Monday, February 22, 2010

Durimi, shkathtësia e të shpresuarit.

...një mjet që të siguron një të ardhme të lumtur!


Në të vërtet durimi është një mjet mjaft i rëndësishëm dhe mjaft dobiprurës për njeriun. Por thelbi kryesor apo gjëja kryesore që në duhet të kuptojmë, është se çka kuptojmë me durimin.

Ne dimë nga jeta e përditshme se si të vegjël qe kemi kuptuar se çka është zjarri, përkatësisht kemi kuptuar se zjarri është një krijesë e cili ka cilësi djegie dhe në kontakt me të ne do të pësojmë, po ashtu shumë të vegjël kemi kuptuar se po sa që të bëhemi nervoz dikush do te na vijë në ndihmë dhe kështu do te ja arrimë qëllimin. Pra jeta ka qenë ajo që na ka bërë të mësojmë se edhe një element i keq mund të sjell dobi.

Pasi që jemi rritur kemi kuptuar se të bëhesh nervoz nuk është një gjë edhe e mirë, por megjithatë ka situata qe ne patjetër duhet të bëhemi nervoz, madje ka raste që ne duet ndoshta edhe të bërtasim e mos te themi rastet qe bëhemi aq nervoz saqë na u duhet te i sjellim dikujt apo dikush të na sjell ne.Prandaj këtu duhet kuptuar se po qe se ne dimë se çka është durimi dhe po qe se ne duam ta dimë se si mundemi, mese lehti te bëhemi të durueshëm atëherë do te pshtojmë nga situatat qe na sjellin probleme edhe me te mëdha qe nga një problem shumë i vogël ne kokat tona ai problem do te behet aq i madhe qe edhe po deshëm ne me nuk do te mundemi te bëhemi te qetë nga situata qe na ka ndodhur.

Ajo që më së shumti ia vlen të diskutohet është vet nocioni i durimit, edhe pse kemi nocione të shumta nga dijetar dhe shkencëtar të ndryshëm. Në ketë rast kemi zgjedhur një nga shumë ato qe menduam se është me i kuptueshëm dhe me i përafërt më atë që ne në jetën e përditshme kuptojmë me fjalën “DURIM”.

Sipas mendimit që cekëm më lartë durimi është:

“Ta ndalojmë veten tonë nga dëshpërimi dhe paniku, ta ndalojmë gjuhën tonë nga ankimet dhe ti ndalojmë duart tona nga goditja e fytyrës dhe grisja e rrobave në kohë fatkeqësie dhe stresi”.


Llojet e durimit

Durimi mundet me qenë dy llojesh dhe atë mund të jetë me zgjedhje apo pa zgjedhje :

a) durimi fizik

b) psikologjik

Durimi me zgjedhje ka kuptimin e atyre situatave që individi ka mundësi të zgjedh, te bëj durim apo jo. Ndërsa në ato raste kur individi duhet të duroj patjetër së nuk ka zgjedhje tjetër do të thotë durim pa zgjedhje.

a) Sa i përket durimit fizik:

1. më zgjedhje, kuptojmë bërjen e punëve të rënda me dëshirë
2. pa zgjedhje, kuptojmë durimin e sëmundjeve, e rrahjeve, e të ftohtit ose të nxehtit

b) Sa i përket durimit psikologjik:

1. më zgjedhje, kuptojmë frenimin nga ato gjera që logjika e njeriut i përcakton si të gabuara
2. pa zgjedhje, kuptojmë ndarje të ndryshme nga dikush që e donë shumë

Siç e përmendëm edhe me lart se durimi është dy lloje, me zgjedhje dhe pa zgjedhje. Durimi me zgjedhje është i një shkalle më të lartë se sa durimi pa zgjedhje. Por megjithatë qetësja e trupit dhe shpirtit është e njëjtë të te dyja.

Forca e Durimit

Disa njerëz nuk mundën të bëjnë durim pa u përpjekur dhe pa bërë shumë vështirësi që ta arrësin këtë. Të tjerët janë të aftë të bëjnë sabër lehtësisht. Lloj i parë është si ai që ndeshet me një burrë të fortë dhe s’mund ta mundë atë pa përpjekjen më të tejskajshme. Lloji i dytë është si ai person që ndeshet me një njëri të dobët dhe e mund atë më lehtësi. E tillë është lufta ndaj të mirës dhe të keqes. Por siç e dimë se ata te cilët janë ushtar të së mirës gjithherë do te dalin fitimtar.


I duruari, i fituari - Populli. A është virtyt durimi apo dobësi?
Bledikorcari, forumivirtual.com

Njerëzit që nuk kanë durim, jane të padurueshëm... (Stop. Injorancës)

Friday, February 19, 2010

Trondit Elton Xhon: Jezusi ishte gay

Jezusi ishte gej. Kështu thotë i famshmi Elton John.
Këngëtari bëri deklaratën e tij bombastike gjatë një interviste në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. “Unë mendoj se Jezusi ishte një mashkull inteligjent dhe gej i cili kuptonte problemet e njerëzve”. “Ai donte që ne të duhemi. Nuk e di se çfarë i bën njerëzit të kenë të tillë sjellje.

Të tentosh të jesh një grua gej në lindjen e mesme është më mirë të jesh e vdekur”, nënvizoi John.

(Lajmifundit)

Edhe Elvira Dones në gojën e Berishës: 'Ajo ka braktisur fëmijën e vet..'

