Thursday, January 10, 2013
Presidenti grek është me origjinë çame nga Preveza
Presidenti
grek Papulias është me origjinë çame nga Preveza. Sipas librit të
autorit grek, Panajotis Aravadinos, ‘Kronografia e Epirit, ngjarje dhe
të dhëna mbi krahinat greke dhe ilire’, i vitit 1856, në një nga
kapitujt i referohet sunduesit çam nga Preveza dhe komandantit të
regjimentit të kësaj zone, Taip Papulias, i cili është stërgjyshi i parë i Karol Papuliasit.Origjinën e Papuliasit e pohon në një nga librat e vet edhe shkrimtari arvanitas Aristidh Kola, i cili botoi një shkrim në gusht të vitit 1995 ku thuhej se: “Karolos Papulias është me origjinë të pastër shqiptare. Babagjyshi i toj quhej Sulejman dhe i përkiste fesë islame dhe ishte nga fshati Voshtina”, citohet autori në gazetën Shekulli.
Presidenti Papulias është betuar si president i Greqisë më vitin 2005, por origjina e tij shqiptare e ka vënë në shënjestër të ekstremistëve dhe nacionalistëve, të cilët i drejtohen me pyetjen: Zoti President i Republikës, çfarë lidhje keni ju me Taip Papulian, beun sundimtar shqiptaro-turk të Epirit? Kjo pyetje i është parashtruar edhe nga një gazetare, por presidenti e ka anashkaluar pa përgjigje.
(Tema)
Ç'është kjo lajthitje kolektive kështu?
Momentalisht
është hapur konkursi ndërkombëtar për projketimin e Xhamisë së Madhe në
Prishtinë dhe ne urojmë që projekti më i mirë të fitojë, por ajo që na
lebetis mbi të gjitha është se kjo xhami vazhdon të mbajë emrin e
pushtuesit Sulltan Muratit të II-të.Eshtë njësoj sikur pas 300 vitesh të ndërtojmë një Kishë Ortodokse në veri dhe ta pagëzojmë me emrin e Sllobodan Miloshoviçit, apo një tjetër në jug me emrin e Napoleon Zervës.
Ç'është kjo lajthitje kolektive kështu?Shkroi: Stop Injorancës !
http://
Topless apo Bottomless?
Gjetja
më e fundit që po bën bujë në pasarelat e modës quhet "Bottomless" me
moton "Mos kini frikë të jeni humanë", apo siç mund të quhej në shqip
veshur "DAC".http://youtu.be/
Bottomless vjen si konkurente e denjë e stilit të famshëm "Topless" dhe ne rikujtojmë këtu sesi para pak vitesh në Sarandë dhjetra turistë u zhveshën topless për banjo dielli dhe brenda pak minutash plazhi u zbras nga pushuesit duke u mbushur me policë që me duar e këmbë përpiqeshin t'iu shpjegonin turistëve rregullat shqiptare etike në publik.
Megjithatë, asgjë për t'u bërë merak. Duke qenë se Shqipëria ndodhet disa shekuj pas, e disa anash, kjo modë do të mbetet ende shumë e largët për ne.
Stop Injorancës !
http://
Maqedoni, ndalohet shqiptarja nga Korça, helmonte të dashurit dhe u vidhte gjërat me vlerë
Një shtetase shqiptare nga Korça është vënë në pranga nga policia në Maqedoni. Ministria e Punëve të Brendshme në Maqedoni ka informuar dje se gruaja dhunonte “të dashurit e saj”. Pasi kryente marrëdhënie seksuale me ta, ajo i helmonte dhe i grabiste.
51
vjeçarja shoqërohej vazhdimisht me meshkuj të moshuar, të cilëve u
hidhte në ushqim ose pije substanca të panjohura dhe ata kalonin në
gjendje të pavetëdijshme. Më pas ajo iu merrte paratë dhe grabiste çdo
gjë me vlerë.“E dyshuara më 8 dhjetor është ndaluar në pikën kufitare Tabanoc, pasi ndaj saj ishte ngritur fletë-arrest mbarëkombëtar. Menjëherë pas arrestimit ndaj saj është shqiptuar masa e paraburgimit”, citohet në” GSH” deklarata e Ministrisë së Brendshme maqedonase.
