Citate për femrën, gruan. (pjesa II)

Femra sheh thellë, mashkulli larg.
Grabe


Mashkullin gjithmonë e tërheq më tepër gruaja që in-teresohet për të, sesa gruaja që ka këmbë të bukura.
Kurtleni


Gruaja është e lumtur dhe realizon gjithçka që do kur e pushton mashkullin: së këndejmi pjesa më e madhe e jetës së saj i është kushtuar përvetësimit të shkathtësisë së pushtimit të meshkujve.
Tolstoi


Ekzistojnë dy lloj njerëzish, që nuk dinë asgjë për gratë: meshkujt e martuar dhe të pamartuarit.
Sagani


Përse femrat e bukura martohen me meshkuj të mërzitshëm? Sepse meshkujt inteligjentë nuk martohen me femra të bukura.
Momi



Gruaja i sjell burrit vetëm dy ditë lumturi: ditën që martohet dhe ditën që e përcjell në varr.
Aristofani


Disa gra sillen ndaj burrave si policia e kufirit: një palë i dëbojnë, të tjerët i lejojnë të kalojnë kufirin.
Nesini


Femrat kanë trilluar dashurinë, ndërsa meshkujt vetëm martesën dhe besnikërinë.
Valeri


Po desh t'i kuptosh meshkujt, studio femrat.
Franceze


Gruaja duhet të falenderojë perëndinë kur e ka burrin me të meta: burri pa të meta është spektator i rrezikshëm.
Halifaksi


Të gjithë meshkujt e martuar janë pronë e gruas, ky është i vetmi definicion i drejtë se ç'është pasuria e vërtetë e gruas së martuar.
T. Bernardi


Më e mira armë që të mundni gruan është kapela juaj, merreni dhe ikni.
Banymm


Të arsimosh një mashkull do të thotë të arsimosh një person; të arsimosh një femër, do të thotë të arsimosh një shoqëri.
Gandi


Mashkulli propozon kurse femra zgjedh.
Kierke0ardi


Grua moj, burri yt nuk kërkon bukuri, por një mori virtytesh.
Eurtfidi


Femra që i lejon mashkullit puthjen, nuk do t'i privojë edhe të tjerat.
Franceze



Mashkulli në gjithëçka që bën ka parasysh qëllimin, kurse femra mashkullin.
Grafi


Sikur meshkujt të ishin dashnorë të mrekullueshëm siç flasin, femrat s'do të kishin kohë as të krihen.
Gitri


Nganjëherë femra fsheh nga mashkulli dashurinë që ndien për të, ndërsa në të kundërtën artificializon dashurinë që fare s'e ndien.
La Bryeri


Mashkulli është më i dobët, kur femra e bukur i thotë me ledhati, je i fortë.
Bartoni


Zoti e krijoi femrën për dobi të mashkullit.
Tenisoni


Arkeologu është bashkëshorti më i mirë që mund të ketë gruaja: sa më e vjetër të jetë ajo, ai më tepër interesohet.
A.Kristi


Gruaja bart çdo barrë nëse ia ka ngarkuar burri.
Aristofctni


Femrat nuk mund ta çmojnë mashkullin e mençur përderisa nuk martohen me ndonjë budalla.
Safiri


Femra mund t'i bëhet mikeshë mashkullit vetëm me këtë radhë: së pari e njohur, pastaj dashnore, e më pastaj mikeshë.
Çehovi


Femra që e dashurojnë dhe e cila dashuron, është e lumtur dhe nuk dëshiron tjetër. Mashkulli që e dashurojnë dhe i cili dashuron gjithandej dëshiron edhe gjëra të tjera.
Kurtleni


Sikur të mos ekzistonin meshkujt, femrat kurrë nuk do të fjaloseshin.
Let Bryeri



Kur gruaja ka burrë të mirë, kjo shihet në fytyrë.
Gëte


Gjëja më e rendësishme në jetë për mashkullin është fama, kurse për femrën dashuria.
Balzaku


Në botë ekzistojnë edhe gjëra të tjera, jo vetëm lidhje dhe ndarje mes meshkujve dhe femrave.
Tagora


Mashkulli është xhelos në qoftë se puth, femra edhe në qoftë se nuk puth.
Kanti


Gjëja që e preokupon gruan nuk është tirania e burrit, por zemërgjerësia ndaj saj.
Mishle


Bota urdhëron gratë, ne urdhërojmë botën, kurse gratë neve.
Ktmtoni


Fati më i madh për gruan është në qoftë se me burrin jeton së bashku dhe në harmoni.
Euripidi


Unë kështu e paramendoj botën ideale, ku të gjithë do të ishin të lumtur: të gjitha femrat duhet të jenë të fejuara, kurse të gjithë meshkujt të pamartuar.
Gabori


Mashkulli ka aq vjet sa ndihet, kurse femra aq sa shihet.
Bergmani


Pak di mashkulli që i tregon femrës tërë ato që di.
Fuleri


Shtëpia është burg për gruan, kurse ofiçinë për burrin.
Shou


Meshkujt kanë dëshirë të jenë dashnorë të parë të femrave, ndërsa femrat pajtohen edhe kur është dashuria e tyre e fundit.
Vilde



Mashkulli është gjuetar, kurse femra pre e tij.
Tenisoni


S'ka lumturi pa grua.
Indiane


Në qoftë se ke grua të mirë, të tjerat s'të duhen fare.
Eskimeze


Gruaja është si hija: Në qoftë se vrapon pas saj ajo largohet, në qoftë se ik prej saj ajo vrapon pas teje.
Gruziane



Çdo grua është e bukur në errësirë, prej largësie dhe nën ombrellë.
Japoneze


Gruaja që sjell pajë, sundon burrin.
Latine


Gruaja pa mashkull si ara e palëruar.
Novosibiriane


Mashkulli ësht si lumi, kurse gruaja si liqeni.
Kurde


Gruaja, kur bisedon me një mashkull, shikon të dytin, por mendon për të tretin.
Sanskrite


Me grua të keqe mashkulli plaket shpejt.
Baske


Mashkulli pa grua si ati pa shalë.
Vietnatneze


Le t'i ruajë zoti gratë e këqija, kurse të mirat ruajini vetë.
Hebreje


Edhe gruan më të mirë e prish liria e tepërt.
Ruse


Shtëpia pa grua si mulliri pa ujë.
Armene


Një vajzë dhe një palë rrobe që i shohim shpesh e humbin vlerën.
Angleze


Rrahe gruan çdo mëngjes, nëse ti nuk e di shkakun, ajo vetë do ta kuptojë.
Ambe


Ai që flet keq për gruan e vetë, çnjerëzon vetveten.
Skotlcmdcze



Gruaja qan kur martohet, kurse burri qan më vonë.
Polake


Kush do të jetojë qetë, le të mos martohet me të buku rën e fshatit.
Portugeze


Dashurinë falja gruas, kurse besimin nënës.
Irlandeze

Gruaja është një burre inferior. Aristoteli

Burrat jane gati të flasin me orë të tere për të njejten teme,
grate nuk kane nevoje as për teme. Curt Baldy

Me mirë të jesh mashkull, se edhe mashkulli me idiot e ka një grua
për ta komanduar. Isabel Allende


Edhe tani I kujtoj me mall të gjitha castet kur nuk e kam takuar.
Oscar Levant

E dua për ate c"ka është. E pasur. Leopold Ftchner


Femra është kurthi I natyres. Friedrich Nietche

Kush nuk I njeh prostitutat, nuk mund ti kuptoje grate deri ne
fund. Nicolas de Chamfort


Femra: Ajo qenie njerezore qe vishet, llomotit e zhvishet. E ndoshta kjo është edhe gjeja qe mund të beje me mirë Volter

Kur një femer të tradheton nuk do të ta fale kurre qe për fajin
tende nuk e ka bërë me pare. Kornel Makuszynksi

Hajduti të kerkon o jeten o kuleten, femrat I duan të dyja.
Samuel Butler

Femrat o ti duash o ti njohesh! Rruge të mesme nuk ka.
Nicolas de Chamfort

Sa me shumë I njoh femrat aq me shumë I vleresoj pederastet. Pitigrilli 

Femrat ndahen ne tre kategori, ne: kurva, të poshtra dhe të
merzithshme. Kurva është ajo qe I ua jep të gjitheve. E poshtra është
ajo qe I ua jep të gjitheve vec teje. E merzitshmja është ajo qe ta
jep ty, vetem ty, e gjithnje ty. Blanche Knott

është aq e keqe sa I dashuri preferon ta marre jithmone me vete
vetem për të mos I dhene puthjen e ndarjes. Boris Makaresco

Vajza virtuoze nuk bredh pas djelmoshave: perse ka ndodhur
ndonjehere të bredhe carku pas minjve. Julian Tuwin

Nuk egziston asgje negative qe të mos të kete edhe një ane
pozitive: psh kur gjoksi I femres është I rrafshet, je me afer zemres.
Louis Bouilbet

Ne krahet e një femre, e ndjej veten peng. Ne kofshet e saj,
pushtues. Robert Gervaso

"Zonjushe" : Sigel për grate e pamartuara qe tregon se mbeten
akoma ne treg. Ambroce Bierce

Sot për sot një vajze duhet të dije të gatuaje sepse mund të
ngele edhe beqare. Robert Lembke

Me e keqe se një grua qe nuk di të gatuaje dhe nuk prek gje me
dore, është ajo qe edhe pse nuk di të gatuaje gjithmone gatuan. Anonim

Kur qirinjte shuhen të gjitha grate jane të bukura. Plutarku

Shpesh gruaja italiane është kuzhiniere ne sallon, putane ne
guzhine e zonje ne shtrat. Ennio Flaiano

Nuk kam shkuar kurre pas grave të të tjereve sepse s'futem dot ne
dollap kur papritur I vijne burrat. Bud Spencer


Grate e bukura le tua leme burrave pa fantazi. Marcel Proust

Lotet e grave jane vetem djerse të syve. Giovenale

Gruaja ka qene gabimi I dyte I Zotit. Friederich Nietche

Ka aq shumë nevoje për dashuri ne bote sa disa gra duan edhe
burrin e tyre. Pitigrilli

Kur degjojne grate ne rrefim, prifterinjte ndjehen të lumtur qe
nuk jane martuar. Armand Salacrou

shumë vete do ta ngrenin gruan e tyre deri ne qiell po të ishin
të sigurt qe do të mbeste atje. Sacba Guitry

Disa vajzave ne kinema u duhet të nderrojne vend 2-3 here rresht
qe ti ngacmojne. Robert Lembke

Gruaja ime kendoi kete here ne kishe dhe të pakten 200 veta
nderruan fe. Leopold Fitchner

Gruaja ime u martua me mua për inat të një burri tjeter. Pas disa
vitesh mesova se ai burri isha une. Mario Zucca

Ajo hyn ne shtepi: "Bleva një valixhe të madhe. Je bërë krejt I
padurueshem e po të lajmeroj tani qe po bej gati valixhet e po iki tek
nena ime". Ai . "Teper vone! Nena jote është këtu: sapo ta ka lene
babin. Gino Bramieri

Kur një grua hesht, për hir të Zotit mos e nderprisni!. Enrique Castaldo

Grate: Djaj pa të cilat jeta do të ishte ferr.