Ka rënë edhe Elvira Dones në gojën e kreut të ekzekutivit. Autorja e një letre të hapur për Berluskonin në gazetën italiane "La Republica" dhe e një opinioni të dytë reagues dje në "Shekulli", ka pasur radhën për të dëgjuar "historinë e familjes" nga Sali Berisha.

Deklaratat erdhën, pasi S. Berisha u pyet nga moderatori i emisionit Opinion, për reagimin mediatik ndaj batutave banale të Berluskonit dhe shtesave po kaq banale të Berishës ca ditë më vonë. Kur janë përmendur shkrimet e znj. Dones në "La Republica" dhe "Shekulli", Berisha ka thënë se znj. Dones ka braktisur djalin e saj.

"Trishtoi djalin. I tha djalit lamtumirë... Ka qyteti një memorie për këtë, - tha kreu i qeverisë. Ky ishte komenti i tij ndaj atyre që ka shkruar znj. Dones.
Dhe për ta çuar deri në fund banalitetin e radhës, kësaj here me një kontradiktë të fortë brenda pak sekondash në deklarim, Berisha shtoi në mbrojtje të Berluskonit "Nuk mund t'i hysh tjetrit në çështje personale..." (?!).
Disa ditë më parë gjatë konferencës për shtyp Berisha-Berluskoni në Romë, ky i fundit ndërpreu një kumtim të S. Berishës mbi trafikun e klandestinëve në Otranto, duke deklaruar që do bëhej përjashtim vetëm për ata që sjellin vajza të bukura shqiptare.

Batuta që është komentuar si skandaloze nga gjithë mediat e Europës, u gjet me vend nga kryeministri shqiptar që deklaroi një ditë më pas në Tiranë se Berluskoni foli ashtu pasi përpara tij ishin tre gazetare plot hire dhe plot sharm nga Shqipëria(!).

Batuta rreth "vajzave të bukura shqiptare" - si edhe indinjata e mijëra italianëve e shqiptarëve ndaj saj janë përcjellë dje në Britaninë e madhe nga "Daily Telegraph", në Francë nga "Le Figaro", në Gjermani nga "Tagesspiegel" e Berlinit, etj. Një agjenci shtypi zvicerane e konsideroi deklaratën: "për të ardhur për të vjellë" dhe vijoi duke thënë: "Nuk është hera e parë që Kavalieri del me profka shkatërruese e mosrespektuese, por po bëhet, çdo herë që shkon, më i vështirë pranimi i një sjellje të tillë."

Burimi :http://www.shekulli.com.al/2010/02/19/berisha-vizite-dy-ditore-ne-itali-neser-takim-me-berluskonin.html

Rikujtoni edhe njëherë indinjatën e zonjës Elvira Dona, tek Republika. http://www.youtube.com/watch?v=TwlpdjjZTpI

Thursday, February 18, 2010

Gjyshja ime !

Më mësove të ec, të hedh hapat e para në jetë, kur ti mezi hiqje zvarrë tuat. Më mësove të jem e duruar, kur ti brenda teje rënkoje nga dhimbjet e sëmundjet. Më mësove të dua njerëzit, kur ti vetë vuaje nga mospërfillja e tyre.

Më mesove te jem e edukuar kur te gjithe te therrisnin “plake”, me mesove te jem e gezuar, kur ti vuaje nga hidherimi qe te kishin shkaktuar bijte e tu, te ikur larg . Me mesove te dua me shume mamin dhe babin, kur ti beje rolin e tyre. Me mesove te belbezoj fjalen "mami", me mesove te dua jeten kur ajo te kishte sjelle ty shume goditje. Me mesove te ngrihem pas nje rrezimi, kur tashme fuqite e tua ishin te shteruara nga ngritjet e detyruara te jetes. Me mesove te jetoj, kur ti ishe ne vitet e fundit te saj...

Me kujtohet kur me krijoje kukulla prej lecke e ndersa mua me pelqenin me shume ato qe me blinte mami ne dyqan. Kur me qortoje per gabimet ndersa une ta ktheja “ti nuk je ime eme qe te me thuash se c'duhet te bej”. Kur me kendoje ninulla dhe une te imitoja zerin e stonuar. Kur me tregoje perralla dhe une qeshja me dialektin tend jugor. Kur me gatuaje gjellen time te preferuar, ndersa une te thoja qe dua te blej nje cokollate.
Me kujtohet fytyra jote lutëse, kur me therrisje qe te mos luaja me, sepse ishte erresuar. Ndersa une, ta ktheja thjesht me nje “ohuuu dhe ti nena”.

Me kujtohet kur buzeqeshje sa here qe une flisja ndonje gje te mencur, ndersa une te pyesja paturpersisht per dhembet e rene...

Me kujtohet kur me keshilloje qe te vishja xhupin kur dilja perjashte, ndersa une hiqja edhe trikon qe kisha veshur. Kur beje punet e shtepise ndersa une hyja me kepuce ne tapet. Me kujtohet kur gatuaje buken dhe une shperndaja miellin neper shtepi . E me pas vrapoja per ti shpetuar ndeshkimit tend ndersa ti mundoheshe te me ndiqje pas, me frymemarrjen tende te mundimshme.
Me rrite si nene pa pasur perparesite e saj...Me ushqeje pa pasur qumesht ne gji... Me vije ne gjume me mundime pa fund.
Pyes veten si ia beje kur une qaja pa pushim? Si me qetesoje? Ti luaje rolin e nje nene, por perballoje mundin e nje gjysheje... Ne nje moshe kur forcat dobesohen, fillojne te te braktisin dhe ti forcat e fundit te jetes tende i dhe edhe per mua.

