S’ka më dyshime, Mozaiku i Mesaplikut shek VI është shqip!

Kohë më parë bashkë me mikun tim Niko Stillo, arritëm në përfundim se shkrimi i shekullit të gjashtë pas krishtit në mozaikun e Mesaplikut të Vlorës është shqip.

Aty e transkriptuar shkruhet :
A
PAK
KE
TAÇ
dhe e kuptojmë sot në të folmen e Mesaplikut : “ha pak ke të haç”, pra një proverb për të kursyer që të ushqehesh, thotë ai burrë i mozaikut me qeleshe me majë ashtu si ka mbrritur deri më sot kësula e Mesaplikut.

Ky shkrim është mes një pamje plot me të mira ushqimore, fruta e peshk. Në Mesaplik sot e gjith ditën kemi shprehjen popullore « Ha pak ke të haç, ha shumë vete për lumë ». Me këtë përfundim menduam se skeptikët nuk do të ndiheshin më për të thënë se gjuha shqipe nuk ka mundësi të ketë dëshmi të shkruara në ata kohë.
Po jo. Miku tjetër i vyer Moikom Zeqo, atë kohë drejtor i Muzeut Historik ku edhe ndodhet mozaiku na kundërshtoi. Mua më quajti entuziast. Sepse sipas tij ai shkrim ka të bëj me emrin e një ebreu APARKEAS. Moikomi nuk pranonte që shkronja e tretë e rreshtit të dytë të mozaikut të ishte K, ai e lexon atë R (shih figurën).

Po ashtu dijetarit erudit Zeqo nuk i ka rënë në sy se shkronja e parë e rreshtit të katërt është dyfishe, pra TA dhe jo vetëm A. E telefonova Niko Stillon për sa kritikoheshim duke i thënë se nuk isha aspak dakort me atë kritikë sepse në shkrimet etruske ajo shenjë është K, dhe e ftova që ti vihemi punës për të vërtetuar se shkronja e tretë e rreshtit të dytë është K dhe jo R.
Dhe ja mbas muajsh pune, Niko Stillo erdhi posaçërisht në Tiranë e më pruri shkrimin e vjetër mbi një vazo ku shkronjën si ajo që kërkojmë e kishte gjetur në emrin e Patroklit të famshëm : PATROKLOS krahas emrit të Akilit dhe të mëmës së tij Tetis.

Si duket edhe në figurë askush nuk mund të kundërshtojë që shkronja e gjashtë e emrit grek të Patroklit, PATROKLOS, është ajo e treta e rreshtit të dytë të mozaikut. Pra është K dhe vetëm K dhe nuk është R.
Skeptikët i falenderojmë sepse na vunë në punë për të gjetur një vërtetim të padiskutueshëm për të qënit shqip të shkrimit mbi mozaikun e Mesaplikut.

Kështu nga formula e pagëzimit e shekullit të katërmbëdhjetë ne zbresim në dëshmin e shqipes në shekullin e gjashtë.
Kjo na bën me krahë për të punuar e nxjerrë mbi tryezën e diskutimeve shkencore edhe shkrime të tjera të mesdheut ku shqipja dëshmohet si ska më mirë në antikitet. Niko Stillo është iperot si ne shqiptarët, pra bir i ipeve, i shqipeve nga Preveza e Iperisë e Shqipërisë, gjashtëdhjetë e dy vjeç, banues me gruan dhe djalin në gjermani. Jemi njohur nga leximi dhe studimi i librave të njëri tjetrit të cilët flasin për dëshmitë e gjuhës shqipe në shkrimet e vjetra të Mesdheut. Nikua ka studjuar me vëmendje shkrimin mbi librin e mumjes së Zagrebit dhe ka gjetur aty sipas tij dëshmi të gjuhës tonë. Edhe unë në librin “Një shqiptar në botën e etruskëve” nuk kam bërë gjë tjetër veçse kam hedhur në letër dëshmi të kulturës dhe gjuhës time, të cilat sipas meje i kam hasur gjatë udhëtimeve në botën magjike të etruskëve.
Diskutojmë me njëri tjetrin për ato që gjejmë mes dëshmive të vjetra dhe i japim të drejtë a kritikojmë vehten a të tjerët që janë marrë me këtë punë por që tashmë kanë ndërruar jetë a janë dokmatikë e injorantë të pandreqshëm. Presim nga kritika ndonjë fjalë për sa kemi shkruar me durimin e atij që beson se puna e vet është jo vetëm në të mirë të kulturës që i përket por edhe të çështjeve të rëndësishme të kulturës mesdhetare. Ka shumë rëndësi që merremi vesh e nuk bëjmë si ata që i bien gozhdës e patkoit dhe që në vënd që ti vënë vetulla çështjes i nxjerrin sytë me armët e nacionalizmit vulgar a të indiferencës gjoja shkencore (si bëjnë ata të institutit të historisë e gjuhësisë).

I nderuar lexues, nuk di si ta shpreh gëzimin për këtë lajm të mirë. Por ju premtoj se do të sjell në vëmendjen tuaj edhe shumë shkrime të tjera, sigurisht në prani të skeptikëve dhe të dashamirëve të shumtë. Ato shkrime dëshmojnë se gjuha që flasim është shkruar që me prurjen e alfabetit në Mesdhe nga fenikasit, aty nga shekulli i tetë përa erës së re.

Vetëm faktet janë ato që do të vënë në vend keqtrajtimin e kulturës sonë në histori, e injoruar si faktor edhe ajo kontribues në qytetërimet e mahnitëshme antike të mesdheut : të atij etrusk, grek e latin.

Puna jonë është ti gjejmë e ti hedhim në tryezat e botës shkencore ato fakte, pastaj le të flasin të tjerët më shumë, sepse ashtu si ka thënë profesori i famshëm Kristo S. Konda, autor i librit “Shqiptarët dhe problemi pellazgjik”, “askush nuk beson se ç’thua ti për vehten”.

Nga Ilir Mati

Mediat botërore në kor: Serbia, TURPI i Evropës!

“La Repubblica”: “Tigrat e Arkanit” pas dhunës. Arrestohet “miu”, ai që dogji flamurin shqiptar. Pritet përjashtimi i Serbisë 

Një nga gazetat më të mëdha italiane, “La Repubblica”, ka shkruar gjatë mbi ngjarjen e dhunshme të ndodhur të martën në mbrëmje në stadiumin “Luigi Feraris” të Xhenovas, duke thënë se pas këtyre akteve të pa precedentë fshihen të ashtuquajturit “Tigrat e Arkanit”. Gjithashtu kjo gazetë citon edhe disa njërën të medias serbe, të cilët këto akte i lidhin me dëshirën e tyre dhe disa njerëzve që kanë synime për të shkaktuar destabilitet në vend, dhe për ta çuar vendin në zgjidhje të parakohshme.

“Tigrat e Arkanit”

Kanë qenë “tigrat” e etur për gjak të famëkeqit Arkan ata që shkaktuan trazirat e dhunshme ditën e djeshme (të martën) në Xhenova të Italisë. Kështu shkruan e përditshmja italiane “La Repubblica”, në versionin e saj online.
Sipas gazetës, ish-njësitë paraushtarake serbe që kanë kryer masakra në Ballkan, u mblodhën dje në Itali për të shkaktuar trazira. Sipas burimit, të ashtuquajturit “tifozë”, vinin nga disa lokale periferike të Beogradit, të njohur ndryshe si strofulla të dhunës serbe. Por cili ka qenë objektivi i vërtetë i tyre?
Sipas Milan Petroviç, redaktor i së përditshmes “Blic”, qëllimi i tifozëve “ultras” ka qenë politik. “Të shkaktojnë sa më shumë probleme për presidentin Tadiç dhe qeverisë së tij. Sidomos, të krijojnë një klime destabiliteti për ta çuar vendin sa më shpejt në zgjedhje të parakohshme”, shprehet Petroviç. Bojan Pajtiç, kryetar i qeverisë së provincës autonome të Vojvodinës është edhe më i drejtpërdrejtë. “Kjo turmë nuk vepron në mënyrë spontane. Ajo është në shërbim të atij që kërkon të na ndalojë me çdo mjet kthimin në një vend normal”, thotë Pajtiç. Në të njëjtën linjë shprehet edhe kryetari i Federatës Serbe të Futbollit, Tomislav Karaxhiç. “Ai që organizoi këto protesta ndodhet në Beograd. Ky është një sulm që i bëhet drejtpërdrejt shtetit”, deklaron Karaxhiç.  

I kërkohet ndjesë Italisë, por jo Shqipërisë

Një ditë pas incidenteve dhe shfaqjeve të shëmtuara nga nacionalistët serbë, ka reaguar ambasada e tyre në Itali, duke kërkuar ndjesë për atë që ndodhi. Ambasadorja e Serbisë në Romë i kërkon ndjesë Italisë, duke u shprehur se asaj dhe shtetit që përfaqëson i vjen turp për këto që kanë ndodhur, dhe se ata që e bënë një gjë të tillë janë banditë.

“Na vjen turp. Këta banditë nuk përfaqësojnë ndjenjat dhe sjelljen e popullit serb. Na vjen turp dhe ju kërkojmë ndjesë”.

Kjo është ajo çfarë ka ka deklaruar ambasadorja serbe në Romë, Sanda Raskoçviç-Iviç duke folur për gazetarët në prag të një konference në Beograd. Ajo komentoi trazirat e ndodhura në Xhenova te cilat çuan në pezullimin e ndeshjes Itali-Serbi. Serbia i ka kërkuar zyrtarisht falje Italisë për incidentin e shkaktuar dje nga tifozët serbë në stadiumin e Xhenovas. Ministri i Jashtëm serb, Vuk Jeremiç, në një bisedë telefonike me homologun Franko Fratinin ka dhënë garancinë e tij se drejtësia serbe do t’i ndëshkojë huliganët. “Autoritetet e Beogradit do të shtojnë kërkimet për përgjegjësit e dhunës dhe do të arrestojnë të gjithë kriminelët, të cilët do të marrin dënimin e merituar”, ka pohuar Jeremiç. Ndërkohë që ministri i Brendshëm serb, Ivica Daçiç ka kritikuar policinë italiane për menaxhimin e gabuar të situatës.

“Ndërhyrja e policisë italiane mund të kishte qenë shumë më e mirë. Ata nuk duhet t’i kishin lejuar tifozët të hynin në stadium me sende të forta”, ka pohuar Daçiç.

Por asnjëri nga këto autoritete nuk kanë kërkuar falje për incidentin e shëmtuar ku u përdhos dhe u dogj flamuri shqiptar.
Kombëtarja serbe e futbollit ka mbërritur mbrëmjen e kaluar në Beograd pas pezullimit të takimit Itali-Serbi. Futbollistët kanë shprehur hidhërim për atë çfarë ndodhi, por nuk dhanë komente mbi sjelljen e tifozëve ekstremistë. Ndërkohë presidenti i Federatës Serbe të Futbollit, siç e thamë edhe më lart, thotë se tifozët nuk kishin ardhur vetëm në Xhenova, por sipas tij bëhet fjalë për një plan paraprak për të krijuar incidente për të dëmtuar takimin.

Mediat evropiane të gjitha me një fjalor: Turp për Serbinë

Të gjitha mediat i kanë konsideruar si një turp këto ngjarje dhe akte dhune nga serbët në stadiumin e Xhenovas, por jo vetëm botërore, por edhe ata vendase, këtë herë kanë qenë në një mendim me ata evropiane. “Turp i ri, tifozët ndërpresin Itali-Serbi”, titullohet artikulli kryesor në të përditshmen e Beogradit “Blic”. Në brendësi të tij theksohet se me këtë incident, vijon pikiata e futbollit serb. “Mund të imagjinojmë se si janë ndjerë kapiteni dhe futbollistët tanë. Me siguri, janë turpëruar”. “Skandal në Xhenova”, titullohet versioni online i “Vesti”. Ndërsa “Vreme” hapet me një fotografi ku tifozët serbë dogjën flamurin shqiptar. Gazetat britanike gjithashtu shkruajnë se ky është një turp i vërtetë, ku në përgjithësi të gjitha përdorin shprehjen ndërpreje për shkak të huliganëve, por dhe duke përdorur fotot nga djegia e famurit shqiptar. Ndërsa “Daily Telegraph” shkruan “Turp për Serbinë”, në të njëjtën linjë është edhe “Daily Mail”. Edhe shtypi sportiv spanjoll i ka kushtuar një vëmendje të veçantë incidenteve në Xhenvoa, që solli dhe pezullimin e ndeshjes Itali-Serbi, e ku ultras serbë dogjën para kamerave edhe flamurin shqiptar. “Turp serbë!”, ishte titulli i prestigjiozes “Marca”. “Dje (të martën) në Europë ndodhi një tjetër ndeshje turpi”, - shkruante e përditshmja sportive. “Vetëvrasje serbe në Xhenova”, - shkruante “Sport”, që nga ana e saj flet për “një natë çmendurie”. “El Mundo” e titullon shkrimin e saj: “Terror dhe turp në Xhenova”, duke e shoqëruar edhe me fotot e huliganëve serbë. “Ultrasit karikojnë futbollin”, ishte titulli i “El Pais”. E njëjta paraqitje, pothuajse ka mbizotëruar edhe në shtypin francez, të cilët e konsiderojnë turp për Serbinë dhe për shtetasit e saj këto akte të pa precedenta.

