Sot është trevjetori i pavarësisë së Kosovës. Ajo që pritet të ndodhë sot në Tiranë është që liderat tanë kryesorë do të përshëndesin këtë pavarësi, duke përdorur po të njëjtat shprehje që kanë përdorur dy herët e kaluara: njohjet e reja për Kosovën, rruga e Kosovës drejt integrimit në BE, etj.
Do të jenë deklaratat standarde në ditën e pavarësisë së Kosovës dhe kaq. Duket sikur 17 shkurti është kthyer në ditën kur flitet për Kosovën në Shqipëri.
Pra, kemi nga një ditë në vit për çështje të ndryshme dhe ajo që ndodh rëndom është që kujtohemi të flasim për çështjet në fjalë vetëm atë ditë, pavarësisht se për shumicën e tyre duhet folur e VEPRUAR gjatë gjithë vitit. Fatkeqësisht duket sikur kjo po ndodh dhe me Kosovën. Bëhet ndonjë deklaratë sipërfaqësore dhe bajate në ditën e pavarësisë, u bënë përgëzimet pas vendimit të GjND-së, dhe do bëhet dhe ndonjë përgëzim kur të formohet qeveria e ardhshme.
Për këtë të fundit përgëzimet e politikanëve të Shqipërisë do të jenë ndoshta më të ndjerat e të sinqertat, duke marrë parasysh se do të jenë përgëzime për pazaret që u bënë për formimin e qeverisë së ardhshme, dhe jo për ndonjë program apo objektiv të mundshëm të kësaj qeverie për të mirën e popullit të Kosovës. Pra, fatkeqësisht politika jonë duket sikur e trajton Kosovën, ose marrëdhënien me Kosovën, vetëm në nivel deklaratash në ndonjë sezon të veçantë. Sot është një ndër ditët e këtij "sezoni patriotik".
Për të mos lënë ndonjë gjë mangët duhet thënë se janë bërë dhe disa vizita turistike të politikanëve tanë me qëllimin e njohjes së Kosovës. Por, duket sikur njohjet e fundit të Kosovës janë bërë më shumë nga shtete të cilat kanë dashur të njihen vetë duke njohur Kosovën. Sepse sot, më 17 shkurt 2011, Kosovën nuk e kanë njohur ende pesë shtete të Bashkimit Europian, Spanja, Greqia, Sllovakia, Rumania dhe Qiproja.
Madje ministrat e jashtëm të Spanjës e Sllovakisë e kanë deklaruar që nuk do ta njohin Kosovën gjatë deklaratave të përbashkëta për shtyp me ministrat tanë të jashtëm, mu në mes të Tiranës. Por në këto raste, kur duhet mbajtur vërtet një qëndrim politik në interes të kombit, politika shqiptare nuk është më patriote, është thjesht vasale.
Patriotizmi sezonal, përveç të qenit sezonal, është edhe komplet i rastësishëm, i pabazuar në asnjë strategji, në asnjë program, në asnjë analizë, vetëm në reagimet emocionale apo hipokrite të njërit apo tjetrit politikan, të njërës apo tjetrës palë. Rasti më i shkëlqyer i këtij lloj patriotizmi ishte ai i raportit të Dik Martit.
Për rreth dy javë, përfaqësues të shumtë të politikës zyrtare dolën dhe shprehën revoltën e tyre ndaj këtij raporti, sepse "ne si shqiptarë ishim fyer", etj etj. Por ndërsa gjetën kohë të merreshin edhe me detajet se si mund të kryhej një transplant veshkash, nuk gjetën kohë të bënin një analizë më të thellë se pse u bë ky raport i cili nuk u përgatit në një ditë të vetme, por kishte kohë që përgatitej, se pse u publikua ky raport menjëherë pas zgjedhjeve të 12 dhjetorit në Kosovë, dhe ç'është më e rëndësishmja, po sikur të ketë raporte të tjera të ngjashme, si do të reagojë politika shqiptare.
A nuk do të ishte më mirë që në vend se të dilnin me vrap nëpër media për të treguar se kush ishte më patriot dhe se kush e do Kosovën më shumë, të analizonin dhe të punonin për të qenë të përgatitur që raporte të tilla nuk do dalin në të ardhmen, por dhe që reagimet e politikës zyrtare në Shqipëri nuk mund të jenë më vetëm emocionale, sepse në fakt nuk është aspak emocionale politika serbe në raport me Kosovën. Sot nuk flitet më për raportin e Dik Martit.
