Pse tradhëtojnë femrat ?

Më poshtë do të rendisin 5 arsyet themelore përse tradhëtojnë femrat:

1. Ndihen të vetmuara në lidhje

Ndjenja e vetmise eshte nje nga arsyet kryesore qe cojne nje grua te tradhetoje partnerin e saj. Edhe pse duket kontradiktore tendierit e vetmuar kur je ne lidhje, ajo eshte nje ndjenje e lenies menjane sidomos kur partneri eshte I dhene pas punes apo miqve me shume sec duhet dhe e le gruan e tij te rrije vetem per shume kohe. Duke balancuar kohen mes punes dhe miqve jashte lidhjes, do e beje ate te ndihet e deshiruar dhe nuk do te ndjeje “nevojen” e kermimit te vemendjes jashte lidhjes se saj.


2. Ndihen të pavlerësuara

Ndersa bisedat per te zakonshmet ne nje lidhje si puna apo jeta familjare jane shume te rendesishme, grate kane nevoje te flasin edhe per nevojat e tyre personale, si deshirat apo enderrat e tyre per te ardhmen dhe se cfare dashuroni me shume te partnerja juaj. Ky lloj intimiteti nderton stabilitet ne lidhje dhe do te beje qe grate te mos kerkojne kete lloj intimiteti tek nje burre tjeter.


3. Ju po jetoni jetë të ndara

Edhe pse filluat nje rruge te perbashket, rruget tuaja kane filluar te marrin drejtime te tjera dhe partnerja juaj ndihet sikur ju nuk keni asgje te perbashket tashme. Nese gruaja juaj ka filluar te shpenzoje me teper kohe me shoqet e saja se me ju, atehere ka erdhur koha qe ju te mundoheni te kaloni sa me shume kohe bashke dhe te gjeni aktiviteti qe te dyve ju kenaqin. Kjo do e beje te jete me e vemendshme ndaj jush sesa shoqet e saja apo nje burre tjeter qe ajo mund te mendoje se ka me shume te perbashketa me te sesa ju.


4. Hakmarrja mund të jetë e ëmbël me raste

Nese partnerja juaj ju ka kapur duke tradhetuar, atehere ajo ndihet e refuzuar, e lenduar, dhe e inatosur. Nese ky eshte rasti juaj atehere ajo mund te tradhetoje si nje lloj hakmarrjeje per te kompesuar keto ndjeja te shemtuara qe ajo ka ndier para teje. Ajo mund te mendoje se duke ju tradhetuar, do mund te hakmerret per pabesine tuaj.


5. Pasiguria

Ndonjehere grate ndihet te pasigurta me veten e tyre dhe tradhetojne per te rritur konfidencen e tyre. Ato ndihen se ju mungon vemendja e partnereve te tyre dhe frikohen se nuk jane me te deshiruara. Kjo mund ti coje te pranojne vemendjen e burrave te tjere deri edhe te tradhetojne.

Sweetzinna tek forumivirtual.com

Kur një femër të tradhëton, nuk do të ta falë kurrë, që për fajin tënd, nuk e ka bërë më parë.

Përjetësisht mbi libra

Ndonëse jetojmë në kohën e auditorëve të boshatisura, ku kafenetë kanë zëvendësuar librat, ka ende shembuj të cilët ndonëse kundër tendencës, nuk reshtin kurrë së mësuari në jetë.

Yllson Gezhilli eshte nje shembull i tille. Ai eshte studenti me i vjeter ne moshe qe eshte diplomuar ne auditoret e universiteteve publike ne Shqiperi.

Historia e studentit nga Durresi eshte sa e vecante aq edhe e habitshme.

Ai i ka filluar studimet ne Fakultetin e Inxhinierise Mekanike, pas 25 vite shkeputjeje, ne nje kohe kur eshte baba i kater femijeve.

“Po benim shume vite qe kisha enderr te vazhdoja inxhinierin mekanike. Mu deshen dy muaj me pergatitjen e konkursit dhe mora te gjitha piket e mundshme per te vazhduar universitetin”, shprehet Yllsoni.

Vendimi i tij per te vazhduar arsimin e larte, eshte rrahur fillimisht ne keshillin familjar. Bashkeshortja e tij, Nadirja thote se gjithcka ka qene e papritur per te dhe femijet.

“Ate qe e nisi e vazhdoi dhe e mbaroi me sukses, ka vullnet te jashtezakonshem. Ai nuk mungoi asnjehere ne shkolle dhe ishte shembull edhe per femijet e tij. Ishte nje enderr aq e madhe dhe asnjehere nuk eshte vone per ta realizuar”, thote Nadirja.

Gjithesi ditet e para ne shkolle nuk kane qene fort te qeta per Yllsonin.

“Hera e pare ne universitet ishte pak e veshtire pasi ne fillim me konsideruan si profesor. Por une pershtatem me te gjithe dhe u pershtata shume mire. Familja me ndihmoi shume qe te perballoja kete ngarkese dhe per ta ka qene nje barre e madhe”, thote Yllsoni.

Si me i moshuari dhe i rregullti ne auditor, studenti nga Durresi nisi te kthehej ne shembull per shoket e tij me te rinj te kursit.

Henri Jahaj thote se shqetesimi me i madh per studentet e tjere, ka qene korrektesia e jashtezakonshme e Yllsonit.

“Diferencen e moshes s’e kemi ndjere fare. Kishte raste qe na shkaktonte ndonje problem se nuk mungonte asnjehere. Tek ai merrnim leksionet dhe i fotokopjonim. Per ne ka qene shok shume i mire”, shprehet Henri.

Studenti nga Durresi nuk ishte thjesht nje numer me shume ne regjistrat e fakultetit. Profesor Andronaq Londo, thote se Yllsoni ishte edhe nje student me rezultate te mira.

“Ne perfundimin e konkursit kam kerkuar listen e studenteve te regjistruar dhe pasi i bera nje vezhgim pashë ditelindjen 1976 dhe me beri pershtypje se ishte i njejti vit si viti im i lindjes. Ne fillim mendova se ishte nje gabim i sekretarise, por pastaj me thene se behej fjale per nje student te shkolles”, thote profesor Andronaqi.

Ajo qe e ben me te habitshme Yllsonin student eshte fakti se ai eshte ulur ne bangat e shkolles, njekohesisht me vajzen e tij.

“Ne fillim e quanin se ishte profesor, por kur thoja se eshte student te gjithe cuditeshin. Ndihem shume krenar per tim ate sepse ka arritur t’ia dale mban me punen, me shkollen dhe familjen”, thote vajza e tij Mersi.

T. Channel

Përçarja që mbolli Kisha Ortodokse midis shqiptarëve

Roli që ka luajtur Kisha Ortodokse greke dhe serbe ndaj shqiptarëve në momente historike, ka qenë tepër negativ.Klerikët ortodoksë, në mënyrë të hapur apo të fshehtë, kanë bërë thirrje për të zhdukur shqiptarët.

Për klerikët serbë, shqiptarët ishin gjarpërinj helmues që duheshin zhdukur, mbytur, ose i duhej shtypur koka. (Muhamet Shatri, LNÇ në Prizëren dhe rrethinë 1941-45, Prishtinë 1987, fq.186.)

Institucioni më i lartë shpirtëror serb, gjatë gjithë luftës së 1999-ës, u bënte thirrje të gjithë serbëve, që të vrisnin sa më shumë shqiptarë. Kjo duhej të bëhej në emër të Zotit serb, me arsyetimin se shqiptarët janë të pafe dhe se ai që është serb i vërtetë nuk mund të ngurojë që të ketë mëshirë në këtë drejtim.

Pra me një fjalë, kisha e Zotit mëshirëplotë, të mirë dhe të drejtë, bën thirrje për vrasje makabre ndaj njerëzve. Nuk dihet se punën e kujt ka bërë kjo kishë, pasi Zoti nuk e urdhëron vrasjen, madje e dënon ashpër një gjë të tillë.
Kisha ortodokse greko-serbe i urren shqiptarët vetëm ngaqë janë të tillë dhe nuk duan të shndërrohen në grekë dhe në serbë.
Priftërinjtë ortodoksë kanë qenë frymëzuesit shpirtëror të nacionalizmit greko-serb dhe të masakrave që janë ndërmarrë ndaj shqiptarëve. Në vend që roli i kishës të ishte paqësor, ka qenë antihuman dhe kjo tregon qartë se ajo është e përzierë me politikën.
Kisha ortodokse ka pasur si qëllim ti dëbonte shqiptarët, sepse ajo ka qenë përfituesja më e madhe e tokave që lanë pas ata. Kjo kuptohet qartë, pasi kisha greke është pronarja më e madhe e tokave në Greqi edhe sot.
Kisha ortodokse i përçau shqiptarët ortodoksë dhe muslimanë, duke i quajtur ortodoksët si greko-serbë dhe muslimanët si shqiptarë. Shqiptarët ortodoksë që u vunë në shërbim të kishës, u përdorën prej saj, kundër shqiptarëve të tjerë.
Proçesi i helenizimit nis me bërjen ortodoks dhe mësimin e gjuhës greke. Këtë e kanë realizuar shumë mirë priftërinjtë e kësaj kishe. Një prift që mbahet si shenjtor, i quajtur Shën Kozma, ka qenë më aktivi në proçesin e asimilimit të shqiptarëve. Ai u predikonte epirotëve që të mësonin greqishten dhe ndër të tjera u thoshte :
"Dërgojini fëmijët tuaj të mësojnë greqisht sepse kisha jonë është greke. Dhe ti vëllai im, po nuk mësove greqisht, nuk mund ti kuptosh ato që thotë kisha jonë. Më mirë, vëllai im, të kesh shkollë greke në vendin tënd, sesa të kesh burime dhe lumenj. Cilido i krishterë, burrë apo grua qoftë, që më premton se nuk do të flasë shqip në shtëpi, le të ngrihet në këmbë dhe të ma thotë këtu. Unë do ti marr të gjitha mëkatet e tij me vete, që nga dita e lindjes së tij e deri mësot, do t'i porosit të gjithë të krishterët që ti flasin dhe do t'ia shlyej të gjitha mëkatet. Atij s'do ti jepet kjo mundësi edhe sikur të japë para me thasë." (Predikimi 7, drejtuar shqiptarëve të Epirit)
Kuptohet qartë se Shën Kozmai i ftonte shqiptarët dhe sidomos fëmijët, apo të rinjtë e tyre ortodoksë, që të mësonin greqisht, sepse kisha ortodokse sipas tij ishte greke dhe ajo nuk mund të bëhej kurrë shqiptare. Ai u impononte lënien e gjuhës së tyre, shqipen, për të folur në shtëpi greqisht, me qëllim që të asimiloheshin në grekë.
Në Samarinë, pjesa më e madhe e popullsisë ishte vllahe. Në një fjalim që ka mbajtur kundër gjuhës së tyre, Kozma Etoliani ka thënë para tyre gjërat më qesharake që mund të dalin nga goja e një prifti. Kështu u tha:
"Perëndia e konsideron veten të fyer kur dëgjon lutje ose lavde në gjuhën vllahe. Që perëndia të dëgjojë lutjet e besimtarëve ortodoksë, ata duhet t'ia bëjnë ato në greqisht. Kur u flet engjëjve, Perëndia u flet greqisht, kur i shfryn Djallit, përdor gjuhën vllahe."
Në predikimit e tij ai thoshte:"Të gjitha fetë e botës janë mashtruese, vetëm feja ortodokse është pa të meta dhe e shenjtë" (Predikimi 1)
Për shenjtorin e lartpërmendur, Kristo Frashëri shkruan: "Kozma Etoliani nuk ishte vetëm një misionar i ortodoksisë fanariote, por siç e pranojnë edhe historianët e sotëm grekë, mbi të gjitha ishte një flamurtar i helenizimit." (Gazeta Korrieri nr. 292 8 Dhjetor 2004)
Kozma Etoliani ndërmori një mision në Epir me ferman të sulltan Hamidit I-rë, që kishte si qëllim helenizimin e shqiptarëve të jugut. Ai ishte lidhur edhe me Rusinë, e cila në atë kohë donte të krijonte Perandorinë Bizantine. E përbashkëta midis Kozmait dhe Rusisë, ishte krijimi i një perandorie ortodokse.

