Ambasadorët shqiptarë nëpër Botë

1. Gjergj Laçi - Shqipëri, Greqi, Maqedoni, Serbi, Kosovë, Bullgaria, Turqia, Italia, Gjermania, Franca, Kroacia etj.

2. Naser Kelmendi - Mal të Zi, Kosovë, Republika e Maqedonisë, Kroacia, Serbia, Gjermania dhe SHBA

3. Myfit Dika - Kanada, SHBA, Europë

4. Princ Dobroshi - Europë
5. Xhevedet Lika - Nju Jork
6. Lulzim Krasniqi - Kroaci
7. Naser Xhelili - Suedi
8. Vëllezërit Osmani - Gjermani
9. Kapllan Murati - Belgjikë
10. Gjoni Aleta - Brazil
11. Luan Plakici - Mbretëria e Bashkuar
12. Baki Sadiku - Sllovaki
13. Plaurent Dervishaj - SHBA (Gjendet ende tek lista e "Mos Wanted")
14. Dukagjin Nikollaj - SHBA (Gjendet ende tek lista e "Mos Wanted")
15. Aleks Rudaj - Nju Jork
16. Zef Mustafa - Nju Jork
17. Gjavit Thaçi - Nju Jork
18. Ismail Lika - Nju Jork
19. Kujtim Lika - Toronto
20. Alfred Shkurti - Lushnjë
21. Lul Berisha - Durrës
22. Adrian Hoxhallari - Pogradec

Burimi: http://en.wikipedia.org/wiki/Albanian_mafia

Agimi i Artë: Shqiptarët, kaçakë e mbeturina të perandorisë osmane në Ilirinë greke

Partia greke neofashiste, Agimi i Artë, ka reaguar ashpër dhe pa e fshehur urrejtjen për popullin shqiptarin, ndaj kërkesës së Aleancës Kuq e Zi për largimin e kryepeshkopit Anastas nga Shqipëria. Reagimi me nuanca racizmi ekstremist ka ardhur në formën e një shkrimi të publikuar në faqen zyrtare të Partisë Agimi i Artë.
Në këtë shkrim shqiptarët cilësohen në mënyrë fyese si një komb kaçakësh që kërcënon kryepeshkopin Anastas, sipas Agimit të Artë, duke përfituar nga dobësia e Athinës. Në lidhje me çështjen e Çamërisë, në shkrim thuhet se është një kërkesë e egër dhe e pabazë.
Për Agimin e Artë shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën “e lashtë greke” të Ilirisë. “Nuk mund të presim më shumë nga një komb si shqiptarët, të krijuar nga italianët dhe që mbahen nga sionistët amerikanë. Mjafton një teshtitje e Greqisë, që goja e tyre të mbyllet. Shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën ilire dhe nacionalistët grekë do të vendosin rendin në tokën e lashtë greke të Ilirisë”-thuhet në shkrim. Agim i Artë e mbyll këtë deklaratë urrejtjeje dhe racizmi, duke nënvizuar se do të hapë degë politike në Delvinë, Tepelenë, Korçë, Delvinë dhe Himarë.
  Shekulli Online/Përgatiti: I.S.

Turqia bllokoi planin grek për kufirin në Vjosë

• Kolonel Hajro Limaj, ish atasheu ushtarak në Ankara: Turqia, aleat i vërtetë strategjik në krizën e viteve ‘96-‘97
• Divizionit II i këmbësorisë në Janinë lëvizi drejt kufirit Shqiptar. Tansu Çiler deklaroi: Nuk do bëjmë sehir
• Protestave me flamuj grekë, në Sarandë e rrethina, krijuan premisat deri në ndërhyrje ushtarake të Greqisë në Shqipëri për të realizuar idenë e Epirit të Veriut

