23-vjeçarja mbyt me thonj foshnjën e saj

Sonila Lumi mësohet ta ketë vrarë fëmijën e saj pasi e ka rrahur, sepse nuk duronte të qarat e 18-muajshes.

E reja ka dërguar fëmijën në spital pa ndjenja, por ndihma e mjekëve nuk ka mundur të mbajë në jetën foshnjën. Ngjarja e rëndë ka ndodhur dje në mesditë në Korçë kur Sonila Lumi ka rahuar dhe ka mbytur me duar foshnjën. Ekspertiza mjeko-ligjore ka provuar vetëm pak orë pas krimit të rëndë se foshnja kishte shenja të dukshme dhune në pjesë të ndryshme të trupit. Madje mjekët kanë konstatuar shenja të shumta dhunë ne grykën e foshnjës, të cilat u provua se ishin rezultat i shtrëngimit nga e 23-vjeçarja, nënë e fëmijës.

Ngjarja
Ngjarja e rëndë ka ndodhur dje rreth orës 12:00 në fshatin Zemblak, në Korçë. Burime zyrtare nga policia lokale bënë të ditur se nga të dhënat paraprake mësohet se shtetasja Sonila Lumi, ka rrahur barbarisht fëmijën e saj, vetëm 18 muajshe. E para që ka dhënë deklarata mbi ngjarjen ishte nëna e foshnjës së vdekur e cila ka pohuar se fëmija ka vdekur për shkaqe natyrore. Por vetëm pak orë pas mjekët kanë konstatuar vdekjen e tij, pasi foshnja është dërguar në spital. Mësohet se pas të rrahurave, fëmija ka rënë në gjendje kome dhe më pas nëna e ka dërguar në spital. Burime nga spitali Rajonal i Korçës bënë të ditur se mjekët kanë deklaruar se pasi e ka rrahur fëmijën e saj 23 vjeçarja i ka vënë duart në fyt duke e mbytur. Mjekët kanë vërejtur shenja gishtërinjsh në fytin e fëmijës. Familjarët kanë mbetur të shokuar pasi kanë marrë vesh lajmin, por ende nuk bëhet e ditur nëse gruaja vuante nga ndonjë sëmundje, apo gjendje depresioni.


Arrestimi
Policia e Korçës, me të mësuar ngjarjen e rëndë ka arrestuar autoren e ngjarjes, ndërsa pritet që dëshmia e saj të zbardhë më shumë detaje rreth ngjarjes. 23-vjeçarja akuzohet për vrasje. Sonila Lumi, 23-vjeçe, lindur në Bilisht dhe banuese në Zemblak, me arsim fillor pa profesion, ka ushtruar dhunë ndaj foshnjës së saj me iniciale K. L., rreth 1 vit e 6 muaj. Policia bën të ditur se si pasoje fëmija ka gjetur vdekjen. “Kjo shtetase bashkëjetonte me shtetasin E. Hoxhalli i dtl 05.09.1983 banues në Zemblak me profesion çoban. Kjo shtetase ka kryer veprën penale “Vrasje me dashje në rrethana të tjera cilësuese”, tha policia duke sqaruar arrestimin e nënës vrasëse. Duket se ishin konfliktet në mes çiftit, fakti që kanë shtyrë 23-vjeçaren drejt krimit makabër. Burimet nga policia bënë të ditur se 23-vjeçarja pritet të merret dëshmia e nënës së foshnjës për të hedhë më shumë dritë mbi motivet që çuan të dyshuarën drejt krimit.


Precedenti
Tragjedi në një familje shqiptare në qytetin verior të Selanikut në Greqi. Miana Vincani, ka mbytur me kravatë djalin e saj 7-vjeçar dhe më pas i ka dhënë fund jetës, duke u vetëvrarë me thikë. Policia e Selanikut bën të ditur se ngjarja e rëndë ndodhi pasditen e së mërkurës në apartamentin ku banonte emigrantja në rrugën “Kofitsa”, në zonën e “Agjiu Dhimitriu” në Selanik. Sipas të dhënave të policisë, 44-vjeçarja është gjetur e mbuluar me gjak nga bashkëshorti i saj dhe nga djali i saj i madh, të cilët u kthyen në shtëpi pasi ndodhi ngjarja e rëndë. Gruaja është transportuar menjëherë në spital, por ndërroi jetë pas mbërritjes aty. Mjeku ligjor tha se fëmija ishte mbytur me kravatë, ndërsa plagët e gruas janë shkaktuar nga prerja me thikë. Mësohet se 44-vjeçarja vuante nga çrregullime mendore. Babai i fëmijës kishte dalë xhiro me fëmijën tjetër që kishte çifti. Burri u përpoq që të hapte derën, mirëpo u detyrua ta thyejë, pasi ishte e kyçur nga brenda.

G. Sot

ISKSH, Hana: Në qytetet e Shqipërisë, funksionojnë vetëm 29% e spitaleve

Spitali i Tepelenës e Gjirokastrës, totalisht jashtë funksionit

Nga një kontroll i hollësishëm që kanë kryer specialistët e ISKSH, vihet re se një pjesë e mirë e spitaleve rajonale funksionojnë si shërbim urgjence apo vizita ambulatore, por jo si spital ashtu siç edhe marrin fondet.
Efiçenca e këtyre spitaleve lidhet me treguesin e shfrytëzimit të shtratit, i cili për spitalet rajonale është 47 për qind në shkallë vendi, ndërsa në nivel spitali bashkiak 29 për qind, tregues ky mjaft i ulët dhe larg mesatares së vendeve të Evropës Qendrore dhe Lindore ku është rreth 73 për qind.

Nga vëzhgimet e specialistëve duhen veçuar për gjendjen tepër të rëndë spitali rajonal i Tepelenës në të cilin nuk funksionon salla e kirurgjisë, pasi nuk ka mjekë specialistë. Si dhe spitali rajonal i Gjirokastrës ku salla është e amortizuar.

Situata
Instituti i Sigurimeve dhe Kujdesit Shëndetësor nxjerr në pah mangësitë e të gjithë spitaleve në vend , një pjesë e të cilëve nuk justifikojnë funksionin për të cilin janë ngritur. Sipas drejtoreshës së ISKSH-së, Elvana Hana, aktiviteti i tyre është në nivelin e shërbimeve ditore si urgjenca, vizita ambulatore, ku kanë mungesa të aparaturave, mosdhënie e shërbimeve të përcaktuara në paketë, etj. Në spitalin rajonal të Tepelenës salla e kirurgjisë nuk funksionon pasi nuk ka mjeke specialistë, ndërkohe që në Gjirokastër salla është e amortizuar. Sipas Hanës kërkohet fuqizimi i spitaleve rajonale dhe nga ana tjetër disa spitale në nivel bashkie të kthehen në qendër shëndetësore, ku mund të ofrojnë shërbim urgjence, mikro-kirurgji dhe disa shërbime të tjera pasi ato nuk justifikojnë fondet që u akordohen.

Drejtoresha e ISKSH-së, Elvana Hana thotë se efiçenca e tyre lidhet me treguesin e shfrytëzimit të shtratit i cili për spitalet rajonale është 47 për qind në shkallë vendi, ndërsa në nivel spitali bashkiak 29 për qind, tregues ky mjaft i ulët dhe larg mesatares së vendeve të Evropës Qendrore dhe Lindore ku është rreth 73 për qind.

Deklarata
Shumë spitale në vend nuk janë efiçente. Disa prej tyre nuk i ofrojnë si duhet shërbimet, kanë mungesë të theksuar të personelit, ndërkohë që në disa prej tyre në nivel bashkie, mungojnë sallat e kirurgjisë. Kjo ka qenë deklarata e drejtoreshës së institutit të sigurimeve të kujdesit shëndetësor, Elvana Hana. "Rezultatet janë në fakt shokante, në një këndvështrim spitalet, dhe siç pritej në fakt, janë joefiçente në pjesën më të madhe të tyre, sidomos spitalet bashkiake, që kanë statusin e spitaleve, në të vërtetë ofrojnë shërbime si në qendrat e parësorit, bile nganjëherë dhe këto me mangësia, mungon personeli i kirurgjisë", thotë Elvana Hana. Ndërkohë Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, propozon tre opsioneve për përmirësimin e kushteve në spitale. "Një nga opsionet është fuqizimi i spitaleve rajonale, qoftë me shërbime qoftë dhe me pajisje, dhe një opsion tjetër është, disa spitale bashkiake, të cilat janë joefiçente të kthehen në qendra të parësorit, apo qendra të emergjencës", tha Hana.