Historianë grekë si Sakelariu, e quajnë Kozmain "një nga figurat më të ndritura, që punoi për përgatitjen e rilindjes greke" ("Epirus, 4000 year of greek history and civilisation", Athens 2007)
Shën Kozmai punoi në të vërtetë për helenizimin e Shqipërisë jugore dhe ka dhënë kontributin e vet, që një pjesë e shqiptarëve ortodoksë të mësonin gjuhën greke të kishës dhe të merrnin emrinminoritet grek, ose më mirë grekofonë, pasi këta nuk janë aspak grekë, por shqiptarë që flasin greqisht.

Pra, Kisha Ortodokse greko-serbe, ka luajtur një rol të madh në orientimin e politikave nacionaliste dhe antishqiptare në Ballkan. Kisha ka qenë një nga shkaktarët e vuajtjeve të shqitparëve.
Shqiptarët nga natyra janë tolerantë për çështjet fetare. Ata as kanë vrarë dhe as nuk vrasin për shkak të fesë, popuj të tjerë.

Shkroi Stop Injorancës, shkëputur nga libri "Planet për zhdukjen e shqiptarëve" Elena Levanti

Origjina e vërtetë e keltëve ?

Një prej popujve më misteriozë të Perëndimit mban me vete një histori të vërtetë antike. Analizat gjuhësore na risjellin një epokë të lashtë në zemër të Azisë: por nga vijnë me të vërtetë keltët?

Nëse sot mendojmë për keltët, imazhet që na vijnë në mendje janë të shumta. Janë keltët, galezët në stilin Asterix, është kelt William Wallace, skocezi i Braveheart-it, filmit të Mel Gibsonit; janë keltë të gjithë irlandezët të emigruar nëpër botë, që festojnë San Patrizion, duke lyer me jeshile qytetin që kanë "kolonizuar".

Kultura kelte është e pranishme në muzikën e mrekullueshme të Enia, Loreena McKennitt dhe të tjerë artistë të Ner Age; është e pranishme në romanet fantastikë; nga "Zotëria i unazave" e në vijim; në një farë kuptimi një misticizëm i krishterë, shumë larg mentalitetit romano-vatikan; është i pranishëm në të gjitha ato gjuhë dhe dialekte europiane, por jo vetëm që kanë patur një lidhje me këtë kulturë mijëravjeçare.

Në fakt, duket që gjysma e botës ka mbetur kelte dhe ndoshta është pikërisht kështu. Nëse hedhim shikimin nga hisoria, mund të mendohet sesi Perandoria Romake përpara dhe më pas pushtimet barbare kanë shkatërruar thelbin tradicional e origjinal të shumë shteteve europiane. Realiteti në fakt nuk është ky; tradita dhe koncepte magjike dhe antike ndër mijëra vite kanë mbetur të paprekura në shumë vende të izoluara gjeografikisht.

Keltët zinin përpara mbërritjes së romakëve një rrip territorial që fillon nga ishujt britanikë në Gadishullin Iberik, nga Hungaria në lindje dhe Turqia në juglindje.

Një kolonizim në dukje paqësor, galatët ("pirësit e qumështit" në gjuhën greke) ishin luftëtarë të paepur si dhe bujq e blektorë të mirë dhe nuk ishin imperialistë, në ndryshim me fqinjët e tyre. Zona e ekspansionit kelt ishte e tejmadhe dhe nuk përbënte rrezik, duke injektuar në popujt primitiv autoktonë traditat dhe filozofitë e tyre pa shkatërruar identitetin indigjen.

Duke u nisur, nga teoritë e ndjekura nga shumica e arkeologëve, nga një zonë e vogël e Zvicrës, në Tene dhe menjëherë pas zona gjermane e Hallstatt, keltët u rrënjosën thellësisht në shumë vende europiane, me rezultate të dukshme edhe në ditët e sotme.

Për shembull, lusitanët në Portugali dhe keltiberikët në Spanjë, mbartin traditat e tyre edhe në botën moderne, veçanërisht në jug të dy vendeve iberikë, përveç romanëve, vizigotëve, arabëve dhe kastiljanëve, folklori kelt mbijeton në disa raste i paprekur. E njëjta gjë mund të thuhet edhe për disa zona franceze, si për shembull rajonet në kufi me Gjermaninë, ai i Lorenës de Alcazës ose edhe vetë Provenza në jug të vendit.

Zvicra dhe Austria shfaqin gjurmë kelte në zonat alpine më të thella, të kursyera nga Kalvinizmi i fortë, ndërsa Italia për analogji, ndodh e njëjta gjë në Alpe sesa në Apenine. Në Itali gjurmët kelte janë të pangatërrueshme përsa i përket dialekteve. Emilia Romagna është fortësisht keltike dhe kështu edhe Piemonte, Lombarida dhe pjesë të Toskanës dhe Rajonit të Marche.

Kjo është e shpjegueshme me sasinë e mëdha të tribuve galike të vendosura në veri: taurischi, Leponzi, Insurbi, Senoni dhe Boi përbënin një federatë të fortë aleate të Etruskëve. Por kolonizimi vazhdonte edhe në ish-Jugosllavi: Itria kishte (dhe ka) gjurmë kelte ashtu edhe Panonia dhe Iliria, që i korrespondojnë përkatësisht zonave të Sllovenisë, Kroacisë, Serbisë dhe Hungarisë.

Gjurmë të galezëve ka edhe ne Bullgari, ndërsa Galazia në Turqi është një rajon i krijuar në epokën e tanishme nga mercenarët galë që luftuan për hesap të grekëve dhe që sapo mbaroi lufta vendosën të stacionoheshin në zemër të Gadishullit Anatolik, në një zonë me kulturë të spikatur, e populluar nga popuj të Cimerit dhe Schiti.

E në fakt, në kohërat tona kemi hasur në një emër që është i njohur: kemi hasur Cimmeri dhe Cuma, afër Napolit, vend i të famshmit Antro Trapezoidal, kaq të rëndësishëm për historinë romake si vend i Sibilla Cumana e përshkruar nga poeti Virgjil... Një tip arkitekture me origjinë minoike edhe pse e thënë nga arkeologët e Antros së Sibilit është me shumë mundësi me origjinë greke ose romake.(?)

Përveç kësaj, në udhëtimin tonë kemi zbuluar se si gjurmë të kësaj forme trapezi shfaqen në shumë zona në Tokë dhe të gjitha të lidhura me mistere: nga Piraida e Keopsit në varret etruske, nga arkitektura e Majave në fortesën Inkas në Peru, nga Sardenja e gjigantëve në qytetin e humbur të Ugarit.

Përnjëherë mendja të shkon se si është e mundur që të gjitha këto kultura të vjetra qasnin tipe të njëjta të arkitekturës dhe që lidheshin me atë formë trapezoidale. Çfarë mund të lidhte koloninë Cuma me kulturën Maja, me atë egjyptiane dhe atë Inke?

E gjitha kjo na çon të mendojmë se ka ekzistuar vetëm një qytetërim shumë antik, që ka realizuar të njëjtin tip arkitekture në të gjithë këto vende të botës, një arkitekturë e lidhur edhe me të tjera vepra arkitekturore të shfaqura më së shumti në vendet me kulurë kelte aq sa dhe prekolumbiane: megalitët.

Dhe nëse porta në formë trapezi mund të ketë një shpjegim në dukje sipas nevojës arkitektonike për mbajtjen e traut të tavaneve në ndërtime, nuk interpretohen kështu nga dolmen e menhir, shpesh të dimensioneve dhe të forcave të tilla sipas një qytetërimi teknologjikisht më të avancuar se aktuali! Sigurisht, keltët dhe cimerët mund të na sjellin referenca të vlefshme historike në kërkim të shpjegimeve për këto analogji të pashpjegueshme.

Për ta bërë duhet të nisemi nga etimologjia e emrit të qytetit Cuma dhe nga populli që, sipas shkrimtarëve klasikë, banonte në këto territore përpara ardhjes së kolonive greke. Cuma teorikisht vjen nga greqishtja Kyma, që do të thotë majë, pikë fundore. Në Cuma në të vërtetë ka male të vërteta, të gjithe e dinë që fushat Flegrei kanë kratere vullkanikë të shuar.

Megjithatë, Cuma ishte pjesa e parë e emrit të popullit të emëruar nga grekët Kymamineira, Mineira do të thotë galeri e nëndheshme (nga e cila vjen dhe emri minierë). Kymamineira njiheshin nga studiuesit e historisë si "Cimmeri", citimi antik i të cilit i përket Homerit, tek Odisea, kur tregon për Uliksin, që duke ndjekur instruksionet e magjistares Circe, mbërrin në pyjet e shenjta të Persefonit për të folur me hijen e fatndjellësit Tiresia.

