Femra dhe qeni

Nga biseda që bëra para disa vitesh me një plak të moçëm gjatë një udhëtimi, ai mes të tjerash më tha një shprehje të kohës së tij që ishte:
"Vetëm kur i ndjek qeni, s'mendojnë gratë për seks".

Duke u nisur nga konstatimi i tij, në dy përfundime mund të arrihet Ose femrat e kohërave të shkuara ishin më pasionante se këto të sotmet, ose këto të sotmet po miqësohen me qentë, që ta shuajnë edhe atë frikë. (S.I)

Tri llojet e grave

"Tre soj janë gratë dhe po filloj nga soji më i errët dhe ngrihem gjer në dritën e vërtetë të diellit.

1. Pik'së pari, janë gratë e trupit, të cilat i mjeri element animal i jetës s'onë, i ka nënë urdhër të tij me anë të një grushti banknotash. Këtyre s'mund t'u flasish për donjë gjë të bukur, sepse as shpirti i tyre s'është bërë për ashtu, as që kanë kohë për të humbur me të tilla marrëzi artistike. Me 5 minuta marrëveshje, trupi i tyre i rrëgjuar ngjitet pas trupit t'onë për 10 minuta dhe pastaj ç'qitet përnjëherësh në vetëm njëzë minutë.

2. Në pikën e dytë vijnë ato soj çupash të paqme nga trupi po të prishura nga mendja, të cilat elementi animal së bashku me shpirtin e lumturuar i fiton jo me anë të një doze të hollash, po me një tufë fjalësh - desha të them lulesh dhe të ëmblash. Pas 5 pare dërdëllimi të hijëshmë krahët, sytë, buzët dhe gjiri i tyre i paqmë na falen për 1 minutë dhe nuk vijnë në vete përveçse pas 10 minutash psherëtimi të ëmbël ose zembrimi pa dashje…

3. Në pikën e tretë dhe në atë më të lartën, dua të them në dritën e vërtetë të djellit, të jetës, dhe të së vërtetës qëndrojnë vashat e paqme nga trupi dhe nga shpirti.
Këto janë të pakta.
Një njohje me to bën prej një shtaze një njeri; një fjalim me to, bën prej një njeriu një talent; një miqësi me to bën prej një talenti një gjeni.
Këto nuk bjenë, po JANË në zotërim d.m.th. në MIQËSI të shpirtit t'onë më një minutë, nuk ndahen as dhjetë jeta, dhe rrojnë në zemrën e botës një përjetësi".

Lasgush Poradeci

Shqiptarët racistë, apo racistë pambuku?

Një OJQ suedeze tha për ne shqiptarët që jemi populli më racist në Evropë.

As Sali Berisha, as Hashim Thaçi, as Ali Ahmeti, as KMDLNJ, asnjë shqiptar nuk doli ta demantojë këtë OJQ dhe të kërkojë nga ajo që të ofrojë fakte që dëshmojnë për racizmin e shqiptarëve.

World Value Survey është OJQ e Stokholmit, që në maj 2013 doli me një “studim”, sipas të cilit shqiptarët janë populli më racist në Evropë.

Qysh mund të jetë raciste Kosova që as nuk ngriti padi për krime e gjenocid kundër Serbisë! As nuk kërkoi dëmshpërblim nga Serbia. Dhe, ia fali Serbisë krimet, pa kërkuar falje ajo.

Si mund të jetë raciste Kosova, e cila pasi e shpalli pavarësinë e saj, e ktheu Serbinë në Kosovë. Dhe, e bëri punën që për Kosovën, të pyetet Serbia. Pa marrëveshjen me Serbinë, po Kosova nuk po mund të mbijetojë.

Qysh Kosova raciste, që ia fali Veriun e Kosovës Serbisë?

Një popull racist nuk e fal gjakun e dhjetëmijë dëshmorëve.

Shqipëria zyrtare ka qëndruar indiferente ndërsa shqiptarët e Kosovës janë grirë e janë prerë nga shteti serb.

Shkodra bile i ka ndihmuar Serbisë që të sallatojë e ta lajë me gjak Adriatikun me Masakrën e Tivarit, dhe prapë se prapë Shqipëria mbetet raciste.

Nuk u mjafton as fakti që vajzat e Shqipërisë, sidomos ato shkodranet, po e ndërrojnë emrin, fenë dhe nacionalitetin për të shpëtuar natalitetin e shtetit serb.

Vajzat shqiptare po bëhen nuse serbe e po martohen me katundarë analfabetë serbë, po lindin fëmijë serbë, për ta shpëtuar Serbinë nga vdekja që po e parashikojnë ekspertët.

Sali Berisha bën tregti dhe e shet detin për ta gëzuar Greqinë, Sali Berisha e kthen Shqipërinë në varrezë të bërllokut italian, dhe prapë se prapë mbetet raciste.

Serbia, që ka vrarë 1 milion boshnjakë, shqiptarë e kroatë brenda 7 viteve luftë nuk është raciste, por është raciste Shqipëria- ky shpirt i fjetur i Evropës, e cila kurrë nuk bëri asnjë luftë.

Në Serbi, për herë të fundit është parë gazeta e përditshme “Rilindja” në një kioskë të stacionit të trenit në Beograd.

Nuk ka shqiptar që guxon të flasë një fjalë shqipe në Beograd.

Shqiptarët që ende jetojnë në Beograd, janë konvertuar në ortodoksë dhe i kanë ndryshuar edhe emrat e i kanë bërë sllav që të plotësojnë kushtin racist serb për të jetuar të qetë në Beograd.

Nuk ka shkollë shqipe në Beograd. Nuk ka TV emision shqip në Beograd. Nuk studion askush shqip në Beograd. Askush kurrë nuk flet asnjë fjalë shqip në Beograd.

Në moshën e vetmisë, në një atmosferë antishqiptare, aktorit serb me prejardhje shqiptare, Bekim Fehmiu, i plasi zemra nga malli për një fjalë shqip, prandaj e zgjodhi “vdekjen e lirë”, dhe iu duk pak.

Institucionet e Kosovës të gjitha janë të mbushura me serbë, me romë, me ashkalinj, me egjiptianë, me boshnjakë, me turq (shumica prej të cilëve, sidomos serbët, janë punëtorë të kohës së Millosheviçit dhe agjentë serbë).

Kosova nuk e ka lirinë e as fuqinë që të bëhet raciste. Sepse, është e udhëhequr nga ndërkombëtarët.

Kosova nuk është faktor që vendos të bëhet apo jo raciste.

Në qoftë Kosova raciste, të tillë e ka bërë OKB-ja dhe BE-ja, sepse ligjet janë të tyre, ushtria që e ruan Kosovën nga Shqipëria është e tyre, Kosova është nën mbikëqyrjen e tyre.

Vatikanin e kisha zgjedhur si shtetin më racist në Evropë. Intolerant ndaj çdo gjëje jashtë botës së Biblës. Intolerant ndaj shqiptarëve të Kastriotit. Nuk e pranojnë Kosovën shtet. Nuk e respektojnë vullnetin e 7 milionë shqiptarëve. As për rojtar të Selisë së Shenjtë nuk të pranojnë nëse je shqiptar. Duhet të jesh vetëm zviceran për të qenë polic i Vatikanit.

Kimete Berisha

“Ç'do të thotë të jesh moderne?

Ose me saktë, të mos shijosh muzikën e vendit tënd?

Se kam dëgjuar shpesh edhe këngëtare që e këndojnë me dëshirë një këngë botërore, por me përtesë një këngë shqiptare.

