Monday, March 1, 2010

...tani e di.

Kujtoja se po të mos ishte ditë,
do ish natë.
Kujtoja se numrat ishin pafund,
dhe jeta ish e gjatë.

Kujtoja se tingujt
vishnin 7 nota muzikore
dhe spektri vetëm 3
ngjyra bazë diellore.

Mendoja se pritja ishte e hidhur,
e lodhshme, e rëndë.
Besoja se vetmia ishte kurë
dhe lotët fëminorë, e të pavend.

Besoja se luftrat dhe këmbënguljet
s'kishin kuptim
se disfatat sillnin trishtim
por jo forcë e qëllim.

Kujtoja se fjalët thonin gjithçka
dhe sytë të heshtnin dinin
kujtoja se duart e tua të akullta
zjarrin nuk e njihnin.

Mendoja se e dija nga vinte dashuria
e ku të çonte urrejtja,
si fitohet besimi tek të tjerët
e si thyhet tek vetja.

Si lind tradhëtia
kur troket zhgënjimi
deri ku arrin xhelozia
kur të mbyt dëshpërimi.

Kujtoja se bota kish' 7 mrekulli...
Pandehja se e dija kush isha
dhe të gjitha këto,
përpara se të vije TI.

Shkroi: Stop Injorancës ---- DEDIKIM http://www.facebook.com/NdalPaditurise2


http://www.youtube.com/watch?v=8AKycxKtHLo

1 comment:

Anonymous said...

Me ne fund edhe dicka romantike u formezua prej teje duke kompletuar kuadrin e plote te dijes.