Efiçenca e spitaleve
Për spitalet rajonale është 47 për qind në shkallë vendi, ndërsa në nivel spitali bashkiak 29 për qind, tregues ky mjaft i ulët dhe larg mesatares së vendeve të Evropës Qendrore dhe Lindore ku është rreth 73%.

Tepelenë-Gjirokastër
Gjendja tepër e rëndë, nuk funksionon salla e kirurgjisë, pasi nuk ka mjekë specialistë. Në spitalin e Gjirokastrës, salla është e amortizuar.

Sajmira Dhoska, T. Observer

Marrim si shembull qytetin e Shijakut. Në këtë qytet kishte një spital të përgjithshëm dhe një maternitet. Me dyfishimin e numrit të popullsisë në Shijak, spitali kthehet në një klinikë shëndetësore dhe materniteti shkrihet plotësisht. Dhe kjo dukuri nuk ka ndodhur vetëm me Shijakun, por me dhjetra e dhjetra qyteza të tjera të Shqipërisë.

Kjo quhet reformë në shëndetësi? (S.I)

Zëri i Shqipërisë dhe shqiptarët e Rumanisë

Kolonia shqiptare e Rumanisë ka bërë sakrifica të hatashme me penën, me fjalën dhe me kuletën. Ajo ka bërë sakrifica të shenjta edhe për kulturën e gjuhës shqipe.

Nga Baki Ymeri (Bukuresht)

Revista Albanica përmes shkrimeve kushtuar Kosovës dhe dritës shqiptare të Bukureshtit është duke dhënë kontribut konkret për lobimin e Kosovës në botë, sidomos në këtë vend gjurmash të moçme shqiptare, ngase “rumunët dhe shqiptarët janë vëllezër gjaku” theksonte C. Predescu, profesor universitar dhe drejtor i revistës Glasul Albaniei (Zëri i Shqipërisë), që delte në Bukuresht më 1910. C. Predescu theksonte asokohe se fjala është për lidhje farefisnore, për “degë të të njëjtit trung”, për “një simpati permanente dhe kontinuitive”, si dhe për “afrimin e tyre në gjuhë dhe zakone, siç ka deklaruar shpeshherë filologu erudit Bogdan Petriceicu Hasdeu, se Shqiptarët janë Prindërit e Rumunëve (Albanezii suntPărinţii Românilor).
Nuk e dimë në e ka shfletuar edhe Nikolla Jorga këtë revistë që ia prezantojmë për herë të parë opinionit shqiptar, por e dimë se 18 vjet më vonë (1938), dijetari i famshëm dhe zbuluesi i Formulës së Pagëzimit, N. Iorga, do të theksojë në ligjërate mbajtur në Hanul Manuc, se „Shqiptarët janë kushërinjtë tanë të gjakut” (Albanezii sunt verii noştri de sânge), gjë e cila konfirmon deklaratën e Mbretit Carol I të Rumanisë, se “Po qe se Rumunët do t’i kishin Shqiptarët, do ta zotëronin Ballkanin.” (1900), ndërsa B. P. Hashdeu do të shtojë një vit më vonë, në kuadrin e një konference të Akademisë Rumune se “Shqiptarët, pra, nuk janë fis me ne rumunët, por janë vëllezërit tanë të të njëjtit gjak” (Albanesii, dară, nu sunt rude cu noi Românii, ci ne sunt fraţi de aceleaşi sânge dacic).

Zëri i Shqipërisë (Bukuresht,Tetor, 1910)

Në kuadrin e artikullit bazë, “Motivet e botimit të kësaj reviste”, C. Predescu shkruan në gjuhën rumune se “Kolonia e këtushme shqiptare ka kontribuar me të madhe, në mënyrë indirekte, për përmbysjen e ishregjimit të kujtimit të trishtë”. Fjalën e ka për Perandorinë Osmane dhe periudhën e zezë që e pat përjetuar jo vetëm kombi shqiptar, por edhe popujt e tjerë të Ballkanit. “Kolonia ka bërë sakrifica të hatashme me penën, me fjalën dhe me kuletën. Ajo ka bërë sakrifica të shenjta edhe për kulturën e gjuhës shqipe.”
Në vazhdim, drejtori i revistës Glasul Albaniei, shpreh keqardhje se kultura dhe gjuha shqipe po gulçohen me përbuzje dhe indiferencë edhe në regjimin e ri, duke shtuar se “të gjitha kolonitë shqiptare, më të vogla apo më pak komode, në vendet e tjera kanë revista që i mbrojnë energjikisht interesat nacionale, jo vetëm në ambiente lokale, por edhe në Atdhe. Në të vërtetë, kolonia shqiptare e Rumanisë ishte aktive, sidomos në kohën e Naços, derisa shoqëritë shqiptare Drita, Dituria dhe Shpresa u shkrinë në gjirin e Shoqërisë Shqiptare Bashkimi (1906), por nga ajo kohë e deri më 1910 kur nisi të dalë Glasul Albaniei (Zëri i shqipërisë) ndjehej një mungesë botimesh, mungesë e cila do të shembet nga viti 1912, kur filloi të dalë Atdheu (1912), Flamuri i Shqipërisë dhe Tribuna Albano-Romana (1916), Shqipëri e Re (1919), Zëri Shqiptar (1926), Kosova (1932) etj.

Në të vërtetë, në këtë kohë, militonin më shumë rumunët dhe arumunët për shqiptarët, se sa shqiptarët për shqiptarët, ngase ishte kohë trazirash, kur Perandoria Osmane mënjanë, dhe kolonializmi serb në anën tjetër, i kishin intensifikuar zullumet në Kosovë, Shqipëri dhe Maqedoni.

Një vit para se të dalë Zëri i Shqipërisë, filloi të dalë në Bukuresht Viaţa Albano-Română (Jeta Rumuno-Shqiptare), edhe kjo e drejtuar nga një kuadër universitar arumun (Dr. Shunda). C. Predescu parashtron pyetjen në kuadrin e artikullit bazë: “Si është e mundur që vetëm Kolonia shqiptare e Rumanisë të heshtë, pa kurrfarë murmuritjesh dhe pa kurrfarë motivesh të bekuara, në një spektakël të këtillë kaq të rëndë dhe kaq të dhimbshëm! Sot, kur kombi shqiptar tërhiqet në një krizë politike dhe sociale më të theksuar se kurrë, do të ishte e palejueshme që kjo Koloni, si bija më e madhe (e diasporës shqiptare), të mund të shikojë, pa emocione të natyrshme, pa dhembje shpirtërore, pa shkëndija eksklamative, tabllonë e përgjakshme dhe ngushllimin e madh të Atdheut Mëmë!” Çdo viktimë në jetë, vazhdon më tej autori, ka të drejtën natyrore për të respektuar dhe njohur të drejtën poezitive: për të gjëmuar, për të bërtitur, për të dhënë kushtrimin, dhe kjo, që të kërcejë (ngritet) bota e mirë, sentimentale dhe e ndërgjegjshme, në mbrojtjen e saj. Madje edhe Evangjelia na mëson duke thënë: “Kërkoni dhe do të gjeni, lypni dhe do të ju jepet!”


Shqiptarët janë bij shqipesh që e mbajnë fjalën e dhënë dhe besën e Zotit

Rumania ka qenë gjithmonë (sidomos para blasfemisë komuniste), një vend tejet i lirë dhe tejet mikpritës, madje tejet tolerant ndaj komuniteteve tjera, duke i admiruar dhe konsideruar shqiptarët si bij shqipesh që e mbajnë fjalën e dhënë dhe besën e Zotit.
Shqiptarët, shkruan C. Predescu, kanë të drejtën legjitime të gëzojnë këto liri nga ana e rumunëve, si pasojë e disa arsyeve të fuqishme, të njohura dhe të stabilizuara:

*Primo, ngase përjetë, në Rumani kjo Koloni ka qenë një element i mbajtjes së rendit, siç është dhe vazhdon të jetë edhe në ardhmëri; dhe përgjatë rrjedhës së të gjitha shekujve të rëndë, shqiptari ka qenë vëlla vuajtjesh të pashkëputura me rumunin, në të gjitha nevojat, gjë e paparë nga ana e kolonive tjera.

