Tuesday, August 14, 2012

Viktimat shqiptare në Siri


Reformatori Ibrahim Pasha
 
Nga shqiptarët më të njohur të Sirisë është Ibrahim Pasha, i biri i Mehmet Ali Pashës së Egjiptit. Ai kishte nën administrim gati të gjithë Sirinë dhe një pjesë të Palestinës dhe mbahet mend si reformator që projektoi krijimin e një shteti arab të pavarur.Ishte i pari politikan që zgjoi vetëdijen kombëtare arabe, duke iu kundërvënë urdhrave të Portës së Lartë Ndërmori reforma për lirinë e fesë duke proklamuar se të krishterët do të ishin të barabartë me myslimanët. Dhe nuk ishin vetëm fjalë. Ibrahim Pasha futi në administratë një nga krishterët më të njohur të vendit, Hana Behkri. Ky i fundit jo vetëm u emërua kreu i financave publike, por mori edhe titullin bej. Ibrahim Pasha themeloi shtypshkronja në mbarë Sirinë dhe nxiti reforma në arsim. Periudha e sundimit të tij (pas 1830-s) ishte periudha kur numri i shqiptarëve që u vendosën në Siri u rrit shumë. Vetëm në ushtrinë e Ibrahim Pashës bënin pjesë rreth 15 mijë shqiptarë. Me një vëzhgim të thjeshtë të dokumentacionit historik kuptohet që gjatë kësaj kohe në Siri luftuan “shqiptarët me shqiptarët” për vetë faktin se një pjesë e ushtarakëve ishin me Ibrahim Pashën ndërsa të tjerët ishin pjesë e ushtrisë së Sulltanit. Por 12 mijë shqiptarë të ushtrisë perandorake morën anën e Ibrahim Pashës, pasi ky i fundit i shpërbleu me toka, prona të cilat me hartën e sotme korrespondojnë në Siri, Palestinë dhe Liban. Pjesa më e madhe e këtyre shqiptarëve ngelën aty. Futi në administrate një nga krishterët më të njohur të vendit.
Viktimat shqiptare të Sirisë
Nga bombardimet e forcave qeveritare siriane në Damask është raportuar se kanë rënë edhe viktimat e para të “arnautëve”, banorë vendës me origjinë shqiptare. Burime të afërta me arnautët e Sirisë, që përqendrohen në dy lagje në Damask: në Jug (Kadam) dhe në veri (Divanje), bënë me dije këtë javë se prej operacionit disaditësh të “pastrimit të qytetit prej terroristëve”, ushtria siriane bombardoi dhe shkatërroi shumë shtëpi në pjesën jugore të Damaskut, ku gjendet “Lagjja e Arnautëve”. Ka dhjetra të vrarë e të plagosur, sipas raportimeve, në mesin e tyre edhe Munir Arnauti (me origjinë nga Podujeva) dhe Behlul Arnauti. Historia e komunitetit sh qiptar në Damask: rrënjët e një raporti që nis në ish-Perandorinë Osmane. Numri i saktë i viktimave mund të dihet vetëm pas tërheqjes së ushtrisë siriane prej kësajpjese të Damaskut, - raportoi media e Kosovës, duke cituar burime të komunitetit shqiptar në Siri.
Po si është historia e këtij komuniteti?
Pasardhës të kujt janë këta shqiptarë që sot i ka përfshirë vala e gjendjes së jashtëzakonshme që ka përfshirë prej muajsh Sirinë? Më poshtë mund të lexoni një vështrim historik mbi këtëargument.
Fillesat rreth vitit 1521
Nga viti 1521, (pasi Sulltan Sulejmani i Madh nënshtroi përfundimisht prijësit mamlukë), shqiptarët dhe sirianët i kanë lidhur me njëri-tjetrin rrethanat e Perandorisë Osmane. Pashallarë shqiptaro-osmanë dhe ushtarakë të tjerë shqiptarë kanë sunduar ose jetuar në
Siri deri rreth vitit 1916. Pas rënies së Perandorisë Osmane, pasardhës të tyre mbetën në ato vise dhe janë ende aty. Por të parët shqiptarë që shkelën në Siri ishin udhëheqës ushtarakë. Sipas burimeve historike, prijësi i parë ushtarak shqiptar në këto vise ka qenë Mehmet Pashë Dukagjini, i cili më pas u emërua vali i Halepit në vitin 1550. Një Lala Mustafa Pasha dhe një tjetër Mehmet Pasha ishin valinj të Damaskut nga mesi dhe fundi i shek. XVI. Në vitin 1590 këta u pasuan nga shqiptarë të tjerë.
Nasuh Pasha i Halepit
Rreth vitit 1600, shqiptari Nasuh Pasha merr nën dorëzimin drejtimin e vilajetit të Halepit. Ai shquhej për rreptësi. Në historinë e Sirisë, ky prijës ka ngelur i njohur si personi që arriti të nënshtronte jeniçerët që shkaktonin dëme tek popullsia e thjeshtë. Më pas, në 1608 në krye të Damaskut ishte prapë një shqiptar, Kuçuk Sinan Pasha nga Prizreni. Ky u pasua nga i famshmi Mehmet Pashë Qypryliu me origjinë nga Roshniku i Beratit, i cili më pas u emërua Vezir i Madh në Stamboll. Vendin e tij në Damask e mori i biri, Ahmet Pasha. Pasi shpëtoi qytetin nga uria dhe anarkia edhe ky si i ati u emërua Vezir i Madh. Por në Siri nuk kishte vetëm shqiptarë valinj. Gjatë shek. XVII-XVIII kishte shumë shqiptarë ushtarakë që erdhën në Siri.

