... nuk është aspak rastësi që periudha e Rilindjes Evropiane përputhet me rënien e Shtetit Arbëror

Fillimet e ndërtimit të leksikut të gjuhëve joshqipe

Përpara se të mendonin për të krijuar strukturën morfologjike dhe atë sintaksore, që u duheshin dhëne fjalëve dhe gjuhëve të reja italiane, frënge, gjermane, sllave, arabe, hebre, kineze, koreane e kështu me rradhe si dhe gjuhëve "klasike", të cilat do të shërbenin si alibi për HISTORINE e rikrijuar (= falsifikuar) gjatë rilindjes "evropiane" (që në fakt qe një LINDJE e vërtetë KOMBESH të reja, me identitete të reja, pra, me gjuhë të reja, histori të reja dhe literaturë të vjedhur nga shqiptarët), dijetarët - priftërinj, gjuhëtarë të të gjitha kallëpeve, nisën të krijonin nga emra të thjeshtë fjalët dhe kuptimet e para në ato gjuhë.

Ky unitet në poshtërsi, kjo maskaradë e vërtetë paturpësie e një grupi të tërë kombesh në kurriz të popullit shqiptar është bërë me shumë kujdes, ka kërkuar forcat më të kualifikuara (të "ILUMINISTËVE" të Lindjes dhe Perëndimit), prandaj dhe puna jonë për të hedhur dritë mbi këtë fenomen të neveritshëm s'ka qenë aspak e lehtë, detyra jonë për të sqaruar shqiptarët e për t'i njohur me historinë e tyre të vërtetë do të jetë akoma më e vështirë.

Biblioteka sekrete - Vatikan

VATIKANI dhe qendra të tjera obskurantiste të ARISTOFESË kanë tashmë në bodrumet e tyre tërë historinë dhe literaturën tonë, ata kurrë nuk do t'ua kthejnë atë shqiptarëve, pasi ky do të ishte fundi i tyre.

Në këto rrethana, ne do të shfrytëzojmë ato fakte, që VATIKANI dhe shërbëtorët e tij të gjitha feve, dhe të gjitha ngjyrave nuk mundi t'i fshehë. Këto fakte mjaftojnë për të hedhur dritë mbi historinë e gjuhëve dhe vetë HISTORINË.

Për ilustrim të asaj që ne thamë në fillim të shkrimit të sotëm, pra, për mënyrën e lindjes së fjalëve të para në gjuhët joshqipe, ne po marrim gjuhën arabe dhe turke.

Per të qenë origjinal, turqit Arit i thanë Yll, duke e emërtuar Al_tin, pra, Yll i thonë. Për Luanin, që romanët e bënë leo, leone, lion etj. pra yll janë, arabët dhe turqit menduan ta bëjnë Abaz, Abbaz, Abas < Ay është.

Kur kemi folur për sinoniminë e rrënjëve Yll, Ar, Au dhe At, kemi dashur të nënvizojmë, të vëmë në dukje këtë fakt, që etimologjia nuk bëhet duket kërkuar që "luani" të shkruhet në të gjitha gjuhët duke ndjekur fjalë me rrënjën "yll", por duke parë se cilën nga rrënjët Yll, Ar, Au dhe At kanë shfrytëzuar priftërinjtë e një familje gjuhësore për të emërtuar të njëjtin objekt, send apo krijesë apo për të shprehur të njëjtin mendim, ndjenjë, ngjyrim emocional, abstraksion e kështu me rradhë.

Mbajtja parasysh e këtij fakti si dhe njohja e variacioneve që marrin rrënjët Yll (al, le, li …), Ar, (ar, er, ir …), Au (ab, af, ap …), dhe At, për të cilat ne tashmë kemi folur në mënyrë të zgjeruar në shkrimin tonë te Republika, ndihmojnë për të kuptuar lidhjen mes dy fjalësh, që shprehin të njëjtin objekt apo ide, por që nuk kanë të njëjtën rrënjë.

Le të shohim te website http://www.behindthename.com/nmc/ara.php se si shkruhet dhe çdo të thotë Abdurahman. Nga Abdurahman arabët veçuan "rrënjën" ABD, dhe e quajtën "shërbëtor i".

Le ta krahasojmë këtë mjeshtëri arabe me mjeshtërinë nordike, ku nga emri GUSTAAF, që njëlloj si Jozef, vinte nga emri AUGUSTUS, veçuan fjalën e re STAFF? Dhe i dhanë kuptimin "shërbëtor".
A nuk kemi këtu të njëjtën mënyrë fjalëformimi, të njëjtin rreng fjalëformues në dy familje krejt të ndryshme gjuhësore?

