Shqiptarët, serbët e lapidarët

Shqiptarët gjithmonë i kanë trajtuar me respekt të kapurit rob në luftë, të rënët duke i varrosur dhe të varrosurit duke mos ia përçudnuar varrin.

Nga ana tjetër njihen mizoritë serbe ndaj robërve shqiptarë, përdhunimet e bajonetat tek gratë shtatëzëna, dëmtimi i varrezave jo vetëm të shqiptarëve, por edhe të varrezave të tyre (skenari i vitit 1981) për të manipuluar opinionin ndërkombëtar dhe për të ndezur gjakrat mes popujve. Pa harruar këtu ç'ka pamë para disa ditësh, heqjen e përmendores së heronjve shqiptarë në Preshevë.

Në foto: 5 heronjtë e Vigut tek sheshi i plehrave në Shkodër.

Shkroi: Stop Injorancës !

Takim sekret "Hashim HAXHI Thaçi - Rexhep TAHIP Erdogani"

Me shumë gjasa, nisur nga gjendja e tensionuar e krijuar në Preshevë, Kryeministri i Kosovës Z. H. Thaçi ka kryer një vizitë zyrtare një ditore në Ankara, ku është pritur nga Kryeministri i Republikës së Turqisë, Recep TAHIP Erdogan dhe takimi ka zgjatur rreth dy orë duke u mbyllur pa deklarata për gazetarët.

Nuk e di pse kur pashë foton e takimit, më erdhi ndërmend vetvetiu poezia "Shqipëtar" e Andon Zako Çajupit... (S.I)

Shqipërin' e mori turku,
i vu zjarr!

Shqipëtar, mos rri, po duku,
shqipëtar!

Mjaft punove për të tjerë,
o fatkeq!
Kujto vendin tek ke lerë
dhe tek heq.

Të ka bërë perëndia
luftëtar,
si s'të lodhi robëria,
shqipëtar!

Erdhi dita të ngresh kokë,
të kërkosh
lirinë, bashkë me shokë
të lëftosh!

Mos bëni si keni bërë
gjer më dje,
por të lëftoni të tërë
për Atdhe.

Pesëqind vjet kemi rruar
me pahir,
Lidhurë me kemn' e duar
me zinxhir!...

Myslyman' e të krishterë
jemi keq!
Të ngrihemi që të tërë,
djem e pleq!

Të ngrihemi të dëftojmë
trimëri;
ja te vdesim ja të rrojmë
për liri!

O moj Shqipëriz' e dashur,
mëmëdhe,
Të shoh me buzë të plasur,
si më sheh.

U shkretove anembanë,
Shqipëri,
se shqiptaret s'kanë
dashuri.

Gjithë djemtë që ke qarë
dhe mban zi,
për Morenë janë vrarë,
për Turqi!

Zhvish rrobat e robërisë,
mëmëdhe,
vish armët e trimërisë
se ke ne!

Ku shkuan 1 milion eurot e dhëna për muzeun?

TIRANE - Mozaiku më i madh në Shqipëri, realizuar në fasadën e Muzeut Kombëtar, vepër unikale e artistëve shqiptarë, filloi të rrëzohet dy ditë më parë. Shiu i dendur zbuloi papritmas faktin që ky mozaik ishte lënë në mëshirë të fatit edhe pse gjendej në mesin e Tiranës. I mbani mend skelat me banderolën e fytyrës së qeshur të kryeministrit tonë? E pra, poshtë banderolës që mbulonte fasadën për muaj me radhë, skelat ishin ngritur për të restauruar mozaikun.

Ca fonde donatorësh ishin lëvruar, por me sa duket askush nuk vuri dorë në këtë mozaik. Një tjetër vepër e trashëgimisë së shqiptarëve po dëmtohet rëndë. Kësaj radhe nuk ishin hajdutët që hynë për ta prishur. Mozaiku kishte edhe rojë, po kishte edhe drejtor që paguhet për ta mbrojtur. Mozaiku po prishet nga indiferenca dhe kusaria e pushtetit tonë, i cili nuk po lë gjë pa vjedhur. E mbani mend Ministrin, i cili do të flasë vetëm në datën 23 qershor? Ministri na tha se kisha në Shpat ishte në një vend të humbur.                                                   Po tani z.Ministër, çfarë mund të thoni? Z.Ministër, a mund të na thoni se ku shkuan paratë e restaurimit të mozaikut? Po fondi prej 1 milion eurosh që ka dhënë UNDP për këtë muze? UNDP-ja, sigurisht që duhet të flasë publikisht se ku shkuan paratë e qeverisë spanjolle për Muzeun Kombëtar, pasi nuk është normale që, paratë e donatorëve shkojnë për rrush e kumbulla dhe askush të mos mbajë përgjegjësi.

(er.nu/GSH/BalkanWeb)

“Me Shqipërinë jemi në luftë, kur të vijmë në pushtet do të çlirojmë Epirin e Veriut”

Kjo është deklarata që ka bërë deputeti i partisë ultra-nacionalist të Agimit të Artë, Chris Pappas.
Deputeti grek ka bërë një deklaratë të tillë gjatë intervistës së dhënë për Artur Zhejin.
Mediet greke , të cilat raportojnë një lajm të tillë, theksojnë se intervista do të transmetohet së shpejti në televizionin “News24” dhe do të publikohet në “Gazetën Shqiptare”. Këto mediet konsiderohet si “anti-greke”.
Mediet greke pretendojnë se në fakt Pappas nuk ka thënë fjalë për fjalë këtë gjë por fjalët e tij janë deformuar me qëllim keqinformimin e opinionit në Shqipëri.
“Shqiptarët do t’i përzëmë nga Greqia”
Njihe armikun tënd. Në një intervistë për “Shekulli-n”, Kristo Papas, i shërben më së miri këtij qëllimi. Kjo nuk është forcë e re politike, as idetë e saj shoviniste dhe raciste. Etërit e tyre bënë Megalidhenë vranë priftërinjtë që bënin meshat shqip. Pasuesit monarkofashistët zbatuan planin dhe masakruan e përzunë çamët nga trojet e tyre, sulmuan Shqipërinë më 1949.
Të bijtë e tyre vranë ushtarakët tanë më 1994 në incidentin e Peshkëpisë. Rreziku qëndron te fakti që neonazistët janë parti parlamentare dhe ndikojnë sistematikisht në politikat e qeverisë, nxisin tensionimin e raporteve mes dy vendeve. Ekzistenca e këtyre nacionalistëve dhe e tezave shoviniste që cenojnë sovranitetin dhe dinjitetin tonë, do t’i japë ushqim edhe nacionalizmit shqiptar si një reagim i natyrshëm.
Kush është Papas, njeriu i shpallur nongrata nga shteti ynë, ç’ka bërë kundër Shqipërisë, çfarë kërkon partia e tij neonaziste në Shqipëri? Fillimisht, po ju themi se në dejet e tij rrjedh gjak shqiptar. Të parët e tyre ishin heronjtë e revolucionit grek dhe morën si dhuratë pabesinë. Nipërit e tyre kanë humbur identitetin dhe nuk dinë ç’kërkojnë. Ndiqni intervistën, për të kuptuar neonazizmin që po rritet te fqinji ynë jugor.
http://shekulli.com.al/web/p.php?id=13529&kat=100Shekulli Online/Përgatiti: F.S

Bashkimi Kombëtar e pushteti i Berishës

Zgjidhja e vetme për shqiptarët është bashkimi në një shtet të vetëm. s.b
Bashkimi i shqiptarëve në një shtet është një ëndërr shekullore e shqiptarëve, por le të lutemi që ky Bashkim të mos na kushtojë me një pushtet të përjetshëm të Z. Berisha. Stop Injorancës

22 janar 2011-të! Dita kur në Shqipëri vdiq qytetaria

21 janar

Lumturia

Nuk mund të gjesh kurrë një njeri të lumtur, që kërkon të jetë i lumtur. Lumturinë padyshim do ta kërkojnë ata që nuk e kanë.

"Nuk bëhet ky vend"

"Nuk bëhet ky vend"
"Ça të bësh, jetojmë në Shqipëri"
"Si në Shqipëri"
"Shqiptar hesapi"

Nuk ka zot që ta kuptojë këtë vend!"


Situata ku ndodhemi dhe kjo elitë kulturore pubertale që kemi, po mbjell një sistem hipokrizie dhe paditurie publike, i cili mund të sjellë vrulle të pallogaritshme energjish destruktive në të ardhmen nga poshtë lart. Kjo sepse gradualisht, përveç kafepirjes së pafund, po kthehet në virtyt paaftësia për të interpretuar dhe kuptuar thelbësisht Shqipërinë.

Kjo lloj simulakre intelektuale e paplotësuar dhe e dekontekstualizuar, ka ngritur një rend shoqëror i cili ka tendencën të kryeje një pastrim të ri etnik të trojeve tona nga çdo njeri që ka nevojë jetike të respektojë veten e vet.
Pjesa më elegante ekzistenciale e këtij diskursi elitar arrin deri atje sa të artikulojë që pjesa më e madhe e njerëzve në ketë vend jetojnë kot.

E pra kjo kotësi e projektuar mbi të tjerët, mund të jetë tashmë duke instaluar një model humnere dhe hendekësh artificialë.

Realiteti nuk është absurd, as i yni, as i juaji, as i huaji, dhe pa një reflektim më të gjerë në këto procese identifikimi dhe rivlerësimi të vetes, rrezikojmë të mbetemi përjetësisht një vend qesharak. Jona Shanaj

Lexo të plotë: http://stopinjorances.blogspot.com/2010/08/absurdi-eshte-i-vdekur.html#ixzz2IPxPTXna

E vërteta nëpërmjet medias

Thonë rëndomtë që Media është pushteti i katërt.
Si mund të jetë media pushtet i katërt kur vihet në shërbim të pushtetit të parë? (S.I)


Të përpiqesh të kuptosh se ç'ndodh në botë, nëpërmjet leximit të gazetave, është njësoj si të përpiqesh të gjesh orën e saktë duke parë vetëm akrepin e minutave. Ben Hecht

Kur pakoment është një koment...

Çmenduri është të bësh gjithmonë të njëjtën gjë dhe të presësh rezultate të ndryshme. A. Anjshtajn

Të jetosh në Manhattan apo me Berluskonin, privilegj i Kamzës së varfër

-Të jetosh në rrugë me baltë, por me emra plot ngjyra si “Silvio Berluskoni”, “Nikolas Sarkozi” ose “Moxart” dhe të punosh në “Manhattan”, “Coca Cola”, “Paris”, “Meksikë” ose “Dubai”, është një privilegj që e kanë vetëm njërëzit e varfër të qytetit të Kamzës në Shqipëri, shkruan sot spanjollja e famshme ‘El Mundo’.

Në një reportazh të saj nga Kamza, 7 kilometra nga qendra e Tiranës, ‘El Mundo’ shkruan se Kamza befason emërtimin e rrugëve të saj, një ide që ka ardhur nga kreu i Bashkisë, Xhelal Mziu dhe anëtarët e tjerë të Këshillit Bashkiak, për të krijuar një qytet modern.

El Mundo thekson se Kamza nga 6.000 banorë që kishte para viteve ‘90, tashmë numëron 100.000 banorë duke e bërë qytetin e gjashtë më të madh në Shqipëri.

Gazeta thekson se ky qytet njihet si një bastion i Partisë Demokratike, aq sa edhe bulevardi kryesor i qyteti ka marrë emrin “Bulevardi Blu.”

