Megjithëse shkrimin e parë e kam botuar qysh më 1956, përsëri nuk pretendoj të jem gazetar.
Përse?
Sepse gazetar është një emër i madh që kryen një detyrë fisnike, detyrë të cilën unë nuk e përballoj dot. Nëqoftëse Gazeta apo Televizori është edukatore dhe organizatore kolektive, të tilla ato i bëjnë gazetarët. Ata janë formuesit e opinionit publik, dhe sqaruesit e fenomeneve shoqërore nga më të komplikuarat.
Rolin e tyre e ka kuptuar e gjithë shoqëria dhe në mënyrë të veçantë Partitë kryesore politike. Të gjitha ato kanë gazetat e tyre.
Atëherë?
Ata duhen dëgjuar. (Natyrisht gazetarët e vërtetë)
Gazetarët nuk janë përpilues të thjeshtë lajmesh. Ata janë personalitete që mbi bazën e analizave nxjerrin konkluzione dhe parashikojnë drejtimin e proceseve të ndryshme. Ata ruajnë demokracinë nga devijimet dhe janë zëri më i fortë kundër korrupsionit dhe shkelësve të ligjit. Për këtë ata edhe janë kërcënuar e kanë pësuar dhunë fizike. Prandaj ata duhen respektuar!
Siç thashë edhe më lartë unë nuk jam gazetar. Megjithatë duke qenë në gjendje t’i lidh dy fjali me njëra tjetrën, gjykoj se kam të drejtë të jap një mendim, të bëj një sugjerim apo edhe një kërkesë miqësore atyre që shkrimet në gazetë i kanë profesion.
Cila është kërkesa?
Ju lutem në shkrimet tuaja mos përdorni fjalë të huaja. Barbarizmat e ofendojnë gjuhën shqipe!
Kush më shumë se ju duhet ta mbrojë pastërtinë e gjuhës tonë?
Mos harroni: bisedat tuaja në TV dhe shkrimet në gazetë kanë një lexues shumë të gjerë. Nga këta edhe fëmijë, të cilët mbasi kanë dëgjuar një fjalë të huaj shkojnë dhe pyesin mësuesen e cila as ajo nuk di t’ua shpjegojë.
Lexoni më poshtë: “Kliche Televizive”, “Sublimim suigeneris”, “Marifetçinjtë e polimpsesteve”, “Momenti i Cout Doën-it”, “Kemi një fatal attraction”, “Që të ketë secappealinë e politikës”, “Mos e merrni për një frazë Oxymor-ike”, “Ishte një Oneman Shoë”, “Shoë-bis”, “De ja vy”, “Klejdi paraqet “step passi di danza”, “Që punoi si guest editor, ON LINE”.
Doni më?
Sepse e kam të vështirë t’i shqiptoj e aq më shumë t’i shkruaj. Më duket se më kanë mbërthyer akrepat e po më marrin shpirtin. Pse lejohet kjo, aq më tepër nga njerëz që e meritojnë emrin e gazetarit të vërtetë. Lexoj në gazetë, megjithëse të rralla shkrimet e deputetes Rudina Seseri. Jo vetëm nga përmbajtja që nuk guxon njeri ta kundërshtojë, por edhe nga forma, përdor një gjuhë të kulluar aq sa të duket sikur ka derdhur mbi të një det me dashuri!
Po disa gazetarëve tanë ku u vajti dashuria për gjuhën e tyre?
Nuk arrij ta kuptoj sepse ndodh ky fenomen i shëmtuar. Këtu kam parasysh gazetarë e analistë që nuk shquhen për paaftësi, përkundrazi.
Atëherë?
Të them që shesin mënd nga që dinë gjuhë të huaja, praktika nuk ma vërteton. Sot në Shqipëri ka me mijëra që dinë gjuhë të huaja. Të them që nuk ka apo nuk gjejnë dot sinonime korresponduese në gjuhën e tyre edhe kjo nuk mund të qëndrojë “Fjalorin themelor të Gjuhës Shqipe” mbi tavolinë e kanë. Të them se këto barbarizma i japin forcë e bukuri shkrimit, përvoja nuk ma pranon.
Si lexues nuk e kuptoj fare se çka dashur të thotë autori. Atëherë, për kë shkruajnë këta, për njerëzit e thjeshtë apo për të ashtuquajturën elitë! Miq, mos e detyroni të lëngojë gjuhën tonë!
