E tërë historia e njerëzimit është e ndotur nga fallsifikime të paskrupullta të bëra nga Monarkë e Klerikë të të gjitha Feve me qëllimin e thjeshtë të Legjitimimit të Pushtetit të tyre mbi Njerëzit. Pas këtyre fallsifikimeve e mashtrimeve të Historisë në përgjithësi, dhe të historive të të gjitha fushave të Dijes dhe veprimtarisë njerëzore në veçanti, qëndron Etja e Monarkëve dhe Klerikëve për pushtet dhe lavdi. Për të justifikuar para popujve pushtetin e tyre të pakufishëm, duke filluar nga shekulli i 16-të, kohë kur lindi në Evropë murtaja e Monoteizmit, kur u ngritën të gjitha monarkitë, eruditët e tyre vunë dorë mbi Dijen e mbarë njerëzimit, e fallsifikuan deri në atë pikë sa që e gjithë e Shkuara e popujve të Evropës tashmë është e padeshifrueshme.
Duke shfrytëzuar materialet e shumta, që historianë dhe shkencëtarë të të gjitha fushave kanë shkruar mbi këtë temë, e që provojnë Mashtrimet e bëra nga Monarkitë dhe Klerikët, një temë që sot zjen në mbarë Evropën dhe Amerikën e Veriut, ne do të përpiqemi të krijojmë një tabllo të plotë të këtij Megamashtrimi.
Duke shfrytëzuar materialet e shumta, që historianë dhe shkencëtarë të të gjitha fushave kanë shkruar mbi këtë temë, e që provojnë Mashtrimet e bëra nga Monarkitë dhe Klerikët, një temë që sot zjen në mbarë Evropën dhe Amerikën e Veriut, ne do të përpiqemi të krijojmë një tabllo të plotë të këtij Megamashtrimi.
Tahrif, apo fallsifikimi i historisë, kulturës dhe i gjuhës
Disa muaj më parë, në një nga fjalimet e tij më antisemitike Ahmadinexhad (në kete emër kemi shpalljen dy here të të njëjtës ide: ahm ad "jam at", exh ad "është at"), presidenti aktual i Iranit deklaroi botërisht se çifutët janë një produkt i gjermanëve dhe se Izraeli një ditë do të zhduket.
Ahmadinexhad, ky burrë namuzli, ka pjesërisht të drejte, sepse ashtu siç u hodh ideja ne shekujt 9-16 për identete popujsh te rinj si greket dhe çifutët, po ashtu u krijuan dhe termat per te emërtuar kombe te tjerë evropiane, arabe, te Lindjes se largme e me gjërë.
Pra, ashtu siç çifutët qenë një sajesë e iluministëve, sajesë qenë dhe shumë kombe te tjerë duke filluar nga ai i gjermanëve, francezëve dhe italianëve, e kështu me rradhe.
Para shekullit te nëntë ne Evrope njihesh vetëm një popull i ndritur dhe një gjuhe, populli ynë, gjuha jonë. Po se si jemi quajtur ne, si është quajtur gjuha e jonë, tashme është e vështirë te deklarosh gjëra me siguri, e tërë historia është e fallsifikuar, "iluministët" e Vatikanit kanë vënë dore mbi gjithçka që u trashëgua nga periudha pagane. Historia dhe kultura janë te ndotura nga mendja dhe duart e tyre.
Pra, ne kete periudhe nuk kemi vetëm lindjen e një identiteti te ri, ate çifut, por kemi lindjen e identiteve te reja latine, greke, latine dhe italiane, teutonë dhe gjermane, gale dhe franceze, sllave dhe ruse, budiste dhe kineze e kështu me rradhe.
Këtë proces kreativ na e shpjegon termi arab "tahrif", qe don te thotë fallsifikim. Ja se ç'thuhet te Wikipedia per kete fjale te http://en.wikipedia.org/wi
Tahrif (Arabic: تحريف "corruption, forgery"; the stem-II verbal noun of the consonantal root ḥ rf, "to make oblique") is an Arabic term used by Muslims with regard to words, and more specifically with regard to what Islamic tradition supposes Jews and Christians to have done to their respective Scriptures. Most Muslims believe that Jews and Christians have deliberately changed the text of the Jewish Torah and the Christian Bible, through altering words from their proper meaning, changing words in form, or substituting words or letters for others. This is considered by Islam to be a deliberate change which distorted the word of God, and which thus necessitated the giving of the Quran to Mohammed, to correct this perceived distortion.
Pra, shumë muslimanë (namuslinj, këtu kemi barazimin na_mus_li dhe mus_lim_an, a ju kujtohet Er_as_mus? Eshte e njejta fjale, kemi veç nderrimin Yll me Ar. Nga namusli = q' jam yll" ka dale arabishtja namus dhe greqishtja nomos "rregull" si dhe anglishtja name "emër", që në fillim ka patur ate kuptim qe ka dhe turqishtja, nam, pra famë. Qe ketej ka ardhur dhe fjala onoma e greqishtes. O + noma = namus + li, paçka se njëra sot na tregon emrin dhe tjetra nderin. Po famë nga vjen? Nga fa=ay + me =jam. Krahaso faber me arber. Një Faberge ne Rusi me origjine franceze ka qenë argjendari me i famshëm i carit ne shekullin e nëntëmbëdhjetë) …..
Pra, dhe njëherë, se na u ndërpre mendimi, teksti thotë:
Shumë myslimanë besojnë se Çifutët dhe te Krishterët kanë ndryshuar me qëllim tekstin e Toras çifute dhe te Bibles se krishterë, duke
1. ndryshuar fjalët në formë
2. duke zëvendësuar fjalët
3. duke u ndryshuar fjalëve kuptimin e tyre të vërtetë ose
4. duke zëvendësuar fjalët apo shkronjat me te tjera
Sipas Islamit ky konsiderohet si ndryshim me qëllim, që shtrembëroi fjalën e zotit, dhe prandaj zoti ia dha Kuranin Muhamedit, për të ndrequr gabimin e bërë.
Ky tekst na tregon shumë, na mëson shumë. Dhe më kryesorja, kjo gjë thuhet me gojën e tyre, të joshqiptarëve.
Diçka te tillë kemi thënë ne qe në shkrimin tone te pare te botuar ne Koha Jonë me 31 mars dhe 1 prill te vitit 2005! Dhe kete kemi vazhduar të përpiqemi të provojmë deri më sot.
Por kete proçkë, pra këto takrife, apo fallsifikime, s'i kanë bërë vetëm "iluministët" evropiane = priftërinjtë e Vatikanit, por edhe xhaxhallarët e Turqisë.
Siç do te mësojmë më vonë arabishtja dhe çifutja kanë lindur nga turqishtja, dhe jo e kundërta. Pra sa me pranë shqiptarëve, aq më të afërta janë gjuhët e tjera me shqipen. Sa më të largëta vendet, aq më të largëta dhe gjuhët nga shqipja. Pra, procesi i lindjes se gjuhëve ka një përhapje valore, në hapësirë dhe në kohë! Qendra gjuhësore dhe kulturore e njerëzimit janë trojet shqiptare, qendra e dijes Apollonia.
Kështu që deklarata e Ahmedinexhad është tendecioze, sepse ne nuk mund te themi qe te poshtër ishin vetëm "iluministët" evropiane. Po aq të poshtër për ne shqiptaret janë dhe hoxhallarët e lindjes, të cilët kanë bërë të njëjtën gjë si dhe iluministët e perëndimit, kanë përvetësuar dijen e popullit tone dhe tani na e shesin jo vetëm neve, por ia shesin dhe njeri - tjetrit si të tyren.
A e dini si funksionon ky rreng mes Lindjes dhe Perëndimit, përse i bëjnë dhe përse i tolerojnë këto sulme njeri - tjetrit ?
Per t'ua shpjeguar kete do t'ju jap një shembull nga koha e Enver Hoxhës. Në një mbledhje te Ministrisë se Tregtisë se Jashtme, ministri kishte mbledhur aparatin e ministrisë dhe po u kërkonte llogari vartësve qe nuk mësonin gjuhën e huaj dhe po i kërcënonte me largim nga puna. Në një çast ai iu drejtua një punonjësi dhe i tha: "edhe ti, po s'e mësove një gjuhe te huaj do te largoj nga puna, ç’më duhesh këtu pa gjuhe?" Por te gjithë u habiten kur punonjësi guxoi t'i drejtohet ministrit te nxehur me këto fjalë: Shoku minister, perse thoni qe unë nuk di gjuhe te huaj? Me pyesni ne cilëndo gjuhe qe te doni, e do te shikoni po s'ju përgjigja!
