Shqiptarët do t’i përzëmë nga Greqia

Jeni kundër emigrantëve në Greqi. Madje kohët e fundit keni filluar me grupe të organizuara t’i përndiqni dhe dhunoni. Një përndjekje të tillë kanë pësuar dhe shqiptarët madje dhe janë dhunuar. Nuk i doni shqiptarët në Greqi?

Natyrisht që po. Ti ndjekim nga Greqia me autobusët e tyre ose me këmbë nga të njëjtat shtigje që na erdhën dhe na zunë derën. Duke bërë krime, vjedhur dhe duke urryer në të vërtetë çdo gjë greke. Shqiptarët kafshuan dorën që iu shtri për t’i ndihmuar dhe që iu dha një pjatë gjellë. Ata grabitjen e kanë në gen. Një nga sloganet tona, që dëgjohet në çdo takim tonin, është; “Nuk do bëhesh kurrë grek, shqiptar, o shqiptar”.

Kristos Papas është person i shpallur non grata në Shqipëri, por sipas disa sondazheve të fundit në Greqi, Partia Naziste Agimi i Artë fiton rreth 10% të elektoratit
Kristos Papas, lindi në Athinë në vitin 1962, me origjinë nga Lipa e Lakës të Sulit. Shfaqet krenar për origjinën e tij nga Epiri dhe që ka prejardhjen nga një familje që i ka dhënë Greqisë priftërinjtë dhe ushtarët. Gjatë bisedës me të Papas, deklaroi: “Jam krenarë që jam janiot nga Janina, por më shumë krenar që jam nga zona historike e Lakës në Sul. Madje po iu rrëfej se rrënjët e mia të thella para 200 vjetësh janë nga zona historike e “Vorioepirit”, Përmeti”.

Shekulli

Thithkat

M'u kujtua një e fortë që më ka ngjarë vite më parë në adoloshencën time dhe mendova ta ndaja këtu me ju, si e dielë që është, vonë gjithashtu dhe mbi të gjitha në fund le gjithashtu një informacion edukues për gjininë femërore.

Ishte hera e parë që ajo mori timonin gjatë preeleminareve tona. Pasi nxitimthi përfunduam gjysëm të zhveshur, nga buzët filloi të më rrëshqasë nëpër qafë e duke vazhduar në drejtim vertikal, poshtë.
Në çastin kur arriti tek thithkat e mia, filloi të më kafshonte ngadalë dhe nisi ta shtonte gjithmonë e më shumë dozën e kafshimit, aq sa nuk po mundja ta duroja dot më dhimbjen dhe kështu padashur më shpëtoi një piskamë, lehtësisht e ngatërrueshme me ofshamat e eksitimit.
Ajo e deshifroi gabim sinjalin tim dhe tani plot seriozitet dhe vendosmëri kishte filluar të mi nxirrte thithkat vendit fare, teksa mua duke shtrënguar dhëmbët në fshehtësi, më vinte aq keq ta ndërprisja e ta sqaroja...

Të dashura femra, ne nuk e dimë pse na kanë mbetur thithkat në trup, por një gjë është e sigurtë fare, se pjesa më e madhe e meshkujve nuk ndjen eksitim tek thithkat, siç ndjeni ju.

Shkroi: Stop Injorancës !

Kartolinë nga Shqipëria

Ç’kuptojnë shqiptarët me demokraci? Është interesante se ndryshimi politik i vitit 1991, prej shumëkujt përshkruhet si “ardhja e demokracisë”, por perceptimi i përmirësimeve në vend është i vogël, dhe akoma më e vogël është ndikimi i shqiptarëve në mënyrën sesi qeveriset vendi.
Nga Seera Marston*

