Incidenti i kanalit të Korfuzit, misteri i pazbardhur për 60 vjet.

* Më 15 maj 1946, dy anije luftarake duke lundruar pa flamur ose shenja të tjera identifikimi hyjnë në ujërat territoriale shqiptare në afërsi të Sarandës. Bateria e artilerisë bregdetare u jep sinjal anije luftarake që të ndryshojnë kursin. Pasi anijet vazhdojnë të ndjekin të njëjtin kurs, bateria hap zjarr paralajmërues. Anijet luftarake ngrejnë flamurin anglez dhe tërhiqen nga ujërat teritoriale shqiptare.

Versioni shqiptar
Nasho Xani, ushtar i postës së Rojes Bregdetare në Ksamil me detyrën e mitralierit tregon se me të parë anijet, që ata i mendonin greke, i gjithë efektivi i postës kufitare u hap në pozicione luftimi dhe u përgatit të angazhonte kundërshtarin. Kur anijet u afruan në distancën e qitjes, ai hapi zjarr direkt mbi njërën nga anijet (jo zjarr paralajmërues) me një mitraloz të lehtë italian. Mbas kësaj anijet ngritën flamurin anglez dhe u tërhoqën ngadalë nga ujërat territoriale shqiptare.

* Më 22 tetor 1946, katër anije luftarake (1 kryqëzor e 3 destrojerë) të ardhur nga Porti i Korfuzit, kalojnë kanalin e futen në ujërat tona territoriale, duke u afruar midis kepit të Varesë dhe kepit të Kasiopeas. Në afërsi të kepit të Varesë, dy destrojerë ranë në minat e mbetura të Luftës së Dytë Botërore, duke u dëmtuar në konstrukt e njerëz.

Nasho Xani tregon për këtë ngjarje: "Më 22 tetor të po këtij viti (1946), katër luftanije angleze po vinin drejt brigjeve tona, pa na paralajmëruar më parë për misionin. Kishim urdhër të mos qëllonim edhe nëse ato do të afroheshin shumë afër. Një oficer, këshilltar sovjetik na porosiste orë e çast që të mos qëllonim edhe sikur anijet të preknin bregun. Po ndiqnim me sy çdo lëvizje të anijeve, kur dëgjuam një shpërthim dhe pamë, se dy nga anijet kishin marrë flakë. Kishin rënë në mina. Kush i kishte vendosur minat në Kanalin e Korfuzit? Sipas mendimit tim, minat nuk ishin vendosur nga autoritetet tona, pasi nuk kishin as mundësi për një gjë të tillë, por as jugosllavët siç përflitej në atë kohë. Ato mina janë vënë gjatë Luftës së Dytë Botërore nga gjermanët, për të penguar sulmin aleat kundër tyre e për të bllokuar hyrjen në Kanalin e Korfuzit. Praninë e minave në kanal dhe në gjithë detin Mesdhe e dëshmon edhe ngritja e Komitetit të Pastrimit të Minave."

Versioni anglez

* Më 15 maj 1946, drejt nesh erdhi një anije e vogël peshkimi me njerëz të armatosur dhe kërkoi të largoheshim nga ujërat e tyre, pa na afruar asnjë lloj ndihme, e më pas u larguan
* Më 22 tetor 1946, në afërsi të kepit të Varesë, dy destrojerët tanë ranë në minat e vendosura nga shqiptarët. Dy destrojerët tanë ranë në mina, duke u dëmtuar e fundosur, ku humbën jetën edhe disa marinarët tanë.

(Nga ditari i anijes flamurmbajtëse angleze, paraqitur në gjyqin e Hagës).

Heqja e minave detare nga marina angleze

Më 10 nëntor 1946 qeveria angleze njoftoi qeverinë shqiptare, ndërsa më 12 nëntor 1946 nisi operacionin për çminimin e bregdetit të Shqipërisë. Me skuadronin e 15-të të Flotës Angleze, i përbërë nga aeroplanmbajtëse, kryqëzorë, fregata, nëndetëse, minahedhëse, të komanduara nga admirali Konnahan filluan lundrimin nga Butrinti në Karaburun; gjë të cilën e përsëritën edhe me 13 nëntor 1946. Tytat e të gjitha armëve e gati për zjarr, në mënyrë provokative i kishin i drejtuan drejt bregut tonë. Thanë një herë se në distancën 3 milje gjetën një minë, pastaj dhe 22 të tjera, duke thënë se i hoqën.

Akuzat e anglezëve në Hagë

* Minat në ujërat e Kanalit të Korfuzit i ka vendosur Shqipëria në kundërshtim me konventat ndërkombëtare, duke sjellë dëmtimin e dy destrojerëve dhe vrasjen e disa marinarëve anglezë.
* Shqipëria ka dijeni se kush i ka vendosur dhe nuk ka njoftuar për këtë akt.
* Rojet bregdetare shqiptare duhet t’i kenë parë anijet që kanë vendosur minat e për këtë mbajnë përgjegjësinë penale.

Dëshmitarët

Në funksion të fajësimit të Shqipërisë për vendosjen e minave në kanalin e Korfuzit, anglezët kishin përgatitur e sjellë në gjyq dhe një dëshmitar jugosllav, i quajtur Kovaçeviç. Ai në gjyq dëshmoi se në mbrëmjen e datave 17 tetor 1946 dhe 18 tetor 1946, ai kishte parë dy anije në portin e Shibenikut që ngarkoheshin me mina, udhëtuan drejt jugut, por nuk e dinte destinacionin. Gjykata Ndërkombëtare dërgoi një komision për të verifikuar këtë dëshmi në Shibenik, por arriti në konkluzionin se dëshmia e Kovaçeviçit ishte e rreme.

