Borxhet e mia

Do të vdes,
do të vdes i mbytur në borxhe,
s'është asgjë mbytja në lum a në dhomat e gazit.

I kam borxhe nënës që s'ia ngrita varrin,
i kam borxhe lisit që s'ia hodha pjergullën,
i kam borxhe dashurisë që ia vodha të dielën,
i kam borxhe krimit që s'i vura emër.

Do të vdes,
do të vdes i mbytur në borxhe.

I kam borxhe fjalës që s'e pashë në ëndërr,
i kam borxhe korbit që s'ia zbardha pendët,
i kam borxhe vitit '13 që s'ia mbylla plagët,
i kam borxhe ardhmërisë që ia lashë tek pragu
terrin e një kohe të largët.

Do të vdes,
do të vdes i mbytur në borxhe.

U kam borxh të gjallëve,
u kam borxh të vdekurve;
gurin e varrit e shes
të laj borxhet.

Dhe vë pikën këtu.
Tani mund të flisni
për borxhet që më kini ju.

Xhevahir Spahiu

Kompania farmaceutike pohon: Kanceri transmetohet përmes vaksinave

http://www.naturalnews.com/033584_Dr_Maurice_Hilleman_SV40.html

Një kompani farmaceutike ka pohuar dhe pranuar fakte tragjike. Ato teori që dukeshin sikur prodhoheshin nga një mendje e c’ekulibruar për fat të keq janë realiteti me të cilin duhet të përballemi. Kompania pranoi se ka vaksinuar virusin e kancerit me anë të vaksinave, shkruan uebsajti, Libero.

Intervista shokuese, e censuruar natyrisht u bë nga studiuesi i historisë së mjekësisë, Edward Shorter për televizionin publik, Boston WGBH, por u hoq nga libri “The Health Century” për shkak të përmbajtjes, ku pohohet se Merk ka injektuar virusin vdekjeprurës (SV40 dhe virusa të tjerë) të aftë të provokojnë kancer, në popullsinë e gjithë botës. Kjo shpjegon në fakt dhe rritjen e shfaqjes së kancerit këto 50 vitet e fundit.

Në dokumentarin “In Lies we trust: the CIA, Hollywood and Bioterrorism”, e prodhuar dhe krijuar nga shoqata të konsumatorëve dhe ekspert i shëndetit Leonard Horowitz, është intervistuar eksperti më i madh i vaksinave, doktor, Maurice Hilleman. Ai shpjegon se përse janë shpikur SIDA, leucemia dhe sëmundje të tjera të tmerrshme vdekjeprurëse.
http://youtu.be/vxyVK3pAiQQ
Në vaksinat që shiten për popujt e konsideruar si të botës së tretë, janë zbuluar se këto përmbanin hormonin B-hCG, një përbërës anti-pjellor. Gjykata e Lartë e Filipineve zbuloi se 3 milionë e gjysmë gra e vajza kanë marrë këto vaksina të kontaminura, kështu dhe në Nigeri dhe në Tajlandë.
http://youtu.be/4W2MJbcgn1g

(d.b/BalkanWeb)

2050

Kishte kohë që nuk po merreshim dot më vesh me njëri-tjetrin dhe kështu për të shpëtuar marrëdhënien tonë iu drejtuam për ndihmë psikologëve.
Këta të fundit, pas shumë e shumë përpjekjesh të pashpresa, na këshilluan një metodë të re teknologjike që u kishte dhënë zgjidhje mjaft konflikteve të natyrave të ndryshme.
Natyrisht që pranuam.
Specialistët si zgjedhjen më ideale na parashtruan klonimin e trurit.
Sipas dëshirës së saj, provuam të më klononin trurin e saj, por truri im e njihte vazhdimisht si virus dhe kështu proçesi u abortua.

Më pas pamë ç'pamë mbeti si mundësi që trurin tim t'ia klononin asaj, por pa shkuar proçesi i implimentimit as 15%, temperatura e trupit të saj filloi të rritej rrezikshëm dhe mbi ekran u shfaq një tabelë që thoshte se nuk kishte më hapësirë të mjaftueshme për të përfunduar me sukses klonimin e trurit.

Më në fund e vetmja mënyrë për t'u marrë vesh ne të dy njëherë e përgjithmonë, mbeti ti vidhja asaj trupin dhe kështu bëmë.
Që prej asaj dite jemi shumë të lumtur.
Dalim bashkë për kafe apo birra, shohim bashkë ndeshjet e futbollit dhe madje edhe luajmë bashkë futboll. Nuk zihemi më kurrë, por veç kësaj, dashurohemi gjithmonë me të njëjtit persona.

Shkroi: Stop Injorancës !

‘Në krevat me burrin tënd që të të shpëtoj martesën’

Të lumtur me martesën e familjen që keni, por pasioni është shuar? Probleme seksuale në cift? Mërzi në dhomën e gjumit? Terapistja britanikja 32-vjeçare Charlotte Rose, i jep zgjidhje problemit.

Mirror shkruan se shume çifte i janë drejtuar asaj për të shpëtuar martesën, edhe pse me njëfarë ‘kostoje’. Në shumë raste ajo duhet të ndajë shtratin me bashkëshortin tënd.

Por, si tregon edhe vetë ajo jo gjithçka bazohet te seksi. Ajo ofron kurse të posaçme për të përmirësuar sjelljen intime në çift.

“Unë i inkurajoj ata të flasin me njëri-tjetrin dhe e përfshij veten duke u demonstruar teknika si burrave dhe grave”.

“Në të shkuarën kam bërë dhe seks të plotë me burra përpara syve të grave të tyre me qëllim t’u demonstroja teknika seksi. Kam bërë seks oral me meshkuj dhe femra, por vetëm nëse ata e kërkonin ata, asnjëherë kundra dëshirës”.

Terapistja tregon se ndodh që një cift ta shikojë vetëm njëherë në jetën e saj, kurse disa të tjerë i përsërisin seancat rregullisht.

Charlotte që të gjithë e thërrasin shkurt Charlie thotë se nuk tregon kurrë tërheqje emocionale ndaj burrave të grave të tjera që vijnë tek ajo për terapi.
“Për mua është vetëm punë”.

Shumë anglezë i drejtohen terapistes për këshilla si të shtojnë dëshirën për seks në çift.
Një grua e moshës 47 vjeç nga Devon përshkruan sesi ajo dhe burri i saj kërkuan ndihmën e Charlie.

Ajo thotë se kishte frikë se mos burri e linte pasi si partnere nuk po e tregonte veten plotësisht në shtrat, ndaj me një telefonatë caktoi disa seanca 3 orëshe tek Charlie.

“Ishte një eksperiencë magjike. Një nga vendimet më të mira në jetën time. Seksi oral në martesën time nuk ka qenë kurrë më i mirë se tani kur Charlie më tregoi disa teknika në seanca. Unë dhe burri jemi një çift sërish dhe mezi presim të shihemi në dhomën e gjumit. Jemi më të hapur, më të ndershëm me njëri-tjetrit dhe jo më të turpshëm”.

Kurse terapistja thotë se kujdeset për veten në maksimum.
“Shkoj në klinika çdo muaj, Ata e dinë çfarë pune bëj, nuk bëjnë pyetje të shpeshta, vetëm vizita dhe mjeket më tregojnë si të mbrohem nga infeksione të ndryshme që rriskoj t’i marr”.

Charlie është mjaft e njohur në Angli dhe falë një dokumentari që ka bërë lidhur me këtë temë në BBC.

(d.b/BalkanWeb)

Muharrem Xhediku, mbreti i tangos shqiptare, i arratisuri prej të gjitha burgjeve

-Muharrem Xhediku është një kompozitor që i përket gjeneratës së artistëve të viteve ‘40-‘60, por ai është pak i njohur, për shkak të vdekjes së tij të parakohshme dhe për shkak të heshtjes që u mbajt ndaj figurës së tij nga qarqet kulturore të kohës.


Zall Dardha, vendi ku fëmijët lindin duke kënduar
Zall Dardha quhet djepi i artistëve. Në këtë zonë lindën dhe u rritën njerëz që lanë gjurmë në muzikën etnike shqiptare si Muharrem Xhediku, Hazis Ndreu, Skënder Cala, Lirie Rasha, Qerim Sula, Caje Poleshi, Xhelal Çerpja, Sherif Dervishi, etj. Janë me dhjetra muzikantët, instrumentistët, valltarët, këngëtarët popullorë nga Zall Dardha që me kontributin e tyre jo vetëm kanë dhënë shfaqje në Zall Dardhë e Dibër, por edhe në mbarë Shqipërinë, madje në skenat më prestigjioze të Amerikës dhe Europës. Muharremi shkollën fillore e mbaroi pranë strehës vorfnore në Tiranë. Përveç bukës së përditshme, aty arriti të siguronte mundësi që i hapnin rrugë për t’u njohur me botën muzikore dhe që në fillim u vu re talenti i tij. Kërkoi të shkonte për studime, por nuk e siguroi dot. Mllefi i Muharremit për gjendjen e tij të mjerë ekonomike po rritej gjithmonë e më tepër. Pjekuria e moshës dhe ndërgjegjësimi i tij bën që ai të kalonte në kampin tjetër, ku rreshtoheshin të pakënaqurit ndaj regjimit monarkist. Ai kritikonte dhe stigmatizonte regjimin e kohës që e kish pllakosur vendin në varfëri ndaj ky ishte shkaku që regjimi e burgosi disa herë. Herën e fundit arriti të dalë nga burgu duke e thyer atë. Në vitin 1937, ai u shpall nga mbretëria si element i rrezikshëm dhe u burgos. Edhe në burg ai i binte çiftelisë dhe këndonte këngët e bukura dibrane.

Arratisja nga burgu zogist
Fati nuk kishte vendosur ta përkëdhelte akoma Muharremin, prandaj në bazë të akt akuzës ai do të dënohej me 20 vjet burg, prandaj rruga e vetme e shpëtimit ishte arratisja nga burgu dhe largimi për në Itali, për të ndjekur ëndrrën e tij të bukur, shkollimin për muzikë. Një natë para se të dilte në gjyq, një shok i dërgoi një pako me ushqime. Brenda pakos ishte futur një ibrik me kos ndërsa në fund një sharrë hekuri dhe një kastravec në mesin e të cilit fshihej lima e hekurit. Gardianët nuk e kontrolluan ushqimin e këngëtarit të tyre të preferuar. Muharremi kërkoi të shkonte në banjë nga mesi i natës dhe atje u mbyll brenda, derisa arriti që të sharrojë hekurat e dritareve të banjës dhe të arratisej nga banja, e cila nuk vëzhgohej nga rojet. Pas pak, në burg u dha alarmi. U rrethua edhe pjesa në periferi të burgut. Muharremi ndodhej pikërisht tek Bregu i Lumit. Për t’u shpëtuar të shtënave të rojeve dhe ndjekjes së tyre hidhet në lumë dhe bën sikur mbytet. Në fakt gjen një tub llastiku të cilin arrin ta mbajë në gojë dhe ta nxjerrë mbi ujë. Kështu ai arriti të mbijetojë. Ndërsa xhandarët dhanë lajmin se Muharremi ishte mbytur dhe dërguan lajmin në shtëpi. Nënë Sudja e mjerë në barrakën e vogël shpalli vdekjen e djalit dhe njoftoi të afërmit në Dibër. Milicët kishin hapur lajmin se kafshët ia kishin copëtuar kufomën dhe nëna e vajtoi djalin për së gjalli pa kufomë.

