Çfarë duan gratë?

Sigmund Frojdi thoshte se, edhe pas tridhjetë vjet kërkimesh në seksologji, nuk arriti dot ta gjente se çfarë duan gratë, kur fjala është për seksin.

Shtysën që të kthehem edhe një herë tjetër tek kjo pyetje, e mora kur revista amerikane "The New York Times Magazine", e janarit të vitit 2009, botoi artikullin me titull: "Çfarë duan gratë". Ky artikull, padyshim, tërhoqi vëmendjen e shumë njerëzve, midis tyre edhe timen. Autorja e artikullit jep një përgjigje që më bëri të ngre vetullat nga habia.

Në këtë artikull, doktoresha Marta Meana, në esencë thotë: Kur bëhet fjalë për seksin, ajo që gratë dëshirojnë me të vërtetë është të jenë të pëlqyera. Sipas fjalëve të doktoreshës Meana: "Të jenë të dëshiruara, kjo është për gratë, një orgazmë e vërtetë"

Dr. Meana, profesoreshë e psikologjisë në Universitetin e Las Vegasit në Nevada, ka studiuar për rreth njëzet vjet dëshirën seksuale të grave. Ajo thotë: "Unë nuk mohoj kënaqësinë e orgazmës. Por të jetë e dëshiruar prej partnerit, kjo është shumë eksituese për një grua. Të jesh e dëshiruar, do të thotë që burri nuk do vetëm të bëjë seks, por ai dëshiron të bëjë seks vetëm me ty".

Në fushën e jetës seksuale, gratë përpiqen që të jenë sa më të dëshiruara prej burrave. Për të arritur këtë qëllim ato harxhojnë shumë kohë, shumë energji dhe shumë para. Ato, më shumë duan të jenë të dëshiruara prej burrave, se sa të bëjnë seks me ta.

Një dëshirë tjetër e grave, kur fjala është për seksin, është të jenë të dominuara nga një burrë, të cilin e duan. Sipas doktoreshës Meana, "Ato nuk kujdesen për asgjë tjetër, veç që burri të ndjehet më mirë me to". Ato duan të dominohen nga një burrë që i dëshiron. Këtë dominim ato nuk e konsiderojnë as shtrëngim e as violencë. Ato pranojnë shumë sjellje seksuale sadiste prej një burri që i pëlqen ato. Dr. Meana thotë se, kur gratë flasin për skena seksuale dominimi, ato thonë: "Isha shumë e dëshiruar nga ai që e doja".


Një aspekt tjetër, nga më të komplikuarit të dëshirave femërore, është se ato, në kohë të ndryshme, duan gjëra të ndryshme. Dr. Meana thotë: "Gratë janë të komplikuara,por nuk janë konfuze . Disa herë ato duan të jenë të dëshiruara prej burrave. Herë të tjera duan vetëm seks. ATO DUAN KOMBINIMIN E GJERAVE".

P.s JU LUTEM, jo komente banale !

SHQIPJA E VJETËR ËSHTË ILLIRISHTJA E RE DHE ILLIRISHTJA E LASHTË ËSHTË BURIMI GREKO-LATIN

Shqipja e vjetër, nuk është lëruar sa duhet, as nga të huajtë, që vuan themelet albanistike, në mungesë të albanistëve shqiptar, përballë ballkanistikës, që udhëhoqen të gjitha seminaret e kongreset linguistike të kësaj fushe dhe nga të gjithë, dominoi i ashtuquajtur ekspanzioni edhe linguistik sllav, me një valë linguistësh, historianësh, e dietarësh, që sado u përpoqen gjoja për një realitet historik të mirëfilltë, u munduan të dominojë elementi sllav, në gjithë Ballkanistikën dhe linguistiken i.e., duke asgjësuar edhe vet hellenistiken, gjoja si shkencë greke, anipse vet shkronjat sllavishte, janë të profilit alfabetik grek, duke dalur edhe vet mbi mythin grek, si ekspanzion fuqizimi demografik - por që hasen në rrezistencë të fortë të Germanistikes, e cila kishte një eksperiencë të fortë historiko-linguistike, aq sa edhe rrodhi si emërtim gjithpërfshirës si linguistika indo-gjermanike. Pikërisht falë influences linguistike gjermanike edhe doli si ndihmë reale edhe ndaj Shqipes, si në aspektin historiografik, etnografik e arkeologjik edhe në atë linguistik, duke nxierrur rrënjet historike illirishte, ku deri në zbërthmet e fundit të mbishkrimeve të varreve mesape, e dëshifrimit të tyre, arriten në përfundime, se ''vetëm përmes rrënjeve të shqipes së vjetër, mund të dëshifrohen mbishkrimet e varrezave mesape dhe Shqipen e Vjetër e shohim si të vetmen zgjidhje dhe shqiptarët e sotëm i shohim në illirët e lashtë''.

Nuk kemi ende forma të tërësishme kapitujsh a veprash përkatëse, për historikun e Shqipes së Vjetër, vetëm ndonjë artikull, apo tërthorazi nga thema në themë, në theza e diotheza kolegjesh, me ndonjë theori linguistike, që ndritë gërmadhat e një hapësire të pafund, të një gjuhe madhore botërore të kohës paragreke e paralatine, që ishte illirishtja pellgasishte. Atje larg në krye të kolones së kohërave, shihen hallka të këputura arkeologjike, etnologjike e historiografike, ku detyrë mbi detyra i mbetet vetëm shqiptarit, të gjurmojë thellësisht, përmes ekipeve shkencore të mirëfillta përkatëse, duke finansuar vet shteti shqiptar (e ku mund të bëhet ende një gjë e tillë ende ), por vetëm në forma individuale, e sakrificave të shqiptarëve, në gjurmime linguistike nën një oqean gërmadhash të lashtësisë.

Një gjë duhet ditur, se nuk janë fajtore gjeneratat e sotme e tëardhme, kur nuk shohin gati asgjë reale historiko-linguistike e fonomorfologjike, nga lashtësia e Shqipes illirishte, kur shohin se antika po u përbëjka vetëm nga dy gjuhë e vjetra: greke e latine, e mu në to, ende nuk shihet burimi i vërtetë i tyre, kah erdhen gjuhet greke e latine, që u shndërruan edhe në grupe gjuhësh i.e.? Cila ishte ajo gjuha paragreke e paralatine? Kjo krijon një konfuzion mjegullirë, në vet gjeneratat, ngase ende edhepse shihen si fuqi të fjetura, po krijohet kundërthënja në mes vet gjeneratave, se nuk njohin një gjuhë të hershme burimore paragreke e paralatine edhe binë në vorbulla sa politike sa historike e skencore, kush nga vetkënaqja se nuk kemi burime shkencore, e kush nga deformizmi ideologjik shkencor, se duke mohuar vetveten, po u ngritkan në piedestale greke e latine. Kemi pasëraste kur mori pyetjesh, sielleshin edhe kështu:'po edehesikur tëdihet ai burimi i gjuhëve greke e latine, po edhe ai i linguistikes i.e. - çka pastaj'? Këtu shihet rënia e intelektit personal e kombëtar, që irriton studjuesit e rinj, nga gjenerata e vjetër e linguistëve tanë, që bënë aq sa bënë, por që për tu kthyer e risturkturuar shkencën albanistike, një mori veprash do tëmbeten të pavlera e të shkuara, nga se mungojnë pikërisht theoritë shkencore.Nuk mund tëmbetet Albanistika në esencen brënda kornizave të derisotme, ku qëllimisht, përqëllime tëcaktuara, u vua vet emri Albania, si toponom për shqiptarët ballkanik, si shtet i njohur botërisht - vetëm për të iu larguar esences absolute të historikut të lashtë të Shqipes së Vjetër dhe largimit nga rrënjet illirishte të vet Shqipes. Ka kohë, kur rrodhi një ide e gjurmimit linguistik të gjuhës arbane, Arbanishtes së Lashtë, me emërtim Arbanistika, ku u munduan tënxierrin në skenë historike Shqipen e Vjetër, deri edhe tek Aristidh Kolia (ku pësoi ashtu siç e dimë), se për tu drejtuar Albanistika, duhet të gjurmojmë në kërkime arbanistike, sepse Arbanishtja ka ekzistuar dhe ekziston është e gjallë tek arbanitët (arvanitët), kurse albanishtja është vetëm një hije qëllimisht, mbi Shqipen illire. Arbanistika duhet të zhvillohet, që të vijmë deri tek rrënjet illirishte dhe gjuhën illire pellgasgjike. Dikush mund të pyeti, pse siellemi vetëm në cirkun linguistik greko-latin, herë duke futur në thojza e herë pa to, duke shprehur një demoralizim, si ironi ndaj tëligave që iu bënë vet Shqipes, qe sot njihen botërisht vetëm gjuhët greke e latine dhe jo ato illirishte!
Këtu qëndron esenca e zbulimit të të vërtetes, ngase nuk ka asnjë spjegim përmes gjuhëve greke e latine,për illirishten sepse po ato ishin vet shuarja e illirishtes e vet mbuleses historike mbi shqiptarët, duke i quajtur historikisht barbarë dhe një gjuhë barbare të lashtë... Po cila ishte ajo Barbarishtja tani se? Këto skena komike u bënë qëllimisht, për të mbijetuar gjuhët greke e latine mbi substratin illiristik,qëjanë të vendosura kryekëput mbi atë taban substrat illiristik,sepsenuk kanë tjetër qendresë, bazë funksioni e zhvillimit - kur vet rrënjet e tyre janë krejt illirishte dhe vet ato dy gjuhë greke e latine janë drivate illirishte, vetëmse greqishtja i iku asaj të vjetres, me ndryshime sufiksale nga us,is illirishte në sufiksin - os dhe ato latine në sufiksin - um, kurse brëndia e seciles fjale është illirishte.