Gjendet më në fund sekreti i lidhjeve "E Bukura dhe Bisha" (S.I)
Studimi më i fundit sugjeron se femrat që janë në lidhje me një mashkull më pak atraktiv janë më të lumtura. Hulumtuesit nga UCLA dhe universiteti Tennessee kishin grumbulluar 82 çifte, të cilët janë të martuar për një vit dhe ata që në minimum njihen për tre vjet në mënyrë që t'i xhirojnë se si ata zgjidhin problemet e tyre personale.
Meshkujt më tërheqës gjatë zgjidhjes së problemeve karshi partnereve shpreheshin me fjalët si "ky është problemi yt, ti merru me të", ndërsa ata më pak tërheqës mundoheshin më shumë që partneres t'ia ti gjendeshin sa herë të kishin nevojë.
Nga ana tjetër, meshkujt e hijshëm të vetëdijshëm se dëshirohen edhe nga femrat e tjera, ishin më pak të predispozuar për t'i zgjidhur problemet.
Në lidhjet ku të dy parterët ishin të hijshëm, ofronin më pak mbështetje për njëri-tjetrin.
(Portalb)
Thursday, December 20, 2012
Monday, December 17, 2012
Ju të rriturit ta shpifni
Janë
bërë gjithmonë e më të shpeshtë zërat cinikë e thirrjet tallëse të të
rriturve që thonë se Babagjyshi i Vitit të Ri nuk ekziston vërtetë, por
qenka një sajesë.
Pikërisht këtu merr shkas hartimi im, në emër të gjithë bashkëmoshatarëve të mi anembanë botës, të lënduar keqazi prej këtyre sjelljeve harbute të të rriturve.
Babagjyshi i Vitit të Ri ka mijëra vjet që ekziston dhe shpërndan dhuratat e tij tek fëmijët e gjithë botës. Por padyshim nuk ka sesi babagjyshi t'iu japë dhurata ju të rriturve që gjatë gjithë vitit mundoheni ti nxini vitet njëri-tjetrit. Nuk ju mbetet asgjë tjetër veçse ta urreni dhe ta mohoni Babagjyshin e Vitit të Ri.
Por përsëri ne fëmijët as nuk iu lusim ta besoni Babagjyshin, as nuk ju detyrojmë të faleni çdo ditë para Pemës së Vitit të Ri, as nuk ju tallim e nuk ju mallkojmë që t'iu shkelin drerët me këmbë dhe as nuk trokasim në dyert tuaja me libra mbi Babagjyshin nëpër duar.
Ju e nisni edukimin ndaj nesh me gënjeshtra që kur jemi të vegjël duke na vendosur një biberon fals në gojë për ta mbajtur atë burimin tonë të qumështit, për veten tuaj.
Ju quajnë të rritur, ju quajnë të maturuar, por as një Babagjysh nuk e di pse-në!
Ne fëmijët kur zihemi të nesërmen kemi harruar e jemi pajtuar, ndërsa ju kur ziheni arrini deri në çmendurira.
Jeni aq perversë sa herën e parë kur na shikoni na pyetni se kujt i ngjajmë, por fiskojeni njëherë e mirë që ne i ngjajmë vetëm vetes sonë.
Po sa të ligë duhet të jeni kur pyetjen e parë që na bëni është se cilin prej prindërve duam më shumë?!
Ne fëmijët shpërndajmë letra urimesh e miqësie me të gjithë fëmijët anembanë botës, kur ju të rriturit nuk flisni me komshiun, me kolegun e punës, me motrën apo vëllain tuaj.
Ju na mësoni se si lodrat mos ti ndajmë me shokët, ju na mësoni se si atij që na godet, t'ia kthejmë 2-fish pas dhe të mos kemi besim asnjëherë tek askush. Na kërkoni t'iu rrëfejmë gjithçka dhe nga ana tjetër flisni fshehurazi nesh nëpër shtëpi nga frika se mos ju dëgjojmë, sepse ne nuk kemi turp ti themi të gjitha ato që mendojmë dhe ashtu siç i mendojmë, ndërsa ju ballë për ballë takoheni e përqafoheni e pas krahëve shaheni e mallkoheni.
