Ilir Meta, produkti Frankenshtajn i politikës shqiptare

Editorial
Posedues i një vile në Gjirin e Lalëzit, poseduesi i një pallati në qendër të bllokut me vlerë 800 mijë euro, spiun i SHIK-ut të Gazidedes dhe ministër aktual i Ekonomisë.

Nuk është e vështirë të kuptosh se ky është Ilir Meta, kreu aktual i LSI.
Në fakt, po të rendisim pasurinë e Ilir Metës sipas akuzave të ish kolegut të tij, Dritan Priftit, Ilir Meta ka shumë herë më shumë pasuri nga këto që përmendëm më sipër, pasuri që fillojnë që nga guroret, lokalet, pallatet apo dhe vilat.
Në fakt, nëse kërkojmë më shumë mund të gjejmë shumë herë më shumë se sa ka thënë Prifti apo socialistët me akuzat e tyre. Mund të jenë pasuri që janë para diellit, mbrapa diellit apo dhe te kodrat e diellit.
Nëse Partia Socialiste e sulmon sot ish aleatin e saj për interesat e saj momentale, kërkush nuk e ka marrë në konsideratë diabolizmin e këtij njeriu, diabolizëm që është fshehur thellë shpirtit të tij fshataresk dhe malinj.

Politikani Ilir Meta është produkti më ala frankenshtajn i demokracisë shqiptare.

Ky produkt është një përpunim ekstrem i një qenie njerëzore nga disa duar të politikës shqiptare, duar që kanë vendosur nga një copë të tyren në frankenshtajnin politik Ilir Meta.  
Te Ilir Meta gjen vlerat më të këqija të Sali Berishës, të Fatos Nanos, Rexhep Mejdanit, Edi Ramës, Skënder Gjinushit etj., ku padyshim brumi i këtij personazhi është përgatitur më së miri nga mjeshtri Gazidede, i cili, ashtu si Mary Shelly krijoi personazhin e saj nëpërmjet doktor Viktor Frankenshtajnit, edhe Gazidede krijoi politikanin Meta në politikën shqiptare.
Nëse Viktor Frankenshtajni shpiku një figurë të përçudnuar, figura e Ilir Metës është shumë herë më e përçudnuar në politikën shqiptare.  
Tashmë dëmi që ky njeri i ka shkaktuar politikës shqiptare është më se i qartë.

Serbian Foreign Minister Vuk Jeremic (R) meets with his Albanian counterpart Ilir Meta after their meeting in Belgrade on March 11, 2010. AFP PHOTO / Andrej ISAKOVIC (Photo credit should read ANDREJ ISAKOVIC/AFP/Getty Images)

Krizat politike, pabesitë ndaj aleatëve dhe partnerëve, lojërat e ndyra antishqiptare për interesat e serbëve, kanë qenë produkt i personazhit Meta, produkt që kanë avelenuar politikën shqiptare duke futur në normalitet një frymë të re amoraliteti. Edhe kriza e sotme politike mban emrin Meta përsipër.

Babëzia e tij për pasuri ka mbërthyer çdo qelizë të shtetit shqiptar. Të gjitha postet në administratë që janë uzurpuar nga militantët e LSI janë pjesë e strategjisë së tij për t’u pasuruar. Largimi i Dritan Priftit ishte produkt i mirëfilltë i pakënaqësisë së tij për ndarjen e tortës së fitimit midis tij dhe vetë Priftit. Pasojat e babëzisë Meta kanë vënë në rrezik serioz mazhorancën qeverisëse, e cila për shkakun e votave të humbura prej Metës, rrezikon seriozisht vazhdimësinë e qeverisjes së saj deri në vitin 2013. Kreu i kësaj mazhorance ndodhet në krizën më të madhe qeverisëse që mund të ketë qenë që nga viti 2005.

Kryeministri i vendit qeveris si një trup pa krahë ku çdo deputet mund të vjedhë, çdo ministër mund të grabisë pa i lëvizur asnjë qime floku, ndërkohë që kryeministri vendit nuk e ka mundësinë të ndryshojë gjë por vetëm të pajtohet me realitetin e dëshpëruar që ndodhet, realitet i cili vjen dhuratë nga qeverisja e tij me Ilir Metën.
Ky i fundit vazhdon të deklarojë se nga vila e tij ai mund të qerasë me ngjala kreun e opozitës, duke treguar se nuk ka frikë as nga ligji dhe as nga ndonjë hetim për pasuritë e paligjshme që ai posedon. “Pasuria ime e vetme është karakteri im dhe fjala ime. Të tjerat i vendos drejtësia”, tha ai dje në përgjigjen e tij ndaj akuzave të opozitës.

Në fakt ky burrë është burrë i besës dhe me karakter. Fatos Nano nuk i la akuzë pa bërë duke i hyrë deri në krevatin bashkëshortor, nga ku nuk kanë munguar edhe kundërakuzat e Ilir Metës dhe betimet dhe stërbetimet e tij se nuk do ja falë.

Dhe karakterin e besën, në fakt ky burrë e ka treguar më së miri para një muaji, teksa kërceu tapë mbi tavolinë përpara Fatos Nanos.


G. Sot

Letër Renës

Njerëzit që më pikëllojnë më shumë në komentet mbi Tartat janë atë që pyesin: "Ke zgjidhje për këtë?"
Më pikëllojnë, sepse këta njerëz janë si unë. Ata e dinë atë që po shkruaj, thjesht e verifikojnë dhe te dikush tjetër.
Atyre, u duhen zgjidhjet. Si ta zgjidhim këtë të keqe që na ka kapur për fyti?

Dhe në blogje të tjera, tek Përpjekja e Lubonjës, për shembull, ka vazhdimisht njerëz që pyesin me padurim "ke zgjidhje për këtë?" Një nga këta është dhe Rena. Në një koment për një nga Tartat e vjetra, shkruante:  

"Këtë e dimë! Ti, a ke ndonjë zgjidhje?".

Unë e kam një zgjidhje. Por, që t'ju jap zgjidhjen, që t'i jap Renës zgjidhjen kundër të ligës, duhet t'ju them më parë ca gjëra. Në fakt, do t'ia them Renës. Dhe nuk kam formë tjetër përveç asaj klasikes, duke i shkruar një letër që fillon si të gjitha letrat. E dashur Rena!


E DASHUR RENA, JAM I TREMBUR
Jam i trembur, nga ajo që vërej përditë. Ngado kthej kokën shoh korrupsionin e frikshëm, dhe jo thjesht atë të parave, se ai ekziston gjithandej, ndonëse jo në përmasa si te ne.  

Ajo që më frikëson është se ne na është korruptuar shpirti.
Çdo gjë e jona, është e korruptuar: muzika që dëgjojmë është e korruptuar, lajmet që dëgjojmë janë të korruptuara, figurat publike janë të korruptuara, fama është e korruptuar, konkurset janë të korruptuara, mandatet politike janë të korruptuara, baret tona janë të korruptuara, ligjet tona janë të korruptuara, gazetarët janë të korruptuar, madje më keq - janë milionerë dhe të korruptuar, gjuha na është korruptuar, të rinjtë janë të korruptuar, të pasurit janë të korruptuar, të varfrit mezi po presin të korruptohen, mënyra si dashurojmë është e korruptuar, mënyra si mendojmë dhe mënyra si jetojmë është e korruptuar.
Ne, jemi shoqëri e kalbur nga brenda e nga jashtë. Mishrat tona po bien si pllakat e hotel "Dajtit".

E DASHUR RENA, MUA MË VJEN TURP

Më vjen turp, që jetoj në një vend ku njeriu shkelet me këmbë, përditë, në një mënyrë a një tjetër, si të ishte bagëti.
Njeriu vidhet nga shteti i vet, shpronësohet, dhunohet, rrihet prej badigardësh, rrihet prej fanatikësh, grabitet prej kompanive të mëdha, kërcënohet në çdo lloj forme që kemi parë nëpër filma - sa seriozisht i paskemi parë! - dhe Porta e Ligjit është fare e mbyllur për ata që janë poshtë dhe e hapur kanat për ata që janë lart. Më vjen turp, që jetoj në një vend ku ekziston termi "pronari im".
Njerëzit thonë "pronari im" në vend të "pronari i ndërmarrjes" sepse, ai vërtet është skllavopronari yt, që të flak kur të dojë e si të dojë, pa të dhënë as lekët e rrogës së fundit, edhe të godet po të dojë, mund të të shkatërrojë jetën e të bëjë që askush nga "pronarët" vërdallë mos të të marrë në punë.
Mua më vjen turp, që jetoj në një vend ku njerëzit më të pavlerë shoqërisht bëjnë ligjin përmes dhunës, parasë e pushtetit të përfituar në formën më të padrejtë, as me trashëgim, e as me kualifikim, por, sepse "ua dha" dikush meqë ishin farefisi i "dikujt". Një vend ku të pavlerët bëjnë çdo gjë për të eliminuar (deri edhe nga fushëpamja e tyre) të shkolluarit, të aftët e të kualifikuarit, thjesht sepse këta i bezdisin me aftësitë e tyre.