E tërë salla nisi te qeshte me te madhe dhe serioziteti i mbledhjes u prish. Kjo, sepse te gjithë e dinin qe vete ministri nuk dinte asnjë fjale ne gjuhe te huaj.
Morali i kësaj qe sapo ju thashë kuptohet. Por loja e klerit te Lindjes dhe te Perëndimit është shumë me e hollë. Qe te dyja palët e dine mire se ç'ka ndodhur, e kanë bërë vete kete histori, dhe vazhdojnë ta luajnë e do ta luajnë kete rreng ne kurriz te popujve te tyre përsa kohe qe popujt e ndryshëm, përfshirë dhe ai shqiptar, nuk do te zgjohen.
"In the land of the blind, the one-eyed man is king." Në një vend ku njerëzit janë qorra, mbreti është njeriu me një sy", thotë Erazmi. Njerëzit me dy sy, kuptohet, në atë kohë ishin vetëm klerikët.
Puna jonë synon që të gjithë njerëzit të bëhen me dy sy.
Ajo dihet
Kohët e fundit, sa herë që ne nisim ndonjë bisedë me disa tipa të veçantë rreth shqipes dhe historisë së saj, ata të thonë se : "po kjo gjë dihet, ajo gjë dihet … "
Këto pohime nuk dalin rastësisht, çështja nuk është aq e thjeshtë sa ç'mund të duket. Njëherë, një farë Mati në emisionin e në TV News 24 me titullin jo shumë të çuditshëm "Peshku i Kuq në Arrati", deklaroi se "ç'më duhet mua të gërrmoj më thellë në histori, kur të tjerët na e thonë vetë se ne jemi një popull i lashtë?"
Këtu qëndron dhe thelbi i problemit, që ne duam të ngremë sot. Aristofeja, pra mbretëritë e Anglisë, Spanjës, Belgjikës, Hollandës, Danimarkës, Suedisë dhe Norvegjisë si dhe principata si ajo e Luksemburgut dhe Monakos, e mjaft mbretërira të tjera anekënd globit kanë bërë çmos që gjeneza e shqiptarëve të paraqitej sa më e turbullt. Ndërsa suksesi më i madh që shkenca jonë e histori – arkeologjisë ka arritur deri më sot është ajo e afirmimit të ekzistencës së interlandit ilir pranë kolonive greke dhe latine.
Sot, kur ne po përpiqemi të provojmë se në Iliri nuk ka ekzistuar asnjë koloni e huaj, se Greqia ka qenë Iliri, se Roma dhe se gadishulli i Apenineve ka qenë Iliri, kur faktet, që ne po sjellim, janë krejt të reja, krejt të paimagjinueshme deri para disa javëve më parë, për këdo që është mësuar me dokrrat e shkencës tonë, kanë filluar të dalin zëra se : "këto gjëra janë ditur!
Po, kush i ka thënë, kush i ka shkruar, kush ka guxuar t'i thotë në shtyp apo në televizion?
Hileja është e thellë, është hile klerikësh, të cilët deri më sot ia kanë hedhur kujtdo individi në veçanti, dhe të gjithë popujve në përgjithësi dhe ia kanë dalë të mbretërojnë pa iu hyrë asnjë gjemb në këmbë. Ata janë treguar mjeshtra të rrallë dhe i kanë shpëtuar çfarëdolloj situate të vështirë për ta.
Evidentimi i faktit se Krishti është një figurë që ka lindur në shekullin e 15-të, që Jezusi ka lindur më 1740-ën, që deri në shekullin e 16-të s'kemi asnjë vepër të shkruar në greqisht, hebraisht dhe në latinisht, se vetëm në fillim të shekullit të 16-të nisin të shfaqen librat e parë, biblat e para në Evropë, se deri në këto kohë gjuha që është shkruar dhe folur në brigjet e Mesdheut ka qenë vetëm shqipja, këto janë gjëra krejt të reja.
Problemi që ngremë nuk është evidentimi se kujt i takon kjo meritë. Jo! Halli jonë është për t'ju tërhequr vëmendjen miqve se duhet bërë kujdes, që të mos biem përsëri viktimë e rrjetës së Merimangës Helmuese me shumë koka, katolike, ortodokse, islame dhe budiste.
Feja po riorganizohet, po mblidhen në çdo cep e po flasin për paqe ndërfetare. Katolikët dhe ortodoksët kanë filluar të ëmbëlsohen me turqit. Në këtë mesele të ndyrë antiilire dhe antishqiptare të gjithë ata i druhen njëri – tjetrit sepse kanë prova të pakundërshtueshme kundër njëri – tjetrit.
Por rënia dakort mes tyre, s'u mjafton. Ata duhet të venë në gjumë para së gjithash përsëri shqiptarët. Krahas mjeteve të dhunës që ata po ushtrojnë mbi ne me ndihmën e shtetit shqiptar, ata s'po lënë gur pa lëvizur e marifet të vjetër pa përdorur si e si kjo mesele e shqipes të mbyllet prapë.
Kjo puna e "të diturës" është pjesë e arsenalit të pasur e djallëzor të psikologëve të shkollës pavloviane të Alberti të I-rë të Belgjikës. Them të psikologëve të Albertit të I-rë pasi djallëzinë dhe hidhësinë e djallëzisë së tyre familja jonë e ka provuar në kurriz për tre vjet e gjysëm, që ne qëndruam në Belgjikë.
Duke u nisur nga metodat që ndjek SHISH-i shqiptar kundër meje dhe familjes time, kemi arritur në përfundimin se vazhdimi i persekutimit tonë në Shqipëri është vazhdë me teknika të së njëjtës metodë persekutimi, që monarkia e Belgjikës zbaton në Belgjikë, një metodë e praktikë e perfeksionuar gjatë periudhës bizantine kur mbretër flamanë patën rast të sundonin mbi Ilirinë.
Këtë përvojë, monarkia e Belgjikës e perfeksonoi më tej në Kongo, ku për çdo fishek të harxhuar oficerët belgë duhet të prisnin së gjalli një dorë të djathtë, e t'ia dërgonin si provë mbreti Leopold në Bruksel. Sot Belgjika është e mbushur në çdo kënd tezgash tregtie në pakicë, që organizohen çdo ditë të shtunë e të djelë, me skulptura duarsh të prera.
Për makabritetet se ç'mundet të bëjë një mendje belge mbi një popullsi të pambrojtur flet Mark Tuejn në kryeveprën e tij: "Monologu i mbretit Leopold".
Unë vetë kam mbajtur një ditar, i cili dëshmon që prej janarit të vitit 2001 mbi fantazinë diabolike të psikologisë belge në përpjekjet e saj të përditshme për të degraduar shpirtin dhe trupin njerëzor.
Pjellat e përbindshit Leopold mbretërojnë kudo sot nëpër Evropë, nga njëri cep në cepin tjetër të Evropës së Veriut. Meqë shqipja pritet t'i shkurorëzojë ata, ashtu si dhe Papën e Vatikanit, në një kohë që ata vetë s'kanë ndërmend ta pranojnë me të mirë një fat të tillë, bile si kundërpeshë sajojnë lloj – lloj reformash për ne, ne shqiptarëve mund të presim prej tyre çdo gjë të ligë, prandaj dhe duhet të jemi shumë vigjilentë.
Letër një miku
Faleminderit shumë për emailin tuaj. Familja jonë, pas një qëndrimi prej tre vjet e gjysëm në Bruksel, më qershor të 2003-it u kthye në Tiranë. Qëndrimi në Bruksel mua më shërbeu vetëm për dy gjëra, të mësoja se Evropa ushqen një urrejtje të vjetër ndaj shqiptarëve, dhe të gjeja me të lirë disa libra që i mungonin bibliotekës time.