Policia italiane ka kapur në bagazhin e një autobusi “miun” e incidenteve
Vihet në pranga “njeriu i zi”, ai që dogji flamurin shqiptar
Mbrëmja e së martës, duhet të ishte një mbrëmje spektakli dhe futbolli, pasi luhej në kuadër të kualifikueses të një evenimenti mjaft të madh dhe të rëndësishëm, si Kampionati Europian, por në fakt nuk ishte kështu. Dhe arsyeja është se disa njerëz, që vijnë nga një vend që gjithmonë ka prodhuar luftë, nga do që shkojnë gjithmonë e kërkojnë një gjë të tillë. Të martën në mbrëmje në Xhenova, në stadiumin “Marassi” ku duhej të zhvillohej një ndeshje mes dy kombëtareve, ka shpërthyer në një shfaqje të shëmtuar nga huliganët dhe ultranacionalistët serbë, që gjithmonë janë njohur për veprime të tilla barbarizmi dhe për mungesë qytetarie. Por ndërkohë në orët e para të ditës së mërkurë policia italiane ka mundur të vejë nën pranga kreun e këtyre akteve vandale dhe 17 persona të tjerë. Më pas, aksioni ka vijuar duke çuar në pranga edhe 37 serbë të tjerë. 

Arrestohet “Ivani i zi”
Pas pezullimit të ndeshjes Itali-Serbi, shoqëruar me djegien e flamurit shqiptar nga ultrasit serbë, policia ka venë në pranga 17 persona, mes tyre edhe “kapon” e ngjarjes së turpshme. Mediat italiane kanë publikuar gjithçka që ka bërë ky person, i quajtur Ivan Bogdanov, duke filluar që nga prerja e rrjetës së stadiumin, nxitjen e tifozëve të tjerë për të hedhur fishekzjarrë dhe sende të forta në fushë, dhe djegia e flamurit shqiptar. Kapja e tij është ndihmuar edhe nga tatuazhet e shumta që kishte në trup. Sipas mediave, dhe jo vetëm atyre italiane, raportojnë se mbrëmë përleshjet kanë vazhduar edhe jashtë stadiumit “Marassi” deri rreth orës dy pas mesnate dhe numërohen 35 huliganë të denoncuar, ndërkohë që 138 të tjerë janë të identifikuar. “Ai quhet Ivan - thotë një agjent - në orën 03:00 të mëngjesit të ditës së djeshme, njeriu më i kërkuar mes ultrasve serbë është vënë në pranga për incidentet në “Marassi”. “Ivan Bogdanov ka prerë rrjetën me një gërshërë gjigante, lëshoi fishekzjarrë në fushë dhe dogji flamurin shqiptar. Por e kanë tradhtuar tatuazhet e shumta dhe agjentët e kanë arrestuar”, ka thënë agjenti. Ivan është ndalur në bagazhin e një prej autobusëve të cilët do të çonin tifozët në Beograd. Forcat e rendit kanë zhveshur të gjithë tifozët në shumicën e autobusëve për të kuptuar se kush ishte Ivan, duke e ndaluar. 

Të gjithë një “prerje”
Zyrtarët e policisë italiane u shprehen se mbrëmë “shmangën një Hejsel të ri”. Pothuajse të gjithë mediat ndërkombëtare i janë përkushtuar lajmit, ku një ndeshje futbolli u shndërrua pa pritur në një arenë lufte urbane. Ndërkohë, televizioni publik serb e dënoi sjelljen e ultrasve. “Ky është një turp i vërtetë për Serbinë dhe një turp për futbollin tonë”, u shpreh komentatori gjate momenteve kur ndeshja u ndërpre. Por pavarësisht fjalëve që janë thënë nga ana e Serbisë, qoftë media apo autoritetet, kjo nuk mund ta mbulojë atë që ndodhi. Por edhe vetë lojtarët me synimin, që ”për të qetësuar” ultrasit filluan të bënin gjeste nacionaliste. Kjo do të thotë se edhe ata që ishin në fushë ishin si ata në shkallët e stadiumit, që do të thotë se janë të gjithë një lloj.

Kombëtarja serbe rrezikon përjashtimin, por UEFA ka rezerva edhe për Italinë

Serbia rrezikon përjashtimin nga Europa pas dhunës së ushtruar nga tifozët ekstremistë dje në mbrëmje në stadiumin “Marassi” të Xhenovas. Të gjitha mediat italiane e kanë cilësuar dhunën si të paprecedente, ndërsa Beogradi ka kërkuar falje zyrtare.
Por a do mjaftojë kjo për të shpëtuar kombëtaren e Stankoviç & Co nga reprezalja e UEFA-s?
Dëmi më i vogël që mund t’i shkaktohet kombëtares serbe është humbja në tavolinë 3-0, por UEFA ka treguar se është e aftë të reagojë me shpejtësi kur bëhet fjalë për dhunë. Delegati David Petriashvili pritet të paraqesë raportin në UEFA dhe vendimi do të merret brenda 15 ditësh. Në analizë do merret parasysh edhe dhuna gjatë ndeshjes së vitit 2008 në Beograd ku u vra një tifoz i skuadrës së Tuluzës. Nëse përjashtohet kombëtarja serbe, kjo nuk do të jetë hera e parë pasi në vitin 1992 u përjashtuan nga Europiani, duke i lënë rrugë të lirë Danimarkës që pak muaj më vonë u shpall edhe kampione e kontinentit. Ndërkohë që UEFA ka pasur rezerva edhe për vendin organizator, Italinë. “Përveç përgjegjësisë së atyre që provokojnë incidente, rregullorja e UEFA-s parashikon masa edhe për federatën pritëse”. Kështu është shprehur për ANSA-n, zëdhënësi i UEFA-s, Rob Faulkner, duke iu referuar trazirave të në stadiumin “Luigi Ferraris” të Xhenovës. “Federata që organizon ndeshjen duhet të garantojë sigurinë në stadium dhe zhvillimin e qetë të ndeshjes”, është shprehur ai.

“Luftën e Xhenovas”, Stankoviç do e ndalonte me gjeste nacionaliste
Ajo që ndodhi të martën në mbrëmje nga e gjithë media italiane mbante epitetin si “lufta e Xhenvoas”, ku ultranacionalistët e kombëtares serbe të ndodhur në Itali për të ndjekur përballjen mes vendit të tyre dhe Italisë kanë kthyer skenat guerrilase në stadiumin italian të “Marasit” në Xhenova. Pak para se të fillonte ndeshja tifozët serbë janë përleshur me tifozët italianë ndërsa kanë shfaqur edhe njëherë urrejtjen që kanë për shqiptarët duke djegur një flamur shqiptar. Ndeshja mes Italisë dhe Serbisë e vlefshme për Euro 2012 është anuluar edhe pse skuadrat kanë tentuar të hyjnë në fushë. Ndërsa një komentator i “Rai-t” pasi u ka bërë thirrje tifozëve të qetësohen, ka vënë re se lojtarët e përfaqësueses serbe ishin duke përshëndetur tifozët e tyre me një gjest nacionalist. Më saktësisht kamera ka kapur Dejan Stankoviçin, i cili përshëndeste tifozët me një gjest nacionalist serb (me tre gishta), me origjinë të lashtë, që përfaqëson kryqin ortodoks serb, që është përdorur gjerësisht edhe gjatë luftës. Por edhe disa lojtarë të tjerë kaun bërë të njëjtën përshëndetje, me arsyetimin se donin që tub “qetësonin” situatën.

Bilanci i incidenteve, 16 persona në spital, mes tyre dy karabinierë

Bilanci i këtyre trazirave, sipas atyre që jepen nga media e vendit fqinj, në total janë 16 persona që kanë mbetur të plagosur dhe kanë përfunduar në spital, mse tyre edhe dy nga forcat e karabinierisë, ndër të cilët disa në gjendje të rëndë, si pasojë e konfrontimeve me tyre. Ndërkohë 17 huliganë kanë përfunduar në pranga me në krye udhëheqësin e tyre, gjatë natës së martë dhe orët e para të ditës së djeshme në Xhenova. Sipas radiove italiane, qetësia në tribunat e stadiumit “Marassi” të Xhenovës, rajon verior i Italisë, u vendos vetëm pas orës 4:00 të mëngjesit, kur autobusi i fundit me të huliganët serbë, nën shoqërimin e forcave të rendit.
Në total, policia arrestoi 17 persona, përfshi edhe liderin e një grupi prej mbi 50 vetash të cilët u përfshinë në aktet vandale të dhunës dhe djegies se flamurit shqiptar. Përpara ndeshjes, dhjetëra tifozë serbë plotësisht të dehur u përfshinë në një valë aktesh dhune në qendër të Xhenovas, ku shkatërruan vitrina dyqanesh dhe stacionet e autobusëve, këto të gjitha thuhen nga vetë media italiane.

T. Observer, Ilirian Haskurti

Mblidhen me Facebook, të rinjtë grisin e djegin flamurin serb në Tiranë

TIRANE- Në mungesë të një reagimi zyrtar nga Shqipëria mbi djegien e flamurit kombëtar mbrëmjen e djeshme nga tifozët ultarnacionalistë në Itali, dhjetra të rinj shqiptarë janë mbledhur përpara Ambasadës serbe në Tiranë duke protestuar.

Te rinj duke djegur flamurin serb dje ne mbremje ne Tirane
Te rinjte kane djegur flamurin serb. Ata u futen me pas ne zonen e Bllokut, ku vrapuan dhe hodhen parulla duke bllokuar per disa minuta qarkullimin ne kete zone shume te populluar ne oret e mbremjes.


Një organizim që ishte thirrur nëpërmjet rrjetit social Facebook mblodhi dhjetra të rinj, të cilët në përgjigje të tifozëve serb hodhën parrulla "Kosova është Shqipëri" dhe "Shqipëri etnike"

Ky manifestim i paralajmëruar u shoqërua nga forca te shumta policie për të shmangur cdo incident të mundshëm.  

Serbia i kërkuar falje dje Italisë, për atë që ndodhi gjate ndeshjes, ndërsa gjesti që fyen shqiptarët është kaluar nga të gjithë në heshtje.


Shekullli 


Këtu keni edhe videon: http://www.youtube.com/watch?v=5An4VwNBavo

Atdhetarë...?

Me keqardhje të madhe më duhet të shkruaj sot se atdhedashuria rëndomtë është keqkuptuar në masë e shtrirje të gjerë mes shqiptarëve.

Duke u nisur nga djegia e flamurit shqiptar dje në stadiumin e Xhenovës, prej një huligani serb në ndeshjen mes Italisë e Serbisë për Eleminatoret e Euro 12-të, sot në realitetin virtual has çuditshëm një reagim "patriotiko-atdhetar" që ka pak apo aspak lidhje me atdhedashurinë.

Atdhedashuria nuk tregohet duke reaguar me mjete antidemokritke ndaj djegies së një flamuri prej një grupi huliganësh. Aq më shumë kur këto huliganë janë thjeshtë huliganë, siç gjen në çdo vend të botës sot.

Një pyetje dua t'u bëj atdhetarëve që u zgjuan sot?

Ku ishit strukur kur shteti shqiptar tentoi të shesë ujrat detare?
Ku ishit strukur kur Zv, kryeministri shqiptar krijoi nga hiçi një minoritet serb në Shqipëri duke i hapur rrugën hapjes së shkollave serbe në Shkodër e Fier?
Ku ishit kur Bollano u deklarua i pafajshëm, për heqjen e tabelave greke, kur shteti ra në Himarë për 13-orë?
Ku ishit strukur ???

Të dashur bashkëkombas shqipëtarë, e keni keqkuptuar atdhedashurinë.