E DASHUR RENA, MUA MË DHEMB

Mua më dhemb që ky vend, pasi shkatërroi në burgje politike mijëra njerëz, akoma nuk gjeti një formë t'u shpërblejë vuajtjet, madje, as të thotë një "më falni zyrtare", e s'ka për të gjetur. Në emër të tyre u morën vota e prona, po ata mbetën përgjithmonë jashtë sistemit.
Të kujtohet Silence of the Lambs?
Zëri i tyre, Klarisë, do na ndjekë pa pushim. Mua më dhemb, kur shoh që ata që kishin pushtetin para 90-s, pse jo, edhe ata që kanë bërë dhe krime, e kanë prapë sot, linja e tyre e parave dhe e gjakut mbeti e paprishur. Njeriu nuk mund të gjykohet për krimet e etërve.
Por, ashtu si berlinezët sot janë një popull i përunjur për shkak të ndjeshmërisë për krimet të gjyshërve të tyre nazistë, unë nuk pashë ndonjë bir t'i vinte turp për krimet e të atit komunist. E kundërta. Bijtë janë aty, krenarë, në majë të piramidave të pushteteve, duke marrë vendime për të sotmen, të nesërmen e të shkuarën.
Zëri i atyre të tjerëve, Klarisë, zëri i të pafajshmëve në thertoren e ndërgjegjes, do na ndjekë përjetësisht. Por jo të gjithëve. Vetëm neve që jemi poshtë. Zëri i tyre, nuk arrin në majë të piramidave të pushtetit. Më vjen turp, se dikush rrnoi vetëm për me tregue, por për fat të keq nuk mbeti thuajse askush për ta dëgjuar historinë e tij.

E DASHUR RENA, UNË NUK BESOJ

Unë nuk besoj se këtë korrupsion mund ta zgjidhim me ligje, sepse ligjet në letër janë. Unë nuk besoj as se ky është fati i vendeve të vogla, sepse ka vende më të vogla se ne që janë më njerëzorë se ne.
Unë nuk besoj as te supermenët, edhe nëse këta rrinë tërë natën pa gjumë duke lëvizur personalisht vetë në terren, sepse supermenët, vjen një moment kur besojnë se janë vërtetë supermenë dhe ky është fundi i tyre.
Unë nuk besoj as në pozitë e as në opozitë, as në grupe rinore e as në shoqëri civile, sepse kam parë opozitat të ndërrohen në pozita dhe të vazhdojnë pa të keq të ngjyejnë lugët e tyre të floririt në çorbën e turbullt të mitmarrjes, kam parë të rinj që dukeshin sikur do sillnin ndryshimin dhe me të ardhur në pushtet bëheshin më të këqij se të vjetrit, kam parë flamurtarët e shoqërisë civile të korruptoheshin me një shpejtësi kolere.
Unë nuk besoj më as në të diplomuarit jashtë shtetit, siç besoja dikur, se do vinin e të sillnin mentalitet perëndimor në periferinë tonë të varfër. Ata erdhën dhe u konfirmuan, ose mbetën pa punë.
Më rezulton se ky vend edhe të huajt arrin ti konvertojë në të korruptuar shpirtërorë e fizikë, jo më të vetët.
Lubonja shpreson se ndoshta globalizmi do na detyrojë ne të ndryshojmë për mirë. Forca nga jashtë. Unë, as këtë nuk e besoj. Kur nuk ndryshuan dot Sicilinë për 70 vjet... Unë nuk besoj më në këtë sistem, sepse nuk besoj më tek njerëzit. Atëherë, ti do mendosh se nuk paska zgjidhje. Në fakt, ka. Por do të ta them në fund.

E DASHUR RENA, REVOLUCIONIN NUK DO TA JAPIN NË TELEVIZION
Revolucionin nuk do ta japin në televizion. Sepse, siç ka thënë një lider i sotëm, mbështetja, blihet. Dhe, revolucioni i të ndjeshmëve në këtë vend - edhe sikur të ishim aq shumë sa të bënim revolucion - nuk do kish mundësi ta blinte këtë mbështetje.
Ajo që ndodhi në '90-ën, ishte një farë revolucioni. Kishte ëndrra, pse jo dhe ideale. Derisa pamë që ëndrrat e idealet e disave, u shndërruan në lopatat me të cilat disa gjetën Eldoradon E TYRE ekonomike e politike, për të mbyllur portat për të gjithë të tjerët. E dashur Rena, revolucionin nuk ka kush ta bëjë.
Më të mirët prej nesh, kanë ikur, e nuk kthehen më në këtë vend. Kanë ikur, sepse ndjeshmëria e tyre nuk mund ta përballonte ligësinë, padrejtësinë e gjirizin që na rrethon. Kemi mbetur ne, që kemi frikë të ikim apo që durojmë ca më shumë, derisa të ikim dhe ne një nga një, e në këtë tokë të mbeten vetëm thasët e plehrave të ardhura nga Italia. Bashkë me gjelat me veshje firmato që do këndojnë majë tyre.
E Dashur Rena, revolucioni nuk na duhet më. Nuk na duhet, sepse çdo revolucion në këtë vend me vorbullën e vet vetëm do nxirrte akoma më tepër llum në sipërfaqe.
Ne si shoqëri jemi akoma në stadin mental të viteve '36, kur Shqipëria ndahej në shegertë e zotnij, kur femrat ishin ose në sallone ose të ndryme në shtëpi, kur kishte oborr mbretëror në qendër e malarie në periferi, kur Migjeni botonte vargjet e lira dhe Konica thoshte "Shqipëri të kam dh*** s'të kuptova asnjë herë".
E vetmja gjë që ka ndryshuar nga vitet '30 është që monoklat janë zëvendësuar me Blackberry dhe karrocat me BMW. Ndaj vend për revolucion nuk ka. Ka vetëm vend për ndonjë zë të censuruar në gazetat e Tiranës dhe për katër fëmijë që vdesin në gjumë nga mungesa e korrentit.

E DASHUR RENA, NJË ZGJIDHJE KA
Një zgjidhje ka, edhe pse pas gjithë këtyre që të shkrova, e dashur Rena, ti nuk ke as fuqi të më thuash "po unë këto i dija. A ke zgjidhje??" Kjo që ne ndjejmë përditë është që tek ne as vend për shpresë më nuk ka.

Por, ka një zgjidhje. E vetmja.
E vetmja zgjidhje, e dashur Rena, është rizgjimi. Rilindja, apo ndriçimi, nuk di ç'emër t'i vë asaj që anglezët e quajnë enlightment. Asnjë fjalë shqipe nuk i rri mirë kësaj "enlightment", mbase, sepse ne nuk e kemi përjetuar kurrë si komb, përveç një dritëze të vogël në vitet '30, mbase. Është si termi "liri" që kultura kineze nuk e përmban, apo si fjala "mirazh" që fjalori groenlandez nuk ka si ta ketë.
Enlightment, e dashur Rena, një "rizgjim" shpirtëror, intelektual e njerëzor, kjo është e vetmja zgjidhje.
Deri dje personalisht, e kisha bjerrur shpresën. Por ka ca kohë, që lexoj shkrime që më pëlqejnë nga njerëz që duan të ndryshojnë veten të parët, e bashkë me veten edhe shoqërinë. Ka disa muaj që lexoj artikuj apo blogje nga njerëz të preokupuar, shoh shenja ndjeshmërie njerëzore, shoh individë që nuk duan më të vazhdojë kështu. Kjo më jep shpresë.