Ose ndodh shumë që edhe në konkurset e shumta muzikore, të ketë më shumë këngë të huaja e shumë pak shqiptare. Këtë mendësi, e kam dëgjuar edhe nga ata që e vetëquajnë veten Elitë e vendit. I kam dëgjuar në biseda televizive të thonë se janë qytetarë të botës. E vërtetë shumë. Ashtu ndihem edhe unë, qytetare e botës, në çdo aspekt. Por, përpara se unë të njoh komshiun, ose gjitonin tim, duhet të di kush është babai im.
Nuk mundet kurrsesi të duash e të respektosh komshiun, kur ti përbuz familjen tënde.
Dhe kjo gjë ndodh rëndom tek Elita jonë. E shohin të qënurit shqiptar, barrë të rëndë. Të jesh qytetar i botës, duhet të jesh njëherë anëtar i familjes tënde, i lagjes, i qytetit, vendit tënd. I them këto sepse shpesh gjendem përballë edhe muzikantëve e këngëtarëve që kujtojnë se po këndove vetëm muzikë të huaj, ashtu bëhesh moderne, ashtu quhesh Elitar.
Dua të këndoj në shumë gjuhë të botës, pse jo të kem mundësi të kendoj repertorin më të bukur botëror? Por, s'kam se si, nqs nuk këndoj një herë atë këngë që më ka tingëlluar në shpirt qysh fëmijë. Edhe nuk kam turp të them se nga vij, e ku ka lindur e jam rritur. Atë gjë nuk e zgjedh unë. Ashtu e vendos Zoti. Të lindësh në fshat apo qytet, në Shqiperi , a diku tjetër në botë, përsëri se vendos dot ti (se maternitetin mund ta gjesh ku të duash me këto ditë që kanë ardhur, por prindërit nuk i ndryshon dot).
Populli i thjeshtë e do veten e vetë. Elitaret mesa duket jo.

5-6 vjet më parë, unë sapo isha kthyer nga USA dhe për ato 2 javë që isha, doja të dilja, të shijoja diçka me shoqërinë. Këndonte këngëtari, këndoi disa këngë të huaja, pastaj nisi disa këngë shumë të njohura shqiptare, rock, pop. Dhe mbasi mbaron,vjen të më takojë. Dhe më thotë si i turpëruar, ‘eh, ja na duhet të këndojmë edhe disa nga këto shqiptaret, s'kemi ç'bëjmë’. Unë u çmenda. Nuk e kam harruar atë fjali dhe e keqja është se vazhdojnë akoma me këtë mendësi. Të shprehesh ashtu, do të thotë që ti nuk do veten.
Po ja psh, më ftojnë mua të këndoj në ndonjë program televiziv. Dhe ata më ftojnë mua, por duan që unë të këndoj një këngë të huaj. Absurdeeee. E turpshme.
Nqs une do të kem një program prej 10 këngësh, po, patjetër, do të këndoj edhe të huaja, sepse janë shumë të bukura dhe s'ka asgjë të keqe. Por ti, si program, me fton mua të këndoj një ose dy këngë dhe megjithëse unë kam këngët e mia, me të cilat e krijova edhe karrieren, këngë me të cilat krijova lidhjen me publikun, ata paturpesisht më kanë kërkuar të këndoj diçka të huaj, përpara se të këndoj këngët e mia. E kam quajtur fyerje. Dhe përgjigjen ja u kam dhënë siç e kanë merituar”.
Aurela Gace

Ritualet mortore sot

Para pak ditësh mora pjesë në një mort, diku në një qytet të Shqipërisë së mesme.

Ajo që më bëri realisht përshtypje ishte fakti se në varreza shkuan vetëm burrat. Sapo arkivoli i të ndjerit u vendos mbi një beton të posaçëm, fjalën e mori hoxha ku në pikë të vapës mbajti një fjalim afro 20 minuta me tona të larta propoganduese mbi agjërimin. Dhe e gjitha kjo, duke shfrytëzuar një fatkeqësi. Më pas e morën arkivolin e ngritën 3 herë lart dhe e nisën drejt varrit. Pasi familjarë, miq e të afërm hodhën nga një dorë dhe mbi të, hoxha ndërhyn përsëri dhe i fton të gjithë ti mbanin duart në një formë të hapur përballë njëra-tjetrës, siç i mbajmë për shembull kur duam të themi "Hë, çfarë ka"?
Aty pastaj ia nisi një recitimi në arabisht edhe kjo jo më pak se 15 minuta. Sigurisht që aty arabisht nuk dinte askush dhe me aq sa arrita të kuptoja edhe vetë hoxha nuk është se e dinte ujë, se shpeshherë i ngesnin fjalët nëpër gojë e shpeshherë dukej sikur fliste ç'ti vinte nëpër mend.
Nuk e ndërpreu këndimin e tij edhe pse zilja e celularit me një melodi shumë "perëndimore" nuk pushoi për asnjë moment. Me siguri mund të ketë qenë ndonjë klient tjetër...

Prisja ndonjë nekrologji të lexuar mbi jetën e të ndjerit, por më kot. Varrimi u mbyll me fjalët e Hoxhës, që askush nuk i kuptoi se ç'ishin.

Më pas hoxhës i duhej një automjet për ta kthyer në shtëpi dhe kështu e mora përsipër, sigurisht pa i kërkuar para për shërbimin. Fundja po e çoja në shtëpi, jo në parajsë...

Në bisedë e sipër e pyes se pse nuk kishte gra në varrim. A nuk e kanë edhe ato njeriun e tyre, të ndjerin?
Nuk e lejon hoxha - ma ktheu. Ti, dmth, e pse kështu ?- e pyes sërish. A nuk i pe ?! - më thotë. Gjysmat i kishin nxjerrë shalët jashtë.

Tani po mendoja me veten time se përse ditën e varrimit u dashka një ndërmjetës mes Perëndisë e të vdekurit, që Perëndia ta pranojë shpirtin e tij?
Jo për gjë, por i ndjeri 20 minuta para se të jepte shpirt u fal vetë sepse ishte besimtar. E megjithatë, hoxha këtë shërbim nuk e bën kurrsesi kështu thjeshtë vetëm për Perëndinë apo të ndjerin. Ai fut paratë në xhep. Dikur kishte qenë marangoz, por ja që ndërrimi i sistemit ia dha lirinë që ai të merrte një zanat më fitimprurës.

Ndokush do thotë "Po ty ç'të duhet, muslimanët kanë traditat e tyre", se dihet tashmë reagimi i atyre me "konflikt interesi", por më e forta është se pas varrimit, të gjithë të pranishmit "muslimanë", në kohë agjërimi, u mblodhën për një drekë të shtruar nga familja në nder të të ndjerit...

Dhe Milena zbuloi .arin

Dhe Milena zbuloi .arin

Na ishte njëherë një çupëlinë e quajtur Milena, një bukuroshe dhe shumë më e zhvilluar se bashkëmoshataret e saj. Ajo ishte energjike, e qeshur, lozonjare, çapkëne. Milena kishte plot ëndrra për jetën e saj. Ishte e para pothuajse në çdo fushë që përballej dhe zhvillonte paralelisht shumë pasion për violinën, pikturën, volejbollin, letërsinë, botën e modës e aktrimin.

