Të dua përjetësisht Gerta

Pikërisht kështu ishte shkruar mbi murin (jo të facebook-ut) e shkollës së mesme profesionale Harri Fulls.

Mu bë qejfi vetvetiu, por kur renda ta lexoj përsëri, kuptova që dedikimi nuk ishte i Gertës, por për Gertën.

Pastaj natyrshëm më lindi pyetja "Pse femrat nuk bëjnë dedikime të tilla publike"?
Janë më të edukuara, janë më të ndrojtura, apo meshkujt shqiptarë nuk kanë mësuar ende të refuzojnë?

A nuk dashurojnë edhe femrat njësoj si meshkujt?
A nuk është dashuria e tyre mjaftueshmërisht egoiste për të këmbëngulur me çdo mënyrë për realizimin e dëshirave të tyre?

Shkroi: Stop Injorancës !

Kemi bërë seks në një krevat bashkë me gruan e tij

Marashi më rrihte dhe më premtonte se do të shkonim në Gjermani 
Nga Lindita Çela

I është premtuar lumturia e përjetshme, por ka përfunduar në duart e një maniaku seksual. Ky ka qenë fundi tragjik i dashurisë së 22- vjeçares Dhurata Lleshi nga fshati Munellë i komunës së Fanit në Mirditë. Për 22 ditë vajza është keqtrajtuar fizikisht duke u mbajtur peng në banesën e 36- vjeçarit nga fshati Shënkoll i qytetit të Lezhës. Dëshmia e vajzës, e cila kishte përfunduar edhe studimet për pedagogji, është sa rrëqethëse, aq dhe shokuese për mentalitetin në këtë zonë të thellë veriore të vendit. Dhurata ka dëshmuar se njeriu i ëndrrave të saj, që u shndërrua në “pengmarrës”, e ka detyruar të kryeje marrëdhënie seksuale bashkë me gruan e tij, fakt ky që është pohuar në polici edhe nga bashkëshortja e Marash Kolajt. Duket se varfëria, thuajse në skajet e mjerimit, por dhe premtimi për një jetë shumë më të mirë, kanë bindur vajzën që më 3 shkurt të marrë arratinë nga banesa e saj, e cila ndodhet pothuajse një orë larg komunës së Fanit.
Pengmarrja
“Nënë, po iki tek Liza”. Ky ka qenë shënimi që Dhurata Lleshi ka lënë për nënën e saj pasditen e 3 shkurtit. Më pas vajza ka marrë rrugën për në Fan, ku dhe është takuar me njeriun që prej një muaji i premtonte lumturinë e përjetshme. Në komunën Fan, rreth orës 17:00 të 3 shkurtit, është momenti i fundit që Dhurata Lleshi është parë të hipë në një makinë, tip Benz i bardhë. Më pas është zhdukur pa lënë asnjë gjurmë. Për 21 ditë askush nuk ka ditur se ku kishte përfunduar 22-vjeçarja. Kërkimet e policisë pas denoncimeve të bëra nga i vëllai, Martin Lleshi, duket se kanë dështuar për ditë të tëra. Askush nuk ka ditur se ku kishte përfunduar Dhurata Leshi. Vëllai i saj dëshmon për gazetën TemA se menjëherë sapo ka mësuar zhdukjen e së motrës, është kthyer nga emigracioni në Greqi. Për ditë të tëra e ka kërkuar privatisht, ndërkohë që dyshimet e para kanë qenë se e motra është dërguar jashtë shtetit për qëllime trafikimi. Martini rrëfen se nuk kishte dijeni për asnjë histori dashurie të së motrës, ndërkohë që letra dhe të dhënat kontradiktore kanë bërë që ai të mendonte se Dhurata është vrarë. “Për fat mësuam se është gjallë, por ajo nuk është në gjendje të flasë. Ka shenja në trup dhe është përdhunuar sistematikisht. Tashmë ka dy ditë që ajo është në shtëpinë tonë, por unë nuk kam guxuar ta pyes. Ai e ka mashtruar me qëllim për ta trafikuar, por shpresoj që policia të zbardhë ngjarjen dhe të vihet drejtësia në vend, përndryshe do të veprojë kanuni”, tregon Martini, i cili është ndër të vetmit nga familja Lleshi që po merret me hetimet e pengmarrjes së 22- vjeçares.
E ndërsa Martini endet sa në prokurori dhe në policinë e qytetit të Lezhës, Dhurata ka dëshmuar për oficerët e policisë gjyqësore historinë rrëqethëse të dashurisë që është kthyer në një pengmarrje për 21 ditë, kur ajo shpëtoi e gjallë falë ndërhyrjes së policisë pas zbulimit të vendndodhjes së saj nëpërmjet metodave speciale të hetimit.
Nata e parë
Tashmë ka flokë të shkurtra. I ka lyer bionde e thuajse në tërë trupin ka shenja që zor se mund të dallosh nëse janë dëshmi e një seksi të shfrenuar apo të një dhune që është ushtruar sistematikisht mbi të. Pas 21 ditësh, thuajse nuk ka asgjë nga ajo vajza e ndrojtur e fshatit Munellë, me flokët të gjatë e të palyera kurrë. Dhurata Leshi është transformuar aq shumë, sa as ajo nuk e dallon më veten. “Marash Kolajn e kam njohur nëpërmjet telefonit. Nuk di se nga kishte gjetur numrin tim. Për rreth një muaj kemi folur në telefon ku më thoshte se do të martohej me mua dhe do të jetonim të lumtur. Më premtonte se do të më gjente punë si mësuese dhe se po të shkoja me të, jeta do ishte si në përralla. Flisnim aq shumë sa më bindi që ta takoja e të shkoja me të. E kam takuar në Fan, rreth orës 17:00 e pothuajse gjatë gjithë darkës kemi shëtitur nëpër lokale të Lezhës. Në darkë më ka çuar në shtëpinë e tij. Aty më tha se kishte gruan dhe një djalë. Marashi më thoshte që mos të shqetësohesha se do të më dërgonte në Gjermani dhe se në shtëpi do të qëndronim vetëm përkohësisht. Unë do të flija me të shoqen dhe ai me djalin e tij. E kështu kemi rënë për të fjetur atë natë. Por në mesnatë ai ka ardhur në dhomën e gjumit ku kërkoi të flinte me ne. Kur unë nuk pranova, më ka rrahuar dhe më ka detyruar të bëja seks dhe në sy të shoqes së tij. Më pas e njëjta gjë thuajse ndodhte çdo natë”.
Kështu e ka nisur dëshminë e saj Dhurata Lleshi, e nga sa ka rrëfyer, të njëjtin ferr ka përjetuar për 21 ditë më radhë. Nuk i është lejuar të komunikojë me askënd, nuk është lejuar as të dalë nga shtëpia, e ndërsa në darkë, nëse nuk pranonte të kryente seks me 36- vjeçarin, e priste dajaku. Vajza ka rrëfyer se fakti që kryenin orgji, nuk e ka shqetësuar aspak bashkëshorten e Marash Kolajt. Përkundrazi, një fakt i tillë është pohuar nga vetë ajo në dëshminë e dhënë për grupin hetimor të prokurorisë së rrethit të Lezhës. Vajza dëshmon se është mbajtur kundër dëshirës së saj në shtëpinë e Marash Kolajt në fshatin Shënkoll. Madje ai e ka kërcënuar se do ta vriste nëse do të përpiqej të arratisej, ndërkohë që po planifikonte udhëtimin e tyre drejt Gjermanisë.
Sipas dëshmisë së saj, dhënë dhe për oficerët e policisë gjyqësore, Marash Kolaj është përpjekur të nxjerrë një pasaportë të re për të, përpjekje kjo, që sipas policisë dëshmon se qëllimet e 36- vjeçarit kanë qenë trafikimi i Dhurata Lleshit. Por duket se dështimi i tentativave të nxjerrjes së një pasaporte kanë shpëtuar dhe jetën e 22- vjeçares. Policia ka mundur të identifikojë vendin ku mbahej peng Dhurata Lleshi dhe mesditën e së hënës ka kryer operacionin e arrestimit të 36- vjeçarit Marash Kolaj, ndaj të cilit tashmë është marrë masa “arrest me burg”.