Zgjidhja fillon jo kur të pëlqen një shkrim.
Zgjidhja fillon kur ai që ul me buton xhamin e makinës dhe flak një kanaçe në rrugë, të ndjejë që është i pacivilizuar nga shikimet e të tjerëve rrotull tij, e t'i vijë turp. Kur, një ministër i përfolur për korrupsion të ketë turp të dalë në rrugë nga shikimet e njerëzve e fëmijët e tij të kenë turp të shkojnë në shkollë.
Rizgjimi do të ndodhë kur ti e para, unë, e ata afër nesh, të fillojmë të ndryshojmë. Kur unë i pari, jo vetëm shkruaj por dhe pushoj së dhëni makinës në mënyrë agresive. Duke respektuar dikë që kalon rrugën në këmbë.
Prandaj, mos më pyet më "zgjidhje, a ke".
Zgjidhjen e ke ti e para, ata afër teje, e bashkë me ty, të tjerët. Rrugë tjetër s'ka. Duke ndryshuar veten, do ndryshojmë botën. Do të rizgjojmë njëri-tjetrin, ngadalë, si të ishim njerëz që po flemë në mes të fushës.
Edhe pse mund të na duhet të presim gjatë. Ka njerëz, që nuk do të zgjohen kurrë ose që do të zgjohen tepër vonë. Jeta për ta është vetëm pub dhe Facebook. Por, disa mund të rizgjohen. Le të fillojmë me ta.


E dashur Rena!

Mos u tremb e mos ki turp. Dhimbja të bën më njerëzore dhe besimi është arma kundër së ligës. Dhe mos u shqetëso nëse Revolucioni jonë nuk do të dalë në TV, meqë TV-të i kanë ATA. Bob Marli ka thënë: "Ti mund t'i mashtrosh ca njerëz për ca kohë, po nuk mund t'i mashtrosh të gjithë njerëzit për tërë kohën".


Rizgjimi ka nisur. Tek ty...

Koloreto Cukali, Shekulli




Porn dhe shqip, italianët film porno për Shqipërinë e '97-s

Ideja e një filmi porn shqip, gjithmonë më është dukur qesharake.

Ndoshta, sepse, kur mundohesh të përkthesh nga anglishtja në shqip, ato çka thuhen gjatë akteve seksuale në filmat pornografik amerikan, përkthimi del më tepër komedi sesa seksual.

Megjithatë, kureshtja gjithmonë më ka shtyrë (e nëse ju tregoni të kundërtën e dini mirë se jeni duke gënjyer) sesi mund të ishte një film porn në gjuhën shqipe?

Nuk janë shumë publikë, por filmat porn në shqip ekzistojnë edhe pse amatoresk.

Në fakt, kanë ekzistuar prej shumë vitesh e një ndër të parët (mendohet fundvitet '80-fillim '90) është ai i njohur me emrin "Ragipi", në të cilin një çift i ri shqiptarësh shfaqen duke kryer marrëdhënie seksuale për më shumë se 50 minuta, çka zyrtarisht e shndërron "Ragipin" në filmin e parë pornografik shqiptar të njohur deri më sot.

Ashtu siç e thashë dhe më sipër kisha të drejtë, më shumë se ndjesi seksuale tek e shikoja, filmi më shkaktonte të qeshura me dialogun fantastik apo të thirrurat e vajzës, e cila për 58 minuta nuk bën gjë tjetër, veçse ankohet në çka mund të jetë skena më e mërzitshme seksuale që dikush mund të ketë përjetuar, apo parë në jetën e tij.
Falë lidhjeve të forta familjare dhe traditës shqiptare, pjesëmarrja dhe realizimi i filmave të tillë në shoqërinë tonë gjithmonë është quajtur turp dhe ky është fakti kryesor pse ende nuk ka një film shqiptar porn, por kjo nuk do të thotë që shqiptarët nuk kanë dëshirë të shikojnë porn në gjuhën e tyre.
Këtë e tregoi dhe realizimi e shpërndarja e qindra videoklipeve amatoreske në web, të krijuara në fshehtësi nëpërmjet celularit apo kamerave të fshehta në fillim të viteve 2000.

Falë përparimit dhe mundësimit të teknologjisë pas viteve '90, jo vetëm djemtë, por edhe vajzat filluan të publikojnë imazhe erotike dhe pornografike në faqe të ndryshme interneti. Akte seksuale në shkollë, shtëpi, banja publike, midis shqiptarësh apo shqiptarë dhe të huaj filluan të shfaqeshin jo vetëm në faqet shqiptare, por dhe në ato të huaja.

Videot e biznesmenit, Albanian Casanova, treshes kosovare, dy vajzave dhe policit të Pejës, çiftit në Durrës, çiftit të moshuar etj., etj., tashmë mund të gjenden falë një kërkimi të thjeshtë.

Nga të gjitha videot mësuam diçka...në seks shqiptarët flasin shumë dhe kanë humor. Pothuajse në të gjitha videot, çiftet shqiptare qeshin me njëri-tjetrin dhe gjithmonë flasin.

Megjithatë asnjëra prej tyre nuk na e ngriti humorin sa videoja "Kosovë bëhu me PDK", në të cilën një çift janë duke kryer seks mbi një bluze apo peshqir me sloganet e Partisë Demokratike të Kosovës, e cila fillon me fjalët "Bëhu pjesë e Partisë Demokratike" e vazhdon me një përshkrim që na nxori lot nga sytë prej të qeshurave. Një prej momenteve më fiksim është kur djali e pyet vajzën "A m'don mua e Hashim Thaçin?" HAHAHA! Vetëm një shqiptar!


Kujdes nga celularët!
Falë tregut çam, të gjithë mund të blejnë një celular të pajisur me kamera, të cilat jo vetëm kryejnë fotografi, por dhe video të një cilësie shumë të mirë e falë aksesit të internetit në telefona, çdo foto apo video mund të jetë jo më shumë se një minutë më vonë në internet për t'u parë nga e mbarë bota. Mungesa e ligjeve përkatëse në Shqipëri këtë e bën dhe më të rrezikshme.
Nëse në perëndim, veprime të tilla dënohen me gjobitje dhe me muaj e deri vite burgim, në vendin tonë ende nuk ekziston një ligj ekzakt për thyerjen e privatësisë nga personat e njohur apo të panjohur nëpërmjet mënyrave të tilla. Rasti më fatkeq ishte ai i Inis Gjonit, një video e të cilës edhe pse u publikua në mënyrë ilegale nuk shpalli fajtor askënd, pavarësisht se ishte dhe nën pronësi e më pas u vodh nga objektet shtetërore.

Çfarë mund të bëni nëse dikush ju publikon video apo foto tuajat në internet?
Rrjetet shoqërore në internet si Facebook apo MySpace, nga dita në ditë po sjellin humbjen e privatësisë së njeriut, por kjo nuk do të thotë se ju nuk mund të mbroni veten tuaj. Nëse dikush ka publikuar një foto apo video tuajën, ju mund të luftoni për ta hequr atë nga faqja përkatëse dhe të gjeni se kush e ka postuar atë.
Çdo faqe ka një lidhje, në të cilën mund të raportohet diçka e postuar në të, nëse jo, atëherë kërkoni për adresën e kontaktit apo Webmaster, të cilit ju mund t'i shkruani në lidhje me video/foton e postuar duke i dhënë adresën dhe titullin e videos/fotos. Mund të marrë pak kohë, por në përgjithësi pas kërkesës, ata e heqin postimin.

Nëse doni t'i shkoni deri në fund. Atëherë duhet t'i kërkoni adresën e I.P., nëpërmjet të cilës ju më vonë keni mundësinë të gjeni se nga cili vend (kompjuter apo celular) është postuar videoja.
Mjafton të shkoni tek adresa www.Whatsmyipaddress.com dhe të vendosni në kuti numrin e I.P., që ju është dhënë. Këtu do të keni mundësinë të gjeni qytetin dhe kompaninë nga e cila personi që ka publikuar video/foton tuaj, merr shërbimet e internetit.
Pas kësaj, mund t'i drejtoheni me problemin tuaj kompanisë, e cila mund t'ju jap adresën dhe emrin e saktë. Pasi të keni mbledhur të gjithë këtë informacion drejtojuni objekteve përkatëse për të vendosur padinë.