Fati i saj i keq ishte se nuk mund të kishte asnjë shok të sinqertë pranë. Çdokush që qëndronte më tepër se dy ditë në shoqërinë e saj ishte i destinuar për tu dashuruar marrëzisht pas saj. Shumë të tjerë do mjaftoheshin qoftë me pamjen e saj të jashtme për t'u kthyer në gjuetarë besnikë të saj. E megjithatë Milena i kishte planet e qarta për jetën dhe ajo i refuzonte në mënyrë kategorike të gjitha ofertat. Por ja që një meso burrë që e përndiqte ngado ajo shkonte hipur mbi një mercedez sportiv gri të paparë deri asokohe, ia gërvishti kureshtjen dhe Milena pranoi ta takonte pas mësimit. Thuheshin shumë variante mbi atë takim jashtë qytetit, por më i përhapuri ishte versioni i dehjes me alkool dhe përdorimit të forcës ndaj rezistencës së saj. Gjithsesi, fakti ishte se Milena e la virgjërinë e saj mbi sediljet e atij Mercedezi. Ajo Milenë që fliste shpesh për perëndime në breg të detit, apo për qirinj mbushur në një dhomë plot zambakë të kuq flakë.
Atëherë kur të gjithë mendonim se Milena do të bënte kallzim penal në polici, ajo përkundrazi doli hapur me të dashurin e saj duke u puthur e përqafuar rrugëve e kudo. Një dashuri e madhe pushtoi qenien e saj, sa asgjë tjetër nuk kishte më tepër rëndësi për të. Në orët e mësimit filloi të mungonte rregullisht dhe ato pak orë që vinte i kalonte orët e mësimit duke bërë tualet e duke parë e hutuar nga dritarja e klasës. Në një kohë kur gjimnazi ishte në ditët e fundit të tij dhe shoqet e saj i kishin zënë ethet e provimeve të maturës, Milena tashmë ishte maturuar dhe vriste mendjen si të përgatiste pajën e saj.  As në mbrëmjen e maturës nuk erdhi. Ishte kthyer shumë e lodhur nga Parisi.
Milena shijonte zbulimin e saj kudo mercedezi e dërgonte. Në një kohë kur shokët e shoqet e saj thartonin trutë të përgatiteshin për në Universitet, Milena shijonte dreka e darka në resorte nga më të bukurat, brenda e jashtë vendit. E mesoburri fatlum i Milenës duke punuar fort dhe për një kohë të gjatë jashtë shtetit me kushedi se çfarë, kishte ngritur edhe një supervilë 4 katshe në të dalë të qytetit për familjen e tyre të re që do të ndërtonin. Nuk vonoi dhe një shtatëzani e parakohshme shpejtoi dasmën e saj plot lule e fishekzjarre. Ishte e sigurt që Milena do të ishte një nënë e mrekullueshme dhe një grua besnike. Karakteri i saj i fortë ishte gjithmonë triumfues para të gjitha situatave. Milena shëmbëllente lumturi me atë fustan përrallor të bardhë dhe atë kurorë. Ishte femra më e bukur që mund të të shihnin sytë. Në pak njerëz brun natyra dhuron sy bojëqielli. Milenën e shikonin çdo ditë duke u përkujdesur për shtëpinë e saj gjigande edhe pse me barkun tek goja. E tillë ishte ajo. Asnjëherë nuk e mbante vendi. Me shoqërinë e saj lidhjet tashmë ishin shuar, por veç kësaj edhe babuçi i saj kishte filluar të mungonte gjithmonë e më shumë në shtratin e saj që tashmë e ndante me vajzën e saj të vogël. Mendime të kobta kishin filluar ti shqetësonin gjumin. Mos vallë babuçi punëtor kishte filluar të rendte pas ndonjë zoçke tjetër?! Pse netët e tyre kishte filluar të shuhej pasioni në përpjestim të zhdrejtë me oreksin e saj? Pse zbulimi i Milenës kishte rënë aq shumë në cilësi? Mos vallë Milena nuk magjepste e nuk ishte më ajo bukuroshja e parë?
Nga ana tjetër me siguri edhe babuçi me 3 faqe kishte filluar ti trembej zjarrit që nuk po mund ta shuante dot më. Një shtatëzani e dytë e njëpasnjëshme do ti shuante përkohësisht përplasjet dhe do ti jepte kohë të merrnin situatën në dorë. Mbase...
Milena ndjeu ti shembej toka nën këmbë. Me babuçin nuk e kishin lidhur as filmat e preferuar (babuçi s'kishte parë TV pas viteve 90'), as personazhet kinematografike, as rryma muzikore, grupi i preferuar apo kërcimet e ndryshme. As lojërat, botëkuptimi jo e jo. Ata i përksinin dy brezave të ndryshëm dhe i kishte lidhur pasioni i lindur mes një burri të sprovuar me një çupëlinë të paeksperiencë. Milena dalëngadalë filloi të shohë ndryshimet me burrin e saj dhe e vetmja pasuri që i kishte mbetur ishte një shtëpi e stërmadhe që e kishte kthyer në shërbëtoren e saj dhe që kishte burgosur ëndrrat e ambicjet e saj. Si të mos mjaftonin të gjitha këto shokët e shoqet e saj tashmë të diplomuar prej disa vitesh kishin zënë pozicione pune të vyera në administratë, në banka, e kudo, pavarësisht se askush prej tyre nuk ishte dalluar në gjimnaz sa Milena.
E një ditë prej ditësh teksa bëja pazar tek qyteti im i lindjes një grua me dy fëmijë më thërret në emër. Zëri mu duk familjar, por nuk e njoha. Ishte Milena. U zgjata ta takoja por një prej fëmijëve që i dergjej me të qara e zhgarravitej mbi dysheme thuajse e bëri të pamundur. Ngelëm pak çaste pa fjalë duke thënë ato formalitetet e zakonshme dhe pastaj u ndamë.
E fejuara ime më buzëqeshi e pastaj me tallje më tha - Mos ishte kjo ajo Milena e famshme? Dhe pas një të nënqeshure shton - Qenkam bërë xheloze kot. Ajo duket si nëna ime...

Ajo nuk e dinte se Milena kishte qenë femra më e bukur me të cilën natyra kishte treguar gjithë bujarinë e saj...

Histori e bazuar mbi një trillim të vërtetë!

Shkroi: Stop Injorancës !

Kush i jep makinës shpejt, nuk është i mirë në shtrat

Pikërisht kështu thotë një legjendë urbane e përhapur mes femrave, por nëse thelloheni mbi shprehjen, ajo do t'iu duket plot sens.
Njerëzit që nuk e shkarkojnë adrenalinën e tyre në shtrat, dashje padashje do ta shkarkojnë diku tjetër.
Kjo besoj duhet të jetë pikënisja për të luftuar shifrat e tmerrshme të aksidenteve rrugore nëpër rrugët tona!

Por megjithatë, nëse doni ti bëni përshtypje një femre, ec ni ngadalë, të qeshur, të sigurt dhe padyshim, ngadalë, ngadalë...

Shkroi: Stop Injorancës !

A ka të rinj në Shqipëri?

Unë përgjigjem se jo.

Të riut i ndizet mendja me ëndrra fisnike; i riu është gati të vazhdojë mendime të bukura pa interes vetiak, është i zoti të vuajë për ideale, dridhet nga padrejtësia dhe mbrapset nga dinakëritë porsi nga murtaja; i riu di edhe gëzimin e zémrave të pastra; të riut i qesh shpirti dhe i qesh buza.
Në Shqipëri përkundër shohim djem të ngrysur me sy të turbulluara nga djallëzitë, të krrusur nga barra e mendimeve hesapesh dhe ngatërresash. Edhe çiliminjtë në djep duken të mvrojtur dhe të thartë. Shqipëtari lind plak. Nuk ka shqiptarë të rinj, po vetëm ca shqiptarë të lindur më parë, ca të lindur më pastaj - të gjithë pleq, të thatë nga zemra e tyre, e cila s ka njohur kurrë entuziazëm për gjësendi."

