Shqipëria në ankand, ligjvënësit në vakancë

Kur erdhi në dhjetor të 1990 demokracia, menduam të bindur se na priste një jetë e begatë dhe e lirë, nuk do të ishim me një "fanar" pa dritë i socializmit, por qytetarë me dinjitet të Evropës.

Kur u ndanë tokat si në këngën "ato maja rripa-rripa"... (për fat disa vepruan sipas traditës; i zoti morri atë që kishte trashëguar), sytë na ndrisnin nga ajo që do të ishte vetëm e jona dhe jo e dikujt tjetër, pa çka se përveç krahëve e lopatës, nuk na kishte mbetur gjë.
Kur u nda me "sulm" bagëtia dhe pasuria e kooperativave, e po thamë, se e kishim nga dalldia e lirisë dhe harruam logjikën.

Kur ish specialistët e ekonomisë socialiste hodhën parullën se do të fillojmë nga "a"-ja, harruam se duke rrëmbyer ç'të mundnim; tulla, shtyllat e betonit të vreshtave, duke prerë pemëtoret dhe ullishtat, duke shkatërruar e vjedhur aparaturat e institucioneve shkencore e të shkollave, kur shkatërruam ambulancat dhe shtëpitë e kulturës nëpër fshatra, kur përvetësuam veglat e punës e deri në makineritë e kombinateve që u shitën për hekur tek fqinjët tanë, e çuam ne "o" çmimin me të cilën u blenë shumë prona shtetërore nga po ata specialistë të ish ekonomisë socialiste, apo miqtë e tyre të idealit e të farefisit.
Kur na thanë se u bëmë të pasur, kur na ndanë milionat për kokë të popullsisë, nga vlerësimi i pasurisë kombëtare e kur me duart që na dridheshin nga kjo "drejtësi" e shtetit demokratik shtrënguam letrat me vlere, menduam se tani do të ishim të "lumtur".

Shqiptarët në Ambasadën gjermane

Pamë se të nesërmen, me largpamësit e ata që i kishin këmbët në tokë, i shitën për pesë lekë ekonomistëve të shkathët të "socializmit", që duke blerë ekonominë e shkatërruar, i rritën zerot e milionave të letrave me vlerë, të blera zëre se falas, rrugëve të qyteteve të Shqipërisë.

Kur u formua Parlamenti i parë pluralist i Shqipërisë, thamë se do të shikonim burrat e mëmëdheut që do të merrnin fatet e Kombit në dorë e do ta lulëzonin Shqipërinë e shkatërruar pas 90-tës.

Kur rrjeti i merimangave piramidale, i thurur në pak vjet mbuloi gjithë Shqipërinë, menduam se përrallat e "Njëmijë e një netëve" u bënë realitet. Erdhi dita kur shqiptarët pa punuar të bëhen të pasur. Dhe u marrosëm kaq shumë nga zëri bindës i Presidentit të asaj kohe Sali Berisha, sa s'lamë shtëpi e bagëti pa e shitur, që paraja të prodhonte paranë. Kur me mijëra të rinj sulmuan kufijtë, kush e kush të ikte sa më parë, drejt "botës së lirë shteti ynë demokratik, që jo vetëm i njihte mirë ligjet dhe konventat ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, dhe i aprovoi në parlamentin e vet pluralist, i braktisi në mëshirën e fatit.
Të braktisur, të varfër e të poshtëruar s'patëm aq forca (por edhe nuk dinim) si t'i mbronim bijtë tanë kudo që ndodheshin. "Zoti mendoftë për ta!"

Kur partitë u shtuan si kërpudhat pas shiut "të fitimeve". E po thamë : Jemi ne pluralizëm!
Kur filluan të ulërinin si bisha për hir të ?demokracisë dhe kushtetutës ?, pamë se kush hyri i varfër në parlament, dilte me vila e prona, me gra e fis, që rraskapiteshin deri sa bëheshin milionerë, për hir të ligjit dhe "të ardhmes? në: dogana, tatime, polici ndërtimore, fondacione e organizma ndërkombëtare. Me merakun për të rrëmbyer projekte, grand dhe investime.
Kur u rinovuan Ambasadat e "ish regjimit enverian" me personel "demokratik" e "socialist të rinovuar", pamë se si e harruan fare shqipen dhe nuk kishin mundësi të komunikonin me shqiptarët që ndodheshin në ato vende, t'i mbronin apo t'i ndihmonin, të ngrinin lart historinë, kulturën dhe dinjitetin e vendit që përfaqësonin me emrin Shqipëri. E se detyra e vetme e tyre (përveç halleve personale) ishte t'i këndonin lavde traktateve dhe marrëdhënieve ?të mrekullueshme" në shtetin ku ndodheshin. Shumëkush aq u pasionua nga ajri i "miqësisë" se vendit ku ndodheshin, sa afruan"vullnetarisht" shërbimet e veta që as shqiptarët brenda vendit të mos merrnin vesh kurrë se ç'bëhej aty, por as ata jashtë të mos dëgjonin kurrë për njeri tjetrin.
Po flasim për ata që kishin ardhur nga toka mëmë, se për ata "të lashtët" si arvanitasit, arbëreshët apo mërgata e vjetër, për vëllezërit e tyre brenda kufijve shtetëror, mbeten figura aq të largëta si ato të Mujit dhe Halilit.

