NËPËR LABIRINTET E KËSHILLIT TË EVROPËS

Një herë në vit, Këshilli i Evropës pret vizitorë në ambientet e tij të brendshëm për gati dy javë. Turistë të shumtë, nga e gjithë bota, mësyjnë Brukselin ato ditë, për të parë nga afër mjediset ku punojnë drejtuesit e kontinentit plak dhe adiministrata e tyre e gjerë. Në të vërtetë ka mjaft për të parë, duke filluar nga veprat e ndryshme të artit në sallonet e larmishëm, arkitektuën e brendshme të kompleksit madhështor të zyrave e sallave të mbledhjeve (sipas niveleve) të përfaqësimit të shteteve anëtarë të BE, sallat e konferencave të shtypit me aparaturat më bashkëkohore, kujtimi me simbolikë kombëtare që sjell atje çdo shtet i anëtarësuar, dhuratat e bukura artistike që bëjnë shtete të ndryshëm të botës, etj., etj.. Shkurt, ia vlen ta suportosh pa bezdi kontrollin rigoroz në hyrje për të gjithë vizitorët. Ndarja në grupe e turistëve bëhet sipas gjuhës së zgjedhur, me të cilën do të komunikojë ciceroni me ta.
Herën e fundit që kam qenë atje më takoi ta bëja vizitën me një grup turistësh kanadezë, nga Quebeku. Vetëm unë e ciceronia ishim evropianë, ose më sakt, ballkanas. Ajo ishte një grua e re rumune, e cila kishte dy vjet e punësuar në administratën e BE. Kanadezët ishin të interesuar veçanërisht për veprat e artit dhe rrallë i bënin ndonjë pyetje cicerones, e cila jepte shpjegimet e saj paraprake në çdo mjedis ku kalohej. Kjo më krijoi mundësinë që unë t'i drejtoja pyetje asaj më shumë nga ç'do mundja në rrethana të tjera.
- Këtu qëndrojnë delegacionet e vendeve jo anëtare të BE, gjatë kohës që presin t'i thërrasin, tha ciceronia, duke më shikuar me një buzëqeshje kuptimplote.
- Edhe Shqiptarët? e pyeta unë, duke deshifruar buzëqeshjen e saj.
Ajo kaloi nga buzëqeshja në qeshje dhe m'a ktheu:
- Jo, Shqiptarët jo, se... kanë kohë që nuk i thërrasin. Megjithatë do t'ju tregoj diçka, pak më vonë, që fshikullon vendin tim, ndonëse është anëtar i BE, shtoi me zë pak më të ulët.
Po prisja me kërshëri çfarë do të më tregonte ciceronia për vendin e saj.
Pas gjysmë ore, ndodheshim në sallën më madhështore të korpusit të Këshillit të Evropës. Në njërin krah të saj zhvilloheshin mbledhjet e ministrave të Punëve të Jashtme të shteteve anëtare të BE. Gjithçka gati për punë. Në qendër të asaj salle luksoze zhvilloheshin takimet e nivelit më të lartë, në rang kryetarë shtetesh, të 27 vendeve anëtare të BE. Një ambient pune i shkëlqyer, me një sistem ndriçimi tepër të këndshëm dhe me flamujt e secilit shtet në vendin përkatës.
Kur po i afroheshim kreut të kësaj salle gjikante, një shikim shprehës i cicerones më la të kuptoja se ndodheshim pranë «misterit rumun». Bash në krye të sallës ndodhej një fotografi e madhe e gjithë kryetarëve të shteteve anëtarë të BE. Ajo quhej «Fotografia e Miqësisë». Mbasi i shpjegoi grupit të turistëve se kjo fotografi ndërrohej sa herë bëheshin zgjedhje në disa prej vendeve kryesorë të Evropês (i binte afërsisht çdo dy vjet), më pyeti mua me zë më të ulët:
- E njihni këtë burrin në fotografi, që na ka kthyer krahët?
Ndonëse e mora me mend se kush mund të ishte (edhe nga vendi që zinte në fotografi), më pëlqente ta dëgjoja nga goja e saj.
- Jo, iu përgjigja, nuk e njoh.
- Është kryeministri ynë, kryeministri i Rumanisë; shikoni çfarë injorimi!
Fotografia linte vërtet shumë për të dëshiruar. Aparati duhej të ishte shkrepur në çastin që kryeministri rumun ishte kthyer për t'i thënë diçka homologut që kishte në krah të djathtë. Fotografia e tregonte kryeministrin rumun pak më të kthyer akoma nga pozicioni që ne e quajmë «brinjas».
- Unë besoj se kjo nuk ka qenë fotografia e vetme që këta kryetarë shtetesh kanë bërë atë ditë, i thashë cicerones.
- Përkundrazi, ata bëjnë disa fotografi, se midis 27 personave mund t'i ndodhen sytë të pulitur ndokujt prej tyre në çastin që shkrepet aparati, apo ndonjë dukuri tjetër e papërshtatshme.
- Pse kanë zmadhuar këtë fotografi, atëherë?
- Ka të ngjarë, kastile, sepse dëgjova se kryeministri ynë kishte insistuar të ndërrohej fotografia, kur e kishte parë, por shefi i madh (Barroso) ia kishte kthyer i buzëqeshur: «Është më afër së vërtetës kjo fotografi, mbasi ju kështu u keni kthyer krahët edhe reformave që ju kemi rekomanduar ne».
Në fund të vizitës së gjatë, në një sallë tjetër vizitorët shikonin një film rreth njëzet minuta, që ilustronte punën e Këshillit të Evropës dhe të Parlamentit Evropian. Ai transmetohej në të 27 gjuhët e shteteve anëtarë të BE dhe dëgjohej me kufje prej secilit vizitor, në bazë të gjuhës së zgjedhur. Nuk vonoi shumë dhe në ekran u shfaq Boris Tadiç, president i Serbisë në atë kohë. Pritja e tij nga Barroso e të tjerë, sikur të ishte ndonjë superstar Hollivudi, nuk më pëlqeu dhe i shkëputa sytë nga ekrani, derisa ai u zhduk.
Pasi e grumbulloi grupin e saj të turistëve në një holl, pas përfundimit të filmit, ciceronia u shpjegoi atyre sesi duhej ta vazhdonin më tej vizitën, pa të. Në çastin e ndarjes më pyeti:
- Meqenëse banoni në Bruksel, do ta bëni të njëjtën vizitë vitin e ardhshëm?
- Jo, nuk do të vij, derisa të anëtarësohet Shqipëria apo Kosova në BE, iu përgjigja.
- Pse nuk thoni se s'paskeni ndërmend të vini më, m'a ktheu ajo, duke më zgjatur dorën.
Ndofta kishte të drejtë.

(Agim Hamiti)

Mjaft Me Manipulimin Masiv Mediatik!

Nëse i ndiqni të gjitha mediat shqiptare, ato nuk bëjnë asgjë tjetër veçse t'iu tregojnë se në politikë gjithçka është pis dhe të gjithë politikanët janë njësoj.

Tё thuash se gjithçka ёshtё njёsoj, tё mos kuptosh ndryshimet, ёshtё njё gjest antidemokratik. Ka shumё politikanё tё paaftё, por jo tё gjithё. Tё arrish tё thuash se gjithçka ёshtё njё neveri, ёshtё njё mёnyrё pёr tё legjitimuar cilindo. Sepse nё atё pikё justifikon mё dinakun, mё tё pamёshirshmin, atё qё ka mё pak rregulla, atё qё ka mё pak skrupuj. Roberto Saviano

Aleanca Kuq e Zi, Sorrë apo Shqiponjë?

Menjëherë sapo Aleanca Kuq e Zi në afatin e fundit deklaroi se do të garojë e vetme në këto zgjedhje, prej kryetarit të Partisë Socialiste, prej deputeti Saimir Tahiri si dhe disa analistëve të tjerë të pavarur i cilësua si një sorrë, e cila nuk ishte asgjë tjetër veçse një patericë e Saliut.

Pra, mqs Aleanca Kuq e Zi nuk u fut në kualicionin opozitar, ku hyri edhe vetë LSI-ja si pjesë e Qeverisë Berisha, shqiponja na u bë sorrë dhe e gjithë fryma atdhetare e shprehur këto kohë u cilësua si sharlatanizëm spektakolar!

Nuk e di se me cilin pasion patriotik u hidhka baltë nga AK-së, kur Partia Socialiste merr në kualicion armiqtë e përbetuar të Rezolutës Çame?