Marash Kolaj: Dhurata erdhi vetë tek unë, do martohesha me të
Marash Kolaj, i arrestuar mesditën e së hënës, ka rrëzuar çdo akuzë që është ngritur ndaj tij për pengmarrjen e Dhurata Lleshit. Sipas dëshmisë së tij, dhënë në komisariatin e Drejtorisë së Policisë së qytetit të Lezhës, gjithçka ka qenë një histori dashurie mes tij dhe vajzës 22- vjeçare. Marash Kolaj ka dëshmuar se ka mbajtur për 21 ditë në banesën e tij Dhuratën me mirëkuptimin e saj. Madje 36- vjeçari ka dëshmuar se dhe marrëdhënia seksuale ka qenë me pëlqimin e vajzës, e cila, sipas tij, kurrë nuk ka qenë e shqetësuar për faktin se në banesë ndodhej dhe bashkëshortja e tij dhe djali. Marash Kolaj ka konfirmuar për grupin e hetimit se është njohur krejt rastësisht me Dhuratën dhe se fillimisht miqësia e tyre ka vijuar nëpërmjet telefonit deri sa kanë vendosur të takoheshin pasditen e 3 shkurtit. “Është e vërtetë që Dhurata ka qenë në shtëpinë time, por unë nuk e kam marrë peng. Ajo ka ardhur vetë tek unë. Ne kishim vendosur që të shkonim në Gjermani dhe po prisnim vetëm momentin e duhur se ajo nuk donte që të kapej nga njerëzit e saj”.
Kështu mësohet që të jetë shprehur për oficerët e hetimit 36- vjeçari. Po të njëjtën dëshmi ka dhënë dje edhe bashkëshortja e Marash Kolajt. Gjatë pasdites së djeshme, gruaja e 36 vjeçarit ka dëshmuar se nuk e ka pasur problem  ardhjen në shtëpinë e tyre të 22- vjeçares. Madje, sipas grupit të hetimit, gruaja ka dëshmuar se janë kryer marrëdhënie seksuale dhe në prezencën e saj, dëshmi kjo që nuk ka bindur aspak oficerët e policisë gjyqësore. Sipas tyre, hetimi vazhdon dhe se ekspertiza mjeko-ligjore e Dhurata Lleshit duket se do të jetë prova më e pakontestueshme për të zbardhur ngjarjen e pengmarrjes për 22 ditë të 22- vjeçares.
Deri më tani në dosjen hetimore janë vetëm akuzat dhe kundërakuzat që dëshmojnë se një histori dashurie është shndërruar në ferrin e Dhurata Leshit nga fshati Munellë i rrethit të Mirditës.
Sipas të dhënave paraprake, policia e qytetit të Lezhës ka dyshime të forta se 36- vjeçari Kolaj ka mashtruar e më pas ka  mbajtur peng e përdhunuar vajzën. Burimet zyrtare bëjnë të ditur se 22-vjeçarja është mashtruar nga 36-vjeçari Marash Kolaj, ky dyshohet për qëllime trafikimi.  E shkuara e Marash Kolajt duket se ka ndikuar për grupin hetimor të ngrejë pistën e hetimit të trafikimit të Dhurata Lleshit, e cila gjatë ditës së djeshme i është nënshtruar dhe kontrollit të ekspertëve mjekoligjore. Megjithëse burime zyrtare të prokurorisë bëjnë të ditur se hetimet për zbardhjen e ngjarjes vijojnë, ajo që është e sigurt është se mjerimi dhe jeta në një fshat të izoluar të Fanit ka detyruar 22- vjeçaren të marrë arratinë drejtë lumturisë që është shndërruar në ferrin e saj, të paktën për 22 ditë.
TEMA

Indi, ekstremistët e kundër Shën Valentinit: Provokon përdhunime

“Shën Valentini, dita e të dashuruarve që festohet me 14 shkurt mund të provokojë një rritje të përdhunimeve”. Deklarata vjen nga një grup ektremistësh hindu të djathtë të cilët kanë kërkuar ndalimin e festës e cila shënohet me 14 shkurt në mbarë botës.

Manoj Solanki, përfaqësues i grupit ekstremist hindu theksoi se gjenerata e re është e prirur gjithmonë e më shumë ndaj stilit perëndimor të jetesës duke konfirmuar se përdorimi i prezervativëve ka arritur shifrat rekord. Organizta për këtë qëllim pretendon që të shpërndajë fletushka paralajmërues e në shkolla, në supermarkete dhe lokale, për efektet negative të festës së Shën Valentinit, në një vend kur gratë janë të diskriminuara nga meshkujt. Qeveria pas përdhunimit barbar të një vajze në një autobus në New Delhi ka marra masa më të forta.
http://www.sify.com/news/celebrating-valentine-s-day-results-in-rape-hindu-group-news-national-nclvadcjefj.html

Dy zyrtarë të mbrojtjes së të drejtave të njeriut i kanë kërkuar Parlamentit indian që të ndryshojë ligjin mbi dhunën ndaj grave.

Gjeni se cili tip jeni ju në dashuri

Gjeni se cili tip jeni ju në dashuri

nga Stop Injorancës më 2013-02-12 në orën 12:59.MD ·

Duke ditur stilin tuaj, ju mund të vlerësoni marrëdhënien që do ju ndihmojë të keni më pritshmëri realiste. Lexoni disa lloj marrëdhëniesh në mënyrë që secili të gjejë stilin personal dhe të mësojë se si të ketë një lidhje të bukur dhe të shëndetshme.


Romantikë
Ju adhuroni të rënit në dashuri. Ju mund të tërhiqeni nga pamja e të dashurit/ës, apo ndaj atributeve të tjera fizike dhe zhgënjeheni kur ato ndryshojnë gjatë gjithë kohës.  Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Kujtoni se dashuria e vërtetë nuk humbet edhe me ndryshimin e tipareve, e nëse është një marrëdhënie e maturuar, dashuria nuk ka për të dështuar. Planifikoni takime, udhëtime në fundjavë, në mënyrë që të forconi lidhjen.

Obsesivë
Dëshironi të kaloni gjithë kohën tuaj me partnerin dhe në mënyrë të vazhdueshme ju shqetësoheni për partnerin edhe pse mund të keni vite bashkë. Partnerët e këtij stili mund të jenë super të përfshirë në marrëdhënie sa mund të çmendin partnerin ose partneren tjetër.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Mos u bëni mbytës. Duhet të dini se edhe gjërat e mira kanë një limit. Mund të këshilloheni me një specialist për të kuptuar nga vjen pasiguria juaj dhe t`iu ndihmojë për ta parë lidhjen tuaj në perspektivë.

Bërës listash
Ju keni kritere të rëndësishme dhe nuk dëshironi t`i ndryshoni ato. Në këtë mënyrë ju ushtroni presion tek i/e dashuri/a juaj për të pranuar këto standarde.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Lërini listat, sepse nëse iu qëndroni strikt atyre, do të thotë një marrëdhënie e varfër ose një jetë e vetmuar. Më të rëndësishmet në një lidhje janë shoqëria, dashuria, kapaciteti për të falur.