Atdhedashuria shprehet siç edhe e thotë vetë fjalëformimi me dashuri ndaj vendit, me dashuri ndaj gjuhës, që kaq shumë e shkelni çdo ditë, me respekt ndaj figurave kombëtare që çdo ditë i përbaltni, me zgjerimin e njohurive rreth historisë shqiptare me të cilën duket sikur keni krijuar një abort të përhershëm, me shfaqje kulture të cilën nuk e hasim në rrugë e ambjente të ndryshme publike, me dashuri dhe respekt ndaj njëri-tjetrit, e cila dita-ditës duket më tepër si kujtim i socializmit.

Të reagojmë ndaj disa huliganëve që djegin një flamur, tregon që ne prekemi prej tyre. Por ne nuk duhet  të biem në nivelin e tyre të mjerë, pasi ata janë njerëz të bombarduar forcërisht me propagandë shtetërore antishqiptare.

Atdhetar, ha shqip, mëso shqip, fol shqip, jeto shqip!

Shkroi: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

Historia: sajesë apo shkencë?

Ky është libri në 7 vëllime i Anatoly Fomenko-s, që flet për një mashtrim të madh, falsifikim, manipulim të historisë së lashtë, monedhave, mbishkrimeve, e pjesës më të madha të fakteve historike të lashtësisë. i kryer nga jezuitët, në mesjetë.


Eshtë një libër që duhet ta lexojnë të gjithë shqiptarët, për të kuptuar se çfarë ka ndodhur vërtetë pas rënies së shtetit të Arbrit, pas rënies së Kostandinopjës, para krijimit të gjuhëve (të reja e të vjetra bashkë), lindjen e kombeve dhe identiteteve të reja pas shekullit të XV-të.
Si është sajuar historia e Egjiptit të Lashtë, Greqisë së Lashtë dhe Perandorisë Romake? Ç'kanë qenë ato në të vërtetë? Kush dhe pse ka kryer këtë mashtrim të madh botëror?  Stop Injorancës


Kush është Anatoly Fomenko?

Fomenko u lind më 1945. Ai është anëtar i Akademisë Ruse të Shkencave, Akademia Ruse e Shkencave Natyrore dhe i Akademisë Ndërkombëtare së Arsimit të Lartë për Shkencat, si dhe Doktor i fizikës dhe matematikës, profesor, dhe kryetar i Katedrës së Matematikës dhe Mekanikës në Universitetin Shtetëror të Moskës.
http://en.wikipedia.org/wiki/Anatoly_Timofeevich_Fomenko#Historical_revisionism
 http://en.wikipedia.org/wiki/New_Chronology_%28Fomenko%29
Librat në anglisht mund ti lexoni edhe në internet: http://books.google.com/books?id=YcjFAV4WZ9MC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false

Çështja mbi kronologjinë  http://www.amazon.com/gp/blog/post/PLNK2RMD60LT1UD5E

"Historia është një grusht me gënjeshtra rreth ngjarjesh që kurrë nuk kanë ndodhur të treguara nga njerëz që nuk kanë qenë kurrë atje." – Xhorxh Santajana, filozof amerikan (1863 – 1952).

Enciklopedia Britanike e njeh Jozef Julius Skaligerin (1540-1609) si themeluesin e kronologjisë konsensuale që ne njohim sot. Skaliger e mbante veten një matematicien i madh dhe mburresh se kishte zgjidhur problemin klasik "të lashtë" të "Katrorit të Rrethit", i cili u provua më pas se ishte i pazgjidhshëm.

Veprat e tij kryesore Opus Novum de emendatione temporum (1583) dhe Thesaurum temporum (1606) paraqesin një varg të gjatë datash të vendosura pa kurrfarë prove, që konsistojnë në një sekunecë datash që përsëriten pas intervalesh të barabarta duke u bazuar në numrat kryesorë kabalistikë 333 dhe 360. Në atë kohë numerologjia konsiderohej si shkenca kryesore dhe J.J. Skaliger ishte kabalisti më në zë në kohën e tij.

Filozofi anglez Ulliam Okhaim (që thuhet se ka jetuar më 1225 – 1279) thoshte se: "entitetet nuk duhen shumëzuar përtej domosdoshmërisë." Brisku i Ojhamit i zbatuar në histori na jep një ide mbi njerëzimin sipas të cilit qytetërimi ka marrë jetë jo më herët se shekujt 8 dhe 10 të erës tonë, në qoftë se ne qytetërimin e kuptojmë si një sistem hierarkik që përbëhet nga shteti, ushtria, ideologjia, feja, komunikimi dhe shkrimi.

Si J. J. Skaliger, ashtu dhe pasuesit e tij, klerikët dhe humanistët, nuk i kushtuan shumë vëmendje ligjit të Okhamit kur thurrën historinë e Antikitetit Grek dhe Romak. Klientët e tyre ishin lidera të rinj të cilët kërkonin legjimitet në të shkuarën e tyre për t'u bërë Papë, Kardinalë apo për të themeluar dinasti mbretërore si ajo Mediçi. Ata paguan mirë njerëz për të sajuar një të kaluar të lavdishme por të paqenë.

Një punë kërkimore e gjithanshme na tregon se nuk ekzistojnë të dhëna të besueshme rreth ngjarjeve përpara shekullit të 8-të, dhe se ka shumë pak informacion që na vjen nga shekulli i 8-të deri te ai i 10-të. Në fakt, shumë nga ngjarjet e "Lashtësisë" kanë ndodhur në periudhën prej shekullit të XI deri në shekullin e XVI-të, të cilat janë pasqyruar në letër gjatë periudhës 1400 – 1600 të erës tonë, pasi janë ripërpunuar dhe projektuar në një të shkuar të largët imagjinare nën etiketat Greqia e Lashtë, Roma, Egjipti dhe Persia.

Ne kemi marrë në shqyrtim në detaje Almagestin e Ptolemeut "të lashtë", që konsiderohet si një gur themeli në historinë klasike dhe që mendohet se është shkruar në vitin 150 të erës tonë. Ne pohojmë në mënyrë përfundimtare se: Almagesti është hartuar në shekujt 16-të – 17-të duke u mbështetur në të dhënat astronomike të shekujve 9 – 16-të, prandaj dhe Mbreti i astronomëve dhe të 13 volumet e Almagestit janë fallsifikime të mesjetës së vonë.

Ne kemi zbërthyer kodet e 34 horoskopëve "të lashtë" egjiptianë që janë pikturuar në varret e Luginës së Mbretërve apo që janë gdhendur në Dendera dhe Esna. Egjiptologjia i daton këto horoskope ose në kohëra që s'mbahen mend ose thotë se për to nuk mund të përcaktohet një datë.
Kjo është krejtësisht e pavërtetë! Këto horoskopë përmbajnë të dhëna të mjaftueshme astronomike për të llogaritur datën e përpilimit të tyre, dhe të gjitha datat e zbuluara rezultojnë se nuk janë më të hershme se shekulli i 11-të.

Ne kemi bërë kontrolle duke kryqëzuar metoda arkeologjike, dendro-kronologjike, paleografike dhe atë të karbonit mbi datimin e burimeve dhe artifakteve të lashta. Ne kemi zbuluar se të GJITHA këto s'janë të pavaruara, të sakta, ato janë statistikisht të pambështetura, kontradiktore e për rrjedhim përfundojnë në një rreth vicioz pasi bazohen ose kalibrohen mbi bazën e një kronologjie konsensuale të njejtë.

Sado e pabesueshme që të duket, nuk ekziston asnjë element i vetëm evidence të qëndrueshme me shkrim që mund të datohet në mënyrë të besueshme dhe të pavaruar para shekullit të XI. Edhe monedhat e pafallsifikuara, monedhat 'e lashta' greke dhe romake, janë mesjetare, sasia e tyre e madhe i përket periudhës të së drejtës së njohur të feudalëve vendas për të emetuar monedha. Historia klasike bazohet shumë në kopjet e bëra në shekujt 15 – 17-të mbi origjinale "që fatkeqësisht kanë humbur".

Zgjatja artificiale e etapës kohore me mijra vjet i bën vlerësimet mbi rritjen e popullsisë dhe parashikimet për ndryshimin e klimës të pabesueshme. Teoria jonë thjesht e kthen Kronologjinë e Historisë Botërore në mbretërinë e matematikës së aplikuar nga e cila ajo u sekuestrua nga klerikët në shekujt 16-17-të. Ne kemi zhvilluar një numër metodash të vlefshme e të verifikueshme të kërkimit shkencor të bazuar në statistikën, astronominë dhe logjikën.

Për shembull, ripërllogaritja e bërë me ndihmën e kompjuterit mbi eklipset dhe krahasimi me përshkrimet e hollësishme të bëra gjoja në "Lashtësi" tregon se ato ose kanë ndodhur në Mesjetë ose nuk kanë ndodhur fare. Një zbatim i thjeshtë i astronomisë të kompjuterizuar në përllogaritjen e rregullave të krishtlindjeve të përcaktuara në Librin e Krishtlindjeve të paraqitur nga Koncili i Nikeas gjoja në vitin 325 të erës tonë tregon se eklipsi nuk mund të ketë ndodhur para vitit 784 të erës tonë.

Lidhur me sa u tha më lart mund të shtrohen mjaft pyetje: kur dhe ku lindi Jezu Krishti, kur u kryqëzua ai?


Analiza kronologjike e Dhjatës së Vjetër tregon përfundimisht se ajo eshtë shkruar në shekujt 14-16-të pas Dhjatës së Re, duke u dhënë ngjarjeve mesjetare një pamje biblike. Kronologjia e Re nuk është një përpjekje e vrazhdë për "të mohuar historinë", ajo nuk fshin emra personash, ngjarje, artifakte, Piramidat, murin e Madh, etj. … por u përcakton atyre një vend më të mundshëm në kohë dhe hapësirë.

Përktheu Çlirim Xhunga
http://www.facebook.com/NdalPaditurise2
Paraqitje e librit dhe gjithçka ai trajton, në video: http://video.google.com/videoplay?docid=7300345524047693918#

"Mokenët - Pellazgët" testamenti që emancipon shkencën historike

Një nga figurat më të medha si strateg dhe burrë shteti, të Francës por edhe të historisë europiane, Napoleon Bonaparti ka thënë "E vërteta historike sigurisht nuk do të jetë ajo që ka ndodhur në vend, por vetëm ajo që do të tregohet".

Në foto Dardanët

Simbas përcaktimit të Ëikipedias (Enciklopedisë elektronike) Historia, përbën shkencën që merret me atë që është e shkruar dhe historiani duhet të punojë me arkivat.

Në rast se historia e shkruar ndër kohë, nuk është ajo që ka ndodhur në të vërtetë, a mund ta quajme atë "shkencë" dhe mund t'i atribojmë asaj rolin e "mësuesit" për të tashmen dhe të ardhmen ? Sa qëndron ky pohim i Napoleon Bonapartit dhe a mund të zbulojme "të vërtetën historike" për periudha shumë të largëta nga koha që po jetojmë?

Njeriu (shkruesi), që është dëshimtar i një ngjarjeje, do ta pasqyrojë atë, në varesi të njohurive që ka për të, të bindjeve politike, të "diktatit" për ta pasquruar në atë menyrë apo nevojave të çastit, të formimit të tij kulturor dhe shume arësyjeve të tjera. Ky është një fakt që sot pranohet nga të gjithë. Ja përse strategu francez kishte të drejtë për shkruesit dhe komentuesit e ngjarjeve, veprat e të cilëve sot mbushin Arkivat.

Një shembull i diteve tona të shkrimit "të ndikuar" të Historisë, është pasqyrimi i luftës së popullit shqiptar kundër okupatorit italian gjatë viteve 1939-41. Nga historija jonë është emërtuar si një luftë e pergjakshme antifashiste (fakt i dëshmuar katërcipërisht), ndërkohë nga ana e historianeve grekë është emërtuar si një bashkëpunim me fashizmin italian.
Për rrjedhoje sot kemi "peshqesh" Ligjin e Luftës. Por, ne Ëikipedia tek kapitulli mbi Historië lexojme kete perkufizim: "Historia e vërtetë nuk i përket asnjë kohe dhe asnjë vendi" që përcakton saktë se "ajo mund të rishikohet në çdo kohë dhe nga studiues të çdo vendi".
Pra nevojën e përhershme të historianëve për të shfrytëzuar jo "vetëm arkivat" (metod tashmë e vjetëruar) por edhe shumë shkenca dhe metoda të tjera që "të ndajnë shapin nga sheqeri" në pasqyrimin e ngjarjeve në dokumentet e shkruara, dhe domosdoshmërine e debatit për të garantuar asnjanësinë dhe vërtetesinë e studimeve të tyre. Pikërisht këtë detyrë ka marrë përsipër historiani Arif Mati në veprën e dytë madhore "Mikenët = Pellazgët" që ka dalë në tregun e botimeve shqiptare.