  -“Miku i mirë në ditë të keqe”. Këtë duhet të kenë menduar edhe shtetarët e lartë të Turqisë kur i kanë afruar Shqipërisë ndihma ka kursin në ditët më të vështira të saj. “500 vjet vëllazërim...” Me sa duket Turqia kërkonte të shlyente në një farë mënyrë edhe furnizimin me disa qindra mijë jeniçerë që kishte bërë ndër vite perandoria e madhe aziatike në tokën e Arbrit. Disa qindra shqiptarë të tjerë kishin mbajtur çelësat e pushtetit të otomanëve. Dhe për djall a dreq Shqipëria kishte qenë dhe e fundit nga kombet që ishte ndarë prej Porta e Lartë, pikërisht atëherë kur atë nuk e mbanin më këllqet. Në fund të fundit, të gjitha këto bënë që urat e bashkëpunimit mes dy vendeve të njihnin zhvillim vit pas viti, nga koha e karrocave kur u shpall Pavarësia deri në periudhën e kibernetikës...
...Kolonel Hajro Limaj, ish atasheu ushtarak shqiptar në Ankara vite me radhë, për lexuesin e “Shekullit” sjell një atmosferë krejt tjetër të marrëdhënieve dypalëshe, të Shqipërisë Republikë, tashmë me shtetin super-ushtarak të NATO-s, Turqinë. E padyshim, ndihma e saj në ditë të vështira kishte të bënte me vetë ekzistencën e Shqipërisë...
Cila ishte situata diplomatike mes dy vendeve kur u akredituat në ambasadën shqiptare të Stambollit?
Në dhjetorin e 1994-ës, kur u akreditova atashe Ushtarak në Republikën e Turqisë dhe fillova takimet zyrtare me ministrin e Mbrojtjes, Shefin e Shtatmadhorisë dhe shumë personalitete të tjera shtetërore dhe politike të vendit, gjeta një mikpritje dhe përzemërsi, që nuk e kisha hasur në shumë vende të tjera të Evropës, ku kisha qenë më parë. Këtë përzemërsi e ndieja edhe me qytetarët e thjeshtë të Turqisë në Ankara, Stamboll, Bursa, Izmir, e kudo ku unë ndodhesha me detyrë. Sapo mësonin që isha atashe ushtarak i Arnavutlluk-ut (Shqipërisë), ata shprehnin respekt e një mirësjellje të veçantë. E gjithë kjo lidhej me autoritetin, personalitetin, trimëritë, besnikëritë e humanizmin, që kishin treguar shqiptarët nga periudha Osmane e deri në ditët e sotme, si ushtarakë të pashoq dhe si drejtues të lartë qeveritarë dhe administrativë. Kur trajtonim marrëdhëniet e dy vendeve tona të gjithë autoritetet i referoheshin menjëherë historisë së largët, të mesme dhe të sotme të shqiptarëve, vlerave të tyre në periudhën Osmane e në periudhën e shtetit modern të Turqisë. “Shqiptarët kanë drejtuar perandorinë Osmane dhe shtetin turk. Edhe tani, në vendet kryesore të Turqisë janë shqiptarët, nipërit dhe mbesat e tyre”- shpreheshin ata me kënaqësi. Ky realitet më shoqëroi në çdo ministri, qytet, bashki e komandë ushtarake.
Marrdhëniet mes dy vendeve kur do njihnin një zhvillim të ri pozitiv?
Me ndryshimin e sistemit politik në Shqipëri, veçanërisht pas ardhjes në pushtet në pushtet të PD me zotin Berisha si president, marrëdhëniet e bashkëpunimit në fushën e mbrojtjes dhe sigurisë u përqendruan plotësisht me Turqinë. Ky qëndrim politik  nga pikëpamja e politikave të sigurisë kombëtare ishte një qëndrim krejtësisht i natyrshëm dhe real mbasi në ato vite shtetet kufitare të Shqipërisë, Greqia dhe Jugosllavia, përbënin rrezikshmërinë direket për sovranitetin kombëtar të vendit tonë. Edhe Italia, në ato vite nuk paraqiti ndonjë predispozicion të veçantë për bashkëpunimin real dhe të vërtetë me Shqipërinë në këtë fushë të strategjisë. Për këtë arsye shteti shqiptar ftoi shefin e parë të shtatmadhorisë të Turqisë, gjeneral armate Dogan Gyresh, i cili në datat 17 dhe 21 nëntor 1991 bëri vizitën e parë të tij në Shqipëri, që përfaqësonte edhe vizitën e parë të një shefi të Shtatmadhorisë të një shteti të NATO-s, vizitë të cilën e përsëriti në datat 5-7 tetor 1993. Por gjatë kësaj kohe Shqipërinë e vizitoi edhe ministri i mbrojtjes kombëtare Nevzat Ajaz, më dadat 18-20 nëntor 1992. Në këtë vrull bashkëpunimi, kthyen vizitat e tyre në Turqi shefi i shtabit të përgjithshëm të ushtrisë shqiptare gjeneral Kostaq Karoli, pasardhësi i tij gjeneral major Ilia Vasho, gjeneral armate Sheme Kosova dhe pas vitit 1997 nga gjeneral brigade Aleks Andoni. Paralelisht me vizitat e niveleve të larta ushtarake Shqipëria u vizitua nga kryeministri i asaj kohe, Sulejman Demirel, presidenti Turgut Ozal, më 15 shkurt 1993 dhe për çdo vit vizita të nivelit më të lartë politik dhe ushtarak, fusha në të cilat ishte përqendruar edhe bashkëpunimi strategjik midis dy vendeve.
Cila ishte detyra e një atasheu ushtarak në një vend si Turqia?
Në dhjetor 1994 Shqipëria u përfaqësua në republikën e Turqisë për herë të parë me një atashe ushtarak, të cilin e emëroi direkt presidenti i Republikës z. Berisha. Nëse në periudhën e viteve 1990-2000 do ta analizojmë sipas ngjarjeve kronologjike, marrëdhëniet e bashkëpunimit strategjik midis Shqipërisë dhe Turqisë mund t’i ndajmë në tre kapituj
1-Turqia ishte shteti i vetëm i NATO-s që u angazhua plotësisht prej fillimit të vitit 1993 në ristrukturimin e forcave të Shqipërisë sipas standardeve të NATO-s dhe që arsimoi, kualifikoi dhe trajnoi një sërë nxënësish, studentësh dhe ushtarakësh të të gjitha niveleve në shkollat e saj.
2-Sipas statistikave Turqia është shteti që ka kontribuar më shumë për ta integruar Shqipërinë në NATO duke investuar për stërvitjen dhe modernizimin e Forcave të Armatosura 60 milion dollarë deri në vitin 2000, shifër e cila në fund të korrikut 2012 i kaloi 120 milion dollarët. Në Turqi nga viti 1992 janë arsimuar e kualifikuar 1000 nxënës, studentë dhe kuadro të lartë ushtarakë. Kjo shifër në korrik të 2012 ka shkuar në 1647 vetë. Koha e studimit është nga 1-11 vjet pa ndërprerje.
3-Gjatë viteve 1993-2000 janë kuruar në spitalin qendror ushtarak në Ankara, falas, 400 ushtarakë, e cila në fund të korrikut 2012 mbërriti në 1000 vetë.
