Si po keqpërdoret në Kosovë feja islame për qëllime politike dhe pse Qeveria e Prishtinës urgjentisht duhet të insistojë që shqiptarët në diasporë të integrohen në shoqëritë nikoqire?
Tani të gjithë janë të tronditur. Të shokuar. Të dëshpëruar. Të hidhëruar. Të zhgënjyer. Jo pak pëshpëritin: “Si është e mundshme që një shqiptar të hapë zjarr kundër ushtarëve amerikanë, shpëtimtarëve të këtij populli, atyre që sollën lirinë bashkë me ushtarë të vendeve të tjera evropiane?”
Ka një lloj irracionaliteti në reagimet shqiptare pas vrasjes në Frankfurt, sepse dorasi me emrin Arid Uka është rritur dhe radikalizuar islamikisht në Gjermani, pra pak ka të bëjë me Kosovën.
Në bazë të njoftimeve mediale dhe hetimeve të deritanishme ky kosovar me origjinë nga Mitrovica duket se e ka përqafuar terrorizmin në emër të fesë tek gjatë muajve të fundit, pasi është shëtitur nëpër internet, duke shikuar disa video me propagandë islamike dhe duke lexuar predikime urrejtëse në forumet fundamentaliste. Thuhet po ashtu se ai ishte i ndikuar nga disa predikues ekstrem fetarë, të cilët janë të njohur për autoritetet e sigurisë në Gjermani.
Profili kriminalistik i Arid Ukës është frikësues për çdo hetues kundër terrorizmit: Kosovari, me sa duket, ishte një lloj “ujku i vetmuar” (Lone Wolf), pra pas tij s’qëndronte ndonjë rrjet që e kishte nxitur për të kryer krimin e llahtarshëm, vrasjen e dy ushtarëve amerikanë në aeroportin e Frankfurtit. Persona të tillë, të cilët radikalizohen brenda mureve të shtëpisë, duke e kompletuar nga interneti koktejin privat me helm pseudofetar, është shumë vështirë të zbulohen, parandalohen dhe arrestohen. Ata mund të lënë gjurmë digjitale në internet, por jo diçka më shumë. Ndonëse Arid Uka është rritur në Gjermani dhe mbase islami radikal kosovar nuk ka pasur ndikim të drejtpërdrejtë shtytës mbi të për të kryer krimin kundër ushtrisë amerikane, megjithatë ky rast duhet t’i shërbejë politikës në Kosovë, sidomos autoriteteve të sigurisë, që ta marrin shumë seriozisht ballafaqimin me rrezikun e terrorizmit që vjen nga qarqet e vetëshpallura si islamike.
Patriotizmi i rasojit
Tre zyrtarë mbajnë përgjegjësinë parësore për të bllokuar dhe çrrënjosur aktivitetet radikale islamike në Kosovë: Bajram Rexhepi si ministër i Punëve të Brendshme, Reshat Maliqi si shef i policisë së Kosovës dhe Ramë Buja si ministër i Arsimit.
Që të tre duhet të kërkojnë mbështetje nga vendet evropiane dhe nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës në luftën kundër elementëve që keqpërdorin fenë për qëllime politike, që kërkojnë shamia nëpër shkolla, pasi e kanë lexuar ideologjikisht Kuranin dhe synojnë shtypjen dhe degradim shoqëror të femrës.
Njëkohësisht qeveria e Kosovës duhet të kërkojë nga shtetasit kosovarë që jetojnë në Gjermani, Zvicër, Austri, Suedi dhe vende të tjera evropiane që të integrohen në shoqëritë nikoqire. Integrimi nuk është humbje identiteti. Kush është i integruar mirë e ka më lehtë të ruajë vlerat kombëtare dhe identitare. Kush s’pranon të integrohet, mbetet i konservuar në arkaizmin kulturor dhe bën një jetë jashtë shoqërisë nikoqire, ku lidhja e vetme me botën është përmes antenës satelitore.
