Gjyshja ime !

Më mësove të ec, të hedh hapat e para në jetë, kur ti mezi hiqje zvarrë tuat. Më mësove të jem e duruar, kur ti brenda teje rënkoje nga dhimbjet e sëmundjet. Më mësove të dua njerëzit, kur ti vetë vuaje nga mospërfillja e tyre.

Më mesove te jem e edukuar kur te gjithe te therrisnin “plake”, me mesove te jem e gezuar, kur ti vuaje nga hidherimi qe te kishin shkaktuar bijte e tu, te ikur larg . Me mesove te dua me shume mamin dhe babin, kur ti beje rolin e tyre. Me mesove te belbezoj fjalen "mami", me mesove te dua jeten kur ajo te kishte sjelle ty shume goditje. Me mesove te ngrihem pas nje rrezimi, kur tashme fuqite e tua ishin te shteruara nga ngritjet e detyruara te jetes. Me mesove te jetoj, kur ti ishe ne vitet e fundit te saj...

Me kujtohet kur me krijoje kukulla prej lecke e ndersa mua me pelqenin me shume ato qe me blinte mami ne dyqan. Kur me qortoje per gabimet ndersa une ta ktheja “ti nuk je ime eme qe te me thuash se c'duhet te bej”. Kur me kendoje ninulla dhe une te imitoja zerin e stonuar. Kur me tregoje perralla dhe une qeshja me dialektin tend jugor. Kur me gatuaje gjellen time te preferuar, ndersa une te thoja qe dua te blej nje cokollate.
Me kujtohet fytyra jote lutëse, kur me therrisje qe te mos luaja me, sepse ishte erresuar. Ndersa une, ta ktheja thjesht me nje “ohuuu dhe ti nena”.

Me kujtohet kur buzeqeshje sa here qe une flisja ndonje gje te mencur, ndersa une te pyesja paturpersisht per dhembet e rene...

Me kujtohet kur me keshilloje qe te vishja xhupin kur dilja perjashte, ndersa une hiqja edhe trikon qe kisha veshur. Kur beje punet e shtepise ndersa une hyja me kepuce ne tapet. Me kujtohet kur gatuaje buken dhe une shperndaja miellin neper shtepi . E me pas vrapoja per ti shpetuar ndeshkimit tend ndersa ti mundoheshe te me ndiqje pas, me frymemarrjen tende te mundimshme.
Me rrite si nene pa pasur perparesite e saj...Me ushqeje pa pasur qumesht ne gji... Me vije ne gjume me mundime pa fund.
Pyes veten si ia beje kur une qaja pa pushim? Si me qetesoje? Ti luaje rolin e nje nene, por perballoje mundin e nje gjysheje... Ne nje moshe kur forcat dobesohen, fillojne te te braktisin dhe ti forcat e fundit te jetes tende i dhe edhe per mua.

Sot pas kaq shume vitesh kuptoj qe gjoksi yt pa qumesht ishte i mbushur plot me dashuri, dashuri qe te ushqen dhe te rrit me mire se cdo ushqim, dashuri qe te lumturon me shume se cdo dashuri tjeter.
Kur isha e vogel nuk e dija qe ai zeri yt i stonuar do ishte melodia me e bukur qe do degjoja ne jete...Nuk e dija qe ninullat e tua do ishin me te bukura se tingujt e moxartit apo bethovenit. Nuk e dija qe thirrjet e tua do ishin te vetmet qe do u pergjigjesha me deshire. Nuk e dija qe lutjet e tua per te veshur xhupin do ishin perkujdesjet me te medha qe kam marre ndonjehere ne jete. Nuk e dija qe qortimet e tua do ishin me te butat qe kam degjuar, kukullat e tua do ishin me te dashura se cdo kukull.
Nuk e dija qe ne asnje restorant nuk do te gatuante gjelle aq te mira sa te tuat...
Po ta dija....nuk do kerkoja kurre cokollata, as embelsira, as akullore...

Nuk e dija qe buzeqeshja jote do ishte me e magjishmja, me e bukura, me e dashura, me e sinqerta, me qetesuesja, me e domosdoshmja per mua. Po ta dija, do te te kerkoja te mos vrenjteshe kurre.
Nuk e dija qe do doja kaq shume te kthehesha pas ne kohe. Po ta dija ...do jetoja cdo sekonde, s'do flija fare ne dreke, dhe as nuk do rrija te luaja derisa te errej.
Nese do degjoja serish zerin tend “vishu se ben ftohte” , do i lutesha Zotit te mos shkrinte akujt.
Nese do shihja serish fytyren tende te buzeqeshte do vuaja edhe vete per te te bere ty te lumtur.

Sot nuk e di pse të dua kaq shumë, nuk e di pse mami është xheloze për ty, nuk e di pse njerëzit habiten që unë të dua kaq shumë. Mbase mbase e di...ata nuk kanë pasur kurrë gjyshe si TI...

Shkroi anëtarja AJO UNE, redaktoi: Stop Injorancës
http://www.youtube.com/watch?v=ghPUQq87pnY