Kur një grua të thote: "Jo tani" do të thote qe je para kohë ose
je me vonese. Robert Gervaso

një grua qe shkruan ben dy gabime të medha. Rrit numrin e librave
dhe ul ate të grave. Alphons Karr

E vetmja gje qe me ngushellon për faktin qe jam grua, është
siguria e plote se nuk do të matohem kurre me ndonje të tille.
Karoline Scblegel

Gruaja e dyte tashme është një statussymbol si makina apo shtepia
e dyte. George Cumings

një burre ka nevoje të pekten për tre gra. Nenen, gruan dhe një
grua tjeter e cila e konsideron burre. Gabriel Laub

Vetem ne një pike burrat e grate jane të një mendimi, të dy nuk
kane besim tek femrat. Henry Luis Mencken

Pa gra, valle si do ishin burrat? të ralle, shumë të rralle. Mark Twain

Gruaja ideale shtepiake arrin ti shnderroje kuzhinen, larjen e
rrobave, pjatave dhe pastrimin e shtepise, ne hob të burrit. Anonim

Perse të mos ta pranojme qe disa gra perbejne rrezik
homoseksualiteti për disa burra. Sidonie G. Colette

Burrat thone për grate:

Tek gratë çdo gjë është zemër, madje dhe koka e tyre.

Gratë lexojnë në zemrat e huaja më mirë se burrat.

Burri bëhet i ngjashëm me gruan në kohën e dashurisë, gruaja me burrin në kohën e martesës.

Gratë i përballojnë dhimbjet më mirë se burrat.

Gratë dashurojnë fuqinë, pa e imituar; burrat brishtësinë, pa ta dhuruar.
Jean Paul

Gruaja e lind njeriun jo një herë, por dy herë. Edhe rilindja shpirtërore përmes humanitetit është vepër e saj.

Gruaja zbutet në moment, burri inatoset nga koka deri tek këmbët, dhe në këtë acar ekstrem, as zemra s`mbërrin ta ngrohë.
Friedrich Hebbel

Në çdo formë të dashurisë femërore del në pah edhe diçka nga dashuria e saj amësore.

Gratë jetojnë më thellësisht dashurinë, nga sa mendojnë burrat prej të cilëve ato dashurohen.

Vuajtje të ndryshme: Disa burra vuajnë kur gratë e tyre janë të pëlqyera, por të tjerë duhet të vuajnë, kur askush nuk u hedh sytë grave të tyre.

Kundër sëmundjes tipike mashkullore të përçmimit, ndihmon më së miri të dashuruarit nga një grua e mençur.
Friedrich Nietsche

Gruaja e përjeton si triumf, nëse takon të dashurën e hershme të burrit të saj, ndërsa burri si turp, nëse ndesh të dashurinë e hershme të gruas së tij.
Arthur Schnitzler

Një grua që nuk mund të jetë dhe e shëmtuar, nuk është e bukur.
Karl Kraus

Po të kishim pritur të takojmë gruan ideale, do të kishim kaluar tërë shekullin në pritje.
Pitigrili


Heshtja është ari i vetëm që kanë femrat.
Volteri


Ekziston vetëm një mënyrë që të duhen shumë gra: nga të gjitha të dashurosh vetëm një.
Deveji


Gruaja duhet të jetë lodër, e pastër dhe e lëmuar si guri i çmuar, e ndriçuar me të gjitha virtytet e një bote që ende nuk është këtu.
Niçe


Heshtja dhe modestia janë stolia më e bukur e gruas.
Euripidi


Gruaja është dërdëllisëse dhe gënjeshtare.
Taso


Nuk ka grua që me kohë nuk do të lëshojë pe.
Lili


Femra që dashuron, nuk plaket shpejt.
Gorki


E metë themelore e personalitetit të gruas është mungesa e ndjenjës për drejtësi.
Shopenhatteri


Në mes të po-së dhe jo-së së gruas unë nuk do të guxoja të ngulja as gjilpërën.
Servantesi


Eshtë rrezik i madh të takosh femrën që të kupton plotësisht. Kjo gjithnjë përfundon me martesë.
Uajldi


Femrat nuk ta falin mossuksesin.
Çehovi

Citate për femrën, gruan. (pjesa I)

Po deshe të hakmerresh kundër një gruaje, lëvdo në sytë e saj një grua tjetër.
Frashëri
 
Femra është mbretëreshë e botës, por skllave e dëshirave.
Balzaku
 
Kërko femrën që të pëlqen ty, e jo të tjerëve.
Rumune
 
Te femra gjithçka është zemër, bile edhe koka.
Rihteri


S'ka njeri që gruas së vet i duket i mençur.
A.Dode


T'ia besosh fshehtësinë gruas është njësoj si t'i fshehësh të hollat nën xham.
Publie Sir


Topat në luftë e femrat në shtëpi gjithmonë thonë fjalën e fundit.
DeGoli


Ata që gjithmonë flasin mirë për femrat, nuk i njohin mirë. Ata që gjithmonë flasin keq për ato, nuk i njohin fare.
Lebruni


Femrat klithin kur e shohin miun, ndërsa qeshin kur shohin ujkun.
Montenji


Kur është fjala për femra, gjëja më e rrezikshme është se s'mund të jetohet me to, por as pa ato.
Bajroni


Ajo që na tërheq te femra, rrallë edhe na lidh me të.
Kolinsi


Gratë duhet të jenë të dashuruara, në qoftë se duan të mbesin të bukura.
Bajeri


Asnjë grua, që kur ekziston bota, nuk është martuar në heshtje.
Konfuçi


Po të kishim pritur të takojmë gruan ideale, do të kishim kaluar tërë shekullin në pritje.
Pitigrili


Heshtja është ari i vetëm që kanë femrat.
Volteri


Ekziston vetëm një mënyrë që të duhen shumë gra: nga të gjitha të dashurosh vetëm një.
Deveji


Gruaja duhet të jetë lodër, e pastër dhe e lëmuar si guri i çmuar, e ndriçuar me të gjitha virtytet e një bote që ende nuk është këtu.
Niçe


Heshtja dhe modestia janë stolia më e bukur e gruas.
Euripidi


Gruaja është dërdëllisëse dhe gënjeshtare.
Taso


Nuk ka grua që me kohë nuk do të lëshojë pe.
Lili


Femra që dashuron, nuk plaket shpejt.
Gorki


E metë themelore e personalitetit të gruas është mungesa e ndjenjës për drejtësi.
Shopenhatteri


Në mes të po-së dhe jo-së së gruas unë nuk do të guxoja të ngulja as gjilpërën.
Servantesi



Eshtë rrezik i madh të takosh femrën që të kupton plotësisht. Kjo gjithnjë përfundon me martesë.
Uajldi


Femrat nuk ta falin mossuksesin.
Çehovi


Kur flisni me femrën, dëgjoni para së gjithash se ç'ju thotë me sy.
Brezhina


Ai që nuk beson në femrën e vet të vërtetë, këtë e bën nga dyftyrësia.
Fildi


Duhet të ruhemi nga gratë engjëllesha, sepse njeriu në fund gjithmonë martohet me ato dhe shkon drejt e në ferr.
Moriaku


Askush s'flet ashtu si gruaja, gjëra njëkohësisht të çiltërta dhe të thella.
Hygo


Fija e flokut të një gruaje ka më shumë fuqi se gjashtë kuaj.
Shqipe


Gratë asnjëherë nuk e vërejnë atë që ne bëjmë për ato: përherë dallojnë atë që nuk e bëjmë.
Kurtleni


Sikur natyra të kishte krijuar ashtu si e bën moda, femra nuk do të ishte e lumtur.
Lespinase


Vajzat dhe gotat gjithnjë janë në rrezik.
Nesini


Femrës i plaket së pari fytyra,e pastaj zemra.
Mazhuraniqi


Femra e ndershme nuk mund ta pranojë gabimin që nuk e ka bërë.
Gitri


Të gjitha gratë janë gjakpirëse.
Petronie


Gruaja është si qyteti: për ta pushtuar është shumë lehtë, për ta ruajtur është shumë vështirë.
Berto


Stili ka një gjini, gruaja njihet me një fjalë.
Marivo


Ka gra që nuk duan t'u shkaktojnë vuajtje shumë burrave përnjëherë dhe dëshirojnë që këtë t'ia bëjnë vetëm njërit: ato janë gra besnike.
Kapi


Gratë nuk zbukurohen aq shumë për meshkujt, sa kundër grave.
Goldoni


Gruaja e mençur lejon burrin të bëjë atë që i pëlqen asaj.
Ulmani


Gruaja është enigmë, qëllimi i saj është fëmija.
Niçe


Askush nuk e njeh më mirë njeriun se sa gruaja, e clia nuk e do më.
Preveri


Gruaja mbetet pa fjalë vetëm kur puth.
O'Henri


Femra është në gjendje që nga asgjëja të bëjë tri gjëra: kapelën, sallatën dhe skenën bashkëshortore.
Tueni


Femrat mendojnë si mbretërit, se të gjithë u kemi borxh.
Balzaku


Nuk është e rendësishme çfarë thonë gratë, e rendësishme është çfarë heshtin.
Rilke


Vetëm e dhëna se gruaja ma zgjati dorën është epokë në jetën time.
Dostojevski


Merrnie gruan, e cila nuk beson atë që dashuron.
Valeri


Gratë janë paradoksi më i madh në jetën time. Vetëm atëherë kur më largohen, më bëhen miq të mirë.
Runi

Sikur gratë të dinin sa ankohemi për to, shumë më herët do të na braktisin.
Knzani


Gratë, për të cilat dashuria është gjithçka, gjithnjë janë naive.
Zilahu


Në qoftë se sopata nuk pret, mund të farkohet, por në qoftë se gruaja nuk do, asgjë nuk të ndihmon.
Gorki


Sikur femrat të udhëhiqnin botën, ato do t'i flaknin të gjitha armët, përveç gjuhës.
Tuholski


Femra e dashuruar nuk i frikësohet ferrit, por nuk e dëshiron as parajsën.
Fransi


Femrat nuk janë krijuar që të jenë të kuptueshme, por të jenë të dashuruara.
Parkeri


Femra duhet ta ruajë trupin si pasurinë, në qoftë se dëshiron që mashkulli të ndihet si gjurmues i arit.
Formani


Luleve u nevojitet dielli, kurse femrave dashuria.
Li Tai Po


Femrat janë si gjeneralët: atyre nuk u intereson ç'humbje u ka kushtuar një fitore.
Mimbo



Femrat e bukura u nevojiten vetëm dashnorëve dhe fotografëve.
Pikaso


Femra është në gjendje të jetojë qoftë edhe nga një kompliment i vetëm.
Morgani


Femrat janë shumë të dobëta sa të mos keqpërdorin dobësitë e veta.
Zafari


Edhe kur ju pranon, edhe kur ju refuzon, femra është çdoherë e lumtur që e adhuroni.
Saksi


Femrat dashurojnë fitimtarët, andaj i lejojnë edhe t'i pushtojnë.
Novalisi


Gruaja jashtë familjes ngjan me perandorinë e rrezikuar.
La Valeta


Një gjë është e ditur: gratë e sjellshme janë edhe bashkëshorte më të rrezikshme.
Laube


Më mirë të biesh në duar të vrasësit, sesa në ëndrrat e gruas epshore.
Nife


Shumica e grave më lehtë e kuptojnë martesën pa dashuri, sesa dashurinë pa martesë.
Valeri


Nuk ka rrobë që i rri më keq gruas, sesa dëshira për t'u bërë e urtë.
Luteri


Kur gruaja bëhet shkencëtare, atëherë diçka nuk është në rregull.
Nife


Gratë mund të japin aq miqësi sa kanë huazuar nga dashuria.
Sfinoza


Kush ka vetëm një grua, i ka të gjitha gratë. Kush i ka të gjitha, nuk ka as edhe një.
Spanjolle



Nuk ka grua në botë që nuk dëshiron të shkaktojë një konflikt, sado i vogël qoftë.
Kanti


Thirreni gruan si të doni, por asnjëherë jo si nënë.
Franceze


Tek zgjedhja e grave, si dhe në planet ushtarake, vetëm një gabim do të thotë humbje fatale.
Midëltoni


Mos i thoni gruas se është e bukur. Thuajini se është ndryshe nga të tjerat dhe do t'ju hapen të gjitha rrugët.
Renardi