Dhënës
Ju më shumë jepni sesa merrni. Ju punoni vazhdimisht për të plotësuar nevojat e partnerit, por nuk shikoni larg vetes tuaj.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Është e rëndësishme që të keni një jetë jashtë martesës suaj. Zhvilloni interesat tuaja, kultivoni shoqëri të reja dhe gjeni kohë për të bërë atë që doni.









Lojtarë
Ju nuk jeni të qëndrueshëm në dashuri dhe nuk pëlqeni romancat e zgjatura. Jeni gjithmonë në kërkim të dashurive të reja.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Shmangni situatat që mund t`iu shpien në afera të ndryshme. Mbajini joshjet larg jetës suaj. Në vend që të kërkoni argëtim jashtë marrëdhënies, përpiquni të bëni gjëra me partneren tuaj, kështu mund ta shikoni atë në një mënyrë më të freskët.

Miq
Ju shpenzoni shumë kohë bashkë dhe më pas kuptoni se jeni të dashuruar. Me fjalë të tjera marrëdhënia juaj është e qetë por e fortë.
Si të ruani marrëdhënien të shëndetshme: Mos i lejoni gjërat të jenë platonike. Ju ju nevojiten momente romanticiteti, kështu që ktheheni gjërat më praktike, planifikoni një darkë dhe shkëmbeni puthje. Bëjini transparent ndjenjat tuaja.
(m.a/tg/BalkanWeb)

Propozimi vdiq!

Edhe pse meshkuj me emrin Propozim ka ende në Shqipëri, ne sapo dëgjojmë fjalën "propozim", automatikisht e lidhim me propozimin për martesë, propozimin për të krijuar një marrëdhënie në çift.
E megjithatë nuk i kam kuptuar asnjëherë këto propozimet.

Shumë femra e ëndërrojnë dhe e shohin me zili një çast si ky i fragmentit të fotos, por ky është padyshim një indoktrinim mediatik që ka për bazë romanet, filmat dhe jo realitetin.

Në ndjesinë e parë të vjen vërtetë keq pse propozime të tilla thuajse janë zhdukur totalisht nga marrëdhëniet në çift, por le të përpiqemi të kuptojmë edhe pse-në.

- Së pari, nuk e kam kuptuar se pse një mashkulli i duhej të kryente një propozim formal, kur bënte "Muuuuu" që ajo i kishte rënë në kokë dhe ai i ishte vënë nga pas?! Dikur madje thuhej mes meshkujsh "Atë e gjuaj unë", a thua se bëhej fjalë për ndonjë proçes peshkimi!
- Së dyti, pse duhet të propozoje, kur fare mirë dihej se "vajzat e mira" nuk e pranonin kurrë propozimit të parë, akoma më pak kur e dëshironin vërtetë atë?!
- Së treti, si duhej formuluar ky propozim, kur ti atë femër e pëlqeje duke u nisur përgjithsisht vetëm nga pamja e saj e jashtme? Çfarë duhet ti premtoje asaj femre dhe pse në fund ajo do duhej të thoshte "Më mashtroi"?
- Së katërti, pse u dashka bërë një propozim për martesë, kur ti ke vendosur unazë që në fejesë apo keni disa muaj me rradhë që planifikoni se ku do merrni kredinë për të bërë dasmën tuaj?

Çfarë e ka zëvendësuar sot propozimin e dikurshëm dhe a janë metodat e sotme më efikase?

"Like", "Poke", "Friend Request", "Chat", "Skype", "Kafe", "Kinema", "Hotel".

Shkroi: Stop Injorancës !

Indiferentët

I urrej indiferentët e besoj, si Friedrich Hebbel, që « të jetosh, do të thotë të jesh partizan» e që njerëzit e ndarë nga qytetërimi nuk mund të ekzistojnë. Kush jeton me të vërtetë nuk mundet të mos ketë qytetari dhe as të veçohet. Indiferenca është plogështi, parazitizëm e mungesë burrërie. Indiferenca nuk është jetë e për këtë unë i përbuz indiferentët.
 Indiferenca është pesha e vdekur e Historisë, është goditje plumbi për novatorin, është materia inerte që fundos shpesh entuziazmet më të ndritura në moçalet  e kufomave të qytetërimit të vjetër, të cilin e ruan më mirë se sa muret e fortesave, më mirë se sa gjoksi i luftëtarëve të saj, mbasi ajo gëlltit trimat në thellësitë e tokës së etur, i dekurajon dhe ndonjeherë i bën edhe të  tërhiqen nga ndërmarrja e tyre heroike. Indiferenca vepron fuqishëm në Histori. Ajo vepron në mënyre pasive, por ajo vepron. Ajo është fataliteti. Ajo është e tillë që të lë pa mbështetje. Ajo është e tillë, që të ç' organizon programet, t’i përmbys planet e ndërtuara më së miri; është materia e papërpunuar që rebelohet me inteligjencën dhe e ndrydh atë. E keqja më e madhe që buron prej saj është se në vënd që të ketë përfitim nga një akt me vlera të mëdha për njerëzimin, ka humbje, për shkak të indiferencës së një grupi qe vepron me mospjesëmarrjen e tij, me mungesën e tij numerike …
 Ajo çfarë ndodh, nuk ndodh për shkak të një numri njerëzish që shpreson që kjo të ndodhë, por për shkak të kësaj mase që ligështohet e heq dorë nga vullneti, që veçohet e i lë gjërat në dorë të fatit, që tërhiqet dhe lejon të lidhen të tilla nyje, që vetëm shpata mund ti shbëjë, që lejon shpalljen e ligjeve që mund t’i shfuqizojë vetëm rebelimi, që lejon të mbrrijnë në pushtet  të tillë njerëz që vetëm një kryengritje mund t’i përmbysë. Fataliteti që duket sikur dominon Historinë, nuk është asgjë tjetër vetëm se pamja e gënjeshtërt e kësaj indiference, e kësaj mungese.
 Shumë prapaskena gatuhen në hije. Një numër i vogël njerëzish mund të veprojë jashtë normave të kontrollit, duke ndryshuar strukturën e jetës së komunitetit, në nje kohë që masa tjetër e injoron këtë veprim dhe as që e vret mëndjen të lodhet për një gjë të tillë. Fatet e një brezi mund të manipulohen për shkak të vizioneve dhe koncepteve të kufizuara, qëllimeve të çastit apo ambicieve dhe pasioneve vetiake të një grupi të vogël njerëzish, në një kohë që masa tjetër i injoron ato e as do t’ja dijë për pasojat. Por e keqja është se faktet dalin në skenë pasi janë pjekur dhe vetëm atëhere, kur pëlhura e endur në hije është përfunduar… e pastaj duket sikur është fataliteti ai që shkatërron gjithçka dhe të gjithë, duket sikur Historia  nuk është gjë tjetër përveç se një fenomen i jashtëzakonshëm natyror brënda të cilit ne jemi të gjithë viktima, dashje pa dashje, me ose pa dëshirën tonë, me ose pa dijeninë tonë, edhe nëse kemi vepruar apo kemi qënë indiferentë.
 Dhe së fundi, kjo masë njerëzish inatoset, dëshëron të shpëtojë nga pasojat, duke kërkuar se kush është fajtori e duke i larguar përgjegjësitë nga vetvetja.  Disa madje ankohen me devocion, të tjerë mallkojnë në mënyrë të turpshme, por asnjëri prej tyre nuk i bën pyetjen vetes: nëqoftëse do ta kisha kryer edhe unë detyrën time apo nëqoftëse do të kisha provuar ta pohoja dëshirën time, këshillën time, a do të kishte ndodhur vallë kjo që ndodhi ?
Por askush ose pak njerëz mund të fajësojnë veten se kjo ndodhi për shkak të indiferencës së tyre, skepticizmit të tyre, apo pse ata nuk ja dhanë ndihmën në kohën e duhur atij grupi me ndjenjë të lartë qytetarie që, me të drejtë, për të eviruar të keqen propozoi të luftonte për të fituar drejtësia.

