Tërmet në mitin e lashtësisë greke

”Në mungesë të shkrimeve pellazge (që janë shkatërruar ndoshta nga pushtuesit Helenë), ata kanë lënë gjurmë gojore si psh: epopetë e quajtura homerike, emrat e mitologjisë së ashtuquajtur greke, toponimet, oronimet, eponimet, anthroponimet që dhe sot nuk mund të shpjegohen veçse me gjuhën e sotme shqipe.”

Përgaditi: Dr. Përparim Demi / Kush ështe Arif Mati:

Arif Mati - Aref Mathieu

Përparim Demi

Aref Mathieu  lindi më 1 mars të vitit 1938 në Kajro të Egjiptit, është historian shqiptaro-françes. Prindërit e tij kanë lindur në krahinën e Matit në Shqipëri. Ai jeton në Francë dhe punon prej vitesh me përkushtim në fushën e historisë etj. Kohët e fundit ka publikuar librin „Shqipëria, Odisea e pabesueshme e një populli parahelen“.

Çfarë thot ai:
"…duhet  provuar shkencërisht me anë të studimeve dhe hulumtimeve të thelluara të bazuara me argumente provuese, akte dhe fakte të pakundërshtueshme dhe analiza të drejta se shqiptarët janë me të vërtet pasardhësit e pellazgëve. Këta pellazgë të famshëm janë keqtrajtuar prej shumicës së historianëve dhe gjuhëtarëve modernë me këtë fjali lapidare: «Pellazgët, popull parahelenik, janë tretur pa lënë gjurmë». Ja gabimi fatal që ka penguar breza të tërë dijetarësh të mos shkojnë më larg në hulumtimet për këta pellazgë. Vetëm në shekullin XIX të erës sonë dhe në fillim të shekullit XX disa dijetarë filluan të studiojnë gjuhën shqipe, midis të cilëve një numër i madh gjuhëtarësh gjermanikë (gjermanë dhe austriakë si Jokli, Majeri, von Hahni, Kreçmeri dhe të tjerë jo më pak të njohur). Për fat të keq, ajatollahët e gjuhësisë moderne (dhe të asaj që pranohet prej të gjithëve) nuk i kanë marrë para sysh këto punime që dalin nga shtigjet e rrahura. Ata veç kanë pranuar (pa e studiuar me rrënjë dhe pa pasë përdorur dialektin gegë, të cilin se përfillën fare) se gjuha shqipe është gjuhë « indoeuropiane » (skaj që unë nuk e pranoj) që përbën një degë më vete në gjenealogjinë (çka nuk do të thotë patjetër « etnogjenezë ») e gjuhëve. Ja pse nuk është thelluar studimi i kësaj gjuhe (veçanërisht dialekti geg i veriut që mbetet « një fosil i gjallë »). Ky gabim i dyfishtë (Pellazgë të injoruar dhe gjuha shqipe e shtënë në dollap) bëri që gjuha shqipe të përjashtohet nga studime dhe hulumtime në kuadrin e këtij «akademizmi indoeuropian», kahja e shmangur e të cilit e ka zhytur këtë disiplinë në një qorrsokak të vërtetë… ."
Ngjarja e ditës
Ditën e martë, në datën 03 Janar 2012, në Paris u bë mbrojtja e tezës së doktoratës së historianit në  Universitetin e Sorbonës, që shtrihet në krahun e majtë të lumit Sena në Kuartierin Latin. Në këtë godinë kanë kaluar emra të shquar si Marie dhe Piere Kyri (çmimi Nobel për fizikë), teollogu i famshëm Erasmo da Rotterdam, filozofi dhe shkrimtari Jean -Pol Sartre dhe shumë figura të tjera të shquara.

Teza ishte me titull: "Kërkime mbi Pellazgët, si origjinë e civilizimit grek"

Juria përbëhej nga:

Dominique Briquel, Profesor ne Universitetin Paris-Sorbon qe ishte edhe drejtuesi  i temes.
Charles Guittard, Profesor ne Universitetin Paris-Nanterre (Paris X)
Guillaume Bonnet, Profesor ne Universitetin e Bourgogne (Dijon)

Pra u mblodhën tre personalitete nga tre universitete të ndryshme më me emër të Francës për këtë tezë aq interesante dhe e rëndësishme për ta. Z.Arif bëri paraqitjen e studimit të tij me një material prej 13 faqesh (afro 40 minuta). Në sallë, krahas familjareve të tij, ishin dhe studiues të gjuhës shqipe në Francë, intelektualë, studentë dhe miq shqiptarë dhe francezë, por asnjë nga ambasada jonë megjithese zotit Aliçka i ishte dërguar ftesë nga historiani.(nuk po zgjatem në këtë pikë pasi kam shkruar në një artikull tjetër për dipllomatët shqiptarë dhe nuk është vëndi të merremi me ta këtu).

Çfarë tezash hodhi Arifi

Z. Arif, duke ndjekur rrugën metodike shkencore, nëpërmjet një gjurmimi të dëshmive të autorëve antik mbi Pellazgët, shkrimet e greqis antike të Homerit, Hekate i Miletit, Helanikosi i Lesbos etj., të cilët lejojnë të nxjerrë disa perfundime si:
- grekët e lashtë nuk e njihnin "qytetrimin Miken", pasi nuk ka patur asnjë "qytetrim Miken".
- Linearin B, Ventris dhe Chadwick në mënyrë mekanike e emërtuan "mikenë" dhe gjuhën si "greqishtja e lashtë",
- antroponimet, toponimet, oronimet, teonimet, eponimet apo fjalë të tjera nuk shpjegohen me gjuhën greke,
- Qytetrimi i vetëm që ka ekzistuar para ardhjes së grekëve në Ballkan qe ay i Pellazgëve,
- Greqia, në lashtësi quhej Pellazgji dhe jo Greqi,
- Pellazgët i quajtën "barbare" se nuk flisnin greqisht, pra Pellazgët nuk ishin stërgjyshërit e grekëve,
- Pellazgët ju dhanë Helenëve një pjesë të madhe të kulturës së tyre, të institucioneve, besimin fetar, dhe një fond gjuhësor të pasur,
- Pellazgët padrejtësisht janë trajtuar nga historia moderne si një popull i zhdukur pa lënë gjurmë.

Ai, për mbrojtjen e tezës së tij, ka përdorur burime historike, kulturore, arkeologjike, antropologjike dhe mitologjike dhe nëpërmjet një analize të thelluar dhe argumentave të verifikueshme arriti në këto konkluzione. Më tej ai theksoi,se lidhjen e gjuhës pellazgo-shqipe e ka trajtuar si rrjedhim llogjik të fakteve, për vendosjen e kësaj lidhjeje (të gjuhës shqipe me pellazgjishten) ai nuk është influencuar nga origjina e tij shqiptare,  dhe po të kishte qënë  kinez, përsëri do ti kryente këto studime dhe do nxirrte të njëjtim përfundim.