Qeveria e Kosovës duhet të apelojë sidomos te prindërit shqiptarë në diasporë që fëmijëve të tyre t’ua mësojnë së pari gjuhën e vendit nikoqir, pastaj, gjithsesi, edhe gjuhën shqipe. Por, ata shqiptarë që mendojnë të jetojnë në Zvicër, Gjermani, Austri e gjetiu, duhet patjetër të përvetësojnë gjuhën vendore. Është e tmerrshme që shumë shqiptarë të ardhur në mërgim para 30 vitesh ende flasin tepër dobët, ta zëmë, gjermanisht apo frëngjisht. Shpesh të njëjtën rrugë e ndjekin edhe fëmijët e tyre, të cilët rriten në ambiente shtëpiake të dominuara me disa fotografi të zverdhura të figurave kombëtare, por pa asnjë libër në raft, sepse të gjitha raftet janë të zëna me turshi të sjella nga vendlindja. Diaspora konservative duhet të heq dorë nga patriotizmi i rasojit, sepse Kosova ka ndryshuar, nuk është më ajo e viteve 60-të dhe 70-të. Nga ana tjetër edhe shoqëria e Kosovës duhet të heq dorë nga një lloj etnoracizmi ndaj diasporës, e cila nuk është trup homogjen.
Është për keqardhje që politikanët e Kosovës vazhdojnë ta injorojnë si rrezikun nga radikalizmi islamik ashtu edhe refuzimin e jo pak shqiptarëve në diasporë për t’u integruar.
Pas sulmit në Frankfurt kryeministri Hashim Thaçi ose së paku ministri i tij (edhe) për diasporë është dashur t’u drejtohen opinionit kosovar përmes televizionit dhe gazetave dhe të dërgojnë apele në drejtim të diasporës mbi domosdoshmërinë e integrimit. Nuk mjafton që politikanët e Prishtinës vetëm të nënshkruhen në “Librin e Zisë” në Ambasadën e SHBA-ve, të ngrysin fytyrat dhe të shprehen me fjalë tronditëse mbi atë që ndodhi në Frankfurt. Qeveria e Kosovës kurrsesi nuk duhet ta bëjë gabimin e kryeministrit popullist turk Recep Tayyip Erdogan, i cili para disa ditësh qëndroi në Düsseldorf të Gjermanisë, ku mbajti një fjalim para bashkëkombësve të tij, me ç’rast tha se turqishtja, jo gjermanishtja, duhet të jetë gjuha e parë që duhet ta mësojnë fëmijët e prindërve turq. “Ju jeni shtetas të mi”, tha Erdogan me ton polemist.
Gazetat gjermane e quajtën fjalimin e tij “një predikim urrejtës”. Sulltani nga Allamani, siç e përshkroi revista “Der Spiegel” kryeministrin turk, bashkëkombësve të tij tërthorazi u tha që të mos integrohen në Gjermani dhe të ruajnë rolet tradicionale në familje, ku babai është maço dhe femrat martohen fare të reja. Nuk është befasuese që edhe gjenerata e tretë e turqve në Gjermani shpesh jeton në geto. Para tri vitesh Erdogan në Köln kishte thënë se asimilimi është krim kundër njerëzimit, ndonëse askush në Gjermani nuk kërkon as prej turqve, as prej shqiptarëve që të asimilohen, por vetëm të integrohen.
Paraqitje të tilla të Erdoganit vetëm sa e shtojnë skepticizmin në Bashkimin Evropian (BE) se Turqia, përkundër demokratizimit gjatë viteve të fundit, megjithatë, në thelb, nuk është e gatshme të përvetësojë vlerat e shtetit modern, prandaj, njëherë për njëherë, as që mund të bëhet fjalë për anëtarësimin e saj në BE. Kosova nuk duhet të shkojë kësaj rruge.
Damkosja me kamxhik
Republika e Kosovës duhet të ndjek një rrugë tjetër, pra rrugën thellësisht proevropiane, duke përvetësuar ligjet, rregullat, vlerat, iluminizmin tradicional evropian.
