Tendencë, trend apo prirje?

"Viktimat e gjuhës janë më të shumta se ato të shpatës" thotë një nga ideologët e lëvizjes kombëtare Sami Frashëri.

Le të marrim sot për shqyrtim fjalën "Pri" të shqipes, fjalë e stërlashtë e kësaj gjuhe, e cila ka shërbyer si rrënjë për të formuar dhjetra e dhjetra fjalë të reja në shqip apo në gjuhët e tjera.

"Prina", apo "na pri" është një sinonim i të thënit "na drejto", sepse ai që prin është i pari, ai është prijësi. Pikërisht nga kjo fjalë rrjedh edhe fjala e sotme prind.

Por pikërisht nga kjo rrënjë vjen edhe fjala e ashtëquajtur latine "primi", e cila tregon sërish të parët. Nga ana tjetër është vetë fjala shqipe "të parët" ajo që krijon në italishten e sotme fjalën "parenti", e cila gjithashtu nënkupton prindërit.




Primitiv, është një fjalë tjetër ndërkombëtare, e cila ndërtohet pikërisht mbi fjalën e stërlashtë shqipe "pri" dhe tregon njerëzit e parë, të parët tanë.
Princip, është një tjetër fjalë ndërkombëtare e krijuar nga kjo fjalë dhe që tregon hierkinë e vlerave të një njeriu.
Privat, një fjalë ndërkombëtare, e cila tregon se prijës të gjithçkaje private, jemi ne vetë.

Një tjetër fjalë e krijuar në shqip është edhe fjala "prirje".

Dhe ç'bëjmë ne shqiptarët sot me këtë fjalë të moçme shqipe?
E zëvendësojmë me fjalë të huaja si tendencë, apo trend.

Shkroi: Stop Injorancës !

Shqiptarët racistë, apo racistë pambuku?

Një OJQ suedeze tha për ne shqiptarët që jemi populli më racist në Evropë.

As Sali Berisha, as Hashim Thaçi, as Ali Ahmeti, as KMDLNJ, asnjë shqiptar nuk doli ta demantojë këtë OJQ dhe të kërkojë nga ajo që të ofrojë fakte që dëshmojnë për racizmin e shqiptarëve.

World Value Survey është OJQ e Stokholmit, që në maj 2013 doli me një “studim”, sipas të cilit shqiptarët janë populli më racist në Evropë.

Qysh mund të jetë raciste Kosova që as nuk ngriti padi për krime e gjenocid kundër Serbisë! As nuk kërkoi dëmshpërblim nga Serbia. Dhe, ia fali Serbisë krimet, pa kërkuar falje ajo.

Si mund të jetë raciste Kosova, e cila pasi e shpalli pavarësinë e saj, e ktheu Serbinë në Kosovë. Dhe, e bëri punën që për Kosovën, të pyetet Serbia. Pa marrëveshjen me Serbinë, po Kosova nuk po mund të mbijetojë.

Qysh Kosova raciste, që ia fali Veriun e Kosovës Serbisë?

Një popull racist nuk e fal gjakun e dhjetëmijë dëshmorëve.

Shqipëria zyrtare ka qëndruar indiferente ndërsa shqiptarët e Kosovës janë grirë e janë prerë nga shteti serb.

Shkodra bile i ka ndihmuar Serbisë që të sallatojë e ta lajë me gjak Adriatikun me Masakrën e Tivarit, dhe prapë se prapë Shqipëria mbetet raciste.

Nuk u mjafton as fakti që vajzat e Shqipërisë, sidomos ato shkodranet, po e ndërrojnë emrin, fenë dhe nacionalitetin për të shpëtuar natalitetin e shtetit serb.

Vajzat shqiptare po bëhen nuse serbe e po martohen me katundarë analfabetë serbë, po lindin fëmijë serbë, për ta shpëtuar Serbinë nga vdekja që po e parashikojnë ekspertët.

Sali Berisha bën tregti dhe e shet detin për ta gëzuar Greqinë, Sali Berisha e kthen Shqipërinë në varrezë të bërllokut italian, dhe prapë se prapë mbetet raciste.