Vetëm gruaja mund të qajë dhe të qeshë për të njëjtën aryse.
Molieri


Gratë e bukura kurrë nuk dyshojnë në inteligjencën e vet, por gratë inteligjente çdoherë dyshojnë në bukurinë e vet.
Dankani


Graja duhet të bëhet shërbëtore, e jo zotëri.
Zafari


Fatkeqësi e madhe është t'i takosh gratë që ende nuk i njeh mirë.
Moriaku


Disa gra janë si cigarja e ndezur: në qoftë se nuk e kap nga ana e duhur, digjesh.
Tuholski


Asnjëherë nuk jam martuar, sepse i respektoj shumë gratë.
Sordi


Jeta e gruas është e zbrazët, në qoftë se nuk e plotëson dashuria.
Stoni


Në qoftë se njeh vetëm gruan tënde që do, njeh të gjitha gratë.
Tolstoi


Kur nuk janë më objekt përgojimesh, gratë fillojnë vetë të marrin nëpër gojë.
Augeri


Një nuse e re pa burrë në shtëpi është më keq se një ushtri pa gjeneral, ose një fortesë pa komandant.
Servantesi


Gratë i ka bërë llafazane pushteti i burrave, që ua ka rrëmbyer gjithçka, përveç gjuhës.
Xoxa


Në çdo rast nderonie gruan, sepse ajo është edhe nëna juaj.
Guareski


Grua ideale është ajo që, edhe pse s'ju qëndron besnike, kujdeset për ju aq shumë si t'ju kishte dashnor.
Askardi


Kush mund ta udhëheqë një grua, mund të udhëheqë një popull.
Balzaku


Po të mos frynte era në det nuk do të kishte stuhi, por edhe anija nuk do të lëvizte. Po të mos ishte gruaja në botë, asnjëri nuk do të ishte i mjerë, por nuk do të ishte as njeriu.
S. Frashëri


Kur një grua dëshiron rastësisht ta konsiderojnë të mençur ajo me një gjest kësisoji vetëm e dyfishon budallallëkun e vet.
Roterdami


Femra gjithmonë mbetet fëmijë e madhe.
Ruso


Sa të përshtatshme do të ishin gratë sikur të më dëshironin të jenë fatlume me çdo kusht.
Ashardi


Femrat e dashuruara i falin me lehtë indiskrecionet e mëdha, sesa tradhëtitë e vogla.
Grasi



Natyra e femres nuk është krijuar për dëshirën e çastit, por për gëzimin e përjetësisë së njerëzimit.
Xoxa


Para femrës së bukur dhe para parave të shumta nuk ka frenim.
Gaga


Femrat dëshirojnë të bëhen të barabarta me kusht që të drejtat e tyre specifike të përforcohen më tej.
Ozborni


Femra shpesh i kushton më tepër rëndësi faktit si e shikojnë atë që ajo e do, sesa faktit sa sheh ajo.
Stendali


Femra është person që nuk di të luajë asnjë lojë, por që fiton gjithmonë.



Mashkulli i vërtetë dëshiron rrezikun dhe lojën. Për këtë arsye e do gruan si lodrën më të rrezikshme.
Niçe


Dëshironi të dini a janë meshkujt inteligjentë burra të mirë? Por, e dashur zonjë, meshkujt inteligjentë nuk martohen.
Xheromi


Disa meshkuj kanë atë që e kanë merituar, të tjerët janë të pamartuarit.
Valeri


Mashkulli, kur fejohet, është si muaji maj, kurse kur martohet si muaji dhjetor.
Shekspiri


Pse njeriu të mos e dojë gruan e vet, kur edhe ashtu i do gratë e tjera.
Dyma


Mashkulli mund të jetë fatlum me çdo femër, derisa nuk e dashuron.
M.Kolinsi



Për femra duhet t'u flitet vetëm meshkujve.
Niçe


Meshkujt dinë vetëm të mendojnë, kurse femrat kuptojnë, por nuk mendojnë.
Tagora


Mashkulli mund të hasë grua, e cila nuk ka pasur asnjë lidhje dashurie, por rrallë has ndonjë, e cila ka pasur vetëm një lidhje.
La Rosh*****o


Femrat dashurojnë sa munden, meshkujt sa dëshirojnë.
Grafi


Femra me të kaluar dhe mashkulli me të ardhme nuk janë kombinim i keq.
Fonda


Arin e provojmë me zjarr, gruan me ari, kurse mashkullin me grua.
Pitagora



Vetem femrat mund te qajne e te qeshin per te njejten arsye...
MOLIERI


Gruaja eshte si qyteti ..per ta fituar eshte e lehte ....per ta ruajtur eshte e veshtire.....
BERTO


zoti e krijoi gruan per dobi te mashkullit...
TONSON


Po te mos ishin grate ...burrat do jetonin si zoterinj ....
DEKER


GRUAJA ESHTE SHEJTANE ME BRIRE .
TOLSTOI

Grate jane si macoket ...kur i perkedhel te cjerrin me thoj....
arabe

GRUAJA KA LINDUR TRE DITE PARA DJALLIT


FEMRAT DASHUROJNE FITIMTARET NDAJ I LEJOJNE TI PUSHTOJNE
NOVALISI

Varroset depozita e ujit.

Pamje nga vendngjarja

Banoret e lagjes Bershi të bashkisë Klos në rrethin e Burrelit kanë improvizuar një ceremoni mortore duke varrosur një depozitë, si shenjë proteste ndaj pushtetit lokal për mungesën e ujit të pijshëm.Ata thone se në qershor të 2009 u perurua nisja e punimeve per ndertimin e ujesjellesit te bashkise Klos. Ujesjellesi duhet te mbaronte ne Qershor te 2010, por punimet jane lene pergjysme dhe 50 familjet e kesaj lagjeje vazhdojne te vuajne per uje te pijshem.

Banoret thone sa ata vete ka kryer pune vullnetare per per hapjen e kanalit si dhe me blerje e tubacionit kryesor, por ende sot pas dy vjetesh nuk kane uje te pijshem. Ndaj ata sot jane bashkuar qe punimet e lena pergjysme dhe depoziten e boshatisur ta quajne 'varrin masiv te premtimeve te pambajtura qe sipas tyre mos u kujtofshin kurre'.

18/08/2010

Burimi: TCH

ANGLI-Britanikja fjeti me pesë mijë burra

Britanikja 25-vjeçare thotë se ka fjetur me pesë mijë burra për nëntë vjet, respektivisht për 3.285 ditë.  

Nikki Lee mburret se “ka arritur” të flejë me katër burra për një natë dhe nuk ka fjetur kurrë me të njëjtin burrë dy herë. Në rrëfimin e saj që shokoi shumë njerëz, Lee tha se me partnerët e saj që prej moshës 16 vjeçare ka bërë dashuri nëpër klube të natës,parqe, rrugë, kinema dhe diskoteka për tinejxherë. Vajza e cila punon edhe si modele, pranoi se shpesh niset edhe në seks udhëtime, ku flenë me burra nëpër klube, në plazhe dhe ballkone. Mesatarisht ajo flenë me dy burra në ditë, ndërsa për secilin takim mban shënime të detajuara në bllokun e saj të vogël të kuq. Në moshën 21 vjeçare Lee i tha një reviste se kishte fjetur me 2.289 burra, por pasi nuk arriti t’i vërtetojë pohimet e veta, ekspertët për lidhje e shpallën atë emotivisht të rrezikshme.Lee deklaroi se është krenare për shifrën e jashtëzakonshme dhe thotë se është e fiksuar pas seksit, që për të është sikur drogë. Edhe pse është e varur nga seksi, e cila gjatë pushimeve në Ibiza fjeti me katër burra për një natë, Lee thotë se ka dyrregulla, nuk flenë me burrat që janë në lidhje dhe bën vetëm seks të sigurt.

t.observer.

Rilindja "e heshtur" e shqiptarëve të rinj.

Ç'hyn gjimnastika moderne, projekti "Të krijojmë Lopën e Lumtur", nisma "Historia pio pio" apo loja e frizbit me kurset e gjuhës arbëreshe? Një hiçgjë. E megjithatë, të gjitha këto kanë përfunduar në denoncimin qesharak të një gazete të përditshme nën titullin "Shpenzimet e çmendura të shkollës". Dhe më poshtë një listë me paratë e hedhura më kot në nisma absurde dhe qesharake. Vendosja e arbërishtes mes atyre gjërave të kota, në gjithë këto vite lavdërim e nxitje të ruajtjes së dialekteve, flet shumë për retë që ngrihen tani mbi shqiptarët.

Dhe jo vetëm mbi gjuhën e tyre, që mbijeton që prej gjysmë mijëvjeçari në 41 komuna dhe 9 zona të shtatë rajoneve jug-qendrore të Italisë, falë vullnetit virtuoz të më shumë se 100 mijë banorëve. Por, mbi kulturën e tyre. Identitetin e tyre. Ekzistencën e këtyre njerëzve. Pa diskutim, janë mjaft të durueshëm. Ata u kanë rezistuar turqve në atdheun e tyre antik. U kanë rezistuar ofensivave të përsëritura të Kishës ndaj riteve të tyre ortodokse. U kanë rezistuar tentative shekullore të asimilimit. Dhe i ngjajnë pak të madhes Pisha Loricato, simboli i Parkut të Pollinos, në rrëzë të të cilit ndodhen pjesa më e madhe e fshatrave arbëreshe. Një pemë, që pavarësisht nga ata që thonë se është në zhdukje, reziston ende dhe konsiderohet si pisha më e vjetër e Europës. Rezistojnë edhe shqiptarët e Italisë.

Gjuha

Pavarësisht nga fakti se, siç shpjegon edhe etnologu Vito Teti, "ligji për mbrojtjen e gjuhëve të minoriteteve historike i 15 dhjetorit 1999 ka ardhur, pas një pritjeje të gjatë dhe shumë shtyrjeve, ndoshta tepër vonë". Megjithëse, televizioni i ka shkaktuar goditje vdekjeprurëse gjuhës arbëreshe. Megjithëse, shkolla edhe me një ligj të fundit rajonal që u jep një farë ndihme instituteve që organizojnë kurse të arbërishtes, nuk ka bërë thuajse asgjë për të shpëtuar këtë copëz të rëndësishme të kulturës jugore. Megjithëse, emigracioni vazhdon të "zbrazë" xhepat e largët, me ritme të shpejta sidomos në Apeninet kalabreze. Shkrimtari Carmine Abate, autor i shumë librave që silleshin rreth botës arbëreshe, si "Motoja e Skënderbeut" (për revoltat fshatare të pasluftës ku morën pjesë shumë shqiptarë, shpesh komunistë të devotshëm si Antonio Gramshi), apo i fundit "Të jetosh për hir të udhëtimeve të tjera", thotë se: "gjuha nuk po zhduket". "Po zhduken njerëzit. Në fshatin tim, Carfizzi, në vitet '70 banonin 1800 persona. Sot, numri i tyre është 800". Është mëkat. Sepse komuniteti i italianëve me gjuhë shqiptare, përkundër tendencës së atyre që jetojnë në zonat jugore e që e lexojnë sot historinë duke përmbysur me inat mitet e bashkimit, përjeton me krenari rigjallërimin. Arbëreshët kanë patur një rol qendror në çështjet e bashkimit.Është një peshë e madhe, në krahasim me atë demografike.