Faik Konica

Tashmë të shash gay-t në Shqipëri rrezikon deri në 2 vite burg

Institucioni i Avokatit të Popullit, në bashkëpunim me 2 organizata LGTB kanë prezantuar ndryshimet e fundit të Kodit Penal dhe aspekte konkrete se si grupe të marxhinalizuara do mund të përfitojnë nga ndryshimet e fundit.

"Ndryshimi i parë i rëndësishëm ka të bëjë me përfshirjen si rrethanë rënduese të një krimi dhe motivim për shkak të orientimit seksual dhe identitetit gjinor.

Ky ndryshim ndodhi në nenin 50 të Kodit Penal. Shkronja "j" ndryshohet si më poshtë vijon: Kur vepra është kryer e shtyrë nga motive që kanë të bëjnë me gjininë, racën, ngjyrën, etninë, gjuhën, identitetin gjinor, orientimin seksual, bindjet politike, fetare ose filozofike, gjendjen shëndetësore, predispozicione gjenetike ose aftësinë e kufizuar", - tha zëdhënësja e Avokatit të Popullit. Sipas ndryshimeve të vetë Kodit Penal, kush fyen për shkak të orientimit seksual rrezikon nga gjobë deri në 2 vite burg.
(m.a/Gazeta Shqiptare/BalkanWeb)

Shkuesia? Tashmë me pagesë

A e dinit që në Tiranë, por jo veç, kanë nisur aktivitetin disa biznese interesante, siç janë Agjensitë Martesore?

Martesat me shkuesi kanë qenë një traditë e hershme e popullit shqiptar, por duke qenë se sot jemi në kapitalizëm, përse të mos fitojmë edhe para përmes shkuesive tona të suksesshme?

Kupid dhe Mblesëri.com janë dy Agjenci Martesore të cilat kundrejt një pagese të caktuar ju ofrojnë njeriut tuaj të ëndrrave.
Stop Injorancës !

Meshkujt i duan me eksperiencë, femrat kërkojnë zhvirgjërim kirurgjikal

Njëherë e një kohë kërkonin të “qepnin”  virgjërinë, tani kërkojnë ta humbasin, jo më  si pjesë e aktit seksual, por nëpërmjet operacioneve kirurgjikale. Kjo, sepse të dashurit nuk pranojnë të kryejnë marrëdhënie  seksuale, nëse vajza nuk ka eksperienca të mëhershme.

Një rast i tillë është paraqitur jo shumë kohë më parë në maternitetin “Mbretëresha Geraldinë”. “Kërkoj të humbas virgjërinë”, ishte kërkesa e çuditshme, e  cila iu parashtrua mjekëve. Arsyeja? “I dashuri im është i huaj. Ai thotë se, nëse nuk ke kryer  marrëdhënie seksuale më parë, pse duhet ta bëj unë.” Mimoza  Keta, mjeke obstetri gjinekologe  në maternitetin “Koço Glozheni” në Tiranë, thotë se tashmë koncepti  i virgjërisë, shihet si i dalë  mode. Vitet e fundit është konstatuar  një rënie e ndjeshme e  numrit të vajzave, që vijnë në spital me kërkesën për të rikthyer  virgjërinë. “Ndryshe nga kohë më parë, janë shumë të pakta rastet e vajzave të reja, që kërkojnë riformim të himenit. Tani ka ndryshuar goxha mentaliteti shqiptar. Kërkesat janë ulur.” Mjekja gjinekologe thotë  se humbja e virgjërisë dalëngadalë po pranohet edhe nga  prindërit.
Nëse më parë vajzat kërkonin të “qepeshin” në fshehtësi, tani ata vijnë të shoqëruar edhe nga një i afërm.“Nuk ka dallim në fshat apo qytet, në zonat veriore apo në ato jugore. Fenomeni është i kudondodhur në të gjitha zonat e Shqipërisë.  Rëndësi ka që kohët e  fundit ky fenomen po vjen në zbehje. Mentaliteti ka ndryshuar nga brezi në brez. Nëse më parë kjo gjë bëhej në fshehtësi, tashmë bëhet fare hapur dhe pa drojë. Më parë vinin vajza të reja vetëm ose me ndonjë shoqe që mund t’i ruante sekretin. Tani vijnë të shoqëruara me mamatë  apo me motrat dhe pranojnë hapur që kanë kryer marrëdhënie seksuale.” Ka edhe nga ata prindër që me ndërgjegj  të plotë paguajnë t’u rikthejnë në vajzave virgjërinë, nga frika se “u ngelet në derë”.
Mjekja obstetro-gjinekologe flet për rastet që janë drejtuar pranë maternitetit “Koço Gliozheni”, por nuk pohon të ketë kryer një  ndërhyrje të tillë. Këto raste kanë qenë të pakta edhe për faktin se vetë vajzat iu tremben thashethemeve. Mjekët thonë që kjo procedurë aktualisht kryhet në mënyrë ilegale në klinika private apo qendra ambulatore dhe me një kosto të lartë. Një mjeke tjetër thotë që kjo ndërhyrje nuk është e pazakontë, paçka se nuk shënohet si statistikë në regjistrat e mjekëve. Vajzat që kryejnë ndërhyrje iu hapet një kartelë sikur ato kanë kryer një vizitë gjinekologjike.
Mjekët thonë që kjo ndërhyrje mund të kryhet nga një ambulator, në një kohë të shkurtër dhe nuk lë asnjë pasojë. Rastet janë nga më të çuditshmet deri tek ato më të pazakonshmet. Më i fundit ishte ai i një vajze që ka kryer marrëdhënie seksuale në moshën 14-vjeçare me një person, që sapo e ka njohur në një  nga lokalet e natës. “Arsyet pse një vajzë vendos të kryejë operacionin janë disa të tilla, por që lidhen rreth një fakti. Nuk duan ta marrë vesh askush që kanë  kryer raporte seksuale. Kështu zgjidhja e tyre mbetet operacioni.
Kështu ajo gënjen veten, heq zemërimin e familjes dhe  të bashkëshortit të ardhshëm duke tentuar “të ruajë” marrëdhënien.” Gjithsesi këto raste nuk merren në shqyrtim nga mjekët e maternitetit “Koço Gliozheni”. Të paktën këtë pohojnë  vetë mjekët. Të vetmet raste, që merren në shqyrtim është deflorimi i vajzave me probleme me himenin. Doktoresha Keta thotë, që ka një numër të madh vajzash, të cilat martohen dhe nuk arrijnë të kryejnë marrëdhënie  për shkak të një himeni të papenetrueshëm. “Ky lloj himeni ka një membranë shumë të fortë, që nuk lejon kryerjen e aktit seksual. Në këtë rast ne ndërhyjmë duke bërë çarjen e kësaj cipe. Është një problem i zgjidhshëm  për të cilin ankohen shumë çifte kur vijnë këtu.”
Deflorimi, 30 për qind e vajzave e humbasin pa hemorragji
Çarçafët e natës së parë të martesës  tani kanë dalë nga përdorimi. Madje as fisheku që shoqëron pajën e nuses nuk jepet më nga babai  i vajzës. Edhe pse një fenomen akoma i pranishëm në shoqërinë  shqiptare, një femër e virgjër vijon të kërkohet. Këtë fakt e pohon mjekja gjinekologe Mimoza Keta.  “Jo të gjitha marrëdhëniet për herë të parë shoqërohen me hemorragji.  Kjo është në varësi të femrave. Për këtë janë realizuar shumë studime, të cilat vërtetojnë tezën që 30-40  për qind e femrave gjatë kontaktit të parë seksual nuk kanë hemorragji. Në mjaft raste ka krijuar probleme, sidomos tek çiftet e reja.”  Mjekja gjinekologe thekson që në të shumtën e rasteve, në raportin e parë seksual të një femre shkatërrohet himeni, i cili shoqërohet ose jo me gjakderdhje. Në kohët e hershme kjo tregonte, që femra ishte e virgjër, apo siç njihet në konceptin popullor vajzë e ndershme. “Por mund të ndodhë që ky deflorim  të ndodhë edhe pa rënë në bazë gjaku. Ka shumë vajza që më thonë, se jam prishur me të fejuarin, pasi nuk kam pasur hemorragji në kontaktin  e parë. Dhe të tjera, që thonë që bashkëshorti ua përmend gjithë jetën, duke i thënë që ‘të pranova ashtu siç ishe’.”
Virgjëria përplas edhe vetë gjinekologët
Një rast i ardhur së fundmi në maternitetin  “Koço Gliozheni” ngjalli  debate mes mjekëve të këtij spitali.  Një 14-vjeçare përfundoi në spital, pas kryerjes së një raporti seksual me një të ri të moshës së saj në një nga pub-et e kryeqytetit. Arsyeja që ajo u kishte bërë të ditur bluzave të bardha ishte thjesht një tërheqje e momentit. Këtë pohon mjekja gjinekologe  Mimoza Keta. “Pasi vjen në vete dhe qetësohet më tregon rastin e saj dhe më pyet nëse kam bërë mirë apo gabim. Detyra ime është që t’i thosha ke bërë ashtu siç e ke  ndjerë dhe në këtë mes nuk është gabim. Ndërsa si nënë nuk gënjej dot të them të njëjtën gjë.” Në  momentin që mjekja e kishte konsultuar rastin në fjalë me mjeke të tjera të moshës së saj ka marrë një  reagim ekstrem. “Mjerë ne që kemi  vajza!”. Ndërsa moshat e reja i janë përgjigjur: “Pse ju bën çudi juve?”  Doktoreshë Keta këshillon herë pas here të rejat që shkojnë në zyrën e saj të mos ngrenë asnjë marrëdhënie mbi një të gabuar. Sipas saj, çdo gjë ka kohën e vet. 

