Ka vetëm dy mënyra për ta shuar një ndjenjë; ta konsumosh atë... ose ma t'a konsumosh. (S.I)

1. Liria e qytetarit është vlera supreme e shoqërisë. Të parët në botë ligj për qasje publike të informacionit, festohet sot si dita kombëtare e Suedisë. Cdo qytetar mund t'i kërkojë të dhënat nga amza e nga enti tatimor për cdo qytetar, përfshirë të hyrat vjetore, kursimet bankare, patundshmëritë, e letrat me vlerë, prej mbretit e teposhtë.



2. Siguria në tregun e punës, e ndërtuar rreth sindikatave. Sindikatat janë të sanksionuara me ligj si pala që negocion kontratat kolektive. Punëdhënësit privatë të obliguar me ligj të respektojnë kontratat kolektive. Punëdhënësit publike të obliguar me ligj të negociojnë me sindikatat nëse ndryshojnë konditat në punë, apo në rast të shkurtimeve. Sindikatat kanë të drejtë ligjore dhe procedura të saktësuara ligjërisht për greva, përfshirë grevat e simpatisë kundër të gjithë punëdhënësve të një sektori. Por, për arsye të vetëkuptueshme, suedezët s'kanë nevojë për greva aq shpesh. Shteti e merr përsipër vetëm një detyrë, të ofrojë ndërmjetësim nëse negociatat ngelin. Ekspertët mendojnë që ky sistem unik i fuqizmit ligjor të sindikatave dhe negociimit direkt ka siguruar qetësi në tregun e punës, duke ia shtuar efektivitetin dhe produktivitetin ekonomisë suedeze.

3. Shoqëri e solidaritetit institucional: qytetarët kujdesen për njëri tjetrin institucionalisht, ashtu që askush të mos ketë nevojë t'ia shtrojë dorën askujt privatisht. Taksa progresive. Sistem i përgjithësuar i sigurisë sociale, arsim e shëndetësi falas për të gjithë, shtesa për fëmijë njësoj të gjthë prindërve, prej ciftit mbretëror e teposhtë. Suedezët mendojnë se kushtëzimi i tepërt i rritë servilizmin ndaj autoriteteve, e koston e administrimit publik.

4. Barazia gjinore. Të gjitha partitë parlamentare - pos nacionalistëve - vetëquhen feministe. Pothuaj të gjitha partitë kuotojnë gra me vetëdëshirë, qeveria aktuale e djathtë i është kërcënuar madje edhe ekonomisë private me kuotim të detyrueshëm. Të gjitha sistemet e sigurisë sociale janë individualizuar, meqë suporti ndaj "famljes" e saboton clirimin e gruas. Fëmijët edukohen e stimulohen në shkolla për barazi gjinore, në lëndën e amvisnisë djemtë mësojnë të gatuajnë, e vajzat të merren me zdrukthtari.

5. Pushimi prindor i përbashkët. Një vit pushim me 80 përqind të rrogës, që mund të ndahet përgjysëm mes babait e nënës. Një pjesë e pushimit me pagesë ndërpritet nëse nuk e merr babai. Arka e sigurimit social kontrollon që babai të mos ketë të ardhura nga puna gjatë kohës së pushimit: nëse zbulohet se ka të ardhura tjera, ndiqet ligjërisht. Shteti kërkon ta forcojë rolin prindor të baballarëve, e ta dobësojë skajimin e grave në tregun e punës.

6. Toleranca epike. Bashkëjetesa dashururore, me pak dallime, e barazuar ligjërisht me statusin martesor. LGBT mund të martohen, të fertilizohen falas brenda sistemit shëndetësor, e të adoptojnë. Madje edhe kisha nacionale suedeze pranon t'i kurorëzojë LGBT. (Fëmijët e tyre ndihen shuuumë mirë, falemnderit.)

7. Pavarësia e pashembullt e komunave. Komunat suedeze janë shtet në veti, me të drejta largvatëse për të administruar - konform ligjit, kuptohet - shkollimin, shëndetësinë, banimin e qytetarëve, kulturën lokale, ndihmat sociale etj. Me fjalët e një miku suedez, i vetmi vend në botë që ka autonomi më të lartë të komunave se Suedia është - Kosova! Sepse aty, ligji Ahtisaari u ofron komunave etnike serbe të drejta më largvajtëse se komunave suedeze.

8. Niveli i lartë i kulturës. Suedezët janë populli që lexojnë së shumti në botë, sipas OKB-së. Poashtu, janë vendi ku ka më së shumti biblioteka publike. Sistemi i bibliotekave publike është kapilar, pothuaj që s'ka lagje pa një bibliotekë. Në biblioteka mund të porositen, pa pagesë nga qytetari, gazeta nga të pesë kontinentet, si dhe libra në të gjithë gjuhët e botës. Karta e bibliotekës është falas dhe e pakushtëzuar. Kush ka kartë anëtarësimi, mund të kërkojë cfarëdo materiali të dojë. Bibliotekat ofrojnë edhe facilitete të relaksit me fëmijë, disqe CD, si dhe materiale për lexim të lehtë, për imigrantë e dislektikë (persona me sfida neurologjike në lexim).

9. E drejta e kalimit të lirë nëpër natyrë, allemansrätten: shqip tekstualisht "e drejta e cdo njeriu". Pronarët e tokave nuk kanë të drejtë t'ia ndalojnë kalimin e lirë, ndalimin, apo qëndrimin e përkohshëm në tenda, asnjë qytetari që nuk ndote e nuk e trazon ambientin. Suedezët janë fetishistë të natyrës, në cdo stinë të vitet hasë njerëz që enden pyjeve, lundrojnë me barka liqeneve, ngritin tenda nëpër lëndina. Friluftsföreningen, përafërsisht Shoqata për aktivitete në natyrë, është ndër shoqatat më masive suedeze me qindramijëra anëtarë. Nëse zombiet e pushtojnë botën, Suedia do të jetë sigurisht vendi ku do të ketë më së shumti mbijetues të paprekur prej tyre.

10. Modestia suedeze. Ndonëse i ka të gjitha këto, suedezi nuk e lavdëron tej mase vendin e vet, as kombin e vet. Madje shikohet pak si vulgare, të fryhesh kështu për veten: unë personalisht do të ngurroja ta hedh këtë tekst në suedisht. Qytetarët e emancipuar të këtij vendi kanë frikë të rrahin gjoks, meqë nuk duan zhvillime fashistoide në vendin e vet, tëhuajësim të pakicave, e shkatërrim të kësaj ndjenjës së bashkësisë dhe solidaritetit institucional që e ka ndërtuar këtë vend nga themeli. Fjala patriotizëm është fjalë e shëmtuar në Suedi, ka konotacion kolektivist e pothuaj fashist. Pyet pse? Shiko edhe një herë në krye të këtij statusi, fjalinë e parë te pika nr 1.

Ka mënyra e mënyra për ta dashur vendin e vet. Suedezët thjesht e përbuzin dashurinë që cirret, ndërsa e cmojnë dashurinë që shprehet me respekt për lirinë, e mirëqenien, e ndjenjën e përkatësisë së përbashkët.

Shqiptar Oseku

Mamaja Perfekte?

Gruaja që bën TRE punë për t’i blerë vajzës rroba firmato

Lacashire, Britani - “Unë kam shumë këpucë”, thotë 15-vjeçarja, Lauren Walsh. “I jam lutur mamit për këto”, vazhdon ajo, “dhe mami më ka thënë që mund t’i vesh gjatë gjithë kohës. Këto këtu (tregon një palë çizme) ishin të shtrenjta, por nuk i kam veshur asnjëherë. Shumicën nuk i vesh fare.”

Lauren shpenzon 600 dollarë në muaj për garderobën e saj të madhe. Ajo që paguan për këto veshje dhe sende të shtrenjta është e ëma e saj, Jackie, e cila është detyruar të bëjë tre punë, si pastruese.