Në fakt, në rast se Aleanca Kuq e Zi do bëhej pjesë e një kualicioni të caktuar, ajo do të humbiste moralin e saj. Atë moral që nuk e ka as partia në pushtet, as LSI-ja që bredh si zog sa majtas e djathas dhe as Partia Socialiste që do dënojë 21 janarin tani që shkaktarin e saj e ktheu aleat.

Dhe kur e quajnë Aleancën Kuq e Zi si një vegël të Berishës, me cilin standart nisen të gjykojnë, me atë të LSI-së që fushatën e bëri kundra Berishës, por që më pas u bë paterica e tij?
Shkroi: Stop Injorancës !

Çelësi i suksesit

Nuk e di cili është çelsi i suksesit, por çelsi i dështimit është të përpiqesh ti kënaqësh të gjithë. Bill Cosby

Në një kohë kur:
Forumi Mysliman i Shqipërisë, përmes një letre drejtuar ministrit të Drejtësisë, Eduard Halimi, ka shprehur shqetësimin në lidhje me mbrojtjen e të drejtave të komunitetit LGBT nga Avokati i Popullit, Igli Totozani, ku sipas tyre, Totozani po eklipson probleme shumë më të mëdha të shoqërisë shqiptare. http://www.fmsh-al.org/html/prill2013lgbt.html

Në një kohë kur:
Ambasada Pink deklaron se Forumi Mysliman Shqiptar kërkon kthimin e Shqipërisë nën diktaturën komuniste!
http://pinkembassy.al/node/515

Në një kohë kur:
Kryeministri Berisha në ndërtimim i xhamisë së Namazgjasë deklaron se jemi të çliruar nga trashëgimia ateiste.
http://www.balkanweb.com/bw_lajme2.php?IDNotizia=129171&IDCategoria=1

Po gjatë kësaj kohe:
Berisha i premton komunitetit LGBT se është dakord me martesat homoseksuale dhe në shtator i premton se ata do të mbajnë paradën e tyre të parë.
http://www.gazetatema.net/web/2013/04/22/berisha-takon-perfaqesuesit-e-komunitetit-lgbt-jam-dakord-per-martesat-mes-homoseksualeve/

Shkroi: Stop Injorancës !

“The Economist”: Shqipëria regjim hibrid, një hap larg diktaturës

Korrupsioni, interesat personale të kastës politike shqiptare, mungesa e një kulture të mirëfilltë politike, ka bërë që në sytë e botës, Shqipëria të karakterizohet si një vend që i përket një regjimi hibrid, me një demokraci të brishtë. 
Manipulimi i proceseve zgjedhore, mosrespektimi i institucioneve të pavarura, uzurpimi i pushtetit në dorën e një individi të vetëm, ka bërë që Shqipërisë t’ia kalojë edhe Tunizia sa i përket konsolidimit të një demokracie të shëndoshë. Prestigjiozja britanike “The Economist” përmes insertit të saj analitik ‘The Economist Intelligence Unit’, shprehet se Shqipëria është një regjim hibrid, dhe nga shtetet europiane lë pas vetëm Bosnjën. Ky është konkluzioni i indeksit për demokracinë nëpër botë, reflektim i situatës në fund të vitit 2012, që bën prestigjiozja britanike “The Economist”. Prestigjozja britanike del në përfundimin se ka pasur një lloj gjendje në vendnumëro; që do të thotë as progres i qenësishëm, por as regres i demokracisë për vendin në fjalë, duke marrë zhvillimet deri në fund të vitit të kaluar. Në vëzhgimin e saj, “The Economist” merr në analizë gjendjen e demokracisë për 165 shtete të pavarura dhe dy territore, çka mbulon thuajse të gjithë popullsinë e botës. Indeksi i demokracisë mbështetet në 5 kategori: procesin zgjedhor dhe pluralizmin; liritë qytetare; funksionimin e qeverisë; pjesëmarrjen politike dhe kulturën politike. Në total, indeksi dallon katër lloje regjimesh: demokracitë e plota, demokracitë me të meta, regjimet hibride dhe regjimet autoritare. “The Economist” e rendit Shqipërinë tek regjimet hibride; në një klasifikim që përfshin 37 shtete dhe 14 për qind të popullsisë së botës. Ne këtë liste Shqipëria mbetet pas shumë shteteve të Amerikës Latine, Azisë dhe Afrikës, duke u renditur poshtë Bangladeshit, Siri Lankës e Tunizisë dhe sipër Nikaraguas.
Demokracia
Sipas “The Economist”, shtete si Hong-Kongu, Malavi, Timori Lindor dhe Senegali janë përmirësuar më shumë se ne, duke mundur të klasifikohen këtë radhe si një kategori më lart se Shqipëria si vende me “demokraci me të meta”. Po çfarë janë regjimet hibride? “The Economist” shpjegon se regjimet hibride kanë probleme të thella me parregullsitë zgjedhore që shpesh nuk i lejojnë zgjedhjet të jenë të lira e të ndershme. Presioni qeveritar mbi partitë e opozitës dhe kandidatët, mund të jetë shumë i përhapur si fenomen. Dobësitë serioze këtu janë shumë më mbizotëruese sesa në demokracitë me të meta si në drejtim të kulturës politike, funksionimit të ekzekutivit dhe pjesëmarrjes politike. Korrupsioni është shumë i përhapur dhe sundimi i ligjit konsiderohet i dobët. E tillë është edhe shoqëria civile. Tipike e këtyre regjimeve është trysnia mbi mediat dhe fakti që gjyqësori nuk është i pavarur. Përkrah Shqipërisë në këtë listim janë edhe vende si Venezuela, Mali, Egjipti, Pakistani e Libia, shtete që kanë përjetuar luftë, ose të paktën trazira të forta në dy vitet e fundit.
Liria e medias
Në raportet e çdo viti, Shqipëria është renditur në vendet e fundit sa i përket edhe lirisë së medias. Në Shqipëri vijon të mos respektohet liria e medias, tipike e vendeve me regjim hibrid. Raporti më i fundit i Freedom House tregon se liria e shtypit në Shqipëri është përkeqësuar me një vit më parë, duke rënë në vend të 107 në botë, me një vlerësim prej 51 pikësh në kuptimin negativ. Shqipëria ishte në vendin e 102 me 50 pikë. Media në vendin tonë cilësohet si pjesërisht e lirë. Të njëjtin vlerësim me Shqipërinë ka edhe Libani, Maldivet dhe Libani. Por ajo që bie në sy është se na ka parakaluar edhe Kosova, që tani ndodhet në vend të 97-të. Një vit më parë ata ishin në vend të 104-të. 
Eneida Jaçaj

Vetëvendosje, ja pse refuzuam ftesën e Ramës

Lëvizja Vetëvendosje refuzon ftesën e kreut të PS-së, Edi Rama për takimin që do të mbahej në datë 14 prill në orën 17.00 në Prishtinë. Në një deklaratë për mediat, Vetevendosje ka sqaruar arsyet e këtij refuzimi dhe gjithçka tjetër që e motivon të mos jetë pjesë e këtij takimi.

Qëndrimi pro dialogut, vlerësimi i qeverisë së Thaçit, qëndrimi për 21 janarit e koalicioni me LSI dhe qëndrimi për nacionalizimin janë arsyet pse vetëvendosje nuk do të jetë në takim dhe që e ndajne me politiken e Rames.
“Shqiptarëve ju duhen organizime progresive politike që politizojnë shoqërinë, ekonominë e kombin, e jo konjuktura shtesë të pushtetit që privatizojnë shoqërinë, ekonominë dhe idenë kombëtare. Me këto struktura politike tashmë e kemi të qartë se Shqipëriadhe Kosova edhe pas 23 qershorit do të jenë të njëjta sikur ato të 21 e 22 qershorit”- thote Vetevendosje.
Deklarata e Vetevendosjes
Njoftojmë publikun se e kemi refuzuar këtë ftesë, për arsyet e mëposhtme:
Së pari, siç e kemi bërë të qartë përmes dokumenteve statutorë të Lëvizjes VETËVENDOSJE!, ne si subjekt parimisht jemi të hapur për bashkëpunim,pjesëmarrje dhe ftesa nga subjektet politike që organizojnë takime tematike, që përkojnë me programin tonë politik, siç janë bashkimi kombëtar, zhvillimi ekonomik i bazuar në prodhim, subjektivimi politik i qytetarëve, emancipimi shoqëror, drejtësia dhe barazia. Këto tema për ne janë prioritare, dhe ndaj tyre na lidh një besnikëri politike, për hir të së cilës vijojmë të mbetemi këmbëngulës për bashkëpunime që i çojnë përpara ato, dhe jo në tubime partiake ku përqendrimi është te organizatori e jo te tema.