Arratisja e motovedetës Mujo Ulqinaku

Në funksion të provës, anglezët përgatitën edhe një ngjarje tjetër, tepër e rëndë për kohën, arratisjen e një anije luftarake, pikërisht të motovedetës “Mujo Ulqinaku”, duke përdorur një agjent të tyre, nënoficer në flotën tonë luftarake, i cili kishte marrë detyrë të dëshmonte se “ishte pikërisht kjo anije dhe efektiva të saj që kishin vendosur minat në kanalin e Korfuzit”. Kjo arratisje që brezat e njohin nëpërmjet lojës së aktorëve Rikard Ljarja në filmin “Duel i heshtur”, rezultoi e dështuar falë trimërisë së detarit Spiro Kote. Lidhur me këtë akt, Vangjel Nano, ish-shefi operativ (i luftës) në FLD, në kujtimet e tij shkruan: ”Agjentët e anglezëve që kishin mundur të futen në radhët tona, mashtruan detarin Spiro Kote, duke i thënë se do të dilnin në det të hapur për t’i ardhur në ndihmë komisarit të bazës që i rrezikohej jeta. Por pas kalimit në ujërat neutrale, agjentët i tregojnë Spiros qëllimin e arratisjes, duke i ofruar në shkëmbim të jetës së garantuar në perëndim, pjesëmarrjen në dëshminë e përbashkët në favor të anglezëve, duke konfirmuar si të qenë vendosjen e minave në kanalin e Korfuzit. Por patrioti e besniku i betimit të bërë, Spiro, u përlesh e triumfoi mbi ta, duke bërë që të dështojë kjo provë tjetër e anglezëve!

Dy çështjet që diskutoi Gjykata Ndërkombëtare e Hagës

* A ka përgjegjësi Shqipëria për rënien në mina e dëmtimin e dy destrojerëve anglezë në kanalin e Korfuzit dhe a e ka për detyrë të paguajë kompensim?
* A e kanë dhunuar anijet luftarake angleze sovranitetin e Shqipërisë?

Vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës

Megjithëse gjykata e pranoi faktin se në datat 12 nëntor 1946 dhe 13 nëntor 1946 futja e anijeve luftarake angleze në ujërat shqiptare, ku ndodhi incidenti, ishte shkelje e sovranitetit të Shqipërisë, vendimi përfundimtar e fajësoi Shqipërinë për incidentin.

Bllokimi i arit nga qeveria britanike

Qeveria shqiptare refuzoi njohjen e vendimit të Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës. Qeveria britanike kërkoi bllokimin e arit të gjetur në Gjermani mbas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore dhe që do tu shpërndahej proporcionalisht shteteve të cilave Gjermania u kishte grabitur thesaret e bankave kombëtare.


Arkivat e Shekullit dhe Gazetës Shqiptare

Epiri, takim sekret Berisha-Bollano !

Kryeministri Sali Berisha ka zhvilluar një takim sekret në zyrën e tij me kreun e organizatës së minoritetit etnik grek, Vasil Bollano. Takimi është zhvilluar katër ditë më parë dhe në lidhje me të nuk ka pasur asnjë njoftim paraprak.

Lajmi është konfirmuar zyrtarisht për “Gazeta Shqiptare” nga OMONIA, ndërkohë që është pasqyruar gjerësisht edhe në agjencinë e saj të lajmeve në internet “North Epirus Neës Agency”. Mes të tjerash, në të shkruhet se “takimi është zhvilluar në një atmosferë miqësore”. “Kreu i OMONIA-s, njëherësh kryetari i Bashkisë së Himarës, informoi kryeministrin Berisha me problemet që ballafaqohet minoriteti sikundër janë çështja e pronave, investimet, infrastruktura etj”, - citojmë prej saj. Gjithashtu bëhet e ditur se “kryeministri Berisha u njoh me shqetësimin e kreut të OMONIA-s për disa figura të Partisë Demokratike që ndezin debatet mbi Vorio-Epirin dhe sulmojnë lidershipin e OMONIA-s, veçanërisht pas zgjedhjeve parlamentare të 28 qershorit”. Sipas të njëjtit burim citojmë se, “kryeministri Berisha i shprehu Bollanos vullnetin e tij për të hetuar mbi këto segmente, ndërkohë që i konfirmoi se ato nuk dirigjohen prej tij dhe se ai personalisht është kundër prirjeve revanshiste”.

Ironia therëse e këtij lajmi të përcjellë nga vetë OMONIA apo agjencia e saj e lajmeve që mban titullin e Vorio-Epirit, është se Bollano i ka kërkuar shefit të qeverisë të distancohet nga zërat që kërkojnë “çlirimin e Vorio-Epirit”. Në një kohë kur vetë Bollano ka qenë një nga figurat kryesore të OMONIA-s, që ka bërë thirrje për të ashtuquajturin “Vorio-Epiri”.

Nuk janë të pakta referencat e tij që e krahasojnë Himarën me Kosovën, duke kërkuar kësisoj autonominë e kësaj zone në Jug të Shqipërisë.
Takimi Berisha-Bollano është zhvilluar në një kohë kur opinioni publik shqiptar është përfshirë në debatin e marrëveshjes shqiptaro-greke për përcaktimit e kufirit detar. Nuk dihet nese Berisha ne takimin me kreun e OMONIA-s, Bollano ka diskutuar apo jo marrëveshjen e kufirit detar me Greqinë.

BalkanWeb

Gati zemra e parë artificiale për transplant

30 vjet pas transplantit të parë të zemrës në botë, teknologjia sjell shpresë për pacientët e sëmundjeve kardiovaskulare.

Kjo zemër artificiale e përbërë nga titaniumi, sensorë elektronikë të përdorura në raketa ushtarake dhe qeliza sintetike që lejojnë trupin njerëzor ta pranojë atë më së miri, është risia më e jashtëzakonshme e mjekësisë dhe shkencës. Ky organ kopjon të gjitha funksionet natyrale të zemrës njerëzore duke arritur në atë pikë ku nuk ka arritur askush më parë. Ajo ka rrahje perfekte dhe gjaku mund të qarkullojë nëpërmjet saj. Kardiologu Alain Karpenter krijuesi i këtij organi artificial në bashkëpunim me një kompani franceze do të nisin prodhimin në masë të saj dhe në vitin 2011.

Zemra artificiale që është eksperimentuar me sukses tek kafshët do të përdoret tek njeriu duke i dhënë fund problemit të mungesës së organeve për transplant. Si fillim zemra do të përdoret tek pacientët, jeta e të cilëve është në rrezik dhe nuk kanë asnjë opsion tjetër. Janë 100 mijë persona të sëmurë me zemër në vendet perëndimore që kanë nevojë për një zemër të re. Dhe vetëm 5000 prej tyre janë aq me fat sa të kryejnë transplantin e zemrës.

Kështu pra ky organ artificial mund t’i shpëtojë të gjithë të sëmurët e t’i japë fund njëherë e përgjithmonë problemit të dhurimit të zemrës.