Shqipëria është një vend ku meshkujt vërdallisen nëpër qoshet e rrugëve, madje edhe në palcën e të ftohtit të dimrit. Ata mund t’i shohësh në qytezat e vogla, në Tiranë, në sheshet e qyteteve, nëpër kryqëzime e kudo gjetkë, nëpër kafenetë e panumërta. Duket sikur vendi është përplot me to. Edhe hotelet kanë kafene; kësi lokalesh i has kudo nëpër rrugë, të frekuentuara gati ekskluzivisht nga burrat dhe përgjatë gjithë ditës.
Gjatë ditëve të mia të para në atdheun e tyre, unë çuditesha sesi mbijetonin në biznes kaq shumë lokale shqiptare të të njëjtit profil, por ato dukeshin plot me klientë shumicën e kohës; meshkuj të përkulur mbi filxhanin e kafesë, gotën e rakisë e pijeve të tjera, teksa digjnin jetët e tyre me tymin e cigares. Rrallë e tek sheh femra nëpër kafene apo duke u sjellë rrugëve, me përjashtim të pak lypëseve. Edhe burrat lypin, ose shesin karta celulari dhe çikërrima të tjera, edhe në këtë rast më të shumtë se femrat. Gratë punojnë në shtëpi, nëpër zyra dhe biznese të vogla; i gjen gjithashtu duke blerë a shitur nëpër tregje. Fëmijë nuk të zë syri shumë, edhe pse këndet e lojërave janë aty.
Përveç kafeneve, vendi gëlon nga pikat e këmbimit valutor, që jo rrallë i gjen edhe çdo 50 metra larg njëra-tjetrës. I pikas kollaj dhe kësisoj, këmbimi i parave nuk është aspak problem, një tregues i qartë ky i një shoqërie që ende varet në masë të madhe nga emigracioni. Sepse numri i kufizuar i turistëve të huaj nuk e justifikon dot praninë kaq të madhe të kambistëve. Ka gjithashtu me mijëra filiale bankash, degë të pafundme të një numri jo të vogël bankash europiane e të tjera, të cilat kanë instaluar një shumicë të dukshme bankomatesh. Duke çuar në mendje katastrofën e firmave piramidale në fund të viteve 90-të, dikush mund të pyesë veten se sa leverdi dhe ç’volum pune kanë këto banka. Gjasat janë që shqiptari mesatar me fitime pak mbi modesten, t’i shpenzojë të ardhurat e veta për të jetuar, t’i investojë diku (me gjënë e gjallë në fshat apo ndonjë shtëpi në qytet) apo t’i mbajë poshtë dyshekut. Tingëllon një zgjedhje e mençur, pas atyre që kanë hequr. Por ndërkaq harroj edhe numrin po kaq të madh të lokaleve të bixhozit apo basteve sportive që kam hasur, të llojeve të larmishme: Nga cepat e vegjël të rrugëve dytësore, tek hapësirat “luksoze” të kumarit, që afrojnë më shumë me kazinotë. Hoqa dorë nga ushqimi në një restorant, kur pashë se pranë tavolinave ishin vendosur edhe makina elektronike.
Në radhën e mjediseve që frekuentohen më shumë janë supermarketet, të vogla apo më të mëdha, mes të cilave fiksova të quajturin Euromax, apo Conad-in italian. Më thanë edhe për një Carrefour në periferi të Tiranës, por ende nuk kam shkuar. Sa për vendasit, ata më vënë në dukje praninë po kaq të shpeshtë të farmacive; por unë pikasa edhe disa librari apo kafe-librari, një dukuri kjo që në shumë vende të tjera është goxha më e rrallë. Është diçka e këndshme të shohësh kaq shumë rafte me libra, ku qartësisht mbizotërues janë autorët e mëdhenj botërorë. Duke qenë se shqipja ime është zero, nuk munda ta shtjelloj më gjatë se çfarë lexojnë aktualisht shqiptarët.
Kinezët këtu kanë mbërritur me kohë. Eca përgjatë një rruge të ngjeshur me dyqane që shisnin zbukurime të Krishtlindjeve edhe mallra të tjera të lira, si lule e lodra plastike, veshje burrash, grash e fëmijësh por edhe pajisje elektronike e orendi kuzhine. Të gjitha prodhim kinez, në dyqane të zotëruara nga kinezë. Në një zonë tjetër të Tiranës pashë se të njëjtat prodhime shiteshin nga shqiptarët.