Së dyti, rreshtimi dhe elozhet për kah Kryeministri aktual i Kosovës si dhe partia të cilën ai drejton, na bën me dije se një keqkuptim i madh qëndron në  mes. Të mbështetësh sot, pa nevojë, dialogun e padrejtë politik midis Prishtinës dhe Beogradit si dhe të afirmosh një forcë politike e cila e ka futur Kosovën në një qorrsokak politik, ekonomik dhe shtetëror, për shkak të papërgjegjshmërisë dhe korrupsionit, do të thotë qëndrim në të kundërt të interesit të Kosovës dhe atij kombëtar. Në ditën kur populli në Kosovës solidarizohej me shqiptarët në Preshevë, Medvegjë e Bujanoc përmes një demonstrate masive, PDK-ja e kryeministrit Thaçi mbante Konventën e vetë të Gjashtë Zgjedhore ku u profilizua si parti e djathtë me parullën “Familja,Prona, Shteti” dhe në të cilën z.Rama mori pjesë e thuri lavde për Thaçin.

Së treti, Lëvizja VETËVENDOSJE! përmes një komunikimi publik të kohës, ka bërë të ditur qëndrimin e saj për çka ndodhi në Protestën e 21 janarit 2011 në Tiranë, pas vrasjes së katër protestuesve. Aso kohe theksonim, siç theksojmë ende edhe sot se në institucionet e shtetit shqiptar zakonisht i shohim partitë pa popull kurse me 21 janar e pamë popullin pa parti, të zemëruar me pozitën dhe të braktisur nga opozita. Ajo demonstratë tregoi hendekun midis qytetarëve të pakënaqur dhe qeveritarëve të vetëkënaqur, por edhe konfirmoi hendekun tjetër midis popullit dhe opozitës. Shqiptarët e pakënaqur, kudo që janë, duhet të organizohen për ta shprehur pakënaqësinë e tyre me gjuhën e vullnetit dhe interesit të tyre. Përndryshe, pa organizim politik ka veçse përfitime partiake e humbje kombëtare.
Në këtë frymë edhe qëndrimi më i fundit i Partisë Socialiste të Shqipërisë për koalicionin e ardhshëm është i papajtueshëm me vetë atë çka protesta shenjoi.
Shqiptarët kanë arsye të forta për të protestuar për shkak të jetesës së mjerë, nëpërkëmbjes së dinjitetit kombëtar dhe mungesës së perspektivës si qytetarë. Koalicionet që zbusin apo mënjanojnë këtë frymë nuk janë në shërbim të kombit shqiptar i cili është më i varfëri dhe me papunësinë me të lartë në Evropë përderisa i ka politikanët më të pasur se gjithë kolegët e tyre në Evropë krahasuar me buxhetin e shteteve përkatëse.
Së katërti, disa konsiderata në lidhje me çështjen e nacionalizmit mes shqiptarëve. Ne jemi të shqetësuar nga retorika që po përdoret diku për arsye elektorale, diku për arsye ideologjike e cila njëson nacionalizmin me konservatizmin, anakronizmin e prapambetjen duke deklaruar madje se nacionalizmi është primitivizëm. Është e udhës të theksojmë se nuk ekziston “një nacionalizëm”,të cilin të mund ta përdorësh si vend grumbullimi për etiketime negative. Mes shumë shfaqjeve të nacionalizmit, mund të dallojmë qartë dy grupe të mëdha, nacionalizmin represiv pra, desubjektivues, shoven, imperial etj. dhe nacionalizmin çlirimtar atë subjektivues, vetëvendosës, emancipues, anti-kolonial që mëton barazinë mes kombeve.
Në rastin e Lëvizjes Nacionaliste Shqiptare, për vetë kushtet e krijuara, ndjenja frymëzuese që ka çuar përpara lëvizjen, e mbështetur gjerësisht prej popullit, është kjo e dyta, pra nacionalizmi çlirimtar.
Po ashtu, termi i preferuar si korrekt, “atdhedashuria”, nuk mund të themi se është koncept emancipues, apo më i dobishëm, se nacionalizmi çlirimtar. Nëse nacionalizmi çlirimtar qëndron për fuqizimin e shoqërisë dhe komb-shtetit si mënyrë që siguron rezistencën ndaj shtypjes së padrejtë në relacionet ndërkombëtare, “atdhedashuria” na rikthen në një situatë vetëm emocionale, romantike, individualiste, e cila përgjithësisht nuk themelon kurrfarë politike e dobie kolektive.
Atdhedashuri apo nacionalizëm? Kjo është kundërthënie e rrejshme. Në SHBA, si një ‘melting pot’ që është, flasin për patriotizmin meqë nacionalizmi i nxjerr njerëzit irlandezë, polakë, shqiptarë etj. Në Evropë, kemi nacionalizmin, dhe ai mund të jetë i ndryshëm nga patriotizmi, deri diku, vetëm në ato pak shtete si Zvicra e Belgjika (çfarë nuk është Shqipëria, natyrisht). Kjo kundërthënie e rrejshme është edhe më e dëmshme seç duket sepse zbërthehet kështu: atdhedashuria është dashuri për Shqipërinë administrative, kurse nacionalizmi dëshirë a vullnet për bashkim kombëtar. Atdhedashuria e vendos kombin (shqiptar në Shqipëri) në funksion të shtetit (të Shqipërisë londineze). Nacionalizmi e vendos shtetin (e Shqipërisë e të Kosovës) në funksion të kombit (shqiptar në Ballkan dhe kudo që ai është). Pra, nuk ka të bëjë me pushtetin e lirinë, por me horizontin e vetëpërcaktimit dhe të vetëpërfytyrimit. Atëherë, çfarë lloj nacionalizmi? Nacionalizëm shovinist-hegjemonik (si ai i regjimeve në Serbi e Greqi), apo nacionalizëm çlirimtar-antikolonialist (si ai shqiptar) ? Kjo pra është kundërthënia e vërtetë.
Te shqiptarët në përgjithësi kemi shumë subjekte politike, tepër shumë. Por në tërë këtë spektër grupimesh shohim pak progresivitet. Pra, shqiptarëve ju duhen organizime progresive politike që politizojnë shoqërinë, ekonominë e kombin, e jo konjuktura shtesë të pushtetit që privatizojnë shoqërinë, ekonominë dhe idenë kombëtare. Me këto struktura politike tashmë e kemi të qartë se Shqipëria dhe Kosova edhe pas 23 qershorit do të jenë të njëjta sikur ato të 21 e 22 qershorit.

http://www.panorama.com.al/2013/04/14/vetevendosje-refuzon-ftesen-e-rames-ja-arsyet/

PPSH - Të ligjërohet hashashi

Sa vota rinore merr Programi i Partisë së Punës së Riorganizuar, i cili përfshin ligjërimin e bimës së kanabisit?

“Të ndërgjegjësojmë komunitetin mbi domosdoshmërinë e licencimit të kultivimit dhe shitjes për qëllime mjekësore dhe industriale të disa bimëve që gabimisht janë quajtur droga, si cannabis sativa (kërpi industrial). Në këtë drejtim duhet të shfrytëzohet praktika e vendeve të zhvilluara si SHBA, Holanda, Zvicra etj. të cilat prej kohësh e kanë hequr këtë bimë nga ‘lista e zezë’. Kanabis është një bimë e njohur për aftësitë e veta kurative, por edhe e mbushur me bioenergji, gjë e cila nuk i ka leverdisur prej dhjetëra vitesh lobeve të mëdha të naftës, të cilat kanë financuar edhe ‘deklasimin’ e kësaj bime, duke shfrytëzuar disa veti të saj halucigjene. Shkenca sot ka vërtetuar se përdorimi i kanabis për arsye mjekësore është shumë i dobishëm, ndërsa nuk sjell dëme për organizimin, pasi nuk shkakton varësi. Madje në qarqet shkencore thuhet haptazi se është duhani ai që duhet të kriminalizohet për varësinë dhe dëmet që shkakton në organizëm dhe jo kanabisi”, thuhet në një nga pikat e programit të Partisë së Punës së Riorganizuar.

Vota e bardhë është e zezë!

Ditët e fundit pas bashkimit të LSI-së me PS-në janë shtuar zërat nga shoqëria civile për të bojkotuar zgjedhjet, apo siç thonë ndryshe të protestosh kundra kësaj kaste politikanësh që nuk po mbjell dot shpresë, vëri kryq të gjithëve, çoje votën tënde kot.

http://www.facebook.com/votobardhe

Sigurisht që zhgënjimi ka kapluar një pjesë të mirë të shoqërisë, por nuk mund të lejojmë që pikërisht kjo pjesa gri, kjo pjesa shpresëdhënëse e shoqërisë të humbasë jo vetëm shpresën, por dhe arsyen.