Se mos e ngre ndonjëri zërin për ndonjë shkollë shqipe në Greqi, "largqoftë", na lëshojnë rrufetë (fshesat), Perënditë e Athinës. 30 vjet, punoi studiuesi shqiptar Arif Mati për të botuar me 2004 librin madhor Shqipëria (Historia dhe gjuha) Odisea e pabesueshme e një populli para-helen" (Mathieu Aref) që doli në dritë me 2004 në Paris. Ne, shqiptarët e morëm vesh vetëm me 2007, kur privatisht u përkthye në gjuhën shqipe.
Me gjithë premtimet që ju bënë autorit (dhe detyrimin që kishin), nuk është bërë promovimi i librit në selinë e Ambasadës sonë në Francë. Ky është vetëm rasti më i fundit. Kur doli gazeta e parë e pavarur "Koha Jonë" menduam se qe dallëndyshja e parë e pranverës demokratike. Kur shumë gazeta dhe televizione filluan të flasin ndryshe nga politikanët tanë. Pamë se sa e drejtë është thënia e Montesquieu: "Nuk ka tirani me mizore se sa ajo që ushtrohet nën hijen e ligjit dhe me ngjyrat e drejtësisë".

Kur morëm vesh se sa pjellore paskan qenë minoritarët, që vetëm gjatë 17 vjetëve të demokracisë, nga afro 40 mijë që ishin në kohën e Enverit janë bërë me qindra mijëra (këmbëngulet se edhe në Lezhë qenka përhapur fara e tyre), vumë duart në kokë.

Kur shikojmë se sa pa mëshirë po shkatërrohet natyra, monumentet e kulturës, se si nuk flasim dhe as jua mësojmë dot fëmijëve tanë, historinë tonë që Rilindasit para 150 vjetëve me bindje ua përcillnin shqiptarëve dhe të huajve; Pamë se si e ka fytyrën ai që nuk e meriton të quhet njeri.

Kur pamë se si blenë e ndërtuan sa munden për vete dhe depozituan paranë "e fituar me nder", në Bankat e botës. E po, menduam: Të shkretët, të jesh pranë burimit e të mos pish ujë?. Por kur dëgjuam, se në atë parlament "demokratik" e "pluralist" do të merresh vendim për të hequr ligjet që do të dënonin ata që nëpërkëmbin simbolet kombëtare, denigrojnë historinë dhe dinjitetin e Shqipërisë, se do të shiteshin pasuritë historike të ruajtura nga muzeumet (se ato jashtë rrëmbehen në mes të ditës); Eh, JO

ZOTERINJ!... Çdo gjë ka një kufi.
Nuk jeni ju pronare të këtij vendi që e ka emrin Shqipëri!

Kush do t'i blejë vlerat historike të muzeumeve tona: Të huajt? Apo ju, për të shtuar pasurinë në një formë me afatgjatë e me vlera në rritje?
Kjo ishte arsyeja që objektet e lashtësisë, si në të gjithë vendin edhe nëpër muzeume u lanë mbas dorë (për mungese të fondeve, që janë të bollshme gjatë fushatave)? Po pyetja më e rëndësishme është: Kush do të përcaktojë se cili objekt duhet shitur apo jo e me ç'farë çmimi? Mos vallë ata gojëkyçurit, specialistë të Historisë dhe Arkeologjisë, që nuk guxojnë të thonë të vërtetat historike dhe jo me të dalin kundra orekseve të pushtetit?? Apo do t'u mbetet edhe atyre ndonjë kockë? A nuk kemi përvojën e hidhur të batërdisë që ju bë vendeve turistike?
Historia dhe nderi i kombit, as nuk shitet dhe as nëpërkëmbët.
Nuk jeni ju që vendosni për një komb e për një popull për këto gjëra. Është ai, që pranon apo hedh poshtë e demaskon propozimet "e ndritura" tuaja, ashtu siç ndodh për këto raste në vendet demokratike evropiane. Kjo bëhet me REFERENDUM!!!
Shumë pasuri me vlera historike dhe kombëtare u mblodhën dhe u shitën për një televizor, makinë larëse apo thjesht për të mbajtur familjen me bukë. Shitje të bëra rrugëve apo dhomave të hotelit. Por pafytyrësia dhe pangopësia juaj, zotërinj deputete s'paska fund. Doni të ligjëroni zbrazjen "rrufe" që do tu bëni arkivave të muzeumeve shqiptare, se "pushteti nuk është i përhershëm" dhe o sot, o kurrë !?
Ky do të jetë tërmeti dhe zjarri që do të lerë thërrime nga një prej pasurive më të çmueshme të kombit shqiptar siç është HISTORIA. Sot, po të mos ngrihemi të mbrojmë atë që të parët e kanë ruajtur si dritën e syrit NUK NA FALET !
"E vetmja gjë e nevojshme për triumfin e së ligës, është që njerëzit e mirë të mos bëjnë asgjë" ka thënë Edmund Burke.

E gjithë pasuria kulturore, në mëshirë "të fatit".

E të mos bësh asgjë, do të thotë se nuk e meritojmë të quhemi pasardhësit e atyre që i krijuan, i ruajtën dhe i përcollën deri në ditët tona vlerat e tyre historike: Pellazgët-Ilirët-Shqiptarët.

Fatbardha Demi