Nëse në ndonjë vend tjetër të Ballkanit varfëria nuk është kaq e dukshme, në Shqipëri ajo të përplaset në fytyrë. Dhe nuk është dhe aq tek blloqet e apartamenteve pak e shumë të lodhura nga epoka e mëparshme socialiste, shumë prej të cilave janë rilyer me bojëra për t’u dukur më pak të trishta. Aq më pak është tek disa rrugë të gjera me ndërtesa moderne xham e çelik, plot me zyra, dyqane, markete e apartamente banimi që tash kanë mbirë gjithandej. Fukarallëku duket tek fakti që kudo, njerëzit në grupe të vogla apo më të mëdha, shesin prodhimet e bahçes së tyre, bimë aromatike, mallra të përdorura, kryesisht veshje; apo tek gratë që të ulura në qoshe rrugësh, shesin çorape e sende të tjera të punuara me dorë. Nëse keni patur ndonjë dyshim se ku shkojnë gjithë ato mallra që ne ua dhurojmë qendrave të bamirësisë apo organizatave të tjera, ato do t’i gjeni në masë të madhe këtu, tek shiten nëpër rrugë, por edhe në dyqane, disa syresh të renditura bukur dhe me shije, pasi janë larë. Pata përshtypjen se në shumë pjesë të Tiranës dhe qyteteve të tjera që vizitova, edhe dyqanet “serioze” më shumë shisnin mallra të dorës së dytë sesa rroba të reja. Pranë tregjeve të zë syri radhë burrash të ulur mbi kuti apo arka, që ekspozojnë ato pak perime e fruta, bimë të thara mjekësore e shumëçka tjetër. Po ashtu atmosfera e përgjithshme bie era varfëri, me përshtypjen që ta përforcon mbushja e çdo trotuari apo hapësire të lirë, me njerëz që diçka shesin.
Prodhim vendas dhe mallrat mikro-artizanale luajnë një rol të rëndësishëm në tregtinë lokale; mjalti, kompostot e turshitë, frutat e thata, djathi dhe lloje të ndryshme verërash etj, gjenden në tregjet e hapëta e dyqane, ku i sjellin prodhuesit e vegjël; vetëm pak syresh kanë etiketë. Dyqanet janë qartazi rajonale, me bulmetet dhe mishrat që reklamojnë origjinën e fshatit apo zonës.
Edhe pse diku tek 70% e popullsisë thuhet të jetë myslimane (besimi fetar nuk ishte një pyetje e detyrueshme në censusin e fundit), Krishtlindjet festohen gjerësisht. Por kur i pyes njerëzit, më thonë se të gjitha dekorimet e zbukurimet, pemët e babagjyshat e Krishtlindjeve etj, janë për…Vitin e Ri! Paçka se pemët dekorative janë stolisur me fashat e gjera ku lexohet “Gëzuar Krishtlindjet” dhe kanë topat e zakonshëm shumëngjyrësh e dritat e rastit. I sheh kudo: Në dyqane, hotele, në sheshet e qyteteve e fshatrave. Të ndriçuara gjatë gjithë natës, të bien në sy dekorimet e bulevardit qendror të Tiranës, me disa dekoracione abstrakte të stilit Krishtlindas. Sheshi qendror tani është tërësisht i ndezur gjatë natës, me pemët e vërteta të veshura me shirita dritash dhe një pemë gjigande Krishtlindjesh; Pamja të krijon një ndjesi lezeti dhe gëzimi, ndoshta akoma më i nevojshëm për të hequr mendjen nga varfëria. Edhe pse broshurat udhëzuese për Shqipërinë më paralajmëronin për mungesën e energjisë elektrike, ky problem mesa duket nuk ishte kaq i ndjeshëm sa dikur, por sërish kjo varet nga standardet me të cilat mësohesh.
Disi e vështirë të vlerësosh rolin e fesë. Si një vend dikur zyrtarisht ateist, përshtypja e parë është ajo e një populli jo dhe aq fetar, paçka se plot fonde janë shpenzuar për xhami e kisha të mëdha nëpër gjithë territorin- shumica e tyre të reja, sepse të vjetrat janë shkatërruar gjatë regjimit të kaluar. Disa gjëra të bëjnë çudi: Qendra kryesore e veriut, Shkodra, që është edhe vatra kryesore e katolicizmit, ka një xhami masive të sapondërtuar mu në qendër të qytetit (e financuar nga sauditët, thonë). Por nëse objektet fetare të kultit nuk mungojnë, të çdo besimi, sa frekuentohen ato? Nga ajo pak përvojë që mblodha, duket se janë kryer e kryhen shumë martesa të përziera dhe feja nuk ka pasur asnjë rol frenues në këtë rast: Unë shpresoj që kjo të jetë pikërisht kështu, duke pasur parasysh se ç’dramë ka pasur ish Jugosllavia fqinje në këtë lëmë.
