Dielli - Zeus

Dielli (Zeusi apo Dhias). Më i larti i zotave, perëndi dhe baba si i perëndive të tjera ashtu dhe i njerëzve.

Përpara se të na bëhej i njohur si zot i Olimpit (Zeus), dhe përpara se të krijohen mitet mbi lindjen e tij në Kretë, ekzistonte si hyjnizim i Diellit. Përderisa është zoti i parë dhe më i madh i botës pellazge, llogjikisht duhet ta hasim në të gjitha territoret ku banuan këta pellazgë, nga Italia Qëndrore e deri në Azi të Vogël, Qipro, Kretë etj. Dhe me të vërtetë atje e takojmë.

Zeusi - Dielli

Shumë dimë për Diellin dhe peripecitë e tij, por thelbësisht e injorojmë historinë e tij, prejardhjen e tij, etimologjinë e tij.

Çdo të thotë Dhias, Zeus, Zin etj?

Ç’kuptim kanë rrënjët Dhi dhe Zi të perëndisë më të madhe pellazge?

Thonë që dielli ishte hyjnizim i “shkëlqimit dhe ndriçimit” të Qiellit (Uranit). Qielli (Urani) në gjuhën sanskritishte quhet Diau-h. Kështu gjuhëtarët dhe mitologët menduan se gjetën zanafillën e çështjes së Diellit, meqënëse e cilësonin gjuhën sanskritishte më të lashtë se ajo greke.

Rrënjët Dhi dhe Zi në shqip kanë kuptimin e ndriçimit, shkëlqimit dhe zjarrit d.m.th. i përshtaten vetive të Diellit dhe i gjejmë në fjalët:

Diell apo dialektore Dill, Div, etj.

Ditë pra dita, pjesa e kohës që ndriçohet.

Dihet, dialektore, që do të thotë bëhet ditë.

Dieg, Djeg.

Di, njoh, ndriçohem, (ndriçoj trurin).

PerënDia, Perëndia, Zoti.

Diel, E diel d.m.th. ditë e diellë, dita e Diellit, që të krishterët e kthyen në ditën e Zotit.

Dialë, djalë, djali.

Rrënja Zi përfaqësohet me fjalët Zien tek fjala Zjarr dhe gjithashtu në fjalën e mëpasme Zot.

Diah-u sanskritisht do të thotë Qiell (Uran), i cili, siç e kuptoni nuk është gjithmonë i ndriçuar, por edhe i errët dhe në asnjë rast nuk është i zjarrtë. Këstu që nuk është e mundur të jetë e shpikur nga sanskritët, të cilët do të gjenin një emër tjetër për të shpjeguar veçorinë e tij (qiellit). Si rrjedhim është fjalë e prejardhur nga Dielli (Diau në pellazgjisht) dhe ka të bëjë vetëm me shkëlqimin e qiellit, pra është një prejardhje mbiemërore e Diau.

Prejardhje të Diau (Dielli) janë edhe fjalët latine DIOVIS dhe DEUS = Zot, Perëndi.
Kjo ka ndodhur në kohën pas krijimit të panteut të Olimpit dhe njësimit të Diellit me kryezotin Zeus. Pra në kohëra kur dielli tashmë është “kryezot”. Dhe ja që Heredoti quan Dhia çdo zot të madh të popujve që ai përshkruan në historinë e tij.

Fjalë të prejardhura janë :
Dies – dita në spanjisht,
Day – dita në anglisht,
Dieu – Zoti në frëngjisht.

Dielli tek mburojat ilire.

Por në asnjë gjuhë të botës nuk ka një sistem kaq të plotë të fjalëve me rrënjët Di dhe Zi si ai që ekziston në gjuhën shqipe, dhe ku të gjitha fjalët kanë kuptimin e të ndriçuarës, të shkëlqimit, të zjarrit, të jetëdhënësit, d.m.th. të veçorive të Diellit.

Marrë nga libri Arvanitasit dhe prejardhja e grekëve i autorit Aristidh Kola.

Burimi : http://eltonvarfishqip.blogspot.com/2010/03/dielli-zeus.html

Kërcimtaret e natës dëbohen nga Kosova

Policia e Kosovës ka deportuar në pikë-kalimin kufitar të Morinit 11 vajza nga Shqipëria të cilat punonin si kërcimtare apo këngëtare në lokalet e Prishtinës. Dëbimi i tyre për në Shqipëri ka ardhur pas një vendimi të gjykatës Komunale të Prishtinës, e cila ka vendosur riatdhesimin e vajzave, pasi ato nuk dispononin leje pune.

Sipas specialistëve të Zyrës së Antitrafikut në Drejtorinë e Policisë së Qarkut të Kukësit, është hera e parë që policia e Kosovës riatdheson në mënyrë të organizuar një numër kaq të madh vajzash, të cilat dyshohen se krahas profesonit të kërcimtares apo këngëtares ushtrojnë edhe prostitucion. Dëbimi i vajzave nga Shqipëria nga ana e policisë së Kosovës ka vënë në alarm strukturat e policisë së shtetit në Shqipëri. Në Kukës ka mbërritur vetë shefi i Zyrës së Luftës kundër Trafikut të Qenieve Njerëzore në policinë e shtetit, Ardian Çipa, dhe dy specialistë të kësaj zyre. Në zyrat e IOM-it në Kukës është kryer intervistimi i të gjitha vajzave të riatdhesuara, ndërkohë që asnjëra prej tyre nuk ka pranuar që të jetë shfrytëzuar për qëllime prostitucioni. "Të gjitha vajzat deklaruan se kishin shkuar me dëshirë për të punuar në Kosovë si kërcimtare apo këngëtare dhe sipas deklarimeve asnjëra prej tyre nuk ishte shfrytëzuar për qëllime të tjera", deklaroi Dritan Musa, shef i Zyrës së Antitrafikut në Drejtorinë e Policisë së qarkut të Kukësit.

Sipas Musës, i cili ishte i pranishëm gjatë intervistimit, 11 vajzat e dëbuara nga Kosova dispononin dokumente të sakta identiteti, ku tetë prej tyre ishin të pajisura me pasaporta, tre kishin karta identiteti, ndërkohë që njëra prej tyre kishte edhe një vizë Shengen pasi të njëjtën punë si në Kosovë, e kishte bërë edhe në Zvicër. Vajzat e riatdhesuara kanë deponuar gjatë intervistimit se kanë qenë të kënaqura me punën dhe me pagesën dhe shumica prej tyre kanë deklaruar se do të kthehen sërish në Kosovë për të bërë të njëjten punë. "Gjykata dhe policia e Kosovës kanë vepruar në kundërshtim me ligjet që kanë të bëjnë me liritë dhe të drejtat themelore të njeriut. Ne kemi rënë viktimë e konkurrencës mes lokaleve të Prishtinës", janë shprehur vajzat e dëbuara. Megjithatë policia dyshon se vajzat kanë ushtruar edhe aktivitet prostitucioni në Kosovë. "Vajzat e riatdhesuara janë nga Tirana, Durrësi, Elbasani, Korça e Gjirokastra.

Në përgjithësi ato kanë rezultuar me probleme sociale, me njërin prej prindërve të vdekur apo me prindër të divorcuar", thotë Musa.
Shumica prej vajzave kanë deklaruar se kanë pasur edhe mirëkuptimin e prindërve për të punuar në lokalet e Kosovës, ndërkohë që njëra ka pohuar se ka gjetur mirëkuptim tek prindërit edhe për të ushtruar prostitucion. "Mua babi nuk ma prish për asgjë, as për të kryer marrëdhënie seksuale me personat që dua. Nëse bëj seks, e bëj me dëshirë", ka pohuar para specialistëve të policisë shqiptare njëra prej vajzave të intervistuara. Ndërkohë që ato i kanë deklaruar specialistëve të antitrafikut se nuk ishin kategoria e atyre vajzave që kishin punuar ndonjëherë nëpër semaforë apo rrugë. 11 vajzat e dëbuara nga Kosova kanë qëndruar një natë në hotelet e Kukësit dhe më pas janë transportuar për në shtëpitë e tyre, ku të gjitha shpenzimet do të përballohen nga IOM-i (Organizata Ndërkombëtare për Migracionin).
Ndërkohë që sipas Dritan Musës, numri i vajzave të punësuara në baret, hotelet dhe motelet e Kosovës është shumë i madh, ku mund të arrijë deri në 1 mijë.


Bashkim Shala, Shekulli

Platforma e Shqipërisë Natyrale

Eshtë hartuar Platforma e Shqipëerisë Natyrale.

Pas librave, Shqiperia Natyrale, “Te Denuar te Bashkohemi” dhe “Kryengritja e Pambaruar”, eshte hartuar nje Platforme me e plote per bashkimin e kombit shqiptar. Platforma eshte 200 faqe. Platforma po perkthehet ne serbisht, greqisht, maqedonisht dhe anglisht. Do te botohet ne 100 mije kopje dhe do te promovohet ne Pallatin e Kongreseve ne Tirane.

Bazamenti i Platformës.

· Platforma e Shqiperise Natyrale bazohet ne trashegimine pozitive te shqiptareve qysh nga epoka e Skenderbeut dhe pervoja e Lidhjes se Prizrenit. Kuvendi i Lezhes dhe Lidhja e Prizrenit mbeten dy kulme te perpjekjeve te shqiptareve per tu bashkuar.

· Platforma bazohet ne Kuvendin e Vlores i cili shpalli pavarsine e Shqiperise Natyrale dhe jo te Shqiperise qe eshte sot. Shqiperia qe eshte sot eshte produkt i Konferences se Londres 1913.

· Platforma bazohet ne Dokumentet e Konferences se Bujanit te 31 dhjetor 1943 qe shpalli bashkimin e Kosoves me Shqiperine pas perfundimit te Luftes se Dyte boterore.

· Platforma bazohet ne betimin e luftetareve te UÇK ne Kosove, ne trojet e tyre ne IRJM, Lugine e Presheves, i cili bashkimin e trojeve shqiptare e konsideron thelbin e luftes se tyre.

· Platforma bazohet ne Kushtetuten e Republikes se Shqiperise, e cila bashkimin e Shqiptareve e konsideron si nje aspirate te ligjshme dhe shekullore. Ne Preambulen e saj thuhet se: Ne, Populli i Shqipërisë... me aspiratën shekullore të popullit shqiptar për identitetin dhe bashkimin kombëtar..... Sanksionimi në Kushtetutën e Shqipërisë i të drejtës për bashkim kombëtar, miratimi i kësaj të drejte me Referendum Popullor, pranimi i saj edhe nga ekspertët ndërkombëtarë të Komisionit të Venecies dhe se fundi nga ekspertet e NATO, përbën themelin mbi të cilin mund dhe ka nevojë të ndërtohet arkitektura e përfundimit të mosionit te pambaruar së shqiptarëve .