Greqishten e Vjetër dhe latinishten duhet t'i shohim si variante illirishte, kryesiht gjuha illire është në to burimi etno-linguistik, sepse shihet ethymologjia e lashtë, që vetëm Shqipja e Vjetër, ka fuqi spjegimi ethymologjik, në të gjitha segmentet linguistike e historiografike. Duket shumë komike çështja, pse dominojnë ende këto gjuhë mbi Shqipen e Vjetër, sikur të ishte gjithçka e lashtë vetëm greke e latine - e asgjë illirishte. Po, a dihet se balkani ishte i tëri illirik, Kaspik, e Adriatik - e si mos të gjindet asnjë shkrim, fletë a libër historik, e historiografik, as vet gjuha e asaj perandorie aq të madhe trekontinentale, gjithë ajo perandori botërore e kohës, sot të mos ketë asnjë shkrim, as gjuhë të veten origjinale? Kjo është sa komike aq tragjike,kur na dalin në skenë historike, dy gjuhë të lashta dhe një barbare - grek e latin dhe barbarë! Këtu shihet krejt invazioni edhe mbi Shqipen e Vjetër, që u degëzua në studimet albanistike të derisotme, në jeren anë thohet Shqipja e Vjetër, kurse në anën tjetër - albanishtja (albanische shprache, albanian language), ku na dalin dy termine e koncepte të ndryshme dhe mu për këtë edhe hasim në vështirësira etno-linguistike, të origjinës së vet Shqipes së Vjetër. Këto duhet gjurmuar e thelluar në shkencë, si pengesa kryesore për studime të mëtutjeshme. Pokështu edhe politikisht na sollen disa emërtime rreth identitetitnëpër histori: illir, arban, arbanasi, alban, albaner, scipetar, disa emërtime, ashtu sikurse sot identitetet: alban e kosovar, qëpo krijojnë mjegullirë mes vet shqiptarëve, kur të gjithë shqiptarët janë shqiptar shprehja brënda kombit dhe thonë: shqiptar e kosovar, gjoja si identiteti më i ri i ''zbuluar'' për shtetin e Kosovës! Kjo është kur ende nuk ka një reagim kombëtar i përgjithshëm, të vendoset për një identitet kombëtar, e jo disa sosh... Ashtu me gjuhën ashtu me politiken, u krijuan ndërskambëca histerike, që vet shqiptarët të marrin në t'thua në pragdere historike vetiu dhe me vet fajin e tyre, duke u shfajësuar, vet pushtuesit rrethepërqark kombit e brënda kombit shqiptar edhe duke u shfajësuar një botë...

Shqipen e Vjetër duhet kërkuar në illirishten, si burim i gjuhëve greke e latine, qëvetëm ndryshuan në shenjat alfabetike dhe sufiksale, duke shpërthyer në përmasa të lashtësisë botërore, sepse duke folur e studjuar gjuhën - flitet e studjohet kombi edhe vet bota!

Nezir Myrta (11.mars,2009)

Lekë të reja, lekë të vjetra...?

Ne shqiptarët duket sikur jemi popull që i urrejme ndryshimet, sidomos ato me kah pozitiv.
Ishte vera e nxehtë e vitit 1965, kur populli shqiptar iu drejtua bankave dhe arkave të kursimit për këmbimin e lekëve në raport me 10 lekë me 1 lekë.

Vendimi i qeverisë së asaj kohe kishte dalë në vitin 1964, por u zbatua nga data 16 gusht 1965, datë kjo që punonjësit morën rrogën e parë në lekë të konvertuar dhe çmimet e mallrave ndryshuan në bazë të kursit të konvertimit të përmendur më lart. Nga kjo kohë kanë kaluar 42 vjet dhe në Shqipëri shumë pak flitet me lekë, por me shtesa mbiemrash të panevojshme si lekë të rinj, lekë të vjetër apo lekë të reja e lekë të vjetra.
Nje 100-leksh, i barabartë përafërsisht me 0.8 euro, apo me 1.2$, shqiptohet akoma 1mijë lekë!!!

Kur të huajt hyjnë në raport me paratë tona, krijohet kaos total, por gjithashtu keqkuptime të panumërta ndodhin edhe midis shqiptareve, brenda dhe jashte vendit.

Një rast i fundit që më kujtohet, ishte me nje xhaxha që kishte shkuar të vinte dhëmbët dhe dentisti pasi i kishte treguar çmimin prej 25-mijë lekësh, kishin rënë ne ujdi. Por kur xhaxhai i kishte nxjerrë vetëm 2500 lekë nga xhepi, aty u bë hataja.
Gjithashtu vë re, qe ky keqkuptim përdoret abuzivisht në raste të ndryshme për efekte propagandistike.
-Në rastin e një dëmi të shkaktuar,llogaritja shkruhet 1 milion lekë, ndërsa në rastin e një investimi përdoret 10 milion lekë të vjetra... lol
Si është e mundur që fëmijët e vegjël kartëmonedhën prej 100 lekë, e lexojnë 1000 Lekë?
Si është e mundur që disa mësues u japin probleme fëmijëve me lekë të vjetër, ose ua japin çmimet e librave me lek të vjetra ose iu kërkojnë nga X lekë të vjetra për ekskursione të ndryshme, pa përmendur disa intervista me disa fëmijë, të cilët shprehen para kamerave televizive, e me rastin e 7 Marsit, mblodhën 5 mijë lekë për t’i blerë mësuesve lule, etj, etj. Ku kanë parë këta fëmijë, nxënës, studentë, pse jo dhe mësues, lekë të vjetra.
Thua, ndryshon vlera e lekut nga cilësia, mosha apo përdorimi i kartmonedhës ?
Ju bëjmë thirrje administratës shtetërore, qeveritare, deputetëve, politikanëve, medias elektronike dhe të shkruar, si dhe çdo shqiptari kudo që mëson, punon apo shërben se në Shqipëri ka vetëm lekë.)

Jeni gati ta kalojmë sëbashku këtë "mbeturinë" ?
Si e lexoni kartmonedhën e mëposhtme ? Stop Injorancës
http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Jam sëmurë...

Dekada të arta pranverash
ku vështroj të njëjtë fytyrë hënore,
jam sëmurë, e di,
prezantohem në paketa gënjeshtrash (CV)
në kohën dëshirore!

Prej vitesh nuk nuhas
aromë kalemi në dorë,
tashmë specie moderne,
lexoj-jetoj në një inkubator,
të quajtur monitor.

Ky fruth i përhapur,
e më i shpejtë se paniku,
dhemb si një krah i thyer,
mbi shpatullën e një miku.