*Secundo, ngase ajo nuk ka patur dhe nuk ka në shpirtin e saj, asnjë grimë mendimi dinak kundër askujt, as si komb, as si territor, as këtu dhe as në Atdhe, por vetëm, pastër e thjeshtë, mbrojtjen, me logjikë, të të drejtave të vetaab-antiquo nacionale, të garantuara me kushtetutë, sa këtu, po aq edhe atje, të drejta të cilat në mënyrë të natyrshme u takojnë krejt popujve të Bogdan Petriceicu Hasdeubotës.

Bogdan Petriceicu Hasdeu

*Tertio, ngase shqiptarët dhe rumunët janë vëllezër gjaku, degë të të njëjtit trung, siç dëshmohet plotësisht nga gjithë ato data historike, nga simpatia permanente ndërmjet tyre, si dhe nga afërsia e tyre në gjuhë dhe zakone, siç ka deklaruar në rradhë të panumërta filologu erudit Bogdan Petriceicu Hasdeu, se Shqiptarët janë Prindërit e Rumunëve. Përveç kësaj, kushdo që ka kryer dy klasë gjimnazi, mund ta mbajë mend se historia siç është formuar në Romë. Proca, rex, Albanorum, duos filios habuit, Numitorem et Amulium etj.

*Quarto, ngase në Ballkan, gjithmonë, në rrjedhë të shekujve cfilitës, ka ekzistuar një harmoni vëllazërore e patundur ndërmjet shqiptarëve dhe rumunëve, si dhe një sinqeritet dhe devotshmëri ndaj mbajtjes së rendit dhe sigurisë, mbarëvajtja dhe integriteti imperial, aq shumë dhe aq shpesh i vënë në rrezik nga armiqët shekullorë e të përbashkët.

*Quinto, ngase shkollat rumune të krijuara nga Perandoria nën regjimin e vjetër, që nuk mund të duronin dritën e kombeve tjera bashkëjetuese, nuk mund të zënin fill veçse nëpërmjet intervenimit dhe protekcionit të popullit shqiptar.

*Sexto, ngase, madje edhe në ushtrimin e të drejtave elektorale nën regjimin e ri, në përbërjen e Parlamentit aktual Osman, arumunët kanë manifestuar konkretisht dashurinë e sinqertë ndaj popullit shqiptar në Ballkan.

*Septimo, ngase kjo koloni e një gjaku të përbashkët, na ka dhënë aq burra të njohur, të cilët nuk e kanë braktisur atdheun në kohëra të vështira, por kanë bashkëpunuar me gjithë shpresën dhe mirëbesimin, si për shpartallimin e sundimeve të huaja, poashtu edhe për udhëzimin e rumanizmit drejt lirisë, progresit dhe qytetërimit. Ndër ta, faktorë të mëdhenj e të panumërt nacionalistë, të vendosur në histori dhe të njohur nga bota librore, na pëlqen dhe e ndjejmë veten të detyruar të përmendim edhe dijetarin shqiptar Ilarion, Episkopin e Arxheshit dhe banor i Mitropolisë së Ungro-Vllahisë, shpirt frymëzues dhe dirigjues i nacionalistit të madh Tudor Vladimirescu, dhe të cilin diplomati i famshëm francez, Talleyrand-Perigord e ka titulluar „Një Bibliotekë komplete”.

*Octavo, ngase, sa këtu në Mbretërinë rumune, po aq edhe tejmatanë, në Perandorinë Osmane, Shqiptarët dhe Rumunët do të kenë, si në të shkuarën, po atë fat të përbashkët për ardhmëri, ngase që të dy kanë, fatalisht, në mënyrë të natyrshme dhe permanente, të njëjtit armiq të brendshëm e të jashtëm, kështuqë konsolidimi i dhe çimentimi i këtyre dy elementeve etnike dhe ndihmesa e tyre e ndërsjellë, është një nevojë e domosdoshme për konsolidimin e ardhmërisë kombëtare të të dy popujve, sidomos për palën më pak të numërt, siç kanë deklaruar shpeshherë burra kompetentë e me dije të thella, si nacionalistë të mëdhenj dhe burra të shquar të shtetit: Dumitru Bratianu, Ioan Ghica, Costache Roseti, Alexandru Lahovari etj., si dhe inspektori i shquar shkollar, Lazër Duma e tjerë.
Në bazë të këtyre konsideratave të gjera e të thella, ne, një grup rumunësh filoshqiptarë, kemi vendosur t’i japim dritë kësaj reviste periodike. Përmbajtja e numrit të parë është një vajtim natyror, i drejtë dhe objektiv, i njërës nga bijat më të mëdha të Atdheut Mëmë, kundër padrejtësive të pamotivuara, që i përjeton kombi shqiptar nga ana e kamarilës aktuale të perandorisë osmane, e mallkuar nga popujt e Ballkanit, nga bota e qytetëruar dhe nga gazetaria serioze e Evropës. Këtë ndërmarrje e konsiderojmë si një detyrim të shenjtë nga ana e rumunëve, horizonti vizuel i të cilëve nuk ndalet vetëm në interesat e imta iluzore të çastit, por e përqafon tërë ardhmërinë kombëtare të tyre.”

Shqiptarët kanë derdhur lumenj gjaku, jo vetëm për vete por edhe për të tjerët

Artikulli bazë i C. Predeskut del në emër të Drejtorisë, ndërsa në vazhdim botohet një Protest drejtuar kabineteve evropiane nga ana e një grupi filoshqiptarësh rumunë, kundër masakrave të zhvilluara nga ana e Qeverisë Osmane në Shqipëri.
Autorët shprehin keqardhje për mjerimin social në të cilin e ka katandisur Qeveria osmane, veprime barbare të konsideruara nga ana e nënshkruesve të protestit si “ një vetëvrasje e pastër qeveritare”.

Bëhet fjalë për “trupat imperiale” që depërtonin papritmas në Shqipëri, duke zhdukur fshatra, duke hyrë nëpër familje, duke rrahur dhe ndëshkuar botën, duke masakruar pleq, gra dhe fëmijë të pafajshëm, duke mbyllur shkolla dhe klube të hapura nga sistemi konstitucional me lejen e autoriteteve, duke shpërndarë komunitete fetare, duke përdhunuar dhe vjedhur shtëpitë e mbyllra, pronarët e të cilave kishin vajtur me javë për tregti në Azi, Regjypt, Itali, Rumani e vende tjera.
Dihet se armatat osmane e konsideronin si stimulim plaçkitjen, hajdutllëkun dhe kurvërinë.

“Bekuar qofshin Qielli e Zoti i qytetërimit të kenë mëshirë dhe ta mbrojnë Kombin Krenar Shqiptar dhe të shtrenjtin Atdhe!” (Bukuresht, 2 maj 1919, Komiteti rumun Filoshqiptar)

Fragment nga shtypi shqiptar i Rumanisë

Për hirë të hapsirës tipografike, dhamë vetëm një pjesë të këtij protesti tejet interesant, botuar në 4 faqe (6-9). Pason një poezi satirike prej 4 faqesh me titullin Jashtë halldupit nga Evropa (Afara aldupul din Europa), duke përshkruar metodat perfide osmane për diskriminimin kombëtar të popullit shqiptar, duke patur për autor një grup autorësh: Pando Dibranin, Mark Shkodranin, Ilir Kosovarin, Miho Selenikasin, Filip Llapin, Gaspër Mirditasin, Nuçi Beratin, Ndrek Toskën, Pjetër Gegën etj.
Në vazhdim jepet një fragment nga një dorëshkrim i vjetër, “Histori e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, Princ i Shqipërisë”, që ka për autor Sardarul I. Bilciulescu. Pason artikulli “Kremtimi i Shoqërisë Bshkimi” (5 Shtator 1910), me “zbavitje të bukura, dolli të përzemërta, muzikë, valle të ndryshme kombëtare shqiptare dhe rumune, barcoleta dhe një gëzim tejet shpirtëror”. Glasul Albaniei (Zëri i Shqipërisë) prej 16 faqesh, format libri, botuar në Bukuresht (në Tipografinë Vocea Poporului, Bulevardi Elisabeta nr. 30), mbaron me artikullin e Todi Prishtinës:
Publicistika e papërtypur, me rekomandime ndaj skribomanëve që s’e njohin karakterin dhe mentalitetin shqiptar, të kenë kujdes, të meditojnë më thellë, duke e mbajtur ndërgjegjen e pastër, për të mos e falsifikuar të vërtetën, ngase “Shqiptari nuk është i egër por i shoqërueshëm. Shtëpia e tij është gjithmonë mikpritëse. Madje edhe për armikun e tij. Ai nuk është barbar por altruist, derisa e gjithë e shkuara e tij dëshmon se ka derdhur lumenj gjaku, jo vetëm për lirinë e tij, por edhe për atë të popujve tjerë të Ballkanit.”