Voxha Arbereshe

Arbëreshët

Arbëresh ishte Agesilao Milano, që duke hyrë në radhët e ushtrisë burbone me qëllim afrimin me mbretin e Napolit, tentoi të vriste në vitin 1856 Ferdinandin e dytë. "I dënuar me vdekje, në fund të një procesi të parregullt, shkruan Domenico Cassiano në librin "Rilindja në Kalabri", djali lutej me zë të lartë, puthte kryqin dhe përsëriste vazhdimisht: "Rroftë Zoti, feja, liria, atdheu". Një dëshmitar në librin e Cassianos, shkruan se Agesilao "hipi i patrembur në podiumin e ekzekutimit dhe aty u krye akti i drejtësisë, por në mënyrë kaq barbare dhe mizore saqë i gjithë populli nisi të bërtiste me indinjatë dhe gati po kërcënonte, aq sa xhandarët u drejtuan armët. Një çerek ore zgjati agonia e të dënuarit dhe më pas edhe trupi i tij u copëtua në mënyrë barbare nga ekzekutori". Arbëresh ishte edhe Jeronim de Rada, i cili pavarësisht nga emri italian dhe përkushtimi me të cilin luftoi për bashkimin e Italisë, është një prej poetëve më të mëdhenj shqiptarë.

Arbëreshë ishin shumë të rinj që humbën jetën në zonat kalabreze për flamurin trengjyrësh si për shembull Raffaele Camodeca, i vrarë ashtu si vëllezërit Bandiera në luginën e Rovitos dhe që Serafino Groppa e kujton si një "hero të ri që në moshën 24-vjeçare, kur jeta po i buzëqeshte, ra viktimë e plumbave" duke thirrur: "Ky është momenti më i lumtur i jetës sime! Rroftë Italia".Arbëreshë ishin edhe 500 banorët e Lungros që iu bashkuan marshimit të Garibaldit në Napoli pasi i dërguan me korrier një mesazh plot entuziazëm: "Qenie e jashtëzakonshme, gjuha jonë s'ka fjalë për t'u përshkruar; zemrat tona nuk e shprehin dot admirimin e madh. Një popull i tërë të shpall çlirimtar të pjesës më të bukur të Italisë (...) Amerika mund të ketë një Xhorxh Uashington, Zvicra një Gulielm Tell, por Italia ka një hero edhe më të madh...".

Arbëresh ishte edhe Pier Domenico Damis që, siç rrëfen stërnipi i tij, Giuseppe Martino, në librin "Togeri gjeneral", pasi u bashkua me lëvizjet kryengritëse në 1844 e 1847 e në fund edhe në vitin 1848, u detyrua të arratisej për tre vjet në mal, u kap rob, u dënua dhe u dërgua nga burbonët me anije në Amerikën e Jugut. Një dëbim që nuk shkoi deri në fund pasi bashkë me 66 patriotë, ai e ktheu anijen drejt Anglisë, në kohë për të marrë pjesë në kthimin në Volturno.Perkushtimi Arbëresh, siç shpjegon Sergio Romano, ishte edhe Francesco Crispi. Arbëreshë ishin edhe djemtë e kolegjit të Shën Adrianos në San Demetrio Corone, 30 në 150 gjithsej që në marshimin e Garibaldit iu bashkuan këmishëkuqve. Një zgjedhje e guximshme për dhjetëra liceistë. Me këtë gjest, ata u jepnin të drejtë fshatarëve pro-burbonë që në 1799 e kishin sulmuar atë çerdhe të inteligjencës shqiptare të bindur se "në kolegjin e Shën Adrianit, edhe Kristi vetë ishte jakobin!"Teza që para listës së të gjithë kryengritësve që kishin dalë nga ky kolegj, të themeluar si një seminar ortodoks, por që pak nga pak të bërë laik, e nxisnin Ferdinandin e dytë ta mbyllte atë duke e konsideruar si një "çerdhe të djallit".

Si shpjegohet i gjithë ky përkushtim për Italinë? Nga vjen ky patriotizëm që shkoi deri aty sa e nxiti poetin Zef Serembe ta përshkruante Garibaldin si një hero të vendosur këmishëkuq/ që i ngjan aq shumë Skënderbeut tonë /e kur me krenari drejton shpatën/ ndez shkreptima?Përgjigja nuk është aspak e lehtë. Ndoshta, ka një lloj peshe në këtë armiqësia ndaj burbonëve. Ndoshta, është zgjedhja e shqiptarëve, kujton Abate, "për të mos qenë një komunitet i mbyllur në vetvete, por tradionalisht i hapur". Ndoshta, ndikon edhe hyrja e idealeve liberale dhe laike, që sigurisht janë më të mëdha në klasat e drejtuesve arbëreshë sesa në zonat më konservatore të Kalabrisë papale e burbonike. Fakti është se, ky krahasim mes Garibaldit dhe Skënderbeut thotë gjithçka: dashuria për atdheun e zgjedhur është e njëjtë me atë për atdheun që kanë lënë pas.Sepse Gjergj Kastrioti Skënderbeu, heroi i rezistencës ndaj turqve në Arbërinë e lashtë, është për arbëreshët shumë më tepër se një simbol i së shkuarës. Është një personazh i gjallë. Që dominon në faqet e internetit, gazetat dhe radiot shqiptare.

Anija "Vlora" - 1991

Emigracioni

Pika e referimit të këtij populli që ka ardhur në Itali në tetë valë emigracioni të ndryshme që prej vitit 1399 deri në vitin 1774. Më shumë, kuptohet, në valën e fundit. Që nisi kur një të shtunë vere të vitit 1990, saktësisht 20 vjet më parë, kamionisti me emrin Fatos hyri me Skodën e tij në ambasadën italiane në Tiranë duke kërkuar strehim. E kur pak muaj më pas në brigjet puljeze u shfaqën profilet e anijeve "Liria", "Tirana" dhe "Legjenda", të tejmbushura me mijëra e mijëra shqiptarë. E kush mund t'i harrojë ato anije të mbingarkuara? Jo refugjatët, që do ta kujtojnë gjithnjë stadiumin e Barit me ndihmat që hidheshin nga helikopterët. Dhe as italianët që pavarësisht nga fakti se mbërritjet e emigrantëve nga vendet e varfra ishin shtuar tej mase që prej 15 vitesh, e vunë re në atë moment se nuk ishin më një vend emigrantësh, por një vend emigracioni. Dhe as arbëreshët që përballë atyre pamjeve, pësuan tronditje."Zbrisnin për mrekulli nga ato anije të vjetra njerëz që ishin shqiptarë si ata, dhe njësoj si ata në kohët e emigracionit të lashtë, po arratiseshin nga një botë shtypjeje, në kërkim të lirisë, një jete më të mirë, por edhe ushqimit dhe mirëqenies që e shihnin në imazhet televizive" shkruan në librin "Kuptimi i vendeve" Vito Teti, "të ardhurit e rinj, megjithatë, nuk kishin asgjë tipike prej luftëtarëve të vjetër, nuk lëshonin shqiponja në qiell si Skënderbeu, nuk kishin popuj për të themeluar. Ishin të pistë, të dobët, veshur me rrecka. Shqiptarët që po vinin nga përtej detit nuk kishin më një qytetërim për të mbrojtur.

Po iknin nga regjimi komunist, kërkonim Perëndimin, nuk ndiheshin të tërhequr nga ata që quheshin arbëreshë dhe i shihnin, madje si me ankth e dyshim. Për arbëreshët që prej shekujsh i prisnin dhe që prej dekadash mbanin lidhje me Shqipërinë, nuk ishte e vështirë të njihnin ndryshimin te të rinjtë që po mbërrinin.Ishin shumë të ndryshëm edhe për shkak të diversitetit të tyre të mbrojtur e të shfaqur me krenari. Mbërritja në këto brigje pati një efekt paradoksal e refuzues. Në vend që të forconte sensin e origjinës, shqiptarët e Kalabrisë nisën t'u vinte turp nga ato "maska endacake" që flisnin një gjuhë të ngjashme me atë të tyren. Ndokush, nisi të mendonte që kishte ardhur momenti i integrimit, i fshehjes, i të mos ngatërruarit me ata që vinin nga jashtë". "Jam mik i Tetit, por për këtë lloj 'turpi' nuk jam dakord me të", thotë Carmine Abate, "një gjë është e vërtetë; edhe pse shumë zona arbëreshe i mirëpritën refugjatët e rinj, ata 'kushërinj' nisën të shfaqnin një lloj dyshimi e mosbesimi" "Pra, deri në atë moment të gjithë ne quheshim shqiptarë të Kalabrisë, Puglias, Siçilisë... Që nga ai moment preferuam të quheshim arbëreshë".

Ndryshimet

Po se mos ishte e lehtë të ishe shqiptar... Mjafton të lexosh kronikën e zezë të asaj kohe, ku dominonin episodet fatkeqe. Po të lexosh titujt për çështjen e "Novi Ligure", ku në faqet e para, mbi bazën e dëshmisë së Erikës, të dyshuarit e parë ishin "kafshët" nga Tirana dhe Durrësi. Të lexosh parulla të Ligës së Veriut si "Një votë për Formentinin, një shqiptar më pak në Milano".E nuk ishte vetëm e djathta që po i luftonte. A e kujtoni batutën e Daniele Luttazzit? "Në këto ditë në Milano, mjegulla është aq e dendur sa shqiptarët nuk po arrijnë të vriten mes tyre". E megjithatë, njëzet vjet pas ardhjes së refugjatëve, mund të themi se integrimi i shqiptarëve ishte më i shpejtë dhe i heshtur se ç'pritej. Natyrisht, nuk mungojnë historitë e papranueshme dhe ato që të tronditin fort. Mbi të gjitha, lidhur me vajzat që janë detyruar të dalin në rrugë.

Imazhi

E vështirë të mohosh, megjithatë, se imazhi i shqiptarëve ka ndryshuar thelbësisht. Nëse arbëreshët janë tani pak më shumë se 100 mijë, shqiptarët janë gati gjysmë milioni. Për ta kuptuar më mirë: një në gjashtë shqiptarë jeton këtej. Edhe më impresionues është numri i atyre që nuk janë kufizuar në kryerjen e punëve të rëndomta, si punëtorë krahu thjeshtë apo pjatalarës, por janë bërë sipërmarrës. "Deri më 30 qershor 2010, thekson Dhoma e Tregtisë, kompanitë me një titullar që ka lindur përtej kanalit të Otrantos janë 27.870. Pjesa më e madhe, rreth 22.701 ishin pronarë të kompanive të vogla të ndërtimit, sektor ku shqiptarët kanë një të tretën e hapësirës së jashtëkomunitarëve.

Ka në vend më shumë se 1.248 tregtarë e mekanikë, 1031 sipërmarrës manifakturash, 582 pronarë të bareve dhe restoranteve dhe 36 operatorë financiarë. Numri i sipërmarrësve shqiptarë është më i ulët vetëm ndaj atyre marokenë (49.186) dhe kinezë (36.103) dhe përfaqëson 11 për qind të 258.577 kompanive individuale që operojnë në Itali, të drejtuara nga jashtëkomunitarët. Një klasë sipërmarrëse e re. Një e katërta (5.914) është nën 30 vjeç. Rajoni ku është përqendruar më shumë aftësia e tyre sipërmarrëse është Toskana e pas saj edhe Lombardia, Reggio Emilia dhe në Puglia, ku mbërriti vala e parë e anijeve dhe gomoneve, numri i kompanive të tyre është vetëm 483. Në Kalabri, ku ndodhen komunitetet shqiptare, ka vetëm 55 kompani të tilla: një e njëqindta në krahasim me Firencen dhe qytete të tjera të Toskanës si Pistoja, ku ndodhen 923 kompani. Një pasuri e madhe për Tiranën, që në 20 vjet ka siguruar një lumë dërgesash nga shqiptarët e Italisë. Banka e Shqipërisë përllogarit se paratë e dërguara në vend nga një milionë e gjysmë emigrantë që jetojnë jashtë vendit përbëjnë 19 për qind të GDP-së. Për ta kuptuar më mirë: është njësoj sikur në Itali të mbërrijnë sot më shumë se 300 miliardë euro. Një shumë e jashtëzakonshme, por e destinuar për t'u reduktuar: shqiptarët tashmë janë vendosur në Itali, kanë sjellë familjen e kanë fëmijë të lindur këtu, që studiojnë këtu.