Serbia, që ka vrarë 1 milion boshnjakë, shqiptarë e kroatë brenda 7 viteve luftë nuk është raciste, por është raciste Shqipëria- ky shpirt i fjetur i Evropës, e cila kurrë nuk bëri asnjë luftë.

Në Serbi, për herë të fundit është parë gazeta e përditshme “Rilindja” në një kioskë të stacionit të trenit në Beograd.

Nuk ka shqiptar që guxon të flasë një fjalë shqipe në Beograd.

Shqiptarët që ende jetojnë në Beograd, janë konvertuar në ortodoksë dhe i kanë ndryshuar edhe emrat e i kanë bërë sllav që të plotësojnë kushtin racist serb për të jetuar të qetë në Beograd.

Nuk ka shkollë shqipe në Beograd. Nuk ka TV emision shqip në Beograd. Nuk studion askush shqip në Beograd. Askush kurrë nuk flet asnjë fjalë shqip në Beograd.

Në moshën e vetmisë, në një atmosferë antishqiptare, aktorit serb me prejardhje shqiptare, Bekim Fehmiu, i plasi zemra nga malli për një fjalë shqip, prandaj e zgjodhi “vdekjen e lirë”, dhe iu duk pak.

Institucionet e Kosovës të gjitha janë të mbushura me serbë, me romë, me ashkalinj, me egjiptianë, me boshnjakë, me turq (shumica prej të cilëve, sidomos serbët, janë punëtorë të kohës së Millosheviçit dhe agjentë serbë).

Kosova nuk e ka lirinë e as fuqinë që të bëhet raciste. Sepse, është e udhëhequr nga ndërkombëtarët.

Kosova nuk është faktor që vendos të bëhet apo jo raciste.

Në qoftë Kosova raciste, të tillë e ka bërë OKB-ja dhe BE-ja, sepse ligjet janë të tyre, ushtria që e ruan Kosovën nga Shqipëria është e tyre, Kosova është nën mbikëqyrjen e tyre.

Vatikanin e kisha zgjedhur si shtetin më racist në Evropë. Intolerant ndaj çdo gjëje jashtë botës së Biblës. Intolerant ndaj shqiptarëve të Kastriotit. Nuk e pranojnë Kosovën shtet. Nuk e respektojnë vullnetin e 7 milionë shqiptarëve. As për rojtar të Selisë së Shenjtë nuk të pranojnë nëse je shqiptar. Duhet të jesh vetëm zviceran për të qenë polic i Vatikanit.

Kimete Berisha

“Ç'do të thotë të jesh moderne?

Ose me saktë, të mos shijosh muzikën e vendit tënd?

Se kam dëgjuar shpesh edhe këngëtare që e këndojnë me dëshirë një këngë botërore, por me përtesë një këngë shqiptare.

Ose ndodh shumë që edhe në konkurset e shumta muzikore, të ketë më shumë këngë të huaja e shumë pak shqiptare. Këtë mendësi, e kam dëgjuar edhe nga ata që e vetëquajnë veten Elitë e vendit. I kam dëgjuar në biseda televizive të thonë se janë qytetarë të botës. E vërtetë shumë. Ashtu ndihem edhe unë, qytetare e botës, në çdo aspekt. Por, përpara se unë të njoh komshiun, ose gjitonin tim, duhet të di kush është babai im.
Nuk mundet kurrsesi të duash e të respektosh komshiun, kur ti përbuz familjen tënde.
Dhe kjo gjë ndodh rëndom tek Elita jonë. E shohin të qënurit shqiptar, barrë të rëndë. Të jesh qytetar i botës, duhet të jesh njëherë anëtar i familjes tënde, i lagjes, i qytetit, vendit tënd. I them këto sepse shpesh gjendem përballë edhe muzikantëve e këngëtarëve që kujtojnë se po këndove vetëm muzikë të huaj, ashtu bëhesh moderne, ashtu quhesh Elitar.
Dua të këndoj në shumë gjuhë të botës, pse jo të kem mundësi të kendoj repertorin më të bukur botëror? Por, s'kam se si, nqs nuk këndoj një herë atë këngë që më ka tingëlluar në shpirt qysh fëmijë. Edhe nuk kam turp të them se nga vij, e ku ka lindur e jam rritur. Atë gjë nuk e zgjedh unë. Ashtu e vendos Zoti. Të lindësh në fshat apo qytet, në Shqiperi , a diku tjetër në botë, përsëri se vendos dot ti (se maternitetin mund ta gjesh ku të duash me këto ditë që kanë ardhur, por prindërit nuk i ndryshon dot).
Populli i thjeshtë e do veten e vetë. Elitaret mesa duket jo.

