Ferit Rragami: Ndeshjet e Futbollit të Kombëtares së 1986-ës, të shitura

Të humbësh mundësinë për të marrë pjesë në botëror, për një futbollist është si t'i biesh me shkelm jetës. Ta dish që këtë mundësi ta kanë shitur, është sa e dhimbshme dhe absurde. Por për Ferit Ragamin, që të dyja kanë ndodhur në vitin 1985.

Një nga yjet e kombëtares së viteve '78 - '90, tregon dyshimet e tij se dikush nga byroja politike me urdhrat që dha krijoi edhe mundësinë që Shqipëria të humbte dy nga ndeshjet ku vendosej fati i botërorit. Për futbollistin e mirënjohur të Vllaznisë e Partizanit ky është pengu i jetë, diçka që nuk do t'i hiqet kurrë nga mendja. Në intervistë ai tregon se përse dyshon që ndeshja, për një arsye apo një tjetër, u shit. Urdhri për rifreskimin e kombëtares dhe ndryshimet taktike që u imponuan nga lart. Peripecitë e mbrojtësit, që nuk e lejuan të vazhdonte shkollën e lartë sportive, sepse kishte 7 marksizmin. Jeta e tij në fushën e blertë, që nga momenti kur preku për herë të parë topin.
Si u bëtë futbollist?
Pranë shtëpisë sime në Shkodër kishim një fushë futbolli dhe aty kam filluar të luaj që në moshën 6-vjeçare. Më pas, në klasë të katërt fitova në konkurs dhe u futa në shkollën sportive për të vegjël, të cilën e vazhdova deri në moshë të rritur. Madje fitova edhe konkursin për në shkollën e mjeshtrisë sportive në Tiranë, ku bëra të mesmen. Do të doja të kisha vazhduar edhe të lartën e Mjeshtrisë Sportive atëherë, por nuk ma dhanë të drejtën, pasi unë e kisha marksizmin 7 dhe jo 8, sa duhej për të vazhduar të lartën.
A mund të na përshkruani rrugën e karrierës suaj?
E kam filluar me Shkëndijën, klubin e shkollës së "Mjeshtrisë Sportive", në fillim me të rinjtë, më pas me të rriturit në kategorinë e dytë e në kategorinë e parë. Kur nuk arrita të vazhdoja shkollën e lartë, më kaluan te Vllaznia, ku luajta deri në moshën e ushtrisë. Gjatë kohës që isha në ushtri, për 3 vjet luajta me Partizanin. Dua të them se këtu pata një ndihmë të madhe dhe mu dha e drejta që të dilja jashtë e të luaja me kombëtaren e për këtë falënderoj Maliq Salushin dhe Ilir Hoxhën, djalin e udhëheqësit të atëhershëm.
Cila është ndeshja e parë me kombëtaren?
Me kombëtaren jam aktivizuar shpejt në një sërë takimesh. Por ndeshja e parë është ajo kundër Finlandës në 1980, ku ne fituam 2 me 0.
Çfarë mbani mend nga takimet ndërkombëtare që keni luajtur, cili ju ka lënë më shumë mbresa?
Më kujtohet mirë takimi në 1984, me Poloninë, që atëherë mbante vendit e tretë në botë. Ne arritëm të kryesonim takimin deri në minutat e fundit 2 me 1 dhe vetëm 7 minuta para përfundimit polakët barazuan rezultatin në 2 me 2. Kanë qenë dy gola fantastikë ato të asaj ndeshje, një i Omurit dhe një i Agustin Kolës.
http://youtu.be/cg21_Esdyww
Grupi juaj është cilësuar si një nga kombëtaret më të mira?
Më kujtohet se kemi qenë një grup lojtarësh të mirë, nuk dua të mburr askënd, por duke filluar që nga porta me Perlat Mustën, por edhe rezultatet që arritëm ishin shumë të mira. Mendonim atëherë se na duhej vetëm një fitore, që vlerësohej me dy pikë dhe një barazim për të kaluar në botëror dhe dy barazime për t'u përfshirë në fazën e dytë eliminatore.
Çfarë kujtoni nga takimi me Poloninë?
Më kujtohet ky takim, edhe pse ishte deciziv. Ky ka qenë momenti që kombëtarja jonë ishte më pranë kualifikimit për në botëror. Madje, mbaj mend që atje takuam edhe trajnerin e Belgjikës, i cili kishte ardhur të shihte gjendjen e dy kundërshtarëve. Ka qenë një episod me këtë të fundit, pasi erdhi në hollin e hotelit ku ndodheshim ne dhe për të na provokuar na tha: "Ju jeni futbollistët shqiptarë, s'ka mundësi, nesër keni për të humbur 7 me 0, pasi ju jeni shumë të dobët. Mbaj mend se unë, Musta dhe Ahmetaj, u munduam për rreth një orë që t'i mbushnim mendjen që ishim futbollistë. Në fund i thamë: "Shiko, ne jemi futbollistët e Shqipërisë dhe nesër jo vetëm që do të luajmë shumë mirë, por edhe do ta fitojmë takimin". Në të vërtetë ne kryesuam gjatë gjithë takimit dhe polakët e Bojekut të madh barazuan vetëm në fund të takimit.
Ju thatë se kombëtarja kishte mundësinë për të arritur në finalet e botërorit. Si mendoni përse nuk u arrit kjo?
Mbaj mend që atëherë ka ndodhur një gabim. Nuk di çfarë emri t'i vë, por pikërisht kur na mbeteshin edhe dy ndeshje e ne na duhej vetëm të barazonim, vjen një urdhër nga lart nga Byroja Politike, ku thuhej: "Të rifreskohet 40 për qind ekipi kombëtar", pikërisht në bazë të këtij urdhri, në dy ndeshjet që vijuan u lanë në stol lojtarë të grupit të parë dhe u futën lojtarë të marrë nga Shpresat. Ne humbëm 2 ndeshjet me Greqinë dhe Poloninë, ishin pikë që nuk kishim pse t'i humbnim. Mendoni, ne kishim barazuar me Poloninë në Varshavë dhe kishim mundur Belgjikën në Tiranë. Ndërsa do të humbisnim me Poloninë këtu me rezultatin 0 me 1 me gol të Bonjek, i cili sapo kishte ardhur nga një takimi i kupës së Kampioneve Juventus-Liverpul dhe nuk kishte pushuar fare. Kujtoj se ai shënoi sapo u fut në lojë. Edhe në Greqi e në Athinë ku u zhvillua takimi, pësuam gol që në minutat e para.
Cilët futbollistë munguan dhe pse mendoni se u lanë në stol?
Mbaj mend që në stol ishim unë dhe Arjan Hametaj, por edhe të tjerë të formacionit bazë. Nuk mund të them se ajo që ndodhi ishte vendim i trajnerit, pasi në atë kohë mjaftonte një urdhër dhe trajneri ishte i detyruar ta zbatonte, ishin të tjerët që ngriheshin dhe thoshin, ky do të luajë, ky nuk do të luajë dhe kjo nuk mund të kundërshtohej.
Cili ishte personi që dha urdhrin për të rifreskuar ekipin?
Po sigurisht që e mbaj mend. Ishte një nga të byrosë, nuk mund t'ia them emrin.
Çfarë arsyesh kishte për ta bërë këtë?
Nuk e di. Ishte një gabim, me dashje apo pa dashje. U bënë ca ndryshime taktike, për të cilat nuk mund të fajësoj trajnerin, që sollën edhe në humbjen e ndeshjeve.
Si mund të bëhej një gabim i tillë?
Atëherë po mund të bëhej. Vinte një urdhër dhe kaq, nuk kishe mundësi që të ndryshoje asgjë. Pati edhe probleme të tjera, në Greqi u arratis përkthyesi i kombëtares.
Ju ishit të sigurt që mund t'i fitonit ato takime?
Sot nuk e di se çfarë do të ndodhte. Po ne si grup ishim të bindur që mund t'i fitonim ato takime. Kishim mundur për 83 minuta vendin e tretë të botës, Poloninë, e ata na barazuan vetëm në 7 minutat e fundit. Kishim mundur Belgjikën, që u kualifikua për në bot-ëror. Ne në vetvete ishim të sigurt që do të shkonim në finale.
Po pse dikush nga lart të jepte urdhra të tillë?
Arsyet ishin të thjeshta, ne duhej të humbnim, nuk duhej të shkonim në botëror.
Kush mund ta dëshironte këtë dhe pse?
Ata lart. Nuk mund të them me siguri pse, po e vërteta është se kështu ndodhi. Dikush nuk donte që ne të fitonim, për arsyet e tij politike apo...
Sot ka shumë raste kur ndeshjet shiten, mos doni të thoni që edhe atëherë kishte të tilla veprime?
Shiko, edhe atëherë si sot kishte kontrabandë, vetëm se ajo ishte e centralizuar në duart e dikujt.