Gjatë përpjekjeve të mia për të gjetur shkakun e urrejtjes, që Evropa ushqen kundër shqiptarëve, në këto tre vjet unë kam arritur të zbuloj një Kod të Shqipes, i cili zbërthen leksikun e shqipen, por edhe të gjuhëve të tjera, si dhe kam rënë në gjurmë të fallsifikimeve që Evropa ka bërë me historinë në shekujt 9 – 16-të të erës tonë. Këto fallsifikime, si dhe ndalimi ekzemplar, unik në botë, i ndalimit të shkrimit të një gjuhe kombëtare, siç është gjuha jonë shqipe, më kanë bërë të mendoj gjatë.
Më poshtë dëshëroj t'ju sugjeroj leximin e disa prej materialeve akademike, që gjenden në sitet e universiteteve dhe shkencëtarëve të ndryshëm të huaj, të cilët kanë kohë që e ngrenë zërin mbi pasaktësitë dhe fallsifikimet që janë bërë në Evropë me Historinë në shekujt 12 deri 16-të të erës tonë, shekuj që përputhen me krijimin e bërthamave të kombeve evropianë.
Në internet te http://www.revisedhistory.
Garry Gasparov, Dr. Wieslaw Krawcewicz, Professor, University of Alberta , Department of Mathematical and Statistical Sciences, Alberta, Dr. Anatoly Fomenko, Professor, University of Moscow , Department of Differential Geometry Moscow, Dr. Gleb Nosovsky, Professor, University of Moscow, Jaroslaw Kesler Professor, University of Moscow.
Te http://www.revisedhistory.
Te faqja http://www.revisedhistory.
The director of the French Royal Library, Jean Hardouin (1646-1729) declared that practically all the antiquities and ancient texts were created (or falsified) after 12th century.
Po përse janë të kaq të zemëruar këta profesorë sllavë së të zbulojnë para tërë botës sekrete të tilla mbi fallsifikimin e Historisë?
Një prej përgjigjeve të këtij rebusi ne e gjejmë te faqja e internetit e enciklopedisë Wikipedia http://en.wikipedia.org/wi
ku profesorë të Perëndimi zbulojnë fallsifikimet që profesorët sllavë kanë bërë në kurriz të Historisë, dhe konkretisht lidhur me origjinën dhe kronologjinë e "kryeveprave ruse" si Këngët e Osianit dhe Përralla e Fushatës së Igorit.
Këto dyshime unë i kam dhe vetë në një shkrimin tim te Republika kohë më parë, mbi paradokset që ekzistojnë në gjuhësi,. Nga studimet e mia rezulton se gjuhët e vjetra, ato klasike janë po aq të "vjetra" sa dhe gjuhët e reja të Evropës, që don të thotë se latinishtja s'është me vjetër se italishtja, se gjermanishtja s'është më e vjetër se gotishtja, se sllavishtja kishtare s'është më e vjetër se rusishtja e kështu me rradhë. Për ta thelluar këtë punë mua më kanë shërbyer dhe ndjekja e kronologjisë, së datimeve fjalëve në gjuhët e ndryshme të Evropës. Për këtë i jam referuar fjalorëve më në zë si Petit Robert si dhe siteve më autoritarë të etimologjisë në Evropës, atë të Instituteve Kombëtarë Evropianë, të ngarkuara për studimin e etimologjisë së leksikut të gjuhëve përkatëse. Ndër to më kryesorët janë:
CNR - Istituto Opera del Vocabolario Italiano
http://reddyweb.ovi.cnr.it
Laboratoire d'Analyse et de Traitement Informatique de la Langue Française
http://atilf.atilf.fr/dend
Online Etymology Dictionary
http://www.etymonline. com/index.php?search=decem
Fjalor Etimologjik i Gjermanishtes
http://www.koeblergerhard.
Vetë këto fjalorë janë ndërtuar për të fallsifikuar historinë e gjuhëve frënge, italiane etj. Për shembull, paradoksi më i madh që del në datimet e fjalëve në këto katër fjalorë është ai i gjuhës gjermane. Në qoftë se ne pranojmë për një moment si të vërtetë tezën se frëngjishtja dhe italishtja kanë lindur në një kohë me latinishten, pra, në shekujt 9- 16-të të erës tonë (kurorëzimi i tyre përkon me shkrimin e biblave në të gjitha gjuhët e Evropës në shek. e 16-të), atëhere ne na del se gjermanishtja, fjalët e së cilës 'datojnë' të shekullit të 9-të, të rezultojë gjuha më e vjetër në Evropë! Këto dhe fakte të tjera, një ditë do të na ndihmojnë ne shqiptarëve të zbërthejmë misterin më të madh të Historisë së Kombit Shqiptar, përse shqipes ju ndalua shkrimi, kur rreth saj filluan të lulëzojnë të gjitha shkrimet e tjera.
Idetë mbi kombin në epokën paranacionale dhe termi latin natio
Në studimin Ide mbi Kombin në Epokën Paranacionale, të Eric R. Dursteler, prof. i asoc. i historisë i Brigham Young University, Provo Utah, SHBA, attachment me kete email, është një studim mbi konceptin e kombit në periudhën para rënies së Konstandinopojës. Ky shkrim përmban mjaft pasaktësi, siç janë vetë përmendja e termave hollandez
Citojmë :
Nationality is one of the chief categories by which we organize our world.
Since the French Revolution, 1789, ideas of nation have presented a very powerful paradigm for understanding the modern world. What about prior to 1789? What did identity consist of in this era? Did the concept of nationality exist in the pre-modern era?
Many of the nation-states of the nineteenth and twentieth centuries are in the process of reimagining themselves. If our definitions of nation for the modern era are changing, how do we talk about it in the
pre-modern era? How did pre-modern Europeans imagine their communities? How did they organize their world?
Nation derives from the Latin word natio. This word shares the same stem as natus, which in Roman times referred to a group of people who belonged together because of a similarity of birth—natio: birth;
natus: born.
…
In the medieval period, this Roman concept came to be applied in a variety of ways. One of the first usages was in medieval universities. In the thirteenth century, at Bologna, students at the university were divided up according to nations. There were thirty-five nations, which coalesced around two major groupings: people from inside the Italian peninsula and people from outside it. Within these two nations were also many different sub-groups or sub-nations.
…
By about 1500, it seems that nation in the context of the University of Bologna came to refer to people who spoke a common language. Geographical location was not as important as the language one spoke. All scholars who spoke German as their principle or preferred language were part of the
German nation—regardless of where they came from. Thus the German nation included people from Bohemia, Moravia, Lithuania, and Denmark, all areas on the modern map that we do not consider German. Yet in Bologna at the end of the fifteenth and into the sixteenth century, they were considered part of the German nation.
A similar situation existed at the University of Paris. Paris had four nations: the English, made up of Germans, Poles, Scandinavians, and English; the Gallic, which consisted of Italians, Spaniards, Greeks, and French; and the Norman and the Picard nations, which were considered separate from the French nation even though, on the modern map, they are now part of France.
Another example comes from the Council of Constance in 1414, in which representatives from all of the Christian world gathered in Italy and Switzerland to try to resolve the problems of the Great Schism of the Roman Church. Voting blocks at the council were organized according to nations.
Contingents of representatives were put together free from any sort of cultural, linguistic, or political commonality that they might have shared. The Nation Italica included Italian speakers, Greeks, Slovenians, and Cypriots who spoke Greek, but were considered separate from other Greeks. The Nation Germanica included representatives from England, Hungary, Poland, and Scandinavia. The French nation included all the territories under the French kings, delegates from Savoy, Provence, Lorraine, and other areas. Once again, the participants at the Council of Constance created divisions that seem to have no internal cohesion that we can identify, at least according to our sense of nation today.
Çfarë në mëson ky studim?
1. Ky studim na mëson se deri në fillim të shekullit të 16-të në Evropë s'ka patur as një komb përveç atij iliro-shqiptar, as grekër, as italianë, as francezë, as hollandezë, gjermanë, polakë, lituanezë
etj
2. Fjala latine, pa të cilën s'kanë kuptim tekstet e autorëve të vjetër latinë ka lindur në shekullin e 13-të (?!), ajo ka lindur më parë në italisht dhe në frëngjisht, dhe i referohet konceptit të sotëm Fakultet (i një universiteti) dhe jo "identitet kombëtar", koncept që lindi vetëm gjatë revolucionit francez të 1789-ës.
