I lirë për të qenë skllav

Në çastin e ngjizjes nuk na pyet kush nëse duam apo jo të vijmë në jetë.
Asnjë nuk na e merr mendimin, kur na përcaktohet gjinia.
Ditën kur vijmë në jetë, shenjën e horoskopit nuk e zgjedhim vetë.
Po ashtu as prindërit tanë, nuk i caktojmë ne, se cilët do të jenë.
Na vendosin një emër e një mbiemër, sipas qejfit të tyre.
As vendin ku lindim e në cilën pjesë të globit do rritemi, nuk mundet ta zgjedhim.
As gjuha që do flasim dhe as identiteti etnik nuk varet prej preferencave tona.
As racën e ngjyrën, nuk e zgjedhim vetë...

Indoktrinohemi me ideologji politike e fetare para se të arrijmë moshën e pjekurisë kur të jemi të aftë të vendosim vetë dhe kur kjo moshë vjen, është thuajse plotësisht e pamundur të dalim jashtë trashëgimisë e traditës familjare.
Ndjekim një shkollë, një arsim që nuk e përzgjedhim vetë.
Marrim njohuri, dituri e arsyetime me të cilat duhet të biem domosdoshmërisht dakord.
Bëjmë kurse private për të plotësuar ëndrrat e prera në mes e pasionet e parealizuara të prindërve tanë.
Prezantohemi me një sistem për të cilin jo vetëm nuk jemi pyetur, por mbase as nuk jemi dakord.
Delegojmë përfaqësues të cilët jo vetëm që nuk janë të interesuar të përfaqësojnë shqetësimet tona, por me veprimtarinë e tyre na shtyjnë ti urrejmë sikur ti kishim armiq.
Kufizohemi me anë të parave në çdo aspekt jetik.
Madje as vdekjen tonë nuk lejohemi ta vendosim vetë.
Dhe po ta vini re, për aq kohë sa janë të tjerët ata që vendosin për çdo aspekt të jetës tënde, gjithçka shkon kaq në rregull.

Problemi nis pikërisht atëherë kur ti kupton se për jetën tënde mund dhe duhet të vendosësh... ti vetë.
Shkroi: Stop Injorancës !