TV Klan

Shqiptari i rekordeve Gines

Ai është shqiptari që ka vendosur një rekord “Guiness”, por kjo nuk ia ka zbehur dëshirën për të bërë sërish diçka që do ta rishkruante emrin e tij në librin e rekordeve botërore.

Spartak Hamiti tashmë është pjesë e “çudirave” njerëzore në mbarë botën dhe duket se të qënit njëherë pjestar i këtij rrethi, ka ndikuar shumë tek ai.

Ai e ka shënuar emrin e tij në “Guiness” për thyerjen e rekordit të mëparshëm botëror për mbajtjen e topit të futbollit në ecje e sipër. Spartaku në atë kohë 52 vjeçar, qëndroi më shumë se 4 orë me topin e futbollit në këmbë, duke u kthyer në këtë mënyrë në një nga njerëzit e rrallë të globit, që bënte diçka të tillë dhe jo vetëm.

Më parë, ai kishte bërë një tjetër çudi me një top tenisi, të cilin e kishte mbajtur për më shumë se 1 orë e 32 minuta. Atëherë ai e goditi topin e tenisit plot 10.482 herë dhe krijoi jo pak habi tek njerëzit e pranishëm në atë provë.

Gjithsesi, rekordmeni shqiptar i mbajtjes së topit, i cili posedon edhe një çertifikatë të “Guiness”-it, kërkon më shumë. Në Shqipëri nuk janë të shumtë njerëzit që kanë dëgjuar për të, por në rrethet sportive dhe në admiruesit e të veçantave njerëzore, ajo që bën ai me topin, qoftë ky tenisi apo futbolli, nuk ka kaluar pa u vënë re. Spartaku ka një lidhje të veçantë me sportin, pasi ai përveç garës që është thelbësore në çdo sport, në aktivitetin e tij të përditshëm ndërthur edhe spektaklin. Xhonglimet e tij me çfarëdolloj sfere që mund të mbahet me këmbë, kanë habitur breza të tërë, madje edhe vetë sportistët më të mirënjohur në vendin tonë. Por habia shtohet edhe më shumë teksa mendon se është plot 56 vjeç dhe mund të xhonglojë një top futbolli me të dyja këmbët për më shumë se 1 orë. Megjithatë, përveç habisë që të vjen natyrshëm dhe që të shtohet edhe më shumë kur dëgjon vetë Spartakun të shprehet se do ta thyejë shumë shpejt këtë kohë që ka vendosur me mbi 10 minuta, të lind edhe dëshira për të mësuar më shumë rreth jetës së këtij njeriu, që ndryshe nga shumë sportistë që topin duan ta dërgojnë në rrjetë, ai kërkon që ta mbajë sa më larg tokës. Në intervistën ekskluzive Spartaku ka rrëfyer diçka mbi veprimtarinë e tij të deritanishme dhe sigurisht, ka folur edhe për objektivat e tij të ardhshme.

-Si lindi ky pasion mjaft i veçantë tek ju?
-Mund të them se jam apasionuar pas mbajtjes së topit të futbollit shumë herët dhe fare rastësisht. Kur isha fëmijë, së bashku me shokët e lagjes kishim dëshirë që të bënim xhonglime me top dhe në atë kohë mbaj mend që një gjë të tillë e bënim me topa të përmasave dhe të një cilësie shumë më të vogël se topi i futbollit. Megjithatë ishte diçka që më pëlqeu shumë. Fillimet e mia i takojnë një periudhe shumë të hershme dhe më kujtohet që topi im i parë ka qenë një top llastiku, ose siç i thoshim ne në atë kohë “50-lekësh”. Por më vonë ky pasion u bë edhe më i madh dhe mund të them se koha që kaloja me topin ishte gjithmonë e më e madhe.

-Gjithsesi, ju njiheni si shqiptari i parë që keni hyrë në “Guiness” për mbajtjen e topit të tenisit me këmbë?
-Është e vërtetë dhe padyshim që për të arritur këtë vlerësim, më është dashur një punë mjaft e madhe. Por tashmë kam një tjetër objektiv. Dua të thyej rekordin e mbajtjes së topit të futbollit me këmbë.
-Keni kohë që punoni për këtë gjë?
-Në fakt unë gjithmonë e kam praktikuar këtë gjë. Megjithatë, rezultati i fundit që kam arritur në mbajtjen e topit të futbollit me këmbë ka qenë mjaft i mirë.

-Sa është koha që keni arritur në këtë disiplinë?
-Herën e fundit e kam mbajtur topin e futbollit 1 orë; 2 minuta dhe 6 sekonda. Është një rezultat mjaft i mirë, që mendoj se mund të jetë i krahasueshëm me rekordet e vendosura deri tani në librin e rekordeve. Gjithsesi, dëshiroj që të bëj të ditur se në garën tjetër zyrtare që do të zhvillohet, do të tentoj ta thyej kohën e vendosur dhe kam shumë shpresa se do ta arrij një gjë të tillë.

-Kur është zhvilluar kjo garë?
-Kjo garë është zhvilluar në datë 11 janar të vitit 2006. Në fakt, të tilla gara janë zhvilluar vetëm 6 herë dhe duhet thënë se kjo është një garë që nuk është mjaft e përhapur në vendin tonë.

-Po në garat e mëparshme si kanë qenë rezultatet e arritura?
- Në dy garat e para, që janë zhvilluar në gusht të vitit 2005 në “Pallatin e Pionierëve” dhe ku gjyqtar ka qenë Hiqmet Kuka, unë kam arritur respektivisht këto kohë: 17 minuta në të parën dhe 44 minuta në provën e dytë. Ndërkohë, 4 garat e tjera janë zhvilluar në “Kompleksin Sportiv Dinamo”, nën mbikqyrjen e inspektorit të këtij klubi, Gani Xhafës. Në 3 garat e para rezultatet kanë qenë të pakënaqshme, ndërkohë që në garën e fundit, unë arrita edhe kohën që përmenda më sipër, prej 1 ore, 2 minuta dhe 6 sekonda. Duke pasur parasysh edhe moshën time, mendoj se ky është një rezultat shumë i mirë.

-Pra ju pretendoni se ky është një rezultat për “Guiness”?
-Them se po. Ndoshta nuk është një rekord Guiness, por është e sigurtë që është një rezultat i krahasueshëm me rekordet e vendosura deri tani nga bashkëmoshatarët e mi nëpër botë.