Sot pas kaq shume vitesh kuptoj qe gjoksi yt pa qumesht ishte i mbushur plot me dashuri, dashuri qe te ushqen dhe te rrit me mire se cdo ushqim, dashuri qe te lumturon me shume se cdo dashuri tjeter.
Kur isha e vogel nuk e dija qe ai zeri yt i stonuar do ishte melodia me e bukur qe do degjoja ne jete...Nuk e dija qe ninullat e tua do ishin me te bukura se tingujt e moxartit apo bethovenit. Nuk e dija qe thirrjet e tua do ishin te vetmet qe do u pergjigjesha me deshire. Nuk e dija qe lutjet e tua per te veshur xhupin do ishin perkujdesjet me te medha qe kam marre ndonjehere ne jete. Nuk e dija qe qortimet e tua do ishin me te butat qe kam degjuar, kukullat e tua do ishin me te dashura se cdo kukull.
Nuk e dija qe ne asnje restorant nuk do te gatuante gjelle aq te mira sa te tuat...
Po ta dija....nuk do kerkoja kurre cokollata, as embelsira, as akullore...

Nuk e dija qe buzeqeshja jote do ishte me e magjishmja, me e bukura, me e dashura, me e sinqerta, me qetesuesja, me e domosdoshmja per mua. Po ta dija, do te te kerkoja te mos vrenjteshe kurre.
Nuk e dija qe do doja kaq shume te kthehesha pas ne kohe. Po ta dija ...do jetoja cdo sekonde, s'do flija fare ne dreke, dhe as nuk do rrija te luaja derisa te errej.
Nese do degjoja serish zerin tend “vishu se ben ftohte” , do i lutesha Zotit te mos shkrinte akujt.
Nese do shihja serish fytyren tende te buzeqeshte do vuaja edhe vete per te te bere ty te lumtur.

Sot nuk e di pse të dua kaq shumë, nuk e di pse mami është xheloze për ty, nuk e di pse njerëzit habiten që unë të dua kaq shumë. Mbase mbase e di...ata nuk kanë pasur kurrë gjyshe si TI...

Shkroi anëtarja AJO UNE, redaktoi: Stop Injorancës
http://www.youtube.com/watch?v=ghPUQq87pnY

Muzika nuk do të zgjasë përgjithmonë...

I ke vështruar ndonjëherë fëmijët
kur vallëzojnë të kapur përdore?

Apo të dëgjosh zhurmën e shiut
kur bie përtokë?


A e ke ndjekur ndonjëherë
fluturimin e çrregullt
të një fluture?

Apo të vëzhgosh diellin
atëherë kur nata po zhduket?

Do të bëje mirë ta ngadalësoje hapin.
Mos vallëzo kaq shpejt.
Koha është e shkurtër.
Muzika nuk do të zgjasë përgjithmonë

E përshkon çdo ditë
fluturimthi?

Kur pyet "Si je"?
e dëgjon përgjigjen?

Kur dita mbaron.
Shtrihesh në krevatin tënd

me qindra pyetje të njëpasnjëshme
që të vijnë ndër mend?

Do të bëje mirë ta ngadalësoje hapin.
Mos vallëzo kaq shpejt.
Koha është e shkurtër.
Muzika nuk do të zgjasë përgjithmonë.

I ke thënë ndonjëherë birit tënd
do ta bëjmë nesër?

pa e vënë re
nga nxitimi, keqardhjen e tij?

E ke ndërprerë ndonjëherë lidhjen,
me një mik të mirë,

e cila ka përfunduar
sepse ti nuk kishe kurrë kohë
për t'i telefonuar e për t'i thënë
"Tungjatjeta"?

Do të bëje mirë ta ngadalësoje hapin.
Mos vallëzo kaq shpejt.
Koha është e shkurtër.
Muzika nuk do të zgjasë përgjithmonë.

Kur vrapon kaq shpejt
për të arritur diku,

humbet gjatë rrugës kënaqësinë e të shkuarit atje.
Kur shqetësohesh dhe vrapon gjatë gjithë ditës,
është si një dhuratë e pahapur kurrë...
E flakur tutje.
Jeta nuk është një vrapim.

Merre më shtruar
Dëgjoje muzikën
Para se kënga të përfundojë.


JU LUTEM PËRCILLUANI KËTË MESAZH TË GJITHË ATYRE QË NJIHNI
madje edhe atyre që nuk i njihni.

Është kërkesa e një vajze të veçantë, që shumë shpejt do ta braktisë këtë botë për shkak të kancerit. Kësaj vajze i mbesin vetëm 6 muaj jetë, dhe si dëshirë të fundit, ka dashur të dërgojë një letër për t'i thënë të gjithëve, që ta jetojnë plotësisht jetën e tyre, meqë ajo nuk mundet ta bëjë më këtë. Nuk do të mundet të promovojë asgjë, të diplomohet, të martohet e të ketë një familje.

Ky është një e-mail shumë i vjetër, por që asnjëherë nuk të bën keq nëse e rilexon. (S.I)

Shqipëria Natyrale është problem i shtruar për zgjidhje

Pavarësia e Kosovës është drejtësi e cunguar. Bashkimi i shqiptarëve është drejtësi reale.