Peizazhet rurale janë të bukura, sidomos me borën e parë që ka veshur majat e maleve dhe kodrave. Lumenjtë rrjedhin me ngjyrat e gjelbra e të kaltra, pemët kanë ende disa gjethe të vonuara ngjyrë kafe e të verdha, pa harruar pishat me jeshilen e tyre të errët, ndërsa fushat janë të mbuluara me brymën dimërore. Bagëtia e imët gëlon në tufa me tingëllimat e zileve që kthehen nga jehona e maleve, e më pak janë gjedhët. Në zonat e largëta, kuajt e gomerët përdoren ende për transport e udhëtim, me fshatarët që sjellin prodhimet e tyre në qytet. Nëpër gjithë vendin, syri të zë mjaft ndërtime të braktisura e të rrënuara të epokës socialiste, shumica hangarë e stalla të gjata. Disa syresh janë privatizuar dhe përdoren nga fermerët në bizneset e tyre të vogla. Por pjesa tjetër mbeten aty, duke u shkërmoqur dita-ditës dhe të dukshme që larg. Shoh se ca janë ndërtuar me gur të mirë, dhe habitem përse nuk e kanë marrë për të ndërtuar shtëpi të reja. Edhe pse në disa vende të ngjashme i kam hasur edhe më tepër se këtu, këto gërmadha mbeten një kujtim i gjallë i sistemit të vjetër.
A kanë mall për atë regjim njerëzit sot? Zor ta thuash. Afërmendsh, mënyra sesi flasin disa prej tyre, lë të kuptohet se për disa gjëra nga ai sistem, kanë mall. Është interesante se ndryshimi politik i vitit 1991, prej shumëkujt përshkruhet si “ardhja e demokracisë”, por perceptimi i përmirësimeve në vend është i vogël, dhe akoma më i vogël është ndikimi i shqiptarëve në mënyrën sesi qeveriset vendi. Çfarë kuptojnë shqiptarët me demokraci? Kjo pyetje nuk vlen vetëm për Shqipërinë.
Unë ja dola të shijoj diellin dhe borën në dy ditë rresht njëra pas tjetrës, duke ecur nëpër gjysmë metri borë për të arritur tek një fshat i largët, pasi makina jonë nuk kishte zinxhirë; dhe ditën tjetër duke parë panoramën totalisht mahnitëse mbi liqenin e Shkodrës, nën diellin e dimrit. Rrugët janë një përzierje e infrastrukturës së vjetër, me ish asfalt të shkalafitur e plot gropa, dhe rrugëve të reja, përfshi dhe autostradat me dy korsi e ndarje betoni, segmente të cilat ende janë në ndërtim aty-këtu. Për vizitorin që e ka sefte, udhëtimi nëpër Shqipëri përfshin kalimin nga njëri ekstrem tek tjetri, ku faktori i paparashikueshmërisë është i lartë. Por progresi që është bërë me ndërtimet, nënkupton që gjërat gradualisht po përmirësohen.
Për një vend me veç 3 milionë banorë, ekzistojnë katër rrjete telefonie celulare! Çuditem sesi arrijnë të fitojnë, dhe lidere e sektorit është Vodafone. Emrat e tjerë nuk të lënë të kuptosh se ç’origjinë kanë, nëse nuk kërkon shpjegime; rrjeti Eagle mund të jetë vendas, meqë shqiponja është simboli i flamurit. Dhe sidomos në këtë vit 100 vjetori të Pavarësisë së vendit, flamujt i sheh gjithandej. Mbase është një mënyrë paqëtimi e qetësimi i një populli me 100 vjet histori të trazuar shtetërore. Nuk mungojnë as flamujt e BE-së dhe SHBA-së, nëpër ballkone, lokale e rrugë. Supozohet që kjo të reflektojë dëshirën për t’u anëtarësuar në BE, që në fakt nuk po kalon ditë të mirë këto kohë, e megjithatë perceptohet si gjë e mirë nga shumica e njerëzve. Disa fonde para-anëtarësimi po mbërrijnë, shumica e tyre me destinacion përafrimin e prodhimeve bujqësore në standardet europiane. Por rruga përpara është e gjatë… Përse flamuri amerikan gjendet gjithandej, është diçka që nuk ja dola ta kuptoj në këtë udhëtim të shkurtër.
Përfundimisht, pavarësisht nga fama që ka marrë ky vend për qeverisjen e keqe, korrupsionin dhe trafiqet mafioze, për një vizitor afatshkurtër aspekti më goditës është sesa miqësorë, mikpritës e ndihmues janë njerëzit, dhe sa e këndshme është atmosfera, edhe kur mysafiri nuk nxjerr dot nga goja as fjalët më të thjeshta në shqip.
*Nga OpenDemocracy. Botuar nga Revista Klan