Në rast se shoqëria jonë do të kishte atë shkallë të lartë ndërgjegjësimi sa e gjitha si një trup i tërë të bojkotojë zgjedhjet duke i dhënë kështu një shuplakë të fortë politikës shqiptare dhe vetë sistemit të kalbur që ajo ka prodhuar, ne nuk do ta kishim tashmë këtë zhgënjim, këtë politikë që nuk mbjell shpresë.

Por ç'ndodh realisht me anë të këtyre nismave që ftojnë një pjesë të shoqërisë për bojkot zgjedhjesh?

Ndodh pikërisht e kundërta e asaj që kjo nismë kërkon. Militantët do të votojnë, barktharët do ti marrin ato thasë mielli, të papunët do të këmbejnë votat me një premtim punësimi...
Duke bojkotuar pjesa më e arsimuar e shoqërisë, ndodh që të zgjedhë dhe vendosë për të ardhmen e tyre pikërisht pjesa më e paarsimuar e shoqërisë. Ndodh që të fitojë zgjedhjet alternativa më e gabuar, të fitojë pushtetin politikani mё dinak, mё i pamёshirshmi, ai qё ka mё pak rregulla, mё pak skrupuj e moral.

Ky sistem funksionon me anë të votës dhe vota është arma e vetme qytetare për të përkrahur apo ndëshkuar. Vota e qytetarit është kontributi yt në demokraci.
Tё thuash se gjithçka ёshtё njёsoj, tё mos kuptosh ndryshimet, ёshtё njё gjest antidemokratik.

Në rast se nuk votoni apo e dërgoni votën tuaj të pavlefshme, ju realisht nuk keni pse ankoheni, nuk keni pse kërkoni ndryshim në 4 vitet e ardhshme. Kontributi juaj ka qenë fare i thjeshtë: "Votë për politikën më të gabuar"!

Prandaj e dashur pari intelektuale qytetare, mos BOJ KOT, por BOJKOTO ... Injorancën tënde!

Shkroi: Stop Injorancës

Si gjithnjë i juaji, Edi Rama

Të dashur miq,

I mirëkuptoj të gjithë ata që ndjejnë një shije balte në gojë teksa mesa duket, po mësoheshin me shijen e mjaltit të Rilindjes. Reagimet frenetike mbas shfaqjes së mundësisë së afrimit me LSI-në, të sharat e qesënditë e pafundme, nuk më erdhën të papritura. Mu sikur hovën të tërë në një zhgjëndërr të zhurmshme pas një ëndërrimi që për shumëkënd kishte filluar të njehsohej me realitetin. A thua se gjithë këto kohë s’ishim më në një luftë të mundimshme me të Keqen e Njohur, po në një film romantik ku papritur ikën dritat duke ngjallur revoltën e tërë spektatorëve për filmin e këputur në mes.
Kur shoh tërë ç’vlon në rrjetet sociale sikur unë, zëdhënësi i përditshëm i ëndrrës së Rilindjes, u ktheva befas në vrasësin e pamëshirshëm të saj, dy gjëra më rrotullohen nëpër mend.
E para, që ëndrra e Rilindjes funksionon. Sepse nevoja për të marrë frymë lirisht në këtë vend që po mbytet në llumokracinë e Saliut, është bërë jetike.
Dhe e dyta, që për shkak se ëndrra e Rilindjes funksionon pozitivisht në imagjinatën e shumëkujt, duket sikur plot njerëz e kanë harruar që Rilindjen reale, atë të prekshmen përmes zbatimit të programit, PS mund ta bëjë realitet vetëm përmes pushtetit jo përmes prezantimeve të fushatës.
Jam i bindur se askush, asnjë njeri normal që do ndryshimin në 23 qershor, nuk do ta ndërronte ikjen e Saliut me një ëndërr ende të parealizuar si kjo. E cila rrezikohet seriozisht të avullojë nëse zgjedhjet grabiten përsëri dhe të lerë pas, tek të gjithë pa përjashtim, një zhgënjim shumë më të hidhur sesa qershori 2009 apo 8 maji 2011 në Tiranë.
Por shumëkush duket sikur nuk do fare ta mendojë këtë. Shumëkujt i duket gabimisht se Saliu është i ikur dhe 23 qershori është vetëm një formalitet. E prandaj edhe u duket krejt gabimisht se ftesa e PS për LSI, është baltë e hedhur në panoramën e shndritshme të ëndrrës.
E përsëris që i mirëkuptoj. Por u them këtu, jo moralistëve bajatë, po të gjithë mbështetësve të sinqertë e të emocionuar negativisht nga ftesa për LSI, se unë e kam për detyrë ndaj tyre, ndaj Partisë Socialiste dhe këtij vendi. të cilit i shërbej me pasion, që ta shoh ndryshe 23 qershorin.
Dhe dua ta dini sa më qartë se si e shoh. Unë 23 qershorin e shoh si ditën kur Saliu do të tentojë në gjithë Shqipërinë 8 majin e Tiranës 2011. S’ka qenë shumicë asnjëherë qysh pas vitit 1992. Është vjedhës zgjedhjesh me damkë ndërkombëtare. Ka përgatitur planin që të vjedhë përsëri. Ka shtetin më të politizuar të kontinentit. Paranë e pistë për korrupsion masiv zgjedhor. Policinë më krahinariste që mund të imagjinohet. Shërbimin sekret të kthyer rishtas në polici politike. Ka repartet e manipulatorëve të importuar që lëvizin qendër më qendër me karta identiteti fallco. Ka të gjitha vrimat e botës së errët të krimit, prej ku dalin urithët elektoralë që trembin njerëz. Ka për më tepër edhe fukarallëkun e periferive e të fshatit në favor. Po po, fukarallëkun (!) – aty ku komisioneri dorëzohet përpara parash që s’i ka parë kurrë. Aty ku familja e varfër dorëzohet përballë shantazhit të heqjes së ndihmës ekonomike. Aty ku fukarai i pashpresë dorëzohet përpara thesit me miell a një kartëmonedhe se nuk beson më dot në asgjë.
Një plan i tërë për ta përmbysur si kala rëre me vota të vjedhura frymën, moralin, rilindjen që sot po përdoren si fjalë të tradhtuara prej meje, sepse Shqipëria reale e zgjedhjeve nuk ngjan kurrkund me atë që merret me mend edhe prej komentatorëve më të përfshirë në këtë historinë dramatike të zgjedhjeve shqiptare.
Doni më për të kuptuar se pse ky kryeministër në ikje duhet rrethuar politikisht nga një koalicion ku çdokush sot në politikë përveç atij vetë ka jo vetëm të drejtën, po edhe detyrën patriotike të jetë pjesë? Sepse vetëm duke e lënë pa krahë politikë dhe duke e zhveshur nga çdo lëkurë tjetër përveç asaj të PD, fuqia manipuluese e tij bëhet e pamjaftueshme për ta mbytur opozitën me aritmetikën brutale të votave të vjedhura. E kështu edhe ikja e tij bëhet fakt. Përndryshe në 24 qershor programi i Rilindjes kthehet nga instrument politik ndryshimi, në letër që s’ka asnjë vlerë. Ndërsa karta “morale” digjet si zakonisht nga zjarri i fitores së vjedhur të radhës, duke nxjerrë një tym të zi pakënaqësie dhe dëshpërimi me opozitën e humbur nën gërmadhat e zhgënjimit popullor.
Ja pse unë besoj me gjithë zemër se ardhja sot e LSI-së në koalicion nuk është fundi, po vazhdimi i natyrshëm i një historie të re që ka nisur me projektin e një Rilindjeje Shqiptare. I një historie që kalon nga FITORJA dhe VETEM FITORJA e 23 qershorit si parakusht për të shkuar më tutje me Rilindjen. Unë vetë besoj po ashtu që LSI nuk do ta pengojë këtë projekt, ashtu siç besoj se nga ky bashkim nuk do të lindë një pjellë e re e të shkuarës, po një qeverisje e mirë për të ardhmen. Por sidoqoftë këtë do ta tregojë koha dhe për këtë çdo dyshim i sotëm është i shëndetshëm e mbajeni në xhep.
Por ju lutem mos harroni se duhet të mundim Saliun dhe ky sot, bashkimi me LSI, është për ne vetëm fillimi i duhur jo fundi i një beteje finale që do të luhet për çdo votë, deri në dekikën e fundit të procesit elektoral. Për të tjerat lidhur me këtë do të kemi kohë të flasim, po edhe të shohim gjithë këto ditë teksa do të rreshtohen forcat.
Lejomëni ta mbyll me një pyetje që për mua është retorike, por për secilin që ende ndjen shijen e baltës në gojë mund të vlejë që të kuptojë psenë e madhe të ftesës sime për LSI-në. Është pyetja që i kam bërë vetes kohë më parë dhe që më shtyu vendosmërisht drejt këtij bashkimi:E çfarë do të thoshte pastaj cilido që sot çfarë nuk thotë për këtë “tradhti” timen, nëse në 24 qershor do të gdhihej me të Keqen e Njohur mbi kokë edhe për katër vjet të tjera? Ah, se harrova, analistët A, B, C, që nuk lanë gjë pa thënë në emër të moralit nëpër banaqe e uebfaqe më kanë thënë plot gjëra interesante që në TV nuk i thonë, por po ju them vetëm njërën:

“Po nuk u bashkove me Ilir Metën, ky vend mori fund, sepse do na lini me Saliun edhe katër vjet!”.

