Xhamia e Madhe apo hija e neo-otomanizmit në Tiranë

Me shumë bujë u shpall show i radhës nga kryeministri për ndërtimin e Xhamisë së Madhe, në lulishten e Parlamentit, duke e quajtur këtë një ditë historike për besimtarët myslimanë shqiptarë. Në prani të më shumë bodigardëve dhe kamerave televizive se sa besimtarëve, zoti Berisha dhe beniaminët e tij, më shumë se një nisje fantazmë të inaugurimit të ndërtimit të një xhamie, trumbetuan patologjinë elektorale, rreth të cilës vërtitet tash sa kohë.

Pa hyrë në analiza politologjike, të cilat nuk kanë vend në këtë shkrim, ne do të merremi me fakte që hedhin dritë mbi absurditetin e një sipërmarrje të tillë, e cila nuk i shërben askujt, aq më pak një shteti laik, si Shqipëria.
Kryeministri Sali Berisha, që nuk nguroi edhe këtë herë t’i japë ngjyra elektorale edhe kësaj ngjarje, urdhëroi me urgjencë dy ditë më parë vartësit e tij që të mblidhnin një duzinë dishepujsh, që duartrokasin në mënyrë frenetike, duke thënë me tone emfatike se demokratët janë zotuar se kudo ku ka 4 myslimanë të ketë një xhami. Me sa duket, Berisha me këto deklarata kërkon që t’ua kalojë dhe liderëve të vendeve që zbatojnë ligjet islame, duke u bërë një shembull dhe burim frymëzimi edhe për Xhihadin! Për të kulmuar në këtë hipnozë, ai, madje, është shprehur se ka vlerësuar durimin që kanë treguar myslimanët për të pritur ndërtimin e kësaj xhamie. Një deklaratë e tillë, ashtu si dhe notat nacionaliste të pak muajve më parë, nuk mund të mos kalojë në heshtje pa shqetësimin që mbart po t’i shtosh edhe thirrjen drejtuar nga një tribunë islame të zgjedhurve të tij vendorë kryetarë të komunave dhe bashkive për të ndërtuar më shumë xhami ka tronditur këto ditë jo vetëm ekuilibrin social të shoqërisë, por edhe shqetësuar shumë intelektualë, analistë dhe qendra kërkimore e strategjike të huaja që merren me problemet e Shqipërisë.
Është e vështirë të hyjmë në detaje se ku duhet të ndërtohet xhamia dhe e kujt është toka, por, sigurisht, të drejtën për të kërkuar një projekt modern për Xhaminë e Madhe nuk mund t’ia mohosh askujt. Tirana e shekullit XXI, dhe Shqipëria që synon të bëhet një vend Europian, nuk ka pse zgjedh mes një projekti modern e Perëndimor dhe një mbetje otomane, si kjo e fundit.
Natyrisht, nuk jemi kundër ndërtimit të objekteve të kulteve fetare, qofshin këto kisha, xhamia apo teqe, por ajo që është shqetësuese është zhurma e madhe që bëhet periodikisht në favor të komunitetit mysliman dhe, tani së fundi, në pikun e fushatës elektorale, e cila do të pasohet me tingujt e çjerrë të minareve, sipas stilit arabesk, duke prishur qetësinë dhe paqen e qytetarëve të gjithë besimeve, aq më tepër shumicës ateiste të këtij vendi!…
Është detyrë e kryeministrit të bëjë transparencën e një sipërmarrje të tillë, pasi prapa maketit të Xhamisë së zbuluar në të cilën pozojnë ai së bashku me Bashën dhe Muçën, ka një plan të fshehtë, për të ndërtuar një Qendër Biznesi nga klientela e kryetarit të Bashkisë, të cilëve meqë ata paskan vënë dorën në zemër për t’i “dhuruar” dy mijë metra katror tokë Komunitetit Mysliman për këtë xhami, t’iu jepet në këmbim Leja e Ndërtimit për të ndërtuar këtë qendër biznesi, një ndërtesë mbi 10 kate, përafërsisht 10 mijë metra katrorë sipërfaqe ndërtimi! Nuk kam parë askund, në asnjë vend të botës perëndimore që kam vizitur të ekzistojë një Parlament pa një lulishte-Park, ku mund të shëtitin të lirë jo vetëm qytetarët, por edhe vizitorët e atij vendi.
Në një sistem demokratik me demokraci funksionale është e papranueshme ajo që deklaroi dje kryeministri, se ne ndahemi nga qëndrimet paragjykuese, të inspiruara nga ateizmi dhe ideologjitë e tij, të cilat penguan për 20 vjet ndërtimin e kësaj xhamie kaq shumë të domosdoshme për besimtarët myslimanë në Tiranë, por edhe si një detyrim i madh për të rivendosur të drejta të shkelmuara në vendin që meritojnë. Është e tmerrshme kjo thirrje e z. Berisha per të detyruar njerëzit të transformohen në besimtarë. Kryeministri harron se ne shqiptarët vijmë nga paganizmi dhe sot jemi në shumicë ateistë. Europa e Bashkuar ku inspirojmë të anëtarësohemi tash sa kohë jo vetëm shpirtërisht, por dhe juridikisht ne do të jemi qytetarë të lirë.
Nga ana tjetër, Berisha flet ditë e natë për tregun e lirë dhe pronat në këtë vend, harron se ndërtimi i kësaj xhamie cenon një pronë private, me pronarët e të cilës nga informacionet që kemi nuk ekziston asnjë marrëveshje ligjore. (Përveç premtimit verbal të fshehtë të kryebashkiakut -a thua se jemi në pazarin e Roskovecit). Po pse duhet që ne taksapaguesit e këtij vendi të paguajmë faturat e kripura të kësaj marrëveshje? Përveç këtyre, siç ka thënë dhe misionarja e madhe e shqiptarizmës, Edith Durham, objektet dhe komunitetet fetare nuk duhet të financohen e të ndërtohen nga të huajt, pasi ata do të vihen në shërbim të tyre!…
Edhe pse kjo maskaradë po të shohësh forumet online apo organet e mediave është shoqëruar me reagime dhe komente të shumta si nga intelektualët, analistë të ndryshëm ashtu edhe nga qytetarë të ndryshëm, atyre për çudi nuk iu dëgjohet zëri dhe nuk merret parasysh vullneti i tyre nga institucionet vendimmarrëse. Thelbi i këtyre shqetësimeve është: përse po zihen hapësira të tilla të gjelbra?! Ka plot qytetarë JOBESIMTARË që tashmë nuk kanë ku të nxjerrin fëmijët shëtitje dhe sikur të mos mjaftonte kjo dhe gjithë hallet e shumta që kanë në këtë përditshmëri të sëmurë nga mungesa e standardeve elementare, janë të detyruar të dëgjojnë çdo ditë minaret që ulërijnë dhunshëm dhe nuk paskan të sosur në këtë vend. Këtu flitet vetëm për të drejtat e besimtarëve, por lind pyetja: Ku janë të drejtat e ateistëve?!
Ajo që ndoshta i ka shpëtuar “vigjilencës” së Kryeministrit është fakti se një ndërtesë e tillë e stilit arabesk dhe otoman, copy/paste e një xhamie në Turqi, do të cenojë rëndë jo vetëm sigurinë, por edhe imazhin e institucionit të Kuvendit të Shqipërisë, kësaj ndërtese legjitime që shpreh dhe mbart vetë thelbin e sistemit juridik të Republikës sonë parlamentare.
Sipërmarrje të tilla nuk mund të bëhen për show elektoral apo për të joshur votues të këtij besimi, por duhet të kenë një bazë të thellë legjitimiteti dhe kjo nuk mund të bëhet ndryshe vetëm se me rrugë referendare, si shprehje e drejtpërdrejtë e vullnetit të qytetarëve. Themi se duhet referendum për xhaminë, sepse konstatohet se në këtë vend ka shumë pak ushtrues/praktikantë të besimit dhe kjo mund të vërtetohet shumë lehtë, mjafton të soditësh objektet e kultit të ndërtuara të gjitha besimeve që ushtrohen në Shqipëri. Nga ana tjetër, ky veprim cenon rëndë identitetin kombëtar dhe trashëgiminë kombëtare dhe do të ishte një hap që do të na largonte më shumë nga Europa dhe do të na traumatizonte si shoqëri. Është vendi të informoj lexuesin se para 2-3 muajve edhe komisioni i ekspertëve për Vlerësimin Strategjik Mjedisor të Tiranës në zonën ku kryeministri kërkon të ndërtojë Xhaminë e Madhe e ka përcaktuar si zonë të gjelbër!
Ata që kanë ndjekur show-n televiziv në fjalë nuk mund të mos kuptojnë absurditetin e medias, si pjesë e katrahurës publicitare dhe shërbëtore të biznes-politikës dhe gënjeshtrave të tyre. Çuditem përse kjo media nxjerr vetëm imazhet e Saliut dhe nuk nxjerr ata pak njerëz që e dëgjonin dhe aq në shumë ata që ishin përzënë me dhunë nga lulishtja dhe nuk dinin nga të shkonin, në pritje të largimit të komedianëve! A nuk mundet vallë që për të mos iu fryrë ndasive fetare redaksitë të botojnë një foto më reale dhe më të natyrshme të kësaj audience dhe të mos manipulojnë opinionin publik me fantazmën e vendosjes së gurit të themelit dhe ekzistencës së kantierit të ndërtimit në timon të së cilit gjendet përherë kryeministri?!…
Shqiptarët e dinë prej rilindësve të tyre, atyre që i paraprinë zgjimit kombëtar se me ndihmën e ish-Perandorisë Osmane nuk mund të shkohet as në Anadoll e jo më në Bruksel! Erdhi koha e zgjedhjeve për të bindur tiranasit që të rivotojnë për të tretën herë Kryeministrin, por tiranasit e njohin tashmë se ç’aktor kanë përpara, se çfarë feje predikon dhe sa është i zoti të bëjë, për të qëndruar gjithmonë në pushtet. Kjo xhami me 4 minare nga 50 metra të larta tregon se Turqia e beri misionin e saj, se vendi kandidat për në dyert e BE-së vazhdon të prodhojë sindromën e mbetjeve të Al Kaedës! Pra, le të nguten të mësojnë arabishten pas turqishtes nga kolegjet dhe universitetet, ekonominë ua kanë dhuruar, e të bëhen kamikazë a muhaxhedinë… E thënë ndryshe, ndërtimi i saj do të cenojë rëndë sigurinë kombëtare. Ajo do të eklipsojë institucionin e Parlamentit si burimin e të gjitha pushteteve dhe institucioneve të tjera të shtetit; nga ana tjetër, kjo arkitekturë përbën një kontrast të madh urban, një model për vende ku feja identifikohet me shtetin. Ndaj kryeministri ynë 4 minaret e saj nuk mund t’ua shesë shqiptarëve në këtë përpjekje të fundit për Eiffel Tower, Tower Bridge apo Fernsehturm Berlin!
Europa nuk do të donte të kishte kurrë një Arabi Saudite në zemër të Ballkanit. Ne shqiptarët që jemi në zemër dhe në shpirt të kontinentit të vjetër duhet të vështrojmë ashtu siç na kanë lënë amanet rilindësit tanë andej nga perëndon, andej nga kemi lënë gjurmë në kohëra të lavdishme dhe kjo nuk mund të zhbëhet nga disa politikanë që kanë marrë peng të ardhmen tonë. Për fat të keq, opozita, që nuk lë rast pa kritikuar qeverinë, vazhdon të heshtë për këtë akt agresiv të Kryeministrit, i cili cenon rëndë laicitetin e shtetit të sanksionuar në Kushtetutë dhe të garantuar prej saj!
A mund të bëjë Tirana pa këtë xhami?! Tirana ka bërë pa xhami të madhe me shekuj, tani le ta shohë të udhës Komuniteti Mysliman Shqiptar se çfarë mund të bëjë, por nuk ka detyrim shoqëria dhe shteti të përzihet në këtë histori, aq më shumë duke marrë flamurin e protagonizmit, në një kohë kur komuniteteve fetare sipas ligjit iu janë kthyer pronat e tyre. Edhe nëse kjo xhami do të ndërtohet nëpërmjet këtyre procedurave mafioze ajo nuk do të gëzojë kurrë respektin e qytetarëve, si rrjedhim, do të ketë emrin e një qendre të ngritur nga bota e krimit dhe nuk do të ketë reputacionin e domosdoshëm të një qendre religjioze. Mund të bëhet e mundur që besimtarët myslimanë të kenë një xhami më shumë, le të zgjerojnë hapësirat në ndonjë nga xhamitë ekzistuese për nevojat e tyre, por jo një poster elektoral, që kërkon të emocionojë ndonjë mendje të mykur osmane me arabeskat e një projekti démodé dhe të padobishëm për portretin e Shqipërisë në shekullin e XXI.