Shekulli Print-Besarta Basha

Protestë e dhunshme tek Sheshi Skënderbej

Ishin mbledhur rreth 7000 qytetarë që po protestonin dhunshëm tek sheshi Skënderbej duke u përballur me forcat e rendit. Me pankarta në duar kërkonin mbi të gjitha vende të reja pune, por edhe kushte më të mira pune, garanci dhe respektim të kontratës së punës, 2-fishim page për oraret jashtë pune, njohje të raporteve mjekësore etj.
Mes tyre kishte të rinj e të reja, studentë dhe mosha të dyta. Të gjithë të mbledhur për një qëllim, për të patur një punë në këto kohe krizash ekonomike që kalojmë.
Aty përbri kalon Benz i Zi sterr e me xhama të zinj dhe një pronar i fuqishëm italian që kishte ardhur dhe kishte ngritur biznes në Shqipëri i joshur nëpërmjet nismës "Shqipëria 1 euro", pyet një prej protestuesve të rastësishë, se pse protestojnë këta njerëz sot.
Duam punë, duam të ushqejmë fëmijët e të fusim kokën në një strehë - i kthehet i rebeluar protestuesi.
Kuptoj - përgjigjet sipërmarrësi dhe aty për aty i ofron një mundësi pune.
Aty protestuesi shtangu...

Po mirë ore burri i dheut - i thotë protestuesi. 10 mijë veta që protestojnë këtu, ti mua më gjete?!

I lirë për të qenë skllav

Në çastin e ngjizjes nuk na pyet kush nëse duam apo jo të vijmë në jetë.
Asnjë nuk na e merr mendimin, kur na përcaktohet gjinia.
Ditën kur vijmë në jetë, shenjën e horoskopit nuk e zgjedhim vetë.
Po ashtu as prindërit tanë, nuk i caktojmë ne, se cilët do të jenë.
Na vendosin një emër e një mbiemër, sipas qejfit të tyre.
As vendin ku lindim e në cilën pjesë të globit do rritemi, nuk mundet ta zgjedhim.
As gjuha që do flasim dhe as identiteti etnik nuk varet prej preferencave tona.
As racën e ngjyrën, nuk e zgjedhim vetë...

Indoktrinohemi me ideologji politike e fetare para se të arrijmë moshën e pjekurisë kur të jemi të aftë të vendosim vetë dhe kur kjo moshë vjen, është thuajse plotësisht e pamundur të dalim jashtë trashëgimisë e traditës familjare.
Ndjekim një shkollë, një arsim që nuk e përzgjedhim vetë.
Marrim njohuri, dituri e arsyetime me të cilat duhet të biem domosdoshmërisht dakord.
Bëjmë kurse private për të plotësuar ëndrrat e prera në mes e pasionet e parealizuara të prindërve tanë.
Prezantohemi me një sistem për të cilin jo vetëm nuk jemi pyetur, por mbase as nuk jemi dakord.
Delegojmë përfaqësues të cilët jo vetëm që nuk janë të interesuar të përfaqësojnë shqetësimet tona, por me veprimtarinë e tyre na shtyjnë ti urrejmë sikur ti kishim armiq.
Kufizohemi me anë të parave në çdo aspekt jetik.
Madje as vdekjen tonë nuk lejohemi ta vendosim vetë.
Dhe po ta vini re, për aq kohë sa janë të tjerët ata që vendosin për çdo aspekt të jetës tënde, gjithçka shkon kaq në rregull.

Problemi nis pikërisht atëherë kur ti kupton se për jetën tënde mund dhe duhet të vendosësh... ti vetë.
Shkroi: Stop Injorancës !

Paqe apo paçe?

Paqe", lexonte tek xhami i një automjeti të shërbimit funeral. Kalon aty një shqiptar nga Kosova dhe u befasua sesi në Shqipëri ashtu si picat edhe paçja shërbehej taksi. (S.I)

Edhe në biznesin e kufomave ka xhelozi. Në Tiranë janë rreth 40 agjenci funeralesh që kërkojnë të mbijetojnë. Në një vit në kryeqytet, ndërrojnë jetë rreth 3 500 banorë dhe një agjenci ka afro 90 varrime. Gjysma e tyre kanë mbirë pranë QSUT dhe Spitalit Ushtarak

"Paqja", "Parajsa", "Lamtumirë", "Pëllumbat". Jo. Ai ka gjetur një mënyrë krejt origjinale, për të mposhtur konkurrencën e egër në biznesin e funeraleve: ta quajë agjencinë e tij funerale "Shërbej lirë dhe pa sekser".

Një varrim, sot në Tiranë, sipas Faikut, duke përfshirë brenda edhe haraçin që kërkon sekseri, kushton jo pak por nga 80 deri në 100 mijë lekë të reja. Këtu përfshihen ndërmjetësi i cili kërkon 30 mijë lekë të reja, arkivoli 450 mijë, dy autobusët, varri 130 mijë, kurorat mbi të nga 10 mijë lekë secila si edhe dreka 6 mijë lekë për person. Faiku shpjegon se po të bëhej ky ritual pa matrapazllëqet midis doktorëve, sekserëve dhe agjencive, kostoja e ceremonisë së varrimit, nuk do t'i kalonte në rastin më të mirë të 50 mijë lekët.

http://lajme.shqiperia.com/lajme/artikull/iden/30693/titulli/Tirana-funeral-business

Të jetosh me 300 mijë lekë!

