Grekët dhe Serbët në planet e tyre të spastrimeve etnike

Ndiqini me vemendje kete dokumentar ne ndare ne 3 video ne YT.

Ato deshmojne hapur per dashurine e grekeve ndaj krimeve makabre te serbeve ne Bosnje apo ne Kosove. Gjithashtu deshmojne per lidhjen dhe ndihmen qe Greqia i ka dhene Serbise ne keto krime dhe Genocide te panjohura ne histori. E ka ndihmuar me ushtare vullnetare, me stresim, me mbeshtjetje financiare apo mjekesore, Greqia ky armik i perbetuar Amerikan, anetar i BE-se qe shkel me te dyja kembet te drejtat e lirive.

Ndiqini keto video te sjella nga Bilderberg !


[ame=http://www.youtube.com/watch?v=YjtBNL29_gk&feature=channel_page]YouTube - Greek and Serbian Ethnic Cleansing Projects - Part 1[/ame]


[ame=http://www.youtube.com/watch?v=JssFY6n5jC8&feature=channel]YouTube - Greek and Serbian Ethnic Cleansing Projects - Part 2[/ame]


[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Kul3F3FLqkI&feature=channel]YouTube - Greek and Serbian Ethnic Cleansing Projects - Part 3 !![/ame]

Angelina Joli: Serbët janë torturues e kriminelë!

Si mundet njerëzit të jenë aq të pamëshirshëm ndaj grave? Si mundet dikush t’ua kthejë shpinën atyre krimeve të bëra në Bosnje? - ka thënë Jolie.

Filmi “Në vendin e gjakut dhe të mjaltit” të aktores hollivudiane Angelina Jolie në të cilën serbët janë paraqitur si kriminel, ndërsa muslimanët si viktima të pafajëshme, për regjisoren nuk ka treguar sa duhet për atë që kanë përjetuar boshnjakët.

Në një intervistë për gazetën britanike “SAN” ajo flet për pikpamjet e saj për atë që ka ndodhur në Bosnje, frikën e luftës, përdhunuesit dhe torturat të cilat i kanë kryer serbët.

“Në prag të fillimit të xhirimeve të filmit shkova në shtëpi dhe fillova të qaja sepse mu shfaq frika dhe pse jam person që qaj shumë radhë. Pamëshirshmëria e luftës në ish-Jugosllavinë për këdo mund të sjellë një gjëndje prekëse dhe emocionale.

Sa më tepër lexoja për luftërat në Jugosllavi as më shumë turpërohesha nga vetja që kam ditur kaq shumë pak për atë që kishte ndodhur atje.

Kur i mësova këto fillova të mendoja:”Si është e mundur që njerëzit të jenë kaq tq pa mëshirshëm ndaj grave? Si është që njerëzit i vrasin fqinjët e tyre me të cilët kanë jetuar me vite? - ka theksuar Jolie.

Ajo ka shtuar se:”Ndjen se nuk ka bërë aq sa duhet për drejtësinë dhe se nuk ka arritur të pasqyrojë në kupt

Ato që statistikat fshehin për Greqinë

Pas raportit pozitiv të FMN ku thuhej se “Greqia ka shënuar progres të rëndësishëm në uljen e deficitit fiskal dhe në përmirësimin e kompetivitetit”, gazeta Wall Street Journal, ka botuar një shkrim me titull “Ato që fshehin statistikat për Greqinë”. 

Në të theksohet se “shifrat zyrtare për Greqinë evidentojnë një imazh katastrofik: 6 vjet recesion, 1 në 4 grekë është i papunë, borxhi ulet minimalisht, por kjo është vetëm gjysma e të vërtetës, sepse ekzistojnë mjaft mesazhe inkurajuese, siç është situata e qëndrueshme politike pas dy proceseve elektorale të ashpra". Gazeta përmend faktin që para disa ditësh qeveria arriti të kalojë pa asnjë problem një ligj, që parashikon pushime nga puna në sektorin publik.

Shkrimi rendit si shpresëdhënëse, përshpejtimin e reformave, fillimin me sukses të privatizimeve, rikthimin e depozitave në bankat greke, por edhe faktin se shteti ka filluar të shlyejë detyrimet e vonuara ndaj biznesit privat.

Ndërkaq presidenti i institutit të kërkimeve ekonomike Ifo, Hans Werner Zin, në intervistë për gazetën Die Welt shprehet se Greqia do ta kishte kapërcyer sot krizën, nëse në pranverën e vitit 2010 do të kishte falimentuar dhe do dilte nga eurozona. Ai shprehet në favor të një unioni monetar të hapur, prej nga shtetet mund të dalin përkohësisht dhe të kërkojnë ndihmë tranzicionale me plane të tipit “Marshall”.

“Ishte gabim i madh që mbajtëm Greqinë në euro me një borxh publik 160% të GDP, që nuk do të shlyhet kurrë. Kjo ndihmoi bankat gjermane, ato franceze, si dhe disa pasanikë në Greqi, por për popullin do të thotë vetëm papunësi dhe vështirësi. 

Zin vlerëson gjithashtu se ajo që Gjermania po lejon të ndodhë në Greqi është “një katastrofë për njerëzit aty”, dhe vë në dukje se “po të shtohen vështirësitë në vendet më të mëdha, nuk do të mundet të vazhdohet politika që po aplikohet në Greqi, për shkak të mungesës së kapitaleve”.

Greece homeless men in Athens Getty Images

Balkanweb

Itali, shqiptari blen diskotekën dhe ndalon hyrjen e italianëve

Një sipërmarrës shqiptar është bërë pronari i një prej diskotekave më të njohura në Itali, "Papillon". Deri këtu nuk ka asgjë për tu çuditur pasi, 32- vjeçari Ramiz Kryemadhi kishte ngritur në Itali një ndërmarrje të suksesshme që prej vitit 2003 dhe mund t’ia mbante xhepi një shpenzim të tillë.

Por ajo që ka tërhequr vëmendjen e mediave kanë qenë vendimet e shqiptarit, i cili ka ndaluar hyrjen në diskotekë të të rinjve me shtetësi italiane.

Njoftimi u bë përmes faqes zyrtare të "Papillon" në “Facebook”, ku shkruhej: “Mbrëmjet komerciale nuk ecnin mirë, kështu mu desh të bëja një zgjedhje, ta ndaja sallën e kërcimit në dy pjesë. Në njërën do të kërcehet muzikë hip hop, ndërsa në tjetrën do të ketë muzikë rumune dhe performanca live të muzikantëve folkloristikë.”

Më tej njoftimi vazhdon: “Informacion i ri: Që prej të shtunës stafi do të seleksionojë të gjithë miqtë që do të vizitojnë diskotekën. Personat që nuk kanë kombësi rumune duhet të jenë të shoqëruar nga një femër, në të kundërt nuk mund të futen”.

Sipas pronarit të lokalit, vendimi është marrë vetëm për të shmangur problemet. Ai thotë se nëse dikush vjen i shoqëruar me një vajzë në diskotekë, është më i qetë dhe nuk shkakton probleme gjatë festës.

Lokali “Papillon” është një nga më të mëdhenjtë në zonën e Pordenones në veri të Italisë.

(er.nu/BalkanWeb)

Adresa e lokalit:
http://www.papillondisco.it/home.htm
https://www.facebook.com/papillon.pordenone

Serbia është “krijuar” nga shqiptarë

Historia duket se do të jetë beteja e re mes Kosovës dhe Beogradit. Shkrimtari dhe publicisti, Jusuf Buxhovi, sjell për herë të parë një libër mbi historinë e Kosovës. Libri ka ngjallur reagime në qarqet akademike serbe
Madje, edhe kur Serbia është pranuar si shtet në kongresin e Berlinit më 1878, sipas burimeve osmane dhe austro-hungareze, rreth gjysma e asaj popullate nuk ishte serbe. Shumicën e përbënin shqiptarët dhe vllahët, siç nuk kishte shumicë greke, por arvanite, edhe Greqia kur u pranua si shtet më 1831.
“Vepra ime edhe pse quhet Kosova, paraqet historinë e Shqipërisë së natyrshme nga antikiteti (mileniumi i pestë) e tutje”, kështu shprehet shkrimtari dhe historiani, Jusuf Buxhovi, në një intervistë për gazetën “Shqip” mbi librin e tij “Historia e Kosovës” i cili ka hapur debate të forta mes historianëve në Serbi e Kosovë. A janë gati Kosova dhe Serbia të kenë një histori të çliruar nga nacionalizmat?  Pse serbët mohojnë dy gjenocide që kanë bërë në Kosovë? Libri i Buxhovit është në tri vëllime: Antikiteti, Mesjeta dhe Perandoria Osmane. Ai del në përfundimin se Dardanët janë themelues të Trojës dhe bartës të qytetërimit antik, i cili me pa të drejtë u është atribuuar grekëve, të cilët erdhën shumë vonë dhe përvetësuan gjithë qytetërimin pellazg, madje dhe shkrimin e tyre. Sipas tij, edhe “Iliada” dhe filozofia antike paraqesin trashëgimi shpirtërore të shqiptarëve.
 Libri juaj “Historia e Kosovës”, nis nga antikiteti dhe Mesjeta për të vijuar me Perandorinë Osmane. Çfarë sipas jush i identifikon shqiptarët në këto periudha?
Fillimisht duhet sqaruar se “Kosova” është historiografi kritike. Është, pra, një projekt individual, që mbështetet mbi konceptin kohë-hapësirë me gamën e fokusimit që nis nga mileniumi i pestë e vjen deri në ditët tona. Në këtë kontekst etnogjeneza e shqiptarëve, si etni, shihet e ndërlidhur me Pellazgët, një si perandori me shumë mbretëri, ndër të cilat më të rëndësishme janë ajo dardane me Trojën, mbretëria maqedone, ajo epirote, si dhe mbretëritë ilire. Ky kundrim, nuk e dëmton teorinë e deritanishme ilire, pos që e plotëson në kuadrin e perandorisë pellazge, që ishte botërore dhe themel i qytetërimit antik. Nga trashëgimia pellazge lindën dhe u zhvilluan edhe dy perandoritë e mëdha: ajo e Romës (nga Dardanët, Galabrët dhe Etruskët) si dhe Bizanti (kryesisht nga dardano-ilirët).
“Kosova” ka sjellë shumë polemika, por edhe zemërim te historianët serbë, të cilët e kanë quajtur “një fantazi” dhe të pabazuar në fakte?
Zemërimi i historianëve dhe i akademikëve serbë ka qenë i arsyeshëm, ngaqë ata për herë të parë ndeshen me një libër autorial te një autor shqiptar, dhe po ashtu, për herë të parë, ndeshën me një historiografi, e cila rrënon gënjeshtrat e tyre rreth shqiptarëve, me të cilat ata kanë ushqyer edhe programet e njohura hegjemoniste kundër shqiptarëve, me të cilat politika serbomadhe ka ushtruar katër gjenocide kundër shqiptarëve (i pari në vitet 1877/8, i dyti në vitet 1912/’13, i treti në vitin 1944/45 dhe i katërti në vitin 1998/’99). Historianët serbë i ka zemëruar teza pellazge, pastaj pamja e rolit shtetfromues në Bizant, si dhe mohimi i shtetit mesjetar serb në Kosovë, që nuk ka ekzistuar kurrë (pos zhupanive dhe organizimeve të tjera fisnore-fetare, që i kanë pas edhe të tjerët). Po ashtu, akademikët serbë i ka hidhëruar së tepërmi, pohimi im se në Kosovë nuk ka pas kishë ortodokse serbe, por vetëm krishterim të ritit katolik apo ortodoks, dhe se shqiptarët, krishterimin e kanë marrë nga shekulli i tretë, ndërsa sllavët në shekullin dhjetë. Kjo çështje demanton mitin për Kosovën djep “shpirtëror serbë” dhe të ngjashme, me të cilat historiografia serbe është plot e për plot dhe për fat të keq ia ka dalë të mashtrojë edhe qendrat e vendosjes, dje, por edhe sot… Janë, pra faktet, që më mbrojnë nga akuzat serbe, fakte këto që edhe ata i dinë, por nuk dëshirojnë të heqin dorë prej tyre, ngaqë u bie koncepti hegjemonsit serbomadh, me të cilin edhe sot e gjithë ditën përpiqen ta destabilizojnë Ballkanin dhe veçmas shqiptarët.