Nga Kastriot Frashëri* *Drejtor, Instituti i Çështjeve Kombëtare

Serbia është “krijuar” nga shqiptarë

Historia duket se do të jetë beteja e re mes Kosovës dhe Beogradit. Shkrimtari dhe publicisti, Jusuf Buxhovi, sjell për herë të parë një libër mbi historinë e Kosovës. Libri ka ngjallur reagime në qarqet akademike serbe
Madje, edhe kur Serbia është pranuar si shtet në kongresin e Berlinit më 1878, sipas burimeve osmane dhe austro-hungareze, rreth gjysma e asaj popullate nuk ishte serbe. Shumicën e përbënin shqiptarët dhe vllahët, siç nuk kishte shumicë greke, por arvanite, edhe Greqia kur u pranua si shtet më 1831.
“Vepra ime edhe pse quhet Kosova, paraqet historinë e Shqipërisë së natyrshme nga antikiteti (mileniumi i pestë) e tutje”, kështu shprehet shkrimtari dhe historiani, Jusuf Buxhovi, në një intervistë për gazetën “Shqip” mbi librin e tij “Historia e Kosovës” i cili ka hapur debate të forta mes historianëve në Serbi e Kosovë. A janë gati Kosova dhe Serbia të kenë një histori të çliruar nga nacionalizmat?  Pse serbët mohojnë dy gjenocide që kanë bërë në Kosovë? Libri i Buxhovit është në tri vëllime: Antikiteti, Mesjeta dhe Perandoria Osmane. Ai del në përfundimin se Dardanët janë themelues të Trojës dhe bartës të qytetërimit antik, i cili me pa të drejtë u është atribuuar grekëve, të cilët erdhën shumë vonë dhe përvetësuan gjithë qytetërimin pellazg, madje dhe shkrimin e tyre. Sipas tij, edhe “Iliada” dhe filozofia antike paraqesin trashëgimi shpirtërore të shqiptarëve.
 Libri juaj “Historia e Kosovës”, nis nga antikiteti dhe Mesjeta për të vijuar me Perandorinë Osmane. Çfarë sipas jush i identifikon shqiptarët në këto periudha?
Fillimisht duhet sqaruar se “Kosova” është historiografi kritike. Është, pra, një projekt individual, që mbështetet mbi konceptin kohë-hapësirë me gamën e fokusimit që nis nga mileniumi i pestë e vjen deri në ditët tona. Në këtë kontekst etnogjeneza e shqiptarëve, si etni, shihet e ndërlidhur me Pellazgët, një si perandori me shumë mbretëri, ndër të cilat më të rëndësishme janë ajo dardane me Trojën, mbretëria maqedone, ajo epirote, si dhe mbretëritë ilire. Ky kundrim, nuk e dëmton teorinë e deritanishme ilire, pos që e plotëson në kuadrin e perandorisë pellazge, që ishte botërore dhe themel i qytetërimit antik. Nga trashëgimia pellazge lindën dhe u zhvilluan edhe dy perandoritë e mëdha: ajo e Romës (nga Dardanët, Galabrët dhe Etruskët) si dhe Bizanti (kryesisht nga dardano-ilirët).
“Kosova” ka sjellë shumë polemika, por edhe zemërim te historianët serbë, të cilët e kanë quajtur “një fantazi” dhe të pabazuar në fakte?
Zemërimi i historianëve dhe i akademikëve serbë ka qenë i arsyeshëm, ngaqë ata për herë të parë ndeshen me një libër autorial te një autor shqiptar, dhe po ashtu, për herë të parë, ndeshën me një historiografi, e cila rrënon gënjeshtrat e tyre rreth shqiptarëve, me të cilat ata kanë ushqyer edhe programet e njohura hegjemoniste kundër shqiptarëve, me të cilat politika serbomadhe ka ushtruar katër gjenocide kundër shqiptarëve (i pari në vitet 1877/8, i dyti në vitet 1912/’13, i treti në vitin 1944/45 dhe i katërti në vitin 1998/’99). Historianët serbë i ka zemëruar teza pellazge, pastaj pamja e rolit shtetfromues në Bizant, si dhe mohimi i shtetit mesjetar serb në Kosovë, që nuk ka ekzistuar kurrë (pos zhupanive dhe organizimeve të tjera fisnore-fetare, që i kanë pas edhe të tjerët). Po ashtu, akademikët serbë i ka hidhëruar së tepërmi, pohimi im se në Kosovë nuk ka pas kishë ortodokse serbe, por vetëm krishterim të ritit katolik apo ortodoks, dhe se shqiptarët, krishterimin e kanë marrë nga shekulli i tretë, ndërsa sllavët në shekullin dhjetë. Kjo çështje demanton mitin për Kosovën djep “shpirtëror serbë” dhe të ngjashme, me të cilat historiografia serbe është plot e për plot dhe për fat të keq ia ka dalë të mashtrojë edhe qendrat e vendosjes, dje, por edhe sot… Janë, pra faktet, që më mbrojnë nga akuzat serbe, fakte këto që edhe ata i dinë, por nuk dëshirojnë të heqin dorë prej tyre, ngaqë u bie koncepti hegjemonsit serbomadh, me të cilin edhe sot e gjithë ditën përpiqen ta destabilizojnë Ballkanin dhe veçmas shqiptarët.