“Tregohem e butë me vajzat”, thotë ajo, “E di se jam e butë, aq e butë sa të tjerët do të thoshin ‘thuaji jo’, por unë nuk mundem”. Sipas saj, “nëse i ke, pse mos ta shpenzosh”?
Për të vlen më tepër fakti që i bën vajzat e saj të lumtura.

Lauren, nga ana e saj nuk ndihet fajtore, pasi ajo i quan “si para të humbura”. Madje, nuk e di as sa i kushtojnë këpucët, pasi është e ëma ajo që ia blen.

“Ajo m’i blen dhe unë nuk e pyes. Thjesht i them faleminderit. E di që mamaja ime është njeri i butë dhe bie dakord me shumicën e gjërave”, shprehet ajo.

G. Shekulli

Zbardhet e plotë telefonata 90 minutëshe midis Obamës dhe Putin

- Alo!

 

- Alo, Obama jam.
- Po pse i bie me numër privat, ore qafir?
- Eshtë numri i Mishelës, e ka me ofertë.
- Si është bukuroshja Mishelë?
- Lerë mos e pyet, ma ka sjellë në majë të hundës ma ka sjellë, por le të hymë direkt në temë. Putin, si e ke hallin me atë Krimenë?
- S'kam hall fare, po ti ç'hall ke?
- Si ç'hall kam, ore faqezi?!
- Hej, hej Obama, vetëm ty s'të shkon kjo shprehi...
- Dakord, dakord, po unë përfaqësoj Amerikën, superfuqinë që siguron e garanton demokracinë. Ti do tërheqësh urgjentisht trupat nga Krimea, ndryshe do më detyrosh të testoj teknologjitë e reja ushtarake.
- Obama, ç'ka je t'ue thanë or burrë? A po e din me ka je tue folë a?
- Putin, mos mu krekos mua, po të them se rrezikon ta futësh botën në një luftë të III-të Botërore. Mendoje mirë, kaq po të them..
- Obamë, qetësohu e mos merr për kot. Bota është mbipopulluar shumë dhe Europa është plakur keq.
AIDS, Gripi i Derrit, Gripi i Shpendëve, Lopët e çmendura, tumori, tsunamet, terrorizmi, vetëvrasjet, ushqimet OMGJ, besimet fetare, Masonët, Iluminati e me lesh e me presh, më fal për shprehjen, por një m** të madh kanë bërë.
Po shumohemi si minjtë... A nuk e merr vesh?!
- Po ore po, po ku i dihet, mbase kapim ndonjë planet tjetër këtu afër.
- Ore Obamë, po ti çfarë halli ke? Ty s'të prek kush, ti do rrish gjithë kohës në avion, apo po të dhimbsen ata obezët e tu injorantë që i bëjnë hije tokës kot në Amerikë?
- Me ata s'ke punë ti, po shiko ata pijanecët e tu langaraqë që i gjen tapë që në pikë të mëngjesit...
Me ata do luftosh ti, me ata muzhikët rusë të mbaruar?
- Të mbaruar apo jo, mbetet ta shohim, ti krruaje po ta mbajti...
- Putin, a e di që ta bëj fytyrën si këpuca ta bëj, ti shkul dhëmbët një e nga një, diktator, bllokmen, bllokqen, komunist i kuq.
- Po hajde se po e shohim sa trim je.
- Hajde lëri llafet e mbylle tani...
- Mbylle ti i pari.
- Mbylle telefonin e mos ma ngre zërin.
- Mbylle vetë, ti more telefon.

Dhe kështu zgjati telefonata e hapur edhe për 1 orë, derisa bateritë e telefonave, ranë...

Bota nën ankth, pret!

Shkroi: Stop Injorancës !

Për Perëndinë? Edhe bar do hamë ...

Një Predikues i krishterë në Afrikën e Jugut i bëri besimtarët që të ulen e të hanë bar, pasi u tha se kështu do të jenë më pranë Zotit.

Pas udhëzimeve të Pastorit Lesego Daniel, dhjetra besimtarë u ulën për të ngrënë bar në veri të Pretorias. Edhe pse metodat e tij kontraverse janë kritikuar shpesh, mijëra besimtarë thonë se ai i ka shpëtuar. Pastori thotë se njerëzit mund të hanë gjithçka dhe të mbijetojnë.




Një studente e juridikut, e cila kishte një vit që vuante nga dhimbjet në fyt, tha se u shërua pasi hëngri bar. Megjithatë, shumë nga besimtarët vrapuan për në banjë për të vjellë pasi konsumuan barin.

Një fantazmë jashtë Parlamentit britanik?

Një figurë fantazme është kapur nga aparati i një fotografi jashtë parlamentit britanik në prag të vitit të ri.

Imazhi tregon hijen transparente të një personi të veshur në mënyrë sportive, duke vështruar godinën e Parlamentit. Fotografi profesionit Jules Annan e ka fiksuar këtë imazh në prag të Vitit të Ri, por vetëm pasi ka shkuar në shtëpi ka vënë re hijen e pazakontë.

Sipas “Daily Mail”, fotografi ka siguruar se nuk kemi të bëjmë me ndërhyrje kompjuterike. Ai mendon se kjo fotografi dëshmon ekzistencën e fantazmave.

Më vjen keq t’ju shoh lotët, kjo është zgjedhja ime

Pavel Peconkin, punëtori i ndihmës së shpejtë i cili në sulmin vetëvrasës, në dhjetor, vrau 18 persona e plagosi 36 njerëz, prindërve të tij në mars ua ka dërguar një video-mesazh ku thotë se kishte zgjedhur rrugën e tij dhe se nuk do të kthehet në shtëpi.

“Më vjen keq të shoh lotët tuaj, por e zgjodha rrugën e Allahut. U përcaktova që Allahu të jetë i kënaqur me mua dhe ta meritoj Parajsën. Nuk mund të më largoni nga kjo rrugë”, ka thënë ai.

Ai shtoi se nuk ka dashur të shoh porosinë e tyre, “që të mos largohet nga rruga”.

“Nuk kam dashur ta shikoj, sepse kam menduar se do të më zbus”, ka shtuar ai, duke theksuar se nuk e ka ndërmend të kthehet në shtëpi, raporton The Moscow Times.

“Allahun mua askush nuk ma imponon”, thotë ai dhe shton se shumë vëllezër të tij kanë braktisur familjet “për të ecur në tundimin e Xhihadit”.

Ai i porositi prindërit që të mos besojnë gjithçka që dëgjojnë në televizor për myslimanët.

"Ne nuk vrasim fëmijë, por këtu shoh shumë fëmijë që qajnë për etërit e tyre”, tha ai .

Peconkin është me origjinë nga Volzhski që gjendet në lindje të pjesës evropiane të Rusisë.
Në dhjetor 2011 kalon në islam, e pastaj largohet nga prindërit të cilët nuk e dinin se ku gjendet.
Pas konvertimit ai quhej Ansar al-Rusia.

Moralistët hipokritë

“Youporn” është krijuar në vitin 2006. Në vitin 2012, faqja online ka arritur të regjistrojë 4 miliardë e 800 mijë vizitorë, të cilët kanë parë mesatarisht 8 video secili.

Kjo është shumë e rëndë për një botë si e jona, ku 88.69% e banorëve të saj janë besimtarë fetarë, predikues të zellshëm të virtytit e moralit.
Shkroi: Stop Injorancës !
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_religious_populations

Vendi më i pasur në botë...është vendi më i varfër.

Kjo është tragjedia e një vendi që ka qenë më i pasur nga sa mund ta përballonte vetë.

Historiani Dan Snow sjell për BBC-në një vështrim mbi historinë e Republikës Demokratike të Kongos, potencialisht një nga vendet më të pasura në botë, por që është kthyer në vendin më të varfër për shkak të kolonializmit, skllavërisë dhe korrupsionit.

