Saçi

Ishte fundviti, 1993!
Ne ishim fëmijë e si gjithë fëmijtë e tjerë, të lumtur. Mbase edhe më tepër se fëmijët e tjerë. Ishim të barabartë dhe ajo që na dallonte ishte veçse imagjinata për të krijuar lojëra artizanale.

E adhuronim atë dritare që quhej televizor edhe pse Televizioni Shqiptar, i cili hapej pas orës 18:00 dhe filma jepte në ditët çift ( të martë, të enjte, të shtunë e të dielë).
Majmunin Hirko, Arush Dudushin, Aventurat e Çufos e Tipit, Lolën e Lelën, Ujku e Kaun, Nilsin e Tao Taon etj, i kishim parë si të babzitur, por ajo bota jonë kureshtare fëminore nuk kishte të ngopur.

Ishin përhapur zëra se do të vendosej një antenë e madhe satelitore që do të mbulonte me valë transmetimi të gjithë qytetin tonë të vogël, nga ku do të na shfaqej në televizor një kanal i ri televiziv. Nga forma që këta transmetues kishin, ishim pagëzuar me emrin SAÇ, sepse kishin pikërisht formën e saçit që piqte bukë.

Bisedonim shpesh rreth këtij argumenti, herë trillonim herë thurrnim thashetheme të mira, herë vendosnim data dhe herë i zëvendësonim me data të reja ku pritej që saçi gjigand do vinte në qytetin tonë.
Kështu ëndrra jonë ndaj saçit filloi të bëhej edhe më e besueshme kur pamë konstruksionin prej betoni që po ngrihej posaçërisht për të mbajtur gjigandin tonë. U ndërtua tek muzeumi i qytetit, deri në atë kohë i pasur e plot vizitorë, pika edhe më e lartë e qytetit, rrethuar me pisha me gjelbërim "non stop".
Emocioni që përjetuam kur mbi të u vendos saçi ynë magjik ishte i papërshkrueshëm. Fluturat përplaseshin lehtazi në bark, vendi nuk na mbante nga gëzimi. Një gëzim që lexohej aq lehtë tek sytë tanë. Një gëzim si i një fëmije që sapo ka marrë një mace shtëpiake, mezi pret të kthehet nga mësimi, për t'u kthyerr në shtëpi tek macja e tij. Një gëzim i një fëmijë që shkëmbehet me një bashkëmoshatare bukuroshe, ndaj së cilës nuk ka asnjë fjalë guxim të thotë. Një gëzim që vetëm fëmijët e kuptojnë.
Vraponin e luanim rreth monumentit të saçit. Edhe me djemtë e lagjeve me të cilat shpesh kishim jo vetëm rivalitet, por edhe përplasje të herëpashershme, ardhja e saçit në të njëjtin gëzim në paqe na kishte bashkuar.

Dhe ja, duke kontrrolluar në televizorët tanë u shfaq kanali i ëndërruar prej të gjithëve, ITALIA UNO. Të nesërmen në shkollë u informuan edhe ata të painformuarit dhe magjia e tërheqja ndaj kësaj dritareje të re, u bë kolektive.

U mahnitëm, u ngjitëm pashmangërisht ndaj tij, drejt atij horizonti të ri plot ngjyra, që na ftoi të preknim virtualisht një botë krejt të re, ku si të verbër u dashuruam me shikim të parë, për ta eksploruar në çdo qelizë.

Pa kaluar as viti, ishin jashtëzakonisht të rrallë fëmijët që tashmë nuk flisnin apo shkruanin italisht. Filmat vizatimorë, e jo veç, ishin kthyer në oksigjenin tonë të përditshëm. Ndiqnim çdo film, çdo emision, çdo spektakël madje edhe reklamat i kishim mësuar përmendësh. Kur shkonim për peshk e pasi hanim si në tryezën e rrumbullakët të Arturit fetat tona me gjalp e domate, këndonim në kor të gjitha këngët e filmave tanë vizatimorë. Përfitoj nga rasti të kujtoj "Lupen-in" tim të preferuar dhe "Storie Incredibile" të S. Splieberg-ut, në orën 22:00. Dita niste me "Tiger Sharks", i cili përfundonte pikërisht në 07:30, në kohën e duhur për t'u nisur për në shkollë. Dhe në shkollë çdo film që shihnim kthehej në një forum debati, Nëse një film gjumi nuk të kishte lejuar t'a shikoje, ishin padyshim disa shokë të palodhur, të gatshëm për të t'a ritreguar.
Kjo magji sigurisht që kishte filluar të shkaktonte edhe bezdi tek prindërit tanë, jo veç pse harxhonim energjinë elektrike tërë ditën përballë televizorit, jo veç pse "Il Principe Di Bell'Air" niste pikërisht në një orar me edicionin e lajmeve të orës 20:00, jo veç pse ne qeshnim e prindërit tanë rrinin të gufatur, jo veç se ne fëmijët bisedonim me njëri-tjetrin në italisht që prindërit të mos na kuptonin, por mbi të gjitha se ne po rriteshim me një botëkuptim të ri, shumë të ndryshëm nga prindërit tanë dhe identik me atë të fëmijëve përtej Adriatikut.

Tek saçi ynë shkonim si në një formë pelegrinazhi, për tu kujdesur e falenderuar për gjithçka na dhuronte.
 Ne tashmë mendonim, visheshim, silleshim si fëmijët e gjithë botës së qytetëruar. Të një bote që e kishim nuhatur që kur shoferëve të mauneve tranzit u thërrisnim "Guma-guma" dhe me çamçakëzët e çokollatat që na hidhnin, ia ndjemë shijen.
Dhe kjo bashkëjetesë vazhdoi për disa vite në mënyrë të mrekullueshme, derisa një mars të vitit 1997, krejt papritur një kapitull i ri u hap përpara nesh. Një kapitull filmash, por këtë herë real. Lodrat tona u bënë armët.

Lodra që shpuan me 3 vrima saçin tonë, të cilit i vodhën kokën, ashtu siç shkretuan edhe muzeumin, rajonin e policisë, bibliotekën, librarinë, shtëpinë e kulturës dhe atë të pionerit, bashkinë, depot,  dyqanet e gjithçka që pronar ishim ne të gjithë.

Dhe ishte vërtetë një koeçidencë e hidhur, që pasi saçi ynë u shkatërrua, ne filluam të blinim thasë mielli dhe një pjesë e madhe u rikthye të pjekë bukë, sërish me S A Ç.

Shkroi : Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Ndihem i trishtuar

(Letër e hapur drejtuar qytetarit shqiptar)

Kam njëzet vjet që ndihem i trishtuar. Në të vërtetë, duhej të ndodhte e kundërta. Duhej të isha një njeri i lumtur. Duke konsideruar propagandën e pafund për liri, demokraci e shtet ligjor, do të duhej të rinohesha çdo ditë, në kundërshtim me ligjet e natyrës.


Por, jo! Ndihem i trishtuar.
Edhe pse ushqehem më mirë, edhe pse vishem më bukur, edhe pse lëviz më lirshëm, edhe pse ndodhem larg kaosit shqiptar, përsëri ndjehem i trishtuar.
Ndoqa nga larg ngjarjet e 21 janarit 2011 dhe u trishtova. Unë isha përkrah teje i nderuar demonstrues. Unë kam qenë moralisht pranë teje edhe në 1990 kur demonstrojë paqësisht, edhe në 1996, 1997, 2001, 2009 apo sot.
Por, unë u ktheva kundër teje kur të pashë që godisje me gurë policët apo kur iu vije zjarrin makinave në bulevard. Kështu kam qenë kundër prej 20 vitesh. Unë u vura menjëherë në krah të policëve që goditeshin me gurë dhe jam edhe sot moralisht pranë policit që ndodhet ende në spital. Do të isha kundër teje edhe po të godisje me gurë një qytetar tjetër që kalonte rrugës.