Librat historike të kësaj natyre zakonisht janë nisma të institucioneve akademike, a e keni ndier që mund të paragjykoheshit kur shkruat këtë libër?
Është detyrë e akademive dhe institucioneve shkencore zyrtare të merren me projekte të tilla, veçmas në rrethanat e ndryshimeve të mëdha shoqërore dhe politike, siç janë këto nëpër të cilat po kalojmë. Disa herë kam shtruar këtë çështje dhe kam kërkuar që në Tiranë dhe Prishtinë të veprohet në këtë drejtim, por thuajse asgjë nuk ka ndodhur. Kjo, nuk më ka penguar që si hulumtues ta bëj punën time, punë kjo që ngrit disa çështje që kanë të bëjë me rishqyrtime, nëpër të cilat domosdoshmërisht do të kalojë historiogarfia jonë, i pëlqej apo nuk i pëlqen kjo dikujt. Megjithatë, puna ime, e cila është pritur shumë mirë nga opinionin (pesë ribotime brenda tetë muajsh me një tirazh prej më shumë se njëzet e pesë mijë ekzemplarësh), krahas kritikave të ashpra që i erdhën nga Beogradi, nuk u ka shpëtuar disa paragjykimeve, nga disa “historianë” dhe akademikë të Kosovës, të cilët, nga xhelozia pse nuk kanë bërë gjë, edhe pse paguhen mirë, u përpoqën që veprën time ta anatemojnë politikisht duke e etikuar “vepër nacionaliste”, “vepër që mohon serbët” dhe madje “vepër që zgjon urrejtje” e të ngjashme!
Sa e vështirë ka qenë të binit në gjurmët e dokumenteve  dhe ku i keni gjetur ato?
Ka mbi tridhjetë vjet që merrem me hulumtime nëpër arkivat gjermane dhe austriake. Pjesën më të madhe të këtyre dokumenteve i kam vjelë nga Arkivi Politik i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Gjermanisë në Bon, pastaj Arkivi Historik i Berlinit, Arkivi i Majcit, ai i Institutit të Europës Juglindore në Munih dhe nga Arkivi Shtetëror i Vjenës. Një pjesë tjetër të dokumenteve e kam vjelë nga arkivat jugosllave, por nuk kanë munguar edhe dokumentet nga arkivat osmane, ato ruse, italiane dhe greke. Një rol të rëndësishëm në koncipimin e veprës sime, kanë luajtur edhe veprat e rëndësishme nga historiografia botërore që kanë trajtuar çështjen shqiptare nga antikiteti e deri te koha jonë.
E kujt ka qenë Kosova, dhe cili shtet ka pasur i pari vendbanimin në të?
Kosova, për mua paraqet epiqendrën e Shqipërisë së natyrshme nga antikiteti e deri në ditët tona. Natyrisht se ajo ka të bëjë me Dardaninë dhe Dardanët, por edhe Ilirët, Maqedonët, Epirotët dhe të tjerët, të degëzuar nga Pellazgët. Në këtë vazhdimësi historike prej pesë mijë vjetësh, pra nga parahistoria dhe koha historike, mbretëria dardane ka qenë njëri ndër faktorët më të rëndësishëm të antikitetit. Pas rënies së mbretërisë dardane, kjo hapësirë sërish do të luajë rol tepër të rëndësishëm gjatë perandorisë së Romës dhe asaj të Bizantit. Dardania, si pjesë e Ilirikut, do të kthehet në faktor kryesor të Bizantit, ku edhe kanë rrënjën tri identitetet me të cilat duhet të lidhet qenia shtetërore shqiptare: identiteti administrativ (i shpallur nga Diokleciani), identiteti kishtar (i shpallur nga Konstandini i Madh) dhe identiteti politik dhe juridik (i shpallur nga Justiniani). Termi Kosovë, është i vonshëm. Shfaqet në shekullin XIX, me vilajetin e Kosovës, që edhe si i tillë, paraqet epiqendrën e rilindjes kombëtare (Lidhja Shqiptare e Prizrenit), që do të çojë edhe deri te pavarësia e Shqipërisë. Pra, Kosova (Dardania) përherë ka pas identitet shpirtëror dhe shtetëror dardano-iliro-arbëror-shqiptar.
Kur shfaqen shenjat e para të Serbisë në Kosovë?
Nuk duhet ngatërruar praninë sllave me atë serbe, ngaqë sllavët paraqesin një konglomerat popujsh barbar, që sulmuan Ilirikun dhe Dardaninë nga shekulli VI e tutje, për t’u shfaqur si formacione fisnore nga shekulli IX e tutje, ndërsa serbët, si pakicë shfaqen në shekullin XIX. Pra në Kosovë, sllavët shfaqen në shekullin XIII, si pushtues, por pa atributet e mbretërisë, ose të perandorisë, siç i shohim edhe sot e gjithë ditën në historiografinë zyrtare në Shqipëri dhe Kosovë, por erdhën si fise të prirë nga zhupanë dhe despotë. Madje, edhe vetë Rashka, që serbët e quajnë “mbretëri mesjetare serbe”, sipas shumë indikacionesh, nuk ka qenë serbe, por tribale (një fis pellazg i lidhur me Dardanët). Ato që historiografia serbe i thotë rreth “Car” Dushanit, apo “Kral” Millutinit, janë falsifikime, ngaqë edhe i pari e edhe i dyti kanë qenë feudalë ortodoksë, si shumë feudalë të tjerë ortodoksë arbërorë, që ishin në përbërje të Bizantit dhe asgjë më shumë. Madje, edhe kur Serbia është pranuar si shtet në kongresin e Berlinit më 1878, sipas burimeve osmane dhe austro-hungareze, rreth gjysma e asaj popullate nuk ishte serbe. Shumicën e përbënin shqiptarët dhe vllahët, siç nuk kishte shumicë greke, por arvanite, edhe Greqia kur u pranua si shtet më 1831.
Ç’vend zë sipas jush historia e shqiptarëve në Ballkan?
Shqiptarët dhe Shqipëria, në raport me Ballkanin, por edhe të tjerët, paraqiten në qendër të antikitetit, si djep i saj. Ata janë protagonistët kryesorë të historisë nga lashtësia deri te koha jonë. Kjo është një e vërtetë që historiografia jonë duhet ta thotë pa ngurrim.
Sa e vështirë ka qenë për ju kjo nismë, dhe a është i përgatitur opinioni në Kosovë apo rajon për të pasur një histori të shtetit më të ri të Kosovës?
Secili shtet duhet të ketë historinë, së paku atë politike. Vepra ime pretendon që të paraqesë Kosovën si epiqendër të natyrshme të botës shqiptare nga antikiteti e deri më sot, siç ka qenë në të vërtetë. Pse historia politike e shqiptarëve, me pavarësinë e Shqipërisë, është vendosur në “periferi” në vend të qendrës, kjo nuk do të thotë që historia jonë të ndjekë kornizat e dhunshme politike, që ia kanë përcaktuar të tjerët.
Al.Ba
http://gazeta-shqip.com/lajme/2013/01/16/serbia-eshte-krijuar-nga-shqiptare/

Vetëvendosje, ja pse refuzuam ftesën e Ramës

Lëvizja Vetëvendosje refuzon ftesën e kreut të PS-së, Edi Rama për takimin që do të mbahej në datë 14 prill në orën 17.00 në Prishtinë. Në një deklaratë për mediat, Vetevendosje ka sqaruar arsyet e këtij refuzimi dhe gjithçka tjetër që e motivon të mos jetë pjesë e këtij takimi.

Qëndrimi pro dialogut, vlerësimi i qeverisë së Thaçit, qëndrimi për 21 janarit e koalicioni me LSI dhe qëndrimi për nacionalizimin janë arsyet pse vetëvendosje nuk do të jetë në takim dhe që e ndajne me politiken e Rames.
“Shqiptarëve ju duhen organizime progresive politike që politizojnë shoqërinë, ekonominë e kombin, e jo konjuktura shtesë të pushtetit që privatizojnë shoqërinë, ekonominë dhe idenë kombëtare. Me këto struktura politike tashmë e kemi të qartë se Shqipëriadhe Kosova edhe pas 23 qershorit do të jenë të njëjta sikur ato të 21 e 22 qershorit”- thote Vetevendosje.
Deklarata e Vetevendosjes
Njoftojmë publikun se e kemi refuzuar këtë ftesë, për arsyet e mëposhtme:
Së pari, siç e kemi bërë të qartë përmes dokumenteve statutorë të Lëvizjes VETËVENDOSJE!, ne si subjekt parimisht jemi të hapur për bashkëpunim,pjesëmarrje dhe ftesa nga subjektet politike që organizojnë takime tematike, që përkojnë me programin tonë politik, siç janë bashkimi kombëtar, zhvillimi ekonomik i bazuar në prodhim, subjektivimi politik i qytetarëve, emancipimi shoqëror, drejtësia dhe barazia. Këto tema për ne janë prioritare, dhe ndaj tyre na lidh një besnikëri politike, për hir të së cilës vijojmë të mbetemi këmbëngulës për bashkëpunime që i çojnë përpara ato, dhe jo në tubime partiake ku përqendrimi është te organizatori e jo te tema.






Së dyti, rreshtimi dhe elozhet për kah Kryeministri aktual i Kosovës si dhe partia të cilën ai drejton, na bën me dije se një keqkuptim i madh qëndron në  mes. Të mbështetësh sot, pa nevojë, dialogun e padrejtë politik midis Prishtinës dhe Beogradit si dhe të afirmosh një forcë politike e cila e ka futur Kosovën në një qorrsokak politik, ekonomik dhe shtetëror, për shkak të papërgjegjshmërisë dhe korrupsionit, do të thotë qëndrim në të kundërt të interesit të Kosovës dhe atij kombëtar. Në ditën kur populli në Kosovës solidarizohej me shqiptarët në Preshevë, Medvegjë e Bujanoc përmes një demonstrate masive, PDK-ja e kryeministrit Thaçi mbante Konventën e vetë të Gjashtë Zgjedhore ku u profilizua si parti e djathtë me parullën “Familja,Prona, Shteti” dhe në të cilën z.Rama mori pjesë e thuri lavde për Thaçin.