5-6 vjet më parë, unë sapo isha kthyer nga USA dhe për ato 2 javë që isha, doja të dilja, të shijoja diçka me shoqërinë. Këndonte këngëtari, këndoi disa këngë të huaja, pastaj nisi disa këngë shumë të njohura shqiptare, rock, pop. Dhe mbasi mbaron,vjen të më takojë. Dhe më thotë si i turpëruar, ‘eh, ja na duhet të këndojmë edhe disa nga këto shqiptaret, s'kemi ç'bëjmë’. Unë u çmenda. Nuk e kam harruar atë fjali dhe e keqja është se vazhdojnë akoma me këtë mendësi. Të shprehesh ashtu, do të thotë që ti nuk do veten.
Po ja psh, më ftojnë mua të këndoj në ndonjë program televiziv. Dhe ata më ftojnë mua, por duan që unë të këndoj një këngë të huaj. Absurdeeee. E turpshme.
Nqs une do të kem një program prej 10 këngësh, po, patjetër, do të këndoj edhe të huaja, sepse janë shumë të bukura dhe s'ka asgjë të keqe. Por ti, si program, me fton mua të këndoj një ose dy këngë dhe megjithëse unë kam këngët e mia, me të cilat e krijova edhe karrieren, këngë me të cilat krijova lidhjen me publikun, ata paturpesisht më kanë kërkuar të këndoj diçka të huaj, përpara se të këndoj këngët e mia. E kam quajtur fyerje. Dhe përgjigjen ja u kam dhënë siç e kanë merituar”.
Aurela Gace

Në pak fjalë….F. Konica !!!

Në pak fjalë, – me qëllim por pa shpresë që t`u mbushim kokën hamajve, zaptieve, të shtrembërve e t`egërve, – duam të shkoqitim çështjen e abetares gjer më sot.
I pari libër në gjuhën tonë dolli në 1635, d.m.th. 256 vjet më përpara, në Romë, prej Frengut të Bardhë (Dictionarium Latino-Epiroticum). [Autori më vonë do zbulonte duke gërmuar në arkivat e bibliotekës kombëtare të Francës, veprën e Pjetër Budit "Speculum Confessionis" ose "Pasqyra e të rrëfyemit" të shkruar, me të njëtin alfabet, në vitin 1621, pra 14 vjet më parë]. Ky libër përdori një alfabet, i cili ka të ngjarë se përdorej edhe më parë, se, po ta kish bërë Frengu i Bardhë, do ta kish thënë në parathënie të librit të tij; pra duke heshtur, na rrëfeu se alfabeti i tij nuk qe i ri. Me atë alfabet duallën gjer më sot shumë libra, më të shumtët përmbi fe, një fjalor shqip e italisht disa mijëra shtyllash, e me atë mëson gjithë pjesa e Gegërisë katolike. Të metat e atij alfabeti janë kryesisht dy:

1) Ka disa gërma të veçanta që nuk gjenden në shtypshkronjat;
2) S'është i mjaftueshëm për toskërishten.
Që të mos e ngarkoj tepër artikullin, shkoj e vij te viti 1879. Në atë mot, Sulltani, për të ndezur në Shqipëri një zjarr kundër sllavizmit, cpoi disa “Meemure” shqiptare të mblidhen që të bëjnë një alfabet shqip. Këta, me leje të qeverisë (turke), u mbluadhnë. Në mes tyre, hyri si thonë e si do të mund të provojmë një ditë – një anëtar i Moskovit, i cpuar me udhë nga patriarku grek.
Kjo mbledhje kishte për detyrë:
1) O të merrte alfabetin e Frengut të Bardhë, si 300 e sa vjetësh më të vjetër;
2) O të bënte një të ri, duke treguar të metat e alfabetit të vjetër;
3) O të mos i përsëritte ato mangësi.