Historiani Strabone i referohet traditës antike, të mbledhur nga Efori, sipas të cilit Liqeni i Avernos, dy hapa nga Cona, ishte origjina e cimerëve, që jetonin në shtëpi të nëndheshme të quajtura Argile dhe të lidhura mes tyre nga korridore.

Për ta rrëfehej që asnjëri nuk shihte diellin dhe jetonin duke gjetur metale dhe duke praktikuar shenjtërimin në vende të shenjta, edhe këto të nëndheshme, aty ku vizitorët shkonin dhe rrëfeheshin tek i ashtuquajuri Orakulli i të vdekurve. Shkrimtari Festo mbështet tezën që cimerët jetonin mes Bajës dhe Cumës, në një zonë të izoluar të fushave Flegrei, në një vend të rrethuar nga male të lartë, që nuk ndriçohej asnjëherë nga dielli, e quajtur "Cimeritë e errëta".

Eshe Plinio tregon që afër Avernos ishte një tempull në një fshat të quajtur Cimmerio, dhe Diodoro Siculo tregon që nga ai fshat shkohej tek Orakulli i të vdekurve. Edhe historiani Nevio prek në rrëfimet e tij Sibilla Cimmerian, që jetonte në një Gropë të Sibillës që ekzistonte realisht në Liqenin e Avernos. Nga këto informacione nxjerrim që cimerët kanë ekzistuar dhe përveç metalurgjisë merreshin edhe me shenjtërime.

Por arkeologjia zyrtare na mëson që cimerët kanë jetuar historikisht vetëm në Azinë e vogël; ishin një degë e fiseve të Scitëve dhe ishin vendosur aty nga fundi i mijëvjeçarit të dytë në fillimet e shekullit të parë para Krishtit, në rajonet e veriut të Detit të Zi, në zonën e Donit dhe stepat e veriut të Kaukazit, duke u shtyrë në jug në Anatolia, prej shekullit VI para Krishtit.

Me një ekonomi të tipit nomad, shquheshin për metalurgë shumë të zotë. Kemi gjetur gjurmë të veprave të tyre në varret e mbretërve, por nuk është gjetur asnjë gjurmë për vendqëndrimet e tyre.

Por çfarë mund të bashkojë, përveç pasionit për punimet me metal, cimerët e Cumës dhe ata të Azisë së Vogël? Bëhet fjalë për të njëjtën popullatë? Dhe çfarë lidhje mund të kenë me keltët?

Përveç disa ndryshimeve të vogla si pasojë e referimit gjeografik, mund të mendohet për një origjinë të përbashkët për të tre popujt, duke mos harruar që galët e Galacisë turke në Azinë e Vogël gjetën një terren kulturor fin, pasi ishte e populluar nga njerëz të gjenezës indoeuropiane dhe cimere.

Strabone pohon që historiani Posidon shprehte që, comerët aziatikë, "... ishin nga natyra gjahtarë dhe vagabondë, duke shtyrë trupat e tyre nga moçali i Meotides dhe për shkak të tyre Bosfori është quajtur Cimerio..". Por cimerët janë quajtur nga Strabone edhe në një mënyrë tjetër si cimbri.

Përveç kësaj, grekët ngatërrojnë shpeshherë e në mënyrë të vazhdueshme keltët, cimbrit dhe cimerët. Cimbrit historikisht konsiderohen si popullata që pushtoi Europën rreth shekullit 113 para Krishtit, duke mbjellë vdekje dhe shkatërrim në territoret e populluara nga galët.

Dështimi i cimbrëve në dyluftimin me trupat romake në Caio Mario, në shekullin 102 para Krishtit, në Aquae Sextiae (sot Aix en Provence, në Francë) nuk arriti të qartësonte origjinën e atij populli. Sipas Artemidoros të Efesit, cimbrit ishin keltët. Plutarku thoshte që sipas gjykimit të tij vinin nga gjeneza kelte-scite.

Erodoti duket se injoronte komplet keltët, duke i quajtur të gjithë "Cimmeri e Diodor Siculo, që pohon që këta njerëz mbanin emrin e cimerëve". Dhe pak më pas i kanë quajtur pcimbri. Cimbrit, pra, duhet të jenë një pjesë e cimerëve të emigruar, rreth shekullit VI para Krishtit, në zonën e Cherconeso Cimbrico.

Sot, nëse shohim emrin e Galisë aktuale është Cumry: galezët sot ashtu si dje, përcaktohen si cymry (në galezen antike do të thotë "patriot", "refugjat" dhe vjen nga emri i dhënë britanikëve që u larguan nga Northumbria dhe nga Cumbria e Saksonëve duke filluar nga shekulli III pas Krishtit).

Cymry vjen nga keltët "cum" dhe "ro", "cumrog" që do të thotë "njerëz të të njëjtit vend". Cimerët, cimbrët e kymaiminierët e Comës kanë një origjinë etimologjike të përbashkët; ashtu si traditat e tyre; janë ekspertë të metalurgjisë, kanë një tendencë të spikatur për galeritë, gropat, minerat; janë nomadë, por kur vendosen diku, jetojnë në qytete të nëndheshme, sipas një tipologjie banesash që të kujton atë të indianëve Anasazë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe qytetet e Cappadicias në Turqi, në një zonë të quajtuar Galazia.

Ngjashmëritë gjuhësore tregojnë edhe gjeografikisht shenjën e prezencës së tyre. Kujtojmë rajonin e sipërcituar të Northumbria, në Angli, kujtojmë Cambinë (nga e cila kujtojmë Erën gjeologjike të Cambrianos) emri roman të Galesit, kujtojmë edhe Umbian e Italisë, të banuar nga njerëz me gjenezë kaukaze të pastër, etnikisht, nga Cimerët tek Etruskët, siç pohon historiani Polibio.

Kjo origjinë e përbashkët cimere e popujve të Italisë dhe të gjysmës së Europës, gjen dhe pohime gjuhësore, për faktin që e vetmja gjë e sigurt që bashkon popujt e gjenezës kelte është gjuha. Sipas teorisë më të akredituar, proto-keltët patën origjinë indoeuropiane, sipas të dhënave nga vitet 2900-2400 para Krishtit.

Fakti është që nga këndvështrimi kulturor, keltët vijnë nga e njëjta zonë e Detit të Zi, në të cilën jetonin scitët, cimerët e lashtë dhe kultura kurgan është gjeneza e të gjithë popujve perëndimorë.

Një kulturë që ka origjinën e saj akoma më shumë në perëndim e të mos harrojmë që në vitin 2800 para Krishtit një gjuhë e mistershme indoeuropiane, tokario, flitej në të gjitha vendet e shkretëtirës së Takla Makan, në zonën e bacinit të lumit Tarim, në Sinkiang të Kinës.

Në artikullin tonë mbi Zotat e bardha të Detit të Gobit, kemi cituar në 1978 në Loulan, nga brigjet e Lop Nor, të shumë mumjeve me mish të bardhë e me flokë të kuq, ndjekur nga një zbulim në 2005 i një varri në zonën e Xiahoe me treqind mumje të ngashme që datonin nga 2500 para Krishtit, të cilat të bëjnë të mendosh që ishte shkretëtira e Gobit, vatra e Cimerëve.

Sipas eksploruesit anglez të tetëqindës James Churchward, kryeqyteti i rajonit, Khara Khoto, ishte i lashti Ujgur, qyteti kryesor i Mu-së mitike, të populluar nga burra të zgjuar me lëkurë të bardhë, të njëjtët persona të bardhë që nga Kina, me anije druri, kaluan Oqeanin Pacifik, duke kaluar nga ishujt e Peliponezit, si për shembull Pohnpei dhe Palau. Të njëjtën që influencuan amerikanët duke mbërritur tek Mayjat dhe tek arkitektura e tyre.

Duke u nisur nga sa u tha më sipër, duket qartë që Zotat e bardha që citohen në legjendat kineze, tibetiane dhe indiane si banues të detit që lagte dikur zonën e zënë të shkretëtirës së Gobit, mund të jenë të njëjtit njerëz të bardhë me flokë të kuq që u mitizuan në Amerikën e Jugut.

Peruviani Viracocha, Kukulkani i majave, tregohen si njerëz me lëkurë të bardhë, të lartë në fizikun e tyre, me flokë e mjekër të kuqe dhe veshë të varur të mëdhenj, të njëjtat gjëra që tregonin për fytyrat enigmatike të Moai të ishullit të Pashkës.

Dhe çdo gjë rikthehet: konstruksionet megalite, dolmen dhe menhir të shpërndarë në Pacifik, në Amerikë dhe Europë, në Azi dhe Afrikë: kujtimet e civilizuesve të bardhë, të asociuar me format trapezoidale të arkitekturës së tyre, së fundi ngjashmëria gjuhësore, si shkrimi Rongo-Rongo, i ishullit të Pashkës, identik në ideogramat me ato të popullit të zonës së Indos, edhe ato me origjinë cimmeriketocariote, që jetonin atje (të shkatërruar nga një bombë atomike?) Mohenjo-Daro.

Në mes qëndronjë pasardhësit e këtij populli misterioz, keltët me flokë të kuq dhe lëkurë të bardhë. Sigurisht nuk mund të thuhet që irlandezët, galezët apo skocezet janë gjenetikisht të pastër të gjithë. Përkundrazi, kërkime gjenetike tregojnë që këto popullata dhe disa të tjera europiane kanë përcaktuar një gjurmë kulturore më shumë se një trashëgimi gjenetike mes ish-keltëve të Europës.

Na duhet kështu t'i referohemi një bashkësie traditash, folklori, mentalitetesh kelte-indoeuropiane-cimerike më shumë se për një popull të bashkuar; një federatë njerëzish të ngjashëm por jo identikë, shpesh në rivalitet mes tyre, por të bashkuar nga një shpirt i përbashkët fetar. Dhe ndoshta ky globalizim ante-literam është ajo që sot të gjithë e quajnë Atlantide; një popull që bashkoi të gjithë planetin me kulturën e tij të civilizuar.

Një popull që nuk e ka origjinën vetëm nga një kontinent i humbur në Oqeanin Atlantik, por që në Azi dhe ndoshta në Oqeanin Pacifik ka origjinën e tij origjinale, kaq shumë të kritikuar nga studiuesit.... Mund të themi që nga këto vise vijnë paraardhësit e keltëve?

explorerunivers.com


Megjithatë, për të gjithë ata që kuptojnë anglisht, ndiqni një video shumë interesante të lidhjes mes shqipes dhe gjuhës Kelte
http://www.youtube.com/watch?v=ZCq3FGPAJTs

Britani, kadeti shqiptar nderohet me medalje

Një kadet shqiptar përfundon me rezultare të shkëlqyera shkollimin në Akademinë Mbretërore Ushtarake “Sandhurst” në Britaninë e Madhe.