Epokë e marrë kuriozitetesh,
ku personazh shndërrohet çdokush,
nënën merr në telefon
të të sjellë peshqirin në dush !!!

Në punë përherë me vonesë,
drekën se takon kurrë para orës 5,
pi ujë me lekë
dhe pordhë falas dëgjoj,
nuk ndijoj, s'arrij të kuptoj
nëse dua apo s'dua të shpëtoj.

Kulturë shkretëtire,
që për çudi lulëzon në Ballkan,
arrij të gjej qetësi,
kur energji eletrike s'kam.

Boshllëk në shpirt
e thatësirë shterpe dëshirash,
prej një portofoli të sulmuar nga diarreja
më egër se më parë,
kontrollon e kufizon,
por për dreq s'e kuptoj sistemin monetar,
se investoj për të ardhmen
duke luajtur "Solitar".

Nuk di më të numëroj...
shtëpi me qera, orendi,
makinë me kredi,
jetë borxh lënë trashëgimi
fëmijëve, që lindin skllevër metropoli,
shtegëtuar prej arash të lëna djerr,
drejt një qyteti të ruralizuar,
dhuratë e një arsimi të mbetur stazh
përfaqësuar nga një sistem i fosilizuar.

Vrasës ëngjëjsh, ëngjëj vrasës
betim hipokrati kryer prej hipokriti,
fshehur pas këmishash të bardha,
vampirë-besnikë të këtij riti.

Nuk kam më besim sot,
ti nuk ke më ...atëherë.
Asfalt kafshuar, që djeg
lypsarë venedikas,
që fitojnë më tepër se një inxhinier.

Yt atë, një ishkomunist i përbetuar,
që tanimë "Ciao" përshëndet,
fëmijë çapkënë, që duke belbëzuar
mes duartrokitjesh, shajnë farën e vet.

Rini fodulle, arrogante, e përgjumur,
kokëboshe, që ndjek shembuj të gabuar,
nën ritëm impotentësh, me seksin refren,
dëshirat mbajnë nën duar.

Njerëzit që vriten për të zgjedhur
hajdutin e tyre të preferuar,
pa parë çmime që shpërthyen,
si adoloshentë puberteti,
ku hormonet tejkaluan arsyen.

Miliarda prapaskena... na gënjyen.
Antivirusi paska qënë mik i ngushtë me virusin,
pulë, lopë dhe derra njerëzisht të sëmurë,
përbri sysh, që përbëjnë destinacion,
e jo më urë...

Dhe ne bashkë si spektatorë indiferentë
të tragjedi-komedisë sonë shqiptare,
luajtur prej minjsh,
që gërryejnë simbole kombëtare.

Jam ne gjendje shoku, more shokë,
pardje bënte dimër,
çfarë stine do të jetë sot ?

Nese jeni te shokuar, ju vijme ne ndihme, kontakt :

Shkroi: Stop Injorancës ©http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Fakte që s’i njihni për Çe' Guevara-n

Ernesto Lynch, revolucionari që luante shah e u diplomua për mjekësi

Një mbiemër jo shumë tërheqës
Emri “Che Guevara” nxit ose dashuri ose urrejtje. Emri është sinonim me luftën për liri për disa dhe gjakderdhje për disa të tjerë. Ajo që shumë njerëz nuk dinë është se emri real i Che-së s’ishte dhe aq romantik. Emri i vërtetë i tij është Ernesto Lynch. Ky mbiemër s’ka të njëjtin efekt si Guevara. Mbiemri vjen prej faktit se familja e tij ishte gjysmë-irlandeze. Në foto shfaqet Ernesto Lynch në moshën 22-vjeçare.
Che dhe “bluza javore”
Che Guevara, kur ishte i ri kishte nofkën “Chancho” (derr), për shkak të zakonit të tij për të mos u larë, si dhe prej faktit që ai gjithmonë vishte një “bluzë javore”, që do të thotë se e ndërronte bluzën një herë në javë. Përgjatë gjithë jetës së tij (edhe më pas mesa duket) njerëzit kanë komentuar faktin që ai mbante erë të keqe, sigurisht jo përballë tij.

Ernesto “peshkopi”
Ndryshe nga imazhi qe kemi për Guevara-n, kur ishte i ri ai ishte lloji i personit që e quajmë “peshkop”. Ai luante shah dhe madje ka marrë pjesë në disa konkurse lokale. Përveç kohës që kalonte me shokët e tij të shahut ai lexonte poezitë që i donte me pasion të madh. Lëndët e tij të preferuara në shkollë ishin matematika dhe inxhinieria.
Kuban apo jo?
Ndërkohë që Che Guevara mbahet mend më së shumti për aksionin e tij në Kubë, ai në fakt ka lindur në Argjentinë. Fakti interesant është se ka lindur në një familje të pasur dhe kurrë s’është bërë qytetar kuban. Kur ai erdhi në jetë, gjëja e parë që babai i tij tha ishte, “Ajo që vihet re menjëherë është se në gjakun e birit tim rrjedh gjak rebelësh irlandezë”.

Rebel me titullin doktor
Duket se ka shumë diskutime mbi këtë fakt në burime të ndryshme informacioni, por në qershor të vitit 1953 Che Guevara përfundoi studimet në mjekësi dhe u diplomua si doktor Ernesto Guevara. Teksa studionte në mjekësi, ai ishte veçanërisht i interesuar në sëmundjen e lebrozës. Che mund të konsiderohet një rebel me titullin doktor.

Udhëtimi në SHBA
Në vitin 1964 Che udhëtoi drejt SHBA për të mbajtur një fjalim në Kombet e Bashkuara në Nju Jork. Ndërkohë që ai dënonte SHBA për politikat veçuese racore ai tha: “Ata që vrasin fëmijët e tyre dhe i diskriminojnë ato çdo ditë për shkak të ngjyrës së lëkurës; ato që i lënë të lirë vrasësit e të zinjve duke i mbrojtur dhe më tej ndëshkojnë popullatën me ngjyrë sepse kërkojnë të drejtën legjitime për të jetuar si njerëz të lirë – si mund ta konsiderojnë vete ata rojtarë të lirisë?”

Pesë fëmijët e Che-së
Ne jemi mësuar ta shohim Guevara-n si revolucionar, pa e imagjinuar si njeri familjar, por në fakt ai ka pasur një fëmijë me gruan e tij të parë, Hilda Gadea. Ai ka pasur një vajzë që lindi në Meksiko Siti më 15 shkurt 1956, si dhe katër fëmijë me gruan e tij të dytë, revolucionaren Aleida March. Në foto është djali i Che-së, Camilo.
Pa duar
Pas ekzekutimit të tij, një doktor ushtarak preu duart e Che-së. Ushtarakët bolivianë e transferuan trupin e tij në një vend që s’bëhet i ditur dhe nuk bënë të ditur nëse trupi i tij u varros apo u dogj. Duart u ruajtën për t’u dërguar në Buenos Aires për identifikim të shenjave të gishtave, pasi ishin regjistruar në dosjet e policisë argjentinase.
Ikonë ironike
Fotot e shumta të fytyrës së tij janë kthyer në imazhet më komerciale të botës, duke u shfaqur në një sërë objektesh, si bluza, postera, tatuazhe. Në mënyrë ironike imazhi i tij ka kontribuar në kulturën e konsumit, të cilën ai thellësisht e përbuzte. Imazhi origjinal që është shumëfishuar gjithandej është shkrepur nga fotografi Alberto Korda.

Shën Ernesto
Guevara mbetet një hero kombëtar i dashur për shumë njerëz në Kubë, ku nxënësit e shkollës çdo mëngjes thonë, “Ne do bëhemi si Che”. Ndërkohë, Guevara është shenjtëruar nga disa fermerë në Bolivi si “Shën Ernesto”, të cilit i luten për ndihmë. Nuk është e nevojshme të thuhet se kisha Katolike nuk e konsideron Guevara-n si shenjt dhe e kundërshton këtë lloj adhurimi ndaj tij.TO

Me zemër në atdhe, me trup në një vend më të sigurt...