E gjithë vepra ndërtohet pikërisht mbi bazën e debatit me atë që na ka ardhur e shkruar mbi lashtësine ballkanike dhe më gjërë, ku vënd qëndror zë gjuha dhe populli shqiptar që jeton brënda dhe jashtë kufijve shtetëror.

Problemet e debatit të trajtuara në liber, për historinë e lashtë të rajonit ballkano-egjeas, janë të shumta. Në mënyrë figurative mund t'i krahasojmë me efektin domino d.m.th. Për shkak të një përcaktimi të hamëndsuar të kohës së zhvillimit të Luftës së Trojës, (Herodotit e vendos më 1250 p.k. dhe Eratoteni më1193-1083p.k.) "ka patur një vijëmesi gabimesh, çoroditjesh dhe pistash të gabuara . Sepse e gjithë bota është bazuar në ekzistencën reale të kësaj lufte?
Kësisoj historia e Greqisë, në mënyrë artificiale, është ngjitur sa më lart që ka qenë e mundur" (f.553A.M.)

Si dokument i parë historik njihet pikerisht shkrimi i poemave të Homerit "Zëmrimi i Akilit" i mbiquajtur në shk.VIII p.k."Iliada" dhe më vonë, "Udhëtimi i Uliksit" apo "Odisea". Logografet, poetët epike, rapsodet, për të kënaqur dëgjuesit e tyre bashkohor në vendin që më vonë u quajt Greqi, risajuan legjendat e lashtësisë duke futur perëndi dhe ngjarje, kështu "do të shpikin të kaluaren e tyre lokale. Pak nga pak, historija e lashtë filloj pak a shumë të shtrëmbërohej nën ndikimin e paragjykimeve politike" (f.554 A.M.)

Vetë thënia e Tuqididit (historiani i shk.V p.k..) "kush nuk interesohet për politikën nuk konsiderohet si një njeri paqësor, por një qenje e padobishme?" dëshmon ndikimin e politikës mbi te, në trajtimin e ngjarjeve historike. (f.10 Albumi "Monumentet e mëdha. Greqija" 1974 A. D'Agostino, G.Seferis)

Dukurija "e riformimit" të lashtësisë për qëllime politike, u pasqyrua edhe në ndërfutjen e figurave të perëndive të mëvonshme tek skulpturat e perëndive të lashta, në objektet e kultit dhe ndërtimet e shk;VIII p.k. e më vonë (Greqi dhe kolonitë e saj).

Në studimin e tij, historiani Arif Mati zbulon fakte të pohuara nga autorët antikë, por të papërmëndura nga historiografija e sotme, si p.sh. se Homeri nuk i përmend dhe as i njeh Helenët, Jonianët dhe Dorianët (të konsideruar paraardhësit e grekëve) . Për rrjedhojë lufta e përshkruar prej tij nuk mund të qe luftë greko-trojane, por lufte midis fiseve "të një gjinie" pellazge, me të njejtën gjuhë dhe zakone.

Hekate i Miletit, Herodoti, Helanikos i Mitilenit apo Tuqiditi kanë pohuar se banorët e parë të asaj që më vonë u quajt Greqi, përpara mbritjes së grekeve, ishin Pellazgët. Pra nuk bëhet fjalë për popullsi helene apo greke autoktone por - të ardhur. E gjithe Greqija quhej Pellazgji.

Në libër shtrohet pyetja se: Nga erdhen ata që më vonë u emërtuan helenë (grek-nga romaket)?

Sipas Herodotit dhe autoreve të tjerë antik, por edhe sipas "një teksti biblik (I Makabe 12/19-23), prijësit dorianë ishin me zanafillë egjiptiane. Ata janë zanafilla e Helenëve të vërtetë" (f.557 A.M.) Në Bibël është saktësuar përkatesija e mbretërve dorianë (Spartanë) ndaj etnise së Hebrejve (f.570 po aty) Vetë prijësit Dorianë ,shprehehin për veten e tyre, se ishin me zanafillë semito-egjyptjane.

Këta prijës të huaj, ishin një pakicë që sunduan shumicën e popullsisë pellazge vëndese. Mbreti Agis IV (nga sunduesit e parë të huaj të Spartës) pohonte se në Spartë kishte tre Perekë (popull i trungut ilir) për një Spartan !

Në liber dëshmohet se, kolonite e para në Ballkan dhe pellgun e Mesdheut, qenë ato fenikase, një popull i shquar në lashtësi për detari dhe tregëti.

Për hir të mbulimit të këtyre fakteve historike, "u varrosën" pararendësit e qytetrimit europian, Pellazgët, popullsia më e madhe në numër mbas indjanëve, sipas Herodotit.

Në këtë vepër që meriton të quhet "Enciklopedija e popullsive të lashta Ballkano-Egjease e me gjerë", krahas popullsisë së mirfillët pellazge si Thrako-Ilirët, Frigjanet, Etruskët, Filistinët, etj., autori trajton edhe popuj të të njejtit trung si Iberët, Hititet, Keltët, Galët, Gjermanët .

Nuk kanë mbetur jashtë objektit të studimit edhe popuj jo pellazgë, por historija e të cilëve u lidh ngusht me ta nëpërmjet pushtimeve, lidhjve apo ndikimeve të ndryshme si p.sh. Fenikasit etj.

Në dallim nga vepra e parë e historianit Arif Matit "Shqipërija, Odisea e një populli parahelen", në veprën e dytë, në qendër të studimit është historija e popujve të të gjithë hapësirës Egjeo-Ballkanase. Megjithatë, popullsia shqiptare dhe gjuha e saj, përbëjnë boshtin e referimit në shtjellimin e shumë " sekreteve " të lashtësise. Arsyeja është, se shqiptarët janë pasardhësit direkt dhe trashëgimtarë të gjuhës së Pellazgëve, banorëve të parë të këtyre trevave, që historiografija e sotme njëzëri i ka quajtur "të zhdukur".

Shqiptarët, që përdorin gjuhën shqipe, në thelb të pandryshuar të stërgjyshërve të tyre, jetojnë që prej kohërave "që s'mbahen mend" në trevat e të pareve .

Gjuha shqipe, kjo pasuri botërore, "arrin të shpjegojë një numër të madh fjalësh etruske, greke, latine, baske, armene, kelte, rumune etj." (f.559 A.M.)

Po falë gjuhës shqipe shpjegohen emrat e mitollogjisë, emërtimet gjeografike të lashtësise dhe në ditët tona etj.

Mosnjohja dhe mos studimi i historisë dhe gjuhës së shqiptarëve, është arsyeja kryesore e problemeve të pazgjidhura dhe ngecjeve të shkencës së historisë së lashtë dhe gjuhësisë europiane dhe asaj botërore.

"E gjithe Europa, për dy qytetrimet e saj më të shquara, i detyrohet popujve të trungut pellazg: qytetrimi grek nëpërmjet Pellazgëve dhe qytetrimi romak nëpërmjet Etruskëve, një popull tjetër që ka dalë nga i njëjti trung etnik.
 Historini çifut (Flavius Jozefi, bashkëkohës i epokës së Jezus Krishtit),në librin e tij "Kunder Apionit" duke folur për kulturën helene, thoshte: gjithshka te grekët është e vonë dhe mbi te gjitha shkrimi ." (f.562, f.575 A.M.)
Trevat shqiptare ku banonin thrako-ilirët që historiografija e sotme i quan popullsi të prapambetura në krahasim me "qytetrimin greko-romak", me anën e mbetjeve arkeologjike, paleolitike, neolitike, parahistorike dhe antike, zbulojnë një nivel të lartë zhvillimi të krahasuesheme me atë të epokës së mbiquajtur mikene. Dëshmi të shumta të këtij zhvillimi i gjejmë të pasqyruara në librin "Mikenët = Pellazgët".

Historiani i lashtësisë, Herodoti (shk.e V p.k.) shkruante: "Helenët mësuan nga pellazgët artin e punimit të bronxit, ndërtimin e qyteteve dhe fortifikimit " (f.340 DH P)

Krahas sjelljes së fakteve të panjohura mbi historinë e lashtë ballkanike dhe popullsive pellazgo-thrako-ilire dhe rolit të tyre dhe të shumë popullsive të tjera të lashtësisë, libri i historianit Arif Mati ka vlerë edhe për gjuhën e kuptueshme për lexuesin, me të cilën është shkruar. Me gjithë trajtimin e një materiali të madh historik, shpesh në disa variante (legjenda dhe autorë të ndryshëm për të njejtin problem), thjeshtesija bindëse e shprehjes, përsëritjet e pohimeve të provuara më parë, qendrimi jo kurrizulur përpara " shkencës botërore", të udhëheqin për të kuptuar " të vertetën historike".

Duke treguar mangësite kronollogjike (vijushmërisë kohre) në historinë parahelene (janë fshirë shekuj të tërë), si dhe rrugën e gabuar të ndjekur nga ana e historianëve në pasqyrimin e ngjarjeve (nuk është parë lidhja midis popujve dhe nuk është marr parasysh gjuha shqipe-gjuha e vetme pellazge në ditët tona), autori na pais, me një "metodë vlerësimi" për çdo libër tjetër historik të lashtësisë të autorëve të ndryshëm.

Prologu, Parathënia, Epilogu dhe Përfundime-t ndihmojnë në nënvizimin e problemeve të shtruara nga autori dhe përfundimeve të aritura, duke lehtësuar për lexuesin "përtypjen" e një studimi mbi periudha të gjata kohore e me mangësi të mëdha të të dhënave. Librin e shoqëron edhe një sqarues të fjalëve "të lashtësisë" si dhe lista e autorëve të shfrytëzuar, që e bëjne këtë vepër, një studim me vlera të mirfillta shkencore.

Një nga mësimet e rëndësishme, që lexuesi përfiton nga libri " Mikenët = Pellazgët " është qëndrimi që duhet të kemi në jetë: si njerëz dhe si profesionist

Koha e gjatë e kaluar në izolim, në periudhen "enveriane", ka mbjelle ndjenjën e inferioritetit dhe pranimit të çdo pohimi të "shkencës historike perëndimore".

A duhet të pranojmë symbyllur çdo pohim të "studiuesve të huaj" qofshin edhe nga shtete të mëdha apo autorëve të lashtësisë, pa debatuar dhe pa dhënë edhe ne argumentet tona? A nuk është vetë shkenca historike botërore që ka pohuar mbi manipulimet dhe qëndrimet e ndikuara të historianëve ? Dihet se që në shekullin 17, ka lindur "Kritika Historike".

Historikisht një nga vleresimet kryesore për shqiptarët, të bëra nga të huajt, ka qenë qëndrimi i tyre i pavarur, besimi dhe kembengulja për të mbrojtur "të vërtetën e tyre ".

Rilindasit, pavarsisht se trevat shqiptare ishin prej pesëqind vjetësh të pushtuara nga okupatorët osman, pavarsisht mjerimit, analfabetizmit dhe prapambetjes që sundonte në vënd, pavarësisht se ishim vëndi më i panjohur në Europe dhe në Botë, në shkrimet, studimet dhe fjalët e tyre, kanë pohuar bindshëm për origjinën pellazge dhe vlerën e gjuhës "më të lashtë" shqipe të popullit tonë.

Ata ishin krenarë për historinë e lavdishme të të parëve dhe të ndërgjegjshëm për rolin e rëndësishëm që kishte luajtur populli shqiptar në historinë dhe kulturën ballkanike, atë europiane e më gjërë. Megjithëse të rinjtë e sotëm e njohin periudhen "socialiste"vetëm nga tregimet, atyre vazhdohet t'iu ngulitet në ndërgjegje dhe karakter, qëndrimi "inferior" ndaj gjithshkaje që na vjen nga "të huajt"e sidomos kur janë përfshire edhe interesat politike të tyre.

Në tekstet tona historike Zeusi dodonas dhe pellazg, Athinaja, Artemisi dhe shumë perëndi pellazge, jepen si greke "të cilëve Ilirët ju veshën atribute vëndese", se "gjuha shqipe nuk ka lidhje me asnjë gjuhë tjetër" dhe ku nuk guxohet as të përmëndet origjina e saj pellazge dhe roli i saj në shkencën e gjuhësisë.

Në librat e historisë të shkollave tona nuk do të gjejmë jo vetëm "të vertetat historike" mbi ngjarjet, të pohuara nga studiues shqiptarë e të huaj, po as ato që kanë pohuar edhe historianët e lashtë, se Ballkani popullohej nga popullsi autoktone pellazge të përbëra nga fise të shumta dhe se grekët, që mbërritën shumë më vonë , përftuan nga kjo popullsi në fe, kulturë, gjuhë, ndertim etj. dhe formuan atë që sot quhet Greqi.