Çështja e jetesës në Shqipëri: Andi është i ri, jeton me dy shokë në shtëpi si në kohën kur ishte student, sapo ka nisur punë në një Call Center në Tiranë. Ai do të jetojë duke qenë i pavarur nga familja pasi ka përfunduar studimet, me shpresën se një ditë do krijoj dhe ai familjen e tij. Në më të shumtët e netëve, pas pune, shkon në shtëpi dhe shikon televizor, lexon apo dëgjon muzikë. Do t'ia dali ai deri në fund të muajit pa kërkuar borxh nga shokët?

 Andi në 5 pika!
- është 25 vjeç.
- ka diplomë Bachelor dhe Master në Drejtësi.
- jeton te komuna e parisit me 2 shokë të tjerë në një shtëpi 1+1(55 m2).
- ka 8 muaj që ka nisur punën në një kompani Call Center, ku reklamon nëpërmjet telefonit kontrata sigurimi në shtetin fiqnjë Itali, nga e cila përfiton 26.900 lekë të reja.
- është duhanpirës dhe i pëlqen të luaj kalçeto & jeta e natës.

Data 1 / E hënë

Rroga kalon sapo ka kaluar në bank (26.900 lekë + 4.000 lekë bonus= 30.900 lekë)
Paguan qiranë për shtëpinë që ndanë 2 shokë të tjerë (8.000 lekë)
Paguan pjesën e tij në ujë/drita/”shkallët” (2.000 lekë)
Paguan abonen mujore për të lëvizur me autobuz në Tiranë (1.300 lek lekë)
Blen për të ngrënë në mëngjes në një byrektore (90 lekë)
Blen 5 paketa duhan të dredhur për të kaluar muajin (1.000 lekë)
Blen për të ngrënë në Fast-Food me miqtë pas pune 2 Hamburger dhe një pije freskuese (400 lekë) si dhe pi një kafe & ujë mbasdite (100 lekë)

Andit në fund të ditës i kanë ngelur 18.010 lekë


Data 2 / E martë

Pi kafe para punës si dhe blenë për të ngrën në një byrektore poshtë shtëpisë (190 lekë)
Shkon në minimarketin e lagjes dhe blenë gjëra për gjithë muajin: 6 pako makarona , 2 kile mish , 1 shampuan për flokët dhe trupin , pastë dhëmbësh 1+1 falas , 3 pako konservash 2+1 falas, 6 pako oriz , 250 gr djathë, enë për larjen e pjatave , 6 vezë, domate & zarzavate të tjera, patate, salçiçe, sallam dhe djath për tost, në total 7.500 lekë.
Pas pune shkonë për të parë një ndeshje me miqtë dhe pi 2 birra (300 lekë)

Andit në fund të ditës i kanë mbetur 10.020 lekë.


Dita 3 / E mërkurë

Rimbush llogarinë e telefonit (1.200 lekë)
Paguan pjesën e tij për internetin në shtëpi (800 lekë)

Andit në fund të ditës i kanë mbetur 8.020 lekë.


Dita 4 / E enjte
Del për drekë jashtë shtëpisë me një shoqe dhe në fund paguan (500 lekë)
Del me shoqerinë në dark te Charlsi pasi i pëlqen muzika e Vedat Ademit, aty blenë 3 birra (1.200 lekë) si dhe një paketë Lucky Strike (200 lekë)

Andit në fund të ditës i kanë mbetur 6.102 lekë.


Dita 5 / E premte

Gjatë pushimit të punës blenë një Snickers dhe 1 pije freskuese (170 lekë)
Mbasdite shkon në farmaci dhe blenë disa ilace pasi nuk ndihet mire (450 lekë)
Në dark del te kafja e lagjes me shokët e dhomës, blenë 1 birrë (150 lekë)

Andit në fund të ditës i kanë mbetur 6.250 lekë.

Dita 6 / E shtunë
Blenë për të ngrën në byrektoren e lagjes (100 lekë)
Në drekë blenë fruta në lagje (800 lekë)
Në darkë e fton një miku i tij për të festuar ditëlindjen në një lokal, Andi ati i blenë një libër që shoku i është shprehur se i pëlqen (700 lekë), kthehet vonë në shtëpi dhe i duhet të marri taksi (300 lekë)

Andit në fund të ditës i kanë mbetur 4.250 lekë.

Dita 7 / E diel

Del xhiro nga liqeni, aty ulet diku dhe merr ujë & kafe (150 lekë)
Mbasdite shkon në kinema me miqtë e punës, bileta (500 lekë) aty merr 1 pije freskuese dhe kokoshka (300 lekë)


Andit në fund të ditës i kanë mbetur 3.300 lekë për 23 ditët e ardhshme të muajit, atij i duhet që direkt pas pune të shkoj në shtëpi, nëse Andi do ia dali apo jo në fund të muajt të mos jetojë me borxhe kjo lihet në gjykimin tuaj.

Si Andi janë dhe shumë të tjerë të rinj, të paktën ata e kanë një punë, mund të thoshte dikush... Ne nuk duam të imponojmë mendime, thjesht të sjellim realitete, gjykimim e bënë çdokush...

Shënim: Nuk janë shënuar domosdoshmëri të tilla si prezervativët,etj, etj! lol
Burimi: http://311ta.blogspot.com/2013/03/te-jetosh-me-300-mije-leke.html

Kultura e Debatit

Që një shoqëri të funksionojë natyrshëm i nevojitet padyshim liria si koncept themelor i zhvillimit të saj.
Por e gjitha kjo liri për tu shprehur, për tu dëgjuar, për tu marrë në konsideratë, për tu sqaruar mes vete, për të kuptuar tjetrin dhe për të shkëmbyer informacionin e dijen nëpërmjet komunikimit, humbet kuptimin nëse ne së pari, nuk mësojmë se ç'është debati, cili është qëllimi i tij, si ndërtohet ky debat dhe si arrihet në një zgjidhje apo në një përfundim të përbashkët.
Të gjithë elementët e mësipërm përbëjnë atë që quhet "Kulturë Debati".

Mungesa e kësaj kulture debati shfaqet në të gjithë panoramën e saj të mundshme duke nisur që nga debatet tona televizive dhe duke vazhduar më pas tek marrëdhëniet ndërshoqërore epror-nënpunës, prind-prind, prind-fëmijë, mësues-nxënës dhe në të gjitha raportet e tjera të mundshme mes të njohurish apo të panjohurish, përballë, apo nëpërmjet mjeteve të tjera të komunikimit.

Në rast se ne do të mësonim si të diskutonim, jo vetëm që do të kuptonim botën dhe tjetrin më mirë, por rrjedhimisht do të njihnin dhe formonim edhe veten.