-Çfarë do të bëni për ta bërë zyrtar në arenën ndërkombëtare këtë rezultat?
-Unë i kam drejtuar një kërkesë FSHF-së, ndërkohë që më pas do të paraqes edhe rezultatet e mia tek sektori përkatës që merret me arkivimin dhe krahasimin e këtyre rezultateve, pranë drejtuesve të këtij institucioni. Megjithatë, në verë do të zhvillohet një tjetër garë dhe unë kam shumë besim se do ta thyej këtë rekord që kam vendosur vetë dhe madje do ta përmirësoj kohën me më shumë se 10 minuta.
Urime dhe suksese të mëtejshme
Faleminderit dhe gjithashtu urime të sinqerta nga ana ime.

Tifozatkuqezi.com 07'

Ndiqni videon e tij në YT:http://www.youtube.com/watch?v=lFO6y6KBSI4

Zbulohet kontrata, pronat e Zogut janë shtetërore

Zbulohet kontrata origjinale, e cila vërteton se ish-Pallati i Pionierëve, ose si njihet ndryshe tashmë, Pallati i Mbretit, është ndërtuar me fonde shtetërore dhe si i tillë duhet të mbetet pronë shtetërore.


Kjo gjë është bërë e ditur për Gazetën nga studiuesi Artan Lame. Deri më sot është folur disa herë se, ish-Pallati i Pionierëve, që i është dhënë Leka Zogut nga Komisioni i Kthimit të Pronave, është ndërtuar me fonde shtetërore dhe si i tillë nuk i takonte atij. “Por tashmë kemi në dorë dokumentin origjinal, i cili e provon këtë gjë. Bëhet fjalë për kontratën midis Ministrisë së Punëve Botore të asaj kohe, në rolin e investitorit dhe firmës italiane që do të ndërmerrte ndërtimin e saj”, - bën të ditur Lame. Sipas tij, ndërtimi i disa veprave publike, por dhe i rezidencave qeveritare që do t’i shërbenin administratës shtetërore, në rastin konkret Presidentit të Republikës, u realizua nëpërmjet një kredie që u mor nga qeveria italiane, e njohur me emrin “Kredia SVEA” prej 50 milionë lirash. “Investimet publike në Tiranën e asaj kohe ishin të domosdoshme, pasi qytetit që brenda një dite u gdhi kryeqytet, i mungonin godinat ku duhej vendosur administrata e lartë shtetërore. Ndaj për këtë arsye u mor një kredi, ku veç ndërtimit të pallatit presidencial, siç u quajt në atë kohë, u ndërtuan edhe disa vepra të tjera publike, si rrugë dhe ura. Me vendim qeverie të asaj kohe, u përcaktua për çfarë do të shërbenin paratë e kredisë italiane, ku siç shihet edhe nga fotokopja e vendimit, u përcaktua edhe ndarja e fondeve për ndërtimin e pallatit presidencial në Tiranë. Më pas, mbi këtë bazë, u lidh kontrata me ndërmarrjen që do bënte ndërtimin. Është e njëjta praktikë që ndiqet edhe sot për ndërtimin e veprave publike. Kopja e Kontratës që po botohet sot për herë të parë, është firmosur nga njëra anë nga Ministri i Punëve Botore, Salih Vuçiterni, në cilësinë e investitorit dhe, nga ana tjetër, nga përfaqësuesi i ndërmarrjes italiane, Sculati, e cila do të kryente punimet. Është normale që punimet të kryheshin nga një ndërmarrje e huaj, pasi Shqipëria aso kohe nuk ofronte ndërmarrje të tilla. Në fakt janë bërë disa kontrata rresht që plotësojnë njëra-tjetrën, sa herë që projektit fillestar të godinës i bëheshin ndryshime. Gjithashtu ekzistojnë edhe faturat bankare, sipas të cilave firma ndërtuese është paguar pas kryerjes së punimeve, nëpërmjet Ministrisë së Financave.

Historia e Pallatit
Me fondin që u mor nga kredia SVEA, u ndërtua godina që sot njihet si Pallati Mbretëror, por gjatë viteve ka pësuar destinacione të ndryshme. Pas ndërtimit nuk u kthye në pallat presidencial, por fillimisht shërbeu si shtëpi pritjeje, ku zhvilloheshin pritje zyrtare. Më pas ndërroi sërish destinacion dhe në të ndenjën motrat e Zogut, sepse nuk kishin ku të rrinin në Tiranë. Pas Luftës, godina ndërroi disa herë funksion dike shërbyer edhe si seli e Komitetit Qendror të Partisë së Punës, derisa në fund të viteve ’60, ajo u kthye në Pallatin e Pionierëve. Në vitin 2000, qeveria Nano, këtë godinë ia kaloi Institutit të Monumenteve të Kulturës, duke e kthyer në seli të institucionit më të rëndësishëm të kulturës në vend. Asokohe, me një fond prej 20 milionë lekë të reja, u restaurua e gjithë ndërtesa. U restaurua çatia, suvatimet, dyshemetë, dyert dhe dritaret u vendosën të reja, u vendos sistemi i ftohjes dhe i ngrohjes, dhe u mendua se shpëtoi jo vetëm godina por edhe arkiva e Institutit.

Ish Pallati i Pionerëve, tashmë Pallati Mbretëror

Por në vitin 2005, pas ardhjes së qeverisë Berisha, gjithçka filloi nga fillimi. Në një moment që atij i duhej mbështetja e monarkistëve, Kryeministri Berisha ndërmori një veprim të papritur dhe të pambështetur në asnjë ligj. Brenda 24 orëve i dha urdhër ministrit të Kulturës, Bujar Leskaj, të lironte pallatin dhe t’ia dorëzonte familjes së Zogut. Nga Ministri Leskaj, Instituti mori urdhër të lironte pallatin dhe brenda 24 orëve u lirua duke dëmtuar në mënyrë të rëndë pajisjet dhe arkivin që kishte. Në këtë mënyrë godina u lirua dhe iu dorëzua Leka Zogut pa asnjë dokument. Në atë kohë në Kuvend u bë edhe një interpelancë për këtë çështje, ku Berisha deklaroi se “Unë po ia jap Zogut dhe letrat le t’i bëjë më vonë”. Disa muaj pas kësaj deklarate të Kryeministrit, doli vendimi i Komisionit të Kthimit të Pronave, që natyrisht nuk mund t’i binte kundër fjalës së Berishës dhe prona u regjistrua në emër të trashëgimtarëve të Zogut. Lame thotë se: “Kjo që bëri Komisioni i Kthimit të Pronave, është njësoj sikur Nano të kërkonte pronësinë mbi Vilën Qeveritare 31, e cila u rikonstruktua kur ai ishte Kryeministër, apo sikur Bamir Topi të kërkojë pas disa vjetësh pronësinë e godinës së Presidencës, pasi edhe kjo u rikonstruktua gjatë kohës kur ai ishte President i Republikës”. I pyetur nëse do ta vazhdojë luftën për kthimin e kësaj prone shtetit shqiptar, Lame shprehet se: “Natyrisht që do ta vazhdoj, megjithëse pres që pjesëtarë të këtij procesi të bëhen edhe organet shtetërore që paguhen për këtë punë. E kam fjalën për Kontrollin e Shtetit, për Prokurorinë, për Avokatin e Shtetit, e kështu me radhë”.