Kush është shkaku i kësaj dukurie të pazakontë për çdo shtet europian ?
Nuk është vështirë të vërehet, se shkaku i vetëm që në tekstet tona historike mohoen "të vërtetat historike", është diktati politik, që në periudhën demokratike më shumë se kurrë, ushtron trysninë e tij mbi formimin e brezit të ri. Ky diktat, ndihet jo vetëm në tekstet e historisë së shkollave, por edhe në ato të Institucioneve studimore historike, arkeologjike dhe gjuhësore dhe Akademisë sonë. Në materialin që i kushtohet Historisë, si nje shkencë studimore, në Enciklopedinë Ëikipedia gjejmë një përcaktim të tillë:

" Përfundimet e studimeve historiografike janë në zanafille të ndryshimeve metodike".

Le të shpresojmë se libri "Mikenët = Pellazgët" i historianit Arif Mati, në vazhdën e botimeve të mëparshme të tij dhe autorëve të tjerë shqiptarë si: Dh. Pilika, N. Vlora-Falaski, Xh. Katapano, Z. Majani, N. Stillo, A. Kola, E. Kocaqi, P.Zhei, S.Rizaj etj dhe të shumë studiuesve të huaj, do të ndikojnë në ndryshimin e metodologjisë së studimeve historike dhe gjuhesore të "shkencës zyrtare" shqiptare dhe të shkëputjes nga "inferioriteti" dhe "nënshtrimi" ndaj "asaj të pranuar nga të gjithë" dhe diktatit të interesave politike të ditës.

A.M. - Arif Mati " Mikenet = Pellazget" Dh.P.- Dhimiter Pilika "Pellazget, Origjina e jone e mohuar"

Fatbardha Demi, G. Ndryshe

"Plepistë dhe xhepistë"

Dje filloi viti i ri akademik në Shqipëri. Nuk mund t'i mungonin kësaj dite urimet euforike e butaforike të atyre që drejtojnë vendin ku radhiten si përherë shifra stahanoviste. "Mbi 70 për qind e maturantëve, do të vazhdojnë universitetin, - tha midis të tjerash kryetari i qeverisë së vendit.

Universitetet?
Cilat universitete?
Cili është niveli i mësimdhënies në këto "universitete"?
Çfarë bëhet me studentët e tyre pas diplomimit!?


Sa për qind e tyre janë punësuar apo do të punësohen!?

Asnjë fjalë... Asnjë shifër... Asnjë pipëtimë nga kryeministri llafeshumë. Pse?

Sepse të gjithë shqiptarët që kanë paguar e paguajnë qimet e kokës për shkollimin e bijve e të bijave të tyre e dinë se universitetet e Shqipërisë janë fabrika papunësie.
Sepse, si prindërit edhe studentët e dinë fare mirë se diplomat e universiteteve shqiptare janë "pasaporta për asgjëkund".

Pse!? Sepse niveli i universiteteve, më të cilat vetëshërbehet e vetëlëvdohet kryeqeveritari janë si: "Universiteti i Domosdovës", - siç i quante Noli universitetet që nuk ekzistonin fare në atë kohë.
Sipas studimeve akademike botërore, niveli i Universitetit Politeknik të Tiranës, që vlerësohet si me i avancuari në Shqipëri, është me i ulëti në Botë.

 (shih renditjen e universiteteve të botës në BBC News)Kjo sëmundje që do të na infektojë krejt të ardhmen, e universiteteve që nuk janë universitete, ka nisur herët që kur vetë kryeministri i sotëm inkurajonte "kurset e Plepave".

Është fjala për "kurset kundër analfabetizmit" që pat hapur ish-qeveria e z. Berisha për drejtësinë shqiptare në fillimet e sundimit të tij, ndërsa flakeshin nga puna juristë, ekspertë të mirëfilltë, specialistë me emër. Vendin e tyre e zinin plepistat. Pasojat e këtyre veprimeve i shohim sot në mungesën e drejtësisë reale në vend. Njësoj, universitetet e sotme, janë një tragjedi për të ardhmen akademike e shumëplanëshe të Shqipërisë.

E ndërkohë, mbi 96 për qind e studentëve të shkëlqyer shqiptarë që studiojnë në universitetet më në zë të SHBA-ve dhe Perëndimit, në përgjithësi nuk janë kthyer mbrapa në Shqipëri... Pse!?
Sepse ua kanë zënë vendet plepistët e Shqipërisë. Nuk kanë asnjë shans për punë e për zbatimin e njohurive të tyre në fushat e veta në vendin e vet... Pra janë një xhevahir i tepërt për qeverisjen e mangët. Harxhet përsëri i paguan Shqipëria dhe e ardhmja e saj.

Nuk ka se si të ndodhë ndryshe me një vend që po përmbytet nga "Universitetet e Plepave dhe të Domosdovës" po aq sa edhe nga shifrat marramendëse të kryeministrit që fluturon me presh kur vjen puna te shifrat.


E-mail nga adresa verarta@aol.com, G. Shekulli

Sot, 10 vjet pa Aristidh Kolën...

Pak kohë para se të vdiste Aristidh Kola u tha miqve: “Ju lutem, mos ushqeni asnjë iluzion; mua më vranë dhe kështu si me mua, kanë vepruar edhe me dy kryetarët e tjerë të shoqatës “Marko Boçari”, të cilët vdiqën po nga “leuçemia”. Unë këto fjalë ua kam thënë të gjithë miqve të mi”.

Aristidh Kola (Kolia) Historian, publicist, dhe jurist. Ishte kryetar i Lidhjes së Arvanitëve.

Ai lindi në Kaskaveli të Thivës ne Greqinë Qendrore, zonë e cila banohet tërësisht nga shqiptarët, që në Greqi thirren arvanitas. Aristidhi, si edhe mijëra e mijëra bashkëkombas të tij, u edukuan me frymën e dashurisë për traditat shqiptare, që trashëgoi kjo pjesë e popullatës shumëkombëshe e Greqisë së sotme, prej afërsisht 10 milionë banorë, ku 1/3 e saj përbëhet nga popullata shqiptare, si dhe pjesa tjetër nga kombe dhe kombësi të ndryshme.

Aristidh Kola studioi për jurisprudencë në Athinë dhe pas mbarimit të universitetit, për shumë kohë iu përkushtua traditave kombëtare të shqiptarëve në Greqi. Ai përfundoi librin e tij të famshëm, “Arvanitasit dhe origjina e grekëve”, që bëri një jehonë të jashtëzakonshme në të gjithë Greqinë, si dhe në diasporën e saj jashtë vendit; njohu 9 botime brenda dhjetë vjetëve.
Kola botoi revistën tashmë të njohur, “Besa”, si dhe revistën tjetër periodike, “Arvanon”.
Këto revista bënin edukimin e shqiptarëve të Greqisë me traditat e shkëlqyera të tyre historike. Këto flisnin, gjithashtu, për autoktoninë e shqiptarëve të Greqisë, si dhe kultivonin kulturën, traditat, zakonet shqiptare në këtë vend. Dihet, se në Greqi ka influenca të tjera të kombeve dhe kombësive, siç janë sllavo-bullgarët, që shtrihen në veri të Greqisë, turqit, që shtrihen në veri-lindje të këtij shteti, romano-vllehët, evgjitët, që nuk janë pak në këtë shtet, por i kalojnë tre milionë banorë, si dhe popullata katolike, izraelite dhe egjyptiane. Pra, për të mbrojtur këto doke dhe zakone, në këtë konglomerat popujsh të ndryshëm të Greqisë, këto revista kanë bërë një punë jashtëzakonisht të mirë për të ruajtur ndjenjat kombëtare të arvanitasve.

Kontributi i tij kombëtar
Aristidh Kola botoi thirrjen e shqiptarëve të Greqisë, që u bë në fund të shekullit XIX, gjë që hodhi dritë mbi lidhjet e shumta të shqiptarëve të Ballkanit, të cilët kërkonin një shtet të bashkuar, që fillonte nga Veriu i Shqipërisë së asaj kohe, në Nish të Serbisë e deri në Selanik të Greqisë.
Ky shtet do të kishte një popullatë shqiptare me pakica greke dhe sllave, në shumën jo më pak se 13 milionë banorë.
Në vargun e shumë librave të Aristidhit, është edhe libri “Greqia në çarkun e Jugosllavisë së Millosheviçit”, i cili u botua edhe në gjuhën shqipe. Aty Kola përshkruan në mënyrë reale marrëdhëniet greko-sërbe dhe njëkohësisht, denoncon kombinacionet e tyre karshi kombit shqiptar dhe influencat negative mesjetare të ortodoksizmit greko-serb në Ballkan. Aristidhi bashkëpunoi me të gjitha rrethet e diasporës shqiptare në Botë. Ai mbante lidhje dhe bashkëpunoi me shqiptarët e Amerikës, me mikun e tij të ngushtë, Antonio Belushi, në Kozenca të Italisë, me intelektualët e Kosovës, të Maqedonisë, të Turqisë dhe atyre të Shqipërisë. Ai ishte lidhur edhe me arbëreshët e Korsikës, nga të cilët kishte dalë edhe i madhi Napoleon Bonoparti. Kola, në mënyrë heroike mbrojti në dhjetëra emisione televizive, si dhe në mjetet e informimit grek, luftën e UÇK-së, e ju kundërvu propagandës së neveritshme e të ndyrë të qarqeve ultranacionaliste greko-serbe, kundër shqiptarëve në Kosovë, gjatë masakrave të barbarëve serbë në Kosovë dhe përkrahu bombardimet e NATO-s në të ashtuquajturën Jugosllavi.
Kola, si kryetar i shoqatës së arvanitasve të Greqisë “Marko Boçari”, do të akuzohej nga forcat ultrashoviniste ortodokse greke, vazhdimisht për të vërtetën e ngjarjeve të Kosovës, si dhe për të vërtetën e shqiptarëve në Greqi, që ai i përfaqësonte nëpërmjet shoqatës së tij, njohur edhe nga ligjet e shtetit grek. Atë e hodhën në gjyq përfaqësues të organizatave ultranacionale greke, të cilat e kërcënuan edhe me vdekje. Nuk është rastësi që në të gjithë Athinën, në pranverën e vitit 1999, në ngjarjet e Kosovës, ishin shkruar me dhjetëra parulla ku kërkohej varja në litar e Kolës, pra, vdekja e tij.

Iku i madh i të gjithë shqiptarëve
I qeshur dhe i dashur, Aristidhi  ishte mik i të gjithë shqiptarëve në Greqi, që shkuan atje gjatë këtyre viteve të fundit dhe sidomos, i intelektualëve shqiptarë, të cilët ai i ndihmoi jashtëzakonisht shumë. Dera e shoqatës së shqiptarëve të Greqisë “Marko Boçari”, ka qenë gjithnjë e hapur. Kjo shoqatë, që drejtohej nga Kola, organizoi në të gjithë Greqinë tubime, aktivitete politiko-kulturore e të tjera, për Shqipërinë, si dhe për personalitete të rëndësishme shqiptare të Greqisë. Aristidh Kola i përket brezit të kolosëve të kombit tonë. Ai, së bashku me Antonio Belushin, bënë të njohur zyrtarisht në vitin 1988, pranë organizmave ndërkombëtare se në Greqi jetonin mbi 2 milionë shqiptarë, si dhe kishte 600 qendra shqipfolëse.
Kjo u bë publike edhe në shumë mjete të informimit, si dhe te revista “Lidhja e Kozencës”. Aristidh Kola, së fundi ishte duke përgatitur fjalorin arvanitas-grek, që do të mund të bënte diferencimin e gjuhës shqipo-arvanitase me atë zyrtare greke. Aristidhi u sëmur në gusht të vitit 2000 me diagnozën leuçemi në gjak. Jemi të sigurt se kundër tij janë përdorur doza vdekjeprurëse radioaktive ose goditje me mikrovalë, përballë zyrës së tij. Këtë ma kishte thënë më parë, vetë i ndjeri Aristidh, në kohën kur vuante nga e njëjta semundje, mbesa e tij. Ajo kishte dhembje koke dhe të dridhura, gjithmonë kur punonte në zyrën e Aristidhit. Më pas, familjarët e tij janë shprehur se nga kampionët e gjakut të Aristillit, dërguar jashtë Greqisë, niveli i radioaktivitetit në gjakut rezultoi nga 40 deri 50 herë mbi normalen.