Ben Blushi: Europa është në krizë për shkak të kishës dhe partive

Dikur Europa ishte fuqia më e madhe, më e pasur dhe më e drejta në botë. Por sot nuk është asnjëra prej tyre.
Blushi shkruan se Europa nuk do të afrohet me asnjë nga modelet që ka në kufijtë e saj.
“Amerika e frikëson me lirinë e vet, Rusia me brutalitetin e vet, Turqia dhe vendet e ngjashme me historinë e vet. Amerika i largohet, Rusia nuk lëviz, Turqia i afrohet. Europa rri në vend,” shkruan Blushi.
Por pse nuk lëviz Europa, pyet Blushi.
“Sepse dy institucionet mbi të cilat është ngritur fuqia e saj historike janë në krizë historike. Kisha dhe partitë,” shkruan Blushi.
“Asnjëra prej tyre nuk ka lindur në Europë. Ato kanë lindur në Lindje,” vijon Blushi.
Sipas tij, kisha nuk ka ndihmuar as që shoqëria të bëhet më e barabartë, as më e zhvilluar, as ka ndihmuar në luftën ndaj varfërisë, as në zhvillimin teknologjik.
Kurse për partitë, Blushi thotë se po bëhen të padobishme. “Asnjë parti në Europë nuk qeveris vetëm”, shkruan Blushi.
“Ndoshta rasti i Beppe Grillo-s është fillimi i një epoke pa parti,” shkruan ai.
Deputeti socialist thotë se ky tranzicion do jetë i vështirë dhe Europa do kalojë në një shoqëri të bazuar mbi struktura dhe ide të reja nga këto që njohim.
Ai shton se edhe Shqipëria do të vuajë pasojat.
Atëherë kur shqiptarët rendnin drejt Europës, ishte ndryshe.
“Tani Europa po kalon në hije sepse si çdo diell, edhe ajo lëviz. Shumë njerëz po kthehen nga aty. Nuk ka më punë. Nuk ka më shpresë. Çka na bën të ngadalësojmë lëvizjen drejt saj, siç edhe kemi bërë. Por edhe të mendohemi: A po arrijmë atje ku ishim nisur, apo diku tjetër”.


Panorama

Bashkimi PS-LSI forcon Aleancën Kuq e Zi?

a.) Shkatërron PS-në dhe i jep pushtet PD-së.
b.) Forcon të majtën dhe rrëzon PD-në nga pushteti.
c.) Nxjerr si forcë të III-të përcaktuese Aleancën Kuq e Zi.
d.) Ndot politikën shqiptare dhe largon e zhgënjen akoma më shumë qytetarët nga politika.
e.) Tjetër

Shkroi: Stop Injorancës !

Paradoksi - Diktatura vrau më pak njerëz se Demokracia

 Diktatura Komuniste në Shqipëri ekzekutoi për gjysëm shekulli 6.023 qytetarë shqiptarë.

Pas rënies së diktaturës gjakatare që eleminoi gjakmarrjen, Shqipëria numëron 6000 të vrarë nga gjakmarrja dhe 10 mijë të tjerë të ngujuar në 22 vite.

Po të shtojmë këtu edhe shifrat e kriminalitetit me një mesatare prej 127 të vrarësh në vit, 350 të vdekurish nëpër aksidentet automobilistike brenda një viti apo dhe 300 të tjerë që vetëvriten çdo vit, shkojmë tek afro 800 të vrarë, çdo vit demokracie.

Këtu pa llogaritur të vrarët pa varre nëpër zonat kufitare, pa llogaritur tragjedinë e Otrantos, të 9 janarit, vitin 1997, Gërdecin, 21 janarin, vdekjet e minatorëve në miniera apo të punëtorëve nëpër skela, rastet e të vdekurve prej overdozës, të prekurit me virusin HIV, apo krimet e ndryshme seksuale etj, etj.

Llogaritë bëjini vetë dhe panorama e vdekjes do ju dalë e qartë.

Shkroi: Stop Injorancës !

Shqiptarët vs Komunizmi

Tani, si përfundim:
"Komunizmi shkatërroi popullin shqiptar, apo populli shqiptar komunizmin?"

Shkroi: Stop Injorancës !

A ishte ndërhyrja ajrore e NATO's në Kosovë një dështim?

Misioni I -Ndalimi i spastrimit etnik (I dështuar)

Misioni II - Shkatërrimi i ushtrisë serbe (I dështuar)
Misioni III - Bombardimi pa shkaktuar gjak të pafajshëm civil (I dështuar)

Pas 78 ditë bombardimesh ku në 11 mijë fluturime u hodhën mbi 20 mijë bomba nuk u vranë më tepër se 1000 ushtarë serbë, shifër kjo që i dedikohet pikërisht UÇK-së, e cila me anë të sulmeve të saj, i detyroi forcat serbe të ktheheshin në shënjes tra të lehta për t'u goditur.

Pasojat: Bombat e mbetura të pashpërthyera morën jetë të tjera njerëzish civilë të pafajshëm në Kosovë dhe Serbi.
Gjatë sulmeve ajrore në Beograd u dëmtuan gabimisht ambasadat e Kinës, Pakistanit, Indisë, Spanjës, Zvicrës, Suedisë, Izraelit, Hungarisë etj.

Përfundim: Ndërhyrja ajrore nuk mund të na sjellë një fitore më të shpejtë në luftë.
Së dyti, sulmet ajrore nuk mund të përdoret në luftra ku rrezikohen jetë civilësh të pafajshëm.

Koreanët, vietnamezët dhe serbët nuk u dorëzuan si pasojë e goditjeve ajrore dhe asnjë shtet tjerë nuk do ta bënte ndonjëherë...
Për më tepër:

Përgatitur nga Qendra për Informacionin e Mbrojtjes, USA!

22 marsi i vitit 1992

Kjo foto është shkrepur më 22 mars të vitit 1992 që përkon me datën e demokracisë, me ditën e zgjedhjeve të lira.

Po të shikoni me vëmendje, në qendër të fotografisë duket një foshnjë jo më shumë se 2 vjeç që e kanë ngritur hopa gjatë këtij mitingu ku në emër të Partisë Demokratike, fliste S. Berisha.

Ajo që është interesante është fakti se ai fëmijë sot duhet të jetë mbi 23-vjeç dhe Berisha qëndron akoma në pushtet!

Shkroi: Stop Injorancës !