Kosova dhe politikanët e saj duhet të ballafaqohen edhe me një fenomen anësor, por jo të parrezikshëm: radikalizmin islamist, i cili përdhos islamin tradicional shqiptar, fyen ndjenjat fetare paqësore të shumicës së shqiptarëve, të cilët nuk duan ta ndërrojnë plisin me kësula arabe, as tirqit dhe xhinset me pelerina të “modës” shkretinore.
Kjo shoqëri dhe politikanët e saj seriozë (nëse ka mbetur ndonjë i tillë) duhet të shqetësohen kur në Prizren “persona të panjohur” rrahin brutalisht një qytetar të krishterë protestant, i cili shpërndan Bibla.
Kjo shoqëri duhet të shqetësohet kur një provokator religjioz, siç është Shefqet Krasniqi, e fyen Nënë Terezën, duke thënë se kjo murgeshë dhe humaniste e ka vendin në ferr, sepse, sipas kësaj logjike të mbrapshtë teologjike, parajsa qenka e rezervuar vetëm për myslimanë.
Kush e ka parë Shefqet Krasniqin duke predikuar, lehtë mund të mendojë se gjendet para një drejtuesi të ndonjë sekti, të tillë që predikojnë shëlbim kolektiv të shpirtit. Ky kolumnist i mediave të afërta me Partinë Demokratike të Kosovës (PDK) shfaqet para besimtarëve në xhami, fillon të tregojë për çastet e fundit të jetës së profetit Muhamed dhe befas i shkojnë lotët rrëke, thua se Shefqet Krasniqi ia paskësh flladitur ballin të dërguarit të Perëndisë para se ai të largohet në parajsë.
Ky teolog s’është gjë tjetër përveç se një manipulator shpirtrash në një shoqëri të varfër e të poshtëruar nga pushteti, siç është shoqëria e Kosovës. Nga kjo pozitë Krasniqi ka filluar, sidomos kohëve të fundit, të merret edhe me politikë, të damkos me kamxhik disa parti politike, siç është “Vetëvendosja”, dhe të bëjë propagandë për parti të tjera, të cilat udhëhiqen nga persona që në opinion çirren se janë myslimanë, por gjatë netëve të gjata në metropolet evropiane ekzaltohen me shërbimet që ofrohen në këso ambientesh me drita të kuqe. Të tillët s’e kanë problem të shkojnë në xhami për vota, t’ua puthin dorën imamëve injorantë dhe, njëkohësisht, të kapërdijnë mish të gjithfarshëm, siç njoftonte këto ditë shtypi kroat. Këta janë aleatët e vetëshpallur të Shefqet Krasniqit – aleatë që sot kapardisen nga fronet e zaptuara të (pu)shtetit.
Do të ishte interesante për opinionin e Kosovës të dinte se me çfarë dokumentesh e kaloi vitin e kaluar Shefqet Krasniqi kufirin me Serbinë dhe shkoi në Preshevë, ku në shtëpinë e kulturës mbajti një ligjëratë fetare për shqiptarët e atjeshëm? Policia serbe nuk lejon asnjë udhëheqës politik shqiptar të Kosovës të shkojë në Luginën e Preshevës, prandaj opinioni ka të drejtë të pyes pse mund të shkojë atje Shefqet Krasniqi e jo Jakup Krasniqi ose ndonjë lider tjetër politik? Ndoshta shteti serb ka interes që në Preshevë të predikojnë teologë radikalë islamikë nga Kosova dhe jo profesorë universiteti. Shefqet Krasniqi mund të predikojë lirshëm në Serbi, kurse profesorët e Universitetit të Prishtinës me origjinë nga ky rajon shpesh janë të detyruar të shkojnë fshehurazi në vendlindje nga frika e arrestimit. Atje, në Preshevë, mund të shkojë edhe Myftiu i Kosovës Naim Tërnava, i cili stoikisht hesht pas çdo skandali që shkakton Shefqet Krasniqi. – Sidoqoftë, çdo mysliman i vërtetë e i ndershëm në Kosovë, që fenë e sheh si pasurim personal dhe si çështje private të ndarë nga shteti, duhet ta kujtojë përherë porosinë e profetit Muhamed, i cili thoshte: “Në sytë e Allahut krim më i vogël është prishja e Qabesë se sa vrasja e një njeriu”.