Scanderbeg-Shoqeria Shqiptare ne Parma

Harresa

Shumë po harrojnë gjuhën aq sa po krijohen shoqata si "Skërnderbeg" në Parma, që organizojnë kurse për fëmijët. Kur Fatmir Kurti hipi në gomonen që do ta sillte në Itali, në vitin 1991, ishte 22 vjeç. Kishte hyrë në radhët e policisë së Shkodrës gjashtë muaj më parë. Ishte vendim momenti lënia e profesionit dhe kthimi në një klandestin. Shkoi në shtëpi, veshi rrobat civile dhe u zhduk. Para kësaj i kërkoi të atit të dorëzonte uniformën dhe armën. Zbarkoi në Puglia, mori trenin për në Friuli. Një ditë më pas nisi të punonte në fushë. Pas pak muajsh në një pizzeri në Lignano. Në vitin 1996, arriti të legalizohej. Dy vjet më pas hapi në Udine lokalin e tij të parë "Pizza me metër". Tashmë, ai ka dhjetë të tilla. Gruaja, vëllezërit e kunetërit punojnë të gjithë aty. Që prej gjashtë vitesh ka kërkuar shtetësinë italiane. Gjashtë vjet heshtje: "Nuk më kanë thënë as po apo jo", thotë ai.

Integrimi

Pak nga pak, ndërsa integrimi i kushërinjve të tyre vazhdon, arbëreshët duket se janë rikthyer te krenaria e përkatësisë së tyre. Te veçantia e tyre. Te ndryshimet. Që në shumë zona konsiderohen si vlera. Si në Kalabri, ku, siç shpjegojnë Antonio Sposato dhe Aldo Marino, kryebashkiakët e San Demetrio Corone dhe Vaccarizzo Albanese, "arbëreshët kanë qëndruar gjithnjë jashtë "Ndrangheta"-s. Në Sicili, për fat të keq, është ndryshe. Atje arbëreshët janë përzier më shumë. Siç tregon edhe rasti i kumbarit historik Francesco Cuccia që që vitin 1924 e turbulloi Duçen gjatë vizitës duke e pyetur se pse kishte sjellë aq shumë policë? "Këtu jeni në mbrojtjen time!" (kjo i solli për pasojë arrestimin në pak ditë). Këtu në Kalabri dhe në veçanti në zonën arbëreshe mes Pollinos dhe Kozenzës, nuk ndodh kështu. "Ju lutem, s'mund të jemi të gjithë shenjtorë, por 'Ndrangheta' ka qenë përherë larg nesh", thotë Carmine Abate. "Ne u larguam nga toka nënë e pushtuar nga turqit, sepse nuk donim të kishim padronë, nuk mund t'i lejojmë vetes të kemi këtu".

Ka edhe një gjë tjetër që i bën krenarë arbëreshët. Le të marrim si shembull komunën italiane të Cirò-s pas kontrollit të bërë vite më parë nga Kontrolli i Shtetit: 78,2 për qind evazion të taksës Ici, 96,8 mbi mbeturinat e ngurta urbane, 97,4 mbi ujin, 100 për qind mbi ujërat e zeza. Shifra të njëjta me të tjerët edhe në Kalabrinë ku mungesa e ligjit është e përhapur. Mirë. Por, në San Demetrio Corone, veç krenarisë për mozaikët e shkëlqyer të manastirit të Shën Adrianos dhe një materiali të "National Geographic" që e cilëson zonën si "komuna me më shumë ullinj në Itali", ka shifra të tipit "skandinav". E njëjta gjë edhe në Vaccarizzo Albanese, ku komuna mbledh taksat komunale pa ndihmën e tatimorëve. Zona ka një shifër prej tjetër të mbledhjes së taksave: 66 për qind. "Me tarifën më të ulët në Itali: 95 cent për metër kub", thekson kryebashkiaku.

Sergio Rizzo

Gianantonio Stella

Burimi: Corriere della Sera

Po me koshat e plehrave ç’patën?!

Jetojmë në Tiranë. Jo rrallë na rastis që për një arsye a për një tjetër të ecim e të bëjmë thuajse përditë të njejtën rrugë. Fenomenet me të cilat përballemi janë të shumta e të natyrave të ndryshme, ndonëse i anashkalojmë për shkak të problemeve që ka gjithsecili prej nesh në jetën e vet, gjë të cilën populli e ka mishëruar në shprehjen: ”Nuk më lënë këmborët e mia të dëgjoj zilet e botës”. E keqja është se duke mos dëgjuar këto zilet e vogla sot, do na gjëmojnë daullet e topat mot.

Po futem drejt e në temë. Rasti i parë: Një çift të rinjsh kishin blerë secili nga një misër të pjekur dhe mbasi konsumuan pjesën e ngrënëshme, kthyen kokën majtas-djathtas, e pasi nuk ju zyri syri gjëkundi kosha mbeturinash, i hodhën diku në kuadratin e një peme rruge. Rasti i dytë: Brenda një fraksioni sekonde nga rasti i parë, pason i dyti me fluturimin e një pakete cigaresh bosh në mes të trutuarit.

Rasti i tretë: Një grup fëmijësh që sapo mbaruan së ngrëni byrekët, i mblodhën shuk letrat e tyre dhe i gjuajtën njeri-tjetrit, duke improvizuar aty për aty një lojë me ato mjete rrethanore që u ndodheshin. Rasti i katërt: Në pritje të ndizej semafori me sinjal për kalimin e këmbësorëve, një grumbull me lëkura bananesh përfunduan papritmas te këmbët tona.

Rasti i... Fluturon nga “Mercedezi bomb” një kanaçe bosh Ivi limon e pas saj një tjetër lëkurë bananeje. Rasti...im: Nga Tregu i Medresesë drejt unazës për nga rruga “Bardhyl” e në drejtim të Brrylit, ecnim dhe bisedonim. Sëbashku me një të afërmin tim shijuam dhe ne nga një misër. Kur e mbaruam, shëtitëm sytë poshtë e përpjetë për ndonjë kosh mbeturinash, por as në horizontin e largët s’dukej gjë. U detyruam t’i fusnim koçanët apo kaçarumët (të mbledhur me lëpushka) në çantën e tij zyrtare.

Shkak i një bisede pa protokoll edhe për ne të dy e që nisi pikërisht në momentin kur u ndodhëm ngushtë, u bë mungesa e një koshi mbeturinash. Natyrisht nuk mbaron këtu problemi, madje këtu fillon. Dikush me të drejtë mund të mendojë e të thotë që këtë e kemi konstatuar edhe ne, por cila është zgjidhja dhe a ka ilaç ky fenomen jo i vogël qytetar?!

Mendoj se duhet parë në disa këndvështrime. E para: Tek organet e ngarkuara për organizimin, zbatimin dhe mirëmenaxhimin e situatës, duke mos u mjaftuar vetëm me vendosjen dhe instalimin e koshave, por edhe me garantimin e jetëgjatësisë së tyre funksionale; kjo në bashkëpunim me mekanizmat apo levat e tjera ndihmëse, angazhimi i të cilave do ta minimizonte abuzimin e derisotëm. Si kudo dhe në këtë fushë nuk mungon përvoja e vëndeve fqinje, ndonëse dhe vetë ne kemi mjaftueshëm përvojë nëse do kishim vullnetin ti shkonim deri në fund fenomenit. Fjala vjen njësitë tregëtare në Turqi kishin instaluar deri dhe tavlla cigaresh në vënde të posaçme, në rrugë mbi një stativ metalik, ku dhe kalimtari i zakonshëm duhanpirës disiplinonte veten duke mos e shkundur apo hedhur bishtin e fikur të cigares në tokë.

Edhe vendet publike ku qëndrohet më gjatë, si parqet, stacionet e autobuzëve urban dhe interurban, pikat e semaforëve, shëtitoret dhe rrugët më të qarkulluara nga këmbësorët, detyrimisht duhet të pajisen me kosha mbeturinash dhe të inspektohen herë mbas here. Pa dyshim dhe më me prioritet e njejta gjë lipset për plazhet dhe vendet e frekuentuara nga pushuesit. Dihet nga të gjithë që ambjenti i kulturuar transmenton kulturë dhe të kulturon, sikurse në të kundërtën të imponon bashkëjetesë dhe familjaritet me të padëshiruarën. E dyta: Qëndrimi qytetar ndaj fenomenit. Të ndjeshëm dhe aktiv jo indiferent dhe sehirxhinj. Vetëm kur fenomeni na afrohet pranë vetes sonë na bie ndërmend anektoda me Nastradinin. Duhet që të spudhisemi nga një herë të gjithë nga zhapat e bananeve që të reagojmë e të zgjohemi mbasi të kemi thyer këllqet?! Apo kur të mos hapim dot dritaret për ajrosje, të kujtohemi se kultura e jetesës dhe higjiena kanë nevojë dhe për kontributin tonë?! Natyrisht ndërgjegjësimi i shoqërisë është një proçes që relativisht zgjat, por jo pambarimisht, ndaj s’bëjmë gabim ta shpejtojmë pak hapin drejt civilizimit. E treta: Skrapizmi jo si sport, por si biznes jo pa leverdi, po ecën me hapa të tillë, sa ndonjë ditë jo koshat e mbeturinave, kapakët e pusetave, shtyllat ndriçuese të rrugëve etj, etj, por edhe mbushjet metalike të dhëmballëve do na shkulin po u përgjumëm si deri më sot.

Dihet lënda e parë e këtij biznesi dhe lakmia për ta siguruar atë. Çuditërisht nuk dihen dhe s’po gjenden ende rrugët për të ndaluar shpërdorimin me të. Diku mungojnë kapakët e pusetave dhe rreziku mbetet evident si për këmbësorët ashtu dhe për automjetet e sidomos natën, diku koshat e mbeturinave duke cënuar kësisoj qytetarinë, kulturën dhe shëndetin, diku gjetkë mungojnë kabllot e transmetimit të energjisë elektrike sepse vidhen, mungojnë parmakët anësorë metalikë të rrugëve, të cilët gjithashtu vidhen. Shëmbujt më të fundit me kabllot e shkulura në Petrelë dhe me dëmtimin e shtyllave ndriçuese rrugës së kalasë në qytetin muze të Beratit, janë dukuri të një fenomeni në vijim. Pse ky divorc ndërmjet kësaj pjese të shoqërisë dhe shtetit dhe sa do të zgjasë akoma?!

 Petraq Floku:Tirana Observer

Të huaj që shkruajnë ose flasin për personalitetet puro- shqiptare.(Pjesa e III)

Gane Todorovski: “Skënderbeu ishte djalë shqiptari”.


Tome Serafimovski: “Personaliteti i Skënderbeut paraqitet një hero i pakrahasueshëm autentik shqiptar”.







Nikolla Vuliq: “Deri në fund të shek. XIX, d.m.th., deri atëherë kur historianët serbë filluan të intere sohen për historinë shqiptare, nuk kishte asnjë dyshim të vogël për preardhjen shqiptare të Skënde rbeut”.


Anvar El Sadat: “Periudha e Mehmet Ali Pashës është më e ndritura në historinë e Egjiptit” dhe, “sikur paraardhësit e tij të vazhdonin me të njëjtin ritëm, Egjipti sot do të ishte diçka tjetër”.