I denuar me denimin maksimal
nga gjykata e fatit :
i lindur "gjalle"

Linda duke qare
e njoha boten
duke u hequr zvarre
koka permbi libra
e prapanica permbi bange
per 18 vjet me rradhe
universitetin mbaron me 10-ta
ne emigracion shkon..
pastron puseta
ke apo s'ke vlera
se s'po na lejojne te jetojme
keta plehra
Hidherimi me ka zene ne fyt
e po me mbyt
me iken truri
me c'me shohin syte
tema e dites celulari
nokia a samsung
po kujt i plasi k...
ate vajzen qe redbull e malboro shijon
te lutem shikoje
i ati i saj naten
punon roje
po kete djale kete tip
tek ky benzi prototip
e njeh?
S'eshte Vip
2-3 kg transporton ne dite
ahhaha policia jone
neper krime vetem viktimat
arreston
femijet me fletet e abetares
mbeshtjellin misrat qe ne rruge shesin
filizat e ketij kombi
ne rruge po mbesin...
Paska ardhur kryetari i bashkise
per vizite ne qytetin tone
ne nuk kemi rruge
ai shetit me Sllon
keta nje leter shperblimi
me antraks e meritojne
e nje takim miqesor ne Hage
t'ia mundesojme



Ku po shkon keshtu vendi im ?
Kaos, skamje varferi
krim , vrasje, tragjedi
eter qe varrosin bij
nje rini qe gjen qetesi
tek kanabis sativa
nje rini pa alternativa
trauma sociale
thyerje e rregullave morale
per ate Zot jo s'eshte normale
figura te shquara nga arti e politika
qe sot shquhen per skandale
te lena ne meshire te fatit
zonat provinciale
ne mungese thuajse totale
e energjise elektrike
prirje te pergjithshme
ksenocentrike
dashuri per tendecat armike
e une dua te ngre zerin
nje apoteoze supersonike
kundra kesaj vuajtje
patologjike
se erdhi koha
te shkundim hirin e zhgenjimit
eshte koha per tu ndjere kudo
era e ndryshimit.

Atje ku dielli buzeqesh
atje ku njerezit s'merren vesh
atje ku ka plot pasuri
dhe i pasur s'eshte asnji.

SHQIPERI,SHQIPERI,SHQIPERI.


Shkroi Stop Injorancës © http://www.facebook.com/NdalPaditurise2


P.s Shkruar ne vitin 2003, per fat te keq, ende aktual...

Atlantida ! Përse Durrësi ?

Gjate mijevjecareve legjenda e Atlantites apo miti i saj eshte transmetuar deri ne ditet tona me gjithe madheshtine dhe bukurine qe ofron kjo histori sa njerezore aq edhe hyjnore.Shume historiane dhe studjues kan mare mbi kurrizin e tyre misionin e deshifrimit apo lokalizimit te ketij qyteti qe ka frymezuar shume breza filozofesh artistesh ,kinematografesh dhe mbi te gjitha hulumtuesish amatore dhe profesionist.
Qyteti i famshem eshte lokalizuar pothuajse ne te tere cepat e botes se njohur.Ne Evrope ne Afrike ne Azi ne Kine ne Ameriken Latine bile edhe jashte planetit tone ne hapesiren kozmike dhe duke i dhene emrit te ketij civilizimi nje nocion alien..Megjithese une besoj se shumica e ketyre njerezve qe i jane perkushtuar zbulimit te shekullit kane synime te sinqerta dhe njerezore ne kete sfide Titanike,me duhet te pohoj se ne nje pjese shume te madhe te studimeve reth kesaj teme verej nje tendence jo normale dhe jo te ndershme per ta ridikulizuar dhe denigruar kete teme nga burimi i saj origjinal (qe eshte padyshim Ballkani) dhe spostuar ate ne cepa te ndryshme te globit me qellime te paracaktuara dashakeqe.Quajeni po te doni edhe konspirocion planetar qe frymezimin e mer nga qarqet shovene qe sja vlen bara qirane ti permend. Eshte fakt se ne bote ka dhe ka patur civilizime te perngjashme me ate te Atlantides por asnjera prej tyre nuk i perputhet asaj ne kohe dhe hapesire.Personalisht mendoj se ato qe kembengulin ne ekzistencen e Atlantides Brenda kornizave te Mesdheut jane njerez me vision te qarte dhe te sinqerte qe meritojne respektin e gjithe banoreve te ketij pellgu.
Une mbi te gjitha mendoj se vetem Mesdheu i permbush te tera kushtet per ekzistene e qytetit te Atlantides.Njekohesisht besoj se ky qytet mund te ndodhet vetem ne themelet e qytetit te lashte antic te Durresit.Le te bejme nje permledhje te asaj c,ka une kam konstatuar,

1.Emri Atlantis mund te perkthehet vetem nga gjuha iliro-shqiptare.
At=Babe , Land=Dhe,toke, pra kemi nje fjale shume te njohur ne gjuhen tone Atdhe.
2.Ngjashmeria mahnitese midis emrit dhe historise se fisit te Atlantidasve me ate te Taulanteve.
2.Permasat e qytetit te Atlantides sipas Platos perputhen plotesisht me ate te Gjirit te Durresit (une mendoj se gjiri i Durresit eshte skeleti i jashtem i mbetur i qytetit te Atlantides).Sipas Platonit distanca midis qendres se qyteti dhe kanalit apo pjeses se jashtme te saj ishte 50stad= 7.5 km.Rrezaj e gjirit te Durresit ka po kete distance.Mund te kete nje tolerance prej disa metrash ,por hej Platoni sigurisht qe nuk e ka matur ate as nga toka as nga sateliti .Ne mundemi.
3.Atlantida u permbyt si pasoje e nje termeti te fuqishem i shoqeruar nga vale te fuqishme cunami.Durresi e ploteson kete skenar me se miri pasi eshte tronditur nga termete te fuqishme per shekuj te tere dhe permbytur me dhjetra here nga valet e furishme te Adriatikut.Vlen te permendim faktin se qyteti i Durresit ndodhet majft prane vijes ndarese te dy pllakave tektonike te Evropes dhe Afrikes gje kjo qe e ben ate shume vulnerable ndaj termeteve te fuqishme te proporcioneve biblike.Ne shek 11te mbas Krishtit kemi te dokumentuar nje termet te ketij lloji te shoqeruar me permbytje te furishme qe e detyroi popullsine e asaj kohe te zhvendodej e tera ne qytetin e Beratit derisa ujrat u terhoqen perseri.
4.Nga fotot satelitore dallohet mjafte mire forma e PERKRYER rethore e gjirit te Durresit.Nje forme e tille veshtire se me mund te kete per autoresi forcat naturore.
5.Po nga fotot satelitore dallohen mjaft qarte urat lidhese ne veri te Gjirit te Durresit qe shume kush i identifikon me muret rethuese te qytetit ne fjale.Por permasat Ciklope te tyre te bejne te dyshosh mjafte ne funksionin e tyre te vertete.Gjersia e ketyre mureve eshte vertete e jashtezakonshme.Ana Komnena thoshte ne shek 11 te mbas krishtit se mbi keto “mure” mund te kaloronin 4 kalores perbri njeri tjetrit pa asnje lloj problemi.Me te vertete edhe muri Kines do te dukej si nje gardh zungthi perpara tyre.Ndaj une them se ato nuk jane mure por udhet dhe rruget lidhese te zonave te ndryshme te qytetit te Atlantides.Faktet jane vizive dhe nuk kerkojne shume shkence por vetem perqendrim dhe vullnet te mire per te pranuar fakte te tilla.Ju mund ti matni vete keto mure me ane te opsionit “meter” ne programin Google Earth.Sigurisht duhet te dini te perdorni kompjuterin .Titulli “akademik shkence” eshte optional.Ne rast se ju e beni kete do te shikoni se permasat e ketyre “mureve” me gjeresi arijne deri ne 30m.