“Në “Manhattan” fshatarët shesin presh, qepë, portokalle, mjaltë dhe pula të gjalla të rritura në oborr, ndërkohë në “Neë York” është tregu i veshjeve të përdorura. Në rrugën e pagëzuar me emrin “Londër” duhet të mbash mirë ekuilibrin, se ndryshe rrezikon të biesh në gropa të shumta me ujë dhe baltë, që në verë kthehen në re pluhuri.”- shkruan gazeta.

Më tej, ata që jetojnë në “Bruksel” “Uashington”, “Berlin” dhe “Milano” janë më me fat se banorët që jetojnë në rrugën “Silvio Berluskoni” që ngjan më shumë me një shteg fshati.

 Një banor i zonës është shprehur se emrat e rrugëve janë të qyteteve madhështore, por gjendja e tyre është si në Afrikë, ndërsa një student thotë se emrat duhet të jenë shqiptarë, por askush nuk i ka pyetur banorët për këtë.

Popullsia e Kamzës, theksohen në këtë reportazh, ka një moshë mesatare 27 vjeç, por vuajnë nga papunësia, margjinalizimi social, shërbimet joefikase shoqërore, dhe të ardhurat e familjes janë të bazuara kryesisht në disa dërgesa të emigrantëve shqiptarë, që po vijnë e po pakësohen për shkak të krizës, kryesisht në Greqi.

(d.b/BalkanWeb)

Respekti ndaj varreve

Duke ndjekur para disa ditësh filmin legjendar "Shpëtoni ushtarin Rajan" të 1998-ës më bëri shumë përshtypje skena e fundit e filmit që pasqyrohet nëpërmjet fotos tek varrezat e ushtarëve amerikanë, të rënë gjatë luftës së II-të botërore.

Ajo që më bëri përshtypje ishte pikërisht ecja mbi varre, duke shkelur mbi to dhe duke e fokusuar respektin tek Kryqi ku shënohen gjeneralitetet e të ndjerit.

Ne shqiptarët kemi komplet tjetër standart në nderimin e njerëzve që ndërrojnë jetë. Një standart që tregon një kulturë shumë fisnike, të lashtë e të vyer.
Mjafton të përmendim këtu një pasuri të çmuar nga folklori ynë, vajet, këndimin gjatë ceremonive mortore në nder të të ndjerit.
Ndahen në dhoma të ndryshme gratë nga burrat dhe trupi i të ndjerit që rri 24 orë në shtëpi, qëndron në dhomën e burrave.

Pastaj kemi edhe përkujtimoret të quajtura: të shtatat, të dyzetat (data e mbylljes së vizitave), 6 mujori, 1 vjetori etj.
Megjithatë, ritualet e mortit janë të shumëllojshme nga zona në zonë e krahina në krahinë dhe kështu do doja që në këtë temë secili prej jush të mundohet e të na sjellë karakteristika të ritualeve mortore që ju kanë mbetur në mendje dhe vlejnë ti mbajmë bashkarisht, qoftë për ti memorizuar në kujtesën tonë, në këto kohë kur globalizimi po përpin vrullshëm kultura të tëra.

Shkroi: Stop Injorancës !

Kur të gjithë janë kundra teje...

Këshillohet të dyshojmë më tepër tek përkufizimi i parë. (S.I)

Me gjoks përjashta kundër Papës

ROMË - "Homophobe, shut up (Homofob, mbylle gojën)!": me këtë thirrje në gjuhën angleze, drejtuar Papës, disa aktiviste të grupit feminist "Femen" janë zhveshur me gjoks përjashta në sheshin Shën Pjetër gjatë Angelus, kremtuar nga Benedikti XVI. Sipas mediave italiane, gratë që mbanin parrullat: “In Gay We Trust” (Tek Gay Ne Besojmë), më pas u ndaluan dhe u larguan prej aty nga policia.

Shekulli Online/M.A.

Shqiptarët do t’i përzëmë nga Greqia

Jeni kundër emigrantëve në Greqi. Madje kohët e fundit keni filluar me grupe të organizuara t’i përndiqni dhe dhunoni. Një përndjekje të tillë kanë pësuar dhe shqiptarët madje dhe janë dhunuar. Nuk i doni shqiptarët në Greqi?

Natyrisht që po. Ti ndjekim nga Greqia me autobusët e tyre ose me këmbë nga të njëjtat shtigje që na erdhën dhe na zunë derën. Duke bërë krime, vjedhur dhe duke urryer në të vërtetë çdo gjë greke. Shqiptarët kafshuan dorën që iu shtri për t’i ndihmuar dhe që iu dha një pjatë gjellë. Ata grabitjen e kanë në gen. Një nga sloganet tona, që dëgjohet në çdo takim tonin, është; “Nuk do bëhesh kurrë grek, shqiptar, o shqiptar”.

Kristos Papas është person i shpallur non grata në Shqipëri, por sipas disa sondazheve të fundit në Greqi, Partia Naziste Agimi i Artë fiton rreth 10% të elektoratit
Kristos Papas, lindi në Athinë në vitin 1962, me origjinë nga Lipa e Lakës të Sulit. Shfaqet krenar për origjinën e tij nga Epiri dhe që ka prejardhjen nga një familje që i ka dhënë Greqisë priftërinjtë dhe ushtarët. Gjatë bisedës me të Papas, deklaroi: “Jam krenarë që jam janiot nga Janina, por më shumë krenar që jam nga zona historike e Lakës në Sul. Madje po iu rrëfej se rrënjët e mia të thella para 200 vjetësh janë nga zona historike e “Vorioepirit”, Përmeti”.

Shekulli

Thithkat

M'u kujtua një e fortë që më ka ngjarë vite më parë në adoloshencën time dhe mendova ta ndaja këtu me ju, si e dielë që është, vonë gjithashtu dhe mbi të gjitha në fund le gjithashtu një informacion edukues për gjininë femërore.

Ishte hera e parë që ajo mori timonin gjatë preeleminareve tona. Pasi nxitimthi përfunduam gjysëm të zhveshur, nga buzët filloi të më rrëshqasë nëpër qafë e duke vazhduar në drejtim vertikal, poshtë.
Në çastin kur arriti tek thithkat e mia, filloi të më kafshonte ngadalë dhe nisi ta shtonte gjithmonë e më shumë dozën e kafshimit, aq sa nuk po mundja ta duroja dot më dhimbjen dhe kështu padashur më shpëtoi një piskamë, lehtësisht e ngatërrueshme me ofshamat e eksitimit.
Ajo e deshifroi gabim sinjalin tim dhe tani plot seriozitet dhe vendosmëri kishte filluar të mi nxirrte thithkat vendit fare, teksa mua duke shtrënguar dhëmbët në fshehtësi, më vinte aq keq ta ndërprisja e ta sqaroja...

Të dashura femra, ne nuk e dimë pse na kanë mbetur thithkat në trup, por një gjë është e sigurtë fare, se pjesa më e madhe e meshkujve nuk ndjen eksitim tek thithkat, siç ndjeni ju.

Shkroi: Stop Injorancës !

Kartolinë nga Shqipëria

Ç’kuptojnë shqiptarët me demokraci? Është interesante se ndryshimi politik i vitit 1991, prej shumëkujt përshkruhet si “ardhja e demokracisë”, por perceptimi i përmirësimeve në vend është i vogël, dhe akoma më e vogël është ndikimi i shqiptarëve në mënyrën sesi qeveriset vendi.
Nga Seera Marston*