Mjerisht, mbledhja turko-moskove:
1) Nuk e mori alfabetin e Bardhit.
2) Nuk tha pse s`e mori.
3) I përsëriti të keqiat e alfabetit të Bardhit.
4) Shtoi shumë gabime të reja.

Që të marrin vesh atdhetarët e kulluar se ç`është ai alfabet i Stambollit, le të venë re këto: Alfabeti i Stambollit ka 36 gërma. Ndër këto janë:
1) shtatë shkronja cirilike (sllave).
2) Pesë shkronja greke.
3) Një shkronje cirilike (sllave) kokë-tatëpjetë.
4) Një shkronjë latine e vërtitur.
5) Dy shkronja latine kokë-tatëpjetë.
6) Një shkronjë latine e tredhur.
Të tjerat janë latine.

Lexuesi që ka pakë mendje, i sheh vetë ndyrësinë e këtij alfabeti:
1) I bërë me spica të Moskovit, na vë në rend të popujve sllavë.
2) I përzier me shtatë mënyra shkronjash, është i ndyrë në të parë, e i jep gjuhës një hije të egër.
3) Nuk mund të botosh libra asgjëkundi në Evropë, veç po të blesh shkronjat përkatëse dhe të paguash shumë më shtrenjtë. Kur desha të filloj një të përkohshme shqipe gjashtë vjet më parë, dëshirova pikë-së-pari të përdor o alfabetin e vjetër të Shkodrës, o alfabetin e Stambollit – të cilat do t`i rrëfej ndoshta një ditë gjatë e gjerë, e atëherë le të gjykojnë shqiptarët ç`janë ata njerëz e ç`jam unë – nuk më tunden fare. Më 1899, disa atdhetarë të flaktë të Shkodrës u mblodhnë, për të themeluar një shoqëri të madhe për lëvrimin e gjuhës shqipe. Këta shqiptarë krijuan një alfabet, të cilin, edhe pse qe i arsyeshëm edhe nga dëshira e bashkimit, e muarëm edhe ne dhe po e përdorim që prej dy vjetësh tek revista “Albania”… Alfabeti i “Bashkimit” jo vetëm shtypet lehtazi kudo, po është edhe i arsyeshëm në shumë anë. Këto edhe njëqind të tjera tregojnë se me alfabet të “Bashkimit” mbahet mirë rrënja e fjalëve.
Tani cilat janë kundërshtimet e meemureve kundër këtij alfabeti.
Janë pesë:
1) “Alfabeti i Stambollit është më i vjetër” -”Bashkt-ustuna,efendem!”
Por alfabeti i Bardhit është 300 vjet më i vjetër. Pse nuk e mbajtët? Pra, edhe ju vetë rrëfyet se vjetërsia nuk është argument i mjaftueshëm për të mbajtur një gjë të ligë.
2) “Alfabeti i Stambollit është më i përhapur”.
-Ato gënjeshtra t`ia shisni një tjatëri, por jo mua. A e mirrni vesh? Ndër 100, 90 ndër shqiptarët e jashtëm e përdorin këtë alfabet që përdorim ne, a me disa ndryshime. Atë të meemureve e përdorin 7 a 8 meemure, e nja 10 zaptienj këmbë-qelbur të Toskërisë. Po, si thotë Frengu, “qui n`entend qu`une cloche n`entend qu`un son”. “Kush dëgjon vetëm një këmbanë, dëgjon vetëm një zë”. E ju, duke folur gjithnjë me ata 10 a 15 meemure e zaptienj, “u-hazdis” e kujtoni se kini me vete gjithë Shqipërinë.
3) “Shkronjat e “Bashkimit” janë të shumta e nuk i mëson dot populli”.
– Përgjigje: Alfabeti i “Bashkimit” ka 23 ose 24 shenja, kurse juaji ka 36, d.m.th. 12 më tepër.
4) “Populli s`merr vesh se si dy shenja bëjnë një tingull. I duket më lehtë një shenjë për çdo zë”.
-Përgjigje: “Evet efendem, vallah bil`lah! Jini të mësuar me “xhin-cim-sin-shun”, o mor të zinj, e jo populli po juve vetë ju duket e vështirë të mblidhni dy shkronja për të treguar një tingull. Se arabishtja e turqishtja që ju kanë hyrë në palcë e në gjak, për çdo tingull kanë një shenjë. Fshataraku i Gjermanisë pse mëson, p.sh. katër shkronja -tsch- për të treguar tingullin ç? Fshataraku i Shqipërisë pse të mos mësojë dy shkronja? Fshatarët e Shqipërisë kanë mend, po Bashstenete s`mësoni dot ndoshta.
5) Më në fund Meemuret na pyetnë shumë herë: Pse “Albania” edhe “Bashkimi” nuk u muarnë vesh ta kenë alfabetin një e të përbashkët? -Me të vërtet, në nja dy a tre shkronja kemi ndryshim, por ai ndryshim nuk prish punë. Fundi alfabeti një është. Rumania ka një Akademi, e, megjithatë, bota është ndarë në dy pjesë për një ndryshim të dy a tri shkronjave. Më vonë edhe ky ndryshim do të pushojë. Alfabeti i “Bashkimit”, për lirinë që i dha shqipes të shtypet apo të botohet kudo, për hijen europiane që i dha shkrimit të gjuhës sonë, për shërbime të tjera që ka për të bërë në sy të botes, meriton me të vërtet emrin ALFABETI KOMBETAR I QYTETERUAR. Alfabeti i Moskoveve e i Turqeve, i Meemureve e i zaptieve, i harbuteve e i ulefexhijve, me hijen aziatike e të ndyrë që ka, me pengesë e botimit që u sjell librave shqipe, s`meriton tjatër emër përveç ALFABETI I EGER I HARBUTEVE.