Burimi: http://www.zemrashqiptare.net/article/Speciale/14860/

Qeveria shet 14 makina për 6.23 milionë lekë

Qeveria shet me më pak se 4 mijë euro makinën luksoze të tipit “Benz ML”, në një kohë që vlera e saj reale në treg është 12 mijë euro.

Të 14 makinat në pronësi të Këshillit të Ministrave, të vëna në shërbim të këshilltarëve të kryeministrit dhe të punonjësve të departamenteve të këtij institucioni, janë shitur në ankandin e zhvilluar në 26 prill të këtij viti. Vlera totale e shitjes shkon në 6.213.500 lekë të reja për 14 automjete. Për makinën luksoze tip “Benz ML”, fuoristradë, qeveria kishte caktuar si çmim fillestar shumën prej 125.000 lekësh të reja.

Një shifër qesharake po të mendosh se vlera e saj në tregun e makinave shkon më shumë se sa dhjetëfishi i saj. Për këtë makinë ka pasur pesë oferta të ndryshme, ku fitues, sipas vendimit të Komisionit rezultoi Xhovan Saraçi, duke e blerë automjetin në shumën 520 mijë lekë të reja.

Makina “Land Rover Discovery” me targa qeveritare 0026 Z, është blerë nga Petrit Bici në vlerën prej 690.500 lekësh.

“Opel Omega”, simbol i makinave qeveritare për këshilltarët, ka arritur çmimin më të madh të shitjes në 15 milionë lekë të vjetra, më shumë se sa Benzi luksoz.

Kujtim Didi ka bërë ofertën për blerjen e kësaj makine, çka rezulton dhe oferta më e lartë për 7 automjetet e tjera të kësaj marke.

Drejtori i Informacionit dhe Dokumentacionit në Kryeministri, Qemal Sakajeva të njëjtën markë makine e ka blerë në vlerën 130 mijë lekë të reja, në një kohë që shifra fillestare e vendosur në tenderim ishte 125.000 lekë.

Në këtë ankand blerjeje të 14 makinave më i fituar ka qenë Xhovan Saraçi, i cili ka përvetësuar kundrejt shumave të ndryshme tri automjeteve të llojeve të ndryshme; “Hynday”, “Benz ML” dhe “Opel Frontera”.

Për makinën “Hynday Terracan” në garë ka qenë edhe këshilltari politik i kryeministrit, Glori Hysi. Oferta e tij prej 400 mijë lekësh ka rezultuar jo bindëse për komisionin e Vlerësimit të Ofertave. Makina e tipit “Volsvagen Golf” është e dyta që ka pasur shitjen më të madhe prej 950.000 lekësh të reja. Vlera fillestare e vënë ka qenë 75 mijë lekë, ndërsa janë depozituar 3 kërkesa.

Për 14 makinat ka pasur gjithsej 39 ofertues. Persona të njëjtë kanë marrë pjesë në disa tenderime për blerje makinash.

Qeveria më parë nxori projektligj për heqjen e makinave të zyrtarëve të të gjitha niveleve në administratën shtetërore. Ky vendim prekte dhe deputetët e Kuvendit të Shqipërisë dhe gjyqtarët. Një vendim i tillë u argumentua me faktin e uljes së shpenzimeve të tepërta që shteti përdorte për transportin e zyrtarëve. Ligji më pas u votua nga Kuvendi, i cili u hoqi automjetet deputetëve, duke u dhënë bonuse në lekë për lëvizjet e tyre me makina.

Por një ligj i tillë u kontestua nga ana e shoqatës së Gjyqtarëve, i cili u ankimua në Gjykatën Kushtetuese.

Bledar Hoti, G. Shqiptare

Kjo është një tallje në qiell të hapur, sepse sigurisht në ankand marrin pjesë njerëz të përzgjedhur që i marrin makinat për dy lekë. Përse ky ankand të mos ishte i lirë për të gjithë qytetarët dhe kështu edhe arka e shtetit do të përfitonte më tepër?
Sigurisht që ky quhet dhurim dhe jo shitje në ankand, por një tjetër pyetje të lind rishtazi : A e paguan këta zotërinj taksën e re të ndërrimit të pronësisë? (S.I)

Rama-Berisha, darka e Strasburgut pa rezultat. BE:Ju lëmë 2 javë kohë

"Darka e fundit" dhe më e gjata mes kryeministrit Sali Berisha dhe liderit të opozitës, Edi Rama, në Strasburg me praninë e zyrtarëve të lartë të Parlamentit Europian dhe Komisionerit për Zgjerimin, Stefan Fyle, ka zgjatur tej parashikimeve dhe pa asnjë rezultat. E nisur rreth orës 20:45 në restorant "Krokodili" në Strasburg, palët kanë negociuar deri në orën 02.00 të mëngjesit.

Kryeministri Sali Berisha dhe kryetari i opozitës, Edi Rama, kane qenë të parët që dolën mbrëmë pas mesnate, ndërkohë që zyrtarët e lartë të PE-së kanë qëndruar bashkë edhe për 15 minuta të tjera, për t'i dhënë klasës politike shqiptare plot dy javë kohë në gjetjen e një kompromisi. Pikërisht këtë ka deklaruar pas darkës, edhe Komisioneri për Zgjerimin, Stefan Fyle.


Në një deklaratë për mediat, Fyle ka deklaruar së ka ende shumë punë për të bërë dhe se klasës politike shqiptare do t'i jepet dy javë kohë për gjetjen e një kompromisi. Për pasojë, sot nuk priten më negociata në Strasburg. Kryeministri Sali Berisha kthehet sot në Tiranë, ndërsa kryetari i PS-së do të kthehet nesër.


Darka
Takimi midis përfaqësuesve kryesorë të forcave politike shqiptare, Kryeministrit Sali Berisha dhe kryesocialistit Edi Rama me ata të Parlamentit Europian për të zgjidhur krizën politike ka nisur mbrëmë rreth orës 20:45 në hotelin "Krokodili" të Strasburgut. Fillimisht, në orën 20:20 në këtë hotel ka mbërritur kreu i opozitës, Edi Rama, i cili ka qenë i shoqëruar nga deputetja e Partisë Socialiste, Vasilika Hysi.


Në po këtë orë kanë mbërritur nënkryetari i grupit parlamentar socialist në Parlamentin Europian, Hannes Svoboda, kreu i grupit parlamentar të socialdemokratëve në PE, Martin Schulz, komisioneri për Zgjerimin Europian, Stefan Fyle, drejtori për Zgjerimin e Ballkanit Perëndimor, Piere Mirel. Përfaqësuesit e opozitës shqiptare dhe ata të Parlamentit Europian kanë pritur për rreth 10 minuta Kryeministrin Sali Berisha, i shoqëruar nga drejtori i kabinetit qeveritar, Oerd Bylykbashi, si dhe grupi parlamentar demokrat në Parlamentin Europian, i kryesuar nga kreu i Partive Popullore Europiane, Xhozef Daul, si dhe kreu i delegacionit të Parlamentit Europian për Europën Juglindore, Eduard Kukan.


Të gjitha palët janë ngjitur në kat të dytë të këtij hoteli, ku janë vendosur në një tryezë të përbashkët, në të cilën u është servirur një ushqim i zgjedhur. Por, përpos menysë së përzgjedhur, Rama dhe Berisha në prani të faktorit ndërkombëtar kanë negociuar gjatë gjithë natës për gjetjen e një kompromisi që ka qenë tepër i vështirë. Të gjithë përfaqësuesit politikë kanë qëndruar në katin e dytë të hotel "Krokodil" në një dhomë të izoluar, ku nuk është lejuar të futet askush përveç personelit.