Studimet teologjike në Itali
Muharremi arriti të shpëtojë dhe të mbijetojë pas rënies në lumë. Ai arriti të vishet si fshatar, por vendosi të mos kthehej më në shtëpi, por të udhëtonte drejt Shkodrës. Pasi punoi për një farë kohe si karrocier për shpërndarjen e qymyrit nëpër shtëpitë e qytetit të Shkodrës, me emrin Martin Mirashi dhe me dokumenta të rreme të një shoku, futet në kolegjin jezuit të Shkodrës. Mundësia që arriti të futej në këtë kolegj ishte se fare rastësisht ai shpëton jetën e nipit të drejtorit të kolegjit, i cili ra nga një pemë. Por emri Martin Muharremi iu fiksua si një emër i dytë, si një emër i dashur. Pas tre vjetësh, kolegjin e mbaroi shkëlqyeshëm dhe u diplomua si prift. Drejtori i këtij kolegji, që e kishte shumë për zemër Muharremin (Martinin) e ndihmoi të shkonte për studime teologjike në Itali, bursë nëpërmjet Vatikanit. Ishte ende i ri kur emigroi në Itali, ku u gjend nën përkujdesjen e një prifti i cili e bëri bir në shpirt. Edhe në kolegjin e lartë të jezuitëve të qytetit të Laningos u dallua për zell në mësime dhe zgjuarsi. Por në vitin e fundit të kolegjit, ai shpalos të vërtetën e fesë së tij dhe të bindjeve të tij që tani nuk ishin as muslimane dhe as katolike, por ateiste. Kjo dëshmi e hapur i solli mjaft pasoja të rënda pasi provoi përsëri privimin nga liria, por këtë herë duke vuajtur burgimin në Vatikan. Me ndihmën e Luçias, vajza e një pedagogu të jashtëm të tij, por që nuk jepte lëndë fetare, por shkencore, arriti të arratiset nga ky burg duke u veshur si murgeshë.

Në Konservatorin e Bolonjës
Pas arratisjes nga burgu në Itali filloi jetën e vështirë të emigrantit ekonomik. Pa punë, pa përkrahje, i vetmuar dhe pa shpresë shkon në Siçili dhe fillon punë si kamerier. Punoi tre muaj dhe mori vlerësimin e pronarit të lokalit. Ajo që i jepte më zemër dhe e mbushte me shpresa pa fund Muharremin, ishte se pronari i lokalit administronte një konservator muzike. Muharremi (Mario) iu lut pronarit që të studionte për muzikë në këtë konservator jashtë orarit të punës dhe në fund t’iu nënshtrohej provimeve. Fati i hapi këtë herë plotësisht krahët për të. Edhe pse duhet të punonte, arriti të vazhdojë studimet në konservatorin e Bolonjës, duke shpalosur talentinNuk e pati të vështirë t’i mbaronte studimet e konservatorit me rezultate të larta. U diplomua në konservatorin e famshëm të Bolonjës dhe sigurisht që tani ndihej më krenar.

Kthimi në Shqipëri
Pas pushtimit italian të vendit, Muharremi vendosi të kthehej në Shqipëri. Ishte shpallur amnisti për të dënuarit e regjimit të Zogut. Ishte koha kur Shqipëria vuante nën thundrën e pushtuesit italian, ndërsa Muharremi kishte shtatë vjet që nuk e kishte parë familjen, e cila e konsideronte të zhdukur. Ai vendosi të kthehej në atdhe dhe të jepte kontributin e tij, tashmë si një intelektual profesionalisht i formuar.

Dashuria me Jelicën
Jelica. Një emër, një dashuri, një ëndërr, një këngë, një shpresë, një gëzim, një hidhërim, një vuajtje... Një femër jo si të gjitha femrat, një vajzë e veçantë që ia ngriti peshë zemrën që në momentin që e pa për herë të parë. Pikërisht, atëherë kur shpresat ishin ndërprerë, u shfaq ajo, Jelica, vajza malazeze. Ajo ishte e bija e kryegardianit të burgut. Ajo hynte e dilte në kamp për të takuar të atin. Ishte vetëm 16 vjeçe dhe babai e kishte dritë të syrit. Një ditë u takuan rastësisht në oborrin e kampit Jelica, malazezja 16- vjeçare, e bija e komandantit të kampit dhe Muharremi, i burgosuri shqiptar, që nuk pajtohej me asnjë regjim e padrejtësi. Muharremi, ky muzikant i lindur që prodhonte dashuri me sy, zemër, buzë, me këngë dhe me kitarën që s’e ndante asnjëherë, e tërhoqi si një magnet vajzën që dukej sikur kishte dalë nga bota e personazheve të një përralle të bukur. Çdo ditë nuk mund të kalonte pa u takuar, pa u parë. Muharremi, për këtë vajzë të bukur që më vonë do të bëhej gruaja e tij, kompozoi këngën e famshme “Jelica”.

Partizan në Brigadën e 18-të Sulmuese
Muharremi së bashku me bashkëshorten e tij Jelicën, inkuadrohen në Brigadën e 18-të, ku shërbeu në sektorin e propagandës dhe dha një ndihmesë të jashtëzakonshme në korin partizan. Muharrem Xhediku njehsohet me ata kompozitorë partizanë që krijuan këngë, himne dhe balada për Luftën NAÇL siç ishin Dhora Leka, Paparisto, Jakova, Avrazi, etj. Ndërsa bashkëshortja e tij, Jelica, dha një kontribut të madh si infermiere për mjekimin e të plagosurve të Brigadës. Muharremi mban Medaljen e Çlirimit për pjesëmarrje me armë në dorë në rreshtat e Ushtrisë Nacionalçlirimtare. Miço Kallamata, kuadër i Brigadës së 18-të Sulmuese, shkrimtar, në kujtimet e tij shkruan: “Muharrem Xhediku ishte një partizan dhe kuadër shembullor i Brigadës. Ai kryente me përpikmëri të gjitha detyrat e ngarkuara, duke luftuar me pushkë, penë dhe kitarë.” Sëmundja e rëndë, pasojë e vuajtjeve të luftës, e shkëputi nga gjiri i artistëve të Shqipërisë në kulmin e jetës dhe të krijimtarisë së tij artistike, që po njihte veç progres.

Në varr për së gjalli
Në vitet e pushtimit fashist, një natë, kur po futej në shtëpinë ku banonte, dy njerëz të armatosur e kapin dhe arrestojnë. Të nesërmen merret në pyetje në kuesturën fashiste. Qëndroi 35 ditë në arrest, me tortura dhe i mbytur në ankth, kurse ditën e tridhjetë e gjashtë e fusin në një makinë të mbyllur, të lidhur këmbë e duar dhe e ndalojnë diku andej buzë Korabit. Ishte buzë përroi, greminë. I zgjidhën sytë dhe i thanë: “Tani bëje varrin vetë!” Kështu na kanë urdhëruar. Ti do të varrosesh i gjallë!”. Muharremi punoi me një kazëm dhe një lopatë për shtatë ditë me radhë me dy ushtarakët e armatosur mbi kokë, që herë flisnin shqip dhe herë anglisht. Në ditën e shtatë arriti të hapte një gropë të madhe 2 metra të gjatë dhe po aq të thellë. Në ditën e tetë i kërkuan përsëri kompromis për bashkëpunim. I dhanë 48 orë kohë për t’u menduar. Pas kufirit kohor, dy ushtarakët u kthyen dhe e pyetën nëse kishte reflektuar. Muharremi u tha se nuk kishte parë e dëgjuar të torturohej njeriu pa faj dhe pa shkak. Ai firmosi në letër të bardhë se nuk kishte asgjë për të thënë dhe për të bashkëpunuar. E hypën të lidhur në një makinë të mbyllur dhe u nisën. Rruga ishte shumë e keqe, gropa-gropa. Makina tundej shumë dhe ushtaraku që ishte lart në karroceri nuk duroi më, por e ndaloi makinën dhe kërkoi që edhe ai të rrinte përpara. Mbeti vetëm. Në një kthesë Muharremi pa se dera ishte e hapur. Nuk mund të jepte dot shpjegim nëse u hap vetë nga tronditjet e makinës në rrugë apo e harroi oficeri fashist, por Muharremi menjëherë filloi të përpunonte me shpejtësi mundësinë e hedhjes nga makina. Shtyu derën e makinës me këmbë dhe në një kthesë të padukshme u hodh. Pas 25 ditë dhe netë udhëtimi, arriti në Prishtinë tek Ivan Tomasheviqi, për të cilin kishte patur një rekomandim nga Alush Zari, me të cilin kishte patur lidhje që në Tiranë. Ivani e pranoi në shtëpi, i ofroi strehim dhe e ndihmoi të punonte si përkthyes në Dhomën e Tregtisë. Më vonë, Muharremi arrin të futet si nëpunës, protokollist-arkivist në zyrat e pushtetit fashist në Prishtinë. Ai njihte disa gjuhë të huaja dhe kjo e ndihmonte në punën e tij. Megjithatë, ai ishte kurdoherë në vëzhgim. Në vitin 1943, një spiun kishte dorëzuar një listë për burgosjen e 92 shokëve kosovarë në Federalin e Ferizajt. Muharremi njoftoi shokët dhe ata arritën që të shpëtonin. Ai ndiqej në çdo hap që hidhte dhe nga shkonte. Këtë e ndjente edhe vetë, prandaj, pasi e gjurmoi, vendosi që spiunin Alush Agai ta qëllonte, por nuk arriti ta vrasë. Pas këtij atentati, 7 karabinierë e rrethuan, e kapën dhe në tetor 1943 e burgosën në kampin e Prishtinës.

Sëmundja e rëndë
Në dhjetor të vitit 1944 e deri në janar të vitit 1945 sëmuret rëndë nga tuberkulozi dhe ftohja e rëndë që kishte marrë maleve, burgjeve e internimeve dhe kurohet në Spitalin Ushtarak të Tiranës. Pas daljes nga spitali, aktivizohet me Ansamblin e Ushtrisë ku qëndroi deri në maj të vitit 1946. Nga viti 1946 rimobilizohet dhe shkon me shërbim në Korçë. Përsëri sëmuret dhe detyrohet përfundimisht të largohet nga ushtria për arsye shëndetësore. Për rreth dy vjet kurohet në spitalin e Tiranës dhe pas daljes nga spitali fillon si kitarist në Orkestrën e Teatrit Popullor, që më vonë kthehet në Filarmoninë e Tiranës. I besohet detyra e përgjegjësit të orkestrës së Estradës së Tiranës. Por Muharremi tani kishte një armik edhe më të egër se ai i luftës, këtë herë brenda trupit të vet, sëmundjen e rëndë të tuberkulozit. Edhe pse ndihej i ligësht prej sëmundjes, ai gjente forcën e madhe për të mos u dorëzuar tek muzika, ilaçi dhe ushqimi shpirtëror

