e tjera të Greqisë.

Një nga çështjet më të ndjeshme me Greqinë është ajo e çamëve. Ministri i Jashtëm grek, vetëm pak ditë më parë deklaroi se kjo çështje nuk ekziston..
Ky është një nga problemet më të mëdha të marrëdhënieve me Greqinë dhe po injorohet plotësisht. Në fillim të viteve 90 në fakt, kjo çështje ishte pranuar nga ana e Greqisë si një problem. Çamëria, pas pushtimit në vitin 1913 nga ana e Greqisë, është njohur si minoritet. Greqia u detyrua që ta bënte një gjë të tillë, pasi u njoh si i tillë nga Lidhja e Kombeve. Sot për çudi, pala greke, pas masakrimit dhe dëbimit të tyre me dhunë në dimrin e vitit 1944-45, nuk e njeh këtë si problem dhe thotë se nuk ekziston. Ndërkohë, këtu në Shqipëri ka 200-300 mijë çam nga ata të shpërngulurit, të cilët janë duke u shuar vit pas viti, megjithëse tashmë kanë lënë fëmijë dhe nipërit e tyre pas.

Sa kanë bërë qeveritë shqiptare për problemin çam dhe a duhet të këmbëngulet kaq shumë për këtë çështje?

Problemi është shtruar, biles është shtruar edhe nga shteti komunist në vitet e fundit të qeverisjes, kur pati kontaktet e para me Greqinë. Dihet që marrëdhëniet diplomatike me Greqinë u rivendosën në vitin 1971, por pala greke evitoi për vite me radhë kontaktet politike. Jam i bindur se kjo gjë ka ndodhur pikërisht për faktin se Greqia kërkonte që të shmangte ngritjen e problemeve të vjetra që Greqia kishte me Shqipërinë. Në vitin 1990 dhe 1991, gjatë takimeve të kryeministrit grek, Micotaqis me drejtuesit e fundit të qeverisë komuniste, Adil Çarçanin dhe Ramiz Alinë, pala shqiptare ka ngritur çështjen çame. Dhe kjo që ka ndodhur edhe me qeverinë e parë shqiptare demokratike, qeverinë “Meksi”. Kjo çështje është ngritur në mënyrë të përsëritur dhe pala greke, jo vetëm e ka njohur këtë si problem, por ka rënë dakord për ngritjen e një komisioni miks, për të trajtuar aspekte të ndryshme të çështjes çame. Por, tashmë ne kemi një kthim prapa. Sot pushtetarët grekë pretendojnë që nuk ka një çështje të tillë dhe thonë se çështja çame nuk ekziston. Të gjithëve besoj u kujtohet se si në vitin 2005, presidenti grek, Papulias, anuloi një takim me homologun e tij shqiptar në Sarandë, Alfred Moisiu, madje u kthye në mes të rrugës, sepse mori veësh që në vendin e takimit ishte mbledhur një grup paqësor çamësh, të cilët paraqisnin problemet e tyre me një frymë paqësore dhe aspak agresive apo nacionaliste. E gjithë Greqia zyrtare e përshëndeti këtë akt të paprecedentë dhe të turpshëm të presidentit Papulias, i cili shkaktoi një skandal diplomatik, për t’i qëndruar besnik një stereotipi që është krijuar nga politika greke, ajo e injorimit të çështjes çame. Problemi është se ky regres në çështjen çame, ka ardhur për faktin se qeveria shqiptare është tërhequr nga kjo çështje. E thashë edhe më sipër që, deri në vitiet 90, problemi çam, madje edhe problemi i kufijve dhe pronave të qytetarëve shqiptarë, të cilat po përdoren nga shteti grek, kanë qenë shtruar në tryezën e bisedimeve. Në këtë tryezë kanë qenë të shtruara edhe diskutimet për ndarjen e ujërave të brendshme, lumenjve, për të cilat ka pasur diskutime edhe para viteve ’90, në mënyrë që të arrihej një marrëveshje. Pra, ka një sërë çështjes, të cilat duhet të përbëjnë axhendën e qeverisë shqiptare. Kjo e fundit, në mënyrë të hapur, ka deklaruar se ka hequr dorë nga kjo axhendë. Këtë gjë e ka thënë kryeministri Berisha gjatë takimit të tij me ish-homologun grek Karamalisin pak kohë më parë. Berisha deklaroi se Shqipëria nuk ka asnjë problem me Greqinë, gjë që nuk është e vërtetë, gjë që është një kapitullim i politikës shqiptare ndaj interesave të vendit dhe popullit shqiptar. Unë gjykoj se një shtet me dinjitet dhe që ka sensin e sovranitetit, nuk duhet të heshtë, kur një shtet tjetër, qoftë edhe më i fuqishëm, i kërkon që të heshtë. Për çështjen çame, autoritetet greke kanë kërkuar që mos të diskutohet dhe mos të shtrohet më. Këtë gjë e kanë kërkuar në mënyrë laksative. Për fat të keq, qeveritarët shqiptarë kanë lëshuar përballë kësaj kërkese dhe gjatë viteve të fundit, në takimet e nivele të larta, kjo çështje nuk është ngritur. Politika shqiptare, duke braktisur axhendën dhe interesat e vendit, është vënë në zbatim të axhendës dhe interesave greke. Dhe çfarë ka ndodhur këto vite në Shqipëri? Është përmbysur Kisha Autoqefale Ortodokse, duke vënë në krye të saj zotin Janullatos, një prelad grek, por duke përmysur njëkohësisht edhe sinodin e kishës, i cili përbëhet kryesisht nga qytetarë grekë. Ne kemi parë që të hapen shkolla në gjuhën greke në Himarë dhe në Korçë, me një folklor dhe simbolikë të qartë nacionaliste, për të treguar që këto vende janë greke. Këtë e kanë thënë qartë zyrtarë të lartë të qeverisë greke, si ministri i Arsimit aoi zëvendësministri i Jashtëm grek, të cilët kanë ardhur për inaugurimin e këtyre shkollave. Është lejuar që të ngrihen simbole helene, siç janë varrezat e famshme apo komplekset monumentale në vijën virtuale të Vorio-Epirit, që nga Korça deri në Gjirokastër, siç janë varrezat e Këlcyrës, të cilat u shoqëruan me skandale dhe shkelje të rënda të ligjit. Përmendim këtu dhunimin e varreve të fshtarëve të Kosinës, të cilat u trafikuan dhe u tentuan që të paraqiteshin si eshtra të ushtarëve grekë. Shteti shqiptar dhe prokuroria shqiptare këtë çështje e lanë, në vend që të dënonin fajtorët, të cilët tashmë janë gtë identifikuar. Kanë ndodhur ndërkohë edhe ngjarje të tjera shumë të rënda.