Ndryshe nga mënyra e komunikimit politik që zhvillojnë në Shqipëri dhe qëndrimit të tyre politik, drejtuesit e forcave politike, Rama e Berisha, gjatë darkës së tyre informale në Strasburg kanë përdorur një gjuhë më të butë komunikimi, duke anashkaluar tonet e larta apo konfliktuale. Hoteli "Krokodil" është emër një historik për europarlamentarët, sepse përveç se ka qenë qendër e takimeve të eurparlamentarëve, në këtë hotel është miratuar më 1984 edhe projekt-traktati i Bashkimit Europian.

Restorant 'Crocodil', ish streha e komunistëve të '80-s

Restoranti "Krokodil" (Le Crocodile) në Strasburg, njihet për menynë e tij "politike", si traditë dhe si ide marketimi. Në 2005, ky restorant e quajti menynë e tij "Zhyl Vern" në kujtim të 100 vjetorit të vdekjes së shkrimtarit të njohur; në 2006 restoranti ofroi "Menynë Amadeus" në përkujtim të 250 vjetorit të lindjes së Moxartit, në 2007, menyja quhej "TGV", me rastin e mbërritjes së trenit të shpejtësisë së lartë në Strasburg; në 2008 dhe 2009, restoranti ofroi menynë me emrin "Europa", me rastin e zgjedhjeve europiane etj.

"Le Crocodile", përveç kuzhinës është i njohur edhe për faktin se ka qenë "selia" (në fillim të viteve '80-të) e mbledhjeve të "Klubit të Krokodilëve", një grup euro-parlamentarësh federalistë, që drejtoheshin nga komunisti Altiero Spinelli.

Monika dhe Emile Yung, drejtojnë këtë restorant që prej vitit 1971. Restoranti ka 15 kuzhinierë të drejtuar nga Laurent Huguet. Veç kuzhinës franceze, ai preferon të servirë pjata të kuzhinës italiane dhe spanjolle, të dyja të njohura për përbërësit e thjeshtë.

Shekulli

Gjendja mjerane e medias shqiptare

Historia e këtyre 20 vjet pluralizëm në Shqipëri përveç progresit natyral që ka sjellë në shumë fusha të shoqërisë, ka prodhuar për fat të keq dhe një shoqëri të ndarë. Kjo ndarje ose fragmentarizim po ecën me ritme të shpejta duke u përhapur si një infeksion në shumë sfera të shoqërisë. Jo në pak raste etiketojmë njëri-tjetrin edhe ne biseda të rëndomta, “ ai demokrati’’ “ socialist”, “I majte” I djathtë”, “nanoist”, “berishian”.

Edhe ne ligjëratat e liderëve politikë i ndeshim shpesh etiketime të tilla që i shërbejnë pikërisht thellimit të kësaj ndarjeje. Vetëm 6 muajt e fundit e kemi dëgjuar me qindra herë togfjalëshin “populli opozitar”.

Është vështirë si të kuptosh sesi mund të ndahet populli në opozitar dhe jo-opozitar.

Nga ana tjetër, ajo që është më shqetësuese në këtë situatë është gjendja e medias shqiptare. Të gjithë ne jemi dëshmitarë të pasqyrimit që i kanë bërë televizionet më të mëdha në vend situatës së përmbytjeve në zonën e Shkodrës. Në një televizion, banorët e prekur nga përmbytjet, ishim shumë optimistë nga situata, të kënaqur në maksimum nga përkujdesja e qeverisë dhe e strukturave shtetëroren ndaj tyre, ndërsa në televizionin tjetër situata është katastrofike, banorët të revoltuar në kulm nga mungesa e dorës së shtetit. Reporterët e televizioneve që kishin hyrë në garë me njëri-tjetrin kush të bëjë “stand up” më të mirë, e zbatuan me përpikëri të admirueshme orientimin e shefave dhe pronarëve të tyre për pasqyrimin e situatës.

Në një televizion gazetari raportonte duke pasur në sfond një fushë të përmbytur që dukej si liqen ndërsa në televizionin tjetër raportimi bëhej duke pasur në sfond një situatë krejt ndryshe, pa përmbytje.

E gjithë kjo situatë dezinformimi ishte në shërbim të një klientelizimi që ka mbërthyer median shqiptare dhe që sa vjen bëhet edhe më e padurueshme.
Publiku shqiptar dëgjon, shikon dhe lexon çdo ditë interpretime diametralisht të kundërta të deklaratave që bëhen nga përfaqësues të faktorit ndërkombëtar rreth situatës politike në vend. Një ambasador sipas “x” televizioni , ka thënë “se kutitë duhet të hapen”, ndërsa po ta shikosh kronikën në televizionin “Y”, po i njëjti ambasador ka thënë se “kutitë jo vetëm që nuk mund të hapen, por opozita po bën shumë gabim që qëndron jashtë parlamentit”.

Edhe pasqyrimi i situatës ekonomike nuk bën dallim. Shqiptarët dëgjojnë çdo natë në edicionet e televizione kryesore sesi “hynë e dalin nga kriza” brenda pak minutash.

Sipas kronikës së x televizioni, gjendja ekonomike është shumë e rëndë, shqiptarët po varfërohen çdo ditë, listat e borxhlinjve vetëm zgjaten, qeveria nuk ka para për të paguar pensionet dhe pagat”, ndërsa nga ana tjetër situatë është krejt ndryshe. Qeveria do rrisë pagat dhe pensionet, investimet do rriten, performanca e mbledhjes së ta ardhurave është në maksimum, eksportet janë dyfishuar , etj”.

Po si ka mundësi more?!
Si mund të deformohet në këtë mënyrë ligjërata e një përfaqësuesi diplomatik.
Si mund të keqinformohet publiku në këtë mënyrë?!
A ka kufi kjo papërgjegjshmëri e medias shqiptare?!
Kjo gjendje më solli ndërmend një histori që më tregoi një miku im dhe që më bëri shumë përshtypje. Dikur në një vend jetonte një pasha që kishte në zotërim një vilajet të tërë dhe ishte shumë i pasur. Sarajet e Pashait ruheshin nga një qen shumë i fuqishëm që nuk lejonte këmbë njeriu të afrohej. Disa njerëz që ia kishin vënë syrin pasurisë së Pashait filluan të mendojnë rrugët për t’u futur në sarajet e tij dhe vendosën që të zgjidhin fillimisht problemin e qenit. Keqbërësit u ndanë në dy grupe dhe u pozicionuan në dy kodra që qëndronin përballë njëra-tjetrës. Më pas filluan që t’i binin daulles me radhë. Qeni i shkretë që dëgjonte zhurmën e daulles vraponte sa në njërën kodër, në tjetrën. Kështu vazhduan deri sa i “nxorën shkumën” qenit i cili nga lodhja ngordhi. Më pas rruga për të plaçkitur sarajet ishte e lirë. Tani nuk dihet sesa do rezistojë publiku shqiptar, por një gjë është shumë e qartë, daullexhinjtë në të dy kodrat përkarshi janë shumë të vendosur ta vazhdojnë lojën e tyre deri në fund.

T’i bësh gropën vetes...
Një situatë e tillë e medias përveç se po thellon fragmentarizmin dhe krijimin e një shoqërie të ndarë në kuptimin e plotë të kësaj fjale, po i sjell një dëm të pariparueshëm vetë medias. Kjo ka çuar në humbjen plotësisht të besueshmërisë ndaj medias në përgjithësi. Kategoritë që konsumojnë produktin mediatik tashmë janë ndarë sipas bindjeve politike dhe për atë kategori që nuk bën pjesë në asnjë grup militant, nuk ekziston më asnjë alternativë serioze informimi. Duke qenë se zhvillimi i shoqërisë, dalja nga tranzicioni, konsolidimi i demokracisë do të sjellë gradualisht zgjerimin e kësaj kategorie asnjanëse, rrjedhimisht media në Shqipëri po i “bën gropën” vetes.
Media tani ka hequr dorë nga krejtësisht roli i saj informues dhe artikujt e gazetave apo kronikat televizive nuk ndërtohen më duke pasur parasysh interesin e publikut, por thjesht interesin e pronarëve të medias dhe tekat e ndonjë politikani. Nga ana tjetër shikon gjithmonë e më pak hapësirë në median shqiptare për kulturën, librin e vlerat kombëtare. Vendin e tyre e kanë zënë diskutimet mbi realiti shou që përveç se degjenerim nuk sjellin asnjë vlerë emancipuese për shoqërinë.
Gjithkush nga që do të shfletojë faqet e gazetave këto ditë do të vërë re se ato janë të mbushura me diskutime mbi “homoseksualitetin”. Fenomeni modernitetit fals ka përfshirë të gjithë, që nga njerëzit më të thjeshtë e deri të ata që pretendojnë se janë opinionbërës në këtë vend. Në këtë situata duhet të ketë një pikë kthese që për ecurinë e medias shqiptare. Kjo pikë kthese nuk vjen as duke thënë se “shteti e ka fajin” që nuk ofron fonde për median, as duke importuar nga CNN apo BBC gazetare e reporterë që do ta bënin zanatin më mirë. Problematika i ka rrënjët shumë më thellë, ҫka e bën dhe zgjidhjen shumë të vështirë dhe komplekse.

