Pas diktaturës 48-vjeçare, Shqipëria nuk ka pasur asnjëherë një qeveri demokratike.
Që prej vitit 1992, jeta në Shqipëri drejtohet nga njerëz të paaftë, delirantë, të korruptuar që me cilësitë e tyre i kanë bërë gropën të ardhmes së këtij populli, që ka mbijetuar deri sot me sakrifica të mëdha.
Kur shikoj këtë realitet shqiptar pyes veten; jemi komb pa dinjitet, që na shijon më shumë vuajtja dhe ligësia? Apo jemi thjesht frikacakë llafazanë, që mbushim kafenetë ku kritikojmë tërë ditën, pa pasur guximin t'i themi hajdutit në fytyrë se je hajdut?
Vjen kjo nga e keqja e gjatë që kemi përjetuar, që na ka zhbërë çdo cilësi të mirë njerëzore? Kaq e dhimbsur qenka kjo jetë pa dinjitet që bëjmë për një copë bukë, ku shikojmë se si na poshtërojnë çdo ditë, pa pasur të drejtë për të kërkuar të drejtën tonë as në gjykatat e Shqipërisë, na punësojnë vetëm nëse i përkasim partisë ose shefave, na vjedhin pronën, na vrasin fëmijët me moralin e paskrupullt që po kultivohet?
Para dhe Karrierë. Imoralitet dhe korrupsion. Ky është motivi Shqiptar në këto vite të qeverisjes post komuniste saliniane dhe fatosiane.
Klasa që ka fituar sot në Shqipëri është ajo që mbolli korrupsionin i këtyre viteve, janë fidanët e Saliut dhe Fatosit që tani do mbrojnë çka kanë vjedhur me dhunë. Ky produkt, anonim si bari i keq, që vuri paranë me dhunë dhe kriminalitet, me arrogancë dhe brutalitet, vodhi prona dhe bleu diploma, ka marrë drejtimin e jetës dhe ekonomisë.
Vepra e tyre është të na mohojnë emrin, pronën, aftësitë, moralin. Qëllimi i tyre të na marrin frymën e lirisë dhe demokracisë, të krenarisë dhe dinjitetit.
Ky qëllim do realizohet ndaj të gjithë atyre që nuk i përshtaten skemës së bindjes e skllavërisë. Të bindurit që sot u shërbejnë qeveritarëve, që vjelin taksat e korrupsionit dhe për të paguar qeveritarët, do shpërblehen me dënim kur nuk do jenë më të vlefshëm. Por qeveritarët kanë bërë gabime, ata harruan se ç'të mbjellësh do korrësh.
Këtë e tregon dhe revolta e banorëve të Vlorës ndaj prishjes së ndërtimeve informale. Njerëz që u lanë të lirë të dhunojnë dhe të vjedhin pronën e tjetrit dhe të ndërtojnë me paratë e kontrabandës njerëzore, ngrihen tani me dhunë kundra këtij shteti që jua dha këto mundësi.
Sepse fatkeqësisht, këta njerëz nuk e kanë kuptuar që ata deri tani u lanë të lirë të ushtrojnë kriminalitetin si vegla të arritjes së qëllimeve të kësaj qeverie, që për 18 vjet me radhë me ndihmën e tyre shkatërroi pronarin e mirëfilltë, që e vuri pronën me mund e gjak për shumë breza, dhe jo si disa sot për shumë ditë. Tani këta njerëz nuk i duhen më, tani e kanë radhën ata. Fatkeqësisht, këto politika antinjerëzore nuk i sheh dot çdo njeri.
Nënave të Vlorës nuk u janë tharë akoma lotët e 1997 e të kanalit të Otrantos. Trupat e fëmijëve të tyre janë akoma në det, por ato në vend të ngrihen të gjejnë autorin e kësaj tragjedie njerëzore, që kjo të mos përsëritet përsëri, kërkojnë të mbrojnë shtëpitë informale të ngritura mbi jetën e tjetërkujt. Kjo kërkesë e tyre është e gabuar. Fjalët e mia janë të rënda, por të vërteta.
Rruga e këtyre njerëzve që përplasen sot me ligjin, është e gabuar. Ne duhet të dalim në rrugë të gëzojmë kur në Shqipëri zbatohet ligji, edhe pse në rastin e Vlorës kjo bëhet vetëm se u ka ardhur ora realizimit të planeve të pushtetarëve.