Disa fakte mbi shqiptarwt e Sirisë
1. Shqiptarët kanë shkuar në Siri kryesisht si ushtarë. Në vitin 1844, shqiptarët me pozita qeverisëse dhe interesa të lidhura me pushtetin ishin të shumtë. Ishin aq shumë sa një kryengritje që ndodhi kundër mobilizimit të përgjithshëm ushtarak, njihet në historinë siriane si “kryengritja e arnautëve” pra e shqiptarëve.
2. Në gjysmën e dytë të shek. XIX, Pashko Vasa merr në dorë qeverisjen e Halepit si guvernator. Në 1980 në Damask dhe Bejrut emërohet vali, Ismail Qemali, i cili më vonë do të firmoste shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë. Gjatë kohës që qëndroi në Siri, ashtu sikundër Ibrahim Pasha, edhe Ismail Qemali punoi për krijimin e një shteti arab.
3. Me kalimin e dekadave, shqiptarët u bënë një komunitet i fortë në Damask, madje ata kishin themeluar edhe lagjen e tyre. Familja Mardam Bek që jetonte aty, në fillimet e shek. XX ishte një nga familjet shqiptare më të njohura dhe më të pasura të parisë siriane. Kjo familje e kishte origjinën nga Lala Mustafa Pasha.
4. Shumë shqiptarë të tjerë erdhën në Siri gjatë luftërave ballkanike të viteve 1876-1878 dhe 1912-1914. Janë lehtësisht të identifikueshëm edhe sot, sepse shumica e këtyre shqiptarëve mbajnë mbiemrin “Arnauti”. Nga ky komunitet kanë dalë figura okale të njohura të politikës, artit dhe teologjisë.

Z. Rexhepi, a ka komunitet me origjine shqiptare në Siri?
Në Siri, si edhe në venet tjera arabe, ka shqiptarë, por dua të them që në Siri ka një komunitet të madh muhaxhirësh me origjinë shqiptare. Ata janë të njohur me mbiemrin Arnauti. Nga komuniteti shqiptar në Siri kanë dalë emra të njohur të fushave të ndryshme të fesë, shkencës, arteve.
Sa është numri i sotëm i shqiptarëve të Sirisë sipas informacioneve tuaja?
Me siguri se numri i tyre është mbi 10.000 veta. Pjesa më e madhe e tyre është e përqendruar në Damask, pastaj ka edhe në Halep e gjetiu.
Keni informacione, si ka ndikuar konflikti në Siri tek ata? 
Për aq sa jemi të njoftuar, edhe komuniteti shqiptar atje i është nënshtruar një terrori të madh. Atje tash në Damask ku janë më shumë të përqendruar arnautët mbretëron një gjendje kaotike, kështu që edhe komuniteti shqiptar është në atë gjendje. Jam në dijeni që Ambasada e Kosovës në Ankara është munduar që të vejë kontakte me ta, por tani edhe kontaktet me ta janë thuajse të pamundura.