Ne fëmijët gjejmë gjithmonë diçka me çfarë të merremi, ndërsa ju të rriturit zakonisht ju sheh me këmbë përmbi këmbë. Ne nuk dorëzohemi kur e duam diçka, paçka se detyrohemi të shtrihemi edhe përdhe duke qarë për të. Ju i gjeni 1000 arsye pse nuk mundeni, para se të guxoni. Ne jemi gjithmonë të qeshur, juve ju shqetësojnë qeshjet e njëri-tjetrit.
Ne nuk pijmë alkool, duhan apo drogë, por dehemi në çokollata, akullore e limonata.
Ne fëmijët edhe pse luajmë gjithë ditën me njëri-tjetrin kurrë nuk na shkon mendja tek budallëqet. Ju të rriturit mjafton t'iu shikosh kur ngjisheni nëpër urbanë.
Shikoni gjithë ditën në televizor lajme nga bota që ju mërzisin dhe ndiqni deklaratat e njerëzve që nuk i doni. Ne fëmijët shikojmë vetëm filmat që na pëlqejnë.
Futeni në mendje njëherë e mirë se nuk mund të na kultivojë dashurinë një edukatore që nuk na përkëdhel asnjëherë me dorë.
Nuk mund të na mësojë korrektësinë një mësues/e që kur mungon mungon pa arsye dhe kur vjen në mësim është gjithmonë me vonesë.
Nuk mund të jetë një prind i dytë për ne fëmijët një mësuese që bën një shpjegim të çalë me qëllim që ne të rregjistrohemi në kurset private të saj.
Nuk mund të na tregojë bashkëbisedimin një baba nevrik që ndërpret e nuk i le rradhë të flasë as gruas së tij e aq më pak të na mësojë si të organizojmë kohën një mama që ditën e kalon në parukeri e netët i gdhin në internet.
Mjaft u munduat të na impononi ne fëmijëve atë botën tuaj të kalbur e të krimbur. Ne jemi e ardhmja, e ju e shkuara!
Dhe mjaft u ankuat se punoni për ne, që të na siguroni një shtëpi përrallash. Ne duam vetëm një shtëpi ku jetojnë njerëz.
Nuk ju kërkuam të na sillni në jetë, ndaj na lini të jetojmë fëmijërinë tonë, si fëmijë.
Babagjyshi është i vërtetë. Ju ta shpifni!
Shkroi: Stop Injorancës !
http://youtu.be/
Pikërisht këtu merr shkas hartimi im, në emër të gjithë bashkëmoshatarëve të mi anembanë botës, të lënduar keqazi prej këtyre sjelljeve harbute të të rriturve.
Babagjyshi i Vitit të Ri ka mijëra vjet që ekziston dhe shpërndan dhuratat e tij tek fëmijët e gjithë botës. Por padyshim nuk ka sesi babagjyshi t'iu japë dhurata ju të rriturve që gjatë gjithë vitit mundoheni ti nxini vitet njëri-tjetrit. Nuk ju mbetet asgjë tjetër veçse ta urreni dhe ta mohoni Babagjyshin e Vitit të Ri.
Por përsëri ne fëmijët as nuk iu lusim ta besoni Babagjyshin, as nuk ju detyrojmë të faleni çdo ditë para Pemës së Vitit të Ri, as nuk ju tallim e nuk ju mallkojmë që t'iu shkelin drerët me këmbë dhe as nuk trokasim në dyert tuaja me libra mbi Babagjyshin nëpër duar.
Ju e nisni edukimin ndaj nesh me gënjeshtra që kur jemi të vegjël duke na vendosur një biberon fals në gojë për ta mbajtur atë burimin tonë të qumështit, për veten tuaj.
Ju quajnë të rritur, ju quajnë të maturuar, por as një Babagjysh nuk e di pse-në!
Ne fëmijët kur zihemi të nesërmen kemi harruar e jemi pajtuar, ndërsa ju kur ziheni arrini deri në çmendurira.
Jeni aq perversë sa herën e parë kur na shikoni na pyetni se kujt i ngjajmë, por fiskojeni njëherë e mirë që ne i ngjajmë vetëm vetes sonë.
Po sa të ligë duhet të jeni kur pyetjen e parë që na bëni është se cilin prej prindërve duam më shumë?!
