Përrallat dhe morali i tyre

Kësulkuqja nuk e dëgjonte gjyshen, pinoku ishte gënjeshtar, Tarzani nuk vishte rroba, Borëbardha jetonte me 7 meshkuj, Hirushja lante e shplante gjithë ditën, Bukuroshja e fjetur u lidh me atë tipin se ishte i pasur, Johny Bravo ngacmonte çdo femër që i dilte para, Princesha puthte bretkosat, etj, etj...

Fillimisht e kisha marrë shumë me humor këtë batutë që lundronte gjithandej duke ironizuar fëmijët e sotëm nëpërmjet paradokseve të përrallave me të cilat ata rriten, por po shoh se qenka realisht një problem që nuk duhet kaluar me një dozë humori, kaq thjeshtë .
Padyshim që përrallat tek fëmijët kanë ndikim shumë të madh jo vetëm për t'iu stimuluar imagjinatën, por gjithashtu për ti përgatitur për jetën dhe për ti edukuar me një moral të shëndetshëm.

Por sa vend mund të mbetet për edukim ku në çdo përrallë ka një egërsirë që kërkon të të shqyejë, një shtrigë që bën gjithçfarë magjirash, apo një princ a princeshë të bukur dhe jo njerëz të zakonshëm të drejtë, të mirë e të pasur shpirtërisht?

Shkroi: Stop Injorancës !

Mesazhet private dhe Stop Injorancës

Duke parë statistikat e faqes, më kapën sytë diçka që më bëri vërtetë përshtypje.
Nga 26 dhjetori 2012 e deri në 22 janar 2013, 743 herë kanë hyrë në faqen tonë, nëpërmjet mesazheve private.

Kjo faqe dallohet për gjallërinë e saj, 3000 anëtarë janë aktivizuar në faqe këtë janar, nga 8000 anëtarë që janë të rregjistruar, por nuk ma priste mendja që një pjesë e madhe e aktivitetit kalonka përmes mesazheve private.

Në rast se ky komunitet virtual pashmangërisht kthehet edhe në një Big Brother virtual, kujdes... Vëllai i madh, ju vëzhgon!

Shkroi: Stop Injorancës !

Kahmos

Kahmos vazhdoj të shoh njerëz të përvuajtur

Nëpër rrugë, stacione, mejhane...kahmos.

Dua t'i përqafoj, t'ua puth duart me kallo,

Pse jo, t'ua mbaj unë thesin me halle..

Mëdyshem. Ndrydhem.

Kam frikë mos më injorojnë e më marrin për të çmendur.

Kështu dhembshuria ime merr trajtë hipokrite:

Vë syzet e errëta dhe qaj.. Qaj,

Aq sa edhe zëri përligjës i ndërgjegjes ungjillore

më vjen si fishkëllimë nga fundi i pusit.


Arti Lushi

Cilat janë shprehitë diskriminuese në shqip?

Kemi hasur jo shpesh reagime shumë të turbullta dhe nisur nga ky fakt mendojmë se është e arsyeshme të ritheksohet dhe të trajtohet ky nocion për të gjithë.
Më kujtohet para disa kohësh kur një grua u ofendua përse e quajta femër, pasi sipas saj ky ishte një term diskriminues.

Për të gjithë "puritanët virtualë", fjalët e shqipes të cilat kanë një konetacion negativ dhe e gjykojnë individin duke iu referuar sipërfaqësisht racës, ngjyrës, krahinës, idesë, fesë, kombësisë, gjinisë, pamjes fizike, sëmundjeve apo patologjive të ndryshme, trajtohen si raste diskriminimi.

Pra, në vend që ta quajmë dikë arixhi, mund ta quajmë cigan, në vend që të përdorim fjalën zezak, mundet fare mirë ta quajmë njeri me ngjyrë. Në vend se ta quajmë malok, mund ta quajmë malësor, apo në vend që ta quajmë islamik, mund ta quajmë musliman, në vend që ta quajmë dikë fashist, mund ta quajmë i djathtë ekstrem, në vend që ta quajmë dikë breshkë, mund ta quajmë thjeshtë italian. Apo në vend të pederast, mund të përdorim shprehjen homoseksual.

Apo në vend që ta quajmë dikë gagaç, qorr, gungaç, topall, budall, mundet fare mirë ti thërrasim analogisht sipas sëmundjes e cila i ka prekur.