Ndërkohë Shqipëria kishte nevojë të ishte dhe në struktura...?
I gjithë ky bashkëpunim intensiv, nëse nuk do të kishte ndodhur kriza e vitit 1996-1997, Shqipëria për arritjet në fushën e mbrojtjes dhe për vetë interesat e NATO-s në vitin 1999 do të ishte bërë plotësisht anëtare e NATO-s. Por fatkeqësisht kriza politike e viteve 1996-1997 përmbysi të gjitha raportet dhe ushtria u shpërbë. Kjo situatë doli jashtë kontrollit dhe mundësive të shtetit për ta menaxhuar këtë krizë, gjë e cila solli rritjen e revoltave e demonstratave veçanërisht në Shqipërinë e Jugut duke u mbështetur nga qarqe të hapura apo të mbyllura të Greqisë duke vënë në pikëpyetje sovranitetin apo integritetin e vendit. Media botërore, edhe ajo turke fliste për një plan të ndarjes së Shqipërisë duke  treguar në hartë lumin e Vjosës si ndarje midis Greqisë dhe në një të ardhme të mundshmet e Serbisë.
Media botërore, edhe ajo turke fliste për një plan të ndarjes së Shqipërisë duke  treguar në hartë lumin e Vjosës si ndarje midis Greqisë dhe në një të ardhme të mundshmet e Serbisë.
Rreziku nga Greqia
Çiler: Gabimi me Bosnjën s’duhet të përsëritet në Shqipëri
Cili ishte rreziku që vinte nga Greqia në vitin e trazuar 1997? Kolonel Limaj thotë: -Lëvizja e reparteve e n/reparteve të Divizionit II të këmbësorisë në Janinë drejt kufirit tonë dhe rritja e protestave me flamuj grekë, veçanërisht në Sarandë e rrethinat e saj, krijuan premisat deri në ndërhyrje ushtarake të Greqisë në Shqipëri për të realizuar idenë e Epirit të Veriut Në këto rrethana si përfaqësues ushtarak i Republikës së Shqipërisë në Turqi rrita intensivisht kontaktet e niveleve më të larta veçanërisht me shefin e shtatmadhorisë gjeneral armate Ismail Karadaj dhe ministrin e mbrojtjes së Turqisë. Të gjitha të dhënat informative vërtetonin se rreziku ushtarak i Greqisë ishte imediat. Shqipëria nuk kishte më forcë politike dhe ushtarake t’i kundërvihej qëndrimit agresiv të Greqisë. Shtetet e tjera heshtnin. Turqia përpara këtij rreziku në datën 17 mars 1997 nëpërmjet kryeministres se saj Tansu Çiler deklaroi botërisht:  “Turqia nuk do të qëndrojë spektatore ndaj përpjekjeve territoriale të Shqipërisë dhe zgjidhjen në një kohë sa më të shkurtër të krizës qeveria turke ka intensifikuar veprimtarinë e saj në interes të Shqipërisë, në NATO, OSBE dhe në organizma të tjera ndërkombëtare. Turqia është gati të zërë vendin e saj në çdo forcë ndërkombëtare apo në çdo projekt, që do të hartohet për këtë qëllim. Gabimi që u bë me Bosnjën nuk duhet të përsëritet në Shqipëri. Në këtë kuadër, Turqia do t’i japë Shqipërisë të gjitha ndihmat e nevojshme, si në planin politik dhe ekonomik, ashtu edhe në atë ushtarak”.
Dëshmia
Turqia nuk lejoi citimin e Shqipërisë
Situata në Shqipëri jo vetëm që s’po qetësohej por në rajone të veçanta ishte tepër e tensionuar e gjendja po degradonte. Për këtë arsye shefi i shtatmadhorisë gjeneral armate Karadaj, nëpërmjet një informacioni tepër urgjent i paraqiti kryeministres Çiler rrezikun që vazhdonte ti kanosej Shqipërisë. Në këto rrethana Tansu Çiler pas 12 ditësh më 29 mars deklaroi para medieve të gjithë botës: “Turqia është e vendosur të ruajë integritetin territorial të Shqipërisë dhe nuk mund të qëndrojë pasive ndaj ngjarjeve që kërcënojnë copëtimin e Shqipërisë. Përkeqësimi i situatës në Shqipëri është i palejueshëm dhe do të ishte turp për Evropën, prandaj nga ana e saj Turqia është e gatshme të bëjë gjithçka për stabilizimin e gjendjes në Shqipëri”. Por duhet pranuar se invazioni i hapur dhe i kamufluar i shteteve që përpiqeshin ta copëtonin Shqipërinë nuk po jepnin shenja tërheqjeje apo ndalese. Kjo e detyroi përsëri Tansu Çilerine që më 17 maj 1997 të deklaronte para gazetarëve se “Dëshiroj të tërheq vëmendjen veçanërisht në disa probleme, që kanë të bëjnë me Shqipërinë. Nga fundi i qershorit do të zhvillohen zgjedhjet. Po paralajmërojmë edhe njëherë opinionin publik botëror: Asnjë të mos përzihet në punët e brendshme të Shqipërisë. Armët që janë marrë, për atë ose këtë arsye, t’u dorëzohen përsa të jetë e mundur menjëherë autoriteteve kompetente zyrtare. Demokracia është zgjidhja e vetme dhe zgjedhjet janë zgjidhja e vetme brenda saj. Ndërhyrjet në zgjedhje, ndërhyrja në punët e brendshme, janë probleme që duhet t’i kapërcejë secili... Ne këtu kemi 800 ushtarakë të sigurisë të ushtrisë tonë. Në këtë kuadër, i uroj edhe njëherë për përgatitjet e suksesshme që kanë bërë. Ju sqaroj se Turqia, në të gjitha platformat e luftës për demokraci, që janë të nevojshme, qoftë brenda vendit, qoftë jashtë vendit, do të vazhdojë të angazhohet si në kuadrin e organizmave ndërkombëtare, ashtu edhe në kuadrin e ndihmave ndërkombëtare”. E veçanta e kësaj gjendje që çdo ditë sillte të papriturat e saj  qëndron se përveç Turqisë asnjë shtet tjetër i NATO-s apo BE-së nuk reagoi kaq hapur e prerë në mbrojtje të sovranitet dhe të integritetit të Shqipërisë. Me dislokimin e trupave ndërkombëtare në kuadrin e operacionit ALBA, Turqia solli 900 trupa nga më të përgatiturat dhe ishte tepër aktive për vendosjen e rendit dhe të sigurisë për realizimin e zgjedhjeve të parakohshme të përgjithshme. Për këto arsye në datën 9 maj 1997 Shqipërinë e vizitoi shefi i shtatmadhorisë gjeneral armate Ismail Karadaj i cili u prit nga presidenti Berisha dhe kryeministri i Qeverisë së Pajtimit Kombëtar, Bashkim Fino. Gjatë kësaj qeverisje, Turqinë e vizituan ministri i mbrojtjes Shaqir Vukaj dhe kryeministri Bashkim Fino, të cilëve të gjithë autoritetet politike dhe ushtarake u dhanë mbështetjen e gjithanshme që ata kërkuan për kapërcimin e situatës transitore të qeverisjes.
Turqia solli në Shqipëri në kuadër të operacionit ALBA 900 trupa nga më të përgatiturat e ushtrisë së saj