Shqipëria është një vend ku meshkujt vërdallisen nëpër qoshet e rrugëve, madje edhe në palcën e të ftohtit të dimrit. Ata mund t’i shohësh në qytezat e vogla, në Tiranë, në sheshet e qyteteve, nëpër kryqëzime e kudo gjetkë, nëpër kafenetë e panumërta. Duket sikur vendi është përplot me to. Edhe hotelet kanë kafene; kësi lokalesh i has kudo nëpër rrugë, të frekuentuara gati ekskluzivisht nga burrat dhe përgjatë gjithë ditës.
Gjatë ditëve të mia të para në atdheun e tyre, unë çuditesha sesi mbijetonin në biznes kaq shumë lokale shqiptare të të njëjtit profil, por ato dukeshin plot me klientë shumicën e kohës; meshkuj të përkulur mbi filxhanin e kafesë, gotën e rakisë e pijeve të tjera, teksa digjnin jetët e tyre me tymin e cigares. Rrallë e tek sheh femra nëpër kafene apo duke u sjellë rrugëve, me përjashtim të pak lypëseve. Edhe burrat lypin, ose shesin karta celulari dhe çikërrima të tjera, edhe në këtë rast më të shumtë se femrat. Gratë punojnë në shtëpi, nëpër zyra dhe biznese të vogla; i gjen gjithashtu duke blerë a shitur nëpër tregje. Fëmijë nuk të zë syri shumë, edhe pse këndet e lojërave janë aty.
Përveç kafeneve, vendi gëlon nga pikat e këmbimit valutor, që jo rrallë i gjen edhe çdo 50 metra larg njëra-tjetrës. I pikas kollaj dhe kësisoj, këmbimi i parave nuk është aspak problem, një tregues i qartë ky i një shoqërie që ende varet në masë të madhe nga emigracioni. Sepse numri i kufizuar i turistëve të huaj nuk e justifikon dot praninë kaq të madhe të kambistëve. Ka gjithashtu me mijëra filiale bankash, degë të pafundme të një numri jo të vogël bankash europiane e të tjera, të cilat kanë instaluar një shumicë të dukshme bankomatesh. Duke çuar në mendje katastrofën e firmave piramidale në fund të viteve 90-të, dikush mund të pyesë veten se sa leverdi dhe ç’volum pune kanë këto banka. Gjasat janë që shqiptari mesatar me fitime pak mbi modesten, t’i shpenzojë të ardhurat e veta për të jetuar, t’i investojë diku (me gjënë e gjallë në fshat apo ndonjë shtëpi në qytet) apo t’i mbajë poshtë dyshekut. Tingëllon një zgjedhje e mençur, pas atyre që kanë hequr. Por ndërkaq harroj edhe numrin po kaq të madh të lokaleve të bixhozit apo basteve sportive që kam hasur, të llojeve të larmishme: Nga cepat e vegjël të rrugëve dytësore, tek hapësirat “luksoze” të kumarit, që afrojnë më shumë me kazinotë. Hoqa dorë nga ushqimi në një restorant, kur pashë se pranë tavolinave ishin vendosur edhe makina elektronike.
Në radhën e mjediseve që frekuentohen më shumë janë supermarketet, të vogla apo më të mëdha, mes të cilave fiksova të quajturin Euromax, apo Conad-in italian. Më thanë edhe për një Carrefour në periferi të Tiranës, por ende nuk kam shkuar. Sa për vendasit, ata më vënë në dukje praninë po kaq të shpeshtë të farmacive; por unë pikasa edhe disa librari apo kafe-librari, një dukuri kjo që në shumë vende të tjera është goxha më e rrallë. Është diçka e këndshme të shohësh kaq shumë rafte me libra, ku qartësisht mbizotërues janë autorët e mëdhenj botërorë. Duke qenë se shqipja ime është zero, nuk munda ta shtjelloj më gjatë se çfarë lexojnë aktualisht shqiptarët.
Kinezët këtu kanë mbërritur me kohë. Eca përgjatë një rruge të ngjeshur me dyqane që shisnin zbukurime të Krishtlindjeve edhe mallra të tjera të lira, si lule e lodra plastike, veshje burrash, grash e fëmijësh por edhe pajisje elektronike e orendi kuzhine. Të gjitha prodhim kinez, në dyqane të zotëruara nga kinezë. Në një zonë tjetër të Tiranës pashë se të njëjtat prodhime shiteshin nga shqiptarët.
Nëse në ndonjë vend tjetër të Ballkanit varfëria nuk është kaq e dukshme, në Shqipëri ajo të përplaset në fytyrë. Dhe nuk është dhe aq tek blloqet e apartamenteve pak e shumë të lodhura nga epoka e mëparshme socialiste, shumë prej të cilave janë rilyer me bojëra për t’u dukur më pak të trishta. Aq më pak është tek disa rrugë të gjera me ndërtesa moderne xham e çelik, plot me zyra, dyqane, markete e apartamente banimi që tash kanë mbirë gjithandej. Fukarallëku duket tek fakti që kudo, njerëzit në grupe të vogla apo më të mëdha, shesin prodhimet e bahçes së tyre, bimë aromatike, mallra të përdorura, kryesisht veshje; apo tek gratë që të ulura në qoshe rrugësh, shesin çorape e sende të tjera të punuara me dorë. Nëse keni patur ndonjë dyshim se ku shkojnë gjithë ato mallra që ne ua dhurojmë qendrave të bamirësisë apo organizatave të tjera, ato do t’i gjeni në masë të madhe këtu, tek shiten nëpër rrugë, por edhe në dyqane, disa syresh të renditura bukur dhe me shije, pasi janë larë. Pata përshtypjen se në shumë pjesë të Tiranës dhe qyteteve të tjera që vizitova, edhe dyqanet “serioze” më shumë shisnin mallra të dorës së dytë sesa rroba të reja. Pranë tregjeve të zë syri radhë burrash të ulur mbi kuti apo arka, që ekspozojnë ato pak perime e fruta, bimë të thara mjekësore e shumëçka tjetër. Po ashtu atmosfera e përgjithshme bie era varfëri, me përshtypjen që ta përforcon mbushja e çdo trotuari apo hapësire të lirë, me njerëz që diçka shesin.
Prodhim vendas dhe mallrat mikro-artizanale luajnë një rol të rëndësishëm në tregtinë lokale; mjalti, kompostot e turshitë, frutat e thata, djathi dhe lloje të ndryshme verërash etj, gjenden në tregjet e hapëta e dyqane, ku i sjellin prodhuesit e vegjël; vetëm pak syresh kanë etiketë. Dyqanet janë qartazi rajonale, me bulmetet dhe mishrat që reklamojnë origjinën e fshatit apo zonës.
Edhe pse diku tek 70% e popullsisë thuhet të jetë myslimane (besimi fetar nuk ishte një pyetje e detyrueshme në censusin e fundit), Krishtlindjet festohen gjerësisht. Por kur i pyes njerëzit, më thonë se të gjitha dekorimet e zbukurimet, pemët e babagjyshat e Krishtlindjeve etj, janë për…Vitin e Ri! Paçka se pemët dekorative janë stolisur me fashat e gjera ku lexohet “Gëzuar Krishtlindjet” dhe kanë topat e zakonshëm shumëngjyrësh e dritat e rastit. I sheh kudo: Në dyqane, hotele, në sheshet e qyteteve e fshatrave. Të ndriçuara gjatë gjithë natës, të bien në sy dekorimet e bulevardit qendror të Tiranës, me disa dekoracione abstrakte të stilit Krishtlindas. Sheshi qendror tani është tërësisht i ndezur gjatë natës, me pemët e vërteta të veshura me shirita dritash dhe një pemë gjigande Krishtlindjesh; Pamja të krijon një ndjesi lezeti dhe gëzimi, ndoshta akoma më i nevojshëm për të hequr mendjen nga varfëria. Edhe pse broshurat udhëzuese për Shqipërinë më paralajmëronin për mungesën e energjisë elektrike, ky problem mesa duket nuk ishte kaq i ndjeshëm sa dikur, por sërish kjo varet nga standardet me të cilat mësohesh.
Disi e vështirë të vlerësosh rolin e fesë. Si një vend dikur zyrtarisht ateist, përshtypja e parë është ajo e një populli jo dhe aq fetar, paçka se plot fonde janë shpenzuar për xhami e kisha të mëdha nëpër gjithë territorin- shumica e tyre të reja, sepse të vjetrat janë shkatërruar gjatë regjimit të kaluar. Disa gjëra të bëjnë çudi: Qendra kryesore e veriut, Shkodra, që është edhe vatra kryesore e katolicizmit, ka një xhami masive të sapondërtuar mu në qendër të qytetit (e financuar nga sauditët, thonë). Por nëse objektet fetare të kultit nuk mungojnë, të çdo besimi, sa frekuentohen ato? Nga ajo pak përvojë që mblodha, duket se janë kryer e kryhen shumë martesa të përziera dhe feja nuk ka pasur asnjë rol frenues në këtë rast: Unë shpresoj që kjo të jetë pikërisht kështu, duke pasur parasysh se ç’dramë ka pasur ish Jugosllavia fqinje në këtë lëmë.
Peizazhet rurale janë të bukura, sidomos me borën e parë që ka veshur majat e maleve dhe kodrave. Lumenjtë rrjedhin me ngjyrat e gjelbra e të kaltra, pemët kanë ende disa gjethe të vonuara ngjyrë kafe e të verdha, pa harruar pishat me jeshilen e tyre të errët, ndërsa fushat janë të mbuluara me brymën dimërore. Bagëtia e imët gëlon në tufa me tingëllimat e zileve që kthehen nga jehona e maleve, e më pak janë gjedhët. Në zonat e largëta, kuajt e gomerët përdoren ende për transport e udhëtim, me fshatarët që sjellin prodhimet e tyre në qytet. Nëpër gjithë vendin, syri të zë mjaft ndërtime të braktisura e të rrënuara të epokës socialiste, shumica hangarë e stalla të gjata. Disa syresh janë privatizuar dhe përdoren nga fermerët në bizneset e tyre të vogla. Por pjesa tjetër mbeten aty, duke u shkërmoqur dita-ditës dhe të dukshme që larg. Shoh se ca janë ndërtuar me gur të mirë, dhe habitem përse nuk e kanë marrë për të ndërtuar shtëpi të reja. Edhe pse në disa vende të ngjashme i kam hasur edhe më tepër se këtu, këto gërmadha mbeten një kujtim i gjallë i sistemit të vjetër.
A kanë mall për atë regjim njerëzit sot? Zor ta thuash. Afërmendsh, mënyra sesi flasin disa prej tyre, lë të kuptohet se për disa gjëra nga ai sistem, kanë mall. Është interesante se ndryshimi politik i vitit 1991, prej shumëkujt përshkruhet si “ardhja e demokracisë”, por perceptimi i përmirësimeve në vend është i vogël, dhe akoma më i vogël është ndikimi i shqiptarëve në mënyrën sesi qeveriset vendi. Çfarë kuptojnë shqiptarët me demokraci? Kjo pyetje nuk vlen vetëm për Shqipërinë.
Unë ja dola të shijoj diellin dhe borën në dy ditë rresht njëra pas tjetrës, duke ecur nëpër gjysmë metri borë për të arritur tek një fshat i largët, pasi makina jonë nuk kishte zinxhirë; dhe ditën tjetër duke parë panoramën totalisht mahnitëse mbi liqenin e Shkodrës, nën diellin e dimrit. Rrugët janë një përzierje e infrastrukturës së vjetër, me ish asfalt të shkalafitur e plot gropa, dhe rrugëve të reja, përfshi dhe autostradat me dy korsi e ndarje betoni, segmente të cilat ende janë në ndërtim aty-këtu. Për vizitorin që e ka sefte, udhëtimi nëpër Shqipëri përfshin kalimin nga njëri ekstrem tek tjetri, ku faktori i paparashikueshmërisë është i lartë. Por progresi që është bërë me ndërtimet, nënkupton që gjërat gradualisht po përmirësohen.
Për një vend me veç 3 milionë banorë, ekzistojnë katër rrjete telefonie celulare! Çuditem sesi arrijnë të fitojnë, dhe lidere e sektorit është Vodafone. Emrat e tjerë nuk të lënë të kuptosh se ç’origjinë kanë, nëse nuk kërkon shpjegime; rrjeti Eagle mund të jetë vendas, meqë shqiponja është simboli i flamurit. Dhe sidomos në këtë vit 100 vjetori të Pavarësisë së vendit, flamujt i sheh gjithandej. Mbase është një mënyrë paqëtimi e qetësimi i një populli me 100 vjet histori të trazuar shtetërore. Nuk mungojnë as flamujt e BE-së dhe SHBA-së, nëpër ballkone, lokale e rrugë. Supozohet që kjo të reflektojë dëshirën për t’u anëtarësuar në BE, që në fakt nuk po kalon ditë të mirë këto kohë, e megjithatë perceptohet si gjë e mirë nga shumica e njerëzve. Disa fonde para-anëtarësimi po mbërrijnë, shumica e tyre me destinacion përafrimin e prodhimeve bujqësore në standardet europiane. Por rruga përpara është e gjatë… Përse flamuri amerikan gjendet gjithandej, është diçka që nuk ja dola ta kuptoj në këtë udhëtim të shkurtër.
Përfundimisht, pavarësisht nga fama që ka marrë ky vend për qeverisjen e keqe, korrupsionin dhe trafiqet mafioze, për një vizitor afatshkurtër aspekti më goditës është sesa miqësorë, mikpritës e ndihmues janë njerëzit, dhe sa e këndshme është atmosfera, edhe kur mysafiri nuk nxjerr dot nga goja as fjalët më të thjeshta në shqip.
*Nga OpenDemocracy. Botuar nga Revista Klan

Kur është seksi më i mirë?

Edhe pse lidhjet seksuale pa ndonjë detyrim sjellin eksitim, kënaqësia është më e madhe kur seksi është pjesë e dashurisë, përkatësisht në lidhje apo martesë.

Pavarësisht se shumica betohen se seksi për një natë është mjaft me pasion, shkencëtarët australianë vërtetojnë se më i mirë është kur është pjesë e një lidhjetë qëndrueshme apo në martesë.

Në hulumtim kishin marrë pjesë 40 vullnetarë, 20 që nuk ishin në lidhje dhe 20 të tjerë që ishin në lidhje, apo të martuar. Të anketuarit u ishin përgjigjur pyetjeve në lidhje me kënaqësitë seksuale që përfshijnë paralojën, vetë aktin seksual, orgazmën, si dhe periudhën pas përfundimit të seksit.
U vërtetua se kënaqësi më të madhe në përgjithësi kishin ata që ishin në lidhje, apo ishin të martuar.
Përgjigjet e tyre kishin treguar shkallë më të lartë kënaqësie.
Seksi është më i mirë kur është pjesë e dashurisë, sepse partnerët e njohin mirë njëri-tjetrin dhe dinë si reagon trupi i njërit dhe partnerit - tjetër.

(d.b/BalkanWeb)

ATA QË MA SHANË ATDHEUN

Ma shanë atdheun, ma shanë nga nëna,
Në një bar, mbushur me të bardhë e negër...
Shtrëngova dhëmbët të mos më çahej zëmra,
E mbi ta të lëshohej si bishë e egër...

Ma shanë atdheun buzë detit Egje.
Si m'u mbyll goja e nuk volla mallkime!?
Po për kë t'i shaja!? Ata s'kishin atdhe...
Ma shanë atdheun, në gjuhën time.

Poezi nga Sokrat Habilaj

Zgjidhet përkohësisht problemi i ujit të pijshëm në kryeqytet

Sot, me rastin e festës së vjetër pagane të ripërtëritjes së natyrës, besimtarët ortodoksë kanë krijuar rradhë të gjata duke mbajtur bidona të ndryshëm nëpër duar me qëllimin për ti mbushur ato me ujin e bekuar që lëshoi pikërisht sot çezma e Katedrales ortodokse, ngritur përbri Ministrisë së Mbrojtjes së shtetit shqiptar.