Artur Vajgal, për gjarpërin e Olimpisë: “Një natë Filipi II u tmerrua kur e pa të shoqen-Olimpinë me një gjarpër në shtrat. “Dhe kjo-thotë Plutarhu-më tepër se çdo gjë tjetër i dha fund dashurisë së tij me Olimpinë”. Që atë ditë ai çdo natë përmes të një zbrasdësire të derës shikonte në dhomën e saj, a vallë e kishte gjarpërin në shtrat ose jo, duke e parafytyruar si dashnor të saj. Në të vërtetë, sipas Plutarhut, një herë ai e pa të shoqen duke u rrokur me gjarprin në mënyrë mjaft të dyshimtë dhe disa vjet më vonë, kur e humbi njërin sy në luftë, thuhej se i kishte ngjarë kjo fatkeqësi sepse kishte parë atë ç’ka deri atëherë nuk i lejohej asnjë njeriu të vdekshëm”.


Aurel Viktori.


Dietar i shek. IV: “Pirro epiroti është me preardhje prej Akilit, nga e ëma, dhe e Herakliut (djali i Zeusit), nga i ati”. Emri Pirro, ka të bëjë me fjalën shqipe i epërm, në kuptim, i sipërm, i lartë etj. Për të ekziston shënimi i Plutarkut se: “Pas fitores së bujshme që korri Pirroja kundër maqedonëve, epirotët e përshëndetën me mbiemrin “shqiponjë”. Ai u përgjegj: “Është merita juaj që unë jam shqiponjë, dhe si të mos jem kur ju me armët tuaja më keni ngritur lart me krahë të shpejta?”. Pra, këtu e ka gjenezën flamuri ynë kombëtar.


Bill Klintoni.


Ky personalitet i shquar, i cili në v.1999 urdhëroi aksionin ushtarak për largimin e forcave nga Kosova, pas mbarimit të luftës, në një rast, Gonxhe Bojaxhiut, i kishte thënë: “Nënë, ndjehem krenar dhe i çliruar në shpirt, që Zoti na ndihmoi dhe ta çova në vend amanetin! Tashmë populli yt në Kosovë është i lirë dhe po ndërton demokracinë”.


Bob Stewart. Kolonel, ish komandant i forcave britanike në kuadër të UNPROFOR-it në Bosnjë. Në një rast, ka thënë: “Adem Jashari, me strategjinë e tij, na ka bërë që të lëvizim nga vendi dhe të mbetemi me gojëhapur. Ai pati sukses që t’i fokusonte Tensioned që ekzistonin në Kosovë. Ky moment mua personalisht më ka shtyrë që të bëj presionin për t’u bërë diçka shpejt”. C. Gane, për Elena Gjikën: “Elena Gjika kishte pikëpamje liberale, e ndodhur nën ndikimin e ideve revolucionare të vitit 1848 në Francë, Itali, Rumani e në vende të tjera. Ndërhynte në debatet politike të salloneve, duke mbrojtur çështjen kombëtare dhe, jo rrallë herë e kishin këshilluar që të mos shprehte pikë pamjet e veta, këshillë të cilën nuk ka dashur ta respektoj. C. Gane përshkruan edhe vuajtjet nëpër të cilat ka kaluar


Elena Gjika: “Një ditë ajo u thirr në prefekturë. Aty, ministri i policisë, edhe ai princ, e pret me respekt të thellë, si midis njerëzve të së njejtës shkallë sociale dhe aristokrate. Pas një qortimi të shkurtër, mondan e plot mirësjellje, zotëria e tij e luti që të ketë mirësinë të hyjë në dhomën aty pranë. Madje e çon vetë deri te praku i portës, të cilën e mbyll pasi ajo futet mbrenda. Princesha Masalski gjendet papritur në një dhomë të vogël, të pa mobiluar dhe të errët, në cepin e së cilës ishte vetëm një kanape. Qëndroi një moment në këmbë afër derës, duke pyetur veten se çfar duhet të bënte. Duke pritur atë që duhet të ndodhte, ajo shkon të ulet në kanape. Por, kur arrin në mes të dhomës, ndjen se toka i hapet nën këmbë dhe po fundosej në një boshllëk. Ishte hapur parketi dhe princesha kishte shkarë poshtë, duke u varur nëpër ca dërrasa, me pjesën e sipërme të trupit në dhomën e sipërme dhe me pjesën e poshtme në dhomën nën të. Pastaj, papritmas ndjen se dikush i ngre fustanin dhe përkëdhel... Kamzhiku rus i administratës cariste, rrahje! Dhjetë, pesëmbëdhjetë, njëzet goditje mbi lëkurën e saj të bardhë prej aristokrateje…”. Autori i lartpërmendur, më pas vazhdon: “Ministri i policisë hap derën, e fton në dhomën ngjiutr, duke e lutur që të mos zemërohej me çka kishte ndodhur. Oh! Gjithçka ndodhi pa dëshirën e tij, për shkak të një urdhëri nga lart. Duke u përulur me respekt, i puth dorën dhe e përcjell përsëri deri tek porta e daljes: Por, “Ju lutem”-i thotë ai në momentin e ndarjes “politika nuk duhet t’ju interesojë”. Pas kësaj ngjarjeje, Elena Gjika e kupton se nuk mund të mbijetojë në Oborrin Carist dhe të largohet përfundimisht nga Rusia me familjen që kishte nga kjo martesë. Ajo nuk kërkoi divorc, duke mbetur Kolcov-Masalski, por iu imponua botës kulturore jo me emrin princor, por me emrin letrar Dora D’Istria, emër me të cilin u bë e famshme.


Charlote A. Graham, për vdekjen e faik Konicës:“Z. Konica kërkoi që t’i telefonoj Dr. Robert Oden, mjekut dhe mikut të tij të madh. Mjeku arriti shumë shpejt. Faik Bej Konica, u përmend përsëri diku nga ora nëntë e pesëdhjetë. Më kërkoi dhe foli pak. Humbi në kllapi dhe hera e fundit kur u përmend ishte më vonë. Kishte nevojë për një gotë ujë, por iu të presë. Ai sikur u pajtua dhe e këtheu kokën. Kjo ishte njëherazi edhe hera e fundit që bisedova me z. Konica. Rreth orës 11:45, Faik Beu akoma merrte frymë dhe, dukej në rregul”. Më vonë, gjendja e Faik Konicës u keqësua tepër. Mikesha e lartpërmendur e këtij patrioti shqiptar, kujtohet: “Sytë i kishte të hapur, të shtrënguar dhe nuk lëviznin. i telefonova Dr. Odenit, i cili më këshilloi të provoj ta lëviz dorën e tij. Bëra ashtu siç më këshilloi mjeku dhe i raportova se nuk ka ndonjë ndryshim dhe se duart i ka të ftohura. Mjeku tha se se do të vinte shpejt. Nuk vonoi shumë dhe arriti. Nuk pati nevojë për ta ekzaminuar gjatë dhe, më tha se Faik Beu, miku i tij dhe i imi kishte vdekur në të gdhirë në gjumë”.


Dervish Pasha, për Abdyl Frashërin: “Abdyl Frashëri, përveç në Toskëri, është i lidhur edhe në Krujë me shehun e bektashinjëve, Baba Hysenë, i cili nxit popullsinë që të bëjë trazira dhe kryengritje kundër pushteti osman. Prandaj, sipas Dervish Pashës duhej menjëherë të internohet Abdyli, Baba Hyseni si dhe Esat Pasha nga Tetova. Në një raport tjetër, i njëjti zyrtar turk tregon se si Abdyl Frashëri gjindej i burgosur në Kalanë e Prizrenit dhe se duhej të refuzohet kërkesa e bashkëshortes së tij për lirimin e të shoqit, sepse ai vazhdimisht ka kërkuar dhe ka luftuar për autonominë e Shqipërisë, si fillim dhe më vonë pavarësinë e plotë të saj. Nga burgu, Abdyli mund të dalë, sipas Dervish Pashës, vetëm nëse pendohet, por me kusht që pastaj të internohet me gjithë familje në shkretëtirat e Anadollit, me qëllim që të izolohet nga populli i vet dhe këmba e tij kurrë mos shkelë në Rumeli”.


E. Spanser: “Skënderbeu është një nga njerëzit më të mëdhenjë në botë”.


Edvin Jasques: “Teuta vrau një nga ambasadorët e Romës, jo për shkak të ndalimit të piraterisë ilire por për shkak se ambasadori në fjalë kishte folur pa respekt ndaj saj”.


Egil Arvik, sekretar i Komitetit Nobëll për Paqë, për Gonxhe Bojaxhiun: “Ajo na ka dëshmuar se çka do të thotë altruizmi, dashuria për të varfër, vepra më e lartë dhe më bujare njerzore, dashuria që spret asgjë, që beson çdo gjë”. Fisheri për Ahmet Zogun: “Shpallja e mbretërisë ishte një veprim i zgjuar, pasi kjo formë regjimi i përshtatej regjimeve mbretërore që e rrethonin Shqipërinë dhe në ndërkohë, ishte forma më e mirë për të mbajtur Shqipërinë të Bashkuar”.


Geralldina për Ahmet Zogun: “Mbreti Zog im shoq i dashur, qe një personalitet shumë i dalluar. Ai lidhi një grup fisesh të ndara, në një mbretëri të bashkuar, në një shtet të vetëm. Ai më tepër se kushdo tjetër, krijoi Shqipërinë moderne dhe i dha asaj Kodin Civil, më të përparuar të Evropës Lindore. Ai pajisi vendin e tij me shkolla dhe spitale. I mungonte vëtm koha ta kishte shpënë shumë përpara vendin dhe popullin e tij e ta bënte të lumtur. Këtë kohë, një diktator fashist dhe lufta botërore ia rrëmbyen nga duart. Në muajt e parë të 1961-shit, në një cast mbeti vendosi të shkojë në Paris, për t’u takuar me presidentin De Gaulle dhe me disa miq të tij të vjetër. Ky udhëtim i bëri keq dhe u sëmurë kaq shumë sa që e çova në spital, ku edhe vdiq”.


Indira Gandi: “Para Nënës Tereze, ne të gjithë e ndjejmë veten të vegjël, turpërohemi para vetvetes…”.


Ismail Habib, për Riza Tefikun e Dibrës: “Shumë merita letrare, mjekësore, filozofike, kulturore, poetike, folklorike, politike, diplomatike, psikosociale, historike, botë kupti more, elo kuente…etj. Gjithë këto cilësi, të ishte e mundur të përziheshin në një kazan, do të dilte vetëm një aliazh: poezia lirike popullore e nivelit të lartë e Riza Tefikut”.


J. Falmajer: “Skënderbeu është një nga kryeluftëtarët më të mbarë, më fatbardhë dhe më të mëdhenj të botës”. Ky, hedh poshtë tezën e Nikolas Georgios Nikokles, se shqiptarët kanë origjinë nga Kaukazi.


John Sannes (Kryetar i Komisionit, i cili i dha shpërblimin Nobël për Paqë Nënë Terezës, në Osllo të Norvegjisë, më 10.12.1979): “Nënë Tereza, dhe motrat e saj janë: jetë në varfëri të plotë, punë tejet e vështirë ditenatë, një jetë kushtuar Zotit dhe njeriut që vuan”.


Jozep Roth për Ahmet Zogun: “Ahmet Zogu është më i ri se presidentët e republikave evropiane, sapo i ka kaluar të tridhjetat, megjithatë, ka një të kaluar të rrëmbyer e më të pasur se qindra evropianë të moshës së tij. Është një burrë i gjatë, imponues dhe bjond… Është pasardhës i një gjinie fisnikësh shqiptarë, sundues qysh në shekullin e shtatëmbëdhjetë dhe ndoshta më pare… ky burrë shteti i ri, që deri më tani nënshtroi tre kryengritje, i veshur me një uniformë gjenerali të prerë mirë, me një shpërblim të madh, në një rezistencë aristokratike për nivelin shqiptar, për ne (gjermanët-R.N) nivel i mesëm, i rrethuar nga garda e tij”. Në fund, reportazhin e mbyll me këto fjalë se Ahmet Zogut nuk i zemërohen për vrasjet që ia varin në qafë, po për shumat që ai mer. Por, nëse nuk i merrte ai, kështu do t’i merrnin të tjerët, që i meritojnë akoma më pak: kasta e lartë, e vogël por e dhjamosur e shushunjave, nëpunësit turq, ndërmjetësuesit korrupt të korru psioneve. Ahmet Zogu mund të jetë nesër president, pasnesër mund të jetë një hiç dhe po qe se nuk do të qeverisë ai, në vendin e tij ulet dikush tjetër, që shumë pak dallon prej tij”.