Kur është seksi më i mirë?

Edhe pse lidhjet seksuale pa ndonjë detyrim sjellin eksitim, kënaqësia është më e madhe kur seksi është pjesë e dashurisë, përkatësisht në lidhje apo martesë.

Pavarësisht se shumica betohen se seksi për një natë është mjaft me pasion, shkencëtarët australianë vërtetojnë se më i mirë është kur është pjesë e një lidhjetë qëndrueshme apo në martesë.

Në hulumtim kishin marrë pjesë 40 vullnetarë, 20 që nuk ishin në lidhje dhe 20 të tjerë që ishin në lidhje, apo të martuar. Të anketuarit u ishin përgjigjur pyetjeve në lidhje me kënaqësitë seksuale që përfshijnë paralojën, vetë aktin seksual, orgazmën, si dhe periudhën pas përfundimit të seksit.
U vërtetua se kënaqësi më të madhe në përgjithësi kishin ata që ishin në lidhje, apo ishin të martuar.
Përgjigjet e tyre kishin treguar shkallë më të lartë kënaqësie.
Seksi është më i mirë kur është pjesë e dashurisë, sepse partnerët e njohin mirë njëri-tjetrin dhe dinë si reagon trupi i njërit dhe partnerit - tjetër.

(d.b/BalkanWeb)

ATA QË MA SHANË ATDHEUN

Ma shanë atdheun, ma shanë nga nëna,
Në një bar, mbushur me të bardhë e negër...
Shtrëngova dhëmbët të mos më çahej zëmra,
E mbi ta të lëshohej si bishë e egër...

Ma shanë atdheun buzë detit Egje.
Si m'u mbyll goja e nuk volla mallkime!?
Po për kë t'i shaja!? Ata s'kishin atdhe...
Ma shanë atdheun, në gjuhën time.

Poezi nga Sokrat Habilaj

Zgjidhet përkohësisht problemi i ujit të pijshëm në kryeqytet

Sot, me rastin e festës së vjetër pagane të ripërtëritjes së natyrës, besimtarët ortodoksë kanë krijuar rradhë të gjata duke mbajtur bidona të ndryshëm nëpër duar me qëllimin për ti mbushur ato me ujin e bekuar që lëshoi pikërisht sot çezma e Katedrales ortodokse, ngritur përbri Ministrisë së Mbrojtjes së shtetit shqiptar.

Urojmë që sa më shpejt të jetë e mundur, çezma të tilla me ujë të bekuar, posaçërisht nga Janullatosi, të përhapen gjithandej nëpër Shqipëri.
Ne kemi shumë nevojë për ujë të bekuar. Rroftë uji i bekuar!

Rrofshin shqiptarët!

Shkroi: Stop Injorancës !

Dikush duhet ti ndalë këta adoloshentë, përpara se të jetë shumë vonë

Vendosin një foto fëmije të sëmurë, 1000 të tjerë "E pëlqejnë", ndërsa qindra të tjerë komentojnë në rradhë si të droguar "Amin-amin".
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.207637745972787.48739.176214599115102&type=3

Kujtoj rastin e një të njohurit tim, njeri shumë normal brenda të gjitha normave, që duke e bombarduar trurin për afro 1 muaj me propagandë fetare mbi ditën e Gjykimit në një faqe Facebook-u, një natë sheh një ëndërr të tmerrshme dhe të nesërmen fillon të falë 5 vaktet sipas riteve.
Aq shumë është transformuar si njeri, saqë mendon se edhe anëtarët e familjes po i bëjnë magji, ndërsa ai nuk po i vret, vetëm pse është besimtar!
Duhet krijuar patjetër një "Polici Kibernitike" që të kontrrollojë materialet që lundrojnë në internet, ose në të kundërt prindërit të monitorojnë të gjithë aktivitetin virtual tek fëmijët e tyre.
Po na drogohet pjesa më vitale e shoqërisë, shpresa e së ardhmes.

Shkroi: Stop Injorancës !

Hipokrizia shoqërore në Facebook

Të bën shpesh përshtypje tek lexon komentet nëpër fotot e çifteve jo nëpër faqe ku njerëzit nuk njihen me njëri-tjetrin, por në profilet tona private.
Nëse psh fotoja e mëposhtme do ti përkiste 2 të njohurëve tanë, komenti i parë në këtë foto do të ishte:


"Bukur çifti. Komplimenta. jeni yje"!Na dolën të gjithë yje na dolën...

Shkroi: Stop Injorancës !

Demi Mur dhe sozia e saj shqiptare

Demi Mur ka qenë aktorja që ka frymëzuar në adoloshencën time femrën e përkryer. Kohët e fundit kam dëgjuar se ajo qenka shqiptare, ose më saktë fare, paska një sozi shqiptare.