Atëherë ndeshja ishte e shitur?
Kam dyshime për këtë. Ndodhi diçka dhe u bë në mënyrë të atillë që askush të mos dyshonte. Madje as vetë lojtarët të mos ta merrnin vesh që do të humbnin. U bënë ndryshime taktike, për të cilat nuk mund të fajësoj trajnerin, pasi jam i sigurt se nuk do t'i bënte ai. Pastaj ishte edhe urdhri për rifreskim të skuadrës, i pakuptimtë, kur skuadra po jepte rezultate shumë të mira. U hoqën lojtarë të formacionit bazë dhe u futën ata të Shpresave. Sigurisht edhe ata që u futën ishin lojtarë me perspektivë dhe me një të ardhme të sigurt, por ishin pa eksperiencë në takime të kësaj natyre, aq më tepër decizive.
Pra kemi humbur botërorin, pasi ndeshjet u shitën?
Mendoj se po. Kam shumë dyshime për këtë.
Si jeni ndjerë pas kësaj që ndodhi?
Më ka mbetur peng. Është e sigurt që do ta kem peng deri në vdekje. Është një nga gjërat që nuk do ta harroj asnjëherë. Mendoni, ne qëndronim në stol dhe na hanin këmbët që të luanim dhe atje kombëtarja humbte, në ndeshje si ajo me Greqinë, ku ne minimalisht pretendonim të merrnim barazimin.
Keni fituar disa tituj, cili është më i rëndësishmi për ju?
Kam fituar 5 kupa dhe tre kampionate e gjithashtu edhe titullin Kampion Ballkani për të rinj. Për mua titujt të gjithë janë të rëndësishëm; ata janë njëlloj.
Çfarë nuk ju pëlqente nga futbolli?
Nuk më kanë pëlqyer pazaret për ndeshjet, spiunët dhe fakti që shpesh futbollistët shqiptarë sillnin nga jashtë mallra kontrabandë.
Cili do të ishte profesioni që do të zgjidhnit nëse nuk do të ishit bërë futbollist?
Këngëtar i këngës popullore të Shqipërisë së Mesme dhe këngëve lirike.
Çfarë ju ndihmoi që të bëheshit futbollist i mirë?
Nuk kam qenë teknik e as i zbritur nga qielli, unë gjithçka e kam realizuar me punë.
A e mbani mend golin më të bukur që keni shënuar?
Unë isha mbrojtës e mesfushor, megjithatë kam shënuar. Nuk mund të them se mbaj mend golin më të bukur, por më i rëndësishmi ka qenë ai kundër Flamurtarit në Vlorë. Ndërsa nga larg kam bërë disa gola dhe ai që më kujtohet është goli kundër Rijekës në Jugosllavi, ku kisha shkuar si përforcim për Skënderbeun e Korçës. Kam gjuajtur dhe kam shënuar gati nga 35 metra.
Cilët janë kundërshtarët dhe lojtarët që keni vlerësuar më shumë?
Në futbollin botëror, edhe pse nuk përshtatej me mua si tip dhe si futbollist, kam pëlqyer futbollin brazilian. Në Shqipërinë e atëhershme më pëlqenin një sërë skuadrash si: Dinamo, Partizani, Tirana e padyshim Vllaznia. Ndërsa si kundërshtarë më të mirin këtu kam vlerësuar gjithmonë Andrea Markon e Dinamos.
Nëse do të kishit mundësi, me cilin klub të huaj do të kishit luajtur?
Kam pasur oferta nga Bryzh i Belgjikës, i cili atëherë ishte shumë i vlerësuar. Por unë do të doja të kisha luajtur me Milanin në Seria A të Italisë.
Si dhe pse e latë futbollin?
Është histori e gjatë. Në vitin 1990, na kërkuan që të humbisnim një ndeshje kundër ekipit të Lezhës, që këta të mos binin nga kategoria, por unë nuk pranova. Në atë takim u futa në pjesën e dytë dhe shënova dy golat e fitores 4 me 2. Pas kësaj, në ndeshjen për kupë me Dinamon, ata që kishin pranuar të shisnin ndeshjen me Lezhën humbën penalltitë që do të na çonin në finalen e kupës. Pas ndeshjes shkova dhe i përshëndeta të gjithë e u largova, nuk i duroja këto gjëra në futboll. Ndeshjen e lamtumirës e bëra 3 muaj më vonë.
A do të kishit luajtur akoma?
Po, minimalisht edhe tre vjet të tjera.
E ndiqni futbollin shqiptar tani?
Jo. Nuk më pëlqejnë ato që bëhen me futbollin tani dhe mënyra se si drejtohet. Kombëtaren e kam ndjekur, madje në stadium kam qenë në ndeshjen me Greqinë. Puna nuk më lë shumë kohë për futbollin, por nga lojtarët shqiptarë që kam ndjekur e që luajnë jashtë, më ka pëlqyer më shumë në lojën mbrojtëse e në fuqinë e goditjes së topit Adrian Aliaj.
Cili ka qenë trajneri më i mirë që keni pasur?
Kam pasur shumë trajnerë të mëdhenj si: Shyqyri Rreli, Loro Boriçi e të tjerë, por Bejkush Birçe është idhulli im. Ai ishte i vetmi trajner që grindej me anëtarët e byrosë për problemet e futbollistëve.
Portieri që vlerësoni më shumë dhe që ia kishit frikën?
Nga portierët unë do të vlerësoja në veçanti Mustën. Gjatë karrierës sime futbollistike dhe për aq sa e njoh unë futbollin, Shqipëria nuk ka pasur portier më të mirë se sa Perlat Musta.

Jeteshkrimi
Emri: Ferit Ragami
Vitlindja: 1957
Vendlindja: Shkodër
Vendbanimi: Tiranë
Profesioni: Futbollist, aktualisht menaxher
Ka luajtur me : Vllazninë ('76 - '78, '81 - '90), Partizanin('78 - '81), Shkëndijën ('72 - '76)
Vlerësime: Mjeshtër i Sportit, Mjeshtër i Merituar i Sportit
Kombëtarja që befasoi botën
Historia e kombëtares që luajti në vitet 1984-1986 për eliminatoret e Botërorit të Meksikës, është ndoshta pjesa më e bukur dhe më e trishtuar e historisë së futbollit shqiptar. Sigurisht jo vetëm atëherë, por edhe sot, djemtë që përfaqësojnë ngjyrat e vendit tonë, në futboll janë gjithmonë në qendër të vëmendjes së pjesës më të madhe të vendit. Por atëherë, Shqipëria, mund të kishte qenë surpriza botërore. Shqipëria, me drejtues Shyqyri Rrelin do të barazonte 2 me 2 me Poloninë, që ishte një ndër skuadrat më të mira të botës e një vit më vonë, do të fitonte kundër Belgjikës që ndodhej në kulmet e saj. Musta, Zmijani, Hodja, Targaj, Ocelli, F.Ragami, Demollari, Muça, Josa, Minga, Kola, Omuri e mjaft të tjerë, ishin shqiptarët, që vunë në pozitë Poloninë e Bonjek, kampion Evrope me Juventusin dhe Belgjikën e Shifos. Sigurisht, bëhej fjalë për një grup, mjaft shpresëdhënës. Madje, një pjesë e këtyre lojtarëve, kishin çuar Shqipërinë, në 8-shen e shpresave më të mira të Evropës. Një plejadë e papërsëritshme, që do t'i mbyllte ato eliminatore me golavarazhin 6-6. (T.O)

Shqiptarët, me një apo dy kombëtare?

Tendenca për krijimin e kombëtares së Kosovës është tendencë për përçarjen e kombit, në ata segment ku ai është më i bashkuari.
Kjo e ashtuquajtura kombëtare po zhvillon ndeshje miqësore me leje të Serbisë dhe pa asnjë symbol, bile as simbolet e Ahtisaarit. Për më tepër, në fanellat e këtij ekipi do të figurojë fusnota që na e mohon republikën e na e mohon pavarësinë. Kjo e ashtuquajtur kombëtare e Kosovës, do të zhvillojë ndeshje në qytetin e ndarë të Mitrovicës dhe atë më 5 mars, pikërisht në përvjetorin e sulmit të fashistëve serbë në familjen Jashari.
Ne duam t’ua përkujtojmë të gjithëve që Adem Jashari nuk luftoi për këso ngjyra, nuk luftoi për fusnotë, nuk luftoi për Mitrovicë të ndarë, por për shtet shqiptar të bashkuar, me sovranitet të plotë, me Mitrovicë të bashkuar dhe nën flamurin kuq e zi me shqiponjë dykrenare. Albert Kastrati

Duke qenë se nesër më datë 05.03.14 ora 15:00 në Prishtinë shteti i Kosovës luan për herë të parë një ndeshje futbolli miqësore ndërkombëtare me Haitin Kryeministri Thaçi ka deklaruar që kjo ndeshje le të jetë një festë.

Por tjetër mendim kanë tifozët "Kuq e Zi", të cilët krijimin e dy kombëtareve shqiptare e quajnë përçarje dhe jo vetëm do ta braktisin ndeshjen e parë të Kosovës për të ndjekur në Durrës miqësoren e Kombëtares Shqiptare me Maltën, por ata kanë bërë thirrje duke treguar edhe rrugët sesi të gjitha ekipet shqiptare të futbollit (Shqipëri, Kosovë, Iliridë, Mali i Zi) të përfaqësohen në një ligë mbarëkombëtare.
Rruga?
Mjafton që klubet e mësipërme të regjistrohen në Republikën e Shqipërisë.

Tifozi fantazëm i ndeshjes Porto - PSG

U bënë ditë që përflitet tifozi fantazëm i ndeshjes Porto - PSG që u fotografua gjatë festimit të golit të futbollistit Xhejms Rodriguez.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=hs7SI-gw664

Sipas Gazetës shqiptare Shekulli, ekspertiza (cila ?) e paska verifikuar më në fund se nuk bëhet fjalë për një montazh, por për një fantazëm që nuk i bën zemra të humbasë ndeshjet e futbollit.

Në gjithë këtë katrahurë mediatike që çmendurisht gjen prehë edhe nëpër mediat serioze për të tërhequr vëmendje, një gjë është e sigurt:
"Ai djaloshi i vogël në të djathtë të fantazmës tifoz, duhet të ketë përjetuar gjendje shok-u padyshim, duke parë në mijëra fotot në internet, se kush ishte ulur përbri."
(S.I)


Këtu mund të shikoni fotot e "fantazmës":
http://comunidade.xl.pt/Record/cfs-filesystemfile.ashx/__key/CommunityServer.Components.ImageFileViewer/CommunityServer.Blogs.Components.WeblogFiles.bolanaarea/6888.fantasminha.jpg_2D00_550x0.jpg

http://www.101greatgoals.com/blog/so-it-turns-out-there-was-no-ghost-celebrating-james-rodriguezs-goal-for-porto-v-psg/

Shkroi: Stop Injorancës !