Urojmë që sa më shpejt të jetë e mundur, çezma të tilla me ujë të bekuar, posaçërisht nga Janullatosi, të përhapen gjithandej nëpër Shqipëri.
Ne kemi shumë nevojë për ujë të bekuar. Rroftë uji i bekuar!

Rrofshin shqiptarët!

Shkroi: Stop Injorancës !

Dikush duhet ti ndalë këta adoloshentë, përpara se të jetë shumë vonë

Vendosin një foto fëmije të sëmurë, 1000 të tjerë "E pëlqejnë", ndërsa qindra të tjerë komentojnë në rradhë si të droguar "Amin-amin".
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.207637745972787.48739.176214599115102&type=3

Kujtoj rastin e një të njohurit tim, njeri shumë normal brenda të gjitha normave, që duke e bombarduar trurin për afro 1 muaj me propagandë fetare mbi ditën e Gjykimit në një faqe Facebook-u, një natë sheh një ëndërr të tmerrshme dhe të nesërmen fillon të falë 5 vaktet sipas riteve.
Aq shumë është transformuar si njeri, saqë mendon se edhe anëtarët e familjes po i bëjnë magji, ndërsa ai nuk po i vret, vetëm pse është besimtar!
Duhet krijuar patjetër një "Polici Kibernitike" që të kontrrollojë materialet që lundrojnë në internet, ose në të kundërt prindërit të monitorojnë të gjithë aktivitetin virtual tek fëmijët e tyre.
Po na drogohet pjesa më vitale e shoqërisë, shpresa e së ardhmes.

Shkroi: Stop Injorancës !

Hipokrizia shoqërore në Facebook

Të bën shpesh përshtypje tek lexon komentet nëpër fotot e çifteve jo nëpër faqe ku njerëzit nuk njihen me njëri-tjetrin, por në profilet tona private.
Nëse psh fotoja e mëposhtme do ti përkiste 2 të njohurëve tanë, komenti i parë në këtë foto do të ishte:


"Bukur çifti. Komplimenta. jeni yje"!Na dolën të gjithë yje na dolën...

Shkroi: Stop Injorancës !

Demi Mur dhe sozia e saj shqiptare

Demi Mur ka qenë aktorja që ka frymëzuar në adoloshencën time femrën e përkryer. Kohët e fundit kam dëgjuar se ajo qenka shqiptare, ose më saktë fare, paska një sozi shqiptare.

Kuizi për sot, gjeni kush është Demi Mur e vërteta në foto:
1 apo 2 ?

Stop Injorancës !

"Blendoni", shqiptari që u dëbua i sëmurë nga Franca, vip-at dhe shoqatat në protesta

PARIS - Vogëlushi kosovar, Blendoni (11-vjeçar), i sëmurë gjendej për trajtim mjeksor në Francë, por ai u dëbua me gjithë familjen në drejtim të Prishtinës me avion privat të Ministrisë së Punëve të Brendshme franceze, njofton agjencia e lajmeve “Presheva Jonë”. Për Shoqatën e Lidhjes për Arsim pa Kufij (RESF) rasti është një trashëgimi e drejtpërdrejtë e epokës së ish-presidentit, Nicolas Sarkozy. Për kthimin e dy binjakëve në Francë tashmë është themeluar edhe shoqata franceze “Të gjithë së bashku për Blendonin dhe Blendin“. Kurse Richard Moyon, një figurë emblematike e RESF, është i shqetësuar ngaqë politika e Ministrisë së Brendshme duket se është në vazhdimësinë e Sarkozy-së. Richard Moyon ka rritur presionin mbi qeverinë e mediat për rikthimin e vogëlushit kosovar për shërim në Francë.
Gati një vit më parë, prindërit kosovarë me dy fëmijët u dëbuan nga rajoni i Parisit në Kosovë, në shtëpine e tyre. Një situatë e zakonshme në një vend, që dëbon mbi 30.000 të huajt çdo vit, njofton RFI. Francezët dëbuan familjen Gashi, edhe pse Blendoni i vogël  (një nga binjakët) ishte në trajtim e sipër mjekësor, por që në Francë iu mohua. Dëbimi i dhunshëm nga autoritetet franceze i familjes Gashi me një fëmijë të sëmurë ka shkaktuar reagime të shoqatave franceze, duke filluar nga një peticion prej Lidhjes për Arsim pa Kufij (le Réseau éducation sans frontières-RESF) javën e kaluar, e cila mblodhi mijëra nënshkrime, përfshirë këtu edhe disa emra prestigjiozë nga kultura dhe politika, që kërkojnë rikthimin e vogëlushit për shërim në Francë.

Blendoni i sëmurë, i dëbuar nga Franca, ka shtyrë në betejë shoqatat franceze me Parisin për kthimin e voglushit kosovar.
Blendoni 11-vjeçar me prindërit e tij dhe vëllai i tij binjak mbërritën në Francë në prill 2010. Ata janë të shoqërueshëm dhe u integruan gradualisht. Djemtë janë në shkollë dhe shpejt mësuan edhe gjuhën frënge. Familja dhe mjekët ku ishte strehuar familja Gashi kishin filluar të merreshin me shërimin e Blendonit të vogël, të sëmurë, i cili vuan nga hemiplegia, goditje kjo që ka ndodhur në vitet e tij të hershme, duke humbur përdorimin e dorës së djathtë dhe çalon.

Operacioni qe planifikuar në Spitalin Universitar të Reims, gjë që më pas u bë problem. Blendoni nuk do të operohet, kanë marrë lajmin ata nga autoritetet franceze. Kurse më 18 janar 2011, në 07:00, është arrestuar familja Gashi, duke e instaluar atë në një qendër për dëbim në Metz, kurse të nesërmen ata janë dëbuar, duke i hipur në një aeroplan privat të Ministrisë e Punëve të Brendshme franceze dhe i kanë dërguar në drejtim të Prishtinës.

Por për Shoqatën e  Lidhjes për Arsim pa Kufijë (RESF) rasti është një trashëgimi e drejtpërdrejtë e epokës së Sarkozy-së.
Në peticion janë mbledhur nënshkrimet e njerëzve si Olivier Besancenot, një anëtar i komitetit ekzekutiv të partisë së re anti-kapitaliste dhe regjisori Laurent Cantet. RESF ka dërguar  një kërkesë, një letër Ministrisë së Brendshme së fundi gjatë festave të Krishtlindjeve, për lejimin e kthimit të familjes Gashi në Paris, për t’i mundësuar shërimin Blendonit të vogël. Por tani për tani, gjendja e familjes Gashi nuk ka ndryshuar. Prindërit dhe fëmijët jetojnë pa shtëpi në Prishtinë, tek të afërmit.
/Shekulli Online/M.A./Ndiqni videon këtu: http://youtu.be/hIna2P_H_hM

Huliganët maqedonas rrahin pesë të rinj shqiptarë

SHKUP– Një grup të rinjsh maqedonas, prej afro 20 vetash kanë sulmuar mbrëmjen e djeshme pesë të rinj shqiptarë rreth moshës 16- vjeçare në lagjen “Aerodrom”, në Shkup. Njëri nga të rinjtë shqiptarë ka pësuar lëndime të rënda në trup dhe është dërguar për trajtim urgjent në Spitalin e qytetit në Shkup, ndërkohë që të tjerë kanë marrë lëndime më të lehta.

"Sa dolëm te rrgua, kur i pamë mbi 20 veta, vrapuan, na zunë dhe na rrahën. Veç bërtitën, maqedonas ishin, edhe si na zunë na rrahën me shkopinj bejsbolli. Ata ishin 20-30 vetë, ne ishim pesë vetë", ka sqaruar ngjarjen Riad Iljazi, njëri prej të rrahurve, raporton “Alsat”.


Ndaj sulmit ka reaguar të shtunën Rilindja Demokratike Kombëtare e drejtuar nga Rufi Osmani. Kjo parti bën bashkëfajtor për dhunën koalicionin qeveritar.

“Pas diskriminimit të shqiptarëve në rastet e fundit mospranimi i amendamenteve të RDK-së, anashkalimi i gjuhës shqipe në autobusët lokalë, diskriminimi me banesat sociale dhe rasti i fundit ku fëmijët shqiptarë rrihen nga 20 huliganë janë dëshmi e radhës se fëmijët shqiptarë nuk ka kush t’i mbrojë. Kjo vjen si rezultat i paaftësisë së partisë shqiptare në Qeveri, BDI që përfundimisht të reagojë në këto raste që nxisin urrejtje ndëretnike, pasi që Nikolla Gruevskit i pëlqen kjo lojë në prag të zgjedhjeve”, thuhet në reagimin e RDK-së.

“Qeveria me rastet e fundit me dhunën e shkaktuar në Parlamentin e Maqedonisë është vetëm një leksion për huliganët maqedonas. Përderisa brenda në Parlament tërhiqen zvarrë gazetarë, rrihen deputetë pse mos këta huliganë të cilët kanë mbështetje nga Qeveria aktuale të mos rrahin fëmijë shqiptarë”, përfundon reagimi i Rilindjes Demokratike.
Balkanweb

Jeta

Gjëja më e padrejtë në jetë është pikërisht mënyra sesi ajo mbyllet. Dua të them, jeta është e vështirë dhe të merr shumë nga koha jote...
Dhe çfarë marrim ne si shpërblim në fund të saj?
Një vdekje!
E ç'është kjo, një bonus?!
Unë mendoj se cikli i jetës është konceptuar shumë së prapthi.

Në fillim ne do duhej të vdesnim. Pastaj të na mbyllnin të jetonim në ndonjë azil, nga ku më pas do na përzinin jashtë për faktin se jemi më të rinj se ç'duhet. Të na bënin dhuratë nga një orë floriri dhe të na dërgojnin të punojmë.
Dhe punojmë kështu për 40 vite rrjesht derisa të jemi të rinj mjaftueshëm për të gëzuar pensionin tonë.
Drogohemi, alkoolizohemi, flirtojmë e shkojmë nëpër mbrëmje të ndryshme festive dhe përgatitemi dalëngadalë për të hyrë në gjimnaz.
Pas gjimnazit rregjistrohemi për të ndjekur filloren, bëhemi fëmijë, luajmë e argëtohemi pa fund e pa përgjegjshmëri, kthehemi në foshnje, futemi në barkun e nënës dhe shpenzojmë 9 muajt tonë të fundit duke lundruar...

... dhe në fund përfundojmë jashtë si një orgazëm.

Xhorxh Karlin

Përshtati: Stop Injorancës !

Orkestra e Forcave te Armatosura Shqiptare çensuron Xhamadanin

Orkestra e Forcave te Armatosura Shqiptare në nder të 100-vjetorit të krijimit të Forcave të Armatosura, në Pallatin e Kongreseve këndoi këngën "Xhamadani vija-vija", në një përpunim elektrizues që nuk i rezistoi dot askush prej të pranishmëve dhe ju ftoj ta ndiqni, por nuk kuptohet arsyeja pse këngës i kanë çensuruar vargun e refrenit: "Oh sa e madhe është Shqpëria"?! 

Shkroi: Stop Injorancës !

Këtu mund të ndiqni videon:

Pushteti i dashurisë

A mos vallë e kemi keqinterpretuar konceptin e dashurisë në përfshirjen tonë ndaj saj?
Stop Injorancës !