“Është një vend i bekuar me çdo lloj minerali që ekziston, por i renditur në fund të Indeksit të Zhvillimit Njerëzor të OKB-së, ku edhe ata që kanë më shumë fat janë sërish shumë të varfër”.

Por pse kjo histori tragjike?

Historiani shkruan se gjithçka ndodhi në pesë shekujt e shkuar.
“Në fund të shekullit të 15-të, një perandori e njohur si Mbretëria e Kongos dominonte pjesën perëndimore të Kongos dhe pjesë të disa shteteve të tjera si Angola.
Ishte një mbretëri e sofistikuar, kishte aristokracinë e saj dhe një shërbim civil befasues.

Kur tregtarët portugezë mbërritën nga Europa në vitet 1480, ata e kuptuan se kishin përballë një pasuri gjigande, e mbushur me burime, veçanërisht me mish njerëzor.
Kongo ishte një burim i pashtershëm me skllevër pa sëmundje.
Portugezët e kuptuan shumë shpejt se ky furnizim do ishte më i lehtë për t’u përdorur nëse vendi do ishte në gjendje anarkie.
Ata bënë maksimumin e tyre për të shkatërruar çdo forcë politike indigjene, të aftë për të kufizuar skllavërinë.

Para dhe armë moderne u dërguan për rebelët, ushtritë kongoleze u mposhtën, mbretërit u vranë, elitat u therën dhe u nxit secesioni”.

E kështu shumë shpejt vendi rrëshqiti në një luftë civile të pafundme. Qytete të tëra në Europë pasuroheshin me burimet e Kongos. Qeveritë ishin të dobëta, kurse zbatimi i ligjit nuk njihej.
Kështu, një vend i madh, thuajse sa Europa Perëndimore në sipërfaqe, ishte kthyer në plaçkë.
Ishte një vend me burime të pafundme uji, me një klimë të mrekullueshme, me një tokë pjellore dhe me minerale si bakër, ar, diamante, kobalt, uranium, por edhe me naftë. Por thellë- thellë ishte vendi më i pashpresë në botë.
Në atë kohë vendi ra në duart e belgëve. Ishte periudha kur aty u zbulua goma, që kërkohej shumë për biçikleta dhe për makinat e para. Forcat e sigurisë belge ishin brutale. Miliona njerëz u vranë ose u zhdukën. Regjimi barbar belg nuk kishte asnjë interes për të zhvilluar këtë vend.
Në Luftën e Parë Botërore, ishin mineralet nga Kongo që vrisnin njerëz. Thuhej se 75 përqind e predhave bëheshin nga mineralet e Kongos.
Në Luftën e Dytë Botërore, uraniumi që u përdor në bombat që u hodhën në Hiroshima dhe Nagasaki, vinte nga një minierë në Kongo.

Pavarësia në vitin 1960 ishte katastrofë me vete.
Pjesë të tëra të vendit donin të shkëputeshin, kurse largimi i beftë i elitës belge e la vendin pa asnjë njeri me aftësitë për të drejtuar qeverinë ose ekonominë. Nga 5 mijë vende pune para pavarësisë, vetëm tre mbaheshin nga kongolezët. Nuk kishte asnjë avokat, inxhinier, mjek apo ekonomist kongolez.
Pasi nisën përplasjet e para, lideri kongolez Patrice Lumumba u rrah barbarisht dhe më pas u ekzekutua nga rebelët e mbështetur nga Perëndimi.
Në krye të shtetit erdhi Joseph- Desire Mobutu.
Mobutu u bë shpejt një tiran.
Ai e ndryshoi emrin në vitin 1972 në Mobutu Sese Seko Nkuku Ngbendu Wa Za Banga që do të thotë “luftëtari i plotfuqishëm, që nuk përkulet dhe vetëm shkon nga fitorja në fitore, duke lënë zjarr nga pas”.
Perëndimi e toleronte atë sa kohë që drejt tij vërshonin mineralet dhe sa kohë Kongo ishte jashtë orbitës sovjetike.
Miliarda dollarë pasuri doli nga vendi, kurse ai jetonte në një pallat 100 milion dollarësh, ndërtuar në mes të xhunglës. Pranë pallatit në xhungël kishte edhe një pistë ku mund të ulej avioni Concorde, që e çonte në udhëtime pazari në Paris.
Disidentët torturoheshin, ministrat vidhnin të gjithë buxhetin dhe qeveria nuk merrte frymë. Perëndimi e lejoi regjimin e tij të merrte borxh miliarda dollarë, që duhen paguar edhe sot e kësaj dite.
Në vitin 1997, Ruanda, e bindur se Mobutu fshihte njerëzit që kishin shkaktuar gjenocidin e vitit 1994, e pushtoi këtë vend me lehtësi.
Mobutu u largua duke futur në avion aq sa mundi nga pasuria e tij.
Në krye të shtetit erdhi Laurent Kabila, një kukull e Ruandës. Por kur mori detyrën, ai refuzoi të bindej ndaj Ruandës. Këtu nisi sërish një luftë tjetër, edhe më e tmerrshme. Miliona njerëz vdiqën.
E kështu miliardat e pasurisë që ka toka e këtij vendi i kanë sjellë vetëm mizerje.
Askujt, as belgëve, as portugezëve, as drejtuesve kongolezë nuk u ka interesuar që të ndërtojnë një shtet të fortë, një ushtri, gjyqësor dhe sistem arsimor të mirë.