Turqit akuzojnë grekët për revoltat në Shqipëri
Kolonel Hajro limaj, duke kujtuar ditët e vështira të vitit 1997 thotë: “Situata që po kalonte Shqipëria ishte prezent në të gjithë median televizive dhe të shkruar në Turqi. Shumë analiza dhe komente akuzonin Greqinë për organizimin dhe mbështetjen e revoltave në jug të Shqipërisë. Bile, shpesh trajtohej edhe projekti grek për Vorio- Epirin. Përforcimi me trupa ushtarake i njësive kufitare apo të reparteve greke, në afërsi të kufijve me Shqipërinë Jugore, e shtoi akoma më shumë këtë argument”.

Leonard VeiziBurimi: http://shekulli.com.al/web/p.php?id=12135&kat=103

Marketingu nëpër rrugët e metropolit shqiptare

Sapo burri prezantohet me produktin 3000 euro, pëson një goditje 5900 euro!

Ajo shifra 3000 euro për një palë gjokse të fryra është shumë ironike me ata lypsarët që zgjasin duart për 20 lekë të vjetra poshtë saj, për bukë goje.

Çmimet e vitit 2012 në faqen Stop Injorancës në Facebook

Gëzuar e suksese në jetë, të gjithë atyre që kanë qenë pjesë e kësaj faqeje!
Mundësitë që do t'iu japë ky vit, konkurofshin denjësisht me ambicjet tuaja! Stop Injorancës !

Emrat e mëposhtëm janë emrat e kandiduar për të gjitha çmimet dhe në shenjë respekti dhe mirënjohjeje, pavarësisht të gjithave, dëshirojmë ti kujtojmë e vlerësojmë pasi natyrisht ju keni qenë pjesa më vitale e faqes sonë.

Emrat do ti gjeni të renditur sipas kronologjisë së kandidimeve tuaja
Aurel Metaj Justice For-All Velard Sejdini Etnor Canaj Amarildo Pregapuca Edvin Arapi Eluar Gjika Tan Duraj Besim Gashi Genti Stefanllari Sait Saiti Beni Ben Shqip Erjona Rtg Lamia Crusade Blerta Vishka Argita Lleshi Era Kadare Motrat Stringa Biona Totri Yjet Jo Pjerina Kallajxhiu Julian Bendo Jonida Zerba Gita Klo Diana Saramonglla Menefregistja Indrit Vokshi Afërdita Denisa Merita Bajrami Fatjon Çeka Era Kadare Jonida Duka Enis Rama Liman Gashi Val Bona Amarildo Pregapuca Veron Bufi (Ronni S.) Erlin Tego Darvin Aristoteli Dashuria Stefa Valdete S. Albana dhe Luani Dorian Braja Roni Soprano Anisa Reiss Ben Beni Shqip Bledi Budo Andi Theloser Arbend Pojani Amarildo Pregapuca Beni Ben Shqip Eri Søn Gita Ina Mitre Aurel Metaj Lamia Crusade Fioralba Brahimaj Vala Ana Selmani Erina Pave Çoku Edvin Arapi Pranvera Prendi Gentiana Fetahi Justice for All Aurel Metaj Era Kadare Jonida Duka Gëzim Murajza Erina Pavle Çoku Gerd Brezftohti Amarildo Pregapuca Art Lushi Gent Stefanllari Gita Eluar Gjika Valbona Hoxha Merita Bajrami Godo Godo Varfi Mirsad Basha Etnor Canaj Berti Jam Arbend Pojani Eri Son Erlin Tego Jola Aint Godo Godo Varfi Berti Jam Justice For-All Artur Metaj Hergert Koroveshi Ardit Lushi Shpëtim Jenisheri Ben Gruda Ina Mitre Kledja Kle Ami Saliu Mariola Saliu AV Qyrana Valbona Hoxha Ela Popa Jola Ain't Eralda Kasemi Lamia Crusade Anisa Reiss Albana Kocia Kati Atem Biona Totri Jonida Zerba Irsida Mehmeti Jo Yjet Erina Pavle Çoku Emma Marina Sonja Durres Aurel Metaj Divine Mind Eluar Gjika Fatjon Dashi Luan Dashi Beni Shqip Jovan Tupe Sait Saiti Godo Varfi Mario Nebiaj Robert Rowland Vjehrra e Rajoles Bulja Tiron Arbend Pojani Adriana Ibro Jonida Duka Anisa Reiss Gerd Brezaftohti Aurel Metaj Gerd Brezftohti Amarildo Pregapuca Anisa Matka Justice For-All Etnor Canaj Lamia Crusade Valbona Hoxha Arbend Pojani Eluar Gjika Genti Stefanllari Anisa Reiss Lamia Crusade Era Kadare Godo Varfi Lamia Crusade Jola Ain't Etnor Canaj Justice For-All Prince of Persia Eri Son Erlin Tego Mario Nebijaj Altin Celo Amarildo Pregapuca Indrit Bufi Veron Bufi Enea Doksani Gerd Brezftohti Nafis Gjika Ina MItre Nardi Gj Indrit Vokshi Dea Kastrati Godo Godo Varfi Velard Sejdini Darvin Aristoteli Ing Erlir Fero Altin Plasa Hergert Koroveshi Gerd Brezftohti Justice For-All Jola Aint Argjend Bozhibozhuku Prince of Persia Val Bona Edi Bezhani Arbend Pojani Myrto Tafilaj Rubin Domi Vali Ana Selmani Aldo Hima Beni Ben Shqip Afërdita Denisa Valbona Hoxha Bledi Budo Rubin Domi Indrit Bufi Velard Sejdini Jo Yjet Ilda Di San Simone Ardit Lushi Aurel Metaj Erlir Fero Chrial Perez Beni Ben Shqip Altin Plasa Anisa Matka Ariel Doda Jovan Tupe Dashi Bross Indrit Bufi Enea Doksani Anisa Reiss Ilda San Simone Hergert Koroveshi Godo Varfi Velard Sejdini Amarildo Pregapuca Ina Mitre Altin Plasa Vala Selmani Albana Koçia Mirsad Basha Chrial Perez Valbona Hoxha Berti Jam Irena Haskaj Val Bona Blerta Vishka Borana Bora Arbend Pojani Chrial Perez Godo Varfi Erlin Tego Blerta Vishka Eri Son Jovan Tupe Luan Dashi Rai Ol Ben Gruda Vala Ana Selmani Klo Diana Arber Velaj Anisa Matka Kledja Kle Blerta Vishka Ilda Di San Simone Shpëtim Jenisheri Myrto Tafilaj Godo Varfi Ben Gruda Jovan Tupe Fatjon Dashi Anisa Matka Velard Sejdini Argjend Bozhibozhuku Anisa Reiss Luan Dashi Enea Doksani Arbër Velaj Ariel Doda Shpëtim Jenisheri Eri Son Amarildo Pregapuca Albana Kocia Afërdita Denisa Eluar Gjika Bledi Budo Edvin Arapi Divide Mind Amarildo Pregapuca Jo Yjet Pranvera Prendi Argita Ina Mitre Motrat Stringa Chrial Perez Kledia Kle Blerta Vishka Lami Crusade Ela Popa Dorian Brahja Vali Ana Selmani Era Kadare Lamia Crusade Kledja Kle Etnor Canaj A. Metaj Altin Plasa Justice For-All Andi Theloser Celi Rustemi A. Metaj Etnor Canaj Sait Saiti Justice For-All Amarildo Pregapuca Gerd Brezftohti Irsida Mehmeti Genti Stefanllari Indrit Vokshi Erina Pavle Çoku Bulja Tiron Mario Nebijaj Arbend Pojani Beni Ben Shqip.