E keni fjalën për paktin mbi ujërat detarë?

Por, pikërisht për marrëveshjen e ndarjes së ujërave territoriale, një marrëveshje e cila nuk ka qenë fare në axhendën e marrëdhënieve greko-shqiptare. Ajo është futur në mënyrë kontrabande dhe shkelte ligjet dhe Konventën Ndërkombëtare të Ujërave. Kjo çështje nuk ka ekzistuar asnjëherë dhe deri tre-katër vjet më parë, pala greke nuk e ka ngritur këtë si çështje. Pala greke nuk mund ta ngrinte çështjen e kufijve detarë, në një kohë që ajo nuk njeh kufijtë tokësorë. Greqia e ka ndërgjegjien e prishur, pasi nuk është në rregull me ligjet dhe konventat ndërkombëtare, nuk është në rregull me partnerin e saj, Shqipërinë, përsa i përket kufirit të vendosur 100 vjet më përpara dhe të njohur nga forumet më të larta ndërkombëtare, siç ishte Lidhja e Kombeve dhe Konferenca e Ambasadorëve. Kjo kërkesë është shtruar tre-katër vitet e fundit në mënyrë ultimative nga ana e qeverisë greke dhe qeveria shqiptare, skllave e veseve dhe korrupsionit të saj, që nuk është vetëm korrupsion politik, u vu në zbatim të kësaj marrëveshje, duke i hequr shtetit shqiptar mbri 300 km katror det, në një zonë ku kufiri detar mes Shqipërisë dhe Greqisë është vetëm 4 km në kanalin e Korfuzit. Kufiri grek vinte deri afër bregdeit shqiptar, të Ksamilit dhe Sarandës. Bëhet fjalë deri 700 metra afër kufirit shqiptar. Me të drejtë, Gjykata Kushtetuese e hodhi poshtë këtë marrëveshje në mënyrë kategorikë dhe me një votim të paprecedentë. Kjo marrëveshje ishte antikombëtare, pasi ishte një shitje e territoreve në favor të një shteti të dytë.