Ne fëmijët shpërndajmë letra urimesh e miqësie me të gjithë fëmijët anembanë botës, kur ju të rriturit nuk flisni me komshiun, me kolegun e punës, me motrën apo vëllain tuaj.
Ju na mësoni se si lodrat mos ti ndajmë me shokët, ju na mësoni se si atij që na godet, t'ia kthejmë 2-fish pas dhe të mos kemi besim asnjëherë tek askush. Na kërkoni t'iu rrëfejmë gjithçka dhe nga ana tjetër flisni fshehurazi nesh nëpër shtëpi nga frika se mos ju dëgjojmë, sepse ne nuk kemi turp ti themi të gjitha ato që mendojmë dhe ashtu siç i mendojmë, ndërsa ju ballë për ballë takoheni e përqafoheni e pas krahëve shaheni e mallkoheni.
Ne fëmijët gjejmë gjithmonë diçka me çfarë të merremi, ndërsa ju të rriturit zakonisht ju sheh me këmbë përmbi këmbë. Ne nuk dorëzohemi kur e duam diçka, paçka se detyrohemi të shtrihemi edhe përdhe duke qarë për të. Ju i gjeni 1000 arsye pse nuk mundeni, para se të guxoni. Ne jemi gjithmonë të qeshur, juve ju shqetësojnë qeshjet e njëri-tjetrit.
Ne nuk pijmë alkool, duhan apo drogë, por dehemi në çokollata, akullore e limonata.
Ne fëmijët edhe pse luajmë gjithë ditën me njëri-tjetrin kurrë nuk na shkon mendja tek budallëqet. Ju të rriturit mjafton t'iu shikosh kur ngjisheni nëpër urbanë.
Shikoni gjithë ditën në televizor lajme nga bota që ju mërzisin dhe ndiqni deklaratat e njerëzve që nuk i doni. Ne fëmijët shikojmë vetëm filmat që na pëlqejnë.
Futeni në mendje njëherë e mirë se nuk mund të na kultivojë dashurinë një edukatore që nuk na përkëdhel asnjëherë me dorë.
Nuk mund të na mësojë korrektësinë një mësues/e që kur mungon mungon pa arsye dhe kur vjen në mësim është gjithmonë me vonesë.
Nuk mund të jetë një prind i dytë për ne fëmijët një mësuese që bën një shpjegim të çalë me qëllim që ne të rregjistrohemi në kurset private të saj.
Nuk mund të na tregojë bashkëbisedimin një baba nevrik që ndërpret e nuk i le rradhë të flasë as gruas së tij e aq më pak të na mësojë si të organizojmë kohën një mama që ditën e kalon në parukeri e netët i gdhin në internet.
Mjaft u munduat të na impononi ne fëmijëve atë botën tuaj të kalbur e të krimbur. Ne jemi e ardhmja, e ju e shkuara!
Dhe mjaft u ankuat se punoni për ne, që të na siguroni një shtëpi përrallash. Ne duam vetëm një shtëpi ku jetojnë njerëz.
Nuk ju kërkuam të na sillni në jetë, ndaj na lini të jetojmë fëmijërinë tonë, si fëmijë.
Babagjyshi është i vërtetë. Ju ta shpifni!
Shkroi: Stop Injorancës !
http://youtu.be/
"Dita ime e parë"
Sapo dal nga dera e shtëpisë përballem në hyrje të pallatit me
administratorin, të cilit nuk i kisha bërë pagesën e ashensorit dhe ai
bëri sikur nuk më pa. Mora frymë lirisht dhe vazhdova rrugën me duar në
xhepa kur shoh tek gomat e një makine një kotele të vogël që m'u dhimbs
pasi po dridhej prej ftohtit dhe afrohem ta përkëdhel. Ajo nuk luajti
vendit, por as përkëdheljet e mia
nuk e
qetësonin. Një çast u pamë në sy dhe ajo e lebetitur klithi dhe ia futi
me të katra si e marrë. E gjora - mendova me vete, kushedi sa shumë e
kanë dhunuar që i ka kaq shumë frikë 2 këmbshat.