Teza e tij është një studim prej 798 faqesh, ku ai ka shfrytëzuar 338 autorë. Vetëm për ta shkruar i ka kushtuar një punë e perditshme prej afro 15 orësh, për tre vjet rrjesht. Si përfundim ai rekomandon të reflektojmë mbi origjinën e Greqisë dhe të grekëve si popull, mbi historinë e tyre, mbi origjinën e kulturës dhe gjuhës së tyre. Duke studiuar autorët e lasht, mund të zbulojmë një histori tjetër, thotë ai, mjaft më komplekse të ashtuquajturës Greqi antike, e cila nuk kufizohet vetem me Helenet e pakët që erdhën aty. Nëpërmjet këtyre autorëve të lashtësisë, në fakt, mund të zbulohen kontradiktat, mospërputhjet kohore dhe manipulimet e tjera politike të sotme, ata do të na japin një këndvështrim të rinovuar të historisë së Europës.

Teza u përshëndet nga juria për seriozitetin dhe rrugën shkencore të ndjekur nga autori, mbas konsultimit, juria vendosi dhënien e titullit:

"Doktor në shkencën e historisë së antikitetit (Greqia antike) të Universitetit Paris-Sorbon".

Historiografia europiane ka ngritur një kështjellë të tërë,  thjesht për qëllimet e saj politike mbi bazën e së cilës Greqia ndërtoi tezat e veta raciste. Fatkeqsia është se dhe Akademia e Shqipërisë përsëriti si papagalli teoritë e tyre dhe kur Arifi botoi librin e tij, iu hodhën përkoke duke e quajtur amator. Bile organizuan dhe maskarada në TOP Channel me Fatos Lubonjën me shokë, të cilëve u dukej vetja sikur kishin zbritur nga maja e Olimpit dhe talleshin para kamerave me kulturën dhe historinë tonë. Ja që ky "amator" tani është DOKTOR I SHKENCAVE dhe diplloma e tij është shumë më e vlefshme se sa tua mbledhish gjithë akademikëve shqiptar së bashku. Zoti Arif, e mbrojti doktoratën në këtë moshë të thyer (73 vjeҫare) jo për të marr një copë dipllomë, se në këtë moshë nuk i hyn më në punë, por ai paraqiti punën e tij të  një jete aty, ai luftoi që tezat e tij të pranoheshin në formumin më të lartë akademik europian, siҫ është Universiteti i Sorbonës. Tezat e Arifit u pranuan dhe u vlersuan lart, puna e tij nuk shkoi kot, ajo është vetëm preludi i rishkrimit të historisë antike, ku populli shqiptar do zërë vëndin e tij që meriton.

Unë i përulem me respekt punës dhe personalitetit të lartë të Arif Matit, njëriut që përmbysi një mit fallco të madh, që vuri bazat e një historie të re, të historisë së vërtetë europiane.

Jazëk Akademisë shqiptare që e përfoli, jazëk dhe qeverisë shqiptare që nuk begenisi ta nderojë këtë ngjarje të madhe dhe këtë figurë të lartë të kulturës shqiptaro-franceze. Puna e Arifit do kthehet në pikë referimi, në bibliografi për gjithë shkencëtarët e botës që do merren këtej e tutje me antikitetin europian. Tezat e tij u pranuan përfundimisht në sferat akademike të Francës. Ky është dhe suksesi më i madh që kemi korur ndonjëherë në këtë fushë.

http://www.kosovarimedia.com/home/aktual/analiza/7762-termet-ne-mitin-e-lashtesis-greke-.html

Lindje e Krishtit, apo lindje e vitit?

Dihet që njeriut prej kohësh i është dashur të orientohet me ditët e caktuara të vitit apo të motmoteve, apo me fillimin e hënëzës së plotë e atë të mangët deri në atë të ndikimeve të planetëve. Ndaj dhe më parë se të ndërtonte marrëveshjet njerëzore me motet, kohën, muajt, javën, ditën etj., ai studioi për mijëvjeçarë sistemin tonë diellor dhe jo vetëm, për ata që besojnë në evoluimin shkencor, por ndoshta dhe i erdhi për pak vite, i gatshëm nga njerëz jotokësorë për ata që besojnë te UFO-t.
Rezultantja ishte se njeriu qysh në vitet 4500 para Krishtit kishte një sistem matës të kohës tepër të saktë, e quajtur ndryshe kalendar, ku viti ndahej në 12 muaj, muaji në javë me 7 ditë 24-orëshe, ku gjithçka përcaktohej perfekt në kohë e në hapësirë dhe në emërtime, sikundër pothuaj ashtu si thirren edhe sot. Kësisoj, u përcaktuan planetët dhe jo pak, 11 prej tyre, dhe të 12-tin e kanë lënë të nënkuptohej, ku shkenca po rreket aq shumë sot. Pse 12 planetë shëtitës rreth diellit ose anëtarë të sistemit tonë diellor, pse 12 muaj, pse 12 orë, pse 12 shenja të zodiakut, pse 12 anëtarë të familjes magjike të Krishtit, pse 12 dishepuj të Muhametit, pse duzinë kompletesh, pse ky numër 12 magjik, dhe 13 numër ters?
Kjo kërkon shpjegimin e saj sa mistik, sa shkencor, sa fetar, por, mbi të gjitha, kërkon nge tjetër. Sikundër dhe shtata, që përbën një numër tjetër magjik, si shtatë mrekulli, çerek cikli hënor, shtatë ditë jave, ku njeriu i atëhershëm iu gjeti dhe emrat përkatës për nder të planetëve, që ndikonin në jetën e përditshme, si dhe në shëndetin mjedisor dhe atë njerëzor. Si për çudi, ky dokumentim i parë, na vjen sot sipas dy mënyrave. Ose sipas shkrimeve të tipit kujiniform nëpër gurët e lënë si testament nga Shumerët e Babilonisë, ose sipas gjuhës së kënduar në mijëvjeçarë të shqipes.