Ilir Sinanaj - Shekulli

Rikthehet shoku Sillo

Duke u kthyer nga plazhi dhe në të hyrë të rrugicës së shtëpisë, papritur më del përballë një polic me motorr.
Shtanga! Asnjëherë nuk ka patur patrullë policie këtu.
Për më tepër sapo kisha hequr rripin e sigurimit. Polici më hodhi një vështrim të gjatë, por nuk më ndaloi.
Diku më tutje në hyrje, përballem me një fugon policie, nga këta të grupit të gatshëm. Rruga mund të na nxinte të dyja automjetet, por shoferi i automjetit të policisë zgjodhi të hyntë në mes, duke më detyruar të kthehem edhe njëherë pas.
E pashë shoferin vëngër, kur në atë çast ndjej shikimin e egër të disa gorillave që shtrëngonin dhëmbët. U gëlltita.
Sapo hyj tek sheshi i pallatit, vërej një miting policësh, me nga të gjithë llojet e automjeteve e strukturave të tyre.
Policë me kallashë, policë me maska, si dhe policë pa uniforma që vinin vërdallë si bletë. Ngre kokën lart dhe shoh që edhe në tarracën e pallatit kishte lëvizje. S'po kuptoja ç'po ndodhte...
Banorët e pallatit shikonin nga dritaret dhe fëmijët kishin ndërprerë lojën e tyre duke zgurdulluar sytë.

Direkt më shkoi në mendje që para një muaji këtu rrahën keqazi një polic dhe bëra lidhjen se me siguri e paskan vrarë fare dhe kështu që i kanë ardhur kolegët në varrim.

Kurioziteti më shtyu të pyesja kalamajtë poshtë pallatit.
Ç'ka ndodhur? - i pyes.
E ke parasysh atë hundëgjatin - m'u përgjigj me pyetje më i shkathti prej tyre dhe unë që instiktivisht ia kthej "Po".
E pra, ai ka ardhur për vizitë,- ma ktheu djaloshi.

Në të qindëtat e sekondës ia bëra lidhjen.
Kuptova arsyen se pse dje u shtrua rruga me çakëll poshtë pallatit. Kuptova pse tabelat "Mos hidhni mbeturina o plehra" ishin mbuluar me fletë të bardha A4. Kuptova se pse ai tubacioni i ujit të pijshëm që derdhej në rrugë prej më shumë se një viti, ishte mbyllur. Kuptova pse Policia Bashkiake nuk kishte lejuar parkimin e makinave të qytetarëve.

Kuptova që nuk kishte ardhur shoku Sillo për gjyeti derrash, sepse derrat i kishte të gjithë me vete.
Por ajo më e rëndësishmja që kuptova, ishte fakti që na kishte ardhur për vizitë, vetë kryederri!

Shkroi: Stop Injorancës

Nuk ka aq dashuri e mirësi në botë sa të na lejohet ta shpenzojmë drejt qenieve imagjinare

"Nuk ka aq dashuri e mirësi në botë sa të na lejohet ta shpenzojmë drejt qenieve imagjinare." - Freiderih Niçe

Shikoni se ç'ndodh gjatë Festivalit të përvitshëm "Yadnya Kasada" në Ishullin Java të Indonezisë, ku besimtarët e Zotave (edhe pse në mjerim të tejskajshëm ekonomik) hedhin dhuratat për Zotin e tyre, në kraterin e një vullkani. Ky festival daton prej shek. të XV-të

Aq në mjerim jetojnë këta njerëz, sa aty brenda në krater qindra njerëz të tjerë qëndrojnë në gadishmëri për të vjedhur ushqimin e Zotave.

Po sikur këta dhurata e ushqime njerëzit ti ndanin mes tyre?
Stop Injorancës

Burimi: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2183923/Yadnya-Kasada-festival-Indonesians-clamber-volcano-catch-chickens-vegetables-fruit-money.html

Së paku atë!

Nuk po ndjeja asgjë,
pastaj ndjeva diçka:
thithkat e mia.
I lashë ato të shkruanin për mua.

Urrej të shkruaj,
por më pëlqen të kem shkruar.
Urrej meshkujt,
që guxojnë të ekzistojnë jashtë meje.

Së paku, mund ti zhvesh ata,
deri në deshpirtëzim!
Varri im, qoftë paqja ime!
Le të zhvishemi sa jemi gjallë!

Nuk kisha kurrë mjaftueshëm,
pastaj u mjaftova me diçka:
Pamjaftueshmëria është njësi
dhe etalon i përkohshmërisë sime.

Sakrilegji i vërtetë
jam unë dhe liria ime.
Kur shpirti është i lirë,
shënjestër bëhet trupi!

Së paku, mund te zhvishem.