Aty në një kthesë të rrugicës shkëmbehem me një bukuroshe, e cila mi mangetizoi sytë sa nuk e di as vetë sa u hutova dhe e hëngra me sy, por ajo nuk e vuri aspak ujin në zjarr dhe vazhdoi atë ecjen e vet të shkujdesur pa e fshehur atë buzëqeshje ëngjëllore e krenare që i dallohej për së largu.
Hipi në urban dhe njerëzit ishin ngjeshur aq shumë saqë një grua ishte e detyruar të më hidhte krahët në qafë për t'u mbajtur tek doreza sipër kokës time. Kalon faturinoja dhe unë ashtu me siklet të madh i nxjerr qindarkat e mia dhe ia drejtoj. Ai jo vetëm që nuk më dha biletë, por madje as nuk mi mori fare paratë. Pashë njëherë nëse po më shikonte apo jo njeri, pastaj si me lezet i rrëshkas lekët dalëndalë në xhepin tim.
Fillova të ndjehem mirë. Dita më kishte nisur kaq mbarë.
Ndërkohë urbani ndalon dhe ashtu përmes shtyrjesh mes njerëzish zbres. Kalimtarët si gjithmonë indiferentë kalonin shkujdesur drejt meje, saqë pothuajse në çdo rast më duhej të shmangesha unë që të mos përplaseshim. Pas 3-4 tentativash shmangieje vendosa edhe unë të eci njëherë drejt që të detyroja dikënd tjetër të shmangej, por ishte e kotë. Ata vinin gjithmonë drejtë dhe më acaruan aq shumë saqë njëri i ulërita: "Hapi sytë o qorr", por edhe këtij nuk i bëri përshtypje dhe vazhdoi rrugën e tij. Sytë më kapin një dyqan këpucësh që kishte afishuar një reklamë të madhe ofertash fundviti në reklamën e saj. Hyj brenda dhe i buzëqesh lehtazi shitëses së re dhe ndryshe nga çdo herë tjetër ajo nuk hodhi sytë të më shikonte nga këpucët, siç më ndodh zakonisht dhe më bëri të ndjehem goxha komod. Një komoditet që m'u zhubrosh shpejt sapo nisa të lexoja çmimet në euro të këpucëve. Para se të dilja e përshëndes shitësen dhe i kërkoj ndjesë për shqetësimin, por ajo nuk reagoi abolutisht dhe vazhdonte të shkruante mbi tastierën e kompjuterit të saj. Nga përfshirja që e kishte kapluar, padyshim do ishte duke diskutuar në internet. S'ka faj e shkreta - mendova me vete. Paguhet me rrogë bazë qesharake e ndonjë përqindje akoma më për të qeshur, prandaj dhe ia justifikoj disi këtë mungesë etike.
Më pas ndaloj tek Muzeu Kombëtar dhe kujtohem se aty prehen përkohësisht armët e Gjergj Kastriotit. Shkoj të paguaj biletën, por ajo gruaja që priste biletat po më injoronte e të gjithë po hynin pa rradhë. Prita sa prita dhe më humbi durimi sa hyra pa paguar fare biletë. Një dyndje e madhe njerëzish e njëkohësisht muzeu dukej bosh. Të gjithë ishin ngjeshur aty pranë armëve të Skënderbeut, a thua se objektet e tjera në muze nuk kishin asnjë lloj vlere. U bezdisa dhe vendosa të dal sërish.
Isha tashmë në qendër dhe po më bëhej ujët e hollë. Ku dreqin të shkoja përveçse në ndonjë lokal e të porosisja vetëm një ujë pa gaz - dhe kështu bëra. Prit se po vjen kamarieri, e kamarieri hiç. Unë bëj me shenjë, ai e pinte a nuk e pinte rehat atë kafen shoqëruar me cigare në banak. Po kulmi ishte kur erdhi dhe mu ul në tavolinë një çift, madje ai burri do më ulej në prehër nëse nuk do kisha ndërruar karrigen në kohë. Në fillim më bëri vërtetë habi, po pastaj mendova "Njerëz të gjallë jemi, kemi nevojë për shoqëri, kemi nevojë për njëri-tjetrin për t'u socializuar" paçka se nuk më morën fare leje të uleshin me mua.