Trashëgimia e kompozitorit Xhediku
E veçanta e tij ishte se ai i shkruante vetë tekstet dhe i kompozonte mbi bazën e tabanit tonë kombëtar. Këngët si "Falmi sytë e shkru", "Engjëllushes", "Matura", "Jelica", etj. kanë mbetur edhe sot në kujtesën e asaj gjenerate si këngët me motivet më të bukura plot pasion të dashurisë. Është me të vërtetë kënaqësi kur dëgjon sot nga goja e këngëtarit të mirënjohur Aleksandër Gjoka këngën e riorkestruar nga Edmond Zhulali “Falmi sytë e shkru”. Teksa dëgjon këtë këngë hit në ato vite, që u ka rezistuar kohëve për vetë forcën e poezisë dhe ëmbëlsisë së muzikalitetit, bindesh për talentin e Muharrem Xhedikut, pinjollit nga treva e artistëve, sikurse është quajtur me të drejtë Zall Dardha e Dibrës. Krahas muzikës së lehtë, ai kompozoi dhe këngë popullore si: “Cuca e Radomirës”, “Hajde shpirt se erdh pranvera”, “Te kroni”, etj. Mrekullohesh kur dëgjon nga Eranda Libohova këngën “Cuca e Radomirës”. Xhediku është kompozitori i parë që solli me profesionalizëm ritmet e muzikës së lehtë, sidomos të tangos në Shqipëri. Ai shkroi dhe kompozoi në të gjitha gjinitë e muzikës, jo vetëm këngë, por edhe romanca, pjesë për koncerte, suita orkestrale, opereta, muzikë vallëzimi, etj. Tangot e tij këndohen dhe kërcehen edhe sot. Kemi dëgjuar në origjinal këngët e herëshme të Muharrem Xhedikut dhe jemi impresionuar. Kur dëgjon “Artistin e Popullit” Ramiz Kovaçi të këndojë “Bareshë e malit”, shoqëruar në piano nga Margarita Kristidhi, të duket sikur je pranë burimeve të malit e mes cicërimave të zogjve. Karakteristika të veçanta ka edhe kënga “Kur më zbret bregut”, kënduar nga Pranvera Baçe, këngëtare e grupit artistik të Korçës. Sjell humor por shoqërohet nga ndjenja “Kënga e pleshtit”, interpretuar nga artisti Hysen Pelingu. Kënga “Matura” ose “Unë për ty nuk do të shkruaj”, në ato vite himn i tangos shqiptare, interpretohet nga një zë dinjitoz i muzikës shqiptare, Anita Take. Mjaft interesant është gjithashtu interpretimi i Gaqo dhe Luiza Çakos në këngën “E dua jetën”, nën dirigjimin e Nesti Uçit. Dueti Anita Take dhe Xhavit Xhepa është një kombinim i mahnitshëm zërash tek kënga “Te burimi”. Muzika si në këngë, ashtu edhe orkestrale, p.sh. tek kënga “Në parkun e qytetit”, kënduar nga Anita Take, është shumë ngacmuese, ngazëlluese, duke provokuar lëvizje të pashmangshme. Zëri i Pjetër Gjergjit tek kënga “Lisi plak” tingëllon si kënga e një bilbili mali. Dhe më tej, dueti Pjetër dhe Florinda Gjergji tek kënga popullore e Xhedikut “N’at” livadh” duket sikur me të vërtetë vallëzon nëpër livadhet dhe lëndinat e bukura dhe të pafundme shqiptare. Të befason zëri i ëmbël i Xhavit Xhepës tek kënga “Ja bilbili ligjëron” (Çelin lulet), një zë melodioz, i pjekur, i padëgjuar në ditët e sotme, një zë që ta mbush shpirtin plot kënaqësi dhe të mrekullon. Duetet Pjetër Gjergji dhe Anita Take vazhdojnë me këngët “Ndarja nuk na ndan” dhe “Të pres”, këngë karakteristike të tangos shqiptare, vepra të papërsëritura të Xhedikut.

Shekulli

Monsanto në Shqipëri

Në të gjithë botën në 25 maj dhe në 12 tetor të këtij viti, priten të organizohen marshime protestash kundra një kompanie të quajtur Monsanto.
http://www.facebook.com/occupymonsanto?fref=ts

Po ç'është kjo Monsanto?
Monsanto është një koorporatë ndërkombëtare me shtrirje në të gjithë botën, e cila mundëson modifikimin biologjik të ushqimit, hormone për gjëtë e gjalla si dhe OMGJ për bimësinë. http://en.wikipedia.org/wiki/Monsanto

Po në Shqipëri ka protesta të tilla?
Jo.

A është shtirë kjo koorporatë edhe në Shqipëri, apo ne shqiptarët ushqehemi ende me produkte natyrale, bio?
Në Shqipëri kjo koorporatë ka hapur disa degë të saj dhe ky do thoni ju???

Sa më pranë fermerëve shqiptarë...

Albania
Bruka Seedling
Divjake 2
Lushnje
Tel: +355 371 21 41
Fax: +355 371 21 42

Ndiqni një dokumentar për tu informuar më në detaje rreth problemit në fjalë, i cil ka ngritur në këmbë shoqërinë civile në të paktën 600 shtete të ndryshme të botës.
http://youtu.be/5rPTpDvj5yE

Në rrjetet sociale ka dhjetra e dhjetra organizime e lajmërime mbi marshime të tilla proteste, anembanë botës:
http://www.facebook.com/MarchAgainstMonstanto/events

Të gjithë fqinjët tanë në 12 tetor do organizojnë protesta të tilla në kryeqytetet e tyre, po ne shqiptarët?
Për një ushqim të pastër e natyral, pa pesticide e hormone, pa modifikime gjenetike, në emër të shëndetit e jetës tonë e të fëmijëve tanë.

http://www.march-against-monsanto.com/

STOP PADITURISE DHE SHKATERRIMIT ! (S.I)

Jemi të varfë për të bërë plazh në Shqipëri

Këtë vit nuk ishim mirë nga gjendja ekonomike për të përballuar pushimet në rivierën e mrekullueshme shqiptare, prandaj u detyruam të shkonim për pushime në Turqi!
Shkroi: Stop Injorancës !

Tendencë, trend apo prirje?

"Viktimat e gjuhës janë më të shumta se ato të shpatës" thotë një nga ideologët e lëvizjes kombëtare Sami Frashëri.

Le të marrim sot për shqyrtim fjalën "Pri" të shqipes, fjalë e stërlashtë e kësaj gjuhe, e cila ka shërbyer si rrënjë për të formuar dhjetra e dhjetra fjalë të reja në shqip apo në gjuhët e tjera.

"Prina", apo "na pri" është një sinonim i të thënit "na drejto", sepse ai që prin është i pari, ai është prijësi. Pikërisht nga kjo fjalë rrjedh edhe fjala e sotme prind.

Por pikërisht nga kjo rrënjë vjen edhe fjala e ashtëquajtur latine "primi", e cila tregon sërish të parët. Nga ana tjetër është vetë fjala shqipe "të parët" ajo që krijon në italishten e sotme fjalën "parenti", e cila gjithashtu nënkupton prindërit.




Primitiv, është një fjalë tjetër ndërkombëtare, e cila ndërtohet pikërisht mbi fjalën e stërlashtë shqipe "pri" dhe tregon njerëzit e parë, të parët tanë.
Princip, është një tjetër fjalë ndërkombëtare e krijuar nga kjo fjalë dhe që tregon hierkinë e vlerave të një njeriu.
Privat, një fjalë ndërkombëtare, e cila tregon se prijës të gjithçkaje private, jemi ne vetë.

Një tjetër fjalë e krijuar në shqip është edhe fjala "prirje".

Dhe ç'bëjmë ne shqiptarët sot me këtë fjalë të moçme shqipe?
E zëvendësojmë me fjalë të huaja si tendencë, apo trend.

Shkroi: Stop Injorancës !

Shqiptarët racistë, apo racistë pambuku?

Një OJQ suedeze tha për ne shqiptarët që jemi populli më racist në Evropë.

As Sali Berisha, as Hashim Thaçi, as Ali Ahmeti, as KMDLNJ, asnjë shqiptar nuk doli ta demantojë këtë OJQ dhe të kërkojë nga ajo që të ofrojë fakte që dëshmojnë për racizmin e shqiptarëve.

World Value Survey është OJQ e Stokholmit, që në maj 2013 doli me një “studim”, sipas të cilit shqiptarët janë populli më racist në Evropë.

Qysh mund të jetë raciste Kosova që as nuk ngriti padi për krime e gjenocid kundër Serbisë! As nuk kërkoi dëmshpërblim nga Serbia. Dhe, ia fali Serbisë krimet, pa kërkuar falje ajo.

Si mund të jetë raciste Kosova, e cila pasi e shpalli pavarësinë e saj, e ktheu Serbinë në Kosovë. Dhe, e bëri punën që për Kosovën, të pyetet Serbia. Pa marrëveshjen me Serbinë, po Kosova nuk po mund të mbijetojë.

Qysh Kosova raciste, që ia fali Veriun e Kosovës Serbisë?

Një popull racist nuk e fal gjakun e dhjetëmijë dëshmorëve.

Shqipëria zyrtare ka qëndruar indiferente ndërsa shqiptarët e Kosovës janë grirë e janë prerë nga shteti serb.

Shkodra bile i ka ndihmuar Serbisë që të sallatojë e ta lajë me gjak Adriatikun me Masakrën e Tivarit, dhe prapë se prapë Shqipëria mbetet raciste.

Nuk u mjafton as fakti që vajzat e Shqipërisë, sidomos ato shkodranet, po e ndërrojnë emrin, fenë dhe nacionalitetin për të shpëtuar natalitetin e shtetit serb.

Vajzat shqiptare po bëhen nuse serbe e po martohen me katundarë analfabetë serbë, po lindin fëmijë serbë, për ta shpëtuar Serbinë nga vdekja që po e parashikojnë ekspertët.

Sali Berisha bën tregti dhe e shet detin për ta gëzuar Greqinë, Sali Berisha e kthen Shqipërinë në varrezë të bërllokut italian, dhe prapë se prapë mbetet raciste.

Serbia, që ka vrarë 1 milion boshnjakë, shqiptarë e kroatë brenda 7 viteve luftë nuk është raciste, por është raciste Shqipëria- ky shpirt i fjetur i Evropës, e cila kurrë nuk bëri asnjë luftë.

Në Serbi, për herë të fundit është parë gazeta e përditshme “Rilindja” në një kioskë të stacionit të trenit në Beograd.

Nuk ka shqiptar që guxon të flasë një fjalë shqipe në Beograd.

Shqiptarët që ende jetojnë në Beograd, janë konvertuar në ortodoksë dhe i kanë ndryshuar edhe emrat e i kanë bërë sllav që të plotësojnë kushtin racist serb për të jetuar të qetë në Beograd.

Nuk ka shkollë shqipe në Beograd. Nuk ka TV emision shqip në Beograd. Nuk studion askush shqip në Beograd. Askush kurrë nuk flet asnjë fjalë shqip në Beograd.

Në moshën e vetmisë, në një atmosferë antishqiptare, aktorit serb me prejardhje shqiptare, Bekim Fehmiu, i plasi zemra nga malli për një fjalë shqip, prandaj e zgjodhi “vdekjen e lirë”, dhe iu duk pak.

Institucionet e Kosovës të gjitha janë të mbushura me serbë, me romë, me ashkalinj, me egjiptianë, me boshnjakë, me turq (shumica prej të cilëve, sidomos serbët, janë punëtorë të kohës së Millosheviçit dhe agjentë serbë).

Kosova nuk e ka lirinë e as fuqinë që të bëhet raciste. Sepse, është e udhëhequr nga ndërkombëtarët.

Kosova nuk është faktor që vendos të bëhet apo jo raciste.

Në qoftë Kosova raciste, të tillë e ka bërë OKB-ja dhe BE-ja, sepse ligjet janë të tyre, ushtria që e ruan Kosovën nga Shqipëria është e tyre, Kosova është nën mbikëqyrjen e tyre.

Vatikanin e kisha zgjedhur si shtetin më racist në Evropë. Intolerant ndaj çdo gjëje jashtë botës së Biblës. Intolerant ndaj shqiptarëve të Kastriotit. Nuk e pranojnë Kosovën shtet. Nuk e respektojnë vullnetin e 7 milionë shqiptarëve. As për rojtar të Selisë së Shenjtë nuk të pranojnë nëse je shqiptar. Duhet të jesh vetëm zviceran për të qenë polic i Vatikanit.

Kimete Berisha

“Ç'do të thotë të jesh moderne?

Ose me saktë, të mos shijosh muzikën e vendit tënd?

Se kam dëgjuar shpesh edhe këngëtare që e këndojnë me dëshirë një këngë botërore, por me përtesë një këngë shqiptare.