Librat historike të kësaj natyre zakonisht janë nisma të institucioneve akademike, a e keni ndier që mund të paragjykoheshit kur shkruat këtë libër?
Është detyrë e akademive dhe institucioneve shkencore zyrtare të merren me projekte të tilla, veçmas në rrethanat e ndryshimeve të mëdha shoqërore dhe politike, siç janë këto nëpër të cilat po kalojmë. Disa herë kam shtruar këtë çështje dhe kam kërkuar që në Tiranë dhe Prishtinë të veprohet në këtë drejtim, por thuajse asgjë nuk ka ndodhur. Kjo, nuk më ka penguar që si hulumtues ta bëj punën time, punë kjo që ngrit disa çështje që kanë të bëjë me rishqyrtime, nëpër të cilat domosdoshmërisht do të kalojë historiogarfia jonë, i pëlqej apo nuk i pëlqen kjo dikujt. Megjithatë, puna ime, e cila është pritur shumë mirë nga opinionin (pesë ribotime brenda tetë muajsh me një tirazh prej më shumë se njëzet e pesë mijë ekzemplarësh), krahas kritikave të ashpra që i erdhën nga Beogradi, nuk u ka shpëtuar disa paragjykimeve, nga disa “historianë” dhe akademikë të Kosovës, të cilët, nga xhelozia pse nuk kanë bërë gjë, edhe pse paguhen mirë, u përpoqën që veprën time ta anatemojnë politikisht duke e etikuar “vepër nacionaliste”, “vepër që mohon serbët” dhe madje “vepër që zgjon urrejtje” e të ngjashme!
Sa e vështirë ka qenë të binit në gjurmët e dokumenteve  dhe ku i keni gjetur ato?
Ka mbi tridhjetë vjet që merrem me hulumtime nëpër arkivat gjermane dhe austriake. Pjesën më të madhe të këtyre dokumenteve i kam vjelë nga Arkivi Politik i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Gjermanisë në Bon, pastaj Arkivi Historik i Berlinit, Arkivi i Majcit, ai i Institutit të Europës Juglindore në Munih dhe nga Arkivi Shtetëror i Vjenës. Një pjesë tjetër të dokumenteve e kam vjelë nga arkivat jugosllave, por nuk kanë munguar edhe dokumentet nga arkivat osmane, ato ruse, italiane dhe greke. Një rol të rëndësishëm në koncipimin e veprës sime, kanë luajtur edhe veprat e rëndësishme nga historiografia botërore që kanë trajtuar çështjen shqiptare nga antikiteti e deri te koha jonë.
E kujt ka qenë Kosova, dhe cili shtet ka pasur i pari vendbanimin në të?
Kosova, për mua paraqet epiqendrën e Shqipërisë së natyrshme nga antikiteti e deri në ditët tona. Natyrisht se ajo ka të bëjë me Dardaninë dhe Dardanët, por edhe Ilirët, Maqedonët, Epirotët dhe të tjerët, të degëzuar nga Pellazgët. Në këtë vazhdimësi historike prej pesë mijë vjetësh, pra nga parahistoria dhe koha historike, mbretëria dardane ka qenë njëri ndër faktorët më të rëndësishëm të antikitetit. Pas rënies së mbretërisë dardane, kjo hapësirë sërish do të luajë rol tepër të rëndësishëm gjatë perandorisë së Romës dhe asaj të Bizantit. Dardania, si pjesë e Ilirikut, do të kthehet në faktor kryesor të Bizantit, ku edhe kanë rrënjën tri identitetet me të cilat duhet të lidhet qenia shtetërore shqiptare: identiteti administrativ (i shpallur nga Diokleciani), identiteti kishtar (i shpallur nga Konstandini i Madh) dhe identiteti politik dhe juridik (i shpallur nga Justiniani). Termi Kosovë, është i vonshëm. Shfaqet në shekullin XIX, me vilajetin e Kosovës, që edhe si i tillë, paraqet epiqendrën e rilindjes kombëtare (Lidhja Shqiptare e Prizrenit), që do të çojë edhe deri te pavarësia e Shqipërisë. Pra, Kosova (Dardania) përherë ka pas identitet shpirtëror dhe shtetëror dardano-iliro-arbëror-shqiptar.
Kur shfaqen shenjat e para të Serbisë në Kosovë?
Nuk duhet ngatërruar praninë sllave me atë serbe, ngaqë sllavët paraqesin një konglomerat popujsh barbar, që sulmuan Ilirikun dhe Dardaninë nga shekulli VI e tutje, për t’u shfaqur si formacione fisnore nga shekulli IX e tutje, ndërsa serbët, si pakicë shfaqen në shekullin XIX. Pra në Kosovë, sllavët shfaqen në shekullin XIII, si pushtues, por pa atributet e mbretërisë, ose të perandorisë, siç i shohim edhe sot e gjithë ditën në historiografinë zyrtare në Shqipëri dhe Kosovë, por erdhën si fise të prirë nga zhupanë dhe despotë. Madje, edhe vetë Rashka, që serbët e quajnë “mbretëri mesjetare serbe”, sipas shumë indikacionesh, nuk ka qenë serbe, por tribale (një fis pellazg i lidhur me Dardanët). Ato që historiografia serbe i thotë rreth “Car” Dushanit, apo “Kral” Millutinit, janë falsifikime, ngaqë edhe i pari e edhe i dyti kanë qenë feudalë ortodoksë, si shumë feudalë të tjerë ortodoksë arbërorë, që ishin në përbërje të Bizantit dhe asgjë më shumë. Madje, edhe kur Serbia është pranuar si shtet në kongresin e Berlinit më 1878, sipas burimeve osmane dhe austro-hungareze, rreth gjysma e asaj popullate nuk ishte serbe. Shumicën e përbënin shqiptarët dhe vllahët, siç nuk kishte shumicë greke, por arvanite, edhe Greqia kur u pranua si shtet më 1831.
Ç’vend zë sipas jush historia e shqiptarëve në Ballkan?
Shqiptarët dhe Shqipëria, në raport me Ballkanin, por edhe të tjerët, paraqiten në qendër të antikitetit, si djep i saj. Ata janë protagonistët kryesorë të historisë nga lashtësia deri te koha jonë. Kjo është një e vërtetë që historiografia jonë duhet ta thotë pa ngurrim.
Sa e vështirë ka qenë për ju kjo nismë, dhe a është i përgatitur opinioni në Kosovë apo rajon për të pasur një histori të shtetit më të ri të Kosovës?
Secili shtet duhet të ketë historinë, së paku atë politike. Vepra ime pretendon që të paraqesë Kosovën si epiqendër të natyrshme të botës shqiptare nga antikiteti e deri më sot, siç ka qenë në të vërtetë. Pse historia politike e shqiptarëve, me pavarësinë e Shqipërisë, është vendosur në “periferi” në vend të qendrës, kjo nuk do të thotë që historia jonë të ndjekë kornizat e dhunshme politike, që ia kanë përcaktuar të tjerët.
Al.Ba
http://gazeta-shqip.com/lajme/2013/01/16/serbia-eshte-krijuar-nga-shqiptare/

Pashko Vasa - Çensuruar ... nga Zoti

E drejta e autorit
Të gjithë e kemi lexuar në shkollë, e kemi recituar e mësuar përmendësh poezinë e mrekullueshme të Pashko Vasës "O Moj Shqypni"

 
                                                                                        Por në një recitim të Reshat Arbanës të viteve

të fundit, tek kjo poezi janë futur duart dhe janë hequr e ndryshuar prej poezisë disa vargje të caktuara.
http://youtu.be/GxwFiBiKHss

Janë hequr fare vargjet: "Priftnit e hoxhët ju kanë hutue, Për me ju damun me ju vorfnue!", si dhe është ndryshuar vargu nga: "E mos shikoni kisha e xhamia: Feja e shqyptarit asht shqyptaria!" në "E mos braktisni jo, kisha e xhamia, veç e para fe për Shqiptarin asht Shqiptaria".

Tani, me cilën të drejtë janë prekur vargjet e autorit (një e drejtë kjo e mbrojtur me kushtetutë), duke ndryshuar madje edhe vetë kontekstin e poezisë?

Kanë diskutuar vallë me Perëndinë dhe ai është ofenduar?
Apo na është ofenduar Anastas Janullatos e Selim Muça me kompani me vargjet e patriotit?
Ore perversë të ndyrë, çfarë i dini poezitë e patriotëve shqiptarë ju, Bibla e Kuran që i ndryshoni sa herë ato i bëjnë të tjerët për të qeshur?
Apo mos doni të thoni se Pashko Vasa ka qenë komunist?
Apo apo thjesht vazhdoni luftën tuaj të pandërprerë ndaj së vërtetës?



Plehra të ndyra!
Larg duart nga veprat e atdhetarëve shqiptarë!

Dhe ti Reshat papagalli mos harro që koha është e maskarenjve, por Atdheu i shqiptarëve.

Shkroi: Stop Injorancës !

“The Economist”: Shqipëria regjim hibrid, një hap larg diktaturës

Korrupsioni, interesat personale të kastës politike shqiptare, mungesa e një kulture të mirëfilltë politike, ka bërë që në sytë e botës, Shqipëria të karakterizohet si një vend që i përket një regjimi hibrid, me një demokraci të brishtë. 
Manipulimi i proceseve zgjedhore, mosrespektimi i institucioneve të pavarura, uzurpimi i pushtetit në dorën e një individi të vetëm, ka bërë që Shqipërisë t’ia kalojë edhe Tunizia sa i përket konsolidimit të një demokracie të shëndoshë. Prestigjiozja britanike “The Economist” përmes insertit të saj analitik ‘The Economist Intelligence Unit’, shprehet se Shqipëria është një regjim hibrid, dhe nga shtetet europiane lë pas vetëm Bosnjën. Ky është konkluzioni i indeksit për demokracinë nëpër botë, reflektim i situatës në fund të vitit 2012, që bën prestigjiozja britanike “The Economist”. Prestigjozja britanike del në përfundimin se ka pasur një lloj gjendje në vendnumëro; që do të thotë as progres i qenësishëm, por as regres i demokracisë për vendin në fjalë, duke marrë zhvillimet deri në fund të vitit të kaluar. Në vëzhgimin e saj, “The Economist” merr në analizë gjendjen e demokracisë për 165 shtete të pavarura dhe dy territore, çka mbulon thuajse të gjithë popullsinë e botës. Indeksi i demokracisë mbështetet në 5 kategori: procesin zgjedhor dhe pluralizmin; liritë qytetare; funksionimin e qeverisë; pjesëmarrjen politike dhe kulturën politike. Në total, indeksi dallon katër lloje regjimesh: demokracitë e plota, demokracitë me të meta, regjimet hibride dhe regjimet autoritare. “The Economist” e rendit Shqipërinë tek regjimet hibride; në një klasifikim që përfshin 37 shtete dhe 14 për qind të popullsisë së botës. Ne këtë liste Shqipëria mbetet pas shumë shteteve të Amerikës Latine, Azisë dhe Afrikës, duke u renditur poshtë Bangladeshit, Siri Lankës e Tunizisë dhe sipër Nikaraguas.
Demokracia
Sipas “The Economist”, shtete si Hong-Kongu, Malavi, Timori Lindor dhe Senegali janë përmirësuar më shumë se ne, duke mundur të klasifikohen këtë radhe si një kategori më lart se Shqipëria si vende me “demokraci me të meta”. Po çfarë janë regjimet hibride? “The Economist” shpjegon se regjimet hibride kanë probleme të thella me parregullsitë zgjedhore që shpesh nuk i lejojnë zgjedhjet të jenë të lira e të ndershme. Presioni qeveritar mbi partitë e opozitës dhe kandidatët, mund të jetë shumë i përhapur si fenomen. Dobësitë serioze këtu janë shumë më mbizotëruese sesa në demokracitë me të meta si në drejtim të kulturës politike, funksionimit të ekzekutivit dhe pjesëmarrjes politike. Korrupsioni është shumë i përhapur dhe sundimi i ligjit konsiderohet i dobët. E tillë është edhe shoqëria civile. Tipike e këtyre regjimeve është trysnia mbi mediat dhe fakti që gjyqësori nuk është i pavarur. Përkrah Shqipërisë në këtë listim janë edhe vende si Venezuela, Mali, Egjipti, Pakistani e Libia, shtete që kanë përjetuar luftë, ose të paktën trazira të forta në dy vitet e fundit.
Liria e medias
Në raportet e çdo viti, Shqipëria është renditur në vendet e fundit sa i përket edhe lirisë së medias. Në Shqipëri vijon të mos respektohet liria e medias, tipike e vendeve me regjim hibrid. Raporti më i fundit i Freedom House tregon se liria e shtypit në Shqipëri është përkeqësuar me një vit më parë, duke rënë në vend të 107 në botë, me një vlerësim prej 51 pikësh në kuptimin negativ. Shqipëria ishte në vendin e 102 me 50 pikë. Media në vendin tonë cilësohet si pjesërisht e lirë. Të njëjtin vlerësim me Shqipërinë ka edhe Libani, Maldivet dhe Libani. Por ajo që bie në sy është se na ka parakaluar edhe Kosova, që tani ndodhet në vend të 97-të. Një vit më parë ata ishin në vend të 104-të. 
Eneida Jaçaj

Greqi, fshati ku historia flet gjuhen shqipe

Kamera amatore është sërisht e vetmja zgjidhje për një pjesë të grupit të xhirimit të pa shpallur “non grata” e që mund të udhetojë drejt fshatit që sot ka një emër tjetër, Dhrosopigi.