DESHMIA/ Haklajt nuk erdhën në Tiranë për të vrarë Azemin, donin të vrisnin Berishën

Gazeta Dita vijon të botojë dëshmi interesante për ngjarjet e rënda të viteve të shkuara.
Kësaj here atë kanë publikuar një intervistë me Marjan Grykën, ish- truprojën e Azem Hajdarit.
Sipas tij, Haklajt kishin ardhur në Tiranë për të vrarë Sali Berishën dhe jo Azem Hajdarin.
“Unë jam një djalë Shkodre, aktiviteti im nisi në 2 Prillin e famshëm të vitit 1991, ku atëherë në protestë edhe jam plagosur. Më pas kam vazhduar të jem aktiv në lëvizjen antikomuniste, por me sa duket gjaku jonë vetëm u përdor. Desha të kujtoj këtu se në ngjarjen e 2 Prillit në Shkodër, më erdhi dikush në spital që nuk e kisha parë ndonjëherë. Ai ishte Azem Hajdari. Mu afrua në spital dhe më tha: “Çohu burrë se s’ke kurrgjë”. Unë me buzëqeshja e pyeta se kush ishte. Të gjithë të pranishmit aty më thanë “Mario, ky është Azem Hajdari”.
Kështu e nis rrëfimin e tij Gryka.
Më pas me ftesë të Hajdarit ai vjen në Tiranë ku fillon punë si efektiv i Gardës së Republikës dhe truprojë personale e Azem Hajdarit ku është dekoruar edhe si “Pishtar i Demokracisë” nga Berisha.
“Hajdari u vra për liri, por kurrë s’e gëzoi lirinë. Jeta me Azem Hajdarin ka qenë një betejë e ashpër. Kujtuam se rrëzuam komunizmin, por ai përkundrazi pas viteve ’90 na u vërsul dhe na sulmoi më shumë se kurrë”, tregon Marjan Gryka për radion kosovare “Zëri i Mitrovicës”.
Për sa iu përket prapaskenave, ai tregon se: “Mendoj se kur Berisha ishte president, ishte një dikush me tre poste që Berisha e komandonte që dhe lëvizte gurët kundër Azem Hajdarit. Ky ishte Tritan Shehu, ishte Zv/Kryeministër, Ministër i Jashtëm dhe kryetar i PD-së. Lufta e tij me urdhrat e Sali Berishës ishte shumë e ashpër. Dua t’ju tregoj një fakt. Sapo u çova në mëngjes nga gjumi (unë jetoja në shtëpinë e Azemit), më thirri në dhomën e tij, po pinim kafe e më tha: “Mario, sot kemi një betejë, kemi mbledhjen e kryesisë së PD-së, është dhënë urdhër që Azem Hajdari të mos hyjë brenda, si do ja bëjmë?”. Pra, lideri i dhjetorit dhe kryetari i parë i PD-së nuk do lejohej në  mbledhjen e kryesisë së PD-së. Unë me një buzëqeshje i thashë: “Bacë, ne do të hyjmë gjithnjë aty ku njerëzit na duan”. I hipim makinës dhe pamë se Pallati i Kongreseve ishte rrethuar me 300 forca policie, që Azem Hajdari të mos hynte brenda. Për t’i rënë shkurt, ne të armatosur e çamë postbllokun dhe e futëm Azem Hajdarin në sallë. Byroja politike ende nuk kishte mbërritur në sallë. Pasi hymë, gjetëm ca lepuj të Partisë Demokratike që ishin rreshtuar në rreshtat e parë dhe po prisnin byronë. Njërin prej tyre e kapa, e çova me dhunë dhe aty ula Azemin”, tregon Gryka, teksa shton se shënuan edhe emrin që Azemi të merrte fjalën i treti, pas dy kryetarëve të byrosë dhe ai mban këtë fjalim: “Dëgjoni ju tavolinë e krekosur dhe e dhjamosur me një popull fukara të rrënuar nga komunizmi. Unë jam Azem Hajdari, djali i Shpend Hajdarit. Baba im ka qenë komunist dhe unë e kam për nder që jam biri i tij. Por në vitet ’90 unë rrëzova idealet e babës tim, e rrëzova Enverin. Por sot ka një fatkeqësi kombëtare, që ju i keni dhe vazhdoni t’i keni ato ideale që kishte baba im. Ky është turp dhe tradhti kombëtare. Kjo nuk është PD-ja që populli donte ta kishte në pushtet. Kjo është një ngjallje dhe pasurim i komunizmit”.
Gryka rrëfen se para se të vinin ngjarjet e ’97-ës, kishin një  vit e gjysmë pa folur me Berishën, dhe nga vitet ’95-’96 Hajdarit i hiqet imuniteti i deputetit, shkarkohet nga Komisioni Parlamentar i Rendit dhe SHIK-ut, përjashtohet nga PD-ja.
“Unë u shkarkova nga oficer i gardës. Morëm zyra me qira pranë ish- kafe “Çaplin” në qendër të Tiranës dhe kaluam me sindikatat. Pra, Berisha, si një diktator i ri, na shkarkoi në distancë. Në këtë kohë Azem Hajdari, me bindje të plotë filloi  organizimin e sindikatave të pavarura për të rrëzuar qeverinë Meksi. Shteti na ndiqte për të na arrestuar. Pra, jeta e liderit të dhjetorit ishte në rrezik, jeta ime nuk ishte problem fare. Këtu filloi beteja dhe lufta e ashpër Berisha –Hajdari. SHIK-u i Gazidedes asaj kohe na përndiqte kudo, SHIK- më i fëlliqur i të gjitha kohërave. Me qindra herë u përleshëm me ta. Një natë ata agjentë të SHIK-ut kishin rrethuar shtëpinë e Azemit, është turp ndoshta të thuhet, por ne i morëm peng dhe i çuam të  paarmatosur dhe i thamë Gazidedes: “Ju jeni turpi i kombit dhe  tradhtia e kombit se shtëpia e Azem Hajdarit nuk ka nevojë për rrethim”, tregon Gryka.
Marjani tregon se ishin në “Rogner” dhe sekretarja e Sali Berishës e mori në telefon Azemin dhe i kërkoi ndihmë sepse Garda e Republikës po ikte dhe po e linte Presidentin ne baltë.
“Në këtë moment Berisha kërkoi që Azemi ta mbështeste, e unë si oficer i tij të merrja Gardën e Republikës. Ngjarjet kështu rrodhën, u ashpërsuan, të gjitha degët e PD-së në rrethe kërkonin dorëheqjen e Berishës si president, përveç Shkodrës, ku unë isha anëtar i kryesisë. Nisëm të shkonim nëpër takime me presidentin që nuk jepte dorëheqje dhe në çdo takim na vriteshin nga dy shokë. Asnjë nga këta njerëz nuk u përmend nga Berisha. Shumica e tyre janë mirditorë, por Sali Berisha i ka harruar si  shumë të tjerë”.
Ai nënvizon se “natën që është varë Azem Hajdari kam qenë në arrest shtëpie, pavarësisht se në Shkodër isha i lirë dhe gjithë ditën te selia e PD-së, por këta ia arritën qëllimit dhe Azemin e lanë në rrugë të madhe”.
Gryka thekson se “në çdo atentat, se janë bërë 9 atentate, ka pasë dorë Partia Demokratike. Edhe ditën e vrasjes. Partia Demokratike ka pasë dorë në vrasjen e Azem  Hajdarit. Asnjë njeri nuk mund ta mohojë këtë, aq më tepër sot, pas shumë viteve ku nuk kanë lënë goditje pa bërë, janë munduar të eliminojnë çdo njeri që përmend Azem Hajdarin”.
Gryka shprehet se natën e vrasjes Haklajt kanë shkuar për të varë Berishën dhe Azemi është thirrur me shpejtësi nga Fieri.
“Në atë kohë, ditën që është rrethuar PD-ja, pra gjoja për të varë Azem Hajdarin, sepse Haklajt nuk kanë ardhur për të varë Azem Hajdarin. Haklajt e kanë deklaruar, e kanë ri-deklaruar madje e kanë kërkuar edhe në gjyq Sali Berishën. Sepse ata kanë ardhur me vra Sali Berishën dhe jo Azem Hajdarin. Se e dinte e gjithë Shqipëria që Azemi ishte në miting në Fier dhe po të donin vrasësit mund t’i bënin prita kudo nga Fieri në Tiranë. Por nuk kishin ardhur për Azem Hajdarin. Por skenaristët e PD-së  telefonuan Azem Hajdarin  me porosi të Doktorit që duhej të vinte urgjent në Tiranë pasi kishte mbledhje kryesie. Unë fola me të dhe i thashë, madje iu thashë edhe çunave të Fierit, çunat që sot janë pronarët e turizmit, janë sot dëshmitarë të gjithë. “Mos e lini Azemin të lëvizë”. Sepse kishte diçka që dihej, po kërkohej eliminimi i Azemit dhe kjo po diskutohej kudo. Sepse kishte një fakt, e djathta shqiptare po shkonte pas Azemit dhe jo më pas Sali Berishës”, sjell në vëmendje Gryka.
Ai tregon se me mbërritjen e Azemit tek PD-ja, edhe vrasësit janë habitur dhe kanë thënë “çfarë do ky budallai këtu”.
“Kur ka hyrë Azemi në PD, PD-ja ishte një kufomë e gjallë, nuk kishte më njeri. Në korridor ka dalë Genc Pollo me tre vetë të armatosur, ishin tropojanë. Kanë takuar Azem Hajdarin dhe më pas kanë kaluar tre minuta dhe Azemi ka dalë dhe ka komunikuar gjoja me ata që kishin ardhur të vrisnin Azem Hajdarin. Po e përsëris, kur erdhi Azemi nga Fieri, vrasësit ishin aty, nuk kishin nevojë ta linin të futej brenda. Përse nuk e goditën? Absolutisht nuk kanë pasur punë me Azem Hajdarin. Por Azemi nga sedra, burrnia, e qitën të komunikojë me vrasësit e Sali Berishës. Doli dhe u përlesh me ta sepse dihet se çfarë bisede është bërë. Ata i kërkuan që të largohej duke i thënë: Ç’do ky budalla këtu? Në krye të tyre ishte oficeri i Berishës, Izet Haxhia. Pra, këtu ndodhi fatkeqësia, me tradhti 100% nga PD-ja, e iniciuar dhe e organizuar dhe e miratuar nga dy- tre persona politikë nga e majta”.
Gryka sqaron se Azemi u sqarua me Haklajt pasi bëri një bisedë  me plakun e tyre dhe e incizoi dhe i tha: “Bacë, merre këtë dhe çoja djemve të tu çfarë biseduam. Sepse ata hilenë e kanë tjetër kund dhe jo tek Azem Hajdari”, teksa shton se sipas tij fjala ishte për Sali Berishën.
Gryka akuzon se truproja i Azemit, sot në azil politik, i ka deklaruar Sali Berishës dhe Ylli Rakipit me kasetë konfliktin me armë dhe debatet me Azemin në momentet para vrasjes.
“Këtë kasetë e ka edhe sot Sali Berisha, ku është pse nuk e dorëzon kasetën? Sot, ky mik i madh i Azemit, që i ka bërë qindra sulme, merr këshilltar të tij Neritan Cekën, njeriun që na bëri 7 atentate kur ishte ministër i Rendit. Merr ministër Mbrojtje Arben Imamin, gjenerali i bandave të ’97-ës. Të gjithë  organizatorët, atentatorët e Azem Hajdarit janë në kolltukë politikë”, teksa nënvizon se Sai Berisha nuk është paraqitur asnjëherë në Gjykatë për akuzat e bëra.
Gryka deklaron se pseudonimi i Sali Berishën në Sigurimin e Shtetit ka qenë “Penicilina” dhe se në Shqipëri deri më tani nuk ka pasur asnjë ditë demokraci.