Ose ndodh shumë që edhe në konkurset e shumta muzikore, të ketë më shumë këngë të huaja e shumë pak shqiptare. Këtë mendësi, e kam dëgjuar edhe nga ata që e vetëquajnë veten Elitë e vendit. I kam dëgjuar në biseda televizive të thonë se janë qytetarë të botës. E vërtetë shumë. Ashtu ndihem edhe unë, qytetare e botës, në çdo aspekt. Por, përpara se unë të njoh komshiun, ose gjitonin tim, duhet të di kush është babai im.
Nuk mundet kurrsesi të duash e të respektosh komshiun, kur ti përbuz familjen tënde.
Dhe kjo gjë ndodh rëndom tek Elita jonë. E shohin të qënurit shqiptar, barrë të rëndë. Të jesh qytetar i botës, duhet të jesh njëherë anëtar i familjes tënde, i lagjes, i qytetit, vendit tënd. I them këto sepse shpesh gjendem përballë edhe muzikantëve e këngëtarëve që kujtojnë se po këndove vetëm muzikë të huaj, ashtu bëhesh moderne, ashtu quhesh Elitar.
Dua të këndoj në shumë gjuhë të botës, pse jo të kem mundësi të kendoj repertorin më të bukur botëror? Por, s'kam se si, nqs nuk këndoj një herë atë këngë që më ka tingëlluar në shpirt qysh fëmijë. Edhe nuk kam turp të them se nga vij, e ku ka lindur e jam rritur. Atë gjë nuk e zgjedh unë. Ashtu e vendos Zoti. Të lindësh në fshat apo qytet, në Shqiperi , a diku tjetër në botë, përsëri se vendos dot ti (se maternitetin mund ta gjesh ku të duash me këto ditë që kanë ardhur, por prindërit nuk i ndryshon dot).
Populli i thjeshtë e do veten e vetë. Elitaret mesa duket jo.

5-6 vjet më parë, unë sapo isha kthyer nga USA dhe për ato 2 javë që isha, doja të dilja, të shijoja diçka me shoqërinë. Këndonte këngëtari, këndoi disa këngë të huaja, pastaj nisi disa këngë shumë të njohura shqiptare, rock, pop. Dhe mbasi mbaron,vjen të më takojë. Dhe më thotë si i turpëruar, ‘eh, ja na duhet të këndojmë edhe disa nga këto shqiptaret, s'kemi ç'bëjmë’. Unë u çmenda. Nuk e kam harruar atë fjali dhe e keqja është se vazhdojnë akoma me këtë mendësi. Të shprehesh ashtu, do të thotë që ti nuk do veten.
Po ja psh, më ftojnë mua të këndoj në ndonjë program televiziv. Dhe ata më ftojnë mua, por duan që unë të këndoj një këngë të huaj. Absurdeeee. E turpshme.
Nqs une do të kem një program prej 10 këngësh, po, patjetër, do të këndoj edhe të huaja, sepse janë shumë të bukura dhe s'ka asgjë të keqe. Por ti, si program, me fton mua të këndoj një ose dy këngë dhe megjithëse unë kam këngët e mia, me të cilat e krijova edhe karrieren, këngë me të cilat krijova lidhjen me publikun, ata paturpesisht më kanë kërkuar të këndoj diçka të huaj, përpara se të këndoj këngët e mia. E kam quajtur fyerje. Dhe përgjigjen ja u kam dhënë siç e kanë merituar”.
Aurela Gace

Në pak fjalë….F. Konica !!!

Në pak fjalë, – me qëllim por pa shpresë që t`u mbushim kokën hamajve, zaptieve, të shtrembërve e t`egërve, – duam të shkoqitim çështjen e abetares gjer më sot.
I pari libër në gjuhën tonë dolli në 1635, d.m.th. 256 vjet më përpara, në Romë, prej Frengut të Bardhë (Dictionarium Latino-Epiroticum). [Autori më vonë do zbulonte duke gërmuar në arkivat e bibliotekës kombëtare të Francës, veprën e Pjetër Budit "Speculum Confessionis" ose "Pasqyra e të rrëfyemit" të shkruar, me të njëtin alfabet, në vitin 1621, pra 14 vjet më parë]. Ky libër përdori një alfabet, i cili ka të ngjarë se përdorej edhe më parë, se, po ta kish bërë Frengu i Bardhë, do ta kish thënë në parathënie të librit të tij; pra duke heshtur, na rrëfeu se alfabeti i tij nuk qe i ri. Me atë alfabet duallën gjer më sot shumë libra, më të shumtët përmbi fe, një fjalor shqip e italisht disa mijëra shtyllash, e me atë mëson gjithë pjesa e Gegërisë katolike. Të metat e atij alfabeti janë kryesisht dy:

1) Ka disa gërma të veçanta që nuk gjenden në shtypshkronjat;
2) S'është i mjaftueshëm për toskërishten.
Që të mos e ngarkoj tepër artikullin, shkoj e vij te viti 1879. Në atë mot, Sulltani, për të ndezur në Shqipëri një zjarr kundër sllavizmit, cpoi disa “Meemure” shqiptare të mblidhen që të bëjnë një alfabet shqip. Këta, me leje të qeverisë (turke), u mbluadhnë. Në mes tyre, hyri si thonë e si do të mund të provojmë një ditë – një anëtar i Moskovit, i cpuar me udhë nga patriarku grek.
Kjo mbledhje kishte për detyrë:
1) O të merrte alfabetin e Frengut të Bardhë, si 300 e sa vjetësh më të vjetër;
2) O të bënte një të ri, duke treguar të metat e alfabetit të vjetër;
3) O të mos i përsëritte ato mangësi.

Mjerisht, mbledhja turko-moskove:
1) Nuk e mori alfabetin e Bardhit.
2) Nuk tha pse s`e mori.
3) I përsëriti të keqiat e alfabetit të Bardhit.
4) Shtoi shumë gabime të reja.

Që të marrin vesh atdhetarët e kulluar se ç`është ai alfabet i Stambollit, le të venë re këto: Alfabeti i Stambollit ka 36 gërma. Ndër këto janë:
1) shtatë shkronja cirilike (sllave).
2) Pesë shkronja greke.
3) Një shkronje cirilike (sllave) kokë-tatëpjetë.
4) Një shkronjë latine e vërtitur.
5) Dy shkronja latine kokë-tatëpjetë.
6) Një shkronjë latine e tredhur.
Të tjerat janë latine.

Lexuesi që ka pakë mendje, i sheh vetë ndyrësinë e këtij alfabeti:
1) I bërë me spica të Moskovit, na vë në rend të popujve sllavë.
2) I përzier me shtatë mënyra shkronjash, është i ndyrë në të parë, e i jep gjuhës një hije të egër.
3) Nuk mund të botosh libra asgjëkundi në Evropë, veç po të blesh shkronjat përkatëse dhe të paguash shumë më shtrenjtë. Kur desha të filloj një të përkohshme shqipe gjashtë vjet më parë, dëshirova pikë-së-pari të përdor o alfabetin e vjetër të Shkodrës, o alfabetin e Stambollit – të cilat do t`i rrëfej ndoshta një ditë gjatë e gjerë, e atëherë le të gjykojnë shqiptarët ç`janë ata njerëz e ç`jam unë – nuk më tunden fare. Më 1899, disa atdhetarë të flaktë të Shkodrës u mblodhnë, për të themeluar një shoqëri të madhe për lëvrimin e gjuhës shqipe. Këta shqiptarë krijuan një alfabet, të cilin, edhe pse qe i arsyeshëm edhe nga dëshira e bashkimit, e muarëm edhe ne dhe po e përdorim që prej dy vjetësh tek revista “Albania”… Alfabeti i “Bashkimit” jo vetëm shtypet lehtazi kudo, po është edhe i arsyeshëm në shumë anë. Këto edhe njëqind të tjera tregojnë se me alfabet të “Bashkimit” mbahet mirë rrënja e fjalëve.
Tani cilat janë kundërshtimet e meemureve kundër këtij alfabeti.
Janë pesë:
1) “Alfabeti i Stambollit është më i vjetër” -”Bashkt-ustuna,efendem!”
Por alfabeti i Bardhit është 300 vjet më i vjetër. Pse nuk e mbajtët? Pra, edhe ju vetë rrëfyet se vjetërsia nuk është argument i mjaftueshëm për të mbajtur një gjë të ligë.
2) “Alfabeti i Stambollit është më i përhapur”.
-Ato gënjeshtra t`ia shisni një tjatëri, por jo mua. A e mirrni vesh? Ndër 100, 90 ndër shqiptarët e jashtëm e përdorin këtë alfabet që përdorim ne, a me disa ndryshime. Atë të meemureve e përdorin 7 a 8 meemure, e nja 10 zaptienj këmbë-qelbur të Toskërisë. Po, si thotë Frengu, “qui n`entend qu`une cloche n`entend qu`un son”. “Kush dëgjon vetëm një këmbanë, dëgjon vetëm një zë”. E ju, duke folur gjithnjë me ata 10 a 15 meemure e zaptienj, “u-hazdis” e kujtoni se kini me vete gjithë Shqipërinë.
3) “Shkronjat e “Bashkimit” janë të shumta e nuk i mëson dot populli”.
– Përgjigje: Alfabeti i “Bashkimit” ka 23 ose 24 shenja, kurse juaji ka 36, d.m.th. 12 më tepër.
4) “Populli s`merr vesh se si dy shenja bëjnë një tingull. I duket më lehtë një shenjë për çdo zë”.
-Përgjigje: “Evet efendem, vallah bil`lah! Jini të mësuar me “xhin-cim-sin-shun”, o mor të zinj, e jo populli po juve vetë ju duket e vështirë të mblidhni dy shkronja për të treguar një tingull. Se arabishtja e turqishtja që ju kanë hyrë në palcë e në gjak, për çdo tingull kanë një shenjë. Fshataraku i Gjermanisë pse mëson, p.sh. katër shkronja -tsch- për të treguar tingullin ç? Fshataraku i Shqipërisë pse të mos mësojë dy shkronja? Fshatarët e Shqipërisë kanë mend, po Bashstenete s`mësoni dot ndoshta.
5) Më në fund Meemuret na pyetnë shumë herë: Pse “Albania” edhe “Bashkimi” nuk u muarnë vesh ta kenë alfabetin një e të përbashkët? -Me të vërtet, në nja dy a tre shkronja kemi ndryshim, por ai ndryshim nuk prish punë. Fundi alfabeti një është. Rumania ka një Akademi, e, megjithatë, bota është ndarë në dy pjesë për një ndryshim të dy a tri shkronjave. Më vonë edhe ky ndryshim do të pushojë. Alfabeti i “Bashkimit”, për lirinë që i dha shqipes të shtypet apo të botohet kudo, për hijen europiane që i dha shkrimit të gjuhës sonë, për shërbime të tjera që ka për të bërë në sy të botes, meriton me të vërtet emrin ALFABETI KOMBETAR I QYTETERUAR. Alfabeti i Moskoveve e i Turqeve, i Meemureve e i zaptieve, i harbuteve e i ulefexhijve, me hijen aziatike e të ndyrë që ka, me pengesë e botimit që u sjell librave shqipe, s`meriton tjatër emër përveç ALFABETI I EGER I HARBUTEVE.

Një mollë apo një orgazmë në ditë?

Shprehja mbarëpopullore "Një mollë në ditë mban larg doktorin", së fundmi sipas një studimi shkencor nga Barry Komisaruk, u zëvendësua me "Një orgazën në ditë, mban larg doktorin".

“Orgazma aktivizon gjithçka, duke shtuar fluksin e gjakut në tru, ndërsa lojërat mendore si sudoku apo fjalëkryqet aktivizojnë vetëm disa rajone të caktuara të trurit.”- shpjegon studiuesi Barry Komisaruk.