6.Shume kush mendon se historia e Platonit per Atlantiden eshte nje fiction apo trillim i tij.Ne qofte keshtu Ai(Platoni) paska qene vertete i marre kur ne historine e tij ka patur kurajon te implikoje Solonin (shtetar,poet,klerik babai i kulures helene),Crician (shtetar,diktator,persecutor i Sokratit,xhaxhai i vete Platonit,kryetar i diktatures Athinase te famekeqes “diktatura e te tridhjeteve” etj,etj).Vete Sokratin (Platoni ishte nxenes i tij).Por mbi te gjitha a ka mundesi qe Platoni te vinte ne “rrezik” reputacionin e tij te jashtezakonshem si filozof,gjeni letrave dhe shtetar i perkryer fale ligjeve dhe ideve te tij politike, me nje histori te tille te shpikur apo trilluar jo prej tij por prej Solonit dhe diktuar prej Cricias.Une besoj se jo.Po ju?
7.Ne historine e Platos Athinasit jane interactive me Atlantidasit ,Ato shkembejne madhra midis tyre .Anijet Athinase vizitojne portet e Atlantidasve dhe anasjelltas.Athinasit luftojne kunder Atlantidasve dhe e fitojne edhe luften.Kjo te ben te mendosh dhe te besosh se Atlantidasit ishin te pakten nje popull qe zonen e influences se tyre e kishin me pellgun e Mesdheut.
8.Shume veta spekullojne me permasat apo formen e teritorit te Atlantides.Por Platoni eshte mese i qarte ne tregimin e tij qofte kjo edhe me detaje gje qe te ben shume te dyshosh ne tezen se e tere kjo histori eshte nje trillim.Qyteti I Atlantides ishte nje ishull artificial (kemi edhe disa situate habitore te tij sesi njeriu mund te krijonte nje qytet te tille) ndersa teritori ku shtrihej perandoria e saj kishte permasat e Libise(Afrika Veriore)+Azine eVogel.
Arsyetoni edhe vete se ckuptim mund te kishte nje qytete ishull ne nje teritor apo “continent” Ishull.WOW.Nje ishull Brenda nje ishulli.Tip kutije kineze apo jo.?. Perse Atlantidasit duhej te krijonin nje ishull artificial si qytetin etyre kur ata jetonin vete ne nje ishull.Nuk ka llogjik nuk ka as sens.Qyeti I Atlantides ishte dicka e ngjashme me Venecian e sotme ndersa teritori i saj (Zona e Influences) ishte relative ne funksion te zgjerimit apo tkurrjes se pushtimeve te saj ne pellgun e Mesdheut.

Hej, une nuk jam profesionist.Cka do te thote nuk kam diplome as te historianit apo te arkeologut. Profesionistat shqiptare apo te huaj le te qendrojne rehat ne kullat e tyre te fildishte dhe le ti mbajne idete e tyre si relike derisa te shkojne ne ate bote.Ne mos gaboj jane teologet “profesionste” ata qe e vertetojne ekzistencen e botes se pertejme dhe historianet “profesioniste” ato qe vertetojne ekzistencen e vete Jezu Krishtit.Mbretit te mbretnise se amshume.Une si amator nuk kam probleme me to. Por ju lutem shume profesionisteve te mos jene edhe aq profesioniste sepse diploma vetem nje here meret.Ajo cka eshte e rendesishme eshte se si perdor njohurite e tua ne jete ne funksion te se mireqenies kolektive.Ndryshe , hej, piji lengun diplomes apo librave te tua “shkencor” qe si hyjne me ne pune as femijve te kopshtit qe jane duke evoluar me shpejte se vet idete tuaja.Personalisht njohe nje femije qe ne moshen 4 vjecare flet shkelqyeshem 3 gjuhe perfshi ketu edhe shqipen.Jemi ne epoken e internetit dhe keta akademik mendojne dhe veprojne si ne kohen e Epokes Se Erret.
Lexim te kendshem......... A. A.

Adnan Abrashi

Arrest me burg ekstremistit shqiptar

Gjykata e Tiranës ka dhënë masën e sigurisë “arrest me burg” për shtetasin Artan Kristo, i akuzuar për nxitje të terrorizmit.


Vendimi i trupit gjykues erdhi pasi prokuroria provoi se Kristo ishte i perfshire ne akte terroriste.
Ai ishte perfaqesues i fondacionit “Al Haramain”, i konsideruar si nder financuesit kryesore te terrorizmit nderkombetar.

Pavaresisht denimit, pala e akuzes ka bere te ditur se do te vazhdoje hetimet per shtetasin shqiptar.
Kristo, i njohur me emrin fetar Muhamed Abdullai, eshte arrestuar nga policia ne Durres, pas nje urdher-arresti te leshuar nga gjykata e Tiranes.
Ai hetohej prej afro tre muajsh nga prokuroria e kryeqytetit nen akuzen e nxitjes, thirrjes publike dhe propagandes per kryerjen e veprave me qellime terroriste.

Artan Kristo, ose Muhamed Abdullai

Kristo, me banim ne Durres, ishte denoncuar nga disa besimtare, pasi permes nje faqeje interneti te quajtur Albselefet, e perdorur nga te ashtuquajturit grupet e rinj te besimtareve myslimane, bente propagande per sulme terroriste.

Prokuroria nuk jep detaje konkrete mbi thirrjen dhe apelin qe u ka bere Kristo besimtareve permes internetit, por thote se ai ka qene perfshire me heret ne listen e personave te vene nen vezhgim, pasi bente pjese ne rrymat me tendenca ekstremiste te besimit mysliman ne Shqiperi.
Albselefet, nje faqe dedikuar nje rryme ekstremise te besimtareve shqiptare, hapet vetem per anetaret e regjistruar dhe permes saj Kristo leshonte apele per perdoruesit.
Burime prane prokurorise se Tiranes bejne te ditur se denoncimi i ardhur prane ketij institucioni u mor me shume seriozitet nga organi i hetimit per shkak se per kete ceshtje kishte nje interesim edhe nga struktura te sherbimeve amerikane.
Ai i leshonte thirrjet ne nje tjeter emer dhe hetimet e prokurorise cuan pikerisht tek ai. Pas nxjerrjes se urdher-arrestit, polcia nisi kerkimet ne Durres dhe Kavaje dhe beri te mundur ndalimin e Kristos ne qytetin e tij te banimit, ne oren 16.30 te se henes.
Kristo kishte punuar edhe ne Komunitetin Mysliman Shqiptar dhe ishte pjesetar i grupit qe kundershtonte lidershipin e ketij komuniteti.

Ai ishte ne listen e te dyshuarve edhe per vrasjen e ish-sekretarit te pergjithshem te ketij komuniteti Sali Tivari, ne vitin 2003. Por hetimet nuk zbuluan prova dhe Kristo nuk u implikua ligjerisht ne kete vrasje.

Shekulli

Ahmet Zogu, nën këndvështrimin e një historiani të huaj

Mbreti Zog i shqiptarëve ishte monarku evropian më i pazakontë i shekullit të 20-të; një njeri pa asnjë lidhje mbretërore që themeloi mbretërinë e tij në vitin 1928.

Bashkëkohësit nuk dinin çfarë të mendonin. Epitetet për të varionin sipas shijeve dhe opinioneve nga me te ndryshmet. Sigurisht që në sytë e të huajve mbërritja e beftë e këtij mbreti,shtoi misterin e një vendi të njohur kryesisht për malet, revoltat dhe gjakmarrjen. Sado që Mbreti dëshironte të identifikohej me rregullin dhe progresin, emri i tij ishte më së shumti i lidhur me intrigat politike qe implementoheshin atehere ne politiken e brishte shqiptare. Ai ka rrëfyer: “Jeta ime është një histori aventurash”. Oborri i tij në miniaturë në Tiranë vuri në punë imagjinatën e botës perëndimore në vitet ’30, para se fashistët italianë ta detyronin të arratisej dhe stalinistët e post-luftës ta mbanin aty. Komunistët më pas e minimizuan vendin e tij në histori, vendin e një njeriu që sipas çdo standardi objektiv duhej të renditej si një prej figurave të tij më të shquara. Për pesë dekada me radhë Shqipëria ishte një vend i mbyllur, sinonim i marksizëm-leninizmit, por si kudo në Evropën lindore, përfundimi i Luftës së Ftohtë ka shfaqur vazhdimësi të së shkuarës së para luftës që sistemi totalitar i kishte fshirë.Një editorial i “The Times” iu referua njëherë “mbretit të çuditshëm Zog si një shtojcë ireale” e historisë së Shqipërisë. Ky libër ka si qëllim ta bëjë atë të duket real. Njerëzit që jetojnë në vende të sigurta e të qëndrueshme, me kufij të mirëpërcaktuar dhe një traditë qeverisjeje ftohen të lënë mënjanë supozimet e tyre mbi monarkinë moderne evropiane.Mbreti Zog ishte një kuriozitet dhe mbeti kështu deri ne fund.Nga bashkëkohësit e tij ai etiketohej si nje personalitet me rezonance te gjere. Edhe sot reputacioni i tij është burim debatesh, por Zogu ishte padyshim një prej figurave më të shquara në historinë shqiptare. Edhe pse i njohur për politikbërje origjinale, ai premtoi të vinte rregull e progres në një vend që s’kishte njohur prej kohësh asnjërin prej këtyre. “Unë e bëra Shqipërinë”, ka thënë ai.Në biografinë e parë të plotë, Jason Tomes eksploron realitetin pas një njeriu të përshkruar nga “The Times” si “mbreti i çuditshëm Zog” dhe dëshmon se ai ka qenë produkt i një hapësire dhe kohe unike. Njerëzit që jetojnë në vende të sigurta e të qëndrueshme janë të ftuar të lënë mënjanë supozimet e tyre mbi monarkinë moderne evropiane dhe të njihen me një mbret, i cili u ka qëlluar atentatorëve të tij dhe që i paguante faturat me shufra ari.