Nga Alban SHUSHICA, G. Sot
Përse?
Sepse gazetar është një emër i madh që kryen një detyrë fisnike, detyrë të cilën unë nuk e përballoj dot. Nëqoftëse Gazeta apo Televizori është edukatore dhe organizatore kolektive, të tilla ato i bëjnë gazetarët. Ata janë formuesit e opinionit publik, dhe sqaruesit e fenomeneve shoqërore nga më të komplikuarat.
Atëherë?
Ata duhen dëgjuar. (Natyrisht gazetarët e vërtetë)
Gazetarët nuk janë përpilues të thjeshtë lajmesh. Ata janë personalitete që mbi bazën e analizave nxjerrin konkluzione dhe parashikojnë drejtimin e proceseve të ndryshme. Ata ruajnë demokracinë nga devijimet dhe janë zëri më i fortë kundër korrupsionit dhe shkelësve të ligjit. Për këtë ata edhe janë kërcënuar e kanë pësuar dhunë fizike. Prandaj ata duhen respektuar!
Siç thashë edhe më lartë unë nuk jam gazetar. Megjithatë duke qenë në gjendje t’i lidh dy fjali me njëra tjetrën, gjykoj se kam të drejtë të jap një mendim, të bëj një sugjerim apo edhe një kërkesë miqësore atyre që shkrimet në gazetë i kanë profesion.
Cila është kërkesa?
Ju lutem në shkrimet tuaja mos përdorni fjalë të huaja. Barbarizmat e ofendojnë gjuhën shqipe!
Kush më shumë se ju duhet ta mbrojë pastërtinë e gjuhës tonë?
Mos harroni: bisedat tuaja në TV dhe shkrimet në gazetë kanë një lexues shumë të gjerë. Nga këta edhe fëmijë, të cilët mbasi kanë dëgjuar një fjalë të huaj shkojnë dhe pyesin mësuesen e cila as ajo nuk di t’ua shpjegojë.
Lexoni më poshtë: “Kliche Televizive”, “Sublimim suigeneris”, “Marifetçinjtë e polimpsesteve”, “Momenti i Cout Doën-it”, “Kemi një fatal attraction”, “Që të ketë secappealinë e politikës”, “Mos e merrni për një frazë Oxymor-ike”, “Ishte një Oneman Shoë”, “Shoë-bis”, “De ja vy”, “Klejdi paraqet “step passi di danza”, “Që punoi si guest editor, ON LINE”.
Sepse e kam të vështirë t’i shqiptoj e aq më shumë t’i shkruaj. Më duket se më kanë mbërthyer akrepat e po më marrin shpirtin. Pse lejohet kjo, aq më tepër nga njerëz që e meritojnë emrin e gazetarit të vërtetë. Lexoj në gazetë, megjithëse të rralla shkrimet e deputetes Rudina Seseri. Jo vetëm nga përmbajtja që nuk guxon njeri ta kundërshtojë, por edhe nga forma, përdor një gjuhë të kulluar aq sa të duket sikur ka derdhur mbi të një det me dashuri!
Po disa gazetarëve tanë ku u vajti dashuria për gjuhën e tyre?
Nuk arrij ta kuptoj sepse ndodh ky fenomen i shëmtuar. Këtu kam parasysh gazetarë e analistë që nuk shquhen për paaftësi, përkundrazi.
Atëherë?
Të them që shesin mënd nga që dinë gjuhë të huaja, praktika nuk ma vërteton. Sot në Shqipëri ka me mijëra që dinë gjuhë të huaja. Të them që nuk ka apo nuk gjejnë dot sinonime korresponduese në gjuhën e tyre edhe kjo nuk mund të qëndrojë “Fjalorin themelor të Gjuhës Shqipe” mbi tavolinë e kanë. Të them se këto barbarizma i japin forcë e bukuri shkrimit, përvoja nuk ma pranon.
Si lexues nuk e kuptoj fare se çka dashur të thotë autori. Atëherë, për kë shkruajnë këta, për njerëzit e thjeshtë apo për të ashtuquajturën elitë! Miq, mos e detyroni të lëngojë gjuhën tonë!
Nga Alban SHUSHICA, G. Sot
No comments:
Post a Comment