3. Në Konstandinopojë, pra deri në vitin 1453 kur ajo bie, nuk ka patur asnjë entitet grek, por dhe asnjë entitet tjetër evropian, në të vërtetë! Edhe venecianët, tregtarët e asaj periudhe citohen në mjaft
fjalor etimologjikë si pasardhës të fiseve ilire! Për këtë shihni:
http://www.etymonline.com/
Venice, from M.L. Venetia, from Veneti (Gk. Ouenetoi), name of an ancient people of Illyrian origin. Venetian blinds attested from 1791.
Lidhur me lindjen për herë të parë të termave italian, gjerman, polak, serb, bullgar etj. shih emailet e mia të mëparshme, ose konsultoni direkt fjalorët etimologjike në internet apo Petit Robert. i vetmi
fallsifikim ndër këto emra kombësish e kombesh është ai francez, të cilët e dallojnë veten e tyre në shkrime të fallsifikuara në shekullin e 11-të!
Burime interneti:
http://fhss.byu.edu/facult
http://mun.byu.edu/papers/
Fallsifikimi Historisë – vazhdim II
Te
http://www.egodeath.com/ne
lexojmë këto rradhë:
Jean Hardouin (1646-1729)
http://www.google.com/sear
http://www.museumofhoaxes.
unusual about the edition itself, which was considered to be of merit and very well edited. What was unusual was that despite being so knowledgeable about classical literature, Hardouin had very strange
ideas about its origins. // According to Hardouin, the majority of classical Greek and Roman literature had not been produced by Greek and Roman authors. Instead, it had been forged during the Middle Ages by a group of Benedictine monks. He also argued that all extant Greek and Roman coins were forgeries. He never revealed why such a vast deception had occurred. He only declared, elliptically, that when he died the reason would be found written on a piece of paper the size of his hand. The reason, unfortunately, was never found."
Po e përkthejmë këtë paragraf:
Zhan Harduin (1646 – 1729) ishte një dijetar i letërsisë klasike. Më 1685 ai botoi Historinë Natyrore të Plinit. Në këtë botim s'kishte asgjë të pazakontë, dhe u konsiderua një meritë e tij dhe një botim shumë i mirë. Ajo që është e pazakontë ishte se megjithëse se ai ishte një njohës shumë i mirë i letërsisë klasike, Harduin kishte ide të çuditshme rreth origjinës së tyre. Sipas Harduin-it, pjesa dërrmuese e
literaturës greke dhe romake nuk ishte krijuar nga vetë autorët grekë dhe romakë. Përkundrazi, ajo është fallsifikuar gjatë Mesjetës nga një grup murgjish benediktinë. Ai gjithashtu këmbëngulte se shumica e monedhave greke dhe romake ishin monedha të fallsifikuara. Ai nuk tregoi kurrë arsyen e një mashtrimi të tillë kaq të madh. Ai vetëm ka deklaruar, në mënyrë eliptike, se kur të vdiste arsyeja do të gjendej në një copë letër në dorën e tij. Arsyeja, fatkeqësisht, nuk u zbulua kurrë."
Shtojmë se Jean Hardouin ka qenë Drejtori i Bibliotekës Mbretërore të Parisit në kohën e tij.
Mësime nga pedagogjia moderne
Sot, në kohët moderne kur Aristofeja ka arritur falë teknologjisë të depërtojë në trurin (pra në shpirtin e njeriut), ne lexojmë për herë të parë në literaturën e saj shprehje e mendime shumë të zgjuara, e shumë të vlefshme, të padeklaruara ndonjëherë në periudhën e artë (1500 – vitet 60-të të shekullit të kaluar) të priftërinjve.
Ja një thënie e tillë është "Duhet të dëgjojmë ato që na thonë, megjithëse mund të jetë e vështirë t'i besojmë."
Kjo thënie duhet t'u vlejë shumë sot shqiptarëve, të cilët të indoktrinuar për më se 500 vjet nga ata që u ndaluan të shkruanin gjuhën, që u përpoqën t'i islamizonin, t'i kthenin në katolikë e ortodoksë, që u pastruan dhe vazhdojnë t'ua pastrojnë trurin (brainwashing) duke u mësuar histori të rreme të popullit të tyre, të Evropës dhe të gjithë botës, mbeten të shastisur para deklaratave të shkencëtarëve si
Jean Hardouin Drejtor i Bibliotekës Mbretërore të Parisit në shekullin e 17-të.
Sir Isaac Newton,
Wilhelm Kammeier,
Robert Baldauf
Christoph Marx
Edwin Johnson Historian anglez, autor i "The Pauline Epistles"
Herbert Illig Nga 1981 deri 1988 Anëtar i Shoqatës për Rindërtimin e Historisë së njerëzimit dhe Historisë Natyrore
Christoph Marx,
Angelika Müller
Hermann Detering Shkencëtar gjerman
Eugen Gabowitsch Shkencëtar gjerman
Uwe Topper Shkencëtar gjerman
Hans-Ulrich Niemitz Shkencëtar gjerman
Michael Hoffman Historian e shkrimtar a amerikan
Anatoli Fromenko Matematicien rus
Gleb Nosovsky Matematicien rus.
të cilët kanë vënë në diskutim historiografinë evropiane dhe atë botërore.
Pra, në fillim ne duhet të lexojmë, të reflektojmë, të shfletojmë edhe më shumë, të reflektojmë përsëri e më pas të reagojmë.
Libra dhe shkrime të Herbert Illig:
• Illig, Heribert: Enhält das frühe Mittelalter erfundene Zeit? and subsequent discussion, in: Ethik und Sozialwissenschaften 8 (1997), pp. 481-520.
• Die veraltete Vorzeit, Heribert Illig, Eichborn, 1988
• Die veraltete Vorzeit, Heribert Illig, Eichborn, 1988
• with Gunnar Heinsohn: Wann lebten die Pharaonen?, Mantis, 1990, revised 2003
• Karl der Fiktive, genannt Karl der Große, 1992
• Hat Karl der Große je gelebt? Bauten, Funde und Schriften im Widerstreit, 1994
• Hat Karl der Große je gelebt?, Heribert Illig, Mantis, 1996
• Das erfundene Mittelalter. Die größte Zeitfälschung der Geschichte, Heribert Illig, Econ 1996 (revised ed. 1998)
• Das Friedell-Lesebuch, Heribert Illig, C.H. Beck 1998,
• Heribert Illig, with Franz Löhner: Der Bau der Cheopspyramide, Mantis 1998,
• Wer hat an der Uhr gedreht?, Heribert Illig, Ullstein 2003
• Heribert Illig, with Gerhard Anwander: Bayern in der Phantomzeit. Archäologie widerlegt Urkunden des frühen Mittelalters., Mantis 2002
Kopukët shqiptarë vazhdojnë të lexojnë Historinë e Fallsifikuar të Evropës, dhe s'i hedhin një sy se ç’thonë të tjerët: Jean Hardouin, Edwin Johnson, Herbert Illig, Anatoli Fomenko me shokë.
Secili është i lire të bëjë ç’të dojë, dhe po t'i thotë maskarellëqet antishqiptare në shtyp, edhe më mire, por e ardhmja do t'i vërë vulën që meritojnë kujtdo që merr guximin të mbrojë armiqtë e Shqiptarëve dhe falsifikatorët e Historisë.
Më 15 tetor shqip.i.lire2@hotmail.com më ka dërguar listën e mëposhtme të perandorëve ilirë të Romës. Unë nuk e di se nga i kanë nxjerrë këta dhe ndonjë tjetër si Kocaqi të dhënat e tyre për këta ilirë të caktuar apo vetemëruar perandorë, pasi siç po rezulton nga studimet personale dhe kontributi i Jean Hardouin me shokë, Vatikani me brumbujt e vetë ka bërë ç'ka dashur me historinë deri në shekullin e 16-të. E tërë dija, kemi thënë diku, është ndotur nga mendja dhe duart e Humanistëve Evropianë, një vepër (e ndyrë) që u vazhdua me pasion të madh nga Rilindasit dhe Iluministët e Evropës.