Fshati i Spiro Bellkamenit, luftëtarit të shumë betejave ndaj grekëve e osmanëve për çlirimin e tokave shqiptare në gjithë këtë zonë e deri thellë në Korçë duket i heshtur mes banorëve të paktë që ikin e vijnë rrugicave të tij.

Jane miqësore dhe disa prej tyre nuk refuzojnë apo nuk druhen të tregojnë të vërtetat e tyre.

« Nëna ime nuk dinte greqisht. Plakat, më parë, përfshi nënën time, flisnin vetëm shqip », thotë Stravro Stilollari, banori i Belkamenit.

Stavro e ka mbartur gjuhen brez pas brezi, kjo edhe sepse shkolla ne gjuhen shqipe ka funksionuar siç tregon vetem nje vit diku ne 1909 – 1910. Qe atehere, ajo eshte mbyllur nga greket per te mos u hapur me kurre.

“Shiko, të të them kështu janë rrënjët, sido që të bëhet rrënjët janë rrënjë. Une e ndiej se jam shqiptar, them se jam shqiptar. Po jo se dua që të bëhet Shqipëria këtu apo të bëhet, atje’’, pranon me sinqeritet, me një shqipe të pastër Stavro.

Por, ndryshe nga babai mendon djali, qe shqip kupton shume mire, por qe nuk pranon te flase. E per me teper hedh poshte pohimet e te atit.

« Nuk mësuam shqip sepse nuk kemi pasur gjyshe në shtëpi dhe për shkak të punës pastaj dhe mungesës së kohës nuk mësuam shqip. Unë ndihem grek sepse të tillë jemi », thotë i biri.

Në masë dërrmuese të gjithë të moshuarit flasin me drojtje shqip. Edhe pse thonë se janë grekë ata vetë tregojnë se këtë gjuhë e kanë mësuar në shkollë, ndërsa atë shqipe e kanë trashëguar nga të parët. Toskërishtja e këtyre anëve është e qartë edhe pse e grryer jo pak nga koha.

« Epo grekë jemi nuk jemi shqiptarë. Plakat ishin shqiptare ama dinin edhe ato greqisht me neve që vinim në shkolo”, shprehet një e moshuar e Dhrosopigisë.

Shumica shmangen, e nuk duan të ngatërrohen siç thonë jashtë kameras, pasi kjo mund t’u hapë jo pak probleme me autoritetet lokale, por edhe qe ndrore.  

Disa theksojnë mes fjalësh të shkurtëra e të tërhequra se tashmë gjithçka po humbet. Shqipja rron mes te moshuarve ndersa po vdes perfundimisht tek te rinjte.

« Fëmijët e mi nuk llafosin shqip, nuk dijnë. Këtu dijnë shqip nga neve e lartë, nga neve e poshtë jo”, thotë një tjetër i moshuar.

Ne Bellkamen ka te tjere edhe me serte edhe pse pergjigjen e japin ne te njejten gjuhe.

E kuptueshme kjo edhe per shkak te presionit te jashtezakonshem qe ka patur ne keto zona e qe ka bere qe shqiptaret te shkrihen pas mbetjesh jashte kufirit zyrtar shqiptar.

 « As qe e di nga kane ardhur. Nuk e di une. Une jam grek, ç’pune kam une me shqiptaret, jam grek jo shqiptar », shprehet një tjetër banor.

Ne muzeun e fshatit fotot e sendet e vjetra pasojne njera tjetren , tregues te identitetit te hershem te tij.

E megjithatë mes tyre nuk gjen askërrkund qoftë edhe një tregues të vogël se këtu është folur e flitet gjuha shqipe. E megjithate mes radheve te mesuesit e rojtarit te ketij muzeu mund te kuptosh qartazi edhe pse greqisht prejardhjen e ketij fshati.

“Aty rreth 1844 erdhem ne kete fshat nga Plikati, perpara tij patem ardhur nga nje tjeter vend, më duket se nga Erseka, Vithkuqi dhe nga Voskopoja, e nga zona e Sulit. Njerezit qe erdhen ketu kishin origjine te njejte, tradita, doke, zakone te njejta », thotë rojtari.

 «Ne llafosnim shqip, ne fshat bënim këto që të thashë, këto zakonet që bëjmë, këto gostirat, këndonim shqip, edhe na drejtoheshin të ardhurit duke na thënë shqiptarë ».

Edhe pse banoret jane perqendruar ketu, fshati rrenjet e tij i ka lart ne mal. Sot, kudo ne fshatin e vjeter kane mbetur vetem rrenoja veç kishes qe eshte rikonstruktuar nga e para.

Diku ne nje cep duket edhe shtepia e Spiro Bellkamenit, komandantit te nje cete kombetare te njohur gjate viteve 1908- 1912 e qe u vra sipas arkivave të kohës, pikerisht ne kete vit ne pabesi nga agjentet greke ne Nivicë.

Sot, per te nuk gjen me asgje ne kete fshat, perveç radhëve greqisht ne nje liber botuar se fundmi.

Fshati mbetet pas e bashke me te edhe e shkuara e tashmja qe lidhen pashmangshmerisht me te njejtat rrenje te perbashketa qê nëse do të njihen si të tilla nuk do bënin gje tjeter veç do të forconin urat e miqësisë e fqinjësisë së mirë midis shqiptarëve e grekëve, Shqipërisë e Greqisë.

Njohja e historisë si një realitet i ngritur mbi dokumenta e fakte ndihmon mirëkuptimin, shkëmbimin, vlerat e nuk duhet të nxisë aspak ato pjesë të politikës që mbijetojnë duke ushqyer ndasitë.

« Ky eshte Ballkameni, fshati ku historia flet shqip. Per “Top-Channel”, nga Kapshtica, “non grata””, përfundoi reportazhin e tij, Marin Mema.
Videoja: http://youtu.be/0_-cKRaW4ck

Ipeshkvi i Kosovës kundër Mehmetit: Shqiptarinë nuk e shpëtoi islami, por Kisha Katolike

Duke folur për deshqiptarizimin e Shkupit, Mehmeti theksoi se pas Luftës së Dyte Botërore, mbeti një periudhë 40-vjeçare, ku u punua vazhdimisht në deshqiptarizimin e Shkupit.

“Atë kohë, arritën ta zbrazin Shkupin afro 60%, duke dëbuar shqiptarët në Turqi. Nga Maqedonia u mbushnin trenat me shqiptarë që i çonin në Turqi. Për këtë, arsye vinin shumë nga Kosova në Shkup, sepse ishte rruga më e lehtë për të ikur për Turqi”, ka thënë Mehmeti, shkruan gazeta Express.

Ndërkaq, duke folur për atë sesi kanë arritur shqiptarët ta ruajnë identitetin, Mehmeti tha se kjo është arritur përmes islamit.

“Absolutisht, matematikisht, mund të dëshmohet, edhe nëpërmjet asaj që e thash ma parë, se islamizmi e ka shpëtuar shqiptarinë në disa vise shqiptare, absolutisht! Unë ua dëshmoj me këtë: ortodoksët shqiptarë nuk i keni, katolikët shqiptarë nuk i keni në Shkup. I keni vetëm shqiptarët myslimanë”, tha Mehmeti.

Ipeshkvi së Kosovës: Perandoria Osmane ka shkatërruar trashëgiminë, atë e shpëtoi Kisha Katolike

Ndaj kësaj deklarate të Kim Mehmeti, se ka qenë islami që e ka shpëtuar Shqiptarinë reaguar ashpër Ipeshkvi së Kosovës, Shan Zefi, i cili ka thënë se është e kundërta e asaj që është thënë nga shkrimtari.

“Shqiptarinë nuk e ka shpëtuar islamizmi, por është Kisha Katolike ajo që ka mbajtur gjallë fijet e Shqiptarisë”,- ka thënë Don Shan Zefi për “Express”.

Sipas tij, është islamizmi, konkretisht Perandoria Osmane që ka shkatërruar gjithë trashëgiminë materiale, kulturore dhe shpirtërore të shqiptarëve.

“Ky është një fakt historik që nuk e mohon askush”, ka shtuar ai. Don Shan Zefi thekson kontributin e Kishës Katolike në ruajtjen e kombit. “Kisha Katolike ka qenë roje e kombit shqiptar, e assesi Perandoria Osmane dhe islamizmi i shqiptarëve”,- ka deklaruar Ipeshkvi. Shekulli

Faji i shqiptarëve apo deformim i historisë?

Është vënë re, në harkun e viteve të fundit, se mbi bazën e metodës “moderne” të shtjellimit të Historisë dhe në emër të “së vërtetës historike”, në fakt lexojmë shpalosjen e tezave anti-shqiptare të dy shekujve të fundit (19-20) mbi historinë e popullit, figurat e shquara dhe Shtetin Shqiptar. Boshti rreth së cilës shtjellohen këto shkrime është: Shqiptarët janë fajtorë për copëtimin e trevave të tyre, për urrejtjen, shovinizmin dhe genocidin e ushtruar nga fqinjët e tyre, se Shteti shqiptar po bën një luftë të fshehtë ndaj komunitetit fetar ortodoks, dhe “politika bizantine shqiptare … ka reminishencat raciste, osmane në kuptimin e drejtimit të vendit dhe të marrëdhënieve me jashtë”. Përse duhet t’iu kushtojmë vëmendje shkrimeve që haptas janë sajesa dhe s’kanë asnjë mbështetje të fakteve historike ?