U ka interesuar më së pari të bëjnë para nga ajo që kishte ky vend./ep

NËPËR LABIRINTET E KËSHILLIT TË EVROPËS

Një herë në vit, Këshilli i Evropës pret vizitorë në ambientet e tij të brendshëm për gati dy javë. Turistë të shumtë, nga e gjithë bota, mësyjnë Brukselin ato ditë, për të parë nga afër mjediset ku punojnë drejtuesit e kontinentit plak dhe adiministrata e tyre e gjerë. Në të vërtetë ka mjaft për të parë, duke filluar nga veprat e ndryshme të artit në sallonet e larmishëm, arkitektuën e brendshme të kompleksit madhështor të zyrave e sallave të mbledhjeve (sipas niveleve) të përfaqësimit të shteteve anëtarë të BE, sallat e konferencave të shtypit me aparaturat më bashkëkohore, kujtimi me simbolikë kombëtare që sjell atje çdo shtet i anëtarësuar, dhuratat e bukura artistike që bëjnë shtete të ndryshëm të botës, etj., etj.. Shkurt, ia vlen ta suportosh pa bezdi kontrollin rigoroz në hyrje për të gjithë vizitorët. Ndarja në grupe e turistëve bëhet sipas gjuhës së zgjedhur, me të cilën do të komunikojë ciceroni me ta.
Herën e fundit që kam qenë atje më takoi ta bëja vizitën me një grup turistësh kanadezë, nga Quebeku. Vetëm unë e ciceronia ishim evropianë, ose më sakt, ballkanas. Ajo ishte një grua e re rumune, e cila kishte dy vjet e punësuar në administratën e BE. Kanadezët ishin të interesuar veçanërisht për veprat e artit dhe rrallë i bënin ndonjë pyetje cicerones, e cila jepte shpjegimet e saj paraprake në çdo mjedis ku kalohej. Kjo më krijoi mundësinë që unë t'i drejtoja pyetje asaj më shumë nga ç'do mundja në rrethana të tjera.
- Këtu qëndrojnë delegacionet e vendeve jo anëtare të BE, gjatë kohës që presin t'i thërrasin, tha ciceronia, duke më shikuar me një buzëqeshje kuptimplote.
- Edhe Shqiptarët? e pyeta unë, duke deshifruar buzëqeshjen e saj.
Ajo kaloi nga buzëqeshja në qeshje dhe m'a ktheu:
- Jo, Shqiptarët jo, se... kanë kohë që nuk i thërrasin. Megjithatë do t'ju tregoj diçka, pak më vonë, që fshikullon vendin tim, ndonëse është anëtar i BE, shtoi me zë pak më të ulët.
Po prisja me kërshëri çfarë do të më tregonte ciceronia për vendin e saj.
Pas gjysmë ore, ndodheshim në sallën më madhështore të korpusit të Këshillit të Evropës. Në njërin krah të saj zhvilloheshin mbledhjet e ministrave të Punëve të Jashtme të shteteve anëtare të BE. Gjithçka gati për punë. Në qendër të asaj salle luksoze zhvilloheshin takimet e nivelit më të lartë, në rang kryetarë shtetesh, të 27 vendeve anëtare të BE. Një ambient pune i shkëlqyer, me një sistem ndriçimi tepër të këndshëm dhe me flamujt e secilit shtet në vendin përkatës.
Kur po i afroheshim kreut të kësaj salle gjikante, një shikim shprehës i cicerones më la të kuptoja se ndodheshim pranë «misterit rumun». Bash në krye të sallës ndodhej një fotografi e madhe e gjithë kryetarëve të shteteve anëtarë të BE. Ajo quhej «Fotografia e Miqësisë». Mbasi i shpjegoi grupit të turistëve se kjo fotografi ndërrohej sa herë bëheshin zgjedhje në disa prej vendeve kryesorë të Evropês (i binte afërsisht çdo dy vjet), më pyeti mua me zë më të ulët:
- E njihni këtë burrin në fotografi, që na ka kthyer krahët?
Ndonëse e mora me mend se kush mund të ishte (edhe nga vendi që zinte në fotografi), më pëlqente ta dëgjoja nga goja e saj.
- Jo, iu përgjigja, nuk e njoh.
- Është kryeministri ynë, kryeministri i Rumanisë; shikoni çfarë injorimi!
Fotografia linte vërtet shumë për të dëshiruar. Aparati duhej të ishte shkrepur në çastin që kryeministri rumun ishte kthyer për t'i thënë diçka homologut që kishte në krah të djathtë. Fotografia e tregonte kryeministrin rumun pak më të kthyer akoma nga pozicioni që ne e quajmë «brinjas».
- Unë besoj se kjo nuk ka qenë fotografia e vetme që këta kryetarë shtetesh kanë bërë atë ditë, i thashë cicerones.
- Përkundrazi, ata bëjnë disa fotografi, se midis 27 personave mund t'i ndodhen sytë të pulitur ndokujt prej tyre në çastin që shkrepet aparati, apo ndonjë dukuri tjetër e papërshtatshme.
- Pse kanë zmadhuar këtë fotografi, atëherë?
- Ka të ngjarë, kastile, sepse dëgjova se kryeministri ynë kishte insistuar të ndërrohej fotografia, kur e kishte parë, por shefi i madh (Barroso) ia kishte kthyer i buzëqeshur: «Është më afër së vërtetës kjo fotografi, mbasi ju kështu u keni kthyer krahët edhe reformave që ju kemi rekomanduar ne».
Në fund të vizitës së gjatë, në një sallë tjetër vizitorët shikonin një film rreth njëzet minuta, që ilustronte punën e Këshillit të Evropës dhe të Parlamentit Evropian. Ai transmetohej në të 27 gjuhët e shteteve anëtarë të BE dhe dëgjohej me kufje prej secilit vizitor, në bazë të gjuhës së zgjedhur. Nuk vonoi shumë dhe në ekran u shfaq Boris Tadiç, president i Serbisë në atë kohë. Pritja e tij nga Barroso e të tjerë, sikur të ishte ndonjë superstar Hollivudi, nuk më pëlqeu dhe i shkëputa sytë nga ekrani, derisa ai u zhduk.
Pasi e grumbulloi grupin e saj të turistëve në një holl, pas përfundimit të filmit, ciceronia u shpjegoi atyre sesi duhej ta vazhdonin më tej vizitën, pa të. Në çastin e ndarjes më pyeti:
- Meqenëse banoni në Bruksel, do ta bëni të njëjtën vizitë vitin e ardhshëm?
- Jo, nuk do të vij, derisa të anëtarësohet Shqipëria apo Kosova në BE, iu përgjigja.
- Pse nuk thoni se s'paskeni ndërmend të vini më, m'a ktheu ajo, duke më zgjatur dorën.
Ndofta kishte të drejtë.

(Agim Hamiti)

Siri, edhe shqiptarë xhihadistë në luftën civile në Siri

Qindra individë nga Europa mes të cilëve edhe nga Shqipëria luftojnë në Siri kundër presidentit Bashar Al Assad.

Në një studim të bërë nga universiteti King’s College dhe që publikohet në numrin e sotëm të gazetës britanike ‘The Guardian’, me titull “Konflikti në Siri tërheq qindra xhihadistë nga Europa”, thuhet se më shumë se 600 individë nga 14 vende europiane si Britania e Madhe, Austria, Spanja, Suedia dhe Gjermania kanë marrë pjesë në konfliktin që ka nisur në vitin 2011.

Kontigjenti më i madh është nga Britania e Madhe me rreth 134 luftëtarë.

92 luftetarë janë nga Franca, 85 nga Belgjika dhe rreth 107 nga Holanda. Individë të tjerë janë nga Shqipëria, Finlanda dhe Kosova.
Luftëtarët nga Europa përbëjnë nga 7 deri në 11 për qind të kontigjentit të huaj në Siri, të cilët luftojnë kundër regjimit të presidentit Bashar Al Assad.
Drejtuesit e studimit kanë shfrytëzuar qindra uebsajte të ndryshme xhihadiste dhe gazetat e shumta Arabe dhe ndërkombetare.

(d.b/e.kacorri/BalkanWeb)

Shqiptarët vrasës me pagesë në filmin “Dead Man Down”

Regjisori i “The girl with the dragon tatto”, Neils Arden Oplev, ka sjellë një tjetër film, por kësaj radhe ai ka përfshirë edhe shqiptarët. Ata i ka bërë një bandë që vrasin me pagesë e aty flitet edhe shqip nëpërmjet aktorit me prejardhje shqiptare, James Biberaj, i cili luan përkrah aktorëve të njohur Colin Farrell, Noomi Rapace në rolet kryesore.

Banda të ndryshme pjesë e perandorisë së drogës së Alphonse janë edhe gangsterët që në kritikën e “The New York Times” quhen “tullacë të rrezikshëm”. Ata vrasin këdo për çfarëdo arsye. Bandat që vrasin me pagesë janë shqiptarë. Ata janë të lidhur mes vete familjarisht. Kryesori i tyre është Iliri, rolin e të cilit e luan aktori James Biberaj, i cili tregohet goxha i rreptë si gangster, ashtu sikurse qëndrimi i ministres së Qeverisë së Kosovës ndaj rasteve të shpeshta kur Hollywoodi po i personifikon shqiptarët si të këqij.

“Nuk mendoj domosdoshmërisht që filmi është antishqiptar, por edhe në këtë film sikur në disa tjerë para tij, shqiptarët janë portretizuar përmes bandës e cila vret për të holla”, ka thënë Kusari-Lila, nëpërmjet një mesazhi telefonik nga New Yorku, e cila gjatë qëndrimit në metropolin amerikan, ka pasur rastin të shoh premierën botërore të filmit, “Dead Man Down” nën regji të danezit Niels Arden Oplev.
(e.m/kohaditore/BalkanWeb)

Trajlieri: http://youtu.be/6WKmnAcMTKM

E pazakontë, jeton në të njëjtën shtëpi me burrin e të dashurin

Njerëzit mendojnë se është diçka e pazakontë, por unë i dua të dy meshkujt dhe nuk mund të zgjedh dot mes tyre”. Kështu shprehet 33-vjeçarja Maria Butzki, nëna e dy fëmijëve, e cila bashkëjeton në të njëjtën shtëpi me burrin dhe të dashurin e saj.