Idea e madhe
Kola kishte hedhur idenë: “Greqisë nuk i vjen asgjë e keqe, nëse riktheheshin shqiptarët e përzënë në shekullin e kaluar, nga trojet shqiptare të Çamërisë. Përkundrazi, do të forcohej akoma më shumë miqësia me kombet dhe kombësitë, që e përbëjnë sot Greqinë.

E Vranë
Pak kohe para se te vdiste Aristidh Kola u tha miqve: “Ju lutem, mos ushqeni asnjë iluzion; mua më vranë dhe kështu si me mua, kanë vepruar edhe me dy kryetarët e tjerë të shoqatës “Marko Boçari”, të cilët vdiqën po nga “leuçemia”. Unë këto fjalë ua kam thënë të gjithë miqve të mi”.

Me vdekjen e tij kombi humbi një nga bijt më të medhenj, që gjithë jetën ia kushtoi çështjes shqiptare të Greqisë e më tej. Aristidh Kola u varros më 13 tetor 2000 në varrezat e Athinës, i përcjellë nga qindra e qindra shqiptarë të Greqisë dhe Shqipërisë. Në varrin e të madhit Aristidh Kola u vendosën kurora të shumta nga personalitete të ndryshme arvanitase të mbarë botës, nga presidenti i Shqipërisë, Rexhep Meidani, si dhe kryeministri shqiptar, Ilir Meta.

E vërteta përvëluese e Aristidh Koles
"E vërteta përvëluese e Aristidh Koles" është libër, ese nga Kolec Traboini, që lidhen me të vërtetën e studiuesit arvanitas Aristidh P. Kolia (1944-2000) si dhe të popullsisë arvanitase në Greqi, të cilës racizmi dhe gjenocidi sistematik i qarqeve ultranacionaliste greke (si në të djeshmen historike por edhe në të përditshmen aktuale) përpiqet me të gjitha mjetet ti shuaj indentitetin si popull, si gjuhë, si kulturë e tradita. Aristidh Kolia ishte ai që qoftë si president i arvanitasve të Greqisë, qoftë si shkrimtar, studiues, historian publiçist, zgjoi popullin e vet dhe e vuri në udhën e dinjitetit historik e në këtë pikpamje ai është Prometeu i Arvanitasve. Dhe për këtë ata e vranë, së pari fizikisht e së dyti, përjetojnë dëshirën e eger që sa të jetë e mundur, të vritet moralisht edhe vepra e tij shumëdimensionale. Me studiuesin Kola, autori pati rastin të njihet personalisht gjatë kohës që jetonte në Athinë dhe të krijojë një miqësi të vërtetë, njohje që i sherbeu për të paraqitur një sërë artikujsh në të cilat shfaqet jo vetëm universaliteti i ideve të Aristidh Kolias por edhe të shtjellohet me tej idea se përse këtë personalitet të madh e vranë në mënyrë të sofistikuar siç historikisht kanë vrarë edhe udheheqës të tjerë arvanitas, herë me plumb pas shpine, herë me helm në kafe e në kohrat moderne me radioaktivitet vdekjeprurës. Në 310 faqet e librit përmblidhen edhe ese e shkrime të tjera relevante, që kanë të bëjnë me gjendjen e emigrantëve shqiptarë në Greqi, aspekte historike e aktuale në Shqipëri dhe në Kosovë, mbi artin e letersinë etj. Është botuar në Tiranë 2005.

Kolec Traboini, Boston 24 nentor 2000   Botuar  ne : "Dielli" Vol.91, Nr.4 2000 "Illiria" Nr.1115 , 27 shkurt 2001

 Veprimtaria

• Arvanitasit dhe prejardhja e grekëve, 1983.
• Gjuha e Perëndive, 1989.
• Deklarata e Bashkimit Arvanitas. Fjalori Korregjues i Fjalëve arvanite
• Fjalori Korregjues i Fjalëve arvanite
• Fjalori Krahasues i Gjuhës Shqipe
• Greqia në Kurthin e Serbëve të Milosheviçit
• Kënga e Mercenarëveprejardhja e grekëve
• Mithi dhe e Vërteta
• Varrimi i Tretë i Marko Boçarit

Artikuj të tjerë nga Aristidh Kola.
Gjuha e Perëndive - Aristidh Kola
http://stopinjorances.blogspot.com/2009/09/gjuha-e-perendive-aristidh-kola.html

Arvanitët dhe vlerat e tyre
http://stopinjorances.blogspot.com/2010/04/arvanitet-dhe-vlerat-e-tyre.html

Deri në shekullin XIX, në Greqi flitej SHQIP
http://stopinjorances.blogspot.com/2010/03/deri-ne-shekullin-xix-ne-greqi-flitej.html#ixzz122hUCqe5

Arvanitasit, themeluesit dhe drejtuesit e Greqisë moderne.
http://stopinjorances.blogspot.com/2010/04/arvanitasit-themeluesit-dhe-drejtuesit.html

Dielli - Zeus
http://stopinjorances.blogspot.com/2010/03/dielli-zeus.html

Bisedë me Aristidh Kolën
http://www.albanians.gr/forumi/index.php?topic=783.0

Blog për Aristidh Kolën :http://aristidhkolia.blogspot.com/2008/05/blog-post.html

Pensionet "vorioepiriote" në rrezik

IKA-s i duhen urgjentisht deri në fund të këtij viti 1 miliard euro borxh. Sigurimet Shoqërore në Greqi njoftojnë pamundësi akute për të paguar pensionet dhe përfitimet e papunësisë, ku futen dhe pensionet speciale për kategori të ndryshme, përfshirë të ashtuquajturat "pensione për vorioepiriotët"

Organizatës më të madhe në Greqi të Sigurimeve Shoqërore, (IKA), i nevojiten në mënyrë urgjente më shumë se 1 miliard euro borxh që të mund të vazhdojë të paguajë pensionet dhe përfitimet e tjera - (ku futen dhe pensionet speciale për kategori të ndryshme, përfshirë të ashtuquajturat "pensione për vorioepiriotët", që paguhen prej vitesh në jug të Shqipërisë).

Shkak i gjendjes së vështirë është mungesa e theksuar e parave në arkat e IKA-s shkaktuar nga papunësia në rritje dhe paaftësia e një numri gjithnjë e më të madh kompanish dhe individësh për të paguar kontributet e tyre mujore.
Sipas gazetës greke Kathimerini, qeveria që është vetë në vështirësi të mëdha, ka shumë pak mundësi të ndihmojë IKA-n, dhe në këto kushte janë kontaktuar dy banka të mëdha tregtare për të parë mundësinë e një kredie. Ministria e Punës gjithsesi ende nuk e ka thënë fjalën e fundit. Pritet një njoftim zyrtar për këtë problem brenda dy javëve të ardhshme.
IKA i ka tashmë borxh së paku 300 milion euro sindikatës së punëtorëve OAED, pasi nuk ka qenë në gjendje muajt e fundit të kryejë si rregullisht pagesën e përfitimeve të papunësisë.
"Shterimi i burimeve financiare të IKA-s është nxitur veçanërisht nga rritja e pandalshme e papunësisë që po arrin nivelet e dhjetë viteve më parë", - thonë të dhënat e lëshuara nga Autoriteti Statistikor Grek (ELSTAT) muajin e kaluar.
Sipas ELSTAT papunësia ka arritur në 11,8 për qind në krahasim me 8.9 për qind të një viti më parë. Kjo është norma më e lartë e papunësisë në Greqi që nga viti 2000, kur papunësia arriti kulmin me 12,3 për qind.

Por, përqindja e grekëve të papunë pritet të arrijë në 15 për qind deri në fund të vitit të ardhshëm dhe, në bazë të llogaritjeve që IKA ka kryer, kjo do të çojë në një rritje 25 për qind të shumës që ajo duhet të shpenzojë për pagimin e përfitimeve të papunësisë.
Qeveria pret sërish dritën e gjelbër nga huadhënësit e vet - Bashkimi Evropian, Banka Qendrore Evropiane dhe Fondi Monetar Ndërkombëtar - përpara se IKA të aplikojë për një kredi, por për momentin nuk duket të ketë zgjidhje të tjera.
Kohët e fundit IKA u ofroi bizneseve dhe individëve debitorë kushte shumë më të favorshme për shlyerjen e detyrimeve, por as kjo lëvizje nuk pati ndonjë ndikim të rëndësishëm në financat e saj.
Burimet thanë se iniciativa solli rreth 30 milionë euro të ardhura, shumë pak për nevojat aktuale të organizatës.

Kathimerini është gazeta më e madhe në Greqi

Janullatosi duhet të lirojë Pallatin e Kulturës në Përmet

“E vërteta do të na çlirojë” dhe “e vërteta është konkrete”, thotë Hegeli.
Të vërtetën e mbron ligji. Të vërtetën e do atdhetari, sepse patriotizmi në demokraci është bindje ndaj ligjit, është sjellje ndaj të mirave të përbashkëta, është domosdoshmëri për të ecur përpara, është sjellje në shërbim të atdheut.

Profesor Kristo Frashëri, në artikullin e tij me titull “Bollano e Dule t’u kërkojnë falje shqiptarëve”, botuar në “Gazetën Shqiptare” datë 20.09.2010, parashtron e analizon ndodhitë e fundit në vend edhe në rrafshin historik dhe mbron me të drejtë interesat e Shqipërisë. Një javë më vonë, po në “Gazetën Shqiptare”, më 26.09.2010, Kryepeshkopi Janullatos i përgjigjet profesor Kristo Frashërit me artikullin “Rasti “Guma” ku gënjen Kristo Frashëri”. Profesor Kristo Frashërin e ka lartësuar historia, ai është historian i shquar, personalitet i historiografisë, kulturës dhe qytetërimit shqiptar, që i ka kapërcyer kufijtë e Shqipërisë, ai nuk ka nevojë të mbrohet nga askush se gjithkush mëson nga vepra e tij, ai është një enciklopedi me vlera për historinë, kulturën dhe qytetërimin e Shqipërisë.
“Me këmbënguljen e tij (Kryepeshkopit Janullatos – K.B) autoritetet shtetërore shqiptare po zvarritin vendimin që kanë marrë të tre shkallët e gjyqësorit shqiptar për t’ia kthyer bashkësisë qytetare të Përmetit Shtëpinë e Kulturës “Naim Frashëri”, vetëm se, siç duket, Athina kërkon të lërë Përmetin pa një shtëpi kulture shqiptare”, shkruan profesor Kristo Frashëri.

1- Vendimet e pushtetit gjyqësor nuk respektohen nga kishaKonflikti gjyqësor midis Qendrës Kulturore të Bashkisë Përmet dhe Kishës Ortodokse Përmet filloi më 25 shtator 1997 dhe përfundoi më 5 maj 2004. Të tria shkallët e gjyqësorit, Shkalla I me Vendimin Nr. 484 datë 10.07.2001, Apeli me Vendimin Nr. 122 datë 21.03.2002 dhe Gjykata e Lartë me Vendimin Nr. 1640 datë 14.10.2003, vendosën që Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”, ngritur nga themelet nga shteti dhe përuruar më 1962, të mos tjetërsohet e të kthehet në kishë po të vazhdojë të ngelet e të lartësohet si tempull i kulturës në zemër të Përmetit. Vendimet e të tri shkallëve të pushtetit gjyqësor, të Shkallës I, të Apelit e Gjykatës së Lartë, u vlerësuan të rregullta, kushtetuese nga Gjykata Kushtetuese me Vendimin Nr. 66 datë 05.05.2004.