Por a ka mundësi të ketë patur Perandori Romake kur Romën e kanë qeverisur gjithmonë vetëm ilirët? Një budallallëk apo jo? Megjithatë lexojeni për kuziozitet këtë listë:
Shqip Ilire Mon, Oct 15, 2007 at 11:57 AM
Perandorët ilirë në Perandorinë Romake (sipas viteve, të erës sonë):
1 Deci 249-251
2 Ostiliani 251
3 Klaudi II 268-270
4 Kuintili 270
5 Aureliani 270-275
6 Septimi 271
7 Taciti 275-276
8 Floriani 276
9 Probi 276-282
10 Saturni 280
11 Prokuli 280
12 Bonosi 280
13 Cari 282-283
14 Numeriani 283-284
15 Carini 283-285
16 Diokleciani 284-305
17 Maksimiani 286-310
18 Galeri 305-311
19 Konstanci I 305-306
20 Severi II 306-307
21 Licini 307-323
22 Konstantini i Madh 307-337
23 Maksimini II 308-313
24 Konstantini II 337-340
25 Konstanti I 337-350
26 Konstanci II 337-361
27 Vetranioni 350
28 Julian Apostati 360-363
29 Joviani 363-364
30 Valentiani I 337-375
31 Valenti 361-378
32 Garciani 375-383
33 Valentiniani II 383-392
34 Konstanci III 421
35 Valentiniani III 425-455
36 Marciani 450-457
37 Leoni I 457-474
38 Leoni II 474
39 Anastasi I 491-518
40 Justini I 518-527
41 Justiniani I 527-565
42 Justini II 565-578
43 Tiberi II 578-582
Mesjeta evropiane – evropianët për njëri - tjetrin
Është e vështirë, Sasha, të zbulosh shkrime të vjetra të huajve mbi të kaluarën e popullit tonë. Megjithatë, ne kemi gjetur rrugë të reja për të shkuar drejt të vërtetës gjuhësore dhe historike. Një nga këto rrugë është të shihet se ç'thonë evropianët për të shkuarën e njeri - tjetrit. Këtu më poshtë po të përcjell thënien e një mbretëreshe mbret të suedezëve, Kristina (1626- 1689), http://en.wikipedia.org/wi
e bija e Gustav II Adolf i Suedisë, e cila për anglezët thotë se: they have no culture to speak of …
Kristina ka lindur pasi Shekspiri ka shkruar kryeveprat e veta. Po si ka mundësi atëhere të ketë ekzistuar një Shekspir në atë kohë, apo të ketë lindur një Shekspir në një Angli pa kulturë?
Shih te http://www.kidsreads.com/r
The only child of King Gustav II Adolf of Sweden, Kristina becomes her father's heir when he dies in battle. What is truly remarkable for the times, the early 1600s, is that King Gustav decides that Kristina is going to be the next king, not the next queen. Gustav was determined that his daughter rule Sweden and not be merely a pawn in the royal marriage market of Europe.
Not surprisingly, Kristina herself is a rather unusual girl. Born ahead of her times, she is an exceptional student and linguist. Having no time for silly empty-headed females, she hates sewing and other feminine pursuits. Instead, she loves the outdoors and is a skilled rider and crack shot. Carolyn Meyer has succeeded very well in conveying the arrogant, standoffish, and slightly supercilious nature of this odd girl. Of the English, Kristina says that "they have no culture to speak of" though she does admire Queen Elizabeth I, who also ruled as her country's 'king'. Like Elizabeth, Kristina has no interest in getting married or having children. She is determined that she, and she alone, will rule Sweden. As with so many of the young women on European thrones, Kristina struggles with her lack of personal freedom. She realizes at an early age that she has very little control of her own destiny and fights against it. This is an interesting story about a frequently ignored part of Europe.
Tani, le të krahasojmë se ç'thotë Kristina me ato që thotë Joanthan Woolfson për Padovën dhe Tudorët (shih për këtë një email të mëparshëm timin). Kështu, duke sjellë në dritë fakte të tilla ne pak e nga pak mund të zbrazim thesin e gënjeshtrave evropiane.
Fallsifikimet e shekullit të 16-të – Kryepeshkopi Johannes Magnus
Për fallsifikimet e shekullit 16-të flet dhe Wikipedia te zëri Johannes Magnus, një kryepeshkop, i cili veprën e tij Historia e Mbretërve të Gotëve dhe Suedezëve e ka të mbushur, siç thotë dhe teksti i mëposhtëm, me përralla dhe fantazi. Ky libër është një nga kryeveprat e mashtrimit që dolën me bollëk në shekullin e 16-të nga ofiçinat e Papëve të Romës, dhe me bekimin e tyre.
Shih për këtë te:
http://en.wikipedia.org/wi
The Historia de omnibus gothorum sueonumque regibus ("History of all Kings of Goths and Swedes") is a work on Swedish history, which was printed posthumously in Rome in 1554, by Johannes' brother Olaus Magnus. Olaus sent it to Sweden with a dedication to the dukes Eric, John, Magnus and Charles. It was subsequently republished several times. It appeared in a Swedish translation by Er. Schroderus for the first time in 1620. It is a very unreliable source for early Swedish history.
Johannes Magnus made creative use of Jordanes' Getica and of Saxo Grammaticus to depict a history of the Swedish people, of their kings, and of the "Goths abroad". He states that Magog, son of Jafeth, was Sweden's first king. The first 16 volumes are taken up by the period before AD 1000 in a strange mixture of tales from earlier writers and his own fiction. Johannes Magnus invented a list of kings of Sweden with five Erics before Eric the Victorious, where he started counting from Jordanes' Berig as Eric I. He also invented six Charleses before Karl Sverkersson. This is how Gustav Vasa's sons could style themselves as Eric XIV and Charles IX. While the work describes these fictional Erics and Charleses in generally positive terms, it also includes a few invented tyrants with names similar to king Gustav.
The work is exceedingly patriotic and displays a glowing hatred of anything Danish.
Fallsifikimet e historisë në shekullin e 16-të – Miti i Gotëve dhe Noah
Duke ndjekur në disa plane rrjedhën e ngjarjeve të shekullit të 16-të Sasha, duke parë ngritjen e mbretërive të para në Evropë, shkrimin për herë të parë të biblave në gjuhët evropiane dhe krijimin e gjuhëve të reja e të vjetra, si dhe duke lexuar historitë e para që Papati porositi për të trilluar historinë e popujve e të kombeve, që Vatikani dhe Mbretëritë kishte planifikuar të realizonin në Evropë, ne do të krijojmë një ide më të qartë për Megamashtrimin Evropian të bërë në kurriz të popullit shqiptar.
Duke i krahasuar për trillimet e Johannes Magnus për të cilat na flet Wikipedia me pretendimet e Erikut, të birit të Gustavit të Suedisë, themeluesit të mbretërisë Suedeze, që rridhte nga Vasat, Bassa-t, Pashat, Pasque-t, pra, (festa e ) Pashkëve, ne fillojmë të kuptojmë se Papati dhe Mbretërit e rinj të Evropës, me origjinë nga familjet aristokrate shqiptare, ishin porositësit e kryeveprave që fallsifikuan historinë e Evropës nga Lashtësia deri në vitin 1500. Por, këto kryevepra nuk mund të mos binin për shumë arësye në kundërti mes tyre, dhe këtu, në këtë material të stërmadh e grotesk ne do të gjejmë të vërtetën kulluar.
Kjo e vërtetë ne do të na mësojë sesi Bibla dhe Historitë e Mbretërive të Reja të Evropës, ashtu si dhe gjuhët e Reja dhe të Vjetra u shkruan vetëm pasi të gjitha familjet shqiptare, aristokratike ose jo, zunë vende dhe pozicione dominuese në mbarë Evropën. Bibla = Libro d'Oro i Mbretërve të Evropës, duhet të pasqyronte këtë Realitet të Ri duke përfshirë të gjitha Familje e Mëdha në gjenealogjinë e atyre Njerëzve, që kishin të drejtën të mbaheshin mend nga Historia.
Shih edhe
http://hem.bredband.net/jo
Sweden in the late 16th century was a larger country than it is today. Most of what is now Finland was a part of the nation. Parts of modern day southern Sweden belonged to Denmark. Gustav Vasa, founder of the swedish nation-state, died in 1560 and his oldest son Erik XIV ascended the swedish throne. The two other sons of the King, Johan and Karl, were given great areas of land within Sweden. Erik was a typical Renaissance King, highly educated and with many varied interests. He was well acquainted with the learnings of Machiavelli and believed that the swedish Kings had descended from the Goths. This 'gothic myth' originated from swedish archbishop Johannes Magnus' book on swedish history. According to him the swedish Kings could trace their ancestry in a non-broken line all the way back to Noah's grandson Magog
Fallsifikimi i Historisë
Sasha
Shekulli i 16-të është i famshëm në histori pasi gjatë dekadave të tij, krahas shkrimit të famshëm të Martin Luther Von den Jüden und ihren Lügen", Evropa nis të përjetojë lindjen e kësaj race fantazmë.