Disa nga ju gabuat kur, zemërimin e ligjshëm u përpoqët ta shfryni ndaj ruajtësve të rendit. Ti kishe një mijë arsye për të protestuar, por asnjë arsye për t'iu vërsulur policit.
Ty të kanë lënë pa punë, por jo policia. Të kanë lënë fëmijët pa shkollë, por jo policia. Të kanë detyruar të mbyllesh brenda nga gjakmarrja, por jo policia. Të kërkojnë pesë mijë euro për një vend pune si mësues, por jo policia. Të bëjnë operacion vetëm për të të marrë paratë ose për të të hequr një organ të shëndoshë e për t'ia venë dikujt tjetër kundrejt parave, por jo policia. Të kanë marrë tokën dhe ua kanë ligjëruar grabitjen, por jo policia. Të kanë përmbytur e nuk të dëmshpërblejnë, por jo policia.
As Tragjedinë e Gërdecit nuk e kanë shkaktuar policët. Nuk janë policët ata që kanë shpërdoruar treqind milionë euro nga buxheti i shtetit (që janë paratë tua e të mijat) për të ndërtuar një rrugë që mund të ndërtohej më lirë. As ai që premtonte shtatëqind mijë euro nga buxheti i shtetit për një tender, nuk ishte polic. Nuk janë policët ata që kanë grabitur toka në bregdet apo që kanë ndërtuar hotele në emër të miqve e shokëve. Asnjë polici nuk i ka vajtur ndonjëherë në mend t'i "falë" pjesë të detit shqiptar fqinjëve, në këmbim të favoreve politike që i zgjasin jetën pushtetit të tij. Sepse polici as ka pushtet, dhe as mund ta bëjë atë.
Është e vërtetë që ka policë të korruptuar, që të kërkojnë paratë në rrugë apo që bashkëpunojnë me kontrabandistët e ndryshëm. Dhe, unë, së bashku me ty, jam kundër tyre. Por, mos harro! Shumica e policëve janë si ti e unë, janë unë e ti.

Mos harro!
Gjatë 20 viteve janë vrarë 200 policë dhe oficerë policie, ndërsa nuk është vrarë për motive të pastra politike asnjë prej atyre që kanë bërë ato "reforma" që të kanë sjellë ty padrejtësitë e lartpërmendura.  
Atëhere, përse i bije "Samarit" në vend që të rrahësh "Gomarin"?
 Duke goditur policin, ti mund të shfrysh dufin por jo të largosh shkakun e të këqijave që të kanë shkaktuar.

Të pashë që godisje me gurë ndërtesën e Kryeministrisë. Ajo nuk të ka bërë asgjë të keqe. Ajo është edhe e jotja, dhe e imja. Kur "Cakalli" të ka ngrënë tufën, mos iu vërsul strofullës, pasi nuk zgjidh asgjë.
Më pas, pashë se të vranë, ndërsa ishe me duar në xhepa. Unë u bëra me ty përsëri. Dhe me ty jam. Pasi të vranë, thanë se ishe kriminel sepse Ai tha se "Garda bëri dallimin midis popullit dhe kriminelëve...".

Pastaj, Ai tha se ti po bëje grusht shteti duke qenë i armatosur me çadra dhe me bishta pankartash. Kjo i gajasi të huajt që ndiqnin situatën, dhe thanë se me ato "armë" mund të bëhet Puc vetëm në filmat për fëmijë (cartoons). Kur Prokuroria tha se të dyshuarit duheshin ndaluar, Ai tha së këta duheshin shpërblyer financiarisht, dhe ashtu bëri.



Po, kush ishte Ai?
Ai është kryeministri i vendit tënd. Është ai, dalja në skenën politike të të cilit në vitin 1990 u shoqërua me djegien e 4-5 qyteteve kryesore të Shqipërisë, ashtu si hyrja e gjermanëve në këtë vend nisi me djegien e Borovës. Është ai që ka djegur katër herë vetëm Shkodrën dhe atëhere gazetat gjermane e quajtën "një ordiner i rrezikshëm".

Është ai, sundimin e parë të të cilit, gazetat angleze e patën quajtur "regjimi i gangsterëve". Jo vetëm kaq. Ai pati udhëhequr në 1998 një turmë njerëzish të armatosur me të gjithë kalibrat e armëve të ushtrisë për të zaptuar ministritë, kryeministrinë dhe RTV. Dhe e arriti këtë. Pastaj nxori në TV-në e zaptuar kryesuesin e radhës së koalicionit të tij për të njoftuar se "E morëm pushtetin".
Kur të huajt i thanë se kishte hyre gabim atje, iku dhe u ngujua në selinë e partisë së tij së bashku me njerëzit e armatosur. Më pas tha se ai nuk ishte grusht shteti por një reagim i ligjshëm i njerëzve të revoltuar nga vrasja e një njeriu të cilin e kishte dënuar dy herë më parë si ordiner. Pra, mbetet që grushtet e shtetit bëhen me duar në xhepa.
Ai është njeriu që dikur bënte presion në rrugë e parlament që oficeret e policisë të ngjarjes së 2 Prillit 1991 të arrestoheshin. Kur prokurorët i thoshin se ata janë të pafajshëm, ai ( tashmë në pushtet) urdhëronte dënimin e tyre.
Më pas, ai urdhëronte edhe ndërrimet e akuzave, ashtu si edhe ndërrimin e trupit gjykues, pasi i caktuari kishte gjasa ligjore t'i shpallte të pafajshëm. Tani që prokuroria e tij i thotë se ka persona të dyshuar si fajtorë, ai thotë se ata duhen shpërblyer. Atëherë "të revoltuarit" ishin të tij, ndërsa sot janë kundër tij.
Atëhere ai dekoroi 72 vetë nga ata që ushtruan dhunën dhe dogjën disa ndërtesa , ndërsa sot ai arrestoi 140 vetë prej atyre që mbanin çadra në duar.
Atëhere u protestua kundër zgjedhjeve të pranuara si të ligjshme prej ndërkombëtarëve dhe prej Atij vetë, ndërsa ti protestove kundër qeverisë që thotë se është e ligjshme por që nuk pranon ta vërtetojë ligjshmërinë e saj. Ti e di se fëmija legjitim iu tregohet gjithë "mysafirëve" ndërsa ilegjitimi iu fshihet të gjithëve. Ti dhe unë e dimë se fëmija, nëna e të cilit ka fjetur 30% te kohës me "jaranin", i duhet nënshtruar analizave të ADN-se për të përcaktuar atësinë, kurse ai thotë se fletët e votimit të keqnumëruara (në të vërtetë të falsifikuara) në masën 30% nuk mund të verifikohen.
Ti e dije se Ai është po Ai që ka qenë gjatë këtyre 20 viteve, prandaj edhe protestove.
  Ata të vranë. Ti protestove sepse fëmijët e tu ishin pa bukë. Ai i la tani edhe pa baba. Në të vërtetë, vrasja jote ka kohë që ka filluar. Ajo ditë ishte vetëm epilogu, vrasja jote fizike. Ty, por edhe mua, na kanë vrarë çdo ditë nga pak. Dhe, jo vetëm Ai. Ai nuk do të mund të bënte asgjë po të mos ishin edhe Ata.

Po, kush janë Ata?

Ata janë disa si unë dhe ti, por ndryshe nga ne të dy. Janë ata që gjatë 20 viteve kanë bërë çmos që, herë ta paraqesin Atë si shpëtimtari i kombit e herë të tjera si rrënuesi i kombit, ne varësi të plotësimit të nevojave të tyre. Ndërsa Ai ka qenë gjithmonë i njëjti.

A e ke vënë re numrin e pafund të priftërinjve, hoxhallarëve, dervishëve dhe imamëve që, me kokëfortësi dhe pa pushim bëjnë apologjinë e krimeve të tij dhe duan ta shesin si Bamirës e Shpëtimtar? Po numri, pambarimisht i madh, i "Burrave të Dheut" që, për shumë vjet u ndanë prej Tij, e mallkuan dhe e damkosën si Tradhtar dhe më vonë, për një kockë, u ulën në tavolinë me të, a të ka rënë në sy?  
Po Klanet dhe 55-at a i njeh, që, për çdo ditë dhe pa pushim, e hymnizojnë Atë dhe veprat e tij të turpshme?
Ti, edhe pasi të vranë, duhet ta kesh dëgjuar një Lehës të Ministrisë së Turizmit që tha se Ai ishte i vetmi burrë shteti sot në Shqipëri. Po, po, kështu tha. Këtë e tha ai, të cilit në vitin 1997 i pati djegur redaksinë e gazetës dhe i la sakat njërin prej gazetarëve të tij. Me gazetën e tij, ky Lehësi, për gati dhjetë vjet, u përpoq të na bindte mua dhe ty se Ai ishte një Monstër dhe Rrezik Kombëtar. Tani, na del që Monstra është Burrë Shteti.
Tani, na del se burrë shteti është Ai që kurrë nuk krijoi shtet, që shteti iu shkërmoq për 24 orë në vitin 1997 dhe që veten e konsideron Kryeministër, President, Parlament, Prokurori, Gjykatë, SHISH e gjithçka tjetër. Burrë shteti, pra, na qenka Ai, për të cilin, në vitin 1998, gazetat gjermane thanë se, " Si kryetar shteti, Ai rezultoi të ishte një katastrofë".
Sipas gjithë Lehësve, burri i shtetit është Ai që iu fal fqinjëve pjesë të territorit kombëtar, që ka pranuar Vetë se ka bërë kontrabandë armësh dhe nafte dhe që, me kundërshtarët politikë, komunikon me gjuhën e pastrueses më të pakulturuar të Tiranës. Ky, pra , është koncepti katundaresk dhe mesjetar për burrështetësinë.