Bleard Vuçaj ishte njëri prej dhjetë studentëve të huaj, nga 260 kadetë të diplomuar këtë vit nga kjo akademi me traditë 300 vjeçare. Momentin e dorëzimit të medaljes “Hodgson's Horse Merit Award”, për nder të origjinës së kadetit Vuçaj, është ngritur Flamuri Kombëtar Shqiptar.

Kjo medalje e larte i jepet studentit/kadet te huaj qe ka demonstruar performance te larte dhe per merita te vecanta.

Ne emer te mbretereshes Elisabeta II, ceremonine e pershendeti zv/shefi i shtabit te pergjithshem te Ushtrise te Mbreterise se Bashkuar, Gjenerali Sir Nikolas Hjuten, i cili zyrtarizoi diplomimin e kadeteve dhe nisjen e parades ushtarake qe njihet si parada mbretereshes. Kadeti Bleard Vucaj tha per Top Channel se pjesemarrja ne kete parade e beri ate te ndihej krenar, pasi ceremonia eshte madheshtore.

“Thjeshte te jesh pjese e kesaj parade te krijohet nje ndjesi e mire mbi te gjitha te ben te ndjehesh krenar. Kenaqesia eshte akoma me e madhe kur te jepet edhe nje medalje”, u shreh ai.

Ambasadori i Shqiperie ne Mbreterine e Bashkuar, Zef Mazi, ne urimin e tij zyrtar tha se, performanca dhe rezultatet e kadetit Vucaj jane nje nder per vendin tone, per familjen e tij dhe ne radhe te pare per vete kadetin. Sipas atashehut ushtarak te Shqiperise ne Britanine e Madhe, Qemal Shkurti, objektivi i kesaj akademie eshte forcimi i atributeve te intelektit dhe karakterit, te cilet, te kombinuar me zhvillimin e kompetences profesionale, pajisin oficeret me ate nivel te larte pergjegjesie per drejtim qe ne emerimin e tyre te pare.

infoarkiv.com

Për çdo të interesuar për miqësinë e tij, kjo është faqja e tij në Facebook : http://www.facebook.com/bleard.vucaj

Nga ditari i një marsiani !

Artikullin e sotëm ia dedikoj një planeti të vogël e simpatik, të quajtur, Tokë.

Virusi që injektuam në këtë planet, sot, pas afro 6 miliard vjetësh, ka evoluar duke shfaqur forma të çuditshme dhe të rrezikshme, komike edhe tragjike. Ai ka shfaqur një formë dominale të tij, e cila sot dominon mbi format e tjera virale, por gjithashtu mbi habitatin e vet. Ky virus, të cilit i dedikoj artikullin e sotëm, vetëquhet NJERI.

Ai komunikon, merret me sport, art, kulturë, shkencë e teknologji, por ajo që do doja të trajtoja, është bota e tij e brendshme, reaksionet e çuditshme, që ai përjeton.
Virusi vjen si rezultat i bashkëveprimit të dy viruseve të gjinive të ndryshme. Ndryshe nga format e tjera virale të gjalla, ky virus ka bazuar pjesën thelbësore të ekzistencës së tij, tek proçesi natyral i riprodhimit. Ndryshe nga format e tjera, këtë proçes nuk e kryen vetëm për riprodhim. Aq shumë janë afeksionuar pas kësaj detyre të thjeshtë biologjike, sa prej saj dhe për të sëmuren, vuajnë, vriten, krijojnë poezi ...apo edhe dashurojnë...

Pavarësisht se të gjithë lindin dhe vdesin poligamë, ata kanë krijuar një organizim të ri shoqëror, bërthamë e vetë shoqërisë, e cila quhet familje, të përbërë nga dy partnerë dhe krijesat e tyre.
Padyshim që kjo specie është specia më hipokrite e gjithë universit, jo më kot fjalori enciklopedik universal i të gjithë botëve, fjalën hipokrit e quan sinonim të species humane.

Pse hipokritë ?

Njerëzit e quajnë familjen të shenjtë dhe njëkohësisht dhunojnë, shkelin, përbuzin, përdorin apo vrasin fëmijë të familjeve të tyre, duke shkatërruar familjet e shenjta të njëri tjetrit, këto familje që janë baza e shoqërisë së tyre. Njëzëri shprehen se e duan familjen e tyre, e ndërkohë krijojnë familje tjetër. Ditën bëjnë zhurmë dhe natën zhurmues. Pendohen kur bëjnë gjërat që pëlqejnë. Përherë ajo që duhet bërë, nuk është e njëjta me atë që duan të bëjnë.
Qeshin me lotët e dhimbjet e njëri-tjetrit, vuajnë nga suksesi i të tjerëve. Luftojnë pambarimisht për të qenë njësoj, por janë të lumtur që janë kaq ndryshe. Endërrojnë të prishin ëndrra.

* Ofendojnë njëri-tjetrin me fjalë si"derr", por derri nuk mund të jetë kurrë aq i ndyrë.
* Shahen mes tyre me fjalë si "gomar",, por gomari nuk mund të jetë kurrë aq budalla.
* Ironizojnë njëri-tjetrin me fjalë si:" majmun", por nga ana tjetër refuzojnë të quhen kafshë.

Janë komikë. Pandehin se qënie jashtëtokësore, me anije kozmike të mbushura me drita, si të festës së tyre të Vitit të Ri, i vizitojnë e monitorojnë gjatë gjithë kohës e kështu qindra e mijëra konspiracione të ndryshme...

Respektojnë të vjetrit, të vjetrën e çuditërisht vrasin të renë. Koncepti i punës tek ta është ndërtuar në formë piramide, ku ata që qëndrojnë më poshtë dhe që punojnë më tepër, fitojnë më pak. Rriten shpejt, por piqen ngadalë.
Ajo që më shqetëson seriozisht tek virusi dominant human, është ndalja e proçesit të tyre evolutiv. Duke mbajtur të gjallë e duke u përkujdesur për të sëmurët, të gjymtuarit, të dobtit e të pafuqishmit, po eleminojnë në mënyrën më të ndyrë konkurentët më të fortë dhe më cilësorë.

Jetojnë, pothuajse të ndarë për së gjalli, duke e menduar të lodhshme një përjetësi bashkë.

Të nderuar qënie të të gjithë Universit. Frika jonë e përbashkët, se ky virus mund të fuqizohej sa të gllabëronte planetet një e nga një, ishte false.

Raca humane jo vetëm që nuk përbën një rrezik, por ajo vetë është në rrezik !

Vitit 6.754.982.363 P.B.B 1 ( Pas Bing-Bangut të parë) Gazeta Univers !

Shkroi dhe përgatiti: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Seks në tre ! Pro apo kundra ?

A është seksi treshe një mënyrë e mirë për të rindezur shkënditë në një marrëdhënie? Meshkujt, në përgjithësi janë gati, veçanërisht nëse bëhet fjalë për dy femra dhe një mashkull. Edhe disa femrave u pëlqen kjo ide por thjeshtë nuk e shprehin.

Fakti që seksi treshe kur e mendon në mendjen tënde duket si diçka e hatashme, nuk do të thotë se është i tillë edhe në të vërtetë. Prandaj, është mirë që para se të dalësh në konkluzione të gabuara dhe të kuptosh nëse seksi treshe është i mirë apo jo për marrëdhënien tënde, duhet që të analizosh disa fakte.

Gjëja e parë që duhet të analizosh është marrëdhënia juaj. Që të ndash partnerin/en me dikë tjetër, qoftë ky një bashkëshort apo një e dashur, duhet që të kesh besim të madh.
Nëse ke qoftë edhe dyshimin më të vogël se pas seksit treshe partneri mund të të japë duart, atëherë kjo gjë nuk është për ty.

Në qoftë se ti mendon se do të ndiheshe keq nëse se partneri/ja do të tregonte më shumë interes seç duhet për pjesëtarin e tretë, atëherë edhe kësaj radhe po ju them që seksi treshe nuk ka për ta gjallëruar marrëdhënien tuaj. Do të fiksohesh aq shumë në atë pikë saqë do të fillosh të shikosh rrezik edhe aty ku ai nuk ekziston.

Një gjë tjetër shumë e rëndësishme që duhet të kesh parasysh është mendimi se për kë po e bën? Po e bën për vete, për partnerin/en, apo është dëshira e të dyve? Cila është arsyeja që doni të bëni seks treshe? Për ta forcuar marrëdhënien tuaj apo për ta shpëtuar atë? Dallimi është shumë i madh edhe nëse kufiri mes këtyre të dyjave është pothuajse i padallueshëm.


Duke pasur parasysh se për kë është, në qoftë se ti do ta bësh vetëm për kënaqësinë tënde personale, seksi treshe ka shumë gjasa që ta shkatërrojë marrëdhënien tuaj. Mos harro se në një marrëdhënie janë dy veta, jo vetëm një. Nëse je duke e bërë për partnerin, duhet të jesh i/e sigurt se me të vërtetë e do një gjë të tillë. Përndryshe ka shumë gjasa që më vonë ...

Por, nëse mendon se është gjëja e duhur për ta bërë, për veten tuaj dhe për partnerin, atëherë seksi treshe mund t'i japë shumë gjallëri marrëdhënies tuaj.

Tani që i sqaruam disa gjëra, është koha për të kuptuar nëse seksi treshe di t'i japë apo jo marrëdhënies tuaj gjallërinë e dëshiruar. Cilat janë rregullat bazë? Po, patjetër që ka rregulla nëse do të bësh seks treshe.

Kush do të jetë pjesëtari i tretë? Dikush që njihni apo një i panjohur? Secila nga zgjedhjet ka pro dhe kundër. Mund të jetë më e lehtë me një të njohur, por mos harro se me të do të takoheni prapë. Si do të silleni me të pas ngjarjes? Natyrisht që marrëdhënia mes jush nuk do të jetë e njëjta. Nga ana tjetër, me një të panjohur nuk ke pse shqetësohesh shumë, megjithatë fakti që nuk njiheni mund të shkaktojë tension dhe të prishë gjithçka.

Vazhdojmë më tej me përbërjen e treshes. Ta zëmë se ju jeni një çift heteroseksual (mashkull-femër), i kujt gjinie do të jetë pjesëtari i tretë? Meshkujt kanë tendencën të mendojnë se ajo e treta është patjetër një femër. Mirëpo e vërteta është se një femër mund të kënaqet po aq me dy meshkuj sa edhe një mashkull me dy femra.