Një mollë apo një orgazmë në ditë?

Shprehja mbarëpopullore "Një mollë në ditë mban larg doktorin", së fundmi sipas një studimi shkencor nga Barry Komisaruk, u zëvendësua me "Një orgazën në ditë, mban larg doktorin".

“Orgazma aktivizon gjithçka, duke shtuar fluksin e gjakut në tru, ndërsa lojërat mendore si sudoku apo fjalëkryqet aktivizojnë vetëm disa rajone të caktuara të trurit.”- shpjegon studiuesi Barry Komisaruk.

Ju besoj jeni aq të zgjuar sa me lehtësi të zgjidhni prodoktin që ju kushton më lirë.

Shkroi: Stop Injorancës !

Free Sauna

Kam zbuluar një vend fantastik ku mund të bësh sauna për vetëm 30 lekë ora.

Madje nëse keni pesha me vete nëpër çanta apo xhepa, ka një shërbim special ku janë të punësuar 2-3 burra që ua lehtësojnë peshat, pa ju rënë në sy fare.
Madje dikur ka qenë një teknike speciale masazhi me brryla. Kot e hoqën, të dilte guri nga veshkat për 2 stacione...

Lazarati, zona më e gjelbëruar në Europë

Sipas studimit të kryer nga Guardia di Finanza zona më e gjelbëruar në Shqipëri është komuna Lazarat.

Asnjë pëllëmbë toke nuk ka mbetur e shkretë. Kudo të shkel këmba, ka gjelbërim. Ajri i pastër të mbush mushkëritë dhe të ndez enzimat e lumturisë.
Lazarati është vendi i buzëqeshjes, vendi i ëndrrave dhe vegimeve.



Banorët e zonës dallohen për një harmoni të përkryer mes tyre, aq sa është parë e panevojshme edhe prezenca e një stacioni policor.
Gjithashtu kjo zonë dallohet për tregti ndërkombëtare gjë e cila ka sjellë fitime aq të majme tek banorët, saqë si askund tjetër lëvizjet demografike janë nga qyteti drejt fshatit duke bërë që qytetarët të bëjnë çmos për tu shpërngulur drejt kësaj komune të gjelbërt për të bashkëjetuar kështu, shkrirë me natyrën.