Në qoftë se do të më kërkonit t'i përgjigjesha me dy fjalë pyetjes madhore "Integrimet ndërshqiptare, kur dhe si?", do të përgjigjesha: Tani, me referendum. Por, lypset një analize. Po e filloj edhe unë analizën time.

Problemi i bashkimit të shqiptareve në NJË shtet, nuk është më një dëshirë, as edhe një aspiratë. Është një problem i shtruar për zgjidhje. Të gjithë ata që e duan mirëqenien e shqiptarëve, duhet t'u thonë atyre: Bashkohuni! Të gjithë ata që e duan paqen e rajonit, duhet t'u thonë shqiptarëve: Bashkohuni! Të gjithë ata që e duan progresin e rajonit, duhet t'u thonë shqiptarëve: Bashkohuni!

Bashkësia ndërkombëtare ka dhjetë vjet që po i rregullon padrejtësitë e shkaktuara nga vetë ajo në rajonin e Ballkanit. Kroacisë, së cilës iu bë një padrejtësi pas shpërbërjes së Perandorisë Austro-Hungareze, iu rikthye drejtësia, ajo e fitoi pavarësinë; Sllovenisë, po kështu, Bosnjës po kështu. Malit të Zi, të cilit iu mor pavarësia në vitin 1919, iu rikthye ajo. Për më tepër, e fitoi pavarësinë edhe FYROM. Ka mbetur vetëm kombi shqiptar! Kemi ta bëjmë me një drejtësi të vonuar. Por, që nuk duhet të jetë drejtësi e cunguar. Pavarësia e Kosovës është drejtësi e cunguar. Bashkimi i shqiptarëve është drejtësi reale.

Kush duhet ta kërkojë? Ne shqiptarët.
Kush duhet ta realizojë? Ne shqiptarët në partneritet me bashkësinë ndërkombëtare.

Kjo hyrje paksa e gjatë më duhej për të konkluduar se bashkësia ndërkombëtare është akoma në proces rregullimi dhe rikonfigurimi të rajonit të Ballkanit. Tashmë ajo është në pritje se çfarë do të bëjnë shqiptarët: Do ta kërkojnë atë që u takon, apo do të kënaqen me disa arnime që u janë bërë?
Pse e them këtë?
Sepse deri më sot, mbi dhe për kombin shqiptar janë tri konferenca ndërkombëtare, Londër 1913, Versaje 1919 dhe Jaltë 1945, që i kanë ndarë në disa shtete ose e kanë ruajtur stisus quo-n e copëtimit. Janë edhe 4 konferenca ndërkombëtare, të cilat e kanë arnuar padrejtësinë, por nuk e kanë eliminuar atë, Marrëveshja e Rambujesë, e Kumanovës, e Konçulit dhe e Ohrit. Të parat kane copëtim tërësor, të dytat kanë rregullim pjesor. Prandaj, edhe sot, kemi dy shtete e gjysmë shqiptare dhe disa pakica shqiptare përsëri në disa shtete. Atëherë kemi të drejtë të kërkojmë të bëhemi si të tjerët.

Duke e ditur se edhe në mesin tonë, pra të shqiptarëve, e më shumë në mesin e bashkësisë ndërkombëtare menjëherë do të hidhet teza bajate, por ekzistente, se gjoja po t'i lejojmë shqiptarët të bashkohen do të destabilizohet rajoni. Më duhet ta bëj një analizë të shkurtër.

-E para: Zotërinj, Ballkani nuk është ndërtuar në kurriz të shqiptarëve.
-E dyta: Ka ardhur koha të kuptohet dhe pranohet nga të gjithë se kombi shqiptar nuk është zjarrfikësi i rajonit, por paqebërësi kryesor i tij.
-E treta : Shqiptarët janë më të vjetrit e rajonit .(Mjafton t'ju kujtoj se deri më 1834, edhe kryeqyteti i Greqise ishte Napflio, një ishull 100 për qind shqiptar).
-E katërta: Në librin e fundit, Platforma e Shqipërisë natyrale, midis të tjerash kam thënë se mjetet kryesore për sendërtimin e Shqipërisë Natyrale janë ato demokratike : Deviza e shqiptarëve është Dialog me këdo, Dialog për gjithçka, pa vendosur fillimisht për ndonjë gjë.

Askush nuk mund ta kundërshtojë këtë devizë. Pra, shqiptarët i ftojnë të gjithë në tavolinë dhe u thonë hajde të bisedojmë, demokraci do të thotë të mos ketë tabu, pra hajde të bisedojmë edhe për Shqipërinë Natyralë, hajde t'i hedhim në tavolinë faktet, argumentet dhe në qoftë se ato janë në anën tuaj, ne do të tërhiqemi, por në qoftë se janë në anën tonë, na lini të lire të vendosim për fatin tonë. Pse të mos pranohet një rrugë e tillë. Ne po shohim që po mbyllen sytë për lloj-lloj totalitarizmash, pse të mbyllen sytë për fatin e një kombi, vlerat e të cilit i bëjnë nder Bashkimit Evropian. (Vetëm një shembull: Në vitin 1924, pra 12 vjet pas daljes nga Perandoria Otomane, ky komb e pranoi për kryeministër një peshkop ortodoks, Fan Stilian Gjergje Noli. A ka civilizim më të madh se ky?)