Pse tani kjo Platformë?

· Sepse shqiptaret e kane te pambaruar misionin e tyre kryesor, te pambaruar. Kryengritja e shqiptarëve në vitet 1911-1912 mbeti një Kryengritje e Pambaruar. Pavarsia e Shqipërisë, u njoh dhe realizua si e tillë, vetëm në një pjesë të teritorit shqiptar. Pjesët e tjera të hapsirës shqiptare mbetën apo u aneksuan nga shtete të tjerë.

· Lufta e quajtur nacional-çlirimtare përgjatë luftës së dytë botërore, mbeti e pambaruar. U realizua vetëm një pjesë e saj, që kishte të bënte me nocionin «çlirimtare», por mbeti pa u realizuar pjesa që kishte të bënte me nocionin «nacionale». Më shumë se gjysma e nacionit (kombit) mbeti jashtë kufijve të Shqipërisë.

· Kryengritja e shqiptarëve në Kosovë që mori hov në fillimvitin 1998, mbeti e Pambaruar. Ajo realizoi vetëm shkëputjen e Kosovës nga Sërbia, duke mos realizuar akoma pjesën e dytë të saj, që është bashkimi me Trungun kombëtar me Shqiperine.

· Të njëjtin fat pësoi edhe Kryengritja e shqiptarëve në Maqedoni ne vitin 2001. E nisur si çlirim kombëtar ajo përfundoi me liri dhe të drejta për shqiptarët duke pranuar një shtet tjetër si atdhe të shqiptarëve dhe duke u rreshtuar në radhët e para të mbrojtjes së këtij shteti.

· Përfundimi i misionit nga elita politike shqiptare në trekëndëshin Tiranë - Prishtinë - Tetovë ka një taban të fortë mbështetës historik, por është edhe nocion europeist.

Cili është tabani historik mbështetës?

Përgjatë afër një shekulli, shqiptarët festojnë si Ditë të Pavarsisë së tyre, 28 Nëntorin e vitit 1912. Ndërkaq, kufijtë administrativë u përcaktuan më vonë në Konferencën e Londrës, në korrik 1913, e cila me vendimet e saj, e ndau ne pese pjese.

Pavarsisht se bashkësia ndërkombëtare nuk e njohu 29 nëntorin 1912 dhe kufijtë e Shqipërisë i caktoi në 29 korrik 1913, shqiptarët kanë festuar dhe vazhdojnë të festojnë vetëm 1912. Eshtë një mospranim në heshtje, por gjithsesi është i tillë.

Platforma e Shqiperise Natyrale eshte hartuar tani duke marre parasysh realitetin politik rajonal Ne momentin e tanishem, fuqite e medha jane duke riparuar gabimet e bera prej tyre ndaj popujve te Ballkanit, dhe vecanerisht ndaj shqiptareve.

Ja disa nga riparimet e gabimeve te fuqive te medha:

· Mali i Zi rifitoi pavarsine e cila i ishte mohuar perdhunshem nga Konferenca e Versajes e vitit 1919.

· Bosnja fitoi pavarsine e cila ju mohua nga Konferenca e Versajes e vitit 1919.

· Ajo merr parasysh ne faktin se ne mjediset politike dhe qeverisjet demokratike rajonale, nuk ka tema tabu midis te cilave edhe ato qe kane te bejne me thelbin e kombeve.

· Platforma e Shqiperise Natyrale analizon dhe merr parasysh, ndryshimet ne gjeopolitiken rajonale, ndryshime qe shkojne ne favor te kombit shqiptar, rirregullimet e thyerjeve te se kaluares konfliktuale dhe riparimet e tyre nga vete fuqite e medha.

Cilat jane mjetet e realizimit te Shqiperise Natyrale?

· Mjetet e realizimit te Shqiprise Natyrale jane dialogu dhe debati demokratik.

· Shqiptaret pergjate nje shekulli kane derdhur aq shume gjak sa mund te bejne disa Shqiperi. Prandaj nuk ka me nevoje per gjak. Platforma mbeshtetet ne sentencen: Dialog me kedo, Dialog per gjithshka, pa vendosur fillimisht per ndonje gje.

Sot kur forca e se drejtes ka marre perparesi mbi te drejten e forces, sot eshte moment qe shqiptaret duhet te kerkojne te drejtat e tyre kombetare. Per kete arsye ne Platforme i jepet perparesi debatit, dialogut, respektimit te thelbit te demokracise qe eshte vetvendosja e popujve dhe vecanerisht nevoja e referendumit popullor.

Marrdheniet me fqinjet

· Platforma argumenton qe askush nga fqinjet nuk duhet te trembet nga Shqiperia Natyrale. Nacionalizmi shqiptar qe respekton kulturen dhe traditat e fqinjeve, nuk eshte gje tjeter vecse nacionalizem i bukur, i deshirueshem, i padebatueshem, i domosdoshem per stabilitetin rajonal.

· Platforma argumenton tezen se Shqiperia Natyrale eshte nje nocion progresist dhe duke qene e tille, progresist do te jete edhe realiteti i saj i neserm.

Pertej bindjeve politike eshte vetem Shqiperia Natyrale

· Shqiperia Natyrale kërkon nje bashkim te ri, te panjohur me pare nga shqiptaret. Por nuk e kerkon kete bashkim per pushtet, por per komb dhe shtet. Kombi dhe shteti kerkojne bashkime pertej bindjeve politike. Pertej te majtes apo te djathtes, pertej shoqatave apo grupacioneve politike qendron vetem Shqiperia Natyrale. Pushteti dhe rotacioni i tij kane nevoje vetem me debate alternativash politike te partive te ndryshme.

· Partizanet e Shqiperise Natyrale nuk kane mall dhe as nostalgji per Ahmet Zogun, por per mijra perkrahes te tij, nuk kane mall dhe nostalgji per Enver Hoxhen, por per mijra mbeshtetes te tij, nuk kane nostalgji dhe nuk i merr malli per Mitat Frasherin, por per mijra mbeshtetes te tij. Nuk i merr malli per Xhaferr Deven, por per mbeshtetesit e tij. Nuk i merr malli per Fadil Hoxhen, por per mbeshtetesit e tij. Atyre ju intereson, Shqiperia Natyrale, bashkimi i te gjalleve, prandaj edhe respektojne mitet e vdekura te tyre. Mesimin e historise, ata e duan per te rregulluar gabimet e te sotmes dhe per te garantuar te ardhmen pa gabime te kombit te tyre.

Cfare synon Shqiperia Natyrale?

Shqiperia Natyrale synon shndërrimin e kombit shqiptar nga zjarrfikes sic eshte sot ne paqeberesin kryesor te rajonit te Ballkanit. Paqja dhe stabiliteti rajonal ka nevoje per paqeberes dhe jo per zjarrfikes. Ti lesh kombit shqiptar rolin e zjarrfikesit do te thote se parashikon zjarre te tjere ne rajon.

Shqiperia natyrale ka nevoje per nje Londer - 2

· Ne Platforme argumentohet nevoja e nje Konference nderkombetare Londer-2 per te riparuar gabimet e Londres-1 mbi kombin shqiptar, gabime qe i pranojne vete fuqite e medha boterore.


· Sot mbi kombin shqiptar ushtrojne fuqine e tyre juridike disa marreveshje nderkombetare te cilat asesi nuk jane natyrale. Ato kane mbetur artificiale.

- Marreveshja e Londres 1913.

- Marreveshja e Versajes 1919,

- Marrveshja e Jaltes 1945

- Marreveshja e Rambujese 1999,

- marreveshja e Kumanoves 1999.

- Marreveshja e Konculit 2001,

- Marreveshja e Ohrit 2001.

Shtate Marreveshje per nje komb!!!

Me ane te ketyre Marreveshjeve, fuqite e medha krijuan nje rajon artificial me emrin Ballkan. Artificialiteti i rajonit solli me vone edhe emertimin politik Ballkani - fuçi baruti.

Krijesat më artificiale të këtij rajoni ishin dy:

· Formimi i mbretërisë sërbo-kroato-sllovene, të quajtur më vonë Jugosllavi ishte krijesa e parë artificiale.

· Dhe Shformimi i kombit shqiptar duke e pjestuar për pesë ishte krijesa e dytë artificiale e rajonit. Ndërsa shformimi i Jugosllavise ishte hapi i pare i kalimit nga artificialiteti në natyralitet.

· Krijimi i 6 shteteve të përhershme dhe një shteti të përkohshem si Kosova eshte faza e parë e shndërrimit te rajonit të Ballkanit nga artificial ne natyral. Shpërbërja e dhunshme e saj që arriti kulmet në luftën ndëretnike në Bosnjë dhe në gjenocidin sërb ndaj shqiptarëve të Kosovës shpjegohet sa me karakterin ultranacionalist të shtetit sërb, aq edhe më sedrën e sëmurë politike të disa fuqive të mëdha, të cilat e patën të vështirë të pranonin se krijesa e tyre me emrin Jugosllavi ishte një dështim.

· Faza e dytë eshte unifikimi i kombit shqiptar qe ka përbërë deri më sot artificialitetin e dyte madhor te rajonit. Kjo fazë tashme po përfundon aktin e parë madhor të saj që është shteti i përkohshëm shqiptar i Kosovës. Shqiperia Natyrale ka nevoje per nje Konference Nderkombetare. Por ajo nuk duhet te jete e llojit

- Rambuje,

- Koncul,

- Oher etj

te cilat vetem sa e kane arnuar kombin shqiptar. Rajoni ku kombi shqiptar luan rolin kryesor ka nevoje per riformatim, dhe jo per arnim. Prandaj, vetem nje Konference nderkombetare qe do ti afrohet problematikes se rajonit ne menyre teresore, mund ta realizoje kete. Kjo Konference duhet te jete e ngjashme per nga marrja e vendimeve me Konferencen e Londres 1913.

Cfare do te thote Shqiperi natyrale?

Shqiperi natyrale do te thote, mirqenie, dinjitet, qetesi dhe stabilitet ne rajon. Ato ne ua kemi borxh femijeve, niperve dhe mbesave tona. Prandaj ne emer te tyre dhe jetes se tyre le ta bejme ate Shqiperi Natyrale do te thote sa me pak greke, maqedonas, Italian, turq me origjine shqiptare dhe sa me shume shqiptare me mentalitet europian. Prandaj ne emer te shqiptareve me mentalitet europeiste le ta bejme sa me pare Shqiperine Natyrale.