Gazeta Dita

Përparësia, ose Prioriteti i qeverisë shqiptare

Përparësia, ose Prioriteti siç e quajnë sot ata që nuk dijnë fjalën e përshtatshme shqip, është diçka shumë e rëndësishme, që në listën e gjërave që duhen bërë, qëndron në krye.

Prioriteti i një qeverie quhet përkushtimi i vëmendjes maksimale të Qeverisë, ndaj një sektori të caktuar.

1. Kemi parë në këtë qeverinë e sotme, që Prioritet i saj është Integrimi.

2. Por në fakt prioriteti i saj është Mjedisi.

3. Për të qenë të sinqertë, Prioriteti i Qeverisë është turizmi.

4. Në fakt, në fakt, Prioriteti i Qeverisë shqiptare është Boshti i jugut

5. Por në rast se duam ta shohim pak më thellë, Prioriteti i Qeverisë shqiptare janë Investimet e Huaja.

6. Ndokush prej jush do thotë po "Zhvillimi rural"? Po, Zhvillimi rural është Prioriteti i Qeverisë shqiptare.

7. Tek Zhvillimi Rural, domosdo do hyjë edhe Bujqësia. Pra Bujqësia është Prioriteti i Qeverisë shqiptare.

8. Dikush tjetër do hidhet "Hej, po Sistemi i Shëndetësisë"? Po, keni plotësisht të drejtë, Sistemi Shëndetësor është Prioriteti i Qeverisë shqiptare.

9. Po me energjinë ç'do bëjmë/ Ç'është kjo pyetje njëherë...?! Energjia e rinovueshme është prioriteti i qeverisë shqiptare.

10. Eshtë e vërtetë që infrastruktura jonë nuk është në standartet e duhura, por jo më kot Infrastruktura moderne është prioriteti i qeverisë shqiptare.

11. Po ku do shkojmë ne si shtet nëse nuk realizojmë zgjedhje të lira? Kjo është arsyeja pse zgjedhjet e lira janë prioriteti qeveritar.

12. Duhet ta themi të vërtetën ashtu siç është, le ti vijë keq kujt të dojë. Prioriteti i Qeverisë Shqiptare është Edukimi Dixhital

Të lutem o shtet, lër diçka jashtë prioriteteve të tua, s'e asgjë veç atyre që mban si prioritete nuk është katandisur ndonjëherë kaq keq.

Shkroi: Stop Injorancës !

Fotoja e mësipërme është e një filloreje në fshatin Zdranjsh të Librazhdit, marrë nga faqja Zyrtare e deputetit Taulant Balla.

Të vrasim ditën, të qajmë natën e të nderojmë pas vdekjes

Azem Hajdari nderohet në 50-vjetorin e lindjes së tij me titullin më të lartë, 'Urdhrin e Flamurit Kombëtar'.

Në 2002 i është dhënë titulli Urdhri "Nderi i Kombit"
Në 2008 i është dhënë titulli Urdhri "Gjergj Kastrioti Skënderbeu"

Ndërkohë që sot nderohet e i thuren lavde, le të rikthehemi pas në kohë për të kuptuar se si trajtohet ky njeri me kaq tituj të lartë dhënë pas vdekjes, ndërsa ishte gjallë.



Materiali i mëposhtëm është marrë me shkurtime prej emisionit investigativ Fiks Fare.