Nuk mundesha t'a ngrohja zemrën
në cep të gjuhës,
pastaj ngroha diçka
dhe thitha shpirtin jashtë teje,
...me ngadhënjim!

Së paku atë!

Lamia Crusade

Propagandë amerikane apo fakt? Olimpiada Londër 2012

Pamje nga stërvitja e sportistëve kinezë për Olimpiadën, apo propagandë amerikane e shtyrë prej xhelozisë?! (S.I)

Deklarimet e zbutura të vjedhjeve, për 2011-ën!



Duke lexuar këto ditë mbi deklarimet e pasurive për vitin 2011-të, të politikanëve, deputetëve dhe administratës shtetërore në Shqipëri, ajo që të tmerron mbi të gjitha është fakti se edhe pse natyrshëm deklarimet janë mirë e mirë të krasitura, përsëri shifrat mbeten marramendëse për popullin e thjeshtë që i ka zgjedhur këta individë për ti përfaqës
uar interesatdhe jo për të mbushur xhepat e veta, duke zhvatur me babëzi të mirat e përbashkëta.

Të gjithë aktorët janë me disa llogari bankare. Të gjithë nuk e prekin fare rrogën e tyre dhe në fund fare rroga iu llogaritet si fitim neto.
Mirë kjo, por edhe dietat për udhëtime, që kanë një kuptim simbolik, jo vetëm që nuk konsumohen, por mblidhen si fitime.
Blerje pronash e trojesh anembanë Shqipërisë, ndërtime pallatesh e biznesesh, apartamente dhe godina të dhëna me qera. Bashkëshortë që fitojnë nëpërmjet biznesit të tyre, më tepër sesa partneri i tyre i punësuar në hierkinë më të lartë shtetërore.

Ama ajo që nuk gëlltitej fare, ishte fakti se pothuajse të gjithë të sipërpërmendurit kishin marrë dhurata materiale dhe në kesh, prej të afërmve apo të njohurëve të tyre.

Shkroi: Stop Injorancës

Unë në fakt inatin e kam me të afërmit e mi, që e dini shumë mirë që jam copë-copë, por përsëri kjo nuk i ndalon të më kërkojnë edhe para borxh...

Edhe muzika në politikë...

Interesante!
Kur "gjuhë-kulluari" Sokol Olldashi kandidoi në zgjedhjet vendore të 2007-ës për postin e Kryetarit të Bashkisë Tiranë, Ermal Mamaqi këndoi këngën, (që e kam aq përzemër) "Ma kthe qytetin tim".
Sot, 5 vjet më vonë, apo 1 vit pasi Bashkia Tiranë ra në duart e Lulzim Bashës, Mamaqi këndon: "Ku ka si Tirona".
Ajo që e bën edhe më të ndërlikuar këtë debat, pa ndonjë interes të veçantë, është se D. Flori kompozoi :
http://www.youtube.com/watch?v=YmoBffn_QRI

A ndryshoi realisht kaq shumë Tirana, në 365 ditët në drejtimin e Z. Basha?

Shkroi: Stop Injorancës

Pse gjithë kjo urrejtje mes komentuesve shqipfolës në virtualitet?

Sikur të shiheshim me vetvehten
sy më sy,
do të putheshim
apo kishim për t'u pështy?!


Këto janë vargjet e Azem Shkrelit, të cilave nuk po gjejmë dot guximin t'iu përgjigjemi.
Na mjafton vetëm të hapim një gazetë shqiptare online, një material në ndonjë forum shqiptar, një video shqip në Youtube, një faqe shqiptare në ndonjë prej rrjeteve sociale dhe përpara teje do të shfaqet një lumë i rrëmbyer që transporton vrullshëm një fjalor banal rruge, me sharje, ofendime, akuza, kërcënime, mallkime që kalojnë edhe kufijtë e imagjinatës.
E gjitha kjo, zakonisht, në një shqipe të shkruar keq, nga njerëz pa identitet apo me identitet të rremë, që kanë gjithë kohën dhe forcën e duhur për të shkarkuar pa mëshirë të gjithë arsenalin e energjisë së tyre negative.

Ndonjëherë edhe kur lajmi ose tema që diskutohet ka të bëjë me diçka krejt të pafajshme, ose kur ka të bëjë me një lajm që nuk le vend qoftë për 2 mendime të ndryshme, aty do të krijohen sigurisht kampe që shfryjnë papushim të gjithë urrejtjen e tyre ndaj njëri-tjetrit.