Këtu nuk ka vend për pretendime, këto gjëra duhet të sqarohen që më përpara. Imagjinoje pak si do ndjeheshe një mashkull po të shikonte partneren e tij me një mashkull tjetër. E njëjta gjë është edhe për femrat. Përgjithësisht, femrat janë më tolerante ndaj eksperimenteve me të njëjtën gjini, megjithatë kjo nuk duhet marrë si e mirëqenë në momentin që jeni akoma duke bërë plane të përgjithshme.

Mungesa e rregullave bazë do ta vrasë marrëdhënien tuaj. Seksi treshe është i mrekullueshëm për shumë çifte vetëm nëse përcaktohet që më përpara se çfarë nënkuptohet me termin seks treshe. Që seksi treshe të lëshojë me të vërtetë xixa duhet që çifti të diskutojë me logjikë dhe jo me pasionin e momentit. Duhen marrë mirë parasysh pasojat.

Çdo detaj është në varësi të dëshirave dhe nevojave seksuale të gjithsecilit. Për shumë çifte seksi treshe sjell një shkëndijë të re në marrëdhënien e tyre. Sidoqoftë, më e mira e të mirave, nëse jeni ende të rinj, seksin treshe lërjani më mirë fantazisë. Është e sigurt se do t'iu shërbejë më shumë se gjëja e vërtetë.

Telegrafi

Nafta; Shqipëria në ethet e “arit të zi”, shpresa për miliarda dollarë

Nafta shqiptare rrethohet nga një histori misteri, ku mjaft kompani janë tërhequr dhe afërsisht 600 milionë dollarë janë harxhuar në këto 18 vite vetëm për kërkimin e arit të zi të territorin shqiptar.


Këto miliona dollarë, sipas Ministrisë së Ekonomisë, kanë shkuar kot.

Të dhënat zyrtare flasin se Shqipëria deri më sot ka shfrytëzuar afërsisht 50 milionë tonë naftë. Këto të dhëna flasin se në fushat naftënxjerrëse në Patoz-Marinxë dhe rrotull tyre ka ende 380 milionë tonë naftë të cilat tashmë janë duke u shfrytëzuar. Kjo sasi nafte, në rast se konvertohet në para, do të thotë rreth mbi 10 miliardë dollarë. Por nuk mjafton këtu, pasi nëntoka premton shumë. Studimet flasim për miliarda tonë naftë dhe gaz të cilat vlejnë qindra miliarda dollarë, çka do e kthenin Shqipërinë, ndoshta një nga vendet më të pasura të rajonit. Këto pasuri, në rast se gjenden, do të bënin që Shqipëria të kishte një pozitë më të fortë politike.

Për shqiptarët e ardhmja premton. Tashmë nuk përbën lajm fakti se shqiptarët jetojnë në nëntokën më të pasur të rajonit. Nafta dhe gazi shqiptar, hidrokarburet, rrethohen nga një histori misterioze, e mbushur me optimizëm dhe dështim, por kërkimet për “arin e zi” në Shqipëri nuk po rreshtin. Në Shqipëri operojnë disa kompani të cilat kanë shprehur bindjen e tyre për sukses. Po harxhohen miliona dollarë për të hapur puse mbi 4 mijë metra të thella.


Zbulimet

Rezervat e naftës dhe gazit në vendin tonë janë shumë më të mëdha nga sa mendohej më parë. Vetëm pak kohë më parë në mediat shqiptare u publikua një studim i kompanisë amerikane Gustavson Associates LLC e cila studioi zonën e Shqipërisë së Mesme dhe atë të Veriut duke konkluduar se në këto zona ekziston një rezervë nafte prej gati 3 miliardë fuçish. Gustavson Associates LLC, një kompani e njohur në studimet 3-dimensoniale, arriti në përfundimin se në nëntokën e kësaj zone ekzistojnë edhe 3 trilionë rezerva gazi natyror. Ky studim u bë në bashkëpunim me zviceranët e Manas Petrolium të cilët fituan të drejtën e kërkimeve në Shqipërinë për ar të zi. Studimi prekte vetëm 4 mijë kilometra katrorë dhe shkrihej nga Durrësi deri në Shkodër. Vlera e kësaj nafte, duke e llogaritur me çmimin e bursës e cila është aktualisht 40 dollarë për fuçi, do të shkonte rreth 120 miliardë dollarë. Kjo shifër mund të rritet për shkak të vlerës në lëvizje të arit të zi, që sipas ekspertëve ndërkombëtarë, nafta do të rritet përsëri. Nga ana tjetër, vlera e 3 trilionë gazi natyror të zbuluar në këtë zonë, do të shtonte vlerën në qindra miliarda dollarë të tjerë.

Gustavson Associates, në studimin e saj shkruan se Shqipëria këtë sasi e ka në thellësi prej 3500 metrash, të mbështjellë nga një shtresë e karbonizuar, çka e bën të vështirë kërkimin, por jo në rast se përdor teknologjinë e fundit. Gjithsesi, ende kjo sasi është duke u kërkuar dhe ende nuk dihet cilësia e kësaj nafte. Përgjithësisht nafta shqiptare ka qenë e cilësisë më të ulët dhe ajo e zonës së Patozit ka përmbajtje të lartë bitumi. Pavarësisht kësaj, përpunimi i naftës sot ka arritur kulmin sa madje edhe kompania shqiptare ARMO, e cila përpunon këtë naftë, me gjithë teknologjinë e saj të viteve ‘70 kineze, arrin të nxjerrë edhe benzinë vergine, të cilësinë së parë dhe shumë të kërkuar.


Zviceranët: Do t’ia dalim

Zbulimin e amerikanëve po kërkon të vërë në jetë kompania zvicerane Manas Petrolium. Kjo kompania nisi muaj më parë një projekt prej 10 milionë dollarësh, për nxjerrjen e kësaj sasie nafte dhe gazi nga nëntoka shqiptare. Duke filluar nga mesi i tetorit të vitit 2008, kjo kompani ka nisur nga puna. Siç a bërë me dije edhe vete, projekti i tyre po nis fillimisht nga seksioni D dhe ka nisur një bashkëpunim me kompani të tjera. Ata janë mbështetur nga Instituti i Gjeofizikës së Izraelit, i cili u ka konfirmuar se kjo sasi ekziston. Madje ky institut gjatë këtij viti, do t’i ndihmojë zviceranët për krijimin e një databasi për zona të tjera.

Njëkohësisht Manas Petrolium do të nisë brenda këtij një bashkëpunim me kompaninë kroate CROSCO si dhe ka nënshkruar një marrëveshje mirëkuptimi me kompaninë ruse JSC "SPC" NEDRA. Kroatët e CROSCO-s do të bëjnë kërkime në një zonë të caktuar, ndërsa rusët do të sjellin ekspertët më të mirë të gazit. Manas Petroleum Corporation fitoi në dhjetor të 2007-ës koncesionin qeveritar për aktivitetet e eksplorimit, zhvillimit dhe prodhimit të hidrokarbureve falë akordit midis Ministrisë se Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjisë përfaqësuar nga Agjencia Kombëtare e Burimeve Natyrore dhe DWM Petroleum AG, pjesë e Manas Petroleum Corporation. Studimi është kryer mbi një terren që përhapet mbi 4000 kilometra katrore duke nisur nga Durrësi deri në Shkodër: në blloqet A-B e D-E, zona jugore e Tiranës që ka një naftë shumë të ngjashme më atë të Cakranit dhe zona veriore e Tiranës që përhapet nëpër blloqet B, D dhe E.

Gustavson Associates, LLC, e cila bëri studimin, është shprehur optimiste për sukses. Sipas saj, situata është e ngjashme si zbulimi i miliona tonëve gaz që u bë vite më parë në Itali. “Zbulimi i parë ka nxjerrë në pah struktura të forta karboni të njëjta me ato që janë zbuluar në vitin 1990 në Apenine të Italisë. Probabiliteti i suksesit është kompleks për shkak të fortësisë nën të cilën gjendet struktura naftëmbajtëse”, - ka njoftuar kjo kompani.


Kërkimet

Pas rënies të komunizmit në Shqipëri, të parët që e vizituan atë, ishin bosët e kompanive të naftës. Sipas Ministrisë së Ekonomisë, që nga viti 1990, në Shqipëri kanë ardhur mbi 15 kompani të huaja të cilat kanë harxhuar afërsisht 600 milionë dollarë vetëm për kërkime nafte. Këto kompani kanë pasur harta të shumta për kërkim nafte madje kishin të gatshme edhe studime shqiptare që ishin bëtë nga ish-Agjencia Kombëtare e Hidrokarbureve.

Sot mund të cilësohet si fatkeqësi fakti se vendi importon gati 80 për qind të naftës, ndërkohë që para vitit 1990, Shqipëria ishte një vend eksportues. Banka Botërore ka publikuar një studim për këtë çështje dhe ka vërejtur se në Shqipëri janë kryer shpime në 4 666 puse nafte, nga të cilat 3 123 janë operative, ndërsa 981 të tjera janë mbyllur dhe braktisur. Historia flet se niveli më i lartë i prodhimit të naftës u bë në vitin 1974 me rreth 2,448,227 tonë dhe prodhimi i gazit në vitin 1982 me rreth 937 milion Nm3/vit. Nga viti në vit, numri i puseve ka ardhur në ulje. Njëkohësisht edhe shërbimi ndaj puseve ka rënë ndjeshëm.

Një kërkim i bujshëm nafte u bë nga kompania amerikane Shell Oil dhe Corporex para vitit 1997. Pasi shpenzoi 25 milionë dollarë për kërkime, ajo u dorëzua dhe ngjarjet e 97-ës e larguan atë nga vendi duke ndërprerë kërkimet në mes. Amerikanët e Shell Oil mendonin se në Shqipëri mund të gjenin mbi 800 milionë fuçi nafte.

Aktualisht, kompania kanadeze Bankers Petroleum po nxjerr naftë në zonën e Patoz-Marinxës dhe të gjithë prodhimin po e eksporton. Italia është vendi që po blen më shumë këtë naftë bruto.

Çudia qëndron në faktin se në Shqipëri ka edhe shumë kompani të tjera koncensionare, por ato nuk po veprojnë, me përjashtim të kanadezëve dhe zviceranëve. Ministria e Ekonomisë ka dhënë leje gjatë 18 viteve për dhjetëra kompani amerikane, austriake, kroate, kanadeze, suedeze madje edhe greke.

Kërkime nisën edhe kompani të tjera si ajo amerikane Occidental, OMW, kompania shqiptare AlbPetrol, kompania INA, Premier Oil si dhe Coparex por që në fakt kanë njohur dështim dhe janë larguar nga vendi.