Italianët, një film porno për Shqipërinë
Titullohet Fuga Dall'Albania (Arratisje nga Shqipëria) dhe është një film pornografik italian me regji të Mario Salieri i realizuar në 1998 dhe fitues i 5 çmimeve në "Festivalin e Kinemasë Erotike" të Brukselit.
Në të tregohet historia e Helenës, e cila pas keqtrajtimeve të babait arratiset drejt Italisë, ku falë një mikeje gjen punë si shërbyese në një familje të pasur italiane në Florence.
Aty fillojnë dhe aventurat e saj seksuale. Pasi mëson se ish i dashuri në Shqipëri i ka vrarë të atin, ajo më në fund kthehet në vendlindje ku e pret po e njëjta aventurë. Pavarësisht se filmi bazohet në një ngjarje shqiptare, të gjithë aktorët janë të huaj dhe vetëm njëri është shqiptar. Emri i tij është Enio Teodori në rolin e Nadirit.

Shqipet që pozuan lakuriq

Anila Resuli - ishte ndër të parat femra shqiptare, të cilat pozuan lakuriq në shtypin e huaj. Teksa punonte në Itali, me dëshirën për t'u bërë modele dhe poete e ardhshme, Anila habiti gjithë shqiptarët kur në faqet e revistës së njohur italiane "Panorama" pozoi lakuriq për lexuesit italianë.

Darija Milanoviç - Vajza me origjinë shqiptare nga babai, arriti famën në Kroaci, kur pozoi lakuriq për edicionin kroat të revistës së njohur "Playboy". Që atëherë, ajo është shndërruar në një prej emrave më të njohur të pasarelave kroate.

Sara Lleshi - Ka përfunduar studimet në Maqedoni për gjuhën franceze, por ka zgjedhur një tjetër karrierë për të ardhmen e saj. Në një mënyrë Oh la la! Miss Maqedonia 2004, ka pozuar për edicionin slloven të revistës "Playboy".

Lorena Çika - Një tjetër shqiptare në Itali që shfaqet në revistat erotike me imazhe nudo. Lorena e larguar nga Tirana kur ishte ende adoleshente, duket se ka gjetur mënyrën më të shpejtë për t'u futur në botën e spektaklit italian. Kjo lëvizje e saj ka funksionuar, kur pak pasi fotot e saj janë publikuar, arriti të depërtojë në studiot e RAI.

Shekulli


Zana Xheka, një mjerim i rikthyer

Vdekja në një ferr të pamerituar e katër fëmijëve jetimë nga fati thyen ekuilibrat e çdo mendjeje normale.

Katër fëmijë në një mort të vetëm. Në një natë. Nga një bark. Nga një qiri vrasës dhe nga një shoqëri vrasëse. Nga një mosvëmendje e ndërgjegjshme e një shoqërie që po çmendet mbas luksit të shfrenuar dhe çnjerëzores së shfrenuar në të njëjtën kohë.

I kujt është faji?
I një babai të pandërgjegjshëm, që braktis fëmijët; i një nëne që endet e vetme në xhunglën shqiptare të luftës për jetën; e ndërprerjes së dritave, që ndezën qiriun vrasës; e zonjave të pudrosura që me vlerën e një unaze mund të shmangnin katër arkivole fëmijësh; e burrave t’politikës, që lyejnë flokët dhe shpenzojnë kaq shumë për dashnoret, sa do t’i kishin dhuruar parajsën dhe jo vdekjen katër fëmijëve të zonjës Zana Xheka?!

Se Zana Xheka është një zonjë grua, n’krahasim me ca biçim grash t’kremosura, që mbahen me të madh restoranteve me ca çanta 5 000 euroshe, Gucci apo Louis Vuitton, e që parazitojnë falë talentit n’punë t’natës apo n’kunj t’foltoreve. Nuk mund të thuhet se kush tamam është fajtori apo fajtorët për vdekjen e atyre fëmijëve, por një gjë është e qartë, askush, askush nga ju dhe askush nga ne, nuk është i pafajshëm.

Kjo ngjarje, e ndodhur vërtet para ca ditësh, për dikë apo shumëkënd mund të duket e “vjetëruar”, porse, kjo gjëmë, ngjitet në kapilarët e shpirtit t‘shoqërisë, si një helm i avashtë dhe fatal.

Dhe helmi bëhet më helmues, kur Presidenti hesht, kur shumëkush tjetër hesht gjithashtu, kur mediat komerciale (Perëndi sa të shumta janë!) e largojnë tinzisht nga faqosjet, nga kronikat dhe kësisoj nga vëmendja e Bashkësisë, apo nga e ashtuquajtura “ndërgjegje kombëtare”.

Ndërgjegje kombëtare?! Po a kemi një të tillë?  A e kemi një fat të tillë?
Marrëzi do t’ishte ta besoje, pasiqë dimensioni social dhe ndjeshmëria për “tjetrin”, për të “pafatin”, për të “mjeruarin”, për banorin e klasit të tretë, në këtë Vend, të pushtuar nga skizofrenia e parasë dhe e korrupsionit, nuk duket se ekziston.  

Janë korruptuar xhepat, mendjet dhe shpirtrat.
Kësisoj korruptohet apo rrezikon të korruptohet e gjithë shoqëria, e sotmja dhe e ardhmja. Dikur në kohën e diktaturës u korruptuam në një dimension tjetër. U bëmë të gjithë mjeshtër në artin e hipokrizisë dhe jo pak, por shumë prej nesh, kundër nesh, u bënë denonciatorë, spiunë dhe pleh i vërtetë social. Menduam se ky korrupsion vdiq bashkë me sistemin. Por nuk po ndodh kështu, hipokrizia u ngjit dhe gurgullon përsëri në damarët e klasës politike, intelektuale dhe t’borgjezisë së re shqiptare, thellësisht t’pakulturuar dhe thellësisht ateiste. Dhe mbushen pra plot semaforët me foshnja që flenë gjysmë lakuriq trotuareve. Dhe ajme, askush nuk ka sy për t’i parë, askush nuk ka optikë për t’i mëshiruar, askush, ose pothuajse askush, nuk ka as ca groshë t’vogla, përfund çantave t’shtrenjta apo shumë t’shtrenjta, për të zbutur, pra, agoninë e tyre.

Të atyre viktimave të paralajmëruara, që presin t’bëhen t’famshëm, kur t’vdesin me tmerr dhe lebeti. Duket se të shumtit e kësaj palo shoqërie, post-komuniste, të rizgjuar kapitalistë vulgarë, janë pajtuar me klasat e reja të krijuara. Janë pajtuar se klasa e të varfërve apo këta banorë të ferrit, ashtu duhet të jetojnë, sepse ai është, simbas tyre, fati i tyre!

Por ky mjerim, që bëhet edhe më mjerim nga vetmia në të cilën mjerimi është braktisur në këtë Vend, nuk zhduket bashkë me vdekjen e mjeruar, të të mjeruarve.
Jo zotërinj, banorë të fryrë dhe shpesh ruralë renegatë, të hipur sakaq në klas’ të parë apo mikroborgjezë ambiciozë të klasit të dytë, askush nuk shpëton dot nga përgjegjësia! As nga varrosja e shpejtë e tyre. Sepse ata, të flijuarit e harruar të kësaj palo shoqërie të re, janë njëkohësisht përcaktues të modelit tonë të ardhshëm social.
Do të jenë skeletet e tyre, që do të persekutojnë të ardhmen e fëmijëve tanë, të llastuar nga çokollatat e markave më të shtrenjta.
Sepse modeli social që po ndërtojmë apo po lemë kësisoj të vetë-ndërtohet, është një model i bazuar mbi shumë urrejtje, shumë cinizëm primitiv, dhunë dhe korrupsion moral të brendshëm.

Kur të dergjemi në ndonjë korridor të mykur spitali nga ndonjë atak i befasishëm, mos prisni fytyra të dashura mbi krye, si dikur. Gjithsecili do të tundohet t’ju grabisë diçka.
Gjithsecili do t’ju dhurojë një shtirje dhe në këmbim do t’ju grabisë.

Sepse në kulturën e grabitjes jemi majmur!

Kur të dalim ndonjë mbrëmje çakërqejf nga ndonjë restorant, mund t’ju mbërrijë një telefonatë se shtëpinë ua kanë vjedhur, se fëmijën ua kanë rrëmbyer, se bankieri vodhi bankën, se polici vrau një kolegun tuaj n’bashkëpunim me hajdutin, se djali u drogua, se vajza është në depresion…Sepse këto varietete lulesh pjell barku i një shoqërie mbarsur me kaq pisllëk, me kaq shtirje, grabitje dhe urrejtje.Të tilla lule pjell barku i një shoqërie që ka në themel mosDashurinë.