Fazat e formimit te Shqiperise Natyrale

Formimi i Shqiperise Natyrale duhet te kaloje neper disa faza:

· Faza e pare eshte ndermarrja nga Presidenca e Republikes se Shqiperise se procedurave te bashkimit bazuar ne Kushtetuten e Shqiperise. Kushtetuta nuk diskutohet, ajo eshte e detyrueshme per tu zbatuar. Ne kete, Presidenti i Shqiperise dhe ai i Kosoves bashkedrejtojne Keshillin e te Urteve me dijetare dhe eksperte te te gjitha fushave.

· Faza e dyte duhet te jete krijimi i Konfederates Shqiperi - Kosove dhe e drejta e referendumit. Njekohesisht duhet te zhvillohet edhe kerkesa per federalizimin e Maqedonise - Faza e fundit duhet te jete bashkimi ne nje shtet te vetem i cili do te kete disa pakica etnike brenda teritorit te tij, ashtu sic do te kete disa pakica kombetare jashte teritorit te Shqiperise natyrale.

· Ne ndihme te zbatimit te fazave te mesiperme, pas Publikimit te Platformes, do te krijohet Komiteti i Shqiperise Natyrale si shoqate demokratike me pjesmarrjen ne gjirin e tij te shqiptareve nga gjithe kombi shqiptar. Komiteti do te marre persiper, argumentet, propaganden dhe popullarizimin e Shqiperise Natyrale ne hapsiren e kombit shqiptar mbi bazen e dialogut dhe debatit demokratik. Deviza kryesore e veprimtarise se Komitetit do te jete:

· Po nuk u bashkuam sot, do të sodisim shpërbërjen kombëtare nesër! Bashkimi ndërshqiptar është europeizëm siç ështe paqe dhe stabilitet rajonal.

· Shënim

Platforma do të botohet me ndihmat vullnetare të të gjithë shqiptarëve që e duan atë.

Me respekt Koço Danaj - Doktor i shkencave politike

Drejtor i Institutit për Prognoza Rajonale

Tiranë - 31 Maj 2009

pashtriku.org

Mafia shtetërore e karrotrecave !

Në një metropol si Tirana, ku njerëzit privatizojnë trotuarët dhe parkimi duket mision i pamundur, policia e shtetit i vjen në ndihmë qytetarëve duke ua rrëmbyer makinat me karrotrec.

Mjafton të hidhni një sy shkarazi nëpër rrugët e Tiranës, për të parë kaosin e plotë rrugor të metropolit. Makina që vijnë vërdallë në mes të trafikut, për të gjetur një vend parkimi. Makina që sulen si i verbri ndaj dritës, për një vend parkimi.

Dhe rezultati është i logjikshëm. Makinat parkojnë në rradhë dyshe, së fundmi edhe treshe. Parkojnë mbi trotuarë, lulishte e ku të mundin...
Sigurisht faji nuk është i tyre. Tirana është në kaos të plotë. Zgjidhja e zgjuar që policia rrugore ka gjetur, është rrëmbimi i makinave me karrotrec dhe shndërrimi i kaosit në para, në përfitime të majme. Dhe karrotrecat janë kthyer në biznese me fitime marramendëse. Ato fluturojnë nëpër kryeqytet më shpejt se zjarrfikëset, ambulancat. Ato janë shteti vetë. Një rrugë vajtje-ardhje dhe përfitojnë 4000 lekë, afro 30 euro. Prandaj ato vërshojnë si të tërbuara në kryeqytet. Për to nuk ka as limit shpejtësie, as sinjalistike rrugore. Siç thamë, ato janë vetë shteti.
Nëse ndodh që ti kthehesh në makinë, përpara se karrotreci i tërbuar të ketë arritur, rezultati është i njëjti. Makina juaj do të bëjë domosdoshmërisht xhiron e saj për tek pika e grumbullimit. Jo pak herë kemi parë raste kur gra e burra përleshen për të mbajtur makinën e tyre, shpeshherë nuk mund t'ia arrijnë, nëse nuk përdorin ndonjë emër të dëgjuar.

E kështu makina fluturon për tek pika e grumbullimit, e cila ndodhet pranë pikës së karburantit Alpet, në Unazën e Re. Asnjë tabelë nuk të tregon vendndodhjen e kësaj pike grumbullimi. Duhet të ndalesh disa herë dhe të pyesësh kalimtarë të rastësishëm, që jo rrallë herë drejtojnë gishtat në drejtimin e një rruge të pashtruar njëkalimshme, pa pritur për pyetjen tënde.
Nëse nuk të gjendet ndonjë shok i disponueshëm, natyrshëm duhet të paguash edhe një taksi pa taksimetër për të arritur në këtë cep të kryeqytetit.
Në momentin kur arrin tek pika e grumbullimit, përpara të dalin disa pseudoroje dhe një pseudopunonjës që të kërkon që mes grumbullit të letrave të gjesh targën tënde. E gjen gjobën tënde dhe nxjerr lekët për të gabuar dëmin që ti si qytetar ke shkaktuar, pavarësisht se makina jote mund të ketë qenë me bllokazh ndezur dhe e rrëmbyer në një rrugë, ku asnjë tabelë nuk të paralajmëron që makina juaj mund të merret me karrotrec.
Por proçedurat kanë ndryshuar, të shpjegon një punjonjës i gjorë privat. Ti nuk mund ta marrësh makinën. Duhet të marrësh dokumentat e saj dhe të paguash të gjitha gjobat që ke marrë me vetëdije apo pa vetëdije. Nëse ka kaluar ora zyrtare 16" e punës, do të të duhet të shkosh të nesërmen me dokumentat e makinës dhe të presësh në rradhën e gjatë të njerëzve që shfryjnë për të paguar gjobat. E kështu, nëse punon paradite, duhet ta humbasësh patjetër ditën e punës.

Nuk besoj se ka shtet tjetër në botë ku njerëzit janë detyruar të rrinë me orë të tëra në rradhë, për të paguar para.

Pasi ke mbërritur në këtë komisariat, përballë ish Kinostudios, duhet të fotokopjosh të gjitha dokumentat në një kjoskë shtetërore, që gjithashtu pret siguracione e ndoshta në mëngjes shet edhe byreqe. Të gjitha këto shërbime, do të të duhet ti paguash gjithashtu.

Në një zyrë postore, ku paguhen gjobat, do të gjesh një grua simpatike, që është mësuar me shfryrjet e sharjet e qytetarëve, e cila nuk ngurron të ju këshillojë: "Ju ankoheni këtu ku paguani lekët. Siç jeni 100-200 vetë, mblidhuni bashkë e protestoni. Edhe për mua nuk është e drejtë të paguani 200 lekë shërbim postar, nuk është e drejtë që nëse makina ju bllokohet në orën 21" të darkës dhe nuk mund ta zhbllokoni në çast, por kur e zhbllokoni në orën 9 të mëngjesit, duhet të paguani 2 ditë parkim tek pika e grumbullimit edhe pse nuk mund ti ketë mbushur akoma 12 orë. Ja pra, ky është shteti, ky shtet koti. Unë jam vetëm punonjëse, bëj punën time, ju keqen nëna".
Aty në çast dikush ia bef, duke lënë edhe bakshish. Dikush tjetër shpërthen duke thënë nuk më bëhet vonë për 500 lekë që paguaj kot tek karrotreci, vetëm mos na vono më në rradhë.

Tani, pasi ke paguar 4000 lekë karrotrecin, 1000 lekë gjobën e policit, 1000 lekë për dy ditë parkim në pikën e grumbullimit edhe pse s'kanë kaluar 12 orë, 200 lekë shërbimin postar, 100 lekë fotokopje, pasi ke humbur edhe ditën e punës... duhet të marrësh sërish taksi për tu rikthyer sërish në krahut tjetër perëndimor të kryeqytetit, për të marrë makinën.

E gjitha kjo mesele, për parkimin e makinës në një rrugë ku të gjithë parkojnë dyshe-treshe, sepse vende parkimi NUK KA !

Kjo është logjika si vepron shteti ynë hajdut. Pjell kaos dhe nga ky kaos rrjep qytetarët e gjorë. Për parkimin nuk gjendet ende zgjidhje dhe karrotrecat sillnin në pikën e grumbullimit makina, me një mesatare prej 4 makinash në 8 minuta. Një prej këtyre makinave mund të jetë e ndonjë turisti të huaj, që sigurisht do të tmerrohej ky rregull policor dhe nga këto trampolina ky qytetarët hidhen si të ishin topa tenisi.

Ja kush është logjika e shtetit tonë:
Kemi një kinema me kapacitet 2000 vendesh. Fusim brenda 10000 njerëz. 2000 do ulen, 8000 të tjerë do rrinë në këmbë. Njerëzit do vriten për të gjetur një vend ulur falas, e për të shpëtuar nga gjoba që ne u vendosim atyre që rrinë në këmbë. Ne fitojmë më tepër nga ata që rrinë në këmbë, sesa nga ata që ulen.

Fatkeqësia e tjetrit nuk duhet parë si e tjetrit. Nesër mund të jetë makina juaj atje...

Shkroi dhe përgatiti: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Skandali, 1.5 mln euro, botuesit "vjedhin" librat

Një skandal me fondet e buxhetit të shtetit, këtë herë në fushën e librit. Kështu ka rezultuar nisma e qeverisë për pasurimin e bibliotekave të shkollave të mesme e 9-vjeçare në të gjithë Shqipërinë. Një fond që arrin shifrën e afro 1 .5 milionë euro ka përfunduar në xhepat e një grupi botuesish fare pranë qeverisë.

Botues të prekur nga ky skandal pohojnë se procesin e tenderimit e kanë zotëruar parregullsitë, manipulimet dhe klientelizmi. Investigimi i ‘Gazetës Shqiptare’ nxjerr në dritë shumë prej këtyre shkeljeve.

Bibliotekat
Që në gusht të 2008, kryeministri Berisha e shpalli prioritet ngritjen e rrjetit të bibliotekave dhe pasurimin e tyre në çdo shkollë të vendit, duke ju drejtuar ministrit të Arsimit që të bashkëpunonte me Bibliotekën Kombëtare, duke u konsultuar dhe me grupet e interesit, shkrimtarët, botuesit, që të hartohej një platformë me të cilët qeveria të shënojë një kthesë rrënjësore të qëndrimit indiferent zyrtar ndaj librit.
Pas kësaj thirrjeje, vetëm 6 muaj më vonë, në janar të vitit të kaluar, kryeministri Berisha iu rikthye sërish kësaj teme.
Në mbledhjen e Këshillit të Ministrave të 14 janarit 2009, Berisha deklaroi se, “në dy vitet e kaluara, Ministria e Arsimit ka pasur një fond për blerjen e librave. Por, ne do të shtojmë fondet për librin dhe do të ngremë biblioteka moderne në çdo shkollë”. Sipas tij, duhej bërë një përzgjedhje e titujve më të mirë të letërsisë shqipe dhe asaj botërore.
“Një çështje e rëndësishme, - tha Berisha, - është edhe përzgjedhja e fondit të librave, pasi ato blihen me paratë e taksapaguesve. Natyrisht, është e domosdoshme që librat më të vlerësuar, librat më të shitur të letërsisë shqipe dhe asaj botërore të gjenden në bibliotekat e shkollave.