Ju besoj jeni aq të zgjuar sa me lehtësi të zgjidhni prodoktin që ju kushton më lirë.

Shkroi: Stop Injorancës !

Free Sauna

Kam zbuluar një vend fantastik ku mund të bësh sauna për vetëm 30 lekë ora.

Madje nëse keni pesha me vete nëpër çanta apo xhepa, ka një shërbim special ku janë të punësuar 2-3 burra që ua lehtësojnë peshat, pa ju rënë në sy fare.
Madje dikur ka qenë një teknike speciale masazhi me brryla. Kot e hoqën, të dilte guri nga veshkat për 2 stacione...

Lazarati, zona më e gjelbëruar në Europë

Sipas studimit të kryer nga Guardia di Finanza zona më e gjelbëruar në Shqipëri është komuna Lazarat.

Asnjë pëllëmbë toke nuk ka mbetur e shkretë. Kudo të shkel këmba, ka gjelbërim. Ajri i pastër të mbush mushkëritë dhe të ndez enzimat e lumturisë.
Lazarati është vendi i buzëqeshjes, vendi i ëndrrave dhe vegimeve.



Banorët e zonës dallohen për një harmoni të përkryer mes tyre, aq sa është parë e panevojshme edhe prezenca e një stacioni policor.
Gjithashtu kjo zonë dallohet për tregti ndërkombëtare gjë e cila ka sjellë fitime aq të majme tek banorët, saqë si askund tjetër lëvizjet demografike janë nga qyteti drejt fshatit duke bërë që qytetarët të bëjnë çmos për tu shpërngulur drejt kësaj komune të gjelbërt për të bashkëjetuar kështu, shkrirë me natyrën.

Shkroi: Stop Injorancës !

Lakuriqi i natës

Nuk e di pse quhet lakuriq kur ai ka qime, por lakuriqi i natës është gjitari i vetëm i cili arrin të fluturojë.
Nuk është aspak e vërtetë që lakuriqi i natës nuk shikon.

Kuriozitet: Nëse lakuriqtë e natës do të zhdukeshin, insektet do të bënin një kërdi sa me gjasa do të rrezikonin seriozisht edhe ekzistencën e specieve njerëzore.

P.s Ky batmani në foto është një ndër më simpatikët.
Perëndia me dorën e tij ka bërë mrekulli.

Shkroi: Stop Injorancës !

Mbani lotët burra e gra!

Një lajm i trishtë për muzikën në përgjithësi e shqiptarët në veçanti.

Shkëndije Mujaj, tashmë e mbuluar për Ramazan, po shikon mundësinë të heqë dorë përfundimisht prej muzikës, duke qenë se së fundmi po ndërgjegjësohet se muzika është haram.

Muzikës shqiptare do ti mungojnë vërtetë fotot e saj erotike. (S.I)

Po të mos kisha sedër...

Po të mos kisha sedër do ta kisha ngrënë atë gjellën e shijshme të komshijes, në shtëpinë e saj, ku i palëvizsshëm qëndroja në një cep të vogël të divanit.
Po të mos kisha sedër do tu kisha treguar prindërve për edukatoren plakë që më godiste në kopësht aq pa takt.
Po të mos kisha sedër do t'ia përplasja në fytyrë shokut tim që guxonte të tregonte në praninë time histori të përjetuara bashkë, aq ndryshe nga e vërteta.

Po të mos kisha sedër do kisha refuzuar në ditën e parë të shkollës të qëndroja në bangën e fundit, ku më vendosi mësuesja e fillores.
Po të mos kisha sedër nuk do skuqesha asnjëherë kur vihesha në qendër të vëmendjes.
E përsëri po të mos kisha këtë dreq sedre, nuk do prisja të martohej shoqja ime e bangës për të gjetur guximin ti tregoja sekretin më të madh të zemrës sime.
Sedra ishte pikërisht shkaktarja që dhjetra e dhjetra shance të jetës time kam preferuar ti humbas, për të mos prishur atë rehatinë e të qëndruarit në hije.
Sedra të mbyll gojën...
Sedra të bën të kesh keqardhje për tjetrin, më tepër sa ka ai për veten e ty bashkë. Sedra që do duhej të shtonte respektin, thyen pa mëshirë respektin karshi teje. Ose e thënë më trashë, sa më i mirë të jesh e të sillesh, aq më tepër sjellje harbute do të duhet të amortizosh.
Yyyy sa gjëra do të kisha bërë po të mos kisha sedrën. Kushedi sa njerëz të sjellshëm do mblidhja rreth vetes...
Po po, kjo sedër është autore e pjesës më të madhe të dështimeve të mia. Ajo qëndron gjithmonë me mua, herë e strukur e herë duke dalë me gjoks përpara. Nuk e di si lindi kjo bashkëjetesë e gjatë torturuese. Nuk e di nëse këtë sedër e krijova vetë për vetëmbrojtje, për vetëngushëllim, apo ma imponuan me anë të të edukimit, diktatit. Ajo që di me siguri është se sedra, e trajtuar përgjithsisht si virtyt, si tipar i një njeriu me norma e vlera, realisht bën reaksion me guximin.
Dhe sot në të gjitha disfatat e mia të suksessshme jam njëkohësisht dëshmitar se si pafytyrësia, moskokëçarja, të qenit harrakat dhe me mendjen "të dalë ku të dalë", gjithmonë del diku më mirë se sedra.
E megjithatë, mes meje e sedrës ekziston një marrëdhënie pasionante e përkryer, të cilën askush nuk mund ta rrezikojë dot.

Shkroi: Stop Injorancës!

A do të japë dorëheqjen nga Bashkia E Tiranës kryetari i Partisë Demokratike?

Unë jam demokrat dhe jam krenar që jam demokrat, por besoj se Tiranës i duhet një kryebashkiak me kohë të plotë dhe unë kam vendosur të jem ky kryebashkiak me kohë të plotë, për të realizuar premtimet dhe axhendën me të cilën unë dola para qytetarëve të Tiranës. L. Basha

1 miliard HALLE

Kam një miliard halle
për ti qeshur me të madhe,
pronari kërkon qeranë,
banka këstin e parë,
makina shërbim teknik,
celulari kreditë,
shitësja lekët e bukës,
nusja panolinot e çupës,
lavatriçja açe,
pleqtë lekë për ilaçe,
qokat kërkojnë zarfin,
shtrati dopio takatin.
Por jo çdo problem
kërkon paranë
nga një miliard problemet
që shpresat mi vranë.

Familja kërkon përkushtimin,
ëndrrat riciklimin,
Dhëmballët nga një të mpirë
Facebook-u kohën e lirë,
shokët për të pirë,
kurvat nga një të....

Unaza kërkon besnikërinë,
sherret qetësinë,
kaosi buzëqeshjen
lavamani rubinetin
e qeveria kabinetin.
Kolegët, një dackë fytyrës,
vera ndërrimin e lëkurës.
Haleja kërkon mutin,
respekti harbutin.
Skuadra kërkon GOL,
rryli fytit duhan e alkool.
Koka kërkon paracetamolin,
komshiu gjithë natën Molin.

Analfabetët të shesin mend
idiotët, t'u hapësh vend.
Kërkojnë ushqim
gojët e liga,
dërrasat e çara
lajme nga politika.
Asfalti i zi kërkon
lule të lara në lot,
kronikat e zeza
njerëz që ndërrojnë botë,
dhuna ndaj grave
një dyzinë me idiotë.
Pallatet, lulishte të gjelbra,
ambulantët trotuarët e mbetura,
E shakaja kërkon kripën,
gjykimi autokritikën,
fama një shalë të mirë,
suksesi njerëz të shtirë,
krimbat mollë të kuqe,
të qenit njeri... 2-3 huqe.
Parajsa kërkon njerëz
që falen çdo ditë,
reputacioni kërkon
njerëz nevrikë.
Argëtimi, 3-fletshin
dhe një miliard hallet
me mua kërkojnë të mbesin.
Rrëmuja të më shpallë gjeneral
kërkon me të madhe
dhe unë me një miliard halle
sonte mbi krahë,
kërkoj vetëm ti fus një TRALALA...

Shkroi: Stop Injorancës !

Ndarja e plehrave

Në lagjen time prej ditësh ka filluar riciklimi i plehrave.
Atë që nuk e ka bërë asnjë Institucion shtetëror, asnjë organizatë ambjentaliste, apo asnjë qytetar i ndërgjegjshëm, e ka marrë përsipër një fëmijë i vogël 10 vjeçar rom, i cili qëndron nga mëngjesi deri në mbrëmje përbri koshave dhe plot mirësjellje të kërkon t'ia dorëzosh plehrat, që ai të ndajë kartonat veç, qelqurinat veç, bidonat veç, metalet veç dhe ushqimet veç.

Shkroi: Stop Injorancës !

Ritualet mortore sot

Para pak ditësh mora pjesë në një mort, diku në një qytet të Shqipërisë së mesme.

Ajo që më bëri realisht përshtypje ishte fakti se në varreza shkuan vetëm burrat. Sapo arkivoli i të ndjerit u vendos mbi një beton të posaçëm, fjalën e mori hoxha ku në pikë të vapës mbajti një fjalim afro 20 minuta me tona të larta propoganduese mbi agjërimin. Dhe e gjitha kjo, duke shfrytëzuar një fatkeqësi. Më pas e morën arkivolin e ngritën 3 herë lart dhe e nisën drejt varrit. Pasi familjarë, miq e të afërm hodhën nga një dorë dhe mbi të, hoxha ndërhyn përsëri dhe i fton të gjithë ti mbanin duart në një formë të hapur përballë njëra-tjetrës, siç i mbajmë për shembull kur duam të themi "Hë, çfarë ka"?
Aty pastaj ia nisi një recitimi në arabisht edhe kjo jo më pak se 15 minuta. Sigurisht që aty arabisht nuk dinte askush dhe me aq sa arrita të kuptoja edhe vetë hoxha nuk është se e dinte ujë, se shpeshherë i ngesnin fjalët nëpër gojë e shpeshherë dukej sikur fliste ç'ti vinte nëpër mend.
Nuk e ndërpreu këndimin e tij edhe pse zilja e celularit me një melodi shumë "perëndimore" nuk pushoi për asnjë moment. Me siguri mund të ketë qenë ndonjë klient tjetër...

Prisja ndonjë nekrologji të lexuar mbi jetën e të ndjerit, por më kot. Varrimi u mbyll me fjalët e Hoxhës, që askush nuk i kuptoi se ç'ishin.

Më pas hoxhës i duhej një automjet për ta kthyer në shtëpi dhe kështu e mora përsipër, sigurisht pa i kërkuar para për shërbimin. Fundja po e çoja në shtëpi, jo në parajsë...

Në bisedë e sipër e pyes se pse nuk kishte gra në varrim. A nuk e kanë edhe ato njeriun e tyre, të ndjerin?
Nuk e lejon hoxha - ma ktheu. Ti, dmth, e pse kështu ?- e pyes sërish. A nuk i pe ?! - më thotë. Gjysmat i kishin nxjerrë shalët jashtë.

Tani po mendoja me veten time se përse ditën e varrimit u dashka një ndërmjetës mes Perëndisë e të vdekurit, që Perëndia ta pranojë shpirtin e tij?
Jo për gjë, por i ndjeri 20 minuta para se të jepte shpirt u fal vetë sepse ishte besimtar. E megjithatë, hoxha këtë shërbim nuk e bën kurrsesi kështu thjeshtë vetëm për Perëndinë apo të ndjerin. Ai fut paratë në xhep. Dikur kishte qenë marangoz, por ja që ndërrimi i sistemit ia dha lirinë që ai të merrte një zanat më fitimprurës.