Bashkimi i shqiptarëve është progres, civilizim, shkëputje përfundimtare nga otomanizmi. Kështu siç është i ndarë sot kombi shqiptar, është i vetmi komb në Evropë që ka dy presidente, dy kryeministra, 37 ministra, 6 zëvendëskryeministra, mbi 267 deputetë etj. etj. Dhe të mos harrojmë se është rreth 8 milionë banorë. Pra, një mentalitet dhe praktikë otomane në fillim të shekullit XXI dhe e cila praktikë lejohet e miratohet nga ata që na japin përditë leksione mbi demokracinë dhe progresin. Ne duam të bëhemi europeistë, të shkëputemi nga vilajetet dhe pashallëqet.
Pse nuk na lejojnë, pse na pengojnë? Pse në teori na thonë bëhuni si ne, ndërsa në praktikë na nxitin të kthehemi një shekull pas.

Domosdoshmëria e Shqipërisë Natyrale, e bashkimit të shqiptarëve diktohet edhe nga nevoja për të mos u shpërbërë akoma më shumë si komb. Kemi një përvojë të trishtuar, e cila sot na shërben vetëm si ngushëllim mortor. Sot ne mburremi se shumica e heronjve të revolucionit grek ishin shqiptarë, ndërkaq Greqia nuk njeh asfare minoritet shqiptar në territorin e saj. Edhe atë që ishte, minoritetin shqiptar të krahinës së Çamërisë, e përzuri me egërsi para 60 vjetëve. Ne këndojmë këngë për Bubulinën, Kollokotronin, Miaulin, Bocarin, Xhavellen, kaq, por ata janë pjesë e historisë greke. Ndërsa disa prej tyre, si greku me origjine shqiptare Spiro Milo e Napolon Zerva për të treguar sa besnikë ishin ndaj Megalidesë greke i vunë zjarrin Shqipërisë së Jugut, apo e drejtuan masakrën kundër Çamërisë. Kurse i fundit fare, greku me origjinë nga Labëria, Vasil Bollano, sot është në pararojë të shovinizmit grek. E fundit fare është stërmbesa e kapedanit suliot, Foto Xhavelles, Niqi Xhavella, e cila duke qenë drejtuese e partisë ultranacionaliste greke LAOS, u zgjodh eurodeputete në PE. Ndërsa sot, në Tiranë, Prishtinë, Tetovë etj. gjenden dhe përkrahen shtresa që duan të ndjekin me kostum të njëjtën rrugë, duan ta vazhdojnë shpërbërjen kombëtare me shpikje kombesh apo integrimesh.
Kosovë dhe kosovarë, toskë dhe Toskëri, labë dhe Labëri, Pollog dhe tetovarë, çamë dhe Çamëri, janë thjesht emërtime gjeografike, ndërsa Shqipëri dhe shqiptarë janë vetëm emërtime etnike. Pra, shikoni se si synohet të ndryshohet kombësia duke e zëvendësuar atë me krahinën. Atëherë, edhe ju që kërkoni të bëheni kosovarë me origjinë shqiptare, edhe ju që doni të bëheni grekë me origjinë shqiptare, edhe ju që doni të jeni labër apo shkupjanë me origjine shqiptare etj. etj., a nuk ju mjafton Spiro Milo, nuk ju mjafton Napolon Zerva, nuk ju mjafton Teodor Griva, nuk ju mjafton Vasil Bollano, nuk ju mjafton Rrahman Morina, nuk ju mjafton Niqi Xhavella, nuk ju mjaftojnë ata tre shqiptarët që shkuan dhe ia çuan kurorën e Greqisë mbretit Oton në Bavari? Doni të bëheni si ata? Stomak të fortë duhet të kini për ta bluar këtë kundërshqiptarizëm!

Shqipëria Natyrale po troket te dera. Është më e pakta që mund të kërkojnë shqiptarët dhe më e pakta që fqinjët e tyre duhet ta pranojnë pa hezitim. Më e pakta që bashkësia ndërkombëtare duhet ta miratojë. Brukseli, Moska, Londra, Parisi tashmë e kanë kuptuar se tërmetet e periferisë mund t'i tronditin rëndë edhe qendrat e metropoleve. Jetojmë në një botë assesi të integruar plotësisht, por gjithsesi të ndërvarur plotësisht. Në çështjen nacionale nuk ka edhe... edhe. Ka vetëm ose... ose. Qarkullim i lirë i njerëzve, nuk do të thotë qarkullim i lirë i trojeve.



Kosovë dhe kosovarë, toskë dhe Toskëri, labë dhe Labëri, Pollog dhe tetovarë, çamë dhe Çamëri, janë thjesht emërtime gjeografike, ndërsa Shqipëri dhe shqiptarë janë vetëm emërtime etnike. Pra, shikoni se si synohet të ndryshohet kombësia duke e zëvendësuar atë me krahinën. Atëherë, edhe ju që kërkoni të bëheni kosovarë me origjinë shqiptare, edhe ju që doni të bëheni grekë me origjinë shqiptare, edhe ju që doni të jeni labë apo shkupjanë me origjine shqiptare etj. etj

Koço Danaj, Infopress

"Historia mund të shkarrashkruhet, por nuk mund të ribëhet"

Mendimi dhe gjykimi janë universal në një Botë që po zvogëlohet përditë e më shumë në sajë të teknikës dhe teknologjisë. Për të shkuar nga Gjakova në Prishtinë dikur është dashur një javë e tërë. Sot gdhihesh e ha mëngjesin në Tokio, drekon në Paris dhe ha darkën në Los Anxhelos apo Wellington ...