Por, a u ndoq më pas kjo praktikë mjaft e vlefshme, e këshilluar nga kryeministri?
Deri në këtë moment gjithçka dukej se po shkonte si s’ka më mirë. Në Ministrinë e Arsimit u ngritën borde për të hartuar listat me titujt më të vlefshëm që do u propozoheshin drejtorive arsimore. E, në bazë të këtyre listave, këto drejtori duhet të bënin përzgjedhjen e titujve. Publikimi i këtyre listave ngjalli mjaft optimizëm. Njohësit më të mirë të fushave të historisë, filozofisë, letërsisë, etj, kishin propozuar botimet më të mira që janë në treg. Deri në fund të verës së 2009-ës, askush nuk e dinte se në xhepat e kujt do të përfundonte ky fond, më i madhi i akorduar ndonjëherë për pasurimin e bibliotekave të shkollave.

Reagimet e para
Në muajt shtator–tetor të 2009 u shënua pjesa më e madhe e tenderave të mbajtur për blerjen e librave artistikë. Në sitin zyrtar të Agjencisë së Prokurimeve Publike, gjatë këtyre dy muajve, bien në sy shumë njoftime tenderash për blerje të botimeve nga Drejtoritë Arsimore të të gjitha qarqeve të vendit. Një pjesë e njoftimeve lajmërojnë edhe fituesit e tenderave së bashku me shumën e akorduar për blerjen e titujve të librave, të cilat shkojnë deri në 2.5 milionë lekë të reja si në rastin e Shkodrës, dhe kjo vetëm arsimin 9-vjeçar, pasi për arsimin e mesëm për Shkodrën janë lëvruar edhe 999.250 lekë të reja. Menjëherë pas kësaj, drejtoritë arsimore kanë nisur furnizimin me libra të këtyre bibliotekave, si për shkollat e mesme edhe ato 9-vjeçare. Dhe bashkë me nisjen e këtij aksioni, mbërritën dhe reagimet e para. Sipas hulumtimeve të korrespodentëve të ‘GSH’-së në të gjitha rrethet e vendit, bie në sy se blerjet janë bërë vetëm në titujt e një rrethi të ngushtë botuesish, si “Uegen”, “55”, “Plejad”, “CDE”, “EDU Alba”, “EDFA” etj.

Këtij hulumtimi i bashkëngjitet edhe reagimi i një varg botuesish të rëndësishëm në vend, titujt e të cilëve, ose janë përfshirë dy apo tre, ose mungojnë tërësisht. Sipas tyre, në këtë rast janë favorizuar botues të cilët kanë interesa të caktuara ose njihen si mbështetës të qeverisë, si në rastin e botuesit të “55”, Fahri Balliu, “Uegen”, Xhevahir Lleshi, “Plejad”, Ndriçim Kulla, apo botuesi i “CDE” dhe “EDU Alba”, Bardhyl Musai, i cili është edhe këshilltar për arsimin i kryeministrit Berisha.

Admirina Peçi, Fatmira Nikolli G. Shqiptare

Një nënë shqiptare, gruaja më e vjetër në Europë

Nëna shqiptare Feride Hyka, 114 vjec që para pak ditësh mori lejen e qëndrimit tek familjarët në Itali thyen rekordin e italianes Santa Gennari nga Ascoli Piceno. Nënë Ferideja që aktualisht po jeton prej pak ditësh në Itali bëhet kështu gruaja më e vjetër në Europë.

Fëmijët e Feride Hykës jetojnë të gjithë në Itali dhe janë përpjekur prej kohësh të marrin dhe nënën e tyre nga Shqipëria. Por, ja që sistemimi i nënë Feridesë në Itali nuk ishte shumë i lehtë, sepse kompjuteri i programuar për regjistrimin e ditës së lindjes së personave ishte programuar për të lindurit nga vitit 1900 e tutje. Ndërkohë nëna Feride kishte lindur në vitin 1896. Madje në pasaportë dallohet qartë dhe viti, 1896 me vendlindje Luzin e Vogel ne Durres. Por në Shqipëri vetëm 5 vitë më parë lindi kompjuterizimi i të dhënave në gjendjet civile, kështu që problemi arriti deri në Itali.

Duket gati e pabesueshme, por ja që 114 vjecarja mbeti e panjohur për shkak të kompjuterit që ishte programuar për regjistrimin e të lindurve nga viti 1900 e tutje. Ndërkohë prezenca e saj tani ka marrë xhiron rreth botës.

Nënë Ferideja ka 8 fëmijë dhe shumë nipër e mbesa që i përkushtohet cdo ditë asja me shumë dashuri.
Në 7 Gusht ajo mbush 115 vjec dhe familjarët e shumtë të Feridesë po përgatisin një festë të madhe me këtë rast.

114 vjecarja shiqptare është një grua simpatike, pavarësisht moshës. Nuk ka shumë rrudha, në dallim nga moshataret e saj mbi 100 vjece dhe mban një shami të bardhë në kokë, duke lënë të qartë pamjen vizive të fytyrës.

Por, ja që familja Hyka është quajtur nga mediat italiane si një familje me shumë fat. Rrallë të takon të kesh një gjyshe, stërgjyshe, stër, stërgjyshe 114 vjecare, që ka parë 3 shekuj, që ka jetuar dy Luftra Botërore dhe një diktaturë të egër në Shqipëri.

Sot ajo jeton në Itali, rrethohet nga fëmijët, mbesa e nipërit që i japin shumë dashuri dhe padashur theu rekordin e italianes më të vjetër dhe europianes më të vjetër në moshë.

Ndërkohë gruaja më e vjetër në Botë është një gjeorgjiane, plot 130 vjec. Duket e pabesueshme dhe i vështirë ky rekord, por ne i urojmë Nënë Feridesë jetë të gjatë, dhe ta festojë së më bukur këtë 115 vjetor të saj.

(pergatitiD.Bonollari/BalkanWeb)

Si shfrytëzohen vajzat shqiptare për prostitucion ?

Sipas studimit të bërë nga një agjenci italiane, rezulton se vajzat shqiptare mashtrohen sikur do të fejohen dhe martohen, por kur mbërrijnë në Itali, atëherë ato detyrohen që të dalin në rrugë dhe të shesin trupin.

Fenomeni i prostitucionit në Itali, në vitet e fundit është rritur në mënyrë të konsiderueshme, në sajë edhe të rrjedhës së migrimit. “Nga 25 mijë prostituta që numëroheshin disa vite më parë, kemi arritur në 50 mijë, prej të cilave 26 mijë janë të huaja”, shkruante dje media italiane. Sipas agjencisë “mondoraro.org”, kryesisht vajzat dhe gratë vijnë nga Nigeria, Shqipëria, Rumania, ish-Jugosllavia, Amerika e Jugut dhe Afrika e Veriut.

Këto gra kryejnë aktivitetet e tyre të pavarura ose në një skllavëri të detyruar në rrugë, në vende të izoluara ose në apartamente në këmbim të parave. Gratë që prostituojnë me një nënshtrim të detyruar janë shqiptaret që janë të sunduara nga një shantazh i egër dhe barbar, më pas vajzat e vendeve të Europës Lindore, të cilat vijnë në Itali nga mashtrimi, premtimi i bashkatdhetarëve të tyre për një punë dhe e gjejnë veten në rrugë. Në qoftë se ato refuzojnë do të bien pre e përdhunimit në grup dhe rrahjeve, derisa të bëhen të urta dhe të nënshtrohen.

***

Ka qenë një studim i bërë nga një agjencia italiane që ka dalë në këto rezultate. Sipas tyre, vajzat shqiptare mashtrohen sikur do të fejohen dhe martohen.

Por kur mbërrijnë në Itali, atëherë e kuptojnë se janë mashtruar dhe ato detyrohen që të dalin në rrugë dhe të shesin trupin. Seksi është në varësi të çmimeve, që fillojnë nga 30-50 euro dhe shkon deri në 500 euro për një natë apo më shumë. AIDS është një rrezik i madh në këtë rast, për shkak se e tërë industria e mishit të bardhë është e pakontrolluar dhe e pamonitoruar. Një tjetër problem është rendi publik, prania në rrugë e transeksualëve të veshur në mënyrë jo të mjaftueshme që shfaqen në çdo kohë përballë grave apo fëmijëve të mitur. Klientët e prostitutave janë më se 10 milionë italianë, nga të cilat 500 mijë femra që ofrojnë një biznesi prej 15 miliardë eurosh në vit për krimin.

***

Viktimat vijnë nga vendet e varfra, ku ka një mjerim i tmerrshëm, ndërsa tutorët kanë të njëjtën origjinë, ata duan të punojnë disa vjet e më tej të tërhiqen për të blerë shtëpi dhe prona në vendin e tyre të origjinës. Në Shqipëri, shpesh vajzat janë të joshura, ngaqë u është premtuar punë në Itali dhe më pas martesë, më tej ato janë rrëmbyer ose shitur nga anëtarët e familjes. Në rrugë, pranë vendeve ku ato prostituojnë janë edhe mbikëqyrësit, ata të cilëve vajzat duhet t’u dorëzojnë të gjitha fitimet e tyre çdo ditë. Nëse ata nuk marrin shumën e mjaftueshme, vajzat dënohen me metodat e dhunshme ose u shiten klaneve të tjera.

Rrjeti shqiptar është shumë i dhunshëm dhe hakmarrës, ndërsa vajzat kur arrijnë të shpëtojnë me ndihmën e policisë, kanë shumë frikë për të përballuar procesin e gjyqit, duke përfshirë mundësinë reale të dhunës dhe hakmarrjes ndaj familjeve të tyre Shqipëri dhe në veçanti ndaj motrave të reja që ato kanë.

Korrieri

Të martohesh për dokumentat

Ata janë martuar "nga halli" po vjen një moment kur i zë edhe "halli i ndarjes".

Edhe pse martesa konsiderohet e shenjtë për një kategori shqiptarësh që kanë jetuar jashtë, ajo e ka humbur këtë kuptim. Ndjenja që ka zëvendësuar dashurinë në këto raste është nevoja për një firmë apo një leje qëndrimi në një vend të huaj.