Së treti, Lëvizja VETËVENDOSJE! përmes një komunikimi publik të kohës, ka bërë të ditur qëndrimin e saj për çka ndodhi në Protestën e 21 janarit 2011 në Tiranë, pas vrasjes së katër protestuesve. Aso kohe theksonim, siç theksojmë ende edhe sot se në institucionet e shtetit shqiptar zakonisht i shohim partitë pa popull kurse me 21 janar e pamë popullin pa parti, të zemëruar me pozitën dhe të braktisur nga opozita. Ajo demonstratë tregoi hendekun midis qytetarëve të pakënaqur dhe qeveritarëve të vetëkënaqur, por edhe konfirmoi hendekun tjetër midis popullit dhe opozitës. Shqiptarët e pakënaqur, kudo që janë, duhet të organizohen për ta shprehur pakënaqësinë e tyre me gjuhën e vullnetit dhe interesit të tyre. Përndryshe, pa organizim politik ka veçse përfitime partiake e humbje kombëtare.
Në këtë frymë edhe qëndrimi më i fundit i Partisë Socialiste të Shqipërisë për koalicionin e ardhshëm është i papajtueshëm me vetë atë çka protesta shenjoi.
Shqiptarët kanë arsye të forta për të protestuar për shkak të jetesës së mjerë, nëpërkëmbjes së dinjitetit kombëtar dhe mungesës së perspektivës si qytetarë. Koalicionet që zbusin apo mënjanojnë këtë frymë nuk janë në shërbim të kombit shqiptar i cili është më i varfëri dhe me papunësinë me të lartë në Evropë përderisa i ka politikanët më të pasur se gjithë kolegët e tyre në Evropë krahasuar me buxhetin e shteteve përkatëse.
Së katërti, disa konsiderata në lidhje me çështjen e nacionalizmit mes shqiptarëve. Ne jemi të shqetësuar nga retorika që po përdoret diku për arsye elektorale, diku për arsye ideologjike e cila njëson nacionalizmin me konservatizmin, anakronizmin e prapambetjen duke deklaruar madje se nacionalizmi është primitivizëm. Është e udhës të theksojmë se nuk ekziston “një nacionalizëm”,të cilin të mund ta përdorësh si vend grumbullimi për etiketime negative. Mes shumë shfaqjeve të nacionalizmit, mund të dallojmë qartë dy grupe të mëdha, nacionalizmin represiv pra, desubjektivues, shoven, imperial etj. dhe nacionalizmin çlirimtar atë subjektivues, vetëvendosës, emancipues, anti-kolonial që mëton barazinë mes kombeve.
Në rastin e Lëvizjes Nacionaliste Shqiptare, për vetë kushtet e krijuara, ndjenja frymëzuese që ka çuar përpara lëvizjen, e mbështetur gjerësisht prej popullit, është kjo e dyta, pra nacionalizmi çlirimtar.
Po ashtu, termi i preferuar si korrekt, “atdhedashuria”, nuk mund të themi se është koncept emancipues, apo më i dobishëm, se nacionalizmi çlirimtar. Nëse nacionalizmi çlirimtar qëndron për fuqizimin e shoqërisë dhe komb-shtetit si mënyrë që siguron rezistencën ndaj shtypjes së padrejtë në relacionet ndërkombëtare, “atdhedashuria” na rikthen në një situatë vetëm emocionale, romantike, individualiste, e cila përgjithësisht nuk themelon kurrfarë politike e dobie kolektive.
Atdhedashuri apo nacionalizëm? Kjo është kundërthënie e rrejshme. Në SHBA, si një ‘melting pot’ që është, flasin për patriotizmin meqë nacionalizmi i nxjerr njerëzit irlandezë, polakë, shqiptarë etj. Në Evropë, kemi nacionalizmin, dhe ai mund të jetë i ndryshëm nga patriotizmi, deri diku, vetëm në ato pak shtete si Zvicra e Belgjika (çfarë nuk është Shqipëria, natyrisht). Kjo kundërthënie e rrejshme është edhe më e dëmshme seç duket sepse zbërthehet kështu: atdhedashuria është dashuri për Shqipërinë administrative, kurse nacionalizmi dëshirë a vullnet për bashkim kombëtar. Atdhedashuria e vendos kombin (shqiptar në Shqipëri) në funksion të shtetit (të Shqipërisë londineze). Nacionalizmi e vendos shtetin (e Shqipërisë e të Kosovës) në funksion të kombit (shqiptar në Ballkan dhe kudo që ai është). Pra, nuk ka të bëjë me pushtetin e lirinë, por me horizontin e vetëpërcaktimit dhe të vetëpërfytyrimit. Atëherë, çfarë lloj nacionalizmi? Nacionalizëm shovinist-hegjemonik (si ai i regjimeve në Serbi e Greqi), apo nacionalizëm çlirimtar-antikolonialist (si ai shqiptar) ? Kjo pra është kundërthënia e vërtetë.
Te shqiptarët në përgjithësi kemi shumë subjekte politike, tepër shumë. Por në tërë këtë spektër grupimesh shohim pak progresivitet. Pra, shqiptarëve ju duhen organizime progresive politike që politizojnë shoqërinë, ekonominë e kombin, e jo konjuktura shtesë të pushtetit që privatizojnë shoqërinë, ekonominë dhe idenë kombëtare. Me këto struktura politike tashmë e kemi të qartë se Shqipëria dhe Kosova edhe pas 23 qershorit do të jenë të njëjta sikur ato të 21 e 22 qershorit.

http://www.panorama.com.al/2013/04/14/vetevendosje-refuzon-ftesen-e-rames-ja-arsyet/

Ben Blushi: Europa është në krizë për shkak të kishës dhe partive

Dikur Europa ishte fuqia më e madhe, më e pasur dhe më e drejta në botë. Por sot nuk është asnjëra prej tyre.
Blushi shkruan se Europa nuk do të afrohet me asnjë nga modelet që ka në kufijtë e saj.
“Amerika e frikëson me lirinë e vet, Rusia me brutalitetin e vet, Turqia dhe vendet e ngjashme me historinë e vet. Amerika i largohet, Rusia nuk lëviz, Turqia i afrohet. Europa rri në vend,” shkruan Blushi.
Por pse nuk lëviz Europa, pyet Blushi.
“Sepse dy institucionet mbi të cilat është ngritur fuqia e saj historike janë në krizë historike. Kisha dhe partitë,” shkruan Blushi.
“Asnjëra prej tyre nuk ka lindur në Europë. Ato kanë lindur në Lindje,” vijon Blushi.
Sipas tij, kisha nuk ka ndihmuar as që shoqëria të bëhet më e barabartë, as më e zhvilluar, as ka ndihmuar në luftën ndaj varfërisë, as në zhvillimin teknologjik.
Kurse për partitë, Blushi thotë se po bëhen të padobishme. “Asnjë parti në Europë nuk qeveris vetëm”, shkruan Blushi.
“Ndoshta rasti i Beppe Grillo-s është fillimi i një epoke pa parti,” shkruan ai.
Deputeti socialist thotë se ky tranzicion do jetë i vështirë dhe Europa do kalojë në një shoqëri të bazuar mbi struktura dhe ide të reja nga këto që njohim.
Ai shton se edhe Shqipëria do të vuajë pasojat.
Atëherë kur shqiptarët rendnin drejt Europës, ishte ndryshe.
“Tani Europa po kalon në hije sepse si çdo diell, edhe ajo lëviz. Shumë njerëz po kthehen nga aty. Nuk ka më punë. Nuk ka më shpresë. Çka na bën të ngadalësojmë lëvizjen drejt saj, siç edhe kemi bërë. Por edhe të mendohemi: A po arrijmë atje ku ishim nisur, apo diku tjetër”.


Panorama

Greqi, fshati ku historia flet gjuhen shqipe

Kamera amatore është sërisht e vetmja zgjidhje për një pjesë të grupit të xhirimit të pa shpallur “non grata” e që mund të udhetojë drejt fshatit që sot ka një emër tjetër, Dhrosopigi.

Fshati i Spiro Bellkamenit, luftëtarit të shumë betejave ndaj grekëve e osmanëve për çlirimin e tokave shqiptare në gjithë këtë zonë e deri thellë në Korçë duket i heshtur mes banorëve të paktë që ikin e vijnë rrugicave të tij.

Jane miqësore dhe disa prej tyre nuk refuzojnë apo nuk druhen të tregojnë të vërtetat e tyre.

« Nëna ime nuk dinte greqisht. Plakat, më parë, përfshi nënën time, flisnin vetëm shqip », thotë Stravro Stilollari, banori i Belkamenit.

Stavro e ka mbartur gjuhen brez pas brezi, kjo edhe sepse shkolla ne gjuhen shqipe ka funksionuar siç tregon vetem nje vit diku ne 1909 – 1910. Qe atehere, ajo eshte mbyllur nga greket per te mos u hapur me kurre.

“Shiko, të të them kështu janë rrënjët, sido që të bëhet rrënjët janë rrënjë. Une e ndiej se jam shqiptar, them se jam shqiptar. Po jo se dua që të bëhet Shqipëria këtu apo të bëhet, atje’’, pranon me sinqeritet, me një shqipe të pastër Stavro.

Por, ndryshe nga babai mendon djali, qe shqip kupton shume mire, por qe nuk pranon te flase. E per me teper hedh poshte pohimet e te atit.

« Nuk mësuam shqip sepse nuk kemi pasur gjyshe në shtëpi dhe për shkak të punës pastaj dhe mungesës së kohës nuk mësuam shqip. Unë ndihem grek sepse të tillë jemi », thotë i biri.

Në masë dërrmuese të gjithë të moshuarit flasin me drojtje shqip. Edhe pse thonë se janë grekë ata vetë tregojnë se këtë gjuhë e kanë mësuar në shkollë, ndërsa atë shqipe e kanë trashëguar nga të parët. Toskërishtja e këtyre anëve është e qartë edhe pse e grryer jo pak nga koha.

« Epo grekë jemi nuk jemi shqiptarë. Plakat ishin shqiptare ama dinin edhe ato greqisht me neve që vinim në shkolo”, shprehet një e moshuar e Dhrosopigisë.

Shumica shmangen, e nuk duan të ngatërrohen siç thonë jashtë kameras, pasi kjo mund t’u hapë jo pak probleme me autoritetet lokale, por edhe qe ndrore.  

Disa theksojnë mes fjalësh të shkurtëra e të tërhequra se tashmë gjithçka po humbet. Shqipja rron mes te moshuarve ndersa po vdes perfundimisht tek te rinjte.

« Fëmijët e mi nuk llafosin shqip, nuk dijnë. Këtu dijnë shqip nga neve e lartë, nga neve e poshtë jo”, thotë një tjetër i moshuar.

Ne Bellkamen ka te tjere edhe me serte edhe pse pergjigjen e japin ne te njejten gjuhe.

E kuptueshme kjo edhe per shkak te presionit te jashtezakonshem qe ka patur ne keto zona e qe ka bere qe shqiptaret te shkrihen pas mbetjesh jashte kufirit zyrtar shqiptar.

 « As qe e di nga kane ardhur. Nuk e di une. Une jam grek, ç’pune kam une me shqiptaret, jam grek jo shqiptar », shprehet një tjetër banor.

Ne muzeun e fshatit fotot e sendet e vjetra pasojne njera tjetren , tregues te identitetit te hershem te tij.

E megjithatë mes tyre nuk gjen askërrkund qoftë edhe një tregues të vogël se këtu është folur e flitet gjuha shqipe. E megjithate mes radheve te mesuesit e rojtarit te ketij muzeu mund te kuptosh qartazi edhe pse greqisht prejardhjen e ketij fshati.

“Aty rreth 1844 erdhem ne kete fshat nga Plikati, perpara tij patem ardhur nga nje tjeter vend, më duket se nga Erseka, Vithkuqi dhe nga Voskopoja, e nga zona e Sulit. Njerezit qe erdhen ketu kishin origjine te njejte, tradita, doke, zakone te njejta », thotë rojtari.

 «Ne llafosnim shqip, ne fshat bënim këto që të thashë, këto zakonet që bëjmë, këto gostirat, këndonim shqip, edhe na drejtoheshin të ardhurit duke na thënë shqiptarë ».

Edhe pse banoret jane perqendruar ketu, fshati rrenjet e tij i ka lart ne mal. Sot, kudo ne fshatin e vjeter kane mbetur vetem rrenoja veç kishes qe eshte rikonstruktuar nga e para.

Diku ne nje cep duket edhe shtepia e Spiro Bellkamenit, komandantit te nje cete kombetare te njohur gjate viteve 1908- 1912 e qe u vra sipas arkivave të kohës, pikerisht ne kete vit ne pabesi nga agjentet greke ne Nivicë.

Sot, per te nuk gjen me asgje ne kete fshat, perveç radhëve greqisht ne nje liber botuar se fundmi.

Fshati mbetet pas e bashke me te edhe e shkuara e tashmja qe lidhen pashmangshmerisht me te njejtat rrenje te perbashketa qê nëse do të njihen si të tilla nuk do bënin gje tjeter veç do të forconin urat e miqësisë e fqinjësisë së mirë midis shqiptarëve e grekëve, Shqipërisë e Greqisë.

Njohja e historisë si një realitet i ngritur mbi dokumenta e fakte ndihmon mirëkuptimin, shkëmbimin, vlerat e nuk duhet të nxisë aspak ato pjesë të politikës që mbijetojnë duke ushqyer ndasitë.