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.573128892714122.150999.220909724602709&type=3

Glasa e hidhur e papagallit tim

Teksa isha duk shkruar vrullshëm mbi tastierë, shkëputem për pak sekonda dhe sytë më përplasen tek papagalli në dritare.
Unë shih, ai shih, ai i trishtë, unë më i trishtë se ai.
Befas më kapi një ide e çmendur dhe brofa në këmbë drejt tij. Pa një e dy hap forcërisht kafazin e tij. Papagalli zgurdulloi sytë i friksuar.
Do të të jap lirinë - i thashë. Nuk mundem ta duroj dot më atë shikimin tënd të trishtë dhe ndërkohë hapa edhe dritaren për ti lënë të kuptonte se e kisha seriozisht. Shko fluturo i lirë, i lumtur, larg këtyre hekurave. Dhe nuk po më bëhej vonë as për faktin se kishe kushtuar sa qimet e kokës.
Ai më pa dhe rrotulloi kokën si buf, pastaj përplasi njëherë krahët fort. Pastaj mori frymë dhe mbajti qëndrim duke më folur më gjatë se asnjëherë më parë:
"Po ik mer pallë, do më japësh ti mua leksione lirie! E kush, ti? Ti që edhe pse s'ke hekura ngele ditë e natë çaf-çuf para kompjuterit?! As kaq nuk ke kuptuar që unë rri tall bishtin me ju dhe ushqehem falas?
Po nëse të vjen vërtetë keq për trishtimin tim, na gjej ndonjë zoçkë, atë bëj" - dhe më ktheu kurrizin...
Shkroi: Stop Injorancës !

Edukata seksuale

Eshtë krijuar përshtypja se sot të rinjtë dinë shumë më tepër sesa vetë prindërit apo edhe mësuesit rreth edukatës seksuale, por statistikat e aborteve tek adoloshentët, nuk e përkrahin aspak këtë legjendë urbane.

Më lejoni t'iu tregoj një histori të jetuar në vitet e para të universitetit.
Ishte e premte, fund muaji dhe ne ishim 7 studentë shokë kursi e rebelë leksionesh, të ulur në një kafene aty pranë fakultetit. Fatura e tavolinës tonë shkonte plot 900 lekë dhe mua më polli ideja që të realizonim një lojë, ku ata 3 të parët që do të eleminoheshin prej saj do të paguanin mes tyre, të gjithë faturën.
E kështu ramë dakord. Nisëm një lojë që ndoshta shumë prej jush e njohin, por ne e kishim ndryshuar paksa, në një formë disi më specifike.
Njëri prej lojtarëve thotë nën zë alfabetin, dikush tjetër ia bef "Stop" dhe tek gërma e alfabetit ku ndalemi, do themi fjalë që nisin pikërisht me atë gërmë. Ndryshimi që i kishim bërë ne lojës ishte se nëse i pari që niste lojën thoshte një fjalë që është pjesë e natyrës psh, të gjithë të tjerët me përgjigjet e tyre duhej ti përmbaheshin pikërisht asaj tematike.
Atë ditë për fat na qëlloi fjala "K" e alfabetit dhe fjala e parë që u tha ishte "kocka", çfarë nënkuptonte se në vazhdim të lojës duhej të thonim fjalë që nisnin me gërmën "K", por që ishin pjesë të trupit të njeriut.
E kështu me rradhë ia nisëm "kërci, krahu, kromozomet, kraharori, kofsha, kupa (e gjurit), koka, etj, etj" derisa njëra prej vajzave duke na kërkuar paraprakisht falje, pasi nuk i plotësonte aq lekë në portofol për të paguar faturën, u detyrua të thotë emrin e organit seksual mashkullor, vetëm që të mos eleminohej.
Një tjetër shoqe e jona u dogj nga loja, ndërsa i dashuri i saj, po student me ne, po vazhdonte heroikisht garën.
Më vjen rradha përsëri mua për të thënë një fjalë që niste me "K" dhe të ishte pjesë e trupit të njeriut, por unë u gjenda i bllokuar për momentin. Pikërisht në atë çast, ajo shoqja që kishte dalë nga loja më pëshpëriti në vesh "klitori". Mua, buzëqeshja vesh më vesh që ia hodha dhe kësaj rradhe dhe e thashë alternativën time, gjithë prepotencë.
Por pikërisht në çastin kur unë thërrita i gëzuar "Klitori", i dashuri (kishin dy vite bashkë) i kësaj shoqes sonë u hodh edhe ai në ajër duke ulëritur "U dogje - u dogje, nuk e kishim lënë me emra njerëzish".
Ndërkohë aty, një e nga një, ne u shtrimë përdhe nga të qeshurat, ndërsa ky shoku ynë pyeste parreshtur në sytë tanë të dashurën e tij, se ç'ishte ky Klitori...