Dihet se ditët e javës kanë pas filluar me atë të më të madhit të të mëdhenjve, pra ati i tyne, ose Shën ati i tyne–Saturni-e shtuna, për të kaluar te mishërimi i planetit qendër, i Diellit–e diela, kollaj fare kuptohet Hëna-e hëna, sepse shqip personifikon diçka që hahet, Marsi–e marta, sepse shqip personifikon një planet me shtrëngata, pra, është i marrë, Merkuri–e mërkurë, Jupiteri – e enjte, Venera për vendra (e bukur si Venera, Shën e vertë) më vonë e premta.
Pra, është i vetmi popull që i thërret ata, një pas një, si 6500 vjet më parë, kur kombet e tjera përreth e anembanë i thërrasin ditët e javës sipas numrave rreshtorë. Por jo vetëm kaq. Edhe muajt, ky popull i ka pas thirrur me emër, sikundër edhe sot, si p.sh. shkurt, sepse është i shkurtër, prill sepse hapet dita, maj sepse është muaj i madh ditë dritë, qershor sepse lidhet me vjeljen e qershisë, korrik sepse korr drithëra, gushti-zagushi, gunë, ngushtohet dita-ngushtë, vjeshta e parë, e dytë e tretë ose vjelja e parë, e dytë e tretë-shtator, tetor, nëntori. Pra, kjo na bën të mendojmë se ky popull ka pas qenë i orientuar me kalendar qysh në kohët e para lashtësisë. Ndërkohë që popujt e tjerë, si egjiptianët, më vonë grekët, e më vonë latinët, kujtonin se secili nga ata, mbasi e “vidhte” kalendarin nga gojëdhënat dhe nga ato shkrime të mbijetuara, e bënin si të tyren. P.sh., egjiptianët e matnin me kohën e ndërtimeve të mumieve për personifikimin e përjetshëm të faraonëve (kujdes – fara jonë), grekët e matnin me lojërat e para olimpike të tyre të kryera në Spartë më 780 para Krishtit. Romakët i matnin datat me pushtimet e Cezarit, por të gjithë së bashku, në kalkulimet e tyre, kishin në mendje ato të Shumerëve, që janë ruajtur, mot a mo, në malet Pindus dhe në bjeshkët e Veriut-Gegënisë (popuj mbetës të pellazgëve të rrudhur apo të shtrydhur). Gjithsesi, kalendari i parë zyrtar mbahet, ai, i kohës së Jul Cezarit, ku një mesap kalabrez (ose ilir në fis), avokat për nga zanati, Lilius e thërrisnin, i propozon perandorit kalendarin e vet me bazë egjiptiane, më saktë me bazë Shumeriane, i ndërtuar si kalendar i pastër diellor, pothuajse ai që kemi sot, por me gabime (një ditë në 128 vjet), që u korrigjuan me dekret të Papës Gregoriani XIII, më 1582-shin. Vetë perandori Cezar hoqi emërtimin e muajit korrik të mbërritur deri në kohë të vet prej perandorëve etruskë (që sunduan Romën nga vitet 700 deri në ato 350 para Krishtit) dhe e quajti Jul, ndërsa pas tij qe perandori tjetër, i nipi, Oktavian Augusti, që pasoi me ambicien e të ungjit duke hequr emrin e gushtit dhe e quajti augusto, madje guxoi më tepër se i pari, duke marrë dhe një ditë nga shkurti dhe e vendosi te ky muaj, ndaj dhe kemi qysh atëherë korrikun e gushtin me 31 ditë. Ky kalendar ndoqi shekujt e mëpastajmë, ku kombet, një nga një, fillimisht ata katolikë, pastaj ata protestantë, pasuan dakordësinë e tyre me këtë tip, derisa edhe ortodoksët grekë e rusë në fillim të shekullit 20 arritën dhe e morën për kohëtregues. Prandaj dhe Revolucioni i Tetorit i Leninit, i ndodhur më 17 tetor, sipas kalendarit rus, sot quhet si i 7-ti tetorit, sepse kalendari gregorian hoqi 10 ditë nga ai i Cezarit për të përputhur saktësisht kohën diellore me atë kalendarike.
Veç kalendarit diellor ekzistojnë edhe kalendarë, tipikisht të pastër hënorë, me të cilët përputhen llogaritjet e kalendarit mysliman për të kryer ritet e festave të Ramazanit, e Kurbanit të Madh apo të Kurbanit të Vogël. Pastaj kemi dhe kalendar diellor hënor, si ai shumerian, dhe hënor diellor, si ai kinez e izraelit, dhe/ose kalendar, si ai i fiseve Maya, që përshtat ciklet e diellit me ato të hënës.
Por, klasifikimet e kalendarëve nuk kanë të sosur. P.sh., një tip është ai që bazohet në rregulla (si ai i mayave apo ai gregorian dhe ai cezarian). Ka kalendarë që bazohen në observime astronomike, si ai mysliman, që llogarit saktë momentin e sekondave të para të shfaqjes së draprit të hënës, që iu duhet për festimet, siç shpjeguam më lart. Por, ka edhe nga ata kalendarë që bazohen në llogaritje astronomike, si ai kinez dhe izraelit. Gjithsesi, kalendari bazë mbetet ai i hartuar nga Shumerët, por i ruajtur nga shqiptarët, që bazohet tipikisht në fillimin e një viti të ri sipas ciklit diellor, që përmbushet pikërisht më 25 dhjetor dhe konvecionalisht dëftehet më 1 janar.
Pse më 25 dhjetor?
Dihet se data 22 dhjetor përfaqëson solsticin dimëror, ku nata pushon së rrituri dhe/ose dita pushon së ngrëni. Dita e parë dhe e dytë pas kësaj, pra 23 dhe 24 dhjetori, përfaqësojnë pushimin (stillstand) ose ekuilibrin ose marrjen e forcave të ditës ose gjenerimin ose lindjen e ditës, që realisht fillon të marrë e të mund t’i maten sekondat e para pikërisht më datë 25 dhjetor. Pra, këto sekonda përbëjnë realisht sekondat e para të një dite të re, të një jave të re, të një muaji të ri apo të një viti të ri, por jo vetëm ditë, por edhe dritë më shumë, por edhe fotosintezë më shumë, por edhe oksigjen më shumë. Pikërisht në këtë moment uji fillon të pjellë ujë, ose të gjenerojë vetveten, që në kuadrin e dy javëve apo gjysmëcikli hënor, duke i hedhur dhe kryqin më 6 janar me nitrat argjendi si katalizator, ai arrin të shpërndahet në gjithë ujërat e botës dhe kushdo mund të marrë nga ky ujë në çdo pikë të globit dhe të të mos i prishet, prandaj dhe ai në këtë ditë quhet ujë i bekuar. Po në këtë moment fillon zgjimi, avash-avash i kafshëve, shkundja nga letargjia, përgatitja për një jetë të re e botës së gjallë, çelja e sythave të shumë bimëve, si mimozat etj. Pra, jeta, gjithandej lind, por mbi të gjitha njeriu. Dhe pikërisht këto ditë, duke filluar qysh nga data 17 dhjetor deri më 24 dhjetor festoheshin saturnalet, ditët e at-it të planetëve, me hare e gëzim të madh, me të pira e të ngrëna, me dhurata për një vit të mirë e të ri për të hedhur dertet pas, dhe më 25 njerëzia i kthehej punës nga e para. Këto festa, që ndryshe quheshin pagane, festa të mirëfillta natyrore, po aq shkencore, sa as egjiptianët, e as grekët më vonë, e as romakët më vonë akoma, nuk mundën t’i përçudnonin, përkundrazi, i zhvillonin po aq, e mos më tepër, vetëm me ndryshimin, se gjoja i kishin shpikur vetë për nder të perëndeshës së bujqësisë me emra e vet, por që vetëm ky komb i ruajti si në fillimet apo origjinalin e vet. Vonë-vonë, më 385 të erës sonë, ky rit u zyrtarizua për të krishterët, se në këtë datë paskësh lindur edhe i madhi Krisht. Pra, festat, datat, muajt, ritet, javët e kalendarët ishin shpikur njëherë, ku një popull si Shumerët i ruajti në gur dhe një popull si pellazgët, më vonë shqiptarët i ruajti në lahutë. Prandaj dhe ne shqiptarët nuk kemi asnjë lidhje me festën e Vitit të Ri më 01 janar, përveç asaj kohe të diktaturës ose kur të tjerët na e kanë detyruar, dhe ne si popull i vogël, për të ruajtur fjalën e parë të dhënë Zotit ose natyrës për ata që nuk besojnë, gjoja i kemi respektuar, por jo besuar. Kësisoj, festa për t’u festuar ndër ne shqiptarët, sot, është ajo e të parëve tanë – 25 dhjetori, që as përhapja e kulturës greke, e as pushtimi romak, e as sundimi bizantin, e as dyndja turke, e as ateizmi i kuq, nuk mundën të prishnin këtë datë si në fillimet e veta.
Sazan Guri