A e shikoni se si ne, shqiptarët, me pak vëmendje, jemi në gjendje të mbërthejmë me shpatulla për muri dijetarët e të gjithë botës?
Për fat, rrena e tyre s’është dhe aq e sofistikuar, pasi ata s'mund të lëviznin, s'mund të devijonin shumë nga gjuha shqipe, pasi ndryshe, të gjitha gjuhët që do të lindin do të ishin thjesht KAKOFONI. Ato sot janë gjuhë të komunikueshme sepse mbështeten në një gjuhë logjike, matematikore, siç mund të jetë vetëm shqipja.

Shqipja është gjuha matematikore bazë e te gjitha gjuhëve. Sistemi i saj fjalëformues, të nderuar miq, në ngjashmëri me sistemet matematikore me bazë të ndryshme numerike, si ai me bazë dy, pra sistemi binar (ai Boolean informatikës së sotme), ai me bazë gjashtë, pra sistemi heksadecimal dhe ai me bazë dhjetë, pra, decimal, shqipja është një sistem gjuhësor e matematikor me bazë tetë, ku kufizat e saj janë rrënjët Yll, Ar, Au, At, Unë dhe Jam, vij, bëj, them dhe thërras!

Po dal pak jashtë temës për t'u komunikuar se deri vonë, pra, deri aty nga shekulli 13-të i erës tonë në gjuhët evropiane mungon tërësisht sistemi dhjetor i numrave, dhe përralla se numrat evropianët i kanë marrë nga arabët s'qëndron. Sistemi numëror si dhe vepra e Pitagorës, Euklidit me shokë është një vepër ilire, pra shqiptare, një argument që do dhe pak punë për t'u vërtetuar.


Pra, miqtë e mi, arabët nga Abdurrahim dhe Abdurrahman krijuan fjalët Abd, shërbëtor dhe Rahman, "i mëshirueshmi"!

Tani ndalojmë pak. Shikojmë Rahim dhe Rahman dhe i krahasojmë me fjalën "Mëshirë"!

RA + HIM (kujto, KAM-,KEM-,KIM-, QAM-, QEM-, por edhe MC, MAC, MACH në anglisht etj.)

dhe

MËSH + IR ku MËSH në shqip dhe MIS në gjuhët e tjera vjen nga jam + s =
q, pra q'jam.

si dhe

MIS + ER + Y anglisht.

A nuk është e njëjta fjalë, i njëjti kuptim?

Po në cilën gjuhë ka lindur kjo fjalë më parë, në arabisht, në gjuhët evropiane apo në shqip?

Kjo për ne shqiptarët s'ka kurrëfarë rëndësie. Ne s'mund t'u jipnim këtyre kopukëve të LINDJES dhe PERËNDIMIT vetëm dhjetë rrënjë (Yll, Ar, Au, At dhe Unë si dhe Jam, vij, bëj, them dhe thërras), apo jo?
Ne këtyre kopukëve të LINDJES dhe PERËNDIMIT u kemi dhënë një sistem fjalëformues, që është ekstrakti i një zhvillimi dhe diturie të fuqishme, të larmishme, të pasur në të gjitha fushat e DIJES. Ata kanë vjedhur paturpësisht FRUTIN e DIJES së ILIREVE, të kësaj RACE të MADHE, bij të të cilëve ne shqiptarët, sot të përulur e pa kurrfarë dinjiteti, s'meritojmë të jemi!

Vazhdimi i temës mbi origjinën e gjuhëve joshqipe tani besoj se është prolifik, siç … thonë të huajt, pra gati i mërzitshëm. Mjafton të arsyetohet në këtë mënyrë, të ndiqet kjo rrugë, dhe sikush mund të vërë një gur të rëndë në rindërtimin e të gjuhës tonë, të së shkuarës tonë dhe të zbardhë të vërtetën për "historinë" e gjuhës të popujve joshqipfolës.

Por, fjalët nuk duhen parë të izoluara, ato duhen parë dhe në një kontekst të caktuar, në një togfjalësh, apo frazë a shprehje të caktuar. Kjo është një fazë e dytë më e lartë e hulumtimit etimologjik. Te Republika folëm për lokucionet "në atë çast", "en ces temps", "v tem ças". Sot do t'ju jap një shembull tjetër të ngjashëm. Shikoni se si janë ndërtuar përshëndetjet e falenderimit në tre gjuhë, gjermanisht anglisht dhe shqip. Provoni t'i zbërtheni vetë dhe të shihni se ç'ka ndodhur, ç'fjalë të reja janë krijuar nga shprehja "(si) yll vij", "ay yll jam".