Kthimi i eshtrave
I pyetur për vendimin e kryeministrit Berisha për kthimin e eshtrave të mbretit Zog në atdhe, Artan Lame shprehet se ky është një vendim i drejtë. Gjithashtu ai thotë se dhe nga ana financiare duhet të jetë shteti shqiptar që duhet ta financojë këtë gjë, pasi Zogu ka pasur funksionin e kreut të shtetit. Por sipas tij, nuk duhet të harrohet fakti se trashëgimtarët e tij kanë marrë me pa të drejtë prona shtetërore që nuk u takojnë. “Siç jemi në dijeni, kryeministri Berisha do bënte kthimin e eshtrave të Zogut në atdhe. Kthimi i eshtrave në Atdhe, nga pikëpamja historike, është e drejtë, por jam i bindur se Berisha nuk po e bën se i intereson shumë drejtësia e Zogut. Meqenëse këtej po flitet për hapje kutish e manipulime në zgjedhje, Berisha sipas teknikës së tij, vendos që të bëjë pak tymnajë, duke hequr vëmendjen nga këto ngjarje. Unë do thosha se shqiptarët i kanë borxh Zogut varrin e të atit, ndërsa ai u ka borxh Pallatin e Pionierëve, sepse është pronë e shtetit shqiptar”, - thekson Lame. Më tej ai vijon se: “Vetë Zogu nuk e ka pretenduar asnjëherë këtë si pronë, pasi ai e ndërtoi atë si pronë shtetërore dhe me pará shtetërore. Kjo që ndodhi është një spekulim i trashëgimtarëve të tij dhe i atyre që rrinë rrotull tyre për të kapur ndonjë pronë apo çfarë të mundin”. Lame, kur thotë se shqiptarët i kanë borxh varrin Zogut, e lidh me faktin se në periudhën e komunizmit Mbretit Zog i kanë shkatërruar varrin e të ëmës, e cila ishte e varrosur në tyrben që ndodhej në kodrat e Saukut. “Për sa i përket varrit, pas vdekjes së nënës mbretëreshë, të ëmës së Zogut, Sadije Toptani, ajo u varros në kodrat e Saukut, aty u ndërtua një mauzole, godinë me vlera të jashtëzakonshme arkitekturore. Ajo ishte shumë moderne për kohën, në stilin e racionalizmit monumental, u kthye në një vend pelegrinazhi zyrtar për delegacionet e huaja që vinin në Shqipëri.
Pas pushtimit, italianët nuk e prekën, se s’kishin përse të merreshin me varre, u mjaftuan me largimin e mbretit. Por më pas, në nëntor të vitit 1944, menjëherë pas hyrjes së partizanëve në Tiranë, me urdhër të Mehmet Shehut, varri u hodh në erë, godina u zhvesh nga mermeri, nga pajisjet prej bronzi dhe për shumë kohë u përdor si depozitë veglash pune për punëtorët e Parkut të Liqenit”, - sqaron ai. Më tej, në vitet ‘70, udhëheqësve të asaj kohe, ndofta iu kujtua ndonjë fantazmë dhe, me një urdhër tjetër, e hodhën komplet në erë godinën duke e rrafshuar me tokën. “Pikërisht për këto arsye, unë gjykoj që shteti shqiptar është ai që ia hodhi në erë dhe shteti shqiptar ka detyrimin, pavarësisht se kush është në pushtet, shteti ka vijueshmëri, ka detyrimin që ta rindërtojë dhe në të, të vendosen eshtrat e Zogut pas kthimit të tyre në Shqipëri. Detyrim për të cilin, unë gjykoj se edhe nga pikëpamja financiare është detyrim i shtetit shqiptar, pasi kemi të bëjmë me një kryetar shteti, sepse Zogu ka qenë kryetar i shtetit shqiptar dhe është borxh i shtetit që ta bëjë këtë gjë. Këtu mbaron detyrimi i shtetit dhe vënia në vend e një padrejtësie. Por detyrë e shtetit shqiptar, siç po ndërmerr këtë gjë, është edhe të ndërmarrë detyrën tjetër, të kërkojë kthimin e pronave të veta, pasi janë pronë e gjithë shqiptarëve. Pronat duhet t’i kthehen pronarit të ligjshëm, që në rastin konkret është po shteti shqiptar”, - ka përfunduar Lame.

Ermelinda Hoxhaj, G. Shqiptare

Taçi Oil, oponencë Shtetit Shqiptar !

Rezart Taçi vijon punën i pashqetësuar në ndërmarrjen ARMO, ndërsa në vend po shënohet një rast i paprecedent dhe i rrezikshëm, kur shteti nuk përfillet publikisht dhe një biznesmen vijon të bëjë evazion fiskal duke rrëzuar autoritetin e strukturave shtetërore.

Ministri i Financave, Ridvan Bode, ka reaguar dje në lidhje me skandalin në fjalë duke thënë thjesht një fjali të përgjithshme se ligji do të zbatohet për të gjithë, pa përmendur këtu se një individ ka kapur shtetin duke e pranuar publikisht këtë gjë.

Bode tha se do hetohet i gjithë biznesi i madh, duke lëshuar kështu fjali pa kuptim, në një kohë kur ARMO po kryen një evazion fiskal prej dhjetëra milionë dollarësh.

Tatimorët nuk kanë guxuar të ndërmarrin asnjë hap ditën e djeshme, ndërsa në ndërmarrje ka vijuar puna. Ata janë mjaftuar duke thënë që do të padisin punëtorët për thyerje të ligjit.