Për sa kohë informaliteti do të jetë i ulur këmbëkryq në median shqiptare, për sa kohë transparenca të mungojë, për sa kohë pronarët e medieve të vazhdojnë të mëkohen nëpërmjet kanaleve të paligjshme nga politikanët shqiptare dhe për sa kohë OJQ dhe grupimet e gazetarëve do të shërbejnë për të punësuar gazetarët e papunë dhe për të rrëmbyer ndonjë fond nga ndërkombëtarët, kjo gjendje nuk ka gjasa të ndryshojë.

Erlis Çela G. Start

Një foshnjë gjendet e vdekur në spital dhe zëri i femrës shqiptare...

Para disa ditësh në maternitetin e spitalit të Pogradecit poshtë dritares së reanimacionit gjendet e vdekur një foshnjë.

Foshnja u gjet nga personeli i spitalit dhe gjithashtu konfirmohet lajmi se foshnja nuk ka lindur në maternitet, por me shumë gjasa në ambjente shtëpiake. Kjo foshnjë mund të jetë braktisur nga nëna e saj, me shpresën që infermieret ta gjenin dhe të përkujdeseshin për të. Por fatkeqësisht fëmija nuk është gjendur në kohën e duhur dhe kjo braktisje ndaj saj i ka kushtuar jetën krijesës së pafajshme.

Një foshnjë vdes, anonime.

Njëkohësisht mu kujtua antimitingu i disa shoqatave të grave, të drejtuara nga kryetarja e parlamentit, Zonja Jozefina Topalli. Thirrjet e tyre i drejtoheshin E. Ramës, duke e akuzuar atë drejtëpërdrejtë, se ai po përdor dhe gratë ndaj kauzës së tij.

Pak ditë më parë edhe e nderuara, Rajmonda Bulku, në një konferencë për shtyp i ishte drejtuar liderit socialist me fjalët:
"Zoti Rama të futësh në grevë urie nëna me foshnje, gra me përgjegjësi familjare do thotë se në qënien tënde nuk ekziston asnjë ndjesi njerëzore. Kjo nuk ka asgjë të përbashkët me vlerat e familjes e fëmijëve. Po të mendosh se çfarë terrori psikologjik krijon tek fëmijët duke i mbyllur nënat në vetëflijim, kjo krijon një dramë, që nuk shërohet". Ndërsa i kërkoi atij ti nxjerrë sa më parë ato nga greva e urisë."

Pra, këto gra si kurrë ndonjëherë, ishin prekur në sedrën e tyre, për ato gra që merrnin pjesë në grevën e urisë.

Si qytetar i këtij vendi, më bën përshtypje fakti se femrat shqiptare e paskan fituar aftësinë të mblidhen e të protestojnë për të mbrojtur dinjitetin e tyre.


Ku është zëri i grave ku sipas statistikave 1 në 4 gra në Shqipëri dhunohen? Ku është zëri i grave kur qindra fëmijë dhunohen, abuzohen, përdoren në rrugë, kur mbi 100 mijë telefonata fëmijët i kryejnë tek numrat ku denoncojnë dhunën? http://www.facebook.com/note.php?note_id=392617416299

Ku është zëri i femrës shqiptare kur 20% e fëmijëve ende rrugëve duke braktisur arsimin e detyrueshëm?

Ku është zëri i këtyre grave, kur në Pogradec një nënë që ka ushqyer fëmijën e saj në bark për 9 muaj, për arsye të ndryshme (pamundësie) detyrohet ta braktisë fëmijën e saj?

Vetëm gratë mund ta kuptojnë pse një nënë braktis fëmijën e saj pas lindjes...

Shkroi: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Skandal pedofilie në Lituani

"Shumë lituanezë dhe britanikë kanë filluar një fushatë në internet me anë të cilës i bëjnë thirrje të gjithë botës të mbështesin Daimantelën, vajzën e vogël lituaneze, të shitur nga vetë mamaja e saj, pedofilëve.

Njerezit protestojne kunder vendimit gjyqesor i cili i akordoi te drejten e kujdestarise se vajzes mamase.
Babai i vajzes, i cili u be hero nacional ne fund te vitit 2009, vdiq ne nje aksident te cuditshem para 1 muaji.

“Gjahtari” i pedofilëve

Historia dramatike e femijes e cila arriti te behej e njohur ne fund te vitit te shkuar kur babai i saj, Drasius Kedys shokoi te gjithe boten duke vrare gjakftohtesisht 2 nder personat fajtore per perdhunimin e vajzes se tij.
Ekzekutoi gjithashtu dhe tezen e vajzes , Violeta Naruseviciene, e cila bashke me mamane e vajzes e jepnin kete te fundit te behej viktime e shfrytezimeve seksuale te pedofileve. Drasius Kedys dergoi pothuajse 200 letra dhe po aq DVD me deshmine e vajzes ne te cilen kjo e fundit, deshmonte se ishte agresuar seksualisht nga 3 persona, ndermjet te cileve nje gjykates te quajtur Jonas Furmanaviczius dhe dy burra te tjere.
Provat e deshmise se vajzes se Kedys arriten deri ne Parlamentin Europian, ne shtypin europian, dhe ne te gjitha partite politike ne Lituani, ndersa historia e babait te deshperuar qe kerkonte drejtesi beri xhiron e botes.
Ne nje kohe te shkurter , per te u lirua nje mandat arrestimi nderkombetare pasi akuzohej per vrasjen e gjykatesit dhe tezes se vajzes.

Disa muaj me vone, ne prill te 2010 , “gjahtari” i pedofileve Drasius Kedys, u gjet i vdekur.

Sipas deklaratave zyrtare,burri kishte 0,37% alkool ne gjak dhe kishte vdekur nga i ftohti. Sipas versionit jozyrtar te nje grupi mbeshtetesish te Kedys ne Facebook shprehen se pasi trupi i pajete u gjet 30 km larg qytetit lituanez Kaunas, u dergua ne morg dhe u emertuar si ï paidentificuar. Pas disa ditesh motrat e Drasius identifikuan trupin dhe vune re mbi te shume shenja torture. Ato kerkuan me ngulm qe policia te implikohej me shume ne gjetjen e arsyes se vertete te vdekjes. Drasius ju gjet nje pistolete me te cilen presupozohet te kete vrare viktimat.
Megjithate, trupi i pajete u zhvendos ne morg per tu lene atje nje periudhe i harruar dhe duke vonuar ne kete menyre hapjen e nje ankete.
Shume deshmitare okulare deklaruan se kepucet e Drasius ishin te pastra ne momentin e gjetjes se trupit, gje qe kundershton variantin e policise qe burri fshihej ne pyll

"Shkoni ne ambasaden lituaneze dhe ndizni nje qiri!"
Pasi vendimi gjyqesor i dha mamase kujdestarine e vajzes se vogel, shume lituaneze dhe britanike te revoltuar, dolen per te mbrojtur Daimantelen me mish e shpirt.
Jane postuar me mijera mesazhe ne Facebook, duke therritur ne proteste paqesore ata qe duan ta mbeshtesin vajzen dhe te shprehin zemerimin per vendimin e padrejte te gjykates. Te dielene ne Londer, policia metropolitane lejoi nje grup te manifestonte ne menyre paqesore perpara ambasades se Lituanise, ndersa ne Kaunas, ne Lituani, do mbahen demonstrata javen qe vjen.
Ne faqen Facebook, eshte krijuar nje grup i quajtur “Ne kujtimin e Drasius Kedys- Ju lutem te na ndihmoni per te bere drejtesi familjes se tij. Per te ndaluar autoritetet te vene ne zbatim vendimin e gjykates, qindra lituaneze te revoltuar qendrojne dite dhe nate para shtepise se gjyshes ku banon perkohesisht vajza.
Deri tani kane ekzistuar shume acarime midis protestuesve dhe policise duke terrorizuar vajzen e vogel.