« Ky eshte Ballkameni, fshati ku historia flet shqip. Per “Top-Channel”, nga Kapshtica, “non grata””, përfundoi reportazhin e tij, Marin Mema.
Videoja: http://youtu.be/0_-cKRaW4ck

Alket Rizai: Në burgjet greke shqiptarët torturohen barbarisht

Alket Rizai ,shqiptari që ka bërë tre super arratisje nga burgjet greke  ka folur sot në një lidhje direkte nga burgu i Malandrinos.
“Mua me akuzojnë për katër vrasje ,nuk kam bërë asnjërën. Në këtë shtet nuk gjen drejtësi jo vetëm unë, por gjithë shqiptarët.”- nënvizon Alketi.
Ai është shprehur se prokurorët dhe gjykatësit  e kanë nxjerrë  të pafajshëm, ndonëse në procesin kundër tij kanë marrë pjesë  72 dëshmitarë dhe asnjëri nga ata nuk  nuk ka vënë dorën  mbi të, por janë detyruar të dëshmojnë kundër tij.“Gjendja ime tani është shumë e mirë, ndodhi ajo që patë, mora peng 7 policë. E bëra për të dhënë një mesazh, na dënojnë kot se jemi shqiptar. Mua më akuzojnë kot. Më akuzojnë për 4 vrasje. Në këtë shtet nuk e gjen dot të drejtën, jo unë por të gjithë shqiptarët."
Ai ka apeluar për ambasadën shqiptare që të shkojnë të shohin ,pasi pas arratisjes nga  Trikala është ushtruar  dhunë  mbi të burgosurit shqipatarë  duke u thyer duart dhe brinjët  70 prej tyre.
I pyetur se cfarë rruge do ndjekë ai për të qënë i lirë, Rizai shton, “Kush është ai qorr që nuk do sy. Nuk e di surprizën e radhës, por do riarratisem. Që nesër do doja të kthehesha në Shqipëri për gjykim, jam 100% i pafajshëm nuk po them se nuk jam ëngjëll, as djall por këta më kanë kapur për ngjarje që si kam bërë. Nuk kam lidhje fare me vrasjet. Fundja fundja e kam pranuar që kam grabitur bankat greke. Deri në pikën e fundit të gjakut tim do luftoj jo vetëm për vete por për mijëra shqiptar të dënuar padrejtësisht”, tha ai më tej.

AVOKATI: ARRATISJET E RIZAIT, JO PËR SHOW, POR SHENJA ANKIMI
Për News 24 është prononcuar edhe avokati i Alket Rizait. Sipas tij “Në Greqi ekziston një racizëm ekstrem 50% e të burgosurve janë të huaj atje, pjesa më e madhe janë turq dhe shqiptarë”, sqaron avokati.

Ai thekson se, Greqia është vendi i 4 në botë për racizëm në vendimet që jep për të burgosurit e huaj.
“90% e dënimeve jepen vetëm sepse janë shqiptarë”, tha ai më tej.

Ndërsa arratisjet e klientit të tij i cilësoi si shenja ankimi për këto vendime dhe jo shou. (ma.ar/er.nu/BalkanWeb)

Persekutimi i një të riu shqiptar prej shtetit zvicerian

Në këtë intervistë të zgjeruar, Ismajl Qerimi nga Vushtria e Kosovës flet për dramën e shumëfishtë që po përjeton që prej afro një dekade, ku pas një aksidenti në punë, u operua në mënyrë joprofesionale dhe për më tepër pa praninë e specialistit anestezist. Kjo ndërhyrje kirurgjikale rezultoi e pafalshme sipas specialistëve që e vizituan më vonë. Kushdo që e ka lexuar romanin “Rrethi i kujtesës” do t’i dukej më komode eksperimentimi me medikamente që bëhej në një klinikë naziste ndaj një partizaneje shqiptareje në vitet e Luftës së Dytë Botërore në raport me kalvarin e vuajtjeve dhe privimeve që ka hequr dhe vazhdon të vuajë Ismajli në vitet ‘2000. Sepse zhgënjimi i tij më i madh do të vinte më pas si pasojë e diskriminimit, antihumanizmit dhe presioneve që ka përjetuar dhe po përjeton ende për të mbyllur gojën  dhe për të mos ta publikuar këtë skandal. 

Historia e tij e dhimbshme është e vështirë të përshkruhet nëpërmjet një interviste, sado voluminoz që të jetë sepse bëhet fjalë për afro një dekadë që ai vuan familjarisht pasojat e papërgjegjshmërisë së bluzave të bardha, të përfshirjes së tyre indirekte në presione dhe më pas të burracakërisë së një makine të tërë shtetërore në kurriz të shëndetit dhe sigurisë së tij dhe të familjes. Me një gjëndje shëndetësore tashmë të cunguar përgjithmonë, ai tregon madje edhe për atentatet e organizuara për ta eliminuar fizikisht.
Duke pasur në dispozicion nga ana e tij mjaft dokumente të skanuara të cilat provojnë vërtetësinë e thënieve të tij, arrita që të bindesha plotësisht se këtu kemi të bëjmë me një skandal të shumfishtë.
Dhe, si për ironi të fatit,  Ismajl Qerimi nuk jeton as në Ruanda dhe as në ndonjë republikë të humbur bananesh por në zemër të Europës. Në një shtet që po i afrohet 800-vjetorit të formimit të tij dhe konsiderohet si model në  funksionimin e tij. Pikërisht në Zvicër. 
Në kushtet e një dëshpërimi dhe ankthi të tejskajshëm që ai ndien cdo ditë, ku sic shprehet edhe vetë, jo aq për vete se sa për pasigurinë e  familjes së tij, Qerimi i është  drejtuar tashmë  Gjykatës Europiane të  Strasbourgut. Ai falenderon për ndërhyrjen pranë Ambasadës së Zvicrës në Prishtinë të Ministrit të Jashtëm të Kosovës Enver Hoxhaj në lidhje me problemin e tij, ndonëse ajo ra në vesh të shurdhër të autoriteteve zvicerane. Dhe, në mbyllje të këtij prononcimi, duke konsideruar si më efikase dhe më me peshë në arenën ndërkombëtare institucionet e shtetit shqiptar në raport me ato të Kosovës, ai i bën thirrje për ndërhyrje edhe Kryeministrit të Shqipërisë Sali Berisha.

Fillimisht dicka per veten tuaj. Kush është Ismajl Qerimi, kur erdhët  ne Zvicer, per c’arsye dhe si u integruat…?
Në radhë të parë ju falenderoj për mundësinë që po më jepni për të komunikuar me publikun nëpërmjet kësaj interviste. Quhem Ismail Qerimaj dhe jam nga Dumnica e Vushtrisë  në  Kosovë ku edhe kam lindur më 1975. Lashë Kosovën në vitin 1992 për arsye politike si pasojë  e shNë radhë të parë ju falenderoj për mundësinë që po më jepni për të komunikuar me publikun nëpërmjet kësaj interviste. Quhem Ismail Qerimaj dhe jam nga Dumnica e Vushtrisë  në  Kosovë ku edhe kam lindur më 1975. Lashë Kosovën në vitin 1992 për arsye politike si pasojë  e shtypjes dhe e represionit të  atëhershë m dhe në vitin 1993 kam ardhur në Zvicër ku më priste vëllai im i cili kishte emigruar më parë. Pas një viti fitova statusin e refugjatit politik dhe u vendosa në kantonin e Vaudit. Gjatë këtij viti mund të them se u integrova mjaft mirë profesionalisht dhe vendosa që  ku edhe kërkova azil dhe u vendosa këtu përfundimisht. Në vitin 1997 u njoha më Isabela Pereira, një vajzë e mrekullueshme me nënshtetësi franceze dhe origjinë portugeze, me të cilën edhe u martova në vitin 2000 dhe kemi një djalë 7-vjecar Adrin. Unë fillova punë në postën zvicerane ndërsa bashkëshortja ime ka punuar menaxhere biznesi në lavanderi.
Tani le te ndalemi ne aksidentin që ju ndodhi në punë. Si ndodhi?
Aksidenti ndodhi më 26 nëntor të vitit 2003 kur një pako me peshë afro 30 kilogram më ra në dorën e majtë nga një lartësi prej 4-5 metra. Shefi me dërgoi urgjentisht në Poliklinikën Vidymed në Lozanë. Dy mjekë më kanë kontrolluar, Dr. Moeri dhe Dr. Stuzenegger, të cilët, me anë të radiografisë, gjetën lëndim të damarit të syrit dhe të një kisti palmaire radiale (një lloj palme muskulore). Nga kjo ditë kam ndërprerë punën duke marrë ilace kundër dhembjeve. Në mes kohës, gjatë përcjelljeve mjeksore, më është dhënë një injeksion për të m’i ndaluar dhimbjet në dorën e majtë, gjë që më ka mundësuar që ta rifilloj punën në 19 shkurt të vitit 2004. Kështu, pas disa muajve, Dr. Moeri dhe Dr. Stuzeneger, më sugjeruan që t’i shtrohem njè ndërhyrjeje kirurgjiale, i cila mu bë më 22 shtator 2004 në klinikën La Source. 3 ditë para operimit më komunikuan pushimin nga puna…
Gjatë bisedës theksuat disa herë se ky operacion rezultoi fatal për juve. A mund të na shpjegoni në mënyrë më të kuptueshme për lexuesin se çfarë ndodhi me ju?

Në çdo operacion pacientit i mundësohet prania një mjeku anestezist por kjo nuk ndodhi me mua. Unë jam vendosur direkt në sallën e operacionit dhe një infermiere erdhi për të luajtur rolin e anestezistes. Këtë e vërteton edhe deklarata e firmosur nga mjeku  i amnestezisë Dr. Pierre Ledermann, i cili, në dijeni profesionale të kësaj ndërhyrjeje të papërgjegjëshme kirurgjike ndaj meje, pohon se nuk ka qenë i pranishëm në operacionin tim, cka dhe është e vërtetë. Prandaj edhe vendosja e emrit të Dr. Ledermann si i pranishëm në protokollin e hartuar nga ana e Stuzenegger dhe mosvendosja e emrit të infermieres Sabine Noel e cila në të vërtetë e zëvendësoi atë, ka qenë një tentativë e pastër për të fallsifikuar dokumentet. Kjo për arsye se Stuzenegger ka qenë i ndërgjegjshëm se zëvendësimi i një mjeku anestezist me një infermiere në sallën e operacionit përbën një shkelje të rëndë ligjore. Ju keni në dispozision edhe dokumentin e këtij protokolli që vërteton këto që sapo ju thashë. Vetë mjeku anestezist Pierre Ledermann duke mohuar me anë të një deklarate të firmosur pjesmarrjen e tij në operacion, i le  në dorë dopjogjashtën Dr. Stuzenneger pasi ai nuk kishte përse të mbante përgjegjësinë e paaftësisë së tij, për më tepër që dihet se si u përkeqësua gjëndja ime shëndetësore pas operacionit. Ndërkohë mjeku kirurg Dr. Michael Stuzenegger filloi menjëherë operacionin dhe aplikoi anestezinë lokale nën sqetull. Kam ndjerë një dhimbje të padurueshme, dora më ishte mpirë fare. Ishtë një torturë e vërtetë dhe e mbaj mend mirë se kam ulëritur nga dhimbja. Kirurgu ishte në panik dhe i bërtiste infermieres në një kohë që në vend të saj duhej të ishte anestezisti. Ai vazhdoi operacionin në dorën time dhe kjo shënoi fillimin e një makthi të gjatë për mua. Pas operacionit jo vetëm ndjeja dhimbje të konsiderueshme dhe reduktim të ndjeshëm të forcës në parakrahun e majtë.
Që  nga ky operacion shëndeti dhe jeta ime pësuan një traumë fizike dhe psiqike.
Nga dhimbjet  u detyrova menjëherë pas operimit që të kërkoj ndihmë mjeksore në urgjencë, ku për të dytën herë më kanë aplikuar morfinë kundër dhimbjeve dhe aty mjekët më thanë se duhet të konsultoj kirurgun tim sepse këto dhembje nuk janë normale. Pas konsultimeve me Dr. Sturzenegger shkova te Dr. Huggenbuhler, i cili më bëri ekzamimin EMG dhe më konstaton se nuk ka përmirësim. Kirurgu im, kësaj here, më propozon një rioperim, duke dyshuar se operimi i nervit carpien ishte gabim, por duke u arsyetuar se duhet konsultuar sigurimin e aksidenteve, SUVA (Sigurimi Aksidental Profesional ne Zvicer), për ta përcjellur gjendjen shëndetsore, gjegjësisht të dorës sime. SUVA më propozoi një klinikë speciale për riadaptim në Sion… Në këtë klinikë iu kam nënshtruar seancave fizioterapive dhe ergoterapi dhe të papërshtatshme të cilat më kanë dëmtuar duke ma paralizuar grushtin të cilin nuk kam mundur ta hap. Duke u përpjekur që të ma hapin grushtin, ata kanë praktikuar shumë infiltrime ingjekcionesh në muskuj (Calcitonine, Botoxe e Redia), që nuk kanë pasur asnjë sukses. Mjekët e SUVA-s nuk e kanë marrë seriozisht gjendjën time shëndetësore, madje edhe duke më quajtur si stimulues (!!!). Për injorimin e shërimit tim nga ana e mjekëve, i kam njoftuar edhe anëtarët e familjës sime. Unë kam këmbëngulur se përse më mbajnë, të mbyllur si një jetim, duke më keqtrajtuar me sjelljet e tyre vulgare e agresive…Pas insistimit tim për kontrolle më profesionale, ata më në fund praktikuan prova të cilat, sipas tyre,  rezultuan  me diagnozën “algoneurodystrophie”.  Mjekët e SUVA-s më thanë se përmirësimi i gjendjes shëdetësore do të bëhët me kalimin e kohës. Gjithnjë, gjatë qëndrimit tim në klinikën e Sionit, dhembjet e mia nuk kishin pushim, për çka edhe u kërkoja ndihmë infermiereve dhe mjekve për të më marrë parasysh dhimbjet e padurueshme, por ata në vend që të kujdeseshin sipas profesionit të tyre human, më provokonin duke më nxituar që me fajin tim, të lëshoja klinikën dhe të mbetesha në mëshirën e dhimbjeve. Dhe më në fund, ata më lëshuan nga klinika pa më dhënë kurrfarë përmirësimi të gjendjës sime shëndetësore. Pas 4 ditësh nga dalja nga klinika, në banesën time më vazhduan dhimbjet e padurueshme duke u rritur me kriza edhe më të madha, duke u përhapur në krahun e majtë dhe në shpatullë, nën sqetull, në anën e majtë të fytyrës si dhe në anën e majtë të boshtit kurrizor duke shkuar deri në tru. Pastaj mu keqësua edhe frymëmarrja. Mu skuq veshi i majtë, qafa në anën e majtë, si dhe të gjitha pjesët e trupit nga ana e majtë gjithashtu. Familja ime, e shqetësuar nga kjo gjendje shumë delikate e shëndetit tim, thirri ndihmën e shpejtë, e cila erdhi në kohë dhe më dërgoi në SUVA. Aty, duke më parë të tillë, më dhanë ushqim artificial-infuzion dhe pastaj Morphine. Neurologu deklaroi se është i panjohtuar për këto simptome dhe kërkon ndihmë e shefit neurologjik për sëmundjën algoneurodystrophie. Pas shumë orvë pritje, më në fund arriti neurologu, i cili pas ekzaminimit, konsaton se gjendja ime ishtë tejet e komplikuar dhe nuk ka mundësi të më ndihmojë. Ai më sygjeroi që të shkoj në banesë duke më premtuar se, në konsultim me kolegët e vet, do të bëj të mundshme një egzaminim më të përsosur. Por kjo nuk ndodhi deri më sot. Pse-në ata e dinë ??!!…
Po ju vetë e dini arsyen pas kaq kohësh?