 Pjesa më e madhe e tyre, përkundrazi, preferojnë të flasin për dështimin e idealeve, të programeve të shkatrruara përgjithmonë e banaliteteve të tjera të ngjashme me to. Ata rifillojnë kështu, t’i shmangen plotësisht përgjegjësisë. Dhe kjo nuk ndodh vetëm se ata nuk i shohin qartë gjërat ose nuk janë në gjendje të gjejnë zgjidhje për problemet më urgjente. Problemi është se këto zgjidhje mbesin gjithnjë shterpe dhe se kontributi i tyre në jetën e komunitetit nuk animohet nga asnjë ndjenjë morale ; ai është produkt i kuriozitetit intelektual dhe aspak një ndjenjë e fortë  përgjegjësije historike, e cila duhet të na përfshijë të gjithëve e që nuk pranon as agnosticizëm e as indiferencë, e cilitdo lloji qoftë.
 Unë i përbuz indiferentët edhe për arsyen se ankesat qaramane të këtyre « inocentëve të përjetshëm »  më bezdisin. I kërkoj llogari sejcilit prej tyre për mënyrën se si e ka kryer detyrën ndaj jetës për atë që ajo i ka falur e i fal çdo ditë, për atë që kanë bërë e për atë që nuk kanë bërë. Dhe e ndjej për detyrë të mos kem mëshirë për ta e të mos i ndaj lotët e mija me të tyret.
 Unë jam partizan ; jetoj e ndihem burrëror në ndërgjegjen time, mbasi luftoj për lumturinë e së ardhmes, të cilën e ndërton e gjithë qënia ime. Dhe brënda saj, zinxhiri social nuk bazohet në një numër të vogël elementesh; brënda saj, asgjë që ndodh nuk është rastësi apo fatalitetit, por është vepra inteligjente e një qytetari.
 Ndërgjegja ime nuk mund të pranojë asnjë njeri që qëndron në dritare e bën sehir gjatë kohës që një numër i vogël njerëzish sakrifikohen e derdhin gjakun në këtë sakrificë.  Atë që mbetet në dritare vetëm për të parë, që e ka mbushur jetën vetëm me atë pak gjë që mund t’i ketë ofruar aktiviteti i tij personal dhe që e zbraz zhgënjimin e tij duke poshtëruar të sakrifikuarin, atë që është përgjakur, vetëm pse sakrifica e tjetrit nuk ja ka përmbushur synimet e tij, - atë nuk mund ta pranoj. Unë jetoj. Unë jam një partizan, një mbështetës. Për këtë arsye, i përbuz të gjithë ata që nuk marrin pjesë. Pra, i urrej indiferentët.
"Bota e së ardhmes"

Antonio Gramshi

Përrallat dhe morali i tyre

Kësulkuqja nuk e dëgjonte gjyshen, pinoku ishte gënjeshtar, Tarzani nuk vishte rroba, Borëbardha jetonte me 7 meshkuj, Hirushja lante e shplante gjithë ditën, Bukuroshja e fjetur u lidh me atë tipin se ishte i pasur, Johny Bravo ngacmonte çdo femër që i dilte para, Princesha puthte bretkosat, etj, etj...

Fillimisht e kisha marrë shumë me humor këtë batutë që lundronte gjithandej duke ironizuar fëmijët e sotëm nëpërmjet paradokseve të përrallave me të cilat ata rriten, por po shoh se qenka realisht një problem që nuk duhet kaluar me një dozë humori, kaq thjeshtë .
Padyshim që përrallat tek fëmijët kanë ndikim shumë të madh jo vetëm për t'iu stimuluar imagjinatën, por gjithashtu për ti përgatitur për jetën dhe për ti edukuar me një moral të shëndetshëm.

Por sa vend mund të mbetet për edukim ku në çdo përrallë ka një egërsirë që kërkon të të shqyejë, një shtrigë që bën gjithçfarë magjirash, apo një princ a princeshë të bukur dhe jo njerëz të zakonshëm të drejtë, të mirë e të pasur shpirtërisht?

Shkroi: Stop Injorancës !

Cilat janë shprehitë diskriminuese në shqip?

Kemi hasur jo shpesh reagime shumë të turbullta dhe nisur nga ky fakt mendojmë se është e arsyeshme të ritheksohet dhe të trajtohet ky nocion për të gjithë.
Më kujtohet para disa kohësh kur një grua u ofendua përse e quajta femër, pasi sipas saj ky ishte një term diskriminues.

Për të gjithë "puritanët virtualë", fjalët e shqipes të cilat kanë një konetacion negativ dhe e gjykojnë individin duke iu referuar sipërfaqësisht racës, ngjyrës, krahinës, idesë, fesë, kombësisë, gjinisë, pamjes fizike, sëmundjeve apo patologjive të ndryshme, trajtohen si raste diskriminimi.

Pra, në vend që ta quajmë dikë arixhi, mund ta quajmë cigan, në vend që të përdorim fjalën zezak, mundet fare mirë ta quajmë njeri me ngjyrë. Në vend se ta quajmë malok, mund ta quajmë malësor, apo në vend që ta quajmë islamik, mund ta quajmë musliman, në vend që ta quajmë dikë fashist, mund ta quajmë i djathtë ekstrem, në vend që ta quajmë dikë breshkë, mund ta quajmë thjeshtë italian. Apo në vend të pederast, mund të përdorim shprehjen homoseksual.

Apo në vend që ta quajmë dikë gagaç, qorr, gungaç, topall, budall, mundet fare mirë ti thërrasim analogisht sipas sëmundjes e cila i ka prekur.

Shkroi: Stop Injorancës !

Krijimi i stereotipit shqiptar

Një 59 vjeçar italian, Raffaele Vorrano, ka vrarë me 4 plumba gruan e tij shqiptare, 47 vjeçaren Donika Xhafa dhe vrasja dyshohet të jetë kryer për motive xhelozie.

Tani dua t'iu shoh të gjithëve në kor të shkruani:

a.) Itali hesapi.
b.) Nuk bëhet Italia me italianë.
c.) Ç'të bësh, jetojmë në Itali?!
d.) S'ka shtet prandaj.
e.) Meshkujt italianë janë kafshë që s'kanë pikën e respektit ndaj gruas.
f.) Policët italianë janë rob të trashë.
g.) Këta italianët e veriut janë malokë etj, etj, etj që i dini shumë mirë vetë...

Shkroi: Stop Injorancës !

Parkimet dhe pronarët e trotuarëve

E që thonë ju o të dashur bashkëkombas, na ka gjetur belaja keq me këta pleqtë që duke punuar si roje objektesh, vetëpunësohen si pronarë trualli tek trotuarët përbri rrugëve.

Sapo shoh që del një makinë prej parkimit diku në një trotuar, ku nuk kishte asnjë tabelë që të ndalonte parkimin dhe me bisht syri shoh një xhaje që më rrinte pa lëvizur në krahun e djathtë të makinës. Mbylla makinën dhe u nisa indiferent të shkoj në punën time, kur nga pas dëgjoj një zë:
"O çuni, si kalove"?
Kthehem e shikoj përsëri xhajen.