Viel_en Dank
Thank you very much
Fal e nder._oj shumë

Historia në shërbim të etimologjisë

Në hyrjen e veprës së Rabelais-ë La vie de Gargantua e Pantagruel, botim i vitit 1877, recenzenti L. Barre shkruan:

La première moitié du XVIe siècle fut un des âges héroïques de la France. Cette époque eut la bonne fortune de pouvoir mettre à profit les grandes découvertes de la fin du siècle précédent : les armes à feu., l'extension du domaine de l'homme sur la terre, enfin l'impri¬merie et par celle-ci la résurrection des écrits des anciens. L'unité territoriale, résultat de l'expulsion des Anglais et de la politique de Louis XI, permit alors à la nation française de refaire à la fois sa langue, sa littérature, sa philosophie, ses institutions civiles et religieuses, les sciences, les arts, et en un mot toutes les créations qui, ébauchées vers le XIIIe siècle, n'avaient pu se développer pas à travers les guerres civiles ou les invasions étrangères, soit dans l'affaissement moral qui devait suivre.

Gjysma e parë e shekullit të 16-të qe një nga epokat heroike të Francës. Kjo epokë pati fatin e mirë të përfitojë nga zbulimet e mëdha të fundit të shekullit të kaluar, armët e zjarrit, shtrirja e zotërimeve të njeriut mbi dhè, më në fund shtypshkronja dhe nëpërmjet saj rilindja e shkrimeve të vjetra. Uniteti territorial, rezultat i dëbimit të anglezëve dhe politikës së Luigjit të XI-të, i mundësoi atëherë kombit francez të rishkruajë gjuhën e vet, literaturën, filozofinë, institucionet e veta civile dhe fetare, shkencat, artet, me një fjalë të gjitha krijimet, të cilat e patën zanafillën rreth shekullit të XIII-të, të cilat s'qe e mundur të zhvilloheshin në mes të luftrave civile apo pushtimeve të huaja, apo në rënien morale që vijoi më pas.

Recenzuesi frëng nuk është në gjendje të na shpjegojë bindshëm atë që ka ndodhur në periudhën mes fundit të shekullit të 15-të dhe fillimit të shekullit në 16-të. Këtë pamundësi e kanë të gjithë eruditët evropianë, kushdo që përpiqet të shpjegojë këtë periudhë "rilindjeje" kudo në Evropë.

Për ne nuk është aspak rastësi që periudha Rilindjeje Evropiane përputhet me rënien e Shtetit Arbëror. Vetë analet e historisë na mësojnë se Venetiku dhe Vatikani kanë qenë shumë të interesuara për rënien e shtetit arbëror, duke ruajtur gjithnjë raporte të mira me Stambollin.

Aleanca të tilla mes qarqeve fetare dhe hordhive barbare, që kanë synuar dobësimin dhe zhdukjen e racës shqiptare, i ndeshim dhe në aleancat e udhëheqësve shpirtërorë të Bizantit me shumë tribu, që u ftuan në periudha të ndryshme të mesjetës së hershme të vërshonin drejt trojeve ilire.

Ja se ç'thuhet te http://www.kroraina.com/knigi/en/nm/kosovo.html Origins: Serbs, Albanians and Vlachs, Chapter 2 in Noel Malcolm's Kosovo, a short history (Macmilan, London, 1998, p. 22-40)

"in the 610s or 620s, that the Emperor of the day (according to a detailed but somewhat confused account by a later Emperor-cum-historian, Constantine Porphyrogenitus) invited the Croats to come down from central Europe and deal with the Avar threat."
Më 610 ose 620-të perandori i kohës (sipas një raporti të detajuar por disi konfuz të një perandori dhe historiani tyë mëvonshëm, Konstandin Porfirogenitus) ftoi kroatët të vinin nga Evropa Qendrore për t'i bërë ballë kërcënimit të Avarëve.

Sa herë, që dikush ftonte barbarët në gadishullin që sot i thonë Ballkan, ata që e pësonin ishin vetëm shqiptarët, ata tkurreshin përherë e më shumë në brendësi të trojeve të tyre dhe rralloheshin në numër.
Kështu na mësojnë kronikat e mesjetës, të shkruara në latinisht e greqisht, kur në fakt, deri në mes të shekullit të XV as latinishtja dhe as greqishtja nuk ekzistonin!

Pas mesit të shekullit të 15 dhe në fillimin e shekullit të 16 të erës tonë humanistët, iluministët dhe rilindasit evropiane, pjesa dërmuese e tyre priftërinj të thekur e rrogëtarë të Vatikanit, që në shumë raste dhanë dhe jetën për Selinë e Shenjtë (si Thomas Moor) punuan si në ethe për të krijuar kombe të reja me identitete të reja. Ata, thotë Barre, rishkruan (kupto: krijuan nga fillimi) "…. gjuhën e vet, literaturën, filozofinë, institucionet e veta civile dhe fetare, shkencat, artet. " Më pas Barre vazhdon:
"Toute reconstruction presuppose demolition. De hardi pioniers, precedent le gros de travailleurs, ont pour mission de deblayer le terrain et de frayer les voies."
Çdo rindërtim nënkupton shkatërrimin. Pionierë të paepur, që u prijnë punëtorëve të mëdhenj, kanë për mision të pastrojnë terrenin dhe të hapin trasenë."