JASON TOMES ka dhënë mësim lëndën e historisë dhe politikës moderne në universitetet e Oksfordit, Varshavës dhe Bostonit. Interesi i tij mbi Shqipërinë daton 25 vjet më parë, kur ai dëgjoi për herë të parë në valë të shkurtra radio Tiranën. Ai është autori i librave “Balfour” dhe “Foreign Policy” si dhe mbi pesëdhjetë artikujve për “Oxford Dictionary of National Biography”.

Një audiencë me mbretin Zog
Vendi më i harruar i Evropës, Shqipëria. Në vitet ’30 tragetet zbarkonin çdo ditë nga taka e Italisë dhe një avion pesë vendesh i “Adria-Aero-Lloyd” fluturonte tre herë në javë drejt aeroportit të Tiranës, por shërbimet ishin nën standardet e përdorimit dhe nuk viheshin dot në punë pa subvencione. Në vendin më të vogël ballkanik, të huajt ishin aq të rrallë sa bëheshin menjëherë të famshëm. Një anglez, francez apo amerikan i respektuar, i cili shfaqte interes të kënaqshëm ndaj vendit mund ta kishte relativisht të lehtë të përftonte një pritje nga mbreti-politikan. Ekzistonte një histori sipas të cilës kur Zogu mërzitej u telefononte hoteleve për të gjetur ndonjë të huaj interesant që të shkëmbente dy llafe me të. Pallati i tij ishte më pak se pesë minuta larg dhe gjuha e përbashkët gjendej shumë kollaj. Mbreti nuk ishte kozmopolitan, por ai fliste turqisht shumë mirë, gjermanisht mirë dhe frëngjisht mjaftueshëm për të biseduar. Anglishtja nuk ishte opsion, ai refuzonte të humbiste kohë me një gjuhë, e cila i bindej gramatikës vetëm dhjetë për qind. Një roje me një “Z” të ndritshme në pelerinë shoqëronte vizitorët përmes rrugës me tulla të kuqe në kompleksin mbretëror, në juglindje të sheshit qendror. Një sekretar, mbase Sotir Martini, apo adjutanti energjik Zef Sereqi shfaqeshin para të ftuarve për t’i informuar mbi disa pika të protokollit. Dymbëdhjetë hapa më tej shfaqej vila dykatëshe me stuko të verdhë, e cila ishte ndërtuar për një tregtar turk para luftës. I drejtuar në sallonin e vogël të pritjes me pasqyra të ndritshme dhe llambadarë venecianë vizitori mund të shihte stallierin e oborrit nëpërmjet perdeve përpara se të shfaqeshin kanatet e xhamit. Një burrë me flokë kafe dilte menjëherë në skenë, i ulur në fund të një dhomë të gjatë dhe të ndriçuar mirë, e mobiluar në stil modern me letër muri ngjyrë të gjelbër. Mbreti dukej i vogël dhe thuajse i padukshëm ndërmjet tryezës së madhe prej druri të kuq dhe portretit të madh të varur në murin mbas. Syprina e tryezës ishte e rregullt dhe me shkëlqim. Në pikturë shfaqej një grua e ashpër meso-moshë me një paraqitje jo dhe aq mbretërore. Vizitori hynte në dhomë dhe kollitej lehtë. Kishte gjithnjë një shtëllunge tymi duhani dhe rrallëherë ndonjë dritare të hapur. Ai përkulej tre herë (siç ishte udhëzuar) dhe ecte përpara me hapa të kujdesshëm. Ata më me pak fat janë penguar shpeshherë në qilimat dekorativë të shtruar në dyshemenë e lëmuar. Teksa i afrohej tryezës, sytë e tij përqendroheshin në tiparin më ekstravagant në horizont: Mustaqet e Mbretit. Edhe pse shumë të mëdha, ato ishin gjithmonë të rregulluara dhe të stiluara me maja të holla të rregullta. Tundimi për t’u ngulur sytë mustaqeve duhej nënshtruar teksa mbreti ngrihej avash dhe pëshpëriste disa fjalë përshëndetje me zë të ulët e të qartë. Ai ishte rreth 1 metër e 80 i gjatë, qëndrimi i tij i drejtë dhe figura e tij thatime. Ai bënte çmos që të dukej i mbajtur: Një kostum ngjyrë gri dopiopet nga Savile Roë, një këmishë e bardhë nga Sulka, Paris, këpucë të prodhuara me dorë në Itali. Një buzëqeshje e qetë shoqëronte shtrëngimin e fortë të dorës dhe vizitori ulej.

“Një cigare?”
Me një gjest mospërfillës, Mbreti ofronte një sërë markash cigaresh nga tavolina e tij. Ai merrte gjithnjë një për vete (i kërkonte falje jo duhanpirësve) dhe teksa cigarishtja e mbante të zënë për një moment, vizitori mund të skanonte në mendje mbretin. Ai kishte një fytyrë të gjatë si rozë, jo me tipare mesdhetare, që vinte në formë konike nga balli i gjerë tek mjekra e ngushtë. Balli ishte i lartë dhe mund të kishte qenë më i lartë po të mos ishte për flokët e krehur në anën e majtë. Më pas, vihej re, sado e çuditshme që të ngjajë, se mjekra nuk ishte aq e mprehtë sa dukej në fotografi. Tipari që binte më shumë në sy ishte hunda e drejtë, e cila në profil shkrihej me ballin në vijë të drejtë. Herë pas herë vetullat e rëna i jepnin një pamje zymtësisht të përvuajtur që ngjante simpatike dhe lehtësisht komike. Vizitori më pas pyeste veten nëse aristokrati 38-vjeçar ishte vërtet prijësi i pamëshirshëm malësor, i cili kishte shkatërruar rivalët e tij dhe themeluar mbretërinë. Zogu ulej në karrigen e tij, buzëqeshte sërish lehtë, a thua se po i zbulonte vizitorit hijen e një sekreti që veç ai vetë e dinte. Pavarësisht plogështisë që i shfaqej në portret, sytë blu në gri ishin gjithmonë në gatishmëri. “Shkrepini pyetjet tuaja të pavend”, thoshte duke qeshur përpara se të vazhdonte të jepte përgjigje krejtësisht të matura. Pse e ktheu Shqipërinë nga republikë në monarki para disa vjetësh? Kishte vetëm një arsye për këtë. Ndryshimi ishte bërë në përputhje me shpirtin dhe dëshirën e shqiptarëve, themeli politik i të cilëve kishte qenë gjithnjë ndarja në prijës e baronë, secili i udhëhequr nga një shef suprem. Intonacioni i zërit të tij ngjante çuditërisht i ri; një lloj rezervimi adoleshent davariste menjëherë idenë e një gjarpri dhome. “I vetmi ndryshim për mua është se, në vend që të punoj tetë orë në ditë tani punoj 18 dhe mbaj përgjegjësi për gjithë shtetin. Jam një punonjës i vetëm që bëj punën time. Ky është kuptimi i mbretërisë për mua”, thoshte me një ngërdheshje komike. Mbreti sigurisht nuk e mohonte faktin se Shqipëria kishte probleme të mëdha financiare. Si mund të përballojë një familje mbretërore një komb aq i varfër? Ky kundërshtim zhvendosej me mirësjellje nga atmosfera. “Financiarisht, një mbret nuk i kushton një vendi asnjë qindarkë më shumë se një president”. Të dy kanë nevojë për një pallat. Të dy kanë nevojë për roje. Me një buzëqeshje tjetër – e ngjyrosur me një nuancë të pavend melankolie romantike – Zogu i referohej uniformës së tij të bardhë me zbukurime floriri, e lidhur ngushtë me të. Ajo ishte blerë para se ai të merrte fronin: “Kur isha president duhej të vishesha siç ma kërkonte posti, por edhe më i varfri i shqiptarëve ka një nuancë mbretërore, ndaj tani që jam mbreti i tyre nuk është e nevojshme që ta theksoj në një ndonjë mënyrë”. Në një mënyrë kokëfortë dukej sikur ai kërkonte aprovim, edhe intimitet. Ai kishte një intonacion intim të alternuar me përmbajtjen aspak personale të përgjigjeve të tij dhe i mbante sytë e ngulur me ngulm tek i ftuari, i pavëmendshëm ndaj gumëzhimave të ndihmësve të tij që depërtonin mes dyerve të xhamit. Ishte gabim i zakonshëm që monarkia të konsiderohet si luksoze, vazhdonte më tej ai. “Adoptimi i një regjimi që i shkon më shumë për shtat vendit garanton stabilitet më të madh të brendshëm, i cili si pasojë garanton dhe mbështetje më të madhe të huaj”. Një republike ballkanike s’kishte qenë ndonjëherë anomali. Sigurisht, mbreti i shqiptarëve nuk mendonte se i takonte e drejta hyjnore. Ai ishte një monark kushtetues, i cili e kuptonte se pushteti i tij vinte nga njerëzit.