Shkroi: Stop Injorancës !

Krijimi i stereotipit shqiptar

Një 59 vjeçar italian, Raffaele Vorrano, ka vrarë me 4 plumba gruan e tij shqiptare, 47 vjeçaren Donika Xhafa dhe vrasja dyshohet të jetë kryer për motive xhelozie.

Tani dua t'iu shoh të gjithëve në kor të shkruani:

a.) Itali hesapi.
b.) Nuk bëhet Italia me italianë.
c.) Ç'të bësh, jetojmë në Itali?!
d.) S'ka shtet prandaj.
e.) Meshkujt italianë janë kafshë që s'kanë pikën e respektit ndaj gruas.
f.) Policët italianë janë rob të trashë.
g.) Këta italianët e veriut janë malokë etj, etj, etj që i dini shumë mirë vetë...

Shkroi: Stop Injorancës !

Meditim me krim!

Shoqeria shqiptare eshte e pamaturuar mire, eshte si ajo bima e brishte qe kerkon seren per tu rritur, ate seren filtruese qe lejon ngrohtesine e diellit te hyje brenda por qe ndalon stuhite dhe rrebeshet, minjte dhe insektet qe mund ti marrin jeten. Kjo sere eshte familja, shteti, shkollimi, qyteti, ligji, dashuria. Por kjo mbulese ne shqiperi eshte plot me vrima, diku diku eshte e shqyer dhe personaliteti i individit perballet me veshtiresi dramatike mbijetese. Nje nga deformimet qe ndodh ne kete rast, nje nga te shumtet, eshte edhe menyra e perballjes me problemin. Truri ka sistem mbrojtes ndaj problemeve. Ai i injoron ato. Ndodh harresa, qe eshte nje amnezi e dobishme per te, por qe e limiton jeten brenda nje qarku te shkurter. Ky rreth mikroskopik vicioz le jashte historine, dashurine, vazhdimesine, progresin, rritjen dhe prodhon individe te vegjel qe perpeliten ne mbijetese.
Po marr si shembull krimin e fundit te ndodhur brenda familjes. Babai vret te birin dhe nusen e tij. Kjo ngjarje eshte nje vrime, jo me ne mbulesen e seres, por nje vrime ne ozon, qe ka per na perveluar te gjitheve si nje ndeshkim per pordhen helmuese kolektive qe bimesia e vogel perpelitese leshon ne mjedis. Disa nga ju e injorojne kete ndodhi, disa te tjere leshojne vrer dhe urrejtje, disa e vuajne ne heshtje, nje profesor i nderuar (Artan Fuga) propozon nje zgjidhje ‘’absurde’’. Ai thote: Le ta falim te lajthiturin! Te gjitha personalitetet e deformuara reagojne fort. Ata besojne akoma te sera e holle e plasmasit plot e perplot me vrima. Shume te tjere ndalen dhe mendojne per fjalet e mencura te profesorit. Nese kete perbindesh te vogel te plakur e burgosim ai do i kaloje i cliruar vitet e fundit te jetes brenda hekurave dhe do lere jashte gjithe helmin e asaj qe beri. Atje brenda ai do ndihet se eshte denuar mjaftueshem per krimin, madje do ndihet i ngushelluar nga te ngjashmit e tij qe gelojne te mbrojtur nga hekurat dhe ushqehen parazitare ne kurriz te shoqerise. Ja ku e mori ndeshkimin e ligjit dhe perbuzjen dhe urrejtjen e shoqerise. Kaq mjafton per te. Po per ne te tjeret? Po me ne te tjetret cfare ndodh? Cfare ndodh me mbulesen, me vrimen ne ozon, cfare ndodh me dashurine, me familjen, cfare ndodh me gjumin tim te shqetesuar, me ankthin qe po perjetoj sot?
Patem fat qe u zgjuam me shi. Ai nuk na lejoi te cmendeshim. Na ngushelloi natyra, ajo eshte gjithmone aty, si nje nene e madhe e mencur qe na do te gjitheve dhe qe na jep mesime shume te vyera. Ajo thote: rrituni ne gjirin tim, c’e keqe ju gjen nga shiu? Hiqeni mbulesen me vrima te plasmasit qe u jep iluzionin se po mbroheni kur ne fakt ju nuk keni pse te mbroheni . Une jam nena juaj dhe ju dua shume.