1. Rregulli numër një i kulturës së debatit është të dëgjosh bashkëbiseduesin pa e ndërprerë edhe në rast se nuk jeni dakord me të.
2. Rregulli numër dy i kulturës së debatit është të diskutosh vetëm mbi temën që trajtohet, pa kaluar tek personi që e trajton.
3. Rregulli numër tre i kulturës së debatit është të argumentosh gjithmonë mendimin tënd, sepse askujt nuk i intereson opinioni yt, por argumenti që ti përdor.
4. Rregulli numër katër i kulturës së debatit është të mos personalizosh diskutimin duke ofenduar bashkëbiseduesin.
5. Rregulli numër pesë i kulturës së debatit është të mos diskutosh mbi tema rreth të cilave ti nuk ke asnjë opinion apo njohjet e tuaja janë të pakta.
6. Rregulli numër gjashtë i kulturës së debatit është të kontrollosh gjithmonë intonacionin e zërit tënd. Në një debat nuk fiton asnjëherë ai që e ka zërin më të lartë, por ai që përdor argumentin më të fortë logjik.
7. Rregulli numër shtatë i kulturës së debatit është të përdorni gjithmonë një gjuhë etike, të pastër, të qartë dhe pa banalitete.
8. Rregulli numër tetë i kulturës së debatit është të qëndroni sa më larg përgjithsimeve dhe kur të merrni shembuj të niseni kryesisht prej eksperiencave tuaja.
9. Rregulli numër nëntë i kulturës së debatit është të mbani gjithmonë një mendje hapur, për të marrë në konsideratë çdo pikëpamje të ndryshme nga tuaja.
10.Rregulli numër dhjetë i kulturës së debatit është të mos merrni pjesë në asnjë debat mbi të cilin nuk keni interes.

Shkroi: Stop Injorancës !

A mos vallë jemi duke bërë hapa pas?

Dje, Ministria e Drejtësisë paraqiti paketën e re të ndryshimeve në Kodin Penal, ku propozohen masat më të ashpra që ka patur ndonjëherë ligji shqiptar për disa lloje krimesh që vazhdojnë të trondisin shoqërinë shqiptare.

"Kushdo që vret një efektiv policie nuk mund të ketë ndëshkim më pak se 38 vjet burg, kushdo që vret policin do të ketë burg përjetë, pa të drejtë lirimi me kusht", tha ministri i Drejtësisë, Eduard Halimi.
Rritja e dënimit duke llogaritur minimalen 38 vjet dhe maksimalen burg i përjetshëm është edhe për vrasjen për gjakmarrje.

Kush vret një grua, një vajzë brenda familjes, jo më pak se 38 vjet burg deri në burgim përjetë. Por, minimumi 38 vjet parashikohet në paketë.

Për personat që kapen për armëmbajtje pa leje paketa parashikon 10 vjet burg.
“Kush kapet me armë në publik, ka mjetin për t’u kthyer në vrasës apo grabitës potencial për jetën e njeriut. Me armë në publik nuk mund të dënohet më pak se 10 vjet burg. Kush del me armë zjarri në Pazar minimali është 10 vjet dhe nuk e ndihmon as gjykata as prokurorja as avokati, të dalë më parë se 10 vjet nga burgu”.

"Ministria e Brendshme e ka konsideruar dhe e konsideron ndërhyrjen për saktësimin e ashpërsimin e masave të dënimit, si një reagim energjik dhe efikas të shtetit, që do të ketë ndikim të menjëhershëm në parandalimin e veprave penale dhe gjithashtu në uljen e tyre.

Për të kuptuar se sa efekt do të kenë realisht këto masa të rrepta për të parandaluar rritjen e kriminalitet, ne duhet fillisht të kuptojmë arsyet e tij.
Dimë shumë mirë se shtetet më të zhvilluara sot në botë dhe me shifra të ulta krminaliteti, nuk njohin në legjislacionet e tyre dënime mbi 25 vjet. Mjaftoj të përmendimin këtu pikërisht rastin e masakrës në Norvegji, ku përgjegjësi i saj Breivik në 24 gusht të 2012-ës u dënua me 21 vjet burgim, që përbënte edhe dënimin maksimal në Norvegji.

Nga ana tjetër kemi plot shtete të cilat aplikojnë ende gjykimin mesjetar të dënimit me vdekje dhe krimi nuk ka arritur të parandalohet.
Sigurisht që kjo paketë mund të ketë një efekt zbutës të kriminalitetit, por jo të gjitha krimet ndodhin si pasojë e dënimeve "të ulta", parashikuar në legjislacionin shqiptar.

Me kriminalitet nuk nënkuptohen vetëm krimet ordiniere, vjedhjet në rrugë, vjedhjet e bankave apo të pasagjerëve të autobusëve. Shoqëria shqiptare si fillim ka humbur besimin tek sistemi i drejtësisë, ka humbur besimin se ky sistem mundet të godasë ndonjëherë krimet e njerëzve me pushtet.

Krimi është një pasojë, pasojë e disa shkaqeve të cilat e shtyjnë qytetarin të arrijë deri në vepra të ndryshme penale, po për aq kohë sa shoqëria jonë do të merret me pasojat duke neglizhuar faktorët e vërtetë të kriminalitetit, ne nuk po bëjmë asgjë tjetër veçse pretendojmë se kjo tenxhere me presion e vendosur mbi zjarr, nuk do të pëlcasë në rast se kapakun e mbyllim më fort.

Shkroi: Stop Injorancës !

Gonxhet e ftohta të marsit

Më shumë se vdekja e artistit simpatik dhe të paharrueshëm Roland Trebicka, mua më tronditi vdekja e 11 vjeçarit Anxhelo Halili në fshatin Zenelaj të Tiranës. Ashtu i brishtë, emotiv dhe delikat vendosi plot vullnet të varë veten bashkë me jetën e tij të shkurtër në litarin e lidhur në degën e një kumbulle ende të sapopaçelur marsi. Sherret mes prindërve dhe divorci i tyre ia gjymtuan jetën.
Ndryshe nga artisti i famshëm Trebicka, Anxhelo ishte një vocërrak anonim dhe i varfër, lindur e rritur dekadën e fundit në një vend ku përditë luhen tragjedi, komedi dhe tragjedi sërish.
Rolandi ishte dhe mbeti aktor, artistikisht aktor, pra imitues rolesh, ndërsa Anxhelo ishte vetë roli, jo aktori.
Sa herë kthehej nga shkolla në shtëpi e mundohej të shihte televizor, Anxhelo lebetitej nga teta Jozefina dhe dialektologjia e saj patetike e oratorisë. Sa herë kthente kanal i shfaqej xhaxhi Sala duke mallkuar e kërcënuar si gore e keqe. Ndërkohë që mundohej të gjente kanalin e filmave vizatimorë pa dashje shihte xhaxhi policat që vriteshin në mes të rrugës nga kriminelët. Pastaj në një tjetër kanal shihte xhaxha të tjerë polica me kokë e me bark të deformuar me turshi, me raki, me çifteli. I lebetitur shkonte të shtrihej në krevatin e tij të vogël dhe mbulonte kokën me kuvertë për të harruar imazhin e pamjeve tragjike por…
Sherret mes mamit dhe babit të tij, sharjet, dhuna e pastaj divorci i tyre e lebetisnin më keq e mundohej të qante nën zë i tmerruar. Nuk flinte dot as gjatë natës e teksa i gëzohej vajtjes në shkollë mëngjesin tjetër, shqetësohej përsëri kur si turmë bagëtie i merrnin edhe atë edhe gjithë fëmijët e tjerë të shkollës e forcërisht i nxirrnin te rruga e fshatit ku bëhej mitingu i partisë.
Anxhelo Halilit po i pështirosej koncepti prej fëmije i bashkëjetesës. Në shtëpi mami dhe babi që thereshin e vriteshin, në televizor qeveria dhe opozita që thereshin e vriteshin. Nuk e imagjinonte dot më gjatë se dy të kundërta mund të bashkëjetojnë në paqe dhe në harmoni. Dy të kundërta ndryshe nga ligjet e natyrës e shkencës, në këtë vend nuk aplikohen dot.
-Do të të vras! i thoshte babi, mamit.
-Do t’ua bëj sërish si më 21 janar! i thoshte xhaxhi Sala teta opozitës.
Anxhelo dhe të tjerë moshatarë u ritën me pezm dhe herë-herë pezmatimi i një fëmije është i keq, i keq sa edhe tragjik.
Pjesë e kësaj klime të ndotur, dikush nga ata rritet dhe nesër bëhet vrasës, dikush tjetër i brishtë por më trim mbyll hesapet me veten dhe të vetët qysh tani.
Ndaj të martën e parë të muajit të tretë të motit 2013, Anxhelo lidhi litarin te dega e kumbullës në oborrin e shtëpisë së tij. Më pas litarin e kapërdiu si shall rreth qafës së hollë, të bardhë, i shkeli syrin një gonxheje të bardhë çelur te dega dhe u lëshua i tëri. Anxhelo nuk iku i vetëm. Gonxhja e llahtarisur shqeu petalet e njoma e iu derdh mbi flokë.