Perversiteti i pështirë i TV Klan

Në lajmet e mbrëmshme në TV Klan, një vend të veçantë kishte zënë kartolina virtuale, në faqen personale të internetit, të kryetarit të opozitës, edirama.al.

Fotoja i përket vitit 1924 dhe është vepër artistike e amerikanit Man Ray. Nëse do të tregoheni të vëmendshëm, do të shikoni në trupin e kësaj femre dy simbolikat e violinës. Kjo foto është titulluar “Violina e Ingresit"

Tv Klan ishte kaq shumë i ngazëllyer dhe i ngacmuar nga kjo kartolinë, saqë kishte kryer intervista në çdo qytet të Shqipërisë dhe të intervistuarit ishin të gjithë të moshës mbi 60 vjeç.

Pyetjet që iu drejtoheshin atyre ishin:

"Kjo është kartolina që Edi Rama ju ka dërguar për vitin e Ri, ju pëlqen?"



E natyrshëm ishte i imagjinueshëm reagimi refuzues i qytetarëve, ku nuk kishte edhe prej tyre që e akuzuan se ky mund të ishte manipulim i Berishës, duke harruar se po intervistoheshin në Tv Klan...

Ajo që nuk kuptojnë drejtuesit e TV Klanit është se në këtë botë të shumëllojshme, më banale se një vepër arti gjysëm nudo, është ajo mendja perversite, që jo vetëm nuk mundet të kuptojë artin, por në lajmet që në thelb duhet të mbeteshin informative për masat, shet opinionin e saj të pështirë, për ujë të kulluar.

Shkroi: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Miti i Jezusit dhe shembja e Diellit Pagan

Thuhet se Krishti ka lindur në 25 dhjetor...
Një datë e shenjtë kjo që nga besimet pagane të zotit Diell. Thuhet edhe se ai është kryqëzuar për Pashkë! Ne simbolizmin astrologjik egjiptianet e paraqesnin Osiridin (gjithashtu nje tjeter zot diell i antikitetit) mbi nje kryq. Sipas njohurive pagane, diellit iu deshen tri dite per ta rimarre veten nga “vdekja”. E njejta kohe qe iu desh dhe Krishtit per t’u ringjallur, e njejta qe iu desh Tamuzit, bir i perendise babilonase per tu ringjallur. Ja se si e pershkruan Ungjilli i Lukes ate qe ndodhi kur Jezusi (Dielli) vdiq ne kryq:
“ishte afer mesdites, kur dielli u zu dhe u be erresire ne te gjithe token deri ne oren tre te pasdites…” Luka,23, 44-45.
Biri/Diell kishte vdekur dhe prandaj mbreteronte erresira. Dhe shikoni per sa zgjati e gjitha kjo: tri ore. Te njejten histori, sipas se ciles pas vdekjes pason erresira, induistet tregojne per Krishnen, budistet per Buden, greket per Herakliun…e keshtu me rradhe nje pafundesi “Zotash” te antikitetit me te njejten histori deri sa arrijme tek Jezusi.
Jezusi kryqezohet simbolikisht ne Pashke, pasi ne ate periudhe bie ekuinoksi i pranveres, kur Dielli (Jezusi) hyn ne shenjen astrologjike te dashit. Ndodh pikerisht ne kete periudhe (Pashke) ne perkim me ekuinoksin e pranveres qe Jezusi (Dielli) triumfon mbi erresiren, eshte pikerisht periudha e vitit kur dita merr me shume ore se nata. Bota shpetohet fale fuqise se Diellit qe rilind (duke fituar mbi erresiren). Mbreteresha Iside e lashtesise paraqitej shpesh me koken e dashit, per te simbolizuar pikerisht periudhen e shenjes zodiake te dashit, (Pranveren) e cila perkonte me periudhen e ringjalljes, riperteritjen e natyres. Kishat e krishtera orientohen mbi boshtin lindje-perendim me altarin kthyer nga lindja. Kjo do te thote qe grumbulli i besimtareve te veshtroje drejt lindjes - drejtimi i Diellit qe lind.
Ajo qe bie ne sy eshte se historia e Jezusit eshte e perseritur me dhjetra here shume shekuj p.e.s. Dita e tij e lindjes, kryqezimi, rilindja pas tre ditesh e shume histori te tjera lidhur me te i jane dedikuar shume perendive te tjera te antikitetit si:Krishna, Buda, Mitra…etj, te gjithe keto emra perendish me te njejten histori jane thjesht alegorizma te paster qe i referohen zotit pagan, Diellit.
Shpesh figura e Jezusit shoqerohet nga 2 peshq, kjo ka te beje me shenjen astrologjike te peshqeve, sepse periudha kur thuhet se lindi dhe jetoi Jezusi perkon pikerisht me kohen kur toka hyri ne eren (epoken) e peshqeve, e cila zgjat 2160 vjet. Edhe persianet te cilet i trasheguan besimet dhe dijet e tyre nga shumeret, egjiptianet dhe babilonasit kishin pagezimin, kreshmen, parajse-ferrin, engjejt e drites dhe ato te erresires dhe nje engjell te rene nga qielli. Kurora me gjemba ne koken e Jezusit eshte gjithastu nje simbol me i vjeter se vete kristianizmi, i cili simbolizon rrezet e Diellit. Shpesh figura e Jezusit shoqerohet me nje rreth mbi koke, eshte pikerisht mbivendosja e figures se trilluar te Jezusit mbi zotin Diell. 12 dishepujt nuk kane egzistuar si njerez, ato jane gjithashtu simbol i 12 shenjave zodiakale, te cilat i gjejme te pikturuara mijera vjet para kristianizmit ne Egjipt, Shumer-(Iraku dhe Irani sotem,etj). Gjithashtu ato (dishepujt) simbolizojne dhe muajt e vitit .Te gjitha keto elemente jene pervetesuar nga krishterimi i cili vazhdon ti mbroje si te vetet.
Nuk ka asnje prove te besueshme (pervec shkrimeve biblike) te ekzistences se Jezusit. Asnje prove arkeologjike, asgje te shkruar per te nga autore te lashtesise. E njeta gje vlen edhe per Solomonin, Moisiun, Davidin, Abrahamin, Sansonin dhe nje pafundesi “yjesh” te tjere biblike. Gjithcka e shkruar per keto figura jane tekstet e shkruara nga prifterinjte levite, te cilet u bazuan tek dijet antike mbi astrologjine dhe besimet antike (te cilat gjithashu ishin dije mbi astrologjine te koduara nen petkun e alegorive dhe metaforave).
Filoni eshte nje nga dhjetra shkrimtaret qe kane jetuar ne periudhen qe thuhet se jetoi Jezusi dhe ka shkruar nje histori te judejve, e cila mbulon te gjithe kete periudhe. Banonte madje edhe ne Jeruzalem ose ne rrethinat e tij, ne kohen kur thuhet se Jezusi ka bere hyrjen e tij ngadhenjyese ne Jeruzalem edhe kur eshte kryqezuar, ringjallur pas tre ditesh e te tjera histori qe lidhen me ate figure.