Politika zyrtare e Shqipërisë, me atë mori deklaratash patriotike duket se e lau ndërgjegjen për ca kohë. Ka kohë sa të dalë një raport tjetër për të shprehur edhe njëherë patriotizmin sezonal.
Pritet që së shpejti qeveria e Kosovës të fillojë negociatat me Serbinë. Të paktën kështu është deklaruar para zgjedhjeve të jashtëzakonshme të 12 dhjetorit në Kosovë, e kështu dhe pas tyre. Në këto negociata Serbia do të hyjë duke mos e njohur pavarësinë e Kosovës, duke pasur ende në kushtetutë shprehjen që Kosova është pjesë e Serbisë, etj.
Vetëm para pak ditësh, zëdhënësja e Ketrin Eshtonit, komisioneres së BE për marrëdhëniet me jashtë, deklaroi se nuk siguron nëse statusi i Kosovës nuk do të jetë pjesë e bisedimeve të Kosovës me Serbinë. Sepse, në fakt janë pesë shtete të BE që nuk e njohin Kosovën.
Politika zyrtare e Shqipërisë nuk ka shprehur asgjë mbi këto negociata, dhe dyshimet e mia janë që as do të shprehet përveç se me ndonjë deklaratë standarde. Dhe kjo vjen sepse të flasësh për këtë çështje do të thotë të jesh i përgatitur, do të thotë të kesh analizuar se çfarë ka ndodhur dhe të përgatitesh për çfarë do të ndodhë, do të thotë të mos jesh "patriot sezonal" por të bësh politikë në interes të kombit.
E për politikën tonë zyrtare, çështja do të ishte shumë herë më e thjeshtë nëse do të digjej ndonjë flamur shqiptar nga ndonjë tifoz serb. Në këto raste është kaq e thjeshtë të bëhesh patriot e ta duash kombin.
Mjafton të dalësh në ndonjë media e të bësh ndonjë deklaratë të bukur.
Është kaq e thjeshtë të reagosh mbasi ngjarja ka ndodhur e të merresh me detaje, duke anashkaluar analizën dhe thelbin. Sepse kjo e fundit kërkon analizë dhe punë, kërkon të bësh politikanin, e jo patriotin sipas rasteve.
Ermira Danaj, G. Shekulli
Pra, kemi nga një ditë në vit për çështje të ndryshme dhe ajo që ndodh rëndom është që kujtohemi të flasim për çështjet në fjalë vetëm atë ditë, pavarësisht se për shumicën e tyre duhet folur e VEPRUAR gjatë gjithë vitit. Fatkeqësisht duket sikur kjo po ndodh dhe me Kosovën. Bëhet ndonjë deklaratë sipërfaqësore dhe bajate në ditën e pavarësisë, u bënë përgëzimet pas vendimit të GjND-së, dhe do bëhet dhe ndonjë përgëzim kur të formohet qeveria e ardhshme.
Për këtë të fundit përgëzimet e politikanëve të Shqipërisë do të jenë ndoshta më të ndjerat e të sinqertat, duke marrë parasysh se do të jenë përgëzime për pazaret që u bënë për formimin e qeverisë së ardhshme, dhe jo për ndonjë program apo objektiv të mundshëm të kësaj qeverie për të mirën e popullit të Kosovës. Pra, fatkeqësisht politika jonë duket sikur e trajton Kosovën, ose marrëdhënien me Kosovën, vetëm në nivel deklaratash në ndonjë sezon të veçantë. Sot është një ndër ditët e këtij "sezoni patriotik".
Për të mos lënë ndonjë gjë mangët duhet thënë se janë bërë dhe disa vizita turistike të politikanëve tanë me qëllimin e njohjes së Kosovës. Por, duket sikur njohjet e fundit të Kosovës janë bërë më shumë nga shtete të cilat kanë dashur të njihen vetë duke njohur Kosovën. Sepse sot, më 17 shkurt 2011, Kosovën nuk e kanë njohur ende pesë shtete të Bashkimit Europian, Spanja, Greqia, Sllovakia, Rumania dhe Qiproja.