Elona Bejo

Më ka ardhur në majë të hundës!

Po po, në majë të hundës më ka ardhur, tek shoh sesi një grup njerëzish e trjaton si KURVE shtetin tim, shtetin tonë… Më ka ardhur në majë të hundës, Salë Berisha, shpura e tij e horrave dhe fryma me të cilën ata ushqejnë këtë sistem të ndyrë materialisto-vulgar, fryma me të cilën ata qeverisin vendin tim, vendin tonë… Koka avull më nxjerr nga xhindosja, kur perceptoj masakrën që i bëhet për çdo ditë vlerës, demokracisë, shtetit të së drejtës… Masakrën që i bëhet prej mendësisë së bajgave, antivlerës e antishtetit që ai dhe regjimi i tij përfaqëson… Më ka ardhur në majë të hundës zvarraniku Sali, që brënda natës ndryshon ngjyrë dhe nga servilo-hoxhist, na u shndërruaka në flamur të demokracisë e lirisë… Po ç’ne ti more?! Ç’demokraci leshi na tregon ti more?! Ç’lidhje ke ti me demokracinë, lirinë, vlerën?! Ti, që u ngjize në mitrën e zezë të dreqit të kuq hoxhist! Ti, që ishe ndër kurvat e preferuara të këtij dreqi! Ti, që për çdo ditë manifeston mishërimin e hipokrizisë njerëzore, mishërimin e antivlerës, e vetë dreqit… Ti, që duke shfrytëzuar forcat e errëta të këtij vendi, ke kapur prej fyti këtë shtet e sillesh sikur të jesh në sarajet e tua ku mund të bësh ç’të duash, kur ta duash e si ta duash… Ti, që me metodat e tua prej merimange, ke arritur të injektosh frikë në vatrat e gjithësecilit prej nesh, duke i lëshuar fijet e tua gjithandej, për të pritur më pas, veshëngritur dridhjen më të vogël… Ti, që gjithë energjinë e qënies tënde, e ke vënë në shkatërrim të demokracisë, vlerës, të këtij vendi, vendit tim, vendit tonë… Ti, që ke 20 vjet që e përdhunon papushim këtë vend e nuk di të ndalesh… Po ç’kërkon më xhanëm?! Nuk u ngope?! Ia ke shqyer tashmë çdo cipë këtij shteti dhe demokracisë së tij, të cilën e kurvërove ende pa zhvirgjëruar… Më thuaj, ç’kërkon të bësh më?! Misioni yt u krye, është kryer me kohë… E vodhe, e sakatove, e vrave, e MASAKROVE, këtë popull, në 97’, në gërdec, në 21 janar, për çdo ditë, saç deshe, siç deshe, kur deshe… Ç’kërkon t’i bësh më ?! Ç’ka ngelur më për t’i bërë?! Më thuaj, pra?! Ç’ka ngelur më për t’i bërë?! A nuk është e qartë?! Misioni yt u krye Sali, është kryer me kohë…!
Ndoshta, shumëkush nga ju që po më lexoni në këto momente, gjëja e parë që do t’u shkojë ndër mend, është se në këtë shkrim s’po ndjek arsyen, gjykimin e ftohtë, etikën, se po tregohem emocional, plot mllef. E unë do t’ju them që po, ka një të vërtetë këtu. E vërteta është, që më KA ARDHUR NË MAJË TË HUNDËS, me plotë gojën. E vërteta është, që nuk mundem më të duroj mbi krye një shtet, një regjim, i cili nuk më përfaqëson, të cilit nuk i bëhet fare vonë se jam gjallë apo kam vdekur, se marr frymë apo jo… Një shtet, i cili kontribuon çdo ditë në mjerimin shpirtëror e material të këtij populli, në funksion të ënjtjes materiale e varfërimit shpirtëor të gupit kriminal që e ka kapur… Një shtet, që vret çdo ditë shpresën tek mijëra të rinj, që tredh çdo ditë mijëra të rinjë me farsën e madhe që e quan shkollë… Një shtet që ka humbur çdo lloj legjitimiteti moral apo juridik, për të vazhduar të qeverisë… Ky shtet, i cili si detyrim parësor kushtetues e moral, ka mbrojtjen tonë, të jetës, shëndetit, pronës, të drejtave e lirive tona, jo vetëm që nuk e bën këtë, por edhe kur ne ngrihemi të protestojmë, të realizojmë të drejtën tonë kushtetuese, ai na VRET… Ky shtet, frerët e të cilit ndodhen në duart e zvarranikut blu(sot) dhe të besuarve të tij pa ngjyrë, pa din e pa iman…
Prandaj, pra, i shkruaj këto shkronja me ndërgjegje të plotë, sepse e di që jam plotësisht i legjitimuar moralisht. Sepse, kam kohë që duroj mbi kurriz, peshën e rëndë të këtij regjimi të ndyrë… Sepse o njerëz, megjithëse shpesh mund të harroni, jetojmë në një vend, që të paktën juridikisht është ende i lirë… Sepse o njerëz, iu takon juve dhe vetëm juve, e drejta për të vendosur mbi veten tuaj, askujt tjetër, aq më pak një grupi kriminelësh që sillen si shtetarë…