Me qellim qe te demonstroje ekzistencen e ketyre rrjeteve pedofile dhe homoseksuale ne mjediset shterore, media zyrtare europiane nuk relaton asgje per kete rast. Te tjere mbeshtetes te Drasius Kedys, ne te gjithe boten, po organizohen per protesta perpara ambasadave te Lituanise, ku qellimi kryesor eshte ndezja e nje qiriri perballe perfaqesueseve diplomatike te nje shteti me nje Drejtesi Kriminale dhe te Korruptuar"

Video nga ngjarja: http://www.youtube.com/watch?v=1-auxS9KfcQ&feature=player_embedded
Sugjeroi dhe përktheu: Makeljana Shkurti

Intelektualë të përçarë

Babëzia kolektive për ta fituar pushtetin është diçka aq e zakonshme,sa është e zakonshme orvatja për ta mbajtur atë sa më gjatë.

Historia është e lodhur nga shkulmet e saj. Por është diçka e rrallë një marrëdhënie e tillë më pushtetin, si kjo në Shqipëri, ku njerëzit bëjnë të pamundurën edhe në kurriz të moralit të tyre,edhe duke shpërdoruar lirinë e të tjerëve,për të qenë me çdo kusht përjetësisht në pushtet. Kjo shpjegon egërsinë zgjedhore në vend dhe vërteton diçka kuptimplote: Shkallën makabre të korrupsionit në Shqipëri, ndërkohë që politikanët apo drejtuesit e shtetit, pasi vijnë në pushtet, përveç sundimtarë, janë edhe njerëzit më të pasur në vend.

Kjo gjë shpjegon gjithashtu ashpërsinë e skajshme të betejave elektorale si askund tjetër dhe arsyen se përse edhe kur ndodhin skandale spektakolare në Shqipëri, lakmia e pashtershme për lavdi është kaq ekstreme, sa askush, asnjëherë nuk jep dorëheqjen.

Prandaj kryeministri i vendit duket i shqetësuar si një skifter mbi qiellin e frikshëm të një realiteti të ri ku mbase po afron një shtrëngatë, për të qenë gati përballë rreziqeve të reja që kërcënojnë edhe lavdinë e tij të përjetshme edhe historinë e shpurës servile e besnike, që e shoqëron pas. Dikush tha se kryeministri është cinik sepse është e qartë mungesa e ndjeshmërisë së tij përballë vuajtjeve fizike të njerëzve në grevën vullnetare të urisë që zhvillohet në Tiranë.. Përkundrazi!
E kotë ti kërkosh ndjeshmëri edhe keqardhje pushtetit për vuajtjen, ndërsa vuajtja jote e ngujimit është kërcënim për atë...
Prandaj disa deputetë socialistë, kërkojnë edhe guxojnë shumë sot kur ankohen për cinizmin dhe shpirtkazmërinë e pushtetit dhe shpresojnë që ai të ketë vrasje ndërgjegje.. Sepse, pushteti nuk mund të ketë ndjeshmëri. Përkundrazi, mbase ironia është ti kërkosh keqardhje kryeministrit më të pandjeshëm në botë, të rrijë pa gjumë për dhimbjet e atyre që kanë zgjedhur të vuajnë për ti sjellë atij vuajtjen e humbjes së lavdisë.. Sepse rreziku i humbjes është gjithashtu një vuajtje kaq e madhe, ndonëse tjetërlloj...
Është njëlloj si ti kërkosh korbit pendëlagur në mes të stuhisë, të kujdeset për zogjte e thëllëzave në fole, me të cilët ushqehet vetë edhe në paqe.. Korb,leri të qetë,janë fatkeqë...

Por ndërkohë, tjetër gjë është cinike në këtë histori, që shkon realisht tej e më tej, deri në kufijtë e sarkazmës: Lufta e pandershme që pushtetit bën për të krijuar dhe fituar përshtypje. Si pjesë e kësaj lufte, firmat në mbështetjet ndaj qeverisë të disa njerëzve publikë, që për fat të keq vërtetojnë shkallën e ulët të civilizimit të elitës sonë, përbëjnë një sarkazëm të hidhur.
Të marrësh pjesë ndërsa je një misionar i shpirtit dhe i krijimit e të kthehesh në patericë të pushtetit, ndërsa shpirt-thjeshtët kanë duartrokitur sinqerisht për ty nëpër skena, të shndërrohesh në një velë përkrah mbretërisë, në lundrimin drejt falimentimit të lirisë, drejt shpresave të paqena, të përkrahësh pushtetin e errët me talentin tënd të natyrshëm dhe të shesësh bindjen që ke për të përfituar lëmoshë, ndërsa publiku të këqyr, të ndjek,të gjykon,të shpenzosh kësisoj energjinë e krijimit për të qënë servil i shkatërrimit, të tërhiqesh,të pranosh, të ndihmosh,atë që ndodhet në majë, vetëm sepse është në majë, ndërsa duhet të kesh një mision, ndershmërinë, të ndëshkosh lirinë që dikush kërkon ta fitojë sërish, me emrin që ke dhe që e ke nga liria e të tjerëve dhe besimi i të tjerëve për ty…, të gjitha këto nuk janë shkak për të shkaktuar vetëm keqardhje, dhe vetëm mëshirë, por arsye e fortë për një mallkim intelektual, që përbën shkatërrimin më të madh që mund ti bëhet me një kontribut këtij vendi...
Të shesësh emrin e fituar me paanësi për të joshur pushtetin e njëanshëm, që duarve i varen jargë servilash, të pështysh vetë veprën tënde, të krijuar për drejtësi, për liri dhe transparencë, të injorosh kështu të vetmin autoritet që ke, talentin tënd, në shërbim të mohimit, në shërbim të një lakmie gabim dhe një kauze gabim, kundër një kauze tjetër, është njëlloj si ti biesh kambanës që paralajmëron trokitjen e të ardhmes që nuk do të vijë as për ty, as për askënd, asnjëherë…

Firmat e njerëzve publikë kanë shpallur këto ditë mediokritetin masiv me vendimin e turpshëm për tu bërë palë me pushtetin, kur atij i kërkohet llogari pikërisht për lirinë.

Ky është një sinjal i zi për shqiptarët.
Politika i ka shtyrë ata në polet e një urrejtje që vështirë të korrigjohet tek ne, njëlloj si vështirë po shpagohet diktatura... Si njësi matëse e urrejtjes së ndërsjellë, pasioni i pamposhtur për të bërë karrierë është zëvendësuar me një shkulm naiv për të ndarë dhe për të bërë karshillëk midis njerëzve që krijojnë, shpikin dhe përfaqësojnë..
Elsa Lila përballë Çiljetës. Diana Çuli përballë Rajmonda Bulkut. Gratë demokrate përballë grave të grevës. Të rinjtë demokratë përballë politikanëve shumë të rinj deputetë të Partisë Socialiste, që shfaqen çdo ditë në ekrane. Shefat kundër edhe përballë shefave. Aktorë të respektuar në një përballje të turpshme me historinë e tyre, dhe në përballje me aktorë të tjerë të njohur, për të zhgënjyer edhe pemët e pyllit. Shkrimtarë që përdhosin fuqinë e mendimit, përballë të tjerëve,që shpesh rezultojnë edhe idiotë, pasi duken të kenë gati armët të qëllojnë shqiponjën për të shpëtuar krimbin në sqepin e saj...

Kështu që barrikadat janë ngrehur, beteja vazhdon, kampet janë përballë, dhimbjet gjithashtu. Pushteti bën presionin e turpshëm të rrogave jetike, që quhet kërcënim me bukën e fëmijëve, për të krijuar imazh, për të krijuar përshtypje, për të bërë karshillëk me mitingje mbështetëse... Pushteti kërcënon fëmijët në shkolla, që këta të shkojnë në mitingje, për të fryrë mitingjet, por edhe mësuesit dhe administratën e vrazhdë.

Sarkazma nuk është vetëm tek ky dhunim i pështirë lirie, për shkak të kërcënimit shtetëror. Sarkazma e thellë dhe rreziku civil fillon pikërisht tek morali i shtetit, tek perceptimi bajraktar i drejtuesve të tij, tek aftësia e tyre për të kuptuar padrejtësinë barbare që i bëjnë këtij vendi, duke e udhëhequr atë me injorancë të plotë, duke e përçarë ekstremisht atë dhe duke kultivuar urrejtje mes njerëzve.