Në Kosovë nga qarqet islamiste supozohet se janë rrahur teologë liberalë, ndërsa kritikë të lëvizjes selafiste-vahabiste janë kërcënuar me vrasje dhe janë fyer me shprehjet më vulgare. Në mungesë të argumenteve kjo duket të jetë rruga e tmerrshme e këtyre elementëve; pas botimit të këtij teksti as autori i këtyre radhëve nuk pret ndonjë reagim logjik nga ky fraksion ideologësh, të cilët fenë islame prej vitesh po e keqpërdorin për qëllime politike. Sjelljet e tyre të kujtojnë nazistët e viteve 1930-të, të cilët kur nuk kishin argumente për t’u ballafaquar me hebrenj, dilnin e propagandonin me zë të lartë: “Të gjithë hebrenjtë e kanë hundën e shtrembër”.
Popullizëm fetar
Qeveria e Kosovës deri më tani e ka injoruar çdo paraqitje skandaloze publike të Shefqet Krasniqit, këtij agjitpropi të islamit politik. Siç e ka injoruar me vite edhe aktivitetin pseudoislam, në fakt radikal të njëfarë Kastriot Dukës nëpër fshatrat e varfra të Drenicës. Kosova ka një traditë të mirë të imamëve patriotë, por pas luftës i erdhi radha një imami-prevarant nga Shqipëria të predikojë islamin në trevat tona. Ishin disa gra të ndershme dhe të guximshme të Drenicës që iniciuan dëbimin e Dukës nga Kosova, ndonëse ai, sipas disa njoftimeve, prapë është kthyer. Mbetet të shihet a do të vazhdojë të qëndrojë duarkryq ministri Bajram Rexhepi. Deri më tani piromanët fetarë kanë vepruar gati të papenguar, sepse në Kosovë mungojnë zjarrfikësit që mbrojnë shtetin. Në kuadër të manipulimit me fe hyn edhe parada me lutje fetare e kryeministrit turk Erdogan dhe e kryeministrit të Kosovës Hashim Thaçi vjeshtën e kaluar në një xhami në qendër të Prishtinës. Erdogani dhe vëllai i tij Thaçi dolën në oborr të xhamisë dhe luteshin së bashku. Hashim Thaçi këtë nuk e bëri pse është besimtar i devotshëm, por sepse përpiqej t’u hynte në hatër myslimanëve të Kosovës para zgjedhjeve të 12 dhjetorit.
Ky veprim nuk ka emër tjetër përveç se popullizëm fetar.
Si person privat Thaçi mund të falet pesë herë në ditë, por këtë duhet ta ndajë nga jeta publike, sepse feja është çështje private; si kryeministër i vendit, ndërkaq, ai duhet të ketë parasysh se nuk është prijës fetar, por politikan që përfaqëson shtresa të gjera të shoqërisë dhe besimtarë të feve të ndryshme në një shtet që zyrtarisht është laik. Por, shpesh Thaçi dhe parimet janë si dy copë magneti, që kur kthehen në anën e kundërt s’ngjiten kurrë!
Një ndër skenat më absurde të keqpërdorimit të fesë për qëllime politike janë edhe paraqitjet e tashmë ministrit të shëndetësisë Ferid Agani nëpër disa xhami nëpër zona industriale të Zvicrës. Ekzistojnë edhe video të postuara në internet nga këto paraqitje. Aty ky mjek flet për rrezikun që u kanoset të rinjve nga droga dhe si shpëtim propagandon fenë islame. Dhe këtë e thotë në një shtet si Zvicra, ku ekzistojnë institucione shëndetësore për trajtimin e të droguarve, ku aradhe mjekësh hulumtojnë në këtë fushë. Sikur Zvicra të mund t’i zgjidhte problemet me narkomanë duke iu thënë atyre që vetëm duhet të besojnë në Jezu Krishtin, atëherë punët do të ishin shumë mirë. Atëherë do të kurseheshin qindra miliona franga që qeveria në Bernë dhe kantonet zvicerane ndajnë për të luftuar këtë problem. Të përkujtojmë se Ferid Agani ka bërë edhe një zbulim epokal, kur ka thënë se homoseksualiteti na qenkësh sëmundje mendore.