Po. Fillova që të dyshoj derisa u binda plotësisht se të gjitha këto injorime dhe keqtrajtime medicinale kanë qenë të ndikuara nga mjekët e Sigurimit Shëndetësor, SUVA. Mjekët e dinin mirë shkakun e gabimit profesional mjekësor dhe detyrimisht edhe dëmin moral dhe material që më detyrohen ligjërisht. Por bashkëpunimi i tyre jo në favor të shëndetit tim, por të rrënimit të mëtejshëm të tij tregon se asnjëri prej tyre nuk dëshironte të merrte një hap të duhur për një kujdes më human. Madje ata janë të interesuar që të më paraqesin edhe si të sëmurë psiqikisht, mjaft që të mbulojnë fajin e tyre duke e pasur nesër më të lehtë para gjykatës pasi fjalët e një të sëmuri psiqik nuk merren në konsideratë. Por unë posedoj dokumente të hartuara nga mjekë të tjerë të cilët vërtetojnë pretendimin tim, pra atë se ndaj meje është bërë një ndërhyrje e pafalshme kirurgjikale e cila më ka lënë pasoja të pariparueshme.
Mjekja Dresse Pappas, në konsultimet e saja me vëllezërit e mi, ka konstatuar se gjendja e keqësuar e imja vjen nga një operim plotësisht i gabuar nga mjeku i lartëpërmendur. Por më lëjoni që të vijoj kalvarin e vuajtjeve të mia nga bluzat e bardha zvicerane. Pas brengave të arsyeshme të familjarëve të mi dhe të miqve si dhe të shqetsimeve të mia personale, vendosa të që të shkoj në HUG (Spitali Universitar i Gjenevës) në Gjenevë. Kjo u bë me këmbënguljën time duke i bërë SUVA-s një kërkesë për kontrollim në këtë spital. Kisha një shpresë se në Gjenevë, meqë aty kanë selinë shumë institucioneve ndërkombëtare për të drejtat e njeriut si dhe Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq, por shpresat m'u shuajtën qysh në ditën e parë. Aty pashë dhe përjetova keqtrajtime fiziko-psiqike të paimagjinuara nga një njeri i thjeshtë. Në ditën e dytë, pas paralizimit tim fizik, gjë që më ndodh nganjëherë në krizat e mia shëndetësore, shefi i repartit neurologjik, në prezencën e vëllait tim, Agimit dhe të gruas sime, Isabelës, ma kapi këmbën duka ma tërhequr herë djathtas herë majtas, duke më provokuar një dhembje të hatashme nga e cila më vinin edhe britma e ulërima të paimagjinuara…Kjo sjellje ç'njerëzore për mendimin tim dhe të Agimit, u bë për të na hequr nga trajtimet e mëtejshme mjekësore me qëllim për të mos shpenzuar para për mua nga ana e sigurimit shëndetsor, SUVA. Ai po ashtu e provokoj rëndë edhe vëllain tim Agimin duke pritur një ngatërresë, me atë rast sikur, po të largohasha unë nga spitali, të na linte neve fajtor duke më quajtur stimulant. Nga të gjitha këto, si dhe keqtrajtime të tjera të cekura më lart, qëllimi i tyre ishte që të më hiqnin qafe me çdo mënyrë, e në fund të fundit edhe të më shpallnin si të çmendur për të më dërguar në ndonjë çmendurinë… As vetë nuk e di se si ia kam arritur t’i shpëtoj këtyre kurtheve të kurdisura nga këta mjekë të pashpirt që kanë bërë Betimin e Hipokratit.
Pas një kërkese për sqarime, bërë nga familjarët të mi, për keqtrajtimet që m'u bënë në spitalin Universitar të Gjenevës, na u përgjigjën me një falje formale.  Zhgënjimet dhe humbja e besimit te këta mjekë vetëm sa m’u shtuan…
A jeni vizituar jashtë  Zvicrës?

Duke mos humbur shpresat për një trajtim human e mjekësor dhe duke hulumtuar edhe nëpërmes internetit, vendosa që të shkoj për një kontrollim rutinor në një poliklinikë e specializuar për duar – d.m.th. te një specialist i njohur në Belgjikë, konkretisht te Dr. Huard në  klinikën “Parc service electromyographie”. Kjo u realizua më 26 gusht  2005. Pasi kontaktova, me anë të telefonit, mjeku belg më caktoj një takimin të shpejtë, për çka edhe i jam shumë mirënjohës. Ai më dëgjonte me shumë vëmendje për të gjitha peripecitë e mia dhe pas shikimit të dokumenteve mjeksore që ia tregova si dhe pas kontrollimit shumë të kujdesshëm më tha:
“-Kush është ai mjek që të ka thënë se duhej t’i nënshtroheshe një operacionit të tillë?!!
Dhe pasi më sqaroj se “ky hap i mjekëve zviceran ishte shumë i gabuar, dhe si pasoj e krejt kësaj, sëmundja jote nuk vjen vetëm nga “algoneurodystrophie”, por nga ky operim i gabuar duke të dhënë se gabimisht anestazionin post-opératoire, dhe diagnoza e saktë quhet “plexus brachial”..
Nga nevoja për një shërim adekuat kam shkuar te shumë specialistë, si në Kosovë, Austri e Gjermani gjithe ashtu në Francë, ku më kanë thënë se diagnoztifikimi i mjekut nga Belgjika ishtë i saktë, kuptohet pas një ekzaminimit të tyre. Me fjalë të tjera janë tèrè nervat e mia të lënduara ne territorin plexus brachial dhe gjithashtu një infektim toksik. Askush nuk dëshiron ta marrë përgjegjësinë për këtë gabim të pafalshëm mjekësor, i cili e ka shkatërruar ardhmërinë e jetës sime. Pas kthimit nga Belgjika, iu drejtova CHUV-it për t’më ndihmuar me medikamente në bazë të diagnozës së saktë që më dha mjeku belg. Një mjek zviceran më udhëzoi që të shkoja te shërbimet kundër dhimbjeve. Aty më kanë dhënë disa ingjekcione shumë të forta në qafë, të quajtura “blocs sténillaires” por pa sukses. Një trajtim tjetër, me anë të barnave, në vend të Neurotin të zëvendësohën me barin Lyrica, i cili, nga shuma e dozës, reagoj negativisht duke m’i rritur dhimbjet tej mase, për çka gruaja ime u detyrua , në mesnatë, të më dërgoj në Urgjencë të CHUV (Qendra Spitalore Universitare e kantonit te Vaudit) . Aty prita afërsisht 4 orë derisa erdhi mjekja kujdestare. Ajo, sigurisht nga një paragjykim subjektiv ngaqë  kishte parë dosjën time, më priti me një arrogancë, që në çdo rast nuk mund të imagjinohet të ketë sjellje të një profesioni human, sepse në moment përpiqej të ma hap grushtin duke më bërë dhimbje të papërballueshme. Gruaja ime duke parë këtë gjendje u mundua që t’iu sqaroj mjekës se nëse vazhdohet të trajtohet kështu mund të vjen deri te paraliza dhe do të keqësohet gjendja ime deri në një paralizim tè cilin e kisha nè raste tè tilla. Ajo iu kèrcènua shoqès sime duke i thènè dil jashtè. Gruaja ime duke parè keqtretimet qè mè bèheshin, i kèrkoj qè tè mè lironte se do tè ishte mè mirè se sa tè paralizohesha terèsisht edhe njè herè nga trupi. Ajo e nxitur nga egoja e vet, pèr t`u arsyetuar pèr sjelljet e veta thirri punonjësit e sigurimit të spitalit pèr ndërhyrje, gjoja pèr ndihmè. Ata na keqtrajtuan fizikisht e psiqikisht duke na larguar me dhunë nga spitali. Pèr pasojat fizike qè i pèrjetuam  kemi dèshmitè faktike sepse ishim fotografuar me njè aparat kur erdhèm nè shtëpi. Disa orè mè vonè, unè dhe gruaja ime, shkuam nè shèrbimet kundèr dhimbjeve, ku u trajtuam nga mjeku Dr Grange,tè cilin e informova pèr incidentin e rëndë te mjekja kujdestare e CHUV. Dr. Grange, pas vizitës që mè bèri ishte shumè i trazuar dhe mbeti pa fjalë për sjelljen e mjekes ndaj meje dhe gruas sime sepse ishte i vetmi që më kuptonte dhe përpiqej që të më ndihmonte sinqerisht dhe me profesionalizëm në shërimin tim…
Këtë gabim të pafalshëm gjatë operimit tim si dhe kushtet në të cilat unë u operova pa specialist anestezist e ka konstatuar dhe dokumentuar edhe Dr. Ann-Marie Bendahan në Strasbourg e cila është në të njëjtën kohë edhe Sekretare e Shoqatës Kombëtare të Mjekëve të Këshillit të Rekursit në Francë. Zonja u tregua shumë  humane në  rastin tim. Ajo u prek dhe në të njëjtën kohë u revoltua shumë kur pas vizitë s që më bëri mësoi gafat e pafalshme profesionale të  Dr. Stuzenegger pasi, të  cilat i konsideroi si “sharlatane”. Ju mund të  shihni edhe deklaratat që  Dr. Ann-Marie Bendahan ka lëshuar për rastin tim dhe që  i keni në  dispozicion. Në  të  njëjtën kohë kjo zonjë e nderuar më është shprehur e gatshme që  të dëshmojë profesionalisht para çdo gjykate, si në  Zvicër ashtu edhe në Gjykatën Europiane në Strasbourg për çështjet që  kam hapur kundër klinikës “La Source” dhe Dr. Stuzenneger që më shkatërruan jetën. Po kështu edhe mjaft mjekë të tjerë belgë, austriakë, kosovarë dhe zviceranë, pasi më kanë vizituar janë në të njëjtën linjë profesionale.
Nga të gjitha këto që u thanë më lart, jeta ime është ç'orientuar. Kjo vjen nga injorimi, mungesa e humanizmit dhe e vullnetit të mirë nga ana e disa mjekëve në Zvicër si Dr. Stuzengger dhe ekipi i tij. Edhe më  pas ky i fundit u tregua mjaft arrogant. Unë  habitem se si monstra të  tilla kanë  pranuar  betimin e Hipokratit. Ata preferojnë që të mbeten solidarë në gënjeshtrat e tyre  në vend që të tregojnë të vertetën e të më shërojnë. Përballë këtij moskuptimi dhe në këtë padrejtësi, unë gjendem në tridhjetë vitet e mia, i dënuar të mbetem handikap përjetë. Eshtë kjo arsyeja për të cilën ngjarja ime më ka detyruaruar që t’ju lutem juve për ta publikuar në mënyrë që kjo padrejtësi mos të përseritet më kurrë dhe duke shpresuar se mund të më ndihmoni.
Gjatë bisedës jeni shprehur për presionet, incidentet e deri në atentatet fizike që janë kryer ndaj jush dhe pjestarëve të familjes suaj  me qëllim që t’ju detyrojnë që të heshtni për këtë skandal. Lutem të ndaleni konkretisht në rastet që ka qenë më të rëndë dhe flagrant.