Shumë kohë para se të të vrisnin ty, ti ke parë edhe një "kundërshtar" të tij politik që i ka dalë në krah Atij pak ditë para se të bëheshin zgjedhje në Shqipëri. Edhe pse e kishte burgosur dhe damkosur dikur si hajdut, kundërshtari iu gjend në ditë të vështira. Po pse, veç ai? Po një ministër që, dikur i pati thyer dhëmbët, a e pe tani si mori shpatën në mbrojtje të tij, ndërsa dikur kishte hipur në tank kundër tij?
Ty dhe mua na vrasin edhe ata komisionerët e votimeve që shiten për "dyzet aspra". Po të mos shiteshin ata dhe po të mos kishte me tepri Ristaner në të gjitha hallkat e drejtësisë, ne nuk do të vriteshim, as do te kishim nevojë për gurë, e, aq më pak për armë.
Po. Ti dhe unë i kemi parë të gjitha këto. Dhe ti mund të thuash se kjo punë qenka e ngatërruar, për besë.
Në të vërtetë, kjo punë tregon se nga çfarë bataku moral jemi të rrethuar unë dhe ti.  
Të gjithë këta që përmenda dhe shumë të tjerë, përbëjnë ushtrinë e atyre që duan të na vrasin mua dhe ty. Të vrasin mendjen tonë. Por, edhe shpirtin tonë. Sigurisht, kundrejt shpërblimit.
Duke na vrarë mendjen tonë, ata duan të na bëjnë të mendojmë siç duan ata. Dhe kur në të mendojmë në atë mënyrë, ata do të na sundojnë me pëlqimin tonë. Dhe, nëse ne ankohemi, ata do të shfajësohen duke thënë se ky është pëlqimi juaj, ky është vullneti juaj, ky është sundimi juaj, ose i sovranit, siç iu pëlqen atyre të na quajnë.
Me paratë tona, të grabitura në buxhetin e shtetit, ata shpëlajnë trurin tonë, në mënyrë që të vazhdojnë pambarimisht grabitjen. Ata kanë shpikur tenderin si çelësin e artë të vjedhjes së parave tona në mënyrë "të ligjshme". Parajsën e tyre e paraqesin si fatlumturinë tonë. Meqenëse, na e kanë hequr mundësinë të sigurojmë të drejtat tona në vendin tonë, duke na privuar nga drejtësia dhe siguria, ata na ofrojnë ikjen si arritjen e tyre më të madhe dhe dhuratën më të vyer që na bëjnë. Ikja jonë u shërben atyre, sepse kështu do të mund të sundojnë më lehtë të pamundurit.

Po, çfarë të bëjmë atëherë?
Me së pari duhet të ndryshojmë unë dhe ti. Pa ndryshuar ne, nuk ndryshon Shqipëria. Kur të ndryshojmë ne, do të ndryshojnë edhe ata, që në dërgojmë të na përfaqësojnë në shtet. Për aq kohë sa të votojmë njerëz që, të gjithë së bashku, kanë vlerë sa një zero dhe që marrin vlerë vetëm kur vihen pas njëshit, punët nuk do të shkojnë mirë. Ata që e votuan Atë për President në vitin 1997, në Gjendjen e Jashtëzakonshme, pa asnjë kundërshtim, ata që flasin me gojën e tyre por me mendjen e Atij, ata që ia miratuan Atij unanimisht planin për dhënien e detit fqinjëve, nuk janë ata që na duhen mua dhe ty.

Por, kujdes!
Kur ta kesh përcaktuar Djallin në njërën anë, mos mendo me naivitet se, automatikisht, në anën tjetër ndodhen Engjëjt. Mos ia jep votën Të Keqit. E Drejta dhe e Vërteta nuk janë as të majta dhe as të djathta. Të tilla janë vetëm rrugët që mendohet se të çojnë drejt se mirës së përgjithshme. Zgjidh njeriun nëse do të kesh shtet në shërbimin tënd, përndryshe do të biesh nga një e keqe në tjetrën. Mos beso se do t'i zgjidhin hallet të huajt. Rrugën tënde nuk mund ta tregojnë ata që, më shumë rëndësi i kushtojnë të drejtës së një qytetari shqiptar për të përdorur si të dojë prapanicën e tij se sa të drejtës së një milion shqiptarëve për të verifikuar votat e tyre. As ata që të këshillojnë të mos protestosh për bukën e gojës, kur në vendet e tyre protestohet edhe për qejfin e bythës.

Edhe ti, drejtues i opozitës! Kur të thërrasësh njerëzit në "dasmë", qëndro në krye të vendit. Përndryshe, nuk mund të jesh dhe as të bëhesh zot shtëpie.
Mos bëj marrëveshje me Të Pabesin, se pastaj zhgënjehesh. Duket qartë se nuk e ke besuar atë që At Fishta thoshte para gati një shekulli për Europën. Këta të sotmit janë bijtë e Saj. Duket se e ke ngatërruar shkëlqimin material të Europës me pastërtinë e saj shpirtërore. Përndryshe, nuk do të darkojë tek Krokodili dhe të ktheheshe siç kthehen të gjithë ata që ndeshin në krokodilë. Ajo që ata të premtuan se do të bëhej atje, do të ishte bërë më lehtë dhe pa shpenzimet e tyre në Tiranë.
Dhe, mos u mjafto me deklamimin e asaj që është bërë keq, por tregoje qartë se si do ta bëje mirë. Mos fol me njerëzit sikur ndodhesh para studentëve të Akademisë së Arteve, por mëso edhe artin e komunikimit me fshatarin e Dukagjinit apo të Lunxhërisë apo me minatorin e Bulqizës.

Për ty, oficerin e Gardës, kam shumë besim që nuk e ke dashur kurrë vrasjen e njerëzve. Besoj, apriori, edhe në pafajësinë tënde. Por, ti duhet të shkosh tek drejtësia dhe ta provosh këtë. Mos dëgjo Atë që, për 20 vjet, i ka shkelur pothuajse të gjitha nenet e Kodit Penal dhe e ka injoruar Drejtësinë, edhe kur është thirrur si dëshmitar. Ai i përket së shkuarës, madje asaj mesjetare. Pushteti nuk e ka bërë të arsyeshëm, por,përkundrazi, arrogant dhe prepotent.
Ti duhet të jesh fisnik.

Unë vazhdoj të ndjehem i trishtuar.

Nga Viktor MALAJ

"Unë dua një Shqipëri me shqiptarë në krye"

Shqipëria duket qartë se gjendet në presë të thikës së fateve.

E shoh këtë rrezik edhe në interpretimin e anshëm me versionet e cytura prej e përtej politikës së kulisave. A mund ta mbash një popull për dekada të tëra nën presione dhe rrena që nuk kapërdihen(?), e të gjitha këto drejtuar nga një retorikë e shëmtuar e cila proklamon shkëlqime me thelb të ndryshkur, dhe në madhësinë e qëllimit të vet mbron interesa të mëdha ekonomike të shtresëzuara nga mundi e djersa popullore?

Në 50 vjet, e ndarë në dy kampe, xhelatër e viktima, shoqëria shqiptare ende e trashëgon këtë rend si një tumor ndjellakeq të shpërhapur kudo në trup të saj.
Po të njëjtët aktorë politikë që nga Noli e këtej, njerëz të ndershëm e kokulur, punëtorë e pronarë të mëdhenj tani janë veç nëpunës e papunës prej kësaj simbioze vrastare.
Teknikat e përsosura të propagandës së trilleve që prej përkthimit monstruoz e bolshevik të Don Kishotit të Servantesit e gjer tek fytyra gënjeshtare e televizioneve pro pushtetare, e kanë trandur e mbufatur gjithë vetëdijen e një populli që s'po e merr kurrë lirinë: Lirinë e të protestuarit kundër të vërtetës së egër të korrupsionit dhe neokomunizmit që synon dita ditës ta kërrmillëzojë rrugën për progres, revoltën qytetare të penguar, të përdorur e të manipuluar për ta mbajtur pushtetin pafundësisht. Këtë interpreton, sajon dhe paraqet televizioni.
E shfaqin si një realitet të shtirur, e përdorin tërbimin dhe skamjen për ta institucionalizuar e zgjanuar një të vërtetë të thjeshtë dhe të zgjidhshme pa ndihmë komisionesh e ndihmash të tjera policore jashtështetërore, dhe këtë e bëjnë vetëm e vetëm që të përjetësojnë jetëgjatësinë e "menderes së ngrohtë" të karriges djallëzore.