Por, ajo që kufizon gjykimin e një personi, cilido qoftë ai mendimtar apo injorant, opinionbëeres apo opinionlexues, është Moskuptimi e për më tepër Keqkuptimi i të folurit apo të shkruarit.


Në rastin tonë, keqkuptimi ose moskuptimi i shqipes, gjuhës sonë.
Ndaj është mirë që të mësojmë e të lexojmë përpara se të shkruajmë. Shkrimi dhe komentimi janë një zanat i vështirë. Më i vështiri i të gjitha zanateve. Pse!? Sepse "parlam volam scriptum imanent", thoshin latinët. Ose "fjalët (pallavrat) i merr era, fluturojnë kurse e shkruara mbetet".


Kur shkrimi, opinionet mbështeten mbi fakte konkrete, mbi persona konkretë, mbi ngjarje konkrete, mbi të vërtetën, mbi fakte historike, ato i qëndrojnë kohës, mbeten.
Kur ato që thuhen sidomos nëpër biseda televizionesh janë thjeshte pallavra kafenesh e thashetheme rrugësh, atëherë ato fluturojnë, i merr era.


Historia mund të falsifikohet, mund të transformohet. Mund të shkarrashkruhet, por nuk mund të ribëhet.

Ajo është shkencë, si çdo shkencë tjetër. Ajo ka ligjet e rregullat e veta. Vetëm faktet, por jo fantazirat dhe thashethemet e salloneve mund ta ndryshojnë atë.

Hamdi Degaj, Shekulli

"Ata, kundra të cilëve protestuam, u bënë ministra të qeverisë së Republikës"

Më dt 16 shkurt të një viti më parë, Gjykata e Gjirokastrës pas 6 seancash vendosi të më japë pafajësinë mua dhe shokut tim. Ne akuzoheshim për një "krim të rëndë". Më datë 02.06.2008 kishim organizuar një protestë në fshatin tonë, Toç i Tepelenës, ku kundërshtonim veprimtaritë antishqiptare të prefektit të Gjirokastrës (në atë kohë Spiro Ksera) dhe të Vasil Bollanos.


Pasi kishim dërguar njoftim me shkrim në polici, ne dolëm në rrugë rreth 200 veta me të vetmin qëndrim "Të mbrojmë dinjitetin kombëtar e territorial" të cenuar shumë herë nga këta dy pushtetarë lokalë me qëndrime antishqiptarë.


Çudia erdhi me vonë, pasi komisariati i policisë Tepelene nën ndikimin e ish-prefektit Ksera na padit për "Organizim të tubimeve të paligjshme"?! Falë përkrahjes së mediave vizive e të shkruara dhe shumë shoqata atdhetare, gjykata u DETYRUA të na japë pafajësinë.
Edhe Spirua u "ndëshkua" nga qeveria Berisha e vjetshme dhe e tanishme, duke e bërë ministër. Bollanua vazhdon kryetar bashkie.


Është kjo qeveri që ishte gati t'i falte kufijtë detarë Greqisë, por dështoi falë luftës që bënë media juaj dhe të tjerat. Është po kjo qeveri që kërkon të bëjë regjistrimin e popullsisë në bazë feje e etnie për të përmbushur ëndrrën e Spiros, Bollanos dhe përkrahësve të tyre në Tiranë e Athinë.


Pikërisht, këtë përmendi ish-prefekti ynë Spiro Ksera në një takim në Konicë: "Unë jam këtu si prefekt i Vorio-Epirit". Për këtë protestuam ne.
Ndaj habitemi sesi njerëz të tillë ndihmohen nga PD dhe Berisha të rimarrin status politik, e jo vetëm kaq: të bëhen edhe ministra të qeverisë së Republikës së Shqipërisë.

Orgen Hasanbeg, Shekulli. Red. Stop Injorancës

Monday, February 15, 2010

Citate për beqarët

Lindin vetëm dhe po vetëm shkojmë. Ç'dreqin kemi që ngatërrohemi me të tjerët...?

Disa citate të përzgjedhura për beqarët :

-Beqari preferon të dojë diçka që nuk e ka, në vend që të ketë diçka që nuk e do. Anonim

-Beqari: burrë që ka humbur rastin të bëjë të palumtur një grua. Garland Pollard

-Zoti e di perse i mbron prifterinjte e tij nga martesa. Anonim

-Beqaria nuk trashegohet. Arthur Sordi

-Sot per sot nje vajze duhet te dije te gatuaje sepse mund te ngele edhe beqare. Robert Lembke

-Po shoqërohem me një femër, e cila dukshëm, nuk e di akoma. Garry Shandling

-E vetmja marrëdhënie e vërtetë dhe qëndrore në jetë, është marrëdhënia me veten. Nga të gjithë njerëzit që keni për të njohur gjatë jetës, vetja jote është ai të cilin nuk ke për ta humbur kurrë. Jo Courdert

-Mos i paragjykoni njerëzit që masturbohen, ajo është dashuri e pastër me veten. Anonim

-Kush rri vetëm, ose ka zënë shoqëri të keqe, ose është çmendur J. Morrison

-Jam beqar, sepse kjo është mënyra sesi kam lindur. Mae West

-Nuk dua të më etiketojnë si të vetmuar, thjeshtë sepse jam vetëm. Delta Burke

-Kur nuk e gjen dot qetësinë me veten, është e panevojshme ta kërkosh atë tek të tjerët. François de la Rochefoucauld

-Femrat beqare janë ato që e kanë kuptuar që nuk mund të blesh të gjithë kaun vetëm për një salçiçe.