Në qoftë se ky shtet do zbatonte ligjin që në fillim kur e shkroi atë, sot nuk do kish prishje të shtëpive informale, s`do kish tragjedi gomonesh, droge, prostitucioni, vrasjesh, Gërdeci, Otranto, firma piramidale, 1997, e sa e sa shumë të tjera.
Por, ne nuk kemi qeveri, ne kemi vetëm qeveritarë që abuzojnë me jetët tona, duke keqpërdorur besimin tonë.
Pyetja është deri kur do lejojmë të na vënë brirë? Deri kur do vazhdojmë të sakrifikojmë jetët tona për të mirën e qeverisë?
Analiza e karakterit të shqiptarit është tronditëse. Ne jemi gati të luftojmë pushtuesit shumë më të mëdhenj në numër, të hipim në anije dhe të vdesim në fund të detit, jemi gati të vrasim vëllanë e shokun, të shesim vajzat e fëmijët, të braktisim atdheun e të dergjemi burgjeve për kriminalitet, por s´kemi kurajë as ta kundërshtojmë Saliun që e kemi zgjedhur vetë.
Nuk ia bëj këtë pyetje atij fukarait që s´ka bukë të hajë, por atyre qytetarëve, që rrinë kafeneve dhe diskutojnë plot zjarr në se është më e mirë PS apo PD, Edi apo Saliu, kur para u shtrohet pyetja Diktaturë apo Demokraci, korrupsion apo moral shoqëror. I drejtohem qytetarit, që duke dyshuar gjithmonë tek e mira i bëhet mbështetje së keqes.
Shoqëria është një familje e madhe ku njerëzit jetojnë me njëri-tjetrin duke respektuar rregullat, normat dhe ligjet që ajo ka vënë vetë. Mosrespektimi i tyre të çon në anarki dhe kjo është faza qe të çon në luftë civile.
Në çdo shoqëri ka njerëz të ligj dhe të mirë. Është detyra e këtyre të fundit që të angazhohen në këtë proces. Njerëzit e një shoqërie që konstatojnë të keqen dhe nuk bëjnë asgjë kundra saj, tregojnë se nuk kanë mirësi të mjaftueshme.
Pohimi i këtyre të vërtetave është i hidhur dhe të dekurajon, por unë kam shpresë se qytetari shqiptar që e ka në gen të transmetuar mirësinë do gjejë forcë dhe kurajë t'i thotë ndal edhe njëherë kësaj murtaje të madhe të korrupsionit që na kanë imponuar qeveritë.
Korrupsioni, për të cilin unë flas, janë qeveritë e këtyre 18 viteve në Shqipëri që me paaftësinë, keqpërdorimin e besimit të votës sonë kanë shkaktuar që Shqipëria në vitin 2010, të jetë vendi më i varfër i Europës, (megjithëse në bazë të burimeve natyrore që ka, çdo shqiptar lind i pasur), me shkallën më të lartë të korrupsionit 92%, me emigracion 30%, trafikimi i qenieve njerëzore, drogës, vrasjeve, vetëvrasjeve.
Në shoqërinë tonë, ku sot fiton imorali s'ka ç'të duhet morali, ku fiton paaftësia s´ka ç'të duhet aftësia. Është kjo ëndrra e qytetarit shqiptar?? E imja, jo. Dhe jam e bindur që si unë jam shumë. Ne kemi vetëm një problem, nuk kemi thënë mendimin dhe nuk kemi kërkuar të drejtën tonë. Ka ardhur koha për ta bërë këtë.
Me dhimbjen që jetojmë çdo ditë, në vend që të tkurremi në guaskën e frikacakut, llafazanit, indiferentit, të kërkojmë realizimin e qëllimit tonë për një shoqëri demokratike dhe të drejta njerëzore. Në anën tjetër përballë dobësisë sonë, ngrihet arroganca e hajdutit, imoralit, të paaftit që një ditë do na marrin edhe "qetësinë e kafesë" që kemi aq qejf.
Një klasë injorante, imorale, abuzive sado të zhvillohet do të zhduket një ditë. Këtë e ka treguar historia njerëzore kudo ku mbiu kjo farë e keqe, qoftë dhe në mbretëritë dhe diktaturat më të mëdha të kohës. Domethënia është që njeriu synon gjithmonë të shfrytëzojë njeriun, por gjithmonë ka pasur përkohësisht sukses. Dhe suksesit të kësaj kategorie i ka ardhur fundi.