Një atentat i rëndë më ka ndodhur në korrik të vitit 2006 kur isha në Kosovë. Po pija një kafe më një mik timin në një lokal të Prishtinës dhe shoh të na afrohet një person që fliste frëngjisht dhe që  po tentonte të më fotografonte. I thashë që të largohej se nuk doja të fotografohesha nga një i panjohur, por ai vijonte të më shikonte dhe kjo më bëri të dyshoj. Pas pak minutash hipëm në makinë dhe duke u kthyer jashtë Prishtinës, në afërsi të një tuneli që fillonte pas një ure, një person na kishte dalë përpara në anën e majtë para hyrjes së tunelit. Ai shkrepi një pistoletë në drejtimin tim. Shpëtova për mrekulli sepse kisha ngadalësuar instiktivisht paksa shpejtësinë kur pashë këtë skenë dhe pashë flakërimën e plumbit pak metra para automjetit. Qysh atë ditë e kuptova përfundimisht se duan të më eleminojnë në pamundësi për të më mbyllur gojën për të drejtat e mia legjitime të përdhunuara në mënyrë flagrante nga shteti zviceran. Miku im ishte prezent dhe mund të dëshmojë për këtë atentat që për pak më kushtoi jetën. Gruaja u trondit shumë dhe gjatë një kontrolli të imët që i bëri automjetit tonë për siguri, gjeti një aparat të vogël përgjues. Vëllai e ruajti këtë për të bërë denoncimin dhe për momentin më largoi larg nga shtëpia për arsye sigurie.
Jam sulmuar edhe pranë banesës sime natën e 22 shkurtit 2009 nga 5 persona të maskuar dhe të armatosur. Dhe ky atentat erdhi gjatë  periudhës kur unë  komunikoja me gazetën “Lausanne Cites” në  lidhje operacionin e gabuar gjatë operimit tim në  klinikën “Source”. Me fjalë të tjera unë kam qenë  dhe vijoj të jem i survejuar në  lëvizjet e mia sepse ata e dinë  se çfarë  më  kanë  punuar. Po kthehesha në  shtëpi dhe pashë  5 persona në  2 automjete. Ata kishin parkuar njërën makinë në vendparkimin tim dhe tjetrën në anë të rrugës. Kur e pashë këtë skenë nga makina ime kam tentuar që të kthehem me shpejtësi nga rruga kryesore, bërtita dhe i telefonova vëllait tim që banon aty pranë. Gruaja ime që ndodhej në shtëpi dëgjoi thirrjet e mia dhe doli të dera. Ata u larguan menjëherë sepse më panë kur telefonova nga makina. Njëri prej tyre deshi të më qëllonte, por në atë moment kaloi një makinë dhe dritat e drejtuara nga ne e frikësuan agresorin duke kujtuar se mbase ishte policia. Kjo rastësi më shpëtoi. Ndërkohë unë arrita që të bllokoja njërin prej tyre me ndihmën edhe të vëllait që mbëriti menjëherë. E mbërthyem në  flagrancë  dhe i morëm kartën e identitetit për ta denoncuar në polici, së bashku me një foto që ia bëmë po aty me celular. Ishte nga Lituania. Në stacionin e policisë në Renens na pyetën se nga kush dyshonim se më vjen ky agresion. Ia bëmë të qartë se qysh nga dita e operimit tim fatal, shumë incidente kanë ndodhur me mua dhe për këtë bëj fajtor punonjësit e paguar të SUVA dhe klinikën “La Source”. Policët u treguan indiferentë duke më thënë se kjo akuzë nuk ka se si provohet… Kur u ktheva në shtëpi përjetova një tronditje akoma edhe më të madhe. Gruaja ishte zverdhur dhe shokuar nga incidenti pasi kishte parë cdo gjë në momentin kur doli nga shtëpia. Në këto kushte depresive ajo humbi fëmijën tim të dytë sepse ishte shtatzënë…
Vetëm pas pak kohësh mësova nga burime të mirëinformuara se lituanezi që kapëm dhe denoncuam kishte dy të afërm nga rrethi i tij familjar që punonin në klinikën La Source. Pra dyshimet dhe akuza që bëra bashkë me vëllain qenë të bazuara dhe të sakta sepse unë nuk kisha të bëja me atë njeri. Në këto kushte e denoncova edhe këtë fakt por përgjigja ishte mëse qesharake; Sipas policisë lituanezi që bënte pjesë në grupin që më sulmuan para shtëpisë nuk jetonte më në Zvicër (!!!). Në fakt kam informacione të sakta se ai jeton edhe sot në Zvicër. U demoralizova edhe më tepër pasi mësova se tashmë aleatë me bluzat e bardha të klinikës Source dhe SUVA-s ishte bërë edhe policia. Përfundimisht gjykata vendosi pushimin e cështjes për mungesë  provash (!!!) megjithë se ne  e denoncuam në  flagrancë  agresorin në  fjalë  pasi e detyruam që  të na jepte identitetin. Edhe këto jua vë në dispozicion të dokumentuara.
Përpara takimeve të  planifikuara me mjekë, avokatë  apo aktivistë  të  të  drejtave të  njeriut kam vuajtur me dhjetra presione dhe incidente nga më të ndryshmet, si tentativa për të më aksidentuar me makinë, prishje të qëllimshme të automjetit tim dhe të  vëllait, gjoba të paarsyetuara nga policia etj. Segmente të rëndësishëm të shtetit zviceran janë të përfshirë në gjithë këto që j'ua thashë sepse të gjithë këshilltarët e shtetit në Ministrinë e Shëndetësisë janë të mirëinformuar me dosjen dhe vuajtjet e mia. Por ata preferojnë që të qëndrojnë në hije dhe në heshtje. Ju përmenda vetëm 2 nga sulmet dhe atentatet më  të  rënda që kanë organizuar kundër meje por ka edhe shumë  të tjerë gjatë këtyre 10 viteve. Ndërkohë  mund t’ju them se pas publikimit që  “Lausanne Cites” i bëri shkurtimisht  operimit tim të gabuar në artikullin “Gabime mjekësore”, autori i kë tij shkrimi, gazetari Fabio Bonavita u largua nga ajo gazetë sepse redaksisë i ishte bërë presion nga ata që nuk ishin dhe nuk janë të interesuar që e vërteta e dramës sime të dalë  në  dritë. Këto janë sjellje antihumane dhe kriminale e një makinerie të tërë shtetërore që kam hequr dhe po vazhdoj të vuaj këtu në Zvicër.
Në këto kushte flagrante diskriminimi dhe represioni ju iu drejtuat gjykatës dhe prokurosisë. Cfarë  padish dhe kundër kujt i keni ngritur konkretisht?
Po dhe kam hapur gjyq kundër SUVA-s, kirurgut Stuzengger, klinikes “La Source” dhe kundër infermieres Sabine Noel e cila u fut në mënyrë joligjore në sallën e operacionit duke zëvendësuar mjekun anestezist., si shkaktarë të përkeqësimit të mëtejshëm të gjëndjes sime shëndetësore. Për mua ka një cështje sociale për pensionin prej 9 vjetësh, një procedurë penale që prej 3 vjetësh dhe një procedurë civile. Në të trija rastet ka vetëm zvarritje të qëllimshme për të mos ardhur në vendimin i cili dukshëm që është në favorin tim. Vetëm para pak kohësh më kanë zhdukur një pjesë të rëndësishme të dosjes sime civile në Gjykatën e Kantonit të Vaudit duke arritur të më thonë me pafytyrësinë më të madhe se dosja ime nuk ka ekzistuar kurrë. Por unë posedoj të gjithë dokumentet origjinale duke qenë i vetëdijshëm më përpara për këto manovra të ulëta nga ana e tyre.
Po qëndrimi i avokateve tuaj cili ka qenë dhe është aktualisht?
Avokat Guigax nuk ishte në gjëndje që të përballonte presionin psikologjik të sistemit të Kantonit të Vaudit dhe e braktisi cështjen time. Avokat Poggia më ka dhënë vetëm premtime por deri tai asgjë edhe pas pagesave që ka marrë nuk po shoh ndonjë inisiativë të tij në celjen e gjyqit. I pyetur për cështjen time ai ka deklaruar se nuk do të mbronte viktimën në një cështje të  kundër një klinike private apo shtetërore (!!).Por atë nuk e detyroi askush që ta merrte rastin tim. Ndërkohë me avokatin e tretë fillova procedurën pensla dhe civile por edhe ky u tërhoq pas presioneve që i erdhën nga funksionarë të kantonit të Vaudit pasi kishte përfituar edhe ky mjaft pagesa për shërbimin e tij të pakryer ndaj meje. Por atë nuk e detyroi askush që ta merrte rastin tim.
Duke iu rikthyer pyetjes suaj mund të them se, në rastin më të mirë avokatët zviceranë i shoh të pafuqishëm për cështjen time. Ky është  realiteti në  Zvicër.
Në Zvicër ka më shume se 100 mijë shqiptarë të Kosovës si residentë të rregullt që prej disa dekadash. A keni kërkuar ndihmën e organizatave dhe bashkësisë të shumta të shqiptarëve që operojnë atje prej shumë kohësh?
Kam tentuar por për hir të  së  vërtetës ndihma e tyre nuk ka shkuar përtej këshillimeve konfidenciale sepse që  të  reagosh direkt ndaj padrejtësive shtetërore këtu në  Zvicër është  shumë problematike sepse hakmarrja të vjen në  më nyra të  ndryshme. Pra ndikimi i tyre është  krejtësisht i papërfillshëm.
Përtej fakteve të qarta dhe të frikshme që dëshmuat që janë ndërmarrë ndaj jush, a shihni ndonjë arsye tjetër të kësaj sjellje kriminale që ka ushtruar dhe po ushtrojnë ende ndaj jush nga segmente te rëndësishme të shtetit helvetik?
Mëgjithëse u mbushen 5 vjet qyshkur Kosova u shpall shtet i pavarur, mund t’ju them se gjëndja e shqiptarëve të Kosovës por edhe e shqiptarëve në përgjithësi në Zvicër nuk ka shënuar kurrfarë përmirësimi përsa i takon përmbushjes së të drejtave të tyre.
A keni ende shpresë te drejtësia për shkeljet që ju janë  bërë ? Si do të operoni konkretisht për ta çuar deri në  fund këto padrejtësi që  jua kanë  bërë  dhe që  po i vuani edhe në  vazhdim? 