-Beqare: grua që ka thënë "jo", një herë më tepër. Inge Meysel

-Burri ideal nuk ekziston. Burri ideal mbetet beqar. Oscar Wilde




Përzgjodhi dhe redaktoi: Stop Injorancës

Festa pagane e 14 shkurtit !

Dita e të dashuruarve, edhe pse ka emër e ngjyra kristiane, ajo është një festë më e vjetër, me prejardhje e me rrënjë pagane…

E vërteta rreth Ditës së Shën Valentinit.

Festa, Dita e Shën Valentinit –ka filluar të kremtohet në Romën e lashtë, në Perandorinë Romake… Në atë kohë nuk ishte festë kristiane, por kremtohej si një festë pagane…

Kremtohej si një festë pagane me 14-15 shkurt, me përkushtim, në përkujtim, me shumë nderim, ndaj hyjneshës Juno…

Juno ishte hyjneshë – mbretëreshë…Mbretëreshë hyjnore, mbretëreshë qiellore, ishte hyjneshë e mirësisë dhe kjo ditë quhej: ”Dita e pjellshmërisë”



Festa e Shën Valentinit?
Eh, ajo është një legjendë metropolitane që ka nisur të rrëfehet në fillim të viteve 1800 nga shkrimtarët evangjelistë të Anglisë së kohës së mbretëreshës Viktoria. Madje, Shën Valentini nuk është aspak shenjti i dashurisë; Shën Rafaeli është më shumë se ai, mbrojtësi i zemrave të dashuruara. Gjatë viteve, Shën Valentini është lidhur kaq shumë me idenë e dashurisë, në mënyrë krejt të gabuar, lajmëroi dje edhe Kisha Katolike në Britani, sipas BBC-së. Ndërkohë që Shën Rafaeli është shenjtori i takimeve të këndshme, flirteve dhe romancave. Megjithatë, festa që mban tashmë emrin e shenjtit të "gabuar", celebrohet si një festë dashurie në të gjithë botën. Në Evropë kjo festë ka mbërritur vetëm diku andej nga vitet '60 dhe çuditërisht në vitin 1969 Kisha e hoqi shenjtorin që përfaqëson festën nga kalendari zyrtar i emrave të shenjtëve. Nëse do të shikoni me kujdes, 14 shkurti është dita kur përkujtohen shenjtorët Ciril dhe Metodi, të cilët shkuan të përhapnin ungjillin në Rusi, në shekullin e nëntë.

Historia Para krijimit te festes se Shen Valentinit, madje para legjendave romake, dashuria ishte nje kult, i cili si i tille adhurohej. Ky ishte kulti i Aferdites, perendeshes se dashurise. Origjina e saj ishte nga Qipro, ndersa ne Greqi, vendi kryesor i kultit te saj, ishte Korinti, ku ajo nderohej si Aferdita Pandemos, mbrojtese e dashurise njerezore.

Konsiderohej si e tille, bije e Zeusit dhe Diones, megjithese me i perhapur ishte miti i krijimit te saj nga shkuma e valeve te detit dhe gjaku i Uranit. Sipas mitologjise, krijimi i perendive fillonte me bashkimin e Geas ose Tokes me Uranin, nga te cilet linden titanet, ciklopet, etj. Kronosi, njeri prej titaneve, e goditi te atin dhe i mori sundimin, ndersa nga gjaku i derdhur linden nimfat dhe nga shkuma e formuar ne det, doli Aferdita. Aferdita, nderohej ne lartesine e maleve dhe paraqitej duke mbajtur nje molle si simbol i pjellorise dhe i dashurise.

Ne lidhje me natyren, ajo ishte perendeshe e luleve, e kopshteve dhe e pranveres. Paraqitet e zbukuruar me lule, ne shoqerine e te dashurit te saj, Adonisit. Nje perkrahje te gjere, kishte miti i grindjes se saj me Heren dhe Athinane, se cila prej tyre ishte me e bukura. Si gjykates ato zgjodhen Paridin, i cili i dha mollen qe do te ishte tregues i ketij vleresimi, Aferdites dhe mori si shperblim Helenen.

Me kete ze fill edhe lufta e Trojes.