"Mendoj se kemi ardhur në pikën më kritike të kulturës sonë, ku të gjithë jemi bërë të varur nga seksi, tekstualisht. Ne po e identifikojmë lumturinë e jetës, me numrin e orgazmave".
Rakuel Uelç
http://en.wikipedia.org/wiki/Raquel_Welch

Ambasadorët shqiptarë nëpër Botë

1. Gjergj Laçi - Shqipëri, Greqi, Maqedoni, Serbi, Kosovë, Bullgaria, Turqia, Italia, Gjermania, Franca, Kroacia etj.

2. Naser Kelmendi - Mal të Zi, Kosovë, Republika e Maqedonisë, Kroacia, Serbia, Gjermania dhe SHBA

3. Myfit Dika - Kanada, SHBA, Europë

4. Princ Dobroshi - Europë
5. Xhevedet Lika - Nju Jork
6. Lulzim Krasniqi - Kroaci
7. Naser Xhelili - Suedi
8. Vëllezërit Osmani - Gjermani
9. Kapllan Murati - Belgjikë
10. Gjoni Aleta - Brazil
11. Luan Plakici - Mbretëria e Bashkuar
12. Baki Sadiku - Sllovaki
13. Plaurent Dervishaj - SHBA (Gjendet ende tek lista e "Mos Wanted")
14. Dukagjin Nikollaj - SHBA (Gjendet ende tek lista e "Mos Wanted")
15. Aleks Rudaj - Nju Jork
16. Zef Mustafa - Nju Jork
17. Gjavit Thaçi - Nju Jork
18. Ismail Lika - Nju Jork
19. Kujtim Lika - Toronto
20. Alfred Shkurti - Lushnjë
21. Lul Berisha - Durrës
22. Adrian Hoxhallari - Pogradec

Burimi: http://en.wikipedia.org/wiki/Albanian_mafia

Agimi i Artë: Shqiptarët, kaçakë e mbeturina të perandorisë osmane në Ilirinë greke

Partia greke neofashiste, Agimi i Artë, ka reaguar ashpër dhe pa e fshehur urrejtjen për popullin shqiptarin, ndaj kërkesës së Aleancës Kuq e Zi për largimin e kryepeshkopit Anastas nga Shqipëria. Reagimi me nuanca racizmi ekstremist ka ardhur në formën e një shkrimi të publikuar në faqen zyrtare të Partisë Agimi i Artë.
Në këtë shkrim shqiptarët cilësohen në mënyrë fyese si një komb kaçakësh që kërcënon kryepeshkopin Anastas, sipas Agimit të Artë, duke përfituar nga dobësia e Athinës. Në lidhje me çështjen e Çamërisë, në shkrim thuhet se është një kërkesë e egër dhe e pabazë.
Për Agimin e Artë shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën “e lashtë greke” të Ilirisë. “Nuk mund të presim më shumë nga një komb si shqiptarët, të krijuar nga italianët dhe që mbahen nga sionistët amerikanë. Mjafton një teshtitje e Greqisë, që goja e tyre të mbyllet. Shqiptarët janë mbeturina të perandorisë osmane në tokën ilire dhe nacionalistët grekë do të vendosin rendin në tokën e lashtë greke të Ilirisë”-thuhet në shkrim. Agim i Artë e mbyll këtë deklaratë urrejtjeje dhe racizmi, duke nënvizuar se do të hapë degë politike në Delvinë, Tepelenë, Korçë, Delvinë dhe Himarë.
  Shekulli Online/Përgatiti: I.S.

Turqia bllokoi planin grek për kufirin në Vjosë

• Kolonel Hajro Limaj, ish atasheu ushtarak në Ankara: Turqia, aleat i vërtetë strategjik në krizën e viteve ‘96-‘97
• Divizionit II i këmbësorisë në Janinë lëvizi drejt kufirit Shqiptar. Tansu Çiler deklaroi: Nuk do bëjmë sehir
• Protestave me flamuj grekë, në Sarandë e rrethina, krijuan premisat deri në ndërhyrje ushtarake të Greqisë në Shqipëri për të realizuar idenë e Epirit të Veriut

  -“Miku i mirë në ditë të keqe”. Këtë duhet të kenë menduar edhe shtetarët e lartë të Turqisë kur i kanë afruar Shqipërisë ndihma ka kursin në ditët më të vështira të saj. “500 vjet vëllazërim...” Me sa duket Turqia kërkonte të shlyente në një farë mënyrë edhe furnizimin me disa qindra mijë jeniçerë që kishte bërë ndër vite perandoria e madhe aziatike në tokën e Arbrit. Disa qindra shqiptarë të tjerë kishin mbajtur çelësat e pushtetit të otomanëve. Dhe për djall a dreq Shqipëria kishte qenë dhe e fundit nga kombet që ishte ndarë prej Porta e Lartë, pikërisht atëherë kur atë nuk e mbanin më këllqet. Në fund të fundit, të gjitha këto bënë që urat e bashkëpunimit mes dy vendeve të njihnin zhvillim vit pas viti, nga koha e karrocave kur u shpall Pavarësia deri në periudhën e kibernetikës...
...Kolonel Hajro Limaj, ish atasheu ushtarak shqiptar në Ankara vite me radhë, për lexuesin e “Shekullit” sjell një atmosferë krejt tjetër të marrëdhënieve dypalëshe, të Shqipërisë Republikë, tashmë me shtetin super-ushtarak të NATO-s, Turqinë. E padyshim, ndihma e saj në ditë të vështira kishte të bënte me vetë ekzistencën e Shqipërisë...
Cila ishte situata diplomatike mes dy vendeve kur u akredituat në ambasadën shqiptare të Stambollit?
Në dhjetorin e 1994-ës, kur u akreditova atashe Ushtarak në Republikën e Turqisë dhe fillova takimet zyrtare me ministrin e Mbrojtjes, Shefin e Shtatmadhorisë dhe shumë personalitete të tjera shtetërore dhe politike të vendit, gjeta një mikpritje dhe përzemërsi, që nuk e kisha hasur në shumë vende të tjera të Evropës, ku kisha qenë më parë. Këtë përzemërsi e ndieja edhe me qytetarët e thjeshtë të Turqisë në Ankara, Stamboll, Bursa, Izmir, e kudo ku unë ndodhesha me detyrë. Sapo mësonin që isha atashe ushtarak i Arnavutlluk-ut (Shqipërisë), ata shprehnin respekt e një mirësjellje të veçantë. E gjithë kjo lidhej me autoritetin, personalitetin, trimëritë, besnikëritë e humanizmin, që kishin treguar shqiptarët nga periudha Osmane e deri në ditët e sotme, si ushtarakë të pashoq dhe si drejtues të lartë qeveritarë dhe administrativë. Kur trajtonim marrëdhëniet e dy vendeve tona të gjithë autoritetet i referoheshin menjëherë historisë së largët, të mesme dhe të sotme të shqiptarëve, vlerave të tyre në periudhën Osmane e në periudhën e shtetit modern të Turqisë. “Shqiptarët kanë drejtuar perandorinë Osmane dhe shtetin turk. Edhe tani, në vendet kryesore të Turqisë janë shqiptarët, nipërit dhe mbesat e tyre”- shpreheshin ata me kënaqësi. Ky realitet më shoqëroi në çdo ministri, qytet, bashki e komandë ushtarake.
Marrdhëniet mes dy vendeve kur do njihnin një zhvillim të ri pozitiv?
Me ndryshimin e sistemit politik në Shqipëri, veçanërisht pas ardhjes në pushtet në pushtet të PD me zotin Berisha si president, marrëdhëniet e bashkëpunimit në fushën e mbrojtjes dhe sigurisë u përqendruan plotësisht me Turqinë. Ky qëndrim politik  nga pikëpamja e politikave të sigurisë kombëtare ishte një qëndrim krejtësisht i natyrshëm dhe real mbasi në ato vite shtetet kufitare të Shqipërisë, Greqia dhe Jugosllavia, përbënin rrezikshmërinë direket për sovranitetin kombëtar të vendit tonë. Edhe Italia, në ato vite nuk paraqiti ndonjë predispozicion të veçantë për bashkëpunimin real dhe të vërtetë me Shqipërinë në këtë fushë të strategjisë. Për këtë arsye shteti shqiptar ftoi shefin e parë të shtatmadhorisë të Turqisë, gjeneral armate Dogan Gyresh, i cili në datat 17 dhe 21 nëntor 1991 bëri vizitën e parë të tij në Shqipëri, që përfaqësonte edhe vizitën e parë të një shefi të Shtatmadhorisë të një shteti të NATO-s, vizitë të cilën e përsëriti në datat 5-7 tetor 1993. Por gjatë kësaj kohe Shqipërinë e vizitoi edhe ministri i mbrojtjes kombëtare Nevzat Ajaz, më dadat 18-20 nëntor 1992. Në këtë vrull bashkëpunimi, kthyen vizitat e tyre në Turqi shefi i shtabit të përgjithshëm të ushtrisë shqiptare gjeneral Kostaq Karoli, pasardhësi i tij gjeneral major Ilia Vasho, gjeneral armate Sheme Kosova dhe pas vitit 1997 nga gjeneral brigade Aleks Andoni. Paralelisht me vizitat e niveleve të larta ushtarake Shqipëria u vizitua nga kryeministri i asaj kohe, Sulejman Demirel, presidenti Turgut Ozal, më 15 shkurt 1993 dhe për çdo vit vizita të nivelit më të lartë politik dhe ushtarak, fusha në të cilat ishte përqendruar edhe bashkëpunimi strategjik midis dy vendeve.
Cila ishte detyra e një atasheu ushtarak në një vend si Turqia?
Në dhjetor 1994 Shqipëria u përfaqësua në republikën e Turqisë për herë të parë me një atashe ushtarak, të cilin e emëroi direkt presidenti i Republikës z. Berisha. Nëse në periudhën e viteve 1990-2000 do ta analizojmë sipas ngjarjeve kronologjike, marrëdhëniet e bashkëpunimit strategjik midis Shqipërisë dhe Turqisë mund t’i ndajmë në tre kapituj
1-Turqia ishte shteti i vetëm i NATO-s që u angazhua plotësisht prej fillimit të vitit 1993 në ristrukturimin e forcave të Shqipërisë sipas standardeve të NATO-s dhe që arsimoi, kualifikoi dhe trajnoi një sërë nxënësish, studentësh dhe ushtarakësh të të gjitha niveleve në shkollat e saj.
2-Sipas statistikave Turqia është shteti që ka kontribuar më shumë për ta integruar Shqipërinë në NATO duke investuar për stërvitjen dhe modernizimin e Forcave të Armatosura 60 milion dollarë deri në vitin 2000, shifër e cila në fund të korrikut 2012 i kaloi 120 milion dollarët. Në Turqi nga viti 1992 janë arsimuar e kualifikuar 1000 nxënës, studentë dhe kuadro të lartë ushtarakë. Kjo shifër në korrik të 2012 ka shkuar në 1647 vetë. Koha e studimit është nga 1-11 vjet pa ndërprerje.
3-Gjatë viteve 1993-2000 janë kuruar në spitalin qendror ushtarak në Ankara, falas, 400 ushtarakë, e cila në fund të korrikut 2012 mbërriti në 1000 vetë.
Ndërkohë Shqipëria kishte nevojë të ishte dhe në struktura...?
I gjithë ky bashkëpunim intensiv, nëse nuk do të kishte ndodhur kriza e vitit 1996-1997, Shqipëria për arritjet në fushën e mbrojtjes dhe për vetë interesat e NATO-s në vitin 1999 do të ishte bërë plotësisht anëtare e NATO-s. Por fatkeqësisht kriza politike e viteve 1996-1997 përmbysi të gjitha raportet dhe ushtria u shpërbë. Kjo situatë doli jashtë kontrollit dhe mundësive të shtetit për ta menaxhuar këtë krizë, gjë e cila solli rritjen e revoltave e demonstratave veçanërisht në Shqipërinë e Jugut duke u mbështetur nga qarqe të hapura apo të mbyllura të Greqisë duke vënë në pikëpyetje sovranitetin apo integritetin e vendit. Media botërore, edhe ajo turke fliste për një plan të ndarjes së Shqipërisë duke  treguar në hartë lumin e Vjosës si ndarje midis Greqisë dhe në një të ardhme të mundshmet e Serbisë.
Media botërore, edhe ajo turke fliste për një plan të ndarjes së Shqipërisë duke  treguar në hartë lumin e Vjosës si ndarje midis Greqisë dhe në një të ardhme të mundshmet e Serbisë.
Rreziku nga Greqia
Çiler: Gabimi me Bosnjën s’duhet të përsëritet në Shqipëri
Cili ishte rreziku që vinte nga Greqia në vitin e trazuar 1997? Kolonel Limaj thotë: -Lëvizja e reparteve e n/reparteve të Divizionit II të këmbësorisë në Janinë drejt kufirit tonë dhe rritja e protestave me flamuj grekë, veçanërisht në Sarandë e rrethinat e saj, krijuan premisat deri në ndërhyrje ushtarake të Greqisë në Shqipëri për të realizuar idenë e Epirit të Veriut Në këto rrethana si përfaqësues ushtarak i Republikës së Shqipërisë në Turqi rrita intensivisht kontaktet e niveleve më të larta veçanërisht me shefin e shtatmadhorisë gjeneral armate Ismail Karadaj dhe ministrin e mbrojtjes së Turqisë. Të gjitha të dhënat informative vërtetonin se rreziku ushtarak i Greqisë ishte imediat. Shqipëria nuk kishte më forcë politike dhe ushtarake t’i kundërvihej qëndrimit agresiv të Greqisë. Shtetet e tjera heshtnin. Turqia përpara këtij rreziku në datën 17 mars 1997 nëpërmjet kryeministres se saj Tansu Çiler deklaroi botërisht:  “Turqia nuk do të qëndrojë spektatore ndaj përpjekjeve territoriale të Shqipërisë dhe zgjidhjen në një kohë sa më të shkurtër të krizës qeveria turke ka intensifikuar veprimtarinë e saj në interes të Shqipërisë, në NATO, OSBE dhe në organizma të tjera ndërkombëtare. Turqia është gati të zërë vendin e saj në çdo forcë ndërkombëtare apo në çdo projekt, që do të hartohet për këtë qëllim. Gabimi që u bë me Bosnjën nuk duhet të përsëritet në Shqipëri. Në këtë kuadër, Turqia do t’i japë Shqipërisë të gjitha ndihmat e nevojshme, si në planin politik dhe ekonomik, ashtu edhe në atë ushtarak”.
Dëshmia
Turqia nuk lejoi citimin e Shqipërisë
Situata në Shqipëri jo vetëm që s’po qetësohej por në rajone të veçanta ishte tepër e tensionuar e gjendja po degradonte. Për këtë arsye shefi i shtatmadhorisë gjeneral armate Karadaj, nëpërmjet një informacioni tepër urgjent i paraqiti kryeministres Çiler rrezikun që vazhdonte ti kanosej Shqipërisë. Në këto rrethana Tansu Çiler pas 12 ditësh më 29 mars deklaroi para medieve të gjithë botës: “Turqia është e vendosur të ruajë integritetin territorial të Shqipërisë dhe nuk mund të qëndrojë pasive ndaj ngjarjeve që kërcënojnë copëtimin e Shqipërisë. Përkeqësimi i situatës në Shqipëri është i palejueshëm dhe do të ishte turp për Evropën, prandaj nga ana e saj Turqia është e gatshme të bëjë gjithçka për stabilizimin e gjendjes në Shqipëri”. Por duhet pranuar se invazioni i hapur dhe i kamufluar i shteteve që përpiqeshin ta copëtonin Shqipërinë nuk po jepnin shenja tërheqjeje apo ndalese. Kjo e detyroi përsëri Tansu Çilerine që më 17 maj 1997 të deklaronte para gazetarëve se “Dëshiroj të tërheq vëmendjen veçanërisht në disa probleme, që kanë të bëjnë me Shqipërinë. Nga fundi i qershorit do të zhvillohen zgjedhjet. Po paralajmërojmë edhe njëherë opinionin publik botëror: Asnjë të mos përzihet në punët e brendshme të Shqipërisë. Armët që janë marrë, për atë ose këtë arsye, t’u dorëzohen përsa të jetë e mundur menjëherë autoriteteve kompetente zyrtare. Demokracia është zgjidhja e vetme dhe zgjedhjet janë zgjidhja e vetme brenda saj. Ndërhyrjet në zgjedhje, ndërhyrja në punët e brendshme, janë probleme që duhet t’i kapërcejë secili... Ne këtu kemi 800 ushtarakë të sigurisë të ushtrisë tonë. Në këtë kuadër, i uroj edhe njëherë për përgatitjet e suksesshme që kanë bërë. Ju sqaroj se Turqia, në të gjitha platformat e luftës për demokraci, që janë të nevojshme, qoftë brenda vendit, qoftë jashtë vendit, do të vazhdojë të angazhohet si në kuadrin e organizmave ndërkombëtare, ashtu edhe në kuadrin e ndihmave ndërkombëtare”. E veçanta e kësaj gjendje që çdo ditë sillte të papriturat e saj  qëndron se përveç Turqisë asnjë shtet tjetër i NATO-s apo BE-së nuk reagoi kaq hapur e prerë në mbrojtje të sovranitet dhe të integritetit të Shqipërisë. Me dislokimin e trupave ndërkombëtare në kuadrin e operacionit ALBA, Turqia solli 900 trupa nga më të përgatiturat dhe ishte tepër aktive për vendosjen e rendit dhe të sigurisë për realizimin e zgjedhjeve të parakohshme të përgjithshme. Për këto arsye në datën 9 maj 1997 Shqipërinë e vizitoi shefi i shtatmadhorisë gjeneral armate Ismail Karadaj i cili u prit nga presidenti Berisha dhe kryeministri i Qeverisë së Pajtimit Kombëtar, Bashkim Fino. Gjatë kësaj qeverisje, Turqinë e vizituan ministri i mbrojtjes Shaqir Vukaj dhe kryeministri Bashkim Fino, të cilëve të gjithë autoritetet politike dhe ushtarake u dhanë mbështetjen e gjithanshme që ata kërkuan për kapërcimin e situatës transitore të qeverisjes.
Turqia solli në Shqipëri në kuadër të operacionit ALBA 900 trupa nga më të përgatiturat e ushtrisë së saj