Policia e Shtetit ndërkohë ka vijuar të mos veprojë për këtë shkelje flagrante. Ditën e diel, kur kësaj ndërmarrjeje iu vunë shiritat tatimorë, policia madje u tregua agresive duke sulmuar tatimorët. Më pas Policia e Shtetit në mënyrë të turpshme tha se nuk ka pasur konflikt, edhe pse gjithçka është e dokumentuar në kamera.

Një ditë më pas kjo polici bëri sehir, ndërsa punonjësit hynë me forcë në ambientet e sekuestruara nga tatimorët.

Nga Tema

Gafa e Ministrit të Kulturës: Po negocioj për eshtrat e Ismail Qemalit !!!

Ministri i ri i Kulturës Ferdinand Xhaferri, ka bërë një gafë që ndoshta mund ti falej, dikujt tjeter, por jo nje ministri kulture.

Duke folur për deklarimet e kohëve të fundit mbi kthimin e eshtrave të Ahmet Zogut e Nënë Terezës në Shqipëri, në një emission televiziv në Ora News, ai u shpreh se ishte angazhuar personalisht që të rikthente në atdhe "eshtrat e shumë personaliteteve dhe shqiptarëve të mëdhenj, mes të cilëve edhe eshtrat e Ismail Qemalit" (!!)

Replikës së moderatorit të emisionit që thoshte "me sa di unë, eshtrat e Ismail Qemalit në Shqipëri janë...", ministri i Kulturës i Republikës iu përgjigj më shumë se njëherë, duke këmbëngulur në të vetën, madje duke shtuar se ai ishte duke negociuar vetë për këtë problem me Italinë (!!).

Eshtrat e Ismail Qemalit prehen në Vlorë. Jane levizur ne vitin 1932 nga qeveria e Ahmet Zogut. Ismail Qemali lindur ne 1844 vdiq ne Itali ne 1919, dhe trupi i tij u sol ne Kanine te Vlores, ku u varros fillimisht.

******************

Si u sollën eshtrat e Ismail Qemalit në Vlorë

Kastriot Dervishi

Megjithëse kishte vdekur qysh në vitin 1919, qe sjellë nga Italia dhe qe varrosur në Kaninë të Vlorës, varri i kryeministrit të parë shqiptar Ismail Qemali kishte mbetur i harruar dhe pa kujdes, aqsa revista "Minerva" e 8 janarit 1932 shkruan në faqe të parë të saj se ishte "zbuluar" varri i njeriut që zë fillin në krye të listës së kryeministrave të Shqipërisë.

Më mbledhjen e Parlamentit të datës 11 dhjetor 1931, deputeti Petro Poga thotë se ka vizituar së bashku me kolegun e tij Ibrahim Xhindi, varrin e Ismail Qemalit në Vlorë, dhe se është befasuar nga gjendje jo të mirë e varrit. Pasi u bisedua për rregullimin e varrit të Ismail Qemalit, sjelljen e eshtrave të tij në Vlorë si dhe ngritjen e një monumenti këtu, deputeti Abdurrahman Salihu ka thënë se për një qëllim të tillë, Mbreti Zog kishte paguar shumën e 1 mijë frangave ar.

Po në këtë seancë të Parlamentit, deputeti Fejzi Alizoti kishte kërkuar të zbardhej destinacioni i parave të grumbulluara më parë në fillim të viteve 20‑t, për qëllimin e sipërpërmendur, duke bërë përgjegjës për një shpërdorim të tillë Q.K dhe Z.P.

Disa dittë më vonë më 18 dhjetor 1931, në gazetën "Besa", ish prefekti i Vlorës, Zenel Prodani i dërgon një letër të hapur deputetit Fejzi Alizoti, të titulluar "qeveria të hetojë". Midis të tjerash në këtë letër ai thotë:

"Në një diskutim që mbajta me rastin e 28 nëntorit 1922, kur isha prefekt në Vlorë, propozova ngritjen e një monumenti plakut të kombit. Propozimi im u prit me duatrokitje të nxehta dhe pa humbur kohë u formua një komision prej patriotësh të vërtetë e të ndershëm për të përgatitur fushatën e ndihmave. Nga shumë vise të Shqipnis muarëm përgjigje përgëzimesh për iniciativën e marrë dhe s'mungonin të na siguronin se apelit tonë do t'i përgjigjeshin me gjithë shpirt. Megjithë që është kohë e gjatë prej 9 vjetësh dhe është e natyrshme që të mos mbaj mend mirë hollësitë e zhvillimit të çështjes, di me siguri se përveç 4 ‑ 5 napolonash të dërguara nga n/prefektura e Leshit (Lezhës ‑ shënim) dhe diçka nga Vlora, nuk u mblodhnë gjë tjetër sa isha unë atje mbase më vonë u transferova në Berat".


Parlamenti cakton përfaqësuesit e tij për ceremoninë e Vlorës


Më 22 nëntor 1932 nisi punimet Parlamenti shqiptar. Seanca e parë e tij u çel nga deputeti më i vjetër Petro Poga duke patur si sekretar, deputetin më të ri Zoi Xoxa. Në fillim të seancave të para të tij Parlamenti përpara se të zgjidhte kryesinë e tij (më 3 dhjetor), zgjodhi përfaqësuesit e tij në ceremonitë që do të zhvilloheshin në Vlorë për nder të kryeministrit të parë shqiptar Ismail Qemali, të cilët ishin Eshref Frashëri dhe Zoi Xoxa.

Përveç tyre në ceremoni morën pjesë edhe përfaqësuesi i Mbretit Zog, gjenerali Leon Gilhardi, si dhe përfaqësuesit e qeverisë, Milto Tutulani dhe Hilë Mosi

Ferdinand Xhaferri

Ceremonia e zhvilluar në Vlorë

Më 29 nëntor 1932, gazeta "Besa" përshkruan ceremonitë e zhvilluara një ditë më parë në Kaninë dhe Vlorës. Ndër të tjera gazeta shkruan:

"Një brohoritje e zjarrtë dhe e zgjatur që ushtoi tërë sheshin, i përshëndeti autoritetet kur erdhën dhe duartrokitjet vazhduan të paprera gjersa prefekti z.Abidin Nepravshta, u ngrit për të marrë fjalën e hapjes së kremtimit dhe për të përshëndetur përfaqësuesit që kishin ardhur të merrnin pjesë në gëzimin e popullit vlonjat".