Kur Maria braktisi bashkëshortin e saj, Paul, për një tjetër mashkull, ajo ndjeu shumë mungesën e tij dhe në të njëjtën kohë nuk mund të jetonte dot pa të dashurin e ri, Peter Gruman.

Kështu, mendoi një zgjidhje dhe Peter u transferua për të jetuar në shtëpinë e saj në Barking, Londër.

Tani 33-vjeçarja jeton me bashkëshortin, dy fëmijët si dhe të dashurin e ri, Peter.

“Kur u ndava me Paul, ndjeva një boshllëk në jetën time. Por edhe ideja se nuk do të shihesha kurrë më me Peter më thyente zemrën. Kështu që jetesa me të dy meshkujt në të njëjtën shtëpi ishte e vetmja zgjidhje”, shprehet gruaja.

Ndërkohë që Paul shprehet për të dashurin e ri të gruas: “Peter është njeri i mirë. Kur Maria u takua me të për herë të parë, unë u ndjeva shumë keq. Por, pasi e njoha nga afër, kam kuptuar se kemi shumë gjjëra të përbashkëta. Të dy adhurojmë peshkimin dhe gjithashtu ai është si një baba zëvëndësues për fëmijët e mi”.

Ndërsa Peter shprehet se në këtë familje ndjehet mirë: “Shkojmë mirë. Nuk jemi xhelozë për njëri-tjetërin për Marian”.

Peter fle në divan, Paul në një dhomë tjetër, ndërsa Maria e ndan dhomën e gjumit me dy vajzat e saj.

“Asnjëherë nuk kemi fjetur të tre në të njëjtin shtrat. Nëse Paul nuk është në shtëpi, Peter dhe unë kemi kryer marrëdhënie intime dhe e kundërta,” shprehet gruaja. (Tema)

Pas Papës, dorëhiqet edhe kardinali britanik: Kam bërë gabime seksuale

Kardinali, i cili ka shërbyer deri më tani si udhëheqësi më i lartë i Kishës Katolike Romane në Britani, ka pranuar se ka bërë gabime seksuale dhe ka premtuar se nuk do të jetë më pjesë e jetës publike të kishës.

Kardinali Keith O’Brien dha dorëheqje më 25 shkurt nga pozita e kardinalit të St. Andrews dhe Edinburgh-ut, pasi që një gazetë kishte publikuar akuzat e një prifti ndaj O’Brien për sjellje të pahijshme. O’Brein fillimisht kishte kundërshtuar këto pretendime, duke thënë se ai po e bën këtë dorëheqje vetëm për disa arsye të tjera.

Por të dielën, Kisha Katolike e Skocisë, ka lëshuar një komunikatë ku citohet O’Brien të ketë thënë se ka kohë që “sjellja ime seksuale ka rënë nën standardet e pritshme për mua si prift, kryepeshkop dhe kardinal”.
(e.m/rel/BalkanWeb)

Pse Finlanda ka sistemin arsimor më të mirë në botë?

Një tabelë e re ndërkombëtare, përpiluar nga EIUP (Economist Intelligence Unit for Pearson) http://thelearningcurve.pearson.com/ ka nxjerrë në studimin e tij Finlandën, si sistemin më të mirë edukativ në botë.Pikët janë përllogaritur duke kombinuar të dhënat e testeve ndërkombëtare sipas BBC http://www.bbc.co.uk/news/education-20498356Për Finlandën kjo nuk është një çudi e madhe. Që kur para 40 viteve ata bën reformën e sistemit të tyre arsimor, Finlanda është rradhitur tek sistemet më të mira në botë. http://www.nytimes.com/2011/12/13/education/from-finland-an-intriguing-school-reform-model.html?src=me&ref=general&_r=0

POR SI E KANE ARRITUR FINLANDEZET KETE?

Shumë thjeshtë - duke shkuar kundër vlerësimit nxitës, të cilin përdor e gjithë bota perëndimore.


Finlandezët nuk shkojnë në shkollë pa mbushur 7-vjeç.

Marrin shumë rrallë detyra shtëpie e bëjnë fare pak provime, derisa të shkojnë 10-vjeç.

Fëmijët nuk marrin asnjë vlerësim për 6 vitet e para të shkollës së tyre.

Bëhet vetëm një test i standartizuar në Finlandë dhe kryhet vetëm në moshën 16-vjeçare.

Të gjithë nxënësit, të zgjuar apo jo, mësojnë të gjithë në të njëjtën klasë.

30% e fëmijëve marrin një ndihmë speciale për 9 vitet e para të mësimit.

Diferenca mes nënësve të mirë dhe atyre jo të mirë, është më e ulta në Europë.

93% e fëmijëve përfundojnë të mesmen dhe 43% e tyre ndjekin shkolla profesionale.

Në fillore nxënësit pushojnë 75 minuta në ditë dhe mësuesit punojnë nga 4 orë në ditë, plus 2 orë studim në fundjavë për zhvillimin e tyre profesional.

Sistemi shkollor është 100% i financuar nga shteti.

Të gjithë mësuesit në Finlandë duhet të kenë një diplomë masteri, e cila gjithashtu është e subvencionuar prej shtetit.

Mësuesit janë të përzgjedhur nga 10% i studentëve më të dalluar.

Paga fillestare për një mësues finlandez niste nga 29 mijë$ në vitin 2008.

Nuk ka asnjë dallim ndër pagat e mësuesve.

Mësuesve ju është dhënë i njëjti status si doktorëve dhe juristëve.
Përktheu: Stop Injorancës !
Burimi i informacionit: http://www.businessinsider.com/finlands-education-system-best-in-world-2012-11?op=1

Pirja e Coca- Colas i solli vdekjen 30- vjeçares

Një mjek ligjor tha se një grua në Zelandën e Re vdiq pasi konsumonte sasi të mëdha Coca- Cola.
Sipas BBC, Natasha Harris, që vdiq tre vite më parë nga një arrest kardiak, pinte deri në 10 litra nga kjo pije në ditë.
Kjo sasi është sa dy herë limiti i kafeinës dhe më shumë se 11 herë limiti i sheqerit që duhet të marrë një trup njerëzor.
Coca- Cola ka kundërshtuar duke thënë se nuk mund të provohet se produkti i tyre ka kontribuar në vdekjen e saj.
Familja e Harris thotë se ajo u bë e varur nga Coca- Cola dhe niste e dridhej në rast se nuk e merrte pijen e saj të preferuar.
Për shkak se pinte shumë Coca- Cola, dhëmbët e saj ishin dëmtuar plotësisht.
Mjeku David Crerar tha se konsumi i Coca- Cola-s i ka sjellë asaj aritmi kardiake.
Ai tha se kompania nuk mund të jetë përgjegjëse për këtë ngjarje, por bëri thirrje që në etiketa të vihet një paralajmërim për risqet nga kjo pije.

Rrëfehet marinsi që vrau Osama Bin Laden: Ia pashë trutë duke iu derdhur

Pjesëtari i ekipit Navy Seal, që pretendon se ka vrarë Osama Bin Laden, ka folur për herë të parë për momentin kur qëlloi njeriun më të kërkuar në botë, tre herë në kokë dhe e pa ndërsa ai jepte shpirt.

Në një intervistë për revistën Esquire, që do të dalë në mars, ai përshkruan momentet e atyre dy minutave me rëndësi historike.

Anëtarit të Team Six i referohet vetëm si “The Shooter” duke ruajtur identitetin e tij për shkak të sigurisë së familjes.

Pasi ata morën misionin, agjentja e CIA-s që e kishte gjurmuar Osama Bin Laden, tha se janë të sigurt se ai ndodhet në katin e tretë të shtëpisë së tij dy katëshe.