Do të sugjeroja t’i hidhje një sy këtij shkrimi të mëposhtëm për të parë sesi kjo racë nisi të mbijë kudo në Evropë e në Botë me bekimin e vetë Monarkëve të Evropës. A nuk kemi të bëjmë këtu me një Projekt të Hershëm të Politikës Përça e Sundo dhe të Ndërsimit të Njerëzve (të identifikuar më vonë në kombe) kundër njeri – tjetrit?
http://www.revisedhistory.
Social Paradoxes of Jewry
By Vlad Melamed
(Ekstrakt)
1000 – 1500 There are no Jews in Sweden.
1645 Queen Christina turns for help to the physician Benedict de Castro (Baruch Nehemias), the first Jew in Sweden whose name history has preserved.
1681 Baptism of Jews (four adults and eight children) at the German Church in Stockholm in the presence of the king and queen. Privileges granted to converts.
1685 A small number of Jews living in Stockholm receives an order to leave the country in 2 weeks.
1718 - 1772 Several consecutive decrees published during the Swedish Period of Liberty are aimed against the Jews. In Sweden, as in all of Europe, a significant number of inhabitants are hostile toward the Jews and impede their settling in the country.
1774 Aaron Isaac is the first Jew living in Sweden allowed to practice his religion.
1775 A synagogue is established in Stockholm. The town of Marstrand becomes a real refuge for foreigners, a place where they were able to enjoy the opportunity to trade freely and practice their faith. The congregation there existed until 1794.
Për më shumë lexoni shkrimin e plotë te http://www.revisedhistory.
Çfarë ka ndodhur në shekullin e 16-të (vazhdim)
Po t'i heqim Historisë gënjeshtrat e përhapura mbi ngjarje të shtrembëruara e të gënjeshtërta të para 1500-ës, rezulton se edhe Turqia u bë shtet i fuqishëm në shekujt 16 dhe 17-të, kur në krye të Turqisë u vunë Bashat e Dukagjinasve. Edhe Maria qe një virgjëneshë Vasa – Vasa, nga Vasat qe dhe familja mbretërore e Suedisë, Angjelina Komneni, majka serbëve, polli e shpërndau gjithandej nëpër Evropë sundimtarë. Reliket e saj i nderojnë deri në Spanjë.
Edhe Ataturku, Ati Turqisë së Re qe një Pashë, një Bassa, një bacë me origjinë shqiptare. Sapo Ataturku erdhi në pushtet, turqishtja u largua edhe më nga osmanllishtja, pra, edhe akoma më larg nga origjina e tyre shqipja. Në qoftë se doni të studjoni turqishten, duhet të bëni kujdes, pra, të shihni fjalët turke që u zëvendësuan nga Ataturku në vitet 30-të.
The Ottoman Empire interacted with both Eastern and Western cultures throughout its 623-year history. In the 16th and 17th centuries, it was among the world's most powerful political entities, often locking horns with the Holy Roman Empire in its steady advance towards Central Europe through the Balkans and the southern part of the Polish-Lithuanian Commonwealth on land;[5] and with the combined forces (Holy Leagues) of Habsburg Spain, the Republic of Venice and the Knights of St. John at sea for the control of the Mediterranean basin; while frequently confronting Portuguese fleets at the Indian Ocean for defending the Empire's monopoly over the ancient maritime trade routes between East Asia and Western Europe, which had become increasingly compromised since the discovery of the Cape of Good Hope in 1488.
http://en.wikipedia.org/wi
Dy standarde
Edhe lidhur me dijen, Monarko – Klerikët kanë dy standarde, një për vende të emancipuara (vende ku ato kanë ngritur mbretëritë apo perandoritë e tyre), dhe një për vende dhe rajone të prapambetura (siç është Ballkani dhe Shqipëria).
Në vende të zhvilluara botohen dhe shiten nga shtëpitë botuese më prestigjoze libra që bëjnë bujë, libra që përmbysin tabu, siç është rasti i librit të Anatoli Fomenkos,
History, Science or Fiction?
Dhe për shitjen e këtij libri që hedh poshtë Historinë e Evropës kemi shembuj nga botime në shtëpi botuese si:
http://www.amazon.com/Hist
http://www.atlasbooks.com/
Po kështu, Amazon.com dhe Amazon.de vazhdojnë të shesin librin e Herbert Illig "Wer hat das Uhr gedreht" ku ky historian gjerman shpjegon sesi janë krijuar nga hiçi 300 vjet (700 – 900) histori të Evropës.
http://www.amazon.de/gedre
Përse atëhere në Shqipëri shqiptarët tremben, plagosën e vriten? Përse vetëm historia e tyre dhe e tërë Ballkanit, e Apenineve dhe më gjërë nuk duhet të dalë në dritë?
Kjo sepse planet e Monarko – Klerikëve kundër shqiptarëve dhe ballkanasve janë shumë të errëta, Ballkani duhet të mbetet përjetë i tillë, një fuçi baruti. Kjo është e vetmja arsye e një qëndrimi të tillë antiballkanik, që i ka kundërvënë përherë ballkanasit kundër njëri – tjetrit, kjo është dhe një nga arsyet përse nuk lejohet të hidhet dritë mbi Historinë e Ballkanit. Ndryshe, shqiptarët nuk do të haheshin me serbët për Eposin e Kreshnikëve, ndryshe ne sot s'do të kishim Samarxhiçë dhe zv. ministra grekë që të bridhnin për punë të mbrapshta në Mitrovicë dhe në Himarë.
Termi arkeologji
Në anglisht termi archeology del:
The Oxford English Dictionary defines archaeology firstly as 'ancient history generally; systematic description or study of antiquities', and then specifically as 'the scientific study of the remains and monuments of the prehistoric period'. The first usage of the word as recorded by the Oxford English Dictionary dates from 1607. The English Heritage website defines archaeology as 'the study of past societies and individuals through the physical remains they have left us'.
http://www.nationalarchive
Në frëngjisht termi arkeologji del :
ÉTYMOL. ET HIST. − 1599 « science des choses antiques » (La Popelinière, Hist. d. histoires, I, 211 ds Fr. mod., t. 22, p. 57 : Marsias Tabenus fit aussi les histoires de son pays, douze livres de l'archéologie, sept de choses fabuleuses et autres); 1818 « id. » (Ballanche, Essai sur les institutions, pp. 100-101 ds Brunot t. 12, p. 212 : elle [notre littérature du siècle de Louis XIV] commence donc à être déjà pour nous en quelque sorte... une littérature ancienne, de l'archéologie).
Empr. au gr. ἀρχαιολογία « légendes ou histoire de l'antiquité », composé de ἀρχαι̃ος « qui concerne les temps très anciens, relatif aux origines » et de λογος « discours, récit », Platon, Hipp. Ma., 285d ds Bailly.
http://www.cnrtl.fr/etymol
Pyetja që shtrojmë përsëri ne është:
Përse vetëm në shekullin e 16-të del për herë të parë kjo shkencë dhe termi i tij? Përse në një mijë vjet nuk u gjet një shekull tjetër të mendohej për lashtësinë dhe objektet e saj?
