Përse na pëlqejnë vetëm të vërtetat e bukura ?

Natyra njerëzore është përherë në progres të pandërprerë. Ajo le pas mbeturina të së shkuarës, shikon përherë përpara, thyen tabu, shkel në kufij të rinj të logjikës.

Eshtë jashtëzakonisht e gabuar që disa njerëzve nuk u pëlqen kur iu përmendet një e metë , kur korigjohen, kur gjykohen, kur u thuhet një e vërtetë e hidhur në fytyrë. Në këtë mënyrë në shoqëri kultivohet dyfytyrsia, hipokrizia etj. E preferojmë të quajmë mik apo shok/shoqe dikë që nuk tenton të na korigjojë, dikë që zgjedh të heshtë ndërsa sheh se po gabojmë dhe si rrjedhim ne kthehemi në barrë të vetvetes, duke i ngritur vetes kurth e duke mos dashur të shpëtojmë prej tij.

Sillemi në menyrë kaq arrogante ndaj së vërtetës, ndaj ithtarëve të saj, e si për paradoks parapreferojmë ata që na genjejnë, që ushqejnë mbretërinë tonë të iluzionit në kështjellën prej rëre të vetkënaqësisë.

Jemi shumë më të predispozuar të besojmë atë ç'ka na pëlqen, pavarësisht faktit nëse ajo është apo jo e drejta, është apo jo e vërteta...

Pse ? A është e drejtë ?


Çdokush prej nesh duhet ti përgjigjet në heshtje disa pyetjeve:

- Pse duhet ta kemi kaq frikë të vërteten ? Çfarë rreziku mund të na vijë nga e vërteta ?

- Përse zgjedhim një komoditet ngushëllues duke u fshihur pas gënjeshtrave ?

- Mos vallë kemi frikë të rritemi ?

- Përse besojmë atë që duam dhe jo atë që duhet ? Përse ajo që duam është përherë kaq e ndryshme nga ajo që duhet ...?

- Ku dhe si u infektua logjika njerëzore ?

Artikulli është shkruar në formën e një retorike, për ta diskutuar bashkë.
http://www.facebook.com/NdalPaditurise2
Shkroi dhe përgatiti : Stop Injorancës