Kur ai i nguli sytë shënjestrës së tij, mbeti i habitur pasi ai ishte më i gjatë nga sa priste, ishte i gjatë dhe i dobët si Snoop Dogy Dog, me mjekër të shkurtër si Eminem dhe kokë të rruar si Dr. Dre.

Ai po mbante gruan e tij Amal përpara si mburojë, kurse marinsi mund të shihte çdo lëvizje të tij përmes syzeve për errësirën. Vetë Osama nuk shihte gjë fare, por vetëm dëgjonte.

“Më kujtohet që eci përpara. Nuk e di nëse gruaja kishte një jelek apo nëse e kishte gjoks natyral, por ai po e shtynte përpara që të martirizoheshin. Duhet të qëlloja atë në kokë, kështu që të mos kishte shans që të hidhte veten në erë, siç ka ndodhur tek një film aksion që kam parë para shumë kohësh.

Në atë sekondë e qëllova dy herë në kokë. Bap, bap. Herën e dytë u shemb në dysheme, përpara krevatit të tij dhe unë e qëllova sërish. Bap. Sërish në të njëjtin vend.
Ai tentoi të ikte me vrap dhe unë bap, bap, bap e gjuajta tek gishti tregues i dorës, një tjetër plumb e zuri tek llapa e veshit dhe tjetri e gërvishti tek pulpa e këmbës. Aty pastaj vdiq. Nuk lëvizte, gjuha i kishte dalë jashtë dhe më kishte shkelur syrin e majtë. E pashë se si mori frymë për herë të fundit.

Dhe mbaj mend se ndërsa e shihja duke marrë frymë për herë të fundit, po mendoja: a është kjo gjëja më e mirë që kam bërë, apo gjëja më e keqe që kam bërë. Kjo është reale dhe është pikërisht ai. Dreq o punë.

Balli i tij ishte hapur në formën e një V-je si tek filmi V for Vendeta. Mund të shihja trurin e tij duke u hapur mbi fytyrë, madje aty lexova edhe disa mendime të tijat perverse. Publiku nuk mendoj se do të dijë se si ishte pamja”.

Më pas, ai tregon se si gruaja e tij, Amal, ishte hedhur mbi Osaman dhe po qante. Të vranë o Osama të vranë, qëllove si kalama ore mik - m'u kthye mua.

Pasi e lidha atë në krevat, kuptova se djali më i vogël i Bin Laden, që ishte tre ose katër ose 15-vjeç, po shihte gjithçka.

“Ai ishte në anën tjetër të krevatit. Nuk doja ta lëndoja sepse nuk jam një bishë. Kishte shumë ulërima, ai po qante, ishte i shokuar.

Nuk më pëlqeu që ishte i frikësuar. E kapa dhe e vendosa pranë mamasë së tij” dhe e pyeta pse ke frikë?
Ai ma ktheu: "Mbaje mend kur të rritem ç'kam për të të bërë". Për më tepër, ndiqni Osama Bin Laden II-shin që do dal në treg kur të rritem unë.

I futa një të qeshur, pastaj me çunat morëm Bin Ladenin, e ngritëm në bythë, i vumë telekomandën e televizorit në dorë dhe i bëmë foto.

Redaktoi me dhimbje: Stop Injorancës !

Burimi: http://www.rawstory.com/rs/2013/02/11/esquire-reporter-man-who-killed-bin-laden-faced-life-like-a-mafia-snitch-after-leaving-navy/

Të gjitha çuditë e Botës ndodhin në Danimarkë

Të jesh shqiptar dhe të hipësh në trenin e metrosë në Kopenhagen, vetja të duket si në romanet fantastiko-shkencorë të Zhyl Vernit. Ngurojmë të hedhim hapin brenda në vagon dhe njëkohësisht kërkojmë makinistin. Sytë gati na dalin nga orbita. Makinisti nuk është as në fillim, as në fund dhe natyrisht as në mes. Kemi parë metro në Londrën që praktikoi për herë të parë trenin e nëndheshëm. Kemi parë në Boston e Nju Jork që përdorin nga 3 dhe 5 kate nën tokë. Por, këtë çudi kurrë s'na e kishin parë sytë. Pyesim një pasagjer: Where's the driver? Is he lost? (Mos ka humbur gjë shoferi?) Dhe djaloshi i gjatë, biond, me sy me ngjyrë, si shumica e njerëzve këtu, vë buzën në gaz. Plot krenari na shpjegon shpikjen e fundit, se drejtuesi i trenit, i kësaj shpikjeje të shekullit të 18-të, është zëvendësuar me një kompjuter qendror, shpikje kjo e shekullit të 21-të. Dyert mbyllen vetvetiu sapo futet pasagjeri i fundit, treni niset sapo është siguruar gjithçka. Rrit shpejtësinë dhe e zvogëlon atë kur duhet të marrë kthesë. Ndalon fiks në stacion, hap derën dhe lumi i njerëzve hipën e zbret duke hequr nga fjalori fjalët: "O shofer mbaje pak", "Prit një minutë se është duke ardhur një shoku im", "Ndaloje pak këtu se më doli një punë", e të tjera si këto. Dhe ne na mbetet të bëjmë analogjinë me Shqipërinë. Nuk dihet se ç'duhet të kenë menduar një duzinë makinistësh të Kopenhagenit kur u thanë se u shkurtohej vendi i punës. Së paku janë ndjerë të lehtësuar se në vend të tyre nuk do ishin kushërinjtë, çunat e xhajës, të dajës apo të iks ministri siç e kemi rregullin ne në Shqipëri. Që nga viti 2005 një kompjuter i regjistruar shërben si makinist për të gjithë trenat dhe ata danezë që mbetën pa punë, sot mund të jetë vetëm pasagjerë nostalgjikë. Kur tani ata hipin në këtë shpikje alla daneze vetëm mund të thonë: Eh, kur i drejtonim ne këta trena!

Shqiptarët e Danimarkës

Sapo lëmë aeroportin, kontaktin e parë e bëjmë me taksinë e parë. Nja 200 makina të vëna me radhë presin njëra-tjetrën. Ne na bie të futemi te ajo që është më afër. Një mesoburrë gjithë mirësjellje na merr bagazhet. Rehatohemi brenda dhe pa një pa dy shoferi ynë nis udhëtimin. Duhet të jetë nja 15 minuta kjo rrugë deri në hotel. Me Lutfiun dhe Almën shkëmbejmë po ato pyetje që mund të bëjë çdokush që futet për herë të parë në një qytet të pashkelur. Por shoferi na shtang: Mos jeni gjë shqiptarë ju? Ne qeshim dhe habitemi njëkohësisht. Të jesh në Athinë, në Londër, në Romë apo edhe deri në SHBA, e të kesh një koincidencë të tillë, nuk është ndonjë gjë e jashtëzakonshme. Por të vish në Danimarkë dhe njeriu i parë që të del është shqiptar, ky është kulmi. Xhelal Hasani është nga shqiptarët e Tetovës të ardhur në Kopenhagen që në vitin 1988. Është danizuar plotësisht. Madje, ka marrë edhe çehre prej vendaliu. Ka marrë pasaportë vendase, ka familjen aty dhe dy fëmijë, që sipas tij janë bërë krejt danezë. Por ky djalë punëtor dhe i mirë bëhet cicëroni ynë i parë. Na tregon se vetëm në Kopenhagen janë 10 mijë shqiptarë. Janë të Tetovës, por ka edhe nga Shqipëria nja 100 vetë. Madje, sipas tij, disa prej tyre janë edhe biznesmenë të rëndësishëm aty.