Nëse ai si ministër i shëndetësisë viziton ndonjëherë Zürich-un, atëherë këtë mund t’ia thotë edhe kryetares së qytetit, e cila është lesbike dhe kjo dihet publikisht, siç dihet edhe për shumë politikanë evropianë, mes tyre edhe ministra. Falë koalicionit me partinë e një tyxhari politik partia e Aganit i futi në parlament edhe tre deputetë, agjenda e të cilëve është një miks fetar-ideologjik në kundërshtim me traditën religjioze dhe kombëtare të shqiptarëve. Këto ditë edhe një eksponent tjetër i qeverisë së Kosovës, ministri i Kulturës Memli Krasniqi, befas u bë pjesë e imazhit negativ të vendit. Për karrierën e tij politike sigurisht ka qenë më mirë që ai të mos portretizohej në gazetën “Frankfurter Rundschau” si islamist i rrezikshëm që heq fotografi të Nënë Terezës dhe Ibrahim Rugovës nga selia e tij.
Edhe pse ky gabim tashmë është përmirësuar, dinamikën e lajmit të keq s’mund ta ndalë askush, madje as Saatchi & Saatchi me ato 6 milionë euro që i fshiu nga buxheti i Kosovës në emër të përmirësimit të imazhit.
Ka qenë më mirë sikur pushtetarët e Kosovës këta 6 milionë euro t’ia kishin ndarë një njësie të specializuar të policisë, e cila do të kishte hulumtuar edhe burimet e mbështetjes financiare të elementëve radikalë islamikë në Kosovë.
Shumë njerëz që ia donë të mirën këtij vendi do të ishin tronditur me zbulimet që do të bënte kjo njësi.
Nga Enver Robelli, G. Tema
Ka një lloj irracionaliteti në reagimet shqiptare pas vrasjes në Frankfurt, sepse dorasi me emrin Arid Uka është rritur dhe radikalizuar islamikisht në Gjermani, pra pak ka të bëjë me Kosovën.
Profili kriminalistik i Arid Ukës është frikësues për çdo hetues kundër terrorizmit: Kosovari, me sa duket, ishte një lloj “ujku i vetmuar” (Lone Wolf), pra pas tij s’qëndronte ndonjë rrjet që e kishte nxitur për të kryer krimin e llahtarshëm, vrasjen e dy ushtarëve amerikanë në aeroportin e Frankfurtit. Persona të tillë, të cilët radikalizohen brenda mureve të shtëpisë, duke e kompletuar nga interneti koktejin privat me helm pseudofetar, është shumë vështirë të zbulohen, parandalohen dhe arrestohen. Ata mund të lënë gjurmë digjitale në internet, por jo diçka më shumë. Ndonëse Arid Uka është rritur në Gjermani dhe mbase islami radikal kosovar nuk ka pasur ndikim të drejtpërdrejtë shtytës mbi të për të kryer krimin kundër ushtrisë amerikane, megjithatë ky rast duhet t’i shërbejë politikës në Kosovë, sidomos autoriteteve të sigurisë, që ta marrin shumë seriozisht ballafaqimin me rrezikun e terrorizmit që vjen nga qarqet e vetëshpallura si islamike.
Patriotizmi i rasojit
Tre zyrtarë mbajnë përgjegjësinë parësore për të bllokuar dhe çrrënjosur aktivitetet radikale islamike në Kosovë: Bajram Rexhepi si ministër i Punëve të Brendshme, Reshat Maliqi si shef i policisë së Kosovës dhe Ramë Buja si ministër i Arsimit.