Ndokush do thotë "Po ty ç'të duhet, muslimanët kanë traditat e tyre", se dihet tashmë reagimi i atyre me "konflikt interesi", por më e forta është se pas varrimit, të gjithë të pranishmit "muslimanë", në kohë agjërimi, u mblodhën për një drekë të shtruar nga familja në nder të të ndjerit...

Ç'është eksperti?

Eksperti është një person që nuk mendon më. E përse duhet të mendojë? Ai është ekspert. Theo Herbst

Ramush Haradinaj kallzim penal Fatos Lubonjës - e quajti vrasës

KOSOVE - Lideri i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ramush Haradinaj, ka reaguar ndaj shkrimit të Fatos Lubonjës të publikuar në revistën “Sudosteuropa Mittelungen”, në të cilin Lubonja e ka cilësuar Ramush Haradinajn një vrasës, që u lirua nga Haga pas zhdukjes dhe ekzekutimit të dëshmitarëve.

Sipas RTK'së Haradinaj është shprehur i befasuar me komentet e Lubonjës duke i quajtur ato shpifje. Ai ka paralajmëruar se do t’i përdorë të gjitha mjetet ligjore për të mbrojtur imazhin e tij dhe të Kosovës. Haradinaj ka vlerësuar se qëllimi kryesor i deklaratave të Fatos Lubonjës ka qenë dëmtimi i imazhit të Kosovës.

Marrë nga Gazeta Ekspres

Feja dhe Shkenca ndaj masturbimit

- Sipas statistikave zyrtare të pranuara unanimisht, mbi 90% e popullsisë botërore janë besimtarë fetarë.
- Po sipas të njëjtave statistika, mbi 90% e njerëzve të pjekur seksualisht, masturbojnë...

Shkroi: Stop Injorancës !

Puthja

Sa gjëra të shëmtuara si grindja dhe sharja
ndodhin në mesin e rrugës së madhe,
po ajo më njerëzorja,
më e madhërishmja, më hyjnorja,
Puthja
ka mbetur ilegale.

N. Gjetja

Pasthirrmat e shqipes

Filozofi  gjuhe     
 
        Pasthirrmat- themelet e ngurtësuara të gjuhës parake

Pasthirrmat (Britmat, OH-AHTET) janë : zëtinguj ( fonema),  rrokje ose   fjalë me të cilat   frymëtohet  gjendja   emocionale. Të ngjashme  janë edhe  përgjasjet (imitimet) e britmave të vet njeriut ose të atyre që dëgjon  në botën ku ai jeton që  quhen onomatope , që  pak a shumë janë  zëthirrmat  të perceptuara  me anë dëgjimit,  me të cilat  ai    kërkon  të identifikojë  një gjasë që ka ndodhur, si edhe  emocionin e çasti.
            Pasthirrmat frymëtojnë gjasje  ose gjendje të ndryshme  nga bota shpirtërore njerëzore  dhe nga natyra  e gjallë. Pasthirrmat e shkruara bartin qëndime të ndryshme  me vlera metonimike, sepse arrijnë  shprehin, edhe grafikisht , ndjenjat çast pas çasti e të shfaqin gjendje, si: gëzimin, kënaqësinë,miratimin ose të kundërtën etj. 
            Pasthirrma  është një dukuri e brendshme psiqike  e gjuhësore. Me to përftohet një tipar i qënësishëm i gjuhë, ai i përsosërisë  së mendimit. Pasthirrmat harmonizojnë ndjenjat   dhe emocionet   me çdo dukuri, veprimi  a  gjendjeje që na shfaqet  në çastin e ligjërimit. Ato janë gjithashtu  paravaja të grupit të foljeve të mendimit abstrakt, që e kanë prejardhjen po  prej këtyre rrokjeve a tingujve frymëtues,si p.sh. mërmërit, bëlbëzoj,  gugurit, hesht, çuditem, habitem, gëzohem, hidhërohem, pikëllohem, lumturohem etj. Kësisoj, pasthirrmat kanë përdorim të domosdoshëm, sidomos në një tekst letrar, sepse me to shfaqen  gjendjet  emocionale.

O’sa bukuri ka tufa,sa gaz bie bagëtia !  Naim Frashëri
                                       
Mori bijzë ,bijzë e Ljalës./Moj e bukur dhe e mbriturzë./Pse më sjellë ndë monë që shkuam? G.Darai Ri
                                                   
 “Mërmëritjet e fëmijës janë më shumë dhe më pak se fjala .Ato s’ janë nota ,e megjithë atë janë këngë. Ato s‘janë rrokje, e megjithëatë janë një e folme. Mërmëritja e ka pasur fillimin e vet në qiell dhe nuk do të ketë mbarimin e vet mbi tokë…Ky bëlbëzim përbëhet nga ajo që thoshte fëmija kur ishte engjëll dhe nga ajo që do të thotë kur të bëhet njeri.Djepi ka një dje,ashtu sikurse  varri ka një Nesër. Kjo Nesër dhe kjo Dje përziejnë në këtë gugurimë të errët,të panjohurën e tyre të dyfishtë dhe asgjë nuk e provon Zotin, amshimin , përgjegjësinë.dualitetin e fatit, sa kjo hije e stërmadhe në këtë shpirt të trëndafiltë.”
Viktor Hygo
                                                               
Duke studiuar pasthirrmat, sidomos në atë çka mund të shprehim me to, mund të kuptojmë natyrën e  sistemit emocional  të mendimit dhe të gjuhës në tërësi.Me to, ashtu si mendimi, edhe  teksti letrar  përfton qëndrimin emocional duke i dhënë gjuhës së letërsisë artistike natyrshmërinë dhe vërtetësinë jetësore. Natyrshëm në gjuhën e folur ato dallohen  qartë, sepse shqiptohen dhe dëgjohen.Nga intonacioni i shqiptimit të pasthirrmave, si pjesë përbërëse e çdo njësie rrokjore, arrihet të kapet qëllimi i dialogut të folësi e kjo është një teknikë  që trashëgohet shoqërisht së brendshmi nga gjithësecili, pra ka karakter psiko-shoqëror.
 Funksioni parësor i pasthirrma është  që  ato të mbartin   intonacionin e gjuhës duke i dhënë asaj tiparin psiko- nacional. Edhe në rastin e një fjalie  të qetë dëftore, në shqip, intonacionin e pulsojnë zanoret, të cilat në vargjet poetike kanë një sistem tepër préçis shqiptimi dhe studimi, ndërsa në analizën e prozës kritiku profetizon për muzikalitet të gjuhës së veprës, për veçantitë e stilit, sepse  askush nuk u kushton rëndësinë e duhur këtyre fonemave , nga që jemi mësuar të  analizojmë vetëm me gjymtyrë të fjalisë, dhe pak kujt  i shkon mendja se  te madhësia e një rrokjeje fshihet shpirti i gjuhës.
Në se duhet të  mbrijmë në thelbin e çështjes, që po trajtojmë, mund të pohojmë se  intonacioni thirrmor,që e mbartin pasthirrmat, ka të bëjë me natyrshmërinë dhe thelbin e vet gjuhës. Duke kuptuar se intonacioni rrokjor  është  tipar  i qënësishëm të gjuhës, besojmë  që ai është produkt  psiqik  dhe pjesë e nuklit të  maturisë  së një gjuhe kombëtare.Kemi mendimin se njësitë rrokjore janë  bartëse të intonacionit thirrmor, por edhe arkivi shpirtëror i gjuhës. Duke u nisur nga studimi i tyre mund të gjenden ndër to dhe dëshmi të  rrënjëve dhe të  moshës së një gjuhe.
Gjuha shqipe ka intonacione thirrmore, cilësisht të dallueshëm, për çdo rrokje, por ndodh që e njejta pasthirrma të shpreh nuanca te ndryshme psiqike në vartësi me dialogun a kontektin e mendimit. Çdo gjuhë ka tiparin e vet intonativ. Pa u  intonuar në akordet emocionale të një gjuhe, s’mundet t’i jepet  qartësi dhe thellësi mendimit.
Nga qëmtimi i vemendshëm, mbrimë në përfundimin  e pakundërshtueshëm, se: Shqipja  shqiptimin e fjalës  e bën rrokjor dhe çdo njësi  rrokjore e fjalës e ka intonacionin  e saj të shqiptimit:natyror, të gjatë, të hapur, të mbyllur etj., kjo në vartësi të tonit të shqiptimit të zanores. Mendoj se, është e drejtë që dijetarët e gjuhës  përkufizojnë si pasthirrma të parme tingujt e veçantë, kryesisht ata zano, grup zanor ose rrokje,si: a, e, ë, i, o, u, y, sh, au, eu, oi, ua, ba, hë, moj, sus, a-ha, oh-u, o-re, mo-re, o-bo-bo, u-bu-bu, oh, ah, haj, o-lele, uf, of etj,andaj mund të themi se, në çdo ndërtim rrokjor, pasthirrmat zanore kanë vlera të patjetërsueshme shqiptimore dhe është pikërisht intonacioni  me të cilin ato artikulohen e që u jepet  fjalëve kuptimi i  duhur. Çdo fjalë e shqipes ka ligjin logjik, unik e historik të lidhjes e shqiptimit rrokjor.
Rrokja, si njësia bazë  për shqiptimin e  Shqipes, është një njësi zëtingëllore që lehtëson shprehjen e qartë të mendimit  e që ka rend tipik historik, si: zanore me vlera rrokjore; bashkëtingëllore ose tog bashkëtingëllor+zanore ( CV ose CCV) p.sh. ba-ba,shtë-pi; bashkëtingëllore +zanore +bashkëtingëllore(CVC) p.sh. hap,shes,ngec ,etj;bashkëtingëllore +diftong(CVV)më-su-es. Çdo folës i Shqipes, mirëfilli e di se, ai, nuk gërmëzon kur ligjëron, por mbështetet mrekullisht në lidhjet rrokjore ku gjithmonë është e pranishme zanorja. Çdo rrokje është një nyjëtim i dyfisht dhe me sa kuptohet ka qënë një gjetje e një periudhë shumë e hershme kur njeriu ka përfshirë pasthirrmat, si mbartëse të intonacioni, në themelet e gjuhës së folur fillimisht dhe hap pas hapi dhe asaj të shkruar .
Ky tipar është unik edhe në shkrimin Kreto-Mikenas të shekullit 15-12 para Krishtit të zbuluar nga arkeologu Artur Evans dhe interpretuar më pas nga dijetarët e gjuhës së koduar (Inteligjent Servis) Mihalis Ventris  dhe John Chadwick. Ata mbritën në përfundimin se Mikenasit  përdornin një lloj shkrimi rrokjor(shenja ,hieroglifi  lexohej me vlerën e një rrokjeje). Ata e emërtuan si shkrimi Lineari B. Kjo do të thoshte, që hieroglifet apo shenjat e shkimit Mikenas merrnin kuptimin e duhur nga pasthirrmat zanore me të cilat ato detyrimisht duhet të shqiptoheshin .
Disa here,kanë konkluduar këta autorë,  si në Linearin B,të gjitha shenjat  përveç shenjave zanore të vetme)në Qipriotshe(Lineari A) paraqiten rrokjet në formën: bashkëtingëllore +zanore (CV),bashkëtingëllorja ndiqet nga zanorja . Në renditjen për të paraqitur togun bashkëtingëllor (si CCV),të bashkëtingëllores fundore(CVC),si dhe diftongjeve (CVV)shqiptimi i simboleve përdoret të shkel një rrokjogramë ndërmjet për më tepër një bashkëtingëllore ose pjese e një diftongu .
Ajo çfarë ata,Ventris dhe Çadwick, dalluan me gjenialitet qe, se: Lineari B është një shkrim që përftohet dhe kuptohet kur lexohet si shenjë rrokjore. Pra, në dialektin e lashtë Mikenas simbolet, hieroglifet, kishin njëherazi  vlera si shenja që kishin një shqiptim rrokjor të përcaktuar, nga ky shqiptim rrokjor merrej kuptimi i duhur i fjalëve .(Kjo dukuri  është fort e dallueshme edhe në Shqipen e sotme moderne)
                                                     