Dhe Xhelali vazhdon të na lërë pa mend kur na tregon një rrugë në kryeqytetin danez që ka emrin Shqipëri. Epo ky është kulmi. Në çdo rrethanë, në çdo situatë ne nuk kemi pasur e nuk mund të kemi rrugë me emër Danimarkë. Por nuk e kuptojmë kurrë të kundërtën. Është po Xhelali që si një mik i mirë na fton edhe ne të shikojmë ndeshjen e Kombëtares. Një klub që u ngjan atyre të çështjeve kombëtare se sa një vend për të shikuar një ndeshje futbolli. Dhe aty shqiptarët e Tetovës konfirmojnë se janë shumë më tifozë të Kombëtares se ne shqiptarët e Shqipërisë. Ndërsa Qani Jakupi është një tjetër zbulim i yni. Edhe ky një dashamirës dhe punëtor, na çudit teksa na tregon për vete, familjen, por mbi të gjitha për shqiptarët që ndonëse pak, janë me vlera shumë. Por çuditë e Danimarkës nuk mbarojnë.

Një kryeqytet në ishull

Mu kujtua se zysha e Gjeografisë që e mbante si ushtrim me yll pyetjen: Kush është ai shtet në botë që pjesën më të madhe e ka në gadishull dhe kryeqytetin në ishull. Shumica e klasës kruante kokën pas kësaj. Ndërsa pas kaq vjetësh një ish-nxënës i asaj klase është bash në ishullin kryeqytet Sjaelland ose Kopenhagen. Është 88 kilometra katrorë, ka një popullsi rreth 1 milion banorë dhe mund të quhet nga çuditë e botës. Peshkatarët e parë ndërtuan një fshat aty në 1200-n. Në 1300-n u bë qytet dhe në 1445-n u bë kryeqytet. Nja 100 vjet më parë danezët hapën një kanal të madh mes për mes ishullit. Uji i detit vërshoi brenda në qytet dhe që nga ajo kohë pamja e ishullit është më shumë se piktoreske. Është një lloj venecie, ku varkat dhe anijet e vogla prekin gjysmën e territorit të vendit. Ndërsa për turistët një guidë e tillë është nga më bukurat në botë. Është edhe zili të mendosh se ky popull në shekuj ka fituar betejën me detin. Dhe një popull që fiton betejën me detin, ka fituar për vete dhe për tërë brezat që do vijnë.

Gjysma mbi biçikleta

Çudia tjetër daneze na kalon përpara syve. Një tufë çiklistësh vërshojnë tek sa në semafor ndizet jeshilja. E habitshme akoma. Çdo rrugë këtu ka edhe korsinë e veçantë për biçikletat. Është pak më e ngritur se çdo korsi e makinistëve, por më e ulët se e trotuarit. Dhe i madh, i vogël aty shpejton jo duke vozitur makinën, por biçikletat. Si ia dalin me parkimin pyesim ne shqiptarët. Nëse do flasim me gjuhën tonë, ato i lënë si një mall pa zot. Nuk kanë kavo dhe kyç për t'i lidhur dhe mjafton të të shkojë në mendje se duhet të shkosh diku, merr një biçikletë dhe ikën. Mbaro punë, s'ka problem, parkoje në vendin më të afërt dhe stafeta daneze e biçikletave është e pafund. Është gati për tërë jetën.

Por kur pyesim pse kaq të varfër këta danezët, përgjigjja vjen nga një shqiptar. E para, na thotë ai, taksa për makinat aty është 52 për qind dhe askush nuk ka ndërmend të paguajë më shumë se gjysmën e të kapardiset në timon. Po ec e bëja këtë po deshe shqiptarëve. A e mendojmë për një çast, që shqiptarët të lënë X5-at, "Benz"-at dhe "Hummer"-at dhe të hipin në biçikleta? Gjë që s'bëhet. Ne jemi shumë të varfër. Dhe imagjinojmë që këtë e bën Danimarka, populli më i pasur në botë si individ. Po ana sociale. Fantastike. Shteti i siguron shtëpi çdo personi që mbush 18 vjeç. Lëre pastaj që kur dikush del në pension, mund të jetojë ku të dojë në qendra sociale shumë të përparuara.

Një popull i bukur

Danezët janë popull qytetar. 88 për qind e tyre jetojnë vetëm në qytet. Pjesa tjetër është që derdh djersën në ferma dhe pyje. Të rritur me një klimë të ftohtë dhe me sfidën e punës, danezët përherë kanë qenë popull i pashëm. Na krijohet shumë shpejt ideja se një djalë apo vajzë nga Danimarka janë së paku 1.80 centimetra, biondë, sy të kaltër ose jeshil, elegantë. Më së shumti ky është danezi që takojmë, shikojmë dhe bisedojmë. Të gjithë pothuajse kanë këtë portet. Nuk e teprojmë të themi se janë populli më i bukur në botë. Ç'duhet të ketë më shumë kjo cilësi për bukuri, që pothuajse në çdo konkurs bukurie ata janë finalistë të padiskutueshëm.

Dhuna ndaj fëmijëve

Ne e falënderojmë disa herë drejtorin e Institutit të Medias, zotin Remzi Lani, i cili na ftoi dhe na mundësoi këtë kontakt me kolegët e Danimarkës. Në fakt është një bashkëpunim edhe me zyrën e UNICEF-it në Tiranë dhe një gatishmëri plot politesë e ambasadës daneze në Tiranë, dhe konkretisht e ambasadorit Niels Severin Munk, që ne të shohim nga afër se si punojnë atje OJQ-të dhe media në raport me fëmijët. Personalisht bombardohesha me pyetje kur u thosha gazetarëve atje se "Tirana Observer" është e para gazetë në Shqipëri që ka një suplement për fëmijë. Në fakt më shumë se suplement dhe shkrime në gazeta, danezët kishin një shoqëri të tërë që merreshin me një edukim mjaft të kujdesshëm për fëmijët. Dhe kur i tregonim një danezi me shaka se në Shqipëri ka ekzistuar dikur një shprehje "kush të rreh, të do", ilariteti ishte me të vërtetë i madh.

Fëkenhagen-Kopenhagen

Eshtë një vend të Malit me Gropa prapa malit të Dajtit që quhet Fëken. Në komunizëm aty studentë dhe të rinj shqiptarë bënin zborin e famshëm, por edhe më të rrezikshmin e jetës. Prova duhej që zbori të zhvillohej në palcën e dimrit, në shkurt dhe dëbora aty ishte disa metra, ndërsa i ftohti shkonte edhe në minus 25 gradë. Kur një ortek i madh u rrëzua dhe vdiqën disa studentë, shokët jo vetëm u thurën një këngë, por për t'i dhënë sa më shumë kuptimin e një vendi të ftohtë e quajtën Fëkenhagen. Por, ditët e sotme prapashtesa Hagen nuk ka të njëjtën vlerë. Ngrohja globale ia ka hequr këtë vlerë kryeqytetit danez. Këtu është ngrohtë si në pranverë. Por çudia nuk është ky fenomen. Jemi në fillim të qershorit dhe këtu kanë nisur netët e bardha. Ora është 23:00 dhe në Kopenhagen është ditë. Gdhihet në orën 03:00 dhe dita nuk ka ndërmend të mbyllet. Por vendasit na tregojnë se e kundërta ndodh në dimër. Ka 18 orë natë dhe vetëm katër orë ditë. Jemi në veri dhe ky fenomen i çuditshëm për ne nuk është këtu. Rruga që përshkon dielli është e tillë që shkakton fenomene si netët polare apo netët e bardha.