Kuq e Zi???

Ata shqiptarë që kur dëgjojnë të flitet rreth ngjyrave "Kuq e Zi" nuk iu vjen në mendje gjë tjetër veç fanellës së Milanit, të rishikojnë bindjet e tyre të thekura.

Tifozë të Milanit kanë hedhur parrula ironizuese dhe tallëse kundra tifozerisë së Interit duke përdorur si mish për top tifozët shqiptarë të ekipit të tyre që valëvisin flamurin shqiptar gjatë ndeshjeve të Interit.

“Vetëm me fotoshop mund të largoni flamurin shqiptar nga mesi juaj” si dhe “Gjithmonë mbani dorën lartë (fashistë), ndërsa në çdo ndeshje lejoni banderola shqiptarësh”, “Ju dominon Tirana” kanë qenë disa nga parrullat e tyre.

Diskriminimi ndaj shqiptarëve, në Itali po merr përmasa të painjorueshme.

Shkroi: Stop Injorancës !

Propagandë amerikane apo fakt? Olimpiada Londër 2012

Pamje nga stërvitja e sportistëve kinezë për Olimpiadën, apo propagandë amerikane e shtyrë prej xhelozisë?! (S.I)

Boksi, sport?

Si mundet të quhet sport, goditja ndaj një organi jetik, siç është truri i njeriut?!

Foto e kapur gjatë ndeshjes mes Tony Pietrantonio dhe amerikanit Lavarn Harvell.

Kurrë nuk e kam kuptuar tifozerinë....

Të jesh tifoz i Barcelonës së ditëve të sotme, është dembelizëm i madh. Stop Injorancës

Futbollistët që konfuzojnë Zotin

Feston duke thërritur “Allahu Akbar”, pezullohet për 2 vjet nga futbolli!

Të festosh golin duke thënë “Allahu Akbar” (“Allahu është i madh”) dhe festimi në formën e një lutjeje muslimane, i ka kushtuar kartonin e kuq dhe dy vjet pezullim futbollistit Ali Hajiç, 18 vjeç, një lojtar boshnjak që militon në radhët e skuadrës Bodrina të kampionatit serb të futbollit.
Sipas asaj që publikon “Al Qouds Al Arabi”, një e përditshme në gjuhën arabe që shtypet në Londër, kjo ngjarje ka ndodhur në Serbi gjatë një ndeshjeje që më pas është pezulluar për shkak të protestave të lojtarëve të tjerë. Arbitri ka shpjeguar vendimin duke thënë se gjesti mund të sjellë ofendime raciale dhe të nxis polemika. Federata Serbe e Futbollit ndërkohë, nga ana e saj, e ka dënuar lojtarin e ri me dy vite pezullim nga aktivitetet sportive.

Megjithatë ky vendim që ka marrë Federata Serbe e Futbollit, i hap rrugën një tjetër pjese diskutimesh e polemikash. Në botën e futbollit festimet me gjeste e rite të feve të ndryshme nuk është ndonjë gjë e re.

Janë të shumtë lojtarët që futen në fushën e lojës apo që shënojnë duke bërë kryqin.
Për këtë pjesë mund të marrim shembull nga Seria A, kampionati italian i futbollit. Mes të shumtëve, kujtohen lutjet e Ueahs deri te shkrimi në fanellën e Kakasë “I përkas Jezusit”. Për këtë ngjarje ka ndërhyrë edhe FIFA disa vite më parë, pas një lutjeje kolektive të lojtarëve brazilianë, duke i kërkuar që të zgjidhnin një mënyrë tjetër festimi për gjeste të tilla. (Shekulli)

Në opinionin tim, lutjet e sportistëve para e gjatë ndeshjes së futbollit duhet të konsiderohen si korrupsion pasiv dhe të ndalohen, pasi veç faktit që bëjnë konfuz Zotin duke përballur profetët e tij, lutjet dëmtojnë rëndë konkurencën e drejtë. Stop Injorancës

Daniel Godelli shpallet kampion i botës për të rinj

Peshëngritja shqiptare korr një tjetër sukses në arenën ndërkombëtare, pasi Daniel Godelli është shpallur sot kampion i botës për të rinj, në Kampionatin Botëror të Peshëngritjes për këtë grupmoshë, që po zhvillohet në Pineng të Malajzisë.
 

Godelli ka spikatur në kategorinë e peshës trupore deri në 69 kg, duke marrë dy medalje të argjendta, në shkëputje dhe në shtytje, dhe një medalje të artë në dygarësh.

Daniel Godelli është shpallur sot kampion i botës për të rinj, pasi peshëngritësi shqiptar ka trimfuar në kategorinë e peshës së tij në Kampionatin Botëror të Peshëngritjes për këtë grupmoshë.
Në këtë kampionat, që po zhvillohet në Pineng të Malajzisë, Godelli ka spikatur në kategorinë e peshës trupore deri në 69 kg, duke marrë dy medalje të argjendta, në shkëputje dhe në shtytje, dhe një medalje të artë në dygarësh.
140 kg e ngritura me sukses në provën e parë, i kanë mjaftuar peshëngritësit të vetëm shqiptar në këtë veprimtari botërore, për të marrë medaljen e argjendtë në stilin e shkëputjes.
Në fakt, Godelli, i cili i shkoi dëm dy provat e tjera me 141 kg, e ka humbur medaljen e artë në këtë stil vetëm për shkak të peshës trupore. 330 gramët peshë trupoe që shqiptari kishte më tepër se kinezi Peijong Huang i kanë dhënë këtij të fundit vendin e parë në podium në kurriz të Godellit, pasi të dy sportistët kishin ngritur nga 140 kg secili.
Ndërkaq, një provë e vetme me 169 kg, i ka mjaftuar Godellit të marrë një tjetër medalje të argjendtë në stilin e shtytjes, ku peshëngritësit shqiptar përsëri i është mohuar medalja e artë për shkak të peshës trupore.
Ndryshe nga shkëputja, peshëngritësi kuqezi ka qenë afro 1 kg më i rëndë se iraniani Xhaber Behruzi, i cili ka ngritur gjithashtu 169 kg, po aq sa Godelli. Megjithatë, 309 kg e marra në total i kanë dhënë Daniel Godellit medaljen e artë në dygarësh dhe titullin e kampionit të botës.
Në fakt, Godelli i cili ka garuar duke vuajtur ende dëmtimin e pësuar në Evropianin e para disa muajve në Rusi, nuk i ka zhvilluar dy provat e tjera për arsye se nuk ka qenë e nevojshme përsa i përket medaljeve, por edhe për t’u ruajtur nga ndonjë përkeqësim i dëmtimit.

Duhet theksuar se medaljet e Daniel Godellit, janë medaljet e parë që kontinenti evropian merr në këtë Kampionat Botëror të Peshëngritjes për Të Rinj, që po dominohet nga Azia dhe Afrika.
Në vendin e dytë në podium në dygarësh është ngjitur kinezi Peijong Huang, me 308 kg, ndërsa iraniani Xhaber Behruzi ka fituar duelin e peshës trupore me moldavin Artiom Pipa, duke marrë medaljen e bronxtë në dygarësh, pasi të sportistët kishin ngritur nga 303 kg në total. Tema

"Lesbishat", futboll për lesbiket në Tiranë

Vajzat që shikoni në foto janë pjesë e një skuadre futbolli që është krijuar në Tiranë, jo për të shembur mite, apo për të sfiduar mentalitetin, por thjesht e vetëm për të bërë qejf e për të luajtur! 

Pesë vajzat të cilat në foto duken teksa stërviten në një nga hapësirat e Liqenit Artificial në Tiranë kanë formuar skuadrën "Lesbishat" dhe luajnë futboll çdo të dielë, së bashku me një skuadër tjetër, edhe ajo e përbërë ekskluzivisht nga vajzat.


Ndonëse nuk e kishin për qëllim të thyenin mitet, ato në fakt, po e bëjnë këtë gjë, pasi një element tjetër që i bashkon nuk është vetëm futbolli: ato të gjitha janë lezbike dhe ashtu si edhe shumë persona të tjerë me orientim homoseksual, edhe ato po tentojnë të krijojnë një mjedis të tyren ku të ndihen të sigurta dhe të mbrojtura.

Secila ka një jetë personale mëse të zakonshme. Njëra prej tyre, Linda (të gjitha emrat e përdorura në këtë shkrim janë të sajuara nga vetë vajzat të cilat kërkojnë të mos identifikohen) punon si bebisiter pasi i pëlqen të punojë me fëmijët; tjetra Anisa, është menaxhere shitjesh në një kompani private në Tiranë; Eri është studente në Fakultetin e Gjuhëve të Huaja; ndërsa Ana dhe Elona janë partnere me njëra tjetrën. Eshtë mëse e vërtetë se u ka pëlqyer futbolli që kur kanë qenë të vogla.


Madje njëra prej tyre Eri, thotë në një prononcim për Shekullin: "Futbolli më ka pëlqyer që në fëmijëri, por meqënëse djemve nuk ju pëlqen të luajnë me vajza, unë jam e lumtur që tani jemi një grup vajzash që kemi të njëjtën dashuri për një sport kaq të dashur si futbolli". Dhe jo vetëm kaq: luajnë edhe për të fituar! "Kam filluar të luaj futboll që kur isha e vogël. Sigurisht, në fillim me kalamajtë e lagjes, të cilët u mësuan kollaj jo vetëm të luanin me mua por edhe të humbisnin", thotë me humor Elona, pjesëtare tjetër e skuadrës "Lesbishat" në Tiranë.