Kortezhi i formuar në sheshin e Vlorës ka vazhduar më pas rrugën drejt Kaninës, ku pas hapjes së varrit, trupi i Ismail Qemalit është gjetur pjesërisht i tretur. Pas fotografimit në shumë plane, trupi pa jetë i Qemalit është vendosur në një arkivol të posaçëm.

Me flamurin që është ngritur në Vlorë më 28 nëntor 1912, janë bërë fotografitë e rastit dhe flamuri, nga Et'hem Vlora i dorëzohet prefektit i cili ja jep ministrit të Arsimit Hilë Mosi, i cili do ta dorëzonte në Muzeun Kombëtar.

Ceremonia në Kaninë ia ka lënë radhën asaj të që do të zhvillohej në Vlorë. Nën tingujt e muzikës së përmotshme, trupi i Ismail Qemalit pritet në Vlorë nga formacione paraushtarakësh. Në sheshin qendror të qytetit, gjeneral Leon de Gilhardi, në emër të Mbretit Zog zbuloi pllakën e monumentit të punuar nga skulptori Odise Paskal dhe mbajti fjalën në emër të Mbretit.

Pas tij ministri i Arsimit, Hilë Mosi ka thënë midis të tjerash:

"...I dashtuni Mbreti ynë, Zog I, i frymëzuem nga ndjenja e nderimit për hartonjësin plak të indipendencës sonë, desh që eshtnat e këtij veterani të prehen në një varr madhështor në një shesh të dukshëm historik të qytetit të tij lindor, për t'i simbolizuar brezave të sotëm e të ardhshëm, bindjen e dashuninë që duhet të kenë rrënjosur ndër zemrat e tyne për atdhe e për flamur".

Mesazhin telegrafik të Mbretit në këtë aktivitet e ka lexuar prefekti Nepravishta. Ai kishte këtë përmbajtje:

"Me kënaqësinë ma të madhe marr pjesë në gëzimin e popullit të Vlorës, në këtë ditëlindje për kombin tonë. Sakrificat që ka ba populli i Vlonës për pavarësinë dhe mbrojtjen e atdheut tonë janë fakte patriotizmi ta paharruem. Siguroni popullin kreshnik të Vlonës se bashkë me patriotin e madh të kombit tonë, Ismail Qemali, të gjithë dëshmorët janë gjallë në shpirtin tim".

Aktivitetet e kësaj ditë në Vlorë janë mbylluar me shfaqjen e pjesës teatrore "Agimi i Lirisë" dhe të nesërmen me pjesën "Besa shqiptare".

Kush ishte ISMAIL QEMALI (1844 - 1919)

Lindi më 24 janar 1844 në qytetin e Vlorës në një familje të pasur dhe me tradita. Më 1858 studioi në gjimnazin "Zosimea" të Janinës. Në moshën 16 vjeçare ishte përkthyes në Ministrinë e Punëve të Jashtme të Perandorisë Osmane. Ndoqi studimet në jurisprudencë. Në vitin 1862 ishte zv/drejtor i çështjeve politike në Vilajetin e Janinës. Më 1868 ishte kryesekretar i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Perandorisë. Më 1870 ishte guvernator i Varnës dhe i Danubit të Poshtëm. Kalon më pas në detyra të tjera të rëndësishme në Perandorinë Osmane. Më 1990 u largua nga Stambolli për të qëndruar përkohësisht në Athinë. Më 1908 vjen në Vlorë dhe zgjidhet deputet i Beratit. Më 5 nëntor 1912 shkoi në Vienë ku bisedoi me përfaqësues të fuqive të mëdha. Inicoi një Kuvend Kombëtar i cili më 28 nëntor 1912 shpalli pavarësinë e Shqipërisë. Me vendim të këtij Kuvendi u emërua kryeministri i parë i Shqipërisë, dhe ushtroi pushtet simbolik në një pjesë të vogël të vendit pasi pjesa më e madhe ishte pushtuar nga hordhitë serbo‑malazeze dhe greke. Dha dorëheqjen më 22 janar 1914 pas të ashtuquajturit komplot të Beqir Grebenesë dhe pushtetin ia dorëzoi Komisionit Ndërkombëtar të Kontrollit. Pas kësaj u largua nga Shqipëria për në Nicë të Francës, për t`u kthyer disa muaj më pas e për t'u larguar sërish në Itali. Vdes në rrethana të dyshimta në Peruxhia të Italisë më 24 janar 1919.

Është botuar libri i tij me kujtime "Kujtime" (anglisht) në Londër më 1920, i cili edhe është ribotuar këto vitet e fundit në Shqipëri.

**************************************************************

Shekulli

"Kujdes me mashtrimet me lotarinë amerikane"

Prej datës 2 Tetor e deri më datën 30 nëntor 2009 do të luhet Lotaria ndryshe për Grin Kartën Amerikane, e njohur në Anglisht si Diversity Visa - 2011 (DVS - 2011). Çdo shqiptar nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia, Mali i Zi dhe në çdo vend të botës përfshi këtu edhe SHBA-në ka të drejtë të aplikojë për këtë lotari të mirënjohur e mjaft bujare për shqiptarët.


Lotaria luhet në Internet në adresën
http://travel.state.gov/visa/immigrants/types/types_1322.html
Aplikimi është i lirë dhe pa asnjë pagesë. Çdo shqiptar kudo në botë ka të drejtë të aplikojë drejtpërsëdrejti dhe falas. Mjafton të zbatojë udhëzimet përkatëse e shumë të sakta të Departamentit Amerikan të Shtetit.

Çdo shoqatë, organizatë, person, që orvatet ta paraqesë veten si përfaqësues i shtetit apo i qeverisë amerikane, që ua shton shanset etj. Janë vetëm mashtrues që synojnë t'ju zhvatin paratë. Përzgjedhja e fituesve bëhet si në çdo lotari tjetër, pra vetëm nga fati juaj.


Përditë po dalin në skenë piramida të reja mashtruese. Ato ju njoftojnë me internet, me letër ose dhe me telefon se keni fituar Loto - Vizën 2009 për Grin Kartë në SHBA, se keni fituar miliona dollarë ose euro pa pasur luajtur asnjë cent, se është gjetur një thesar, ku ju mund të bëheni pjesë pa pasur asnjë lidhje me të ....