Shqiptarët udhëhiqen nga perceptime naivësh të veshur rrezikshëm me pushtet, bindjet e të cilëve janë shndërruar në delire, kurse qëllimet që kanë janë shndërruar edhe ato në bindje se pushteti është diçka që përjetësisht ju takon atyre, me çdo kusht dhe me çdo çmim. Prandaj të kërcënosh intelektualët e këtij vendi me pushim nga puna, nëse ata nuk janë me ty, të përdorësh artistët dhe të detyrosh fëmijët e tyre të dalin në rrugë edhe ata, të bëjnë anti-protestë, ti kërcënosh edhe ata në të ardhmen e tyre, duke shkelur mbi kundërshtitë e tyre, mbi pasionet dhe dëshirën e tyre, që të duan të sfidojnë çdo pengesë, të gjitha këto nuk janë thjesht arrogancë,as mediokritet, as inferioritet, por tregojnë se një rrezik potencial vjen rrotull shqiptarëve dhe rritet përditë.

Artan Mullaj, T. Observer

Pashko Vasa: Grekët morën fenë dhe perënditë e tyre nga Pellazgët

Pellazgët, që zbritën të parët nga deti në stere, në tokat e Greqisë së sotme, kishin sjellë me vete dhe kultin e një feje fare primitive.

Historianët e lashtë, i pari Herodoti, njoftojnë se pellazgët u bënin perëndive lloj-lloj flijimesh, porse nuk e kishin zakon t’u vinin emra të posaçëm; ata nuk kishin hyjni të materializuara, idhuj të bërë nga dora e njeriut; adhuronin natyrën me dukuritë e saj mirëbërëse.
Prandaj teogonia e tyre që më së fundi u përqafua e ndofta u përsos nga grekët, nuk ishte veçse fryt i vrojtimeve të lëvizjeve fizike të natyrës, të vazhdimësisë së kohës, të marrëdhënies së elementeve; me një fjalë ajo nuk ishte veçse një seri rrjedhimesh logjike ose më mirë, një shpjegim fare primitiv i sistemit të botës, pemët e para të punës mendore të njerëzve në lëmin e filozofisë.

Khaos-i, Χάος që është zbrazëtia e patrajtshmja, shqyesja, rrjedh nga fjalët pellazgjike hahao, unë ha dhe has, haos, ngrënës ushqyes, ose nga fjalët haap, haapsi, haopsi, e hapura, e zbrazëta. Këto fjalë kanë edhe sot të njëjtin kuptim në gjuhën shqipe.

Nga Khaosi ka lindur Ereba, Έρεβος. Kjo fjalë ka si rrënjë erh, errem, erhëni ose erhësi, terr, të errata, errësira. Në shqip "u err" ka kuptimin u bë natë; erret bëhet natë, errësirë; errëni; vend i errët, plot errësirë. Ereba është selia e errësirave të përjetshme. Gea, Γεα, Γη, është toka. Në shqip toka quhet dhe.

Uranos, Ουρανός. Kjo fjalë me diagramë shqiptohet oras-os. Mirëpo vran, vrant, i vrant, në gjuhën shqipe kanë kuptimin; me re, të vrenjturit. Po t’i shtohet fjalës vran pjesa greke os, kemi vranos, është emri me anën e të cilit pellazgët dhe pasardhësit e tyre të drejtpërdrejtë shqiptarët, tregojnë qiellin si selinë e reve: të vrenjturit.

Bashkimi i Geas me Uranosin, d.m.th. i dheut me qiellin ka dhënë Rea dhe Kronos.

Rea në gjuhën shqipe do të thotë: re, qiell.

Kronos, Κρoνος, rrjedh nga fjala shqipe Kohë. Në disa vende të Shqipërisë K-ja ndryshohet në R dhe atje ku do të shqiptohet kohë shqiptohet rohë. Kohn dhe rohn do të thotë koha; shtoni pjesëzën greke os dhe do të kemi pikërisht Kronos.

Nga Rea lindi Zevsi, Zeusi, (Jupiter) Zaa, Zëë, në gjuhën shqipe do të thotë zë-zëri.
Por Rea nuk mund të pillte veçze me anë të shkreptinës, e cila nxirrte një tingull, një zë: rrufeja dhe bubullima, pikërisht Zaa-ni, Zëë-ri i pellazgëve.

Dimë se Jupiteri i shfaqte orakuj e tij në Dononë pikërisht me anë të një zhurme, të një zëri, Zëëri ishte perëndia e pellazgëve. Ka vende në Shqipëri ku edhe sot e kësaj dite thonë: Zëë! Lirona sot së keq! (Zë, Perëndi! Çlirona sot nga e keqja!). Fjalët Zaa, Zëë janë shndërruar më vonë në Zaan, Zaon, dhe Zoot, fjalë që sot ka kuptimin Perëndi-Zoti dhe njerëzia betohen për Zonë, për Zotin.

Zeusi me qeleshe, plis (?)
Zevsi bashkohet me Metis-in, Μήτις, zgjuarësinë, mendimin. Fjala Ment në gjuhën shqipe ka kuptim zgjuarsi, mendim. Grekët i kanë hequr n kësaj fjale dhe duke i shtuar pjesëzën e tyre – is kanë sajuar Metis. Mirëpo nga ky bashkim, pikërisht Zevsi Jupiteri lind Athenane Αθήνα (Minerva); por kjo lindje bëhet në kokën e Jupiterit, në selinë e zgjuarsisë, dhe jep Athenanë ose Athenën (Minervën)
Grekët nuk ruanin asnjë kujtim nga gjuha pellazgjike, kurrë nuk kanë mundur t’i japin një kuptim racional fjalës Athena; ata u kufizuan në hipoteza të thjeshta në të kundërtën gjuha shqipe na jep një shpjegim shumë të qartë e shumë bindës. Thanë dhe thënë në gjuhën shqipe kanë kuptimin e foljes them. E thana dhe e thëna është të folurit; Athena pra është fjala e perëndisë, po ajo fjalë që e gjejmë në të gjitha fetë të vjetrat dhe modernet, të folurit e Zotit të pellazgëve, që ka dalë nga Zeusi- forca, fuqia, dhe nga Metis- zgjuarsia e mendja.

Hera, Ήρα, Junona e grekëve është ajri: erë, era në gjuhën shqipe kanë kuptimin; ajër, erë.

Nemese, Νεμεόιζ. Në gjuhën shqipe nëmë, nëmës, kanë kuptimin e mallkimit të një gjëje që ndjell të keqen, që shkakton vuajtje dhe prodhon fatkeqësi. Besojmë se atributet e Nemeses përfshihen në kuptimin e fjalëve shqipe nëmë, nëmës. (Bjeshkët e namuna, të mallkuara - shënim i S.I)

Erinët, Εριυυύες. Kjo rrjedh nga err, errni, i errët errësirë, ose nga rrënëe, rrënime, rrënoja, shkatërrim.

Muze, Μούσα. Në gjuhën shqipe mësoj dhe musoi do të thotë nxë,mësoj për vete, dhe mësoj të tjerët. Musoise është ajo që mëson, që frymëzon dije, shkencë.

Theti, Θέτις. Dihet se Therni është një hyjni detare, në gjuhën shqipe kemi fjalën det.

Afërdita, Αφροδίτη. Venera është perëndesha e dashurisë, e bukurisë, po ashtu si e Yllit të Mëngjesit; Afërditë në gjuhën shqipe do të thotë, që ndodhet ndaj të gdhiri, Ylli i mëngjesit.

Delos, Δήλος. Idhull që i kushtohet diellit. Në gjuhën shqipe kemi fjalën diell, duke i shtuar pjesëzën greke os kemi dielos.

Këtu po ndalemi për të mos lodhur vëmëndjen e lexuesit, meqënëse jemi të bindur që këta shëmbuj janë më se të mjaftueshëm për të përforcuar pohimin tonë, dhe për të konfirmuar në mënyrë përfundimtare të drejtën e lashtë që kanë kombësia dhe gjuha shqipe mbi gjithë gjuhët e kombësitë e tjera që njihen në Evropë.

Marrë nga libri: "E vërteta mbi Shqipërinë dhe shqiptarët" i autorit Pashko Vasa

Burimi: http://eltonvarfishqip.blogspot.com/