Geraldo Taraj

"Një tekst fetar nuk duhet kurrë t'i kalojë tri faqet"

Mos iu përgjigj budallait simbas budallallëkut të tij, që të mos bëhesh edhe ti si ai."
"Përgjigjju budallait simbas budallallëkut të tij, që ai të mos mendojë se është i mençur". [Fjalet e Urta-Bibla]

Këto pasazhe që na i solli për propagandë këtu në faqe një besimtar fetar, provojnë pikërisht shprehjen e famshme:
"Një tekst fetar nuk duhet kurrë t'i kalojë tri faqet. Nëse i kalon atëherë fillon e kundërthotë vetveten". F. Fisteku

Kukës, festa pagane e Arbainit, banorët festojnë largimin e dimrit të egër

Banorët e zonës verilindore festojnë sot ditën e Arbainit (dimrit të egër), largimin e dimrit të egër, një festë pagane, tradicionale për banorët verilindor. Pas kësaj dite, banorët fillojnë të mendojnë për punët që ofron stina e pranverës.

Rrezet e diellit ishin sot të parat që paralajmëruan motin e mirë në të gjithë zonën verilindore, edhe pse faktikisht ndodheni në mesin e stinës së dimrit.
"Në një ditë feste, me një mot të tillë, kjo ditë bëhet me e gëzueshme",- thotë Agron Rexhepi, pronari i një lokali në Kukës, i cili e ka hapur më herët lokalin e tij për të pritur klientët në këtë ditë feste.
Po rrugë, apo fshatrat ë izoluara, ka?, e pyesim.

"Festë pa mish nuk ka. Në këto ditë dimri mishi i pulës është më i shëndetshëm", thotë Hyrmet Selami, një prej tregtarëve kuksianë.


Ndërsa rrugët gumëzhijnë, nikoqiret kanë përgatitur gatimin karakterisitik të mesit të dimrit. Është flija, pa të cilin askush nuk do ta kalojë mesin e dimrit. Po ashtu, mishi i thatë e në mungesë të tij pula e pjekur.

"Është respekt edhe për kohën, ajo duhet respektuar, edhe pse dimri është i ftohtë, e duke e respektuar, vjen e mbarë më pas",- thotë mësuesja Lumturi Hyseni. Ajo tregon se gjithcçka e ka përgatitur që në orët e para të mëngjesit. "Që të mos mungoj në shkollë",- thotë ajo.

Kur nis Arbaini? (dimri i egër)
Janë plot 40 ditë të dimrit të egër. Sot është dita e parë dhe zgjat deri në fillim të shkurtit. Në dimrin e egër të moçmit thonë se "t'u ra dielli ka ngordh ujku", pra as ujku nuk është mirë të dalë në këto ditë, pasi nuk e duron dot të ftohtin. Po thonë se në këto ditë "ujku ka leje të hajë njeriun, nëse e gjen jashtë portës së shtëpisë".
"Arbaini menjëherë tregon se ka ardhur. Mbrëmë gjatë gjithë natës ulërimat e ujqve në afërsi të qytetit, afër vendit të hedhjes së plehrave nuk kanë pushuar. Sa, nuk na kanë lënë të flejmë në shtëpi",- thotë Jonuz Cengu, i cili ka shtëpinë në periferi të qytetit.