Nëse Klitori nuk njihet as si emër, sa edukatë seksuale mund të ketë, që partnerët në një marrëdhënie të plotësojnë njëri-tjetrin?

Sot, sa ka ndryshuar ky realitet?
http://en.wikipedia.org/wiki/Clitoris

Shkroi: Stop Injorancës !

Prifti: Femrat me rroba të ngushta, shkak për dhunën në familje

Një prift italian ka shkaktuar zemërim pasi ka deklaruar se gratë janë fajtore për dhunën në familje pasi veshin rroba të ngushta.

Ai madje e ka varur një deklaratë të tillë në derën e kishës.

At Piero Corsi sulmoi gjithashtu gratë duke thënë se nuk pastrojnë shtëpitë e tyre dhe shërbejnë ushqime të shpejta dhe të pashëndetshme.

Ai sulmoi pornografinë, por shtoi se gratë provokojnë incidentet më të këqija, që kthehen në dhunë e abuzim seksual.

“Problemi kryesor janë se gratë janë bërë gjithmonë e më provokuese. Sa herë shohim vajza e gra që ecin në rrugë në mënyrë provokuese dhe me rroba të ngushta? Bebet shpesh braktisen, shtëpitë janë të pista, ushqimet të ftohta, rrobat të palara,” shkruan prifti, që e ka vendosur mesazhin e tij në kishën San Terenzo di Lerici.

Kryebashkiaku Marco Caluri, thotë se mesazhi është thellësisht ofendues.

Peshkopi i La Spezia kërkoi që mesazhi të hiqet, duke thënë se ka opinione të papranueshme që shkojnë kundër pozicionit të kishës.

Një raport i OKB arrin në përfundimin se një e treta e femrave në Itali kanë qenë subjekt i dhunës në familje.
(Tema)

Reflektim në ndërrimin e viteve

Ndoshta nuk është mirë, por më duhet ta them, duhet patjetër ta them.
Ne shqiptarët për Vitin e Ri i urojmë njëri-tjetrit gjithë të mirat e mundshme, suksese, shëndet, fat, para, harmoni në familje, paqe, dashuri, jetë, begati.
Pse jo edhe 364 ditët e tjera të vitit?

Pse të quajmë festë ditën kur i urojmë të mirën njëri-tjetrit, a s'mund t'a bëjmë këtë festë çdo ditë?

A thua se e urrejmë njëri-tjetrin edhe pse e kemi quajtur veten me të njëjtin emër.

Përse të huajin ta respektojmë më tepër se njëri-tjetrin? A thua se mjafton fakti i të qenit i huaj, për t'u respektuar?
E nëse respekti qenka një tipar yti dallues, a nuk duhej reflektuar ky tipar edhe me vëllezërit e tu, miqtë, shokët, kolegët, të njohurit??
A thua se ndokush do të mund të na japë respektin e merituar, kur shikon se si për pak respekt, ne shesim edhe njëri-tjetrin, vetveten.
Eshtë nata e ndërrimit të viteve dhe ne të gjithë në heshtje do bëjmë edhe një urim për veten.
Le të urojmë të jemi më mirë nesër, më të mirë me veten, më të mirë me tjetrin, më mirë me njëri-tjetrin!


Shkroi: Stop Injorancës !

Shtimi i islamistëve konservativë alarmon kosovarët

Besimtarët të cilët si zë hapësira brenda xhamisë, janë ulur para portës, përgjatë një trotuari të mbuluar me sexhde. Zëri i klerikut dëgjohet përmes tyre deri në rrugë.
Në lutjet e të xhumasë në xhaminë kryesore në Prishtinë, kryeqytetit të Kosovës, nuk ka më vend për të gjithë besimtarët, të cilët kishin ardhur ta dëgjojnë predikimin e imamit.