Fakti që komuniteti gej mblidhet për të festuar, organizojnë madje dhe aksione me grafiti në Tiranë apo zhvillojnë seanca këshillimi për njëri tjetrin tregon se të paktën në Tiranë jeta e tyre po ndryshon për mirë. Në fakt, gjithçka e rëndësishme duket se filloi kur tre vjet më parë kryeministri Sali Berisha deklaroi në një mbledhje qeverie se ishte dakort edhe për martesat mes së njëjtës gjini. Ka tashmë 3 organizata që punojnë për të drejtat e tyre.


Njëra bashkëpunon me hollandezët dhe me COC Netherlands, një tjetër organizatë është partnere e ILGA-Europë, ndërsa e treta sapo ka nënshkrua r një marrëveshje me ArciGay në Itali. Madje Presidenti kombëtar i Arcigay në Itali, z. Paolo Patanè, i cili tre vjet më parë ironizoi politikën italiane duke thënë se gjithë homoseksualët italianë do të merrnin gomonet për të jetuar në Shqipëri, nëse Berisha do miratonte ligjin për martesat gej, deklaratë kjo e bërë pak pasi Sali Berisha tha se ishte në favor të një ligji të tillë në vend, ka dalë dje me një deklaratë në mbrojtje të komunitetit gej në Tiranë. Deklaratën e bëri pas nënshkrimit të një marrëveshje me Pro LGBT në Tiranë.

Alba Ahmetaj, G. Shekulli

Sahit Prizreni, nënkampioni i parë shqiptar i Evropës!

Mundja shqiptare ka arritur sot kulmin e saj në arenën ndërkombëtare, pasi Sahit Prizreni është shpallur nënkampion i Evropës, duke u bërë shqiptari i parë që arrin një të tillë. Në finalen e zhvilluar të martën në mbrëmje, shqiptari është mundur nga rusi Opan Sat, duke u detyruar të kënaqet me vendin e dytë dhe medaljen e argjendtë në peshën 60 kg të stilit të lirë.

Në rrugëtimin e tij drejt finales, Prizreni ka mposhtur lehtësisht në turin e 16-shes italianin Vinçenco Rizoto, të cilit nuk i ka lejuar t’i marrë asnjë pikë dhe duke siguruar vendin në çerekfinale përballë gjermanit Marsel Evald. Beteja me mundësin gjerman ka qenë më e vështirë, por gjithsesi përvoja dhe shkathtësia i kanë dhënë Prizrenit fitoren dhe bashkë me të edhe vendin në gjysmëfinale dhe shansin për finalen e madhe.

Dueli i gjysmëfinales i ka vënë përballë mundësit shqiptar një rival të vështirë, si ukrainasi Vasil Fedorishin dhe ndeshja ka qenë tërësisht e barabartë, por Prizreni ka triumfuar në fund me pikë teknike, në shifrat 3-1. Kjo fitore i ka garantuar mundësit shqiptar të paktën një medalje të argjendtë dhe titullin e nënkampionit të Evropës.

Në finale, shqiptari ka patur përballë mundësin rus, Opan Sat, i cili ka qenë më superior, duke triumfuar si në 3 pjesët e ndeshjes, ashtu edhe pikë teknike. Megjithatë, Sahit Prizreni ka mbajtur vendin e dytë në podium dhe bashkë me të edhe medaljen e argjendtë, duke shkruar emrin e tij në histori si nënkampioni i parë kontinental i Shqipërisë në sportin e mundjes.


AlbanianSport.net

Kampionia kosovare e xhudos do garojë për Azerbajxhanin

Majlinda Kelmendi është një nga emrat më të njohur në botë sa i përket sportit të xhudos.

Synimet e saj janë fitimi i medaljes së artë në Lojërat Olimpike të vitit 2012.
Por ajo thotë se ka pranuar një ofertë për të garuar nën flamurin e Azerbajxhanit. Ky shtet i ka premtuar asaj një pagë mujore prej 5 mijë eurosh dhe në rast se fiton medaljen e artë, ajo do marrë 2 milion euro.

Paga e saj prej 500 eurosh nuk është e mjaftueshme dhe duket se Kelmendi është joshur nga oferta bujare.

Më përpara Kelmendi ka garuar me flamurin e Shqipërisë.

G. Tema

Foto Strakosha, kandidat i PASOK-ut për zgjedhjet vendore

Zgjedhjet në Greqi, sprovë për qeverinë e Jorgo Papandreut

Të dielën në Greqi zhvillohen zgjedhjet për pushtetin lokal, ku për herë të parë do të votojnë edhe emigrantët. Por emigrantët marrin pjesë edhe si kandidatë për këshilltarë në listat e partive më të mëdha greke. Ndërkaq, ndonëse të drejtën për të votuar e përfitonin më shumë se 150 mijë emigrantë, vetëm një numër i vogël,i tyre është regjistruar në listat e zgjedhësve. “Emigrantët... për herë të parë do të kenë zë, prezencë, do të na shohin ne grekëve në sy, në kushte të barabarta,” tha Andreas Takis, sekretar i përgjithshëm i emigracionit në ministrinë e Brendshme greke. Në listën e PASOK-ut është edhe ish-portieri legjendar i kombëtares shqiptare, Foto Strakosha. 

“Sprovë për Papandreun”

Zgjedhjet kanë dalë tashmë jashtë problematikës së pushtetit lokal dhe po konsiderohen si një test i rëndësishëm për qeverinë Papandreu dhe politikat ekonomike për daljen nga kriza e thellë. Kryeministri, gjatë gjithë ditëve të fundit ka theksuar se fati i përpjekjeve të Greqisë për daljen nga kriza varet pikërisht nga zgjedhjet. “Vota jonë në zgjedhjet e 7 nëntorit është votë e një përgjegjësie të madhe ndaj atdheut dhe të ardhmes,” tha ai. “Qytetarët e vendit, të gjithë ne, do të votojmë e do të vendosim nëse atdheu do të realizojë përpjekjen e madhe për shpëtimin dhe transformimin e vendit, apo këtë përpjekje do ta lemë në mes”. Mirëpo, përtej karakterit vendimtar për të ardhmen e vendit që i atribuuan këtyre zgjedhjeve liderët e dy forcave më të mëdha politike, më 7 nëntor do të shënohet një risi që për kushtet e Greqisë. Në këto zgjedhje do të votojnë për herë të parë edhe emigrantët. Për më tepër, ata kanë fituar edhe të drejtën e kandidimit, deri në nivelin e këshilltarit bashkiak, apo të periferisë. 

Kandidatë shqiptarë
 Në gjithë zonat e mëdha zgjedhore të Greqisë kandidatët për kryetarë bashkie apo periferie kanë vendosur edhe emigrantë shqiptarë në listat e tyre. Në listën e PASOK-ut në pushtet për periferinë e Atikës, që përfshin 4 milionë banorë, është edhe ish portieri i kombëtares shqiptare, Foto Strakosha. Ndërkohë, nga rreth 150 mijë emigrantë që e përfitonin këtë të drejtë, të dielën do të drejtohen në kutitë e votimit rreth 13 mijë emigrantë. Ky numër i pakët ndoshta mund të shpjegohet me vonesat në përmbushjen e të gjitha procedurave burokratike të nevojshme në kohë për t'u përfshirë në listat e votuesve. Fakti se në këto zgjedhje vota e emigrantëve nuk do të jetë përcaktuese, ngase ata nuk u regjistruan masivisht në listat e zgjedhësve, megjithatë duket se ka evidentuar një element të rëndësishëm. Emigrantët po konsiderohen si partnerë të respektueshëm në shoqërinë greke, gjë që para disa vjetësh as që mund të imagjinohej.


“Kushte të barabarta”
Sekretari i përgjithshëm i emigracionit në ministrinë e brendshme greke, Andreas Takis, megjithatë, nuk brengoset nga numri i vogël i emigrantëve votues. Ai shprehet optimist se edhe ata që nuk arritën të regjistroheshin tani, do ta bëjnë këtë në zgjedhjet e tjera, pra pas katër vjetësh. Zoti Takis thotë se rëndësia e pjesëmarrjes në emigrantëve në votime qëndron tek filozofia pas vendimit të qeverisë. “Do ta konsideroja të pakonceptueshme nga pikëpamja e të drejtave të njeriut dhe Kushtetutës tonë, që dikush, që jeton ligjërisht për një kohë të gjatë në Greqi, të privohet nga shprehja e zërit të tij për çështjet që kanë të bëjnë me të, ashtu si dhe me të tjerët,” tha ai. “Prandaj mendoj se emigrantët që fitojnë të drejtën e votës në këto zgjedhje, për herë të parë do të kenë zë, prezencë, do të na shohin ne grekëve në sy, në kushte të barabarta. Dhe do të jenë një auditor i cili jo vetëm dëgjon autoritetet lokale, por edhe i vlerëson, i gjykon dhe ndikon me votën e tij në zgjedhjen e tyre”, tha ai. 

Robert Goro  “BBC, Athinë” 

MUNDJE - Elis Guri braktis ngjyrat kuq e zi për flamurin bullgar

TIRANË- Mundësi shqiptar, Elis Guri, braktisi ngjyrat kuqezi për të garuar tashmë nën flamurin bullgar. Nëpërmjet një deklarate për shtyp Federata Bullgare e Mundjes ka pohuar se 27 vjeçari shqiptar ka marrë nënshtetësinë bullgare.

Ndërkohë, presidenti i Federatës së Mundjes, Viron Bezhani, shpjegoi se "Guri kërkoi të garonte me bullgarët për arsye thjesht teknike. Specifika e tij ishte 120 kile dhe për të arritur rezultate të larta ai duhet të ndeshej me peshën e tij, kur në Shqipëri ishte i vetmi. Në këto kushte ne ishim të detyruar të jepnim largimin e tij".