Kuizi për sot, gjeni kush është Demi Mur e vërteta në foto:
1 apo 2 ?

Stop Injorancës !

"Blendoni", shqiptari që u dëbua i sëmurë nga Franca, vip-at dhe shoqatat në protesta

PARIS - Vogëlushi kosovar, Blendoni (11-vjeçar), i sëmurë gjendej për trajtim mjeksor në Francë, por ai u dëbua me gjithë familjen në drejtim të Prishtinës me avion privat të Ministrisë së Punëve të Brendshme franceze, njofton agjencia e lajmeve “Presheva Jonë”. Për Shoqatën e Lidhjes për Arsim pa Kufij (RESF) rasti është një trashëgimi e drejtpërdrejtë e epokës së ish-presidentit, Nicolas Sarkozy. Për kthimin e dy binjakëve në Francë tashmë është themeluar edhe shoqata franceze “Të gjithë së bashku për Blendonin dhe Blendin“. Kurse Richard Moyon, një figurë emblematike e RESF, është i shqetësuar ngaqë politika e Ministrisë së Brendshme duket se është në vazhdimësinë e Sarkozy-së. Richard Moyon ka rritur presionin mbi qeverinë e mediat për rikthimin e vogëlushit kosovar për shërim në Francë.
Gati një vit më parë, prindërit kosovarë me dy fëmijët u dëbuan nga rajoni i Parisit në Kosovë, në shtëpine e tyre. Një situatë e zakonshme në një vend, që dëbon mbi 30.000 të huajt çdo vit, njofton RFI. Francezët dëbuan familjen Gashi, edhe pse Blendoni i vogël  (një nga binjakët) ishte në trajtim e sipër mjekësor, por që në Francë iu mohua. Dëbimi i dhunshëm nga autoritetet franceze i familjes Gashi me një fëmijë të sëmurë ka shkaktuar reagime të shoqatave franceze, duke filluar nga një peticion prej Lidhjes për Arsim pa Kufij (le Réseau éducation sans frontières-RESF) javën e kaluar, e cila mblodhi mijëra nënshkrime, përfshirë këtu edhe disa emra prestigjiozë nga kultura dhe politika, që kërkojnë rikthimin e vogëlushit për shërim në Francë.

Blendoni i sëmurë, i dëbuar nga Franca, ka shtyrë në betejë shoqatat franceze me Parisin për kthimin e voglushit kosovar.
Blendoni 11-vjeçar me prindërit e tij dhe vëllai i tij binjak mbërritën në Francë në prill 2010. Ata janë të shoqërueshëm dhe u integruan gradualisht. Djemtë janë në shkollë dhe shpejt mësuan edhe gjuhën frënge. Familja dhe mjekët ku ishte strehuar familja Gashi kishin filluar të merreshin me shërimin e Blendonit të vogël, të sëmurë, i cili vuan nga hemiplegia, goditje kjo që ka ndodhur në vitet e tij të hershme, duke humbur përdorimin e dorës së djathtë dhe çalon.

Operacioni qe planifikuar në Spitalin Universitar të Reims, gjë që më pas u bë problem. Blendoni nuk do të operohet, kanë marrë lajmin ata nga autoritetet franceze. Kurse më 18 janar 2011, në 07:00, është arrestuar familja Gashi, duke e instaluar atë në një qendër për dëbim në Metz, kurse të nesërmen ata janë dëbuar, duke i hipur në një aeroplan privat të Ministrisë e Punëve të Brendshme franceze dhe i kanë dërguar në drejtim të Prishtinës.

Por për Shoqatën e  Lidhjes për Arsim pa Kufijë (RESF) rasti është një trashëgimi e drejtpërdrejtë e epokës së Sarkozy-së.
Në peticion janë mbledhur nënshkrimet e njerëzve si Olivier Besancenot, një anëtar i komitetit ekzekutiv të partisë së re anti-kapitaliste dhe regjisori Laurent Cantet. RESF ka dërguar  një kërkesë, një letër Ministrisë së Brendshme së fundi gjatë festave të Krishtlindjeve, për lejimin e kthimit të familjes Gashi në Paris, për t’i mundësuar shërimin Blendonit të vogël. Por tani për tani, gjendja e familjes Gashi nuk ka ndryshuar. Prindërit dhe fëmijët jetojnë pa shtëpi në Prishtinë, tek të afërmit.
/Shekulli Online/M.A./Ndiqni videon këtu: http://youtu.be/hIna2P_H_hM