Bailly më 1901-in thotë se e ka përdorur njëherë Platoni. Po nga koha e Platonit deri më 1599 frëngjisht dhe 1603 anglisht përse nuk u kujtua njeri për arkeologjinë si term, shkencë, kur historia e arkeologjisë si shkencë dhe gërmimet e saj të para dhe datojnë mes shekullit të 17 dhe të 18-të, 150 vjet pasi objektet i kishin varrosur vetë?
http://clirimxhunga5.blogs
Pyetje rreth shekullit të 16-të
Citojmë nga Wikipedia
"Kur Knjazi i Moskes, Vasili i III Ivanoviç kërkoi një letrar të shquar e njeri të ditur për përkthimin e shkrimeve të shenjta që kishte marre nga Bizanti, Mihali e pranoi ftesën dhe pas një qëndrimi në Krim për të mësuar rusishten, me 4 mars 1518 arriti ne Moske ku u prit me nderime dhe iu vu në dispozicion biblioteka e pasur e këtij qyteti."
http://sq.wikipedia.org/wi
Pyetjet që shtrojmë ne janë këto:
Kur dhe si u morrën ato libra nga Bizanti? Përse u desh të binte Bizanti, që të merreshin ato libra? Kush e mundi Bizantin, dhe si ranë librat e Bizantit në duart e gjithë Monarkëve të Evropës, kur ato duhet t'i kishte në dorë vetëm Turqia? Po qe se Monarkët e tjerë duhet t'i kishin patur në dorë me kohë, shekuj përpara, përse pritën atëhere të binte Bizanti që ato të përktheheshin e mësoheshin në të gjitha hapësirat e mender Evropës?
Ç'ishin këto libra, në ç'gjuhë ishin shkruar ato?
Çfarë librash ka patur deri më atëhere Rusia?
Përse për këto libra u desh të pritej Mihal Artioti që t'i përkthente ato? Si nuk u gjet një rus që ta bënte këtë punë, pasi dihet që të përkthehesh një kryevepër në një gjuhë, përkthyesi duhet ta ketë gjuhën në të cilën përkthehet vepra gjuhë amtare! Si një shqiptar, që e quajnë dhe grek, ta njihte rusishten në pak vjet më mirë se një rus i vërtetë? Dhe s'është fjala për përkthimin e një vepre të vetme, Mihal Artioti, sipas spanjollëve, njihet si përkthyesi më i madh i botës, njeriu që ka lënë më shumë se kushdo përkthime, dhe të gjitha këto në gjuhën ruse.
Kush ka ndonjë pyetje tjetër për të bërë rreth këtyre çudirave të shekullit të 16-të, tani lidhur me Artiotin dhe Rusët, është i lutur të ma bëjë dhe mua me dije.
Klikoni dhe te http://clirimxhunga5.blogs
Fallsifikime të Historisë
Historia e Evropës dhe e Kishës është e ngopur 100 % me falsifikime të Historisë e të Kulturës Evropiane nga më të rëndat e më të paturpshmet. E tërë literatura që flet për historinë, letërsinë, artet dhe kulturën para shekullit të 16-të s’është gjë tjetër veçse një Kryevepër e Shëmtisë Morale dhe Kulturore të njerëzve që ngritën Vatikanin dhe të gjitha Monarkitë e Evropës. Kjo Shëmti historike e kulturore është kaq e madhe e kaq rrënqethëse sa që vetë studjuesit e Perëndimit janë detyruar të pranojnë se një pjesë të Dijes së shkruar në shekullin e 16-të e më pas janë Forgeries = Falsifikime. Etimologjikisht, vetë fjala forgery na mëson se Kryehistoria, Historia e Krishtit është Kryefalsifikimi:
falsifikim < ay (Krishti) si yll vjen
Anglishtja forgery dhe arabishtja takrif, tahrif janë trajta të fjalës falsifikim:
for + er = ri + fe = fal + fi
ku for = bërë, fe = fi = vjen dhe fal < ay + yll
Tani, lexoni se ç’thonë evropianët me gojën e tyre për dokumente të panumërta të lëshuara nga papë të ndryshme, që të gjitha të fallsifikuara!
http://en.wikipedia.org/wi
The Pseudo-Isidorean (False) Decretals are the most extensive and influential set of forgeries found in medieval Canon law. The works, produced during the mid-ninth century in north-eastern France, have been universally recognized as a set of forgeries by both Roman Catholic and Protestant scholars for well over a century.
With the Donation of Constantine the corpus of the Pseudo-Isidore is one of the most persuasive forgeries in the history of the West.
The Pseudo-Isidorian Decretals and certain fictitious letters ascribed to early popes, from Clement to Gregory the Great, were incorporated in a ninth-century collection of canons purporting to have been made by a certain, apparently fictitious, Isidore Mercator,
The addition of forged material to an earlier, entirely authentic Spanish collection containing texts from councils and papal letters originating in the 4th through the 8th century — the so-called Hispana Gallica Augustodunensis (the name is derived from a manuscript which was at some time in the French city of Autun Latin Augustodunum).
A collection of falsified legislation of Frankish rulers allegedly from the sixth to the ninth century (Capitularies) — the so-called Capitularia Benedicti Levitae — after the name of the alleged author in the collection's introduction: deacon (Latin levita) Benedictus, as he calls himself. The author falsely states that he has simply completed and updated the well-known collection by abbot Ansegis of Fontanelles (died 833).
A brief collection on criminal procedure — the so-called Capitula Angilramni — allegedly handed over by Pope Hadrian I to Bishop Angilram of Metz.
An extensive collection of approximately 100 forged papal letters, most of which were allegedly written by the Roman bishops of the first three centuries. In the preface to the collection the author of the collection calls himself bishop Isidorus Mercator (hence the name of the whole complex). Besides the forged letters the collection contains a large amount of genuine (and partly falsified or interpolated) council texts and papal letters from the fourth to the eighth century. The genuine and interpolated material derives predominantly from the Hispana Gallica Augustodunensis. (A still excellent overview is Emil Seckels' article in the Protestantische Realencyclopädie.)
Apart from these four main pieces there are other minor forgeries derived from the same workshop:
• the so called Excerptiones de gestis Chalcedonensis concilii, printed in J. B. Pitra
• Spicilegium Solesmense 4, p. 166 sqq. (there erroneously treated as a work of an African bishop)
• some falsifications in manuscript Hamilton 132 of the Berlin State Library
• the Collectio Danieliana (available only in Latin with German footnotes on the Web).
Pasardhësit e këtyre monstrave e përbindshave, Monarkë, Papë, Lakej si Bushi e të gjithë Kryetarët e Shteteve të Perëndimit, janë ata që sot në emër të idealeve të Demokracisë dhe Përparimit vazhdojnë t’i vënë zjarrin botës, t’i thonë çdo ditë të Zezës së Bardhë, të dëfrejnë mbi Kërrmat e Njerëzve. Pa një Histori të Fallsifikuar të Evropës një Katrahurë e tillë s’do të qe kurrë e mundur.
Cila është historia e vërtetë e mbretërve të Evropës?
Te http://en.wikipedia.org/wi
The Historia de omnibus gothorum sueonumque regibus ("History of all Kings of Goths and Swedes") is a work on Swedish history, which was printed posthumously in Rome in 1554, by Johannes' brother Olaus Magnus. … Johannes Magnus invented a list of kings of Sweden with five Erics before Eric the Victorious, where he started counting from Jordanes' Berig as Eric I. He also invented six Charleses before Karl Sverkersson. This is how Gustav Vasa's sons could style themselves as Eric XIV and Charles IX.
“Historia e të gjithë mbretërve” është një vepër mbi historinë e Suedezëve, e cila u botua pas vdekjes (së Johannes Magnus, shën. im) në Romë më 1554 nga vëllai i Johannes, Olaus Magnus … Johannes Magnus sajoi nga mendja e tij një listë mbretërish të Suedisë me 5 Erikë para Erikut Fitimtar, kur ai filloi të numërojë nga Jordanes Berig si Eriku i I-rë. Ai gjithashtu, shpiku nga mendja gjashtë Karlë
përpara Karl Sverkerssonit. Ja, pra, sesi bijtë e Gustav Vasa-s mund ta stilizonin veten si Eriku i XIV dhe Karli i IX-të.
Këta janë mbretërit e paqenë të Suedisë, zonja e zotërinj të nderuar të apasionuar pas Historisë së Evropës. Gjatë historisë 2000 e ca vjeçare të Suedisë ata kanë drejtuar popullin suedez, janë kurorëzuar nga peshkopë, kanë luftuar kundër mbretërive fqinje, janë edukuar me poemat e Homerit, kanë lexuar Sokratin e Platonit, kanë mësuar se ç’thoshte Aristoteli, kanë shijuar nga afër skulpturat e Fidias, kanë dëgjuar për Aleksandrin e Madh, për betejën e Termopileve. Ata kanë mësuar gjeometrinë e Euklidit, e më pas kanë ndjekur nga afër arritjet e romakëve, kanë njohur vetë Çezarin dhe Neronin, kanë qenë në Jeruzalem kur u var Krishti. Shekuj më vonë këta mbretër do të njohin Konstandinin Zulmëmadh, do të drejtonin Suedinë me kodet e Justinianit, ata patën një bashkëpunim të frytshëm me Bizantin. Me librat e bibliotekës së Konstandinopojës ngritën biblioteka të pasura me libra. Në vendet e tyre lulëzoi si kurrë ndonjëherë jeta ekonomike dhe shkencore.