Karl Treimer: “Skënderbeu është një hero kombëtar, në të vërtetë ndërko mbëtar, është një mbrojtës i suksesëshëm i Evropës... kombi shqiptar është stërnipi ilirian. Ky intelekt e ky shpirt janë trashëguar prej ilirëve të moçëm, që e kanë mbajtur dhe e kanë shpëtuar jo vetëm Perandorinë Romake, por edhe atë Osmane, madje shqiptarët edhe në parahistori ishin kulmi i kulturës evropiane”. L. Untermejer. Kritik i shquar amerikan: “Zërin e Aleksandër Moisiut njeriu e ka gjithnjë në vesh. I butë dhe përkëdhelës. Moisiu, ky belkantist i teatrit, diti t’ia sjellë këtë zë skenës gjermane” etj.


Lucari. Kronist i dalluar nga Raguza, në vitin 1605 ka shkruar: Vendlindja e Kastriotëve, është Hasi i Prizrenit”.


M. Guin: “Ali Pashë Tepelena, shpesh herë bëhej dhelpër e gjithmonë mbetej luan”.


M. Sabu: “Fama e Mehmet Ali Pashë Kavallës pushtoi botën, ndërsa dera e mbretërve të Egjiptit mbeti nga gjaku i tij gjer tek i fundit prej mbretërve të Egjiptit, Farukut”.
Marçin Bjelsi: “Skënderbeu, princ shqiptar i Maqedonisë”. Margaret Macmillan: “Esat Pashë Toptani, që nuk njihte asnjë gjuhë të Evropës, a njihte vlerën të të gjitha monedhave evropiane”, duke aluduar në gjysëm milon franga ari që duhej t’i merrte nga knjazi Nikolla i Malit të Zi, për dorëzimin e Shkodrës shtetit në fjalë”.


Marksi.
“Egjipti nën udhëheqjen e Mehmet Aliut ishte vendi më i gjallë në tërë Perandorinë osmane”.


Mehmeti II. Me rastin e vdekjes së Skenderbeut, ka thënë: “Një luan të këtillë nuk do të lindë dheu kurrë” dhe se “Tani Evropa dhe Azia janë të miat. Mjerë krishtenimi, se i humbi shpata dhe mburoja”.
Millan Shuflaj: “Skënderbeu ishte gjenerali më i madh në botë”.


Millovan Gjillas, për vrasjen e Isa Boletinit: “Isa Boletini ishte vrarë. Por kishte luftuar trimërisht, bile për një kohë të gjatë pavarësisht se kishte mbetur i vetëm në rrugë të madhe. Ashtu i plagosur ishte ngritur në gjunjë dhe sado që nuk kishte fuqi për ta mbajtur pushkën qëllonte me revole që të paktën të vriste ndonjërin prej armiqve para se të jepte shpirt. Babai im ishte turur me vrap drejt tij dhe shqiptari i pamposhtur e kishte kaluar revolen në dorë të majtë, por nuk kishte pasur kohë të hapte zjarr. Një ushtar e kishte vënë në shenjë dhe Isa kishte rënë përdhe. Babai ishte afruar me vrap dhe Isa e kishte shikuar me sytë e tij të mëdhenj e të përgjakur, kishte thënë diçka në gjuhën e tij amtare dhe në atë çast kishte dhënë shpirt. Babai e kishte marrë mauzerin e tij të gjatë me dorezë të stolisur argjendi dhe e kishte ruajtur si kujtimin më të shtrenjtë. Për çudi edhe ne fëmijëve na vinte keq dhe ndjenim hidhërim dhe kishim mbajtur zi për Isa Boletinin. Edhe babait i vinte keq, megjithëse ai ishte krenar që ishte vrarë prej grupit të tij. Ky ishte një pikëllim i veçantë, ishte më tepër një admirim për një hero sypatrembur të Shqipërisë, që kishte luftuar deri në fund në një fushë të zhveshur në mes të rrugës së madhe, pa iu lutur kurrkujt dhe pa falur kurrkend, ashtu drejt në këmbë i pa mbrojtur...”.


Nathaly Cleyer për Ali Pashë Tepelenën:< “Mendohet të ketë qenë bektashi, me prejardhje nga Sheik Mimi (Shehmimi) i Krujës dhe të ketë qenë njëkohësisht përgjegjës për përhapjen e Urdhërit Bektashi të dervishëve ndër shqiptarët… Ali Pashë Tepelena, ka qenë tolerant ndaj të krishterëve”, gjë që ishte karakte ristike për bektashinjtë, dhe se ka ngritur ose ndihmuar mjaft objekte bektashiane. Thuhet gjithashtu, ai ka mbajtur kapelë bektashiane, kurse mbi pllakën e varrit të tij, ka patur një tyxh bektashian.



Nexhip P. Alpan: Për Sami Frashërin ka shkruar: “Në jetën e tij 54 vjeçare, ka hartuar e botuar 54 vepra letrare, gjuhësore, kulturore turqisht, nja dhjetë, të tjera shqip. Sami Frashëri në botën shqiptare njihet edhe për alfabetin e gjuhës shqipe (1879) Gramatika e gjuhës shqipe (1886), Shqipëria ç’ka qenë ç’është dhe ç’do të bëhet? (1899)… etj. Samiu në letërsinë moderne turke është i pari që botoi turqisht romanin “Dashuria e Telatit me Fitneten”, Stamboll 1873. Mund të thuhet se teknologjia ka filluar me Sami Frashërin. Fjalorin turqisht-turqisht është i pari që guxoi ta botojë me titullin turqisht “Kamus-u Turki”: (Fjalori turqisht, fjalori i turqishtes) se Pallati Osman nuk lejonte të thuhej “turk” e “turqi”. Sami Frashëri u bënte të ditur turqve se, fjala “osman-otoman-osmanlli” nuk përfshin as gjuhën, as kulturën turke dhe as Turqinë vetë… “Osmanli” është titull i një dinastie familjare perandorake…” shkruante Sami Frashëri. Prandaj, deri më 1902 as një letrar, linguist, shkrimtar turko-osman nuk shkruante dhe botonte dot për shembull “shteti turk, atdheu turk, gjuha turke, letërsia turke… Sami Frashëri është i pari që turkun e shpëtoi nga përbuzja shekullore dhe atij i dha nderin, virtytin e madh që e meritonte… Sami Frashëri njihet si babai i teknologjisë moderne dhe jeton në shpirtin e turqve intelektualë…”.



Pali II,për Gonxhe Bojaxhiun: “Nuk ka asnjë dyshim se Lumturura e sotme ka qenë një nga misionaret më të mëdha të shekullit XX. Me anë të kësaj gruaje të thjeshtë, që vjen nga një prej zonave më të varfëra të Evropës, Zoti na ka treguar një rrugë për të shfaqur idetë e tij në botë jo përmes predikimit, por me anë të gjesteve të përditshme të dashurisë kundrejt të varfërve. Misionare në një kuptim më universal të fjalës, atë të mirësisë pa kufi dhe pa përjashtime, pa preferenca përballë më të braktisurve...” .


Papa Pali VI: “Skënderbeu asht pinjolli famëmadh”.






Paolo Montegazza: “Elena Gjika është, ndoshta e vetmja femër që i ka gjykuar drejt motrat e saja... Ke përballë teje një zemër gruaje që ndjen të gjitha rrahjet e ndjenjave, ke përballë teje një mendimtare që analizon dhe gjykon me drejtësi”.






Papa Wojtyla: “Falë dashurisë së jashtëzakonshme ndaj kësaj shenjtëreshe të gjallë në mesin tonë, menjëherë mbas popullit tim polak, thellë në zemër e kam popullin shqiptar, që është një popull i madh, sepse nuk mund të jetë i vogël një komb që botës ia ka dhuruar shenjtëreshën e madhe-Nënë Tereza”.






R. A. Fontana, për vrasjen e Mulla Zekës: “Mulla Zeka, duke shkuar për në shtëpi, me dy shoqërues të vet, papritmas e takoi Zajm Efendiu, i cili qe i shoqëruar nga dy mylazim (toger). Aty ishin edhe tre të tjerë, të shtrirë në tokë. Zajmi shtiu disa herë në Mulla Zekën, e ky ra i vdekur për tokë. Dy shoqërues besnikë të Mulla Zekës shtënë me zjarrë, duke e plagosur Adem Zajmin në trup dhe njërin nga shoqëruesit e tij në këmbë. Njëri nga ata shtiu poshtë, kurse Zajmi dhe miqtë e tij ikën duke u strehuar në kullë të tij, brenda në qytet”.






Robert Austin: “Ideja e shqiptarëve të Amerikës që t’i ngrenë monument heroit të tyre kombëtar, është e shkëlqyer, sepse Skënderbeu është hero jo vetëm i shqiptarëve, por edhe i Ballkanit dhe Evropës, dhe se me qëndresën e tij ai ndikoi në mbarë histoinë botërore”. Përndryshe, Marin Barleti ka shkruar: “me praninë e Skënderbeut mund të ngjallen edhe të vdekurit”, kurse Frank Bardhi: “do të ishte më lehtë t’i shkëpute Herkulit nga duart topuzin se sa të fshije nga zemrat e vegjëlisë dashurinë për Skënderbeun”.






Roberto Moroko de la Roka, për zonjë Bllomshin. Ky publicist, në librin e vet, Kombësia dhe feja në Shqipëri, 1920-1944, Tiranë 1994, f.29, prezenton edhe këtë shënim interesant nga viti 1923. “Në mbrëmjen e vitit të ri pranë legatës amerikane ndodhi një fenomen i denjë për t’u shënuar. Gruaja e parë muslimane në Shqipëri u hodh në një dancë publike. Zonja Bllomshi, bashkëshortja e bukur e një deputeti, dhe motra e saj, kërcyen, pa perçe dhe me fustane të shkurtëra… me pasion dhe hov, edhe pas fillimit të vitit të ri. Shqiptarët e moshuar ishin të skandalizuar dhe dukeshin të plagosur përbrenda. Atyre u dukej s’e skishte më asgjë të shenjtë në tokë, dhe u ngjallte mornica parashikimi i një Shqipërie të ardhshme me vallzime dhe kapele, fudbol dhe poker…”.






Ronald Regan (ish president i SHBA-së): “S’është e mundëshme të jesh në praninë e një personaliteti, siç është Nënë Tereza, dhe të mos jesh optimist. E kemi dëgjuar dhe vështruar në heshtje, me vëmendje dhe dashuri, si heroinë të kohës sonë”.