Por, garimi i Elis Gurit në aktivitetet ndërkombëtare me kombëtaren bullgare duhet të marrë edhe miratimin e KOKSH-it.

"Di që zyrtarisht KOKSH-i i është përgjigjur federatës bullgare se nuk e lejon sportistin Elis Guri të largohet nga Shqipëria. Nëse ne do ta shohim të pamundur pjesëmarrjen e Elisit dhe nëse ai këmbëngul që të marrë pjesë vetëm me Bullgarinë, atëherë edhe KOKSH-i nuk ka përse të bëhet pengesë për pjesëmarrjen e tij", tha Bezhani.

Pas largimit të peshngritësve në vitet ‘90 dhe atletes Mirela Manjani, mundësi Elis Guri është një tjetër sportist që largohet nga Shqipëria për të garuar për një shtet tjetër. "Është një humbje e jashtëzakonshme. Këtë e them me dhimbje sepse Shqipëria i ka me kokrra sportistët cilësorë", theksoi Bezhani.

Ndërkohë mësohet se edhe mundësi tjetër Sait Prizreni ka kërkuar marrjen e nënshtetësisë australiane. Por veç refuzimit nga autoritetet australiane, Prizreni nuk ka marrë as miratimin e autoriteteve sportive shqiptare.

Konkurrimi i sportistëve shqiptarë për flamuj të tjerë, nuk është një risi edhe në sportin më të ndjekur në vend, futbollin.  

FSHF nuk ka mundur të bëjë asgjë në të shkuarën për të mos lejuar lojtarë si Valon Behrami, Blerim Xhemaili apo Sotir Nini të konkurrojë për ngjyrat e Zvicrës dhe Greqisë.

(m.a/ata/BalkanWeb)

Mediat botërore në kor: Serbia, TURPI i Evropës!

“La Repubblica”: “Tigrat e Arkanit” pas dhunës. Arrestohet “miu”, ai që dogji flamurin shqiptar. Pritet përjashtimi i Serbisë 

Një nga gazetat më të mëdha italiane, “La Repubblica”, ka shkruar gjatë mbi ngjarjen e dhunshme të ndodhur të martën në mbrëmje në stadiumin “Luigi Feraris” të Xhenovas, duke thënë se pas këtyre akteve të pa precedentë fshihen të ashtuquajturit “Tigrat e Arkanit”. Gjithashtu kjo gazetë citon edhe disa njërën të medias serbe, të cilët këto akte i lidhin me dëshirën e tyre dhe disa njerëzve që kanë synime për të shkaktuar destabilitet në vend, dhe për ta çuar vendin në zgjidhje të parakohshme.

“Tigrat e Arkanit”

Kanë qenë “tigrat” e etur për gjak të famëkeqit Arkan ata që shkaktuan trazirat e dhunshme ditën e djeshme (të martën) në Xhenova të Italisë. Kështu shkruan e përditshmja italiane “La Repubblica”, në versionin e saj online.
Sipas gazetës, ish-njësitë paraushtarake serbe që kanë kryer masakra në Ballkan, u mblodhën dje në Itali për të shkaktuar trazira. Sipas burimit, të ashtuquajturit “tifozë”, vinin nga disa lokale periferike të Beogradit, të njohur ndryshe si strofulla të dhunës serbe. Por cili ka qenë objektivi i vërtetë i tyre?
Sipas Milan Petroviç, redaktor i së përditshmes “Blic”, qëllimi i tifozëve “ultras” ka qenë politik. “Të shkaktojnë sa më shumë probleme për presidentin Tadiç dhe qeverisë së tij. Sidomos, të krijojnë një klime destabiliteti për ta çuar vendin sa më shpejt në zgjedhje të parakohshme”, shprehet Petroviç. Bojan Pajtiç, kryetar i qeverisë së provincës autonome të Vojvodinës është edhe më i drejtpërdrejtë. “Kjo turmë nuk vepron në mënyrë spontane. Ajo është në shërbim të atij që kërkon të na ndalojë me çdo mjet kthimin në një vend normal”, thotë Pajtiç. Në të njëjtën linjë shprehet edhe kryetari i Federatës Serbe të Futbollit, Tomislav Karaxhiç. “Ai që organizoi këto protesta ndodhet në Beograd. Ky është një sulm që i bëhet drejtpërdrejt shtetit”, deklaron Karaxhiç.  

I kërkohet ndjesë Italisë, por jo Shqipërisë

Një ditë pas incidenteve dhe shfaqjeve të shëmtuara nga nacionalistët serbë, ka reaguar ambasada e tyre në Itali, duke kërkuar ndjesë për atë që ndodhi. Ambasadorja e Serbisë në Romë i kërkon ndjesë Italisë, duke u shprehur se asaj dhe shtetit që përfaqëson i vjen turp për këto që kanë ndodhur, dhe se ata që e bënë një gjë të tillë janë banditë.

“Na vjen turp. Këta banditë nuk përfaqësojnë ndjenjat dhe sjelljen e popullit serb. Na vjen turp dhe ju kërkojmë ndjesë”.

Kjo është ajo çfarë ka ka deklaruar ambasadorja serbe në Romë, Sanda Raskoçviç-Iviç duke folur për gazetarët në prag të një konference në Beograd. Ajo komentoi trazirat e ndodhura në Xhenova te cilat çuan në pezullimin e ndeshjes Itali-Serbi. Serbia i ka kërkuar zyrtarisht falje Italisë për incidentin e shkaktuar dje nga tifozët serbë në stadiumin e Xhenovas. Ministri i Jashtëm serb, Vuk Jeremiç, në një bisedë telefonike me homologun Franko Fratinin ka dhënë garancinë e tij se drejtësia serbe do t’i ndëshkojë huliganët. “Autoritetet e Beogradit do të shtojnë kërkimet për përgjegjësit e dhunës dhe do të arrestojnë të gjithë kriminelët, të cilët do të marrin dënimin e merituar”, ka pohuar Jeremiç. Ndërkohë që ministri i Brendshëm serb, Ivica Daçiç ka kritikuar policinë italiane për menaxhimin e gabuar të situatës.

“Ndërhyrja e policisë italiane mund të kishte qenë shumë më e mirë. Ata nuk duhet t’i kishin lejuar tifozët të hynin në stadium me sende të forta”, ka pohuar Daçiç.

Por asnjëri nga këto autoritete nuk kanë kërkuar falje për incidentin e shëmtuar ku u përdhos dhe u dogj flamuri shqiptar.
Kombëtarja serbe e futbollit ka mbërritur mbrëmjen e kaluar në Beograd pas pezullimit të takimit Itali-Serbi. Futbollistët kanë shprehur hidhërim për atë çfarë ndodhi, por nuk dhanë komente mbi sjelljen e tifozëve ekstremistë. Ndërkohë presidenti i Federatës Serbe të Futbollit, siç e thamë edhe më lart, thotë se tifozët nuk kishin ardhur vetëm në Xhenova, por sipas tij bëhet fjalë për një plan paraprak për të krijuar incidente për të dëmtuar takimin.

Mediat evropiane të gjitha me një fjalor: Turp për Serbinë

Të gjitha mediat i kanë konsideruar si një turp këto ngjarje dhe akte dhune nga serbët në stadiumin e Xhenovas, por jo vetëm botërore, por edhe ata vendase, këtë herë kanë qenë në një mendim me ata evropiane. “Turp i ri, tifozët ndërpresin Itali-Serbi”, titullohet artikulli kryesor në të përditshmen e Beogradit “Blic”. Në brendësi të tij theksohet se me këtë incident, vijon pikiata e futbollit serb. “Mund të imagjinojmë se si janë ndjerë kapiteni dhe futbollistët tanë. Me siguri, janë turpëruar”. “Skandal në Xhenova”, titullohet versioni online i “Vesti”. Ndërsa “Vreme” hapet me një fotografi ku tifozët serbë dogjën flamurin shqiptar. Gazetat britanike gjithashtu shkruajnë se ky është një turp i vërtetë, ku në përgjithësi të gjitha përdorin shprehjen ndërpreje për shkak të huliganëve, por dhe duke përdorur fotot nga djegia e famurit shqiptar. Ndërsa “Daily Telegraph” shkruan “Turp për Serbinë”, në të njëjtën linjë është edhe “Daily Mail”. Edhe shtypi sportiv spanjoll i ka kushtuar një vëmendje të veçantë incidenteve në Xhenvoa, që solli dhe pezullimin e ndeshjes Itali-Serbi, e ku ultras serbë dogjën para kamerave edhe flamurin shqiptar. “Turp serbë!”, ishte titulli i prestigjiozes “Marca”. “Dje (të martën) në Europë ndodhi një tjetër ndeshje turpi”, - shkruante e përditshmja sportive. “Vetëvrasje serbe në Xhenova”, - shkruante “Sport”, që nga ana e saj flet për “një natë çmendurie”. “El Mundo” e titullon shkrimin e saj: “Terror dhe turp në Xhenova”, duke e shoqëruar edhe me fotot e huliganëve serbë. “Ultrasit karikojnë futbollin”, ishte titulli i “El Pais”. E njëjta paraqitje, pothuajse ka mbizotëruar edhe në shtypin francez, të cilët e konsiderojnë turp për Serbinë dhe për shtetasit e saj këto akte të pa precedenta.

