Shpirtin e drunjtë për ty e fal e imja Shqipëri!

I lindur në një fshat të thellë në zonën e veriut nga një familje bujqish...ku dielli lind herët dhe ndriçon vetëm pak orë në ditë. Pulat këtu nuk hanë as gëzhoja, lopët bëjnë qumështin më të mirë e më pas gjiza që del është ende më e shijshme. Njerezit këtu kane disa probleme edhe pse vezët e djathi nuk na kanë munguar kurrë. Tek ne dominon një ndjenjë e turbullt per realitetin, një e folur të cilën shume herë logjika e ka braktisur, iluzion të persekutimit dhe të fatit?!

Ndoshta...

Megjithatë ne vazhdojmë te jemi luftarakë dhe besojmë se fatin njeriu e krijon vetë me forcën e tij. Ndër të tjera ne karakterizohemi për trima, besnik dhe kryeneça...duke ruajtur brez pas brezi zakonet dhe traditat tona. Nën sferen e fshehtë të ndërgjegjes tonë ne kemi vetem një "perendi" të ciles lajka nuk i bëjmë.

Kam mësuar për hipokrizinë, thonë se ka lindur dhe është krijuar aty ku shoqëritë respektohen me njëra tjetrën... edhe paqen e kemi mbjellur përmes dhunës disa herë...drejtësia ka ngelur bastarde ...aktualisht vendi im duhet të jetë kryeqendra!! Shpesh here humbas mbi atë që më perfaqëson dhe anashkaloj atë që ekziston...megjithatë ëndrra ime është që një ditë të bëhem qytetar e qytetar i mirë...e pse jo dhe nderi.

Rruga është e gjatë, situata nuk ështe aspak serioze dhe duket e pashpresë!

Lindur në një fshat o njeri, ku dielli të paktën lind, jam bërë burrë. Rritur e forcuar mes jetës se drunjtë dhe sëpatës pamëshire. Në kushte rurale u njoha dhe me hipokrizinë mondane të qyteteve plot ngjyra të zbehta. Në kushte mjerimi njoha dashurinë. Në kushte të pambrojtura bëra art me të. Në netët e heshtura këndova pranë sofrës, në ditët plot zhurmë heshta me dhimbjen. Trupin peng të punes e kam lënë, por ndjehem mire...sepse jam i drunjtë!

Për thonjtë e mbuluar në të zezë , unë piktor bardhe e zi i realitetetit tim, s'kam ç'të shtoj. Me to djersën fshij , e dhimbjen çjerr në ditët e realitetit tim!

Të kam nënë moj s'te kam njerkë!

Shpirt të drunjtë për ty  fal e imja Shqipëri! ( do bëhet më mirë)

Eluar Gjika