Por, çfarë thonë në të vërtetë burimet për Suedinë?
Te http://en.wikipedia.org/wi
There are written sources but most hold a very low source-critical quality,
Ekzistojnë burime të shkruara, por, me cilësi të ulët burimore
Pra, suedezët nga epoka e hekurit, nga shek. 8 para Krishtit deri në vitin 1000 të erës tonë nuk kanë dokumente të besueshme! Më 1000-ën pas Krishtit kemi hyrjen për herë të parë në Suedi të arkitekturës prej guri dhe të urdhërave fetarë! Deri në vitin 1000 të erës tonë, në këtë periudhë të gjatë e të rëndësishme të njerëzimit nuk na shfaqet në Suedi asnjë gjurmë e Greqisë së Lashtë dhe e Romës. Nuk kemi as kështjella e as manastire. Asnjë prift nuk është parë andej rrotull, s’kemi gjurmë as të Krishtit, as të Kryqit. Për Muhamedin as që mos e çoni ndër mend. Muhamedi kishte kohë që kishte vdekur, dhe arabët e evropianët ishin të zënë me punë më të thella, këmbenin me njeri - tjetrin veprat e Grekërve të Mëdhenj. Kurse suedezët, disa gradë gjeografikë më sipër, deri në vitin 1000 s’kanë parë ende romakë me sy. Aty nga shekulli i 9-të Varus i gjermanëve i paska ndalur, thonë, romakët në Betejën e pyllit Teutoburg,. Por, këtu qëndron dhe çudia: megjithë që romakët nuk hynë kurrë në Suedi, në Suedi lulëzoi periudha romake: Taciti në vitin 98 të erës tonë na paska shkruar se … dhe lexoni se ç’proçka thotë në tekst. Fakti që ato që shkruan Taciti janë prroçka na e thotë dhe autori i shkrimit për Suedinë te Wikipedia: “Whether any of the brief information he reports about this distant barbaric area was well-founded is uncertain”. Por, edhe autori te Wikipedia s’mund të rrijë dot pa gënjyer një çikë: megjithëse të shkëputur krejt nga Evropa, suedezët paskan zhvilluar vetë një gjuhë proto-nordike, paskan patur dhe një literaturë, na e paska krijuar një elitë suedeze në padijeni të plotë dhe fshehur nga Evropa?! Ç’ndodh në Suedi pas vitit 1000? Po mbretëritë e tjera të Evropës ç’historira e qyfyre të tjera kanë shkruar për vete? Ç’bënin në këtë kohë arabët, indianët dhe kinezët? Çfarë diskutohej në këta shekuj në Koncilet e Vatikanit? Cilët papë i kanë drejtuar? A ka ekzistuar, pra, Vatikani? A ka ekzistuar Bizanti? Ç’ka qenë deri më shek. 16-të Evropa?
Vazhdoni ta lexoni vetë tërë këtë Gënjeshtër të madhe, të gjitha mrekullitë, gjithçka që ka ndodhur deri në shekullin e 16-të!
Shekulli i 16-të është shekulli i Fallsifikimit të Historisë dhe Mashtrimit të Popujve.
Klikoni dhe te http://clirimxhunga5.blogs
Përse të gjitha shtetet në botë janë “të interesuara”, që Historia të mos zbardhet, që falsifikimi i Historisë të mbulohet? Ky “interesim” në këtë botë me “kontradikta” mes të gjitha shteteve është një paradoks, paradoksi më i madh që ne jetojmë sot!
Interesi, që shtetet e mbarë botës kanë për të mbajtur të pandryshuar versionin e Historisë, nuk është aspak interesi i tyre. Në shumicën e shteteve të botës, qeveritë shkojnë dhe vijnë, dhe pushteti nuk u takon politikanëve.
Interesi për moszbardhjen e Historisë është vetëm i një grushti njerëzish, Monarkëve dhe Kryeklerikëve, të vetmit që kanë Pushtetin të mbrojnë Interesin e tyre të Sundimit mbi Botën. Këtij Interesi i janë nështruar, po i nënshtrohen dhe do t’i nënshtrohet kushdo, që kërkon të hipë shkallët e Pushtetit në çdo vend të botës, edhe tani që ka mësuar se si qëndron e vërteta e Historisë!
Ky paradoks, në dukje, shpjegon shumë, shumë më shumë se ç’thamë ne tani, ky paradoks shpjegon gjithçka që ndodh në shoqërinë njerëzore.
Librat e Konstandinopojës
Apo armiqësia, që s’shuhet kurrë, e Evropës ndaj shqiptarëve
Për të kuptuar se në ç’botë jetojmë, ne duhet të njohim origjinën dhe të shkuarën e saj, të civilizimeve të kaluara. Për këtë nuk mjafton të mësuarit përmendësh të librave të historisë, por shtruarja e pyetjeve për çdo paragraf të çdo libri të shkruar mbi historinë deri më sot, të çdo paragrafi të teksteve të historisë, që ne mësojmë në shkollë, apo të çdo libri historie që na bie në dorë. Përgjigjet që ne do t’u japim këtyre pyetjeve do të jenë themeli i një historie krejt tjetër nga ajo që ne kemi mësuar mbi të shkuarën e njerëzimit deri më sot.
Sa libra mori Perëndimi kur ra regjimi i Sadamit? Asnjë. Edhe sikur të binte sot Londra apo Uashingtoni në duart e ndonjë fuqie tjetër, bota s’do të mbetej pa libra. Si në Perëndim ashtu dhe në Lindje, libri është i kudondodhur, ai sapo shkruhet, shtypet, botohet, dhe të nesërmen atë e gjen në çdo cep të botës. Kështu, ndonse pak më ndryshe, ka qenë situata deri në shek. e 15-të kur në Evropë (thuhet se) sundonte Bizanti. Ndonse shpejtësia e komunikimit nuk ka qenë ajo e sotmja, komunikimi edhe në atë kohë ka qenë i pandërprerë, njerëzit dhe “idetë” lëviznin me shpejtësinë e karrocave dhe anijeve me vela. Por, nga ngjarjet e shek. 15-të neve na ka kaluar pa vënë re një fakt shumë i rëndësishëm:
Si ka mundësi që vetëm me rënien e Bizantit dhe pushtimin e Konstandinopojës bibliotekat e mbarë Evropës nisin të mbushen e plotësohen me libra?
Përse mbretëritë evropiane të Lindjes dhe Perëndimit fillojnë të përkthejnë në gjuhët e tyre autorët e Bizantit vetëm pas rënies së Konstandinopojës.
Në rast se Konstandinopoja ra në duart e Turqve, si ka mundësi që librat përfunduan në bibliotekat e Perëndimorëve?
Deri në vitin 1543 a nuk ishte Bizanti e vetmja perandoria e Botës dhe Konstandinopoja qendra e botës?
Në qoftë se Bizanti paska qenë zemra e Evropianëve deri më 1543-in, si paska ndodhur që Evropianët të mos paskeshin pasur qasje në bibliotekat e pasura të Konstandinopojës?
Këtyre pyetjeve të shpejta kushdo mund t’i shtojë një listë edhe më të gjatë pyetjesh për këtë ndodhi në dukje të çuditshme, që demaskon variantin që ne njohim të historisë dhe që shpjegon të gjitha reperkusionet që e tërë kjo ngjarje e stisur (e luftës me Turqve dhe Bizantit dhe e Rilindjes Evropiane) ka patur në ngritjen dhe zhvillimin e kulturës evropiane dhe krijimin e kombeve..
Për ta ilustruar këtë ngjarje, ne këto ditë do t’ju sjellim shembuj, ku si Perëndimi dhe Lindja do t’ju tregojnë me gojën e tyre se ç’ka ndodhur në Evropë “pas rënies së Konstandinopojës” në fushën e dijes.
Burimi:http://clirimxhunga6.blogs