“Armiqtë e Allahut po e prishin rininë myslimane”, paralajmëron kleriku. Ai përmend alkoolin, drogat dhe ndikimin e rrezikshëm të internetit, si pjesë e përpjekjeve të përbashkëta për “të penguar hovin e Islamit”.
“Imoraliteti është në ngritje”, ua kujton, ai dëgjuesve. “Kjo s’duhet lejuar. S’mund t’i mbyllim sytë karshi kësaj dukurie”.
Nuk ka nevojë të ecet shumë larg për të kuptuar shenjat e imoralitetit, të cilit i referohet kleriku. Jo shumë larg nga xhamia, kafeteritë moderne janë të mbushura përplot me të rinj e të reja, të përzier, që pinë kafe e birra.
Aty afër janë përmendoret që tregojnë historinë jo të largët të Kosovës. Një statujë e madhe bronzi e Bill Clintonit, me dorën e ngritur në triumf ose përshëndetje, stolis bulevardin që mban emrin e tij. Ish-presidenti amerikan është hero këtu, i brohoritur për nisjen e avionëve të NATO-s kundër forcave serbe gjatë luftës së vitit 1999.
Një skulpturë tjetër, model gjigant i fjalës angleze “Newborn” [I Porsalindur], feston një gurthemel në procesin e vënë në lëvizje nga ato sulme ajrore të NATO-s – shpalljen e pavarësisë së Kosovës në vitin 2008.
Mirënjohja ndaj Shteteve të Bashkuara – dhe aleatëve të saj në fushatën e bombardimeve – mbështet vizionin e këtij territori si komb i lirë në vete. Por, një tjetër pasojë indirekte e atij konflikti tani po shihet me dyshim.
Një lëvizje e rreptë e Islamit po tërheq besimtarët anembanë Kosovës. Rritja e saj është sfiduese ndaj traditave dhe aspiratave të një shoqërie që është përkufizuar më pak nga besimi Islam dhe më fort nga etniciteti shqiptar dhe pro-amerikanizmi.
Të padëgjuar deri në vitin 1999, konservativët dhe fanatikët fetarë janë një grup i vogël, por që po del gjithnjë e më shumë në pah, me ndjekës në gjithë qytetet e mëdha dhe në disa nga pjesët më të varfra të fshatrave.
Zyrtarë të sigurisë i thanë Rrjetit Ballkanik për Gazetari Hulumtuese (BIRN) që format më të rrepta të besimit kishin zënë rrënjë pas luftës, duke ndjekur fluksin e organizatave islamike të ndihmave dhe shkollimin e klerikëve vendas në vendet arabe.
Të intervistuar nën kushte anonimiteti, zyrtarë të sigurisë thanë se ata besojnë së deri në 50 000 njerëz në vend, kanë filluar të ndjekin forma më konservative të Islamit.
Nuk ka mënyrë të pavarur të konfirmohet kjo shifër, që përfaqëson një pjesë të vogël të popullsisë së përgjithshme në Kosovë, e llogaritur të jetë rreth 1.8 milion banorë.
Rritja e konservativëve i ka alarmuar kosovarët sekularistë si dhe klerikët e rrymës më të moderuar Islame. Megjithatë, konservatorët gjithashtu ankohen se kundërshtarët e tyre shumë lehtë të gjithë – dhe gabimisht – i akuzojnë ata për lidhje me ekstremistët e dhunshëm.
BIRN-i mund të konfirmojë që disa nga klerikët dhe besimtarët kanë tërhequr vëmendjen e agjencive të brendshme të inteligjencës. Por, nuk ka parë ndonjë dëshmi që të sugjerojë se ata përfaqësojnë ndonjë kërcënimi për sigurinë e vendit.
“Standardet Europiane”
Brezi i ri i konservativëve fetarë thonë se kushtetuta laike e Kosovës diskriminon besimtarët e devotshëm. Ata kanë kritikuar ligjet që e pengojnë shprehjen e Islamit në arsim.
Ata duan edhe lehtësimin e kufizimeve të simboleve fetare në shkollat publike, që i pengojnë vajzat dhe gratë myslimane të mbajnë mbulesë.
Klerikët konservativë po kërkojnë të drejtën e praktikimit të besimit të tyre lirisht. Pasuesit e tyre, ndërkohë, thonë se përballen gjerësisht me diskriminim në shoqëri, veçanërisht në tregun e punës.
“Pas luftës, fillova të mësoja më shumë për Islamin”, thotë një vajzë e re, e cila mbante mbulesë teksa udhëtonte në një autobus lokal të Prishtinës, por e cila nuk pranoi t’i bëhej publik emri.
“Mendoja se jam e lirë nga regjimi serb dhe mund ta praktikoj besimin tim pa frikën e paragjykimit”, thotë ajo. “Por njerëzit prapëseprapë më ngulin sytë për shkak se mbaj mbulesë. Është e vështirë të gjej punë, apo të aplikoj për ndonjë vend pune në sektorin publik, për shkak të mbulesës”.
Megjithatë, ankesat e konservativëve i kanë bezdisur shumë gra me botëkuptim laik.
“Jam myslimane, siç kemi qenë gjithmonë”, thotë Linda, 27-vjeçare e ulur në një kafeteri në qendër të Prishtinës, e cila tregoi vetëm emrin. “Por nuk shkoj në xhami. Jam vërtet e shqetësuar për këtë Islam të ri që erdhi pas luftës”.
“Nuk kishim parë të rinj me mjekra dhe pantallona të shkurta deri atëherë”, thotë ajo, duke iu referuar pamjes dhe veshjes së aplikuar nga shumë besimtarë të formave më strikte të besimit.
Marrëdhënia mes shtetit dhe konservativëve karakterizohet nga pasiguria dhe trazimi. Të dyja palët kanë nxjerrë në tavolinë dispozitat ndërkombëtare të të drejtave të njeriut, ose si mbrojtje për pozicionin e vet, ose si pengesë kundër veprimit.
“Nëse dikush thotë se ne kemi liri fetare, kjo nuk është e vërtetë”, thotë Shefqet Krasniqi, kleriku udhëheqës, apo imami, i xhamisë kryesore në Prishtinë. “Ne kërkojmë të njëjtat të drejta që kanë myslimanët në Londër apo ShBA”.
Ndërkohë, ministri i Brendshëm, Bajram Rexhepi, thotë se shqetësimet lidhur me të drejtat e njeriut i kanë penguar përpjekjet e tij për të frenuar veprimtaritë e fanatikëve të dyshuar islamistë. Ai i tha BIRN-it se është përpjekur të promovojë një ligj kundër “sekteve radikale”, gjatë mandatit të tij të parë si kryeministër i vendit, nëntë vjet më parë.