Studimet e reja

Qeveria shqiptare krijoi pak kohë më parë Agjencinë Kombëtare të Burimeve të Reja. Nëpërmjet një ligji të ri, tashmë çdo kompani e huaj që dëshiron të operojë në vendin tonë, e ka më të lehtë. Kjo agjenci po bën edhe studime të reja për zona të tjera për të cilat nuk mendohej se mund të kishin naftë apo gaz. Në këtë agjenci po punohet për përgatitjen e dokumentacioneve përkatëse për zonat e caktuara studimore për t'i dhënë ato me marrëveshje hidrokarbure, sikurse është përcaktuar edhe në ligjin përkatës.

Tashmë ka nisur studimi në mjaft blloqe të lira, kryesisht në gjithë zonën juglindore të vendit. Një tjetër zonë që po studiohet është edhe ajo në rrethet e Vlorës, Gjirokastrës, Delvinës, Sarandës, Lushnjës, Fierit dhe të Mallakastrës.


Optimizmi

Mjaft ekspertë shqiptarë janë shprehur optimistë për rezultat. Vendi ynë është ndër të paktët në rajon që ka rezerva të konsiderueshme nafte. Ekspertët e konsiderojnë këtë si një avantazh krahasues që Shqipëria ka ndaj vendeve të rajonit, shumica e të cilave nuk disponojnë rezerva nafte. Në rast se vendi arrin t’i shfrytëzojë këto burime të zbuluara, do të përfitohen mjaft të ardhura, vendi do të pavarësohet nga energjia si dhe shteti do të fitojë një pozitë tjetër dhe më të fortë politike në rajon.

Ky optimizëm i ekspertëve, veçanërisht të inxhinierëve të naftës dhe gjeologëve shqiptarë, buron nga fakti se në kohët e sotme gjysma e rritjes se rezervave në vendet kryesore prodhuese të naftës, ka ardhur nga rivlerësimi i tyre duke marrë në konsideratë zhvillimet teknologjike, kostot e zhvillimit dhe të gjetjes së rezervave dhe çmimet e tregut.

Rritja e teknologjisë shihet si avantazh. Nga ana tjetër, mjaft ekspertë e shohin këtë vonesë të nxjerrjes së naftës edhe si avantazh. Nafta po shtrenjtohet, burimet në botë parashikohet të pakësohen dhe deri në vitin 2080 pritet që nafta të përfundojë në tokë. Atëherë në këtë situatë, nafta shqiptare do të shitej me çmime tepër të larta. Sondat moderne arrijnë deri në 8 mijë metra, ndoshta më tepër, të depërtojnë në koren e tokës, ndërkohë që studimet flasin se nafta shqiptare ndodhet vetëm 3500 metra poshtë nën tokë. Gjithsesi, hapja e një pusi nafte kërkon afërsisht mbi 20 milionë dollarë shpenzime. Hapja e rezervave të kësaj nafte do të niste një epokë të re për Shqipërinë.


Kompanitë që kanë dështuar

Shell Oil & Corporex
Oçidental
OMË
AlbPetrol
INA
Premier Oil
Coparex


Hartat gjeologjike të Shqipërisë.

Hartat gjeologjike të Shqipërisë kanë filluar të hartohen nga studiues të huaj qysh prej shekullit XIX.

Hartat që përfshijnë gjithë territorin e Shqipërisë, nga shkalla 1:2 000 000 deri në 1:200 000 janë 15, nga të cilat 6 në dorëshkrim, ndërsa të tjerat janë botuar në vende të ndryshme.

Të parët që ndërmorën një studim gjeologjik në Shqipëri ishin dy francezë, natyralisti A. Boue dhe gjeologu A. Vuquesnel që krijuan hartat e para gjeologjike në vitet 1828-1879.

Më pas vitit 1903, shumë gjeologë të tjerë të huaj filluan studimet gjeologjike në territorin e Shqipërisë.

Kështu, A. Marteli gjatë viteve 1903-1912 kreu studime në krahinën e Vlorës dhe rezultat i këtyre ishte një hartë gjeologjike në shkallë 1:200000 botuar në Romë më 1912. F. Nopsca pas studimesh shumë vjeçare botoi në Budapest hartën gjeologjike 1:200000 të Shqipërisë së Veriut.

Gjithashtu, harta gjeologjike të rajoneve të ndryshme të Shqipërisë përpunuan e botuan gjeologe të ndryshëm si Weters, Hammer, Roth, Telegt, Goebel.

E rëndësishme ishte harta 1:200000 botuar nga J. Bourcart në Paris më 1921, titulluar “Harta Gjeologjike e Shqipërisë Juglindore”.

Për herë të parë një hartë e plotë e Shqipërisë u publikua në Salzburg më 1929 nga Ernst Nowack, gjeolog austriak i kontraktuar nga qeveria shqiptare për këtë qëllim. Harta ishte frut i punës së mirëfilltë të Nowack dhe përpunim e korelim i kësaj pune me harta të botuara dhe më parë.

Ne 1943 S. Zuber ka përgatitur, në dorëshkrim, hartën gjeologjike 1:200000 të Shqipërisë.

Më 1950, E.A. Stankeev. Z. A. Mishunina dhe E. A. Ivanova përgatitën hartën gjeologjike të Shqipërisë 1:200.000 për përdorim në industrinë e naftës bashkë me shënimet sqaruese e cila u botua më 1957, në Leningrad në tirazh të kufizuar.

Një grup gjeologësh shqiptarë (T. Biçoku etj.) duke u mbështetur në rilevimet gjeologjike të bëra gjatë 1950-1965 dhe në vrojtimet e punimeve të redaktim revizionimeve të bëra nga grupi gjatë 4 vjetëve (1963-1964), përpiluan dhe botuan, më 1967 në Tiranë, në shqip e frëngjisht, hartën gjeologjike të Shqipërisë në shkallën 1:200000 bashkë me tekstet shpjeguese (1970, 1971).

Pas 19 vjetësh u botua edhe harta e tretë gjeologjike e emërtuar “Harta Gjeologjike e Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë” shkalla 1:200000, hartuar nga një grup gjeologësh (R. Shehu etj.) dhe tekstin shpjegues (1990).

Në vitin 2000 nën koordinimin e A. Xhomos etj. ka përfunduar në dorëshkrim, për ribotim harta gjeologjike 1:200000 e Shqipërisë. Harta u botua në vitin 2002 dhe emërtohet “Harta Gjeologjike e Shqipërisë”. Kjo hartë është frut i bashkëpunimit mes Institutit të Kërkimeve Gjeologjike, Institutit të Naftës dhe Gazit dhe Fakultetit të Gjeologjisë dhe Minierave.

Të gjitha hartat janë shoqëruar me tekste shoqëruese shpjeguese.

Përveç hartave gjeologjike të shkallës 1:200000, janë hartuar edhe harta të shkallëve të ndryshme të cilat kanë mbetur të papublikuara dhe gjenden në Fondin Qendror të Gjeologjisë dhe atë të Instituti të Kërkimeve Gjeologjike. Prej vitit 1997, ka filluar edhe botimi i serisë së hartave gjeologjike në shkallë 1:25000 në bazë të plansheteve topografike (gjithsej 101 planshete). Gjithashtu ka pasur edhe botim të hartave gjeologjike në shkallë 1:50000 të masivëve ultrabazikë Shebenik, Bulqizë e Tropojë të realizuara në vitet ‘90. Gjithashtu, është punuar nga departamenti i Gjeologjisë Krahinore dhe Kartografimit të IKGJ për botimin e hartave ndërkufitare Greqi-Shqipëri, Maqedoni-Shqipëri, Mali i Zi-Shqipëri dhe Kosovë-Shqipëri, në bashkëpunim me Shërbimet Gjeologjike të vendeve respektive.
Botimi i hartave gjeologjike po vazhdon me qëllim që i gjithë informacioni i mbledhur t’i bëhet prezent botës shkencore dhe publikut.
Përveç kësaj, nga Drejtoria e Gjeoinformacionit pranë Shërbimit Gjeologjik Shqiptar, po punohet për dixhitalizimin dhe kalimin në formë elektronike të këtyre hartave duke krijuar harta interaktive shumëqëllimore dixhitale, të cilat nëpërmjet Sistemeve Gjeografike të Informacionit GIS të jenë të gatshme për përdorim online nga përdoruesit periferikë të çdo lloj moshe e profesioni, duke qenë kështu të afta të plotësojnë të gjitha kërkesat që shoqëria shtron para shkencës gjeologjike.
Gjithashtu, janë botuar edhe Harta Hidrogjeologjike, Metalogjenike, Gjeofizike të shkallës 1:200000.


Burimi: Drejtoria e Shërbimit Gjeologjik

Emigrantët: Jo 300 abetare, por shkolla !

Gjuha shqipe, një gjuhë e vdekur, por edhe një sfidë për shtetin shqiptar.

Kryeministri Sali Berisha jo pak herë ka marrë angazhimin në hapjen e shkollave shqipe në Greqi, por deri më sot angazhimi mbetet vetëm një premtim, por me gjithë kërkesat e njëpasnjëshme të komunitetit shqiptar drejtuar edhe ministrit të Arsimit dhe ministrit të Jashtëm nuk ka asnjë përgjigje konkrete.

Qeveria Berisha duhet ta kuptojë se, humbja e gjuhës shqipe tek fëmijët e emigrantëve është një përgjegjësi kombëtare.