- Mirë, po ti ç'problem kishe?
- Eshtë parking me pagesë ky - më thotë mua gjithë prepotencë.
- Punonjës i Bashkisë je?- ia kthej.
- Unë përgjigjem e i kam dalë Zot kësaj pune.
- E sa kushton more xhaxha?
- 200 lekë.
- Po për 20 minuta?
- Prapë 200 lekë.
- Shiko, paskam vetëm 110 lekë të shkoqura.
- S'ka gjë se ti thyen xhaxhi edhe të trasha.
- Ore po sikur nuk ka lezet 200 lekë për 20 minuta.
- Hiqe makinën po s'të pëlqeu. Eshtë e shtunë sot. E jap vendin e parkingut edhe 500 lekë po qe nevoja.
- Xhaxha, po natë është, të rinjtë e sotëm janë të papjekur, pijnë alkool, drogë dhe mund të të këpusin ndonjë dajak të mirë këtu. Ti, s'ke fare frikë?! Janë pak të çmendur këta të rinjtë sot, apo jo?
- Ore më të çmendur se unë s'ka këtu, po hidh ato lekët mos thërras çunat unë.

Po që kishte të drejtë plaku. Mosha e tyre janë shumë më të çmendur se ne...

Shkroi: Stop Injorancës !

"Nuk bëhet ky vend"

"Nuk bëhet ky vend"
"Ça të bësh, jetojmë në Shqipëri"
"Si në Shqipëri"
"Shqiptar hesapi"

Nuk ka zot që ta kuptojë këtë vend!"


Situata ku ndodhemi dhe kjo elitë kulturore pubertale që kemi, po mbjell një sistem hipokrizie dhe paditurie publike, i cili mund të sjellë vrulle të pallogaritshme energjish destruktive në të ardhmen nga poshtë lart. Kjo sepse gradualisht, përveç kafepirjes së pafund, po kthehet në virtyt paaftësia për të interpretuar dhe kuptuar thelbësisht Shqipërinë.

Kjo lloj simulakre intelektuale e paplotësuar dhe e dekontekstualizuar, ka ngritur një rend shoqëror i cili ka tendencën të kryeje një pastrim të ri etnik të trojeve tona nga çdo njeri që ka nevojë jetike të respektojë veten e vet.
Pjesa më elegante ekzistenciale e këtij diskursi elitar arrin deri atje sa të artikulojë që pjesa më e madhe e njerëzve në ketë vend jetojnë kot.

E pra kjo kotësi e projektuar mbi të tjerët, mund të jetë tashmë duke instaluar një model humnere dhe hendekësh artificialë.

Realiteti nuk është absurd, as i yni, as i juaji, as i huaji, dhe pa një reflektim më të gjerë në këto procese identifikimi dhe rivlerësimi të vetes, rrezikojmë të mbetemi përjetësisht një vend qesharak. Jona Shanaj

Lexo të plotë: http://stopinjorances.blogspot.com/2010/08/absurdi-eshte-i-vdekur.html#ixzz2IPxPTXna

Të jetosh në Manhattan apo me Berluskonin, privilegj i Kamzës së varfër

-Të jetosh në rrugë me baltë, por me emra plot ngjyra si “Silvio Berluskoni”, “Nikolas Sarkozi” ose “Moxart” dhe të punosh në “Manhattan”, “Coca Cola”, “Paris”, “Meksikë” ose “Dubai”, është një privilegj që e kanë vetëm njërëzit e varfër të qytetit të Kamzës në Shqipëri, shkruan sot spanjollja e famshme ‘El Mundo’.

Në një reportazh të saj nga Kamza, 7 kilometra nga qendra e Tiranës, ‘El Mundo’ shkruan se Kamza befason emërtimin e rrugëve të saj, një ide që ka ardhur nga kreu i Bashkisë, Xhelal Mziu dhe anëtarët e tjerë të Këshillit Bashkiak, për të krijuar një qytet modern.

El Mundo thekson se Kamza nga 6.000 banorë që kishte para viteve ‘90, tashmë numëron 100.000 banorë duke e bërë qytetin e gjashtë më të madh në Shqipëri.

Gazeta thekson se ky qytet njihet si një bastion i Partisë Demokratike, aq sa edhe bulevardi kryesor i qyteti ka marrë emrin “Bulevardi Blu.”

“Në “Manhattan” fshatarët shesin presh, qepë, portokalle, mjaltë dhe pula të gjalla të rritura në oborr, ndërkohë në “Neë York” është tregu i veshjeve të përdorura. Në rrugën e pagëzuar me emrin “Londër” duhet të mbash mirë ekuilibrin, se ndryshe rrezikon të biesh në gropa të shumta me ujë dhe baltë, që në verë kthehen në re pluhuri.”- shkruan gazeta.

Më tej, ata që jetojnë në “Bruksel” “Uashington”, “Berlin” dhe “Milano” janë më me fat se banorët që jetojnë në rrugën “Silvio Berluskoni” që ngjan më shumë me një shteg fshati.

 Një banor i zonës është shprehur se emrat e rrugëve janë të qyteteve madhështore, por gjendja e tyre është si në Afrikë, ndërsa një student thotë se emrat duhet të jenë shqiptarë, por askush nuk i ka pyetur banorët për këtë.

Popullsia e Kamzës, theksohen në këtë reportazh, ka një moshë mesatare 27 vjeç, por vuajnë nga papunësia, margjinalizimi social, shërbimet joefikase shoqërore, dhe të ardhurat e familjes janë të bazuara kryesisht në disa dërgesa të emigrantëve shqiptarë, që po vijnë e po pakësohen për shkak të krizës, kryesisht në Greqi.

(d.b/BalkanWeb)

Kartolinë nga Shqipëria

Ç’kuptojnë shqiptarët me demokraci? Është interesante se ndryshimi politik i vitit 1991, prej shumëkujt përshkruhet si “ardhja e demokracisë”, por perceptimi i përmirësimeve në vend është i vogël, dhe akoma më e vogël është ndikimi i shqiptarëve në mënyrën sesi qeveriset vendi.
Nga Seera Marston*