Kjo nënkuptonte një regjim të lirë dhe demokratik?
Zogu ishte gati të tundte kokën në shenjë miratimi, kur i kujtohej se të huajt kishin zakonin e ngatërrueshëm të ulnin e ngrinin kokën për të pohuar dhe të tundin kokën anash për të mohuar. Ai sforcohej për të lëvizur kokën poshtë-lart. “Si mbret i popullit tim unë nuk kam asnjë interes se cila parti fiton dhomën e lartë përmes metodave kushtetuese. Kjo do të ndihmojë në edukimin e njerëzve sipas linjave demokratike, si në SHBA dhe do të sigurojë liri më të madhe për të gjithë”.

Kishte parti politike në Shqipëri?
Jo në kuptimin formal për momentin, rrëfente ai. Për momentin, mbreti i shqiptarëve duhej të ishte lideri dhe mësuesi i popullit të tij. Zhvillimi i vërtetë politik, do kohë. “Nuk mund të mësohet një fëmijë pesë vjeç njësoj siç mund të mësohet një i rritur. Vetëm me vazhdimin e luftës ndaj analfabetizmit, fuqitë dhe përgjegjësitë e njerëzve të zgjedhur si përfaqësues, mund të rriten.” Progres i konsiderueshëm ishte bërë në arsim, theksonte ai. Jo shumë kohë më parë, jo më shumë se dy mijë fëmijë shkonin në shkollë. Sot, ky numër ishte rreth 60 mijë.

Kur do të fitojnë femrat shqiptare të drejta të barabarta politike?
“Statusi i lartë e femrave është një prej faktorëve kryesorë në forcimin e një shteti”, deklaronte me bindje Zogu. “Mendoj se do të ndjej përmbushjen e misionit më të madh të jetës sime, kur statusi dhe kultura e femrave në Shqipëri të arrijë majat, fillimisht në lartësinë e vendeve të tjera ballkanike e më pas në nivelin e femrave të botës perëndimore”. Të drejtat politike ishin vetëm një segment i procesit. “Unë dua t’i arsimoj femrat, por dua dhe t’u mësoj të jenë nëna e shtëpiake të mira. Unë dua që femrat shqiptare të jenë gra të mira si ajo”. Ai e kthente karrigen dhe përkulej lehtësisht ndaj portretit që varej në murin pas tij, i vetmi portret në dhomë në fakt. “Ajo është nëna ime”, shpjegonte ai me ndjenjë dhe ndalej një moment për të vënë rregull në mendimet e tij e për të ndezur një cigare tjetër. Poligamia dhe fejesa në djep ishin ndaluar tashmë dhe shumë shpejt do hiqej dhe perçja. “Do jetë një proces i gjatë sepse na duhet të çrrënjosim shumë paragjykime e menjëherë më pas do të vijë dhe e drejta e votimit për femrat.


E drejta e votës për gratë është një fenomen i ri dhe në shoqëritë më të avancuara, kujtoni.
“Ne jemi shekuj pas Evropës për sa i përket civilizimit”, vërente Mbreti me një rrudhje vetullash. Kushdo mund ta dallonte se subjektet e tij të bisedës ishin injoranca dhe progresi. Nuk ishte faji i tyre. Sundimi turk deri në vitin 1912 i kishte lënë ndjenjat, moralin dhe metodat bujqësore të Mesjetës. Nëse vizitori udhëtonte në male, ai do shokohej me kushtet më të varfra të jetesës që mund të gjendeshin në Evropë. “Më vjen shumë turp nga kjo ndonjëherë”, psherëtinte ai. “Justifikimi ynë i vetëm është se nuk i bëjmë dot të gjitha njëherësh”. Pesëqind vjet qëndrim në vend, duhej të ç’bëheshin në një farë mënyre. “Është qëllimi im që të civilizoj njerëzit e mi dhe t’i bëj me sa të mundem që të përftojnë zakonet dhe traditat perëndimore”. Gjakmarrja mund të jetë e pranishme në vende të ndryshme të mbretërisë, por ligji dhe rregulli kishin bërë progres të madh së fundmi. Mbreti thoshte ftohtë se dhe ai vetë ishte objekt i shumë armiqësive, e asnjë prej tyre s’kishte pasur sukses. Në një pikë të intervistës, Mbreti e linte cigaren dhe përkulje lehtë me vështrim reflektues ndër sy. Duke vënë duart e bardha delikate në tryezë, ai fliste butë dhe ndershmërisht: “Unë do u mbetem besnik interesave të Shqipërisë dhe mirëqenies së popullit të saj, edhe nëse më duhet të sakrifikoj jetën. Nëse këto fjalë nuk justifikojnë veprimet e mia, atëherë gjithçka kam bërë deri tani për vendin tim, është thjesht shtirje”.Kushdo që s’ishte bindur nga ndershmëria e Zogut deri në këtë pikë, mbase s’do bindej kurrë. Sidoqoftë, vizitori i sjellshëm i uronte suksese në misionin e tij. Ministër i Brendshëm në moshën 24-vjeçare; Kryeministër në moshën 27-vjeçare; President në moshën 29-vjeçare dhe mbret në moshën 32-vjeçare – ai me siguri që kishte punuar fort për konsolidimin e kombit shqiptar. Sovrani i kënaqur falënderonte më pas vizitorin për mendjemprehtësinë e tij. Qeveritë e huaja, fatkeqësisht nuk ishin gjithnjë aq të shpejta për të vlerësuar punën e tij. Shqipëria ishte një vend i vogël, thuajse aq sa Uellsi apo Nju Xhersi: 354 kilometra e gjatë dhe 144 e gjerë. Por Zogu insistonte se pozicioni në hyrje të detit Adriatik, i jepte rëndësi strategjike të rëndësishme. “Pavarësia e Shqipërisë është thelbësore për paqen në Evropë”, pohonte ai. Duhet të jetë një shtet neutral, i përhershëm si Zvicra. Ky krahasim mund të çohej dhe më tej. Ëndrra e tij ishte që një ditë, rrugët dhe hotelet e reja e të bukura, do ta kthenin “Hirushen” e tij në një destinacion turistik të lakmuar, duke ofruar edhe ski alpine, edhe plazhe mesdhetare.

Tirana O.

Buletini i luftës !