E dini cfare thote Filoni ne shkrimet e tij per keto ngjarje te jashtezakonshme?

Asgje prej gjeje, asnje fjale, asnje situate te ngjashme. Asnje nga keto histori apo figura nuk eshte dokumentuar ne ndonje dokument romak, apo ne raportet bashkekohese te autoreve “greke” e aleksandrine qe ishin ne dijeni te gjithckaje qe ndodhte ne ato rajone. Si kamundesi qe keto figura dhe ngjarje qe kisha na i paraqet kaq famoze ne kohen kur kan jetuar nuk permenden ne asnje autor te asaj periudhe pervec shkrimeve te dala nga institucioni kishe dhe shkrimetaret qe i sherbenin asaj?! Thjesht sepse keto ngjarje nuk kane ndodhur,kane qene histori simbolike te ndertuara mbi dijet antike, qe per fat te keq me shume se gjysma e banoreve te tokes i marin si te verteta ne kuptimin paresor te tyre duke ndertuar keshtu me apo pa vetedije nje besim-burg ne mendjet e tyre!
Ne shek e III-te, filozofi Celesi duke iu drejtuar krereve te kishes shkroi: “Ju tregoni perralla, pa zoteruar as edhe dhuntine per t’i bere te besueshme …
I keni ndryshuar disa here tekstet e ungjijve tuaj me qellim qe t’i mbyllni gojen cfaredolloj tipi dhe menyre kundershtimi qe mund te linde per to!”
Te gjitha besimet e sotme fetare si: islami, kristianizmi, induizmi, judaizmi etj, kane te njejtin burim zanafille, jane te gjitha kopje te besimeve antike babilonase, shumere, egjiptiane etj, per kete arsye keto besime dhe mitet e bazuara mbi perendine shpetimtar, si rrjedhoje gjate gjithe koherave paraqesin te njeten stradegji:
1- Ke lindur me mekatin original dhe per kete arsye qe diten qe lind nuk je gje tjeter vec nje i lig mekatar!
2- Mund te shpetosh vetem nese beson tek “shpetimtari” dhe kjo do te thote qe ti duhet te besh ate qe prifterinjte te thone te besh.
3- Nese nuk e ben, do te jesh i denuar pergjithmone ne rropullite e ferrit!

Kuptohet lehte qe keto lloj besimesh nuk jane ngritur mbi hyjnoren, por mbi trillime e mashtrime, te cilat nuk kane qellim tjeter vec manipulimit dhe nenshtrimit te masave. Kishes dhe krereve te saj iu deshen 3-4 shekuj gjenocid mbi njerezimin, i cili shkaktoi mbi 6-milion te vrare ne lloj lloj menyrash mizore ekzekutimi, per te perhapur kete besim bosh mbi “Hyjnoren” qe ne te vertete nuk ka asnje lidhje me Hyjnoren! Edhe sot e kesaj dite kisha perfshihet ne skandale te nje pas njeshme, korrupsioni, seksuale, pedofilie, vrasjesh, komplotesh etj.
Dhe kjo do te vazhdoje per sa kohe njerezit te do ti sherbejne dhe nenshtrohen ketij sistemi skallaverues, besimesh te kota fetare,te cilat nuk te cojne kurrkund pervec veteskllaverimit mendor dhe shpirtetror!

Shkroi: Velard Sejdini
Redaktoi: Stop Injorancës

Census Albania 2011 - Ku kanë përfunduar gjysëm milioni shqiptarë?

Sipas të dhënave që na jep INSTAT për vitin 2010, popullsia në Shqipëri është 3.194.972 banorë.
Sipas të dhënave të po të njëjtit institucion zyrtar, popullsia e Shqipërisë sot është 2,831,741 banorë.
Pra, sipas këtyre rezultateve, në më pak se 2 vjet, Shqipërisë i kanë humbur rreth 500.000 mijë shqiptarë, apo gjysëm milioni njerëz.

Vlen për t'u theksuar këtu se Shqipëria në 20 vite tranzicion, nuk regjistroi më tepër se 1.5 milionë shqiptarë të emigruar. Pra, nëse do mendojmë se ky gjysëm milioni ka emigruar në 1 vit e gjysëm, atëherë shifrat e emigrimit në 2 dekadat e postkomunizmit, ne mund ti kapim në më pak se 5 vite. Por kjo logjikë nuk shkon, kur Europa në krizë të madhe ekonomike (kryesisht shtetet ku ka më tepër emigrantë shqiptarë) sot ka liberalizuar vizat me Shqipërinë e mbi të gjitha qeveria shqiptare deklaron me zë të lartë rritjen e mirëqenies dhe begatisë kombëtare.