Largimi

Hymë me mend dhe dolëm pa mend. Kjo shprehje shqiptare ka vend kur bëjmë check in-in në aeroportin e Kopenhagenit. Kemi mbledhur ca çudira nga ky vend që e dinim të ftohtë dhe ishte i ngrohtë. Që ka fituar betejën me detin dhe nja 300 vjet më parë hapte universitetin e parë. Që para dy vjetësh vuri në punë trenin me makinist dhe që vazhdon të shfrytëzojë detin njëlloj si shekuj dhe mijëra vjet më parë. Ne shqiptarëve na mbetet vetëm të konstatojmë, të mrekullohemi ç'na panë sytë dhe të ngulisim në mendje se për të arritur këtu këtij shteti i është dashur vetëm punë. Ne shqiptarët dimë që e kaluara jonë nuk ka qenë shumë e mirë, por me një shembull si Danimarka dimë se ç'duhet të bëjmë në të ardhmen.

http://www.tiranaobserver.com.al/al/...=234&Itemid=34
10-08-2007




Kjo është dhe arsyeja kryesore pse shteti i sotëm homoseksual Shqiptar duhet të marrë shembull nga shtetet Skandinave dhe jo nga palo-shtetet që e konsiderojnë veten pseudo-demokatike!!!
Personalisht do doja që Shqipëria të ndiqte shembujt e shteteve Skandinave dhe të sistemeve të tyre dhe jo të një kapitalizmi të egër dhe ekstremist siç po ndiqet sot e 20 vjet!!!
Shtetet model të demokracisë dhe të mbrojtjes së të drejtave të njeriut janë shtetet Skandinave si:  Norvegjia, Suedia, Finlanda, Danimarka...etj.

E gjithë Skandinavia dhe shtetet nordike janë kështu siç është përshkruar në këtë artikull.

Njerezit kanë vizione, punojnëe dhe jetojnë në të mirë të vetvetes dhe të shoqërisë me të drejta maksimale, barazi gjinore, arsimi falas, nxënesit nuk ngelin në klasë, por deri në klasën e VIII-të ndihmohen me më shumë kujdes që të përmirësohen në mësime, mjekësia falas, modernizimi i shoqërisë është prioritet kryesor etj ,etj. Në statistikat botërore për korrupsion, shtetet Skandinave rezultojnë se kane % më të ulët në të gjithë botën.
Në Suedi ka një transparencë të tillë që një qytetar suedez ka të drejtë të kontrollojë me anë të internetit të paktën 70% të punës (dokumenta dhe akriva zyrtare) që kryen një ministri e caktuar ose një ministër!! Dhe nëse ai qytetar mendon se puna e kryer (nga ministria ose ministri) nuk është konform ligjit, por është një shpërdorim i postit, qytetari ka të drejtë të kryej denoncim pa pësuar asnjë raprezalje ligjore!!!
KJO ESHTE DEMOKRACI!!


Mjafton një politike e njëjtë edhe në Shqipëri e brenda 10 vitesh maksimumi, Shqipëria ka për tu shndërruar në një shtet model për të gjithë!! NE SHQIPERI AKTUALISHT JETOJME NE NJE OLIGARKI TE EGER NEGATIVE E TE DEMSHME TE PAK PERSONAVE, DHE JO NE DEMOKRACI!! BILDERBERG

Rrëfehet prostituta: Gratë duhet të ma dinë për nder

Rebecca Dakin, 37 vjeçare, nga Britania e Madhe, ka vendosur të shkruajë një libër për eksperiencat e saj si prostitutë.
Për nëntë vite me radhe ajo ka punuar si escort girl dhe tani thotë se gratë duhet t’ia dinë për nder.

© Rebecca Dakin

“Nëse burri juaj nuk po kërkon më seks nga ju, atëherë ai do e kërkojë atë diku tjetër. Ai nuk do e pranojë një martesë pa seks.Jam e sigurt se gratë e dinë se burri i tyre po i tradhton, por janë të lumtura sepse nuk duan që të bëjnë seks me të.
Ato ndoshta ndjehen të liruara dhe vendosin të bëjnë një sy qorr. Madje ka shumë gra që ndjehen mirë që ka prostituta vërdallë,” thotë ajo.
Ajo thotë se prindërit e dinin për karrierën e saj.
Gjithçka nisi kur ajo ishte 25 vjeç.
Madje ajo thotë se fitonte deri në 1400 sterlina për një sesion.
“Banka më dha direkt kredi sapo mori vesh që punoja si escort girl,” rrëfen ajo.
Sipas saj, arsyet se përse meshkujt tradhtojnë janë nga më të ndryshmet.
Gjatë karrierës së saj ajo ka shkuar me 900 meshkuj të ndryshëm dhe thekson se nuk duhet parë kurrë bardh e zi tradhtia e meshkujve.
Sipas saj, shumica e meshkujve me të cilët dilte, ishin të martuar ose kishin të dashura.
Për çudi, shumicën e punës e kishte ditëve të Shën Valentinit.
Madje njëherë ajo tregon se ishte duke bërë seks në hotel me një burrë të martuar. Pasi mbaruan, ai porositi shampanjë dhe çarçafë të pastër poshtë, pasi për 30 minuta do i vinte gruaja.
“Isha shumë e zemëruar,” thotë ajo.
Klienti i saj i preferuar ishte një 70- vjeçar. Ajo thotë se më shumë se seks, ata kishin një miqësi.
“Ai ishte i martuar, por nuk flinte me të shoqen, pasi ajo thoshte se ai gërhiste. Ai ishte pronar fabrike dhe shpenzonte mijëra sterlina për rroba e bizhuteri për mua. Më pëlqente se ishte shumë i dashur dhe i respektueshëm,” thotë ajo.
Prej tre vitesh ajo e ka lënë këtë zanat, edhe pse thotë se ndonjëherë ia ka nevojën parave të shpejta.
Por tani po shkruan libra dhe jep këshilla për marrëdhëniet.
“Disa gra e kanë problem që u jap këshilla, por kjo është puna që bëj sepse kam eksperiencë me 900 meshkuj. E di se si njerëzit mund të ruajnë një marrëdhënie”. G. Tema

Bëri seks me 13- vjeçaren, por s’dënohet se ishte… mysliman

Një gjykatë në Britaninë e Madhe ka dhënë një vendim që ka ngjallur shumë debat.
Ajo ka vendosur të mos dënojë një mysliman, që përdhunoi një 13- vjeçare, duke argumentuar se ai kishte edukim islamik.
Adil Rashid, 18 vjeç, pretendoi se ai nuk e dinte se ishte ilegale që të bësh seks me një vajzë minorene, pasi ishte injorant nga ligjet britanike.
Ai tha përpara gjykatës se ishte edukuar në një shkollë islamike, ndaj ishte naiv për këto çështje.
Krime të tilla zakonisht dënohen nga katër deri në shtatë vjet burg.
Rashid, nga Birmingemi, tha se ishte tunduar nga vajza, të cilën e njohu në Facebook.
Të dy shkuan në një hotel, ku qëndruan për dy orë. Rashid bëri seks me vajzën dhe u kthye në shtëpi. Prej andej shkoi menjëherë në xhami të lutej.
Vajza u rrëfye tek një shok i shkollës, që informoi mësuesit.
Pas arrestimit, ai tha se mësoi se ishte e paligjshme të bëje seks me një 13- vjeçare vetëm nga një anëtar i familjes.
Ai tha se ishte edukuar në një shkollë ku e kishin mësuar se gratë kanë vlerë sa një lëpirëse e rënë përtokë.
Gjykatësi i dha një vendim të pezulluar me dy vite, duke thënë se ai kishte njëfare grade të naivitetit seksual.(Tema)

Debati PRO dhe KUNDRA armëve në Amerikë

Nisur nga tragjedia në shkollën fillore të Njutounit në Konektikatit, ku mbetën të vrarë 28 njerëz, 20 prej viktimave fëmijë 6-vjeçarë, në Amerikë ka nisur debati mbi lehtësirat që kanë qytetarët amerikanë për t'u pajisur me armë zjarri.
Dhe pas këtij debati të zjarrtë mes palës që mendon se armët prodhojnë vdekje, me palën që prodhon e shet armët dhe justifikohet me argumentin se arma është një e drejtë që iu jep qytetarëve siguri, kanë gjetur një zgjidhje të çuditshme.

Tashmë vetëm me 499 $ çdo fëmijë mund të blejë dhe veshë një antiplumb shkolle, kundra skizofrenëve me armë.

Shkroi: Stop Injorancës !