Gjuha sot kuptohet si fjala e artikuluar. Fjala e artikuluar - thotë profesor Çabej ,është  gjuha më e përsosur e njeriut. Fjalën tonë ne e shoqërojmë me gjeste dhe me mimikë, duke i dhënë asaj gjallëri dhe ngjyrim emocional. Njeriu për t’u shprehur përdor gjestet , që janë lëvizjet shprehëse të dorës , të krahut dhe të kokës, si edhe mimikën që janë lëvizjet shprehëse të muskujve të fytyrës.Gjuha e mimikës dhe e gjesteve është forma instiktiv, por dhe më e lashta e komunikimit njerëzor, që u përdor njëherazi e shoqëruar edhe me thirrma gëzimi , hareje, dëshpërimi , pëkëllimi etj. Vetëm  kështu fjala mori kuptimin  e duhur.Por, mendoni se sa e vështirë do të qe për njeriun, për të kaluar  në fazën e gjuhës së artikuluar me vlera të përgjithësuara, pa këto pasthirrma që mbartnin tërë botën emocionale të tij.       
Pasthirrmat zanore  i japin kuptimshmëri fjalës  nëpërmjet  muzikalitet të brendshëm(gëzimi, kënaqësie, habie, frike, tmerri, keqardhjeje, zëmërimi, kërcënimi, përbuzjeje, etj,) që ato kanë. Pa këto ndryshime shqiptimore që kanë zanoret   askush nuk do të arrinte të shfaqte:  gëzimin, kënaqësinë, pakënaqësinë,  habinë, frikën, tmerrin, keqardhjen, dhimbjen, dëshpërimin, zëmërimin, kërcënimin, përbuzjen etj.Për të shprehur kaq ndjenja të ndryshme ,pasthirmat e parme, por edhe ato që ngurtësohen si të tilla, kanë  të veçant dhe të padeformueshëm   intonacionin e tyre të shqiptimit. Pasthirrma  është zbatuesja e dëshirës dhe qëllimit të folësit. Në rrethana të ndryshme të kumtimit të mendimit, në vartësi  nga përmbajtja kuptimore  e gjithë fjalisë, edhe e njejta  pasthirrmë, shpreh ndjenja jo të njejta nga që  ato kushtëzohen nga kuptimi i fjalisë mbështetëse.
 Sot dihet, se çdo simbol-shkronjë në gjuhë, në veçanti tingujt bashkëtingëllor frymëtohen më lehtë me një nga tingujt zanor, por në lashtësi, vetëm  kështu, u përftua hopi i duhur, nga u kalua në gjuhën e artikuluar.
Gjuha Shqipe ka 7 zanore por, duke qënë se në gjasjen më të madhe ato përdoren  si pjesë e pandarë e rrokjeve, ato nuk kanë vetëm tonin natyror,  kjo në vartësi me çastin emocional apo edhe natyrën e bashkëtingëllores (e shurdhët apo e zëshme). Kur  ato shqiptohen në fjalë, gjat shqiptimit rrokjor, mund të formëtohen më tepër se 23 tinguj zanore .
Kështu :
-Zanorja –a- te  përemri vetor Ata, të dyja a-të janë të gjata sepse shqiptimi i tyre   është i hapur nga që shqiptohen me të njejtin intonacion. Por zanorja –a- e shqipes dihet, se  ka intonacion të ndryshëm  në krahina të ndryshme, por dhe në fjalë të përdorimit mbarëkombëtar  ajo ndryshon si p.sh. ar(flori)a- shqiptohet shpejt, arë(ngastër toke)a- shqiptohet natyrshëm dhe arrë (pemë)a-ja zgjatet nga -r e dyfishuar ar-rë. Kurse  fjala amë(ëmë) rrokja e dytë, që fundon me-ë nuk i jep mundësi a-së që të shqiptohet e hapur. Është e gjasur  në shqip, që  zanorja a të shqiptohet  të paktën në katër intonacione të ndryshme.
-Zanorja –e-  te fjala More (krahinë) shqiptohet e gjatë; si trajtë e shkurtër -e lave ,-e shpëtove  shqiptohet e shpejtë ; dhe si nyje e parma  -e para ,-e dyta ka shqiptim natyror. Në të folmen veriake, fjala-grue- fundon me -e të hapur në të folmen toske del –grua- me -a të hapur,pra shqipja ka dhe raste me shqiptim të  dyzuar.
-Zanorja –i- te fjala –shtëpi, i tij - shqiptohet e gjatë; tek fjala –pikë- shqiptohet si e mbyllur, te fjala –kroi- ka shqiptim natyror. Por në të folme të ndryshme të shqipes  i-ja ka shqiptim të shumëfishtë p.sh. tym,tim,tëm ,tem. Ka shqiptim të ndërmjetëm përemri vetor –ai që në të folmen veriake  shqiptohet si,- aj.                               
-Zanorja –o- te fjalët përroi, kroi ka shqiptim natyror, ndërsa të fjala More, o-ja shqiptohet  e gjatë. Kjo fjalë ka dy theksa.                                                     
-Zanorja –u- tek përemri vetor –Ju  shqiptohet shpejt; Pjesëza u e diatezës pësore  në kohën e kryer të  thjeshtë dhe te paskajorja : me u dashtun, me u mrekullue , u-ja shqiptohet e shkurtër; te fjala turk  u-ja ka shqiptim natyror.
-Zanorja –y- një nga zanoret më unike shqipes  që si te  fjala yll shqiptohet e gjatë, tek fjala  mbyll shqiptohet e mbyllur. Në të folmet krahinore  y-ja shqiptohet edhe  si –i
 -Zanorja- ë- tek fjalët arrë , e lashtë shqiptohet e gjatë; tek fjala është  ë-ja e parë është natyrore si te fjala -i gjatë-   dhe e dyta e zgjatur.
 Ky shumfishim i intonacionit të zanoreve  nuk  ndodh vetëm në gjuhën shqipe.
 
Gjuha  hebreje –thotë professor Xh.Krispi, ka trembëdhjetë zanore . Duhet thënë se ato pesë zanore janë shndërruar në trembëdhjetë sipas rastit kur tingulli i shqiptuar është here më i gjatë  dhe here më  e  shkurtër.
Kështu ,kam arritur në përfundimin se tingujt , në gjuhën shqipe, duke qënë të shumtë dhe të pacaktuar, na qartësojnë natyrën origjinare të saj, siç ,është,padyshim,vetë gjuha  që Zoti i dha njeriut të parë. (Shqipja Nëna e Gjuhëve)
                                                            
Sot, gjuha  kuptohet  si pasuria leksikore, që ka të ngërthyer (fiksuar)  tërësinë e perceptimeve të njeriut  shoqëror për botën materiale dhe shpirtërore , që përbënë një thesar pa të cilin nuk do të realizohej komunikimi njerëzor, që është pasuruar  dhe vazhdon, dhe që ka evuluar historikisht. Leksiku autokton shpjegohet  si,  perceptime  të të lashtëve  të mara  drejtëpërdrejt nga jeta, si përvojë dëgjimore dhe e artikuluar apo e shkruar, e fiksuar historikisht  nga breza paraardhës tek pasardhësit. Ky proces nuk mund të ketë qënë i shkëputur kursesi nga ngjizja e  pasthirrmave  për të brujtur fjalët e gjuhës së komunikimit njerëzor.Fjala e artikuluar nuk ka qënë, por as nuk mund të jetë, një bashkim i thjesht fonemash, themi kështu se gërmëzimi(spellimi), në shqip, është i pa kuptimtë.  Çdo fjalë  njëherazi mrekullisht është  shfaqje ndijore që frymëtohet e shoqëruar edhe me gjeste që është shoqërisht e kuptueshme.Në shqip mund të dallohen  fare qartë  fillesat kuptimore të tingujve  bashkëtingëllorë kur u pranëvihen zanoret për të formuar rrokjet parake si p.sh. ba,be,bë,bi,bo,bu,by apo  ma,me,më,mi,mo,mu,my etj. Me intonacionin e ndryshëm që ato shqiptohen mund të kuptosh rregullin logjik që është ndjekur në formimin e gjuhës si fjalë e artikuluar. Çdo rrokje ka intonacionin e veçantë me të cilin ajo shqiptohet, në rrethanën a konteksin e caktuar. Te çdo fjali vihen re edhe numër zanoresh që për nga intonacioni tipizojnë  gjendjen psikologjike të personazhit atë folësit në kontekstin e dhënë.P.sh.,                                                                              -dëshpërim-Oh, po sikur të mos ndodhë?- mendoi i dëshpëruar  dhe shikoi me kujdes orën. Thirrma –Oh- dëshpërue spikatet me gjashtë intonacione të mbyllura të zanores –o në fjalinë mbështetëse, që të gjitha së bashku japin ndjenën  e dëshpërimit;
-gëzimi:-Oh,sa mirë! Mua më pëlqen byreku me djathë,tha ai me gëzim duke u hedhur në tokë.Thirrma- Oh- e gëzimit spikatet në fjalinë mbështetëse  me fjalë, që përfundojnë me zanore të gjata  të cilat vërtetë e përciellin ndjenjën e gëzimit;
-dhembje :Shpresa ,që e kuptoi menjëherë ç’kërkonte ,i foli:-Na e vranë,Ylli,na e vranë !-Oh !;Thirrma –Oh shprehse e dhembjes përftohet në fund të asaj gjasës por intonacini më i spikatur është te zanorja e vajtimit –ë në fjalët e fjalisë mbështetëse;
-pikëllim:-Oh!-thonë vashat të pikëlluara ,--gjersa të shkrijë lumi dhe të hapen krojet,do të na ngordhë  gjithë gjëja e gjallë .Edhe në këtë shembull pasthirrma –Oh, shoqërohet në fjalinë mbështetëse  me fjalë që e kanë më të spikatur intonacionin e zanores –ë- që përngjason me të qarët;
-habi:-Oh,-shpërtheu një britëm habie.-Më mbeti çizmja .Të rruat qafa që ke në dorë.Pasthirma –Oh, shoqërohet në fjalinë mbështetëse me fjalë që kanë të spikatur intonacioni e zonores –i- që përngjason me thirrmën  fillestar që provojmë kur habitemi,ndërsa fjalët me intonacione të spikatur në  – u dhe - a si dhe -ë përmbyllin ngjarjen me ndjenjën e ironisë dhe pikëllimit ;
-keqardhje: Oh,si s’durove deri të enjten Pasthirrma – Oh, këtu shoqërohet në fjalinë mbështetëse nga  fjalë, që  intonacionine kanë të spikatur në zanoren- e- që  e kanë të mbyllur dhe shprehin një pamudësi për ta ndihmuar;
-mosbesim:-Do t’ia mbushim mendjen edhe xha Rexhepit.-Oh e ku i mbushet mendja atij!Bëhet fjalë për një gjasë abstrakte  gati e pamundur për t’u realizuar, sepse  për çudi gati të gjitha fjalët në dialog fundojnë me bashkëtingëllore, pra janë të mbyllura vetëm njëra prej tyre është e hapur:mendja.
Shqipja ka pasthirrma me kuptim të përcaktuar dhe të qëndrueshëm  dhe me intonacion të mëvetësishëm ,si: bobo, bubu, ububu(frikë  dhe dëshpërim); u, ua, oj(habi) si dhe pasthirrmat  urdhërore: hë, hop, forca, hoopa,(nxitje), sst, sus, shët,(qetësi ,heshtje); o, or, mor, ore, moj (thirrje) etj
Pasthirrmat janë  jetësueset  më të vyera të gjuhës . Ato mundësojnë shprehjen e mendimit abstrakt, që karakterizohet nga një pafundësi ndijimesh, përjetësimesh; me një sistem që funksionon me shqiptimin intonativ me bazë: zanoresh, rrokjesh fonematike, fjalëzash, fjalësh  e deri sa arrihet shprehet  mendimi i qartë dhe i thellë. 
Pasthirrmat janë pjesë rrënjëformuese me fjalë që emërtojnë dhe gjëndësojnë faunën, florën dhe natyrën nëpërmjet imitimit, përgjasjes së  britmave.
“Prej të tilla thirrmash –thotë profesor Çabej, janë formuar emra shtazësh, si: bec, berr, bibë, brumbull, cikë(dhia), bejkë(dele), cinxër, guç”dosë në Greqi”e të gjithë ata emra zogjsh,si: cërmal, cirlë, cirlue, cingush, cirrojë, ciullë, çerr, guguçe, kërrkërre(lloj rose). Prej të tilla thirrmash janë përftuar  edhe foljet ,si: barriron(pellet,bulëron demi), brruron(ulërin/luani), buluron“pellet\gjedhi”, angullin(qeni), mjaullin(macja), bërlyket(cjapi), bytërin(demi), çafullon(kali), cijat(zogu), garret(gomari), hamulit(qeni ,çakalli) hingëllon(kali), hungëron(ujku), mekërinë(dhija,keci), cingëron(nxjerr zë vajtimi shtaza), brohoritin  (nxjerrin britma një grup njerëzish); fërfëlloj, furfulloj (dëgjohet si digjet ). Fjalë të afëra me këto formime janë edhe ato thirrma që përdoren për të ndjellë apo përzënë, disa nga shtazët e shtëpiake,që në pjesën më të madhe imitojnë  zërat e vet këtyre shtazëvesi p.sh. cap-cap(cjapi), kuç-kuç(qeni), vid-vid(pëllumbi), Vrr-vrr(vërras dhinë); çit, pis-pis(maces), ish, ush(gomarit), tik-tik, (pulës).Tek shembujt:                             
–Çit, moj lanete,se më dukesh si paguri i rakisë.
->,deshi t’i përzinte ai,po pulat s’lëvizën nga vendi.
 -Piiis!- e ndillnin edhe  mëma me Blertën. Po macja ishte lartë në akacje.
- Unë vete te ajo ditë për ditë, i thërres pulat e saj>dhe u hedh për të ngrënë.
Kuptohet që përdorimi i pasthirrmave është i ngulitur,madje po t’i përdorim gabim  nuk  do të na  kuptojnë  as shtazët, si në shembujt e më sipërm.
-Fjalëthirrmat përshëndetëse të urimit ,të mirënjohjes etj janë   një nga veçanësitë e shqipes.
 