Unë e dua Shqipërinë pa televizione gënjeshtare, pa gazeta e gazetarë fantazma.

Rasti më i keq i gazetarisë së shkruar është ai zotëria me mbiemrin Çupi, që tenton të rrënojë gjenerata të tëra profesionalistësh, duke treguar një fytyrë Janusi negativ, pa qëndrueshmëri e pa vizion. Njeri pa personalitet! Rasti më fatkeq i gazetarisë televizive është gazetari fort i trumbetuar klanist, pronar e pasunar, B.Fevziu.
Këtë e thotë edhe Idro Montanelli, që nëse një gazetar është i pasur, ai kurrë nuk mund ta mbajë më këtë status. Këta dhe disa të tjerë janë një trukoturp mediatik!

Jam i revoltuar për çdo gjë që ndodh në këtë vend që përveç goditjes që merr prej lobingjeve të fuqishme sllavo-greke, syrgjynoset e nëpërkëmbet edhe prej drejtuesve të vet.

Unë dua një shtet me shqiptarë në krye!


Nizam Përdrini, Shekulli

Maqedoni, kisha mbi Kala, përleshen shqiptarë e maqedonas

SHKUP-Një përleshje mes shqiptarëve dhe maqedonasve ka ndodhur sot në Shkup për shkak të ndërtimit të një kishe mbi Kalanë e Shkupit.

Përleshja ka nisur pas një proteste që ishte lajmëruar nga 19 organizata joqeveritare shqiptare që do të organizohej në Shkup kundër ndërtimit të kishës në ambientet e Kalasë. Korrepospondentja nga Shkupi për TVNeës24, Zerjeta Hajro bën të ditur se protestues maqedonas të një organizate joqeveritare u përleshën me protestuesit shqiptarë. Personat kanë hedhur sende të forta si gurë dhe shkopinj në drejtim të njëri-tjetrit dhe si pasojë raportohet dhe për disa të lënduar.
Në vendgjarje kanë shkuar dhe deputetë të partive shqiptare të cilët u përpoqën të qetësojnë situatën.

ProtestaKa qënë Lëvizja qytetare “ZGJOHU!” që kishte njoftuar sot se do të mbante protestë kundër ndërtimit të kishës në Kalanë e Shkupit, ndërkohë një iniciativë qytetare maqedonase gjithashtu kishte thirrur një protestë në mbrojtje të kësaj kishe.
Lëvizja “ZGJOHU!” nisi protestën në lokalitetin ku po ndërtohet kisha. Në njoftimin e Lëvizjes theksohet se qytetarët duhet ti bashkëngjiten kësaj revolte për ti dhënë fund “falsifikimit të historisë dhe përvetësimit të trashëgimisë kulturore dhe shpirtërore shqiptare nëpërmjet ndërtimit të kishës ortodokse në Kala dhe përpjekjeve për të shkatërruar shtëpinë e lindjes së nobelistes shqiptare Goxhe Bojaxhiu”.

Në përkrahje të lëvizjes “ZGJOHU!” u bashkuan dhe Shoqata e Historianëve Shqiptarë në Maqedoni si dhe 18 shoqata të tjera joqeveritare.
Nga ana tjetër, iniciativa qytetare maqedonase ftuan maqedonasit që të tubohen po sot rreth mesdites për të mbrojtur kishën që po ndërtohet në Kalanë e Shkupit.
Në njoftimin e këtij grupi iniciator bëhet thirrje që qytetarët maqedonas pa dallime partiake të ngrenë zërin për kishën dhe dëmin që i ishte bërë si dhe nevojën që ajo të mbrohet siç thuhet me “mure të gjallë”. Kane mjaftuar thirrjet e e te dyja paleve qe protestusit te mos ruanin gjakftohtesine dhe te nisin acarimet deri ne eksalim te situates duke goditur mes tyre me mjete te forta.

Ndërtimi i Kishës
Reagimet për ndërtimin e kishës u shtuan kur punëtorë të një kompanie ndërtimore u hetuan të martën në mbrëmje duke kryer punimet në objektin e kishës, edhe pse ishte arritur një marrëveshje qeveritare për ndërprerjen e punimeve dhe gjetjen e një zgjidhjeje që objekti në ndërtim të tërhiqet ose të shndërrohet në objekt tjetër. Drejtoria për mbrojtjen trashëgimore e Ministrisë së Kulturës bëri të ditur se po ndërtohet një muze për ekspozimin e artefakteve të gjetura nga gjurmimet arkeologjike në Kala, ndërsa gjithashtu ky objekt mund të shfrytëzohej edhe për kryerjen e riteve fetare ortodokse, pasi që në këtë lokalitet ka ekzistuar kishë që datonte nga shekulli 13.

(d.b/BalkanWeb)

Shikoni videon e kësaj ngjarjeje - Stop letargjisë e nëpërkëmbjes kombëtare - Ndal Paditurisë.

http://www.youtube.com/watch?v=n8iGvOWzeRw

Rastet Gejxh-Ikonomu, shqiptarët të mos pranojnë regjistrimin e popullsisë që kërkon Greqia

Diplomacia shqiptare është sa anemike dhe e përgjunjur, aq dhe antikombëtare; sepse i shërben pushtetit, jo shtetit.

Kjo u pa dhe u kuptua edhe njëherë nga deklarimet e Ministrit të Jashtëm, Edmond Haxhinasto dhe nga heshtja fobike e Kryeministrit, Sali Berisha.

Disa muaj më parë, Ministri i Inovacionit dhe i Teknologjisë, Genc Pollo, në një panel televiziv, krahasonte sjelljet e mundshme të dy “Kasemëve” nga Librazhdi, për probabilitetin e ndryshimit nga ata të kombësisë dhe regjistrimit të tyre si grekë.  
Njëri fshatar i varfër, i joshur nga “favoret”greke për ndryshimin e kombësisë; tjetri emigrant ekonomik i pakënaqur nga qëndrimi në Greqi, ku ka ndërruar emër dhe fe dhe që tani me siguri kërkon të kthehet dhe nuk joshet të kthejë kombësinë.
Genc Pollo i ngarkuar nga Kryeministri për të ndjekur problematikën e regjistrimit të popullsisë, si pasardhës i një familjeje, që ka precedencë kolaboracioni me grekët, i ka shërbyer dhe po i shërben kauzës greke; që sa më shumë shqiptarë të regjistrohen si grekë.
Veprimtari dhe lobisti greko-amerikan, i inkriminuar me qëndrimet e tij politike në dëm të Shqipërisë dhe të popullit shqiptar, shovinisti i fandaksur panhelenist Nikolas Gejxh (Nikos Gaxhojanis), si bir shpirtëror i superkriminelit genocidist, Napoleon Zerva, e ka kthyer Jugun e Shqipërisë, në shtëpi të dytë; ku hyn e del sa herë t’i dojë qejfi dhe flet pa dorashka kundër Shqipërisë dhe shqiptarëve.
Kohët e fundit në takimin me veprimtarë minoritarë të një partie të re të themeluar prej tyre, ai propagandoi njohjen e Protokollit famëkeq të Korfuzit dhe një Vorio-Epir të fortë. Ky një pretendim maniakal shekullor grek, që nga koha e “Megaliidhesë” e shpallur nga kryeministri grek Joanis Koletis në vitin 1844.

Siç dihet tashmë, Greqia, megjithëse vend anëtar i BE, ka pretendime territoriale ndaj Shqipërisë, për të ashtuquajturin Vorio-Epir. Greqia kërkon t’a aneksojë ketë tokë shqiptare, pa patur asnjë bazë historike dhe etnogjenetike, deri tani duke shkelur e dhunuar ligjet ndërkombëtare për të drejtat e njeriut dhe marrëdhëniet ndërmjet shteteve fqinje që kanë kontestime territoriale.
Shpëtim Idrizi e ka karakterizuar mirë me argumente Gejxhin, si një antishqiptar që propagandon barazimin e viktimës me kriminelin, madje duke e treguar viktimën si kriminel; dhe si një trumbetues i hapur i aneksimit të Shqipërisë së Jugut nga Greqia, pikërisht në shekullin e 21-të!

Konsullit defiçient grek, Theodhoros Ikonomu, i duhet thënë me forcë, para se të mund të shpallet “person non grata”; çka qeveritarët dhe kryeqeveritari shqiptar tremben shumë t’a shpallin, se vllehët nuk janë grekë. Gjithashtu i duhet thënë se mbishkrimet në gjuhën greke mbi varret e shqiptarëve ortodoksë në Korçë e gjetkë; nuk tregojnë kurrsesi që të vdekurit shqiptarë kanë qenë grekë dhe se Korça (Korica sipas grekëve) nuk është qytet i Vorio-Epirit grek.
Ka qenë një rregull në Perandorinë Osmane, ku mbi varret e ortodoksëve mbishkrimet ishin greqisht; ndërsa mbi varret e muslimanëve mbishkrimet ishin osmanishte (ndasia sipas mileteve).

