Dikur njerëzit nuk kishin shtet, nuk kishin qeveri, nuk kishin burokraci, burokrat, dhe as demokrat.
Një ditë këta njerëz donin të bënin një rrugë, një urë, dhe një vend ku të mblidheshin e bisedonin për problemet e tyre. Për realizimin e saj, secili prej tyre vuri në dispozicion një shumë që u caktua sipas fitimeve dhe mundësisë së secilit.
Pastaj caktuan disa prej tyre që të përdornin këto të ardhura për realizimin e këtij projekti. Projekti u realizua me sukses dhe ata panë se të gjithë së bashku mund të bënin shumë gjëra të mira kështu që vendosën ta vazhdojnë këtë praktikë me projekte të tjera që i propozonin gjithmonë ata.
Por ç'ndodhi?
Projekti i fundit ngeli në mes sepse u mbaruan fondet kështu që ata u mblodhën dhe verifikuan nëse kishin fonde për ta vazhduar atë vit apo vitin tjetër dhe meqë fonde nuk kishin e lanë për vitin tjetër. Por ndërkohë ju doli një problem tjetër, ai me njerëzit që merreshin me realizimin e këtyre projekteve të cilët ngelen pa punë dhe pa të ardhura, për të punuar nuk kishte më kohë as për të mbjellë e as për të korrur kështu që vendosën të paguanin secili një taksë për rrogën e tyre.
Dhe që nga ajo ditë lindi shteti i vogël, lindi burokrati, burokracia, dhe zanati që paguhet pa punuar ose më mirë të themi që për ta paguajnë ata që punojnë në prodhim.
Sepse vërtetë që zyrtarët punojnë, por ajo punë nuk prodhon asgjë, pra nuk nxjerr të mira materiale, por merr prej tyre. Sa më shumë shtoheshin projektet aq më shumë shtoheshin edhe ata që nuk punonin dhe për të jetuar ata filluan t'i vinin vetë taksa popullit, filluan të bënin vetë projektet, të krijonin policinë, ushtrinë etj, pra një shtet në kuptimin e plotë të fjalës dhe për ta mbajtur gjithë këtë ushtri të papunësh shumëfishuan taksat e atyre që punojnë duke ulur ndjeshëm fitimin e tyre.
Në këtë kohë nuk ishin njerëzit e punës pra taksapaguesit që merrnin vendime për projekte por shteti, pra individi u zhvesh nga roli i tij kryesor si motor i shoqërisë dhe u kthye thjesht në një transmision sidomos në sistemin komunist dhe fashist ai humbi edhe vlerën e të qenit njeri që mendon, dhe u kthye në atë njeri që vetëm zbaton.
Këta njerëz që sot rrinë me kravata e xhaketa, kanë krijuar grupime që i quajnë Parti dhe i vënë nga pas disa emra të bukur për të gënjyer ata që punojnë, popullin e thjeshtë, se ata janë në atë detyrë pikërisht për ta pra për të zbatuar projekte të mëdha në të mirën e të gjithëve. Dhe një herë në katër vjet ju kërkojnë që të votojnë për ta.
Problemi këtu qëndron se sot në çdo komb ka brenda tij dy popuj, një që punon gjithë ditën dhe një që rri gjithë ditën në karrige.
Dhe problemi më i madh për të gjithë është se ata që rrinë e hanë në kurriz të atyre që punojnë janë më shumë dhe shfrytëzojnë akoma më shumë atë popull që ka ngelur duke punuar. Rrinë nëpër zyra e nxjerrin ligje çdo ditë si të vjelin më shumë popullin. Midis këtyre dy lloj popujsh nuk do të ketë kurrë barazi sociale, ligjore, pushtetore etj., e si rrjedhim as demokraci.
Mënyra e vetme është shkatërrimi i kësaj forme shtetërore, dhe ngritja e një shteti më të thjeshtë nga ana strukturale qendrore duke i çuar të gjithë të tjerët të punojnë për të prodhuar.
Shkrirja e çdo lloj grupimi partiak duke mos i votuar më. Dhe ngritja e një sistemi jo partiak për rregullimin dhe përparimin e shoqërisë.
Sepse të gjitha grupimet partiake në të gjithë botën qëllimin kryesor kanë ekzistencën e tyre dhe jo atë të popullit, sepse e dinë që populli do jetë gjithmonë kurse ata jo nëse nuk kujdesen për vete në radhë të parë.
Por, neve, popullit kjo gjë nuk na intereson dhe dëshirojmë t'i shohim të gjithë me kazmë e lopatë në dorë, por që nuk arrijmë ta bëjmë dot sepse ata kanë në dorë edhe gurin edhe arrën për momentin. Kjo kontradiktë është një nga shkaqet kryesore të krizës botërore dhe kjo krizë do thellohet më tej nëse kjo kontradiktë nuk shuhet. Dhe meqenëse ata vetë nuk e kuptojnë dhe kur e kuptojnë nuk duan ta shuajnë paqësisht mund të ketë edhe trazira sociale. Ose më mirë të them që brenda një kohe të shkurtër, kjo kontradiktë do përfshijë gjithë shoqërinë dhe shtetet sepse do krijohen kushte sociale shumë të vështira për popullin. Si përfundim mund të them se populli e krijoi shtetin që ta komandoj ai vetë për interes të tij, ndërsa tani shteti komandon popullin për interes të tij.