Policia italiane ka kapur në bagazhin e një autobusi “miun” e incidenteve
Vihet në pranga “njeriu i zi”, ai që dogji flamurin shqiptar
Mbrëmja e së martës, duhet të ishte një mbrëmje spektakli dhe futbolli, pasi luhej në kuadër të kualifikueses të një evenimenti mjaft të madh dhe të rëndësishëm, si Kampionati Europian, por në fakt nuk ishte kështu. Dhe arsyeja është se disa njerëz, që vijnë nga një vend që gjithmonë ka prodhuar luftë, nga do që shkojnë gjithmonë e kërkojnë një gjë të tillë. Të martën në mbrëmje në Xhenova, në stadiumin “Marassi” ku duhej të zhvillohej një ndeshje mes dy kombëtareve, ka shpërthyer në një shfaqje të shëmtuar nga huliganët dhe ultranacionalistët serbë, që gjithmonë janë njohur për veprime të tilla barbarizmi dhe për mungesë qytetarie. Por ndërkohë në orët e para të ditës së mërkurë policia italiane ka mundur të vejë nën pranga kreun e këtyre akteve vandale dhe 17 persona të tjerë. Më pas, aksioni ka vijuar duke çuar në pranga edhe 37 serbë të tjerë. 

Arrestohet “Ivani i zi”
Pas pezullimit të ndeshjes Itali-Serbi, shoqëruar me djegien e flamurit shqiptar nga ultrasit serbë, policia ka venë në pranga 17 persona, mes tyre edhe “kapon” e ngjarjes së turpshme. Mediat italiane kanë publikuar gjithçka që ka bërë ky person, i quajtur Ivan Bogdanov, duke filluar që nga prerja e rrjetës së stadiumin, nxitjen e tifozëve të tjerë për të hedhur fishekzjarrë dhe sende të forta në fushë, dhe djegia e flamurit shqiptar. Kapja e tij është ndihmuar edhe nga tatuazhet e shumta që kishte në trup. Sipas mediave, dhe jo vetëm atyre italiane, raportojnë se mbrëmë përleshjet kanë vazhduar edhe jashtë stadiumit “Marassi” deri rreth orës dy pas mesnate dhe numërohen 35 huliganë të denoncuar, ndërkohë që 138 të tjerë janë të identifikuar. “Ai quhet Ivan - thotë një agjent - në orën 03:00 të mëngjesit të ditës së djeshme, njeriu më i kërkuar mes ultrasve serbë është vënë në pranga për incidentet në “Marassi”. “Ivan Bogdanov ka prerë rrjetën me një gërshërë gjigante, lëshoi fishekzjarrë në fushë dhe dogji flamurin shqiptar. Por e kanë tradhtuar tatuazhet e shumta dhe agjentët e kanë arrestuar”, ka thënë agjenti. Ivan është ndalur në bagazhin e një prej autobusëve të cilët do të çonin tifozët në Beograd. Forcat e rendit kanë zhveshur të gjithë tifozët në shumicën e autobusëve për të kuptuar se kush ishte Ivan, duke e ndaluar. 

Të gjithë një “prerje”
Zyrtarët e policisë italiane u shprehen se mbrëmë “shmangën një Hejsel të ri”. Pothuajse të gjithë mediat ndërkombëtare i janë përkushtuar lajmit, ku një ndeshje futbolli u shndërrua pa pritur në një arenë lufte urbane. Ndërkohë, televizioni publik serb e dënoi sjelljen e ultrasve. “Ky është një turp i vërtetë për Serbinë dhe një turp për futbollin tonë”, u shpreh komentatori gjate momenteve kur ndeshja u ndërpre. Por pavarësisht fjalëve që janë thënë nga ana e Serbisë, qoftë media apo autoritetet, kjo nuk mund ta mbulojë atë që ndodhi. Por edhe vetë lojtarët me synimin, që ”për të qetësuar” ultrasit filluan të bënin gjeste nacionaliste. Kjo do të thotë se edhe ata që ishin në fushë ishin si ata në shkallët e stadiumit, që do të thotë se janë të gjithë një lloj.

Kombëtarja serbe rrezikon përjashtimin, por UEFA ka rezerva edhe për Italinë

Serbia rrezikon përjashtimin nga Europa pas dhunës së ushtruar nga tifozët ekstremistë dje në mbrëmje në stadiumin “Marassi” të Xhenovas. Të gjitha mediat italiane e kanë cilësuar dhunën si të paprecedente, ndërsa Beogradi ka kërkuar falje zyrtare.
Por a do mjaftojë kjo për të shpëtuar kombëtaren e Stankoviç & Co nga reprezalja e UEFA-s?
Dëmi më i vogël që mund t’i shkaktohet kombëtares serbe është humbja në tavolinë 3-0, por UEFA ka treguar se është e aftë të reagojë me shpejtësi kur bëhet fjalë për dhunë. Delegati David Petriashvili pritet të paraqesë raportin në UEFA dhe vendimi do të merret brenda 15 ditësh. Në analizë do merret parasysh edhe dhuna gjatë ndeshjes së vitit 2008 në Beograd ku u vra një tifoz i skuadrës së Tuluzës. Nëse përjashtohet kombëtarja serbe, kjo nuk do të jetë hera e parë pasi në vitin 1992 u përjashtuan nga Europiani, duke i lënë rrugë të lirë Danimarkës që pak muaj më vonë u shpall edhe kampione e kontinentit. Ndërkohë që UEFA ka pasur rezerva edhe për vendin organizator, Italinë. “Përveç përgjegjësisë së atyre që provokojnë incidente, rregullorja e UEFA-s parashikon masa edhe për federatën pritëse”. Kështu është shprehur për ANSA-n, zëdhënësi i UEFA-s, Rob Faulkner, duke iu referuar trazirave të në stadiumin “Luigi Ferraris” të Xhenovës. “Federata që organizon ndeshjen duhet të garantojë sigurinë në stadium dhe zhvillimin e qetë të ndeshjes”, është shprehur ai.

“Luftën e Xhenovas”, Stankoviç do e ndalonte me gjeste nacionaliste
Ajo që ndodhi të martën në mbrëmje nga e gjithë media italiane mbante epitetin si “lufta e Xhenvoas”, ku ultranacionalistët e kombëtares serbe të ndodhur në Itali për të ndjekur përballjen mes vendit të tyre dhe Italisë kanë kthyer skenat guerrilase në stadiumin italian të “Marasit” në Xhenova. Pak para se të fillonte ndeshja tifozët serbë janë përleshur me tifozët italianë ndërsa kanë shfaqur edhe njëherë urrejtjen që kanë për shqiptarët duke djegur një flamur shqiptar. Ndeshja mes Italisë dhe Serbisë e vlefshme për Euro 2012 është anuluar edhe pse skuadrat kanë tentuar të hyjnë në fushë. Ndërsa një komentator i “Rai-t” pasi u ka bërë thirrje tifozëve të qetësohen, ka vënë re se lojtarët e përfaqësueses serbe ishin duke përshëndetur tifozët e tyre me një gjest nacionalist. Më saktësisht kamera ka kapur Dejan Stankoviçin, i cili përshëndeste tifozët me një gjest nacionalist serb (me tre gishta), me origjinë të lashtë, që përfaqëson kryqin ortodoks serb, që është përdorur gjerësisht edhe gjatë luftës. Por edhe disa lojtarë të tjerë kaun bërë të njëjtën përshëndetje, me arsyetimin se donin që tub “qetësonin” situatën.

Bilanci i incidenteve, 16 persona në spital, mes tyre dy karabinierë

Bilanci i këtyre trazirave, sipas atyre që jepen nga media e vendit fqinj, në total janë 16 persona që kanë mbetur të plagosur dhe kanë përfunduar në spital, mse tyre edhe dy nga forcat e karabinierisë, ndër të cilët disa në gjendje të rëndë, si pasojë e konfrontimeve me tyre. Ndërkohë 17 huliganë kanë përfunduar në pranga me në krye udhëheqësin e tyre, gjatë natës së martë dhe orët e para të ditës së djeshme në Xhenova. Sipas radiove italiane, qetësia në tribunat e stadiumit “Marassi” të Xhenovës, rajon verior i Italisë, u vendos vetëm pas orës 4:00 të mëngjesit, kur autobusi i fundit me të huliganët serbë, nën shoqërimin e forcave të rendit.
Në total, policia arrestoi 17 persona, përfshi edhe liderin e një grupi prej mbi 50 vetash të cilët u përfshinë në aktet vandale të dhunës dhe djegies se flamurit shqiptar. Përpara ndeshjes, dhjetëra tifozë serbë plotësisht të dehur u përfshinë në një valë aktesh dhune në qendër të Xhenovas, ku shkatërruan vitrina dyqanesh dhe stacionet e autobusëve, këto të gjitha thuhen nga vetë media italiane.

T. Observer, Ilirian Haskurti

Përmbytja, ndeshja Gramozi - Real dhe regjimi korporativist.

Ka kohë që në Shqipëri qarkullon lajmi mbi një ndeshje miqësore midis Gramozit të Ersekës dhe Realit të Madridit, e cila do të luhet në Tiranë. Këtë udhëtim egzotik të “galaktikëve madrilenë” do ta financojë kompania shqiptare “Taçi Oil International”.

Në fakt, jo vetëm udhëtimin. Kjo kompani ka rënë dakord të paguajë dhe një shumë të mirë parash, të cilat do të shkojnë në arkën e klubit të famshëm madrilèn. Është pikërisht kjo shumë, që e ka kandisur Florentino Perez-in të sjellë yjet e shumëkërkuar të futbollit botëror për të luajtur me çunat diletantë të Ersekës. Dhe kjo kuptohet. Ajo që s’para kuptohet ka të bëjë me kompaninë shqiptare. Pse vallë kjo e fundit është e gatshme të harxhojë një dorë të mirë parásh për një veprimtari thjesht sportive? Dikush mund të thotë se kemi të bëjmë me një operacion inteligjent marketingu. Ou? Po si kështu? A mos vallë për këtë ndeshje do të flasë shtypi e media botërore? Do t’i bëjë jehonë CNN-i, BBC-ja, Al Jazeera, etj, etj? Jo, as që bëhet fjalë. Ja, u bë ndeshja me Milanin, dhe i vetmi stacion televiziv që foli ishte stacioni homonimik “Milan Channel”. Afërmendsh, dhe televizionet e gazetat shqiptare. Quhet ky marketing?