Madje ministrat e jashtëm të Spanjës e Sllovakisë e kanë deklaruar që nuk do ta njohin Kosovën gjatë deklaratave të përbashkëta për shtyp me ministrat tanë të jashtëm, mu në mes të Tiranës. Por në këto raste, kur duhet mbajtur vërtet një qëndrim politik në interes të kombit, politika shqiptare nuk është më patriote, është thjesht vasale.
Patriotizmi sezonal, përveç të qenit sezonal, është edhe komplet i rastësishëm, i pabazuar në asnjë strategji, në asnjë program, në asnjë analizë, vetëm në reagimet emocionale apo hipokrite të njërit apo tjetrit politikan, të njërës apo tjetrës palë. Rasti më i shkëlqyer i këtij lloj patriotizmi ishte ai i raportit të Dik Martit.
Për rreth dy javë, përfaqësues të shumtë të politikës zyrtare dolën dhe shprehën revoltën e tyre ndaj këtij raporti, sepse "ne si shqiptarë ishim fyer", etj etj. Por ndërsa gjetën kohë të merreshin edhe me detajet se si mund të kryhej një transplant veshkash, nuk gjetën kohë të bënin një analizë më të thellë se pse u bë ky raport i cili nuk u përgatit në një ditë të vetme, por kishte kohë që përgatitej, se pse u publikua ky raport menjëherë pas zgjedhjeve të 12 dhjetorit në Kosovë, dhe ç'është më e rëndësishmja, po sikur të ketë raporte të tjera të ngjashme, si do të reagojë politika shqiptare.
A nuk do të ishte më mirë që në vend se të dilnin me vrap nëpër media për të treguar se kush ishte më patriot dhe se kush e do Kosovën më shumë, të analizonin dhe të punonin për të qenë të përgatitur që raporte të tilla nuk do dalin në të ardhmen, por dhe që reagimet e politikës zyrtare në Shqipëri nuk mund të jenë më vetëm emocionale, sepse në fakt nuk është aspak emocionale politika serbe në raport me Kosovën. Sot nuk flitet më për raportin e Dik Martit.
Politika zyrtare e Shqipërisë, me atë mori deklaratash patriotike duket se e lau ndërgjegjen për ca kohë. Ka kohë sa të dalë një raport tjetër për të shprehur edhe njëherë patriotizmin sezonal.
Pritet që së shpejti qeveria e Kosovës të fillojë negociatat me Serbinë. Të paktën kështu është deklaruar para zgjedhjeve të jashtëzakonshme të 12 dhjetorit në Kosovë, e kështu dhe pas tyre. Në këto negociata Serbia do të hyjë duke mos e njohur pavarësinë e Kosovës, duke pasur ende në kushtetutë shprehjen që Kosova është pjesë e Serbisë, etj.
Vetëm para pak ditësh, zëdhënësja e Ketrin Eshtonit, komisioneres së BE për marrëdhëniet me jashtë, deklaroi se nuk siguron nëse statusi i Kosovës nuk do të jetë pjesë e bisedimeve të Kosovës me Serbinë. Sepse, në fakt janë pesë shtete të BE që nuk e njohin Kosovën.
Politika zyrtare e Shqipërisë nuk ka shprehur asgjë mbi këto negociata, dhe dyshimet e mia janë që as do të shprehet përveç se me ndonjë deklaratë standarde. Dhe kjo vjen sepse të flasësh për këtë çështje do të thotë të jesh i përgatitur, do të thotë të kesh analizuar se çfarë ka ndodhur dhe të përgatitesh për çfarë do të ndodhë, do të thotë të mos jesh "patriot sezonal" por të bësh politikë në interes të kombit.
E për politikën tonë zyrtare, çështja do të ishte shumë herë më e thjeshtë nëse do të digjej ndonjë flamur shqiptar nga ndonjë tifoz serb. Në këto raste është kaq e thjeshtë të bëhesh patriot e ta duash kombin.
Mjafton të dalësh në ndonjë media e të bësh ndonjë deklaratë të bukur.
Ermira Danaj, G. Shekulli
No comments:
Post a Comment