Turqit akuzojnë grekët për revoltat në Shqipëri
Kolonel Hajro limaj, duke kujtuar ditët e vështira të vitit 1997 thotë: “Situata që po kalonte Shqipëria ishte prezent në të gjithë median televizive dhe të shkruar në Turqi. Shumë analiza dhe komente akuzonin Greqinë për organizimin dhe mbështetjen e revoltave në jug të Shqipërisë. Bile, shpesh trajtohej edhe projekti grek për Vorio- Epirin. Përforcimi me trupa ushtarake i njësive kufitare apo të reparteve greke, në afërsi të kufijve me Shqipërinë Jugore, e shtoi akoma më shumë këtë argument”.

Leonard VeiziBurimi: http://shekulli.com.al/web/p.php?id=12135&kat=103

Marketingu nëpër rrugët e metropolit shqiptare

Sapo burri prezantohet me produktin 3000 euro, pëson një goditje 5900 euro!

Ajo shifra 3000 euro për një palë gjokse të fryra është shumë ironike me ata lypsarët që zgjasin duart për 20 lekë të vjetra poshtë saj, për bukë goje.

Çmimet e vitit 2012 në faqen Stop Injorancës në Facebook

Gëzuar e suksese në jetë, të gjithë atyre që kanë qenë pjesë e kësaj faqeje!
Mundësitë që do t'iu japë ky vit, konkurofshin denjësisht me ambicjet tuaja! Stop Injorancës !

Emrat e mëposhtëm janë emrat e kandiduar për të gjitha çmimet dhe në shenjë respekti dhe mirënjohjeje, pavarësisht të gjithave, dëshirojmë ti kujtojmë e vlerësojmë pasi natyrisht ju keni qenë pjesa më vitale e faqes sonë.

Emrat do ti gjeni të renditur sipas kronologjisë së kandidimeve tuaja
Aurel Metaj Justice For-All Velard Sejdini Etnor Canaj Amarildo Pregapuca Edvin Arapi Eluar Gjika Tan Duraj Besim Gashi Genti Stefanllari Sait Saiti Beni Ben Shqip Erjona Rtg Lamia Crusade Blerta Vishka Argita Lleshi Era Kadare Motrat Stringa Biona Totri Yjet Jo Pjerina Kallajxhiu Julian Bendo Jonida Zerba Gita Klo Diana Saramonglla Menefregistja Indrit Vokshi Afërdita Denisa Merita Bajrami Fatjon Çeka Era Kadare Jonida Duka Enis Rama Liman Gashi Val Bona Amarildo Pregapuca Veron Bufi (Ronni S.) Erlin Tego Darvin Aristoteli Dashuria Stefa Valdete S. Albana dhe Luani Dorian Braja Roni Soprano Anisa Reiss Ben Beni Shqip Bledi Budo Andi Theloser Arbend Pojani Amarildo Pregapuca Beni Ben Shqip Eri Søn Gita Ina Mitre Aurel Metaj Lamia Crusade Fioralba Brahimaj Vala Ana Selmani Erina Pave Çoku Edvin Arapi Pranvera Prendi Gentiana Fetahi Justice for All Aurel Metaj Era Kadare Jonida Duka Gëzim Murajza Erina Pavle Çoku Gerd Brezftohti Amarildo Pregapuca Art Lushi Gent Stefanllari Gita Eluar Gjika Valbona Hoxha Merita Bajrami Godo Godo Varfi Mirsad Basha Etnor Canaj Berti Jam Arbend Pojani Eri Son Erlin Tego Jola Aint Godo Godo Varfi Berti Jam Justice For-All Artur Metaj Hergert Koroveshi Ardit Lushi Shpëtim Jenisheri Ben Gruda Ina Mitre Kledja Kle Ami Saliu Mariola Saliu AV Qyrana Valbona Hoxha Ela Popa Jola Ain't Eralda Kasemi Lamia Crusade Anisa Reiss Albana Kocia Kati Atem Biona Totri Jonida Zerba Irsida Mehmeti Jo Yjet Erina Pavle Çoku Emma Marina Sonja Durres Aurel Metaj Divine Mind Eluar Gjika Fatjon Dashi Luan Dashi Beni Shqip Jovan Tupe Sait Saiti Godo Varfi Mario Nebiaj Robert Rowland Vjehrra e Rajoles Bulja Tiron Arbend Pojani Adriana Ibro Jonida Duka Anisa Reiss Gerd Brezaftohti Aurel Metaj Gerd Brezftohti Amarildo Pregapuca Anisa Matka Justice For-All Etnor Canaj Lamia Crusade Valbona Hoxha Arbend Pojani Eluar Gjika Genti Stefanllari Anisa Reiss Lamia Crusade Era Kadare Godo Varfi Lamia Crusade Jola Ain't Etnor Canaj Justice For-All Prince of Persia Eri Son Erlin Tego Mario Nebijaj Altin Celo Amarildo Pregapuca Indrit Bufi Veron Bufi Enea Doksani Gerd Brezftohti Nafis Gjika Ina MItre Nardi Gj Indrit Vokshi Dea Kastrati Godo Godo Varfi Velard Sejdini Darvin Aristoteli Ing Erlir Fero Altin Plasa Hergert Koroveshi Gerd Brezftohti Justice For-All Jola Aint Argjend Bozhibozhuku Prince of Persia Val Bona Edi Bezhani Arbend Pojani Myrto Tafilaj Rubin Domi Vali Ana Selmani Aldo Hima Beni Ben Shqip Afërdita Denisa Valbona Hoxha Bledi Budo Rubin Domi Indrit Bufi Velard Sejdini Jo Yjet Ilda Di San Simone Ardit Lushi Aurel Metaj Erlir Fero Chrial Perez Beni Ben Shqip Altin Plasa Anisa Matka Ariel Doda Jovan Tupe Dashi Bross Indrit Bufi Enea Doksani Anisa Reiss Ilda San Simone Hergert Koroveshi Godo Varfi Velard Sejdini Amarildo Pregapuca Ina Mitre Altin Plasa Vala Selmani Albana Koçia Mirsad Basha Chrial Perez Valbona Hoxha Berti Jam Irena Haskaj Val Bona Blerta Vishka Borana Bora Arbend Pojani Chrial Perez Godo Varfi Erlin Tego Blerta Vishka Eri Son Jovan Tupe Luan Dashi Rai Ol Ben Gruda Vala Ana Selmani Klo Diana Arber Velaj Anisa Matka Kledja Kle Blerta Vishka Ilda Di San Simone Shpëtim Jenisheri Myrto Tafilaj Godo Varfi Ben Gruda Jovan Tupe Fatjon Dashi Anisa Matka Velard Sejdini Argjend Bozhibozhuku Anisa Reiss Luan Dashi Enea Doksani Arbër Velaj Ariel Doda Shpëtim Jenisheri Eri Son Amarildo Pregapuca Albana Kocia Afërdita Denisa Eluar Gjika Bledi Budo Edvin Arapi Divide Mind Amarildo Pregapuca Jo Yjet Pranvera Prendi Argita Ina Mitre Motrat Stringa Chrial Perez Kledia Kle Blerta Vishka Lami Crusade Ela Popa Dorian Brahja Vali Ana Selmani Era Kadare Lamia Crusade Kledja Kle Etnor Canaj A. Metaj Altin Plasa Justice For-All Andi Theloser Celi Rustemi A. Metaj Etnor Canaj Sait Saiti Justice For-All Amarildo Pregapuca Gerd Brezftohti Irsida Mehmeti Genti Stefanllari Indrit Vokshi Erina Pavle Çoku Bulja Tiron Mario Nebijaj Arbend Pojani Beni Ben Shqip.