Por edhe sikur të fliste gjithë bota mbi faktin, që ndeshja midis skuadrës së madhe të Realit e skuadrës së përunjur të Gramozit financohet nga “Taçi Oil International”, prapëseprapë nuk do të besohej se kompania shqiptare, bash për shkak të këtij “operacioni të suksesshëm marketingu”, do të hynte në mënyrë prepotente në tregun rajonal, kontinental e botëror të naftës, ku lojtarët e fortë imponohen ose me faktin që janë fare pranë burimeve (kompanitë arabe, fjala vjen), ose me emrin e me traditën (sidozot kompanitë amerikane), ose me forcën e regjimeve politike në mbështetje të tyre (kuptohet, kompanitë ruse).

“Mor po çfarë të duhet ty me marketingun e kompanisë në fjalë?
Është punë e Taçit se ku i çon paratë e veta” – mund të thotë ndokush. Përgjigja ime është e thjeshtë. Afërmendsh, mua nuk më duhet gjë me paratë e Taçit. As me strategjinë e tij të marketingut. Personalisht nuk e di se si Taçi është bërë biznesmen. Dhe as që dua ta di, pasi nuk kam ndonjë kureshtje kushedi se çfarë për të njohur gjëra nga bota e rrëmujshme dhe e mistershme e sipërmarrjes shqiptare. E vërteta është se kam hasur ditë për ditë një reagim e pakënaqësi të madhe (besoj, se të gjithë jemi dëshmitarë të këtij reagimi), por nuk kam patur ndërmend të bëhem interpret i këtij zemërimi popullor. Do më pëlqlente ta shihja të artikuluar në mass-media këtë zemërim (mass-media prandaj egziston), por vetë nuk e kam parë të udhës t’i jap zë në public këtij vox populi të dëgjuar në rrugë, në shtëpi, në supermarket-e, në kafene, etj. Nuk kam dashur pikërisht për ato arsye që thashë pak më sipër: punët e paratë e Taçit janë punët e paratë e Taçit.
Më nxjerr pak nga binarët ideja që dikush çon dëm disa milionë euro në një vend si Shqipëria, ku me kaq para mund të riparosh e ndërtosh të gjitha shkollat e vendit, por në fund fare prapëseprapë them, që paratë e Taçit janë paratë e Taçit.

Mirëpo, dy ditë më parë, kur pashë një manager-e të kompanisë “Taçi…”, që premtoi se paratë e fituara nga shitja e biletave të ndeshjes, do të shkojnë në ndihmë të dëmtuarve nga përmbytja në veri të Shqipërisë, thashë me vete: në këtë rast nuk kemi të bëjmë as me operacione marketingu, as me gjeste bamirësie. Ky është një protagonizëm që nuk shkon me asnjë logjikë biznesi, është një tentativë e re komiko-tragjike për të ri-vefa-izuar kapitalizmin shqiptar, është një përpjekje për të rikrijuar modelin e sipërmarrësit, i cili në të njëjtën kohë bën një numur gjërash: ka normë të jashtëzakonshme fitimi (ndryshe, pse do t’i flakte tak-fak disa milionë euro), është aktor i ditëpërditshëm në skenën publike shqiptare, hedh copëra lëmoshash për njerëz në nevojë, e më në fund, është dhe klient i pushtetit politik. Fakti i fundit njihet botërisht, por edhe sikur të ish një marrëdhënie klientelare e konsumuar skutave e cepave, ajo do të dilte në shesh në rrethanat, kur kryeministri pret e përcjell skuadrat e mëdha të futbollit, që ftohen në Tiranë me paratë e Taçit. Kryeministri ynë me siguri ish përgatitur të bënte të njëjtën gjë edhe me Ronaldon, Kakanë e të tjerët, të cilët do t’i priste në zyrën e vet e prej të cilëve do t’i dhurohej bluza me numrin 1, por përmbytja në veri ia prishi planet. Për fatin e keq të kryeministrit tonë qokaxhi, ky show i përgatitur deri në detaje nuk do të luhet (megjithëse ca miq të mij donin të vinin bast me mua, që Berisha do ta bëjë se s’bën orgjinë e planifikuar në zyrën e kryeministrisë).

Të përmbledhura, problemet që prezanton kjo lloj sipërmarrjeje, janë dy: i pari është guximi për të dalë në publik e për të na thënë të gjithëve, se “unë fitoj tmerrësisht shumë, aq shumë se s’e kam për gjë fare të flak disa milionë euro për një spektakël futbollistik që zgjat veç një orë e dyzetpesë minuta”. Lind pyetja: Ç’janë këta biznesmenë, të cilëve u lipsen veç tre-katër vjet për t’u bërë aq të pasur, sa mund të pretendojnë blerjen e klubeve sportive me nam ndërkombëtar?
Si shpjegohet pra ky krijim pasurie fët e fët? Kanë shpikur ndonjë kompani të çuditshme dot-com, a ndonjë start up, me të cilat operojnë në fusha të panjohura më parë? Apo kanë shpikur ndonjë motor të ri kërkimi në fushën e kibernetikës, që konkuron google-in e yahoo-në? Apo kanë ndërtuar ndonjë Silicon Valley në bregdetin shqiptar? Apo kanë bërë spekullime spektakolare në tregun ndërkombëtar të aksioneve, duke shitur e blerë options, futures, securities, mutual funds, etj? Çfarë dreqin bëjnë këta që fitojnë kaq shumë? Kuptohet, nuk bëjnë asgjë të llojit të bizneseve apo shpikjeve që përmenda më sipër.

I dyti është guximi për të lozur politikisht, e për të mos e fshehur fare se lindin, gjallojnë, veprojnë e rriten e gjigandizohen sa hap e mbyll sytë nën kujdesin e një instance të epërme, gjë që ndodh veç në regjimet korporativiste (corporate, do thoshin anglo-saksonët), ku biznesmenët (ashtu si dhe gazetat, gazetarët, intelektualët, klerikët, akademikët, etj, etj), jo vetëm improvizohen nga qeveria, por edhe vihen në funksion të medemek projekteve e vizioneve (deri dhe të halleve) të qeverisë. Ne jetojmë tanimë në një sistem korporativist, jashtë të cilit është ose pamundur, ose e rrezikshme të jetosh. Ti mund të provokosh Gërdecin, e mund të përmbytësh gjysmën e Shqipërisë, por nuk të gjen gjë nëse je në shërbim të qeverisë. Në të kundërt, po të jesh kundër qeverisë, mund ta pësosh edhe pa bërë asgjë anti e jo ligjore. Berisha do të vazhdojë deri në fund me këtë strategji të ndërtimit të një regjimi korporativist, synimi i të cilit është të fabrikojë qytetarë të llojit të atyre shkodranëve, të cilët, të hipur mbi barka apo të zhytur deri në brez në detin me ujë, që ua shndërroi në hiç mall e katandi, gjenin rast të drejtoheshin nga kamerat e të ngrinin lart dy gishtat, si shenjë besnikërie ndaj të sëmurit psikik që sundon këtë vend gjithashtu të sëmurë.

Duhet ta durojmë gjatë këtë regjim?

Mustafa Nano, Korrieri

Europa përfshihet nga skandali i basteve

200 ndeshje të kompeticioneve më të rëndësishme të futbollit europian, ligave superiore dhe kategorive inferiore, janë nën hetim, pasi rezultatet e këtyre takimeve kanë qenë të fiksuara për t'ju shërbyer kompanive të basteve.

Autoritetet e policise ne qytetin e Bohumit kane zbuluar skandalin qe ka prekur futbollin, ndersa jane arrestuar deri tani 17 persona. Behet fjale per nje organizate kriminale internacionale qe operon ne bastet europiane.

Ne keto trukime kemi te bejme me 3 ndeshje Champions League 12 te Uefa Europa League, nje ndeshje e eleminatoreve te europianit te Under 21, dhe mes tyre shume ndeshje te kampionatit austriak, te Bosnje Hercegovines, Hungarise, Sllovenise, Kroacise dhe Turqise.

Skandali i fiksimeve te rezultateve ka qene i madh edhe ne kategorite inferiore, ku jane perfshire ndeshjet e kategorise se dyte gjermane, zvicerriane dhe belge. Nga 200 takimet te cilat do te hetohen, 30 raste i perkasin vetem Gjermanise, ku 4 ndeshje prej tyre i perkasin kategorise se dyte, 3 te tjera asaj te trete dhe 18 takime i perkasin kampionateve rajonale. 15 prej te arrestuarve nga policia jane kapur ne Gjermani dhe 2 ne Zvicer, ndersa u jane sekuestruar materiale te ndryshme dhe nje shume prej 1 milion eurosh.

Vizion+

Adhuruesit dhe tifozët e këtij sporti duhet të pyesin veten, a ka më futboll të pastër ?

Kampione bote, asnjë shpërblim

Kampionia e botës dhe e Europës për të reja në xhudo, Majlinda Kelmendi, një nga sportistet më me shumë medalje në vend, nuk përfiton asnjë shpërblim nga shteti shqiptar.

I vetmi faj i saj eshte se garon ne nje sport te ri qe nuk eshte pare si elitar nga drejtuesit e sportit ne Ministrine e Sporteve. Lajmi eshte konfirmuar nga perfaqesues te ketij institucioni te cilet theksojne se do te cojne ne Keshillin e Ministrave disa ndryshime ne listen e sporteve qe duhen shperblyer ne rast te rezultateve pozitive.