Rose Wilder Lane: “Unë u futa në zyrën e Ahmet Beut e përgatitur të shkëmbej format e përpunuara të kortezisë së malit dhe të shoh Ahmetin. Asgjë më tepër. Zyra ishte e zhveshur. Nuk kishte mobilje të rënda, po kështu as qilima. Aty ishte një dysheme e ftohtë, muret bosh, një tavolinë druri e palyer dhe Ahmeti. Ai ishte i mprehtë, depërtues, energjik, kontrollonte mjaft mirë veten e tij dhe imponues. Kjo ishte përshtypja e parë. Përshtypja e dytë ishte se ai ishte burri i veshur më mirë, në një këndvështrim europian, që kisha parë ndonjëherë. Ishte veshur si ndonjë biznesmen i sukseshëm amerikan, i cili i jepte kartabianke një rrobaqepësi të mirë dhe nuk interesohej më për veshjen. Ai u ngrit dhe më tha: “tungjatjeta” dhe ndërsa tha këtë më pa mua ashtu si një shkencëtar shikon në gypin e mikroskopit. Pastaj më ofroi një karrike, u ul dhe shtoi: “A mund të jem në shërbimin tuaj zonjë?” U shokova aq shumë sa m’u errësua mendja. Pastaj i thashë se doja të vizitoja Matin dhe Mirditën. Ahmeti më ofroi një cigare dhe ma ndezi atë, ndërsa mendja ime u mobilizua mjaft pasi pashë se ai kërkonte kohë për të dhënë përgjigjen e tij. Sytë tanë u takuan kur e falënderova për cigaren dhe pashë se ai e kishte kuptuar që unë e dija pse ai ishte hezituar. Në ato çaste m’u duk vetja idiote dhe u përpoqa ta ndërroj temën e bisedimit. Por ai tha: “Tani Shqipëria po kalon një kohë të vështirë zonjë. Unë nuk mund t’u them juve nëse mund të shkoni në male apo jo. Nuk mund të diskutoj me ju sot për vështirësitë tona. Pas dhjetë ditësh ato do të mbyllen. Unë do t’u kërkoj të prisni dhjetë ditë, ndoshta më pak, sigurisht jo më shumë se dhjetë ditë. Pastaj, nëse ju do të vini të më takoni përsëri, atëherë do t’u tregoj gjithçka që dëshironi të dini. Nëse është e mundur që ju të shkoni në male, sigurisht do të shkoni si mike e qeverisë shqiptare”. Libri i saj për Shqipërinë, “The Peaks of Shala” (Majat e Shales), brenda pak kohëve u ribotua tri herë në Angli, Francë dhe Amerikë. Shtypi i kohës, ai amerikan dhe anglez e përcolli veprën me tituj si “Një shkrimtare amerikane thotë se mendja e shqiptarëve kur të zhvillohet do të bëjë çudira”, “Rose W, Lane i tregon botës fisnikërinë e shqiptarëve”, etj.






Sotiriu, për vrasjen e Hasan Prishtinës. Në literaturën historike, thuhet: “Hasan Prishtina, i mposhtur nga plagët, u dërguar ndërkohë në Spitalin Popullor, ku trupit të tij iu bë autopsia. Në orën 2:50 min. pasdite oficeri Sotiriu nisi hetimet me përkthyes, pyeti vrasësin (Ibrahim Çelo-R.N.) nëse e njeh gjuhën greke, ai u përgjigj se i njeh gjuhën shqipe, frënge dhe gjuhën turke. Vrasësi nënvizoi se akti i tij u dedikohet motiveve politike. Ndërkaq pretendoi se ish-kryeministri i atdheut të tij ishte komit dhe bashkëpunonte me komitetin bullgaromaqedonas me qëllim që të vrisnin mbretin e Shqipërisë Ahmet Zogun. Planet, thotë atentatori, m’i tregoi Hasan Prishtina përpara 15 ditëve, kur po vinim prej Vjene dhe më bënte presion që të bëhesha unë kryetar i bandës komite dhe të shkoja në Tiranë ku të vrisja mbretin Ahmet Zogun. Prishtina, vijon vrasësi, më premtoi shpërblim mujor dhe një shpërblim dhurate mbas aktit të vrasjes, por unë kundërshtova këto propozime të tij, sepse jam pro regjimit të mbretit Ahmet Zogu dhe nuk dëshiroja të bëhesha vegël e Hasan Prishtinës, të cilin në Shqipëri e quajnë tradhëtar...”.






Suetoni. Historian romak i shekullit I-II: “Lufta ilire e udhëhqur nga Batoja kundër Romakëve në vitet 6-9 ka qënë më e tmerrshme se lufta e Kartagjinës”. Tatiana. Vajzë e Tolstoit: “Ta shikosh Aleksandër Moisiun është gjëja më e madhe që taetri mund të të ofrojë një gjë të tillë”.






Vançe Stojçev: “Më 15 maj, 1922, ishte nënshkruar protokol për bashkëounim midis VMRO-së dhe Komitetit shqiptar, përmes të cilit, Maqedonia Perëndimore ishte shpallur për territor shqiptar dhe se kjo shihet nga letra e Todor Aleksandrovit, dërguar Komitetit Qëndror të VMRO-së me të cilën kërkohej nga çetat e Regionit Revolucionar të Manastirit që t’i përmbahen vendimit të lartpërmendur, përndryshe pason dënimi me vdekje” - shkruan historiani i lartpërmendur dhe shton se protokolin në fjalë e kishin nënshkruar profesori shqiptar Bedri Pejani, në emër të Komitetit të Kosovës dhe gjeneral Aleksandër Protogerov, në emër të VMRO-së”.






Viktor Hugo: “Nëse ka një kolos që mund të krahasohet me Bonapartin ku njeri gjenial është Mehmet Ali Pasha, ai qendron krah tij ashtu siç rri tigri përballë luanit, si skifteri përballë shqiponjës...”. Përndryshe, Mehmet Ali Pasha, shqiptar nga Kavalla, është themelues i Egjiptit të Ri, modern.






Volteri: “Sikur Skënderbeu ta mbronte Stambollin, turqit kurrë nuk do mundnin të hynin në të”.






Xhenaro Françones: “Mbreti shqiptar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, duke qenë një mbrojtës i famshëm dhe i përkushtuar i Evropës, ka të drejtën morale të quhet edhe një nga pionerët e hershëm të saj”.






Xhulian Emeri (Julian Ameru). Agjent britanik, pranë Shtabit të Abaz Kupit. Në një rast ka thënë ose ka shkruar se Abaz Kupi, kryetar i zogistëve “përdorte gjermanët për të shkatëruar komunistët”.






A. Vasilev. Bizantolog i shquar: “Justinijani I ka patur origjinë shqiptare”.






Adolf Thiers. President francez: “Napoleon Bonaparta ka qenë me origjinë arbëreshe”.






Aleksandër Donski. Lekën e Madh dhe Samoilin, mbretin e parë të Maqedonisë sllave, i nxjerr të një gjaku me Justinijanin. Dhe, meqënëse ky i fundit ka origjinë ilire, autori në fjalë, pa dashur pranon origjinën ilire të dy të tjerëve. Ai, sa për kuriozitet, nga origjina e Samoilit i nxjerr edhe mjaft kryetarë të Amerikës, duke filluar nga Vashingtoni e deri te Xhorxh Bushi.Nëse, eventualisht teza e tij vërtetohet, atëherë del se kryetarët e lartpërmendur i takojnë gjakut tonë! Kjo nuk duhet të na habitë, dhe, ndoshta nuk është gjë e rastit që Villsoni shpëtoi Shqipërinë, Klintoni Kosovën, kurse Bushi u prit në mënyrë madhështore në Shqipëri dhe populli shqiptar konsiderohet si një ndër më pro-amerikanët në botë.






Aristokseni: “Pitagora i shek. VI, para Krishtit, ishte djalë i një etrusku (toske – ilir-R.N.). Të njëjtën e vërteton edhe shkencëtari Teopompu, në një shkrim të vet.






Edit Durham: “Leka i Madh, pa dyshim ishte shqiptar....”. Finleu: “Leka i Madh ka folur në një dialekt të vjetër shqiptar “.






Ndërsa, Robert D’Angely, thekson: “Generalëve të vet, Leka, iu drejtua në gjuhën amtare, pellazge ose shqipe”. Ekspertët e CIA-s kanë konstatuar se Leka i Madh dhe Maqedonënt e Vjetër ishin ilirë.






Jovan Pavllovski: “Naumi dhe Klementi erdhën në tokat ilire dhe lihnide”. Për Lihnidën thuhet se ka të bëjë me fjalën shqipe ndrit, aludim ndaj shkronjave të sjella nga Kadmi ilir. Disa autorë maqedonas Qirilin dhe Metodiun, Klementin dhe Naumin i quajnë Maqedonë të Vjetër, ndërsa disa autorë shqiptarë i konsiderojnë për iliro-shqiptarë.






Laonik Halkokondili: “Car Dushani, Knez Llazari dhe i biri ishin triballë – shqiptarë, skizmatikë”. Lamartini. Tre shqiptarët e Revolucionit grek të vitit 1821, Marko Boçarin, Odhiseun dhe Konstadin Konarin e konsideron për gjysmë perëndi. Ljubomir Domazetoviq: “Odiseu ishte ilir… Në luftën e Trojës luftonin fiset ilire midis tyre”.










Mathieu Aref. Studiues egjiptian: “Qemal Ataturku dhe Habib Burgiba, nënat i kanë patur shqiptare”. Ndërsa, për Pikason, shkruan se: “Ka të ngjarë... që stërgjyshët e tij të kenë qenë shqiptarë me zanafile nga Azia e Vogël Perëndimore”.






Mihail Kovaçev. Prezenton legendën sipas të cilës Samoili ka preardhje nga dinastia e Justinijanit I (pra ilir-R.N.). Në favor të kësaj teze shkon edhe shënimi se Ermenët kanë preardhje nga Leka i Madh, e Samoilli, siç dihet ishte Ermen.






Paskal Kintz. President i Shoqatës Ndërkombëtare të Toksikologëve të Mjeksisë: “Napoleoon Bonaparta është helmuar me arsenik”.






Robert D’Angely. Ku studiues francez, përveç Homerin dhe Lekën e Madh, edhe Garibaldin dhe Napoleonin, i paraqet si iliro-shqiptarë.






Sime Pandovski: “Filipi II, baba i Lekës së Madh, ka lindur në Krujë”. Prof. Dr. Tashko Bellçev. Për ta paraqitur Jezu Krishtin si stërgjysh të maqedonëve të sotëm, shkruan se ai ka origjinën e venetëve, të cilët i nxjerr si stërgjysh të sllavëve, duke mos editur se venetët janë ilirë, gjë që, pa dashur, edhe ai e vërteton kur thotë se nga venetët kanë dalë dardanët, e këta, siç dihet, janë ilirë, gjë që poashtu edhe vet ai vërteton, kur thekson se Dardani ishte djali i Zeusit, e ky, siç dihet ishte perëndi ilire. (Historia e popullit shqiptar, I, Prishtinë, 1969, f.102) Autori në fjalë, gjithashtu, Lekën e Madh dhe Bardhylin i nxjerr nga dinastia e Maqedonëve të Vjetër – temenidët, me çka, pa dashur Lekën e Madh e nxjerr ilir, sepse Bardhyli ishte i tillë.






Tome Sazdov: “Gjorgji Pulevski deklaronte se është nga Shqipëria”. Në një shkrim të “Flakës”, 6 nëndor, 2002, thuhet se Gjorgji Pulevski ishte shqiptar, kurse në “Faktin” e 4 korrikut, 2006: “Shqiptar i sllavizuar”.






T Tuberoni, humanist nga Raguza (Dubrovniku): “Nënshtetasit e Knez Llazarit që humbi jetën në betejën e posapërmendur, ishin dardanë, kurse Llazari mbret të tyre. Xhorxh Frend Uiliams, funkcioner i lartë amerikan: “Gjuha shqipe është gjuha amtare e Lekës së Madh... Pellazgët kanë jetuar para Homerit. Emri Homer ka të bëjë me fjalën shqipe i mjerë, Athina me e thënë, Zeus me Zot, Odise me udhëton, Akil me qiell... Nuk ka popull më shpirtmirë e më gjentil në Evropë se shqiptarët”.






Z. J. Tomiq: “Fisi shqiptar Kelmendi ka dhënë disa njerëz shumë të njohur në kryengritjen serbe të vitit 1804. Sipas “Rilindjes” të 2.2.1990, edhe udhëheqësi i asaj kryengritjeje-Karagjorgje Petroviqi është me origjinë shqiptare”.