Siç shprehej studiuesi i metodës historike Marc Bloch, edhe në shkrimet ku shtrembërohet historia, studiuesi mund të gjejë fakte që plotësojnë pasqyrimin e realitetit të kohës. Në këtë kënd-vështrim, dobia e trajtimit të këtyre shkrimeve, është se këto ide, vërehen edhe në disa shkrime, debate televizive dhe median elektronike të autorëve të tjerë shqiptarë dhe të huaj. Pra është një realitet i sotëm i medias dhe ideve që qarkullojnë në shoqërinë shqiptare dhe më gjerë. Një nga tezat qendrore është ajo e “fajësisë” së shqiptarëve si bashkëpunëtorë të forcave pushtuese. Kjo tezë nuk është e panjohur për popullin tonë. Letra e “rrezikut shqiptar” është luajtur gjithmonë në tavolinat ndërkombëtare prej shteteve fqinje, për t’iu paraprirë kërkesave për pushtim. Kështu “viktima” greke, ju kërkonte Fuqive të Mëdha ta lejonin ta shtynte kufirin e saj deri “në malet Akrokeraune, në vijën që kalonte në distriktin e Himarës dhe që vazhdonte në lindje deri në Liqenin e Ohrit...dhe një shkëmbim të popullsive “greke dhe shqiptare në kushte humane dhe të barabarta”. Si variant më të mirë, sugjeronte krijimin e shtetit federativ greko-shqiptar, si “minimumin e pranueshëm” nga “epirotët” për ruajtjen e paqes në Ballkan”. Miti i “fajësisë” së shqiptarëve, ushqehej jo vetëm nga letërkëmbimi i diplomacisë serbe apo greke, por edhe nga institucionet arsimore dhe kulturore të këtyre shteteve. “Më 29 qershor 1945 Akademia e Shkencave greke deklaronte: Populli grek nuk mund të rrijë indiferent kur grekët e Vorio-Epirit vazhdojnë të masakrohen, të asgjësohen nga një popull që është ende në fazën parahistorike të zhvillimit, pa as një literaturë dhe pa asnjë shkencë, që ka vetëm një alfabet që e ka marrë hua... “. Siç vërehet, “fajësia” nuk qëndron vetëm tek “masakrat” ( asnjëherë të dokumentuara) të kryera nga shqiptarët, por edhe sepse janë “ një popull i prapambetur...”. Po kështu risjellja e “fajësisë” së shqiptarëve të kohës osmane, bëhet për të krijuar lidhjen historike të veprimeve “kriminale” të popullit tonë, me ditët e sotme. Në mungesë të dokumentacioneve, shfrytëzohen “romane horror” që shkruhen edhe nga personalitete europiane, siç ka qenë:
Transplantimi i organeve të robërve serbë, krimet e shqiptarëve gjatë luftës së Kosovës (1998-1999) dhe sidomos “Gozhda e ndryshkur e Nastradinit”- diskriminimi i minoritetit grek në jug të Shqipërisë”. Mbi bazën e kësaj letërsie të llojit racist në vitin 2002 nëpër rrugët e Selanikut shoqatat “Vorioepirote” shpërndanin fletushka kundër Shqipërisë dhe kërkonin ndërhyrjen e NATO-s për të “shpëtuar” rreth 80 mijë minoritarë grekë që jetojnë nëpër disa fshatra të Sarandës, Gjirokastrës nga gjoja “terrori” që ushtrojnë shqiptarët kundër tyre. Për të trija këto akuza, megjithë gjyqet, komisionet dhe verifikimet e ndërkombëtarëve, nuk është dëshmuar asnjë fakt. Qytetarët europianë e më gjerë, konsumues të masmedias dhe deklaratave të papërgjegjshme të disa politikanëve apo funksionarëve , ndikohen nga “fjalët” dhe askush nuk ju dëshmon të kundërtën.
Shteti ynë mjaftohet me rolin e mikpritësit të komisioneve hetimore dhe jo të përfaqësuesit të një populli të damkosur, që kërkon përgjegjësinë e prishjes së imazhit në arenën europiane dhe botërore. Për rrjedhojë, viktima (me cytjen e BE-së) ulet e çnderuar përballë kriminelit të papenduar e të pandërgjegjësuar dhe këndohen hymne fetaro-shtetërore, të “bashkëjetesës në kohën moderne”. Kongresmeni Joseph J. DioGuardi më 25 Korrik 2008 në Kongresin e SHBA pohon se:
“Është ironike që plani i Ahtisaarit u jep serbëve në Kosovë të drejtat më të mira të minoriteteve si askujt tjetër në Evropë, teksa ende kemi shqiptarët në Luginën e Preshevës dhe në Mal të Zi që jetojnë nën kushte të aparteidit edhe sot”. Europianët që e kanë kaluar këtë përvojë në kurrizin e tyre, nuk e kanë të vështirë të pranojnë, se zgjidhja më reale për Ballkanin është pikërisht vendosja e popullsisë shqiptare në kushte të barabarta me popujt e tjerë ballkanikë dhe europianë.
Fatbardha Demi/Publiciste

A ishte ndërhyrja ajrore e NATO's në Kosovë një dështim?

Misioni I -Ndalimi i spastrimit etnik (I dështuar)

Misioni II - Shkatërrimi i ushtrisë serbe (I dështuar)
Misioni III - Bombardimi pa shkaktuar gjak të pafajshëm civil (I dështuar)

Pas 78 ditë bombardimesh ku në 11 mijë fluturime u hodhën mbi 20 mijë bomba nuk u vranë më tepër se 1000 ushtarë serbë, shifër kjo që i dedikohet pikërisht UÇK-së, e cila me anë të sulmeve të saj, i detyroi forcat serbe të ktheheshin në shënjes tra të lehta për t'u goditur.

Pasojat: Bombat e mbetura të pashpërthyera morën jetë të tjera njerëzish civilë të pafajshëm në Kosovë dhe Serbi.
Gjatë sulmeve ajrore në Beograd u dëmtuan gabimisht ambasadat e Kinës, Pakistanit, Indisë, Spanjës, Zvicrës, Suedisë, Izraelit, Hungarisë etj.

Përfundim: Ndërhyrja ajrore nuk mund të na sjellë një fitore më të shpejtë në luftë.
Së dyti, sulmet ajrore nuk mund të përdoret në luftra ku rrezikohen jetë civilësh të pafajshëm.

Koreanët, vietnamezët dhe serbët nuk u dorëzuan si pasojë e goditjeve ajrore dhe asnjë shtet tjerë nuk do ta bënte ndonjëherë...
Për më tepër:

Përgatitur nga Qendra për Informacionin e Mbrojtjes, USA!

Sekreti i suksesit? Mos flisni shqip

Sepse kudo të emigrosh sa më mirë të flasësh një gjuhë tjetër aq më të mëdha janë mundësitë e tua.
Por jo vetëm në emigrim. Edhe në Shqipëri askush nuk të kërkon të njohësh shqipen, madje sa më tepër gjuhë të huaja të njohësh, aq më të mëdhaja bëhen shancet e tua për tu punësuar. E nuk po flasim këtu vetëm për dhjetra e dhjetra Qendra Telefonike italiane ku janë punësuar me mijëra të rinj shqiptarë, vetëm pse flasin italisht.

Sa më larg shqipes, aq më pranë suksesit tuaj!

Nëse akoma nuk jeni të bindur se çelsi i suksesit është të mos flasësh shqip, shikoni njerëzit e sukesshëm shqiptarë sa pak shqip flasin në atë ligjëratë të tyre ku gjithmonë e më tepër gjejnë vend fjalët e huaja.

Shkroi: Stop Injorancës !

Përse Turqia është kaq e interesuar për Perandorinë Osmane?

Përse Turqia është kaq e interesuar të fusë hundët tek programi mësimor në Kosovë, për mënyrën si trajtohet aty Perandoria Osmane?
Turqia e sotme nuk është Perandoria Osmane e djeshme.

Nëse Turqia e sotme e ndjen veten si Perandoria Osmane e djeshme, fillimisht le t'ia nisë me dëmshpërblimin monetar për të shpaguar të gjitha dëmet që i ka shkaktuar shqiptarëve në 5 shekuj pushtim.
Le të rikthejë kockat e Gjergj Kastriotit në varrin e tij në Lezhë.
Le të hapë shkolla shqip për 6 milion shqiptarët e shpërngulur aty nëpërmjet marrëveshjeve të fshehta që kreu me Serbinë e Greqinë, për të shpopulluar Çamërinë e Kosovën.
Të kërkojë falje pse vrau e përndoqi këdo që luftoi për përhapjen e shkollave shqipe, etj, etj, që i di shumë mirë ajo i ka apo jo në programet e tyre mësimore.

Shkroi: Stop Injorancës !

Pakti i fshehtë PS-PD për kthimin emrave sllavë

Sllavizohet emri i komunës Liqenas në Pustec

Deputeti i Partisë Demokratike të Shqipërisë, Edmond Spaho ka paraqitur në komision e ligjeve në Kuvendin Shqiptar kërkesën e banorëve të komunës Liqenas, me komunitet maqedonas për t`i rikthyer emrin komunës nga Liqenas në Pustec.

Emri Pustec i takon terminologjisë sllave, që në shqip do të ‘shkretë/ tirë”.

Deputetët e Partisë Socialiste e kundërshtuan propozimin me arsyetimin se ndryshimi i emrit të komunës vetëm pak kohë para zgjedhjeve do të krijonte precedent.

Ndërkohë edhe pas kundërshtimeve të opozitës, komisioni i ligjeve kaloi vetëm me votat e mazhorancës propozimin e komunës Liqenas në Korçë për ti ndryshuar emrin në komuna Pustec. Ky vendim në opinionin publik shqiptar në Maqedoni është vlerësuar skandaloz nga partia shqiptare në qeverinë e Tiranës.

-Ndonëse deputetët socialistë votuan kundër sllavizimit të emërtimeve të komunave në juglindje, burime nga selia rozë bëjnë të ditur se grupi i PS-së do të votojnë PRO në seancë plenare.
Ndryshimi i qëndrimit ka gjetur të papërgatitur anëtarët e Komisionit të Ligjeve në mbledhje e grupit parlamentar socialist, të cilët ishin të përgatitur që në seancë e së hënës të votonin kundër. Të mbledhur për të diskutuar rreth qëndrimit që do të mbajnë ndaj ligjeve në seancën plenare të së hënës, pas diskutimeve me kryetarin Rama, u vendos që të pranohet ndryshimi nga Komuna Liqenas në emrin sllav Pustec.

Nëse ju kujtohet, pothuajse para 1 viti, Aleanca Kuq e Zi shpalli aksionin e saj për shqiptarizimin e emrave të qyteteve shqiptare.
http://www.dailymotion.com/video/xom3ke_aleanca-kuq-e-zi-shqiptarizim-emrave-te-qyteteve-top-channel-albania-news-lajme_news#.UUBOzzcZSMY

Një nisëm kjo që prej shoqërisë civile dhe intelektualëve u quajt një kakofoni lehjesh populiste, nacionaliste dhe e panevojshme.

Ja pra që ndërrimi i emrave qenka i mundur dhe po ndodh, veçse nga shqiptarë po kthehen në emra sllavë.
Mos t'iu bëjë përshtypje që po e njëjta pjesë e popullsisë shqiptare e cila u hodh kundra këtij aksioni të Alencës Kuq e Zi, tani që Liqenas do të kthehet në Pustec, do të heshtin ose do të shprehen se kjo është e drejta e tyre.