Në hapësirën e kësaj kohe, më 24.02.2002 dhe më 19.07.2002, hirësia e Tij, zoti Janullatos, ka ardhur në Përmet. Pas ardhjes së parë ndryshimet në mjediset e brendshme të Pallatit të Kulturës u shtuan edhe pse Gjykata e Shkallës I Gjirokastër e kishte rikthyer Pallatin e Kulturës në pronësi të Qendrës Kulturore Përmet me Vendimin Nr. 484 datë 10.07.2001. Herën e dytë, kryepeshkopi Janullatos, qëndroi dhe foli greqisht në Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” dhe, këtë institucion të rëndësishëm dhe të vetëm të kulturës në qytetin e Përmetit, e cilësoi me emrin Kisha e Shën Mërisë dhe jo me emrin e vërtetë Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”, si cilësohej në vendimet e gjyqësorit dhe si e thërrisnin dhe si e cilësojnë edhe sot qytetarët e Përmetit, edhe pse nga Gjykata e Apelit të Gjirokastrës me Vendimin e formës së prerë Nr. 122 datë 21.03.2002 Pallati i Kulturës iu rikthye në pronësi Qendrës Kulturore të Bashkisë Përmet. Kryepeshkopi Janullatos foli në Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”, në ndërtesën që nuk ishte kishë për Kishën e Shën Mërisë dhe nuk shkoi në kishat me vlera historike e kulturore siç janë Kisha e Shën Kollit dhe Kisha e Shën Premtes, të dyja monumente të kulturës që ruheshin dhe ruhen me ligj nga shteti. Në Kishën e Shën Kollit, ndërtuar më 1757, pasi u vra dhe iu pre koka nga një bandë e paguar nga reaksioni fetar e shtetëror nga qarqe të caktuara të Greqisë më 24 dhjetor 1917, u varros me nderime nga qytetarët dhe qëndroi aty deri në vitin 1962 trupi pa kokë i priftit kombëtar At Stath Melani, i cili predikoi shqip qysh më 1899 në Mitropolinë e Përmetit dhe për të cilin Fan Noli është shprehur se ky klerik atdhetar është “një hero dhe dëshmor i madh i Shqipërisë”. Kisha e Shën Premtes është e pajisur me piktura murale dhe punime të gdhendura në dru. Është ndërtuar më 20 prill 1776. Afresku i saj është realizuar më 19.09.1808 nga piktori Tërpo Zografi, djali i piktorit Kostandin Zografi nga Korça, ndërsa ikonostasi është punuar nga gdhendësa druri nën drejtimin e Dhimitrit, mjeshtrit shqiptar nga Konica. Në Kishën e Shën Premtes, sipas traditës gojore të qytetit, në vitet 1920 - 1922 u këndua për herë të parë Ungjilli në gjuhën shqipe nga burri i shtetit, atdhetari i madh demokrat, kleriku i lartë, poeti, përkthyesi, publicisti, dijetari, historiani e muzikologu Fan Stilian Noli, i cili erdhi dhe qëndroi në Përmet në shtëpinë e Ndreko Stavro Çelikut, sekretarit të gazetës “Dielli” dhe sekretarit të përgjithshëm të Federatës “Vatra”. Më 17 qershor 1991 Kisha e Shën Premtes u vizitua nga At Artur Liolini, kancelari i Kishës Ortodokse Shqiptare në Amerikë.

Në shkrimin e Tij, “Rasti “Guma”, ku gënjen Kristo Frashëri”, botuar në Gazetën Shqiptare më 26.09.2010, Kryepeshkopi Janullatos as që nuk i përmend vendimet e gjyqësorit të dhëna në emër të Republikës së Shqipërisë në favor të Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri”, që me të drejtë dhe si është e vërteta i cilëson dhe kërkon të ekzekutohen prof. Kristo Frashëri, të cilat ia rikthejnë Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” bashkësisë qytetare të Përmetit. Pallati i Kulturës u mor në mënyrë antiligjore më 15.06.2001 nga Kisha e Përmetit, kur çështja ishte duke u gjykuar me themel dhe pa asnjë gjyq për lirimin dhe dorëzimin e objektit si dhe pa asnjë urdhër ekzekutimi të ndonjë gjykate dhe, u veprua kështu, kur nuk shkonte, nuk shkon dhe as ka për të shkuar as Pallati i Kulturës nga Përmeti dhe as Përmeti nga Shqipëria.
Nga Kryepeshkopi Janullatos thuhet se vendi “nuk është kthyer tek kisha ortodokse”, ndërsa nga Kisha e Përmetit edhe pse vendimet e gjyqësorit kanë fuqi detyruese nuk lirohet Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”.
Si ta kuptojmë: Kisha e Përmetit nuk respekton ligjin e shtetit dhe nuk zbaton urdhrin e Kryepeshkopit apo Kryepeshkopi nuk respekton vendimet e shkallëve të gjyqësorit dhe nuk urdhëron Kishën e Përmetit të lirojë Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”. Një gjë është më se e qartë: Kryepeshkopi Janullatos nuk respekton pushtetin gjyqësor të Shqipërisë.

2. E vërteta mbi ngritjen e Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri”
Në shkrimin e botuar në Gazetën Shqiptare më 26.09.2010, Kryepeshkopi Anastas Janullatos ndër të tjera shkruan: “U shkatërrua streha e kishës së vjetër, u përdorën muret e vjetra, u bënë riparime dhe u vendos aty Shtëpia e Kulturës”.
Kjo nuk është e vërtetë, ndaj dhe janë të pavërteta pohimet e Kryepeshkopit Janullatos.

Si është e vërteta?
Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” u ndërtua që nga themelet dhe u investua tërësisht nga shteti. Në vitet 1960 - 1964 u hartua dhe u realizua një plan i ri rregullues për qytetin e Përmetit, i cili, ndoshta, vinte pas atij të viteve 1805 – 1808 dhe të 31 korrikut 1946. Në hapësirën e gjelbërt, sot lulishte dhe ku ngrihet Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”, në vitet ’60 të shekullit XX, kanë qenë: ndërtesa me dy kate e Bankës së Shtetit, Klubi i Gjuetarëve, disa ndërtesa banimi për ushtarakët, Kisha e Shën Marisë së Pazarit, ndërtesa dykatëshe e Kursit të Partisë së Punës dhe ndër të tjera edhe Kulla e Gjon Fushës. Në kuadrin e planit të ri urbanistik të gjitha ndërtesat u shëmbën dhe u ngrit nga themelet në qendër të lulishtes vetëm Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”. Pallati i Kulturës u ngrit në zbatim të Vendimit Nr. 69 datë 11.08.1960 të Komitetit Ekzekutiv të rrethit Përmet dhe, nga e gjithë sipërfaqja e truallit prej 584 m2 mbi të cilën ajo u ngrit, vetëm 4.28 % ose më saktë 25 m2 i takojnë truallit mbi të cilën ngrihej Kisha e Shën Marisë së Pazarit. Punimet filluan më 11 prill 1961. U përurua më 28 nëntor 1962, në Ditën e Flamurit, në kuadrin e 50 vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë.

Kjo e vërtetë, e dalë edhe në gjykimet me themel në të tri shkallët e gjyqësorit, evidentohet si dhe u evidentua: Së pari, nga dokumentacioni origjinal dhe i pakontestueshëm i Arkivit Qendror Teknik të Ndërtimit Tiranë dhe Arkivit të Bashkisë së rrethit Përmet. Këto materiale arkivore, ku ndër të tjera përfshihen planvendosja dhe planimetria e gjithë objektit, projektet e ndërtimit të katit përdhe dhe të katit të dytë të Pallatit të Kulturës, mjetet e domosdoshme financiare të shprehura këto edhe në vlerën e inventarit të ndërtesës së këtij institucioni si mjet themelor i Qendrës Kulturore Përmet, hedhin dritë të plotë se është shteti që e ka investuar dhe që e ka ngritur tërësisht që nga themelet Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”. Së dyti, nga akt-ekspertiza e datës 07.10.2000 e ekspertëve, arkitektit Jorgo Xuhano dhe topografit Hasan Bushi, të caktuar nga gjykata dhe të pranuar edhe nga Qendra Kulturore, drejtori Kastriot Bezati, si dhe nga Kisha Ortodokse e përfaqësuar nga At Vasil Thomollari. Nga kjo akt-ekspertizë doli qartë edhe një herë ajo që u evidencua nga dokumentacioni arkivor i siguruar në Arkivin Qendror Teknik të Ndërtimit Tiranë dhe në Arkivin e Bashkisë Përmet. Raporti midis objektit dhe vlerës së truallit që zë objekti është 99.3 % për shtetin dhe vetëm 0.7 % për Kishën e Përmetit.Së treti, nga Vendimi Nr. 75 datë 27.02.1995 i Komisionit të KK të Pronave të Bashkisë Përmet, i cili nuk ia njohu e për rrjedhojë nuk ia ktheu Pallatin e Kulturës Kishës, por për sipërfaqen e truallit që ajo zinte më parë i dha të drejtën e kompensimit sipas nenit 16/a – c të Ligjit Nr. 7698 datë 15.04.1993.Së katërti, nga fakti se në traditën përmetare është guri i zi dhe jo guri i bardhë ai me të cilin janë ndërtuar historikisht kishat në trevën e Përmetit dhe, me të tillë gurë të zinj, ishin dikur themelitë dhe gjithë ndërtesa e Kishës “Shën Maria e Pazarit”, e cila, sipas historianit Stilian Adhami, u ngrit në vitet ‘30 të shekullit XX, po ajo , - vazhdon më tej ai, - ngeli vetëm si karabina, nuk pati asnjë vlerë, ndërsa historiani Apostol Kotani thotë se kjo kishë u ndërtua në vitin 1938 dhe ndërtesa ishte e pasuvatuar, kishte vetëm disa ikona si dhe një kambaneri. Themelitë dhe vetë ndërtesa e Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri” nuk janë me gurë të zinj por me gurë të bardhë, marrë ky kryesisht në Grykën e Këlcyrës dhe më pak në Derviçan të Gjirokastrës.Së pesti, parë në rrafshin e strukturës ndërtimore e arkitekturore, Pallati i Kulturës së Përmetit është i njëjtë me Pallatin e Kulturës së Tepelenës dhe kjo për vetë faktin se, të dy këto institucione kulturore, janë ndërtuar mbi bazën e të njëjtit projekt të hartuar nga Ministria e Ndërtimit. Së gjashti, si, kur dhe nga kush është ndërtuar Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” e dinë qytetarët e Përmetit. “Shtëpia e Kulturës është ndërtuar tërësisht nga shteti”, - thuhet në Kërkesën e datës 25.03.1998 të Këshillit të rrethit të Përmetit drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme në Tiranë. ”Të gjithë përmetarët e dinë mirë që ky objekt është ngritur nga themelet gjatë viteve të pas Çlirimit”, i shkruanin midis të tjerash më 02.08.1997 një grup intelektualësh Bashkisë së Përmetit. Ndërsa në Letrën e Hapur që të gjitha forcat politike dhe shoqatat atdhetare e kulturore të rrethit të Përmetit i drejtuan më 22.04.1999 Këshillit të Lartë të Drejtësisë, Ministrit të Drejtësisë, Gjykatës Kushtetuese dhe për njoftim edhe Kryeministrit e Ministrit të Kulturës, ndër të tjera thuhet:
“Kjo godinë është ngritur nga themelitë në vitet ’60 të këtij shekulli dhe si pronare e ligjshme është Qendra Kulturore.... Theksojmë se Shtëpia e Kulturës duhet të mbetet në pronësi të Qendrës Kulturore se e drejta është me të dhe i shërben gjithë popullit të Përmetit”. “Ju sigurojmë se përpjekjet tona do të jenë maksimale për të ruajtur Shtëpinë e Kulturës”, thuhet ndër të tjera në Deklaratën që Këshilli i Bashkisë iu drejtua qytetarëve të Përmetit më 3 korrik 2001. Zbatimin e vendimeve të gjyqësorit për Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” e kërkojnë edhe 36 akademikë e profesorë nga më të shquarit e Shqipërisë dhe 48 intelektualë nga më të mirët e Përmetit, të cilët iu drejtuan me letra të veçanta Presidentit, Kryeministrit dhe Kryetarit të Kuvendit, të parët më 29.05.2007 dhe të dytët më 08.06.2007. Akademikët e profesorët në letrën e tyre ndër të tjera shkruajnë: “Në Shqipëri askush nuk duhet të dalë mbi ligjin: asnjë njeri, asnjë komunë apo bashki, asnjë institucion qendror i vendit, as edhe Kryeministria apo Presidenca. Institucionet e kultit, që janë të domosdoshme, duhet të respektojnë dhe t’i binden ligjit të Shqipërisë. Hirësia e tij, zoti Janullatos, duhet të lirojë Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri””.
Në letrën e intelektualeve të Përmetit ndër të tjera thuhej: ”Ashtu si në çdo shtet të Europës edhe në Shqipëri të veprojë ligji dhe vetëm ligji … Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” është ngritur tërësisht nga shteti në vitin 1962... Këto vitet e fundit ky institucion është uzurpuar e dhunuar padrejtësisht e në mënyrë antiligjore nga kisha …Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” të mbetet e të lartësohet si Tempull i Kulturës”.