*facebook.com/bledi.mane
twitter.com/blediMANE

E pazakontë, jeton në të njëjtën shtëpi me burrin e të dashurin

Njerëzit mendojnë se është diçka e pazakontë, por unë i dua të dy meshkujt dhe nuk mund të zgjedh dot mes tyre”. Kështu shprehet 33-vjeçarja Maria Butzki, nëna e dy fëmijëve, e cila bashkëjeton në të njëjtën shtëpi me burrin dhe të dashurin e saj.

Kur Maria braktisi bashkëshortin e saj, Paul, për një tjetër mashkull, ajo ndjeu shumë mungesën e tij dhe në të njëjtën kohë nuk mund të jetonte dot pa të dashurin e ri, Peter Gruman.

Kështu, mendoi një zgjidhje dhe Peter u transferua për të jetuar në shtëpinë e saj në Barking, Londër.

Tani 33-vjeçarja jeton me bashkëshortin, dy fëmijët si dhe të dashurin e ri, Peter.

“Kur u ndava me Paul, ndjeva një boshllëk në jetën time. Por edhe ideja se nuk do të shihesha kurrë më me Peter më thyente zemrën. Kështu që jetesa me të dy meshkujt në të njëjtën shtëpi ishte e vetmja zgjidhje”, shprehet gruaja.

Ndërkohë që Paul shprehet për të dashurin e ri të gruas: “Peter është njeri i mirë. Kur Maria u takua me të për herë të parë, unë u ndjeva shumë keq. Por, pasi e njoha nga afër, kam kuptuar se kemi shumë gjjëra të përbashkëta. Të dy adhurojmë peshkimin dhe gjithashtu ai është si një baba zëvëndësues për fëmijët e mi”.

Ndërsa Peter shprehet se në këtë familje ndjehet mirë: “Shkojmë mirë. Nuk jemi xhelozë për njëri-tjetërin për Marian”.

Peter fle në divan, Paul në një dhomë tjetër, ndërsa Maria e ndan dhomën e gjumit me dy vajzat e saj.

“Asnjëherë nuk kemi fjetur të tre në të njëjtin shtrat. Nëse Paul nuk është në shtëpi, Peter dhe unë kemi kryer marrëdhënie intime dhe e kundërta,” shprehet gruaja. (Tema)

50% e të rinjve shqiptarë duan të emigrojnë

Fondacioni Fridrih Ebert publikoi një studim mbi mendimet e rinisë shqiptare për të sotmen dhe të ardhmen e afërt, bazuar tek një sondazh i gjerë në të gjithë territorin e vendit. Sipas këtij studimi, të rinjtë nuk duket se kanë ndonjë ndikim në rrjedhën e ngjarjeve, derisa shprehen skeptikë për shumicën e pyetësorit.
Studimi ka nxjerrë që më shumë se 50 përqind e të rinjve janë të gatshëm të emigrojnë jashtë vendit dhe afërsisht po aq mendojnë se përmirësimi ekonomik i Shqipërisë në 10 vitet e ardhshme do të jetë modest, por gjithsesi, sipas tyre, ajo mund të jetë anëtare e BE-së brenda dekadës së ardhshme.
“Më shumë se gjysma e rinisë është gati të lërë vendin. Nuk mund të përfytyrohet. Në një vend të mbështetur tek brezat e rinj, gjysma e rinisë dëshiron të ikë nga këtu. Më mirë një kamarier në Itali se sa pastrues makinash në Shqipëri, mendojnë ata,” thotë Frank Hantke, drejtues i fondacionit Fridrih Ebert.
“Kjo është e jashtëzakonshme. Ata mendojnë se vendi i tyre nuk i ofron shanse brezit të ri, edhe pse ata janë shumica në Shqipëri”.
Midis shumë pyetjeve të tjera mbi familjen, fenë, shoqërinë dhe arsimin, të rinjtë zbulojnë një mosbesim të madh ndaj politikës. Vetëm 10 për qind e tyre janë të interesuar për politikën, dhe po aq besojnë se vota e tyre ka rëndësi për mënyrën se si drejtohet qeverisja qendrore. Të rinjtë shqiptarë janë mjaft aktivë në procese zgjedhore; ata marrin pjesë nëpër fushata dhe 93 për qind e tyre votojnë rregullisht, por vetëm 3 për qind e tyre ndjehen të përfaqësuar në politikë prej të rinjve.
“Të rinjtë nuk i besojnë politikanët, të rinjtë nuk besojnë në asnjë organizatë politike, ata nuk besojnë askënd,” thotë Frank Hantke, përfaqësues i fondacionit.
“Rinia nuk beson partitë politike, por ata anëtarësohen në to vetëm për të gjetur një punë, dhe ky është pragmatizëm i pastër. Ky është problemi kryesor që shihet në Shqipëri. Ata nuk kanë besim tek aftësitë e veta, por ata kanë nevojë që të kapin një punë që të kenë një të ardhme. Të rinjtë e dinë se gjërat nuk janë në rregull, megjithatë e vetmja mënyrë që të kenë një punë është që të përzihen në këtë realitet, sepse përndryshe ngelin të përjashtuar. Në vendet perëndimore është krejt e kundërta. Të rinjtë e kanë vetë në dorë të shtojnë shanset e veta”, thotë ai.
Dëshira për pjesëmarrje vullnetare në komunitet është vetëm 16 përqind, dhe shumica e të rinjve e mendojnë përfshirjen në organizata joqeveritare thjesht si një burim të ardhurash dhe si mënyrë punësimi.
Për sociologët në takim është paradoksal fakti që ndërsa rinia shqiptare shprehet pro një emigrimi masiv jashtë vendit, dhe se nuk kanë besim tek politika dhe administrata, nga ana tjetër, rreth 50 për qind e tyre pohojnë se do ta pëlqenin një vend pune në administratën publike, madje kjo ka tendencë rritje sa më shumë rritet mosha dhe niveli i studimeve të larta.
Të rinjtë shqiptarë nga ana tjetër dalin nga ky studim se janë shumë të lidhur me familjen. Rreth 80 për qind e tyre, të varfër apo të pasur, jetojnë pranë prindërve dhe po aq e mendojnë veten pas disa vitesh të lidhur në martesë me moshatarë të tyre. Një tjetër zbulim tregon se mbi 60 për qind e të rinjve shqiptarë kanë të njëjtat bindje politike me ato të prindërve.
Burimi kryesor i informacionit për rininë është televizioni, ndërsa interneti përdoret thjesht për argëtim nga 80 për qind e tyre, ndërsa vetëm 20 për qind e tyre e përdorin atë për punë. Ky studim i Fondacionit Fridrih Ebert është i pari që shqyrton në detaje aq të hollësishme psikologjinë dhe mendimet e të rinjve shqiptare, duke i intervistuar për pothuaj çdo dilemë të tyre./VOAAdresa e fondacionit: http://www.fes.org.al/