Zotat dhe njerëzit

Duke nisur që nga fillesat e racës humane, njeriu në pamundësi për të shpjeguar fenomene të ndryshme natyrore, zhvilloi mistikën, të mbinatyrshmen, irealen dhe subjektiven.
Ai i vendosi çdo fenomeni natyror një emër Perëndie, të cilit i falej dhe e falenderonte për çdo të mirë që i dhuronte, duke bërë edhe flijime në emër të tyre. Kështu pra lindi kulti.
Toka që të jepte prodhim apo që deti të ishte i qetë, njerëzit duhej ti faleshin Perëndive të tyre.
Padyshim mbi të gjitha Perënditë qëndronte Perëndia e Diellit, e dritës, e ngrohtësisë. Perëndia që siguronte vazhdimësinë e jetës në tokë. Ky Perëndi në kultura e në kohë të ndryshme ka patur emra të ndryshëm.

Më pas, besimi monoteist i bazuar në një Zot absulot i feve orientale të shkretëtirave, duke parë se ai i shërbente më së miri pushtetit, u kthye prej Perandorit Kostandin (ilir) të Romës si feja e Perandorisë Romake dhe filloi të përhapej me shpatë e propagandë për të zëvendësuar paganizmin popullor.
Duke qenë se paganizmi i kishte rrënjët shumë të thella në traditat popullore, atëherë u gjet me vend vjedhja e riteve, traditave dhe festave pagane. Të tilla janë krishtlindjet, pashkët, etj...
Të njëjtën gjë bëri më pas edhe islami dhe kështu bota dalëngadalë hyri në pushtetin e plotë monoteist të këtyre feve orientale.
Por njëkohësisht me besimin tek e mbinatyrshmja në çdo etapë të zhvillimit human ka ekzistuar edhe mendimi racional, mendimi kritik që shpeshherë e ka vënë në lojë dhe e ka demaskuar këtë besim të mbinatyrshëm, shpeshherë madje duke e paguar edhe me jetën e vet.

Le të mundohemi ti ndajmë njerëzit sipas kategori më të mëdha përballë konceptit të Zotit/Zotrave

1.) Besimtarë

a.) Të moderuar
Tek besimtarët e moderuar hyn ajo pjesë popullsie që besimin fetar e sheh si një pasuri kulturore të trashëguar. Ky besimtar nuk e ka për gjë të qeshë me hoxhën, priftin apo çdo klerik tjetër fetar.
Besimtari i moderuar është besimtar zakonisht me raste festash dhe librin e tij të shenjtë me shumë gjasa as që e ka lexon ndonjëherë. Nuk e ka aspak problem nëse dikush i takon këtij apo atij besimi. Besimi fetar tek ta është thuajse çështja e fundit që mund ti interesojë. Besimtari i moderuar as nuk mundohet ta kuptojë fenë e tij apo të vërë në dyshim vërtetësinë e saj. Mban një besim fetar të caktuar, me logjikën e ftohtë se çdokujt i duhet një. Këta njerëz janë përgjithsisht indiferent ndaj skandaleve fetare dhe ndodh se në rast provokimi, rrezikojnë që gradualisht të radikalizohen.

b.) Radikalë
Këtu hyn ajo pjesë popullsie e cila e hap, shfleton e lexon përmendësh librin e shenjtë të fesë së saj. Kjo është njëkohësisht edhe arsyeja që shpjegon radikalizimin e tyre, pasi librat e sotëm të shenjtë kanë shprehje të mëdha barbarizmash, që tregon qartë edhe për kohën dhe mendësinë kur ata janë shkruar. Bibla e Kurani ashtu siç edhe është bërë, kanë ende nevojë për tu ndryshuar dhe për tu kthyer të adaptueshëm për nivelin kulturor të sotëm.
Tek besimtarët radikalë hyn ajo pjesë e popullsisë e cila indoktrinohet që në moshë minore, pa zhvilluar ende aftësitë e tij intelektuale për të kuptuar botën e gjithë konceptet bazë të saj.
Gjithashtu tek kjo kategori hyjnë njerëzit që në momente kritike të jetës së tyre dhe në mungesë të një mjeku specialist psikiatër apo psikolog, zgjedhin vetë apo të imponuar, të indoktrinohen dhunshëm duke u rehabilituar tek një fe për të kuruar një problem kalimtar, përmes një sëmundje të përhershme.
Një tjetër kategori që lehtësisht bëhet pjesë e kësaj kategorie është shtresa e paarsimuar e shoqërisë. Të gjithë këta njerëz gradualisht humbasin aftësitë e tyre artikuluese dhe kthehen në një kontigjent realisht të rrezikshëm për shoqërinë. Për të mbrojtur, sipas tyre, fenë apo Profetët e tyre, ata janë të gatshëm të bëjnë gjithçka, deri tek aktet më ekstreme. Dallohen për mungesë tolerance dhe një gjuhë urrejtjeje të shprehur me të gjitha format e saj.
Nuk janë të pakta rastet kur ka patur vetëvrasje masive mes anëtarëve të një kulti të caktuar, që kanë besuar se kështu do të arrijnë parajsën e tyre.

Këto ngjarje, realisht tregojnë masën dhe forcën e indoktrinimit fetar, për të shplarë trutë e një njeriu.

2. Agnostikët
Këtu hyjnë njerëzit që mendojnë se ekzistenca apo mosekzistenca e një qenieje supreme është e panjohur dhe e pamundur të kuptohet.

3.) Ateistët

a.) Pasivë
Ata që nuk besojnë në ekzistencën e një qenie supreme apo gjithçka tjetër propogandojnë dogmat fetare, por as nuk i bëhet vonë nëse njerëzit e tjerë besojnë të tilla budallëqe sipas tij.

b.) Aktivë
Janë ateistët të cilët nuk mund të qëndrojnë indiferentë kur shohin se si në emër të një pushteti fetar manipulohen çdo ditë mendjet e njerëzve, në emrin e një Zoti imagjinar, i cili ashtu siç paraqitet përmes dogmës fetare jo vetëm nuk ka sens e logjikë, por për më tepër duket edhe barbar e i padrejtë.

Shkroi: Stop Injorancës !