Majlinda Kelmendi

Disa kohe me pare me propozim te MTKRS, Keshilli i Ministrave percaktoi shperblimet per sportistet e rritur te disa disiplinave sportive ne rast se ata sjellin medalje apo renditen mes me te mireve te Europes dhe botes, nderkohe qe sportistet e rinj per te njejtin sukses do te perfitonin 25% me pak se shperblimet e te rriturve.

Majlinda Kelmendi, shqiptare nga Kosova, vetem 1 vit pasi marrjes se pasaportes shqiptare arriti te sjelle 2 medalje ari, nje Europe dhe nje bote, nderkohe qe qellimi i saj kryesor eshte pjesmarrja ne ekipin qe do te perfaqesoje Shqiperine ne Lojrat Olimpike Londer 2012.

TCH

Video në YT : http://www.youtube.com/watch?v=bcC92R5-So0

Shqiptari i rekordeve Gines

Ai është shqiptari që ka vendosur një rekord “Guiness”, por kjo nuk ia ka zbehur dëshirën për të bërë sërish diçka që do ta rishkruante emrin e tij në librin e rekordeve botërore.

Spartak Hamiti tashmë është pjesë e “çudirave” njerëzore në mbarë botën dhe duket se të qënit njëherë pjestar i këtij rrethi, ka ndikuar shumë tek ai.

Ai e ka shënuar emrin e tij në “Guiness” për thyerjen e rekordit të mëparshëm botëror për mbajtjen e topit të futbollit në ecje e sipër. Spartaku në atë kohë 52 vjeçar, qëndroi më shumë se 4 orë me topin e futbollit në këmbë, duke u kthyer në këtë mënyrë në një nga njerëzit e rrallë të globit, që bënte diçka të tillë dhe jo vetëm.

Më parë, ai kishte bërë një tjetër çudi me një top tenisi, të cilin e kishte mbajtur për më shumë se 1 orë e 32 minuta. Atëherë ai e goditi topin e tenisit plot 10.482 herë dhe krijoi jo pak habi tek njerëzit e pranishëm në atë provë.

Gjithsesi, rekordmeni shqiptar i mbajtjes së topit, i cili posedon edhe një çertifikatë të “Guiness”-it, kërkon më shumë. Në Shqipëri nuk janë të shumtë njerëzit që kanë dëgjuar për të, por në rrethet sportive dhe në admiruesit e të veçantave njerëzore, ajo që bën ai me topin, qoftë ky tenisi apo futbolli, nuk ka kaluar pa u vënë re. Spartaku ka një lidhje të veçantë me sportin, pasi ai përveç garës që është thelbësore në çdo sport, në aktivitetin e tij të përditshëm ndërthur edhe spektaklin. Xhonglimet e tij me çfarëdolloj sfere që mund të mbahet me këmbë, kanë habitur breza të tërë, madje edhe vetë sportistët më të mirënjohur në vendin tonë. Por habia shtohet edhe më shumë teksa mendon se është plot 56 vjeç dhe mund të xhonglojë një top futbolli me të dyja këmbët për më shumë se 1 orë. Megjithatë, përveç habisë që të vjen natyrshëm dhe që të shtohet edhe më shumë kur dëgjon vetë Spartakun të shprehet se do ta thyejë shumë shpejt këtë kohë që ka vendosur me mbi 10 minuta, të lind edhe dëshira për të mësuar më shumë rreth jetës së këtij njeriu, që ndryshe nga shumë sportistë që topin duan ta dërgojnë në rrjetë, ai kërkon që ta mbajë sa më larg tokës. Në intervistën ekskluzive Spartaku ka rrëfyer diçka mbi veprimtarinë e tij të deritanishme dhe sigurisht, ka folur edhe për objektivat e tij të ardhshme.

-Si lindi ky pasion mjaft i veçantë tek ju?
-Mund të them se jam apasionuar pas mbajtjes së topit të futbollit shumë herët dhe fare rastësisht. Kur isha fëmijë, së bashku me shokët e lagjes kishim dëshirë që të bënim xhonglime me top dhe në atë kohë mbaj mend që një gjë të tillë e bënim me topa të përmasave dhe të një cilësie shumë më të vogël se topi i futbollit. Megjithatë ishte diçka që më pëlqeu shumë. Fillimet e mia i takojnë një periudhe shumë të hershme dhe më kujtohet që topi im i parë ka qenë një top llastiku, ose siç i thoshim ne në atë kohë “50-lekësh”. Por më vonë ky pasion u bë edhe më i madh dhe mund të them se koha që kaloja me topin ishte gjithmonë e më e madhe.

-Gjithsesi, ju njiheni si shqiptari i parë që keni hyrë në “Guiness” për mbajtjen e topit të tenisit me këmbë?
-Është e vërtetë dhe padyshim që për të arritur këtë vlerësim, më është dashur një punë mjaft e madhe. Por tashmë kam një tjetër objektiv. Dua të thyej rekordin e mbajtjes së topit të futbollit me këmbë.
-Keni kohë që punoni për këtë gjë?
-Në fakt unë gjithmonë e kam praktikuar këtë gjë. Megjithatë, rezultati i fundit që kam arritur në mbajtjen e topit të futbollit me këmbë ka qenë mjaft i mirë.

-Sa është koha që keni arritur në këtë disiplinë?
-Herën e fundit e kam mbajtur topin e futbollit 1 orë; 2 minuta dhe 6 sekonda. Është një rezultat mjaft i mirë, që mendoj se mund të jetë i krahasueshëm me rekordet e vendosura deri tani në librin e rekordeve. Gjithsesi, dëshiroj që të bëj të ditur se në garën tjetër zyrtare që do të zhvillohet, do të tentoj ta thyej kohën e vendosur dhe kam shumë shpresa se do ta arrij një gjë të tillë.

-Kur është zhvilluar kjo garë?
-Kjo garë është zhvilluar në datë 11 janar të vitit 2006. Në fakt, të tilla gara janë zhvilluar vetëm 6 herë dhe duhet thënë se kjo është një garë që nuk është mjaft e përhapur në vendin tonë.

-Po në garat e mëparshme si kanë qenë rezultatet e arritura?
- Në dy garat e para, që janë zhvilluar në gusht të vitit 2005 në “Pallatin e Pionierëve” dhe ku gjyqtar ka qenë Hiqmet Kuka, unë kam arritur respektivisht këto kohë: 17 minuta në të parën dhe 44 minuta në provën e dytë. Ndërkohë, 4 garat e tjera janë zhvilluar në “Kompleksin Sportiv Dinamo”, nën mbikqyrjen e inspektorit të këtij klubi, Gani Xhafës. Në 3 garat e para rezultatet kanë qenë të pakënaqshme, ndërkohë që në garën e fundit, unë arrita edhe kohën që përmenda më sipër, prej 1 ore, 2 minuta dhe 6 sekonda. Duke pasur parasysh edhe moshën time, mendoj se ky është një rezultat shumë i mirë.

-Pra ju pretendoni se ky është një rezultat për “Guiness”?
-Them se po. Ndoshta nuk është një rekord Guiness, por është e sigurtë që është një rezultat i krahasueshëm me rekordet e vendosura deri tani nga bashkëmoshatarët e mi nëpër botë.

-Çfarë do të bëni për ta bërë zyrtar në arenën ndërkombëtare këtë rezultat?
-Unë i kam drejtuar një kërkesë FSHF-së, ndërkohë që më pas do të paraqes edhe rezultatet e mia tek sektori përkatës që merret me arkivimin dhe krahasimin e këtyre rezultateve, pranë drejtuesve të këtij institucioni. Megjithatë, në verë do të zhvillohet një tjetër garë dhe unë kam shumë besim se do ta thyej këtë rekord që kam vendosur vetë dhe madje do ta përmirësoj kohën me më shumë se 10 minuta.
Urime dhe suksese të mëtejshme
Faleminderit dhe gjithashtu urime të sinqerta nga ana ime.

Tifozatkuqezi.com 07'

Ndiqni videon e tij në YT:http://www.youtube.com/watch?v=lFO6y6KBSI4

Skandal : "Qyteti i biçikletave", STOP çiklizmit !

Prej një jave, sporti me popullor në qytetin e Shkodrës, çiklizmi që ka nxjerrë sportistë të mëdhenj si: vëllezërit Tafili, apo Muriqi, Ibrahim Syka e Leonard Kola, nuk ekziston më.

Bashkia Shkodër

Vendimi absurd eshte mare nga klubi "Vllaznia", ndersa Bashkia e ketij qyteti nuk ka fonde te mjaftusheme per te kontribuar ne kete sport.

Sipas trajnerit Ruzhdi Muriqi, shkrirja e skuadres shkodrane, qe i ka dhene tonin çiklizmit ne Shqiperi per dekada te tera, eshte nje ofendim per te gjithe ata qe kane kontribuar ne kete sport. Nderkohe, edhe talenti Ergi Peraj, kampion i Ballkanit ne vitin 2008, detyrohet te lere Shkodren, duke kerkuar per skuadra te tjera.

Deri pak kohe me pare, 19-vjeçari ka pasur nje trajtim qesharak nga Bashkia, me vetem 6 mije leke ne muaj.


Sporti i çiklizmi eshte themeluar ne qytetin e Shkodres, qe ne vitin 1920. Rrethi i pare çiklistik, qe eshte edhe i treti ne Europe per nga vjetersia, pas Frances e Italise, duke ia kaluar edhe Vueltas spanjolle, apo Belgjikes, eshte organizuar pikerisht ne qytetin verior. Shkodranet jane aq te apasionuar pas ketij sporti, sa nuk ka familje ne kete qytet qe te mos kete dy biçikleta ne shtepi.

Vizion+