Prandaj dhe Zana Xheka, një Nënë, është një zonjë grua.

Artur Zhei, Mapo

CEZ, OST dhe KESH: Të rritet çmimi i energjisë elektrike me 12%

ERE, Nepravishta: Vendimi për propozimin do merret më 7 dhjetor

CEZ, OST dhe KESH kanë kërkuar dje që të rritet me 10 deri në 12 për qind çmimi i energjisë elektrike për vitin 2011.

Enti Rregullator i Energjisë ka nisur dje një seancë dëgjimore me përfaqësues të KESH, OST dhe CEZ, pas kërkesës që këta të fundit kanë bërë për rritjen e çmimit të energjisë. Kryetari i ERE-s, Bujar Nepravishta, deklaron se përfaqësuesit e këtyre kompanive kanë kërkuar rritjen e çmimit të energjisë deri në 12 për qind, ndërsa sqaron se “çmimi aktual mesatar i energjisë është 9.53 lekë për kë/orë dhe propozohet të rritet në 10.67 lekë për kë/orë”.

Kërkesa
Çmimi i energjisë elektrike mund të pësojë rritje. Gjithçka do të vendoset në datën 7 dhjetor kur dhe do të mblidhet bordi i Entit Rregullator të Energjisë. Kryetari i Entit Rregullator të Energjisë Bujar Nepravishta deklaroi se kërkesat për rritjen e energjisë elektrike për vitin 2011 kanë ardhur në rritje. “Çmimi përfundimtar i propozuar nga CEZ për konsumatorët tariforë familjarë dhe jo familjarë mesatarisht është rreth 12%.
Vendimi do të merret nga Enti Rregullator brenda datës 7 dhjetor. Kjo është në përputhje me procedurat dhe legjislacionin në fuqi” tha Nepravishta. Ato mësohet të jenë bërë nga kompania CEZ, Korporata Elektroenergjetike Shqiptare dhe Operatori i Sistemit të Transmetimit. Këto të fundit kanë propozuar rritjen e çmimit të energjisë elektrike me 10-12 %. Nga ana e saj kompania CEZ ka kërkuar që “rritja e çmimit të bëhet për investimet e larta, ndërsa shton se një pjesë e konsumatorëve nuk paguan, e të tjerë e vjedhin energjinë”.

Deklarata
Të treja kompanitë e mëdha të sistemit energjetik të vendit kanë kërkuar çmime më të larta në një seancë dëgjimore për tarifat të organizuar nga ERE. “Në propozimin fillestar të KESH, KESH.sha ka kërkuar një tarifë e cila fokusohet në dy skenarë të mundshëm të cilat kanë të bëjnë me mënyrën e shlyerjes së detyrimeve të vjetra të KESH, overdraftet që janë marrë në vitet 2007-2008 dhe konsistojnë përkatësisht në 3.97 lekë për kilovat/orë me hipotezën që këto detyrime do t’i shlyejnë në dy vitet e ardhshme. Në rastin tjetër, 5.31 lekë nëse shlyerja e tyre do bëhet gjatë vitit 2011 siç dhe janë aktualisht kontratat e këtyre linjave kredie me bankat e nivelit të dytë” tha drejtori ekonomik në KESH, Artur Kurti. “Duke ditur edhe sasinë e deklaruar më parë, sasinë që do të transmetojë energjia për vitin që vjen tarifa mesatare e kërkuar në bazë të këtyre shifrave rezulton të jetë 0.73 lekë për kilovat/orë” tha drejtoresha ekonomike në OST Sofie Xhepa.
“Në propozim tonë për tarifat ne parashikojmë një tarifë të vetme. Bazuar në përllogaritjet që kemi bërë propozimi ynë për tarifën është që në vitin 2011 ajo të bëhet 0.98 lekë më e lartë se tarifa aktuale” tha Josef Nemecek, drejtor ekonomik CEZ shpërndarje. Por pavarësisht çmimeve të kërkuara nga operatorët të cilat barten nga operatori i prodhimit tek CEZ për konsumatorët, çmimi mesatar kërkohet të rritet me 12 për qind. Kreu i Entit Rregullator Bujar Nepravisha tha se vendimi përfundimtar për çmimet e energjisë do të merret në javën e parë të muajit dhjetor. Kompanitë kanë kërkuar edhe heqjen e fashës së parë të tarifimit prej 300 kilovat/orë, por ky propozim ka gjasa të mos merret në konsideratë. Sipas një përllogaritjeje paraprake një faturë mesatare me harxhim mujor 500 kilovat/orë energji me vlerë 6 mijë lekë të reja me rritjen e kërkuar bëhet 6800 lekë.

Disa zona në Tiranë, dy ditë pa energji elektrike
Disa zona të kryeqytetit kanë vuajtur gjatë për dy ditë ndërprerje të energjisë elektrike. Kështu zona e 21 Dhjetorit, Tirana e Re, nuk janë furnizuar rregullisht, duke patur ndërprerje të energjisë që llogariteshin në disa orë, që shtriheshin gjatë paradites por dhe darkës. Sipas Operatorit të Sistemit të Shpërndarjes, shkak për këto ndërprerje është bërë defekti në linjën 220 kv të hidrocentralit të Komanit, Selitë-Elbasan. Ky defekt ka bërë që nënstacioni të punonte me 40 % të kapacitetit të tij e për rrjedhojë OSSH të bënte një shpërndarje të furnizimit me energji të disa zonave në Tiranë deri në riparimin e plotë të defektit. Ndërkaq edhe dje është raportuar për mungesë të energjisë në orët e para të paradites, ndërsa OST pranon të ketë një defekt për të cilin po punohet në zonën e Komunës së Parisit.

OST: Defekt në linjën Koman-Elbasan, shkak rrufetë
Operatori i Sistemit të Transmetimit bëri të ditur të enjten se furnizimi me energji elektrike për qytetarët gjatë do të jetë i plotë, pas riparimit të defektit në linjën Koman-Elbasan. Burime zyrtare të kësaj kompanie thanë se stakimet gjatë mbrëmjes së të mërkurës u kryen për shkak të shkarkimeve atmosferike në linjën e transmetimit që lidh Hidrocentralin e Komanit me nënstacionin 220 kv të Elbasanit. Sipas tyre, për shkak të zvogëlimit të kapacitetit transmetues në rrjetin e shpërndarjes, nënstacioni i Selitës punoi vetëm me 40 për qind të kapacitetit, duke sjellë edhe kufizime të detyruara të energjisë elektrike në Tiranë.

ZMK: Pretendimet për rritjen e çmimit të energjisë, absurde
Shoqata për Mbrojtjen e Konsumatorëve, ZMK, reagoi dje pas kërkesës zyrtare të KESH, OST dhe CEZ për rritje të çmimit të energjisë elektrike për konsumatorët familjarë me 12 për qind në seancën dëgjimore të organizuar për këtë qëllim nga Enti Rregullator i Energjisë. Sipas ZMK, pretendimet e KESH-it për rritje të çmimit ishin absurde pasi vetë KESH pranoi pas pyetjeve të ZMK që situata hidroenergjetike është e shkëlqyer dhe se kjo kompani është në kapacitet maksimal si edhe në gjendje të shkëlqyer financiare, pasi është rritur shumë efiçenca e prodhimit të energjisë elektrike. ZMK ka vlerësuar ndërkaq, absurd edhe pretendimin e OST për rritje çmimi, ku u pranua qartë që situata ishte shumë e mirë, dhe sipas Altin Goxhajt, CEZ duhet të argumentojë se kush janë arsyet e pretendimeve për efiçencë në cilësinë e shpërndarjes së energjisë elektrike, kur dihet se situata kohët e fundit është përkeqësuar shumë. “Pretendimi i CEZ se tashmë faturat u shkojnë konsumatorëve shqiptare me zarf është i pamjaftueshëm pasi sipas ligjit duhet t’u shkojnë në shtëpi me zarf të mbyllur dhe jo t’u lihet nga personat e CEZ në katin e parë të pallatit dhe kushdo mund të kontrollojë faturën dhe të dhënat personale të komshiut”, citon më tej reagimi i ZMK-së. Ndërsa në lidhje me pretendimin e CEZ, ZMK pohon se tashmë konsumatorët mund të kontrollojnë matësit elektrikë, kjo është e pavërtetë plotësisht pasi shumica dërrmuese e konsumatorëve nuk kanë asnjë shans që të kontrollojnë sahatet e tyre.Duke përmendur edhe pretendimet e tjera të CEZ se janë ulur humbjet dhe është rritur arkëtimi nga pagesat e konsumatorëve, apo se janë eliminuar abuzimet dhe mashtrimet, ZMK i ka cilësuar si të pavend dhe të pamjaftueshme në aspektin logjik dhe juridik për të pretenduar një rritje të çmimit të energjisë elektrike.