Shkroi: Stop Injorancës !
Që në fillim të vitit 1993, PD filloi sulmin ndaj Azem Hajdarit. Kjo situatë vazhdoi deri në vitin 1997, kur u përjashtua edhe nga Këshilli Kombëtar i kësaj partie. Për katër vjet, PD ka sulmuar Azem Hajdarin dhe kjo vërtetohet nga gazetat RD të asaj kohe. Është e shkruar e zeza mbi të bardhë. Nuk është sulm brenda një dite apo një nate, por sulm që ka zgjatur vite të tëra, që nga viti 1993 e deri pak muaj para se të vritej. Për periudhën që ishte gjallë, PD e vrau moralisht dhe politikisht Azem Hajdarin me shpifje. Në atë periudhë, Hajdari ishte anëtar i Këshillit Kombëtar të Partisë Demokratike. Nëse shfleton gazetën “Rilindja Demokratike”, organ i PD-së, gjen fakte nga lufta që i është bërë nga PD liderit të saj. Kreu i PD-së, zoti Sali Berisha, përmes gazetës së tij, Azem Hajdarin, e quante ushtar të turpit, njeri të keqpërdorur politikisht. Në faqet e gazetës RD, organ i PD-së, të ndjerit Azem Hajdari i bëheshin një sërë pyetjesh publike. PD, përmes RD-së e ka pyetur Azem Hajdarin se kush e kishte rekrutuar nga Sigurimi i Shtetit dhe sa padronë kishte ndërruar deri në momentin që PD i drejtonte këto pyetje.
Në numrin 728 të gazetës RD, datë 13 gusht 1994, Azem Hajdari, i cili ishte në grevë urie, cilësohet si ushtar i Kurt Kolës dhe ushtar i turpit. “Në procesin e depersonalizimit progresiv, të ndërrimit të ustallarëve, i gjori deputet Hajdari përfundoi në shegert të Kurt Kolës apo në ushtar të fundit të tij. Zoti Hajdari, thonë zërat e këqij, po vazhdon grevën e urisë me raki e meze në shtëpi. Studentët e ‘90-ës nuk po i përgjigjen, ata që e shtrydhën e flakën tej”, shkruante atëkohë gazeta e PD-së.
“Hajdari dështon. Vetëm 20 vetë në mitingun e organizuar prej tij në Tiranë”, është një tjetër titull i gazetës RD të asaj periudhe.
Disa vite më pas, kur Azem Hajdari iu bashkua BSPSH-së (Bashkimi i Sindikatave të Pavarura të Shqipërisë), gazeta RD i komenton kështu veprimet e tij: “Hajdari duket se ka vendosur të sakrifikojë shumë. Deri tani është larguar nga posti i kryetarit të komisionit parlamentar për rendin dhe SHIK-un e, më pas është dëbuar dhe nga Këshilli Kombëtar i PD-së”. Lufta kundër tij ndihet qartë që te termat e përdorur në faqen e RD-së. Nuk thonë se është përjashtuar nga Këshilli Kombëtar i PD-së, por është dëbuar. Sulmi ndaj Hajdarit nuk mbetet vetëm në nivelin e komenteve të veprimeve të tij, por shkohet më tej, deri në akuza për vrasje. Në një rubrikë “Thuhet kafeneve”, të organit të PD-së, në mes të rreshtave lexon: “Në kafenenë e Xhelës thuhet se deputeti Hajdari, i përfolur nga shtypi dhe nga zëra të tjerë për problemin e vrasjeve, para dhe në prag të zgjedhjeve të 22 marsit, i futur në grevën e urisë i armatosur, i braktisur nga të gjithë, i rrethuar nga 80-lekëshat”.
Sipas PD-së, në kohën kur ishte gjallë Azem Hajdari, askush në vitin 1990 nuk ka shkuar pas tij. Ky koment bëhet në periudhën kur Hajdari organizonte protesta kundër qeverisë dhe RTVSH-së. “Kanë dështuar bashkë me Azem Hajdarin dhe ëndrrat e përkrahësve të tij, që vendosin një paralelizëm mes dhjetorit të viteve ‘90 dhe këtyre ditëve. Askush në dhjetorin e ‘90-ës nuk ka shkuar pas Azem Hajdarit, studentët dhe gjithë rinia iu bashkuan PD-së me të vetmin qëllim madhor, shkatërrimin e totalitarizmit”. Duke e cilësuar si “një kloun mjeran të politikës shqiptare, njëkohësisht PD deklaroi, në periudhën kur filloi sulmin ndaj tij, se ai (Hajdari) kishte qenë i dështuar që në fillim të karrierës së tij. Madje, PD e cilëson si njeriun më shterpë të politikës shqiptare, si një njeri të verifikuar negativisht në politikën shqiptare. Një ditë pas grevës së tij të urisë, gazeta RD shpalli publikisht ndarjen e PD-së nga Azem Hajdari, duke shkruar: “Ndarja përfundimtare e Hajdarit me njerëzit ndodhi dje. Ishte e domosdoshme një ndarje e tillë. Ishte në të mirë të njerëzve e po ashtu, edhe të Hajdarit”. Faqet e para të organit të PD-së në muajin janar 1997 ishin të mbushura me tituj që shpallnin përjashtimin e Hajdarit nga grupi parlamentar i PD-së. Vendimin e kryesisë për përjashtimin e tij RD e cilëson si divorcin përfundimtar mes tij e PD-së.
Pas vrasjes së Azem Hajdarit, më 12 shtator 1998, qëndrimi i PD-së dhe kryetarit të saj, z. Sali Berisha ndaj Hajdarit, ndryshoi kryekëput. Hipokrizia shkoi deri atje sa nga një njeri i cilësuar prej PD-së si i dështuar, spiun, i keqpërdorur politikisht, Azem Hajdari shndërrohet në hero të demokracisë. Vetë Berisha nuk e pranoi asnjëherë vendimin e gjykatës, dhënë në prill 2002, që e cilësonte vrasjen e Azem Hajdarit për motivin e dobët të hakmarrjes. Me hipokrizi, kur Hajdari u vra, e cilësuan krimin ndaj tij si një vrasje politike dhe e ngritën në piedestal. Ndërkohë që për vite me radhë e kishin sulmuar, akuzuar dhe përjashtuar nga radhët e tyre dhe ia kishin mohuar rolin në Lëvizjen Studentore të Dhjetorit. Të njëjtët njerëz që hodhën vrer kundër Azem Hajdarit, dhe shpifën sa mundën, me hipokrizi, shkojnë sot e vendosin lule në vendin ku u ekzekutua dhe ku prehet.
Burimi Marre nga “Gazeta Shqip”

Pakti i fshehtë PS-PD për kthimin emrave sllavë

Sllavizohet emri i komunës Liqenas në Pustec

Deputeti i Partisë Demokratike të Shqipërisë, Edmond Spaho ka paraqitur në komision e ligjeve në Kuvendin Shqiptar kërkesën e banorëve të komunës Liqenas, me komunitet maqedonas për t`i rikthyer emrin komunës nga Liqenas në Pustec.

Emri Pustec i takon terminologjisë sllave, që në shqip do të ‘shkretë/ tirë”.

Deputetët e Partisë Socialiste e kundërshtuan propozimin me arsyetimin se ndryshimi i emrit të komunës vetëm pak kohë para zgjedhjeve do të krijonte precedent.

Ndërkohë edhe pas kundërshtimeve të opozitës, komisioni i ligjeve kaloi vetëm me votat e mazhorancës propozimin e komunës Liqenas në Korçë për ti ndryshuar emrin në komuna Pustec. Ky vendim në opinionin publik shqiptar në Maqedoni është vlerësuar skandaloz nga partia shqiptare në qeverinë e Tiranës.

-Ndonëse deputetët socialistë votuan kundër sllavizimit të emërtimeve të komunave në juglindje, burime nga selia rozë bëjnë të ditur se grupi i PS-së do të votojnë PRO në seancë plenare.
Ndryshimi i qëndrimit ka gjetur të papërgatitur anëtarët e Komisionit të Ligjeve në mbledhje e grupit parlamentar socialist, të cilët ishin të përgatitur që në seancë e së hënës të votonin kundër. Të mbledhur për të diskutuar rreth qëndrimit që do të mbajnë ndaj ligjeve në seancën plenare të së hënës, pas diskutimeve me kryetarin Rama, u vendos që të pranohet ndryshimi nga Komuna Liqenas në emrin sllav Pustec.

Nëse ju kujtohet, pothuajse para 1 viti, Aleanca Kuq e Zi shpalli aksionin e saj për shqiptarizimin e emrave të qyteteve shqiptare.
http://www.dailymotion.com/video/xom3ke_aleanca-kuq-e-zi-shqiptarizim-emrave-te-qyteteve-top-channel-albania-news-lajme_news#.UUBOzzcZSMY

Një nisëm kjo që prej shoqërisë civile dhe intelektualëve u quajt një kakofoni lehjesh populiste, nacionaliste dhe e panevojshme.

Ja pra që ndërrimi i emrave qenka i mundur dhe po ndodh, veçse nga shqiptarë po kthehen në emra sllavë.
Mos t'iu bëjë përshtypje që po e njëjta pjesë e popullsisë shqiptare e cila u hodh kundra këtij aksioni të Alencës Kuq e Zi, tani që Liqenas do të kthehet në Pustec, do të heshtin ose do të shprehen se kjo është e drejta e tyre.

Nuk ka më lapangjozë se ata shqiptarë që e kanë gojën vetëm për të përbaltur nismat me frymë pastërtisht atdhetare, pavarësisht se si shiten e kollarisen në opinion publik.

Shkroi: Stop Injorancës !

Qytetari përballë politikës

Përmes mospërfshirjes në politikë, rrezikon të drejtohesh nga të paaftët - thoshte një filozof i lashtë "grek".

Duke ndjekur për gjithë këto vite diskutimet e qytetarëve shqiptarë rreth politikës, 3 grupet më të mëdhaja të dukshme janë:

a.) Indiferentët
Ata që qëndrojnë totalisht indiferent ndaj politikës dhe nuk njohin asnjë personazh, datë apo ngjarje politike. Këta kryesisht e quajnë veten sot "artistë"

b.) Militantët
1. Të moderuarit
Këtu bëjnë pjesë qytetarët që kur partia mëmë bën ndonjë lëvizje kryekëput të gabuar, me dhimbje zgjedhin të heshtin
2. Radikalët
Këtu bëjnë pjesë qytetarët që s'kanë pse mendojnë pasi për ata mendon partia dhe gjithçka mendon partia është ajo e sakta apo e duhura. Këta zakonisht nuk mund të artikulojnë opinionet e tyre pa dëgjuar më parë drejtëpërsëdrejti deklaratat e liderit të tyre shpirtëror, apo nëpërmjet zëdhënësve për shtyp.
Pastaj kthehen si me magji në papagaj të shkëlqyer.

c.) Të papërgjegjshmit
Këtu bëjnë pjesë qytetarët që i shajnë të gjithë dhe i japin hapësirë politikës më të keqe, pasi të mos kuptosh ndryshimet dhe ti fusësh të gjithë në një thes, është një gjest antidemokratik, që legjitimon pikërisht politikanin mё tё pamёshirshëm, atё qё ka mё pak rregulla, atё qё ka mё pak skrupuj.

P.s Ata që nuk bëjnë pjesë tek grupimet e mësipërme janë pjesa gri, qytetarët që votojnë për ndëshkim dhe i ndryshojnë me elasticitet të plotë bindjet e tyre partiake duke u nisur prej politikbërjes, por duke qenë se janë në minorancë, nuk vlen të konsiderohen në studim.

Shkroi: Stop Injorancës !