Vorio-Epiri është një axhendë reale e qeverisë greke apo është më shumë një frikë e shqiptarëve?

Unë besoj që po, pasi konsulli grek në Korçë, e deklaroi në mënyrë të hapur kauzën e Vorio-Epirit dhe madje shpalli të hapur luftën për Vorio-Epirin.  Ky nuk është i vetmi, pasi ka edhe zyrtarë të tjerë të lartë grekë, sidomos pas vitit 1990, të cilët e kanë artikuluar gjithmonë e më shpesh kauzën e Vorio-Epirit. Unë mund të them me kompetencë dhe me bindje të plotë se gjashtë pikat që kryeministri Mitocaqis, ia paraqiti në mënyrë ultimative qeverisë shqiptare në vitin 1993, kanë të bëjnë me kauzën e Vorio-Epirit dhe me helenizimin e jugut të Shqipërisë. Lëvizjet e fundit, në një radhë lëvizjesh, që nga hapja e shkollave greke, që nga ngritja e simboleve greke gjithandej në jugun e Shqipërisë, duke përfshirë edhe varrezat monumentale që përmenda më sipër, që nga dhënia e pensioneve qytetarëve shqiptarë jo vetëm me kombësi greke, por edhe atyre me kombësi shqiptare, promovimi dhe mbështetja e bizneseve të caktuara, depërtimi i tyre në jugun e Shqipërisë, mosnjohja e kufirit etj, vijnë dhe përfundojnë tek hapi tjetër i turpshëm, regjistrimi i popullsisë.

Kjo puna e regjistrimit mos është një frikë e pabazë?

Fakti që qeveria greke ka reaguar me shqetësim të madh pas lëvizjeve të fundit dhe debatit që ka lindur në Shqipëri kundër këtij ligji, debat vërtet i shëndetshëm, shumë qytetar, civil dhe evropian, tregon se ka qenë pikërisht qeveria greke ajo e cila ka ushtruar presion mbi qeverinë shqiptare, për të bërë një regjistrim të popullsisë mbi bazën e etnisë dhe besimit fetar. Ky regjistrim është në kundërshtim me kartën e OKB-së dhe Kopenhagenit dhe me atë të Këshillit të Europës për mbrojtjen e minoriteteve, sepse asnjë nga këto dokumente nuk bën fjalë për përcaktime etnish.

Ata që janë pro këti regjistrimi thonë se kjo do të shërbente për të identifikuar numrin real të minoritarëve në Shqipëri. Ku qendron e keqja këtu?