Avokati Altin Goxhaj u kujtoi gjithashtu përfaqësuesve të ERE që çdo rritje e çmimit do të konsiderohej një shpërdorim detyre për drejtuesit e ERE dhe për këtë arsye, ZMK do të bëjë kallëzim penal në prokurori.

Erion Habilaj, G. Tirana Observer

Shpresë

Katër fëmijë vdiqën në një kasolle pa dritë dhe ne nxituam ta quajmë tragjedi.

Sa të përciptë na kanë bërë kohët moderne!
Ç’do të kish ndodhur me jetët e atyre katër krijesave, e ç’udhë do kishin marrë jetët e tyre në rrjedhë të viteve, nëse flaka e një qiriu të mos ua kish ndërprerë jetesën tokësore?

Do kishin vazhduar të flinin “oç e oç” me njëri-tjetrin në netët e gjata të vetmisë, duke pritur mamin e lodhur t’u sillte diç për të ngrënë. Do vazhdonin të shkonin në një shkollë fshati, ku edhe atje do t’i shihnin me bisht të syrit, të zhytur në varfërinë e rrobave të tyre. Me ato pak vite të vegjëlisë do mbaronin edhe vitet e buzëqeshjeve të tyre të rralla dhe jeta do t’i mundonte pa prajtun deri në pleqëri nëse do ta arrinin një ditë atë. Ndërsa në vend të gjithë këtyre vuajtjeve,
Krijuesi preferoi t’i merrte pranë vetes.
E them me bindje këtë, se vetëm dora e Krijuesit mund të jetë e tillë që të të marrë pranë vetes pa dhimbje. Mjekët thanë se fëmijët kanë ndërruar jetë të helmuar në gjumë.
Ranë të flenë mes dyshekëve të vjetër, në një dhomë të suvatuar keq e të bërë me blloqe betoni, që edhe kjo s’qe e tyrja, të ndriçuar me një qiri të cilin e kanë lënë ndezur derisa i ka zënë gjumi, se, si gjithë fëmijët, kanë patur frikë nga errësira dhe ... Dhe kur kanë rihapur sytë, kanë parë të jenë mes një drite të pafundme, pranë një gjyshi mjekërbardhë që do t’i ketë pranë përjetë. Ndërsa ne që mbetëm këtu mes shiut, gropave të rrugëve, zhurmës së makinave, rendjes së internetit, sharjeve të politikës, premtimeve për drita 24 orë, kemi kurajën injorante të themi se ata vdiqën tragjikisht dhe të gjykojmë kështu veprën dhe vendimet e të Plotfuqishmit.

Zana Xheka është shprehur se nuk ka qenë e lirë as në ceremoninë e varrimit të katër fëmijëve pasi është shoqëruar nga policia. Nëna e fëmijëve nuk ka qenë dakord që të miturit të varroseshin në Tapizë, ndërsa ka pohuar se policia e shoqëroi në varrim, pasi familja e bashkëshortit nuk donte ta lejonte që të ishte e pranishme aty. Varrimi i femijeve eshte bere nga xhaxhai i tyre.Nëna e katër fëmijëve të vdekur nga asfiksia si pasojë e një qiriu të ndezur në banesë, ka thënë se ishte ndarë nga i shoqi pasi ai ushtronte dhunë të vazhdueshme ndaj saj, ndërsa ka pohuar se kishte kërkuar mbrojtje nga policia si dhe ndihmë sociale tek pushteti lokal, por askush nuk e kishte ndihmuar.


Të krishterët e hershëm, të bllokuar mes vuajtjeve dhe shtypjes së të më fuqishmëve, e kishin humbur shpresën për shpëtim në këtë botë dhe, duke mos patur më as fuqi e as mundësi për të kundërshtuar, ia kishin lënë shpëtimin zbritjes së Krishtit sërish në Tokë. E kishin mbledhur mëndjen të vazhdonin kokëulur të vuanin në Tokë dhe të shihnin se si frynin barqet pasunarët e kohës, duke pritur ditën kur në jetën e përtejme rolet të ndërroheshin.
Ndërsa Migjeni, shumë shekuj pas tyre, por vetëm një shekull para nesh, e kishte humbur këtë lloj shprese dhe i mbushur plot vullnet për të kundërshtuar të keqen, thirri për grushtin e fuqishëm mu n’zemër me ja ngjesh malit që s’bzan. E bëri këtë, për Lulin e vocër, për kërthijat e gështenjashitsit të lagur n’shi, apo për një shtatore fmije të ngrim n’akull.  
Unë, me katër shtatore foshnjash, nuk kam më fuqi ta përball të keqen si Migjeni, ndaj po i kthehem shpresës tek i Plotfuqishmi, duke ia lënë atij shpresën t’i japë secilit hakën.

Qofshi të lumtur atje lart së bashku, ëngjëj të vegël!

RILEXIMI
Duhet që çdo njëzet vjet të rilexojmë nga fillimi të gjitha librat që kemi kënduar në jetë. E në qofshin shumë, të paktën ata më të rëndësishmit e themelorët. Ky qe mendimi i parë që më shkoi ndër mënt duke lexuar “Njëzet vjet ngatërresa Ballkanike” të Edith Durham-it. E kisha lexuar këtë libër nja 15 vjet të shkuara në fillim të viteve ‘90, më kish bërë përshtypje e më kish dhënë informacione dhe, kaq.
S’ka dy javë që bleva në një bukinist, një botim të vjetër të këtij libri, të botuar në gusht 1944. Meqë ra llafi, vini re edhe kohën. Gusht i ‘44-s, kur bota mbarë, e me të edhe Shqipëria, ishte mes flakëve të luftës, kish njerëz të letrave që përkthenin e botonin Miss Durhamin! Po nejse, kjo është tjatër punë. Më një vënd të librit, më tërhoqi vëmendjen një frazë e zonjëzës së nderuar tek thosh se, gjatë vizitës nëpër Shqipërinë e vitit 1903, “Kajmekami i Leskovikut me tha se të gjithë nëpunësit janë shqiptarë bektashinj, por shkojnë sa për sy e faqe në xhami se kanë hall se i heq qeveria nga puna”.

E ndërruam fenë, për të mos humbur pasuritë; u bëmë më turq se turqit, për të mos humbur pozitat; u bëmë komunistë me tesera e me sllogane, për të shkuar jetën më lehtë; u bëmë demokratë brënda natës, se kjo qe moda e kohës, pastaj u ndamë sërisht sipas partive që janë në pushtet dhe vazhdojmë ta bëjmë këtë këmbim tash çdo katër vjet.

Ku ndryshon ajo që thosh Kajmekam efendia para njëqind vjetëve, me atë që dëgjojmë rëndom lart e poshtë: “shkova në miting se mos më hiqnin nga puna”, ose “u futa në partinë X që të më merrnin në punë”?

Po ta kisha kënduar këtë frazë të librit në botimin e viteve ‘90, do dyshoja se përkthenjësi ishte ndikuar në përkthim nga frazeologjia e ditëve të sotme, por jo, përkthimi ishte goxha i vjetër, i stamposur e i fiksuar në letrën e zverdhur të 70 vjetëve më parë.
Bash për këtë punë, them se duan rilexuar librat çdo njëzet vjet. Me siguri, ndryshe do ta kem kuptuar këtë frazë njëzet vjet më parë dhe ndoshta as që më ka rënë në sy fare, e komplet ndryshe e kuptoj sot pas njëzet vjetësh, në sistemin e partive punëdhënëse. Asokohe bën vaki ta kem admiruar Kajmekamin arnaut, duke nxjerrë në pah aftësinë e popullit tonë krenar për ta kthyer gunën sipas erës, ndërsa sot mendova gjithë maraz kur e lexova, se si ka mundësi që nuk hoqëm dorë asnjëherë nga të kthyerit e gunës nga fryn era.