Njëkohësisht qeveria e Kosovës duhet të kërkojë nga shtetasit kosovarë që jetojnë në Gjermani, Zvicër, Austri, Suedi dhe vende të tjera evropiane që të integrohen në shoqëritë nikoqire. Integrimi nuk është humbje identiteti. Kush është i integruar mirë e ka më lehtë të ruajë vlerat kombëtare dhe identitare. Kush s’pranon të integrohet, mbetet i konservuar në arkaizmin kulturor dhe bën një jetë jashtë shoqërisë nikoqire, ku lidhja e vetme me botën është përmes antenës satelitore.
Qeveria e Kosovës duhet të apelojë sidomos te prindërit shqiptarë në diasporë që fëmijëve të tyre t’ua mësojnë së pari gjuhën e vendit nikoqir, pastaj, gjithsesi, edhe gjuhën shqipe. Por, ata shqiptarë që mendojnë të jetojnë në Zvicër, Gjermani, Austri e gjetiu, duhet patjetër të përvetësojnë gjuhën vendore. Është e tmerrshme që shumë shqiptarë të ardhur në mërgim para 30 vitesh ende flasin tepër dobët, ta zëmë, gjermanisht apo frëngjisht. Shpesh të njëjtën rrugë e ndjekin edhe fëmijët e tyre, të cilët rriten në ambiente shtëpiake të dominuara me disa fotografi të zverdhura të figurave kombëtare, por pa asnjë libër në raft, sepse të gjitha raftet janë të zëna me turshi të sjella nga vendlindja. Diaspora konservative duhet të heq dorë nga patriotizmi i rasojit, sepse Kosova ka ndryshuar, nuk është më ajo e viteve 60-të dhe 70-të. Nga ana tjetër edhe shoqëria e Kosovës duhet të heq dorë nga një lloj etnoracizmi ndaj diasporës, e cila nuk është trup homogjen.
Është për keqardhje që politikanët e Kosovës vazhdojnë ta injorojnë si rrezikun nga radikalizmi islamik ashtu edhe refuzimin e jo pak shqiptarëve në diasporë për t’u integruar.
Pas sulmit në Frankfurt kryeministri Hashim Thaçi ose së paku ministri i tij (edhe) për diasporë është dashur t’u drejtohen opinionit kosovar përmes televizionit dhe gazetave dhe të dërgojnë apele në drejtim të diasporës mbi domosdoshmërinë e integrimit. Nuk mjafton që politikanët e Prishtinës vetëm të nënshkruhen në “Librin e Zisë” në Ambasadën e SHBA-ve, të ngrysin fytyrat dhe të shprehen me fjalë tronditëse mbi atë që ndodhi në Frankfurt. Qeveria e Kosovës kurrsesi nuk duhet ta bëjë gabimin e kryeministrit popullist turk Recep Tayyip Erdogan, i cili para disa ditësh qëndroi në Düsseldorf të Gjermanisë, ku mbajti një fjalim para bashkëkombësve të tij, me ç’rast tha se turqishtja, jo gjermanishtja, duhet të jetë gjuha e parë që duhet ta mësojnë fëmijët e prindërve turq. “Ju jeni shtetas të mi”, tha Erdogan me ton polemist.
Gazetat gjermane e quajtën fjalimin e tij “një predikim urrejtës”. Sulltani nga Allamani, siç e përshkroi revista “Der Spiegel” kryeministrin turk, bashkëkombësve të tij tërthorazi u tha që të mos integrohen në Gjermani dhe të ruajnë rolet tradicionale në familje, ku babai është maço dhe femrat martohen fare të reja. Nuk është befasuese që edhe gjenerata e tretë e turqve në Gjermani shpesh jeton në geto. Para tri vitesh Erdogan në Köln kishte thënë se asimilimi është krim kundër njerëzimit, ndonëse askush në Gjermani nuk kërkon as prej turqve, as prej shqiptarëve që të asimilohen, por vetëm të integrohen.
Paraqitje të tilla të Erdoganit vetëm sa e shtojnë skepticizmin në Bashkimin Evropian (BE) se Turqia, përkundër demokratizimit gjatë viteve të fundit, megjithatë, në thelb, nuk është e gatshme të përvetësojë vlerat e shtetit modern, prandaj, njëherë për njëherë, as që mund të bëhet fjalë për anëtarësimin e saj në BE. Kosova nuk duhet të shkojë kësaj rruge.