Reagimi i intelektualëve shqiptarë, ka qenë i pamjaftueshëm, si në kontekst, ashtu dhe në numër ndaj këtij provokimi iritant grek, prej një konsulli ordiner grek në Korçë; i cili nuk përfaqësoka qëndrimin zyrtar të Athinës, për shpifjet e ndyra që deklaroi. Kjo duket qartë edhe nga reagimi zyrtar grek ndaj deklarimeve të Gejxh dhe Ikonomu; por edhe nga reagimi i Qeverisë Shqiptare. Nuk dihet se çfarë do të shohim e dëgjojmë nga pala greke për këtë incident, që përsëritet shpesh prej shumë kohësh, sa që nuk mbahen mend.
Paralajmërimi dhe reagimi i shoqëruar me argumente bindëse i Nënkryetarit të Këshillit të Lartë të Drejtësisë, z. Kreshnik Spahiu, lidhur me vendimet arbitrare të Gjykatave Shqiptare për ndryshimin pa baza ligjore të kombësisë së shqiptarëve vetëm me deklarimin e tyre si grekë; është një akt i rëndë antiligjor, i cili cënon thelbësisht sovranitetin e Shtetit Shqiptar. Prandaj nuk është jashtë logjikës së ligjeve ndërkombëtare dhe të vendit, kërkesa për anulimin e të gjithë vendimeve të pabaza të gjykatave në Gjirokastër, Përmet, Korçë e gjetkë për ndryshimin e kombësisë së shqiptarëve; në rrethana që tashmë dihen.

Mund të shikohet e të trajtohet edhe ndalimi me ligj i ndryshimit të kombësisë;sepse deklarimi grek i shqiptarëve kërkohet nga politika e politikanët e një shteti shovinist, i cili për vete nuk njeh asnjë minoritet në tokën e vet dhe kërkon të helenizojë, si njëqindepesëdhjetë vjet më parë, kombësitë jo greke në territorin e Greqisë dhe në territoret e vendeve fqinje me të; në zbatim të synimit efemer helenik për “ekspansion territorial grek”.

Nga Orhan ZARSHATI

Zbardhet tjetër aferë tronditëse e Ilir Metës, 1 milion dollarë për naftën e Alpetrolit

Pas imunitetit, Ilir Metës pritet t’i vihen prangat për korrupsion aktiv

Tjetër skandal tronditës me kryetarin e LSI Ilir Meta, i lakuar kaq shumë ndër vite për afera dhe skandale të ndryshme. Pas skandalit me 700 mijë euro për dhënin e një hidrocentrali një klienti të tij, Ilir Meta është përfshirë në një aferë edhe më tronditëse, ku tashmë bëhet fjalë për 1 milion dollarë.

Më konkretisht, sipas Prokurorisë Ilir Meta ka ndërhyrë tek Dritan Prifti përtë favorizuar shoqërinë “Halilaj Holding Group”, sh.a në ankandin për “Shitje nafte bruto të prodhuar nga shoqëria “Albpetrol”, sh.a, sasia 50 mijë MT”, duke i ofruar si ofertë financiare për përfitim të paligjshëm deri në 1 000 000 (një milion) dollarë që do të ndaheshin mes tyre.

“Këtë regjistrim e ka bërë për shkak të kërkesave dhe ndërhyrjeve për favore, kërcënimeve, urdhrave e presioneve, të bërë nga ana e shtetasit Ilir Meta për të realizuar gjatë ushtrimit të detyrës së tij veprime jo në përputhje me ligjin, ndër të cilat janë dhe rastet e fiksuara dhe në këtë video, që konkretisht kanë të bëjnë me propozimin, duke i ofruar shumën prej 700 mijë euro dhe 7% të aksioneve për dhënien me koncesion të H/C Egnatia Shushicë, bashkimit të përkohshëm të kompanisë “Vëllezërit Tola”, sh.p.k dhe punësimin e shtetasit Artur Hajdari si drejtues i lartë në Inspektoratin Qendror Teknik si dhe ndërhyrjen për të favorizuar shoqërinë “Halilaj Holding Group”, sh.a në ankandin për “Shitje nafte bruto të prodhuar nga shoqëria “Albpetrol”, sh.a, sasia 50 mijë MT”. Për këtë të fundit, sipas deklaruesit nga shtetasi Ilir Meta, i është ofruar oferta financiare për përfitim të paligjshëm deri në 1 000 000 (një milion) dollarë që do të ndaheshin mes tyre”, thekson Prokuroria në raportin e saj drejtuar Kuvendit, ku kërkon që Meta të ndiqet penalisht. Organi i akuzës sqaron se të gjitha këta fakte i ka nxjerrë Prifti kur është ftuar për të dhënë sqarime. “Më datën 13.01.2011, në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë, është paraqitur me vullnetin e tij shtetasi Dritan Prifti, i cili në deklarimet e dhëna në cilësinë e personit që tregon rrethana të dobishme për qëllime të hetimit, sqaron se regjistrimi audioviziv i materialit të transmetuar më datën 11.01.2011 ora 20:10’ e në vijim në emisionin “Fiks Fare” nga televizioni “Top-Channel”, Tiranë është realizuar prej tij”, thekson Prokuroria.


Ilir Meta, drejt prangave

Në kërkesën drejtuar parlamentit, Prokurorja e Përgjithshme Ina Rama kërkon ndjekjen penale për ish zëvendëskryeministrin Ilir Meta, pasi, sipas saj, ekzistojnë dyshime të arsyeshme se deputeti Ilir Meta ka kryer veprën penale të korrupsionit aktiv. Prokurorja e Përgjithshme e bazon kërkesën për ndjekjen penale të Ilir Metës në vërtetësinë e videos dhe në pasojat që sjellë kjo vërtetësi. “Sipas konkluzionit të aktit të ekspertimit teknik rezulton se video regjistrimi objekt i ekspertimit është i patjetërsuar, personat që jepen në video janë të patjetërsuar dhe shkalla e gabimit është zero. Nga provat e grumbulluara deri në këtë fazë të hetimit paraprak, ka të dhëna të mjaftueshme që të çojnë në dyshimin e arsyeshëm se deputeti Ilir Meta ka kryer veprën penale të korrupsionit aktiv të funksionarëve të lartë të shtetërorë ose të zgjedhurve vendorë, të parashikuar nga neni 245 i Kodit Penal”, thekson Prokuroria. Korrupsioni aktiv, për të cilin akuzohet Ilir Meta, parashikohet në Kodin Penal si vepër që dënohen nga 1 deri në 5 vjet dhe me gjobë nga 500 mijë deri në 2 milionë lekë. Kështu pa heqjes së imuniteti dhe marrjes në pyetje si qytetar i zakonshëm, Ilir Metës priten t’i vihen prangat për korrupsion. Për Bashkimin e Evropian dhe SHBA skandali Meta do të ishte prova e fundit për drejtësinë Shqiptare.

Korrupsioni aktiv dënohet deri në 5 vite burg

Ilir Meta i thotë Dritan Priftit se ka rregulluar gjithçka me kryetaren e Gjykatës së Lartë, Shpresa Beçaj, për dhënien e një tenderi mikut të tij dhe në ë këmbim do të marrë 7% të investimit dhe 700 mijë euro në dorë. Ndërkohë Meta i ofron Prifti 500 mijë dollar për një aferë nafte. Kjo përbën vepër penale dhe personi që e konsumon, sipas Kodit Penal dënohet deri në 5 vite burg. “Korrupsioni aktiv i funksionarëve të lartë shtetërore, të zgjedhur vendor-neni 245. Premtimi, propozimi ose dhënia tërthorazi ose drejtpërdrejt i çfarëdo përfitimi të parregullt, funksionarëve të lartë shtetërorë ose të zgjedhurve vendorë, për vetë ose për persona të tjerë për të kryer ose mos kryer një veprim, që lidhet me detyrën a funksionin e tij, dënohet me burgim nga një deri në pesë vjet dhe me gjobë nga pesëqind mijë lekë deri në dy milionë lekë”, thuhet në Kodin Penal.