Megjithatë, kemi ardhur shumë vonë në këtë botë për të shpikur gjëra të reja. Këtë dilemën time e ka patur edhe më parë një njeri i ditur, Fan S. Noli  , i cili thosh: “E lexova Don Kishotin kur isha 20 vjeç dhe kam qeshur; e rilexova kur u bëra 40 vjeç dhe u mendova; e rilexova kur u bëra 60 dhe qava”.


Artan Lame, G. Shqip

Plehrat pa doganë

Pak ditë pasi miratoi ligjin për importin e mbetjeve të riciklueshme, qeveria po përgatit një tjetër masë që nxit futjen e mbeturinave në vend.

Top Channel ka mësuar se Këshilli i Ministrave ka hartuar një draft, i cili heq tarifat doganore për importin e një numri të madh mbeturinash. Projektligji “për disa ndryshime në ligjin nr 9981 për miratimin e nivele doganore" mban datën 10 nëntor 2010 dhe pritet që shumë shpejt të dërgohet në kuvend për miratim.

Drafti lejon importin pa tarifë doganore të një sërë tipeve të mbetjeve. Më konkretisht, tarifat e mbeturinave urbane, nga dy bëhet zero. Ajo e llumrave të ujërave të zeza po kështu bëhet zero.

Dogana hiqet edhe për mbeturinat klinike si dhe dhe ato të halogjenizuara. Ulja më e fortë e tarifave bëhet për ato mbetje të cilat projektligji dhe kodi doganor i kategorizojnë si të tjera. Dogana e këtyre llojeve të mbeturinave nga 10 për qind që është aktualisht do të bëhet zero me projektligjin e ri.

Qeveria e argumenton heqjen e doganave të plehrave si një detyrim që i rrjedh nga marrëveshjet që ka me organizatën botërore të tregtisë. Por këto nisma janë kundërshtuar ashpër nga zërat e ambientalistëve dhe madje edhe nga opozita, të cilët thonë se Shqipëri është një vend i tejmbushur me mbetje.

Madje sipas tyre këto nisma do krijojnë hapsira për për përfshirjen e qarqeve mafioze, pasi industria e plehrave është një nga më të preferuarat për to. 

T. Channel

Revolucion shkencor në CERN, krijohet ANTIMATERIA

Një rezultat që duket sikur është marrë nga një skenar filmi. Atomet e antimateries janë prodhuar në laborator dhe “izoluar” në një eksperiment të kryer nga CERN-i në Gjenevë.

Rezultati është arritur falë eksperimentit Alpha, që ka lejuar për herë të parë të prodhojë në mënyrë të kontrolluar atome që kanë karakteristikat e kundërta të lëndës së zakonshme, sikur ta reflektonin në një pasqyrë.

Bëhet fjalë për krijimin e 38 atomë të anti-hidrogjenit.

T.Ch

Video intervistë në CERN: http://www.youtube.com/watch?v=cuyvXz-tpCo



Ç'është Antimetaria?
http://it.wikipedia.org/wiki/Antimateria

Nëse ky eksperiment provon krijimin e materies nga antimateria atëherë do të provohet teoria se nga përplasja e vrimave të zeza u krijua materia. Ky variant do të hidhte poshtë versionin se bota u krijuar nga Zoti, atë variant që biologjikisht e hodhi poshtë Darvin me studimin “Mbi origjinën e llojeve” 1859.

Gjithashtu edhe shkencetari Stefën Hawking me librin e tij më të ri “The Grand Design”, kundërshton mendimin e Isak Njutonit se "universi është krijuar nga Zoti dhe se nuk mund të jetë krijuar nga kaosi".



Ai shkruan se përplasja e madhe nuk ndodhi si pasojë e ndërhyrjes së ndonjë force të mbinatyrshme, por qe rezultat i pashmangshëm i gravitetit të ulët.



"Sepse ekziston një ligj që quhet gravitet dhe universi mundet dhe do të vazhdojë të krijohet vetë, nga asgjëja. Krijimi spontan është arsyeja përse ekziston diçka dhe jo asgjë, përse universi ekziston dhe ne vetë ekzistojmë". . Për të madhin Stephen Hawking, në pension prej një viti dhe hipur tashmë në katedrën e zënë nga Newton, çështja është e mbyllur.

Stop Injorancës - Ndal Paditurisë !

Gallup International: Shqiptarët pro “Shqipërisë etnike”

TIRANË- Sipas sondazhit të “Gallup International”, pjesë e projektit “Balkan Monitor” shumica e shqiptarëve në Ballkan e mbështesin idenë e bashkimit të trojeve të tyre në një “Shqipëri të Madhe”, sic thekson Gallup International

Sondazhi tregon se mbi 62 për qind e të anketuarve në Shqipëri, 81 për qind në Kosovë dhe 51.9 për qind e të anketuarve në Maqedoni mbështesin bashkimin e trojeve në atë që shqiptarët preferojnë të quajnë “Shqipëria Etnike” apo “Shqipëria Natyrale”.

Për “Shqipërinë e Madhe”, në bazë të këtyre rezultateve,

Shqipëri,

62.8% janë pro,
29.7% janë kundër,
4.4%janë përgjigjur “nuk e di”
dhe 3.1% kanë refuzuar të përgjigjen.

Kosovë,situata duket më pro bashkimit, pasi

81% e kanë përkrahur këtë ide,
12.6% janë shprehur kundër
dhe 2.9% kanë “abstenuar”,
ndërkaq 2.6% nuk janë përgjigjur.

Por shumica e të anketuarve u shprehën se dyshojnë se unifikimi i të gjithë shqiptarëve etnikë në rajon do të ndodhë në një kohë të afërt. Ideja për bërjen e Shqipërisë brenda një vije kufitare ka një shekull që vazhdon të mbetet popullore në Kosovë, Serbi, Mal të Zi, Maqedoni dhe Greqi.

(m.a/BalkanWeb)

Epirotët e vjetër janë... ilirët

Gjuha e epirotëve të vjetër, hulumtimi i Arsim Spahiut, për një terren që shpesh është mbjellë me nacionalizëm dhe diletantizëm, mbron tezën delikate dhe komplekse: karakterin etnik ilir të epirotëve

"Gjuha e epirotëve të vjetër" i Arsim Spahiut merret me një problem të vështirë e të ndërlikuar që megjithëse i rrahur në literaturën historike gjuhësore shkencore, në dy dekadat e fundit ka qenë një terren që shpesh është mbjellë me nacionalizëm dhe diletantizëm nga botime jo shkencore. Vepra e këtij doktori të shkencave në histori të lashtë i Universitetit të Franshë-Komtesë (Franche- Comté) në Francë, është e treta e ciklit të hulumtimeve mbi karakterin etnik ilir të epirotëve: Orakulli i Dodonës dhe epirotët, I, Tiranë, 2008; Mbi arkeologjinë e Dodonës dhe të Epirit, II, Tiranë, 2009; Gjuha e epirotëve të vjetër, Tiranë, 2010.

Prezantimi iu bë dje në Akademinë e Shkencave, në prani të autorit i ardhur nga Parisi, vendi ku jeton pas një jetës së vështirë në internim në Shqipëri, po edhe për arsye të punës kërkimore shkencore në Bibliotekën Kombëtare të Parisit, burimi i tij për lëndën dokumentare.
Prof. Seit Mansaku, tha për "Shekullin" se autori është përpjekur të mbështetet në të dhënat më të pranueshme, në tezat më të qëndrueshme, i ka sistemuar dhe paraqitur ato në një trajtë që i japin librit vërtet një karakter jo diletantesk siç ndodh nganjëherë në këtë fushë, por një libër shkencor. Prandaj "është vërtet meritë e këtij autori që për një problem kaq të vështirë dhe ku janë shprehur shumë hipoteza ka ditur të përzgjedhë ato që janë më afër të vërtetës shkencore".
Po kur ka qenë hera e fundit në këtë akademi që është diskutuar për këtë gjë?
Një kuvend i studimeve ilire është bërë më 1972 pastaj një tjetër konferencë e madhe albanologjike është bërë më 1982 për etnogjenezën e shqiptarëve për formimin e gjuhës dhe të kulturës të popullit shqiptar. Dhe të gjitha këto materiale të kongreseve dhe të kësaj konference janë botuar. Nga këto ka kaluar vërtet një kohë e gjatë, pavarësisht se "për të pasur rezultate të reja në këto fusha kaq të vështira nuk mund të bëhet ndryshe". Dhe si shton me të drejt, prof. Mansaku, kanë dalë edhe probleme të tjera, siç është rishikimi i standardit, çështje për të cilën Qendra e Studimeve Albanologjike përgatitet të organizojë në dhjetor një konferencë të shumëpritur.