Damkosja me kamxhik
Republika e Kosovës duhet të ndjek një rrugë tjetër, pra rrugën thellësisht proevropiane, duke përvetësuar ligjet, rregullat, vlerat, iluminizmin tradicional evropian.
Kosova dhe politikanët e saj duhet të ballafaqohen edhe me një fenomen anësor, por jo të parrezikshëm: radikalizmin islamist, i cili përdhos islamin tradicional shqiptar, fyen ndjenjat fetare paqësore të shumicës së shqiptarëve, të cilët nuk duan ta ndërrojnë plisin me kësula arabe, as tirqit dhe xhinset me pelerina të “modës” shkretinore.
Kjo shoqëri dhe politikanët e saj seriozë (nëse ka mbetur ndonjë i tillë) duhet të shqetësohen kur në Prizren “persona të panjohur” rrahin brutalisht një qytetar të krishterë protestant, i cili shpërndan Bibla.
Kush e ka parë Shefqet Krasniqin duke predikuar, lehtë mund të mendojë se gjendet para një drejtuesi të ndonjë sekti, të tillë që predikojnë shëlbim kolektiv të shpirtit. Ky kolumnist i mediave të afërta me Partinë Demokratike të Kosovës (PDK) shfaqet para besimtarëve në xhami, fillon të tregojë për çastet e fundit të jetës së profetit Muhamed dhe befas i shkojnë lotët rrëke, thua se Shefqet Krasniqi ia paskësh flladitur ballin të dërguarit të Perëndisë para se ai të largohet në parajsë.
Do të ishte interesante për opinionin e Kosovës të dinte se me çfarë dokumentesh e kaloi vitin e kaluar Shefqet Krasniqi kufirin me Serbinë dhe shkoi në Preshevë, ku në shtëpinë e kulturës mbajti një ligjëratë fetare për shqiptarët e atjeshëm? Policia serbe nuk lejon asnjë udhëheqës politik shqiptar të Kosovës të shkojë në Luginën e Preshevës, prandaj opinioni ka të drejtë të pyes pse mund të shkojë atje Shefqet Krasniqi e jo Jakup Krasniqi ose ndonjë lider tjetër politik? Ndoshta shteti serb ka interes që në Preshevë të predikojnë teologë radikalë islamikë nga Kosova dhe jo profesorë universiteti. Shefqet Krasniqi mund të predikojë lirshëm në Serbi, kurse profesorët e Universitetit të Prishtinës me origjinë nga ky rajon shpesh janë të detyruar të shkojnë fshehurazi në vendlindje nga frika e arrestimit. Atje, në Preshevë, mund të shkojë edhe Myftiu i Kosovës Naim Tërnava, i cili stoikisht hesht pas çdo skandali që shkakton Shefqet Krasniqi. – Sidoqoftë, çdo mysliman i vërtetë e i ndershëm në Kosovë, që fenë e sheh si pasurim personal dhe si çështje private të ndarë nga shteti, duhet ta kujtojë përherë porosinë e profetit Muhamed, i cili thoshte: “Në sytë e Allahut krim më i vogël është prishja e Qabesë se sa vrasja e një njeriu”.
Në Kosovë nga qarqet islamiste supozohet se janë rrahur teologë liberalë, ndërsa kritikë të lëvizjes selafiste-vahabiste janë kërcënuar me vrasje dhe janë fyer me shprehjet më vulgare. Në mungesë të argumenteve kjo duket të jetë rruga e tmerrshme e këtyre elementëve; pas botimit të këtij teksti as autori i këtyre radhëve nuk pret ndonjë reagim logjik nga ky fraksion ideologësh, të cilët fenë islame prej vitesh po e keqpërdorin për qëllime politike. Sjelljet e tyre të kujtojnë nazistët e viteve 1930-të, të cilët kur nuk kishin argumente për t’u ballafaquar me hebrenj, dilnin e propagandonin me zë të lartë: “Të gjithë hebrenjtë e kanë hundën e shtrembër”.