Është detyrë e shtetit shqiptar dhe jo një dhuratë politike për zgjidhjen e problemit të mësimit të gjuhës shqipe të fëmijëve në emigracion.
Hapja e shkollave apo të kurseve në gjuhën shqipe në rrugë shtetërore sjell padyshim edhe hapjen e shkollave të tjera kudo, pasi shqiptarët tashmë kanë vite që po emigrojnë në Greqi, Itali, Angli apo Amerikë, por fatkeqësisht gjuhës shqipe i është lënë spontanitetit dhe kontributit individual vullnetar, rutinës dhe premtimeve. Fjalëve të shumta nga ana e politikës shqiptare, si dhe të disa kurseve dhe asgjë më shumë.
Në gjithë diasporën emigrantët të vetëm e të përbuzur me mundësitë që u jepet, bëjnë të pamundurën për mësimin e gjuhës shqipe. Kjo në mënyrë vullnetare nuk do të ishte një zgjidhje e plotë pa kontributin e shtetit shqiptar, që vazhdon akoma të ëndërrojë se kjo zgjidhje mund të bëhet nga dikush tjetër. Mendimi i gabuar se shteti e mbaron detyrimin e tij kundrejt dhënies falas të 300 abetareve për komunitetin shqiptar në Greqi, tregon qartë indiferentizmin në këtë drejtim.
Po kush mund ta zgjidhë më mirë këtë problem se sa vetë shteti? Cila është kostoja e politikës shqiptare që ngurron për të firmosur marrëveshjen me Greqinë ? Gjithsesi, është e pajustifikueshme vonesa e tejzgjatur e ministrive tona të Arsimit e të Jashtme, për të kërkuar nga qeveritë e vendeve ku kemi një numër masiv emigrantësh shqiptarë.
Greqia, si çdo vend tjetër i BE-së, e ka për detyrë të krijojë kushtet për të mundësuar mësimin e gjuhës shqipe për fëmijët e emigrantëve shqiptarë. Nga ana tjetër “Qeveria Berisha" s’ka bërë asgjë, ndërsa mburret se po i fryn financat nga viti në vit, megjithëse ka premtuar se do të realizojë hapjen e shkollave shqipe jashtë vendit tonë.
Synimi është që shteti dhe shoqëria të shqetësohen dhe të bashkohen sot, për ta ngadalësuar e kufizuar sa më shumë që të jetë e mundur këtë hemorragji kombëtare, sepse nesër do të jetë shumë vonë. Për këtë shqetësim shteti duhet te ndërgjegjësohet për interes të kombit.
Edhe pse mungon dëshira dhe mbështetja zyrtare e qeveritare nga të dy anët e kufirit, edhe pse idetë dhe nismat për këtë qëllim keqinterpretohen e sulmohen, nga lart e nga poshtë, me paragjykime dhe veprime paralizuese dhe ndëshkuese, përsëri nuk kanë munguar lëvizjet sfiduese. Janë emigrantët që marrin vetë iniciativa dhe vënë përpara shtetin që të bëjë detyrën që i takon. Kështu me punë vullnetare është bërë e mundur që sistemi i shkollave plotësuese në gjuhën shqipe pati shtrirje më të gjerë në disa qytete të mëdha në Gjermani, Zvicër, Belgjikë, Austri, Suedi, Finlandë, Francë, SHBA, Australi etj.
Problemi i mësimit të gjuhës shqipe për fëmijët e emigranteve është prekur jo pak herë, kjo më shumë bën fjalë për shtetin fqinjë helenë. Ky vend nga ana e tij e ka zgjidhur këtë problem këtu e 30 vite më parë, duke filluar nga Evropa, Afrika, Azia e deri në Alaskë. Asnjëherë nuk e pa mësimin e gjuhës greke në diasporë si një zgjidhje të “kontributit vullnetar” apo si një biznes, siç pretendon një pjesë e politikës shqiptare. Në Greqi funksionojnë shkolla të ciklit të ulët dhe të mesëm nga vendet e Polonisë, Bullgarisë, nga vendet aziatike dhe ato afrikane, arabe, etj. Këto shkolla nuk janë ngritur me kontribut vullnetar, por janë hapur me rrugë ligjore nga vetë shtetet e tyre përkatëse. Ambasada shqiptare 3-4 vitet e fundit është mjaftuar vetëm me shpërndarjen e 300 abetareve të dhëna nga MASH, si dhe nga z. Fatmir Toçi. Por a mjafton kjo?

Ndiqet penalisht sepse përkrahu gjuhën shqipe.

Një fjalë e urtë na mëson se: “Çelësi i burgut i popujve të robëruar është gjuha”, si dhe “Çdo gjuhë është një dritare për ta parë dhe njohur më mirë jetën”. Por? Ish drejtoresha e shkollës fillore nr. 132 në Athinë znj.Stela Protonotariu ndiqet penalisht sepse përkrahu mësimin e gjuhës shqipe, ku në këtë shkollë fëmijët e huaj përbënin 75 për qind të numrit të përgjithshëm. Një veprim racist që pa dyshim diskriminon edhe fëmijët shqiptar në mësimin e gjuhës amtare. Jepet një dënim para syve të fëmijëve të dëshpëruar dhe të indinjuar. Një realitet që indinjon çdo njeri të epokës së sotme, përball një sistemit mesjetar. Një realitet që ndodh në vendin fqinjë, në djepin ku lindi demokracia, arti dhe kultura. Një realitet që tregon shumë e që lë për të dëshiruar, kur mëson se një drejtoreshë shkolle ndiqet penalisht në një vend të BE, pasi krimi që kishte bërë ishte se pas mësimit u kishte dhënë klasa fëmijëve të emigrantëve shqiptarë të mësonin gjuhën e tyre. Veprimi i saj human dhe njerëzor u ndesh përball sistemit të sotëm të shtetit grek, që e pushon nga puna dhe e penalizon para organit të drejtësisë. Sot kjo mësuese apo nënë, paguan ndershmërinë dhe dinjitetin e saj përball shovinizmit. Ishte një krim që duhej dënuar, apo një vlerësim që duhej dhënë nga qeveria greke. Ky fenomen tregon qartë se Greqia nuk është e gatshme për një shkollë shumëkulturshe, por është e gatshme vetëm për një shkollë nacionale, për një shoqëri të ndarë në shtresa. Penalizimi i drejtoreshës tregon edhe një herë se në politikën vendase sundon nacionalizmi dhe shovinizmi i tepruar grek. Tregoi se mësimi shumë kulturor mund të mësohet dhe mbetet vetëm në letër vetëm me anën e ligjit nr. 2413 të 1996, ku bën fjalë për dhënie ambientesh dhe mikpritjen e mësimit të gjuhës. Gjithashtu parashikimet e ligjit për mësimin e gjuhës amtare për fëmijët e emigrantëve mbeten vetëm teori dhe premtime, kur asnjëherë nuk u zbatuan. Nga ana tjetër, Greqia, ashtu si çdo vend tjetër i Bashkimit Evropian, e ka për detyrë të krijojë kushtet për të mundësuar mësimin e gjuhës shqipe për fëmijët e qytetarëve shqiptarë. Shteti shqiptar sot më shumë se kurrë, duhet te ndërgjegjësohet për interes të kombit. Kërkesat për mësimin e gjuhës shqipe janë edhe për fëmijët që jetojnë në Itali dhe Angli.
Emigrantët, në përgjithësi, gjetën në këtë vend një popull me një arsimim më të ulët se vetë ata, si dhe një vend tepër fanatik të besimit fetar, ku një grek i vërtetë është vetëm ai i fesë së besimit ortodoks dhe askush tjetër. Ky nivel i ulët arsimor luajti një rol të rëndësishëm në mbarë politikën greke. Izolimi nga mësimi i gjuhës shqipe bën një gabim taktik e politik të rëndë, që në thelb dëmton fëmijët e një kombi të huaj që të integrohen normalisht në jetën shoqërore të vendit pritës.

Rilindësit e sotëm në emigracion

Komuniteti shqiptar në Greqi prej shumë vitesh nga politika shqiptare shkolla dëgjon dhe shkolla nuk po shikon. Por, atë qe nuk bën shteti e bëjnë rilindësit e rinj në emigracion. Janë disa shoqata që prej vitesh bëjnë të pamundurën në të mundur, pasi gjatë këtyre viteve shteti shqiptar ka qenë prezencë vetëm në premtime boshe. Mungesa e tij në këtë drejtim ka dhënë shembullin më të keq në krahasim me komunitetet e tjera, edhe pse komuniteti shqiptar përbën 65.4% të gjithë emigracionit në Greqi, ai mbetet bishti i emigracionit në këtë vend. Për nëntë vjet radhazi Shoqata “Iliria” në Volos ka hapur falas kurse për mësimin e gjuhës shqipe, ndërsa në Athinë për mësimin plotësues të gjuhës shqipe kanë filluar në 7 mars të 1998 nga z. Jovan Mëhilli. Në këtë kohë rreth 2 mijë fëmijë shqiptarë nuk shkonin në shkolla. Këmbëngulja e këtij rilindësi bëri që gjerat të marrin rrugën e duhur për momentit. Pati reagime nga komuniteti shqiptar, ku më pas shteti ynë detyrohet të nënshkruajë një marrëveshje nga ish ministri Et’hem Ruka, ku Ministria e arsimit të Greqisë do të bënte përpjekje dhe të krijonte mundësi fëmijëve tanë që mbas mësimit në shkollat greke, të mësoni gjuhën shqipe. Por kjo marrëveshje mbeti e tillë vetëm në dosjet e ministrive përkatëse, pasi më pas asgjë nuk u bë. Dihet që Greqia me anën e dikasterit përkatës ka bërë të mundur hapjen e një numri të madh të shkollave greke, ndërsa për mësimin e gjuhës shqipe sipas marrëveshjes duket qartë se nuk ka më asnjë angazhim. Por, atje ku ka jetë ka dhe shpresa, por ka edhe. Përfaqësia e shtetit ka qëndruar më pas nga iniciativat e emigrantëve, pasi edhe diplomati kulturor (si ndonjë militant partie apo biznesmen) nuk kishte ndonjë kulturë të veçantë në këtë drejtim, përball punës së dobishme vullnetare të 136 mësuesve dhe 68 mijë nxënësve shqiptarë, që “shkolla dëgjojnë dhe shkolla nuk shikojnë”. E drejta e fëmijëve të emigrantëve shqiptarë për të mësuar gjuhën amtare, ndikon tek disa politikanë greke dhe shqiptarë që të reagojnë në mënyra të papëlqyera. Deri më sot askush nuk përgjigjet haptazi. Përse fëmijët tanë nuk kanë të drejtë të mësojnë gjuhën e vendit të tyre? Shteti grek ende nuk premton për ngritjen e shkollave shqiptare pasi këtë e sheh si një të pamundur nga ana politike, pasi kjo ka një lidhje të pamohueshme me të kaluarën. Historia e këtij vendi ka në rrënjët e saj edhe kontributin e arvanitasve. Dihet që, kurrë një popull nuk mbijeton në rast se humbet gjuhën e tij, por kjo mund të ndodh në Greqi në një kohë që vazhdojmë ta lëmë në harresë këtë problem aq delikat për Kombin tone. Nëse shqiptarët shkollohen në gjuhën e tyre patjetër do ndikojnë dhe në rritjen e nivelit shoqëror, ku do ta mbështesin më mirë shtetin grek, sepse interesat shtetërore do të jenë edhe interesat e tyre, sepse siguria dhe ardhmëria e një shteti bazohet në mbështetjen dashamirëse të qytetarëve të vetë dhe jo në bindjen e verbër të tyre dhe në nënshtrimin e tyre ndaj shtetit. Ky i fundit kur funksionon në mënyrë të drejtë për të gjithë qytetarët e vet, nuk duhet të ketë frikë ndërmjet grekëve dhe shqiptarëve, por, nëse nuk ka barazi, atëherë mund të ndodhin më të këqijat, ku këto duhet t’i parandalojnë drejtuesit politikë, duke u kujdesur që shteti të funksionojë në rregull pa dallim feje dhe kombësie. Grekërit janë shumë patriotë dhe fanatikë të mëdhenj ndaj gjuhës së tyre, por janë edhe shumë konservatorë në futjen e fjalëve të huaja. Organizimi i kurseve për mësimin e gjuhës shqipe, kërkon mbi të gjitha mirëkuptimin e gjithsecilit prind, familje, individ etj. Një mirëkuptim që kërkohet gjithandej. Problemi nuk është vetëm shoqëror, por është mbarë kombëtar.