Por, ai tha se iu pre rruga nga “ndërkombëtarët” – zyrtarët e misionit të Kombeve të Bashkuara që administroi Kosovën nga viti 1999 deri më 2008.
“I pyeta ata se a do t’i toleronin sektet fetarë të rrezikonin shtetin e tyre. Ata u përgjigjën se këto ishin standardet evropiane”.
Zyrtarët e misionit të OKB-së në Kosovë thonë se në atë kohë nuk ka pasur nevojë për masa të tilla.
“Bazuar në një vlerësim sigurie nga bashkësia ndërkombëtare në Kosovë për atë kohë, nuk ka pasur nevojë për ligje kundër grupeve radikale myslimane”, thotë Olivier Salgado, zëdhënës i misionit.
Behxhet Shala, kreu i Këshillit për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut (KMDLNj), tha se rreziku i ekstremizmit është nënvlerësuar nga zyrtarët ndërkombëtarë në Kosovë.
“Ndërkombëtarët janë këtu sot, por do të ikin nesër. Ata po na e lënë bombën e pashpërthyer”, ka thënë Shala për BIRN-in. Sipas tij, varfëria dhe kufijtë lehtë të kalueshëm të Kosovës e bëjnë atë një vend të përshtatshëm për radikalizëm.
Megjithatë, zyrtarët e huaj sugjerojnë që kërcënimet e mundshme të sigurisë të mos mbivlerësohen që të rrezikojnë shkeljen e lirive individuale.
Jean-Francois Fitou, ambasadori francez në Prishtinë, thotë se këto kushte nuk janë unike vetëm për Kosovën. Ai tha se të gjitha kërcënimet e mundshme duhen marrë shumë seriozisht. Por, shtoi se, edhe përgjigja duhet të peshohen kundër çdo dëmi të mundshëm ndaj lirive individuale.
“Është gjë e ndërlikuar. Gjithmonë është çështje balanci”, i tha ai BIRN-it, duke vënë re se edhe Franca – vendi me popullsinë më të madhe myslimane në Europën Perëndimore – kishte provokuar debate të ashpra pas miratimit të ndalimit të bartjes së mbulesës nëpër shkolla.
Rezistimi ndaj “sekularizmit”
Shpërbërja e Jugosllavisë socialiste u shoqërua nga një ringjallje fetare në rajon. Kishat katolike dhe ortodokse në Kroaci e Serbi tani janë më të forta nga ç’ishin para luftërave të viteve 1990-të.
As Kosova s’është përjashtim. Anembanë vendit janë ndërtuar xhami të reja, shpesh të financuara nga donatorë prej vendeve islamike.
Por, ashtu si pjesa tjetër e rajonit, nacionalizmi i ka dhënë formën të shkuarës së afërt, më fort sesa besimit. Popullsia etnike shqiptare, më e madhja në Kosovë, shpesh e shihte veten si pakicë të persekutuar brenda Jugosllavisë së sunduar nga serbët.
Në fund të viteve1990-të, ata në mënyrë masive mbështetën një luftë guerile kundër serbëve. Ndërhyrja e NATO-s i zgjeroi synimet e asaj përpjekjeje dhe bindi shumë shqiptarë se aleatët e tyre më të ngushtë ishin në Washington dhe Bruksel.
Shumica e kosovarëve janë myslimanë dhe praktikojnë një formë të butë të Islamit, me ngjyra nga tradita otomane dhe sufiste mistike. Shumica prej tyre duan ta shohin vendin e vet si një vend laik brenda Bashkimit Europian, ashtu siç është e definuar edhe në Kushtetutën e Kosovës.
Për ata që nuk shohin ndonjë kontradiktë mes besimit dhe vlerave liberale, shtimi i fanatikëve fetarë është trazues.
“Është e turpshme që të thuhet se kemi radikalë në mesin tonë, sepse shumica e kosovarëve nuk i mbështesin të tillët”, thotë Luljeta Shala, ekonomiste në Prishtinë. “Jemi pro-amerikanë, siç e dinë të gjithë”.
Fanatikët duket se ndikohen më shumë nga interpretimet arabe të besimit, sesa nga traditat osmane, që janë më të zakonshme në Kosovë. Ata shpesh quhen vahabistë apo salafistë, megjithëse shumica e tyre i hedhin poshtë këto etiketime.
Këta terma rrjedhin nga sektet e Arabisë Saudite që janë bërë sinonime të Islamit puritan. Fanatikët priren ta përshkruajnë vetveten si mbrojtës të besimit që i kundërvihen imponimit të sekularizmit “perëndimor” mbi Kosovën.
Fuad Ramiqi, përfaqësues i lëvizjes “Bashkohu”, thotë se grupi i tij favorizon protestat publike dhe rezistencë jo të dhunshme për të theksuar kërkesat e veta. Ata janë ankuar për ndalimin e mbulesës në shkolla, si dhe për rëndësinë që u jepet përmendoreve të krishtera në Prishtinë.
“Ne i kërkojmë klasës politike… të respektojë të drejtat e shumicës myslimane në Kosovë”, i tha ai BIRN-it. “Ata po diskriminojnë shumicën, duke u përpjekur ta paraqesin veten si pro-perëndimorë”.
“S’mund të jetë demokratik një shtet që ma imponon sekularizmin”.
Ramiqi thotë se së pari e konsideron vetveten si mysliman, e pastaj si kosovar. Ai ka luftuar në Bosnjë gjatë viteve 1990-të dhe ishte në bordin e anijes “Mavi Marmara”, e cila u zbulua nga ushtria izraelite në vitin 2010, teksa dërgonte furnizime humanitare te palestinezët në Gaza.
Ramiqi është tejet kritik ndaj Qeverisë së Kosovës, si dhe ndaj Bashkësisë Islame të Kosovës. Megjithatë, ai këmbëngul që grupi i tij nuk e pranon dhunën dhe nuk përbën kërcënim për askënd.
“Jemi të kujdesshëm, sepse armiqtë tanë duan të na portretizojnë si faktor destabilizues për rajonin”, thotë ai. “Nuk ka absolutisht asnjë rrezik në dhënien e të drejtës dhe lirisë njerëzve për të praktikuar besimin e tyre fetar”.                                                






http://www.gazetatema.net/web/2012/12/24/shtimi-i-islamisteve-konservative-alarmon-kosovaret/