Mimoza Boçari,G. Shekulli
Që prej vitit 1992, jeta në Shqipëri drejtohet nga njerëz të paaftë, delirantë, të korruptuar që me cilësitë e tyre i kanë bërë gropën të ardhmes së këtij populli, që ka mbijetuar deri sot me sakrifica të mëdha.
Kur shikoj këtë realitet shqiptar pyes veten; jemi komb pa dinjitet, që na shijon më shumë vuajtja dhe ligësia? Apo jemi thjesht frikacakë llafazanë, që mbushim kafenetë ku kritikojmë tërë ditën, pa pasur guximin t'i themi hajdutit në fytyrë se je hajdut?
Vjen kjo nga e keqja e gjatë që kemi përjetuar, që na ka zhbërë çdo cilësi të mirë njerëzore? Kaq e dhimbsur qenka kjo jetë pa dinjitet që bëjmë për një copë bukë, ku shikojmë se si na poshtërojnë çdo ditë, pa pasur të drejtë për të kërkuar të drejtën tonë as në gjykatat e Shqipërisë, na punësojnë vetëm nëse i përkasim partisë ose shefave, na vjedhin pronën, na vrasin fëmijët me moralin e paskrupullt që po kultivohet?
Para dhe Karrierë. Imoralitet dhe korrupsion. Ky është motivi Shqiptar në këto vite të qeverisjes post komuniste saliniane dhe fatosiane.
Klasa që ka fituar sot në Shqipëri është ajo që mbolli korrupsionin i këtyre viteve, janë fidanët e Saliut dhe Fatosit që tani do mbrojnë çka kanë vjedhur me dhunë. Ky produkt, anonim si bari i keq, që vuri paranë me dhunë dhe kriminalitet, me arrogancë dhe brutalitet, vodhi prona dhe bleu diploma, ka marrë drejtimin e jetës dhe ekonomisë.
Vepra e tyre është të na mohojnë emrin, pronën, aftësitë, moralin. Qëllimi i tyre të na marrin frymën e lirisë dhe demokracisë, të krenarisë dhe dinjitetit.
Ky qëllim do realizohet ndaj të gjithë atyre që nuk i përshtaten skemës së bindjes e skllavërisë. Të bindurit që sot u shërbejnë qeveritarëve, që vjelin taksat e korrupsionit dhe për të paguar qeveritarët, do shpërblehen me dënim kur nuk do jenë më të vlefshëm. Por qeveritarët kanë bërë gabime, ata harruan se ç'të mbjellësh do korrësh.
Këtë e tregon dhe revolta e banorëve të Vlorës ndaj prishjes së ndërtimeve informale. Njerëz që u lanë të lirë të dhunojnë dhe të vjedhin pronën e tjetrit dhe të ndërtojnë me paratë e kontrabandës njerëzore, ngrihen tani me dhunë kundra këtij shteti që jua dha këto mundësi.
Sepse fatkeqësisht, këta njerëz nuk e kanë kuptuar që ata deri tani u lanë të lirë të ushtrojnë kriminalitetin si vegla të arritjes së qëllimeve të kësaj qeverie, që për 18 vjet me radhë me ndihmën e tyre shkatërroi pronarin e mirëfilltë, që e vuri pronën me mund e gjak për shumë breza, dhe jo si disa sot për shumë ditë. Tani këta njerëz nuk i duhen më, tani e kanë radhën ata. Fatkeqësisht, këto politika antinjerëzore nuk i sheh dot çdo njeri.
Nënave të Vlorës nuk u janë tharë akoma lotët e 1997 e të kanalit të Otrantos. Trupat e fëmijëve të tyre janë akoma në det, por ato në vend të ngrihen të gjejnë autorin e kësaj tragjedie njerëzore, që kjo të mos përsëritet përsëri, kërkojnë të mbrojnë shtëpitë informale të ngritura mbi jetën e tjetërkujt. Kjo kërkesë e tyre është e gabuar. Fjalët e mia janë të rënda, por të vërteta.
Rruga e këtyre njerëzve që përplasen sot me ligjin, është e gabuar. Ne duhet të dalim në rrugë të gëzojmë kur në Shqipëri zbatohet ligji, edhe pse në rastin e Vlorës kjo bëhet vetëm se u ka ardhur ora realizimit të planeve të pushtetarëve.