Fjalëthirrmat përshëndetëse  shprehin qartazi  emocionet e folësit dhe sot frymëtohen të ngurtësuara ashtu si pasthirrmat, por në analizë të brendshme ato janë fjalitë murosura, që në rrethanën konkrete kuptohen emocionalisht nga dëgjuesi. Ato nuk e kanë humbur tërësisht kuptimin leksikor të elementëve përbërës të tyre. Kjo mënyrë përshëndetëse është   një nga veçanëtitë e shqipes.
                                       
Tungjatjeta!, Mirëmënges!, Lamtumirë!, Mbeç me shëndet!, Mirë ardhsh!, Mirë se vini!, Mirë se vjen!, Mirë se erdhët!, Puna mbarë!, Udhë të mbarë!, Mbarë paç!, Mbarë paçi!, Për shumë vjet! Me shëndet!, Shëndet paç!, Shendet paçin!, Të falem nderit!, Ju falem nderit!, Kryet shëndoshë!, Të rroni vete!, Vete shëndoshël, Si urdhëron!, Si urdhëroni! etj
Mirëupafshim!, Udhë e mbarë!, Mirëserrini! , Faleminderit! etj.
 
 Vlera e  këtyre fjalëthirrmave është se, nga ana ndërtimore, ato krijojnë modele komunikimi, lehtësisht të përdorshëm në situate konkrete, që i japin  siguri folësit. Me anë të tyre kontrollohet lehtë dhe gjendja  emocionale e folësit. 
Pasthirrmat janë fjalëza që kërkojnë vemendjene dëgjuesve .
Fjalëzat e thirrjes a të lutjes janë:O, ore, moj, hej, aman, etj.
                                                               
 Analiza pasthirrmore  ndihmon në kuptimin e tekstit letrar.
Me teknikën e vendosjes së thekseve thirrmor do të mundohemi të kuptojmë tekstin letrar. Së pari të shohim si i përdor poeti Koçi Petriti në poezinë e tij:
 
Çukasin,cijasin,trumcakët
mbi lera   
         ç ú-ká-sin /c ́í-já-sin /trúm-cá-kët
                                                    /mbí-lé-rá
Foljet thirrmore si vlerësime metaforike janë tri rrokëshe me  dy zanoret  të theksuarat tërheqin vemendjen për shqetësimin e poetit                                                                                                                                                                     
Me jonet e tyre plot ah-e trishtimi,                   
M é/jó-nét/e/́tý-ré/plót/áh-é/trí-shtí-mí     
 Qëndrimin  metonimik poeti e ndërton duke theksuar zanore   dhe rrokjezuar intonacionin.
cijasin ,thërrasin te xhami,                             
 cí-já-sin/thë́-rrá-sin/té/xhá-mi 
 Nga folja metaforike kolon te metonimikja  e te rrethanori që lexuesi ta ketë më të lehtë jo vetëm për ta kuptuar mesazhin por dhe të marrë  përgjegjësi.
thërrime kërkojnë kur derdhet thëllimi,   
 th́ë́-rrí-me /kë́r-kój-në/ kúr/ d́ér-dhet/ thë́-llí-ḿi,   
           Këtu ndërton një pasqyrë simetrike metonimike  ku fjalia e dytë ndjek rendin invers për të nxjerë si kryefjalë-thëllimi për ta bërë të ndjejë dridhmat edhe lexuesi.
po njerëzit s’u thonë:Na hani ,mos qani!
Pó/ njé-rë́-zít/ s’ú thó-në́/:Ná/ há-ní /,mós/ qá-ní! 
Duke përdorur ligjëratën e drejtë kërkon merret përgjegjësia njerëzore prej gjithsecilit.
 
Do të ndalemi dhe në dy fragmente proze nga Iliada –Homerit  dhe Bodleri:
Shembulli i parë:
- 0h, i shkreti ti për gjithë të zezat që të hoqi zemra. Po si vallë, vrapove të vish këtu fill i vetëm? Paske me të vërtetë zemër prej çeliku. Eja, ulu mbi këtê fron, se kështu kanë vendosur hyjnitë,mjaft me lotë. (Iliada-Homeri)
Edhe pse pasthirrma –Oh, veçohet me presje, kuptimin ia jep fjalia ku ajo bën pjesë;Pasthirrma –oh, e vendosur në fjalinë e parë(- 0h, i shkreti ti për gjithë të zezat që të hoqi zemra.)e cila ka intonacion të hapur dhe më të spikatura zanoret –i-prej të cilës përftohet ndjenja e habisë, kurse me zanoret –ë, shfaqet ndjenja e dhimbjes.
    Tek fjalia pyetëse:(Si vallë, vrapove të vish këtu fill i vetëm?) i gjithë intonacioni i fjalisë kthehet në parafundor. Duke e  mbyllur intonacionin e zanoreve të  rrokjeve fundore përftohet ndjenja e çudisë  së folësit.
Fjalia pohuese që vjen pas: (Paske me të vërtetë zemër prej çeliku) i ka të intonuara dhe hapur  të gjitha zanoret për të dhënë të qartë qëndrimin vlerësues të folësit.
Te fjalia e fundit ku shprehet keqardhja e Akilit: ( Eja, ulu mbi këtê fron, se kështu kanë vendosur hyjnitë,mjaft me lotë.)kthehet theksi në rrokjet parafundore  që e bën intime ndjenjën e atij çasti.
 
       Shembulli i dytë:
E kush nuk i ka shijuar kënaqësitë e thella të verës? Kujtdo që i është dashur të qetësojë një brejtje të ndërgjegjes, të sjellë ndër mend një kujtim, të mbysë një dhimbje, ose thjeshtë  të shohë ëndrra me sy hapur, të gjithë këta kanë thirrur për ndihmë perëndinë misterioze të fshehur diku në fibrat e vreshtit. Sa madhështore janë spektaklet e verës, të ndriçuara nga dielli i brendshëm! Sa e vërtetë dhe përvëluese kjo rini e dytë që njeriu korr prej saj! Por sa të rrezikshme janë ndërkohë epshet e saj zhuritëse dhe ngazëllimet e saj ngacmuese. E megjithatë, a mund të më thoni, se në shpirtin dhe ndërgjegjen tuaj, ju gjykatës, ligjvënës, ju njerëz të salloneve, Ju të gjithë, që mirësia ju bëri të urtë, që pasuria ua bëri të lehtë virtytin dhe shëndetin, me thoni pra, kush nga ju do të ketë në shpirtin e në ndërgjegjen e tij kurajon e pamëshirshme për të dënuar atë njeri që pi gjenialitetin? (Bodler)
 
  Himnin thirrmor për verën, të Bodlerit,Shqipja e realizon me teknikën e saj preçize.Eksklamacioni  përcillet i gjithi me thekse të hapura për të gjitha zanoret, e në veçanti rrokjet fundore, gati të çdo fjale të kësaj fjalie ndriçohet nga thekset. Por kur bëhet fjalë për pasojat e verës 
Por sa të rrezikshme janë ndërkohë epshet e saj zhuritëse dhe ngazëllimet e saj ngacmuese)I tërë theksi i fjalisë kthehet parafundor,sikur kërkon intimitet për të vërtetën e gjasave të dhimbshme.
Apologjia për kënaqësitë e verës përcillet sërisht me thekse të hapur domosdoshmërisht ata fundor.Kjo është mbrojtja që i bëhet” Njeriut që pi gjenialitetin”.Pa dyshim që është arritur të frymëtohet  në shqip ky kontekst i Bodlerit dhe  kjo fal mrekullisë së pasthirrmave. 
 
                                                   
E tërë pasuria folklorike muzikore  autoktone shqiptare :kënga polifonike, jarja,kanga majkrahi; këngët e riteve, të djepit, të dasmave, të vajit;  kabaja me klarinetë,  meloditë baritore me dyjare dhe me fyej, me pipza ,me bilbil, me gjeth; kabatë me vjolinë; vallet me tupan, me dajre e  me curle: e ndërtojnë muzikalitetin  e tyre  duke mbështetur në harmonizimin e intonacioneve pasthirrmore që rezonojnë  muzikalitetin e brendshëm të tyre, krejt të veçanta krahinore apo mbarëkombëtare. Pasthirrma  është padyshim pentagrami muzikor popullor. Interpretuesit popullor e bënë shkollën në gjirin e mjeshtërve nga të cilët ai e trashëgon  interpretimin, por ajo që e dallon nga komuniteti është se ai është zotërues intuitiv  gjenial i pentagramit muzikor të pasthirrmave të popullit të  tij. Si zbatues i ahteve të pasthirrmave,  ai bëhet profesionist virtuos i shpirtit të popullit dhe pranon anonimitetin si vlerësimin më të lartë, me sa duket parapëlqen pavdekësinë e Panit hyjnor .
                                                         
Tiranë,5 Janar 2010                                                      Stavri Trako
                                                                           
                                                                                        T I R A N Ë