Shqipëria është një vend ku meshkujt vërdallisen nëpër qoshet e rrugëve, madje edhe në palcën e të ftohtit të dimrit. Ata mund t’i shohësh në qytezat e vogla, në Tiranë, në sheshet e qyteteve, nëpër kryqëzime e kudo gjetkë, nëpër kafenetë e panumërta. Duket sikur vendi është përplot me to. Edhe hotelet kanë kafene; kësi lokalesh i has kudo nëpër rrugë, të frekuentuara gati ekskluzivisht nga burrat dhe përgjatë gjithë ditës.
Gjatë ditëve të mia të para në atdheun e tyre, unë çuditesha sesi mbijetonin në biznes kaq shumë lokale shqiptare të të njëjtit profil, por ato dukeshin plot me klientë shumicën e kohës; meshkuj të përkulur mbi filxhanin e kafesë, gotën e rakisë e pijeve të tjera, teksa digjnin jetët e tyre me tymin e cigares. Rrallë e tek sheh femra nëpër kafene apo duke u sjellë rrugëve, me përjashtim të pak lypëseve. Edhe burrat lypin, ose shesin karta celulari dhe çikërrima të tjera, edhe në këtë rast më të shumtë se femrat. Gratë punojnë në shtëpi, nëpër zyra dhe biznese të vogla; i gjen gjithashtu duke blerë a shitur nëpër tregje. Fëmijë nuk të zë syri shumë, edhe pse këndet e lojërave janë aty.
Përveç kafeneve, vendi gëlon nga pikat e këmbimit valutor, që jo rrallë i gjen edhe çdo 50 metra larg njëra-tjetrës. I pikas kollaj dhe kësisoj, këmbimi i parave nuk është aspak problem, një tregues i qartë ky i një shoqërie që ende varet në masë të madhe nga emigracioni. Sepse numri i kufizuar i turistëve të huaj nuk e justifikon dot praninë kaq të madhe të kambistëve. Ka gjithashtu me mijëra filiale bankash, degë të pafundme të një numri jo të vogël bankash europiane e të tjera, të cilat kanë instaluar një shumicë të dukshme bankomatesh. Duke çuar në mendje katastrofën e firmave piramidale në fund të viteve 90-të, dikush mund të pyesë veten se sa leverdi dhe ç’volum pune kanë këto banka. Gjasat janë që shqiptari mesatar me fitime pak mbi modesten, t’i shpenzojë të ardhurat e veta për të jetuar, t’i investojë diku (me gjënë e gjallë në fshat apo ndonjë shtëpi në qytet) apo t’i mbajë poshtë dyshekut. Tingëllon një zgjedhje e mençur, pas atyre që kanë hequr. Por ndërkaq harroj edhe numrin po kaq të madh të lokaleve të bixhozit apo basteve sportive që kam hasur, të llojeve të larmishme: Nga cepat e vegjël të rrugëve dytësore, tek hapësirat “luksoze” të kumarit, që afrojnë më shumë me kazinotë. Hoqa dorë nga ushqimi në një restorant, kur pashë se pranë tavolinave ishin vendosur edhe makina elektronike.
Në radhën e mjediseve që frekuentohen më shumë janë supermarketet, të vogla apo më të mëdha, mes të cilave fiksova të quajturin Euromax, apo Conad-in italian. Më thanë edhe për një Carrefour në periferi të Tiranës, por ende nuk kam shkuar. Sa për vendasit, ata më vënë në dukje praninë po kaq të shpeshtë të farmacive; por unë pikasa edhe disa librari apo kafe-librari, një dukuri kjo që në shumë vende të tjera është goxha më e rrallë. Është diçka e këndshme të shohësh kaq shumë rafte me libra, ku qartësisht mbizotërues janë autorët e mëdhenj botërorë. Duke qenë se shqipja ime është zero, nuk munda ta shtjelloj më gjatë se çfarë lexojnë aktualisht shqiptarët.
Kinezët këtu kanë mbërritur me kohë. Eca përgjatë një rruge të ngjeshur me dyqane që shisnin zbukurime të Krishtlindjeve edhe mallra të tjera të lira, si lule e lodra plastike, veshje burrash, grash e fëmijësh por edhe pajisje elektronike e orendi kuzhine. Të gjitha prodhim kinez, në dyqane të zotëruara nga kinezë. Në një zonë tjetër të Tiranës pashë se të njëjtat prodhime shiteshin nga shqiptarët.
Nëse në ndonjë vend tjetër të Ballkanit varfëria nuk është kaq e dukshme, në Shqipëri ajo të përplaset në fytyrë. Dhe nuk është dhe aq tek blloqet e apartamenteve pak e shumë të lodhura nga epoka e mëparshme socialiste, shumë prej të cilave janë rilyer me bojëra për t’u dukur më pak të trishta. Aq më pak është tek disa rrugë të gjera me ndërtesa moderne xham e çelik, plot me zyra, dyqane, markete e apartamente banimi që tash kanë mbirë gjithandej. Fukarallëku duket tek fakti që kudo, njerëzit në grupe të vogla apo më të mëdha, shesin prodhimet e bahçes së tyre, bimë aromatike, mallra të përdorura, kryesisht veshje; apo tek gratë që të ulura në qoshe rrugësh, shesin çorape e sende të tjera të punuara me dorë. Nëse keni patur ndonjë dyshim se ku shkojnë gjithë ato mallra që ne ua dhurojmë qendrave të bamirësisë apo organizatave të tjera, ato do t’i gjeni në masë të madhe këtu, tek shiten nëpër rrugë, por edhe në dyqane, disa syresh të renditura bukur dhe me shije, pasi janë larë. Pata përshtypjen se në shumë pjesë të Tiranës dhe qyteteve të tjera që vizitova, edhe dyqanet “serioze” më shumë shisnin mallra të dorës së dytë sesa rroba të reja. Pranë tregjeve të zë syri radhë burrash të ulur mbi kuti apo arka, që ekspozojnë ato pak perime e fruta, bimë të thara mjekësore e shumëçka tjetër. Po ashtu atmosfera e përgjithshme bie era varfëri, me përshtypjen që ta përforcon mbushja e çdo trotuari apo hapësire të lirë, me njerëz që diçka shesin.
Prodhim vendas dhe mallrat mikro-artizanale luajnë një rol të rëndësishëm në tregtinë lokale; mjalti, kompostot e turshitë, frutat e thata, djathi dhe lloje të ndryshme verërash etj, gjenden në tregjet e hapëta e dyqane, ku i sjellin prodhuesit e vegjël; vetëm pak syresh kanë etiketë. Dyqanet janë qartazi rajonale, me bulmetet dhe mishrat që reklamojnë origjinën e fshatit apo zonës.
Edhe pse diku tek 70% e popullsisë thuhet të jetë myslimane (besimi fetar nuk ishte një pyetje e detyrueshme në censusin e fundit), Krishtlindjet festohen gjerësisht. Por kur i pyes njerëzit, më thonë se të gjitha dekorimet e zbukurimet, pemët e babagjyshat e Krishtlindjeve etj, janë për…Vitin e Ri! Paçka se pemët dekorative janë stolisur me fashat e gjera ku lexohet “Gëzuar Krishtlindjet” dhe kanë topat e zakonshëm shumëngjyrësh e dritat e rastit. I sheh kudo: Në dyqane, hotele, në sheshet e qyteteve e fshatrave. Të ndriçuara gjatë gjithë natës, të bien në sy dekorimet e bulevardit qendror të Tiranës, me disa dekoracione abstrakte të stilit Krishtlindas. Sheshi qendror tani është tërësisht i ndezur gjatë natës, me pemët e vërteta të veshura me shirita dritash dhe një pemë gjigande Krishtlindjesh; Pamja të krijon një ndjesi lezeti dhe gëzimi, ndoshta akoma më i nevojshëm për të hequr mendjen nga varfëria. Edhe pse broshurat udhëzuese për Shqipërinë më paralajmëronin për mungesën e energjisë elektrike, ky problem mesa duket nuk ishte kaq i ndjeshëm sa dikur, por sërish kjo varet nga standardet me të cilat mësohesh.
Disi e vështirë të vlerësosh rolin e fesë. Si një vend dikur zyrtarisht ateist, përshtypja e parë është ajo e një populli jo dhe aq fetar, paçka se plot fonde janë shpenzuar për xhami e kisha të mëdha nëpër gjithë territorin- shumica e tyre të reja, sepse të vjetrat janë shkatërruar gjatë regjimit të kaluar. Disa gjëra të bëjnë çudi: Qendra kryesore e veriut, Shkodra, që është edhe vatra kryesore e katolicizmit, ka një xhami masive të sapondërtuar mu në qendër të qytetit (e financuar nga sauditët, thonë). Por nëse objektet fetare të kultit nuk mungojnë, të çdo besimi, sa frekuentohen ato? Nga ajo pak përvojë që mblodha, duket se janë kryer e kryhen shumë martesa të përziera dhe feja nuk ka pasur asnjë rol frenues në këtë rast: Unë shpresoj që kjo të jetë pikërisht kështu, duke pasur parasysh se ç’dramë ka pasur ish Jugosllavia fqinje në këtë lëmë.
Peizazhet rurale janë të bukura, sidomos me borën e parë që ka veshur majat e maleve dhe kodrave. Lumenjtë rrjedhin me ngjyrat e gjelbra e të kaltra, pemët kanë ende disa gjethe të vonuara ngjyrë kafe e të verdha, pa harruar pishat me jeshilen e tyre të errët, ndërsa fushat janë të mbuluara me brymën dimërore. Bagëtia e imët gëlon në tufa me tingëllimat e zileve që kthehen nga jehona e maleve, e më pak janë gjedhët. Në zonat e largëta, kuajt e gomerët përdoren ende për transport e udhëtim, me fshatarët që sjellin prodhimet e tyre në qytet. Nëpër gjithë vendin, syri të zë mjaft ndërtime të braktisura e të rrënuara të epokës socialiste, shumica hangarë e stalla të gjata. Disa syresh janë privatizuar dhe përdoren nga fermerët në bizneset e tyre të vogla. Por pjesa tjetër mbeten aty, duke u shkërmoqur dita-ditës dhe të dukshme që larg. Shoh se ca janë ndërtuar me gur të mirë, dhe habitem përse nuk e kanë marrë për të ndërtuar shtëpi të reja. Edhe pse në disa vende të ngjashme i kam hasur edhe më tepër se këtu, këto gërmadha mbeten një kujtim i gjallë i sistemit të vjetër.
A kanë mall për atë regjim njerëzit sot? Zor ta thuash. Afërmendsh, mënyra sesi flasin disa prej tyre, lë të kuptohet se për disa gjëra nga ai sistem, kanë mall. Është interesante se ndryshimi politik i vitit 1991, prej shumëkujt përshkruhet si “ardhja e demokracisë”, por perceptimi i përmirësimeve në vend është i vogël, dhe akoma më i vogël është ndikimi i shqiptarëve në mënyrën sesi qeveriset vendi. Çfarë kuptojnë shqiptarët me demokraci? Kjo pyetje nuk vlen vetëm për Shqipërinë.
Unë ja dola të shijoj diellin dhe borën në dy ditë rresht njëra pas tjetrës, duke ecur nëpër gjysmë metri borë për të arritur tek një fshat i largët, pasi makina jonë nuk kishte zinxhirë; dhe ditën tjetër duke parë panoramën totalisht mahnitëse mbi liqenin e Shkodrës, nën diellin e dimrit. Rrugët janë një përzierje e infrastrukturës së vjetër, me ish asfalt të shkalafitur e plot gropa, dhe rrugëve të reja, përfshi dhe autostradat me dy korsi e ndarje betoni, segmente të cilat ende janë në ndërtim aty-këtu. Për vizitorin që e ka sefte, udhëtimi nëpër Shqipëri përfshin kalimin nga njëri ekstrem tek tjetri, ku faktori i paparashikueshmërisë është i lartë. Por progresi që është bërë me ndërtimet, nënkupton që gjërat gradualisht po përmirësohen.
Për një vend me veç 3 milionë banorë, ekzistojnë katër rrjete telefonie celulare! Çuditem sesi arrijnë të fitojnë, dhe lidere e sektorit është Vodafone. Emrat e tjerë nuk të lënë të kuptosh se ç’origjinë kanë, nëse nuk kërkon shpjegime; rrjeti Eagle mund të jetë vendas, meqë shqiponja është simboli i flamurit. Dhe sidomos në këtë vit 100 vjetori të Pavarësisë së vendit, flamujt i sheh gjithandej. Mbase është një mënyrë paqëtimi e qetësimi i një populli me 100 vjet histori të trazuar shtetërore. Nuk mungojnë as flamujt e BE-së dhe SHBA-së, nëpër ballkone, lokale e rrugë. Supozohet që kjo të reflektojë dëshirën për t’u anëtarësuar në BE, që në fakt nuk po kalon ditë të mirë këto kohë, e megjithatë perceptohet si gjë e mirë nga shumica e njerëzve. Disa fonde para-anëtarësimi po mbërrijnë, shumica e tyre me destinacion përafrimin e prodhimeve bujqësore në standardet europiane. Por rruga përpara është e gjatë… Përse flamuri amerikan gjendet gjithandej, është diçka që nuk ja dola ta kuptoj në këtë udhëtim të shkurtër.
Përfundimisht, pavarësisht nga fama që ka marrë ky vend për qeverisjen e keqe, korrupsionin dhe trafiqet mafioze, për një vizitor afatshkurtër aspekti më goditës është sesa miqësorë, mikpritës e ndihmues janë njerëzit, dhe sa e këndshme është atmosfera, edhe kur mysafiri nuk nxjerr dot nga goja as fjalët më të thjeshta në shqip.
*Nga OpenDemocracy. Botuar nga Revista Klan