Unë shpresoj gjithmonë se drejtësia do të fitojë por jo në Zvicër. Tani cështja ime ndodhet në Gjykatën Europiane të Strasburgut dhe do ta vazhdoj luftën time deri në fund në bazë të dosjes së plotë të provave të pakontestueshme që i kam paraqitur atje. Sidoqoftë unë bëj apel Federatës së Zvicrës ose thënë ndryshe pushtetit qendror, që të reagojë ligjërisht ndaj këtyre presioneve dhe krimeve që po vijojnë të më bëhen mua dhe familjes sime, vetëm e vetëm se po ngre zërin për të drejtat e mia të mohuara. I kam shkruar gjerë sisht  një  letër prej mëse 20 faqesh edhe Këshilltares Federale Znj. Calmy Rey por asnjë  përgjigje apo reagim nuk kam marrë nga ana e saj. Po kështu ka ndërhyrë  me një  letër pranë Ambasadës së  Zvicrës në Prishtinë për problemin tim edhe Ministri i Jashtëm i Kosovës Enver Hoxhaj. Këtë letër e kam dorëzuar unë së bashku me Këshilltarin e z. Hoxhaj. Përsëri heshtje.
Në rast se cështja ime do të vazhdojë të zvarritet atëherë unë do të dal publikisht së bashku me familjen në një grevë të pakthyeshme urie përpara një prej institucioneve kryesore të shtetit zviceran. Le të shërbejë vetësakrifikimi im me qëllim që kjo fatkeqësi që më ndodhi mua të mos u ndodhë emigrantëve të tjerë në Zvicër. Durimi im ka marrë fund dhe kjo që ju thashë do të ndodhë shumë shpejt nëse autoritetet përgjegjëse në këtë vend do të bëjnë të paditurin. Në një shtet demokratik është detyrë parësore mbrojtja e jetës së shtetasve të tij.
Në mbyllje a keni ndonjë mesazh për të dhënë?
I lutem publikisht Kryeministrit të Kosovës dhe Kryeministrit të Shqipërisë që ta ngrenë zërin më shumë për të drejtat e mohuara të shqiptarëve në mërgim. Në vecanti lutja ime personale shkon për Kryeministrin e Shqipërisë, zotin Sali Berisha që të ushtrojë autoritetin e tij politik për këto që po heq prej 10 vjetësh në Zvicër dhe që  drejtësia të  vihet në  vend. Kjo sepse zëri i shtetit shqiptar ka më shumë peshë në arenën ndërkombëtare sepse Shqipëria sapo mbushi 100-vjet shtetformim dhe është  vend anëtar i NATO-s. Për më tepër që zoti Berisha është  vetë  mjek dhe  e ka ushtruar këtë  profesion të  nderuar për shumë  kohë  dhe e kupton akoma më  mirë  se c’farë do të  thotë që të abuzohet në  këtë  mënyrë  ndaj një  pacienti si në  rastin tim të  faktuar. Historikisht sytë e shqiptarëve të  Kosovës si dhe të shqiptarëve të tjerë jashtë kufijve administrativë të Shqipërisë kanë qenë drejtuar kurdoherë nga shteti amë. Familja ime, djali im 7-vjecar kanë plotësisht të drejtë që të jetojnë në paqe dhe në harmoni si dhe me dinjitet pas afro 10 vitesh frikë, ankthi dhe pasigurie për të nesërmen.

INTERVISTOI  ARBEN  LAGRETA http://gazetaditore.com/2013/03/15/i-denuar-per-te-heshtur/Koha Ditore

Serbia dhe Greqia, në 10 vendet që urrejnë Amerikën

Serbia renditet në listën e 10 vendeve që urren më shumë Shtetet e Bashkuara të Amerikës, këto fakte u publikuan në një sondazh të kompanisë ''Gallup''.

Mediat vendase raportojnë se, lista e vendeve antiamerikane udhëhiqet nga Pakistani, Territoret Palestineze, Algjeria, Libani, Egjipti, Irani, Iraku, Jemeni dhe Greqia.

Nga sondazhet e ''Gallup''-it, 57 për qind e serbëve nuk pranojnë udhëheqjen amerikane në botë. Më shumë se 25 për qind e personave të pyetur në 130 vende të botës ka mendim negativ për punën e administratës Obama. Kjo përqindje rritet në 60 në shtatë shtete dhe në 80 në Pakistan. Vetëm 20 për qind e serbëve kanë mendim pozitiv për presidentin amerikan, Obama.

Shekulli Online/ Përgatiti: E.L

Beteja e Maratonës? Në 300 studentë, e dinte vetëm një shqiptare

Shqetësim dhe nevojë për reflektim ka shkaktuar në komunitetin akademik, një "incident" i treguar nga profesori i Universiteti të Shkencave Sociale dhe Politike në Athinë, Donatos Papajanis.

Profesor Papajanis ka treguar për gazetën greke “Espresso”, se ishte duke dhënë mësim në departamentin e Administratës Publike në një audiencë prej 300 studentësh, që pretendohet se janë shkencëtarët e ardhshëm të vendit. Iu drejtoi atyre një pyetje lidhur me betejën e njohur të Maratonës dhe iu kërkoi të thonë më shumë për atë ngjarje, por siç shprehet ai vetë, në sallë mbizotëroi një “heshtje varri”.

Pedagogu vendosi të mos vazhdojë leksionin dhe këmbënguli për të marrë përgjigjen e studentëve lidhur me këtë ngjarje historike, kur pas disa minutash vetëm një dorë u ngrit për të dhënë përgjigje.

Papajanis rrëfen se ndjeu një lehtësim të madh dhe se mendoi me vete: “Për fat të mirë dikush e di. Shpëtoi nderi dhe emri i universitetit”.

“Ishte një vajzë. Studentja u përgjigj shkëlqyer. Me një fjalor të zgjedhur përshkroi me saktësi të madhe ngjarjet e betejës së Maratonës dhe unë ndjeva një ngazëllim të madh. Doja ta përqafoja e ta falenderoja”, tregon pedagogu.

“Duke besuar se vjen nga zona e Maratonës, e pyeta për emrin dhe origjinën. Ajo me përulësi më tha: Emri im është Silvana dhe jam nga Shqipëria”...

Kjo ngjarje është bërë publike në gazetën “Espresso” dhe më pas në shume media të tjera greke, ku theksohet fakti, që 300 studentë grekë nuk kanë ditur të japin një përgjigje për një ngjarje historike të vendit të tyre, të cilën e dha shkëlqyeshëm vetëm një studente shqiptare.
Burimi:
http://www.balkanweb.com/rajoni/2687/beteja-e-maratones--ne-300-studente-e-dinte-vetem-nje-shqiptare-124125.html

Lëvizje Islamike, në Parlament për “identitetin islamik të shqiptarëve”

“Ne synojmë ta ndërrojmë Kushtetutën dhe ligjet aktuale të Kosovës. Por, nuk angazhohemi për futjen e Sheriatit. Pas zgjedhjeve do të jemi faktor serioz në Parlamentin e Kosovës”. Kështu ka deklaruar për gazetën “Express”, Fuad Ramiqi, anëtar i Lëvizjes Islamike Bashkohu.

Rruga nuk i solli gjë prandaj vendosi që të garojë edhe në politikë. Ish-oficeri i APJ-së për shumë vjet sërish do të provojë rrugën e politikës për të arritur synimet e tij.

Lëvizja Islame Bashkohu (LISBA) synon jo vetëm praninë në Parlament, por edhe njëri ndër faktorët e skenës së ardhshme politike, shkruan “Express”.
Kjo parti e re në Kosovë pretendon se do ta mbrojë identitetin Islam të shqiptarëve të Kosovës.
Nuk do t’i lë anash as protestat në rrugë nëse Parlamenti nuk bën punë.

“Pozita e Kosovës në ndërtimin e demokracisë së mirëfilltë është treguar i mangët sidomos kur është në pyetje roli i shoqërisë civile. Në veprimtarinë tonë mbi dy vjet e gjysmë në mbrojte të të drejtave dhe lirive fondamentale të njeriut duke përfshirë edhe të drejtën e besimit dhe ushtrimit të lirë ne nuk kemi arritur që t’i realizojmë ato të drejta, sepse mekanizmat e pushtetit kanë qenë më të fortë dhe nuk e kanë respektuar rolin e shoqërisë civile.

Pjesërisht kemi pas sukses dhe metodat dhe mekanizmat që ne i kemi përdorë qoftë me protesta, tribuna apo paraqitje mediale kanë ardhur në një fazë që janë konsumuar. Duke pasur parasysh rolin e pushtetit, atëherë edhe kërkesa e njerëzve, aktivistëve tanë dhe nga analizat tona na kanë çuar drejt asaj që ne të futemi në garë si subjekt politik në kontekstin e veprimtarisë institucionale për të arrit ato që ne i kemi bërë si shoqëri civile”, tha ndër të tjera, Ramiqi. Telegrafi

Erdogan: Mos e diskriminoni Hakan Shukur pse tha se jam shqiptar

Ish- futbollisti i Turqisë dhe emri më i njohur i futbollit në këtë vend, Hakan Shukur, ka deklaruar në universitetin “Mehmet Akif” se edhe ai ka origjinë shqiptare dhe se nuk është turk.

Por në drejtim të Shukur janë hedhur akuza dhe kritika.

Në krah të futbollistit, që është deputet i partisë në pushtet, ka dalë kryeministri Erdogan. Ai tha se Shukur i ka bërë deklaratat e tij në një universitet që mban emrin e një shqiptari, që ka bërë tekstin e himnit turk.

Ai tha: “Nuk ka asnjë futbollist që e ka veshur bluzën e kombëtares turke më shumë se ai, ose që ka shënuar më shumë gola se ai. Ata që e kritikojnë, janë diskriminues”.

http://www.ensonhaber.com/hakan-sukur-ben-turk-degil-arnavutum-2013-02-22.html

Serbia vendos rekord europian: 94 % e popullsisë janë besimtarë

Rezultatet e censusit të publikuar në Serbi tregojnë se 94 përqind e popullsisë janë besimtarë fetare, shumë më lart se përqindja në shumicën e vendeve evropiane.

Rreth 3 përqind e popullsisë nuk e kanë deklaruar veten si besimtarë të ndonjë feje.

Tre përqind thonë se janë myslimanë.

Në total komuniteti më i madh fetar është Kisha Ortodokse Serbe me 6.6 milion anëtarë.

Serbia ka 7.1 milion banorë.

Patra, 3 shqiptarë rrahin dhe i thyejnë nofullën grekut të “Agimit të Artë”

Tre shtetas shqiptarë kanë rrahur për vdekje duke i thyer nofullën një shtetasi grek, simpatizant i partisë neonaziste greke "Agimi i Artë". Arsyeja e përleshjes është bërë një koment i të riut grek kundër shqiptarëve në "Facebook", i cili kishte shkruar "Do t'i vras shqiptarët" etj. Komenti i tij ishte shkruar në murin e profilit të "Facebook"-ut të "Agimit të Artë". Lajmi është publikuar në agjencinë greke "I Neës". Ngjarja e rëndë ka ndodhur në qytetin e Patras. Në qendër të këtij qyteti, dy grupe të rinjsh me etni shqiptare dhe greke janë konfliktuar midis tyre, dhe më pas kanë kaluar në dhunë fizike e për pasojë një djalosh grek ka mbetur i plagosur. Shqiptarët e kanë parë të riun grek në rrugë dhe e kanë njohur nga fotoja e tij në "Facebook".