Zoti Spahiu ju po prezantoni një vepër mbi çështje të etnogjenezës në Akademinë e Shkencave të Shqipërisë, derë që s'hapet lehtë për këto çështje. Po për ju ka domethënie kjo?

Në Shqipëri botohen shumë libra mbi pellazgët dhe ilirët edhe nga njerëz të cilët nuk mbështeten në referenca, në autorë, gjuhëtarë ose historianë të cilët janë të njohur. Kaq sa për të vënë në dukje një ndryshim midis librit tim dhe librave që botohen nga njerëz që janë dashamirës të çështjes kombëtare, atdhetarë, intelektualë. Për ata do të ishte kjo fushë si për mua, ta zëmë, inxhinieria ose mjekësia.

Atëherë në këtë keqkuptim të rolit të patriotëve për të dëshmuar etnogjenezën, lashtësinë, ky libër çfarë teze merr dhe mbron?
Argumente të shumtë gjuhësor mbi karakterin ilir të epirotëve të vjetër. Teza bazë është: epirotët e vjetër janë ilirët. Po përdor kohën e tanishme, pra, janë e jo kanë qenë: Epirotët e vjetër janë ilirët. Mirëpo këtu ka diçka tjetër. Dhe kjo është hipoteza ime. Shumë autorë i quajnë epirotët pellazgë, autorë të tjerë i quajnë ilirë. Asnjë nuk thotë pellazgët dhe ilirët e Epirit ose ilirët dhe pellazgët e Epirit, por vetëm njërën fjalë ose fjalën tjetër. Për mendimin tim, përderisa bëhet fjalë për të njëjtën kohë, atëherë duhet të jenë pellazgët ilirë ose ilirët pellazgë siç është thënë deri në fund të shekullit të kaluar, njëkohësisht për dhe arbër dhe shqiptarë.

Kur thoni gjuha e epirotëve të vjetër, çfarë dëshmish sillni ju për një nga elementet që ka qenë gjithnjë problem për t'u dëshmuar në fushën e studimeve ilirike.
Për arsye se nuk është punuar sa duhet, prandaj. E kam hapur prapë këtij kapitull. Duhet të punohet në këtë drejtim.

Kjo siguria juaj nga çfarë lloj burimesh vjen dhe çfarë kërkimesh keni bërë?
Te autorët me të njohur të Greqisë së vjetër edhe te autorët e tri shekujve të fundit. Janë pothuajse të gjithë, ata që në mënyrë të drejtpërdrejtë ose tërthorazi thonë se epirotët janë pellazgë. Ndërsa nga autorët modernë të tri shekujve të fundit disa thonë janë pellazgë dhe të tjerë që janë ilirë. Ata që thonë ilirë nuk thonë asnjëherë pellazgë dhe e anasjellta. Pastaj ka një dëshmi gjuhësore që provojnë se pellazgët janë ilirë.

Mund të na e ilustroni?
Kalimi nga dh në d, nga o në a, janë tipare të pellazgjishtes dhe ilirishtes. Ka dhe të dhëna të tjera që i kam renditur në libër. S-ja në fillim të gjithë emrave që fillojnë me s, është e aspiruar, kurse në ilirisht dhe në gjuhë të tjera indoevropiane nuk është e atillë, as pellazgjisht nuk është kështu, as shqip.

Pak dimë kush është Arsim Spahiu, dimë që keni vuajtur shumë.
Në moshën 20-vjeçare më kanë internuar. Isha në vitin e dytë në Universitetin e Tiranës në Degën e Fizikës.

Për çfarë arsyesh ju internuan?
Arsyen e internimit e dinte vetëm Partia. Na ngritën nga Tirana drejt e në vendin ku qëndruam të internuar për 29 vjet, në kushtet më të vështira. Ishim familjarisht, dy prindërit, dy vëllezërit dhe tri motra të vogla.

Në Lushnje?
Në Gradisht, në qendrën e internimit. Kemi punuar në bujqësi ose në ndërtim.

Nga ana tjetër me studimet?
Unë fle pesë orë. E përballoj, pastaj paska miliona njerëz që flekan pesë orë dhe s'kanë nevojë për më tepër gjumë... Kam shkruar dy romane, shkrime, pamflete dhe dy herë i kam djegur, njëherë unë e njëherë babai. Babai im, Enver Spahiu në vitet dyzetë nuk kishte kurrfarë perspektive në Shqipëri, prandaj u dërgua në Kosovë, si mësues, falë marrëveshjes midis dy qeverive. Mirëpo në vitin 1947 kur u prishën marrëdhëniet shqiptaro-jugosllave, tim atë e internuan.

Çfarë rruge ndjek më tej hulumtimi juaj mbi etnogjenezën?
Tani një mendje më thotë të merrem me arkeologji, sepse nuk binden që pellazgët kanë arkeologji, pikërisht ata akademikët.

Megjithëse komplimentet për librin nuk jua kursyen sot.
Ato që i thanë detyrohen t'i thonë. Sigurisht që ka pasur arkeologji të pellazgëve. Mirëpo kjo është e periudhës para greke. Grekët mendohet që kanë ardhur në Ballkan në shek. 18-19 para epokës së re. Por këtu nuk janë botuar librat, nuk ka literaturë. Desha të provoja karakterin ilir etnik të epirotëve. Për këtë kam punuar.

Prof. Seit Mansaku: Përpjekje për të pranuar lidhjen e shqipes me ilirishten
"Është gjë e njohur tashmë që në greqishte ka disa elemente të hershme të cilat nuk shpjegohen dot me gjuhën greke vetë, domethënë që i përkasin një substrati tjetër gjuhësor, që nuk janë në atë linjën e zhvillimit të pandërprerë nga indoevropianishtja në greqishte. Këto elemente duket se i përkasin një substrati të hershëm të lashtë të cilin disa e kanë quajtur pellazgjik, disa e kanë quajtur mesdhetar, disa protoindoevropian. Autori ka mbrojtur tezën e formuluar edhe nga të tjerë më përpara që pellazgjishtja ka qenë një gjuhë indoevropiane dhe këto elemente në greqishte që nuk shpjegohen dot me greqishten, duhen mbledhur, duhet parë shtrirja e tyre gjeografike ku mbizotërojnë. Për shembull emrat e tipit Korinthos me grupin nth ose emrat e tipit Larisa që nuk gjejnë shpjegim në greqishte. Autori përpiqet të shpjegojë që këto kanë një përhapje në zonën trako-ilire, prandaj që pellazgjishtja duhet të ketë pasur lidhje me ilirishten, të tjerë kanë thënë me trakishten. Por iliro-trakishtja është përsëri një binom jo pa lidhje njëra me tjetrën, sepse dhe për shqipen, disa mbrojnë tezën nga ilirishtja, disa mbrojnë tezën nga trakishtja.
E rëndësishme është kjo që nga pikëpamja metodologjike autori Arsim Spahiu nuk përpiqet të shpjegojë pellazgjishten nëpërmjet shqipes, duke mënjanuar ilirishten që është patjetër një fazë e ndërmjetme dhe e gjatë. Dihet nga burimet historike të autorëve grekë edhe latinë që në antikitet këtu kanë qenë ilirët dhe pas ilirëve janë shqiptarët. Nuk mund të bëhet lidhja nga shqiptarët te pellazgët duke kapërcyer ilirët siç kanë bërë disa autorë. Kurse Spahiu përpiqet ta pranojë lidhjen e shqipes me ilirishten dhe pastaj të ilirishtes me pellazgjishten dhe kjo është një gjë pozitive. Problemi pellazgjik nganjëherë është marrë si një problem romantik, nacionalist, diletantesk, por kur trajtohet me metoda shkencore me seriozitet shkencor, me ato argumente sado të pakta dhe nuk teprohet me etimologjizime të kota, mund të kthehet vërtet në një problem shkencor ashtu siç është."

Elsa Demo, G. Shekulli