Meta: Imuniteti im të hiqet pa procedura
Kreu i LSI-se Ilir Meta, ka deklaruar se do t`i kërkojë kryetares së Kuvendit Jozefina Topalli, për të hequr imunitetin e tij pa procedura. “Me qëllim që të çmontohen akuzat televizive ndaj personit tim, në emër të opinionit publik, i kërkoj zonjës Topalli vazhdim të deklarimit tim për dhënien e imunitetit në mënyrë vullnetare, që ta autorizojë atë pa procedurë parlamentare, në mënyrë që prokuroria të mos ketë asnjë justifikim për detyrime ligjore. Sa u përket hetimeve për video-kasetën me Priftin, jam i pari i interesuar për ecurinë e tyre në respekt të moralit tim. E lashë imunitetin me vullnet dhe dëshirë e kam kurajë të përballem me të vërtetën”, tha ai. Meta ka e ka vlerësuar videon me Priftin si një sulm politik ndaj tij,duke shtuar ndër të tjera faktin se e vërteta le të dalë me ekspertizë vendase dhe të huaj dhe se këto ekspertiza i kemi realizuar. “Me teknologjinë e sotme, është e lehtë të manipulosh, por sot gjithashtu është e lehtë që të verifikohen manipulimet”, tha ai.

Adriatik Doçi, G. Sot

Dy video, prokuroria kërkon imunitetin e Metës dhe Priftit

Prifti filmon veten duke marrë ryshfet 70 mijë euro

Prokuroria e Përgjithshme ka kërkuar Kuvendit heqjen e imunitetit për Ilir Metën e Dritan Priftin, të akuzuar për korrupsion. Eksperti amerikan zbulon videon e fshirë në kompjuterin e Priftit, ku ai filmonte veten duke marrë ryshfet
Prokuroria e Përgjithshme ka dorëzuar kërkesën për heqjen e imunitetit të deputetëve Ilir Meta e Dritan Prifti.

Kërkesa vjen pas hetimeve që janë bërë për një video të publikuar në media më 12 janar. Në video shfaqet zv/kryeministri duke kërkuar nga zyrtari i partisë së tij të bëjë pazare korruptive. Video shkaktoi shumë debat. Prokuroria e Tiranës nisi hetimet dhe pasi gjeti elementë të veprës penale ia nisi dosjen Prokurorisë së Përgjithshme për shkak se bëhej fjalë për hetimin e njerëzve me imunitet parlamentar. Edhe pse nuk ka një njoftim zyrtar mësohet se akuza ndaj Metës është për korrupsion aktiv. Kurse akuza ndaj Priftit është korrupsion pasiv.

Prokurorja e Përgjithshme e bazon kërkesën për ndjekjen penale të Ilir Metës në dy pika: Së pari, në dëshmitë e Dritan Priftit, të cilin e citon se: regjistrimin e ka bërë për shkak të kërkesave dhe ndërhyrjeve për favore, kërcënimeve, urdhrave dhe presioneve të bëra nga Ilir Meta gjatë ushtrimit të detyrës. Sipas dëshmisë se Dritan Priftit, të cilës i referohet prokurorja e Përgjithshme, veprimet jo në përputhje me ligjin janë edhe rastet e fiksuara në video, që kanë të bëjnë me ofrimin e shumës prej 700 mijë euro dhe 7% të aksioneve për dhënien e koncesionit te një hidrocentrali.

Pika e dytë ku mbështetet prokurorja e Përgjithshme për të kërkuar heqjen e imunitetit të Ilir Metës dhe ndjekjen penale të tij është konkluzioni i një eksperti amerikan, konkluzion i cili i bashkëlidhet kërkesës për imunitet. Në këtë konkluzion mes të tjerash thuhet se: "Videoja qe është transmetuar në programin televiziv dhe që gjendet në USB-në (e dorëzuar nga Dritan Prifti si provë), në fakt është vetëm gjysma e videos. Videoja e plotë gjendet në sistemin e kompjuterik (po ashtu të dorëzuar nga Dritan Prifti si prove). Duket se videoja e plotë është ndarë në dy video të ndryshme, shprehet eksperti, duke shtuar se nuk ka gjetur prova që personat që jepen në video janë tjetërsuar. Eksperti thotë gjithashtu se nuk ishte në gjendje të pastronte segmentin audio të videos me pajisjet që kishte në dispozicion. Data në BIOS dhe koha në kompjuter ishin në përputhje me datën dhe kohen aktuale në Shqipëri." "Si rezultat, konkludon eksperti, duket se te gjitha datat dhe kohët e dhëna më parë në këtë raport janë te sakta".

Prokurorja e Përgjithshme thotë në kërkesën e saj se "sipas konkluzionit të aktit të ekspertimit, rezulton se videoregjistrimi është i patjetërsuar dhe shkalla e gabimit është zero".

Ndërsa historia për ndjekjen penale të Dritan Priftit për korrupsion pasiv, në bashkëpunim, megjithëse bazohet tek videoregjistrimi i bërë prej vetë zotit Prifti, ka marre një rrjedhë të papritur. Në kërkesën e saj për heqjen e imunitetit të Dritan Priftit, Prokurorja e Përgjithshme është bazuar sërish tek akti i ekspertit amerikan për të njëjtin material të dorëzuar prej Dritan Priftit. Në kompjuterin ku zoti Prifti kishte hedhur materialet e regjistruara prej tij, eksperti thotë se ka zbardhur edhe një video e cila ishte fshirë nga aparatura. Përmbajtja e kësaj videoje të fshirë shpjegohet në kërkesën e prokurores se Përgjithshme për ndjekjen penale të Dritan Priftit për korrupsion pasiv. Prokurorja e Përgjithshme shkruan se: "nga ekspertimi teknik i provave materiale ka rezultuar se në to ekziston edhe një video tjetër e cila është fshirë dhe që është rikuperuar nga eksperti. Në video janë të regjistruar dy persona, ish ministri Dritan Prifti dhe ish zëvendësministri i Ekonomisë, Leonard Beqiri. Këta shtetas, sipas asaj që evidentohet në video, kanë zhvilluar biseda për përfitime financiare të parregullta që vijnë nga ushtrimi i funksioneve te tyre publike".

Prokurorja e Përgjithshme thotë se në këtë video në një moment shihet që Dritan Prifti dhe Leonard Beqiri ndajnë mes tyre një shumë parash prej 70 mijë eurosh. Nga provat e grumbulluara, thotë prokurorja e Përgjithshme, ka të dhëna të mjaftueshme që të çojnë në dyshimin e arsyeshëm se deputeti Dritan Prifti ka kryer veprën penale të korrupsionit pasiv në bashkëpunim. Korrupsioni aktiv, për të cilin akuzohet Ilir Meta, parashikohet në kodin penal si vepër qe dënohen nga 1 deri në 5 vjet dhe me gjobe nga 500 mije deri në 2 milionë leke. Ndërsa korrupsioni pasiv në bashkëpunim, për të cilin akuzohet Dritan Prifti dënohet nga 4 - 12 vjet dhe me gjobë nga 1 - 5 milionë leke.

Laptopi i Priftit nxjerr në shesh të dhëna "të papritura", që përfshijnë edhe vetë akuzuesin në afera korruptive.

Eksperti USA: Nuk ka montazh

Mua më është kërkuar që të ekzaminoj driver-in dhe të përcaktoj nëse dosjet e videos janë tjetërsuar (duhet të theksoj se tjetërsimi i videos është një proces shumë i vështirë dhe se programi për të bërë të mundur këtë gjë është shumë i shtrenjtë). Unë i studiova dosjet e programit (Program Files) dhe nuk gjeta asnjë program softuerë të instaluar që të ishte përdorur për tjetërsimin e videos.

Më poshtë gjeni opinionet e mia:
Kamera ka kapacitet ruajtës të brendshëm prej 8GB dhe është përdorur për të regjistruar në versionin video. Ajo është lidhur me sistemin e kompjuterit portabël laptop. Po ashtu, unë isha në gjendje që të zbardh një video që ishte fshirë nga aparatura. USB-ja përmban tre dosje (dokumente) video që janë formate të ndryshme të të njëjtës video. Video që është transmetuar në programin televiziv dhe që gjendet në USB, në fakt është vetëm gjysma e videos. Video e plotë gjendet në sistemin kompjuterik. Duket se videoja e plotë është ndarë në dy video të ndryshme...

Prokuroria ka kërkuar pranë parlamentit të hiqet imuniteti i ish-zëvendëskryeministrit Ilir Meta, që të fillojnë hetimet për videon korruptive

Eksperti
Video e re e zbuluar nga prokuroria shqiptare është regjistruar nga vetë ish-ministri Dritan Prifti. Burime të prokurorisë pohuan dje se ajo është zbuluar nga një ekspert amerikan, i cili ka punuar më parë edhe me organet hetimore në SHBA. Ky është një person i njohur në fushën e informatikës dhe ka mundur që të gjejë videon e fshirë në hardiskun 8GB të "orës së tavolinës", me të cilën ishte filmuar videoja.