Në fakt Shën Valentini ka ekzistuar me të vërtetë, por ai nuk ka qenë ndonjëherë shenjti i dashurisë. Këtë tezë e mbështet shkrimtari Francesco Pacifico që ka shkruar "të parën histori të vërtetë" të Shen Valentinit, ku tregon se çdo gjë që ne dimë nuk është e vërtetë, përveç marketingut. Libri ka një ton sarkastik, por është krejtësisht i dokumentuar. "Në kohën e Valentinit, në shekullin e III-të, martesa konsiderohej si diçka jo shumë e mirë. Perandori Klaudi II nxori një dekret, që ndalonte të rinjtë të martoheshin: burrat e martuar ishin ushtarë shumë të këqinj". Pra, si mund të mendohet që pikërisht në këto viteve festohej dhe "shenjti i të dashuruarve", pyet veten Pacifico. "Duhet menduar se kristianët e kësaj kohe e konsideronin si një ide pagane, madje një obsesion pagan riprodhimin dhe krijimin e një familjeje", përfundon ai.
Historia dhe legjenda e Shën Valentinit, nëse flasim për festën, sigurisht që është e dobishme për shumë njerëz. Për shembull, nëse tregu i luleve vlen katër miliardë dollarë në vit, gjysmën e këtyre parave, ata që kanë dyqane lulesh i fitojnë vetëm brenda një dite: në 14 shkurt. Atë ditë një në katër burra blen një diamant apo një bizhuteri. Këtë gjë e kanë filluar si të thuash anglezët, por ata që e dekretuan ishin amerikanët e viteve 1800. Kjo festë mbërriti në Amerikë në vitet 1845 dhe nuk u quajt kurrë Shën Valentin, por thjesht Dita e Valentinit, dita e ndjenjave të mira dhe jo vetëm e dashurisë. Pati një sukses shumë të madh, gazetat e kësaj kohe flasin për "një epidemi" apo për një "mani kolektive". Fëmijët u dërgonin "Valentinë" mësueseve, revistat u shpjegonin lëneshave (beqaret në atë kohë nuk ekzistonin) si të gjenin burrë me anë të një kartoline, burrat u blenin grave të tyre çokollata, të gjithë të bindur se në një fare mënyre po festonin dhe kënaqnin Zotin.

Marketingu
Vendi i dytë në botë ku kjo festë pati shumë sukses ishte Japonia. Një farë Tachiro Morinaga, tregtare ushqimesh, futi për herë të parë në Japoni, në vitin 1914 karamelet, penicilinën, kafenë e çastit dhe festën e Shën Valentinit.
Ajo reklamoi çokollatat që duheshin blerë për këtë ditë, të gjitha gratë duhet të dhuronin një pako me çokollata, ato ende vazhdojnë të dhurojnë një pako të tillë edhe sot, qoftë të dashurit të tyre, qoftë kolegëve të punës në shenjë respekti. Si shpërblim, një muaj më vonë, në 14 mars meshkujt filluan t'u dhuronin të brendshme. Ndërsa, përsa u përket vendeve me shumicë myslimane, ato prej vitesh bëjnë fushata kundër Shën Valentinit. Si në Pakistan ashtu edhe në Malajzi, edhe vitin që shkoi pati përleshje në afërsi të dyqaneve të luleve, përleshje midis blerësve dhe fondamentalistëve myslimanë, ndërsa në Arabinë Saudite gratë në kërkim të zemrave të kuqe gjurmohen nga policia.

BalkanWeb

Festa e të dashuruarëve nëpër shekuj
Shën Valentini ka një të kaluar prej 2000 vjetësh që nëpër shekujsh është festuar në tradita të ndryshme. Një nga traditat e praktikuara shekuj më parë, ishte për të gjetur një të dashur në ditën e të dashuruarve, për çka organizoheshin shorte. Në atë periudhë, ishin njerëz të veçantë ata që merreshin me këtë llojë riti.

Ndërmjetësi merrej vesh me vajzën e cila duhet të shkruante emrin e personit që pëlqente në një copë letër dhe t'ja jepte ndërmjetësit që të merrte pjesë në short, dhe të fitonte njeriun e preferuar. Në shekullin e 16-të, pikërisht më 14 shkurt, si shenjë dashurie jepeshin dhurata të këtilla si; dorëza, çorape dhe shami. Në shekullin e 17-të, Puritenët amerikanë, që ishin një shoqëri e krishterë, me arsyetimin se është dita e të dashuruarve është një besim i kotë, u munduan ta ndalonin. Edhe këtë here dashuria triumfoi, dhe ata nuk ia dolën ta ndalojnë këtë festë. Dhuratat e asaj kohe ishin veshjet dhe një shishe verë. Ne atë periudhë, 14 Shkurti festohej në Francë, Itali, Gjermani etj.


Në një fshat të vogël të Francës, pleqtë e fshatit ndaheshin në dy grupe dhe shëtisnin shtëpi për shtëpi për të zgjedhur të rinjtë të cilët dilnin nëpër dritare dhe thonin emrat e njëri-tjetrit, e më pastaj vajza i dërgonte një veshje të re si shenjë ftese mashkullit për mbrëmjen e njohjes që organizohej në qendër të qytetit. Nëse ftesa i pranohej nga djali, si përgjigje vinte një shishe vere. Atë natë në mbremjen e Shën Valentinit, nëse vajza apo djali nuk e pelqenin njëri-tjetrin, po atë natë ndizej një zjarr i madh dhe digjeshin të gjitha veshjet që ishin dërguar për ftesë. Në vitin 1776 kjo tradite u ndalua.

Në shekullin e 18-të, shfaqen kartolinat e para për ditën e dashurisë. Ishte zakon që ato kartolina të punoheshin vet nga personi që do i dërgonte. Kartolinat zbukuroheshin me germa të florinjta dhe dantella. Në to shkruhej poezi dashurie, dhe më pastaj dërgoheshin. Ndërsa disa kartolina zbukuroheshin me zemra dhe brenda i futej qeskë parfumi. Këto kartolina sot ruhen si antikitete të vlefshme nëpër muze. Mbas vitit 1850 u shtypën kartolinat e para për ditën e shën Valentinin dhe u nxorën në treg për t'u shitur. Që prej asaj kohe, shën Valentini u përdor edhe për interese fitimi në biznes. Rinaturkeshi

Ndal Paditurisë