Banorët e zonës verilindore i njohin mirë këto ditët e arbainit. Ndaj dhe përgatiten me kohë për t'i përballuar ato, sepse janë ditët e dimrit të egër me të cilin janë mësuar të mos bëjnë shaka. Duke përgatitur çdo shtëpi rezervat ushqimore arbaini i ka bërë banorët e fshatrave që çdo shtëpi të ketë një bodrum ku mban zahiretë e dimrit. Bodrumi i ngjan një frigoriferi të madh natyral ku brenda gjen gjithçka, që nga mielli për bukë, te turshitë e lloj llojshme e deri te rakia për miqtë e mishi i thatë.

Dëbora në ditët e arbainit është mbarësi 
Dëbora dhe ngricat janë të zakonshme në ditët e arbainit. Por nëse ngricat sjellin shqetësim, dëbora është më tepër mbarësi. Pasi mbron të mbjellat nga ngricat e gjithpushtetshme. "Në ditët e arbainit, shqetësim janë ngricat edhe pse janë të zakonshme, ndërsa dëbora i ngjan një jorgani për të mbjellat, pasi i mbron nga ngricat",- thotë 68 vjeçari Mursel Gjuta.
Ai shton se, kësisoj si këtë vit nuk është ndeshur që ditët e arbainit të hyjnë me diell. Ndoshta për të ndihmuar më shumë të varfërit. Por dimri nuk harron. Ndaj mos u gëzoni për diellin e sotëm, pasi nesër apo pasnesër dihet çfarë sjell arbaini.


Por për banorët verilindorë sot është një ditë ndryshe nga ditët e tjera të zakonshme, pasi ata sot ndajnë të njëjtin gëzim, festën e tyre pagane, largimin e dimrit të egër.

Ndërron jetë Artan Meta. U rrah për vdekje nga një 18-vjeçar italian

Pas gjashtë ditëve në koma, ndërron jetë baristi që u rrah pak ditë më parë nga 18 vjeçari Nicholas Melis. Ky i fundit shkruante në faqen e tij facebook “Ta hajë dreqi, futem në telashe për njerëz m... Edhe më të fortë të ta kisha dhënë shqelmin”, ndërsa nga faqet e gazetës kërkonte ndjesë
Romë, 28 janar 2013 – Pas gjashtë ditëve në koma në spitalin Brotzu të Cagliarit, ka ndërruar jetë 45-vjeçari Artan Meta. Jetonte në Villasor të provincës së Cagliarit, dhe punonte si barist në barin Mondial të të njëjtit qytet ku u godit me shqelm në fytyrë nga Nicholas Melis, 18 vjeç.
As një javë më parë, ndërsa ishte duke punuar, Meta kishte parë 18-vjeçarin që godiste distributorin e cigareve dhe i ishte afruar ta qortonte. Melis, i nxehur me distributorin që nuk i jepte as cigaret e as paratë, i kish nxjerrë inatin baristit duke e goditur fort në fytyrë.
Artan Meta u çua menjëherë në spitalin Brotzu të Cagliarit. Aty e operuan për t’i reduktuar hematomën e madhe që i ishte krijuar në kokë por as ndërhyrja nuk i vlejti për t’i shpëtuar jetën: mbeti për gjashtë ditë në koma e sot ka ndërruar jetë.
Miqtë e të afërmit hapën edhe një profil Facebook http://www.facebook.com/ArtanSiamoTuttiConTeTieniDuro,që në katër ditë ka mbledhur mbi 700 persona, shqiptarë e italianë. Një mënyrë për t’i shprehur Artanit mbështetjen e tyre e për të dënuar aktin e rëndë të 18 vjeçarit.
Ndërkaq, në faqet e të përditshmes Unione Sarda, Nicholas Melis dje kërkonte ndjesë për ngjarjen e shpresonte që Meta të dilte sa më parë nga spitali. Por ajo që shkruante po dje në profilin e tij facebook: “Ta hajë dreqi, futem në telashe për njerëz m.... Edhe më të fortë të ta kisha dhënë shqelmin…” vetëm kërkimit të faljes nuk i ngjan.

http://www.shqiptariiitalise.com/component/content/article/44-kronike/3948-nderron-jete-baristi-artan-meta-u-rrah-per-vdekje-nga-nje-18-vjecar.html