Dikush duhet ti ndalë këta adoloshentë, përpara se të jetë shumë vonë

Vendosin një foto fëmije të sëmurë, 1000 të tjerë "E pëlqejnë", ndërsa qindra të tjerë komentojnë në rradhë si të droguar "Amin-amin".
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.207637745972787.48739.176214599115102&type=3

Kujtoj rastin e një të njohurit tim, njeri shumë normal brenda të gjitha normave, që duke e bombarduar trurin për afro 1 muaj me propagandë fetare mbi ditën e Gjykimit në një faqe Facebook-u, një natë sheh një ëndërr të tmerrshme dhe të nesërmen fillon të falë 5 vaktet sipas riteve.
Aq shumë është transformuar si njeri, saqë mendon se edhe anëtarët e familjes po i bëjnë magji, ndërsa ai nuk po i vret, vetëm pse është besimtar!
Duhet krijuar patjetër një "Polici Kibernitike" që të kontrrollojë materialet që lundrojnë në internet, ose në të kundërt prindërit të monitorojnë të gjithë aktivitetin virtual tek fëmijët e tyre.
Po na drogohet pjesa më vitale e shoqërisë, shpresa e së ardhmes.

Shkroi: Stop Injorancës !

Ambasadorët shqiptarë nëpër Botë

1. Gjergj Laçi - Shqipëri, Greqi, Maqedoni, Serbi, Kosovë, Bullgaria, Turqia, Italia, Gjermania, Franca, Kroacia etj.

2. Naser Kelmendi - Mal të Zi, Kosovë, Republika e Maqedonisë, Kroacia, Serbia, Gjermania dhe SHBA

3. Myfit Dika - Kanada, SHBA, Europë

4. Princ Dobroshi - Europë
5. Xhevedet Lika - Nju Jork
6. Lulzim Krasniqi - Kroaci
7. Naser Xhelili - Suedi
8. Vëllezërit Osmani - Gjermani
9. Kapllan Murati - Belgjikë
10. Gjoni Aleta - Brazil
11. Luan Plakici - Mbretëria e Bashkuar
12. Baki Sadiku - Sllovaki
13. Plaurent Dervishaj - SHBA (Gjendet ende tek lista e "Mos Wanted")
14. Dukagjin Nikollaj - SHBA (Gjendet ende tek lista e "Mos Wanted")
15. Aleks Rudaj - Nju Jork
16. Zef Mustafa - Nju Jork
17. Gjavit Thaçi - Nju Jork
18. Ismail Lika - Nju Jork
19. Kujtim Lika - Toronto
20. Alfred Shkurti - Lushnjë
21. Lul Berisha - Durrës
22. Adrian Hoxhallari - Pogradec

Burimi: http://en.wikipedia.org/wiki/Albanian_mafia

Puritanët virtualë

Ditën e Gjykimit, Ditën e Qametit apo ditën e Fundit të Botës në 21 dhjetor 2012-tës, postova për paksa shaka, një foto provokuese me një gjysëm orgji erotike në një shesh publik të populluar, duke pyetur se çfarë do t'iu mbeste peng në rast se vjen realisht fundi i botës.

Sigurisht që fotoja u prit me humor ashtu siç ishte edhe qëllimi, e nuk munguan as komentet "puritane", pavarësisht se faqja jonë nuk mund të vizitohet nga minorenë.
Si pasojë e raportimeve të moralistëve ndaj asaj fotoje (me siguri e kanë raportuar sikur iu ka nxjerrë dikush fytyrën pa i kërkuar leje) fotoja fshihet dhe profili im bllokohet për 3 ditë.