Transmetojmë buletinin javor 05-11 tetor:

- Në Finiq u shemb muri romak, një nga shembujt e rrallë në teknikën "opus reticulatum" të mbetur kësaj ane të Ballkanit. U mbijetoi furtunave të 18 shekujve dhe më në fund, në shekullin XXI, e prishi një fshatar që do të zgjeronte shtëpinë me paratë që kish vënë mënjanë nga kurbeti i Greqisë. Në fakt, ngjarja ka ndodhur para ndonjë muaji, por deri para pak ditësh ishte mbajtur e fshehtë me sukses nga ana e Drejtorisë Rajonale të Monumenteve.

- Në Tiranë oficerët e përmbarimit filluan veprimet për nxjerrjen në rrugë të madhe të koleksioneve të Muzeut të Shkencave të Natyrës. Pjesa më e vjetër e këtyre koleksioneve janë krijuar që në vitet ‘30 nga françeskanët e Shkodrës. Enveri, françeskanët vërtet që i çoi në litar, por koleksionet ua ruajti me kujdes, duke u shtuar edhe të tjera të krijuara në 40 vjetët e diktaturës.

- Në lulishten para stadiumit kombëtar "Qemal Stafa", filloi nga ndërtimi një godinë. Meqenëse kemi të bëjmë me një godinë me leje, të paktën kemi të bëjmë me shkatërrim të ligjshëm dhe jo të paligjshëm. Pushtonjësit italianë, 70 vjet më parë, e blenë atë tokë dhe ia dhuruan qytetit duke e bërë lulishte, ndërsa ne çlirimtarët, shtatëdhjetë vjet më pas, po e zëmë me beton.

- Vazhdon me ritme të përshpejtuara shkatërrimi i hotel "Dajtit". I projektuar nga arkitektët më të famshëm të kohës, përfshirë Gherardo Bosion dhe i dizajnuar në detaje nga Gio Ponti (i konsideruar si babai i dizajnit modern europian), për shumë kohë ka qenë Hoteli më modern i Ballkanit. Ka përfunduar plaçkitja tërësore nga brenda deri edhe tek abazhurët dhe kornizat e dyerve dhe të kaloriferëve, ndërsa po punohet për shkuljen dhe vjedhjen e blloqeve të skalitura të mermerit me përmasa të mëdha. Ajo që e bën edhe më interesante këtë proces nga pikëpamja psikologjike është se ajo çka nuk ka qenë e mundur të vidhet për shkak se është e ngjitur në mur, është thyer në mënyrë metodike. Të shkatërrosh me qëllim vjedhjen, ka brenda një komponente utilitare dhe nevoje që përfaqëson formën klasike të barbarisë, ndërsa të shkatërrosh thjesht për qejf, është forma më e lartë e barbarisë. Ashtu siç është arti forma më e lartë e veprimtarisë njerëzore, edhe barbaria për qejf është forma më e lartë e barbarisë.

- Në Korçë vazhdojnë punimet për heqjen e asfaltit dhe shtrimin me pllaka të Bulevard Republikës. Kjo ka qenë rruga më moderne e qytetit në vitet ‘30 dhe një nga rrugët e para në vend të shtruara me asfalt. Sot, në vend që të ndreqim pikërisht këtë element, bulevardit po i hiqet asfalti dhe po shtrohet me pllaka, ndërsa rrugicave të lagjes muze po u hiqet kalldrëmi dhe po shtrohen me asfalt. Ta kisha me të dëgjuar s‘do ta besoja, por e pashë vetë para tri ditësh.

- Me dinjitetin tragjik që i ka karakterizuar në shekuj kafshët shqiptare, një grusht syresh vazhdojnë të vuajnë në grahmat e fundit në Kopshtin Zoologjik të Tiranës. Institucionet po presin me durim ngordhjen e tyre për mbylljen përfundimtare të Kopshtit dhe kthimin e tij në zonë ndërtimi. Shkenca thotë se pas shfaqjes së shenjave të para të artit, kujdesi për kafshët duhet të ketë qenë hapi i dytë drejt njeriut të qytetëruar.

- Në Butrint gjatë kësaj jave u shkatërrua gurorja antike 2400-vjeçare dhe, mu rrëzë kanalit, njëqind metra nga kështjella trekëndore, po punohet me ritme të përshpejtuara për lartimin e një ndërtese trekatëshe. Venedikasve kur e ndërtuan atë kështjellë në shekullin XVII, Ali pashait kur e restauroi në të XVIII-in, Eduard Lirit kur e pikturoi më 1850-n dhe Ugolinit kur e rizbuloi më 1926, nuk u kishte shkuar ndër mënd dot një idiotësi e tillë.

- Në Berat në lagjen "Goricë" me fonde të Institutit të Monumenteve po provohet të restaurohen kalldrëmet. Një grup banorësh të lagjes u ankuan se vunë re që kalldrëmi i restauruar nuk është më me pllaka guri, por me zall lumi. Që ta merrni vesh ju, në Mesjetë dallimi mes qytetit dhe fshatit ishte se kalldrëmi i fshatit ishte me gurë të palatuar ose me zall lumi, që kushtonte pak gjë, ndërsa kalldrëmi i qyteteve (dhe veçanërisht në qytete të fisme si Berati) bëhej me pllaka guri të latuara. Të jetë çështje e fshatarizimit të qytetit, apo thjesht çështje tenderi?

- Nga Durrësi vjen lajmi i ndërrimit të destinacionit të një pjese të parkut të Kampit të Pionierëve, në zonë ndërtimi për Pallate 8-katëshe. Kjo zonë është ndër të fundmet zona të gjelbra dhe të pyllëzuara të mbetura në të gjithë gjatësinë prej 15 km të Gjirit të Durrësit nga Currilat deri në Karpen. E ndërtuar fillimisht nga italianët gjatë Pushtimit dhe më pas i zgjeruar nga Komandanti nën zgjedhën e Diktaturës, pishat gjigante të kësaj mushkërie të gjelbër me ç‘duket nuk ia dolën t‘i mbijetojnë babëzisë së Demokracisë.

- Në qendër të Tiranës vazhdon i quajturi rikonstruksion i Piramidës. Në këtë kuadër, godina po zhvishet nga veshja prej mermeri të bardhë dhe po vishet me pllaka granili gri. Mermeri origjinal ishte sjellë nga Kararra e Italisë, duke zgjedhur kështu mermerin më të bardhë që njihet në Europë. Ata që e ndërtuan Piramidën e Diktatorit, duke e veshur me mermer të bardhë, bënë që godina të mos dukej si varr. Tashmë, çerek shekulli pas vdekjes së Komandantit, duke e veshur me granil gri nga ai që përdoret për të bërë varret në Sharrë dhe në Shish-Tufinë, ia dolën që ta bëjnë që më në fund të duket si varr. Bolshevizmi, përpara se të jetë ideologji, është mënyrë të menduari dhe vepruari.

- Nga Veriu kësaj jave nuk kemi lajme të reja. Sqarim: në Veri meqenëse shkatërrimi i trashëgimisë është i vazhdueshëm ("opus perpetum" do thoshin latinët), nuk përbën lajm java kur prishet diçka, por java që do të kalonte pa prishur ndonjë gjë.

Me kaq mbyllim buletinin javor të luftës së shqiptarëve kundër Shqipërisë.

p.s. Dhe pastaj na vjen keq kur maqedonasit shkruajnë për ne se kemi zbritur nga mali!!!

Të shkatërrosh me qëllim vjedhjen, ka brenda një komponente utilitare dhe nevoje që përfaqëson formën klasike të barbarisë, ndërsa të shkatërrosh thjesht për qejf, është forma superiore e barbarisë, pasi ashtu siç është arti forma më e lartë e veprimtarisë njerëzore, edhe barbaria për qejf është forma më e lartë e barbarisë.


Ata që e ndërtuan Piramidën e Diktatorit, duke e veshur me mermer të bardhë, bënë që godina të mos dukej si varr, ndërsa tashmë, çerek shekulli pas vdekjes së Komandantit, duke e veshur atë me granil gri nga ai që përdoret për të bërë varret në Sharrë dhe në Shish-Tufinë, ia dolën që ta bëjnë që më në fund të duket si varr.

ARTAN LAME, Shqip