Shkroi: Stop Injorancës !

Lakuriqi i natës

Nuk e di pse quhet lakuriq kur ai ka qime, por lakuriqi i natës është gjitari i vetëm i cili arrin të fluturojë.
Nuk është aspak e vërtetë që lakuriqi i natës nuk shikon.

Kuriozitet: Nëse lakuriqtë e natës do të zhdukeshin, insektet do të bënin një kërdi sa me gjasa do të rrezikonin seriozisht edhe ekzistencën e specieve njerëzore.

P.s Ky batmani në foto është një ndër më simpatikët.
Perëndia me dorën e tij ka bërë mrekulli.

Shkroi: Stop Injorancës !

Mbani lotët burra e gra!

Një lajm i trishtë për muzikën në përgjithësi e shqiptarët në veçanti.

Shkëndije Mujaj, tashmë e mbuluar për Ramazan, po shikon mundësinë të heqë dorë përfundimisht prej muzikës, duke qenë se së fundmi po ndërgjegjësohet se muzika është haram.

Muzikës shqiptare do ti mungojnë vërtetë fotot e saj erotike. (S.I)

Po të mos kisha sedër...

Po të mos kisha sedër do ta kisha ngrënë atë gjellën e shijshme të komshijes, në shtëpinë e saj, ku i palëvizsshëm qëndroja në një cep të vogël të divanit.
Po të mos kisha sedër do tu kisha treguar prindërve për edukatoren plakë që më godiste në kopësht aq pa takt.
Po të mos kisha sedër do t'ia përplasja në fytyrë shokut tim që guxonte të tregonte në praninë time histori të përjetuara bashkë, aq ndryshe nga e vërteta.

Po të mos kisha sedër do kisha refuzuar në ditën e parë të shkollës të qëndroja në bangën e fundit, ku më vendosi mësuesja e fillores.
Po të mos kisha sedër nuk do skuqesha asnjëherë kur vihesha në qendër të vëmendjes.
E përsëri po të mos kisha këtë dreq sedre, nuk do prisja të martohej shoqja ime e bangës për të gjetur guximin ti tregoja sekretin më të madh të zemrës sime.
Sedra ishte pikërisht shkaktarja që dhjetra e dhjetra shance të jetës time kam preferuar ti humbas, për të mos prishur atë rehatinë e të qëndruarit në hije.
Sedra të mbyll gojën...
Sedra të bën të kesh keqardhje për tjetrin, më tepër sa ka ai për veten e ty bashkë. Sedra që do duhej të shtonte respektin, thyen pa mëshirë respektin karshi teje. Ose e thënë më trashë, sa më i mirë të jesh e të sillesh, aq më tepër sjellje harbute do të duhet të amortizosh.
Yyyy sa gjëra do të kisha bërë po të mos kisha sedrën. Kushedi sa njerëz të sjellshëm do mblidhja rreth vetes...
Po po, kjo sedër është autore e pjesës më të madhe të dështimeve të mia. Ajo qëndron gjithmonë me mua, herë e strukur e herë duke dalë me gjoks përpara. Nuk e di si lindi kjo bashkëjetesë e gjatë torturuese. Nuk e di nëse këtë sedër e krijova vetë për vetëmbrojtje, për vetëngushëllim, apo ma imponuan me anë të të edukimit, diktatit. Ajo që di me siguri është se sedra, e trajtuar përgjithsisht si virtyt, si tipar i një njeriu me norma e vlera, realisht bën reaksion me guximin.
Dhe sot në të gjitha disfatat e mia të suksessshme jam njëkohësisht dëshmitar se si pafytyrësia, moskokëçarja, të qenit harrakat dhe me mendjen "të dalë ku të dalë", gjithmonë del diku më mirë se sedra.
E megjithatë, mes meje e sedrës ekziston një marrëdhënie pasionante e përkryer, të cilën askush nuk mund ta rrezikojë dot.

Shkroi: Stop Injorancës!