Punët që bënë këta pionerë qenë krijimi i gjuhëve të reja nëpërmjet shkrimit të Vulgatës në latinisht, Biblave në greqisht dhe hebraisht, të shkrimit të veprave si Iliada dhe Odisea, Gargantua dhe Pantagruel, Don Kishoti si dhe përkthimi i të gjithë literaturës së mëparshme në latinisht, greqisht, italisht, anglisht etj.


Etimologji - Dielli

Rindërtimi është shkatërrim, thoshte Barre, recenzenti i veprës së Rabëlesë, Gargantua dhe Pantagruel.  
Po a është vërtetë kështu, apo "epopeja" franceze dhe ajo evropiane qe diçka tjetër, një trukim, kamuflim i së shkuarës, pra, thjesht një plagjiaturë e shëmtuar?

Thelbi i asaj që ndodhi në fund të shekullit të 15 – dhe në fillim të shekullit të 16-të na e thotë vetë Rabëleja me fjalët e Gargantuasë.

Des Assyrieans, es Medes
Des Medes, es Perses
Des Perses, es Macedones
Des Macedones, es Romanes
Des Romanes, es Grecs
Des Grecs, es François

Nga asirianët erdhën medetët
Nga medetët erdhën Persët
Nga Persët erdhën Maqedonët
Nga Maqedonët erdhën Romakët
Nga Romakët erdhën Grekët
Nga Grekët erdhën Francezët

Vërtet kështu e njihte historinë Rabëleja, ky pionier, ky kolos i Francës dhe një ndër Rilindasit më të mëdhenj në Evropë pas Erazmit të Roterdamit? Apo, ai tallet në veprën e tij me versionin e hedhur në tregun e kohës mbi identitetin francez dhe të popujve të tjerë evropianë?

Po zoti i Rabëlesë kush ishte në epokën e tij?

Zoti i Rabëlesë: "le dieu" lindi në frëngjisht vetëm në vitin 1606, shumë kohë pasi vetë Rabëleja kishte vdekur.
Por, si quhesh zoti para Rabëlesë?
Thonë se më vitin 842 është përdorur njëherë fjala latine "deus". Më pas e gjejmë deus më 1100 te Këngët e Rolandit, dhe vetëm më 1606 del në dritë në frëngjisht fjala dieu, zot!

Po sa janë të vërteta këto versione zyrtare të filologjisë frënge?
Ashtu siç është përshkruar nga Rabëleja në mënyrë komike historia e origjinës së francezëve, po ashtu e gënjeshtërt është dhe historia e etimologjisë së fjalës latine deus dhe e frëngjishtes dieu, pra, zot.

Te Republika (numrat 14 – 17 shtator 2006) ne kemi thënë se rrënja "eu" në greqisht dhe në gjuhë të tjera vjen nga rrënja "el", pra, yll.
Kjo vërtetohet dhe në rastin tonë duke zëvendësuar në mënyrë prapaformuese "eu" me "el", dhe na rezulton se "dieu" ka ardhur nga shqipja "diel, diell".
Zoti i paganëve, dielli, qëndron në themel të etimologjisë së frëngjishtes dieu, italishtes dio, greqishtes dios dhe theos, dhe latinishtes deus. Njëlloj si dio dhe dios janë formuar dhe zot, got dhe god, "q' o=au tha".

Pra, siç e shohim, rindërtimi i historisë dhe kulturës në Evropë, i presupozuar nga Barre dhe kolegët e tij evropianë, në të vërtetë nuk ka qenë shkatërrim i gjithçkaje të trashëguar nga e shkuara iliro – shqiptare, por një kamuflim, një vjedhje, një marifet, një mashtrim (tahrif).

Këtë, ndër të tjera na e shpjegon dhe frëngjishtja "camouflage", që vjen nga "q'jam + ou = au, ay + fl = yll + age [shqiptohet azh] = është".
Për ou = au provoni të verifikoni se si shqiptohen shumë fjalë anglisht, që përmbajnë diftongun "ou" si doubt etj. Edhe në ato raste kur "ou" shqiptohet "o" si te fought, kemi shndërrimin tjetër "au" = "o" në frëngjisht si te "autre", Flaubert etj. apo kalimet nga latinishtja "au" në italishten "o" dhe anasjelltas si p.sh. aura = ora, gaudere = godere etj.

Çlirim Xhunga