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.573128892714122.150999.220909724602709&type=3

Glasa e hidhur e papagallit tim

Teksa isha duk shkruar vrullshëm mbi tastierë, shkëputem për pak sekonda dhe sytë më përplasen tek papagalli në dritare.
Unë shih, ai shih, ai i trishtë, unë më i trishtë se ai.
Befas më kapi një ide e çmendur dhe brofa në këmbë drejt tij. Pa një e dy hap forcërisht kafazin e tij. Papagalli zgurdulloi sytë i friksuar.
Do të të jap lirinë - i thashë. Nuk mundem ta duroj dot më atë shikimin tënd të trishtë dhe ndërkohë hapa edhe dritaren për ti lënë të kuptonte se e kisha seriozisht. Shko fluturo i lirë, i lumtur, larg këtyre hekurave. Dhe nuk po më bëhej vonë as për faktin se kishe kushtuar sa qimet e kokës.
Ai më pa dhe rrotulloi kokën si buf, pastaj përplasi njëherë krahët fort. Pastaj mori frymë dhe mbajti qëndrim duke më folur më gjatë se asnjëherë më parë:
"Po ik mer pallë, do më japësh ti mua leksione lirie! E kush, ti? Ti që edhe pse s'ke hekura ngele ditë e natë çaf-çuf para kompjuterit?! As kaq nuk ke kuptuar që unë rri tall bishtin me ju dhe ushqehem falas?
Po nëse të vjen vërtetë keq për trishtimin tim, na gjej ndonjë zoçkë, atë bëj" - dhe më ktheu kurrizin...
Shkroi: Stop Injorancës !

Edukata seksuale

Eshtë krijuar përshtypja se sot të rinjtë dinë shumë më tepër sesa vetë prindërit apo edhe mësuesit rreth edukatës seksuale, por statistikat e aborteve tek adoloshentët, nuk e përkrahin aspak këtë legjendë urbane.

Më lejoni t'iu tregoj një histori të jetuar në vitet e para të universitetit.
Ishte e premte, fund muaji dhe ne ishim 7 studentë shokë kursi e rebelë leksionesh, të ulur në një kafene aty pranë fakultetit. Fatura e tavolinës tonë shkonte plot 900 lekë dhe mua më polli ideja që të realizonim një lojë, ku ata 3 të parët që do të eleminoheshin prej saj do të paguanin mes tyre, të gjithë faturën.
E kështu ramë dakord. Nisëm një lojë që ndoshta shumë prej jush e njohin, por ne e kishim ndryshuar paksa, në një formë disi më specifike.
Njëri prej lojtarëve thotë nën zë alfabetin, dikush tjetër ia bef "Stop" dhe tek gërma e alfabetit ku ndalemi, do themi fjalë që nisin pikërisht me atë gërmë. Ndryshimi që i kishim bërë ne lojës ishte se nëse i pari që niste lojën thoshte një fjalë që është pjesë e natyrës psh, të gjithë të tjerët me përgjigjet e tyre duhej ti përmbaheshin pikërisht asaj tematike.
Atë ditë për fat na qëlloi fjala "K" e alfabetit dhe fjala e parë që u tha ishte "kocka", çfarë nënkuptonte se në vazhdim të lojës duhej të thonim fjalë që nisnin me gërmën "K", por që ishin pjesë të trupit të njeriut.
E kështu me rradhë ia nisëm "kërci, krahu, kromozomet, kraharori, kofsha, kupa (e gjurit), koka, etj, etj" derisa njëra prej vajzave duke na kërkuar paraprakisht falje, pasi nuk i plotësonte aq lekë në portofol për të paguar faturën, u detyrua të thotë emrin e organit seksual mashkullor, vetëm që të mos eleminohej.
Një tjetër shoqe e jona u dogj nga loja, ndërsa i dashuri i saj, po student me ne, po vazhdonte heroikisht garën.
Më vjen rradha përsëri mua për të thënë një fjalë që niste me "K" dhe të ishte pjesë e trupit të njeriut, por unë u gjenda i bllokuar për momentin. Pikërisht në atë çast, ajo shoqja që kishte dalë nga loja më pëshpëriti në vesh "klitori". Mua, buzëqeshja vesh më vesh që ia hodha dhe kësaj rradhe dhe e thashë alternativën time, gjithë prepotencë.
Por pikërisht në çastin kur unë thërrita i gëzuar "Klitori", i dashuri (kishin dy vite bashkë) i kësaj shoqes sonë u hodh edhe ai në ajër duke ulëritur "U dogje - u dogje, nuk e kishim lënë me emra njerëzish".
Ndërkohë aty, një e nga një, ne u shtrimë përdhe nga të qeshurat, ndërsa ky shoku ynë pyeste parreshtur në sytë tanë të dashurën e tij, se ç'ishte ky Klitori...

Nëse Klitori nuk njihet as si emër, sa edukatë seksuale mund të ketë, që partnerët në një marrëdhënie të plotësojnë njëri-tjetrin?

Sot, sa ka ndryshuar ky realitet?
http://en.wikipedia.org/wiki/Clitoris

Shkroi: Stop Injorancës !

Prifti: Femrat me rroba të ngushta, shkak për dhunën në familje

Një prift italian ka shkaktuar zemërim pasi ka deklaruar se gratë janë fajtore për dhunën në familje pasi veshin rroba të ngushta.

Ai madje e ka varur një deklaratë të tillë në derën e kishës.

At Piero Corsi sulmoi gjithashtu gratë duke thënë se nuk pastrojnë shtëpitë e tyre dhe shërbejnë ushqime të shpejta dhe të pashëndetshme.

Ai sulmoi pornografinë, por shtoi se gratë provokojnë incidentet më të këqija, që kthehen në dhunë e abuzim seksual.

“Problemi kryesor janë se gratë janë bërë gjithmonë e më provokuese. Sa herë shohim vajza e gra që ecin në rrugë në mënyrë provokuese dhe me rroba të ngushta? Bebet shpesh braktisen, shtëpitë janë të pista, ushqimet të ftohta, rrobat të palara,” shkruan prifti, që e ka vendosur mesazhin e tij në kishën San Terenzo di Lerici.

Kryebashkiaku Marco Caluri, thotë se mesazhi është thellësisht ofendues.

Peshkopi i La Spezia kërkoi që mesazhi të hiqet, duke thënë se ka opinione të papranueshme që shkojnë kundër pozicionit të kishës.

Një raport i OKB arrin në përfundimin se një e treta e femrave në Itali kanë qenë subjekt i dhunës në familje.
(Tema)

Reflektim në ndërrimin e viteve

Ndoshta nuk është mirë, por më duhet ta them, duhet patjetër ta them.
Ne shqiptarët për Vitin e Ri i urojmë njëri-tjetrit gjithë të mirat e mundshme, suksese, shëndet, fat, para, harmoni në familje, paqe, dashuri, jetë, begati.
Pse jo edhe 364 ditët e tjera të vitit?

Pse të quajmë festë ditën kur i urojmë të mirën njëri-tjetrit, a s'mund t'a bëjmë këtë festë çdo ditë?

A thua se e urrejmë njëri-tjetrin edhe pse e kemi quajtur veten me të njëjtin emër.

Përse të huajin ta respektojmë më tepër se njëri-tjetrin? A thua se mjafton fakti i të qenit i huaj, për t'u respektuar?
E nëse respekti qenka një tipar yti dallues, a nuk duhej reflektuar ky tipar edhe me vëllezërit e tu, miqtë, shokët, kolegët, të njohurit??
A thua se ndokush do të mund të na japë respektin e merituar, kur shikon se si për pak respekt, ne shesim edhe njëri-tjetrin, vetveten.
Eshtë nata e ndërrimit të viteve dhe ne të gjithë në heshtje do bëjmë edhe një urim për veten.
Le të urojmë të jemi më mirë nesër, më të mirë me veten, më të mirë me tjetrin, më mirë me njëri-tjetrin!


Shkroi: Stop Injorancës !

Shtimi i islamistëve konservativë alarmon kosovarët

Besimtarët të cilët si zë hapësira brenda xhamisë, janë ulur para portës, përgjatë një trotuari të mbuluar me sexhde. Zëri i klerikut dëgjohet përmes tyre deri në rrugë.
Në lutjet e të xhumasë në xhaminë kryesore në Prishtinë, kryeqytetit të Kosovës, nuk ka më vend për të gjithë besimtarët, të cilët kishin ardhur ta dëgjojnë predikimin e imamit.