Në qoftë se ky shtet do zbatonte ligjin që në fillim kur e shkroi atë, sot nuk do kish prishje të shtëpive informale, s`do kish tragjedi gomonesh, droge, prostitucioni, vrasjesh, Gërdeci, Otranto, firma piramidale, 1997, e sa e sa shumë të tjera.
Por, ne nuk kemi qeveri, ne kemi vetëm qeveritarë që abuzojnë me jetët tona, duke keqpërdorur besimin tonë.
Pyetja është deri kur do lejojmë të na vënë brirë? Deri kur do vazhdojmë të sakrifikojmë jetët tona për të mirën e qeverisë?
Analiza e karakterit të shqiptarit është tronditëse. Ne jemi gati të luftojmë pushtuesit shumë më të mëdhenj në numër, të hipim në anije dhe të vdesim në fund të detit, jemi gati të vrasim vëllanë e shokun, të shesim vajzat e fëmijët, të braktisim atdheun e të dergjemi burgjeve për kriminalitet, por s´kemi kurajë as ta kundërshtojmë Saliun që e kemi zgjedhur vetë.
Nuk ia bëj këtë pyetje atij fukarait që s´ka bukë të hajë, por atyre qytetarëve, që rrinë kafeneve dhe diskutojnë plot zjarr në se është më e mirë PS apo PD, Edi apo Saliu, kur para u shtrohet pyetja Diktaturë apo Demokraci, korrupsion apo moral shoqëror. I drejtohem qytetarit, që duke dyshuar gjithmonë tek e mira i bëhet mbështetje së keqes.
Shoqëria është një familje e madhe ku njerëzit jetojnë me njëri-tjetrin duke respektuar rregullat, normat dhe ligjet që ajo ka vënë vetë. Mosrespektimi i tyre të çon në anarki dhe kjo është faza qe të çon në luftë civile.
Në çdo shoqëri ka njerëz të ligj dhe të mirë. Është detyra e këtyre të fundit që të angazhohen në këtë proces. Njerëzit e një shoqërie që konstatojnë të keqen dhe nuk bëjnë asgjë kundra saj, tregojnë se nuk kanë mirësi të mjaftueshme.
Pohimi i këtyre të vërtetave është i hidhur dhe të dekurajon, por unë kam shpresë se qytetari shqiptar që e ka në gen të transmetuar mirësinë do gjejë forcë dhe kurajë t'i thotë ndal edhe njëherë kësaj murtaje të madhe të korrupsionit që na kanë imponuar qeveritë.
Korrupsioni, për të cilin unë flas, janë qeveritë e këtyre 18 viteve në Shqipëri që me paaftësinë, keqpërdorimin e besimit të votës sonë kanë shkaktuar që Shqipëria në vitin 2010, të jetë vendi më i varfër i Europës, (megjithëse në bazë të burimeve natyrore që ka, çdo shqiptar lind i pasur), me shkallën më të lartë të korrupsionit 92%, me emigracion 30%, trafikimi i qenieve njerëzore, drogës, vrasjeve, vetëvrasjeve.
Në shoqërinë tonë, ku sot fiton imorali s'ka ç'të duhet morali, ku fiton paaftësia s´ka ç'të duhet aftësia. Është kjo ëndrra e qytetarit shqiptar?? E imja, jo. Dhe jam e bindur që si unë jam shumë. Ne kemi vetëm një problem, nuk kemi thënë mendimin dhe nuk kemi kërkuar të drejtën tonë. Ka ardhur koha për ta bërë këtë.
Me dhimbjen që jetojmë çdo ditë, në vend që të tkurremi në guaskën e frikacakut, llafazanit, indiferentit, të kërkojmë realizimin e qëllimit tonë për një shoqëri demokratike dhe të drejta njerëzore. Në anën tjetër përballë dobësisë sonë, ngrihet arroganca e hajdutit, imoralit, të paaftit që një ditë do na marrin edhe "qetësinë e kafesë" që kemi aq qejf.
Një klasë injorante, imorale, abuzive sado të zhvillohet do të zhduket një ditë. Këtë e ka treguar historia njerëzore kudo ku mbiu kjo farë e keqe, qoftë dhe në mbretëritë dhe diktaturat më të mëdha të kohës. Domethënia është që njeriu synon gjithmonë të shfrytëzojë njeriun, por gjithmonë ka pasur përkohësisht sukses. Dhe suksesit të kësaj kategorie i ka ardhur fundi.
Mimoza Boçari,G. Shekulli
