Përshëndetje të dashur shqiptarë.
Në këtë ditë të bukur me diell, më erdhi ndërmend të bëjmë një përmbledhje të shkurtër të së kaluarës tonë të vështirë, për të përmendur kështu të gjitha sukseset dhe arritjet tona.
Kemi kaluar vërtetë sfida të mëdha, por vlen për tu përmendur fakti se të bashkuar, ne dinim të korrnim vetëm suksese. Le të kthehemi një çast tek e kaluara jonë e errët, duke prekur hap pas hapi sfidat tona të fituara.
Ishin vite të gjatë tranzicioni dhe pasi mposhtëm me vullnetin tonë të lirë diktaturën komuniste, e gjithë Europa i bëri thirje shtetit Shqiptar, që një pjesë së kësaj popullsie vitale, ta merrte borxh për disa dekada në shtetet e tyre, për të rigjeneruar popullsinë e plakur e të pamotivuar të saj. Gjatë kësaj kërkese, shtetet europiane u zotuan njëkohësisht që do ti trajtonin shqiptarët ashtu si ata e meritonin, duke i ngarkuar nëpër anije moderne, ku nënat dhe fëmijët qëndronin në suita të veçanta dhe Sibiljet italiane i shoqëronin për një udhëtim sa më komod dhe të sigurtë.
E sapo shqiptarët u shpërndanë nëpër të gjitha shtetet e plakura të Europës, gjithçka ishte bërë gati tashmë. Ata u rehabilituan nëpër banesat më moderne siç i takonte këtij populli fisnik, të cilit Europa i detyrohej aq shumë, në çdo aspekt human.
Europa ishte e ndërgjegjshme për rolin e pazëvendësueshëm që ky popull kishte dhënë në kulturë, histori, gjuhësi.
Ishte koshientë që shqiptarët ishin populli i vetëm në botë që kurrë nuk kishte përndjekur çifutët, që kurrë nuk kishte ndezur një luftë, që kurrë nuk ishte vrarë për besimin fetar duke qenë shembull absolut i tolerancës. Ishte e ndërgjegjshme që shqiptari armikun kurrë nuk e kishte vrarë pas shpine, por kur e kishte çarmatosur e kishte lënë të lirë të kthehej nga kishte ardhur, apo në rastin e Italisë fashiste, madje edhe e kishte strehuar e mbrojtur.
Nuk mund të shpjegohej ndryshe fakti se shqiptarët sapo u përhapën nëpër botë, për ta u rezervuan vendet më të privilegjuara e kyçe të punësimit, kryesisht si punjonjës social ndaj prostituave të dhunuara, në policinë e antidrogës dhe ballë për ballë në luftën ndaj rrjeteve kriminale të organizuara.
Europa e dinte mjaft mirë historinë e shqiptarëve, karakterin e tyre. I njihte mjaft mirë krimet që ishin bërë ndaj tyre dhe ky ishte rasti i volitshëm për te shlyer sadopak këto vuajte shumëshekullore, që arrinin kulmin paradoksal me qindra e qindra shqiptarë të helmuar, për një abetare.
Mjafton të flisje shqip që të gjithë të të shikonin me një konsideratë supreme dhe të të ofronin pa kushte miqësinë e tyre. Të thoje se je shqiptar e vjen nga Shqipëria, europianët të ngjiteshin si mushkonjat pas dritës, për tu bërë mik me ty, për të mësuar prej teje, si një dëshmi e gjallë historike që shqiptari ishte.
Në gjitha shtetet ku shqiptarët u ftuan të kontribuojnë u duk ndjeshëm ndikimi i tyre. Emrat shqiptarë u bënë më të preferuarit tek të huajt, të cilët duke mos u mjaftuar me kaq, filluan të vendosin si lëndë me detyrim shqipen, nëpër të gjithë gjimnazet e tyre. Kjo ishte domosdoshmëri për shkencën dhe kulturën. Europianët nisën kështu të studiojnë dhe të mësojnë gjuhën nënë, e cila kishte lindur të gjitha gjuhët indoeuropiane.
Ndër këto shtete, ku shqiptarëve iu përgjëruan të kolonozonin, një vend special luante shteti grek. Dashuria e tyre ndaj shqiptarëve aty ishte speciale dhe kjo ishte madje edhe çështje shtetërore.
Shkroi: Stop Injorancës
Në këtë ditë të bukur me diell, më erdhi ndërmend të bëjmë një përmbledhje të shkurtër të së kaluarës tonë të vështirë, për të përmendur kështu të gjitha sukseset dhe arritjet tona.