Eshtë e vërtetë se lindshmëria ka rënë si pasojë e planifikimit shqiptar, por sërisht shqiptarët mbajnë vendin e parë në Europë, si populli me lindshmërinë më të madhe.

Në statistikat zyrtare, vrasjet shkojnë tek afro 500 qytetarë në vit, prandaj edhe kjo tezë bie poshtë.

Një tjetër tezë që vlen për ta marrë në diskutim, është edhe efektiviteti i 11.000 punonjësve të punësuar nga INSTAT për regjistrimin e popullsisë, por shifra gjysëm milioni shqiptarë, është tepër e madhe për tu marrë si marxh gabimi.

As pjesa prej 29,355 banorë (ose 1.04 % të popullsisë), që e kanë refuzuar regjistrimin, nuk shërben për të rrudhur numrin e popullsisë shqiptare, pasi ata gjithsesi, janë regjistruar dhe janë përfshirë në totalin e numrit të popullsisë.

Mbetet një tjetër mundësi, pak ose shumë e çmendur, që thotë se nëse në Serbi, Kosovë, Mal të Zi e Maqedoni është ndjekur një strategji e mirëplanifikuar për të rrudhur numrin e shqiptarëve në Ballkan, përse kjo dorë mos të ketë futur hundët edhe tek regjistrimi në Shqipëri?

Mos të harrojmë që sa më i vogël numri i shqiptarëve, aq më shumë rritet përqindja e minoriteteve dhe nëse kjo shifër arrin 25% të popullsisë, Shqipëria nga një shtet me popullsi homogjene, shndërrohet befas në dritë të diellit, në një shtet të ashtëquajtur multietnik, i paqëndrueshëm ekonomikisht e politikisht e rrjedhimisht, lehtësisht i shpërbërshëm.

Jeni të lirë të gjykoni çdo tezë të mundshme, ndërkohë që ne urojmë që gjykimet tona të jenë të gabuara, por shteti ynë na detyrohet një përgjigje...

Shkroi: Stop Injorancës  http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Zbulim i rrallë në malet e Krrabës

Siç ka ndodhur edhe në dhjetra raste të tjera në Shqipërinë e cila po përjeton bumin më të madh të betonizimit që mund të ketë patur ndonjëherë, edhe në punimet që po kryhen për hapjen e tunelit në Krrabë, ka dalë në dritë një zbulim arkeologjik i mahnitshëm.
Aq i mahnitshëm, saqë jo vetëm ka lënë sot çdo shqiptar pa fjalë, por zbulimi kalon edhe kufinjtë tanë gjeografikë dhe të dërgon në zemër të qytetërimit human.
Njësoj si edhe Njutoni, që fare rastësisht, vetëm prej rënies së lirë të një kokrre molle prej pemës, zbuloi ligjin e gravitacionit, po aq rastësisht ndodhi edhe zbulimi ynë mbresëlënës.
Ishte ora 14:30 e mesditës, kur inxhinerët e punëtorët kishin marrë pushimin e drekës dhe duke u kthyer nga fronti i punës, po shkelnin të gjithë me rradhë diçka të dalë nga thellësia e tokës, duke mos i kushtuar kurrfarë rëndësie. I tillë do të ishte fati i zbulimit tonë, nëse nuk do të ishte për rojen e turnit të parë të fjetinës, Z. Xhemal, i cili kishte mbaruar edhe studimet në fakultetin e Histori-Filologjisë, që e nuhati thesarin duke e ngritur me kujdes prej tokës dhe duke e pastruar me kujdes prej baltës.
Nuk do të duhej shumë kohë që ai të kuptonte që vlera e këtij papirusi do të ishte marramendëse, pasi në të mund të lexohej një shkrim dore, që dëmtimi e kishte bërë të padeshifrueshëm.

Papirusi u dërgua me emergjencë në Vjenë, në një qendër studimi të profesionalizuar e specializuar për datimin e gjetjeve arkeologjike, ku njëkohësisht kryhej edhe deshifrimi i linearit të përdorur në të.

Përgjigja që erdhi në fund të javës së shkuar ishte emocionuese.

Papirusi i takonte mijëvjeçarit të shkuar dhe ndryshe nga zakonisht, zbulimi arkeologjik nuk i përkiste as kulturës së Greqisë së Lashtë, as kulturës Romake, por kishte një vulë, pastërtisht shqiptare.

Pas restaurimit të pjesëve të dëmtuara të papirusit, i cili ishte autentik, aty mund të dalloheshin tashmë me lehtësi disa simbole shumë të lashta të shkrimit shqip të përdorura prej të parëve tanë. E tillë ishte një zanore që shkruhej si zanorja "e", por mbante 2 pika sipër, si edhe një bashkëtingëllore që shkruhej si shkronja "c", por që kishte një si gjysëm 5-e, të varur nga poshtë.
Teksti niste me 3 bashtingëllore "DRG" dhe përfundonte me nënshkrimin Kolon... 88'.

Papirusi ishte një kartolinë e vitit 1988-ë dhe një tirans ia dërgonte familjarisht një mikut të tij, në Kolonjë.

Ajo që e bënte zbulimin unik dhe që bënte një kthesë të fortë në historiografinë zyrtare, ishte fakti se dikur shqiptarët shkruanin kartolina me dorë dhe uronin pastërtisht njëri-tjetrin në mijëvjeçarin e shkuar. Ata duheshin dhe kujtoheshin mes tyre. Kjo na çon logjikisht në argumentin logjik, që shqiptarët ishin miq, bënin dhe mbanin miq.

Urojmë që ky zbulim të shërbejë realisht për një rikthim të fortë në drejtim të këtyre vlerave të identitetit tonë mijëravjeçar.

Shkroi: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

KOT CHANNEL

Në televizionet shqiptare ka shumë programe televizive që janë të dështuara që në ideim, apo dhe të tjerë që dështojnë rrugës. Po ashtu nuk mungojnë as programet ku vetë qëllimi i tyre është antiqytetar, antihuman, apo ku drejtuesit e këtyre programeve nuk kanë pikë takimi me etikën qytetare, apo me njohuritë minimale për të shqipëruar publikisht gjuhën shqipe.

E gjithsesi, programi për të cilin donim të diskutonim sot, ia kalon të gjitha kategorive, madje nuk ka as kategori. Eshtë origjinal në unicitetin e tij. Ai në thelb, përpiqet të bëjë humor, i cili nuk është as humor i zi, as i kuq dhe as rozë. As humor anglez, por as shqiptar. Pa kripë, pa sheqer, pa limontos. As satirë, as sarkazëm, as cinizëm...
Nga kanali televiziv i dorës së parë, në të cilin shfaqet ky program, me siguri tërheq shumë shikues dhe përshtypja e parë që le, është një kuriozitet i madh për ta ndjekur deri në fund, paçka se nis në një orë të vonë të së shtunës.