Video
Sipas burimeve të prokurorisë, video në fjalë është 32 minuta e gjatë. Skena është në zyrën e ish-ministrit Dritan Prifti dhe përveç tij, aty ndodhet edhe zv.ministri i Ekonomisë, Leonard Beqiri. Në video shfaqet një shumë prej 70 mijë eurosh, e cila, sipas prokurorisë, është ndarë mes Priftit dhe Beqirit. Burimet e prokurorisë pohuan se zëri në video është i dobët, por gjithsesi ekspertët kanë mundur që të nxjerrin thelbin e saj.

Ndërkombëtarët
Bashkimi Europian dhe Ambasada Amerikanë kanë shprehur shqetësimin e tyre për situatën e krijuar së fundmi në parlamentin shqiptar. "Ambasada Amerikane dhe Bashkimi Europian shprehin shqetësimin e thellë se disa anëtarë të parlamentit kanë kryer sjellje shumë të pahijshme gjatë seancës së fundit. Populli shqiptar pret që anëtarët e parlamentit të sillen me maturi, aq më tepër në situatën e tanishme, duke treguar respekt për kolegët, si dhe për institucionin e Parlamentit të Republikës së Shqipërisë. Mosmarrëveshjet mes partive duhet të zgjidhen përmes debateve civile dhe dialogut", - thuhet në deklaratën e përbashkët të Bashkimit Europian dhe Ambasadës Amerikane.

G. Shekulli

'21 janari', arrestohet gardisti i videos së vrasjes së Ziver Veizit

Burime të rezervuara të Prokurorisë kanë pohuar arrestimin e Agim Llupos, me detyrë oficer i Gardës së Republikës. 

Agim Llupo është gardisti që shfaqet duke qëlluar në videon ku dëshmohet vrasja e protestuesit Ziver Veizi në 21 janar.

Dyshohet se oficeri i Gardës, Agim Llupo në demonstratën e 21 janarit, ka patur në përdorim armën automatike, tip "MP5", me të cilën është qëlluar Veizi.



Shekulli

Korça quhet Vorioepir, thotë konsulli grek

Korçë, 6 shkurt - Me idenë e bashkimit të kombit grek, thirrje për bashkim dhe helenizim janë bërë nga Korça nga diplomatët e shtetit fqinj, në 20 vjetorin e themelimit të Omonias në Korçë. Konsulli grek Theodhoros Ikonomu ka përshëndetur grekët e Korçës duke theksuar se edhe njëherë do të përsërisë të njëjtin mesazh, atë se në Korçë ka grekë, raporton Top Channel.

Bashkë me dy deputetët grekë të Janinës dhe Follorinës, konsulli grek ka mbështetur idenë e regjistrimit të grekëve, ndërsa ka bërë thirrje për bashkim në emër të Vorioepirit.

“Përshëndes grekët e Korçës sepse kjo që ndodh sot ju përket atyre. Do të jap edhe njëherë të njëjtin mesazh: Po, ekzistojnë grekë në Korçë. Po, vllenjtë janë grekë. Grekë, mos u trembni nga regjistrimi i popullsisë, të shpallni origjinën reale dhe të gjithë atyre që janë në dyshim dhe me frikë dhe pyesin veten jam me siguri grek, ju them një gjë, shkoni në varreza dhe shikoni varrezat e etërve dhe gjyshërve tuaj dhe gjuhën në të cilën janë të shkruar dhe merrni vendimin tuaj.
Janë në gjuhën greke.

Kjo betejë nuk mbaron me regjistrimin e popullatës, por nis me regjistrimin e popullatës greke.

Eksistojnë të drejta të minoriteteve. Por këto të drejta duhet të vihen në funksion në të gjitha zonat e Shqipërisë të cilat përfaqësojnë emrin Voriepir. Ky është Vorioepiri. Në Vorioepir eksiztojnë grekë, kjo vërtetohet dhe do vërtetohet më tepër kur të regjistrohet popullata dhe këtu duhet të funksionojnë të drejtat e minoritetit. Kurajo, shpresë dhe betejë”, është shprehur ai.

Deklaratat e tij janë mbështetur edhe nga dy deputetët grekë të Janinës dhe Follorinës, Mihalis Pandulas dhe Stathis Theodhoridhis.

Duke i quajtur bashkëkombas “grekët” e Shqipërisë, deputetët grekë i janë referuar më shumë deklarimit të kombësisë dhe regjistrimit të popullatës greke në Korçë dhe në Shqipëri.

Ky ka qenë në thelbin e deklaratave të dy deputetëve grekë të cilët kanë qenë të pranishëm në ceremoninë e 20 vjetorit të themelimit të degës së Omonias.

Burimi:http://shqip.time.mk/read/d8131e503d/d8ee4d7a4e/index.html

Pse kam zgjedhur Shqipërinë?

Jam ulur për të shkruar me një ndjesi shtypëse trysnie të brendshme - është diçka që dua ta bëj të kuptueshme - por filloj të radhis fjalë pa një ide të qartë sesi do të komunikoj një gjë kaq absolutisht të thjeshtë.

Sipas botës prej nga rrjedh, kam bërë një zgjedhje në dukje donkishoteske dhe ndoshta farfurishëm romantike dhe jopraktike. Kam shitur biznesin dhe apartamentin, sa për të dalë me të miat, dhe jam shpërngulur me pak valixhe me sende të zgjedhura pa sistem në Shqipëri - për të qenë specifike në Shqipërinë e Epërme, në rrethin e Tropojës, deri më tash ndoshta një nga rajonet më të varfra dhe të prapambetura e të harruara të Europës. Për ta bërë edhe më të mallkueshëm jopraktikalitetin e vendimit tim, më duhet të shtoj se nuk kam asnjë burim të ardhurash, asnjë plan për diçka të tillë dhe, as ndonjë mendim të qartë sesi do të jetë e ardhmja ime. Siç as nuk jam në ndonjë moshë që t’ia fal vetes një qëndrim kaq kavalier ndaj të ardhmes. Në botën time unë duhet të isha duke planifikuar me mend në kokë për pleqërinë. Epo, nuk jam.

Kështu që cytja ime është të shpjegoj kuptimin faktik të vendimit tim - të komunikoj se pse jam absolutisht e sigurt që ky është vendimi më i mençur dhe zgjedhja më praktike e jetës time deri më sot. Çfarë paska kaq magjepsëse kjo Shqipëria? Çfarë ka këtu që më turbullon dhe nuk e kam hasur në vendet e tjera ku kam qenë? Diçka të njëmendtë dhe të prekshme, që vlen më shumë se çfarëdo kam braktisur? Dhe çfarë është ajo që shoh dhe që të tjerët nga bota ime nuk e kapin e që shpesh duket sikur nxitojnë ta ndihmojnë Shqipërinë të humbë pikërisht atë që, sipas meje, e bën atë kaq të vlershme? Diçka për të cilën ia vlen të ngresh zërin? Diçka që është bash çka bota ime duhet të marrë si mësim? Ose të rimësojë atë që kaq shpesh duket se harrohet. 

Mendja shigjetohet nga imazhe që nuk dinë të organizohen. Argumente dhe kundërargumente. Në njëfarë mënyre mendoj se arrijnë të bëjnë bashkë një përgjigje ose diçka të tillë që duket si arsyetim, gjithsesi.

Një burrë në një shitore në Tiranë, ku unë bleva një kapotë elegante kashmiri për gjysmën e çmimit (aq sa do kushtonte një darkë për dy vetë në Neë York) u intrigua, si të gjithë shqiptarët, nga zgjedhja ime: Shqipëria e periferisë para Neë York-ut? Ai ka jetuar në Londër; i njeh të dyja botët dhe fillon të argumentojë arritjet e Shteteve të Bashkuara dhe Anglisë - pavarësisht sesi janë sjellë me pjesën tjetër të botës, ato janë siguruar që qytetarët e tyre të çojnë një jetë të mirë, gjë të cilën qeveritë shqiptare s’e bëjnë dhe as e kanë bërë. Pjesa e dytë e deklaratës së tij është sigurisht e vërtetë, por unë filloj të psherëtij - nuk do të debatoj rreth Anglisë, por Amerika? Një ndër përqindjet më të larta të vrasjeve, përqindjen më të lartë të vdekjes së foshnjave nga të kequshqyerit, arsimimi i keq, mungesa e sigurimeve shëndetësore, përqindje të lartë të të burgosurve … dhe ndër më të privilegjuarit në këtë vend, 27 milionë njerëz në antidepresivë (sipas Arkivave të Psikiatrisë Qendrore, 2009)? Nuk jam e sigurt. I përmend mënyrën me të cilën njerëzit në Shqipëri kujdesen për njëri-tjetrin dhe burri në dyqan buzëqesh dhe më thotë, ‘ah, po, por a e di nga vjen kjo? Nga mungesa e qytetarisë. Ne ende kemi nevojë për njëri-tjetrin. Por kur fillojmë të kemi sukses, nëse ia arrijmë kësaj, jeta do të bëhet si në Angli - gjithsecili për vete.