Shekullii posedon pesë vendime gjyqësore nga gjykata e Tiranës, me objekt zgjidhje martese mes çifteve, të cilët njërin prej partnerëve e kanë të huaj. Të pestë këta çifte janë martuar për "punën e letrave" pavarësisht së gjatë shqyrtimit të padisë në katër prej tyre nuk përmendet një gjë e tillë.
Ajo që të bie në sy është se martesa më e gjatë rezulton ajo midis B.N., nga Tropoja i datëlindjes 1952 dhe shtetases angleze E.B., e datëlindjes 1963, e cila, gjithsesi, ka zgjatur 5 vite. Ndërsa, ajo më shkurtra rezulton e një shtetase Britanike e martuar me një Përmetar. Sipas kopjeve të vendimeve, me përjashtim të njërit prej tyre, në të cilin thuhet shprehimisht se martesa është bërë për efekt dokumentesh, çiftet e tjerë pretendojnë në deklarime se muajt e parë çdo gjë ka shkuar mirë po më pas... mjalti ka mbaruar.

Në shkaqet e çuarjes në dyert e gjykatës radhiten; Mungesa e tolerancës, respektit reciprok, mospërputhje karakteresh, mosambientimi dhe mospërshtatja me realitetin shqiptar. Këto arsye e kanë bërë të pamundur bashkëjetesën në çift, sipas deklarimeve.
Megjithatë, mjafton të lexosh pak në historinë dhe rrethanat e martesave që të kuptosh që këto martesa kanë qenë për efekt dokumentacioni. Disa kanë bashkëjetuar shumë pak. Nga këto 5 çështje, për të cilat kemi vendimet gjyqësore, asnjëra prej tyre nuk është zgjidhur me pajtim dhe po ashtu asnjeri prej çifteve nuk ka pasur fëmijë.

Shtetasit, me të cilët janë lidhur më shumë djemtë "e dashuruar" nga Shqipëria, janë kanadezët, gjermanët, britanikët vende këto ku vështirësia e marrjes së një leje qëndrimi është më e lartë.

Por, këto vendime nuk janë të parët, për të cilët gjykata e kryeqytetit ka vendosur vulën e divorcit të çifteve me një partner të huaj.
Sipas statistikave në arkivin e këtij organi janë të paktën 30 çifte më fabul të tillë që ndahen çdo vit.

"Faleminderit që u martove... dhe u divorcove"

Nuk janë të pakta historitë e shqiptarëve emigrantë jashtë shtetit, të cilët janë detyruar të martohen me pronaren e tyre apo me një person tjetër sa për të rezultuar i celebruar në dokumente.
Nuk kanë faj. Pasaporta shqiptare ende nuk vlen për gjë dhe 20 vjet pas rënies së komunizmit, ne jemi të fundit në Europë që ende nuk mund të lëvizim lirshëm. Dëshira për të jetuar jashtë dhe për të pasur liri të plotë i ka detyruar djemtë shqiptarë që të lidhin kurorë më vendase.

Por, vjen një moment kur ata nuk kanë më nevojë për këtë, pasi misionin e kanë kryer. Në këtë kohë nuk i mbetet gjë tjetër vetëm t'i thonë një "faleminderit" personit që është martuar më të.

Shekulli

Deri në shekullin XIX, në Greqi flitej SHQIP

Pak kush nuk do të mbetej i habitur nga një pohim i tillë.

Në ditët e sotme, nënvizohet “shkencërisht” mendimi i “historianëve”, se arbërorët në Greqi, janë popullsi e ardhur dhe tashmë e asimiluar. Bile po të kërkoni në Google në zërin “Arvanitas” në kreun “histori”, do të lexoni se ka mendime të historianëve, që i quajnë pasardhës të grekëve origjinal, të cilët vetëm “intermediately”(për një farë kohe) u shqiptarizuan.

Sot, po bëhen përpjekje për të na bindur, se edhe në jugun e Shqipërisë, jeton një shumicë e «popullsisë autoktone greke».

Atëhere studiuesi Aristidh Kola guxon të thotë atë, që pak kush, jo vetëm në shtetin helen por as edhe në Shqipëri, nuk ia nxe goja : « Në se i nxjerrim jashtë këta arvanitas, nuk do të mbetet asgjë nga grekët dhe Greqia ! »

Ku qëndron e vërteta?

Studiuesi i shkencës së Historisë, Marc Bloch, në veprën e tij « Mjeshtria e Historianit » shprehet : «Qytetrimi ynë do të ketë kryer një përparim të pamatë, ditën kur fshehja, e ngritur në metodë veprimi…do t’ia lëre vëndin shijes së informimit » (f84M.B. ) Atëhere rruga më e mirë, është t’iu drejtohemi fakteve historike. Ja ç’farë faktesh na vijnë nga udhetare, studiues, bashkohës të shekujve të fundit….

“ Ceva (studiues arvanitas në “Historia e Tebës”):”Dihet se gjatë dhe pas luftës kombëtare deri në 1880, në Atikë dhe qytetet e Megarës e Athinës flisnin shqip, dhe pak njerëz dinin dhe flisnin greqisht. ” (f164A.K.)

“…E gjithë Greqia më 1850 fliste shqip. Shateaubriand, Lamartini, Edmond About dhe të gjithë ata, që e kanë vizituar Greqinë atë kohë, të gjithë pa përjashtim kanë shkruar se në të vërtetë, duhet të cilësohet si Shqipëri” (f.213R.A.)

“ – Asgjëkundi gjetkë, më tepër se sa në mbretërinë greke s’flitet gjuha shqipe, kërkund s’rrjedh kaq gjak shqiptari, sa në damarët dhe arteriet e kësaj popullate. Në Greqi shqiptari është në atdheun e tij (f7K.K.)

“…që nga epoka e lashtë deri te Pavarsia e Greqisë më 1821-30 të erës sonë, nuk ka pësuar në këtë vënd asnjë ndryshim…greqishtja njihej dhe flitej vetëm nga një pakicë tepër e vogël (f. 272-273R.A.)

« Parlamenti Kombëtar i Greqisë në Argolide me mbretin Otton më 1832 dhe gjatë një dhjetvjeçari bisedonte në gjuhën shqipe, ndërsa rendi i ditës hartohej greqisht » (f 6K.K.)

« Deri në vitin 1912, admirali Pavlo Kullurioti, Presidenti i parë i Republikës greke, jepte urdhëra në gjuhën shqipe. (f 538A.K.)

Mund të rendisim edhe shumë dëshmi të tjera në këtë drejtim.

Këto dëshmi, jo vetëm që nuk përmënden nga ana e historiografisë sonë, por shpesh nga akademikët dhe sidomos « analistët » dhe « gazetarët »(pa përgjithsuar), janë quajtur si «nacionalizma, qe ju ka ikur koha në shek XXI».

Ajo që vihet re në shkrimet e tyre është, se nuk na jepen kurrë, fakte historike që do të vërtetonin të kundërtën.

Të pohosh mbi «gjuhën mbizotëruese» të një vendi, sigurisht duhet të përcaktosh gjuhën që e flet shumica e popullit të atij vëndi. Pra të vërtetosh se në shekullin e 19, në shtetin Grek, popullsia arbërore përbënte shumicën e popullsisë.
Siç dihet, shekulli i 19, është ditëlindja e shtetit me emrin Helladë (Greqi, më1830). Përpara kësaj date, kanë ekzistuar vilajetet e Perandorisë Osmane (1453-1821), dhe para pushtimit Osman, ka sunduar për një periudhe afro njëmijë vjeçare Perandoria Bizantine (viti 395-1453). Përpara saj, Gadishulli Ballkanik ka qënë pjesë e Perandorisë së stërmadhe Romake (146 pk-395 erës sonë), dhe më parë, njihet si shtet, Mbretëria e lavdishme Maqedonase, me në krye Aleksandrin e Madh (336-323 plk) që rrugëtoi në gjurmët e stërgjyshërve të vet deri në Indi. Kjo Perandori pellazge, qe zanafilla e një bashkimi të shumë mini mbretërive të jugut ballkanik, që luftonin me njëri tjetrin apo bashkonin armët, për pushtime kolonialiste jashtë Gadishullit, që në lashtësi kishte një emër shumë të nderuar : « Pellazgji» ! Duke iu drejtuar bashkëqytetarëve të sotëm të shtetit grek, studiuesi A.Kola shprehet:«Duhet të kuptojnë, se tashmë nuk kemi nevojë për çertifikata të krishtera për të provuar vazhdimin e helenizmit (vazhdimësinë e popullsisë autoktone-shënim), kemi nevojë për disa çertifikata, që vetëm arvanitasit i kanë tani për tani » (f 289A.K.) Kjo çertifikate që vetëm arvanitasit e kanë, është pikërisht « gjuha pellazgo-shqipe ». Duke qënë në udhëkryq të Europës dhe Azisë, Afrikës Veriore, Lindjes së Mesme dhe të Largët, duke patur një klimë të butë dhe kushte të favorshme për jetesë, Gadishulli Ballkanik ishte një hapësirë, ku shumë popullsi të së njejtës etni apo edhe të huaj, janë ndeshur në luftra të përgjakshme. Shumë popuj të huaj kanë përshkruar Ballkanin, duke lënë gjurmë në popullsinë autoktone që gjetën në Gadishullin Ballkanik….
Por, si shpjegohet që në Greqinë e shekullit të 19, gjuha shqipe flitej nga shumica e popullsisë? Piksëpari, kjo e ka burimin tek fakti që kjo popullsi, përbënte shumicën në trevat që sot formojnë shtetin helen dhe përreth. Historiani Arif Mati, nje nder figurat e shquara te historise antike bashkohore, mbas studimit të autorëve të lashtësisë, pohon: “Është e qartë se grekët me mbëritjen e tyre ishin tejet në minoritet në një vënd të populluar nga fise të shumta pellazge, me emra të ndryshëm, por që flasin të njejtën gjuhë”(f 60A.Mati.)

Dëshmia e „ardhjes“ se grekëve dhe qënies si „një pakicë„ , megjithëse e dëshmuar nga vetë historianët e lashtësisë, anashkalohet dhe lihet në heshtje, në studimet e kohës së sotme si shqiptare, ashtu edhe ato greke dhe europiane.

Një historian tjetër i madh i antikitetit grek, A.Jarde ("Formimi i popullit grek“, Paris1923) shprehet se “ Pushtuesit (Dorianët) shumë të paktë në numër u përthithën nga vendësit. Ata morën gjuhën e vendësve. …”(f 93A.Mati.) Edhe në periudhat e mëvonshme, elementi mbizotërues, ka qënë gjithmonë iliro-vllaho-maqedonas, etni të njejta, me gjuhë pellazgo-shqipen në përdorim.