“Armiqtë e Allahut po e prishin rininë myslimane”, paralajmëron kleriku. Ai përmend alkoolin, drogat dhe ndikimin e rrezikshëm të internetit, si pjesë e përpjekjeve të përbashkëta për “të penguar hovin e Islamit”.
“Imoraliteti është në ngritje”, ua kujton, ai dëgjuesve. “Kjo s’duhet lejuar. S’mund t’i mbyllim sytë karshi kësaj dukurie”.
Nuk ka nevojë të ecet shumë larg për të kuptuar shenjat e imoralitetit, të cilit i referohet kleriku. Jo shumë larg nga xhamia, kafeteritë moderne janë të mbushura përplot me të rinj e të reja, të përzier, që pinë kafe e birra.
Aty afër janë përmendoret që tregojnë historinë jo të largët të Kosovës. Një statujë e madhe bronzi e Bill Clintonit, me dorën e ngritur në triumf ose përshëndetje, stolis bulevardin që mban emrin e tij. Ish-presidenti amerikan është hero këtu, i brohoritur për nisjen e avionëve të NATO-s kundër forcave serbe gjatë luftës së vitit 1999.
Një skulpturë tjetër, model gjigant i fjalës angleze “Newborn” [I Porsalindur], feston një gurthemel në procesin e vënë në lëvizje nga ato sulme ajrore të NATO-s – shpalljen e pavarësisë së Kosovës në vitin 2008.
Mirënjohja ndaj Shteteve të Bashkuara – dhe aleatëve të saj në fushatën e bombardimeve – mbështet vizionin e këtij territori si komb i lirë në vete. Por, një tjetër pasojë indirekte e atij konflikti tani po shihet me dyshim.
Një lëvizje e rreptë e Islamit po tërheq besimtarët anembanë Kosovës. Rritja e saj është sfiduese ndaj traditave dhe aspiratave të një shoqërie që është përkufizuar më pak nga besimi Islam dhe më fort nga etniciteti shqiptar dhe pro-amerikanizmi.
Të padëgjuar deri në vitin 1999, konservativët dhe fanatikët fetarë janë një grup i vogël, por që po del gjithnjë e më shumë në pah, me ndjekës në gjithë qytetet e mëdha dhe në disa nga pjesët më të varfra të fshatrave.
Zyrtarë të sigurisë i thanë Rrjetit Ballkanik për Gazetari Hulumtuese (BIRN) që format më të rrepta të besimit kishin zënë rrënjë pas luftës, duke ndjekur fluksin e organizatave islamike të ndihmave dhe shkollimin e klerikëve vendas në vendet arabe.
Të intervistuar nën kushte anonimiteti, zyrtarë të sigurisë thanë se ata besojnë së deri në 50 000 njerëz në vend, kanë filluar të ndjekin forma më konservative të Islamit.
Nuk ka mënyrë të pavarur të konfirmohet kjo shifër, që përfaqëson një pjesë të vogël të popullsisë së përgjithshme në Kosovë, e llogaritur të jetë rreth 1.8 milion banorë.
Rritja e konservativëve i ka alarmuar kosovarët sekularistë si dhe klerikët e rrymës më të moderuar Islame. Megjithatë, konservatorët gjithashtu ankohen se kundërshtarët e tyre shumë lehtë të gjithë – dhe gabimisht – i akuzojnë ata për lidhje me ekstremistët e dhunshëm.
BIRN-i mund të konfirmojë që disa nga klerikët dhe besimtarët kanë tërhequr vëmendjen e agjencive të brendshme të inteligjencës. Por, nuk ka parë ndonjë dëshmi që të sugjerojë se ata përfaqësojnë ndonjë kërcënimi për sigurinë e vendit.
“Standardet Europiane”
Brezi i ri i konservativëve fetarë thonë se kushtetuta laike e Kosovës diskriminon besimtarët e devotshëm. Ata kanë kritikuar ligjet që e pengojnë shprehjen e Islamit në arsim.
Ata duan edhe lehtësimin e kufizimeve të simboleve fetare në shkollat publike, që i pengojnë vajzat dhe gratë myslimane të mbajnë mbulesë.
Klerikët konservativë po kërkojnë të drejtën e praktikimit të besimit të tyre lirisht. Pasuesit e tyre, ndërkohë, thonë se përballen gjerësisht me diskriminim në shoqëri, veçanërisht në tregun e punës.
“Pas luftës, fillova të mësoja më shumë për Islamin”, thotë një vajzë e re, e cila mbante mbulesë teksa udhëtonte në një autobus lokal të Prishtinës, por e cila nuk pranoi t’i bëhej publik emri.
“Mendoja se jam e lirë nga regjimi serb dhe mund ta praktikoj besimin tim pa frikën e paragjykimit”, thotë ajo. “Por njerëzit prapëseprapë më ngulin sytë për shkak se mbaj mbulesë. Është e vështirë të gjej punë, apo të aplikoj për ndonjë vend pune në sektorin publik, për shkak të mbulesës”.
Megjithatë, ankesat e konservativëve i kanë bezdisur shumë gra me botëkuptim laik.
“Jam myslimane, siç kemi qenë gjithmonë”, thotë Linda, 27-vjeçare e ulur në një kafeteri në qendër të Prishtinës, e cila tregoi vetëm emrin. “Por nuk shkoj në xhami. Jam vërtet e shqetësuar për këtë Islam të ri që erdhi pas luftës”.
“Nuk kishim parë të rinj me mjekra dhe pantallona të shkurta deri atëherë”, thotë ajo, duke iu referuar pamjes dhe veshjes së aplikuar nga shumë besimtarë të formave më strikte të besimit.
Marrëdhënia mes shtetit dhe konservativëve karakterizohet nga pasiguria dhe trazimi. Të dyja palët kanë nxjerrë në tavolinë dispozitat ndërkombëtare të të drejtave të njeriut, ose si mbrojtje për pozicionin e vet, ose si pengesë kundër veprimit.
“Nëse dikush thotë se ne kemi liri fetare, kjo nuk është e vërtetë”, thotë Shefqet Krasniqi, kleriku udhëheqës, apo imami, i xhamisë kryesore në Prishtinë. “Ne kërkojmë të njëjtat të drejta që kanë myslimanët në Londër apo ShBA”.
Ndërkohë, ministri i Brendshëm, Bajram Rexhepi, thotë se shqetësimet lidhur me të drejtat e njeriut i kanë penguar përpjekjet e tij për të frenuar veprimtaritë e fanatikëve të dyshuar islamistë. Ai i tha BIRN-it se është përpjekur të promovojë një ligj kundër “sekteve radikale”, gjatë mandatit të tij të parë si kryeministër i vendit, nëntë vjet më parë.
Por, ai tha se iu pre rruga nga “ndërkombëtarët” – zyrtarët e misionit të Kombeve të Bashkuara që administroi Kosovën nga viti 1999 deri më 2008.
“I pyeta ata se a do t’i toleronin sektet fetarë të rrezikonin shtetin e tyre. Ata u përgjigjën se këto ishin standardet evropiane”.
Zyrtarët e misionit të OKB-së në Kosovë thonë se në atë kohë nuk ka pasur nevojë për masa të tilla.
“Bazuar në një vlerësim sigurie nga bashkësia ndërkombëtare në Kosovë për atë kohë, nuk ka pasur nevojë për ligje kundër grupeve radikale myslimane”, thotë Olivier Salgado, zëdhënës i misionit.
Behxhet Shala, kreu i Këshillit për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut (KMDLNj), tha se rreziku i ekstremizmit është nënvlerësuar nga zyrtarët ndërkombëtarë në Kosovë.
“Ndërkombëtarët janë këtu sot, por do të ikin nesër. Ata po na e lënë bombën e pashpërthyer”, ka thënë Shala për BIRN-in. Sipas tij, varfëria dhe kufijtë lehtë të kalueshëm të Kosovës e bëjnë atë një vend të përshtatshëm për radikalizëm.
Megjithatë, zyrtarët e huaj sugjerojnë që kërcënimet e mundshme të sigurisë të mos mbivlerësohen që të rrezikojnë shkeljen e lirive individuale.
Jean-Francois Fitou, ambasadori francez në Prishtinë, thotë se këto kushte nuk janë unike vetëm për Kosovën. Ai tha se të gjitha kërcënimet e mundshme duhen marrë shumë seriozisht. Por, shtoi se, edhe përgjigja duhet të peshohen kundër çdo dëmi të mundshëm ndaj lirive individuale.
“Është gjë e ndërlikuar. Gjithmonë është çështje balanci”, i tha ai BIRN-it, duke vënë re se edhe Franca – vendi me popullsinë më të madhe myslimane në Europën Perëndimore – kishte provokuar debate të ashpra pas miratimit të ndalimit të bartjes së mbulesës nëpër shkolla.
Rezistimi ndaj “sekularizmit”
Shpërbërja e Jugosllavisë socialiste u shoqërua nga një ringjallje fetare në rajon. Kishat katolike dhe ortodokse në Kroaci e Serbi tani janë më të forta nga ç’ishin para luftërave të viteve 1990-të.
As Kosova s’është përjashtim. Anembanë vendit janë ndërtuar xhami të reja, shpesh të financuara nga donatorë prej vendeve islamike.
Por, ashtu si pjesa tjetër e rajonit, nacionalizmi i ka dhënë formën të shkuarës së afërt, më fort sesa besimit. Popullsia etnike shqiptare, më e madhja në Kosovë, shpesh e shihte veten si pakicë të persekutuar brenda Jugosllavisë së sunduar nga serbët.
Në fund të viteve1990-të, ata në mënyrë masive mbështetën një luftë guerile kundër serbëve. Ndërhyrja e NATO-s i zgjeroi synimet e asaj përpjekjeje dhe bindi shumë shqiptarë se aleatët e tyre më të ngushtë ishin në Washington dhe Bruksel.
Shumica e kosovarëve janë myslimanë dhe praktikojnë një formë të butë të Islamit, me ngjyra nga tradita otomane dhe sufiste mistike. Shumica prej tyre duan ta shohin vendin e vet si një vend laik brenda Bashkimit Europian, ashtu siç është e definuar edhe në Kushtetutën e Kosovës.
Për ata që nuk shohin ndonjë kontradiktë mes besimit dhe vlerave liberale, shtimi i fanatikëve fetarë është trazues.
“Është e turpshme që të thuhet se kemi radikalë në mesin tonë, sepse shumica e kosovarëve nuk i mbështesin të tillët”, thotë Luljeta Shala, ekonomiste në Prishtinë. “Jemi pro-amerikanë, siç e dinë të gjithë”.
Fanatikët duket se ndikohen më shumë nga interpretimet arabe të besimit, sesa nga traditat osmane, që janë më të zakonshme në Kosovë. Ata shpesh quhen vahabistë apo salafistë, megjithëse shumica e tyre i hedhin poshtë këto etiketime.
Këta terma rrjedhin nga sektet e Arabisë Saudite që janë bërë sinonime të Islamit puritan. Fanatikët priren ta përshkruajnë vetveten si mbrojtës të besimit që i kundërvihen imponimit të sekularizmit “perëndimor” mbi Kosovën.
Fuad Ramiqi, përfaqësues i lëvizjes “Bashkohu”, thotë se grupi i tij favorizon protestat publike dhe rezistencë jo të dhunshme për të theksuar kërkesat e veta. Ata janë ankuar për ndalimin e mbulesës në shkolla, si dhe për rëndësinë që u jepet përmendoreve të krishtera në Prishtinë.
“Ne i kërkojmë klasës politike… të respektojë të drejtat e shumicës myslimane në Kosovë”, i tha ai BIRN-it. “Ata po diskriminojnë shumicën, duke u përpjekur ta paraqesin veten si pro-perëndimorë”.
“S’mund të jetë demokratik një shtet që ma imponon sekularizmin”.
Ramiqi thotë se së pari e konsideron vetveten si mysliman, e pastaj si kosovar. Ai ka luftuar në Bosnjë gjatë viteve 1990-të dhe ishte në bordin e anijes “Mavi Marmara”, e cila u zbulua nga ushtria izraelite në vitin 2010, teksa dërgonte furnizime humanitare te palestinezët në Gaza.
Ramiqi është tejet kritik ndaj Qeverisë së Kosovës, si dhe ndaj Bashkësisë Islame të Kosovës. Megjithatë, ai këmbëngul që grupi i tij nuk e pranon dhunën dhe nuk përbën kërcënim për askënd.
“Jemi të kujdesshëm, sepse armiqtë tanë duan të na portretizojnë si faktor destabilizues për rajonin”, thotë ai. “Nuk ka absolutisht asnjë rrezik në dhënien e të drejtës dhe lirisë njerëzve për të praktikuar besimin e tyre fetar”.                                                






http://www.gazetatema.net/web/2012/12/24/shtimi-i-islamisteve-konservative-alarmon-kosovaret/