Të duket sikur tashmë edhe mira dhe e keqja, e drejta dhe e gabuara, virtyti apo vesi janë përzjerë aq shumë mes tyre, saqë është e pamundur ti dallosh.
Përgjithsimet bëhen argumenta, shpifjet kthehen fakte, përbaltja modë.

Komente në shqip dhe prej emrash shqiptarë, që shfryjnë vrer ndaj Shqipërisë e gjithçkaje shqiptare, vepra, art, kulturë, histori, figura të shquara, simbole kombëtare etj, etj.
Aq të pranishme janë këto komente "tradhëtarësh", saqë ndonjëherë madje të shkon mendja se shtetet tona fqinje punësojnë njerëzit e tyre të komentojnë dhe ndysin rrjetet sociale shqiptare.
Fetarë që të kërcënojnë me vdekje, gangsterrë që të lënë vendin e takimit, perversë që rrëmojnë në jetën tënde, maniakë që të sulmojnë e klonojnë profilet e gjithçka tjetër e zezë çfarë mund të pjellë urrejtja, padija, miopia...

Komunikimi nënkuptonte që do të shuante dyshimet tona, do të na bënte të njiheshim më mirë, do kanalizonim dëshirat dhe qëllimet tona... Hë për hë, urrejtja ka fituar.
Nuk ka asnjë iniciativë qytetarë që të krijohet e formohet prej rrjeteve sociale shqiptare. Ka iniciativa dhe ide të shkëlqyera, të cilat përbuzen, përbalten, përçmohen.

Kur del dhe hedh një shikim në realitet, vështirë të të shkojë mendja se e ndan jetën tënde me mendje kaq të çoroditura e busull-humbur. Eshtë e frikshme të mendosh se ky është realisht realiteti shqiptar, niveli yn social-kulturor.

A mendoni se ka ardhur koha që ashtu siç ka disa ligje e rregullruajtës në realitet, ka ardhur koha të vendosen edhe në këtë realitetin virtual shqiptar?

Kalojmë një pjesë të mirë të kohës nëpër rrjetet sociale dhe nuk kemi pse infektohemi të gjithë nga kjo urrejtje që vjen panjohur, nga të gjitha drejtimet.

Shkroi: Stop Injorancës !

Urë për kafshët

Në foto do të dalloni një autostradë dhe një tunel, që ka çarë një kodër të lehtë e të gjelbëruar.

Në fillim të bën përshtypje fakti se si kur kanë ndërtuar gjithë atë autostradë nuk e kanë sheshur atë kodër të ulët, kur rrugën sipër saj nuk e kanë shfrytëzuar për një segment tjetër automobilistik.
Por ajo është një kodër artificiale.
Një kodër e ndërtuar enkas si rrugë kalimi për kafshët e egra, të cilat në pamundësi të kalojnë rrugët që i presin tej për tej territoret e tyre, aksidentohet e për pasojë ngordhin, duke rrezikuar kështu ekosistemin e tyre.

Në Shqipëri rrallë mund të ndodhë që të dalin prej pyjeve e të të ndërpresin rrugët kafshët e egra (duke qenë se janë transferuar të gjitha në politikë), por edhe vrasjet aksidentale të të ashtëquajturave kafshë rrugaçe nëpër rrugët e Shqipërisë, janë një makabritet që duhet të ndalë.

Veç faktit se ngordhja e një kafshe përbën fillimisht krim ndaj faunës shqiptare, këto aksidente nuk janë të rrezikshme vetëm për 4 këmbshat.
Shkroi: Stop Injorancës

Dua Nënën!



Të gjithë qeshin dhe gëzojnë
të gjithë lozin dhe lodrojnë
ndërsa mua më përzënë
"Ik" - më thonë se ti s'ke nënë.

Dua nënën dua nënën
dua edhe unë një nënë
nënën time s'e mbaj mend,
nuk e di ku ka zënë vend.

Dhe pa duar le të isha,
sytë e bukur të mos i kisha
dhe pa këmbë të kisha qënë
veç të kisha unë një nënë.

Dhe tek varri kur ti shkoj
një tufë lule do t'i çoj,
do ti them ngrihu moj nënë,
më shiko se sa jam bërë.

Dua nënën dua nënën
dua edhe unë një nënë
nënën time s'e mbaj mend,
nuk e di ku ka zënë vend.

Kush është autori i këtyre vargjeve?
http://www.youtube.com/watch?v=AvBjzmDfw4c