“…Perandoria Romake dhe pasardhesja e saj, Perandoria Bizantine, në të vërtetë kanë qënë perandori me shqipen si gjuhë të përditshme dhe gjuha zyrtare e qeverisë, e kishës, e universiteteve dhe diplomacisë ka qënë greqishtja ose latinishtja.

Kjo gjendje shoqërore, që është trashëguar e paprekur nga antikiteti përmes periudhes bizantine e osmane, ka nisur në të vërtetë të ndryshojë vetëm me zgjerimin e arsimit publik fillor nga patriarkati ekumenik në shekullin XVIII dhe kjo, vetëm për një pjesë të popullsisë se disa qyteteve të mëdha, si Kostandinopoli, Smirna, Selaniku. Pjesa tjetër e popullsive të qyteteve të tjera, si dhe popullsitë fshatare e ruajtën gjëndjen e tyre shoqërore pothuaj të paprekur deri në epokën bashkëkohëse të Luftës së Madhe të viteve1914-1918. (f271R.A.)

Po sa ishte siperfaqja tokësore që banohej prej popujve të përzier, elita e të cilëve përdorte greqishten?
Sipas historianit G.Glotz (Historia e Greqisë, Puf,1938) :“Greqia (në shk V) nuk është veçse një pjesë…tokash të bëra greke , ky është një vend shumë i vogël (rreth 400 km gjatësi dhe 300 km gjerësi) …Greqia klasike është pothuajse tërësia e zonave që gjënden në jug të një vijë që hiqet nga gjiri i Ambrakisë deri në grykderdhjen e Penesë“. Ky pohim përputhet me atë të autorëve antikë Eforit dhe Pseudo-Skilaksit (f 204A.Mati.) Edhe gjatë periudhës Bizantine, ka dëshmi se arbërorët përbënin shumicën e popullsisë.

“ Gjuha greke sundoi në Bizant si një mjet emergjence dhe shërbimi ndaj makinerisë drejtuese. Perandoria Bizantine dhe perandori bizantin, kurrë nuk është cilësuar si grek „ (f.182R.A.)

Ç’është e vërteta, Perandoria Bizantine ishte perandoria e ilireve e jo e grekërve mesjetarë, siç mbizotëron mendimi, sepse në Mesjetë nuk ka patur greko-helene. (f 22S.R.)

Dëshmi tjetër e shtrirjes territoriale të popullsisë shqipfolëse, janë edhe emërtimet e njëjta të vendbanimeve të ndodhura në Shqipëri dhe Greqinë e Jugut.

Admirali Pavlos Kountouriotis - Presidenti i parë i shtetit grek, arvanitas. Hero kombëtar i shtetit grek dhe i zgjedhur president 2 herë rrjesht.

“ Lidhjen e vazhdueshme të ilirëve dhe Greqisë Jugore e dëshmojnë veç të tjerash dhe një numër qytetesh paralele, që nga lashtësia deri në ditët pararevolucionare (1821)
Do të përmend tani se kemi dhe qytete me të njëjtin emër si në Greqinë Jugore ashtu dhe në Iliri: Epidavro, Halkis, Oropo, Helopa, Avlona etj, ne vitet me te reja kemi, Avlonari, Shirxhi, Salona, Finiki, Sofade dhe Dropulli” (f155A.K.)
Në arkivat europiane gjenden dokumenta, ku përcaktohen qartë edhe administrativisht trevat shqiptare. « Konsullatat e Francës në Shqipëri zënë fill në vitin 1695. Z.Garnier, i pari nga konsujt, e kishte rezidencën në Sajadhe. Por dy të tjerët, Pelisie dhe Dybrokua, u vendosën në Artë. Në një letër të datës 3 tetor 1702, Z.Garnier thotë se Janina është po aq e madhe sa Marseja“ (f347Zh.F.) Por edhe në këtë territor të kufizuar ku jetonin krahas arbërorëve edhe popullsi të ardhura, greqishten e fliste një pjesë e vogël e popullsisë. “Popullsitë bujqësore nuk e braktisën gjuhën e tyre të nënës, për të mësuar një gjuhë me shumë rrumbullakosje, bishta, mbaresa etj. dhe sigurisht as fjalët e reja e të pakuptueshme të cilat as që iu hynin në punë, si p.sh. ato të tregëtisë, artit dhe të shkronjave. Por popullsitë që jetonin nëpër qytete mësuan greqisht dhe e përdornin atë të paktën në shkrim “(f121A.K.) Përdorimi masiv i pellazgo-shqipes si gjuhë e popullit, që nga lashtësia e deri në shekullin e 19, në Greqi, diktohej së pari nga fakti, se popullsia e huaj, që ndër shekuj ka ardhur dhe ka bashkjetuar me shqiptarofolësit, mbeti gjithmonë në minoritet. Për pasojë, ose është asimiluar tërësisht ose ka përdorur, brenda vatrës gjuhën e tyre dhe jashtë saj, gjuhën shqipe. Greqishtja u përdor si gjuhë e shkencës, administratës, shkollës dhe kulturës.

« Sipas se cilit vend, ky element,(i elitës kulturore, sunduese ose drejtuese) mësonte si gjuhë të dytë të shkollës, ose greqishten ose latinishten (f.210R.A.)… Kjo gjendje në fakt do të vijonte e paprekur në Greqi deri në mes të shekullit të kaluar, ku kudo flitej vetëm gjuha pellazge dhe shkruhej vetëm greqishtja. (f.212R.A.)

Faktori i dytë është «mosasimilimi dhe mosperzjerja» e popullsisë arbërore ndaj të huajve. Baza e popullsise «helene» (shqiptarët e lashtë) ka mbetur e njëjtë, pasi pellazgët nuk pranonin të lidheshin me të huajt, duke përthithur të ardhurit“(Ali Eltari « Republika » 7.01.2010)
Kjo traditë vijoi gjatë te gjitha koherave. «Arvanitasit, si të krishterë ashtu dhe muslimanë, janë nga popujt e paktë, që i largohen përzjerjeve të gjakut me të huajt, duke ruajtur pastërtinë dhe kompaktësinë e farës » (f184A.K.)
Deri edhe në shekullin e XX ,sidomos muslimanët shqipfolës në Greqi, nuk martoheshin me të huajt pavarsisht përkatësisë së tyre fetare, por kjo nuk ndodhte midis shqiptareve të të dy besimeve. Martesat e përziera që përmënden në dokumentat historike që parashtruam, duhet theksuar, se gjithnjë bëheshin mes shqiptarësh (Ali Pasha me Vasiliqinë)dhe jo me kombësi të huaj ”(f 292 A .K.) “ Shqiptari i krishtere bëhej vëlla i adoptuar me muslimanin e kombit te tij. Kështu krushqitë brenda fisit me fe të ndryshme vazhdonin normalisht. Kolokotroni ishte vlla me Marko Boçarin (i krishterë) dhe Laliotin Alifarmaqi “(f 293A.K.)
Të gjithë këta faktorë të lartpërmëndur, e ruajtën gjendjen mbizotëruese të gjuhës shqipe deri në prag të krijimit të shtetit grek, në vitin 1830.
Një popullsi mbizotëruese, dikton edhe elementin mbizotërues në kulturën e një vendi (duke marrë gjithmonë parasysh zhvillimin e arsimit dhe mungesën e medias për periudhën që flasim, por që sot e dobëson ndjeshëm këtë faktor).
Në Greqinë e shekullit të 19-të, heronjtë arbërorë zënë vënd qëndror, në krijimtarinë gojore popullore dhe atë të shkruar letrare. “Ai, që ishte në territoret greke heroi më i njohur dhe i dashur, ishte heroi i madh shqiptar ,Skëndërbeu, të cilin historianët grekë e mohojnë, por populli e quan të vetin dhe e dashuron. Të gjithë kapedanët arvanitas të kryengritjes (1821) që dinin dy-tre gërma, lexonin mbi fitoret dhe arritjet e Skënderbeut, të cilat qarkullonin në një numër mjaft të madh asokohe dhe gjetën gjithashtu mbështetje të madhe. Kolokotroni na thote në kujtimet e tij: E njoha jetën e Skënderbeut, koleksionoja veprat e tij…Stradiotët e mëdhenj (nga Thesprotia dhe Moreja) të shk XV dhe XVI si Mërkur Bua, Manol Bleshi etj. studionin betejat e Skënderbeut. Librat e Skënderbeut, përgjithësisht ishin leximi më i përhapur dhe më i njohur në Greqinë e pushtuar nga turku” (f 257A.K.)

Për të mbuluar faktin e përhapjes së kësaj letërsie, që dëshmon se shumica e popullsisë ishte shqiptare, e cila ishte e interesuar për njohjen e luftës së Skëndërbeut, historianët grekë përpiqen ta paraqesin Skënderbeun si grek.
Studiuesi Aristidh Kola na sjell edhe një fakt shumë domethënës, që vërehet vetëm tek shqipfolësit e shtetit helen dhe jo tek popullsitë e tjera. “Shqiptarët gjatë gjithë vazhdimit të pushtimit turk…edhe më analfabetet dinin gjithshka për Aleksandrin e Madh, Thjemistokliun, Pindarin, Epaminondën, të Urtët, perënditë e vjetra, Orakujt e lashtë…përgjithësisht gjithshka që ruhet në legjendat dhe gojedhënat “(f256A.K.)
Po kështu, mbizotëruese janë edhe vallet dhe kënget e shqiptarëve.“ Kënga popullore e Greqisë është në pjesën më të madhe arvanitogjene dmth e përkthyer nga shqipja në greqisht.
Studiuesi gjerman Milhefer i cili vizitoi Greqinë në fundet e shekullit të kaluar (shk.19), konstatoi se shumica e këngëve popullore greke janë të përkthyera nga këngët e vjetra epiko-lirike arbëreshe (f339A.K.)

“Alipashiadha” e famshme e arbëreshit musliman Haxhi Sheqreti (në poemën e tij, në vitet 1800 kishte 10 000 vargje) është shkruar në greqisht. Epopeja e çamëve dhe beqarëve dhe zhdukja e tyre nga turqit më 1779, u shkrua në greqisht. Shumica e këngeve çame dhe kangjele u shkruan në greqisht. Por janë krijime arvanitase dhe si të tilla duhet të llogariten (f339A.K.)
Vetë veshja kombëtare me të cilën sot perfaqësohet shteti grek, është veshja e shumicës së popullsisë, asaj arbërore. Ajo nuk është gjë tjetër, veçse përshtatje e veshjes së shqiptarëve suliotë.