Letrat kanë në krye stema të falsifikuara shtetërore të SHBA-së. Letrat apo kërkesat që ju dërgohen me e-mail, me poste apo në çfarëdolloj rruge janë krejt të rreme dhe japin adresa dhe informacion mashtrues në Bangkok, Hjuston Teksas Uashington DC etj..... Madrid, Nigeri, Kanada, anekënd botës.... .


I vetmi qëllim i tyre është t'ju zhvatin paratë për shërbime, Grin Kartën. Këta mashtrues e kriminelë nuk harrojnë as t'ju ofrojnë edhe "bileta falas udhëtimi me aeroplan për në Amerikë".... Hajde bamirësi mafioze hajde!!


Ato jo vetëm zhvatin paratë tuaja, por edhe ju marrin informacion personal me shumë vlerë që e shfrytëzojnë për mashtrime të tjera si lotari milionëshe, vende pune në Perëndim... etj. etj. Sudja, Alimuca, Gjallica, Populli..... janë vetëm sardele krahasuar me këto piramida mashtruese.

Shekulli

Janë 5 milionë banorë në Shqipërinë zyrtare?

Çdo shtetas shqiptar që ka mbushur moshën 18 vjeç ka të drejtë të votojë. Duke mbledhur numrin e votuesve të të gjitha zonave në zgjedhjet e fundme për Kuvend, në adresën e mëposhtme të Komisionit Qendror të Zgjedhjeve:

Sipas Nenit 3 të Ligjit të Zgjedhjeve që shihet tek adresa e mëposhtme:
http://www.cec.org.al/2004/aboutSite.htm

http://www.cec.org.al/2004/legjislacion/kodi%20i%20ri/kodi%20zgjedhor.pdf
Del se numri i përgjithshëm i votuesve ishte 3,172,757.
Sipas përfundimeve të zgjedhjeve të botuara prej Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, që gjenden në adresën e mëposhtme :http://www.cec.org.al/2004/legjislacion/Legjislacion2009/Vendime/VENDIM%20602/Lidhja%202.pdf votuan 1,519,176 zgjedhës, domethënë 47.88% e atyre që priteshin.
Po t'i shtohet numrit 3,172,757 numri i shtetasve nën 18 vjeç, numri i përgjithshëm i popullsisë del shumë më i madh se 3.5 milion vetë që ka 30 vjet që thuhet se janë banorë në Shqipërinë zyrtare. Kjo theksohet akoma më shumë në rastin e shqiptarëve të cilët kanë një popullsi të madhe me moshë rinore.

Një përllogaritje e përafërt dhe e shpejtë që mund të bëhet është shumëzimi i numrit 3,172,757 me numrin e artë 1.618.

Dhe ky shumëzim jep 5.13 milion banorë në Republikën e Shqipërisë. Në matematikë njihet një seri numrash e quajtur seria e Fibonaçit dhe është si më poshtë:

0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,144,233,377,610...ku secili numër del nga shuma e dy numrave paraardhës dhe p.sh. 89/55 = 1.618 ose 55/89 = 0.618.

Për këtë seri numrash ka shumë botime sepse ajo dhe raportet e saj gjenden kudo në natyrë, përfshirë trupin e njeriut, ndërtimin e piramidave, lulet, guaskat e detit, planetët, etj. Një adresë për njohuri është e mëposhtmja:
http://en.wikipedia.org/wiki/Golden_ratio

Në rastin e votimeve, për një votim ideal për një gjë të dhënë, 61.8% e njerëzve do të votonin për njërën anë dhe 38.2% për anën tjetër.

Për shkak të njohurive përkatëse që kanë, sipërmarrjet profesionale që merren me analizat e zgjedhjeve/votimeve menjëherë e dallojnë nëse ato kanë shkuar mirë apo iu janë ndryshuar numrat e përfundimeve. Nga ana tjetër statistika merret me studimin e ngjarjeve të përsëritshme me veti të njëjta (të ngjashme).

Përfundimi i një numri sa më të madh ndodhish, të tilla do të jepte në grafik formën e një këmbane. Për këtë arsye ky njihet si grafiku i shpërndarjes normale, e cila nënkupton që shumica e ndodhive do të jenë në mes e pak në të dy anët e saj.

Një shembull i thjeshtë është shpërndarja e notave në një klase të madhe nxënësish: shumica janë me nota mesatare, pak (p.sh. 5%) me nota shumë të mira dhe pak (p.sh. 5%) janë nxënës me nota shumë të ulëta. Pra, përfundimi që arrihet nga 3,172,757 votues është se janë 5 milion banorë në Shqipërinë zyrtare.


Sajmir Lojla, Shekulli


Përse ende nuk ka statistika për popullsinë shqiptare ?

Skandal, 2 motra të lidhura me zinxhirë prej 22 vjetësh !

Pas ngjarjes në Fier ku një djalosh 26 vjecar me probleme mendore jetonte i lidhur me zinxhire prej 3 vjetësh në koliben e qenit, një skandal edhe më i madh shënohet, por këtë radhë në Maqellarë të Dibrës.

Dy motrat, Thëllënxa dhe Fidane Keshi mbahen prej plot 22 vjetësh në një kolibe me zinxhirë të lidhura nga babai. 70 vjecari Dine Keshi, babai i motrave ka bërë të ditur se të bijat janë agresive dhe rrezik për banorët ndaj është detyruar ti lidhë. Babai shpjegon se vajzat vuajnë nga problemet mendore, por pavarësisht kësaj nuk mjekohen.

Familja Keshi jeton në kushte të mjerueshme ekonomike. Vajzat aktualisht trajtohen vetëm me pension invaliditeti. Ato jetojnë dhe ushqehen në koliben e sajuar me dërrasa e llamarina. Babai i tyre rrëfen se nëna e vajzave ka vite që ka vdekur, ndërsa ai në pamundësi të ruajtjes së tyre i ka lidhur me zinxhirë.

Pak ditë më parë TVNews24 zbuloi një rast të ngjashëm që tronditi mbarë opinionin. 26 vjecari Fatmir Rashu mbahej prej 3 vjetësh i lidhur me zinxhirë në një kolibe, në Levan të Fierit. Lajmi i transmetuar në NEWS 24, BalkanWeb e "Gazeta Shqiptare" nxitën sensibilizimin dhe reagimin e institucioneve vendore.

d.b/BalkanWeb

Viedo YT : http://www.youtube.com/watch?v=YZLSZMcH-eI