Përfitoj nga rasti të dal në tualet dhe pasi u çlirova hap rubinetit nga uji i ngrohtë që nxirrte ujë të ftohtë të laja duart dhe sytë më shkuan nga pasqyra. U lebetita dhe ulërita me sa kisha në kokë. Në pasqyrë nuk isha, nuk shikoja veten, por pllakat e banjës pas meje...
Shkëputur nga Ditari i një Fantazme me titull "Dita ime e parë"
Shkroi: Stop Injorancës !
nuk e
qetësonin. Një çast u pamë në sy dhe ajo e lebetitur klithi dhe ia futi
me të katra si e marrë. E gjora - mendova me vete, kushedi sa shumë e
kanë dhunuar që i ka kaq shumë frikë 2 këmbshat.Aty në një kthesë të rrugicës shkëmbehem me një bukuroshe, e cila mi mangetizoi sytë sa nuk e di as vetë sa u hutova dhe e hëngra me sy, por ajo nuk e vuri aspak ujin në zjarr dhe vazhdoi atë ecjen e vet të shkujdesur pa e fshehur atë buzëqeshje ëngjëllore e krenare që i dallohej për së largu.
Hipi në urban dhe njerëzit ishin ngjeshur aq shumë saqë një grua ishte e detyruar të më hidhte krahët në qafë për t'u mbajtur tek doreza sipër kokës time. Kalon faturinoja dhe unë ashtu me siklet të madh i nxjerr qindarkat e mia dhe ia drejtoj. Ai jo vetëm që nuk më dha biletë, por madje as nuk mi mori fare paratë. Pashë njëherë nëse po më shikonte apo jo njeri, pastaj si me lezet i rrëshkas lekët dalëndalë në xhepin tim.
Fillova të ndjehem mirë. Dita më kishte nisur kaq mbarë.
Ndërkohë urbani ndalon dhe ashtu përmes shtyrjesh mes njerëzish zbres. Kalimtarët si gjithmonë indiferentë kalonin shkujdesur drejt meje, saqë pothuajse në çdo rast më duhej të shmangesha unë që të mos përplaseshim. Pas 3-4 tentativash shmangieje vendosa edhe unë të eci njëherë drejt që të detyroja dikënd tjetër të shmangej, por ishte e kotë. Ata vinin gjithmonë drejtë dhe më acaruan aq shumë saqë njëri i ulërita: "Hapi sytë o qorr", por edhe këtij nuk i bëri përshtypje dhe vazhdoi rrugën e tij. Sytë më kapin një dyqan këpucësh që kishte afishuar një reklamë të madhe ofertash fundviti në reklamën e saj. Hyj brenda dhe i buzëqesh lehtazi shitëses së re dhe ndryshe nga çdo herë tjetër ajo nuk hodhi sytë të më shikonte nga këpucët, siç më ndodh zakonisht dhe më bëri të ndjehem goxha komod. Një komoditet që m'u zhubrosh shpejt sapo nisa të lexoja çmimet në euro të këpucëve. Para se të dilja e përshëndes shitësen dhe i kërkoj ndjesë për shqetësimin, por ajo nuk reagoi abolutisht dhe vazhdonte të shkruante mbi tastierën e kompjuterit të saj. Nga përfshirja që e kishte kapluar, padyshim do ishte duke diskutuar në internet. S'ka faj e shkreta - mendova me vete. Paguhet me rrogë bazë qesharake e ndonjë përqindje akoma më për të qeshur, prandaj dhe ia justifikoj disi këtë mungesë etike.
Më pas ndaloj tek Muzeu Kombëtar dhe kujtohem se aty prehen përkohësisht armët e Gjergj Kastriotit. Shkoj të paguaj biletën, por ajo gruaja që priste biletat po më injoronte e të gjithë po hynin pa rradhë. Prita sa prita dhe më humbi durimi sa hyra pa paguar fare biletë. Një dyndje e madhe njerëzish e njëkohësisht muzeu dukej bosh. Të gjithë ishin ngjeshur aty pranë armëve të Skënderbeut, a thua se objektet e tjera në muze nuk kishin asnjë lloj vlere. U bezdisa dhe vendosa të dal sërish.