Gjenerali Theodoros Pangalos - Presidenti i dytë i shtetit grek, arvanit.

Dëshmi të vlefshme për tezën tonë, mund të sillen edhe nga numri i madh i përfaqësuesve arbërorë, që drejtuan shtetin grek në shekullin e 19-të. Ka edhe burime statistikore që mund të shfrytëzohen në këtë drejtim si p.sh.regjistrimi i popullsisë i kësaj zone, gjatë periudhës së Perandorisë Osmane, që njihen për saktësinë e tyre.

Por si u arrit, që kjo shumicë shqipfolëse, të kthehej në minorancë?

Kjo u bë realitet, për shkaqe të politikës ndërkombëtare.
Më 3 shkurt 1830, Kongresi i Londrës krijon një mbretëri të ashtuquajtur greke.

Vetë Anglia, qysh më 1830, nuk donte që mbretëria e re të kapërcente malin Parnas. Kjo, thoshte ajo, pasi nuk ka Grekë më pertej. Nga Parnasi në Pind, banorët janë pothuaj të gjithë Shqiptarë dhe Vllehë. Meqë raca greke, ose e greqizuar, nuk i kalonte 350 mijët, u pa e udhës që kjo mbretëri e vogël të shtrihej deri në Pind, dmth deri në gjirin e Prevezës dhe të Lamisë „(f435Zh.F.)

Janë disa faktorë, që e bënë gjuhën greke, gjuhë zotëruese të popullsisë në Jugun e Gadishullit Ballkanik mbas shekullit të XIX.

Faktori i parë ka qenë politika shfarrosëse që u ndoq ndaj popullsisë shqipfolëse, duke shfrytezuar besimin fetar.
- Lufta e nisur në vitin 1821 me synimin për t’u çliruar nga sundimi osman, u shndërrua në një luftë civile, e drejtuar kundër shqiptarëve musliman. Por ngjarjet e atyre viteve treguan, se nuk u kursyen nga kjo fushatë, as edhe shqipfolësit ortodoks.
- Së dyti, marrëveshja me Turqinë për shkëmbimin e popullsisë muslimane (turke) në shtetin helen, me ate greke (ortodoksë) në Turqi. « Popullsitë e reja hynë gjatë periudhës së krijimit të shtetit grek si dhe pas vitit 1922 (bëhet fjalë për shkëmbimin e popullsisë turke të Greqisë me popullsine greke të Turqisë. Në 1922-in sipas marrëveshjes dy palëshe ku 1 3000 000 banorë erdhën në Greqi dhe 500 mijë "turq" ikën në Turqi.
Pas 1922, vijnë në Greqi popujt grekë të Azisë së Vogël, të cilët sjellin zakone dhe tradita të reja në Greqinë deri atëhere të mbizotëruar nga arvanitasit (f 351 A .K.) Shumë shqiptarë muslimanë, duke i etiketuar si "turq", para dhe mbas Luftës së II-të Botërore, u zbuan me dhunë nga tokat e tyre, drejt Turqisë dhe vendeve të tjera përreth.
- Dhe së treti, përpjekjet për mosarsimimin në gjuhën e vatrës, e popullsisë shqipfolëse dhe lufta psikologjike që i bëhej asaj.

Një nga mjetet, për të shuar gjurmët e banorëve autoktonë shqipfolës, ka qënë edhe ndërrimi i emrave të fshatrave dhe qyteteve. Kjo u ligjërua me vendimin e Komisionit e Ndërrimit të Emrave e të fshatrave, i krijuar nga qeveria fashiste e Metaksait më 1936.
« Ja çfarë emrash shqip kanë patur deri në shekullin 19, katundet rreth Dodonës: Adrimisht, Bonile, Breshta, Brianishte, Burdar, Cakrovisht, Cuke, Dober, Frashtan, Gardhiq, Godist, Gramos, Kluboshar, Labçisht, Lozesht, Mushar, Mush, Pine, Perat, Perlep, Rrapçisht, Sul, Shotishte, Tishte, Velçisht, Vranje,Vraste etj. (Mexhit Kokalari« Republika » 7.01.2010)

Gjithashtu u ndalua vënia e emrave shqiptarë.
Deri para disa dekadash, në fshatrat arvanitase të Biotisë (dhe në pjesën tjetër të Greqisë) ekzistonin sa e sa emra helenë (arbërorë) si p.sh. Platon, Pindar, Epaminonda, Pelopida, Pluton, Aristidh, Themistokli dhe më pas u ndaluan pagëzimet me kësisoj emrash dhe u zëvëndesuan me emra hebraikë si: Joanis, Thomas, Jakovos, Maria etj (f 522A.K.)
Për të shuar çdo gjurmë të kësaj “shumice shqipfolëse”, shumë figura të njohura të periudhave, që nga lashtësia dhe deri në shk 19, që kanë bërë historinë e Greqisë, në tekstet historike paraqiten me origjinë të ndryshuar. Këto falsifikime e kanë zanafillën që në periudhën bizantine e deri në ditët e sotme.

“Shumë shpesh ka ndodhur që grekët t’i përvetsonin emrat e personazheve të shquara dhe t’iu shtonin një emër tjetër të gjuhës së tyre të gjinisë mashkullore” (f281N.V.)

Në Simpoziumin për periudhën fanariote, zhvilluar më 21-25 tetor1970 mbajtur në Selanik nga D.Soutzo, familja thesprote Gjika, emërtohet si familje princërore greke e Vllahisë dhe Moldavisë (f136P.P). Kohët e fundit u bë përpjekje e organizuar dhe perfundimisht e dështuar që të provohej se të gjithë këta heronj arvanitas (Kolokotrone, Grive, Andruce madje dhe Suliote) ishin vllehë! » (f480A.K.)

Ndryshimi i etnisë u është bërë jo vetëm figurave të shquara historike, por edhe fiseve të tëra shqipfolëse. Fisi i famshëm i suliotëve nga historiografia helene paraqiten si grekë. Për të fshirë faktet historike, metoda e ndjekur ka qënë ajo e zhdukjes së dokumentave të shkruara.

Nga fisi i gegëve thuhet se vijnë shumica e farave suliote dhe kjo do të ishte një pikëpamje e sigurtë, sikur qeveritarët me Maurin dhe Papakostën nuk do të digjnin arkivin e farës suliote të Boçarëve, që deri atëhere (1832) e ruante si një send të shenjtë Noti Gj. Boçari në Amfisë. (f 258A.K.)

Po sa është popullsia arbërore sot në shtetin Grek ?
Sipas Aristidh Kolës, Arvanitasit që ndodheshin në Greqinë e 1922, përbënin shumicën e popullsisë greke (f397 A.K.)
Ndërkohë që sipas të dhënave greke ,më 1928 vetëm 18, 773 qytetarë e quanin veten shqipfolës.

Historiani Sherif Delvina shprehet :Nuk bej gabim të them se janë rreth 2-3 milionë arvanitas në Greqi.

Si vendbanime të tyre tashmë njihen Beotia, Atika, Eubea, Morea e zona të tjera që megjithëse flasin shqip, nuk kanë të drejtë të kenë as edhe një shkollë për mësimin e gjuhës së tyre. Punë të madhe ka bërë At Anton Belushi, studimet dhe kërkimet e të cilit për arbëreshët e Helladhës, mund të themi pa ndrojtje, se janë një enciklopedi e popullsisë etnike dhe kompakte arbërore në Greqi. Atje dhe sot gjenden më tepër se 600 komunitete arbërore . (« Lidhja » nr.25 v1991)
Sipas të dhënave po të vitit 1991, shteti Grek njihte një shifër prej 50 mijë shqiptarofolës duke harruar sigurisht regjistrimin mbi baza etnike të popullsise, si dhe emigrantët e pas viteve 90. Në paraqitjen e librit të Thanas Moriatit, ishte edhe deputeti i Pasokut ,arvanitasi Teodor Pangallos, i cili tha: “Arvanitasit nuk mund t’i shtypte kush në Greqi, pasi ata udhëhiqnin Greqinë, ishin gjeneralë, kryeministra, presidentë dhe pronarë të kryeqytetit. Por vetë ata e “gëlltitën” të shkuarën e tyre ,sepse në mënyrë fanatike qenë të bindur se ishin grekë, dhe me ndihmën e mësuesve arritën ta zhduknin gjuhën arvanitase…” .Edhe në ditët e sotme, arbërorët përbëjnë një numër të rëndësishëm të popullsisë në shtetin helen.

Shumë prej tyre as që e dinë etninë e tyre të origjinës.Për këtë qëllim, ka vetëm një mjet: Të njihet e vërteta HISTORIKE !

Veshja kombëtare greke - Fustanela. Ajo që është interesante, është se në shqip e quajmë fustan, që nënkupton fus+ të tona, (të tëra) dhe greqisht vetëm sa i kanë shtuar prapashtesën e tyre.

BIBLIOGRAFIA
- Marc Bloch “Mjeshtria e Historianit”2003
- Arif Mati “Mikenet=Pellazget”2008
- Kastriot Kaçupaj “Kanari, heroi çam i revolucionit grek”2002
- Robert d’Angely “Enigma” 1998
- Aristidh Kola “Arvanitasit dhe prejardhja e grekeve”2002
- Zhan Klod Feveiral “Historia e Shqiperise”2004
- Skënder Rizaj,Parathënie për librin e N.Vlorës“Pellazget-Ilirët-Etruskët-Shqiptaret” Prishtinë 2002

Lajmi shqip, Fatbardha Demi, Redaktoi: Stop Injorancës

Çfarë na thonë historianët e lashtë?

Herodoti (shk.e V p.k.): "Helenet mësuan nga pellazgët artin e punimit të bronxit, ndërtimin e qyteteve dhe fortifikimit" (f.340 DHP) Flavius Jozefi (viti37 pas Krishtit)

"Në të vërtetë kam gjetur se nder greket gjithçka është e mëvonshme…me këtë unë nënkuptoj themelimin e qyteteve, shpikjen e arteve dhe hartimin e ligjeve, por nga te gjitha gjerat, me e vonshmja, apo qe nder ta mungon, është meraku për te shkruar " (f.14 AM)

"Asnjë tregues, madje me i vogli, nuk ka provuar ekzistencën e grekeve para shk. VIII(f.15 AM) Vete Homeri, historiani i pare i shoqërisë njerëzore nuk i ze ne goje as greket dhe as Greqinë ne te dy veprat e tij, sepse siç pohojnë historianet e shekujve te mëvonshëm, ne atë kohe i gjithë Ballkani banohej nga fiset e shumta pellazge me emërtime te shumta.
Tani shtrohet pyetja: Kur historianet e lashte pohojnë se ne kohen e luftës se Trojës fiset ndërluftuese ishin pellazge dhe se greket muaren shume me vone prej tyre perënditë, artin, ndërtimin si dhe shkencat, perse nxënësit shqiptar duhet te mësojnë njohuri te pambështetura ne shkencën historike?