Kemi kaluar vërtetë sfida të mëdha, por vlen për tu përmendur fakti se të bashkuar, ne dinim të korrnim vetëm suksese. Le të kthehemi një çast tek e kaluara jonë e errët, duke prekur hap pas hapi sfidat tona të fituara.
Ishin vite të gjatë tranzicioni dhe pasi mposhtëm me vullnetin tonë të lirë diktaturën komuniste, e gjithë Europa i bëri thirje shtetit Shqiptar, që një pjesë së kësaj popullsie vitale, ta merrte borxh për disa dekada në shtetet e tyre, për të rigjeneruar popullsinë e plakur e të pamotivuar të saj. Gjatë kësaj kërkese, shtetet europiane u zotuan njëkohësisht që do ti trajtonin shqiptarët ashtu si ata e meritonin, duke i ngarkuar nëpër anije moderne, ku nënat dhe fëmijët qëndronin në suita të veçanta dhe Sibiljet italiane i shoqëronin për një udhëtim sa më komod dhe të sigurtë.
E sapo shqiptarët u shpërndanë nëpër të gjitha shtetet e plakura të Europës, gjithçka ishte bërë gati tashmë. Ata u rehabilituan nëpër banesat më moderne siç i takonte këtij populli fisnik, të cilit Europa i detyrohej aq shumë, në çdo aspekt human.
Europa ishte e ndërgjegjshme për rolin e pazëvendësueshëm që ky popull kishte dhënë në kulturë, histori, gjuhësi.
Ishte koshientë që shqiptarët ishin populli i vetëm në botë që kurrë nuk kishte përndjekur çifutët, që kurrë nuk kishte ndezur një luftë, që kurrë nuk ishte vrarë për besimin fetar duke qenë shembull absolut i tolerancës. Ishte e ndërgjegjshme që shqiptari armikun kurrë nuk e kishte vrarë pas shpine, por kur e kishte çarmatosur e kishte lënë të lirë të kthehej nga kishte ardhur, apo në rastin e Italisë fashiste, madje edhe e kishte strehuar e mbrojtur.
Nuk mund të shpjegohej ndryshe fakti se shqiptarët sapo u përhapën nëpër botë, për ta u rezervuan vendet më të privilegjuara e kyçe të punësimit, kryesisht si punjonjës social ndaj prostituave të dhunuara, në policinë e antidrogës dhe ballë për ballë në luftën ndaj rrjeteve kriminale të organizuara.
Europa e dinte mjaft mirë historinë e shqiptarëve, karakterin e tyre. I njihte mjaft mirë krimet që ishin bërë ndaj tyre dhe ky ishte rasti i volitshëm për te shlyer sadopak këto vuajte shumëshekullore, që arrinin kulmin paradoksal me qindra e qindra shqiptarë të helmuar, për një abetare.
Mjafton të flisje shqip që të gjithë të të shikonin me një konsideratë supreme dhe të të ofronin pa kushte miqësinë e tyre. Të thoje se je shqiptar e vjen nga Shqipëria, europianët të ngjiteshin si mushkonjat pas dritës, për tu bërë mik me ty, për të mësuar prej teje, si një dëshmi e gjallë historike që shqiptari ishte.
Në gjitha shtetet ku shqiptarët u ftuan të kontribuojnë u duk ndjeshëm ndikimi i tyre. Emrat shqiptarë u bënë më të preferuarit tek të huajt, të cilët duke mos u mjaftuar me kaq, filluan të vendosin si lëndë me detyrim shqipen, nëpër të gjithë gjimnazet e tyre. Kjo ishte domosdoshmëri për shkencën dhe kulturën. Europianët nisën kështu të studiojnë dhe të mësojnë gjuhën nënë, e cila kishte lindur të gjitha gjuhët indoeuropiane.
Ndër këto shtete, ku shqiptarëve iu përgjëruan të kolonozonin, një vend special luante shteti grek. Dashuria e tyre ndaj shqiptarëve aty ishte speciale dhe kjo ishte madje edhe çështje shtetërore.
Shkroi: Stop Injorancës
4 comments:
GEZUAR 1 PRILLIN!
Shume i bukur shkrimi!! Vetem mos e lexoje ndonje qe nuk e ka provuar emigrimin se ka per ti besuar te gjitha!!
Faleminderit Gersiard, shumë shpejt do postojmë edhe pjesën e dytë.
Shumë shkrim interesant dhe i përshtatshëm për ditën e sotme.Shpresoj mos të vononi shumë për pjesën e dytë,edhe pse pak a shumë ideja është se për çfarë mund të flitet...
Post a Comment