Por pa kaluar as edhe 7-8 minuta nga programi dhe ti nuk ke përjetuar as edhe një lloj emocioni, pozitiv apo negativ qoftë dhe nuk të ka lëvizur asnjë milimetër mimika e fytyrës, nga brenda stomakut të mblidhet një si lëmsh, që përpiqet të të ngrihet me vrull lart në drejtim vertikal, për të shpërthyer me gjithë forcën e tij, nga aparati i gojës, në drejtim të televizorit.
E fill pas kësaj ndjesie të zë një trishtim i madh, një mllef i papërmbajtshëm, që vjen nga vlerësimi që ti ke për humorin dhe artin në përgjithësi.
Kur sheh që programe dhe ide kaq bajate e të pajeta shohin dritën e realizmit, e kupton më së miri batutën e pisët të një Profesori të Historisë, që në nerva e sipër thoshte: "Shitësit e bananeve janë artistët që duhej të ndiqnin shkollat e larta dhe ju studentët e sotëm, në pjesën më të madhe, duhet të shkoni të gjeni një cep, ku të shisni banane".


Në rangun e gjatë të programeve mediokre e vjellëndjellëse, me siguri i ashtëquajturi Pop Channel, zë vendin e parë, i distancuar kështu larg edhe prej ndjekësit të vendit të II-të, humorit të TV Tiranës, i cili ka mbajtur vendin e parë, për gjithë këto vite tranzicioni rrjesht.

Eshtë e vërtetë që ky program nuk abuzon me përqëndrimin e vëmendjes tek seksi, siç ndodh rëndomtë, (duke e shfrytëzuar si temë që shkakton humor nga tabuja që kemi ngritur rreth tij), por padyshim, për çdo artist e artdashës shqiptar, ky program është një realizim po aq banal, sa edhe vetë fjalori i rrugës.


Shkroi: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2 

Shqiptari ndërton Helikopterin e parë në Ballkan - `Made in Presheva`

Pranvera do të qel në Preshevë me Helikopterin e parë në Ballkan "Made in Presheva"

Nuk po flasim as për Italinë, as për Pakistanin, Amerikë apo Rusinë, por fjala është thjesht për një qytetarë, të riun nga Presheva (Kosova Lindore) të cilit më në fund duket se ëndrra e tij do t’i dal „zhgjëndërr“ dhe do t’i bëhet realitet, duke ia arritur qëllimit të tij, që të jetë njeriu i parë në Ballkan i cili (si individ) e ndërton një helikopter me duar të veta, me një çekiç dhe një palë dane, siç thotë ai, nga "A" deri në "ZH"...Ky është Qani Lutfiu nga Karadaku i Preshevës (Gare). Z. Lutfiu nuk është me profesion fizikanët, as instruktor e as pilot, por siç thotë ai, jam kuadër i „Skenderbeut“, meqë ai ka të mbaruar vetëm shkollën e mesme dhe ka dalë nga dyert e asaj shkolle, nga gjimnazit me emrin „Skenderbeu“.

Lidhur me idenë, punën dhe strukturën teknike të helikopterin „Made in Presheva“ autori i këtij projekti madhështor në Ballkan z.Qani Lutfiu për agjencinë informative kombëtare „Presheva Jonë“ shpjegon se „Helikopteri për momentin është i paraparë vetëm për një individ, pra pilotin. Megjithëse mundësit i ka që të mbajë pesha edhe më të rënda se sa një person i vetëm. Helika e madhe e këtij helikopteri bashkë me zbrazëtirën mes helikave është 4 m e 30 centimetra e cila arrin të bëjë 500 rrotullime në minutë ndërsa e vogla tek bishti arrin në 1 minutë të bëjë më shumë se 1800 rrotullime çka i bie 30 rrotullime në sekondë. Deri në ditën kurrë helikopteri të jetë i gatshëm të fluturojë do të arrijë peshën e 210 kg, kurse kostoja e përgjithshme e këtij projekti madhështor

Helikopteri "Made in Presheva" ndërtuar nga Qani Lutfiu për 1 person të vetëm pa ndihmën e askujt do të kushtojë disa dhjetëra mijë euro. Ketë punë bëjë nga vullneti dhe dëshirë duke vënë në test trurin dhe kapacitetin e njeriut. Sikur të kisha lek ndoshta ma herët e kisha bërë...por kështu dal ngadalë me forcat e mia po ecën puna mbarë. Një traktor po e ndreqi, pak po dalin për familje pak për ndonjë pjesë të helikopterit dhe kështu gradualisht edhe ju kemi ofruar fundit..“
Do shtuar se ky i ri plotë vullnet dhe punëtor nuk e ka as zanatin e mekanikut por ja, siç thotë populli, çka ja shef syri ja punon dora... i cili me një vullnet dhe pasion të madh ka nisur për të realizuar projektin e tij, ndërtimin helikopterit të parë në Ballkan. Se kur do ta kemi helikopterin „Made in Presheva“ në qiell Qani Lutfiu për agjencinë informative „Prtesheva Jonë“ thotë se „pa vullnet nuk bëhet asgjë. Deri më tani i kemi kryer gati punët kryesore dhe tash na kanë mbetur edhe ca të imta për ta ngritur në qiellin e Luginës së Preshevës helikopterin tonë me të cilin jam duke u marrë tash e 2 vjet ...Kur po them tash e dy vjet, në fakt dy vjet s’kam bërë punë intensive, por aty kam punuar herë pas herë. Këtë projekt apo ëndërr e kam filluar para dy vjetësh dhe kësmet, me emër të Zotit si të jemi shendosh e rehat e kam me e qit në dritë së shpejti edhe atë kah Pranvera do ta presim shirit.“  http://zgjohushqiptar.blogspot.com/2011/12/shqiptari-nderton-helikopterin-e-pare.html