Së shtati, shumë qartë për ngritjen mbi themele të reja të Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri” flasin listë-pagesat e punëtorëve për punimet e kryera në objektin e Pallatit të Kulturës në vitet 1961-1962. Pa i analizuar në rrafshin tërësore këto listë-pagesa, po cilësojmë të dhënat e nxjerra vetëm nga listë-pagesat e muajve prill dhe maj të vitit 1961. Puna, si cilësuam, për ngritjen e Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri”, filloi më 11 prill 1961 nga Kantieri i Ndërtimit të Përmetit i Ndërmarrjes së Ndërtimit të Gjirokastrës, nën drejtimin e ing. Harito Kaso dhe teknikut të ndërtimit Argjir Kristulla. Vetëm nga 11.04 deri më 30.04.1961 u kryen 67.80 metra kub gërmime dheu themeli të kategorisë IV, i barabartë ky volum me 101 ml themele për ngritjen e Pallatit të Kulturës. Këto gërmime vazhduan edhe në majin e 1961-it. Vetëm nga 01.05 deri më 15.05.1961 u ndërtuan 106.90 metro kub mur guri themeli, i barabartë ky volum pune me 159 ml themele të bëra me mur guri (103 ml themele perimetrale dhe 55.5 ml themele në brendësi), aq sa janë themelet tërësore të Pallatit të Kulturës. Ku janë “muret e vjetra” që u përdorën për ngritjen e Pallatit të Kulturës? Ku “u bënë riparime dhe u vendos aty Shtëpia e Kulturës”? Më vjen rëndë të përdor fjalën “gënjen”, ndaj duke ndjerë detyrimin për të thënë të vërtetën, si dhe e kam thënë, deklaroj se janë të pavërteta thëniet e Kryepeshkopit Janullatos.

Burim i madh i së vërtetës sot janë edhe njerëzit e ligjit, avokatët që e mbrojtën Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” me provat e shumta të parashtruara në seancat e panumurta të shkallëve të gjyqësorit: Minushe Çobo, Delo Isufi, Dashamir Kore e Merko Muhametaj. Janë gjyqtarët e të gjitha shkallëve të gjyqësorit, të cilët iu nënshtruan vetëm Kushtetutës dhe ligjeve të Shqipërisë, njerzit e drejtësisë së vërtetë, të cilët morën vendime të mbështetura vetëm në ligj dhe në prova si dhe në zbatimin e drejt si të ligjit material ashtu dhe të ligjit procedural, ndër të cilët cilësojmë: Blerta Çibuku, Izet Salaj, Zamir Poda, Gjergj Sauli, Bashkim Caka, Mirela Kore, Shkelqim Mustafa, Irena Brahimi, Aleksandër Muskaj, Valentina Kondili, Natasha Sheshi, Irma Bala, Alfred Karamuço dhe Kristofor Peçi.

3. Qendra Kulturore e PërmetitKryepeshkopi në artikullin e tij të datës 26.09.2010 ndër të tjera flet edhe për një “vend që është caktuar për t’u vendosur Qendra Kulturore”.
Ku është ky vend?
Nuk mund të identifikohet me apo pa qëllim ndërtesa e muzeut me tërësinë e ndërtesave kulturore që kërkon e ka në juridiksionin e vet Qendra Kulturore e qytetit të Përmetit. Unë kam qenë drejtor i Qendrës Kulturore në hapësirën kohore 1996–2007. U pushova me pa të drejtë nga puna nga kryetari i Bashkisë, Edmond Komino, se mbrojta Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”, i cili ka kohë që përpiqet dhe po vazhdon të përpiqet të vrasë apo largojë Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” nga zemra e Përmetit. “Pushohet drejtori i Qendrës Kulturore të Përmetit, studiuesi i kulturës dhe historisë, zoti Kastriot Bezati, vetëm se mbron ligjin, vetëm se bëri që shteti të fitonte në të gjitha shkallët e gjyqësorit, duke ia lënë Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” qytetit me emër të Përmetit. E kundërta duhej të ndodhte: ata që pushuan drejtorin duhet të pushoheshin apo largoheshin nga puna e shtetit”, thuhet në letrën e 36 akademikëve e profesorëve të shquar të vendit të datës 29.05.2007.
Edhe në këtë rast, të drejtën mua ma dha ligji, ma dhanë të tri shkallët e gjyqësorit: Shkalla I me Vendimin Nr 1443/P – 448 datë 19.12.2007, Apeli me Vendimin Nr. 89 datë 13.03.2008 dhe Gjykata e Lartë me Vendimin Nr. 00-2010-433 datë 16.04.2010. Por le të rikthehemi te “vendi që është caktuar për t’u vendosur Qendra Kulturore”. Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” në kuptimin institucional nuk është Qendra Kulturore e Përmetit, por vetëm një nga institucionet në juridiksionin e Qendrës Kulturore të Përmetit. Qendrat Kulturore u formuan me vendim të Këshillit të Ministrave Nr. 650 datë 20.11.1995 dhe Udhëzimit të Ministrisë së Kulturës Nr. 40/10 datë 14.12.1995.
Në Përmet ajo u formua më 29.01.1996 dhe ajo përfshiu në juridiksionin e saj Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”, Muzeumet e qytetit të Përmetit, Bibliotekën e Shtetit dhe Kinemanë “13 Shtatori”. Ka fjalë lartë e poshtë, me sa duket nga ata që duan të vrasin Pallatin e Kulturës në zëmër të Përmetit, se edhe ky institucion do të vendoset në disa dhomëza brenda muzeut të ri, ish-shtëpisë së ushtarakëve, që sot për sot ekziston vetëm si emër por jo në realitet. Si është e vërteta? Këshilli i Ministrave, pas kërkesave të shumta të Qendrës Kulturore të Bashkisë Përmet, me Vendimin Nr. 218 datë 10.04.2003 vendosi kalimin e ndërtesës së Shtëpisë së Ushtarakëve nga prona e Ministrisë së Mbrojtjes në administrim të Qëndrës Kulturore të Bashkisë Përmet për Muze të Arkeologjisë, Historisë, Etnografisë, Kulturës, Arsimit dhe figurave madhore të rrethit Përmet. Këshilli i Bashkisë Përmet, në zbatim të VKM Nr.218 datë 10.04.2003, ia kaloi të gjitha ambientet e Shtëpisë së Ushtarakëve Qendrës Kulturore vetëm për Muzeun e Ri të rrethit të Përmetit. Në mbrojtje të gjithë hapësirave të muzeut vetëm për pavijonet e muzeut janë dhe nenet 2, 6, 7, 8 dhe 9 të Ligjit Nr. 8744 datë 22.02.2001, azhurnuar me ligjet Nr. 9561 datë 12.06.2006 dhe Nr. 9797 datë 23.07.2007. Këto mjedise nuk janë plotësisht të mjaftueshme për të paraqitur ashtu si duhet të gjitha periudhat historike dhe të kulturës materiale e shpirtërore si dhe figurat madhore të trevës së Përmetit dhe jo më t’i ngushtosh këto mjedise, të bësh në to zyra, klube e dhomëza, që nuk kanë lidhje me objektin e Muzeut të Përmetit. Të veprosh kështu do të thotë t’i kundërvihesh VKM Nr. 218 datë 10.04.2003 dhe Ligjit Nr. 8744 datë 22.02.2001, të azhurnuar me ligjet Nr. 9561 datë 12.06.2006 dhe Nr. 9797 datë 23.07.2007, do të thotë të mos ngresh një muze të vërtetë madhor të rrethit të Përmetit. Qendra e Kulturës nuk është dhe nuk duhet të jetë një ndërtesë e vetme, por ajo është dhe duhet të jetë tërësia e disa ndërtesave të veçanta (Muzeu, Pallati Kulturës, Biblioteka, Kinemaja), ashtu si kërkon edhe VKM Nr. 650 datë 20.11.1995.

4.Harmonia ndërfetare është në ndërgjegjen e përmetarëve dhe Përmetit Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”, i vetmi në Permet, bashkon, forcon, kulturon, progreson e qytetëron si komunitetin ortodoks ashtu dhe atë mysliman të Përmetit. Përmeti, si qytet, ka 2703 familje me 10963 banorë dhe, në hapësirën e tij gjeografike, ngrihen 2 kisha ortodokse (Kisha e Shëneprëmtes dhe Kisha e Shën Kollit), një xhami (Xhamia e Gurit të Qytetit), një teqe (Teqeja e Baba Xhaferit) dhe një kishë ungjillore (Kisha “Drita e Jetës”). Bashkësia qytetare e Përmetit e do edhe shkollën, edhe kulturën, edhe xhaminë, edhe kishën, edhe teqen, sepse edhe vlerat e ndërtesave të kultit janë vlera të kulturës dhe qytetërimit të Përmetit.Përmeti është simbol i kulturës dhe harmonia fetare është në ndërgjegjen e përmetarit dhe Përmetit. Po të zbatohet ligji, që është një për të gjithë, s’ka as probleme dhe as konflikte ndërfetare në Përmet. Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” u ngrit si kemi cilësuar vetëm mbi 4.28 % të truallit të kishës, ndërsa mbi 50 % të truallit mbi të cilin ngrihet Shkolla e Mesme “Sami Frashëri” dhe në 100% të truallit mbi të cilin ngrihet Pallati i Sportit ishin pronë e Xhamisë. Të tria këto institucione me rëndësi u investuan dhe u ngritën tërësisht nga shteti: Pallati i Kulturës “Naim Frashëri” më 1962, Shkolla e Mesme “Sami Frashëri” më 1969 dhe Pallati i Sportit më 1984. Le të ngrihen xhami, kisha, teqe, se për ndërtesat e kultit ka nevojë komuniteti i Përmetit, por jo të kërkohet vrasja dhe shembja apo tjetërsimi i këtyre tre institucioneve me shumë rëndësi kur ato i mbron pushteti gjyqësor i Shqipërisë dhe i do bashkësia qytetare e Përmetit. Pallati i Kuturës “Naim Frashëri”, Shkolla e Mesme “Sami Frashëri” dhe Pallati i Sportit përbëjnë sot fytyrën e bukur të Përmetit.

5. Askush nuk është mbi ligjin në Shqipëri“Organet e shtetit janë të detyruara të ekzekutojnë vendimet e gjyqësorit”, thuhet në Kushtetutën e Shqipërisë.
Vetë Kryeministri, zoti Sali Berisha ka thënë se “Nuk do të ketë vendim përfundimtar gjykate të pazbatuar në Shqipëri, qofshin ato kundër qeverisë apo kundrejt cilitdo” dhe se “Askush nuk është mbi ligjin në Shqipëri”.
Po atëherë përse nuk zbatohet ligji nga shteti për Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”?

“Secili duhet t’i bindet pushtetit të shtetit. Në qoftë se dëshironi të jetoni pa frikë ndaj pushtetit, atëherë bëni atë që duhet bërë dhe do të gjeni miratimin e shtetit. Në qoftë se veproni keq, atëherë ju duhet të keni frikë prej tij, sepse fuqia e plotë për të dënuar sipas ligjit i përket shtetit”, - thuhet në Dhiatën e Re, Kreu XIII.
Po atëherë përse nuk respektohet ligji nga kisha për Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”? Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”, si pronë e paluajtshme publike me interes të njohur kulturor, nuk duhet të ndryshojë destinacionin por të ruajë, garantojë e lartësojë vlerat unikale të kulturës së Përmetit? Një gjë e tillë kërkohet nga nenet 2, 3, 7 dhe 12 të Ligjit Nr. 8743 datë 22.02.2001 i azhurnuar me Ligjin Nr. 9558 datë 08.06.2006. Po atëherë përse nuk kërkohet zbatimi i ligjit por punohet në errësirë për tjetërsimin në kishë të Pallatit të Kulturës nga titullarët e sotëm të Bashkisë e Këshillit të Bashkisë së Përmetit. Vendimet e Gjykatës së Lartë dhe Gjykatës Kushtetuese janë detyruese për të gjithë, për shtetin dhe institucionet e kultit, për kishën, xhaminë e teqenë, për Presidentin, Kryeministrin, Kryepeshkopin e titullarët e Bashkisë së Përmetit.

Përse Presidenti Bamir Topi e Kryeministri Sali Berisha nuk kërkojnë e urdhërojnë zbatimin e ligjit nga shteti si dhe respektimin e këtij ligji nga Kryepeshkopi Janullatos? Përse Kryepeshkopi nuk e respekton dhe zbaton ligjin e Shqipërisë? Përse titullarët e Bashkisë, veçanërisht kryetari Edmond Komino, nuk kërkon zbatimin e ligjit por bën atë që i kërkon me të pa drejtë Kisha e Përmetit? Shteti duhet të ndeshet dhe të asgjësojë jo vetëm valët helenizuese që vijnë nga qarqe të caktuara të Greqisë, por edhe ato që ngrihen nga elementë të veçantë, të cilët jetojnë e punojnë brenda Shqipërisë.

Të mbrosh Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri” do të thotë të ecësh në rrugën që do e kërkon ndërgjegjja kombëtare e Përmetit. Institucionet e kulturës dhe të fesë, si çdo institucion, duhet të jetojnë e veprojnë brenda ligjit të Shqipërisë.

KASTRIOT BEZATI *Ish-drejtor Qendrës Kulturore në Përmet

T. Observer