Perse nuk flitet për Dodonen e famshme pellasgjike (ne Camerine Thesprote) dhe simbolet, mitet dhe qytetërimin e saj te cilin, gërmimet arkeologjike e kane barazuar me atë te Mikenes?
(klasa 5-te e përshkruan me 7 fjale). Ne asnjë nga tekstet e historisë nuk thuhet se te vetmet popullsi te Ballkanit zanafillor me emërtime Ilire, Maqedonase, Thrake, Epirote si dhe degëzimet e shumta te tyre ishin te nje etnie THRAKOILIRE te trungut pellazgjik " me te njëjtin moral ", e qe flisnin dialekte te se njëjtës gjuhe PELLAZGE te trashëguar ne ditët e sotme me gjuhen shqipe.

Si u shpjegohet nxënësve gjuha shqipe ?
Sa per gjuhen shqipe, neper tekstet e historisë qe studiojnë nxënësit shqiptar i vetmi karakterizim qe i behet është " si një gjuhe qe nuk ka lidhje me asnjë gjuhe tjetër megjithëse hyn ne grupin e gjuhëve indoevropiane ".Se gjuha ilire nga rjedh shqipja dhe aq me pak pellazgjishtja nuk njihen dhe se gjuha etruske deri me sot nuk është deshifruar dot. Si eshte e mundur valle qe jemi kaq te ndryshëm dhe te veçante nga te gjithe ?

Mos valle jemi "aliene " ?
A thua valle se historianet tane, nuk jane ne dijeni se qe me 1961 Z.Majani dhe me 1984 N.Falaski (Vlora) i bene Etrusket te flasin dhe enigma e tyre mori fund? Qe ne vitin 1984 studiuesi i shume disiplinave shkencore, arbereshi Xhuzepe Katapano botoi librin e tij studimor " Thoti fliste shqip " ku i çuditur edhe vete nga rezultati i kërkimeve te tij ne zberthimin e hieroglifeve egjiptiane shprehet : Te dashur miq lexues e Vellezer Arbereshe, Egjipti i lashte eshte plot me fjale shqipe, duke filluar nga emri i Kreut te Shtetit: Faraon,qe do te thote "fisi jone" (fara = fare, fis, soj, prejardhje; one = e jona), pra njerezore. Faraoni emeronte Keshillin e te Dhjeteve (i ngjashem me kabinetin e Qeverise se Demokracive moderne), me dekret mbreteror, te quajtur UDJA,etimoni i se ciles eshte, pa asnje dyshim, fjala e shqipes dhe e arberishtes: UDHE-A qe do te thote pikerisht: rregull, norme, ligj, komunikim, arsye, drejtesi…(f.55 XHK)

Thot-i themeluesi i shkences se lashte, fetare sa dhe laike, krijuesi i muzikes e shkrimit, e ka ndertuar alfabetin hieroglifik fonetik duke patur si çeles gjuhen shqipe" (f.16 XHK)

Por edhe ne shtypin shqiptar keto vitet e fundit kane dale shume shkrime dhe libra si ato te C.Xhunges, A.Mollaj, A.Matit, P.Zheit, R.de Angely, E.Kocaqit, A.Kola, e shume te tjereve,shqiptar e te huaj, qe deshmojne lidhjen e gjuhes shqipe me gjuhet e sotme evropiane po dhe me ato te lashta qe nuk perdoren me.

" Shqipja barbare eshte Nena e gjuhes se Homerit, Eskilit, Horodotit dhe Tuqiditit si dhe gjuhes se famshme te njohur si dialekti i Atikes ! Domethene eshte gjuha e lashte e para ardhesve tane me te lashte, pellazgeve " (f186 AK) Po te pyesni emigrantet tane qe punojne ne te gjitha shtetet e Europes do t'iu japin shembuj te shumte te fjaleve me rrenje ose qe kane kuptim ne shqip, e qe gjenden ne perdorim ne keto vende. Pra gjuha shqipe jo vetem nuk eshte indo-europiane, apo paleoindo-europiane (emertime te pa bazuara historikisht) por duke qene pasuesja e drejtperdrejte e gjuhes pellazgjike ka lidhje te shumta fjalesh e rrenjesh te perbashketa, gramatikore dhe sintaksore me te gjitha gjuhet europiane qe u formuan mbas ndryshimesh te shumta nder shekuj tek pasardhesit e popullsise pellazge. Gjurme te gjuhes pellazgo-shqipe i gjejme edhe tek popujt e tjere te mevonshem qe u vendosen ne tokat e banuara nga pellazget. Lind natyrshem pyetja se, mire nxenesit e fillores, po ata me moshe me te rritur qe i lexojne keto libra te blera neper librari, si do ta presin valle shpjegimin e mesuesve ne shkolle per gjuhen " qe s'ka lidhje " shqipe?

Si trajtohet ne tekstet e historise ndryshimi dhe ngjashmeria e tradites, gjuhes, kultures etj. te shqiptareve me popujt e tjere te Ballkanit?

" Qindra dhe mijera vjet me pare shqiptaret visheshin ne menyre te atille qe dalloheshin nga popujt e tjere " (f.61 kl.4) Cila valle te qe kjo " mode " e pellazgeve dhe kush ishin " te tjeret "? Sepse para mijera vjetesh ne Ballkan e me gjere kane jetuar vetem pellazget. Tradita, kultura dhe menyra e jeteses se shqiptareve, sipas teksteve te historise "jane te ndryshme " me popujt e tjere te Ballkanit, por nuk flitet se ku e ka bazen historike ky ndryshim dhe me cilen popullsi, dhe ku verehen ngjashmerite dhe pse. Sigurisht qe kombi shqiptar, ka nje kulture, gjuhe, tradite te tijen (specifike) qe dallon nga popujt e sotem te Ballkanit. Por po aq e vertete eshte qe po ne gjuhe, folklor, tradita ka edhe afrime, fakt qe nuk permendet ne tekstet tona. "Haberland pohon se ne Shqiperi gjenden pothuajse te gjitha kostumet qe perdoren ne Ballkan. Ai shton se ndikimi i popullsive te lashta thrako-ilire dallohet me lehtesi ne kostume, ne rite dhe zakonet e Ballkanit, Europes qendrore, Italise se jugut (nga Roma deri ne Sicili e Kalabri) te Epirit, te ishujve te Egjeut, te Thrakes, perreth Dardaneleve, nga deti Marmara deri ne Galipoli dhe nga pak kudo neper Azi te Vogel " (f.75 AM)

A thua qe studiuesit tane te historise nuk e kane vene re kete ngjashmeri dhe u mesojne femijeve shqiptare se " me te gjithe jemi te ndryshem historikisht "?

A do ta pranojne valle shkruesit e teksteve te historise te shkollave tona tezen, se kjo ngjashmëri vjen jo aq nga hua-marrjet dhe hua-dhenjet e popujve te sotem te Gadishullit, se sa nga nenshtresa pellazgjike qe u përcolli te ardhurve te mevonshem ne Ballkan, jo vetem elemente te gjuhes por edhe te zakoneve, riteve ,miteve, folklorit etj ?

Anije Pellazge

" Vallja me e bukur e Greqise se sotme eshte vallja çame dhe kangjeli" (f.343 AK) Ne fakt ajo qe i dallon shqiptaret me popujt e tjere te Ballkanit eshte fakti se ndjenja kombetare per ta, ne te gjitha kohërat historike, ka qene mbi besimet dhe ndjenjat fetare.

Duke lexuar mbi ndryshimin midis popullsise shqiptare dhe popullsive te tjera qe bashkejetojne sot ne Ballkan (te dhene me argumenta jo shkencore dhe historike), te vjen ne mend " Doktrina e perjashtimit te shqiptareve nga rajoni e mbeshtetur mbi çdo tipar te ndryshem te tyre : ne pikpamje etnike, kulturore, fetare "(f.316. SH.S) te propoganduar ne revisten greke " Nemesis " dhe te aresyetuar nga studiuesit serb. Pra historia, duhet shpjeguar e plote dhe me vertetesi, e jo e qethur me gersheret e dhenve.

A do te vazhdojne te mesojne nxenesit shqiptare nje histori qe "nuk ndryshon", ne kundershtim me ligjin e zhvillimit, dukuri e te gjitha shkencave?

Nga sa shihet per historine e lashtesise ka shume kundershti, dukuri normale per te gjitha shkencat e tjera. Ne fatkt nepermjet kundershtive dhe shtrimit te shume tezave mbi te njejtin problem, shkencat gjejne rrugen e drejte per te ecur perpara, per "tu zhvilluar".

Ky debat midis tezave te ndryshme per te njejtin problem mund te zhvillohet neper Kuvende, Konferenca, programe televizive apo faqet e shtypit. Por çuditerisht, me gjithe botimet dhe studimet e shumta qe kane sjelle mendime te ndryshme nga ato qe studiohen neper te gjitha nivelet e shkolles sone per gjuhesine dhe historine shqiptare, nuk eshte bere asnje debat ne asnje nga format e mundshme te thena me lart. Duhet pohuar se debati shkencor ne shtypin tone, deri tani eshte zevendesuar me shkrime me mallkime te tipit "sharlatan!" drejtuar historianeve serioze dhe keshilla dashamirese qe "historine e vertete te shqiptareve duhet t'ua leme ta shkruajne komshinjte, se e shkruar nga shqiptaret ajo nuk ka besueshmeri"("Gazeta shqiptare" Milosao) dt.7.10.2007)

Si mund ta shpjegojme kete mungese debati duke ditur se kemi dy Akademi te Shkencave shqiptare ?

A nuk eshte nje nga problemet thelbesore te tyre te ndjekin zhvillimet e studimeve brenda dhe jashte vendit mbi gjuhesine dhe historine tone te autoreve shqiptar dhe te huaj?

Sa nga keta studiues qe kane nxjerre librat e tyre neper librarite e Shqiperise, Kosoves e Maqedonise apo vendeve te tjera mbi gjuhen dhe historine shqiptare jane ftuar ne zyrat apo sallat e ketyre Akademive per te folur e debatuar mbi studimet e tyre me koleget e tyre te Akademise apo Universiteteve?
Fatbardha Demi
AGJENCIONI FLOART-PRESS