Njerëzit, a lindin të barabartë ?

Njerëzit luftojnë të gjithë për barazi, barazi kushtesh e mundësish, barazi në dinjitet, por vetë njerëzit nuk janë të barabartë në asnjë moment të jetës së tyre.

Disa njerëz realizohen në natën e parë të martesës apo në 15 ditëshin e mjaltit, disa të tjerë aksidentalisht në "adoloshencën" e prindërve që nuk kanë patur për qëllim të jenë prindër e të tjerë në pleqërinë e vonë, forcështeruese. Për të mos përmendur rastet kur fëmija ngjizet në bashkëpunim të disa dhuruesve...

Disa, gjatë ngjizjes përjetojnë dhimbjen e nënës, vuajtjet e saj. Dëgjojnë ulërimat e prindërve kafshë, vuajnë mungesën e kalorive, përkujdesjes.
Të tjerë vijnë në jetë dhe tek spitali e presin të afërmit e tij të rinj, me lule në duar e buzëqeshje në fytyrë. Në shtëpi e pret një krevat komod druri, ku në pjesën ballore është gërmëzuar edhe emri i bebit.

Të tjerë lindin dhe në atë çast humbasin mamanë, apo është nëna ajo që i braktis.

E më pas rriten në familje, të cilat janë aq të ndryshme. Dikush njeh botën dhe nis të shuajë kuriozitetin mbi të, në bibliotekën e heshtur të të atit, dikush tjetër është i detyruar të mësohet me erën e alkoolit të babait të tij.

Diferencimi bëhet edhe më i theksuar përsa i përket mundësive të arsimit. Dikush e kalon rininë në shkolla private të kushtueshme dhe dikush tjetër detyrohet të punësohet në sektore private, që në moshë minorene, për të ndihmuar familjen.

Por ai fëmija i pafajshëm dhe i shkathët nuk e përzgjedh vetë familjen e tij, kushtet e tij materiale. Ashtu si ai fëmija i llastuar nga dashuria nuk e zgjedh vetë atë jetë gjysëm të shtruar me lule.

Këta fëmijë nuk janë të barabartë, por edhe nuk duan dhe nuk duhet të jenë.

Atë që një sistem meritokracie u detyrohet, është ti vendosë në kushte të barabarta gare, aty ku fitimtari përcaktohet nga aftësitë individuale të çdokujt, nga ato aftësi që kemi zgjedhur t'ia shtojmë aftësive tona të lindura.

Përgatiti dhe shkroi: Stop Injorancës http://www.facebook.com/NdalPaditurise2