Nuk ka më lapangjozë se ata shqiptarë që e kanë gojën vetëm për të përbaltur nismat me frymë pastërtisht atdhetare, pavarësisht se si shiten e kollarisen në opinion publik.

Shkroi: Stop Injorancës !

50% e të rinjve shqiptarë duan të emigrojnë

Fondacioni Fridrih Ebert publikoi një studim mbi mendimet e rinisë shqiptare për të sotmen dhe të ardhmen e afërt, bazuar tek një sondazh i gjerë në të gjithë territorin e vendit. Sipas këtij studimi, të rinjtë nuk duket se kanë ndonjë ndikim në rrjedhën e ngjarjeve, derisa shprehen skeptikë për shumicën e pyetësorit.
Studimi ka nxjerrë që më shumë se 50 përqind e të rinjve janë të gatshëm të emigrojnë jashtë vendit dhe afërsisht po aq mendojnë se përmirësimi ekonomik i Shqipërisë në 10 vitet e ardhshme do të jetë modest, por gjithsesi, sipas tyre, ajo mund të jetë anëtare e BE-së brenda dekadës së ardhshme.
“Më shumë se gjysma e rinisë është gati të lërë vendin. Nuk mund të përfytyrohet. Në një vend të mbështetur tek brezat e rinj, gjysma e rinisë dëshiron të ikë nga këtu. Më mirë një kamarier në Itali se sa pastrues makinash në Shqipëri, mendojnë ata,” thotë Frank Hantke, drejtues i fondacionit Fridrih Ebert.
“Kjo është e jashtëzakonshme. Ata mendojnë se vendi i tyre nuk i ofron shanse brezit të ri, edhe pse ata janë shumica në Shqipëri”.
Midis shumë pyetjeve të tjera mbi familjen, fenë, shoqërinë dhe arsimin, të rinjtë zbulojnë një mosbesim të madh ndaj politikës. Vetëm 10 për qind e tyre janë të interesuar për politikën, dhe po aq besojnë se vota e tyre ka rëndësi për mënyrën se si drejtohet qeverisja qendrore. Të rinjtë shqiptarë janë mjaft aktivë në procese zgjedhore; ata marrin pjesë nëpër fushata dhe 93 për qind e tyre votojnë rregullisht, por vetëm 3 për qind e tyre ndjehen të përfaqësuar në politikë prej të rinjve.
“Të rinjtë nuk i besojnë politikanët, të rinjtë nuk besojnë në asnjë organizatë politike, ata nuk besojnë askënd,” thotë Frank Hantke, përfaqësues i fondacionit.
“Rinia nuk beson partitë politike, por ata anëtarësohen në to vetëm për të gjetur një punë, dhe ky është pragmatizëm i pastër. Ky është problemi kryesor që shihet në Shqipëri. Ata nuk kanë besim tek aftësitë e veta, por ata kanë nevojë që të kapin një punë që të kenë një të ardhme. Të rinjtë e dinë se gjërat nuk janë në rregull, megjithatë e vetmja mënyrë që të kenë një punë është që të përzihen në këtë realitet, sepse përndryshe ngelin të përjashtuar. Në vendet perëndimore është krejt e kundërta. Të rinjtë e kanë vetë në dorë të shtojnë shanset e veta”, thotë ai.
Dëshira për pjesëmarrje vullnetare në komunitet është vetëm 16 përqind, dhe shumica e të rinjve e mendojnë përfshirjen në organizata joqeveritare thjesht si një burim të ardhurash dhe si mënyrë punësimi.
Për sociologët në takim është paradoksal fakti që ndërsa rinia shqiptare shprehet pro një emigrimi masiv jashtë vendit, dhe se nuk kanë besim tek politika dhe administrata, nga ana tjetër, rreth 50 për qind e tyre pohojnë se do ta pëlqenin një vend pune në administratën publike, madje kjo ka tendencë rritje sa më shumë rritet mosha dhe niveli i studimeve të larta.
Të rinjtë shqiptarë nga ana tjetër dalin nga ky studim se janë shumë të lidhur me familjen. Rreth 80 për qind e tyre, të varfër apo të pasur, jetojnë pranë prindërve dhe po aq e mendojnë veten pas disa vitesh të lidhur në martesë me moshatarë të tyre. Një tjetër zbulim tregon se mbi 60 për qind e të rinjve shqiptarë kanë të njëjtat bindje politike me ato të prindërve.
Burimi kryesor i informacionit për rininë është televizioni, ndërsa interneti përdoret thjesht për argëtim nga 80 për qind e tyre, ndërsa vetëm 20 për qind e tyre e përdorin atë për punë. Ky studim i Fondacionit Fridrih Ebert është i pari që shqyrton në detaje aq të hollësishme psikologjinë dhe mendimet e të rinjve shqiptare, duke i intervistuar për pothuaj çdo dilemë të tyre./VOAAdresa e fondacionit: http://www.fes.org.al/

Enver Hoxha kishte planifikuar të sulmojë Jugosllavinë?

Historiani rus, Artjom Ulunjam, në tekstin e tij “Operacion i fshehtë Shpërthimi”, ka shkruar se udhëheqësi komunist i Shqipërisë, Enver Hoxha, ishte përgatitur për operacion ushtarak ndaj Jugosllavisë, pas vdekjes së Josip Broz Titos, transmeton gazeta kroate “Jutarnji list.
Enver Hoxha kishte menduar se pas vdekjes së Titos në Jugosllavi do të zhvillohej një luftë e përgjakshme në mes të forcave politike pro amerikane dhe pro ruse.
Në fund të viteve ’70-ta dhe në fillim të viteve ‘80-ta të shekullit të kaluar, në takime sekrete të liderëve komunistë shqiptarë ishte planifikuar operacioni ushtarak “Shpërthimi”, përmes së cilës planifikohej marrja e Kosovës, pjesëve të Malit të Zi dhe Maqedonisë në të cilat shqiptarët përbëjnë shumicën, shkruan historiani rus.

Ulunjam, i njohur si ekspert për lëvizjen komuniste të shekullit XX në Ballkan, nga Instituti rus për historinë e përgjithshme, informacionet e përmendura i kishte marrë në bazë të memoareve të ministrit të atëhershëm të mbrojtjes së Shqipërisë, Veli Lakaj.
Sipas fjalëve të tij, Enver Hoxha ishte përgatitur për “Kaos pas Titos”.
Ndonëse edhe më herët ishte spekuluar se ekzistonte një operacion i tillë i fshehtë, është vërtetuar se udhëheqësi komunist shqiptar kishte menduar se në Jugosllavi do të shpërthente një luftë e përgjakshme në mes forcave politike pro amerikane dhe pro ruse.
Përveç problemeve të brendshme dhe luftës së ashpër për mbajtje të pushtetit në fund të viteve -70-ta, Hoxha kishte menduar se si nga situata potenciale të nxjerr përfitime maksimale. Prandaj, planin e tij ia kishte prezantuar rrethit të tij të ngushtë të bashkëpunëtorëve në vitin 1977. Prej atëherë kishin filluar përgatitjet serioze të udhëheqësve shqiptarë për çastin e vdekjes së Titos.
Në bazë të arkivave shqiptare dhe ruse, ekzistojnë prova se Enver Hoxha ka qenë i preokupuar me atë se çfarë do të ndodhë në Jugosllavi pas vdekjes së Titos. Hoxha kishte planifikuar të marrë Kosovën , gjë që vërtetohet edhe në Samitin e Helsinkit në vitin 1975, në të cilin Shqipëria refuzoi të nënshkruaj dokumentin në bazë të të cilit definoheshin kufijtë e Evropës së pasluftës.
Diktatori komunist shqiptar kishte thënë se nuk duhet kursyer mjetet për Kosovën, sepse në të ardhmen do të shpaguhen. Ndonëse marrëdhëniet shqiptaro-kineze ishin gjithnjë e më të këqija, Hoxha gjithnjë e më shumë kishte frikë dhe ishte në panik nga sulmi në vendin e tij. Mirëpo, në të njëjtën kohë bënte plane luftarake, duke iu thënë gjeneralëve të tij: “Ne jemi në prag të luftës”.
Pavarësisht se Hoxha i frikësohej në mos forcat kineze do t’i organizonin grusht shteti, kjo nuk e ka penguar që në vitin 1978 të formojë “Zyrën për Kosovën”.
“Për aq sa na kanë lejuar rrethanat, ne me të gjitha mjetet i kemi përkrahur kosovarët. Dhe ne jemi për atë që ata të bashkohen me Shqipërinë, sepse kjo do të siguronte një unitet nacional “, i kishte shkruar Hoxha ministrit të punëve të brendshme Kadri Hazbiut. Telegrafi

Shqiptarët mund të akomodohen në BE si një shtet i vetëm

Mqs sot është 5-vjetori i shpalljes së Pavarësisë së Kosovës, mendojmë se vlen të sjellim deklaratën bombastike të para 3 ditëve të kryeministrit H. Thaçi ndaj Brukselit.


“Ju e dini se në kohën e Jugosllavisë, shqiptarët i kanë trajtuar si qytetarë të kategorisë së dytë.
Për fat të keq ka ende burokratë në Bruksel, që i trajtojnë shqiptarët me nostalgjinë e Jugosllavisë apo të Titos apo të Serbisë.

Kjo është e vërtetë dhe e them me përgjegjësi të plotë si kryeministër i Republikës së Kosovës, diçka që po e bëj publike dhe që e kam bërë edhe në takime të mbyllura me zyrtarët e Brukselit edhe në Prishtinë edhe në Bruksel ku disa prej jush jeni edhe dëshmitarë.
Prandaj e them se justifikimet e Brukselit janë të pa qëndrueshme dhe të pajustifikueshme për procesin e liberalizmit për Kosovën”.

Problemi i liberalizimit të vizave nuk qëndron në Prishtinë, por tek qëndrimi i padrejtë politik dhe mos uniteti i vendeve të BE-së për sa i përket statusit të Kosovës.

Tash kritere mund të sillen shtesë e shtesë për të justifikuar mosgatishmërinë e tyre për vendim, por edhe këto kritere do të plotësohen në afat rekord.

Në qoftë se vazhdon Brukseli me një politikë të padrejtë ndaj Kosovës, alternativa e vetme e shqiptarëve, është si një shtet i vetëm në Bashkim Evropian.