 Ata e kanë ndaluar dhe e kanë pyetur: "Ti je ai që do vrasësh shqiptarët?" Më pas ata e kanë rrahur të riun grek dhe janë larguar. Greku ka përfunduar në spital me nofullën të thyer dhe i është nënshtruar një ndërhyrjeje kirurgjikale. Familjarët e tij janë drejtuar menjëherë në rajonin e policisë për të bërë denoncimin. Autoritetet greke i kanë identifikuar shqiptarët nëpërmjet fotove dhe kanë zbuluar se njëri prej tyre ishte me precedentë penalë, pasi më parë ishte përfshirë në një tjetër konflikt. Çështja ka kaluar në Prokurori, por i riu shqiptar që akuzohet se ka kryer agresionin po hetohet në gjendje të lirë, pasi është në moshë të mitur. Kjo ngjarje vjen pas një periudhe të acaruar të shqiptarëve kundrejt përfaqësuesve të partisë neonaziste greke, e cila nisi fill pas deklaratave të forta kundër Shqipërisë të Kristos Papas në emisionin "360 Gradë" në 'Neës 24'. Pasi Kristos Papas u shpall nga Ministria e Jashtme si "non grata", u përfol që "Agimi i Artë" ka hapur degë në jug të vendit, mirëpo këto zëra nuk u konfirmuan asnjëherë. Nuk ka asnjë njoftim zyrtar, por persona që e quajnë veten përfaqësuesit e degës së "Agimit të Artë" në Sarandë, më 30 janar të këtij viti, kanë hapur në rrjetin social një profil me emrin "Agimi i Artë-Sarandë". Kohë më parë, "Agimi i Artë" njoftoi në faqen e tij zyrtare, se do të hapë degët e tij në jugun e Shqipërisë, por për hapjen e degës së tij në Sarandë, nuk ka një njoftim zyrtar nga qendra e partisë në Athinë, ndaj nuk përjashtohet mundësia që këtë profil ta ketë hapur një simpatizant i ekstremistëve. Faqja është e mbushur me simbole të "Agimit të Artë" dhe Vorio-Epirit, me foto figurash politike, historike etj. Çdo postim në faqen e internetit bëhet në gjuhën greke. Aty njoftohet hapja e degës në Sarandë dhe paralajmërohet përhapja e kësaj partie edhe në zona të tjera të jugut të Shqipërisë. "Zemra greke do rrahë në zyrat tona të reja në Sarandë, dhe së shpejti në Himarë, Delvinë, Tepelenë dhe Gjirokastër.

E dimë se kjo rrugë është e vështirë dhe e mbushur me rreziqe, por nuk frikësohemi, sepse kemi mësuar që për lirinë të japim edhe jetën", thuhet në një nga postimet në faqe. Partia neonaziste "Agimi i Artë", me një mbështetje gjithnjë në rritje në Greqi deri në 9.7%, shquhet për retorikën e saj të ashpër për të huajt dhe emigrantët shqiptarë në veçanti, por edhe për qëndrimet e saj mbi të ashtuquajturin Vorio-Epir dhe historinë e Shqipërisë e shqiptarëve.

(er.nu/Gazeta Shqiptare/BalkanWeb)

Shqiptarët mund të akomodohen në BE si një shtet i vetëm

Mqs sot është 5-vjetori i shpalljes së Pavarësisë së Kosovës, mendojmë se vlen të sjellim deklaratën bombastike të para 3 ditëve të kryeministrit H. Thaçi ndaj Brukselit.


“Ju e dini se në kohën e Jugosllavisë, shqiptarët i kanë trajtuar si qytetarë të kategorisë së dytë.
Për fat të keq ka ende burokratë në Bruksel, që i trajtojnë shqiptarët me nostalgjinë e Jugosllavisë apo të Titos apo të Serbisë.

Kjo është e vërtetë dhe e them me përgjegjësi të plotë si kryeministër i Republikës së Kosovës, diçka që po e bëj publike dhe që e kam bërë edhe në takime të mbyllura me zyrtarët e Brukselit edhe në Prishtinë edhe në Bruksel ku disa prej jush jeni edhe dëshmitarë.
Prandaj e them se justifikimet e Brukselit janë të pa qëndrueshme dhe të pajustifikueshme për procesin e liberalizmit për Kosovën”.

Problemi i liberalizimit të vizave nuk qëndron në Prishtinë, por tek qëndrimi i padrejtë politik dhe mos uniteti i vendeve të BE-së për sa i përket statusit të Kosovës.

Tash kritere mund të sillen shtesë e shtesë për të justifikuar mosgatishmërinë e tyre për vendim, por edhe këto kritere do të plotësohen në afat rekord.

Në qoftë se vazhdon Brukseli me një politikë të padrejtë ndaj Kosovës, alternativa e vetme e shqiptarëve, është si një shtet i vetëm në Bashkim Evropian.

“Dëshiroj të theksoj se shqiptarët në rajon kanë fituar liberalizimin përmes shteteve të ndryshme dhe kjo e padrejtë, nuk janë 15 muaj, por është një shekull i tërë i padrejtësive, jo me fajin tonë, ju e dini shumë mirë.
Por në anën tjetër gjithashtu duhet të mendohet se nëse vonohet dhe vazhdon të sillet kështu Brukseli, atëherë shqiptarëve nuk ju mbetet tjetër alternativë veç të akomodohen në Bashkimin Evropian më së miri dhe më së lehti si një shtet i vetëm.

Edhe Brukseli më në fund duhet të sillet edhe në atë se çka bëjmë, por nuk duhet të sillet në se kush jemi” Hashim Thaçi

Racizm ndaj shqiptarëve në Itali

Aksident automobilistik në Itali, vdes italiania dhe një shqiptar që ndiqej nga policia

AQUILA-Një vajzë italiane e moshës 25 vjeç, dhe një shqiptar 28 vjec kanë mbetur të vdekur në një aksident automobilistik në kilometrin e 12-të në aksin rrugor mes Ternit dhe Spoletos në Itali.

Agjencitë italiane të lajmeve theksojnë se makina me të cilën udhëtonte Maria Elena Petruccioli, 25 vjeç u përplas me makinën e 2 grabitësve shqiptarë të cilët ndiqeshin nga policia, pas një vjedhje që kishin kryer në rajonin e Aquilas.

Njëri nga grabitësit, shqiptar i moshës 28 vjeçare me iniciale M.M gjeti vdekjen në vend, ndërsa shqiptari tjetër i moshës 21-vjeçare me iniciale D.V mbeti i plagosur rëndë, në gjendje kritike për jetën duke u transportuar me urgjencë në spitalin e Spoleto.

Sipas policisë italiane, makina tip Ford Fiesta me në bord dy shqiptarët për shkak të shpejtësisë së madhe përfundoi në korsinë e gabuar në autostradë duke u përplasur me makinën e Flaminia e 25 vjeçares e cila ishte duke u kthyer në shtëpi.

Ngjarja pati zanafillë një grabitje pas mesnate ku 4 të rinj shqiptarë kishin vënë në shënjestër, sipas forcave të rendit, një shtëpi në një zonë të izoluar. Ata nën kërcënimin e armës i morën 50 euro të zotit të banesës. Ky u fundit lajmëroi policinë, por gjatë ndjekjes 2 prej tyre u larguan duke përfituar dhe nga errësira.
Ndërsa 2 grabitësit e tjerë u përplasën me automjetin e 25-vjeçares, aksident që pati si bilanc, 2 të vdekur dhe një të plagosur rëndë.

Ndërkohë vdekja e vajzës italiane ka ngjallur një indinjatë të thellë në opinionin italian, ku shumë italianë në rrjete sociale janë shprehur me nota të egra raciste.
Ka pasur dhe nga ata që kanë shkruajtur se “shqiptarëve u bëjnë punë vetëm dhomat me gaz”.

Një tjetër shkruan “Jam racist, po dhe e pranoj sepse prindërit dhe miqtë tanë po bëhen viktima të këtyre banditëve të shëmtuar dhe të palarë”.

(d.b/BalkanWeb)
Faqja e hapur për vajzën në foto: http://www.facebook.com/pages/Maria-Elena-Petruccioli-Vittima-Innocente-Riposa-in-Pace/138521056310919

Ndërron jetë Artan Meta. U rrah për vdekje nga një 18-vjeçar italian

Pas gjashtë ditëve në koma, ndërron jetë baristi që u rrah pak ditë më parë nga 18 vjeçari Nicholas Melis. Ky i fundit shkruante në faqen e tij facebook “Ta hajë dreqi, futem në telashe për njerëz m... Edhe më të fortë të ta kisha dhënë shqelmin”, ndërsa nga faqet e gazetës kërkonte ndjesë
Romë, 28 janar 2013 – Pas gjashtë ditëve në koma në spitalin Brotzu të Cagliarit, ka ndërruar jetë 45-vjeçari Artan Meta. Jetonte në Villasor të provincës së Cagliarit, dhe punonte si barist në barin Mondial të të njëjtit qytet ku u godit me shqelm në fytyrë nga Nicholas Melis, 18 vjeç.
As një javë më parë, ndërsa ishte duke punuar, Meta kishte parë 18-vjeçarin që godiste distributorin e cigareve dhe i ishte afruar ta qortonte. Melis, i nxehur me distributorin që nuk i jepte as cigaret e as paratë, i kish nxjerrë inatin baristit duke e goditur fort në fytyrë.
Artan Meta u çua menjëherë në spitalin Brotzu të Cagliarit. Aty e operuan për t’i reduktuar hematomën e madhe që i ishte krijuar në kokë por as ndërhyrja nuk i vlejti për t’i shpëtuar jetën: mbeti për gjashtë ditë në koma e sot ka ndërruar jetë.
Miqtë e të afërmit hapën edhe një profil Facebook http://www.facebook.com/ArtanSiamoTuttiConTeTieniDuro,që në katër ditë ka mbledhur mbi 700 persona, shqiptarë e italianë. Një mënyrë për t’i shprehur Artanit mbështetjen e tyre e për të dënuar aktin e rëndë të 18 vjeçarit.
Ndërkaq, në faqet e të përditshmes Unione Sarda, Nicholas Melis dje kërkonte ndjesë për ngjarjen e shpresonte që Meta të dilte sa më parë nga spitali. Por ajo që shkruante po dje në profilin e tij facebook: “Ta hajë dreqi, futem në telashe për njerëz m.... Edhe më të fortë të ta kisha dhënë shqelmin…” vetëm kërkimit të faljes nuk i ngjan.

http://www.shqiptariiitalise.com/component/content/article/44-kronike/3948-nderron-jete-baristi-artan-meta-u-rrah-per-vdekje-nga-nje-18-vjecar.html

Manolis Glezos: Greqia përbëhet nga dy popuj, grekët dhe arvanitët

Ka shokuar dhe befasuar gjithkënd fjalimi i një prej pionierëve të demokracisë moderne dhe revolucionarëve të luftës nazifashiste në Greqi, deputetit të partisë së SYRIZA-s, Manolis Glezos.

Manolis Glezos mbajti këto ditë një fjalim në parlamentin grek. Në fakt ishte replikë ndaj deputetit të partisë ekstremiste të neonazistëve grekë të “Agimit të Artë”, Panagioti Iliopoulou, i cili e konsideroi deputetin e partisë së PASOK-ut, Ahmed Chatziosman “agjent të turqve”.
Glezos pohoi këto fjalë, duke iu referuar dhe ministrit të arsimit K. Arvanitopoulos: “Ftoj ministrin e Arsimit të deklarojë, nëse është apo jo grek, sepse mbiemri i tij tregon se është arvanit. Po shikoja me vëmendje të madhe listën e emrave të deputetëve. Nga 38 deputetë, dy kanë emra turq dhe nga 36 të tjerët, 13 prej tyre kanë emra që nuk janë grekë, por janë të gjitha emra të huaj. Nuk kanë kuptuar ende se jemi dy popuj që jetojnë njëri pranë tjetrit.
Kështu, popullin fqinj nuk mund ta dëbosh. Fëmijën tënd mund ta përzësh nga shtëpia. Nga shtëpia e babait mund të largohesh. Bashkëshorten mund ta ndash, por popullin fqinj nuk mund ta ndash. Duhet të kemi mirëkuptim, paqe dhe solidaritet midis nesh që të bashkëjetojmë”. Shekulli 

Ndiqni këtu videon e deklaratës në parlamentin grek
:http://youtu.be/XiRV5dCf5yM