Shteti është diçka abstrakte, por i përbërë nga njerëz konkret që i përmenda më lart dhe që kanë interesa të ndryshme nga ato të popullit. Kjo nuk vlen vetëm për popullin dhe shtetin tonë, por për çdo popull dhe shtet.
G. Sot, Faik Krasniqi
Një ditë këta njerëz donin të bënin një rrugë, një urë, dhe një vend ku të mblidheshin e bisedonin për problemet e tyre. Për realizimin e saj, secili prej tyre vuri në dispozicion një shumë që u caktua sipas fitimeve dhe mundësisë së secilit.
Por ç'ndodhi?
Projekti i fundit ngeli në mes sepse u mbaruan fondet kështu që ata u mblodhën dhe verifikuan nëse kishin fonde për ta vazhduar atë vit apo vitin tjetër dhe meqë fonde nuk kishin e lanë për vitin tjetër. Por ndërkohë ju doli një problem tjetër, ai me njerëzit që merreshin me realizimin e këtyre projekteve të cilët ngelen pa punë dhe pa të ardhura, për të punuar nuk kishte më kohë as për të mbjellë e as për të korrur kështu që vendosën të paguanin secili një taksë për rrogën e tyre.
Dhe që nga ajo ditë lindi shteti i vogël, lindi burokrati, burokracia, dhe zanati që paguhet pa punuar ose më mirë të themi që për ta paguajnë ata që punojnë në prodhim.
Sepse vërtetë që zyrtarët punojnë, por ajo punë nuk prodhon asgjë, pra nuk nxjerr të mira materiale, por merr prej tyre. Sa më shumë shtoheshin projektet aq më shumë shtoheshin edhe ata që nuk punonin dhe për të jetuar ata filluan t'i vinin vetë taksa popullit, filluan të bënin vetë projektet, të krijonin policinë, ushtrinë etj, pra një shtet në kuptimin e plotë të fjalës dhe për ta mbajtur gjithë këtë ushtri të papunësh shumëfishuan taksat e atyre që punojnë duke ulur ndjeshëm fitimin e tyre.
Në këtë kohë nuk ishin njerëzit e punës pra taksapaguesit që merrnin vendime për projekte por shteti, pra individi u zhvesh nga roli i tij kryesor si motor i shoqërisë dhe u kthye thjesht në një transmision sidomos në sistemin komunist dhe fashist ai humbi edhe vlerën e të qenit njeri që mendon, dhe u kthye në atë njeri që vetëm zbaton.
Problemi këtu qëndron se sot në çdo komb ka brenda tij dy popuj, një që punon gjithë ditën dhe një që rri gjithë ditën në karrige.
Dhe problemi më i madh për të gjithë është se ata që rrinë e hanë në kurriz të atyre që punojnë janë më shumë dhe shfrytëzojnë akoma më shumë atë popull që ka ngelur duke punuar. Rrinë nëpër zyra e nxjerrin ligje çdo ditë si të vjelin më shumë popullin. Midis këtyre dy lloj popujsh nuk do të ketë kurrë barazi sociale, ligjore, pushtetore etj., e si rrjedhim as demokraci.
Shkrirja e çdo lloj grupimi partiak duke mos i votuar më. Dhe ngritja e një sistemi jo partiak për rregullimin dhe përparimin e shoqërisë.
Sepse të gjitha grupimet partiake në të gjithë botën qëllimin kryesor kanë ekzistencën e tyre dhe jo atë të popullit, sepse e dinë që populli do jetë gjithmonë kurse ata jo nëse nuk kujdesen për vete në radhë të parë.
Por, neve, popullit kjo gjë nuk na intereson dhe dëshirojmë t'i shohim të gjithë me kazmë e lopatë në dorë, por që nuk arrijmë ta bëjmë dot sepse ata kanë në dorë edhe gurin edhe arrën për momentin. Kjo kontradiktë është një nga shkaqet kryesore të krizës botërore dhe kjo krizë do thellohet më tej nëse kjo kontradiktë nuk shuhet. Dhe meqenëse ata vetë nuk e kuptojnë dhe kur e kuptojnë nuk duan ta shuajnë paqësisht mund të ketë edhe trazira sociale. Ose më mirë të them që brenda një kohe të shkurtër, kjo kontradiktë do përfshijë gjithë shoqërinë dhe shtetet sepse do krijohen kushte sociale shumë të vështira për popullin. Si përfundim mund të them se populli e krijoi shtetin që ta komandoj ai vetë për interes të tij, ndërsa tani shteti komandon popullin për interes të tij.
G. Sot, Faik Krasniqi
No comments:
Post a Comment