Marrëveshjet dhe premtimet

Në 2007, Presidenti Topi kërkoi nga parlamentarët grekë që shteti helen të lehtësojë procedurat për emigrantët shqiptarë me hapjen e shkollave shqipe për fëmijët shqiptarë.
Nëntor 1998, nënshkruhet një akt-marrëveshje ndërmjet dy ministrive përkatëse të Greqisë dhe Shqipërisë, ku përfshin mësimin e gjuhës shqipe.
Janar 2001, ish-kryeministri Ilir Meta u premton emigrantëve 300 abetare dhe asgjë më shumë.
Më 2004, ish-ministri Luan Memushi justifikohet se për shkollat shqipe në diasporë shteti ynë nuk ka fuqi financiare për të investuar njëlloj si vendet e tjera.
Më 2005, ish-ministri i Arsimit Genc Pollo pat theksuar se:“Fëmijët e emigrantëve shqiptarë në Greqi do të kenë mundësi të mësojnë në gjuhën shqipe. Jemi në tratativa për të krijuar mundësinë e hapjes së shkollave shqipe aty ku përqendrimi i shqiptarëve është më i madh, si Athina, Selaniku, Volo Patra etj. Synimi është që shkollat që çelen në vitin 2006. Kjo pagesë duhet bërë nga buxheti i vendit ku derdhin taksat emigrantët. Ne synojmë që këto shkolla të jenë publike, pra të paguhen nga buxheti ku derdhin taksa edhe emigrantët. Ne kemi mundësi që të ofrojmë tekste. Ne librat e arsimit të detyrueshëm në Shqipëri i japim falas. Edhe komunitetet e emigrantëve, ku në disa vende janë të mirorganizuar, mund të kontribuojnë, por ndonjëherë kanë nevojë për koordinim, kërkojnë ndihmën e shtetit”.
Opozita mundohet të bëjë opozitë në kurriz të këtij problemi, duke harruar se edhe kjo pat qenë në qeverisje para 5 vjetësh.
Më 2006, ish-kryebashkiak i Athinës Dora Bakojanis në një takim me përfaqësues emigrantësh pat deklaruar se :
"Askush nuk ju ndalon të hapni shkolla shqiptare në Greqi. Duhet që vetë shteti juaj të ketë një interes në këtë drejtim. Ne ju ndihmojmë me ambientet (shkolla), ndërsa ju duhet të siguroni librat dhe mësuesit".

Maj 2008, ish-ministri i Jashtëm Lulëzim Basha u ka premtuar më 7 maj se, emigrantëve shqiptarë në Greqi se do të kenë mbështetje nga qeveria. Duke takuar përfaqësues të tyre në Tiranë, Basha theksoi se qeveria pret që të arrijë së shpejti një marrëveshje me autoritetet e Athinës lidhur me sigurimin shoqëror dhe pensionet për emigrantët shqiptarë në Greqi. Përparësi të tjera janë mësimi i gjuhës shqipe në shkollat anembanë Greqisë dhe liberalizimi i vizave.
Shtator të 2008, ambasadori Vili Minarolli gjatë një interviste pat theksuar ka deklaruar se: Nga kjo eksperiencë trevjeçare dhe duke jetuar çdo çast me dëshirën për ta futur problemin në rrugën e zgjidhjes, mund të them që në radhën e faktorëve që e kanë penguar vënien në rrugën e zgjidhjes të këtij problemi, faktori politik duhej të zinte vendin e fundit. MASH-i duhet të ndihmojë me librat e shkollës dhe me bazë materiale të domosdoshme për mësimdhënien, mundësisht falas, të ndërtojë programe të integruara për këto kurse.

Dade: Berisha të kërkojë hapjen e shkollave shqipe në Greqi

Ish-ministrja e Jashtme në qeverisjen socialiste, Arta Dade, nëpërmjet gazetës “Shqip” i ka kërkuar kryeministrit Berisha hapjen e shkollave shqipe në Greqi, duke zbuluar se në qeveri ka mbërritur një letër nga një grup arsimtarësh shqiptarë, emigrantë që informojnë për gjendjen aktuale dhe kërkojnë nga autoritetet shqiptarë që të ndërhyjnë. Të mbështesë hapjen e shkollave dhe kurseve të gjuhës shqipe, duke inkurajuar këta mësues që edhe vullnetarisht kanë qenë gati t‘u mësojnë fëmijëve gjuhën shqipe. Është për të ardhur keq që fëmijët e emigrantëve e kanë vështirë të flasin gjuhën shqipe. Nuk është faji i fëmijëve, por i shtetit shqiptar që në Greqi nuk krijon dhe zbaton qofshin edhe marrëveshje që kemi pasur me palën greke. I takon shtetit shqiptar që të krijojë kushtet që fëmijët atje të mësojnë gjuhën

Shkollat dhe kurset e mësimit në gjuhës shqipe

Athinë, Shkolla Shqiptare e Athinës, Rruga Feron nr.15, kati 3. Tel. 2105203179 – Cel. 693 7187695.
E-mail: info@bestxpert.com dhe shkolla.shqiptare@gamil.com
Selanik, Shoqata Shqiptarët e Selanikut
Dashmir Zace, në internet: shoq_nene_tereza@yahoo.com - 6972 466 475 dhe Mimoza Demollari në internet: demolbar@yahoo.gr - 6944 05 44 61
Nea Redhesto të bashkisë së Thermit, në Selanik
Korinth, Marinela Duri + 3027480523 në internet: mduri@atenet.gr – Korinth - +3027480523
Volos, shoqata Iliria, Esmeralda Kasaj – 6944102400 dhe 6945823586; Zëri i emigrantit në Radio me valë 1431 AM, emision në gjuhën shqipe, çdo të Μartë ora 19:00, në internet: www.1431am.org
Në Kretë, Shoqata Shqiptare me z. Astrit Jolla ka bërë të mundur që të hapë katër kurse.

Tirana Observer

Të merren masa ndaj Bollanos, po punon kundër interesave kombëtare

Historiani Sabri Godo ka kërkuar që ndaj kreut të Bashkisë së Himarës Vasil Bollano të merren masat, pasi fantazia e tij nuk po njeh kufij.

Republikani theksoi se Bollano me fantazinë e tij të tepruar po punon kundër interesave kombëtare, sepse Himara ka qenë e përbërë nga popullsi e pastër shqiptare që në fillimet e historisë. Deklarata të tilla të Godos vijnë pas asaj të kreut të Bashkisë së Himarës Vasil Bollano se grekët në Shqipëri kanë përbërë 3/5 e popullsisë në jug të vendit.

“Fantazia e Vasil Bollanos nuk po njeh kufij”, theksoi Godo, ndërsa renditi argumentet që kundërshtojnë pretendimet e Bollanos, duke ju referuar të shkuarës. Godo thekson nevojën e marrjes së masave ndaj Bollanos, që sipas tij është një zyrtar i administratës shqiptare dhe punon kundër interesave kombëtare të vendit. Faktin që Bollano pretendon se jugu i Shqipërisë është grek, Bollano e lidh me domethënien e fjalës epir, që do të thotë pakufi. Sipas Godos, kjo e bën Bollanon të mendojë se popullsia greke shtrihet në pafundësi. “Himara që kur është krijuar historia e deri më sot ka qenë një krahinë e pastër shqiptare. Bollano kërkon tani, që jo vetëm Himarën ta shpallë tokë greke, por në një mënyrë të habitshme synon një shtrirje të pakufi. Ndoshta niset nga ajo që ‘Epir’, me sa di unë, në greqisht do të thotë pafundësi dhe z. Bollano me fantazinë e tij tani nuk njeh më asnjë kufi”, nënvizoi Godo.

Ndërkaq ndaj deklaratës së Bollanos kanë reaguar edhe punonjësit shkencorë të historisë dhe arkeologjisë në qytetin e Durrësit, për të cilin kryetari i bashkisë së Himarës deklaroi dje se “Durrësi është themeluar nga grekët në shekullin e 7 para Krishtit”. Dr. Adrian Anastasi, shef i sektorit të arkeologjisë nënujore në Institutin e Arkeologjisë, thotë, “Thëniet e Bollanos janë qesharake dhe nuk duhen marrë në konsideratë, pasi historia është një shkencë që e bëjnë studiuesit. Historiografia botërore e ka thënë prej kohësh fjalën e vet për qytetin e Durrësit, i cili banohej që prej tre mijëvjeçarësh nga ilirët taulantë”.

Bollano deklarata të tilla nuk i bën për herë të parë, pasi mbi të qëndrojnë disa akuza ndër të tjera edhe ajo për heqjen e tabelave shqip të sinjalistikës rrugore. Sipas hetimeve nga prokuroria e Vlorës, Bollano ka dhënë leje ndërtimi në favor të personave jo pronarë të tokës, ka dhënë leje ndërtimi në zonat turistike duke shkelur kompetencat e Këshillit të Rregullimit të Territorit, ka dhënë leje ndërtimi në kundërshtim me procesverbalet e bashkisë, ka dhënë leje ndërtimi në kundërshtim me ligjin për urbanistikën si dhe ka dhënë leje për shesh ndërtimi në zona jashtë vijës së verdhë të qytetit të Himarës.

Ndërkohë vetëm pak javë më parë Gjykata e Vlorës e shpalli fajtor kryebashkiakun e Himarës pas akuzimit që i bëri prokuroria, se Bollano hoqi tabelat shqip në rrugën Qeparo-Llogara. Bollano u dënua me 6 muaj burg, 5 milionë lekë të vjetra gjobë si dhe i hiqet për 3 vjet e drejta e funksioneve publike.

Tirana Observer