“Dëshiroj të theksoj se shqiptarët në rajon kanë fituar liberalizimin përmes shteteve të ndryshme dhe kjo e padrejtë, nuk janë 15 muaj, por është një shekull i tërë i padrejtësive, jo me fajin tonë, ju e dini shumë mirë.
Por në anën tjetër gjithashtu duhet të mendohet se nëse vonohet dhe vazhdon të sillet kështu Brukseli, atëherë shqiptarëve nuk ju mbetet tjetër alternativë veç të akomodohen në Bashkimin Evropian më së miri dhe më së lehti si një shtet i vetëm.

Edhe Brukseli më në fund duhet të sillet edhe në atë se çka bëjmë, por nuk duhet të sillet në se kush jemi” Hashim Thaçi

Jo më heshtje për Masakrën e Panaritit

I nderuar Kryetar i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, Akademik Gudar Beqiraj,
Për dijeni Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë, z. Sali Berisha
Unë që po ju shkruaj nga Shtetet e Bashkuara te Amerikës, quhem Gani Vila. Jam Drejtor i Televizionit te Shqiptareve të Amerikës.
 Arsyet përse shqiptarët në kohëra dhe rrethana të ndryshme janë larguar nga vendlindja tashmë dihen, por të rrallë janë ata shqiptarë në emigracion qe e kane harruar vendlindjen. Ne kete kuadër, si bir i fshatit Panarit te Korçës, mora iniciativën për t’ju drejtuar këtë leter nëpërmjet së cilës ju kërkoj që e ashtuquajtura “Masakra e Panaritit”, por qe ne fakt ka përmasat e genocidit te vërtetë, qe është kryer ne kete krahine dhe ne zonat e tjera përreth nga shovinistet greke ne vitit 1914-te te zere vendin e duhur si pjese e historisë sonë kombëtare.
Qeveria greke e Venizellosit ne kuadër te realizimit te ëndrrës te Vorio-Epirit, krahas vrasjeve te popullsisë shqiptare ne krahinën e Kolonjës, Përmetit, Korces etj, nëpërmjet ushtrisë se saj dhe te andarteve greke te liruar nga burgu i Kretës, nga data 2 deri ne 10 korrik te vitit 1914, theri si bagëtia, me thika, sëpata e hanxharë 375 gra, burra, pleq dhe fëmijë, dogjën 150 shtëpi si dhe shkaktoi dëme te tjera. Mizoria e këtij genocidi tërhoqi edhe vëmendjen e fuqive te mëdha, saqë Lordi Lamington, me 28 korrik 1914, i bën thirrje qeverise se Anglisë që të reagojë kundra masakrave greke, qe po kryen ne Shqipërinë e Jugut. Po kete dite gazeta prestigjioze “Times” me artikullin e saj “Vendasit e fshatrave te Shqipërisë se Jugut po shuhen nga greket" dënon rende aktin barbar mesjetar te tyre. Ndërsa deklarimet e andartit grek V.K. qe ka qene pjesëmarrës ne Masakrën e Panaritit, jane te llahtarshme kur ai nder te tjera tregon ”nje nënë mbante në dorë një fëmijë me kokë të prerë dhe vazhdonte të kërkonte kokën e djalit. Grave shtatzëna u çahej barku dhe ua nxirrnin foshnjat të gjalla… Ju prisnim duart, ju ndanim kokën me dysh dhe ju nxirrnim trutë, disa gra u përdhunuan dhe pastaj i vranë”.
Edit Durham kur shkruan për Masakrën e Panaritit, ndër të tjera, ajo thotë: ”Grekët edhe sikur te bejne nje shekull pendese s’kanë si t’i lajnë krimet e urryera te atyre javëve.”
Per Masakren e Panaritit ne atë kohe eshte folur e shkruar shume, ka dokumentacione, fakte dhe deshmi nga njerëz te pranishëm. Por eshte i pakuptueshëm qendrimi indiferent i te gjitha qeverive shqiptare dhe regjimeve te kohës që nga viti 1914 deri ne vitin 2012, kur nuk kane përmendur, nuk e kane studiuar dhe analizuar fare seriozisht e zyrtarisht Masakrën e Panaritit, përkundrazi, kane mbjelle dhe stimuluar ndaj saj farën e harresës duke rënë kokë e këmbë preh e lojërave te shovinisteve grekë. Te masakruarit vazhdojnë edhe sot e kësaj dite te jene pa varre, te injoruar, përdhosur e çuditërisht te fajësuar e harruar. Heshtja ndaj ketij genocidi te papare ngarkon me përgjegjësi veçanërisht qeveritë e mbretit Zog dhe regjimin diktatorial te Enver Hoxhes për qëndrimin injorues, antinjerëzor dhe antikombëtar qe kane mbajtur ndaj fatit te 375 shtetasve shqiptare te masakruar ne vatrat e tyre nga ushtria greke e Venizellosit. Por dhe shteti demokratik i pas vitit 1990 deri tani ka heshtur dhe jo vetëm qe nuk ka bere asgjë për Masakrën e Panaritit, por u ka lënë fushë veprimi agjenturave greke ne Shqipëri.
I nderuar Kryetar i Akademisë se Shkencave të Shqipërisë
Çdo shqiptar, kur te mësojë se ne Fshatin Panarit te Korçës në korrik te vitit 1914 ushtria greke ka kryer këtë genocide duke masakruar, ne shtëpitë e tyre 375 njerëz të pafajshëm, do t’ju dhembe zemra, do te çuditën e do te pyesin se perse nuk është folur me pare për këtë krim te shëmtuar, perse te masakruarit nuk janë respektuar, perse kjo masakër është mbajtur “sekret” ne opinionin shqiptar dhe trajtohet përciptas ne tekstet e historisë se Shqipërisë, perse është minimizuar dhimbja dhe rëndësia e saj ne jetën politike e shoqërore shqiptare.
Përse e masakroi këtë popull të pafajshëm ushtria greke?
Te gjitha këto shqetësime, dhimbje e pyetje kërkojnë përgjigje nga Akademia e Shkencave te Shqipërisë, nga historianet dhe shteti shqiptar.
 Unë vlerësoj shume punën tuaj shkencore si Akademi Shkencash, por ne ribotimin e Historise se Popullit Shqiptar kapitulli 3-te,kur flitet per masakrat dhe genocidin qe greket kane kryer ne vitin 1914,akademiket tuaj,nuk kane hequr apo shtuar asnje presje te tekstit te Historisë se Vjetër te regjimit komunist, kur shkruhet per Masakrën e Panaritit. Ndaj ky veprim me indinjon pa mase dhe kërkoj qe historia e Masakrës se Panaritit t’i behet e ditur me intimitet gjithë popullit, pasi eshte masakra me e madhe ne tere kohërat e historise se shqiptareve dhe ne kuadër të 100-Vjetorit te Pavarësisë se Shqipërisë, Masakres se Panaritit t’i jepet vendi qe meriton ne Historine e Popullit Shqiptar.
Ne këtë mënyrë, historiografia dhe shteti shqiptar do te korrigjojnë një gabim te madh historik e shoqëror dhe ne pasardhësit e tyre do te kemi mundësi te përulemi me respekt dhe te vendosim lule ne vendin ku do te caktohet memoriali ne kujtim te të masakruarve, me synim qe ne 100-vjetorin e Genocidit (Masakrës se Panaritit), ne Korrik te vitit 1914, përkujtimi te behet nga Shteti shqiptar.
Skenari (sekret) i përgatitur nga shovinistet greke ne Athine, Genocid për Pastrim Etnik, me legjendën:
 ”Ne masakrojmë, faturën e krimit ta paguajnë shqiptarët” u realizua dhe u maskua nga dinakëria greke për një shekull me sukses.
Ka ardhur koha qe shtetit e popullit grek, shteti shqiptar t’ia u thotë publikisht se paraardhësit e tyre, te inkuadruar ne formacionet e ushtrisë se Jorgji Zografti (ish-Ministër i Punëve te Jashtme te Greqisë), kane kryer masakrën e Panarit te cilët, megjithëse kane kaluar 98 vjet, nuk kane kërkuar akoma te paktën falje. Ndaj duhet te demaskohen ne organizmat ndërkombëtare dhe te paditen para drejtësisë ne gjykatën e Hagës për Gjenocid.
I nderuar Kryetar i Akademisë te Shkencave te Shqipërisë
Por me gjithë këto kontribute e merita qe ka dhënë populli i Panaritit është lënë ne harrese. Është e pabesueshme qe edhe sot e kësaj dite shteti shqiptar nuk ka çuar rrugën automobilistike dhe nuk ka bere asnje lloj investimi per te përmirësuar sado pak jeten e ketyre banoreve.
I nderuar Kryetar,
Eshte ne nderin tuaj, te institucionit qe ju drejtoni si dhe te Qeverise Shqiptare qe te merrni ne konsiderate kete kërkesë, se “Masakrën e Panaritit “do ta vendosni ne vendin qe i takon ne Historinë e Popullit Shqiptar që përfundimisht 375 te masakruarit te kenë më së fundi një memorial dhe një ditë përkujtimore.
Me respekt dhe konsideratë të lartë
Gani Vila
Drejtor i Televizionit te Shqiptareve te Amerikës.
 USA Miçigan, 3 shtator 2012
Short URL: http://www.gazetarepublika.al/?p=28317

Nacionalizmi dhe shqiptarët

Javët e fundit Shefi i Prezencës së OSBE-së në Shqipëri Wollfarth, Ambasadori amerikan në Tiranë, Arvizu, Ambasadorja gjermane, Carola Mueller Holtkemper, Parlamenti Evropian, Ambasadori i BE në vendin tonë, Etore Sequi, etj, në sinkron me njëri-tjetrin të gjithë kanë folur, këshilluar e tërhequr vëmendjen rreth nacionalizmit shqiptar, si një rrezik potencialisht i madh për të gjithë rajonin dhe të ardhmen e tij.

Së pari duhet të sqarojmë që nacionalizmi është dashuria ekstreme për vendin tënd, e cila kalon përmes urrejtjes së gjithçkaje të huaj.

Nacionalizmi është një tipar dallues i kombeve solide, ku zakonisht çdo qytetar ka ndjenja të mirëfillta atdhedashurie, të ngjizura këto prej mirëqenies, historisë, krenarisë, qytetarisë.

Duke hedhur një vështrim tek shqiptarët sot, ata jo vetëm që nuk janë nacionalistë, por mes tyre mungon tmerrshëm edhe ndjenja e frytshme dhe e shëndetshme, e atdhedashurisë. Dashuria për tënden, dashuria për veten, bashkëkombasin, kulturën e traditat e veta.