Isha tashmë në qendër dhe po më bëhej ujët e hollë. Ku dreqin të shkoja përveçse në ndonjë lokal e të porosisja vetëm një ujë pa gaz - dhe kështu bëra. Prit se po vjen kamarieri, e kamarieri hiç. Unë bëj me shenjë, ai e pinte a nuk e pinte rehat atë kafen shoqëruar me cigare në banak. Po kulmi ishte kur erdhi dhe mu ul në tavolinë një çift, madje ai burri do më ulej në prehër nëse nuk do kisha ndërruar karrigen në kohë. Në fillim më bëri vërtetë habi, po pastaj mendova "Njerëz të gjallë jemi, kemi nevojë për shoqëri, kemi nevojë për njëri-tjetrin për t'u socializuar" paçka se nuk më morën fare leje të uleshin me mua.
Përfitoj nga rasti të dal në tualet dhe pasi u çlirova hap rubinetit nga uji i ngrohtë që nxirrte ujë të ftohtë të laja duart dhe sytë më shkuan nga pasqyra. U lebetita dhe ulërita me sa kisha në kokë. Në pasqyrë nuk isha, nuk shikoja veten, por pllakat e banjës pas meje...
Shkëputur nga Ditari i një Fantazme me titull "Dita ime e parë"
Shkroi: Stop Injorancës !
Kursimi është kulturë
Kursimi është kulturë
Më kujtohet se kur isha i vogël shumë rastësisht lexoj në kopertinën e
një reviste shkencore titullin" Çdo pikë uji që shpërdoroni nga çezma
juaj, do të mungojë në Afrikë".
Nuk u rreka ta kuptoja më thellë arsyetimin e mësipërm, por di që pikërisht ajo fjali mu ngulit aq fort në mendje, saqë prej asaj dite me ujin e pijshëm fillova të tregohesha "koprac".
Aq koprac sa thuajs
Më kujtohet se kur isha i vogël shumë rastësisht lexoj në kopertinën e
një reviste shkencore titullin" Çdo pikë uji që shpërdoroni nga çezma
juaj, do të mungojë në Afrikë".Nuk u rreka ta kuptoja më thellë arsyetimin e mësipërm, por di që pikërisht ajo fjali mu ngulit aq fort në mendje, saqë prej asaj dite me ujin e pijshëm fillova të tregohesha "koprac".
Aq koprac sa thuajs
e
asnjëherë kur laja duart nuk e hapja rubinetin e çezmës me presion.
Madje, nëse më ndjeni, edhe pasi bëja ndonjë urinim të shpejtë, mësova
sesi atë shkarkuesin e bidesë ta shtypja ngadalë, në mënyrë që nga
depozita e bidesë të mos shkarkohej kot, i gjithë uji.
Jo rrallë ndodh që prindërit të mbesin ditët e fundit të muajit me më pak lekë sesa kanë grumbulluar me qindarka fëmijët e tyre nëpër arka e kursimit.
Ky është kursimi.
Po sigurisht që kursimi është një koncept shumë më i gjerë, i cili nuk lidhet vetëm me ujin e pijshëm, por as vetëm me të bërit ekonomi, pasi momentalisht më erdhi ndërmend edhe një batutë e një filmi komik, ku një prind i varfër çohej natën dhe i hiqte baterinë orës, me arsyen se nuk kishte pse harxhohej kot bateria, kur askush nuk mund ta shihte orën natën.
Kursimi mbi të gjitha është përgjegjshmëri!
Ashtu si shumë prej jush edhe mua jeta më ka përplasur me shumë njerëz të kalibrave të ndryshëm, me të cilët kam ndarë një çati, një tryezë, një ngjarje apo qoftë një bisedë.
Dhe mua më kanë bërë jashtë mase përshtypje një çezëm e lënë hapur ndërkohë që ti sheh televizor, apo një dritë ndezur që nuk fiket as ditë as natë. Dy dalje në tualet me të cilat e mbaron komplet letrën higjenike. Një shampo flokësh që shkon në fund me 3 larje. 50 mililitra parfum të konsumuara me 3 të dala jashtë. Një karikues telefoni që nuk hiqet kurrë nga priza. Një derë frigoriferi që qëndron 30 minuta hapur. Frigoriferë në dietë, por dollapë rrobash në mbipeshë.
Një gjysëm buke që s'ka mbushur as gjysëm dite marrë nga furra e që si pa të keq fluturon në kosh.