Popullizëm fetar
Qeveria e Kosovës deri më tani e ka injoruar çdo paraqitje skandaloze publike të Shefqet Krasniqit, këtij agjitpropi të islamit politik. Siç e ka injoruar me vite edhe aktivitetin pseudoislam, në fakt radikal të njëfarë Kastriot Dukës nëpër fshatrat e varfra të Drenicës. Kosova ka një traditë të mirë të imamëve patriotë, por pas luftës i erdhi radha një imami-prevarant nga Shqipëria të predikojë islamin në trevat tona. Ishin disa gra të ndershme dhe të guximshme të Drenicës që iniciuan dëbimin e Dukës nga Kosova, ndonëse ai, sipas disa njoftimeve, prapë është kthyer. Mbetet të shihet a do të vazhdojë të qëndrojë duarkryq ministri Bajram Rexhepi. Deri më tani piromanët fetarë kanë vepruar gati të papenguar, sepse në Kosovë mungojnë zjarrfikësit që mbrojnë shtetin. Në kuadër të manipulimit me fe hyn edhe parada me lutje fetare e kryeministrit turk Erdogan dhe e kryeministrit të Kosovës Hashim Thaçi vjeshtën e kaluar në një xhami në qendër të Prishtinës. Erdogani dhe vëllai i tij Thaçi dolën në oborr të xhamisë dhe luteshin së bashku. Hashim Thaçi këtë nuk e bëri pse është besimtar i devotshëm, por sepse përpiqej t’u hynte në hatër myslimanëve të Kosovës para zgjedhjeve të 12 dhjetorit.
Si person privat Thaçi mund të falet pesë herë në ditë, por këtë duhet ta ndajë nga jeta publike, sepse feja është çështje private; si kryeministër i vendit, ndërkaq, ai duhet të ketë parasysh se nuk është prijës fetar, por politikan që përfaqëson shtresa të gjera të shoqërisë dhe besimtarë të feve të ndryshme në një shtet që zyrtarisht është laik. Por, shpesh Thaçi dhe parimet janë si dy copë magneti, që kur kthehen në anën e kundërt s’ngjiten kurrë!
Një ndër skenat më absurde të keqpërdorimit të fesë për qëllime politike janë edhe paraqitjet e tashmë ministrit të shëndetësisë Ferid Agani nëpër disa xhami nëpër zona industriale të Zvicrës. Ekzistojnë edhe video të postuara në internet nga këto paraqitje. Aty ky mjek flet për rrezikun që u kanoset të rinjve nga droga dhe si shpëtim propagandon fenë islame. Dhe këtë e thotë në një shtet si Zvicra, ku ekzistojnë institucione shëndetësore për trajtimin e të droguarve, ku aradhe mjekësh hulumtojnë në këtë fushë. Sikur Zvicra të mund t’i zgjidhte problemet me narkomanë duke iu thënë atyre që vetëm duhet të besojnë në Jezu Krishtin, atëherë punët do të ishin shumë mirë. Atëherë do të kurseheshin qindra miliona franga që qeveria në Bernë dhe kantonet zvicerane ndajnë për të luftuar këtë problem. Të përkujtojmë se Ferid Agani ka bërë edhe një zbulim epokal, kur ka thënë se homoseksualiteti na qenkësh sëmundje mendore.
Edhe pse ky gabim tashmë është përmirësuar, dinamikën e lajmit të keq s’mund ta ndalë askush, madje as Saatchi & Saatchi me ato 6 milionë euro që i fshiu nga buxheti i Kosovës në emër të përmirësimit të imazhit.
Ka qenë më mirë sikur pushtetarët e Kosovës këta 6 milionë euro t’ia kishin ndarë një njësie të specializuar të policisë, e cila do të kishte hulumtuar edhe burimet e mbështetjes financiare të elementëve radikalë islamikë në Kosovë.
Shumë njerëz që ia donë të mirën këtij vendi do të ishin tronditur me zbulimet që do të bënte kjo njësi.