Një mungesë atdhedashurie që shprehet në të gjitha format e saj dhe akoma më pështirshëm në rastet kur në mes hyn "i huaji".

Shqiptarët, si popull që më tepër se gjysmën e tij e ka jashtë trojeve të veta, të emigruar, jo vetëm që nuk përbëjnë ndonjë rrezikshmëri, por janë vetë nën rrezikun ekzistencial të identitetit të tyre.

Asnjë rast ekstrem i shfaqjes së nacionalizmit nuk njihet kur shqiptarët të kenë sulmuar ndonjë kombas të huaj, vetëm për faktin pse është i huaj. Nga ana tjetër, shqiptarët sot të ndarë në 5 shtete dhe të emigruar kudo në Europë, diskriminohen, shtypen, përbuzen, publikisht në rrugë, zyrtarisht nëpër zyra, apo qoftë edhe nëpërmjet retorikash e aktesh shtetërore.

Asnjëherë ata krerët më sipër nuk e kanë ngritur zërin në kor kundra albanafobisë shqiptare, në Serbi, Greqi, Maqedoni, Itali, e gjetkë. Madje as vetë shteti shqiptar nuk iu ka dalë në krah. Dhe kështu jetimë, në tymnajë e në vorbull, janë pikërisht shqiptarët që marrin shuplakat, diskriminimin, racizmin, fyerjen, por jo rrallë herë dhe vdekjen, atë shpirtërore e fizike.

Ajo pjesë e shoqërisë tonë e cila mjerisht merr emrin "intelektuale", në vend që të ngre zërin rreth këtij përdhunimi në çdo hapësirë që i bëhet këtij populli, mbushin studiot televizive, nxijnë gazetat duke mbështetur thirrjet e huaja për të patur kujdes me retorikat nacionaliste.
Dhe kjo klasë intelektualësh ashtu si Kristo Papas me gjak shqiptari si vetë Napoelon Zerva, ashtu si vetë Millosheviçi apo si vetë Ataturku, e çdo antishqiptar tjetër i përbetuar, kthehet edhe më antishqiptare se antishqiptarët e huaj, ashtu si në çdo kohë janë kthyer më katolikë se Papa, më osmanë se turqit, më arabë se arabët, më amerikanë se amerikanët dhe më europianë se europianët, por asnjëherë shqiptarë, si ai shqiptari që e do veten e vet, e gjithçka i lanë trashëgimi të parët.

Shqiptar, askush nuk ka për të të vlerësuar më tepër sa e vlerëson ti veten, kudo dhe sido që ndodhesh. Mjaft u ktheve në një vegël që punon kundra vetes!

Shkroi: Stop Injorancës !

Racizm ndaj shqiptarëve në Itali

Aksident automobilistik në Itali, vdes italiania dhe një shqiptar që ndiqej nga policia

AQUILA-Një vajzë italiane e moshës 25 vjeç, dhe një shqiptar 28 vjec kanë mbetur të vdekur në një aksident automobilistik në kilometrin e 12-të në aksin rrugor mes Ternit dhe Spoletos në Itali.

Agjencitë italiane të lajmeve theksojnë se makina me të cilën udhëtonte Maria Elena Petruccioli, 25 vjeç u përplas me makinën e 2 grabitësve shqiptarë të cilët ndiqeshin nga policia, pas një vjedhje që kishin kryer në rajonin e Aquilas.

Njëri nga grabitësit, shqiptar i moshës 28 vjeçare me iniciale M.M gjeti vdekjen në vend, ndërsa shqiptari tjetër i moshës 21-vjeçare me iniciale D.V mbeti i plagosur rëndë, në gjendje kritike për jetën duke u transportuar me urgjencë në spitalin e Spoleto.

Sipas policisë italiane, makina tip Ford Fiesta me në bord dy shqiptarët për shkak të shpejtësisë së madhe përfundoi në korsinë e gabuar në autostradë duke u përplasur me makinën e Flaminia e 25 vjeçares e cila ishte duke u kthyer në shtëpi.

Ngjarja pati zanafillë një grabitje pas mesnate ku 4 të rinj shqiptarë kishin vënë në shënjestër, sipas forcave të rendit, një shtëpi në një zonë të izoluar. Ata nën kërcënimin e armës i morën 50 euro të zotit të banesës. Ky u fundit lajmëroi policinë, por gjatë ndjekjes 2 prej tyre u larguan duke përfituar dhe nga errësira.
Ndërsa 2 grabitësit e tjerë u përplasën me automjetin e 25-vjeçares, aksident që pati si bilanc, 2 të vdekur dhe një të plagosur rëndë.

Ndërkohë vdekja e vajzës italiane ka ngjallur një indinjatë të thellë në opinionin italian, ku shumë italianë në rrjete sociale janë shprehur me nota të egra raciste.
Ka pasur dhe nga ata që kanë shkruajtur se “shqiptarëve u bëjnë punë vetëm dhomat me gaz”.

Një tjetër shkruan “Jam racist, po dhe e pranoj sepse prindërit dhe miqtë tanë po bëhen viktima të këtyre banditëve të shëmtuar dhe të palarë”.

(d.b/BalkanWeb)
Faqja e hapur për vajzën në foto: http://www.facebook.com/pages/Maria-Elena-Petruccioli-Vittima-Innocente-Riposa-in-Pace/138521056310919

Më në fund zbardhet numri i shqiptarëve që kanë emigruar

Atë që nuk e kanë bërë kurrë autoritetet shqiptare, që presupozohet se duhet të kujdesen për ekzistencën dhe mbarëvajtjen e shtetasve shqiptarë nëpër botë, e ka bërë një organizatë ndërkombëtare e specializuar për analizimin e shifrave të ecurisë së emigracionit dhe lëvizjeve demografike në të gjithë botën.
“People Movin”, ka zbardhur për herë të parë shifrën e emigrantëve shqiptarë nëpër botë. Ata janë një milion e 438 mijë e 451 shtetas shqiptarë që gjenden si emigrantë nëpër botë.
Më poshtë gjeni tabelën e detajuar dhe grafikun e publikuar nga “People Movin”. Kurse këtu http://peoplemov.in/#f_AL gjeni hartën e detajuar se ku gjenden shqiptarët jashtë vendit.
Pjesa dërrmuese e emigrantëve gjenden në Greqi, rreth 680 mijë, më tej në Itali, mbi 520 mijë, në Maqedoni, rreth 91 mijë, në SHBA, 83 mijë e më pak në vende si Australia, 2600 vetë, etj.
“People Movin” ka publikuar se popullsia në vendin tonë është më pak se 3 milionë vetë, ekzaktësisht 2,986,952 njerëz.

Tabela:
Popullsia: 2,986,952

Emigrantë: 1,438,451

Greqi: 676,846

Itali: 522,647

Maqedoni: 91,128

SHBA: 83,018

Gjermani: 15,964

Kanada: 11,985

Turqi: 3,712

Britani: 3,065

Francë: 3,037

Australi: 2,628    Burimi: http://www.noa.al

Shqiptarët, serbët e lapidarët

Shqiptarët gjithmonë i kanë trajtuar me respekt të kapurit rob në luftë, të rënët duke i varrosur dhe të varrosurit duke mos ia përçudnuar varrin.

Nga ana tjetër njihen mizoritë serbe ndaj robërve shqiptarë, përdhunimet e bajonetat tek gratë shtatëzëna, dëmtimi i varrezave jo vetëm të shqiptarëve, por edhe të varrezave të tyre (skenari i vitit 1981) për të manipuluar opinionin ndërkombëtar dhe për të ndezur gjakrat mes popujve. Pa harruar këtu ç'ka pamë para disa ditësh, heqjen e përmendores së heronjve shqiptarë në Preshevë.

Në foto: 5 heronjtë e Vigut tek sheshi i plehrave në Shkodër.

Shkroi: Stop Injorancës !

“Me Shqipërinë jemi në luftë, kur të vijmë në pushtet do të çlirojmë Epirin e Veriut”

Kjo është deklarata që ka bërë deputeti i partisë ultra-nacionalist të Agimit të Artë, Chris Pappas.
Deputeti grek ka bërë një deklaratë të tillë gjatë intervistës së dhënë për Artur Zhejin.
Mediet greke , të cilat raportojnë një lajm të tillë, theksojnë se intervista do të transmetohet së shpejti në televizionin “News24” dhe do të publikohet në “Gazetën Shqiptare”. Këto mediet konsiderohet si “anti-greke”.
Mediet greke pretendojnë se në fakt Pappas nuk ka thënë fjalë për fjalë këtë gjë por fjalët e tij janë deformuar me qëllim keqinformimin e opinionit në Shqipëri.
“Shqiptarët do t’i përzëmë nga Greqia”
Njihe armikun tënd. Në një intervistë për “Shekulli-n”, Kristo Papas, i shërben më së miri këtij qëllimi. Kjo nuk është forcë e re politike, as idetë e saj shoviniste dhe raciste. Etërit e tyre bënë Megalidhenë vranë priftërinjtë që bënin meshat shqip. Pasuesit monarkofashistët zbatuan planin dhe masakruan e përzunë çamët nga trojet e tyre, sulmuan Shqipërinë më 1949.
Të bijtë e tyre vranë ushtarakët tanë më 1994 në incidentin e Peshkëpisë. Rreziku qëndron te fakti që neonazistët janë parti parlamentare dhe ndikojnë sistematikisht në politikat e qeverisë, nxisin tensionimin e raporteve mes dy vendeve. Ekzistenca e këtyre nacionalistëve dhe e tezave shoviniste që cenojnë sovranitetin dhe dinjitetin tonë, do t’i japë ushqim edhe nacionalizmit shqiptar si një reagim i natyrshëm.
Kush është Papas, njeriu i shpallur nongrata nga shteti ynë, ç’ka bërë kundër Shqipërisë, çfarë kërkon partia e tij neonaziste në Shqipëri? Fillimisht, po ju themi se në dejet e tij rrjedh gjak shqiptar. Të parët e tyre ishin heronjtë e revolucionit grek dhe morën si dhuratë pabesinë. Nipërit e tyre kanë humbur identitetin dhe nuk dinë ç’kërkojnë. Ndiqni intervistën, për të kuptuar neonazizmin që po rritet te fqinji ynë jugor.
http://shekulli.com.al/web/p.php?id=13529&kat=100Shekulli Online/Përgatiti: F.S