Shqipëria është një shtet i vjetër tashmë, nuk është një shtet që ka lindur nga shpërbërja e ish-Jugosllavisë apo Bashkimit Sovjetik. Shqipëria është një shtet që ka lindur që në vitin 1912 dhe në vitin 1921, Shqipëria ka hyrë në Lidhjen e Kombeve, duke nënshkruar një traktat me komunitetet e shteteve. Me këtë traktat, Shqipëria njihte minoritetet në vendin tonë, në radhë të parë minoritetin grek, ashtu si atë malazez dhe maqedonas dhe mori përsipër të mbronte të drejtat e minoriteteve, duke filluar nga minoriteti grek. Çdo vit, Shqipëria ka paraqitur raporte të rregullta në Lidhjen e Kombeve, që nga viti 1922, kur ka deklaruar sa shkolla ka hapur në fshatrat minoritare. Zona minoritare është përcaktuar nga Lidhja e Kombeve dhe është pranuar edhe nga vetë Greqia. Kjo e fundit nuk pretendonte më pas vitit 1921 se Korça ishte greke, siç thotë sot konsulli grek në Korçë, i cili përfaqëson shtetin dhe qëndrimin e Greqisë. Absolutisht nuk pretendonte që Përmeti dhe Gjirokastra ishin greke. Madje atëherë nuk pretendonin që as Himara nuk ishte greke. Himara nuk figuronte në listën e fshatrave minoritare. Pra, minoritetet janë njohur në Shqipëri dhe u janë njohur të drejtat bazë, siç është p.sh arsimimi në gjuhën e tyre, që në fillimet e shekullit XX. Këtu Shqipëria nuk bën përjashtim nga vende të tjera, si Rumania, Jugosllavia, Polonia, Sllovakia, të cilat u detyruan që të njohin komunitetet minoritare.  Kështu që, nuk mund të pretendohet sot për Shqipërinë se ç’popullsi minoritare ka. Shqipëria i ka një për një minoritarët të regjistruar në Regjistrin Themeltar dhe nëse dikush do të mësojë numrin e saktë të minoritarëve, mund të shkojë dhe të shohë tek ky Regjistër. Mund ta marrë vesh brenda ditës se sa është numri i minoritarëve në Shqipëri. Problemi është se qëllimi i regjistrimit të popullsisë është bërë i qartë. Këtë e tha qartë konsulli grek në Korçë, i cili pohoi se dëshiron që të regjistrojë ortodoksët shqiptarë në Korçë dhe popullsinë me origjinë arumune, si grekë, duke ngjalur edhe reagimin e ashpër të komunitetit arumun. Pra, qëllimi është të ndryshohet raporti i minoriteteve mbi një kriter jo objektiv, si është ai i regjistrimit të popullsisë mbi bazën e etnisë, ku gjithkush mund të deklarojë sipas dëshirës kombësinë.

A rrezikohet jugu i Shqipërisë që një ditë të helenizohet?
Gjithë kjo politikë që është zhvilluar këto 20 vitet e fundit nga shteti grek, për fat të keq edhe nga përfaqësues politikë të minoritetit grek në Shqipëri, që unë jam i bindur nuk përfaqësojnë interesat reale të komunitetit grek, ka pikërisht këtë qëllim. Qëllim që deri tani nuk është arritur, madje as në Himarë. Greqia, me presion të shumta, të cilat nuk janë vetëm politike, por ekonomike në radhë të parë, kërkon që të fryjë numrin e minoritarëve në Shqipëri. Në vitin 1922, minoriteti grek rezultonte në 16 mijë vetë. Ky numër, me kalimin e viteve është rritur, por këtu nuk bëhet fjalë për shuifrën e 400 mijë personave, siç pretendojnë qarqet e zellshme ekstremiste greke, as për 300 mijë, siç është shprehur ndonjë qeveritar i lartë grek dhe as për 100 mijë vetë. Ne e dimë se për shumë arsye, një pjesë e madhe e tyre janë vendosur tashmë në Greqi dhe numri i minoritarëve në Shqipëri është akoma shumë i vogël. Gjithsesi, edhe ata që kanë ikur dhe kanë marrë pasaportën greke, ne i konsiderojmë si qytetarë shqiptarë. Por, nëse në vitin 1989 rezultonte që në Shqipëri të ishin 60 mijë minoritarë grekë, megjithë dëshirën e mirë, absolutisht që ky numër nuk mund të shkojë më shumë se 100 mijë. Ky numër megjithatë mund të verifikohet shumë lehtë në bazë të Regjistrit Themeltar. Rëndësi ka që komuniteti grek i ka gëzuar të drejtat themeltare që në fillim të shekullit XX. Këto të drejta janë zgjeruar me kalimin e viteve. Pra, në Shqipëri nuk ka asnjë problem me minoritetet. I vetmi problem është qëllimi i qarqeve zyrtare dhe jozyrtare greke, që kërkojnë të vënë në zbatim planin e pluhurosur të aneksimit të jugut të Shqipërisë.

Bisedoi: Bledar Lumani, Tema

Friday, April 15, 2011

Gabimi në përkthim sikletos Vatikanin

Një gabim në përkthimin e një libri të ri të katekizmit u shndërrua në problem të madh për Vatikanin, raportuan sot disa media ndërkombëtare.
Libri i sapobotuar synon të edukojë të rinjtë katolikë në të gjithë botën dhe atje përfshihen të dhëna të rëndësishme edhe rreth edukatës seksuale.