Të brendshme e çorape që hidhen, për të mos u larë. Porosi pijesh të shtrenjta, që kurrë nuk i ke pirë, kur të qerasin të tjerë.
Vozitje e makinës si i tërbuar përmes trafikut për të fituar atë kohë që do ta shpenzosh ulur këmbë mbi këmbë në kafene.
Dhe shoh e numëroj hipur në urbanin 100 vendsh të unazës, të bllokuar nga qindra automjete që ndosin, shpenzojnë e të marrin kohën, 100 automjete me vetëm nga një person brenda tyre.
Të kursesh, në anglisht përkthehet "saving", fjalë që i hap horizontin këtij koncepti në ruajtjen e shpëtimin e të përbashkëtës.
Vetëm mbeturinat ushqimore që prodhon Amerika brenda një dite, do mjaftonin që të zhdukej përkohësisht uria në botë.
Ndoshta të qenit kaq i shkujdesur është një komoditet më vete, por duke e parë botën e pasuritë e saj si një të tërë, kjo papërgjegjshmëri ushqen më tepër shpërdorimin, babëzinë, pabarazinë, mungesën e respektit ndaj natyrës, ndaj njeriut apo vetë jetës.
Shkroi: Stop Injorancës !
Jo rrallë ndodh që prindërit të mbesin ditët e fundit të muajit me më pak lekë sesa kanë grumbulluar me qindarka fëmijët e tyre nëpër arka e kursimit.
Ky është kursimi.
Po sigurisht që kursimi është një koncept shumë më i gjerë, i cili nuk lidhet vetëm me ujin e pijshëm, por as vetëm me të bërit ekonomi, pasi momentalisht më erdhi ndërmend edhe një batutë e një filmi komik, ku një prind i varfër çohej natën dhe i hiqte baterinë orës, me arsyen se nuk kishte pse harxhohej kot bateria, kur askush nuk mund ta shihte orën natën.
Kursimi mbi të gjitha është përgjegjshmëri!
Ashtu si shumë prej jush edhe mua jeta më ka përplasur me shumë njerëz të kalibrave të ndryshëm, me të cilët kam ndarë një çati, një tryezë, një ngjarje apo qoftë një bisedë.
Dhe mua më kanë bërë jashtë mase përshtypje një çezëm e lënë hapur ndërkohë që ti sheh televizor, apo një dritë ndezur që nuk fiket as ditë as natë. Dy dalje në tualet me të cilat e mbaron komplet letrën higjenike. Një shampo flokësh që shkon në fund me 3 larje. 50 mililitra parfum të konsumuara me 3 të dala jashtë. Një karikues telefoni që nuk hiqet kurrë nga priza. Një derë frigoriferi që qëndron 30 minuta hapur. Frigoriferë në dietë, por dollapë rrobash në mbipeshë.
Një gjysëm buke që s'ka mbushur as gjysëm dite marrë nga furra e që si pa të keq fluturon në kosh.
Të brendshme e çorape që hidhen, për të mos u larë. Porosi pijesh të shtrenjta, që kurrë nuk i ke pirë, kur të qerasin të tjerë.
Vozitje e makinës si i tërbuar përmes trafikut për të fituar atë kohë që do ta shpenzosh ulur këmbë mbi këmbë në kafene.
Dhe shoh e numëroj hipur në urbanin 100 vendsh të unazës, të bllokuar nga qindra automjete që ndosin, shpenzojnë e të marrin kohën, 100 automjete me vetëm nga një person brenda tyre.
Të kursesh, në anglisht përkthehet "saving", fjalë që i hap horizontin këtij koncepti në ruajtjen e shpëtimin e të përbashkëtës.
Vetëm mbeturinat ushqimore që prodhon Amerika brenda një dite, do mjaftonin që të zhdukej përkohësisht uria në botë.
Ndoshta të qenit kaq i shkujdesur është një komoditet më vete, por duke e parë botën e pasuritë e saj si një të tërë, kjo papërgjegjshmëri ushqen më tepër shpërdorimin, babëzinë, pabarazinë, mungesën e respektit ndaj natyrës, ndaj njeriut apo vetë jetës.
Shkroi: Stop Injorancës !
Subscribe to:
Posts (Atom)