Ja edhe një tjetër pamje: unë, Alfredi, vëllai i tij Skënderi, jemi në Kamenicë, fshati i strukur lart pranë kufirit me Kosovën, ku nëna e Alfredit, Sosja, u rrit. Bora nuk na lejon për të shkuar në Valbonë dhe kemi ndalur këtu për sonte. Graniti, kushëriri i Alfredit, një djalosh i stërmadh përmasash herkuliane, po na pret në Doganë me dy vëllezër të tij (ata janë nëntë fëmijë, që jetojnë këtu me prindërit e tyre, vëllanë e Soses dhe gruan e tij). Të gjashtë kacavirremi në makinën e familjes, një imitim fuoristrade, dhe nisemi përmes dëborës përgjatë një shtegu gjarpërues, tabani i të cilit është natyrisht baltë e gurë. Ngecim disa herë dhe të gjithë dalim jashtë për ta shtyrë nën dritën e hënës. Çfarë do të bëje nëse ia behnin ujqit? - më pyet Skënderi. Për besë, unë do ia fusja vrapit!- thotë ai. Vjen një moment kur unë rrëshqas dhe bie me fytyrë në dëborë dhe të gjithë qeshim.

Pas nja një ore mbërrijmë - në këmbë, pasi makinën e braktisëm diku më larg. Gratë e shtëpisë e hedhin veten te këmbët tona duke qeshur dhe duke na ndihmuar të heqim këpucët e ngrira; na fusin në odën e miqve ku bubullon zjarri në një stufë drush dhe ia fillojnë procesit të gjatë të zbavitjes së mysafirëve.

Më japin papuçe të thurura me dorë, për të ngrohur këmbët, pasi më ulin në një karrige ngjitur me zjarrin. Të katër gratë fillojnë e pyesin vizitorët me radhë: Si je? A u lodhe? A u mërzite? Nanën, si e ke? Po vëllanë? Motrën? Fëmijët?

Na gostisin me lëng portokalli. Dhoma është e thjeshtë: mure të lyer me gëlqere, stufa, televizori, tri kanape mbuluar me copë të kuqe e të zezë. Në një prej mureve, një orë e sofistikuar brenda një kornize, duket si diçka e dalë nga një copë veçanërisht e shkëlqyer arkitekture islamike; në anën tjetër, një kalendar i madh me reklamën e diçkaje të cilën tani e kam harruar. Një qilim i trashë në dysheme. Na shërbehet kafe turke në kupa të vogla delikate dhe raki të bërë vetë, futur në një shishe coca-cola. Cigaret nuk kanë të pushuar dhe ato ndërrojnë duar derisa secili prej burrave ka një stivë të vogël me to ngjitur me kupat e kafesë.

Kuvendi rrotullohet rreth protestave në Tiranë - një anëtar i qeverisë ka incizuar një ministër tjetër duke kërkuar një ryshfet prej 700 mijë eurosh nga një prej kontraktorëve të një projekti në infrastrukturë dhe ia ka dhënë videon një emisioni të njohur televiziv.

Kjo është krejtësisht normale dhe të gjithë e dinë, por asnjëherë më parë nuk është dokumentuar kaq pamohueshëm. Si kundërpërgjigje, nja 20 mijë shqiptarë dolën në rrugë. Nja 20 mijë shqiptarë dhe të paktën një amerikan shkoi sa për të parë dhe, kjo natyrisht, isha unë.

Secilit i vënë përpara një pjatë të stërmadhe me të paktën pesë gjëra të ndryshme - dy lloje mishi, qofte të bëra vetë, patate të skuqura, speca të regjur të mbushur me lakër, një kos i trashë dhe i verdhë që e quajnë ‘ngjyem’, ndjekur nga supë lakre me mish të tharë e të zier në të e më pas nga pasta me, nëse kujtesa më ndihmon, më shumë mish dhe, e gjitha kjo natyrisht, shoqëruar me kanistra që mbushet e zbrazet me një bukë të ngrohtë e të butë të bërë vetë.

I zoti i shtëpisë po na rrëfen të rejat e fundit që transmeton televizori rreth pasojave të protestës. Ndërsa unë dhe Alfredi ishim në protestë gjatë orëve të para të saj, mbeta e tronditur, e impresionuar në fakt, me mënyrën me të cilën policia, karfosur me mjete antiprotestë, qëndroi e qetë dhe pa reaguar nën shiun e gurëve, të cilët protestuesit ua hidhnin; copa mermeri të thyera nga shkallët e mauzoleumit të Enver Hoxhës, që ndodhej, si për lehtësi të gjërave, afër me Kryeministrinë. Si mundën të mos lëviznin as edhe një qepallë, teksa makinat e policisë të parkuara në shkallët e mauzoleumit u përmbysën dhe iu vu flaka? Mbi protestuesit u derdh gaz lotsjellës, por kjo ngjante më shumë me një formalitet, pjesë e procedurës dhe nuk bezdisi asnjë prej nesh. Më dukej sikur një simpati e nënzëshme ishte në veprim, në kuptimin se njerëzit ishin absolutisht brenda të drejtës së tyre për të demonstruar me forcë, gjë e cila, në rrafsh filozofik, kështu ishte. Natyrisht, sipas filozofisë amerikane, e cila, e pëlqen ose jo, ruan me anë të Amendamentit të Dytë të Kushtetutës të drejtën për të mbajtur armë - specifikisht për të mos u çarmatosur nga qeveria, rrënjët e kësaj nevoje, të paktën në kryeherë, ishin një mbrojtje për njerëzit, në rast të nevojës për të reaguar kundër një regjimi shtypës.

Hapet një shishe verë dhe mbushen gotat rreth e rreth. Kortezia e çuditshme dhe komplekse që vura re në protestë - kur nuk ishin duke gjuajtur gurë apo u vënë zjarrin makinave, protestuesit (shumica burra të moshuar me ombrella elegante) ishin të qetë, madje edhe të qeshur dhe si gjithnjë me një brerore mirësjelljeje - zgjati për ca orë, por kur ra mbrëmja tre burra u vranë, të qëlluar, siç hamendësohet, nga policia. Pamjet e dy prej burrave tek këputeshin nga plumbat do të jepen herë e pafund në televizione. Në një moment, kur unë ngatërrova diçka në shqipen time fëminore, i zoti i shtëpisë reagoi duke thënë ‘epo, ky është kapitalizmi. Nëse ke para, mund të hash. Nëse jo, mund të vdesësh. Kjo është e gjitha’.

E zonja e shtëpisë më afrohet, ma merr pirunin, ia ngul një salsiçeje të kolme dhe ma jep duke këmbëngulur ta ha e ta shoqëroj me verë. E gjitha kjo përsëritet disa orë më vonë për mëngjes. Me sa di unë, e vetmja e ardhur që këta njerëz kanë janë një tufë prej 50 gjelash. Fëmijët nuk kanë shkuar në shkollë. I zoti i shtëpisë, sidoqoftë, më thotë Alfredi, është burrë me shkollë. E ka kryer të mesmen.

Ja edhe një tjetër pamje: në televizor shohim një grusht njerëzish që sillen rreth portës së Kryeministrisë. Papritur - videoja nuk ka kolonë zanore të dallueshme - një burrë bie përtokë qetësisht. Ai është qëlluar nga një prej snajperëve në çatinë e godinës së qeverisë. Plaku afër tij e sheh sikur po i thotë ‘e, me çfarë po luan?’ Pastaj e kupton. Ai përkulet mbi trupin e rënë, ia hedh krahët anash dhe thërret për ndihmë.
Të tjerë mbërrijnë dhe e marrin trupin me vete. A shihni edhe ju atë që shoh unë? Askush nuk ia mbathi. Nuk ikën nga plumbat. U afruan për të ndihmuar. 

Ja edhe pamja e fundit: pak para se të lëmë Kamenicën, jam ulur në borë në anë të një muri që shërben si rrethim për shtëpinë. Një prej vajzave të shtëpisë ulet afër meje. Vështrojmë së bashku kah kodrat e mbuluara me borë, absolutisht të heshtura dhe lavdishëm të zbrazëta. Një harabel i madh luan në një pemë të ngrirë duke hedhur shkrifla bore përtokë. A të pëlqen Shqipëria, më pyet ajo. Oh, po, them unë. E dashuroj. Kthehem dhe e shohim njëra-tjetrën në sy duke buzëqeshur gëzueshëm. Po ti?, e pyes. E shoh teksa kthehet dhe u hedh sytë maleve. Oh, po, thotë ajo, ende me buzë në gaz. Po.


Catherine Bohme