Midis 527 pyetjeve dhe përgjigjeve, ishte përfshirë edhe një pikë ku argumentohej nëse mund të përdoreshin kontraceptivë për të penguar shtatzanitë e padëshiruara.

Për befasinë e të gjithë katolikëve në libër thuhej po, ndërsa dihet se qëndrimi i Vatikanit është tërësisht kundër përdorimit të mjeteve që mund të pengojnë krijimin e jetës.
Reagimi që ngjalli gabimi detyroi Selinë e Shenjtë të dilte në një sqarim publik dhe të theksonte se ishte bërë një gabim përkthimi në 13 gjuhët që ai ishte botuar.

Si rrjedhojë, Vatikani vendosi që të hiqte të gjithë publikimet nga tregu.

T. Channel

Vajzat denoncojnë babanë-tutor

Shfrytëzonte të bijat e mitura si prostituta duke i detyruar të kryenin marrëdhënie seksuale me shtetas të ndryshëm përkundrejt pagesës.
Burimet zyrtare të policisë së Korçës bënë të ditur se u arrestua 52-vjeçari P.M., banor i qytetit të Korçës, ndërkohë që u vendos masa e arrestit "burg pa afat" për 62-vjeçarin Andrea Nameti dhe për Skënder Korollarin, 35 vjeç.


Gjithashtu u vendos masa e sigurisë "arrest shtëpie" për shtetasin Nevrus Kollani, 79 vjeç. Të tre këta shtetas, sipas policisë akuzohen se për "kryerje të marrëdhënieve seksuale apo homoseksuale me të mitur".


Burimet zyrtare të policisë njoftuan se hetimet për ngjarjen nisën tre muaj më pare, kohë në të cilën mësohet se është bërë denoncimi edhe nga vajzat e mitura. 52-vjeçari P.M, banor i qytetit të Korçës, i ndarë nga bashkëshortja shfrytëzonte të bijat e mitura për qëllime prostitucioni.

Policia deklaron se vajzat janë shfrytëzuar në vitet 2004, 2005 dhe 2006, periudhë në të cilën ato ishin në moshën rreth 8 dhe 10 vjeçe. Për të bijat, babai gjente klientë, për dy prej të cilëve gjykata ka dhënë masën e sigurisë "arrest në burg". Të dhënat zyrtare tregojnë se 62-vjeçari Andrea Nameti, banor i fshatit Mborje të Korçës, ishte dënuar edhe më parë për pedofili. E njëjta masë është dhënë edhe për 35-vjeçarin Skënder Korollari, banor i po këtij fshati.


Nga ana tjetër u vendos ndalimi edhe i një 79-vjeçari, për të cilin u vendos masa "arrest shtëpie". Të tre këta persona akuzohen se kryenin marrëdhënie me të miturat kundrejt pagesës që i bënin babait të vajzave. Mësohet se një gjë e tillë ka ndodhur në mënyrë sistematike përgjatë viteve 2004, 2005 dhe 2006.


"Hetimet për zbardhjen e këtij krimi nisën rreth 3 muaj më parë, ku në bashkëpunim me Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Korçë, nëpërmjet aplikimit të metodave speciale të hetimit dhe veprimeve të tjera proceduriale, kanë bërë të mundur dokumentimin ligjor të aktivitetit kriminal të këtyre shtetasve. Materialet e përpiluara për këtë rast i kaluan Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Korçë për hetime të mëtejshme", thuhet në deklaratën për shtyp të policisë.


Ndërkohë dy vajzat janë marrë nga policia dhe po i nënshtrohen pyetjeve në praninë e psikologut. Ato janë strehuar në një klinikë private. Nga ana e policisë po kërkohet për të tjerë persona që kanë kryer marrëdhënie seksuale me dy vajzat e mitura.


Nëna e të miturave: Vajzat mashtrojnë
E pyetur lidhur me ngjarjen, nëna e dy vajzave të mitura thotë se denoncimi që ato kanë bërë në polici për ish-bashkëshortin nuk është i vërtetë. "Burri im nuk është i përfshirë në një gjë të tillë", deklaron ajo. Madje nëna akuzon të bijat duke u shprehur se ato shkonin vetë tek 79-vjeçari, i cili u jepte para për të blerë çokollata.