Ajo që më bën përshtypje është sesi vallë kanë guxim këta pseudomoralistë të ankohen, të raportojnë imazhe me përmbajtje erotike, kur vetë janë persona të rritur që lundrojnë në internet me dëshirën e tyre?
Duan të tregojnë që kanë moral mbi të tjerët, apo duan të tregojnë që nuk kanë parë kurrë imazhe erotike më parë?

Eshtë interesante se një Studim i Fundit tregon se vetëm faqja e njohur Youporn, ka marrë 93 miliardë klikime në 6 vitet e fundit. Me 7 miliardë njerëz që ka bota, i bie që një njeri i vetëm (pavarësisht gjinisë) ka parë plot 14 video.

Dhe kjo, vetëm në faqen Youporn, duke mos përfshirë faqet e tjera.

Shkroi: Stop Injorancës !

“Nëse nuk më bën me djalë, ktheu te prindërit”

“Familja e tim shoqi u mërzit... jam ndier inferiore dhe e tërhequr sepse kam lindur vajza”, shprehet një nënë nga Bathorja.
Në Shqipëri po lindin më shumë meshkuj sesa femra. Aborti selektiv është njëri nga shkaqet kryesore, edhe pse ai është ndaluar me ligj. Në vendin tonë, për periudhën 2008-2010, raporti i lindjes së meshkujve shënon një mesatare prej 111.7 për 100 lindje vajzash. Ndërkaq, norma botërore është 105 lindje djemsh për 100 lindje vajzash dhe studimi vërteton se ky ekuilibër në Shqipëri është prishur pikërisht për shkak të shtimit të rasteve të abortit selektiv. Këto janë disa nga përfundimet e studimit “Raporti i paekuilibruar midis sekseve në lindje në Shqipëri”, i prezantuar nga Ministria e Shëndetësisë, me mbështetjen e organizatave “UNFPA” dhe “Ëorld Vision”. Studimi u prezantua dje në Tiranë.
Dëshira për të pasur të paktën një pasardhës mashkull në familje është shkaku kryesor i aborteve të qëllimshme të foshnjave vajza. Në pellgun e Ballkanit Shqipëria zë vendin e parë për këtë tregues, ndjekur nga Maqedonia Veriperëndimore. Këtë situatë vërtetojnë rezultatet e raportit, duke konfirmuar një gjendje të paekuilibruar në lindje midis dy sekseve.
Pohimi i gruas nga Bathorja na bën të mendojmë se nëse lind djalë, respektohesh më shumë brenda familjes sesa kur lind vajzë. Duket se në disa raste, të rrisësh djem nuk është vetëm çështje që ka të bëjë me krenarinë, por edhe me një çështje nderi dhe dinjiteti familjar. Arjan Gjonça, demograf, pohoi se, “aktualisht, raporti i lindjes femra-meshkuj ka shkuar në 100 femra të lindura kundrejt 111 meshkujve. Nëse do të vazhdohet me këto ritme, pritet që në 20 vitet e ardhshëm të kemi mbi 11 për qind meshkuj më shumë se femra”.
Shkrimine plotë e gjeni sot në gazetën Shekulli
Entela Resuli

“Nuk dua të mësoj vajzat e reja se si të vdesin”

Kjo është historia dëshpëruese e femrës më të dobët në botë, që peshon vetëm 25 kilogram pas vitesh të tëra me dieta ekstreme.

Por në vend që të ndjejë keqardhje për veten e saj, Valeria Levitin thotë se kjo histori duhet të shërbejë si një thirrje zgjimi për të gjithë ato femra të fiksuara pas dobësimit.

Ajo që është më dëshpëruese është se Valeria, me origjinë nga Rusia, që jeton në Monako, thotë se merr e-maile nga fansat e saj, që i kërkojnë të kopjojnë modelin e saj.

“Marr e-maile nga vajza të reja, që duan t’u mësoj se si të ngjajnë si unë. Ka femra që më shohin mua si një frymëzim,” thotë 39- vjeçarja për The Sun.

Ajo ka vendosur që të flasë për të ndërgjegjësuar femrat në një fushatë kundër anoreksisë.

Valeria u bë anoreksike që në periudhën e adoleshencës.
Ajo mendon se rrënjët janë tek fiksimi i mamasë së saj, që ishte e terrorizuar se e bija do përfundonte obeze si të afërmit e saj. Edhe kur ishte fëmijë, ajo ishte nën dietë.

Për ironi të fatit, sot trupi i saj nuk e toleron dhe nuk e proceson ushqimin më.

Ajo tani u këshillon vajzave se anoreksia thjesht të bën të vetmuar, jotërheqëse dhe të pakëndshme për njerëzit rreth e qark.
(G. Tema)

Ndiqni këtu videon e shndërrimit të saj:
http://youtu.be/sz-nPMTXduo

Forma e gjoksit të femrës zbulon se me çfarë femre keni të bëni

I doni më shumë të ëmbla si dardhë, në formë limoni, të portokallit, ananas apo të qershisë magjepsëse?

Me ndihmën e parashikimit të formave të gjoksit, që më parë mund të dini se çfarë dashnoreje mund të jetë femra që qëndron afër jush. Vetëm mos bini të sy duke parë direkt gjoksin.

Sipas studimeve të psikologëve amerikanë, femrat me gjinj të mëdhenj dhe të rrumbullakëta, janë të prira për aventura dhe zbavitje, por nuk janë aq të hapura kur është në pyetje seksi.

Femrat, gjnjtë e të cilave kanë formën e limonit, parapëlqejnë flirtet, janë spontane dhe vetëkritike. Femrat me gjinj në formë ananasi janë tepër inteligjente, me potencial të madh për avancim në karrierë, por edhe shumë romantike. Femrat me gjinj në formë të dardhës janë më seksi nga të gjitha. Ato janë argëtuese, spontane dhe nuk mund ta paramendojnë jetën e tyre pa seks të përditshëm. Interesant këtu është edhe fakti, se këto femra janë edhe tepër religjioze.

Kush ka gjinj në formë portokalli nuk “shpërthen” në shtrat. Femra e tillë, ka vetëbesim dhe i di qëllimet e veta, mirëpo seksi pak i intereson. Më shumë është e interesuar për bisedime dhe për partneritet.

Femrat me gjoks të vogel të rikujtojnë qershitë, janë argëtuese dhe shumë emocionale. Janë partnere të përsosura si për jetën e përditshme dhe për rutinën jetësore, po ashtu edhe për relaksim të joshës dhe të paparashikuar. Frymën e tyre aventuriere e aplikojnë edhe kur bëjnë dashuri.

(d.b/BalkanWeb)

Topless apo Bottomless?

Gjetja më e fundit që po bën bujë në pasarelat e modës quhet "Bottomless" me moton "Mos kini frikë të jeni humanë", apo siç mund të quhej në shqip veshur "DAC".
http://youtu.be/IRJrbiVpWkM
Bottomless vjen si konkurente e denjë e stilit të famshëm "Topless" dhe ne rikujtojmë këtu sesi para pak vitesh në Sarandë dhjetra turistë u zhveshën topless për banjo dielli dhe brenda pak minutash plazhi u zbras nga pushuesit duke u mbushur me policë që me duar e këmbë përpiqeshin t'iu shpjegonin turistëve rregullat shqiptare etike në publik.

Megjithatë, asgjë për t'u bërë merak. Duke qenë se Shqipëria ndodhet disa shekuj pas, e disa anash, kjo modë do të mbetet ende shumë e largët për ne.
Stop Injorancës !
http://notashamedtobehuman.tumblr.com/post/17955378162