Prova gjenetike, shqiptarët e kosovarët autentikë në Ballkan

I pari fakt gjenetik që vë në dukje autenticitetin e popullit shqiptar, përtej kufijve politikë në të cilët ai gjendet i ndarë.
E më mirë se flasin gjenet, zor se dëshmon historia apo studime të tjera social-kulturore të cilat, pavarësisht vërtetësive, kanë një marzh jo të vogël gabimi. Gjithashtu në të tilla rrafshe mund të ketë deformime shpesh të qëllimshme. Në kurriz të Shqipërisë kjo ka ndodhur jo rrallë. Prova e re gjenetike konfirmon autenticitetin në trojet aktuale, që në kohët shumë të lashta hedh poshtë përfundimisht tezat spekulative që kanë hedhur hipotezën e një migrimi të vonshëm historik të popullsisë shqiptare nga krahinat verilindore të Ballkanit apo dhe më larg, në trojet aktuale. Specialistët e imunologjisë japin të dhëna shkencore.
Studimi i gjeneve
Studimi i kryer me metodat e fundit të biologjisë molekulare, për herë të parë krijon një imazh të qartë të hartës gjenetike të Ballkanit. Gazeta ka publikuar pjesë të këtij studimi javë më parë, dhe jep tashmë të plotë Pemën filogjenetike të popujve të Ballkanit dhe të Europës Juglindore, e hartuar duke u bazuar në distancat gjenetike midis tyre. “Për sa i përket popullatës së shëndoshë shqiptare, në këtë studim u përfshinë 160 individë shqiptarë të shëndoshë dhe pa lidhje gjaku midis tyre, të zgjedhur në mënyrë të rastësishme ndërmjet studentëve të Fakultetit të Mjekësisë të Universitetit të Tiranës, si dhe ndër dhurues gjaku në Njësinë e Dhurimit të Gjakut të Qendrës Spitalore Universitare të Tiranës”, thotë Genc Sulçebe, shefi i shërbimit të imunologjisë në QSUT, i cili bashkë me stafin e tij kanë kryer studimin. Sipas tij, ishin me origjinë nga të gjitha krahinat e vendit dhe u përzgjodhën pasi u deklaruan si shqiptarë etnikë prej të paktën 3 brezash nga të dy prindërit. Për popullatën kosovare u përzgjodhën 120 individë të shëndoshë dhe pa lidhje gjaku ndërmjet dhuruesve të gjakut nga të gjitha rajonet e Kosovës, duke ndjekur të njëjtët kritere si individët nga Shqipëria. Për popullatat e tjera, të dhënat gjenetike u morën nga literatura.
Shqipëria e Kosova

Genc Sulçebe, shefi i shërbimit të imunologjisë në QSUT

Nga gjetjet rezulton se distancat gjenetike midis popullatave shqiptare në Shqipëri dhe Kosovë janë më të afërta me popullatat greke, maqedonase dhe bullgare sesa me popullatën serbe, kroate apo boshnjake. Popullata rumune dhe ajo turke ndodhen më larg të distancuara. Popullata italiane është e afërt me atë rumune dhe njëlloj me këtë të fundit për sa i përket distancës nga popullatat shqiptare. “Me sa duket, ekziston një fond i përbashkët gjenetik midis gjithë popullatave që jetojnë në Gadishullin Ballkanik, por popullatat shqiptare, greke, maqedonase dhe bullgare janë gjenetikisht më shumë të afërta me njëra-tjetrën, pavarësisht nga dallimet e njohura gjuhësore, kulturore ose fetare. Ky fond i përbashkët gjenetik duket se u ka rezistuar migracioneve të njëpasnjëshme dhe valëve pushtuese në këtë rajon”, thotë Sulçebe.
Distancat gjenetike
Studimi përfshiu, përveç popullatave shqiptare në Shqipëri dhe Kosovë, edhe 10 popullata të tjera ballkanike, 12 popullata europiane dhe 2 aziatike. Përfundimet e këtij studimi vënë qartë në dukje afërsinë gjenetike midis popullsive shqiptare të Shqipërisë dhe Kosovës, duke u nisur nga llogaritja e distancave gjenetike. Pasojnë po nga këndvështrimi i distancave gjenetike popullatat maqedonase, greke, bullgare, kroate, boshnjake, serbe, italiane, rumune dhe turke, të renditura këto sipas rritjes së këtyre distancave. Popullatat e tjera europiane radhiten në distanca më të largëta gjenetike, të cilat në përgjithësi janë në përpjesëtim të drejtë me distancat gjeografike. “Ajo që bie në sy në studimin tonë, është fakti se në rajonin ballkanik përvijohen dy grupe kryesore popullatash. Në një grup mund të futen popullatat shqiptare, maqedonase, greke dhe bullgare (distancat gjenetike në rritje nga 0.03 në 0.06), ndërsa në një grup të dytë ato kroate, boshnjake dhe serbe (distancat gjenetike nga 0.07 deri 0.08)”, ka sqaruar Genc Sulçebe. Sipas tij, popullatat italiane, rumune dhe turke, me distancë gjenetike respektivisht 0.12, 0.13 dhe 0.15, janë të vendosura më larg në lidhje me popullsinë shqiptare.

10 popullata
të tjera ballkanike, 12 popullata europiane dhe 2 aziatike janë përfshirë në studimin e kryer nga laboratori i imunologjisë në Spitalin “Nënë Tereza”.

2 grupe
popullatash përvijohen në rajonin e Ballkanit. Në një grup mund të futen popullatat shqiptare, maqedonase, greke dhe bullgare. Në tjetrin ato kroate, boshnjake dhe serbe

Studimi krahasues 
Rezultatet e studimit krahasues të profilit genotipik HLA të dy popullatave shqiptare me popullatat e tjera të rajonit ballkanik dhe ato të tjera europiane bënë të mundur hartimin e hartës aktuale gjenetike HLA të popullatave që jetojnë në rajonin ballkanik duke paraqitur me anë të “provës së ADN” raportet e këtyre popullatave në këtë rajon.

Pema filogjenetike e popujve të Ballkanit dhe të Europës Juglindore, e hartuar duke u bazuar në distancat gjenetike midis tyre

Distancat gjenetike të popujve te Ballkanit

Studimi nga laboratort Genetik 
Në një tjetër studim të kryer nga laboratori i genetikës pranë maternitetit “Mbretëresha Geraldinë “ disa vjet më parë ka nxjerrë gjithashtu të dhëna mjaft interesante. Sipas tij rezultoi gjenetikisht e ngjashme me popullatën e vendeve të Evropës Veriore është ripërsëritur. Në më shumë se 80 % të rasteve është vërejtur se kemi të njëjtat defekte gjenetike (mutacione) si vendet e Evropës Veriore.

Metodologjia
Genotipizimi HLA (Kompleksi madhor i Pajtueshmërisë Indore) (u krye duke përdorur metodat e biologjisë molekulare në ADN-në e ekstraktuar nga gjaku periferik i pacientëve apo individëve te shëndoshë të studiuar. Distancat gjenetike ndërmjet dy popullatave shqiptare të studiuara dhë popullatave të tjera u llogaritën me anë të programit “Phylip”, nëpërmjet llogaritjes së distancës gjenetike sipas Nei duke përdorur të dhënat e frekuencave të aleleve HLA.
(Panorama)

ZIRINA LLAMBRO